ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Άγιες Τεσσαράκοντα Παρθένες (1η Σεπτεμβρίου)
Αδαμαντίνη, Αθηνά, Ακριβή, Αντιγόνη, Αριβοία, Ασπασία, Αφροδίτη, Διόνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ, Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεανόη, Θεόνυμφη, Θεοφάνη, Καλλιρρόη, Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη, Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ, Τερψιχόρη, Τρωάς, Χάϊδω και Χαρίκλεια
Οι Άγιες αυτές γυναίκες έζησαν την εποχή του βασιλέως Λικινίου στην Αδριανούπολη της Θράκης. Ο ηγεμών της περιοχής Βάβδος (περί το 305 μ.Χ.) τις συνέλαβε ως χριστιανές και τις προέτρεπε να προσκυνήσουν τα είδωλα. Η Κελσίνα, μία εξ αυτών και η πρώτη της πόλεως, μετά τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς της τις εσύναξε όλες στην οικία της μαζί με τον διδάσκαλό τους, διάκονο Άγιο Αμμούν, για να ενισχυθούν προς το μαρτύριο. Ο Αμμούν πήρε το χαρτί με τα ονόματά τους και τα διάβασε δυνατά ένα-ένα. Ύστερα είπε: «Αγωνισθήτε υπέρ του Χριστού δια του μαρτυρίου, διότι έτσι θα καθίσει και ο Δεσπότης Χριστός στην πύλη της ουρανίου βασιλείας και θα σας προσκαλεί μία-μία κατ’ όνομα, για να σας αποδώσει τον στέφανο της αιωνίου ζωής».Όταν και πάλι τις ανέκρινε ο ηγεμών, ομολόγησαν όλες σταθερά την πίστη τους. Με την προσευχή τους συνέτριψαν τα είδωλα και ο ιερεύς των ειδώλων ανυψώθηκε στον αέρα, μέχρις ότου, βασανιζόμενος από πύρινους αγγέλους, έπεσε νεκρός στη γη. Τότε ο Βάβδος πρόσταξε να κρεμάσουν τον Άγιο Αμμούν, να του ξύσουν τις πλευρές, να κάψουν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και να του φορέσουν στο κεφάλι χάλκινη πυρακτωμένη περικεφαλαία.Επειδή ο Άγιος διαφυλάχθηκε αβλαβής από τα μαρτύρια, οδηγήθηκε μαζί με τις μαθήτριές του από τη Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγορά της Βουλγαρίας) στην Ηράκλεια, στον βασιλέα Λικίνιο. Καθ’ οδόν εμφανίσθηκε ο Κύριος και τους ενεθάρρυνε. Φθάνοντας στην πόλη πήγαν στον τόπο, όπου είχαν κατατεθεί τα τίμια λείψανα της Αγίας μάρτυρος Γλυκερίας (βλέπε 13 Μαΐου). Ενώ διανυκτέρευαν εκεί προσευχόμενες, παρουσιάσθηκε η Αγία λέγοντας: «Καλώς ήλθατε, άγιες δούλες του Θεού! Προ πολλού περίμενα την λαμπρή εν Χριστώ συνοδεία σας, για να χορεύσωμε στεφανωμένες όλες μαζί με τους αγίους αγγέλους στην βασιλεία του Χριστού, τον οποίο μέχρις αίματος ομολογήσαμε».Στην Ηράκλεια τους έριξαν στα θηρία. Οι άγιες γυναίκες μαζί με τον διδάσκαλό τους προσευχήθηκαν όρθιες με υψωμένα τα χέρια, τα δε θηρία κατελήφθησαν από ύπνο και δεν τους άγγιξαν. Την ώρα που οι στρατιώτες άναβαν φωτιά για να τις ρίξουν μέσα, προφήτευσαν στον ασεβή Λικίνιο την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τη νίκη του χριστιανισμού και την κατάργηση της ειδωλολατρίας. Κατόπιν σφραγίσθηκαν με το σημείο του σταυρού και δέκα από αυτές πήδησαν αγαλλόμενες μέσα στις φλόγες υμνώντας τον Θεό, ο οποίος εδρόσισε το πυρ. Έτσι, αυτές μεν ετελειώθησαν εν ειρήνη στην πυρά, οκτώ δε αποκεφαλίστηκαν μαζί με τον διδάσκαλό τους Αμμούν. Από τις υπόλοιπες οι δήμιοι άλλες κατέσφαξαν και σε άλλες έβαλαν στο στόμα πυρακτωμένα σίδερα.
Αδαμαντίνη, Αθηνά, Ακριβή, Αντιγόνη, Αριβοία, Ασπασία, Αφροδίτη, Διόνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ, Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεανόη, Θεόνυμφη, Θεοφάνη, Καλλιρρόη, Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη, Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ, Τερψιχόρη, Τρωάς, Χάϊδω και Χαρίκλεια
Οι Άγιες αυτές γυναίκες έζησαν την εποχή του βασιλέως Λικινίου στην Αδριανούπολη της Θράκης. Ο ηγεμών της περιοχής Βάβδος (περί το 305 μ.Χ.) τις συνέλαβε ως χριστιανές και τις προέτρεπε να προσκυνήσουν τα είδωλα. Η Κελσίνα, μία εξ αυτών και η πρώτη της πόλεως, μετά τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς της τις εσύναξε όλες στην οικία της μαζί με τον διδάσκαλό τους, διάκονο Άγιο Αμμούν, για να ενισχυθούν προς το μαρτύριο. Ο Αμμούν πήρε το χαρτί με τα ονόματά τους και τα διάβασε δυνατά ένα-ένα. Ύστερα είπε: «Αγωνισθήτε υπέρ του Χριστού δια του μαρτυρίου, διότι έτσι θα καθίσει και ο Δεσπότης Χριστός στην πύλη της ουρανίου βασιλείας και θα σας προσκαλεί μία-μία κατ’ όνομα, για να σας αποδώσει τον στέφανο της αιωνίου ζωής».Όταν και πάλι τις ανέκρινε ο ηγεμών, ομολόγησαν όλες σταθερά την πίστη τους. Με την προσευχή τους συνέτριψαν τα είδωλα και ο ιερεύς των ειδώλων ανυψώθηκε στον αέρα, μέχρις ότου, βασανιζόμενος από πύρινους αγγέλους, έπεσε νεκρός στη γη. Τότε ο Βάβδος πρόσταξε να κρεμάσουν τον Άγιο Αμμούν, να του ξύσουν τις πλευρές, να κάψουν τις πληγές του με αναμμένες λαμπάδες και να του φορέσουν στο κεφάλι χάλκινη πυρακτωμένη περικεφαλαία.Επειδή ο Άγιος διαφυλάχθηκε αβλαβής από τα μαρτύρια, οδηγήθηκε μαζί με τις μαθήτριές του από τη Βερόη (σημερινή Στάρα Ζαγορά της Βουλγαρίας) στην Ηράκλεια, στον βασιλέα Λικίνιο. Καθ’ οδόν εμφανίσθηκε ο Κύριος και τους ενεθάρρυνε. Φθάνοντας στην πόλη πήγαν στον τόπο, όπου είχαν κατατεθεί τα τίμια λείψανα της Αγίας μάρτυρος Γλυκερίας (βλέπε 13 Μαΐου). Ενώ διανυκτέρευαν εκεί προσευχόμενες, παρουσιάσθηκε η Αγία λέγοντας: «Καλώς ήλθατε, άγιες δούλες του Θεού! Προ πολλού περίμενα την λαμπρή εν Χριστώ συνοδεία σας, για να χορεύσωμε στεφανωμένες όλες μαζί με τους αγίους αγγέλους στην βασιλεία του Χριστού, τον οποίο μέχρις αίματος ομολογήσαμε».Στην Ηράκλεια τους έριξαν στα θηρία. Οι άγιες γυναίκες μαζί με τον διδάσκαλό τους προσευχήθηκαν όρθιες με υψωμένα τα χέρια, τα δε θηρία κατελήφθησαν από ύπνο και δεν τους άγγιξαν. Την ώρα που οι στρατιώτες άναβαν φωτιά για να τις ρίξουν μέσα, προφήτευσαν στον ασεβή Λικίνιο την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τη νίκη του χριστιανισμού και την κατάργηση της ειδωλολατρίας. Κατόπιν σφραγίσθηκαν με το σημείο του σταυρού και δέκα από αυτές πήδησαν αγαλλόμενες μέσα στις φλόγες υμνώντας τον Θεό, ο οποίος εδρόσισε το πυρ. Έτσι, αυτές μεν ετελειώθησαν εν ειρήνη στην πυρά, οκτώ δε αποκεφαλίστηκαν μαζί με τον διδάσκαλό τους Αμμούν. Από τις υπόλοιπες οι δήμιοι άλλες κατέσφαξαν και σε άλλες έβαλαν στο στόμα πυρακτωμένα σίδερα.
Πάτερ Μιχαήλ Ζηλωτής
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος
Ορθόδοξη Ομολογία
5 ώρες ·
ΜΙΑ ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΗ ΓΕΡΟΝΤΟΛΑΤΡΕΙΑ ΣΕ ΤΥΦΛΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΣΕΡΝΟΥΝ ΨΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΟΙ ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ, ΕΝΑΡΕΤΟΙ ΚΑΙ ΑΓΙΟΙ.ΠΛΑΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ.ΛΥΚΟΙ ΜΕ ΠΡΟΒΙΑ ΠΡΟΒΑΤΟΥ.
Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις
ΣχολιάστεΚοινοποιήστε
18Maria Meris και 17 ακόμη
Melpomeni Aslanidou ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣΤΙΓΑ ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ ΠΟΥ ΤΥΦΛΩΝΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ.
Priestmonk Sozomenos Polyviou
Priestmonk Sozomenos Polyviou ....βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. Πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι.... (Ματθ 24:4,5). .....καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς,.....(Ματθ 24:11)
Μου αρέσει!
«Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 - 494)"
ΑπάντησηΔιαγραφή<> (Πατρολογία Migne, Τόμος 94, σελ. 1239). Που θα πει: <>.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει:
<>.
Ο δε Ισαάκ ο Σύρος ωσαύτως:
<>.
Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου επιστ. ΟΘ΄ προς Μονάζοντας:
<>.
Του αυτού:
<>.
(Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1049 D)
Και αλλαχού:
<< Ώστε ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν, εγώ τίς ειμί; Ιερεύς; αλλ' ουδαμού. Άρχων; και ουδ' ούτως. Στρατιώτης, και που; Γεωργός; και ουδ' αυτό τούτο. Πένης, μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;>>.
(Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1321 Β)
Του αυτού:
<>
Σχόλιον: Τι απολογίαν θα δώσουν εις τον Πανάγιον Θεόν οι Μοναχοί της σήμερον, όταν βλέπουν τους Ορθοδόξους αδελφούς τους να πάσχουν και να διώκονται και εκείνοι αρκούνται στην προδοτική σιωπή;
Ο δε Θείος και ιερός Νικόδημος ο Αγιορείτης, ωσαύτως λέγει εις τον <>:
<>.
