ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ, ΔΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΤΕΥΧΟΣ 214 Ἀπρίλιος-Μάιος-Ἰούνιος 2015

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ  Γ΄ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ-ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΗΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ 1) ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ 2) ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΩΝ Α.Π. 771 Ἐν Ἀθήναις τῆ 14.5.2015 Εὐλαβέστατε ἀναγνώστα, Ἀπευθύνομεν ὑμῖν καί τό παρόν Γ΄ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ-ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ μέ τήν ἰδίαν ἀγάπην Χριστοῦ καί εὐθύνην ὡς ἐπισκόποι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί σοῦ προσωπικῶς, μέ τήν ὁποίαν συνυπέγραψαμεν καί ὅλα τά Διαγγέλματα-Διακηρύξεις, τά ὁποῖα προηγήθησαν καί ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν Ὄργανον τῆς Ἐκκλησίας, τήν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ». Γράφομεν λοιπόν, ὑπό τάς ἰδίας προϋποθέσεις, διότι ἄλλως, ἐάν σιωπήσωμεν θά φέρωμεν ἀναξίως τόσον τό ράσον τοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, ἀλλά καί ἰδιαιτέρως τό ἐπισκοπικόν Χάρισμα-Λειτούργημα. Γράφομεν, λοιπόν, ἐπαναληπτικῶς, ἐπί τῶν ἰδίων θεμάτων, διότι αὐτά εἶναι τά πολεμούμενα καί τά κινδυνευόμενα!.. Κατ' ἀρχάς τούς Ἐπισκόπους, ἀλλά καί τούς Κληρικούς καί κάθε Χριστιανόν, πρέπει νά μᾶς διακρίνη ὅλους ἡ Ταπείνωσις, ἡ ἀγάπη καί ἡ Θυσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος διά τήν Σωτηρίαν μας ἐταπεινώθη καί ἐνηνθρώπησεν, ἐδίδαξεν, ἀπεκάλυψεν τήν ἀλήθειαν, ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἀπέθανεν, ἐτάφη καί ἀνέστη Τριήμερος, κατά δέ τήν Ἁγίαν Πεντηκοστήν, ὅτε ὡλοκληρώθη ἡ Ἐκκλησία, δι' Αὐτῆς ἤρχισεν τό ἴδιον Σωτηριῶδες ἔργον τοῦ Χριστοῦ! Δηλαδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἀνεστημένος Κύριος ὁ ὁποῖος διά τῶν Ἁγίων ἀποστόλων καί τῶν Διαδόχων αὐτῶν, ἤτοι τῶν ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων, συνεχίζει τό ἴδιον Ἀπολυτρωτικόν-Σωτηριῶδες ἔργον Του. Ἡ κοινωνία μας καί ἑνότης, μετά τοῦ Χριστοῦ καί ἑπομένως καί ἡ Σωτηρία μας, ἐνεργεῖται καί πραγματοποιεῖται ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ και ΕΝΤΟΣ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι καί θά παραμείνη εἰς τούς Αἰῶνας καί ἐπί τῆς Γῆς ὡς στρατευομένη καί ἐν τοῖς Οὐρανοῖς ὡς θριαμβεύουσα, ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ!.. Τό ἀκριβῶς ἀντίθετον πρός τήν Ἐκκλησίαν εἶναι τό Σχῖσμα! Ἡ Ἐκκλησία καί τό σχῖσμα εἶναι δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετοι ἔννοιαι καί πραγματικότητες. Ἐκκλησία εἶναι ὁ Ἀναστάς Χριστός, εἶναι τό Φῶς, ἡ ἀλήθεια, ἡ Σωτηρία μας, ἐνῶ Σχῖσμα εἶναι ὁ ἀντίδικος τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ Διάβολος, τό σκότος, τό ψεῦδος, ἡ κόλασις!.. Ὁ Χριστιανισμός καί ἐπί τό ἀκριβές ἡ Ἐκκλησία, δέν εἶναι μία θρησκεία ὅπως αἱ τόσαι ἄλλαι θρησκεῖαι, τάς ὁποίας ἐπενόησεν καί ἵδρυσεν ὁ ἄνθρωπος, διά νά ἱκανοποιήση τήν ἔμφυτον θρησκευτικότητά του, ἀλλά εἰς τήν οὐσίαν ἐπλανήθη (καί πλανᾶται) καί ἀπεμακρύνθη (καί ἀπομακρύνεται) περισσότερον ἀπό τόν Θεόν. Τήν Ἐκκλησίαν ἵδρυσεν καί ἀπεκάλυψεν ὁ ἴδιος ὁ Τριαδικός Θεός διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου, (τοῦ Χριστοῦ), καί Αὐτός τήν συνέχει, τήν κατευθύνει καί τήν πληροῖ διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτόν ἀκριβῶς τόν Θειότατον θεσμόν ἀπ' ἀρχῆς ἐπολέμησεν ὁ Πονηρός ἀντίδικος τοῦ Χριστοῦ, διό προεκάλεσεν αἱρέσεις, διχασμούς καί σχίσματα, διά νά πλήξη τήν Ἐκκλησίαν, νά πλανήση καί νά θέση τούς Χριστιανούς ἐκτός Αὐτῆς! Ἡ Ἐκκλησία, λοιπόν, εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Χριστός, ὁ ὁποῖος μυστικῶς παρατείνεται δι' Αὐτῆς εἰς τούς αἰῶνας. Δι' Αὐτῆς ἐνεργεῖται ἡ μυστική κοινωνία καί ἑνότης μας μετά τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἐκκινεῖ διά τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος καί ὁλοκληρώνεται διά βίου μέσω καί διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγ. Πνεύματος διά τῆς Πίστεως καί δι' ὅλων τῶν Θείων Μυστηρίων. Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΑΠΑΝΤΕΣ δέον νά ἀντιλαμβανώμεθα πόσον σοβαρόν εἶναι τό θέμα τό ὁποῖον θίγομεν καί πόση προσοχή καί προσευχή ἀπαιτεῖται διά νά προφυλαχθῶμεν ἐκ τῶν συγχρόνων Σχισματοαιρέσεων, αἱ ὁποῖαι δέν ἐμφανίζονται ὡς σχισματοαιρέσεις, διότι οἱ ἡγέται αὐτῶν ἀντιποιοῦνται τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς καί τό λειτούργημα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου καί Πρεσβυτέρου! Ἀπό ὅλας τάς παλαιοτέρας καί νεωτέρας Σχισματοαιρέσεις, κατωνομάζομεν μόνον τόν Παπισμόν, τόν Προτεσταντισμόν καί τόν ἐξ αὐτῶν ἐπινοηθέντα καί διακηρυχθέντα Οἰκουμενισμόν, πρός χάριν τοῦ ὁποίου καί διά τόν ὁποῖον ἐπεβλήθη καί ὁ καταδεδικασμένος Παπικός Νεοημερολογιτισμός, ὡς πρῶτον βῆμα τῶν Ὀρθοδόξων πρός αὐτήν τήν Παναίρεσιν. Αὕτη ὡς γνωστόν χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ρητήν Παναιρετικήν διδασκαλίαν της κατά τήν ὁποίαν, ὅπως ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ, «ἐξέλιπεν ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία»! Ἐξέλιπεν δέ διότι διεμελίσθη μέ τά πολλά σχίσματα καί δέν εὑρίσκεται αὐτή ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία ὁλόκληρος εἰς καμμίαν ἀπό τάς πολλάς Ἐκκλησίας=Σχισματοαιρέσεις! Διό εἶναι ἐπιβλημένον, συνεχίζει, νά γίνη ἕνωσις ὅλων αὐτῶν διά νά «ξαναφτιάξουμε» τήν διαμελισθεῖσαν Ἐκκλησίαν, καί πρό πάντων νά «ἀναστήσουμε» καί τόν Χριστόν, ὁ ὁποῖος καί αὐτός «διεμελίσθη» καί «ἀπέθανεν» μέ τά πολλά σχίσματα! Αὕτη εἶναι ἡ «θεολογία τοῦ θανάτου τοῦ Θεοῦ»!!! Αὐτός ἐν ὀλίγοις εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός καί συγχρόνως «πατήρ» καί τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν σχισματοαιρέσεων, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζει ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία!!! ΤΟ 1924 ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΜΕ «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ» ΑΛΛ’ ΕΜΕΙΝΑΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ Οἱ Πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι τό 1924 εἶπον ὄχι εἰς τόν καταδεδικασμένον Παπικόν Νεοημερολογιτισμόν, δέν ἔγιναν τότε «Παλαιοημερολογῖται», ἀλλά σαφῶς παρέμειναν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν ἐν γένει Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καί δέν ἐξέπεσαν τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδή δέν ἐξῆλθον τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, πρός διάκρισιν, κατ' ἀρχάς ἐχαρακτηρίζετο «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ.», (ἀνεπιτυχῶς καθ' ἡμᾶς), ἐνῶ οὐσία ἦτο καί εἶναι ἡ ἀπό τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Πιστεύω ὅτι ἀντιλαμβανόμεθα τί ἔγινε τό 1924, δηλαδή ὅτι αὐτός ὁ καταδεδικασμένος Παπικός Νεοημερολογιτισμός ἐπεβλήθη ὡς Οἰκουμενισμός ὑπό τῶν Παπικῶν καί Προτεσταντῶν καί πάντως μέσω καί διά ἐπιόρκων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀμέσως ἤγειρον τόν ἔσχατον διωγμόν κατά τῶν Ὀρθοδόξων! Τό φοβερώτερον δέ, προεκάλεσαν δίκην Οὐνίας, τάς γνωστάς Παλαιοημερολογιτικάς Σχισματοαιρέσεις!.. Οὕτω καλυπτόμενοι δέν τολμοῦν διάλογον ἀγάπης καί ἀληθείας ἀλλά πλανοῦν μέ ἐλεεινάς, ψευδεῖς προπαγάνδας, καλύπτουν τόν Παπικόν, τόν Νεοημερολογιτικόν, ἀλλά κυρίως τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν καί οὔτω διατηροῦν καί ἐνισχύουν τάς σχισματοαιρέσεις καί διαμελίζουν τό Ὀρθόδοξον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας! Ναί, ἀγαπητέ καί εὐλαβέστατε ἀναγνώστα τοῦ παρόντος, αὐτός ὁ Νεοημερολογιτικός-Οἰκουμενισμός μέ τάς ἀλλεπαλλήλους Παλαιοημερολογιτικάς Σχισματοαιρέσεις (Φλωρινικῶν τό 1937, τῶν πέντε τό 1995 καί τῶν Νικολαϊτῶν τό 2005) ἐξέβαλεν καί ἀπέκοψεν ἀπό τό ζωηφόρον Σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πλήθη εὐλαβῶν Ὀρθοδόξων καί σήμερα αὐτό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία του εἶναι καταματωμένη, καθώς ὁ Κύριος ἐπί τοῦ Σταυροῦ! Ἐφιστᾶται πρός ὅλους μας ἡ προσοχή ὥστε νά καταλάβωμεν καί νά συνειδητοποιήσωμεν ὅτι τό 1924 δέν ἐγίναμεν «Παλαιοημερολογῖται», ἀλλά μόνον ἐμείναμεν Ὀρθόδοξοι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ Οἰκονομεῖ καί κατεργάζεται τήν Σωτηρίαν μας. Πρός τοῦτο πρέπει νά ἐξετάσωμεν καί νά δώσωμεν τήν ἀπάντησιν πρός τούς ἑαυτούς μας καί μετά καί πρός πάντας ὅτι ἀπό τό 1924, ἡ Ἐκκλησία δέν ἐκπροσωπεῖται καί δέν ἐκφράζεται ὑπό τοῦ καταδεδικασμένου Ἀντιχρίστου Παπικοῦ, καί Προτεσταντικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἰδιαιτέρως δέ τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ, ἀλλά ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τό 1924 ἔμειναν καί παραμένουν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καί τά Δόγματα, καθώς καί εἰς τήν ἑορτολογικήν παράδοσιν καί τάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τῶν ἐτῶν 1583, 1587 καί 1593 ἐπί τοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Τρανοῦ, κατά τοῦ ἀπό τό 1582 Παπικοῦ καί Προτεσταντικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ! Ἐξαιρέτως ἐν προκειμένω δέον νά ἐπισημανθῆ καί νά γίνη σαφές ὅτι ἡ κατά τό 1924 ἐπιβληθεῖσα ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΗ Παπική ἑορτολογική Καινοτομία, ἦτο καί ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ καί ἀποκλειστικῶς ὡς τοιοῦτος ἐπεβλήθη! Ἡ ἀμέσως, μετά τό 1924, ἀποκάλυψις, τῆς ἐγκυκλίου τοῦ 1920 τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως, ἐπεβεβαίωσεν ὅτι ὁ Παπικός καί Προτεσταντικός Νεοημερολογιτισμός ἐπεβλήθη διά νά προσβάλη καί καταλύση τό Δόγμα περί τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως!!! Ὅπως προελέχθη ὁ ἀντίχριστος Παπικός καί Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός δέν ἀναγνωρίζει ὅτι καί σήμερον καί εἰς τούς αἰῶνας ἡ Ἐκκλησία ΕΙΝΑΙ και ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ἐνῶ ὅλαι αἱ Σχισματοαιρέσεις εἶναι ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΗΣ, διό καί τήν ἀμφισβητοῦν καί τήν πολεμοῦν!.. Αὐτή ἡ ἀπό τό 1924 Πίστις καί Ὁμολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπολεμήθη μέ ψεύδη, μέ ἀπάτας, μέ Διωγμούς καί μαρτύρια χωρίς βεβαίως νά κατορθώση ὁ Νεοημερολογιτικός-Σχισματοαιρετικός Οἰκουμενιστικός νά τήν προσβάλη. Ὡστόσον, τό συντελεσθέν γεγονός ὑπό τῆς Δεξιᾶς τοῦ Κυρίου κατά τό 1935, ἐσήμανεν ἀφ' ἑνός τήν δόξαν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἀφ' ἑτέρου ἐσηματοδότησεν καί ἕναν ἔσχατον καί ἀδιάκοπον διωγμόν ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Εἰς τό σημεῖον αὐτό εἶναι ἀπαραίτητον νά μνημονεύσωμεν δι' ἄλλην μίαν φοράν τί ἔγινεν τό 1935! ΚΑΤΑ ΤΟ 1935 ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Τόν Μάιον τοῦ 1935, μία ὁμάς ἐκ τριῶν ἐπισκόπων τῆς Καινοτόμου Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας, μετά ἀπό ἕνδεκα ἐτῶν συνεχεῖς διαμαρτυρίας καί ἀπαιτήσεις νά ἐπιστρέψη ἡ Καινοτόμος Νεοημερολογιτική Ἱεραρχία εἰς τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον-Ἑορτολόγιον καί μή εἰσακουομένη, τόν Μάιον τοῦ 1935, ἀπεφάσισεν καί ἀπεκήρυξεν τήν Καινοτομίαν-Σχισματοαίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί ΕΠΕΣΤΡΕΨΕΝ εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία μετά τό 1924 ἐκπροσωπεῖται καί ἐκφράζεται ὑπό τοῦ μικροῦ λείμματος, τό ὁποῖον ἔμεινεν καί παραμένει πιστόν εἰς Αὐτήν! Ἐκεῖνο ὅμως τό ὁποῖον ἔκαμε νά ἐκμανῆ ὁ Νεοημερολογιτισμός κατά τῶν τριῶν αὐτῶν ἐπισκόπων, καί γενικώτερον κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὑπῆρξεν τό γεγονός ὅτι οἱ τρεῖς αὐτοί Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ΑΠΕΚΗΡΥΞΑΝ τήν Σχισματοαίρεσιν καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, προέβησαν ἀμέσως καί εἰς χειροτονίας ἄλλων τεσσάρων (4) Ἐπισκόπων, καί μάλιστα ἐχειροτόνησαν εἰς Ἐπίσκοπον καί τόν μέγαν ζηλωτήν-Ὁμολογητήν Ἁγιορείτην Ἱερομόναχον Ματθαῖον, εἰς ἐπίσκοπον Βρεσθένης! Δι' αὐτόν τό λόγον ἐν μιᾶ νυκτί «καθηρέθησαν» (ὅλως ἀντικανονικῶς καί ΑΚΥΡΩΣ) καί ἐξωρίσθησαν τόσον οἱ τρεῖς χειροτονήσαντες ὅσον καί οἱ ὑπ' αὐτῶν χειροτονηθέντες τέσσαρες Ἀρχιερεῖς! Πρέπει νά Ὁμολογήσωμεν ὡστόσον ὅτι τόσον οἱ τρεῖς ἐπιστρέψαντες ὅσον καί οἱ νεοχειροτονηθέντες, δυστυχῶς δέν ἄντεξαν τούς διωγμούς καί σχεδόν ὅλοι πολύ γρήγορα ἐξέπεσον, πλήν ἑνός(!), ἤτοι τοῦ γνωστοῦ ὡς Ὁμολογητοῦ καί Στυλοβάτου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου! Αἱ πιέσεις καί τά μέσα κ.λπ., τά ὁποῖα μετῆλθεν ὁ Οἰκουμενιστικός Νεοημερολογιτισμός εἶναι ἀπερίγραπτα!.. Τό σημαντικώτερον ὅλων ὅμως εἶναι τό γεγονός ὅτι, αὐτός ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, κατώρθωσεν καί ἔπεισεν, ἤ ἐδέσμευσεν τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον, τόν ἤδη ἀπό τό τέλος τοῦ 1935 ἐκπεσόντα, ὅπως ἀναλάβη τό σατανικόν ἔργον τοῦ Οὐνίτου τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, δηλαδή νά παραμείνη κενός «Παλαιοημερολογίτης» μέ ἀποκλειστικόν ἔργον νά πλήξη τόσον τήν ἀπό τό 1924 Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, (τήν ὁποίαν καί ὁ ἴδιος τό 1935 λόγω τε καί ἔργω διεκήρυξεν), καί πρό πάντων νά ἀκυρώση τάς χειροτονίας τοῦ 1935, ὥστε νά ἐκλείψη παντί σθένει ἡ Ἀποστολική Διαδοχή εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν!.. Ναί(!), νά ἐξαλείψη τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, δηλαδή τόν ἐπισκοπικόν Βαθμόν, τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος μετά τῶν ἑτέρων δύο μετέδωκεν τόν Μάϊον τοῦ 1935, καί ὁ ὁποῖος διεφυλάχθη μόνον ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου! Ἀνετέθη, λοιπόν, εἰς τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον Καββουρίδην, ἀφ' ἑνός νά παρεμποδίση κάθε νέαν ἐπισκοπικήν χειροτονίαν ἀλλά καί χειροτονίας Κληρικῶν, ὥστε μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου καί τήν κοίμησιν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, νά ἐκλείψη ὁ ἐπισκοπικός Βαθμός (Ἀποστολική Διαδοχή) καί παραλλήλως νά σβήση καί ἡ ἀπό τό 1924 ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ! Ἔτσι προσεδόκουν ὅτι θά διελύοντο οἱ Γ.