Επίσης ο αυτός άγιος αναφέρει:
<<... του ιερέως και Ιεράρχου ατακτούντων και κακώς φρονούντων, και διάκονος και Μοναχός ευτακτούντες και ορθώς φρονούντες, δύνανται νουθετήσαι και ευτακτήσαι αυτούς, καθώς τα παραδείγματα εισί πάμπολλα...>>
“Θάρθη ξαφνικά. Νά έχετε ένα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στή θύρα. Αυτό θά σάς εμποδίση φεύγοντας. Μή τό αφήσετε. Νά τό πάρετε μαζί σας, γιά νά φάνε τά παιδια σας”. (Αγιος Κοσμᾶς ο Αιτωλός)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγιοι Απόστολοι Λευκάδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τώρα ·
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ.
«Εάν βαρυγγομήσωμεν διά τά δυσάρεστα πού μάς ερχονται τί λόγον θά δώσωμεν εις τόν Κριτήν;»
«Εάν πιστεύετε στην πρόνοια του Θεού ...»
Αν πιστεύετε στην πρόνοια του Θεού, που με κάθε τρόπο θέλει να οικονομήσει τη σωτηρία των ανθρώπων, τότε πρέπει να πιστέψετε και σε τούτο, ότι όλες οί περιστάσεις της ζωής σας είναι οι πιο κατάλληλες για την επίτευξη της δικής σας σωτηρίας. Απ’ όσα μου γράφετε, αντιλαμβάνομαι ότι σας δίνουν την ελευθερία ν’ ασχοληθείτε με την ψυχή σας. Μεγάλο πλεονέκτημα!
Ευχαριστήστε, λοιπόν, το Θεό όχι μόνο για τα ευχάριστα, μα και για τα δυσάρεστα. Υπομένοντας με καρτερία τα δυσάρεστα, πλησιάζετε τη δόξα των άγιων μαρτύρων. Απεναντίας, αν βαρυγγωμήσετε, όχι μόνο θ’ απομακρυνθείτε απ’ αυτή τη δόξα, αλλά θα δώσετε και λόγο στον Κριτή.
(,Αγιος Θεοφάνης ο Εγκλειστος: Χειραγωγία στην πνευματική ζωή).
«Εάν βαρυγγομήσωμεν τί λόγον θά δώσωμεν εις τόν Κριτήν;»
Μικρόν σχόλιον επ αυτού τού κειμένου:
Τό παραθέτω εις αυτήν τήν ενότητα των θεμάτων, διότι πιστεύω πώς, αυτά πού λέγει ο Αγιος Θεοφάνης ο Εγκλειστος, δέν αφορούν μόνον εις εκαστον ξεχωριστά, αλλά καί εις κοινωνίας ολοκλήρους καί εις αυτά τά Εθνη, ιδιαιτέρως διά τό Ελληνικόν ημών Εθνος. Διά νά γίνω πιό σαφής υπογραμμίζω, οτι οπως «ολες οι περιστάσεις της ζωήςσας (μας) ειναι οι πιό κατάλληλες γιά τήν επίτευξη της δικής σας (μας) σωτηρίας» (οπως γράφει ο αγιος) τό ιδιο συμβαίνει καί μέ ολον τόν κόσμον, ιδιαιτέρως διά τό Ελληνικόν ημών Γένος. Δηλαδή ολες οι δύσκολες περιστάσεις καί περιπέτειες της εθνικής μας ζωής, οσα συνέβησαν καί οσα θά συμβούν καί αυτός ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, οπως τόν σχεδιάζουν τά Σιωνιστικά Κέντρα καί αι δυνάμεις τού σκότους, καί οπως τόν προέβλεψαν μέ τήν ανωθεν φώτισιν οι αγιοι, αλλά καί προοιωνίζεται καί από τούς σημερινούς πολιτικούς, στρατιωτικούς καί οικονομικούς παράγοντες καί αναλυτές, «αν πιστεύομεν εις τήν Πρόνοιαν τού Θεού πού μέ κάθε τρόπο θέλει νά οικονομήση τήν σωτηρία τών ανθρώπων, τότε πρέπει νά πιστέψομεν καί τούτο, οτι, οπως λέγει ο αγιος, «όλες οί περιστάσεις της ζωής σας (μας) είναι οι πιο κατάλληλες για την επίτευξη της δικής σας (μας) σωτηρίας». Νά ευχαριστούμε, λοιπόν, τόν Θεό οχι μόνο διά τά ευχάριστα, αλλά καί διά τά δυσάρεστα.... Διότι, πράγματι, εάν βαρυγγομήσωμεν τί λόγον θά δώσωμεν εις τόν Κριτήν;
Κατά τήν σημερινήν θείαν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία ειναι ἀφιερωμένη εἰς τούς Αγίους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρον καί Παῦλον, καί η οποία σύν Θεω θά τελεσθη υπό τού Μητροπολίτου Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς καί Αχαρνῶν Κηρύκου, εις τόν Μητροπολιτικόν καί Ιεροσυνοδικόν Ιερόν Ναόν Αγίας Αικατερίνηςκαί Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό Κορωπί, θά μνημονευθοῦν εις τιμήν καί μνήμην καί οἱ Αγιοι της ημέρας, καθώς καί ὁ Αγιος Μεγαλομάρτυς Μηνᾶς, ὁ Αγιος Τρύφων καί ο Αγιος Ιωάννης ὁ Βατάτσης ὁ Ελεήμων Βασιλεύς ο Πατήρ των Ἑλλήνων.... Αυτων αγίαις πρεσβείαις νά μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Θεός από τούς ἐξ' Ανατολών καί Δυσμῶν κινδύνους, νά μᾶς χαρίση τήν υγείαν ψυχῆς καί σώματος καί νά μᾶς ἐνισχύσουν εἰς τόν "ὑπέρ Πϊστεως καί Πατρίδος" ιερόν Αγώνα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΡΒΑΡΟ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΗΝ ΑΛΥΣΙ ΠΟΥ ΦΟΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΓΡΙΜΙ ΖΟΥΣΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΕ ΑΓΙΕ ΜΑΣ, ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΘΕΟ ΜΑΣ, ΝΑ ΔΩΣΗ ΤΑ ΕΛΕΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΗ Σ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΝΑ ΒΡΗ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ.
ΕΙΘΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΞΗ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΚ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ (ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ (ΤΟΥΡΚΟΥΣ - ΑΓΑΡΗΝΟΥΣ).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΙ ΑΝΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΑΠΦΕΙΡΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ)
Εγραψεν ο κ. Δ. Κάτσουρας σχετικά μέ τήν ιερόσυλον πώλησιν τού Ι.Ν. Αγίου Νικολάου (Σελήνια Σαλαμίνος), καί τού περί αυτόν Μητροπολιτικού Ιδρύματος - Ησυχαστηρίου καί τήν ἀπόπειραν κατεδαφίσεως Ιερού Ναού πρός πώλήσιν τού οικοπέδου (Ευαγγελιστρίας Πεύκης): «Ἐάν ὁ Ἀνανίας και ἡ Σαπφείρα, ὅπως διαβάζομε στις Πράξεις τῶν ‘Αποστόλων, ἐτιμωρήθησαν με τήν ποινή τοῦ θανάτου, διότι εἶπαν ψέμματα για τήν τιμή πωλήσεως τοῦ ἰδικοῦ τους χωραφιοῦ, με ποια ποινή πρέπει να συνετισθῆ ὁ Ἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος ἀπετόλμησε τήν κατεδάφισιν Ἱεροῦ Ναοῦ και τήν πώληση τῶν Ἀγίων»; . Καί ερωτώμεν καί εμείς μέ την σειράν μας: 'Εάν κάποιος πού απ' ο,τι φαίνεται από τά εγγραφα, συμμετειχε εις τήν κακουργηματικήν αυτήν πράξιν, ἐρωτώμενος επί τού θέματος εις τό δικαστήριον ελεγεν ψευδως ὅ,τι δέν γνωρίζει τίποτα, τότε αυτός πώς πρέπει νά συνετισθῆ; Απλώς ερωτῶμεν.
(Βλ. Δ. Κάτσουρα, «ΝΕΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΟΛΜΩ ΕΙΠΕΙΝ ΑΙΡΕΣΙΣ ΕΝ ΜΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ», Ἔκδοσις ‘Αθῆναι 29 Αὐγ. 2011).
http://frappetime.gr/tha-sas-kopsi-tin-anasa-distichos-exoyme-ethniki-tragodia-makari-na-itan-psema/
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ, ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΝ ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΕΙΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΝΑ ΕΓΚΡΙΝΗ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΙΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΙΩΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΑΣ ΜΟΝΑΣ ΤΑΣ ΠΡΟ 1850 ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΧΩΡΟΝ ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ - ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ΕΤΙΜΩΝΤΟ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΑ, Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΗΝΑΣ, ΒΙΚΤΩΡ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον.
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 501 – ΜΑΪΟΣ 2006
ΠΟΙΟΙ ΚΑΜΝΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑ
ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗ
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης γράφει πρός Βασίλειον Μοναχόν:
«Οὐκ ἐσμέν ἀποσχισταί, ὦ θαυμάσιε, τῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας΄ μήποτε τοῦτο πάθοιμεν΄ ἀλλ’ εἰ καί ἄλλως ἐν πολλοῖς ἁμαρτήμασιν τυγχάνομεν. Ὅμως ὁμόσωμοι αὐτῆς καί τρόφιμοι μετά τῶν θείων δογμάτων΄ καί τούς κανόνας αὐτῆς καί διατυπώσεις γλιχόμεθα φυλάττεσθαι. Τό δέ ταράττειν καί ἀποσχίζειν ἀπ’ αὐτῆς, τῆς μηδεμίαν ἐχούσης ἀληθῶς κηλῖδα ἤ ρυτίδα κατά τε τόν τῆς πίστεως λόγον καί τόν τῶν κανόνων ὅρον, ἀπ’ ἀρχῆς αἰῶνος καί μέχρι τοῦ δεῦρο, ἐκείνων ἐστίν, ὧν ἡ πίστις τό ἐνδιάστροφον ἔχει, καί ὁ βίος τό ἀκανόνιστον καί ἄθεσμον΄ ὧν εἷς ἐστίν καί ὁ ‘Ιωσήφ ὁ τόν μοιχόν σταφανώσας΄ οἵ τε τούτῳ ὡς ἀμέμπτῳ ἀνεχόμενοι συλλειτουργεῖν, καίμήν καί οἱ συνιστῶντες αὐτόν ὡς ἀθώως ἱερουργοῦντα» (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, PG, 99, 997 C, Πρός Βασίλειο Μοναχό).
Ἐπίσης γράφει πρός τόν Νικηφόρον Πατριάρχην:
«Οὐκ ἐσμέν ἀποσχισταί, ὦ ἁγία κεφαλή, τῆς τοῦ Θεοῦ ‘Εκκλησίας΄ μήποτε τοῦτο πάθοιμεν. ‘Αλλ’ εἰ καί ἄλλως ἐν πολλοῖς ἁμαρτήμασιν ὑπάρχομεν, πλήν ὀρθόδοξοι καί τῆς Καθολικῆς ‘Εκκλησίας τρόφιμοι, πᾶσαν αἵρεσιν ἀποβαλλόμενοι, καί πᾶσαν καθολικήν καί τοπικήν σύνοδον ἐγκεκριμένην ἀποδεχόμενοι΄ οὐ μήν ἀλλά καί τάς παρ’ αὐτῶν ἐκφωνηθείσας κανονικάς διατυπώσεις. Μηδέ γάρ τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον, ἀλλ’ ἐξ ἡμισείας, τόν τήν πίστιν ὀρθήν οἰόμενον ἔχειν, τοῖς δέ θείοις κανόσιν μή ἀπευθυνόμενον». (Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου, PG 99, 989 A, Πρός Νικηφόρον Πατριάρχην).
Ἐπίσης γράφει:
«Τό γάρ μή ἔχειν σπίλον ἤ ρυτίδα (ἡ ἐκκλησία), ἵνα καί πάλιν εἴπωμεν οὕτω νοείτω΄ τό μή προσιεμένην τά τε ἀσεβῆ δόγματα καί τά ἀκανόνιστα ἐγχειρήματα. Οὐ μήν ἀλλά καί τά ἐν τοῖς αὐτουργοῦσι τά ἀπηγορευμένα συμφονήματα, ὡς που φησίν, ὀ θεῖος Βασίλειος΄ πρός ἅ Παῦλος ὁ μέγας, οὐδέ συνεστιᾶσθαι τοῖς τοιούτοις παραχωρεῖ/’Επεί ἀπό τῶν ἀποστόλων καί κατόπιν, πολλαχῶς πολλαί αἱρέσεις προσερράγησαν αὐτῆ΄ (πολλές αἱρέσεις ἐκτύπησαν τήν Ἐκκλησία) καί ρυπάσματα ἄθεσμα καί ἀκανόνιστα ἐπεπόλεσαν (ἐμφανίστηκαν, ἐπεκράτησαν προσωρινά) ὥσπερ καί τό νῦν΄ ἀλλά μήν αὐτῆ τῶ προειρημένῳ τρόπῳ ἄσχιστος καί ἀμώμητος διαμεμένηκε, καί διαμενεῖ ἕως τοῦ αἰῶνος, ὑπεξαιρομένων καί ἀποπεπμπομένων ἀπ’ αὐτῆςτῶν κακῶς φρονησάντων ἤ πραξάντων΄ ὥσπερ ἐξ’ ἀσείστου καί παραλίου πέτρας τά προσρήσοντα κύματα». ( Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, PG 99, 1001).
Συμπερασματικῶς καί συμβουλευτικῶς γράφει:
«Διό ὑπομιμνήσκω ὡς ἐλάχιστος ἀδελφός καί τέκνον, μή σιγήσωμεν, ἵνα μή κραυγή Σοδόμων γενώμεθα΄ μή φεισώμεθα τῶν κάτω, ἵνα μή ἀπολέσωμεν τά ἄνω΄ μή θῶμεν σκάνδαλον τῆ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἥτις ἐστίν καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξοις ὁριζομένη κατά τούς ἁγίους΄ ἵνα μή τῆ ἀποφάσει τοῦ Κυρίου καταδικασθῶμεν». (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου PG 99, 1049 B).
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2006
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΠΕΡΙ ΚΤΙΣΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες.
Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί. Αυτην την περί κτιστων θείων ἐνεργειών κακόδοξον διδασκαλίαν επεχείρησαν οι παπικοί μέσω τοῦ Βαρλαάμ να επιβάλουν και εις τους Ορθοδόξους, ηδη από τον 14ον αιώνα, ἀλλά την ἀντιμετωπισεν και εξηφάνισεν με την Ορθόδοξον διδασκαλίαν του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ο Παλαμας Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης.
Επ’ αυτης της παπικης πλάνης στηρίζεται και ἡ αγιογράφησις της τοῦ Θεοῦ Πατρός, εις την εικόνα της λεγομένης ἁγίας Τριάδος, ἤ ὅπως την ὀνομάζουν οἱ πέντε τοῦ «συνθρόνου». Αυτό όμως είναι νεοπαπισμός, νεοβαρλαμιτισμός και επομένως κακως διαμαρτύρονται ὅτι τους κατηγοροῦμε ως «βαρλααμιστές», η ὅτι «δίδουν σχῆμα εἰς τον ἀσχημάτιστον Θεόν». Μέ τήν θεώρησιν ὅμως αὐτήν οἱ πέντε ἀποδεικνύονται τελείως παπόφρονες καί βαρλααμισταί, διότι οἱ παπικοί διδάσκουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι μόνο οὐσία, και ὅτι ἡ ἐπικοινωνία του μέ τον κόσμο γίνεται μόνο με κτιστές ἐνέργειες, (δηλαδή με τά δημιουργήματα), ὅπερ , κατά τον ἅγιο Γρηγόριο τον Παλαμᾶ εἶναι ἀπόλυτα ἀρνητικό διά την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, και ἰσοδυναμεῖ μέ ἐπανάληψιν τῆς αἱρέσεως τοῦ Αρειανισμοῦ.
Πράγματι ὁ Αρειος μεγάλος αἱρετικός τοῦ Δ΄ αἰῶνα, καταδικάστηκε στην Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἀκριβῶς διότι λέγοντας ὅτι ὁ Χριστός δεν εἶναι Θεός, ἀλλά κτίσμα δηλαδή δημιούργημα, καθιστοῦσε την σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἀδύνατη, γιατί ἦταν ἀδύνατο για ἕνα δημιούργημα, ὅπως ἐξελάμβανε τον Χριστόν ὁ Αρειος, να θεώσει ἄλλα δημιουργήματα, δηλαδή τους ἀνθρώπους. Επομένως ἡ αἱρετική παπική διδασκαλία διά την κτιστήν Χάριν, τι ἄλλο εἶναι ἐκτός ἀπό νεοαρειανισμός;
‘Εφ’ ὅσον, λοιπόν, οἱ Παπικοί δεν δέχονται την διάκριση τοῦ Θεοῦ σε ἄκτιστη Οὐσία και ἄκτιστες ἐνέργειες, ὅπως δέχεται, πιστεύει καίθ ομολογεί ἡ Ορθοδοξία, ἀλλά τον θεωροῦν μόνον ὡς ἄκτιστη οὐσία καταλήγουμε σ’ ἕνα «θεό» με τον ὁποῖο καμμιά δυνατότητα ἐπικοινωνίας και σωτηρίας μπορεῖ να ὑπάρξει.. Ακριβως διά να ἀποφύγουν αὐτόν τον «σκόπελο» οἱ Παπικοί ἐπενόησαν την θεωρία τῶν κτιστῶν ἐνεργειῶν ἤ της κτιστῆς χάριτος, με την ὁποίαν ὁ Θεός ἐπικοινωνεῖ και σώζει τά πλάσματά του.
ΜΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, ὡς γνωστόν, ὀνομάζεται Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω. Γιατί; Διότι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε ἀπό αὔριο νά ἀπέχωμε τοῦ κρέατος. Δηλαδή σταδιακά, σιγά σιγά μᾶς προετοιμάζει γιά τήν νηστείαν πού θά ἀκολουθήσῃ, τήν νηστείαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Δέν θέλει νά μᾶς βάλῃ ἀπότομα στήν αὐστηρή νηστείαν. Τώρα "κόβει" τό κρέας, μᾶς ἀφήνει τά γαλακτερά, γιά νά τά κόψῃ καί αὐτά τήν Καθαρά Δευτέρα.
Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα, ἔχει ληφθῆ ἀπό τήν Α΄πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Θέλει νά μᾶς ἀποτρέψῃ ἀπό τά διάφορα αἴσχη τῆς εἰδωλολατρίας καί νά μᾶς προτρέψῃ στή σωφροσύνη καί τήν ἐγκράτειαν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τούς κατοίκους τῆς Κορίνθου, ἡ ὁποία τότε ἦτο ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα κέντρα εἰδωλολατρίας. Ἐκεῖ λατρευόταν ἡ θεά Ἀφροδίτη. Ὑπῆρχε ναός τῆς Ἀφροδίτης, ὅπου ὑπηρετοῦσαν σάν ἱέρειες χίλιες περίπου πόρνες. Ἡ πορνεία δέν ἐθεωρεῖτο ἁμαρτία, ὅπως δέν θεωρεῖται σήμερα ἁμαρτία ἡ σύγχρονη μορφή πορνείας, ὁ πολιτικός γάμος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἁμαρτία, ἀφοῦ δέν ἱερολογεῖται, ἀφοῦ λείπει ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Σ’ αὐτήν τήν πόλιν,τήν Κόρινθον,τήν τόσο διεφθαρμένην, ἦλθε καί ἐκήρυξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κορίνθου. Ἀλλά οἱ χριστιανοί τῆς Κορίνθου, οἱ ὁποῖοι προήρχοντο ἀπό τούς εἰδωλολάτρας καί ἐξακολουθοῦσαν νά ζοῦν μέσα σέ ἕνα περιβάλλον εἰδωλολατρικό, δέν μποροῦσαν νά ἀποκοποῦν ἀπό τά εἰδωλολατρικά ἤθη καί ἔθιμα. Ἐνῶ δέν πίστευαν στούς ψεύτικους θεούς, συμμετεῖχαν στά πλούσια τραπέζια τῶν εἰδωλολατρῶν καί ἔτρωγαν ἀπό τά κρέατα πού προσέφεραν ὡς θυσία στούς ψεύτικους θεούς οἱ εἰδωλολάτρες, τά λεγόμενα εἰδωλόθυτα. Αὐτό ἀποτελοῦσε σκάνδαλο γιά τούς ἄλλους χριστιανούς.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, ἐλέγχει τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, γι’ αὐτόν τόν τρόπον ζωῆς, γι’ αὐτήν τους τήν συμπεριφοράν, ἐφιστᾶ τήν προσοχήν τους στό πάθος τῆς λαιμαργίας, λέγει μακριά ἀπό τά εἰδωλόθυτα καί προσθέτει: Ἐάν πρόκειται, τρώγοντας τέτοια κρέατα, νά σκανδαλίσω τόν ἀδελφόν μου, ποτέ ἄς μή φάω κρέας.
Μέ αὐτά τά λόγια συνιστᾶ καί σέ μᾶς τούς χριστιανούς νά ἀποφεύγωμε τήν γαστριμαργία, νά μή γινώμεθα κοιλιόδουλοι, τώρα μάλιστα πού ἀρχίζει ἡ περίοδος τῆς νηστείας.