Ο.Χ. καί θά ἀπερροφῶντο ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ!.. Ἐν προκειμένω πρέπει νά διακηρύξωμεν ὅτι ὁ πρ. Φλωρίνης οὔτε τήν ἀπό τό 1924 Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὔτε τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν (τόν ἐπισκοπικόν βαθμόν) ἠδυνήθη νά προσβάλη καί ἐξαλείψη, διότι ὁ Μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος παραμείνας πιστός Ὁμολογητής, δύο περίπου ἔτη πρό τῆς Κοιμήσεώς του, († 14.5.1950), ἀπεφάσισεν καί ὑπερέβη τήν Κανονικήν Τάξιν, μόλις τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948 προβάς Μόνος Αὐτός εἰς τήν χειροτονίαν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος εἰς Ἐπίσκοπον Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου, κατόπιν δέ ἀνεδείχθη καί πενταμελής Ἱερά Σύνοδος! Ὡστόσον ὁ πρ. Φλωρίνης ἀπό τό 1937 ἕως τό 1948 καί μέχρι πού ἀπεβίωσεν τό 1955, ὄχι μόνον δέν ἐδέχθη νά ἐπανέλθη εἰς τήν καλήν Ὁμολογίαν τοῦ 1935, ἀλλά καί τήν ἐπολέμησεν ὡς πειθήνιον ὄργανον τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἔτσι, ἐδημιούργησεν τό γνωστόν Φλωρινικόν Σχῖσμα, τό ὁποῖον χαρακτηρίζεται ἀπό ἕναν κενόν, νοσηρόν καί χωρίς νόημα «παλαιοημερολογιτισμόν», ὁ ὁποῖος ἔκτοτε καί μέχρι σήμερον ἐνεργεῖ ὡς ΟΥΝΙΑ τοῦ ἐν γένει Οἰκουμενισμοῦ! Τό 1924 καί τό 1935 δέν ἔγινεν καί δέν προωθήθη ἕνας «παλαιοημερολογιτισμός», ἀλλ' ὡμολογήθη καί διεκηρύχθη λόγοις καί ἔργοις ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιολογία, τήν ὁποίαν ἐβλασφήμει καί ἐποδοπάτει ὁ Ἀντίχριστος Παπικός-Οἰκουμενιστικός Νεοημερολογιτισμός!!! Δηλαδή ὡμολογήθη καί διεκηρύχθη ὅτι ὁ ἐπιβληθείς τό 1924 Νεοημερολογιτισμός κατέστη Σχισματοαίρεσις καί δέν ἐπενεργεῖ εἰς τά «μυστήρια» τῶν Νεοημερολογιτῶν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τήν δέ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἐκπροσωπεῖ καί ἐκφράζει ἀπό τό 1924 τό πιστόν λεῖμμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖον ἔμεινεν πιστόν εἰς τήν ἑορτολογικήν παράδοσιν καί πρό πάντων δέν ἐδέχθη καί κατήλεγξεν τόν Νεοημερολιγιτισμόν ὡς ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΗΝ ΠΑΠΙΚΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΝ, καί ὡς ἀντίχριστον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ! Δυστυχῶς, ὁ πρ. Φλωρίνης ἐφρόντισε νά πολεμηθῆ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί μετά τόν θάνατόν του ὑπό τῶν διαδόχων του καί ἐκφραστῶν τῆς Σχισματοαιρέσεώς του! Οὗτος ἤδη ἀπό τό 1950, ὡς εἶναι γνωστόν ἀφῆκεν γραπτήν παρακαταθήκην εἰς τούς ὀπαδούς του, ὄχι μόνον νά συνεχίσουν νά μήν Ὁμολογοῦν τήν ἀπό τό 1924 Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, καί τήν ὁποίαν καί αὐτός, λόγω τε καί ἔργω, ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ ΚΑΙ ΕΚΗΡΥΞΕΝ τόν Μάιον τοῦ 1935, ἀλλά καί νά μήν ἐπιστρέψουν καί ἑνωθοῦν ἐν τῶ σώματι τῆς Μίας Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πέραν ὅμως τούτου ἀφῆκεν καί ρητήν παρακαταθήκην, εἰς τούς ὀπαδούς του, ἀφοῦ δημιουργήσουν τάς προϋποθέσεις νά μολύνουν, προσβάλουν καί διακόψουν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, δηλαδή τόν ἐπισκοπικόν Βαθμόν, τόν ὁποῖον, ἐπαναλαμβάνομεν καί ὑπογραμμίζομεν, αὐτός, μετά τῶν ἑτέρων δύο ἀρχιερέων, μετέδωκαν τό 1935! Τοῦτο ὅλον θά ἔδει νά γίνη ἀφ' ἑνός μέ τήν προπαγάνδα τοῦ Ἱεροσύλου ψεύδους κατά τό ὁποῖον, «οἱ Ματθαιϊκοί εἶναι ἀπό τό 1937 σχισματικοί»(!), ὡς δέ ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου λαβόντες τήν ἀρχιερωσύνην εἶναι «ψευδεπίσκοποι»! Μέ αὐτά τά ψευδοεπιχειρήματα θά ἔδει ἐν τέλει νά ἐπιδιώξουν καί ἐφαρμόσουν κατ' αὐτῶν τήν ὑπό τοῦ Η΄ Κανόνος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου προβλεπομένην χειροθεσίαν!.. Ἡ ὁποία γίνεται εἰς ἐπιστρέφοντας εἰς τήν Ἐκκλησίαν σχισματικούς!!! ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΠΛΗΝ ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ Η ΕΚΤΕΛΕΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΛΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ! Πράγματι οἱ ὀπαδοί τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καββουρίδη ἀπό τό 1955, ὅτε ἀπεβίωσεν καί ἐπί ὁλόκληρα 16 ἔτη (1971), μέ ἀφάνταστον ἐπιμέλειαν, ἀλλά καί μένος Ἱεροσύλων, ἐσυκοφάντησαν τάς Ἐπισκοπικάς χειροτονίας τοῦ 1948, ὡς δῆθεν «ἀκύρως» γενομένας,(!), ἐνῶ οἱ ἴδιοι οἱ Φλωρινικοί, Σχισματοαιρετικοί Ἐκκλησιομάχοι, ἀντεποιοῦντο τούς δῆθεν Ὀρθοδόξους λειτουργούς καί ἐνεφάνιζον τήν σχισματοαίρεσίν των ὡς δῆθεν «Ἐκκλησίαν Γ.Ο.Χ.»! Ἔτσι ἤδη ἀπό τό 1970, κατώρθωσαν καί κατέστησαν ὡς ἐγκαθέτους των εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τούς Καλλιόπιον Γιαννακουλόπουλον μετά τοῦ τότε νεαροῦ ὑποτακτικοῦ του Κωνσταντίνου Σαραντοπούλου, (σήμερον μεγάλου ἡγέτου τῶν Φλωρινικῶν καί προπάντων ἐκφαστοῦ τῆς Νεοημερολογιτικῆς Οὐνίας καί τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!), καί ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἐπέδειξαν πρωτοφανῆ ὑποκρισίαν(!), ὅτι δῆθεν ἐξῆλθον τοῦ Σχίσματος καί ἐπανῆλθον εἰς τήν Ὁμολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Παραλλήλως προέβαλεν συστηματικῶς τήν ἰδέαν περί ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς πρός τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς Διασπορᾶς εἰς τήν Ἀμερικήν. Οὗτοι πάντοτε καλυπτόμενοι ὑπό τό κάλυμμα τῆς ἐσχάτης ὑποκρισίας, κυριολεκτικῶς ἐχρησιμοποίησαν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον καί τόν κατέστησαν ὄργανόν των ἐνῶ, τό καί σπουδαιότερον, εἰς τά σχέδιά των δέν ἀντέδρασεν καί ὁ τότε ἀκόμη Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, μάλιστα δέ ὑπῆρξεν καί τό πλέον δυνατόν ὄργανον, τό ὁποῖον ἡγήθη τῆς δῆθεν Ἱεραποστολῆς (τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971) εἰς τήν Ἀμερικήν, κύριος σκοπός τῆς ὁποίας, ὡς ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπεδείχθη, ὑπῆρξεν νά προσβάλουν καί διακόψουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ὅπως εἶχον τήν ἐντολήν διά μιᾶς χειροθεσίας, ἐν ταυτῶ δέ νά προσβληθῆ καί ἐκλείψη καί ἡ ἀπό τό 1924 Ὁμολογία Ἐκκλησιολογία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Τό σχέδιον τοῦτο πρίν ἐκτελεσθῆ ἤδη ὡς σχέδιον εἶχεν καταστεῖ ἀκατόρθωτον διότι, καίτοι ἀνεπισήμως, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ εἶχον ξεκαθαρίσει τό θέμα τῆς Ἱεραποστολῆς διότι ρητῶς διεκηρύσσετο: «Ναί εἰς τήν Ἱεραποστολήν, ναί καί εἰς τό θέμα νά ἐξετασθῆ καί κριθῆ ἡ ὑφ' ἑνός χειροτονία τοῦ 1948, πλήν ὅμως ὑπό τήν ΜΟΝΑΔΙΚΗΝ καί ΒΑΣΙΚΗΝ προϋπόθεσιν ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος τῆς Διασπορᾶς θά ἐδέχετο, θά ὡμολόγει καί θά διεκήρυσσεν τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, καί θά ἐκηρύσσετο ἐπ' αὐτῆς τῆς βάσεως ἐπισήμως καί ἡ ἕνωσις. Κατόπιν αὐτῶν, ὡς Ὀρθόδοξος καί μείζων Ἱερά Σύνοδος ἡ Ρωσική, ἠδύνατο νά ἐπιληφθῆ καί τοῦ «προβλήματος» τῆς ὑφ' ἑνός χειροτονίας», ὅπως ἄλλωστε ἤδη ἀπό τό 1957 εἶχεν διακηρύξει ἡ Ἱερά Σύνοδος εἰς ἀπάντησιν τῶν λυσσαλέων ἐπιθέσεων τῶν Φλωρινικῶν κατά τοῦ κύρους τῶν ἐπισκόπων μας». Ὑπενθυμίζομεν ὅτι τό 1957 ἡ Ἱερά Σύνοδος εἶχεν ἀποστομώσει τά Ἱερόσυλα Φλωρινικά στόματα, μέ τήν ἐπίσημον τοποθέτησίν της γράψασα, ὅτι «οἱ Φλωρινικοί εἶναι ἀναρμόδιοι ἀλλά καί σχισματικοί καί δέν δύνανται νά ἀποφαίνωνται ἐπί τῆς ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. Ὅταν οἰκονομήση ὁ Θεός νά προκύψη μία πραγματικά Ὀρθόδοξος Σύνοδος τότε ἡ ἴδια ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά θέση τό θέμα ὑπό τήν κρίσιν αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ὄχι μόνον θά ἀναγνωρίση τάς χειροτονίας ἀλλά καί θά ἀνακηρύξη πρίν ἀπό κάθε ἄλλον, ὡς Μέγαν Ὁμολογητήν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ματθαῖον!..». Αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός προφανέστατα ἀπεγοήτευσεν τότε πρῶτον τόν Καλλιόπιον Γιαννακουλόπουλον καί κάθε ὁμόφρονά του πρίν μεταβοῦν ὡς ἐξαρχία εἰς τήν Ἀμερικήν, ὁ δέ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος, δέν διενοήθη νά περιλάβη ὡς μέλη τῆς ἐξαρχίας, πρόσωπα, τά ὁποῖα διευκρίνιζον καί ἔθετον τήν Ἱεραποστολήν ἐπί ρητῶν καί σαφῶν βάσεων, προετίμησεν δέ νά ἔχη μαζί του τήν Πρεσβυτέραν του, καί ὁ Κορινθίας τήν ἡγουμένην του!.. Δέν σᾶς κουράζομεν περισσότερον, ἀγαπητοί ἀναγνῶσται, διότι ὅλα αὐτά ἔχουν γραφεῖ λεπτομερῶς πολλάς φοράς, ἀλλά καί διότι τόσον εἰς τήν Ἀμερικήν ὅσον, ὅλως ἰδιαιτέρως εἰς τήν Ἑλλάδα, τό συγκεκριμένον Ἱερόσυλον σχέδιον τοῦ πρώην Φλωρίνης ΑΠΕΤΥΧΕΝ ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ καί εἰς τήν κυριολεξίαν συνετρίβη καί ἀπωλέσθη. ΕΦΡΥΑΞΕΝ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ! ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΙΣ Δυστυχῶς πρέπει νά Ὁμολογήσωμεν ὅτι ἤδη ἡ Ἐκκλησία εἰσελθοῦσα εἰς τήν τρίτην χιλιετίαν οὔτε μίαν ἡμέραν δέν διῆλθεν χωρίς νά τήν ἐπιβουλεύεται ὁ ἀντίδικος Διάβολος! Εἰς τάς ἡμέρας μας καί ἀπό τό 1971 καί ἐπί τό ἀκριβέστερον ἀπό τό 1948 ἐφρύαξεν ὁ Πονηρός διότι, ἀφ' ἑνός εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀπεκατεστάθη ὁ ἐπισκοπικός βαθμός καί, ἀφ' ἑτέρου, διότι δέν κατώρθωσε νά προσβάλη καί διακόψη τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί κατά συνέπειαν καί τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ! Δυστυχῶς ὁ ἴδιος ὁ Πονηρός καί τά ὄργανά του φέρονται ὡς νά ὤμοσαν ὅπως, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, πραγματοποιήσουν, τό συγκεκριμένον σχέδιον τοῦ πρ. Φλωρίνης, ἤγουν νά διακοπῆ ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἄλλως ὁ ἐπισκοπικός βαθμός!.. Ἀποτυγχάνουν βεβαίως καί γελοιοποιοῦνται, πλήν ὅμως δέν παραιτοῦνται! Εὑρίσκει καθημερινῶς ὄργανά του, τά ὁποῖα ἀναλαμβάνουν νά προσβάλουν τήν Ἐκκλησίαν, διακόπτοντες τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί δι' αὐτῆς καί τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν! Ἄς προσδιορίσωμεν δι' ἄλλην μιάν φοράν συντόμως αὐτά τά ὄργανα, τά ὁποῖα μετά τό 1971 ἀνέλαβον εἰς δευτέραν φάσιν τό συγκεκριμένον ἀποτυχόν Ἱερόσυλον-Ἐκκλησιόμαχον ἔργον! Ὁ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ καί ἐπίδοξος προδότης μετά τό 1975 δέν εἶναι πλέον ὁ Εὐγένιος Τόμπρος, ὁ ὁποῖος, ὡς ἤδη γνωστόν, ὑπό τό δεδομένον ψεῦδος ὅτι ἡ Ἐξαρχία μας τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 ἐδέχθη «χειροθεσίαν» εἰς τήν Ἀμερικήν, ἐπεδίωξεν νά «ἀναγνωρισθῆ» ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὡς Β΄ Ἐκκλησία ἐν Ἑλλάδι ὑπό τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων! Τοῦτον περιθωριοποίησεν καί ἠχρήστευσεν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου, ἐνῶ τό σχέδιόν του, τό ὁποῖον δέν ὡλοκληρώθη, ἤδη ἀπό τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1980, ἐμφανῶς ἀναλαμβάνει ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆς, ἀλλά καί οὗτος ἀπέτυχεν νά τό πραγματοποιήση, διό ἐν τέλει «ΕΚΔΙΚΗΘΗΚΕ» τά πρόσωπα εἰς τά ὁποῖα προσέκρουσεν τό σχέδιόν του μέ «καθαιρέσεις» καί «ἀφορισμούς», τήν δέ Ἐκκλησίαν μέ τό γνωστόν σχῖσμα τῶν πέντε Ἐπισκόπων κατά τό 1995, ἐνῶ ἥγειρεν καί τήν Ἱερόσυλον προπαγάνδα περί δῆθεν Νεοεικονομαχίας, μέ ἀποτέλεσμα νά καταστῆ καί αἱρετικός! Εἰς τό σχέδιον τῆς μετατροπῆς τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς χειροθεσίαν, ἤδη ἀπό τό 1974 προσετέθησαν καί πολλοί ἄλλοι, ἐκ τῶν Ἐπισκόπων μας μεταξύ τῶν ὁποίων, ἐκτός τοῦ Καλλίστου, ἐπιφανίου καί Ματθαίου, σπουδαῖον προδοτικόν καί ἄκρως δόλιον καί Ἱερόσυλον ρόλον διεδραμάτισαν καί οἱ Ἀργολίδος Παχώμιος καί Πειραιῶς Νικόλαος!!! Οἱ δύο τελευταῖοι ὄντες εἰς τό κίνημα τοῦ Ματθαίου, μόλις τό 1994 φέρονται ὡς δῆθεν ἐξερχόμενοι αὐτοῦ, καί ἐπιστρέφοντες εἰς τήν Δογματικήν ἀλήθειαν περί τῶν Ἁγ. Εἰκόνων καί οὕτω πλαισιώνουν τόν ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν! Ἐξ ἄλλου αὐτό ὑπῆρξεν τό ἀπ' ἀρχῆς σχέδιόν των, ἤτοι νά ἐλέγχουν κάθε ἐνέργειάν του καί πρό πάντων ἐνδεχομένας νέας χειροτονίας Ἐπισκόπων! Οἱ δύο ὡς ἄνω Ἐπίσκοποι, (Παχώμιος καί Νικόλαος), ὡς γνωστόν ἤδη ἀπό τό 1974 καί τό 1976, κατά τόν πλέον σαφῆ καί ρητόν (πλήν ἐν κρυπτῶ) τρόπον, ἠρνήθησαν τήν Ἀποστολικήν των διαδοχήν δεχθέντες καί διακηρύξαντες ὅτι «τό 1971 ἡ Ἐξαρχία μας ἐν Ἀμερικῆ καί ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι, δέν ἐδέχθησαν συγχωρητικήν εὐχήν καί ταύτην οἰκονομικῶς καί ὑπό ὅρους, ἀλλά ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ ὡς ἐπί σχισματικῶν»!!! Δηλαδή διαπράττουν ἕνα σύνθετον ἔγκλημα, μίαν σύνθετον Ἱεροσυλίαν διότι: 1) Ψεύδονται ἐν ἀπολύτω ἐπιγνώσει ὅταν ἰσχυρίζωνται τά περί «χειροθεσίας», διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος ΔΕΝ ΕΔΕΧΘΗ ΠΟΤΕ καμμίαν «χειροθεσίαν» οὔτε θεωρητικῶς, οὔτε ἐν τῆ πράξει. 2) Τό ψεῦδος αὐτό ἀποτολμᾶται προκειμένουνά προσβάλουν τάς χειροτονίας τοῦ 1935 καί κυρίως τοῦ 1948! Τοῦτο ὅμως σημαίνει (πέραν ἀπό τό ψεῦδος), Ἱεροσυλίαν κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, τό ὁποῖον τούς ἀνέδειξεν εἰς Ἐπισκόπους! Ἐμπτύουν λοιπόν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί 3) Ἱεροσυλοῦν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τήν ἰδιαιτέραν παρατήρησιν ὅτι παρ' ὅλα ταῦτα κρύπτουν τήν προδοσίαν των καί ἐπιμελῶς ὑποκρίνονται τούς Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους καί δῆθεν πιστούς ἐργάτας τῆς Ἐκκλησίας! Ἀσφαλῶς τά ὅσα ἀπετόλμησαν οἱ ἐν λόγω δύο «Ἐπίσκοποί» μας, δέν τά ἐτόλμησεν οὔτε καί ὁ πρ. Φλωρίνης!!! Αὐτοί ἦσαν οἱ λόγοι διά τούς ὁποίους οἱ δύο αὐτοί «Ἐπίσκοποί» μας προεκάλεσαν, τό 2005, τό ΤΡΙΤΟΝ καί ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ καί ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟΝ ΣΧΙΣΜΑ των, ἐνῶ ἀπό τό 1997 κατέλυσαν πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικῆς Τάξεως, Συνοδικοῦ Θεσμοῦ καί Ὀρθοδοξίας! Ἐπολέμησαν δέ τά μέν πρόσωπα (εἰς τά ὁποῖα προσέκοπτον τά σχέδιά των) μέ Ἱεροσύλους πράξεις «ἀργιῶν», «καθαιρέσεων» καί «ἀφορισμῶν», ἐνῶ Ἱεροσύλησαν, βάρβαρα κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἐκήρυξαν, πληθύν αἱρετικῶν δοξασιῶν καί δή ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ καί τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ Δόγματος! Ἐν τέλει, ὡς σχισματικοί καί ἄκρως αἱρετικοί ἐξέδωκαν τό ἐξ ἀντικειμένου ἀπολύτως Σατανικόν Κείμενόν των, γνωστόν ὡς «Συνοδική Ἐγκύκλιος», μέ Α.