Καί τί παρατηρεῖται; Ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία μας παραγγέλλει αὐτά καί μᾶς προετοιμάζει γιά τήν ἔναρξιν τῆς νηστείας, ἐμεῖς δίνομεν ἑαυτούς στό φαγοπότι, στό γλέντι, τίς μεταμφιέσεις καί σέ ἄλλα εἰδωλολατρικά κατάλοιπα. Ποῦ καί ποιά ἡ προετοιμασία μας γιά τήν νηστείαν; Γιά τήν νηστείαν, ἡ ὁποία μᾶς εἶναι ἀπαραίτητος στόν πνευματικό μας ἀγῶνα καί ὁ ὁποῖος ἐντείνεται κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς; Ἐάν δέν χρησιμοποιήσομε τό μέσον πού λέγεται νηστεία, πῶς θά μπορέσωμε νά φθάσωμε στόν σκοπόν πού εἶναι ἡ αὐτοσυγκράτησις, ὁ ἔλεγχος τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν μας, προκειμένου νά ἀποφεύγωμεν τήν διάπραξιν τῆς ἁμαρτίας;
Ἀδελφοί μου!
Ὑπάρχομε στή ζωή, τήν ὁποίαν ζωήν μᾶς ἐχάρισεν ὁ χορηγός τῆς ζωῆς Κύριος καί Θεός. Ἡ τροφή μᾶς χρειάζεται γιά νά διατηρούμεθα στήν ζωήν, ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς. Νά προσέξωμεν, ὅμως, κάτι: Δέν ζοῦμε γιά νά τρῶμε, ἀλλά τρῶμε γιά νά ζοῦμε. Δίνομε στόν ὀργανισμόν μας αὐτά πού χρειάζεται γιά νά ζῇ. Ὅμως καί ἡ ψυχή μας χρειάζεται τήν δική της τροφήν. Τροφή της εἶναι, κατ’ ἐξοχήν, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας, ἐφόσον μεταλαμβάνωμεν ἀξίως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἐσωτερική γαλήνη μετά τήν εἰλικρινῆ ἐξομολόγησί μας, τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη καί κάθε ἀγαθοεργία, τροφή τῆς ψυχῆς μας εἶναι καί ἡ νηστεία. Συμβάλλει τά μέγιστα στήν ὑγιείαν καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ἄς παρακαλέσομεν τόν Παντοδύναμον Θεόν νά μᾶς φωτίσῃ καί νά μᾶς ἐνδυναμώσῃ, ὥστε νά τήν βιώσωμεν, ὅπως θέλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. ΑΜΗΝ
ενημέρωσε την κατάστασή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με».
Περὶ μελέτης τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ.
«Τί οὖν μακαριώτερον; τί εὐδαιμονέστερον; ἢ τί γλυκύτερον ἄλλο εἶναι ἢ τὸ νὰ μελετᾷ τις πάντοτε τὸ ἔνδοξον, τὸ τερπνὸν καὶ πολυπόθητον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ὅ,τι καὶ ἂν ζητήσῃ τις ἀπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἰδίου, ἐξάπαντος τὸ λαμβάνει;...
»Ποία δέ ἔννοια καὶ ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καὶ θειοτέρα ἀπὸ τῆς ἐννοίας καὶ ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καὶ θεοπρεποῦς καὶ φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα ὀνόματος, εἰς τό ὁποῖον κάμπτουσιν, ἀλλὰ καὶ κάμψουσι τὸ γόνυ τὰ ἐπουράνια, τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ καταχθόνια;...».
(Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)
Ἡ καρδιακὴ προσευχή
Μέσα στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας «Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ» ἢ «καρδιακὴ προσευχὴ» ὀνομάστηκε ἡ συνεχὴς καὶ σιωπηλὴ ἐπίκληση τοῦ θείου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ γίνεται μὲ θέρμη ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ «Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ» εἶναι γιὰ τοὺς πιστοὺς μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ προσφιλεῖς προσευχές, γιατὶ περιέχει ὅλη τὴ χάρη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο κατάνυξη καὶ μετάνοια, γεμίζει τὴν καρδιά του μέ ἀγάπη, χαρὰ καὶ εἰρήνη, καὶ τὸν ἐνισχύει στὸν ἀγώνα του κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐπιθέσεων τοῦ διαβόλου. Ἐπειδὴ εἶναι ἁπλὴ καὶ περιεκτικὴ μπορεῖ νὰ τὴν χρησιμοποιεῖ ὁ καθένας καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ περίσταση τῆς ζωῆς του. Ἰδιαίτερα ὅμως προσφέρεται σ᾿ ἐκείνους ποὺ ἡ ὀργάνωση καὶ ὁ ρυθμὸς τῆς καθημερινῆς τους ζωῆς ὄχι μόνο δὲν τοὺς ἀφήνει πολὺ χρόνο γιὰ προσευχή, ἀλλὰ τείνει νὰ κρύψει ὁλότελα ἀπὸ τὴν ψυχή τους τὴ θέα τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ. Ἡ συχνὴ καὶ ἐγκάρδια ἐπίκληση τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐνσαρκώνει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν καθημερινὴ ἀναζήτηση καὶ εὕρεση τῆς βαθύτερης πραγματικότητας τῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ δίνει ἀληθινὸ νόημα στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἀνάγκη τῆς προσευχῆς
«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχομεν ἀνάγκην τῆς προσευχῆς περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι τὰ δένδρα ἔχουν ἀνάγκην τῶν ὑδάτων. Διότι οὔτε τὰ δένδρα δύνανται νὰ παράγουν τοὺς καρπούς, ἐὰν δὲν πίνουν ὕδωρ διὰ τῶν ριζῶν, οὔτε ἡμεῖς θὰ δυνηθῶμεν νὰ παραγάγωμεν τοὺς πολυτίμους καρποὺς τῆς εὐσεβείας, ἐὰν δὲν ποτιζώμεθα διὰ τῶν προσευχῶν. Διὰ τοῦτο πρέπει καὶ ὅταν ἐξεγειρώμεθα ἐκ τῆς κλίνης, νὰ προφθάνωμεν πάντοτε τὸν ἥλιον μὲ τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ· καὶ ὅταν καθήμεθα εἰς τὴν τράπεζαν διὰ νὰ φάγωμεν καὶ ὅταν πρόκειται νὰ κοιμηθῶμεν. Μᾶλλον δὲ καθ᾿ ἑκάστην ὥραν καὶ μίαν προσευχὴν νὰ προσφέρωμεν εἰς τὸν Θεόν, διατρέχοντες τοιουτοτρόπως διὰ τῆς προσευχῆς ἕνα δρόμον ἴσον πρὸς τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας».
(Ἱερὸς Χρυσόστομος)
ΑπάντησηΔιαγραφήἘγκαίνια Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχερναὶς καὶ Προεόρτια Προόδου Τιμίου Σταυροῦ
Πληροφοριακά Στοιχεία
Γράφτηκε από τον/την Μιχάλης Κάββαλος
Δημιουργήθηκε : 30 Ιουλίου 2017
Εμφανίσεις: 4
Ημ. Εορτής: 31 Ιουλίου
Ο Σ. Εὐστρατιάδης γιὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ γράφει τὰ ἕξης:
«Κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην ἐξήγετο ἐκ τοῦ σκευοφυλακίου τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ὁ τίμιος σταυρός, περιήγετο ἀνὰ τὴν πόλιν καὶ ἐξετίθετο εἰς διαφόρους ναοὺς πρὸς προσκύνησιν καὶ ἁγιασμὸν τῶν πιστῶν καὶ πάλιν ἀπετίθετο εἰς τὸ σκευοφυλάκιον.
Εἰς τοὺς κώδικας, τὰς τοῦ τιμίου σταυροῦ προεόρτια ἀναγράφονται καὶ ἄρχονται ἀπὸ τῆς πρώτης Αὐγούστου, ἡ δὲ κατὰ τὴν προεόρτιον ταύτην ἀνάμνησιν ὑμνογραφία εἶναι πλούσια καὶ κεῖται ἀνέκδοτος εἰς πολλοὺς Κώδικας καὶ ἶνα μόνον εἰς τοὺς κατ’ αὐτὴν συντεθέντας Κανόνας περιορισθῶ, σημειῶ Κανόνα τοῦ Θεοφάνους (ἐν τοὶς Κώδ. 368 φ. 3636, 1568 φ. 3α Παρισίων καὶ Ω 147 Λαύρας), τοῦ Γεωργίου Νικομήδειας (ἐν τοὶς Κώδ. 1567 φ. 240 6, 13φ 351α Παρισίων καὶ Θ 32 φ. 344α, Δ 12 φ. 273α, 1135 φ. 333α καὶ Ω 147 φ. 368α Λαύρας), ἕτερον τοῦ αὐτοῦ Γεωργίου Νικομήδειας φέροντα ἀκροστιχίδα «Σταυρῶ γεγηθῶς ἐξάδω θεῖον μέλος Γεώργιος» (ἐν τῷ Παρισινῷ Κώδ. 13 φ. 352 6 καὶ τῷ τῆς Λαύρας Θ 33 φ. 5). Εἰς τοὺς αὐτοὺς δὲ Κώδικας καὶ ἄλλους Στιχηρὰ πολλά, Ἰδιόμελα, Καθίσματα κλπ.
Πηγή http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Τὸν Τίμιον Σταυρόν, τὸ σωτήριον ὅπλον, δεξώμεθα πιστοί, καθαρᾷ διανοίᾳ· προέρχεσθαι μέλλει γάρ, θείαν χάριν δωρούμενος, καὶ ἰώμενος, ψυχῶν ὁμοῦ καὶ σωμάτων, τὰ νοσήματα, δι’ ἐνεργείας ἀρρήτου, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ὡς θεία λαμπάς, προέρχεται τοῖς πέρασι, Χριστοῦ ὁ Σταυρός, δι’ οὗ ζωὴ δεδώρηται· προσέλθωμεν οὖν ἄνθρωποι, καὶ ῥυφθῶμεν τούτου τῇ χάριτι· ὁ γὰρ ἐν τούτῳ προσπαγείς, παρέχει τοῖς πᾶσιν, ἱλασμὸν καὶ ζωήν.
Μεγαλυνάριον.
Δεῦτε καὶ δεξώμεθα εὐλαβῶς, καθαραῖς ἐννοίαις, τὸν πανάγιον νῦν Σταυρόν· αἵματι γὰρ θείῳ, Χριστοῦ κατηρδευμένος, βλυσταίνει ἀκενώτως, πᾶσιν ἰάματα.
Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά δεν εξαντλείται στο μίσος της αμαρτίας αλλά και στην αγάπη της αρετής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ υπέροχος Ύμνος της Αγνότητας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ υπέροχος Ύμνος της Αγνότητας!
Ο υπέροχος Ύμνος της Αγνότητας!
Ω αγνότητα, που σιχαίνεσαι την τρυφή και τη σπατάλη και την περιποίηση του σώματος και τον καλλωπισμό των ενδυμάτων!
Ω αγνότητα, που μισείς τα πολυτελή φαγητά και απομακρύνεις τη μέθη! Ω αγνότητα, που είσαι χαλινάρι των οφθαλμών και μεταφέρεις όλο το σώμα από το σκοτάδι στο φως!
Ω αγνότητα, που σκληραγωγείς το σώμα και το μεταχειρίζεσαι σαν δούλο, και προσέχεις στα ουράνια!
Ω αγνότητα, μητέρα της αγάπης και πολίτευμα των αγγέλων!