Π. 3280/28.11.2007(!), τήν ὁποίαν προσεδόκουν καί διά τήν ὁποίαν εἰργάζοντο μέ κάθε τρόπον ἀπό τό 1974!!! Συγκεκριμένως οὗτοι, ἀπό τό 1997 καί ἑξῆς, εἰσελθόντες εἰς τήν τελικήν εὐθεῖαν, τῆς προδοσίας των, δέν διστάζουν νά ἐπιχειρήσουν τό πλέον ἰσχυρόν κτύπημα κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πλήν ὅμως καί αὐτῶν τό κίνημα ἀπέτυχεν καί συνετρίβη, ἔθαψεν δέ εἰς τά ἐρείπιά του πρῶτα τούς ἰδίους! Αὐτοί λοιπόν οἱ ὁποῖοι ἀπό τό 1974 καί 1976, εἶπον καί ἔγραψαν καί διεκήρυξαν μυστικῶς τό Ἱερόσυλον ψεῦδος ὅτι τό 1971 ἐδέχθησαν χειροθεσίαν καί ὄχι τήν ὑπό ὅρους καί προϋποθέσεις συγχωρητικήν εὐχήν, ἤδη ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ 2000 ἐπισήμως λεηλατοῦν καί ἀδιστάκτως Ἱεροσυλοῦν κατά πάντων! Κατευθυνόμενοι ὑπό τῶν Φλωρινικῶν διά τῶν ἐγκαθέτων των, διώκουν κάθε πρόσωπον, τό ὁποῖον τούς κατελέγχει καί γίνεται ἐμπόδιον εἰς τά σχέδιά των, ἐνῶ ὅλως ἰδιαιτέρως καταπιέζουν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν νά εἴπη ὅτι «τό 1971 ἔκανε λάθος διότι ἐδέχθη τήν χειροθεσίαν»!» κ.λπ. Ἡ ἄρνησις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά ὑπαναχωρήση ἐκ τῆς ἀληθείας, νά ψευσθῆ καί νά Ἱεροσυλήση, τοῦ ἐστοίχισεν τήν ὑποχρεωτικήν «ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΝ» ὑπέρ τοῦ γνωστοῦ Νικολάου, ὁ ὁποῖος ἥρπασεν τόν θρόνον τήν 5.2.2008 διά νά «διορθώση, τό λάθος τοῦ 1971»!.. Παρά τήν καλήν του Ὁμολογίαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, δυστυχῶς, μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του παρέμεινεν ἐγκλωβισμένος εἰς τήν σχισματοαίρεσίν των!.. Ἤδη τό ἀπειλούμενον 3ον μεγάλο σχῖσμα (=ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΣ), ἡ ὁποία ὑφίσταται ἐπισήμως ἀπό τό 2005, λαμβάνει φοβεράς διαστάσεις τό 2007 ὅτε οἱ περί τούς Νικόλαον καί Παχώμιον, «συνοδικῶς» θά ἐπιβάλουν τήν ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ ὡς «χειροθεσίαν» των(!!!), κατά τήν συνεδρίασιν τῆς κυριολεκτικῶς ψευδοσυνόδου των τῆς 28.11.2007! Δυστυχῶς οἱ κακῆ τῆ μνήμη ἀποβιώσαντες ὡς ἐπίορκοι καί Ἱερόσυλοι: Κάλλιστος, Εὐγένιος, Ματθαῖος, Νικόλαος καί ἕτεροι, ἀπέθανον καί ἐτάφησαν(!), ἀλλά τό Σατανικόν Ἐκκλησιομαχικόν ἔργον των συνεχίζεται ὑπό τῶν ὑπολοίπων σχισματοαιρετικῶν τῆς ὁμάδος τῶν Νικολαϊτῶν, τῆς ὁποίας, πλέον μετά τόν θάνατον τοῦ Νικολάου, ἡγεῖται ὡς «ἀρχιεπίσκοπος» ὁ κ. Στέφανος Τσακίρογλου. Οὗτος μετά τῶν κατά σάρκα ἀδελφῶν του, Ἱερομονάχου Νεοφύτου καί τοῦ ὡς Μοναχοῦ ἐμφανιζομένου Μαξίμου Τσακίρογλου, ἀφοῦ εἰς ἀνύποπτον χρόνον(!), κατέλαβον τάς δύο Μεγάλας καί Ἱστορικάς Μονάς, τῆς Παναγίας παρά τήν Κερατέαν Ἀττικῆς καί τῆς Μεταμορφώσεως παρά τόν Κουβαρᾶν Ἀττικῆς, καί συνεπικουρούμενοι ὑπό τῶν τριῶν Μοναζουσῶν ἀδελφῶν των, πλέον κατεπρόδωσαν καί καταπροδίδουν κάθε Ἱερόν καί ὅσιον, δηλαδή κάθε ἔννοιαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ ἔχουν διαύλους ἐπικοινωνίας καί συνεργασίας μετά Φλωρινικῶν ἀλλά καί τῶν Νεοημερολογιτῶν!!! Τά ἐν λόγω ρασοφόρα πρόσωπα εἶναι πολύ χείρονα κατά τά ἔργα των ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας, καί τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Φλωρινισμοῦ, δεδομένου ὅτι τό πρόσωπον, τό ὁποῖον σήμερον ἡγεῖται ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» τῆς Φλωρινικῆς Σχισματοαιρέσεως, δηλαδή ὁ εἰσχωρήσας τό 1970 Κων/νος Σαραντόπουλος, τότε ὡς νεαρός ὑποτακτικός τοῦ Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου μετά τήν ἀποτυχίαν νά ἐπιβληθῆ τό 1971 καί μέχρι τό 1976 ἡ χειροθεσία, προσεχώρησεν ὡς Ἱερομόναχος μέ ὁλόκληρον ὁμάδα ὁμοϊδεατῶν του εἰς τόν Φλωρινισμόν (εἰς τόν ὁποῖον οὐσία πάντοτε ἀνῆκον), σήμερον δέ ὁ τότε κ. Κων/νος Σαραντόπουλος, ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» Καλλίνικος Σαραντόπουλος, διά τῶν ἐγκαθέτων του, κατευθύνει, ρυθμίζει καί συνεργάζεται μετά τῶν Τσακίρογλου, χωρίς βεβαίως νά ἀποκλείωνται αἱ ἀπό πρό πολλῶν δεκαετιῶν σχέσεις των καί μέ ἄλλα προδοτικά κατά τῆς Ἐκκλησίας κέντρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τοῦτο ὅλον ἐσχάτως προκύπτει καί ἐκ τοῦ δεδομένου ὅτι ὁ κ. Στέφανος Τσακίρογλου, περισσότερον παντός ἄλλου, δέν δέχεται ἀπολύτως νά παρακαθήση εἰς ἕναν ἔντιμον διάλογον ΑΓΑΠΗΣ καί ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ὥστε διά αὐτοῦ νά ἐπέλθη ἕνωσις ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆ Ἐκκλησία Του. Τοῦτο ἀρνούμενος ὁ κ. Τσακίρογλου κἄν θαύματα ποιήση θά εἶναι ἐν τῶ Πονηρῶ!.. Τό μεῖζον ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι ὁ κ. Στέφανος ἐπανειλημμένως εἰς ἀνύποπτον χρόνον (ὑποκριτικῶς, εἰρωνικῶς ἤ ἀπίστως;), ὑπέβαλεν εὐθέως καί ρητῶς τήν ἀπορίαν, εἰρωνείαν…, λέγων: «Τί σημαίνει Ἐκκλησιολογία; ἐγώ δέν τό κατάλαβα ποτέ!»… Ναί(!), αὐτός εἶναι ὁ Καθηγούμενος τῆς ἀδελφότητος τῆς Μεταμορφώσεως καί αὐτός εἶναι καί ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Συνόδου» τῶν Νικολαϊτῶν! Αὐτός εἶναι ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται νά διαλεχθῆ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία ἵνα πρωτίστως μάθη καί τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἐκκλησιολογία-Ὁμολογία τῆς ἀπό τό 1924 Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τί σημαίνει καί ποίαν σημασίαν ἔχει ἡ γνησία καί Ἀδιάκοπος Ἀποστολική Διαδοχή!.. Ἐκ μέρους τοῦ κ. Στεφάνου καί τῆς «Συνόδου» του τήν 31.1.2014 ἀποστέλλεται «Πρός τόν πρ. Ἐπίσκοπον Κήρυκον» τό μέ Α.Π. 3407 «Ἱεροσυνοδικόν γράμμα» τό ὁποῖον παρατίθεται, μέ τήν σημείωσιν ὅτι αὐτοῦ προηγήθη ἐπίσης καί ἑτέρα ἀλληλογραφία. Η ΕΙΚΩΝ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΣΧΑΤΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ Ο κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ Πρίν προχωρήσωμεν πρέπει νά εἴπωμεν ὅτι ὁ κ. Στέφανος δέν εἶναι ἀφελής! Ὅταν θέλει σκέπτεται, σχεδιάζει καί ἐνεργεῖ τά σχέδιά του… ἐν προκειμένω δέν διέφυγεν τῆς προσοχῆς του τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος ἐπεσκέφθη τόν μελλοθάνατον πρ. Πειραιῶς Νικόλαον!.. Τό γεγονός τό ἐξέλαβεν κατά τό ἰδικόν του δοκοῦν, διό, ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος», ἀποστέλλει τό μέ Α.Π. 3407 «Ἱεροσυνοδικόν γράμμα», τοῦ ὁποίου ἤδη εἶχον προηγηθεῖ καί ἕτεραι ἐπιστολαί. «Α.Π. 3407 Ἐν Ἀθήναις τῆ 31η Ἰανουαρίου 2014 ἐκ.ἡμ. ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ Τόν πρώην Ἐπίσκοπον κ. Κήρυκον Ἁγία Αἰκατερίνη, Στρογγύλη Τ.Θ. 54, 19400 Κορωπί Σεβασμιώτατε, Κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος κατά τήν συνεδρίασιν Αὐτῆς τήν 23ην Ἰανουαρίου 2014, ἐκ.ἡμ., ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Στεφάνου, γνωστοποιοῦμεν εἰς ὑμᾶς ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐνημερώθη περί τῆς ἐπισκέψεώς σας εἰς τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον κυρόν Νικόλαον τό ἑσπέρας τῆς 2ας Ὀκτωβρίου 2013 εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπικήν κατοικίαν αὐτοῦ, καθώς καί περί τῆς προσελεύσεώς σας εἰς τά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (Μάρκου Μπότσαρη 8, Περιστέρι) καί παραμονῆς σας εἰς αὐτά ἐπί δίωρον περίπου, καθ' ὅ συνεζητήσατε ἐπί θετικῆς βάσεως μετά τῶν ἐν αὐτοῖς πρός συνεδρίασιν τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ παρεπιδημούντων Σεβ. Ἀρχιερέων. Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐξετίμησε τάς ἀνωτέρω δύο ἐπισκέψεις σας θετικῶς καί ὡς δείγματα καλῆς θελήσεως πρός θεραπείαν τοῦ ἀπό τοῦ ἔτους 2005 ὑφισταμένου σχίσματος, ἐθεώρησε ταύτας. Ὅθεν διά τοῦ παρόντος Ἱεροσυνοδικοῦ Γράμματος καλεῖ ὑμᾶς φιλαδέλφως, ὅπως δι' ἐγγράφου ὑμῶν ἐνημερώσετε προσηκόντως τήν Ἱεράν Σύνοδον, ἐάν ὄντως ὑπάρχη εἰς ὑμᾶς καλή θέλησις διά τήν κατά Θεόν θεραπείαν τοῦ ὑφισταμένου σχίσματος καί ἔχετε τήν πρόθεσιν νά ἀνταποκριθῆτε θετικῶς εἰς τήν φιλάδελφον καί κατά Θεόν πρόθεσιν καί πρότασιν τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἔναρξιν τῶν κατά τήν Ἐκκλησιαστικήν τάξιν κανονικῶν ἐνεργειῶν πρός θεραπείαν τοῦ ὑφισταμένου σχίσματος πρός δόξα τοῦ τιμίου ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Ἐντολῆ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας Ὁ Γραμματεύς Ἀρχιμ. Παντελεήμων Τσαλάγκας * * * Νομίζομεν ὅτι ὁ κ. Στέφανος ὁμιλεῖ καθαρά καί αὐτό ἀκριβῶς τόν ἐδέσμευσε νά ἐπιδείξη σταθεράν συνέχειαν πρός τιμίαν ἀντιμετώπισιν τοῦ σχίσματος τοῦ 2005. Ἐξέλαβεν ὅμως λανθασμένως τάς ἀναφερομένας ἐπισκέψεις τοῦ Σεβ/του Κηρύκου, δηλαδή ἐφαντάσθη ὅτι ὁ ἐπίσκοπος Κήρυκος ἔθεσεν τόν ἑαυτόν του «ἄνευ ὅρων καί ὁρίων» εἰς τήν διάθεσίν των, διό ἐμφανίζεται τόσον βέβαιος διά τήν ἄποψίν του, ὥστε ἀποτολμᾶ καί τήν ἀκροτελεύτειον ὡς ἄνω παράγραφον εἰς τό «Ἱεροσυνοδικόν του Γράμμα»! Ἐπί τοῦ ἀνωτέρω ἐγγράφου ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Κήρυκος ἀπήντησεν μέ τό ὑπ' Α.Π. 664/25.2.2014 ἱστορικόν κείμενόν του, τό ὁποῖον, προφανῶς, ἀπεγοήτευσεν καί ἔθεσεν πρό ἀδιεξόδου τόν κ. Στέφανον! ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Α.Π. 664 Ἐν Κορωπίω τῆ 25.2.2014 Πρός τήν «Ἱεράν Σύνοδον» ὑπό τόν «Ἀρχ/πον» κ. Στέφανον Τσακίρογλου Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί ἀδελφοί, Ἐπί τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 3407/31.1.2014 (ἐ.ἡ.) ἐγγράφου σας καθηκόντως σᾶς ἀπαντῶ προσευχόμενος, ὅπως ὁ Κύριος κατευθύνη τά διαβήματά μας εἰς τό ἔργον τῆς ἐν τῆ Ὀρθοδοξία καί πάλιν συνυπάρξεώς μας. Βεβαίως, ἀγαπητοί, ὅσα ἀφοροῦν εἰς τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, πρέπει ὅλα νά ξεκινοῦν ἀπό τήν καλήν θέλησιν, πλήν ἐν προκειμένω ἡ ἀντιμετώπισις πρός θεραπείαν τοῦ ἀπό τοῦ 2005 σχίσματος, ἀπαιτεῖ καί ἀνδρείαν καί ἀρετήν καί ἀγάπην πρῶτα πρός τόν Θεόν, ὥστε νά εὕρη ἐφαρμογήν καί εἰς ἡμᾶς τό Ἁγιογραφικόν «τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν, πάντα συνεργεῖ εἰς τό ἀγαθόν». Τό θέμα τοῦ διαλόγου μας πρός θεραπείαν τοῦ ἀπό τό 2005 σχίσματος καί ὅλων ὅσων αὐτοῦ προηγήθησαν, ἀλλά καί ὅσων ἠκολούθησαν, δέν εἶναι (ὅπως φαίνεται νά ἐκλαμβάνεται ὑφ' ὑμῶν εἰς τό ἔγγραφόν σας) θέμα «προσωπικόν» μου, ἤ τῆς προσωπικῆς μου «καλῆς θελήσεως». Εἶναι θέμα τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖον ἀπό κοινοῦ καλούμεθα νά ἀντιμετωπίσωμεν μέ καλήν θέλησιν, ἀγάπην καί ταπείνωσιν. Ἐν προκειμένω, τοῦ θέματος τούτου θά ἐπιληφθῆ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς χειμαζομένης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προφανῶς δέ καί ἡ Πανορθόδοξος, ἡ ὁποία ἔχει ἤδη ἀντιμετωπίσει τό ἀπό τό 2005 σχῖσμα, μέ ἀρχήν καί γνώμονα τήν Κανονικήν Τάξιν καί ἐξόχως τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν καί τήν Γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Ὅθεν, ὁ προκείμενος Θεολογικός μας Διάλογος δέον ὅπως μή ὑπακούση καί μή κατευθυνθῆ ἀπό ἄλλας προσωπικάς προθέσεις, στόχους καί σκοπιμότητας, ἀλλά νά γίνη ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐπί τῆ ΜΟΝΑΔΙΚΗ βάσει καί ἀρχῆ νά θεραπευθοῦν καί ἐκλείψουν οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν τό σχῖσμα καί οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς παραμένουν ὡς χαίνουσαι πληγαί ἐπί τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί πρωτίστως ἐπί τῶν ψυχῶν μας. Ἀγαπητοί, ἐπειδή, ἐπαναλαμβάνω, τό θέμα τοῦ συγκεκριμένου μας διαλόγου εἶναι μέγα, σοβαρόν καί ὡς ἐκ τῆς καλῆς (Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου) ἤ μή ἀντιμετωπίσεώς του, θά ἔχη καί καλάς ἤ μή συνεπείας-ἀποτελέσματα εἰς ἕνα ἕκαστον ὑμῶν καί ἡμῶν, διά τοῦτο τό ἔγγραφόν σας θά τεθῆ ἐνώπιον καί τῆς προσεχοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐν πολλῆ συνέσει θά μελετήση, θά προσδιορίση καί θά ἀναφερθῆ ἐπί τῆς οὐσίας ὅλων τῶν θεμάτων τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί θά σᾶς ἀποσταλῆ σχετικόν ἀναλυτικόν ἔγγραφόν της. Ὅθεν θά παρακαλέσω δι' ὀλίγην ὑπομονήν καί διά τήν ἐκ μέρους σας δέουσαν προετοιμασίαν. Εἴθε ὁ Κύριος νά νεύση ἀγαθά εἰς τάς καρδίας ὅλων μας διά τήν ἐν τῆ Ἁγία Του Ἐκκλησία ἑνότητα, πρός σωτηρίαν μας καί δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἀμήν. Κοινοποίησις: Σεβ/τους Μητροπολίτας τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: α) Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἀμφιλόχιον, β) Μπακάου κ. Κασσιανόν, γ) Βράντσεα κ. Γερόντιος, δ) Κένυας κ. Ματθαῖον, ε) Κιέβου κ. Σεραφείμ καί στ) Κιτίου κ. Παρθένιον. Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις † Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΕΝΩ ΠΡΟΣΦΕΥΓΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ! Κατόπιν τοῦ ἀνωτέρω ἀπαντητικοῦ ἐγγράφου, ὁ κ. Στέφανος προφανέστατα κλείει τό θέμα τοῦ Διαλόγου, διό, ἐνῶ δέν ἀπαντᾶ καί δέν ἀνταποκρίνεται, ὅμως ἀπευθύνεται καί εἰς τά Δικαστήρια, διεκδικῶν ἅπαντα τά ἀκίνητα, ἤτοι τούς Ἱερούς Ναούς τοῦ ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ καί τοῦ ΙΦΣΚΑΕ καί ζητεῖ νά ἔλθουν τά πάντα ὑπό τόν ἔλεγχόν του καί τήν ἐν γένει διαχείρησιν παντός ἀκινήτου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!.. Δηλαδή θέλει νά στερήση τούς Ὀρθοδόξους καί τῶν Ἱερῶν Ναῶν!.. Ἐξιστάμεθα διότι ἀπό τό 1924 τοῦτο ἐνήργησεν πρῶτος ὁ Νεοημερολογιτισμός, μετά ὁ Φλωρινισμός, κατόπιν οἱ ἀπό τό 1995 πέντε σχισματοαιρετικοί, καί ἀπό τό 2014 δυναμικώτερα καί μέ τήν λῆψιν μεγάλων μέτρων καί ἰσχυρῶν προϋποθέσεων, ὁ κ. Στέφανος, διό κινεῖ κάθε ἔνδικον μέσον! Ἄς εἶναι ὅμως βέβαιος, ὅτι ὅσον καί ἄν εἶναι προετοιμασμένος, τοῦ ἐφιστᾶται ἡ προσοχή ὅτι θά ἀποτύχη!.. Θά ἀποτύχη δέ διότι ἡ Ὀρθοδοξία δέν στηρίζεται εἰς τά «Ντουβάρια τῶν Μονῶν καί τῶν Ναῶν»!.. Ἐπίσης, ὅπως τοῦ ἔχομεν δηλώσει, ἄς Ὁμολογήση τήν Ὀρθοδοξίαν, ἄς γίνη ἡ ἐν Χριστῶ ἕνωσις, καί δέν θά διεκδικήσωμεν οὔτε μίαν «πλίνθον», οὔτε ἕν «τοῦβλον», οὔτε ἕν «κεράμιον»!.. Τό ζητούμενον καί Πρωτεῦον εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, εἶναι ἡ ἕνωσις ἐν τῆ ἀπό τό 1924 Μία Γνησία Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία. Μέ ἀφορμήν τά ἀνωτέρω ἡ ἐνδημοῦσα Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος μέ τήν συμμετοχήν καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, προβαίνει τήν 15/28.6.2014 εἰς γενικόν ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ-ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ, μέ τό ὁποῖον ἀναλύει καί παρουσιάζει τό θέμα τό ὁποῖον ἀντιμετώπισεν καί ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κατά τόν 20ον καί τόν παρόντα αἰῶνα; Τοῦτο ἀποτελεῖ συμβολήν εἰς τόν διαχρονικῶς προτεινόμενον Θεολογικόν Διάλογον! Εἰς τό ἴδιον τεῦχος τῆς «Ο.Π.» (Α.Τ. 211/2014 σελ. 123—131) δημοσιεύεται καί ἕτερον ἔγγραφον τοῦ Σεβ/του Κηρύκου τό ὑπ' Α.Π. 665/10/23.5.2014 καί κατόπιν ἠκολούθησεν ἐπί τόν ἴδιον σκοπόν ἡ μέ Α.Π. 673/15/25.6.2014 «ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ» τῆς ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», ὑπογραφομένη ὑπό τῶν Σεβ/των Μητροπολιτῶν: † Μεσογαίας Κηρύκου, † Λαρίσης Ἀμφιλοχίου καί † Κιτίου Παρθενίου καί τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Μιχαήλ Ἰωάννου. ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΤΟ ΜΕ Α.Π. 665 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟΝ: Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ «ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ» ΥΠΟ ΤΟΝ «ΑΡΧ/ΠΟΝ» κ. ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ ΘΕΜΑ: Ὁ θεολογικός Διάλογος πρός ἀντιμετώπισιν καί θεραπείαν τῶν αἰτίων τοῦ ἀπό 2005 Σχίσματος Α.Π. 665 Ἐν Κορωπίω τῆ 10/23.5.2014 Σχετικά: 1. Τό μέ Α.Π. 638.α/27.2.2013 Ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 392/ 14.2.2013 ὑμετέρου. 2. Τό μέ Α.Π. 640/1.5.2013 Ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 397/ 3.4.2013 ὑμετέρου. 3. Τό μέ Α.Π. 658/31.10.2013 Ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 133/ 18.10.2013 ὑμετέρου. 4. Τό μέ Α.Π. 664/25.2.2014 Ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 3407/ 31.1.2014 ὑμετέρου. Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Κατόπιν τῶν προηγηθέντων ὕπερθεν σχετικῶν καί εἰδικώτερον ὡς συνέχεια τοῦ ὑπ' Α.Π. 664/25.2.2014 ἡμετέρου πρώτου ἀπαντητικοῦ ἐπί τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 3 ὑμετέρου σχετικοῦ, (Α.Π. 3407/31.1.2014), δι' οὗ σᾶς ἐγνωρίσαμεν ὅτι θά ἐφέρομεν τό θέμα τοῦ μεθ' ὑμῶν Θεολογικοῦ Διαλόγου τόσον εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί εἰς τήν Πανορθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γνωρίζομεν ὑμῖν τά κάτωθι: 1) Ἀμφότεραι αἱ Ἱεραί Σύνοδοι ἔλαβον γνῶσιν ὅλων τῶν ὕπερθεν σχετικῶν ἐγγράφων μας καί μελετήσασαι ταῦτα ἐπεσήμανον καί ἐτόνισαν τό μέγεθος καί τήν σοβαρότητα τοῦ ἔργου, ἤτοι τῆς ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἀντιμετωπίσεως καί θεραπείας τῶν αἰτίων τοῦ ἀπό τοῦ 2005 Σχίσματος. ἐπίσης ἐπεσήμαναν καί ἐτόνισαν ὅτι δέον νά Ἱεραρχηθοῦν ἅπαντα τά πρό καί μετά ἀπ' αὐτό θέματα, Κανονικῆς καί Δογματικῆς φύσεως, διά νά προκύψη ἀληθῶς ἐν Ἁγίω Πνεύματι Ὀρθόδοξος διάλογος καί καταλήξη εἰς τήν ἕνωσιν ἐν τῶ ἑνί καί ἀδιαιρέτω Σώματι τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. 2) Ἀπεφασίσθη ὑπ' ἀμφοτέρων τῶν Ἱερῶν Συνόδων, ὅπως ὁ συγκεκριμένος Θεολογικός Διάλογος ἀναληφθῆ ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 3) Ἅπαντες οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς ἰδιαιτέρως ἀνεφέρθησαν εἰς τά ἀπό μακροῦ καί κυρίως εἰς τά ἀπό τό 1995, ὡς μή ὤφειλον διαδραματισθέντα γεγονότα καί πράξεις, ἅτινα προεκάλεσαν καί τό σχίσμα τοῦ 2005, ἀλλά καί ὅσα ἠκολούθησαν αὐτό, ἀπεφάνθησαν δέ ὅτι ἅπαντα δέον νά ἀποτελέσουν θέματα τοῦ Διαλόγου. Ἐπί τούτω ἐξέφρασαν διάπυρον τήν εὐχήν καί ἐπιθυμίαν, ὅπως ἑκατέρωθεν ἐπιδειχθῆ βαθεία σύνεσις καί ταπείνωσις ἵνα, χάριτι Χριστοῦ, εὐλογηθοῦν αἱ ἐργασίαι τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου πρός δόξαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπό τό 1924 χειμάζεται δεινῶς, πρωτίστως ἐκ τῶν στημένων ὑπό τῶν κέντρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σχισμάτων, δεδομένου ὅτι ὁ ἐνσκύψας ἐπάρατος Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, δέν δύναται νά ἀντιμετωπίση Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως τό Νεοημερολογιτικόν σχίσμα τοῦ 1924, δέσμιος ὤν ὑπό τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 καί ὡς τοιοῦτος οὐκ ἔστιν ἄλλως ἤ νά στηρίζη καί ἐκφράζη τήν παναίρεσιν τοῦ Παπικοῦ-Οἰκουμενιστικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Ἰδιαιτέρως ἐτονίσθη ὅτι ὁ Θεολογικός Διάλογος δέον ὅπως αὐστηρῶς στραφῆ μόνον ἐπί πράξεων, αἱ ὁποῖαι προσέκρουσαν εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν καί πρό πάντων εἰς τά θέματα τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Οἱ διαλεγόμενοι δέν θά ἀντιμετωπίσουν ἀλλήλους ὡς πρόσωπα, ἀλλά αὐτό τοῦτο τό σχίσμα μέ ὅλα τα αἴτια (Κανονικά καί Πίστεως), καί οὐσιαστικῶς αὐτόν τοῦτον τόν Παπικόν-Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, ἐξαιρέτως δέ τόν Παλαιοημερολογιτικόν τοιοῦτον, ὁ ὁποῖος ἀναμφισβητήτως προβάλλει ὀπίσω καί αὐτοῦ τοῦ ἀπό 2005 σχίσματος, ὅπως καί τῶν προηγηθέντων, ἤτοι τοῦ 1995 καί 1937! Ἐπίσης ὑφ' ὅλων τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων ἰδιαιτέρως ἐτονίσθη ὅτι αὕτη ἡ φύσις καί οὐσία τοῦ σχίσματος τοῦ 2005 ἀπαιτεῖ τήν ἑκατέρωθεν Χριστιανικήν ταπείνωσιν καί μετάνοιαν, ἵνα οὕτω κατά τάς συνεδρίας αὐτοῦ ἀναπαυθῆ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μόνη ἱκανή νά θεραπεύση τά αἴτια τοῦ Σχίσματος καί ἐπιφέρη τήν Ἁγίαν ἑνότητα ἐν ἀληθεία καί ἀγάπη ἐν τῶ ἑνί Ἁγίω Σώματι τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν ἀπό τό 1924 ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ὡστόσον δέον νά σημειωθῆ ὅτι ἱκανόν μέρος τοῦ ἐπικειμένου θεολογικοῦ Διαλόγου μας, ἤδη ὑφίσταται ὡς γεγονός, καί εἶναι εἰς τήν διάθεσίν σας. Πρόκειται περί τοῦ διεξαχθέντος γνωστοῦ ὄντως Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Φλωρινικῶν, (πλήν μή ὁλοκληρωθέντος), κατά τά ἔτη 1988-1991. Οὗτος δυστυχῶς διεκόπη τό 1991, προκειμένου νά μήν ἐξετασθῆ ἡ αἰτία τοῦ Φλωρινικοῦ Σχίσματος κατά τό 1937, ἀλλά καί τό θέμα τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς!! Ἐφιστῶμεν, λοιπόν, ἑαυτοῖς καί ἀλλήλοις τήν προσοχήν ὅπως, χάριτι Χριστοῦ, μή ἐπιτραπῆ τῶ Πονηρῶ νά ματαιώση ἤ νά ὁδηγήση εἰς ἀποτυχίαν αὐτόν τόν θεολογικόν μας Διάλογον, ἀλλ' ἐπαναλαμβάνομεν ὅπως, χάριτι Χριστοῦ, εὐλογηθῆ οὗτος ἵνα ἐργασθῆ τήν Ἁγίαν ἑνότητα, καί κατόπιν στραφῆ ὁ ἴδιος Θεολογικός Διάλογος καί πρός τούς παραμένοντας εἰς τό ὑπό τῶν πέντε σχίσμα τοῦ 1995, ἀλλά καί πρός αὐτούς οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τό πρῶτον σχῖσμα κατά τό 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσεν ἡ πτῶσις ἐκ τῆς Ὁμολογίας τοῦ πρ. Φλωρίνης. Ἐπί πᾶσι τούτοις δέν παρελείφθη νά τονισθῆ καί ὅτι πρό αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου πρός ἕνωσιν ἐν τῆ Ἐκκλησία, ὁ Πονηρός, (διά τῶν σκοτεινῶν κέντρων τοῦ τε Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ), ἤδη ἐνεργοποιήθη καί εἶναι ἕτοιμος νά ἐγείρη προσκόμματα, ἐάν ὅμως ἡμεῖς ἔχωμεν ζωηράν αὐτήν τήν συνείδησιν καί κινούμεθα ἐν ταπεινώσει καί ἀληθεία, εἶναι βέβαιον ὅτι θά συντρίψη ὅλα τά σχέδιά του ὁ Χριστός. Ἀγαπητοί, προτείνομεν καί ζωηρῶς ἐπιζητῶμεν ἕνα Θεολογικόν Διάλογον οὐχί διά νά γίνωμεν πολλοί, ἀλλά διά νά διακονήσωμεν τό Ἅγιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν Του, καί τύχωμεν ψυχικῆς σωτηρίας, ἑπομένως ἀντιλαμβανόμεθα τάς μεγίστας εὐθύνας μας! Ὅθεν, καθ' ἡμᾶς, προέχει νά Ἱεραρχηθοῦν τά θέματα τόσον ἐξ ἐπόψεως Κανονικῆς Τάξεως, ὅσον καί Πίστεως καί ἀληθείας, διότι οὔκ ἐστιν ἄλλως ἐπελθεῖν τήν Ἁγίαν ἑνότητα, παρά μόνον διά τῆς ἀντιμετωπίσεως ὅλων τῶν κακῶς ἐπισυμβάντων μέ ἀποκορύφωσιν τά πρῶτα θέματα Πίστεως ἤτοι, τά θέματα Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δηλαδή, ὅλως ἰδιαιτέρως δέον ὅπως ἐνσκύψωμεν ἐπί τῶν θεμάτων τῆς ἀπό τό 1924 Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί παραλλήλως καί αὐτῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι τῶν ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί τοῦ 1948. Κατόπιν ἐξετασθήσονται καί ὅσα ἠκολούθησαν τήν ἀπό τό 1950 σχεδιασθεῖσαν καί ἐπιδιωχθεῖσαν προσβολήν καί διακοπήν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, (ἤγουν τῶν ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948), διά τῆς γνωστῆς περί χειροθεσίας σκευωρίας του! Τῆς σκευωρίας ταύτης, ὡς τοῖς πᾶσι γνωστόν, ἐπιχειρηθείσης τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971, ὑπό τῶν ὀπαδῶν τοῦ πρ. Φλωρίνης, ἀλλά καί ἐλαχίστων τότε ἡμετέρων καί ἀποτυχούσης, τά σκοτεινά κέντρα οὐκ ἐπαύσαντο, ἀλλά ἀδιακόπως κατέβαλον καί καταβάλλουν ἀπεγνωσμένας προσπαθείας ὅπως καί συντετριμμένην τήν ἐπιβάλουν διά τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης καί τῆς Ἱεροσυλίας ὡς «χειροθεσίαν»! Τό τί λοιπόν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τήν 3ην Ὀκτωβρίου 1971, καί ὡς πρᾶξις ἐπραγματοποιήθη ἐφ' ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τόν ὄρθρον τοῦ πανηγυρικοῦ Συλλειτούργου κατά τήν 15/28 Ὀκτωβρίου 1971, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου παρά τήν Καλλιθέαν ἀττικῆς, δέον μετά πολλῆς συνέσεως νά ἐξετασθῆ καί ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν, ἡ δεοντολογία, οἱ ὅροι καί ὁ σκοπός αὐτῆς τῆς κορυφαίας ταπεινώσεως καί ἀγάπης πρός χάριν τῆς ἑνώσεως καί τῶν Φλωρινικῶν ἐν τῆ Ἐκκλησία μέ δεδομένην τήν προηγηθεῖσαν τοιαύτην τῆς Ρωσικῆς Συνόδου. 4) Πέραν ὅλων αὐτῶν οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου ἰδιαιτέρως ἐζήτησαν ὅπως ληφθῆ ὑπ' ὄψιν ὅτι τά θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, τά ὁποῖα ἐξ ἀντικειμένου ὑφίστανται καί ἀναμένουν τήν θεραπείαν των, ἤδη ἐν πολλοῖς εἶναι ἀναγεγραμμένα καί ἀναλελυμένα εἰς ἐπίσημα κείμενα καί ὅτι ἐπίσημος κωδικοποίησις τῶν θεμάτων ὑφίσταται εἰς τά Πρακτικά καί τάς ἀποφάσεις τοῦ Πανορθοδόξου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τά ὁποῖα εἶναι δημοσιευμένα εἰς τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία, ἤτοι τήν «Ὀρθόδοξον Πνοήν» Τόμος 20ος/2009 σελ. 451-494 καί Τόμος 21ος/2010 σελ. 3-59 καί 99-141. Ἐν προκειμένω θά ἐλέγομεν ὅτι ἡ προετοιμασία τοῦ Διαλόγου μας ἐξ ἐπόψεως θεμάτων, ἀλλά καί οὐσίας ἤδη εἶναι ἑτοίμη, ἡμεῖς δέ ἀμφότεροι καλούμεθα νά τά μελετήσωμεν καί ἐν ἀληθεῖ ταπεινώσει καί συντριβῆ διαλεχθῶμεν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ. ὑπ' αὐτάς τάς προϋποθέσεις προτιθέμεθα νά παρακαθήσωμεν εἰς τόν συγκεκριμένον Διάλογον, ἐνῶ εἴμεθα εἰς τήν διάθεσίν σας νά παράσχωμεν πᾶν ὅ,τι ἤθελεν συμβάλει εἰς τήν διεξαγωγήν τοῦ θεοβουλήτου Διαλόγου. Ἀμήν. ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ Ταῦτα πάντα κατά Σεπτέμβριον τοῦ 2014! Θά διερωτηθῆ ὁ καθείς: Τί ἐπηκολούθησεν, ἤρχισεν ὁ Θεολογικός Διάλογος; ἐπροχώρησεν; Ποῦ βρίσκεται; Αὐτά θά ἤθελε νά πληροφορηθῆ κάθε πιστός Χριστιανός!.. Ἄς ἴδωμεν ὅμως τί ἀκριβῶς ἔγινεν καί τί γίνεται, καίτοι ἤδη ἐγένετο σχετικός λόγος. * * * ΜΕΓΙΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ, ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΝ κ. ΣΤΕΦΑΝΟΝ, Η ΜΕ Α.Π. 532/28.11.2009 ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ Δέν θά ἀναφερθῶμεν προσωπικῶς εἰς τόν κ. Στέφανον, διότι ἡ ἀπ' ἀρχῆς καί μέχρι σήμερον στάσις καί συμπεριφορά του ἐπί τῶν Θεμάτων Πίστεως καί Ὁμολογίας, ἦτο καί εἶναι ἡ ἀπόλυτος σιωπή καί ἀποχή του! Ἐν προκειμένω ὅμως τό ἀπό 2005 ἐπισήμως κυρυχθέν σχῖσμα τῆς Παρατάξεως τῶν Νικολαϊτῶν, τῆς ὁποίας σήμερον ἡγεῖται οὗτος, ἐπεσφράγισεν τό ὑπό τοῦ ἀπολύτου ψεύδους χαρακτηριζόμενον ἐλεεινόν κείμενόν των (Α.Π. 3280/29.11.2007) φερόμενον ὡς «Συνοδική ἐγκύκλιος», προκειμένου νά ἐπιτύχουν τήν ΕΣΧΑΤΗΝ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑΝ, ἤτοι, τήν ἐκ μέρους των προσβολήν τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ!.. Καλεῖται ὡστόσον καί ὁ κ. Στέφανος καί ὁλόκληρος ἡ Σχισματοαιρετική του ὁμάς, νά μελετήση, νά γνωρίση καί νά βεβαιωθῆ ὅτι, ΟΥΔΕΜΙΑ συμπεριφορά τῆς παρατάξεώς του ἀπό τό 1997 καί μέχρι σήμερον, εἶναι Κανονική, πολύ δέ περισσότερον δέν εἶναι πράγματι Συνοδική, δέν εἶναι ἀληθής, διότι ἀπό τό 1997 ἡ «Σύνοδός» του, ἡ ὁποία ἔκτοτε (ἀλλά καί προηγουμένως), ἐδέχετο ἐντολάς τῶν Φλωρινικῶν (μέσω τῶν μ. Μαξίμου Τσακίρογλου καί Δ. Κάτσουρα), κατέλυσαν τήν ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ καί τόν ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΘΕΣΜΟΝ καί μέ τοιαύτην συμπεριφοράν, μετά 36 ἔτη, ἔφθασαν εἰς τήν κατάπτυστον διά τό ψεῦδος καί τήν ἐσχάτην Ἱεροσυλίαν «ἐγκύκλιόν» των μέ Α.Π. 3280 τῆς 28.11.2007! Ἔφθασαν εἰς αὐτό τό μνημειῶδες ΣΑΤΑΝΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΤΩΝ!.. Καλεῖται ὁ κ. Στέφανος νά μελετήση τουλάχιστον τά ἀπό τό 1997 ἐπίσημα Δημοσιογραφικά Ὄργανα, ἤτοι: τόν «ΚΗΡΥΚΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ», καί ἰδιαιτέρως τήν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ», διά νά ἴδη πῶς ἐπιβεβαιοῦνται τά ἀνωτέρω ἐνδεικτικῶς μόνον ἐκτεθέντα!.. ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΗΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ» ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ: Εἰς τόν 20ον Τόμον τῆς «Ο.Π.», ἔτους 2009 σελ. 476-494, ἔνθα εἰς τάς σελ. 465-466 ἐκτίθεται ἡ Κλῆσις τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου μέ Α.Π. 498/2/15.1.2009 διά τῆς ὁποίας καλοῦνται ὅλοι «Ἀρχιερεῖς» τῆς ὁμάδος τῶν Νικολάου καί Παχωμίου, ὅπως παραστοῦν ἐνώπιον τοῦ ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, ἵνα ἀπολογηθοῦν ἐπί συγκεκριμένου καί ρητοῦ κατηγορητηρίου. Ἀκολουθεῖ: Α΄ ΤΟ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΨΕΩΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΝ (σελ. 466-467), καί ἀκολουθεῖ τό Β΄ ΕΠΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ… σελ. 467-471 καί ὁλοκληροῦται μέ τό: Γ΄ ΑΛΛΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΙ σελ. 471-475. Ἀπό τῆς σελ. δέ 476 ἄρχεται ἡ παράθεσις τῶν Πρακτικῶν τοῦ Ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τό ὁποῖον συνεδρίασεν εἰς πρώτην φάσιν ἀπό τήν 26 ἕως τήν 28/11.2009. Τά σχετικά ΠΡΑΚΤΙΚΑ ἐκτίθενται εἰς τόν αὐτόν Τόμον σελ. 476-494 καί συνεχίζει ἡ δημοσίευσίς των εἰς τόν ἑπόμενον Τόμον τῆς «Ο.