Ω αγνότητα, που έχεις καθαρή την καρδιά και είσαι γλυκειά γλώσσα και χαρούμενο πρόσωπο!
Ω αγνότητα, που ύψωσες τον φιλόθεο Ιωσήφ (τον Πάγκαλο) στην ξένη χώρα, ώστε να αγοράζει ακόμη και εκείνους που τον αγόρασαν!
Ω αγνότητα, δώρο του Θεού, γεμάτη ωφέλεια και παιδαγωγία και γνώση!
Ω αγνότητα, ήσυχο λιμάνι, γεμάτο ειρήνη και ασφάλεια!
Ω αγνότητα, που κάνεις χαρούμενη την καρδιά εκείνου που σε έχει, και δίνεις φτερά στην ψυχή, για να πετάξει στα ουράνια!
Ω αγνότητα, που γεννάς την πνευματική χαρά και φονεύεις την λύπη!
Ω αγνότητα, που αποστρέφεσαι το κακό και προσηλώνεσαι στο καλό!
Ω αγνότητα, που ελαττώνεις τα πάθη και καλλιεργείς την απάθεια!
Ω αγνότητα, που φωτίζεις τους δικαίους και βυθίζεις στο σκοτάδι τον Διάβολο, και τρέχεις προς το βραβείο της ουρανίου κλήσεως, που μας έκανε ο Χριστός!
Ω αγνότητα, που διώχνεις μακριά την ακηδία και προξενείς την υπομονή! Ω αγνότητα, φορτίο ελαφρό, που δεν καταποντίζεται από τα κύματα, και αιώνιος πλούτος κρυμμένος στην ψυχή του φιλόχριστου ανθρώπου, που θα τον βρει στον καιρό της ανάγκης όποιος τον έχει αποκτήσει!
Ω αγνότητα, ωραίο κτήμα, που δεν το καταστρέφουν τα θηρία και δεν το κατακαίει η φωτιά!
Ω αγνότητα, που κρατάς στα χέρια σου πλούτο, για τον οποίο κανείς δεν μετανιώνει, και που διώχνεις μακριά την αμέλεια!
Ω αγνότητα, που είσαι πνευματικό άρμα και ανεβάζεις στα ύψη εκείνον που σε έχει!
Ω αγνότητα, που κατοικείς στις ψυχές των πράων και ταπεινών και τους κάνεις ανθρώπους του Θεού!
Ω αγνότητα, που ανθίζεις σαν ρόδο ανάμεσα στην ψυχή και στο σώμα, και γεμίζεις όλο τον οίκο με ευωδία!
Ω αγνότητα, που είσαι πρόδρομος και σύνοικος του Αγίου Πνεύματος!
Ω αγνότητα, που εξιλεώνεις το Θεό και απολαμβάνεις την πραγματοποίηση των υποσχέσεών του, και για αυτό σε ευγνωμονούν όλοι οι άνθρωποι!
Αυτήν αγάπησαν οι Αγιοι. Αυτήν αγάπησε ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής· και επειδή την αγάπησε, αξιώθηκε να γείρει στο στήθος του ενδόξου Κυρίου.
Ω αγνότητα, που δεν απέκτησες βραβεία μόνο με αυτούς που έμειναν για πάντα παρθένοι, αλλά και με τους έγγαμους!
Αυτήν λοιπόν ας αγαπήσουμε και εμείς με όλη μας την καρδιά, ευλογημένοι δούλοι του Σωτήρα, για να κάνουμε να χαρεί το Πνεύμα του Θεού, που κατοικεί μέσα μας.
Σ’ αυτόν ανήκει η δόξα, στους αιώνες. Αμήν
(Οσίου Εφραίμ του Σύρου Έργα,τόμος Γ' σελ.170-172 εκδοση «Το περιβόλι της Παναγίας»)
Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ π. ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΕΤΣΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://churchgoc.org/PNEUM_TH/520.html
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ, ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
http://www.ptolemaidanews.gr/new/news.php?lang=173&cat=142&id=33075
«Οἱ προσβληθέντες ἐκ τοῦ μιάσματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν πνευματικόν δαλτονισμόν. Δέν διακρίνουν τάς διαφοράς μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἑτεροδόξων, ἔτι δέ καί ἀλλοθρήσκων.
Οὗτοι βλέπουν μόνον ὁμοιότητας. Καί χάριν τῶν ὁμοιοτήτων καλοῦν ὅλους νά ἑνώσουν ὅλας τάς πίστεις καί νά γίνουν ἕν! Ὀργίζονται δε καί ἐξανίστανται ἐάν τίς τολμήσῃ καί ὑπενθυμίσῃ εἰς αὐτούς δογματικάς διαφοράς καί ὅτι χάσμα μέγα ἐστήρικται μεταξύ Ὀρθοδόξων, ἑτεροδόξων καί ἀλλοθρήσκων, καί ὅτι εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνον νά ἐπιχειροῦν ἰλιγγιώδη ἅλματα. Ἐντός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ Ὀρθοδοξία χάνει τό χρῶμα καί τό ἄρωμά της, τό αἷμα καί τήν εὐωδίαν Χριστοῦ. Νά γνωρίσουμε καλύτερα τήν Ἐκκλησία μας, τήν Ὀρθοδοξία… Νά μείνουμε πιστοί καί ἀφωσιωμένοι στήν Ὀρθόδοξο Ἀνατολική Ἐκκλησία μας, νά κρατήσουμε σφιχτά, παντοτεινά, αἰώνια τήν Ὀρθόδοξο πίστι μας. ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας εἶναι θησαυρός πολύτιμος, καί δυστυχῶς δέν τήν γνωρίζουμε καλά…Χαίρετε, ἀδελφοί μας διότι ἀνήκετε στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία…. Ὁ Παπισμός εἶναι ἀνατροπή θεμελιωδῶν νόμων τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ γνησίου Χριστιανισμοῦ. Ἡ Οὐνία εἶναι Δούρειος ἵππος, σατανικόν μηχάνημα τοῦ παπισμοῦ, πρός ἐκπόρθησιν τῆς ψυχῆς τῶν ὀρθοδόξων… Ἡ Οὐνία εἶναι ἕνα ἀπό τά ὅπλα πού χρησιμοποιοεῖ ἡ παπική προπαγάνδα διά νά ὑποτάξῃ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Ὁ Πάπας εἶναι πηγή αἱρέσεων. Ἡμεῖς θά μείνωμεν ὀρθόδοξοι. Δέν θά προδώσωμεν τήν πίστιν μας…O πάπας ζητά να υποδουλώσει την Ελλάδα, μα δεν θα μπορέσει και ούτε η Ελλάς θα επιτρέψει ν’ αγγίσει την πίστη της. (Ελέχθη 11-3-2001)
Τό σπουδαιότερο πού μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας, δέν εἶναι τά χωράφια, τά σπίτια, τά χρήματα· εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Αὐτή εἶναι ὁ θησαυρός ὁ ἀνεκτίμητος. Κράτα λοιπόν καλά τό θησαυρό αὐτόν «Κράτει ὅ ἔχεις ἵνα μηδείς λάβει τόν στέφανόν σου» (Ἀπ. 3, 11). Κλεῖσε τ’ αὐτιά σου στούς ἐχθρούς. Μεῖνε πιστός στήν Ἐκκλησία πού βαπτίσθηκες· προτίμησε θάνατο μᾶλλον παρά νά χάσῃς τήν Ὀρθόδοξο Ὁμολογία. Λέγε σ’ ἄνθρώπους καί δαίμονες· Ὀρθόδοξος γεννήθηκα-Ὀρθόδοξος θά πεθάνω· ἔχω ρίξει τήν ἄγκυρά μου ἐδῶ καί κανένα κῦμα δέν μέ παρασύρει ἀπό τό λιμάνι τῆς Ὀρθοδοδοξίας. Ὅσο γιά τούς ἄλλους πού εἶναι ἔξω ἀπό τή μάνδρα τῆς Ὁρθοδοξίας, ἐμεῖς δέν ἔχουμε παρά νά εὐχηθοῦμε, καί αὐτοί καί ὅλοι οἱ ἄλλοι πού βρίσκονται μακριά, νά ἐπιστρέψουν στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἴθε ὁ Κύριος νά εὐδοκήσῃ, ὥστε νά παύσουν αἱρέσεις καί σχίσματα, νά ἑνωθοῦν ὅλοι στήν Ὀρθοδοξία, νά γίνῃ ὁ κόσμος «μία ποίμνη εἶς ποιμήν» (Ἰω. 10,16), πρός δόξαν τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αὐτό θά γίνῃ ὁπωσδήποτε. Ἀλλά ἀπό πολλούς πολέμους. Θά χυθῇ πολύ αἷμα, καί μετά ἀπό τά πολλά αἵματα πού θά χυθοῦν, ἡ ἀνθρωπότης θά μετανοήσῃ καί θά πέσῃ νά προσκυνήσῃ τόν Χριστό. Καί τότε ὅλα τά στόματα καί ὅλες οἱ καρδιές, καί ὅλοι θά ποῦνε· «Εἰς
γιος, εἰς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός Αμήν»!
ΙΟΥΛΙΟΣ 1944 – Η ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΟΥ ΔΝΤ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
______________________________________________________________________________________________
«Όλοι στην Ελλάδα σήμερα γνωρίζουν ότι ο Γ. Παπανδρέου ο νεώτερος παρέδωσε την πατρίδα και τον λαό μας βορά στους διεθνείς τοκογλύφους του ΔΝΤ. Ελάχιστοι, όμως, γνωρίζουν ότι οι σχέσεις του ΔΝΤ και της πολιτικάντικης φαμίλιας των Παπανδρέου δεν περιορίζονται σ’ αυτήν την επαίσχυντη πράξη του νεωτέρου, αλλά συμπεριλαμβάνουν και τους τρεις Παπανδρέου που έχουν περάσει από την πολιτική μας ζωή!
Τέτοιες ημέρες του Ιουλίου 1944, λοιπόν, διαρκούντος του Β΄Π.Π., εις το ξενοδοχείο «Mount Washington» του Νιου Χαµσάιρ της Αμερικής, έλαβε χώρα διεθνής διάσκεψη 700 αντιπροσώπων από 44 συμμαχικές χώρες, που σκοπόν είχε την διαμόρφωση των μεταπολεμικών νομισματικών κανόνων, κατά τα καλά και συμφέροντα των νικητών και μελλόντων διεθνών εξουσιαστών, ήτοι των αμερικανοσιωνιστών. Εν τέλει, στις 22 Ιουλίου υπογράφηκε η Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς. Βάσει της συμφωνίας αυτής, καθιερώθηκε το δολάριο Αμερικής ως «παγκόσμιο νόμισμα» και ιδρύθηκαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμιος Τράπεζα, µε διακηρυγμένο σκοπό «να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στη διεθνή οικονομία μετά την αποκατάσταση των εκ του πολέμου ζημιών και την επάνοδο του κόσμου εις την ομαλότητα». Στην πραγματικότητα, για να τεθεί υπό έλεγχον η παγκόσμιος οικονομία και να καταστούν δέσμιοι οι «ελεύθεροι» (έτσι ενόμιζαν…) λαοί μιας δράκας διεθνών τοκογλύφων, με έδρα τας ΗΠΑ!
Την εποχήν εκείνη, η Ελλάς ευρισκόταν ακόμα υπό γερμανική κατοχή και ως νόμιμη κυβέρνησις της χώρας αναγνωριζόταν υπό των συμμάχων (με ή άνευ εισαγωγικών…) η εδρεύουσα εις το Κάιρο κυβέρνησις, µε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Η κυβέρνησις Παπανδρέου, λοιπόν, εκπροσώπησε την Ελλάδα στη διάσκεψη και ενέκρινε την τελική συμφωνία. Επικεφαλής της πενταµελούς ελληνικής αντιπροσωπείας ήτο ο τότε διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος, Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο οποίος είχε σοβαρές αντιρρήσεις, τις οποίες είχε εκθέσει στον Γ. Παπανδρέου: «Η χώρα µας πολύ λίγην ωφέλειαν µπορεί να περιµένει από το σχέδιον εκείνο, ενώ της εζητείτο να αναλάβη σοβαράς υποχρεώσεις ως προς την µέλλουσαν συναλλαγµατικήν πολιτικήν της» (πηγή: «Χρονικόν της Τραπέζης της Ελλάδος», Ηλία Βενέζη).
Τελικώς, δεν εισακούσθηκε και εξηναγκάσθη να υπογράψει την Συμφωνία για λογαριασμό του πρωθυπουργού Παπανδρέου. Το ΔΝΤ, λοιπόν, ιδρύθηκε µε την υπογραφή του Γεωργίου Παπανδρέου.
Όμως, στην ιδία διάσκεψη συμμετείχε και κάποιος άλλος Παπανδρέου! Επρόκειτο για τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος την εποχήν εκείνη υπηρετούσε την θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και μετείχε στη διάσκεψη ως εµπειρογνώµων της ελληνικής αντιπροσωπείας!
Η συνέχεια σας είναι γνωστή…»
Καὶ ἕνα μεγάλο ἐρώτημα εἶναι: Πῶς ὁ ἅγ. Μᾶρκος ἀντελήφθη ἀμέσως –μετὰ τὶς πρῶτες συζητήσεις μὲ τοὺς Λατίνους– ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν ἤθελαν νὰ εὕρουν στὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας τὴν ἀλήθεια, καὶ οἱ δικοί μας Οἰκουμενιστὲς (νεοημερολογιτες καί ψευδο -Παλαιοημερολογιτες) Ἀρχιερεῖς καὶ θεολόγοι, διαλεγόμενοι μὲ τοὺς Παπικούς ἐπὶ τόσα χρόνια, δὲν κατάλαβαν ὅτι οἱ Παπικοὶ τοὺς (καὶ μᾶς) ἐμπαίζουν, ὅτι προσθέτουν νέες αἱρέσεις ἐπὶ αἱρέσεων, ὅτι οὐδόλως ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ἀλήθεια (παρὰ διατηροῦν τοὺς Διαλόγους γιὰ νὰ τὴν στραγγαλίσουν ὁλοκληρωτικά) καὶ ὅτι ὁ ἀπώτερος σκοπός τους, (ὅπως ἐπὶ ἁγίου Μάρκου), δὲν εἶναι ἡ εὕρεση της ἀλήθειας, ἀλλὰ ἡ ἐπιθυμία τους νὰ μᾶς ὑποτάξουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1983 ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣ Η ΟΠΟΙΑ ΕΛΗΦΘΗ ΑΜΑ ΤΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΒΕΒΙΑΣΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΩΝ (ΩΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ) ΨΕΥΔΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΗΜΩΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΓΕΝΕΤΟ ΔΕΚΤΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΩΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΗΤΟΙ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρίτη, 28 Δεκεμβρίου 2010
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ
Θα είναι ο Αντίχριστος σκληρός και άσπλαχνος, όλους θα τους καταστρέφει και ιδιαίτερα θα πολεµήσει τους Χριστιανούς (Κύριλλος Ιεροσολύµων).
***
Θα αποστείλει στα βουνά, στις σπηλιές και στις τρύπες της γης τους δαίµονές του για να βρουν αυτούς που δεν ήθελαν να πάρουν τη σφραγίδα και κρύφτηκαν και ευθύς θα τους συλλάβουν και θα τους ρίξουν στη φυλακή . Αν θέλουν να σφραγισθούν έχει καλώς αν όµως δε θελήσουν, θα βασανιστούν µε πρωτόγνωρα και φοβερά βασανιστήρια, που µόνο στο άκουσµά τους κανείς, τροµάζει και τρέµει. Εκείνοι που θα νικήσουν τότε τον Αντίχριστο θα' ναι µακάριοι αυτοί µάλιστα θα τιµηθούν περισσότερο και από τους µεγάλους Άγιους Μάρτυρες. Επειδή, οι παλιοί Μάρτυρες κέρδισαν αυτούς που υπηρετούσαν το διάβολο, ενώ οι έσχατοι Μάρτυρες θα νικήσουν τον ίδιο τον Αντίχριστο (Άγιος Ιππόλυτος Ρώµης).
***
Όσοι πιστοί χριστιανοί βρεθούν εκείνη την εποχή, θα κλαίνε και θα θρηνούν µε µεγάλους στεναγµούς προς τον Άγιο Θεό για να γλιτώσουν απ' το Δράκοντα. Βίαια θα καταφεύγουν στις ερήµους και θα προσπαθούν να κρυφτούν στα βουνά και στα σπήλαια γεµάτοι από φόβο. Αφού ρίχνουν στάχτη και χώµα στα κεφάλια τους, θα ικετεύουν τον Κύριο συνέχεια δείχνοντας µεγάλη ταπείνωση. Και ο Άγιος Θεός µε τη χάρη του θα τους οδηγήσει σε ορισµένα µέρη και αυτοί θα µπορέσουν να σωθούν κρυµµένοι στις σπηλιές, χωρίς να βλέπουν τα θαύµατα και τις φοβερές πράξεις του Αντιχρίστου (Οσιος Εφραίµ ο Σύρος).
***
Όποιος δεν εξαπατηθεί και δεν πιστέψει στον Αντίχριστο, θα αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος τους Χριστού. Όλοι οι Άγιοι είναι µακάριοι, αλλά όσοι µαρτυρήσουν τον καιρό του Αντιχρίστου θα είναι τρισµακάριοι (Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός).
***
Εκτός από το Ναό του Σολοµώντος θα κυριαρχήσει και στις Εκκλησίες, δηλαδή και στις Μητροπόλεις, Αρχιεπισκοπές και Πατριαρχεία (Ανδρέας Καισαρείας).
***
Θα πολεµούν οι Επίσκοποι και οι Κληρικοί µεταξύ τους (Κύριλλος Ιεροσολύµων).
***
Ο Αντίχριστος δε θα µπορέσει να κάνει κακό στους Χριστιανούς που είναι στενά ενωµένοι µε τον Χριστό και είναι πνευµατικά υγιείς (Γρηγόριος ο Θεολόγος).
***
Την εποχή του διωγµού των χριστιανών, επειδή θα υπάρχει έλλειψη στην τροφή των πιστών που διώκονται, ο Κύριος θα τους θρέψει δια του Αγίου Πνεύµατος (Μέγας Αθανάσιος).
«Είναι ευκολότερο να γίνει κανείς χριστιανός, όταν δεν είναι χριστιανός, παρά να γίνει αληθινός χριστιανός, όταν νομίζει ότι είναι χριστιανός» (Κωνσταντίνος Κούρκουλας, Στάχυα τομ.Β σελ. 308)
ΑπάντησηΔιαγραφή(᾿Από τόν "᾿Αόρατο Πόλεμο"(Μέρος α. Κεφάλαιον Θ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΕΡΙ ΑΡΕΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΜΑΞΙΜΟΝ
῾Ο ἅγιος Μάξιμος δέν ἐπειχειρεῖ νά μνημονεύση καί ἀριθμήση πάσας τάς ἀρετάς. Οὗτος δεικνύει, ὅτι πᾶσαι αἱ ἀρεταί, ὅπως καί τά πάθη, χωρίζονται κυρίως εἰς τάς σωματικάς καί εἰς τάς ψυχικάς τοιαύτας· καί "σωματικαί μέν εἰσί, οἷον νηστεία, ἀγρπνία, χαμευνία, διακονία, ἐργόχειρον πρός τό μή ἐπιβαρῆσαι τινά, ἤ πρός μετάδοσιν καί τά ἑξῆς. Ψυχικαί δέν εἰσίν, οἷον ἀγάπη, μακροθυμία, πραότης, ἐγκράτεια, προσευχή καί τά ἑξῆς" Περί ἀγάπης Β'57, ΠΗ 90, 1004 Α). Μεαξύ τῶν σωματικῶν καί τῶν ψυχικῶν ἀρετῶν ὑπάρχει στενός δεσμός συγγενείας, ἔστω καί ἄν φαίνωνται ἀνεξάρτητ οι ἀπ᾿ ἀλλήλων. Διότι αἱ "σωματικαί ἀρεταί" οὐδέν ἄλλο εἶναι εἰ μή ἡ ἐξωτερική ἄσκησις, ἡ ἀποτελοῦσα ἔκφρασιν καί στήριγμα τῶν ψυχικῶν ἀρετῶν. Κατά τόν ἅγιον Μάξιμον ἡ ταπείνωσις εἶναι ἡ "ὑπόστασις" πασῶν τῶν ἀρετῶν, σωματικῶν καί ψυχικῶν. Αὐτή εἶναι τό εὐαγγελικόν ἅλας τό διαφυλάττον τάς ἄρετάς ἀπό πάσης ἀλλοιώσεως. ῎Ανευ τῆς ταπεινώσεως πᾶσαι αἱ ἄλλαι ἀρεταί ἀποτελοῦν ματαίους κόπους, διότι δέν κατακτοῦν τόν σκοπόν καί δέν εὐαρεστοῦν τῷ Θεῷ. Διά τοῦτο λέγει ὀ ἅγιος Πατήρ "῾Υπόστασις μέν πλούτου, χρυσός· ἀρετῆς δέ ταπείνωσις. ῾Ως οὖν ὁ χρυσοῦ ἀπορῶν πένης ἐστί, κἄν μή τοῖς ἔξωθεν φαίνηται· οὕτω ταπεινώσεως ἄνευ, ἐνάρετος οὐκ ἔσται ὁ ἀγωνιζόμενος" (῞Ετερα κεφάλαι 39, ΠΗ 90, 1409 Β) Αἱ ἀρεταί, ἐμποτιζόμεναι διά τῆς ταπεινώσεως, ἔχουν χαρισματικάς καί σωτηριώδεις ἐνεργείας. (῾Ιερομονάχου ᾿Αρτεμίου Ράντοβλιεβιτς. Τό Μυστήριον τῆς σωτηρίας κατά τόν ῞Αγιον Μαξιμον τόν ῾Ομολογητήν. ᾿Εναίσιμος ἐπί δικτατορίᾳ διατριβή, ᾿Αθῆναι 1975)