Π.» 21ον/2010 εἰς τάς σελίδας 3-59. Ἀπαραιτήτως ὁ κ. Στέφανος πρέπει νά μελετήση ὅλα τά ἀνωτέρω ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, διά νά ἴδη τήν πραγματικήν πορείαν καί κατάστασιν τῆς Σχισματοαιρετικῆς Παρατάξεώς του, ἀπό τό 1995 καί κυρίως μετά ἀπό τό 1997 καί μέχρι τό 2007 καί μέχρι σήμερον καί νά μήν ἐπιχειρῆ κρυπτόμενος νά ἐμπαίζη Θεόν καί ἀνθρώπους. Ἰδιαιτέρως καλεῖται ὁ ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» ἐμφανιζόμενος, καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως κ. Στέφανος, νά ἀναζητήση καί νά μελετήση πολύ προσεκτικά, τήν ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ τοῦ ἰδίου Δικαστηρίου ἐφ' ὅλων τῶν θεμάτων, διά τά ὁποῖα ἐκατηγορήθη ἡ Παράταξίς του, ὡς ἡ ἐσχάτη Σχισματοαίρεσις, διότι δέν νοεῖται «Ἀρχιεπίσκοπος» ὦν ὁ κ. Στέφανος νά τά ἀγνοῆ καί νά προσφεύγη ὅλως ἀδικαιολογήτως καί ἀνεπιτρέπτως εἰς τά Πολιτικά Δικαστήρια, γεγονός τό ὁποῖον, καί μόνον αὐτό θά τόν κατήργει καί ἄν ἀκόμη ἦτο ἀληθῶς «Ἀρχιεπίσκοπος»! * * * Η ΜΕ Α.Π. 532/28.11.2009 ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (Ο.Π. Τόμος 21ος 2010 σελ. 103-141) «ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Α.Π. 532 Ἐν Κορωπίω τῆ 28 Νοεμβρίου 2009 ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ Α.Π. 498/2/15.1.2009 ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΑ Τῶν Ἀποκεκηρυγμένων καί διαγεγραμμένων ἐκ τῶν Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας (Α.Π. 390/16.5.2005), πρώην Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος: 1) Νικολάου Μεσσιακάρη, 2) Παχωμίου Ἀργυροπούλου, 3) Γαλακτίωνος Γκαμίλη, 4) Ταρασίου Καραγκούνη, 5) Ἀνδρέου Σύρου, 6) Χρυσοστόμου Σύρου, ὡς καί τῶν ἐξ αὐτῶν προελθόντων. 1) Παντελεήμονος Ντέσκα, καί 2) Ἰγνατίου Δάσσιου. Τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ, συγκροτούμενον ἐκ τῶν μελῶν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, ἤτοι, τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν: —Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΥ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. —Βράντσεα ΓΕΡΟΝΤΙΟΥ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας. —Κένυας ΜΑΤΘΑΙΟΥ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας. —Κιέβου ΣΕΡΑΦΕΙΜ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. —Κιτίου καί πάσης Κύπρου ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, καί —Τοῦ Γραμματέως, Πανοσιολ/του Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, ΣΥΝΕΛΘΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ, σήμερον 26ην Νοεμβρίου 2009, ἡμέραν Τετάρτην καί συνεδριάσαν ἐπί τριήμερον, ἕως καί τήν 28ην, ἡμέραν Παρασκευήν, ἐν τῶ Ἐπισκοπείω τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ΕΚΡΙΝΕΝ ΚΑΙ ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΝ κατά τῶν ἀνωτέρω πρώην Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κατά τό μέ Α.Π. 498/2/15.1.2009 Κατηγορητήριον, τό ὁποῖον Κανονικῶς καί Νομοτύπως, ἀπεστάλη αὐτοῖς καί ἐκλήθησαν εἰς ἀπολογίαν. Οὗτοι κατηγοροῦνται διά χειρίστης σκοπιμότητος, ἀντικανονικάς, Ληστρικάς καί πάντως Πράξεις καί ἀποφάσεις ἐσχάτης βλασφημίας καί Ἐκκλησιομαχίας, τάς ὁποίας διέπραξαν, ἤτοι, διά: Α΄ Τήν ἐκ σκοπιμότητος συλλήβδην κατάλυσιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως κατά τάς συγκλήσεις καί ἐργασίας τῶν ἐνδημουσῶν καί Ἱερῶν Συνόδων τῆς Ἱεραρχίας ἀπό τό 1999 καί ἑξῆς καθώς καί αὐτοῦ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Β΄ Τήν μέ Α.Π. 3280/28.11.2007 κοινήν ἐγκύκλιόν των ὡς καί τά προηγηθέντα παρόμοια κείμενα: α) Τοῦ κ. Παχωμίου Ἀργυροπούλου «Ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» ἀπό 20.8.1974, ὡς καί ἑτέραν ἐπιστολήν τοῦ ἰδίου, ἀπό 25-30/7.2004 καί β) Τοῦ κ. Νικολάου Μεσσιακάρη, ἀπολογητικόν ὑπόμνημα πρός τόν Πταισματοδίκην Ἀθηνῶν ἀπό 28.10.1974, ἀποτέλεσμα τοῦ ὁποίου ὑπῆρξεν τό «54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς», δι' ὦν ψευδῶς κηρύσσεται ὡς χειροθεσία ἡ κατά τό 1971 γενομένη δεκτή ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συγχωρητική εὐχή. * * * Γ΄ Τήν α) μέ Α.Π. 3282/28.11.2007 «ἀπόφασιν» τῶν Κατηγορουμένων περί «καθαιρέσεως» τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί β) τήν μέ Α.Π. 3298/7.8.2009 ἑτέραν «ἀπόφασίν» των κατά τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, περί «ἀπογυμνώσεως ἀπό πάσης Ἱερατικῆς χάριτος καί Μοναχικῆς ἰδιότητος» τοῦ πρώτου, ἀμφοτέρων δέ περί «Μεγάλου ἀφορισμοῦ καί στερήσεως τῆς Χριστιανικῆς ἰδιότητος καί ἔξω τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.»! * * * Δ΄ Τήν μέ Α.Π. 13/26.3.2006 πρᾶξιν τοῦ κ. Παχωμίου Ἀργυροπούλου περί «ἀργίας» κατά τοῦ Πανοσ/του Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, καί μέ Α.Π. 3285/22.4.2008 ἑτέραν ἀπόφασιν τοῦ ἰδίου περί «καθαιρέσεως», κατά τοῦ ἰδίου Ἱερομονάχου. * * * Ε΄ Τήν μέ Α.Π. 3166/14/27.2.2002 «Συνοδικήν ἀπόφασιν» περί «ἀκοινωνησίας» (μικροῦ ἀφορισμοῦ) κατά τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη ὡς καί τήν ἀπό τό ἔτος 1997 ἐκδηλωθεῖσαν συκοφαντικήν σκευωρίαν κατ' αὐτοῦ μέ αἰτίαν καί ἀφορμήν τήν διατύπωσιν «…Δέν θά ὁμιλήσω σήμερον διά τήν πρώτην, ἄναρχον, αἰωνίαν καί ἀόρατον Ἐκκλησίαν, διότι αὕτη εἶναι ἡ τελεία Κοινωνία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία κοινωνία καί ἀδιαίρετος ἑνότης τῶν τριῶν Θείων Προσώπων, τοῦ ΕΝΟΣ Θεοῦ. Θά ὁμιλήσω ὅμως διά τήν ἀποκεκαλυμμένην ἐπί τῆς γῆς Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ὅμως ὡς ὑπάρχουσα, ἐν τῆ προαιωνία βουλή τοῦ ἀνάρχου Θεοῦ καί πρό τῆς ἱδρύσεώς Της, εἶναι καί αὕτη προαιωνία…». * * * ΣΤ΄ Τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ πρ. Πειραιῶς Νικολάου, τά ὁποῖα ἐν πολλοῖς εἶναι τά αὐτά μέ τά τῶν «πέντε» σχισματοαιρετικῶν, καί αἱ συναφεῖς παραχαράξεις Ἱερῶν κειμένων, τά ἱστορικά ψεύδη καί αἱ ἀναλήθειαι, ἅτινα κατηγγέλθησαν πολλάκις, ἀλλ' οὐδέποτε ἀντιμετωπίσθησαν. («Ο.Π.» 2004, σελ. 124-154 καί 212-214). * * * Ζ΄ Τήν ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου Παρθενίου καί τοῦ πιστοῦ Κλήρου καί Λαοῦ τῆς πρεσβυγενοῦς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καταγγελίαν, ἐπί παρανόμω, ἀντικαταστατικῆ καί ἀντικανονικῆ παρεμβάσει εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, πρόκλησιν σχίσματος καί ἔκθεσμον καί ἀντικανονικήν ἐπισκοπικήν χειροτονίαν, ἐν μέσω ξυλοδαρμῶν καί αἱμάτων, καί ὑπό παρουσίαν καί ἐπέμβασιν ἀστυνομικῶν δυνάμεων, μεμαρτυρημένως ἀναξίου προσώπου, ἤτοι τοῦ φερομένου κατ' ἀρχάς ὡς «Τριμυθοῦντος» καί κατόπιν ὡς «Κιτίου» κ. Σεβαστιανοῦ Σταύρου. * * * Η΄ Τήν κατάλυσιν τοῦ Καταστατικοῦ Νόμου τοῦ «ΙΕΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ…» τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ἀρ. Ἐγκριτ. Ἀποφάσεως Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 680/1982 καί 3427/1985, κατά τό μέρος, τό ὁποῖον ὁ «ΙΕΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ» ἀποτελεῖ θεματοφύλακα «ἐπί τῶ τέλει τῆς θριαμβεύσεως τῶν ἀρχῶν τῆς ἀκαινοτομήτου Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἧς αἱ ἀρχαί ἀνόθευτοι διαφυλάσσονται ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς προεδρευομένης σήμερον ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου Κανονικοῦ Διαδόχου τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου τοῦ Α΄», Ἄρθρον 2 παράγρ. γ, καί «Πᾶν μέλος τό ὁποῖον ἤθελεν παρεκκλίνει ἀπό τῆς Ἐκκλησιολογίας τῆς Ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ., θέτει ἑαυτό ἐκτός τοῦ Συνδέσμου καί ἀποβάλλεται καί τυπικῶς δι' ἀποφάσεως τοῦ Δ.Σ.», Ἄρθρον 8 παράγρ. γ. * * * ΕΠΙ ΤΗΣ Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΩΤΑΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΟΥ Ἐπί τῶν ὑπό κατηγορίαν τελούντων, τό ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον ἀρχικῶς ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν τό γεγονός ὅτι, ἡ καθ' οἱονδήποτε τρόπον κατάλυσις τῆς ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ καί παραβίασις τοῦ Ἱερωτάτου θεσμοῦ τῆς ΣΥΝΟΔΟΥ, ἀποτελοῦν αἵρεσιν, ἐνῶ ἐν προκειμένω τό συγκεκριμένον γεγονός ἐξυπηρέτησεν καί δεινάς ἀντορθοδόξους σκοπιμότητας προσώπων μή γνησίως καί Ὀρθοδόξως, ἀλλά καί Ἐκκλησιομαχικῶς πολιτευομένων. Μετά μεγίστης δέ προσοχῆς ἐξήτασεν τό ὅλον θέμα καί μελετήσαν τά σχετικά παραστατικά, διεπίστωσεν ὅτι σχεδόν ἅπασαι αἱ ἐνδημοῦσαι Σύνοδοι ὡς καί αἱ Ἱ.Σ. τῆς Ἱεραρχίας ἀπό τό 1999 ἕως καί τοῦ σχίσματος τοῦ 2005, βρίθουν ἀντικανονικοτήτων καί χειρίστων μεθοδεύσεων, ἐν αἷς καί τό θλιβερόν γεγονός τῆς ἀπό 5.2.2003 Ἱεροσύλου συναλλαγῆς-Συμπαιγνίας περί παραιτήσεως τοῦ Ἀρχ/που Ἀνδρέου ἀπό τόν Ἀρχ/πικόν θρόνον (καί μεταθέσεώς του ὡς προέδρου Πατρῶν) ὑπέρ τοῦ κ. Νικολάου, ἤδη κατηγγελμένου ἐπί αἱρέσεσι καί ἀρνήσει τῆς τε ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, μέσω τοῦ 54/76 ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος. Τήν οὕτως εἰπεῖν «βράβευσίν» του, διά τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ Ἀξιώματος καί τήν ἐν συνεχεία προσπάθειαν τοῦ ἰδίου περί ἀποδείξεως ὡς Κανονικῆς τῆς παραιτήσεως διά τῆς ἀπό 25.4.2003 εἰσηγήσεώς του ἐνώπιον τῆς Ἱ.Σ. τῆς Ἱεραρχίας, ἥτις, γέμουσα ψευδῶν καί ἀπάτης, σκοπεῖ εἰς τήν παραπλάνησιν τῶν ἁπλῶν Χριστιανῶν. Ἐπισημαίνεται ἐν προκειμένω ὅτι παραιτούμενος ὁ Ἀρχ/πος Ἀνδρέας ἀλλά καί μέχρι τέλους τῆς ζωῆς του, ἐνῶ εἶχεν σώας τάς φρένας καί δέν ἐτέλει ὑφ' οἱονδήποτε κώλυμα τῆς Ἀρχιερωσύνης του, προσδιώρισεν ὡς διάδοχόν του τόν ἔχοντα τά πρεσβεῖα τῆς Ἀρχιερωσύνης κ. Νικόλαον, τοῦ ὁποίου προτείνει συμπαικτικῶς καί Ἱεροσύλως τήν ἀνοικτήν ἐκλογήν, ἐνῶ κατωνομάζει ρητῶς τάς πρώτας ἐνεργείας του, ἤτοι, α) Νά προβῆ εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων, β) Νά ἐκδιώξη τόν «ἐν ἀνταρσία τελοῦντα» Ἐπίσκοπον Κήρυκον ἀπό τήν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀχαρνῶν καί γ) Νά προβῆ εἰς τέλεσιν Ἁγίου Μύρου, εἰς τήν ὁποίαν θά λάβη μέρος καί ὁ ἴδιος. Τό Α.Σ.Δ. ἐπεσήμανεν, ὅτι αὕτη ἡ πρωτοφανής διά τά χρονικά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἱερόσυλος παραίτησις, ἐντάσσεται εἰς τά πλαίσια τῆς παγίας προσπαθείας πρός ἐξόντωσιν τῶν ἀντιδρώντων εἰς τήν ἐνεργουμένην προδοσίαν κατά τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί πρός ἑδραίωσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ Οἰκουμενισμοῦ…………». Κλείεται δέ ἡ ἀπόφασις ἐπί τῆς Α΄ κατηγορίας τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου τό ὁποῖον ἀποφαίνεται: «Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ἐνδεικτικῶς μόνον σημειωθέντων, τό Α.Σ.Δ. τρανῶς διαπιστώνει ὅτι ἡ ὁμάς τῶν Νικολαϊτῶν ὄχι μόνον δέν ἐφύλαξεν ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Κανόνας, ἀλλ' οὐδένα ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν, διότι διά τῆς Κανονικῆς ὁδοῦ δέν θά εὐωδοῦτο, ἀλλά καί θά ἀπεκλείετο ἡ ἐσχάτη ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ των κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ Ἐκκλησιομαχία των, καί ἐν τέλει ἡ σωρεία τῶν ληστρικῶν καί βαρβάρων ἀποφάσεών των κατά τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, Κληρικῶν καί Λαϊκῶν. Διά τόν λόγον αὐτόν, τό Α.Σ.Δ. ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ὅτι αὗται οὐδέν πραγματικόν ἀποτέλεσμα παραγαγοῦσαι εἰσίν ἄκυροι καθ' ὦν ἐξεδόθησαν, ἐπί τῶν κεφαλῶν ὅμως αὐτῶν ἐπεσώρευσαν ἅπαντα τά ἐπιτίμια τοῦ συνόλου τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων. ΕΠΙ ΤΗΣ Β΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΕ Α.Π. 3280 ἀπό 28.11.2007 «ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ» ΤΩΝ, ΤΩΝ ΑΠΟ 1974 ΚΑΙ 2004 «ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ» ΤΟΥ ΠΡ. ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΠΑΧΩΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ «54/76 ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ» ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἐπί τοῦ δευτέρου τούτου θέματος σύσσωμον τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ἐγκύψαν ἐπί τῶν ἀνωτέρω κειμένων, εὐχερῶς διεπίστωσεν ὅτι οἱ δύο οὗτοι Ἀρχιερεῖς, (Παχώμιος καί Νικόλαος), ἤδη ἀπό τό 1974 καί 1976 κατέστησαν ἑαυτούς αὐτόχρημα βλασφήμους καί ἐσχάτους Ἐκκλησιομάχους. Αὐτήν τήν ὄντως φρικτήν προκύπτουσαν βλασφημίαν καί τήν ἐσχάτην προδοσίαν των, στηρίζουν ἐπί τοῦ ΨΕΥΔΟΥΣ περί «χειροθεσίας» των, τήν ὁποίαν, κατά τά κείμενά των, δῆθεν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι τήν 15/28ην Ὀκτωβρίου 1971, ὅπερ ἀποτελεῖ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΚΟΠΙΜΟΝ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΝ ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΨΕΥΔΟΣ! Τό ψεῦδος των τοῦτο συντρίβεται ὑπό τῆς ἱστορικῆς καί ἐξ ἀντικειμένου ΑΛΗΘΕΙΑΣ, καθ' ἥν ἡ Ἱερά Σύνοδος, τήν ἐπιστρέψασαν (3.10.1971) ἐξ Ἀμερικῆς Ἱεραποστολικῶς μεταβάσαν ἐκεῖ ἐξαρχίαν, ἐδέχθη κατόπιν τῶν σαφῶν καί ρητῶν Δηλώσεων Αὐτῆς, καθ' ἅς ἡ Ἱεραποστολή ἐστέφθη ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας, ἤτοι: Ἡ Ρωσική Σύνοδος κατ' ἀρχάς ἀπεδέχθη καί ὡμολόγησεν τήν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κατόπιν δέ τούτου ἐκηρύχθη καί ἡ Ἕνωσις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος καί Ρωσικῆς Διασπορᾶς, καί τότε, ἐν τῆ ἰδία Συνόδω (15/28.9.1971), ἐτέθη καί τό θέμα τῶν ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἰδιαιτέρως τοῦ 1948. Ἐπ' αὐτῶν ἡ Ρωσική Σύνοδος ἀπεφάνθη ὅτι ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ τάς χειροτονίας τοῦ 1935, ἐξαιρέτως δέ τήν ἀπό Σεπτεμβρίου 1948, ὑπό μόνου τοῦ ἀοιδίμου Βρεσθένης Ματθαίου τελεσθεῖσαν πρώτην χειροτονίαν, (τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος εἰς Ἐπίσκοπον Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου), τονίζουσα ὅτι ὁ μακαριστός Βρεσθένης Ματθαῖος, χειροτονήσας μόνος του, δέν ἡμάρτησεν κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐνήργησεν κατ' ἀπόλυτον Ἐκκλησιαστικήν ἀπαίτησιν καί δεοντολογίαν, καί ὄχι πρός δημιουργίαν φατρίας ἤ σχίσματος! Ἐπί τούτοις καί ἡ ἰδία ἐξαρχία, ἄμα τῆ ἐπιστροφῆ της, ΔΙΕΨΕΥΣΕΝ τήν περιρρέουσαν φήμην περί «χειροθεσίας» τῶν δύο «Ἐπισκόπων» μας ἐν Ἀμερικῆ καί διευκρίνισεν ὅτι ὡς τοιαύτην οἱ ἀνεύθυνοι ἐξέλαβον καί ἐπροπαγάνδισαν τήν συγχωρητικήν εὐχήν, δεδομένου ὅτι καί ἐπί ἀναγνώσεως συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς ἐξομολογούμενον, ἀλλά καί εἰς κάθε ἄλλην περίπτωσιν γίνεται ἐπίθεσις χειρῶν. Τό Α.