«Δια τούτο, ίνα μη θρηνήσωμεν μεγαλυτέρας συμφοράς εν τη Εκκλησία, είνε ανάγκη επείγουσα, όπως δημιουργηθή εν τω πιστώ λαώ ζωηρόν ενδιαφέρον δια τα εκκλησιαστικά πράγματα, άτινα βαίνουν κατά κρημνών. Η απάθεια, η αδιαφορία των πολλών πρέπει να εκλείψουν. Ο αυστηρός, ο συστηματικός, ο με αντικειμενικά προς παντός κριτήρια γινόμενος έλεγχος πρέπει να συνεχισθή σφοδρότερος και να σείση πύλας Βαβυλώνος. Σπεύσατε και καταγγείλατε ίνα γίνη ταχυτάτη η εκκαθάρισις. Διότι όσον παρέρχεται ο χρόνος, τόσον η κόπρος συσσωρεύεται και Αλφειοί και Αχελώοι δεν θα δυνηθούν να εκπλύνουν τα αμαρτήματα. Φωνάξατε ΜΑΡΑΝ-ΘΑ (=«εκκαθαριστέος»), σείσατε κάστρα ανομίας και εκκαθαρίσατε την ενορίαν και την επισκοπήν σας εκ των αναξίων ποιμένων επί τη βάσει, ως είπομεν, κανονικών αποδείξεων… Συγκρατηθήτε… τας ενδείξεις εις αποδείξεις μεταβάλετε και τότε βαδίσατε θαρραλέοι προς την κάθαρσιν. Ο Κύριος θα είναι μαζί σας» (π. Αυγουστινος Καντιώτης, Έλεγχος, 1994, β΄ έκδοση, σελ. 49).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μαρία η Μαγδαληνή, ακολούθησε τον Χριστό έως το πάθος Του, έγινε μυροφόρος, είδε πρώτη την Ανάσταση, όταν αργά την νύχτα του Σαββάτου είδε τον άγγελο που κύλησε την πέτρα από την θύρα του μνημείου. Επίσης μόλις ξημέρωσε, ενώ στέκοταν κοντά στο μνημείο, είδε δύο αγγέλους με λευκά να κάθονται στο μνημείο και μετά είδε τον Χριστό, ο οποίος μάλιστα επειδή τον πέρασε για τον κηπουρό, της είπε » Μη μου άπτου» (μην με αγγίζεις). Μετά την ανάληψη του Κυρίου, η Μαρία πήγε στην Έφεσο στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Εκεί εκοιμήθη και ενταφιάστηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δεξιά της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Η αριστερά της Αγίας βρίσκεται αδιάφθορη στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους. Μέρος του αριστερού ποδός της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στις Μονές Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας και 40 Μαρτύρων Σπάρτης, στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Λατερανού Ρώμης, στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Αγίου Μαξιμίνου Μασσαλίας και στον ομώνυμο ρωμαιοκαθολικό Ναό Vezelau Γαλλίας.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω
Ως Μυροφόρον του Σωτήρος και Μαθήτριαν Μαγδαληνή και Αποστόλων ισοστάσιον. Ανυμνούμεν σε Μαρία και εκβοώμεν. Παρρησίαν κεκτημένη προς τον Κύριον. Καθικέτευε λυτρούσθαι πάσης θλίψεως Τους βοώντας σοι. χαίροις Λόγου Μαθήτρια.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει επίσης ότι δεν αρκεί να ομολογή κανείς την ορθή πίστη, αλλ’ οφείλει ο πιστός να αγωνίζεται και δια την ΕΓΚΥΡΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ όσο και για τα Δόγματα! «Αρκείν τούτο ηγείσθε, ειπέ μοι, το λέγειν, ότι ορθόδοξοι εισι, τα της χειροτονίας δε οίχεται και απόλωλε; Και τι το όφελος των άλλων, ταύτης ουκ ηκριβωμένης; Ωσπερ γαρ υπερ της πίστεως, ούτω και υπέρ ταύτης μάχεσθαι χρη.» (ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ του Migne τόμος 62, σελ. 86)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατὰ τὴν θρονικὴν ἑορτὴν τοῦ Φαναρίου 30-11-1998 ὁ Παναγιώτατος προσφωνῶν τὴν Παπικὴν ἀντιπροσωπείαν λέγει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς· «Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε William Η. Keeler καὶ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ οἱ ἀποτελοῦντες τὴν Ἀντιπροσωπείαν τῆς Ἐκκλησίας Ρώμης, …Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον εἰς ἀναζητήσεις εὐθυνῶν. Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων. …Εἴθε νὰ ἀξιώσῃ ἡμᾶς ὁ Κύριος νὰ ἴδωμεν καὶ τὴν ἀνάστασιν τῆς ἑνότητος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Ἀμήν» (περ. «Ἐπίσκεψις» τ. 563/1998, σελ. 22-29). Παρατηροῦμεν εἰς τὸ ἀπόσπασμα αὐτό, ὅτι ἡ τοποθέτησις τοῦ Παναγιωτάτου ἔναντι τῶν ἱ. Κανόνων δὲν παραμένει ἁπλῶς ἡ ἰδία ἀλλὰ ἐπεκτείνεται ἀκόμη καὶ εἰς τὰ πρόσωπα τῶν θεοφόρων πατέρων, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζονται «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως». Οἱ ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ὡς πύργοι ἄσειστοι καὶ ὡς ἀστέρες πολύφωτοι τοῦ νοητοῦ στερεώματος, κατὰ τὸν ὑμνῳδόν, φωτίζουν τὸν δρόμον ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθῶμεν ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως». Νὰ εἴπωμεν, ὅτι ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτὸς ἐπεκτείνεται καὶ εἰς τοὺς ἀναριθμήτους μάρτυρας καὶ ὁσιομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ τίμιον αἷμά τους ἐπότισαν καὶ ποτίζουν τὸ ἀειθαλὲς δένδρον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως; Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἡ θέσις αὐτὴ ἑτεροδιδασκαλία;
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ Ὅσιος Μᾶρκος ὁ Ἀθηναῖος
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ημ. Εορτής: 5 Μαρτίου)
Ὁ Ὅσιος Μάρκος ἦταν Ἀθηναῖος καὶ ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. Ἀφοῦ ἔλαβε ἀξιόλογη μόρφωση, ἐγκατέλειψε τὴν Ἀθήνα καὶ πῆγε στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου μαθήτευσε κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἀργότερα ἐκάρη μοναχὸς καὶ ἀφιέρωσε τὸν ἑαυτό του στὴν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν καὶ ἔφθασε στὸν ὕψιστο βαθμὸ τῆς ἀρετῆς. Φανερὲς ἀποδείξεις καὶ οἱ λόγοι ποὺ ἐγράφησαν ἀπὸ αὐτὸν γιὰ τὴν ὠφέλεια καὶ τὴν ἐνέργεια τῶν θαυμάτων. Γιατί κάποτε, ἐνῷ ἡσύχαζε, πλησίασε αὐτὸν μία ὕαινα ποὺ εἶχε τὸ παιδί της τυφλό, μὲ ταπεινὴ στάση σὰν νὰ παρακαλοῦσε νὰ τὴν εὐσπλαχνισθεῖ γιὰ τὴν τύφλωση τοῦ μικροῦ της. Καὶ ὁ Ὅσιος, ἀφοῦ κατάλαβε, ἔπτυσε στὰ μάτια τοῦ ζώου καὶ αὐτὸ βρῆκε τὴν ὅρασή του. Μετὰ ἀπὸ ἡμέρες ἦλθε πάλι ἡ ὕαινα στὸν Ἅγιο, μεταφέροντάς του τὸ δέρμα ἑνὸς μεγάλου κριαριοῦ ὡς ἀνταπόδοση γιὰ τὴν θεραπεία. Αὐτὸς ὅμως δὲν δεχόταν νὰ τὸ λάβει, προτοῦ τὸ θηρίο ὑποσχεθεῖ νὰ μὴν βλάπτει πιὰ τὰ πρόβατα τῶν πτωχῶν.
Ὁ Ὅσιος εἶχε φθάσει σὲ τέτοια ὕψη ἀρετῆς, ὥστε ὁ πρεσβύτερος τῆς μονῆς ἔλεγε ὅτι ποτὲ αὐτὸς δὲν μετέδωσε Θεία Κοινωνία στὸν Ὅσιο, ἀλλὰ τὴν παρεῖχε σὲ αὐτὸν χέρι Ἀγγέλου.
Ὁ Ὅσιος Μάρκος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας. Ἀπὸ τὰ ἔργα του σώζονται μόνο μερικοὶ λόγοι, ἐπιστολὲς καὶ συμβουλευτικὲς πραγματεῖες.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἄγγελος ἔζησας, ἐν τῇ ἐρήμῳ σοφέ, καὶ ὤφθης ἀνάπλεως, τῶν ἐκ Θεοῦ δωρεῶν, ὦ Μᾶρκε Πατὴρ ἡμῶν· ὅθεν ἐν σοὶ ἐξέστη, Σεραπίων ὁ θεῖος, καὶ ἤγγειλε τοῖς ἐν κόσμῳ, τὴν ἁγίαν ζωήν σου· μεθ’ οὗ ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ πόλεως ἤνθησας, τῶν Ἀθηνῶν τῆς λαμπρᾶς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω ἐν γῇ, τρωθεὶς θείῳ ἔρωτι· ὅθεν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὁ ἀββᾶς Σεραπίων, εὗρέ σε θείᾳ νεύσει, Ὁσιώτατε Μᾶρκε· διὸ τῆς πολιτείας σου, τὸν τρόπον ἀγάμεθα.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἐρήμῳ Ὅσιε, στερρῶς ἀσκήσας, καὶ τραφεὶς ὡς ἄγγελος, ἀπ’ οὐρανοῦ ὑπερφυῶς, Ἀγγέλων ὤφθης ἰσότιμος, Μᾶρκε παμμάκαρ, Ὁσίων ἀγλάϊσμα.
Μεγαλυνάριον.
Βλάστημα ὑπάρχων τῶν Ἀθηνῶν, ἄνθος τῆς ἐρήμου, διὰ βίου ἀγγελικοῦ, Μᾶρκε ἀνεδείχθης, καὶ κόσμῳ διαπνέεις, τῶν ἀρετῶν σου Πάτερ, ὀσμὴν τὴν κρείττονα.
Τί εἶνε ἁμαρτία; Ἀπαντᾶ ὁ σατανᾶς· Εἶνε διασκέδασις, εἶνε εὐχαρίστησις, εἶνε ἀπόλαυσις, εἶνε ἡδονή, εἶνε ποικιλία τῆς ζωῆς!…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί εἶνε ἁμαρτία; Ἀπαντᾷ τὸ εὐαγγέλιο·
Εἶνε «κεράτιον» (Λουκ. 15,16), ξυλοκέρατον, γλύκυσμα ποὺ ἐπάνω του ὅμως ἔρριξε ὁ διάβολος στρυχνίνη.