Σ.Δ. ἡρεύνησεν τάς πηγάς καί διεπίστωσεν τήν ἀπόλυτον καί ἀδιάκοπον συνείδησιν καί συνέπειαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καθ' ὅλα τά ἀπό τό 1971 ἔτη μέχρι καί τό 2004 καί 2008, ἐξαιρέτως δέ τό γεγονός ὅτι ἤδη κατά τό 1976, ἡ Ἱερά Σύνοδος, τόν κατά τό ἔτος ἐκεῖνο ὑπαναχωρήσαντα ἐκ τῶν ὡς ἄνω δηλώσεων Κορινθίας Κάλλιστον, ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΚΑΘΗΡΕΣΕΝ μέ τήν ὑπ' Α.Π. 1353/28.10. 1977 ἀπόφασίν της, ΩΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΝ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΝ, ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΗΝ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΤΟΥ («Κ.Γ.Ο.» Τόμος 22ος Τεῦχος 10ον Ὀκτώβριος 1977). Καί μόνον ἐκ τοῦ ἀνωτέρω γεγονότος, ἐγείρεται πελώριον τό σκληρόν ἐρώτημα, ΠΩΣ οἱ δύο οὗτοι ἐπίσκοποι, Νικόλαος καί Παχώμιος, συμμετεῖχον εἰς τό ἐν λόγω Συνοδικόν Δικαστήριον, ΕΚΡΙΝΑΝ ΚΑΙ ΕΔΙΚΑΣΑΝ καί ἐν τέλει ὑπέγραψαν ὁμοφώνως τήν ὡς ἄνω κατά τοῦ Καλλίστου Καθαιρετικήν ἀπόφασιν, ὅταν οὗτοι καί πρό τοῦ 1977 εἶχον διακηρύξει ΕΓΓΡΑΦΩΣ, (πλήν ἐκράτουν τά κείμενα εἰς τήν ἀφάνειαν), ὄχι μόνον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὑπαναχωρήσας ἐδήλωσεν ὁ Κάλλιστος, δηλαδή, ὅτι αὐτός εἰς τήν Ἀμερικήν (τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971) δέν ἐδέχθη συγχωρητικήν εὐχήν, ὅπως ἀρχικῶς ἐδήλωσεν, ἀλλά «χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου», ἀλλά ΨΕΥΔΟΜΕΝΟΙ ΔΙΕΚΗΡΥΞΑΝ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΕΛΑΒΕΝ ΧΩΡΑΝ Η ΙΔΙΑ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ»(!), ΤΗΝ ΔΕ 29.11.2007 ΤΟ ἄκρως Ἱερόσυλον ΨΕΥΔΟΣ ΤΩΝ ΤΟ ΔΙΕΚΗΡΥΞΑΝ ΚΑΙ «ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ»!!! Εἰς τό σημεῖον αὐτό τό Δικαστήριον ἐπισημαίνει καί ὑπογραμμίζει τήν ἀσυνέπειαν καί τάς εὐθύνας τῶν ἀνωτέρω δύο ἐπιόρκων Ἐπισκόπων, διότι ὁ Κάλλιστος ὑπαναχωρήσας τό 1976, δέν εἶπεν ὅτιἐνηργήθη τι περί «χειροθεσίας» ἐν Ἑλλάδι, ἀλλ' ὅτι αὐτός προσωπικῶς τήν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐδέχθη χειροθεσίαν καί ὄχι συγχωρητικήν εὐχήν. Ἀντιθέτως οἱ Νικόλαος καί Παχώμιος διακηρύσσουν, ὁ μέν ἀπό τό 1976, ὁ δέ ἀπό τό 1974 καί ἐπαναλαμβάνει τό 2004, ὅτι τόσον ἐν Ἀμερικῆ οἱ δύο Ἐπίσκοποί μας, ὅσον καί ἐν Ἑλλάδι οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς, ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα! Ἐδῶ εὑρίσκεται ἡ ἀπαρχή τῆς ἐπιχειρηθείσης προδοσίας των, ἀλλά προκύπτει καί τό ΨΕΥΔΟΣ καί τό ΗΘΟΣ των, διότι ΠΩΣ τό 1977 καθήρεσαν τόν Κάλλιστον, ἐνῶ ἡ αἰτία τῆς καθαιρέσεώς του προηγεῖται εἰς αὐτούς τούς δύο καί δή εἰς πολύ μεγαλυτέρας καί φρικτάς διαστάσεις; Αὐτό μαρτυρεῖ ἀπολύτως ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ρασοφόρους, ἐν ταυτῶ δέ καταδεικνύει τό ἀδίστακτον, σκόπιμον, ὑστερόβουλον ἀλλά καί ἄκρως Ἱερόσυλον καί Ἐκκλησιομάχον ΨΕΥΔΟΣ των………………… ……………………. Τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ἐγκύψαν ἐπί τῆς ἐν λόγω ἐγκυκλίου τῶν Νικολαϊτῶν (Α.Π. 3280/28.11.2007) καί λαβόν ὑπ' ὄψιν ὅσα ἐν τῶ εἰδικῶ φακέλλω κατετέθησαν καί προηγουμένως ἀνελύθησαν, θεωρεῖ τήν ἐν λόγω Πράξιν — Ἐγκύκλιον, ὡς τήν πλέον εὐτελῆ καί ἀχρείαν ἐκδήλωσιν τῆς ἐσχάτης βλασφημίας καί Ἐκκλησιομαχίας των, καί ἐπισημαίνει, ὅτι: —Τά μέλη αὐτῆς τῆς ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ, τήν ὁποίαν ἀπήρτισαν οἱ ἤδη πρό πολλοῦ «πεπτωκότες πρώην Ἄγγελοι τῆς Ἐκκλησίας», (οὕτω χαρακτηρίζει ἐν τῆ θεία ἀποκαλύψει ὁ ἐπιστήθιος Μαθητής, Ἀπόστολος καί Θεολόγος Ἰωάννης, τούς ἐκπεσόντας Ἐπισκόπους τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀσίας), ἤγουν οἱ Νικόλαος, Παχώμιος καί οἱ λοιποί, ἀδιστάκτως καί πάντως ἐκ χειρίστης σκοπιμότητος, ΥΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ τούς δῆθεν ἀκραιφνεῖς Ὀρθοδόξους καί κηρύσσουν ὅλως ΨΕΥΔΩΣ, ΔΟΛΙΩΣ καί ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΩΣ, ὅτι δῆθεν κρατοῦν τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ἤτοι κέκτηνται τήν Ἀρχιερωσύνην (χειροτονία των) ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, σέβονται δέ καί ἀκολουθοῦν τήν γραμμήν τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου! Ταῦτα ἐπαναλαμβάνουν, οὐχί ἅπαξ ἡ δίς, ἀλλ' ὑπέρ τάς δέκα (10) φοράς, διά νά καλύψουν οὕτω τήν προδοσίαν των, ἀφοῦ παραλλήλως, περισσότερον ἀπό δέκα (10) φοράς, ἐπαναλαμβάνουν καί τό βλάσφημον ψεῦδος ὅτι τό 1971 ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐδέχθη «χειροθεσίαν», ἐνῶ μέ ἰδιαιτέραν προσοχήν ἀποσιωποῦν ἀπολύτως τήν ἀλήθειαν περί «ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΣ ΕΥΧΗΣ»! Πρός τούτοις θέτουν καί «ἀσφαλιστικάς δικλείδας» λέγοντες ὅτι «ἀποκηρύσσουν καί ἀπορρίπτουν (καταδικάζουν) τήν «χειροθεσίαν» ὑπό οἱανδήποτε μορφήν καί ἔννοιαν ἐγένετο αὕτη τό 1971, τόσον εἰς τήν Ἀμερικήν, ὅσον καί εἰς τήν Ἑλλάδα»! Αὐτό τό ψεῦδος, ὁ δόλος καί ὑποκρισία, πλημμυρίζει ἀπ' ἀρχῆς μέχρι τέλους τήν ἐκ δεκατεσσάρων μεγάλου μεγέθους σελίδων «ἐγκύκλιόν» των, διότι εἶναι πέραν πάσης ἀμφισβητήσεως ὅτι ἐν Ἑλλάδι ΟΥΔΕΜΙΑ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ἔλαβεν χώραν. Τό γεγονός ἀναλυτικῶς ἐκτίθεται ἐν τοῖς Πρακτικοῖς τοῦ Δικαστηρίου μας καί ἐν τῶ βιβλίω τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη: «ΑΜΕΣΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ…» Ἀθῆναι Μάρτιος 2008 καί ἀλλαχοῦ. Ἐν τέλει τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ λαβόν ὑπ' ὄψιν: α) Τό γεγονός ὅτι διά νά ὁλοκληρώσουν τήν ἐσχάτην βλασφημίαν-Ἐκκλησιομαχίαν των, δέν ἔλαβον κἄν ὑπ' ὄψιν τήν Κανονικήν τάξιν, τήν ὁποίαν συλλήβδην κατέλυσαν, ἀλλά καί τόν Συνοδικόν θεσμόν κυριολεκτικῶς ἐσυλαγώγησαν, ἀπό τό 1998 καί μέχρι σήμερον, καί β) Τάς ἀπό 1974 καί 2004 ἄκρως βλασφήμους καί πλήρεις ψεύδους καί ἀπάτης δύο ὁμοίας ἐπιστολάς τοῦ ἐκπεσόντος Παχωμίου Ἀργυροπούλου, καθώς καί τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, ὑπέρ τοῦ κ. Νικολάου, καί κατ' ἀκρίβειαν τάς βλασφημίας, τάς ὁποίας τοῦτο ἠρύσθη ἐκ τοῦ ἀπό 28.10.1974 ἀπολογητικοῦ ὑπομνήματος τοῦ τότε Πειραιῶς κ. Νικολάου, καθώς καί ἐκ τῆς ἀντιφατικῆς καί ἀκύρου διά τήν Ἐκκλησίαν «ἀποφάσεως» 16-11/15/28.9.1971 τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, ἐξαιρέτως δέ τήν ὑπ' Α.Π. 3280/28.11.2007 ἐγκύκλιον τῆς Ἐκκλησιομάχου ὁμάδος των, ὡς βδελύγματα τοῦ αἰωνίου ἀντιδίκου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ εἰς τό ΑΙΩΝΙΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑ, τούς δέ πρωταιτίους κρίνει ὡς ἤδη ΠΕΠΤΩΚΟΤΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΝΤΑΣ. ΕΠΙ ΤΗΣ Γ΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΥΛΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ, ΗΤΟΙ: 1) ΤΗΣ ΜΕ Α.Π. 3282/28.11.2007 ΠΡΑΞΕΩΣ — ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙ «ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ» ΚΑΙ 2) ΤΗΣ ΜΕ Α.Π. 3298/7.8.2009 ΕΤΕΡΑΣ «ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ, ΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ ΠΡΑΞΕΩΣ-ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΩΝ, ΠΕΡΙ «ἀπογυμνώσεώς των, ἀπό πάσης Ἱερατικῆς χάριτος καί Μοναχικῆς ἰδιότητος», ἀμφοτέρων δέ περί «Μεγάλου ἀφορισμοῦ καί στερήσεως καί τῆς ἰδιότητος τῶν Χριστιανῶν καί τεθέντας ἔξω τῆς Ἐκκλησίας»! Τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ἐπί τοῦ θέματος τούτου, ἔλαβεν ἰδιαιτέρως ὑπ' ὄψιν τάς ἀπό τό 1998-1999 κ.ἑ., ἐκφάνσεις τοῦ Ἐκκλησιομάχου τούτου κινήματος τῶν ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ, ὅπως αὐτό προκύπτει ἐκ τοῦ περιεχομένου τῶν ἑκατέρωθεν ἐκδοθέντων καί δημοσιευθέντων ἐπισήμων ἐγγράφων — ντοκουμέντων καί εἰδικώτερον: 1) Τήν μέ Α.Π. 2891/28.10.1995 ΑΠΟΦΑΣΙΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ, (κατά τῆς μέ Α.Π. 2706/8.10.1993 Ληστρικῆς ἀποφάσεως τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν, διά τῆς ὁποίας εἶχον θέσει εἰς «ἐπ' ἀόριστον ἀργίαν» τόν π. Ἀμφιλόχιον), μέ τήν ὁποίαν, (ἡ Ἱ.Σ.) ἀπεκατέστησεν ἀπολύτως τόν Πανοσ/τον Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον ὡς Κανονικόν καί Ὀρθόδοξον Κληρικόν. («Ο.Π.» Τόμος 11ος/2000 Α.Τ. 107 σελ. 122-123). 2) Τήν σειράν τῶν ἄρθρων τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, τά ὁποῖα ἔγραψεν εἰς ἀπάντησιν σχετικῆς πλήν ψευδοῦς «ἀνακοινώσεως», διά τοῦ Κ.Γ.Ο. (μηνός Ἰουλίου 2000 κυκλοφορήσαντος τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2000), ἐπί τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱ.Σ. τῆς Ἱ., τῆς 17ης Μαΐου 2000, καί ἰδιαιτέρως τό μέ Α.Π. 158/25.10. 2000 ἔγγραφον τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, δι' οὗ καταγγέλλει ὡς ψευδές τό ἐν λόγω δημοσίευμα τοῦ «Κήρυκος», τό ὁποῖον καί ἀνεγνώσθη ἐνώπιον τοῦ Δικαστηρίου, ἀπεφασίσθη δέ ὅπως ταῦτα καί ἅπαντα τά συναφῆ ἐκδοθοῦν εἰς τόμους, εἰς τό ἄμεσον μέλλον, ὑπό τόν τίτλον«ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», ὡς συνέχεια τῶν προηγηθέντων τοιούτων. («Ο.Π.» Τόμος 11ος/2000 Α.Τ. 106 σελ. 87-91, 120-133, 139-146)…………… ……………………. ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΟΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ' Α.Π. 3282/28.11.2007 «ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ» των, «Περί καθαιρέσεως» τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου,… ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ: —Ἡ ἐν λόγω (ὑπ' Α.Π. 3282/2007) «ἀπόφασις» ἐξεδόθη ὑπό ὁμάδος ΠΕΠΤΩΚΟΤΩΝ πρώην ἐπισκόπων, ὡς ἐπιβούλων καί ἐχθρῶν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Δέν πρόκειται ἐν προκειμένω κἄν περί «Συνοδικῆς Ἀποφάσεως,» ἔστω καί ἀντικανονικῶς προελθούσης, (τήν ὁποίαν θά ἔδει τό Δικαστήριόν μας νά ἀντιμετωπίση ἀπό πάσης ἀπόψεως καί πάντως ἀπό Κανονικῆς καί Ὀρθοδόξου), ἀλλά σαφῶς πρόκειται περί μιᾶς «ἀποφάσεως σαθρᾶς συμμορίας», ὅπως ἐπιτυχῶς χαρακτηρίζονται ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ὑμνολογίας, (Τριώδιον Β΄ Κυριακή Η΄ ὠδή), τά τοιαῦτα «Καϊαφικά συνέδρια». Ἐν προκειμένω τό συγκροτηθέν κατά τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 ὑπό ΕΚΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ψευδεπισκόπων «πονηρόν συνέδριον», συνεκροτήθη καί ἐλειτούργησεν ὡς πειθήνιον ὄργανον ὅλων τῶν ξένων κέντρων. Ἑτέρωθεν τήν «ἀπόφασίν» των, τήν ὁποίαν μή ἔχοντες ἀληθῆ κατηγορίαν, κατά τοῦ Μητροπολίτου Μεσογείας Κηρύκου, διενοήθησαν νά τήν στηρίξουν ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐπί τῆς ψευδοκατηγορίας των περί δῆθεν «ἀμαρτύρου» κ.λπ., καί τήν ὁποίαν ἐπαναλαμβάνουν — ἀναμασοῦν ὀκτώ φοράς, ἤτοι, εἰς ὅλας τάς παραγράφους τοῦ κατηγορητηρίου των, (παράγρ. α΄ ἕως η΄), καί διά τόν λόγον αὐτόν προκύπτει, ΑΚΥΡΟΣ διά τόν καθ' οὗ ἐξεδόθη, διά τούς ἰδίους δέ ἀπέβη καί ἐσχάτη βαρυτάτη Ἱεροσυλία, ἡ ὁποία παρήγαγεν βαρύτατον ἀδίκημα τόσον ἀπό Κανονικῆς — Ἐκκλησιαστικῆς ὅσον καί Νομικῆς ἀπόψεως, διότι ἐν τέλει πρόκειται περί ἄκρως Ἱεροσύλου «θεάτρου» μέ θέμα τά Ἱερά καί Ὅσια τῆς Ἐκκλησίας! Εἰς τήν ὑπό στοιχεῖον θ΄ κατηγορίαν των, ἐπικαλοῦνται τό γεγονός, καθ' ὅ, ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος δέν ἀνεκάλεσεν καί δέν ἀπεκήρυξεν τήν δῆθεν «ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΝ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΥΡΟΥ», ὁ ἴδιος τήν 17ην Ἰουνίου 2005, «ΕΠΕΔΩΚΕΝ πρός τήν Συνεδριάζουσαν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας», τό ὑπ' Α.Π. 390/16.6.2005 ἔγγραφον, διά τοῦ ὁποίου ΔΙΕΚΟΨΕΝ ΠΑΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ πνευματικήν καί τούς ΑΠΕΚΗΡΥΞΕΝ ὡς ἀπροκαλύπτως ἐπιβουλευομένους τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί Ἐκκλησιομαχοῦντας…………………. …………………………. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ λαβόν ὑπ' ὄψιν καί τόν ΣΤ΄ Κανόνα τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου… ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ὅτι δέν ἔχει νά ἀντιμετωπίση ἐξ ἀντικειμένου ὑπαρκτάς Κανονικάς ἤ ἀντικανονικάς Ἀποφάσεις, ἀλλά κενάς, δαιμονιώδεις τοιαύτας ὡς αἱ μέ Α.Π. 3282/28.11.2007 πρώτη «ἀπόφασίς» των, ὡς καί ἡ νεωτέρα μέ Α.Π. 3298/7.8.2009, ὅμως ΔΙΑ ΤΥΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ἀμφοτέρας, κηρύσσει ἀπολύτως ΑΚΥΡΟΥΣ, ὡς παντελῶς ἐκτός καί πέραν πάσης ἐννοίας Κανονικῆς Τάξεως καί Ὀρθοδοξίας, ἐχούσας ψευδές καί πλασματικόν Κατηγορητήριον, ἐξαιρέτως δέ «ἀποφάσεις» Ἱεροσύλου-Ἐκκλησιομάχου σκοπιμότητος, τάς ὁποίας ἔλαβον ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ, ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, διό, δι' ὅλους τούς ὡς ἄνω λόγους, ἀμφοτέρας ΜΕΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑΣ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑ. ΕΠΙ ΤΗΣ Δ΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΟΣ ΠΡΑΞΕΩΝ — ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΥΠ' Α.Π. 13/26.3.2006 «ΠΕΡΙ ΑΡΓΙΑΣ» ΚΑΙ 3285/22.4.2008 «ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣ/ΤΟΥ ΙΕΡ/ΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ Τό Ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον ἐπί τοῦ θέματος τούτου, λαβόν ὑπ' ὄψιν: α) Τάς ἀπό 22.9.1998 καί 11/24.12.1998 «αὐστηρῶς προσωπικάς, ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς τοῦ Ἱερομ. Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ πρός τούς τότε Σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς, δι' ὦν παρεμβαίνει ὑπέρ τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ. β) Τούς ἀπό 2000 καί 2008, Α΄ καί Β΄ Τόμους τῶν «ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ», εἰς τούς ὁποίους περιελήφθησαν ἅπαντα τά σχετικά ἔγγραφα ἐπί τοῦ θέματος καί γ) Τάς μέ Α.Π. 13/26.3.2006 καί Α.Π. 3285/22.4.2008 «ἀποφάσεις» τοῦ πρώην Ἀργολίδος Παχωμίου Ἀργυροπούλου, δι' ὦν οὗτος διενοήθη καί ἐπεχείρησεν τάς κατά τοῦ Ἱερομονάχου «ποινάς» περί «ἀργίας» καί «καθαιρέσεως» ἀντιστοίχως, συσκεψάμενον ἐν Ἁγίω Πνεύματι, ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ: Ὁ Πανοσ/τος Ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς, παρεμβάς πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον μέ τάς ἀπό 22.9.1998 καί 11/24.12.1998 ἐπιστολάς του, ἐζήτησεν ὅπως, μετά τήν σχισματοαίρεσιν τῶν πέντε, ἡ ὁποία ἐκλυδώνισεν τήν Ἐκκλησίαν, διακηρυχθῆ Συνοδικῶς ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, ἀλλά καί ἡ ἀδιάκοπος καί γνησία ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ τῶν ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΠΑΡΕΝΕΒΗ ἀπολύτως Κανονικῶς, ὡς ἔχων αὐτό τό δικαίωμα, ἀλλά καί τό καθῆκον ὡς Ὀρθόδοξος Κληρικός. Ἡ παρέμβασίς του αὕτη, ἀλλά καί τά ἀκολουθήσαντα ὑπέρ πεντήκοντα σχετικά ἔγγραφα καί ἀπολογητικά κείμενά του, ἐπ' οὐδενί δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν ὡς δῆθεν «ἀσεβής παρέμβασις εἰς τά τῆς Συνόδου»!, ἀλλ' ὡς χρέος καί καθῆκον Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ. Δυστυχῶς ὅμως ζητήσας ὁ Πανοσιολ/τος Ἱερ/χος τήν Συνοδικήν Διακήρυξιν τῆς Ὁμολογίας κ.λπ., ἔθεσεν εἰς δεινήν δοκιμασίαν τά ἀπό 1996 καί 1997 συνεχιζόμενα σχέδια περί ἑνώσεως μετά τῶν Φλωρινικῶν, [μέ τήν προϋπόθεσιν τῆς δῆθεν «χειροθεσίας»(!)], καθώς καί τό σχέδιον νά ἀθωωθοῦν καί δικαιωθοῦν οἱ πέντε σχισματοαιρετικοί, «τούς ὁποίους θά ἀνελάμβανον οἱ Φλωρινικοί νά ἐπαναφέρουν ὀπίσω καί οὕτω ἐκλείψη τό σχίσμα των»! Αὐτοί οἱ λόγοι, ὅπως προκύπτει ἐκ τῆς πληθύος τῶν ἐγγράφων, ἔλαβον τεραστίας διαστάσεις καί διαφωτίζουν πλήρως τό ὅλον κίνημα τῶν Φλωρινικῶν, τῶν ἐγκαθέτων των καί τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ὡς ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Τοῦτο ἐκορύφωσαν οἱ Νικολαΐται μέ τήν ὑπ' Α.Π. 3280/28.11.2007, ἤδη ὑπό τοῦ ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου μας ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΘΕΙΣΑΝ «ἐγκύκλιόν» των……… …………………………. Τάς κατά τοῦ ἰδίου Ἱερομονάχου «ἀποφάσεις» τοῦ πρ. «Ἀργολίδος» Παχωμίου μέ Α.Π. 13/26.3.2006 καί Α.Π. 3285/22.4.2008 περί «ἀργίας» καί «καθαιρέσεως» ἀντιστοίχως, καί ταύτας, ΚΗΡΥΣΣΕΙ, ἀπολύτως ΑΚΥΡΟΥΣ ὡς πράξεις χειρίστης σκοπιμότητος ἔξω καί πέραν πάσης Κανονικῆς Τάξεως καί Ὀρθοδοξίας καί ὡς ἐκ τούτου ΟΥΔΕΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ — ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ παραγαγούσας καθ' οὗ ἐξεδόθησαν, σκοπούσας δέ ἵνα «φιμώσουν» τόν Ἱερομόναχον, τόν «ἀφανίσουν» καί εὐθύνουν τήν ὁδόν τῆς προδοσίας, τῆς ὁποίας, κατ' αὐτούς, «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» ἐπῆλθεν τήν 28ην Νοεμβρίου 2007. Αἱ ὡς ἄνω πράξεις, καίτοι διά τόν καθ' οὗ ἐξεδόθησαν εἰσίν ΑΚΥΡΟΙ, διά τόν ἐκδόσαντα (ἤ ἐκδόσαντας) ὅμως ταύτας, ἀποτελοῦν ἐσχάτην πραγματικήν Ἱεροσυλίαν, ἀφοῦ δι' αὐτῶν ἠσέβησεν κατά τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Ἱερομονάχου καί περαιτέρω κατά τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ἅτινα διακρατεῖ ἡ ἀνά τόν Κόσμον Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἐπί τούτοις, τό ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον, ἐκ τῶν προτέρων λαμβάνει ὑπ' ὄψιν καί τήν ἀπό Φεβρουαρίου 2005 ἀντικανονικήν καί Ληστρικήν εἰσπήδησιν τοῦ πρώην Ἀργολίδος Παχωμίου, εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης καί Τυρνάβου καί τάς συλλαγωγίας του τόσον κατά τῆς πενταμελοῦς ἐν Ραψάνη Πυργετοῦ Λαρίσης ἀδελφότητος τῶν «Ἁγίων Ἀποστόλων – Τιμίου Σταυροῦ», ὅσον καί τοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου, τό ὁποῖον ἔσχισεν. Εἰδικώτερον δέ ἐπί τῆς κατηγορίας (μέ ἀριθμόν 5 τοῦ Γ΄ μέρους τοῦ Κατηγορητηρίου) τῆς ἀφορώσης εἰς τήν ὡς «κλέπτου καί ληστοῦ» εἰσπήδησιν τοῦ πρ. «Ἀργολίδος» Παχωμίου Ἀργυροπούλου, ὑπό τό πρόσχημα τοῦ δῆθεν Τοποτηρητοῦ, εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης, ἤδη ὄντος ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΟΥ (Α.Π. 390/16.6.2005), τό Συνοδικόν Δικαστήριον λαβόν ὑπ' ὄψιν καί ὅτι: 1) Ὁ ἀπό 2006 διορισμός τοῦ κ. Παχωμίου ὡς «Τοποτηρητοῦ» εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης καί προηγουμένως ἡ παῦσις τοῦ προηγουμένου «Τοποτηρητοῦ», ἤτοι, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ἔλαβον χώραν ὑπό ἀντικανονικῆς, βλασφήμου καί Ἐκκλησιομάχου Συνόδου, ἡ ὁποία τήν 5.2.2003 εἶχεν ἀναγκάσει εἰς ἀντικανονικήν, σκόπιμον καί Ἱερόσυλον παραίτησιν τόν ἔχοντα ὑγιεῖς τάς φρένας ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, καί τοῦτο ἀποκλειστικῶς ἵνα καταλάβη τήν θέσιν αὐτοῦ ὁ ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀπαράδεκτος καί πάντως χειροθετημένος κατά τό 54/76 Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, Νικόλαος. Ὅθεν ὁ κ. Παχώμιος οὐδέποτε ὑπῆρξεν Κανονικός Τοποτηρητής, διό καί ποτέ δέν ἀνεγνωρίσθη ὑπό τοῦ πληρώματος(Κλήρου καί Λαοῦ), τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης. 2) Καί ἄν ἀκόμη ἦτο κατά πάντα Κανονικός καί κατά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιαστικήν τάξιν καί δεοντολογίαν διορισμένος Τοποτηρητής, καί πάλιν δέν θά εἶχεν καμμίαν ἁρμοδιότητα ἐπί τῆς Μητροπόλεως, ἤτοι νά ἀντιμετωπίζη τοιούτου εἴδους θέματα, πλήν μόνον τρεχούσης φύσεως διοικητικά, ψιλῶ δέ ὀνόματι νά μνημονεύεται τό ὄνομά του εἰς τάς Ἱεροτελεστίας. 3) Παρά ταῦτα ἐπειδή, ὡς ἐκ τῶν γεγονότων προέκυψεν, σκοπίμως ὁρισθείς «Τοποτηρητής» ὁ κ. Παχώμιος, εἶχεν ἀναλάβει τήν ὑποχρέωσιν νά συλλαγωγήση ἐπί τῆς ὑπό τόν π. Ἀμφιλόχιον 5μελοῦς ἀδελφότητος, ἀλλά καί ἐπί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, δέν ἐδίστασεν νά ὑφαρπάση ἁρμοδιότητας, τάς ὁποίας ἀκόμη καί Κανονικός Μητροπολίτης καί Σύνοδος δέν ἔχουν! Οὕτω τόν ὑπό ἀργίαν τελοῦντα Ἱερομόναχον Ἰγνάτιον(*), ἀπέσπασεν ἀπό τόν Πνευματικόν καί Γέροντά του, ἤτοι, τόν π. Ἀμφιλόχιον, ἠγνόησεν τήν κατ' αὐτοῦ ἀργίαν καί διά νά ἐνισχύση τό προδοτικόν κίνημά των, ἀντικανονικῶς, ἤτοι ἐπί παραβάσει τοῦ ΛΒ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος ἔχοντος οὕτω: «Εἴ τις πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος ὑπό ἐπισκόπου γένηται ἐν ἀφορισμῶ, τοῦτον μή ἐξεῖναι παρ' ἑτέρου δεχθῆναι, ἀλλ' ἤ παρά τοῦ ἀφορίσαντος αὐτόν. εἰ μή ἄν κατά συγκυρίαν τελευτήση ὁ ἀφορίσας αὐτόν Ἐπίσκοπος» καί πάντως ἀπολύτως ἀντιδεοντολογικῶς ἀπό πάσης ἀπόψεως, εἰς μηδενικόν χρόνον, τόν κατέστησεν «ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΝ» «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ» «ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ» καί «ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ»!! Οὕτως Ἱεροσυλήσας τήν ἐσχάτην Ἱεροσυλίαν κατά τοῦ ἐν ἀργία ὅντος νεαροῦ Ἱερομονάχου, καί προκαλέσας διπλοῦν σχίσμα, ἤτοι, καί εἰς τήν ἀδελφότητα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων — Τιμίου Σταυροῦ Ραψάνης Λαρίσης καί εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης καί Τυρνάβου, σκοπός του ἦτο νά σβήση ἕναν ἀνατέλλοντα φάρον τῆς Ὀρθοδοξίας, καί καταστήση τό Ἱερόν ἡσυχαστήριον κέντρον βλασφημίας κατά τε τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας…………….. …………………………. γ) Κατόπιν ὅλων αὐτῶν ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ μας συσκεφθέν ἐν Ἁγίω Πνεύματι, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ τάς ἀνωτέρω ὑπ' Α.Π. 13/26.3.2006 καί Α.Π. 3285/22.4.2008 «ἀποφάσεις» τοῦ πρώην Ἀργολίδος Παχωμίου Ἀργυροπούλου κατά τοῦ Πανοσ/του Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, ὡς ἀπολύτως ἀντικανονικάς καί πάντως ἐκ χειρίστης σκοπιμότητος ἐκδοθείσας, ἐνῶ τήν εἰσπήδησίν του εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Λαρίσης ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ὡς εἰσπήδησιν «Κλέπτου καί Ληστοῦ» κατά τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. * * * ΕΠΙ ΤΗΣ Ε΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ' Α.Π. 3166/14/27.2.2002 «ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ» ΠΕΡΙ «ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ» (ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ) ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ Τό Ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον………. ………………………. Ἐγκύψαν ἰδιαιτέρως ἐπ' αὐτῆς τῆς διατυπώσεως τοῦ θεολόγου, τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ καί λαβόν ὑπ' ὄψιν τήν ἀκατάσχετον, σκόπιμον καί διαστροφικήν συκοφαντίαν, ἀλλά καί τά σχετικά Θεολογικά ὑπομνήματα τοῦ θεολόγου, ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ὅτι ἡ θεολογική αὕτη θέσις οὐδέν τό μεμπτόν περιέχει, ἀσχέτως ἄν φραστικῶς ἡ διατύπωσις θά ἠδύνατο νά εἶναι καί καλυτέρα, ἀλλά ποῖος ἐφαντάζετο ὅτι Φλωρινικοί καί ἐγκάθετοι αὐτῶν, ἀλλά ἤδη καί προδόται ἐπίσκοποι κατά τῆς Ἐκκλησίας, θά ἤγειρον τοιαύτην ΣΚΟΠΙΜΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΝ, τήν ὁποίαν «ἐστήριξαν» ἐπί διαστροφικῶν καί πλασματικῶν κατηγοριῶν, τήν δέ 14ην/27ην Φεβρουαρίου 2002, θά κατέληγον, ὁ μέν πρώην Πειραιῶς Νικόλαος νά εἰσηγηθῆ ἀπολύτως ΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί ΤΡΙΑΔΟΛΟΓΙΑΝ, διά λογαριασμόν δέ ὅλων τῶν ξένων Κέντρων νά ἀπαιτήση τόν ἄδικον, ἀλλά καί σκόπιμον «Ἀφορισμόν» κατά τοῦ θεολόγου, ἐνῶ οἱ λοιποί νά ἀποδεχθοῦν καί συμπράξουν εἰς τό ἔγκλημα, πρωτίστως κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ΟΥΔΕΝ ΕΠΑΘΕΝ, ὅπως ἐπίσης οὐδέν ἔπαθεν καί ὁ ἐλλογιμώτατος θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, ἀφοῦ ἐδιώχθη «ἀφωρίσθη» καί ἐσυκοφαντήθη ψευδῶς «ἕνεκεν ἐκείνου καί τῆς Ἐκκλησίας Του»!…………… …………………………… Οὔτω πως ἀπό τό 1997, μόλις τόν Φεβρουάριον τοῦ 2002 «ὡρίμασεν» ἡ σκευωρία τῶν Φλωρινικῶν, ὁπότε συνετάγη ἡ σχετική εἰσήγησις ὑπό τῶν ἰδίων τῶν Φλωρινικῶν, ἐδόθη δέ εἰς τόν τότε Πειραιῶς Νικόλαον νά τήν εἰσηγηθῆ καί ΑΠΑΙΤΗΣΗ τόν ἀφορισμόν κατά τοῦ Θεολόγου, μέ ἀντάλλαγμα «νά τόν κάνουν Ἀρχιεπίσκοπον»! Οὕτως ὅμως ἡ Σύνοδος ἐκείνη, ἡ δεχθεῖσα καί ἐγκρίνασα τήν γέμουσαν ἀπό αἱρετικάς θέσεις Εἰσήγησιν, καί βάσει αὐτῆς τήν 14/27.2.2002, ἀποφασίσασα «ἀκοινωνησίαν» κατά τοῦ θεολόγου, ἀφρόνως ἐπιχειρηματολογοῦσα, ἔστω καί ὑποθετικῶς, ἔγραψεν περί «διηρημένης Ἁγίας Τριάδος» ἤ «διηρημένης Ἐκκλησίας» ἤ ὅτι «εἶναι δυνατόν νά διαιρεθῆ εἰς τό μέλλον» καί ταῦτα ὡς ἐκ τῆς διατυπώσεως τοῦ θεολόγου: «Δέν θά ὁμιλήσω σήμερον διά τήν πρώτην, ἄναρχον, αἰωνίαν καί ἀόρατον Ἐκκλησίαν, διότι αὕτη εἶναι ἡ τελεία Κοινωνία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία κοινωνία καί ἰδιαίρετος ἑνότης τῶν τριῶν Θείων Προσώπων, τοῦ ΕΝΟΣ Θεοῦ». Οὕτω ὅμως ἡ ἰδία «Σύνοδος» κατέστησεν ἑαυτήν ἰδιαιτέρως Αἱρετικήν καί ὡς πρός τό Δόγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, ἀλλά καί τό Τριαδολογικόν Δόγμα-Διδασκαλίαν καί πρό πάντων Ἱερόσυλον ὄργανον τῶν ξένων κέντρων……. …………………………… ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ ΑΝΑΘΕΜΑ: α) Τό ἀπ' ἀρχῆς (τέλος 1997 καί ἰδιαιτέρως ἀπό 1999) ΚΙΝΗΜΑ-ΣΚΕΥΩΡΙΑΝ πρωτίστως κατά τῆς Ἐκκλησίας, δευτερευόντως δέ κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, τόν ὁποῖον, ἐνῶ ὑπό τήν βαθυτέραν χριστιανικήν ἄποψιν, ὄχι μόνον δέν τόν ἔβλαψεν ἀλλά καί τόν ἐτίμησεν μέ τό διακριτικόν τοῦ «δεδιωγμένου ἕνεκεν δικαιοσύνης καί ἀληθείας ἐκείνου», ἤτοι, τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. β) Τήν ὑπ' Α.Π. 3166/14/27.2.2002 «Πρᾶξιν Ἀκοινωνησίας», ἤτοι, «μικροῦ ἀφορισμοῦ», ὡς Πρᾶξιν ἀπολύτως ἀντικανονικήν, ἀλλά καί ὡς ἔξωθι ἀποφασισθεῖσαν ὑπό τοῦ Φλωρινικοῦ Κέντρου καί τῶν ἐγκαθέτων του παρά τῆ Ἱερᾶ Συνόδω, πρό πάντων δέ ὡς Πρᾶξιν στυγνῆς ΙΕΡΟΣΥΛΟΥ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΟΣ, Ἐκκλησιολογικῆς ὑφῆς καί περιεχομένου, τήν ὁποίαν ὁ πρ. Πειραιῶς Νικόλαος Μεσσιακάρης εἰσηγήθη καί ἀπήτησεν κατά τήν «Σύνοδον» ἐκείνην τῆς 14.2.2002, ἐν ἧ ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπ' αὐτῶν καί αἱ περί «διαιρέσεως καί ἑνώσεως τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τῆς Ἐκκλησίας», ἔστω καί ὑποθετικῶς ἀποτολμηθεῖσαι καί διατυπωθεῖσαι δεινότατοι αἱρεσχιλίαι………. ……………………………… * * * ΕΠΙ ΤΗΣ Η΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΗΤΟΙ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΚΑΘ' ΗΝ ΚΑΤΕΛΥΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΝ ΝΟΜΟΝ ΤΟΥ «ΙΕΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ.» Τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν: Τό γεγονός ὅτι ἐν ἔτει 1999 τό Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε., διά πρώτην φοράν, δέν συνεκλήθη ἐπί ἐννέα ὁλοκλήρους μῆνας, (ἐνῶ κατά τό καταστατικόν ὑποχρεωτικῶς πρέπει νά συνεδριάζη κάθ' ἕκαστον μῆνα), διότι οἱ ἐγκάθετοι καί ἐξαιρέτως ὁ Μοναχός Μάξιμος, ἤθελον νά ἀποκρύπτουν τήν πορείαν καί τάς ἀποφάσεις τῶν Ἀστικῶν Δικαστηρίων τῆς περιόδου ἐκείνης, τόσον ἀπό τό Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. ὅσον καί ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον! Σημειωθήτω ὅτι τά θέματα ἀφεώρων καί εἰς ὑλικά πράγματα, ἀλλά πρό πάντων εἰς θέματα Πίστεως σχετικῶς μέ τάς πράξεις καί ἀποφάσεις τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν. Ἐπίσης ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν τά παραστατικά τῶν ἐν συνεχεία ἐπακολουθησασῶν συσσωρευμένων συγκλήσεων τοῦ Δ.Σ., (μετά ὁλόκληρον ἐννεάμηνον), καί δή ἐντός ἑνός μηνός, ἤτοι, α) Κατά τήν 30.10.2000. β) Τήν 9.11.2000. γ) Τήν 14.11.2000, καί ἰδιαιτέρως ὅσα ἀποκαλυπτικά ἔλαβον χώραν, κατ' αὐτήν, δ) Τήν 4/17.11.2000, τετάρτην κατά σειράν ἐντός 20 ἡμερῶν, σύγκλησιν τοῦ Δ.Σ. καί ἰδιαιτέρως τήν αὐθημερόν συνταχθεῖσαν ὑπ' Α.Π. 222/4/17.11.2000 «Πρόσκλησιν διά Γενικήν Συνέλευσιν», ὁρισθεῖσαν μόλις μετά τριήμερον, ἤτοι, κατά τήν 7ην/26ην Νοεμβρίου 2000, καί ἐν τῆ ὁποία οὐδέν ἐκ τῶν ἐκκρεμούντων ἄκρως σοβαρῶν θεμάτων ἐσημειοῦτο. Ἐπίσης ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν καί τά μέ Α.Π. 161/5/18.11.2000 καί 169/24.11. 2000 ἔγγραφα τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου ὡς Γενικοῦ Γραμματέως, καθώς καί τό ἐξόχως ἀποκαλυπτικόν ὑπόμνημα μέ Α.Π. 169/Α΄/24.11.2000, τό ὁποῖον ὑπογράφεται ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, τοῦ Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη. Τό γεγονός ἐπίσης ὅτι μετά ταῦτα δέν ἐπραγματοποιήθη ἡ Γ.Σ. ὡς προεβλέπετο, κατά δέ τό ἀπό 16/29.12. 2000 συνελθόν Δ.Σ. κατετέθη τό μέ Α.Π. 176/16.29.12.2000 ἔγγραφον ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ἐκπροσωποῦντος καί τούς Ἱερομ. Ἀμφιλόχιον καί τόν θεολόγον Ἐλευθέριον Γκουτζίδη, τό ὁποῖον ἰδιαιτέρως ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν τό Δικαστήριόν μας, καθώς καί τό γεγονός ὅτι ἐπεχειρήθη ὅπως καλυφθοῦν τά πάντα μέ τάς σκευωρίας κατά τοῦ θεολόγου περί δῆθεν «χειροδικίας» του κατά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, καθώς καί περί «Ἀνάρχου»! Τέλος λαβόν ὑπ' ὄψιν καί τήν, ἐπί τῆς ὑπ' Α.Π. 226/26.11.2000, «ἀνακοινώσεως», ὑπογραφομένης ὑπό τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, νέαν ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΝ — ΔΗΛΩΣΙΝ τῶν Μητροπολίτου Κηρύκου, Ἱερ/χου π. Ἀμφιλοχίου καί θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, συσκεψάμενον τό Δικαστήριόν μας ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ: Καταφανῶς τά συγκεκριμένα Πρόσωπα τῆς περιόδου ἐκείνης καί αὐτά τά ὁποῖα σήμερον φέρονται ὡς μέλη καί ὡς Δ.Σ. τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε., ἔδει πρό πολλοῦ νά εἶχον διαγραφεῖ καί ἀπομακρυνθεῖ τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε., διότι πέραν τοῦ ὅτι ἐκ κακῆς προθέσεως καί σκοποῦ κατέλυσαν τήν Κανονικήν Τάξιν καί τόν Συνοδικόν θεσμόν, διά τόν ἴδιον σκοπόν, οὗτοι κατέλυσαν καί τόν Καταστατικόν Νόμον τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε., ἐπί τῶ σκοπῶ ἅμα τῆ ὁλοκληρώσει τῆς προδοσίας των νά διεκδικήσουν, καί κατακρατήσουν ἅπαντα τά Ἐκκλησιαστικά ἀκίνητα, στεροῦντες ταῦτα ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, εἰς τούς ὁποίους καί κατά τό ἴδιον τό Καταστατικόν ἀνήκουν. Ἐν προκειμένω τό ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ὑπογραμμίζει ὅτι οἱ κατηγορούμενοι δέν κατέλυσαν ἁπλῶς ὡρισμένας ἐκ τῶν ἀρχῶν τῆς ἀκαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλ' ἠθέλησαν καί ἐπεχείρησαν νά σβήσουν καί ἐξαλείψουν ταύτην προσβάλλοντες καί διακόπτοντες τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί δι' αὐτῆς καί τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν, τήν ὁποίαν ἀναφέρει καί προστατεύει τό Ἄρθρον 8 παράγρ. γ΄ τοῦ Καταστατικοῦ……. ………………………… Ἐπίσης τό Α.Σ.Δ. διεβεβαιώθη, ὅτι τό κίνημα τοῦτο τῶν Νικολαϊτῶν, ὀργανικῶς εἶναι ἀπολύτως συνδεδεμένον, μετά τοῦ ἀπό τό 1920, 1923, 1924 καί μέχρι σήμερον Νεοημερολογιτικοῦ-Οἰκουμενιστικοῦ Κινήματος καί ὅτι ἀποτελεῖ κακήν συνέχειαν καί ἐξέλιξιν τοῦ ἀπό τό 1937 παρομοίου Φλωρινικοῦ κινήματος, τό ὁποῖον ἐπολέμησεν καί ἐπεβουλεύθη ὅσον οὐδείς, τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ἤτοι τάς κατά τά ἔτη 1935 καί 1948, ἐπισκοπικάς χειροτονίας, τάς ὁποίας ΩΜΟΣΕΝ νά προσβάλη καί διακόψη καθ' οἱονδήποτε τρόπον. Τῶν κινημάτων τούτων διάδοχος κατάστασις καί ἐξέλιξις ὑπῆρξεν τό κίνημα τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν πρ. Μητροπολιτῶν (1991-1995), ὅλων δέ αὐτῶν ἀδιάκοπον συνέχειαν καί ἀποκορύφωσιν ἀπετέλεσεν τό ἀπό 1998 καί ἐπισήμως ἐκδηλωθέν ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ. ΟΘΕΝ ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ ΠΡΑΞΕΩΣ ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ: 1) Τήν μέ Α.Π. 3280/28.11.2007 «Ἐγκύκλιον» τήν ὑπογεγραμμένην παρά τῶν ἐκπεσόντων καί ἀποκηρυχθέντων καί ἤδη Καθαιρεθέντων ψευδεπισκόπων: Νικολάου, Παχωμίου, Γαλακτίωνος, Ταρασίου (δέν ὑπογράφει), Ἀνδρέου, Χρυσοστόμου, (ὑπογράφει δι' ἀντιπροσώπου), Παντελεήμονος, Ἰγνατίου, Σεβαστιανοῦ, καί Λαζάρου, ἐν ἧ διακηρύσσουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΨΕΥΔΩΣ καί ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΟΥ ΔΟΛΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΣ ὅτι ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος τήν 15/28 Ὀκτωβρίου 1971 «ἐδέχθη χειροθεσίαν» καί ὄχι συγχωρητικήν εὐχήν. 2) Τήν ἀπό 1974 ψευδῆ καί βλάσφημον «Ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» ὡς καί τήν ὁμοίαν, ἀπό 2004 τοῦ τέως «Ἀργολίδος» Παχωμίου Ἀργυροπούλου, πρώτου δολίου ἐπιβούλου κατά τε τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 3) Τάς βλασφημίας περί δῆθεν σχίσματος κατά τό 1937 ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καί «χειροθεσίας» τοῦ 1971, τάς σαφῶς διατυπουμένας ἐν τῶ διατακτικῶ τοῦ «54/76 Ἀπαλλακτικοῦ Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς», καί τάς ὁποίας ὁ τέως «Πειραιῶς» Νικόλαος ΩΜΟΛΟΓΗΣΕΝ ἐνώπιόν του καί ΑΠΕΔΕΧΘΗ, προκειμένου νά «ἀναγωρισθῆ» ὡς «κανονικός Ἐπίσκοπος» καί ὅτι δέν «ἀντιποιεῖται Ἐκκλησιαστικόν λειτούργημα». Καί ταῦτα, ὡς ἐπίσης ΑΚΡΑΙΑΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἥγουν τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ καί τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΡΙΣ ΤΩ ΑΙΩΝΙΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ. 4) Τήν κατά τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη σκευωρίαν (1997-2002) τῶν Φλωρινικῶν «Ἀχαΐας» κ. Καλλινίκου, καί τοῦ συνεργαζομένου αὐτῶ κ. Ἀθ. Σακαρέλλου, ὡς καί τῶν παρά τῆ Ἱερᾶ Συνόδω ἐγκαθέτων αὐτῶν, Μοναχοῦ Μαξίμου Τσακίρογλου καί Δημητρίου Κάτσουρα, περί ΔΗΘΕΝ «ἀμαρτύρου», «καινοτομίας» «κακοδοξίας» καί «Ἐκκλησιολογικῆς καί Τριαδολογικῆς αἱρέσεως», καί ἐν τέλει τήν διά τοῦ κ. Νικολάου Εἰσήγησίν των καί τήν μέ Α.Π. 3166/14/27.2.2002 «ἀπόφασίν των περί ἀκοινωνησίας» εἰς τόν Ἐλ. Γκουτζίδη ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ, ΕΚΗΡΥΞΕΝ ΑΚΥΡΟΝ καί ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΩ ΑΙΩΝΙΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ. 5) Τάς μέ Α.Π. 13/26.2.2006 καί 3285/22.4.2008, ἀποφάσεις περί «ἀργίας» καί «καθαιρέσεως» τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἱερομονάχου Ἀμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, ἐκήρυξεν ΑΚΥΡΟΥΣ, ΑΠΕΡΡΙΨΕΝ, καί ὡσαύτως ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ. 6) Τάς μέ Α.Π. 3282/27.11.2007 καί 3298/7.8.2009 «Ἀποφάσεις — Πράξεις», περί «καθαιρέσεων, ἀφορισμῶν» κ.λπ. κατά τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΩΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΥΡΟΥΣ, μηδέν Κανονικόν καί πραγματικόν ἔργον παραγαγούσας, ὡς ὁλοκληρωτικῶς ψευδεῖς κατά τό διατακτικόν καί ὡς προελθούσας παρά ἐκπεσόντων καί αὐτοεκβληθέντων τῆς Ἐκκλησίας ψευδεπισκόπων Κανονικῶς δέ καί ἀπολύτως ἠτιολογημένως ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ καί ΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩΝ ἐκ τῶν Διπτύχων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΩ ΑΙΩΝΙΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ. 7) Τάς κατά τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου διατυπωθείσας βλασφημίας καί κηρυχθείσας «γυμνῆ τῆς κεφαλῆ» αἱρέσεις, τοῦ Νικολάου, ὡς καί τάς παραχαράξεις καί παρερμηνείας πατερικῶν καί Συνοδικῶν κειμένων, ἐπίσης ΠΑΡΕΔΩΚΕΝ ΤΩ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙ, συμφώνως καί πρός τήν ἐντολήν τῆς ἰδίας τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διαγορευούσης: «Τοῖς μή Ὀρθῶς τάς τῶν Ἁγίων Διδασκάλων τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας θείας φωνάς ἐκλαμβανομένοις καί τά σαφῶς καί ἀριδήλως ἐν αὐταῖς διά τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάριτος εἰρημένας παρερμηνεύειν τε καί περιστρέφειν πειρωμένοις. Ἀνάθεμα Τρίς» (Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας). 8) ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΙΤΙΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙΣΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ἤτοι: α) Εἰς τούς πρώην Μητροπολίτας Πειραιῶς καί Νήσων Νικόλαον Μεσσιακάρην καί β) πρώην Μητροπολίτην Ἀργολίδος Παχώμιον Ἀργυρόπουλον, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗΝ ΠΟΙΝΗΝ ΤΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΕΚ ΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ, ΚΑΙ ΔΗ ΩΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Γ΄ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΝΤΑΣ ΕΙΣ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, ἤτοι: Τούς φερομένους ὡς 1) «Πειραιῶς καί Νήσων» Παντελεήμονα Ντέσκα καί «Φαρσάλων» ἤ «Λαρίσης καί Τυρνάβου», Ἰγνάτιον Δάσσιον, οἵτινες σύν τοῖς ἄλλοις ἐκωλύοντο καί δέν ἠδύναντο κἄν ὡς Ἱερομόναχοι νά Ἱερουργοῦν, ἐνῶ καί οὐδέν προσόν ἐκέκτηντο πρός Ἀρχιερατείαν, ὁμοίως ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΝ ΕΣΧΑΤΗΝ ΠΟΙΝΗΝ ΤΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ καί τούς κατατάσσει ὁμοῦ μετά τῶν πρώτων, εἰς τήν τάξιν τῶν βλασφήμων καί σχισματοαιρετικῶν Μοναχῶν, οἵτινες ἐν ἐπιγνώσει Ἱεροσύλησαν κατά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας…». ………………………… ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ (ἕπονται αἱ ὑπογραφαί)» * * * Ἀγαπητοί, Ἀπευθύνομεν καί αὐτό τό Γ΄ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ καί τό δημοσιεύομεν μέ ἀποκλειστικόν σκοπόν, ὅσοι τό μελετήσουν νά ὠφεληθοῦν πνευματικῶς καί νά γνωρίσουν μεγάλας ἀληθείας μέ πρώτην καί κυρίαν τήν ἀλήθειαν περί τοῦ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, μέσα εἰς τήν ὁποίαν ἀποκλειστικῶς ἐνεργεῖται ἡ Σωτηρία μας. Ἐγράψαμεν διότι αὕτη ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία ἀπ' ἀρχῆς, ἀλλ' ἰδιαιτέρως κατά τόν παρελθόντα 20ον αἰῶνα καί τόν παρόντα 21ον, ἐπολεμήθη καί ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ἀπό ὅλας τάς δυνάμεις τοῦ σκότους ὥστε νά δύναταί τις νά εἴπη ὅτι οἱ «πρόδρομοι» τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ὁρατοί καί ὅτι μέσα ἀπό τά ἔργα των φαντάζει αὐτός ὁ Ἀντίχριστος!.. Ἐγράψαμεν διότι πρέπει νά γίνη σαφές καί νά συνειδητοποιηθῆ ὅτι δέν ὠφελεῖ ἕνας παλαιοημερολογιτισμός χωρίς Ὀρθοδοξίαν, ἕνας Παλαιοημερολογιτισμός, διά τοῦ ὁποῖο τίθεται ὁ Χριστιανός ἐκτός Ἐκκλησίας, ὅπως συμβαίνει μέ τάς πολλάς παλαιοημερολογιτικάς Σχισματοαιρέσεις, δεδομένου ὅτι καί αὐτός ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τάς χωρίς Ὁμολογίαν, χωρίς Ὀρθοδοξίαν Παλαιοημερολογιτικάς Σχισματοαιρέσεις, τάς εὐνοεῖ καί τάς περιθάλπει! Ὁποῖον σατανικώτατον τέχνασμα καί ὁποία μέθοδος πρός ἐξαπάτησιν τῶν ἁπλῶν πιστῶν προκιμένου νά τεθοῦν ἐκτός Ἐκκλησίας!.. Ἐγράψαμεν διά νά γίνη κατανοητόν ἀπό κάθε πιστόν, ὁ ὁποῖος θά ἀναγνώση καί θά μελετήση καί αὐτό τό ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ, ὅτι οὔτε ὁ καταδεδικασμένος Ἀντίχριστος Παπικός Νεοημερολογιτισμός, ἀλλ' οὔτε καί ὁ Δυτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐπεβλήθη τό 1924, οὔτε ὁ ἀπό τό 1935 σχισματοαιρετικός Φλωρινισμός, οὔτε ἡ ἀπό τό 1995 σχισματοαίρεσις τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν μας, οὔτε ἡ ἀπό τό 2005 καί ἰδιαιτέρως ἀπό τό 2007 μεγίστη καί φοβερά Σχισματοαίρεσις τῶν Νικολαϊτῶν, καμμία ὀργάνωσις ἐξ ὅλων αὐτῶν ὄχι μόνον δέν ἐκπροσωπεῖ καί δέν ἐκφράζει τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀλλά καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μετ' Αὐτῆς!.. Ἤδη μόνον εἰς τόν ἑλλαδικόν χῶρον ὑφίστανται περίπου 8-10 «Ἐκκλησίαι Γ.Ο.Χ.» ἐνῶ εἰς τό σύμβολον τῆς Πίστεως Ὁμολογοῦμεν Πίστιν εἰς τήν ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ! Καί ὄχι μόνον αὐτό!.. Ὁ Ἀντίχριστος ἐχρησιμοποίησεν καί χρησιμοποιεῖ τάς «Παλαιοημερολογίτας» αὐτάς Σχισματοαιρέσεις, διά νά πλήττουν τήν Ἐκκλησίαν μέ τήν προσβολήν καί συντριβήν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί ἐν ταυτῶ νά τήν συμπνίγουν ἀντιποιούμενοι Αὐτήν!!! Τρανή ἀπόδειξις ὅλων τῶν ἀναγραφομένων ἀποτελεῖ ἐν τέλει ἡ ΑΡΝΗΣΙΣ ὅλων αὐτῶν, ὅπως ἀπό κοινοῦ ταπεινωθῶμεν καί ἐν προσευχῆ καί νηστεία ἑτοιμασθῶμεν διά νά παρακαθήσωμεν εἰς τήν κοινήν πνευματικήν τράπεζαν, δηλαδή εἰς Θεολογικόν Διάλογον πρός ἀντιμετώπισιν τῶν αἰτίων ὅλων αὐτῶν τῶν σχισματοαιρέσεων, ὥστε νά ἐπισκιάση τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, νά θεραπεύση ὅλα τά αἴτια, τά ὁποῖα προεκάλεσαν ὅλας τάς σχισματοαιρέσεις καί οὕτω ἐν τῆ μία Πίστει καί Ὁμολογία ἐπέλθη ἡ ἕνωσις ἐν τῶ ΕΝΙ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΩ ΣΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, δηλαδή τήν ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. Ἐγράψαμεν λοιπόν καί αὐτό τό Διάγγελμα, διότι ἡ τελευταία σχισματοαίρεσις ἡ ὁποία ΕΠΙΣΗΜΩΣ ἐξεδηλώθη κατά τόν πλέον ἐπίσημον τρόπον μέ τήν «Ἐγκύκλιον» τῶν Νικολαϊτῶν τῆς 28.11.2007, ἔχει ξεπεράσει ὅλας τάς προηγουμένας!.. Ἐγράψαμεν διά νά κατανοήση σήμερον καί ὁ μετά τόν ἀποβιώσαντα Νικόλαον «Ἀρχιεπίσκοπος», κ. Στέφανος Τσακίρογλου καί ὅλη ἡ ὁμάς του, ὅτι κἄν νηστεύωσιν καί προσεύχωνται κἄν θαύματα ποιῶσιν, ἀρνούμενοι τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ τῆς ἀπό τό 1924 ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καί Βλασφημοῦντες καί Ἱεροσυλοῦντες κατά τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ (τῶν ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948), καθίστανται ἐχθροί καί πολέμιοι αὐτοῦ τοῦ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ καί τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ, τήν ὁποίαν συνέχει καί συγκροτεῖ αὐτό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἐγράψαμεν καί ταῦτα, ὡς ἐν ἐπιλόγω, διά νά ἔλθωμεν ἕκαστος καί ἀπό κοινοῦ ὅλοι εἰς ἑαυτόν, προβληματισθῶμεν καί μετά δακρύων παρακαλέσωμεν τόν Κύριον νά μακροθυμήση, μᾶς δώση μετάνοιαν καί μᾶς ἀξιώση τῆς ἐν τῆ Ἐκκλησία του ἑνώσεως καί κοινωνίας ἐν τῶ Ἁγίω Του Σώματι καί ἐν ταυτῶ καί μετ' ἀλλήλων. Ἀμήν Γένοιτο. Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Τ.Υ. ΚΗΡΥΚΟΣ † Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Τ.Υ.ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου † Ὁ Κιτίου καί πάσης Κύπρου Τ.Υ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΗΜΟΥΣΑΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟΝ † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ (*) Τήν ἀργίαν εἶχεν ἐπιβάλει Κανονικῶς, ἠτιολογημένως καί ἀπολύτως ἐπιβεβλημένως, ὁ Γέροντας καί Πνευματικός του π. Ἀμφιλόχιος καί μόνος αὐτός εἶχεν τό δικαίωμα νά τήν ἄρη ἤ νά τόν παραπέμψη εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον!..

---

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2015