Ἡ ἁμαρτία, λέει ἡ πικρὰ πεῖρα, εἶνε φίδι φαρμακερό, ποὺ δαγκώνει καὶ φαρμακώνει. Εἶνε βδέλλα ποὺ ῥουφͺᾶ τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶνε Λερναία Ὕδρα. Εἶνε σεισμὸς ποὺ σείει συθέμελα τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξι. Εἶνε καταστροφὴ καὶ ὄλεθρος. Εἶνε ἀγχόνη καὶ συμφορά… Ὅ,τι νὰ ποῦμε, κατώτερο τῆς πραγματικότητος θὰ εἶνε.
ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ
«.... Εκάρη μοναχός στη Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων από τον γέροντά του αρχιμ. Ιγνάτιο Λαμπρόπουλο ή στην Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου κοντά στην Κλειτορία. ʼλλωστε και στις εγκυκλίους της Ιεράς Συνόδου και τον χωροφυλάκων της εποχής φέρεται ως μοναχός. Στο Μέγα Σπήλαιο έμεινε για λίγο καιρό. Έπειτα επέστρεψε στο χωριό του και έμεινε στο σπίτι του ώσπου να φτιάξει μία μικρή Ιερά Σκήτη αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεν παρέμεινε όμως για πολύ, όχι επειδή υπέφερε από μοναξιά άλλωστε είχε και δυο συνμοναστές τους μοναχούς Αββέρκιο και Κοσμά αλλά γιατί ο Θεός τον καλούσε αλλού να θερίσει στον αμπελώνα Του και να θυσιαστεί. Δεν μπορούσε να βλέπει την πνευματική αλλοτρίωση του ταλαίπωρου λαού, η οποία συστηματικά συντελούσαν από τους Βαυαρούς και τους πάστορες της Δύσης. Πολύ εύστοχα ένας σύγχρονος ιεράρχης, ο γηραιός μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, γράφει: «Ο Χριστοφόρος δεν ηδύνατο πλέον να μείνει ούτε μίαν ημέραν εις την σκήτην του. Τον εκάλει η φωνή του καθήκοντος. Εγκαταλείπει το ασκητήριον και ρίπτεται εις των αγώνα. Περιοδεύει την ύπαιθρον. Κηρύττει εις τον λαόν. Το κήρυγμα των αλιέων της Γαλιλαίας. Είχε πνεύμα ἅγιον. Ότι ησθάνετο η καρδία του το εξέφραζε κατά τον απλούστερον τρόπον. Το θέλημα του Θεού εκήρυττε. Πρόσωπον ανθρώπου δεν ελάμβανε υπ' όψιν. Οι τρανοί της γης δεν ηδύναντο να τον πτοήσουν. Είχε λάβει την μεγάλην του απόφασιν: Να μαρτυρήσει υπέρ της αλήθειας μιμούμενος τον Θεάνθρωπον». Ο λόγος του Παπουλάκου είναι βάλσαμο για τους δίκαιους και έλεγχος για τους δόλιους. Είναι λόγος της αλήθειας. Μπορεί να πει κάποιος ότι έφτασε σε κάποιες υπερβολές, αλλά εκεί που είχε φτάσει το θράσος της κοσμικής ξενόφερτης εξουσίας εις βάρος της Ορθόδοξης παράδοσης του λαού μας, δεν χωρούσε πλέoν άλλος λόγος. Κάποιος έπρεπε να τολμήσει. Όταν οι Βαυαροί και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους έχουν ξεριζώσει τα πάντα εκ θεμελίων, πώς να καθίσει κανείς με σταυρωμένα χέρια, η συνείδηση του τον αφυπνίζει. Όταν από τα 600 Μοναστήρια, που αποτελούσαν τα κάστρα της Ορθοδοξίας στο Βυζάντιο και στην Τουρκοκρατία, έρχεται ο Μάουερ και κλείνει τα 500, εκδιώκοντας το έμψυχο υλικό και καίγοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά, πράγμα που ούτε οι Τούρκοι τόλμησαν να κάνουν, το λιγότερο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας, έστω και αν αυτό έχει ως τίμημα διώξεις, φυλακίσεις, θάνατο.
«Παναγιώτατε... Ο του παρόντος διακομιστής, καταγόμενος εκ της Ουγγαρίας και βαπτισμένος ή μάλλον καταβαπτισμένος ών και μεμολυσμένος τω των Λατίνων μολύσματι, προσέρχεται δι' εμού τη Παναγία Υμών Κορυφή ζητών θερμώς όπως βαπτισθή τώ της καθ' ημάς Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας Ορθοδόξω Βαπτίσματι...» (Επιστολή προς Άγιον Γρηγόριον Ε').
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία στις 2 Οκτωβρίου εορτάζει την μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Κυπριανού επισκόπου Καρχηδόνος του ιερομάρτυρος και της αγίας ενδόξου παρθενομάρτυρος Ιουστίνης. Ο άγιος Κυπριανός είναι γνωστός βεβαίως για την μαγική του τέχνη, αφού υπήρξε πρώην μάγος. Μετά όμως από την μεταστροφή και τη μετάνοιά του εξαιτίας της παρθένου Ιουστίνης, η Εκκλησία χρησιμοποιεί τους εξορκισμούς του για να απαλλάξει τους δαιμονιζομένους και τους μαγεμένους από τον δαίμονα και τη σατανική μαγεία. Εκτός, όμως, από την ευεργετική του επίδράση στους μαγεμένους και διαμονιζομένους, ο άγιος Κυπριανός διακρίθηκε και για την ποιμαντική του δραστηριότητα και ευαισθησία, ως Επίσκοπος, στα θέματα της πίστεως, τα δογματικά και ιδιαίτερα στο θέμα του βαπτίσματος. Ο άγιος Κυπριανός, ως Επίσκοπος Καρχηδόνος, συνήθροισε τρεις τοπικές Συνόδους στη Καρχηδόνα. Τήν πρώτη τό 255 μ.Χ, τήν δεύτερη το 258 μ.Χ. καί την τρίτη τό ίδιο έτος, ή οποία εξέθεσε καί κανόνα, στον οποίο διορίζεται ότι όλοι οι αιρετικοί και σχισματικοί πρέπει νά βαπτίζονται, επειδή τό βάπτισμα των αιρετικών καί των σχισματικών είναι αδεκτο. Πιό συγκεκριμένα στον Κανόνα της Τοπικής Συνόδου της Καρχηδόνος (258) λέγει ό άγιος Κυπριανός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους αιρετικούς (Παπικούς, Προτεστάντες, Αγγλικανούς, Ιεχωβάδες, Πεντηκοστιανούς, Ευαγγελικούς, Μονοφυσίτες) καί στους σχισματικούς (Νεοημερολογιτας καί ψευδοπαλαιοημερολογιτας) δέν υφίσταται καν αληθές βάπτισμα ή χρίσμα. «Ασφαλώς κρατούμεν, μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι εξω της καθολικής εκκλησίας˙ ενός όντος βαπτίσματος καί εν μόνη τή καθολική εκκλησία υπάρχοντος˙ …όθεν ου δύναται χρίσμα τό παράπαν παρά τοις αιρετικοίς είναι». (Σημείωσις: Σχισματικοί δέν ειναι οι εμμένοντες ακαινοτομήτως καί αμειώτως κατά τήν Ζ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον εις τήν Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, αλλά οι ακολουθούντες τόν καταδεδικασμένον υπό Πανορθοδόξων Συνόδων Νεοημερολογιτισμόν, ο οποίος δέν διαφέρει από τήν Παπικήν Ουνίαν καί τόν Παγχριστιανικόν καί Πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν καί Συγκρητισμόν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος είναι προφανής : «παρά δε τοις αιρετικοίς, οπού εκκλησία ουκ εστίν, αδύνατον αμαρτημάτων άφεσιν λαβείν» καί «ού γάρ δύναται εν μέρει υπερισχύειν˙ ει ηδυνήθη βαπτίσαι, ίσχυσε καί Άγιον Πνεύμα δούναι˙ ει ουκ ηδυνήθη, ότι έξω ων, Πνεύμα Άγιον ουκ έχει, ου δύναται τον ερχόμενον βαπτίσαι, ενός όντος του Βαπτίσματος καί ενός όντος του Αγίου Πνεύματος καί μιάς εκκλησίας υπό Χριστού του Κυρίου ημών επάνω Πέτρου του Αποστόλου αρχήθεν λέγοντος της ενότητος τεθεμελιωμένης˙ καί διά τούτο τά ύπ’ αυτών γινόμενα ψευδή καί κενά υπάρχοντα, πάντα εστίν αδόκιμα»[1]. Δηλ. με ασφάλεια κρατάμε την παράδοση ότι κανείς δεν μπορεί να βαπτίζει ή να βαπτίζεται εκτός της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γιατί ένα βάπτισμα υπάρχει και αυτό βρίσκεται μόνο στην Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι’αυτό δεν μπορεί να υπάρχει χρίσμα στους αιρετικούς». Ο λόγος είναι προφανής : «Στους αιρετικούς, που δεν είναι εκκλησία, είναι αδύνατον να λάβει κάποιος άφεση αμαρτιών. Αν μπορεί ο αιρετικός να βαπτίσει, μπορεί να δώσει και το Άγιον Πνεύμα. Αν, όμως, δεν μπορεί να βαπτίσει, επειδή βρίσκεται εκτός Εκκλησίας, δεν έχει Άγιον Πνεύμα και δεν μπορεί να βαπτίσει, αυτόν που έρχεται να βαπτισθεί, επειδή ένα είναι το βάπτισμα και ένα είναι το Άγιον Πνεύμα και μία Εκκλησία είναι θεμελιωμένη από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Και γι’αυτό όλ’αυτά, που γίνονται από τους αιρετικούς, επειδή είναι ψευδή και κενά (άδεια), όλα είναι αδόκιμα (άκυρα)».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κανόνας αυτός δέν αποτελεί κάτι τό καινοφανές στην Εκκλησία. Είναι απήχηση της εκκλησιολογίας του Αποστόλου Παύλου : «εν σώμα καί εν Πνεύμα, καθώς καί εκλήθητε εν μιά ελπίδι της κλήσεως υμών˙ εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα»[2]. Κάθε άλλη θεώρηση θα ανέτρεπε αύτη τήν εκκλησιολογική βάση[3]. Γιατί από τή μια, αν μία είναι η Καθολική Ορθόδοξος Εκκλησία καί ένα είναι τό αληθές Βάπτισμα, πώς μπορεί νά είναι αληθές τό Βάπτισμα των αιρετικών και σχισματικών, αφού αυτοί δέν είναι μέσα στήν Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά απεκόπηκαν από αυτή διά της αιρέσεως; Από τήν άλλη, αν είναι αληθές τό Βάπτισμα των αιρετικών, είναι αληθές καί τό Βάπτισμα της Ορθοδόξου καί Καθολικής Εκκλησίας, τότε, λοιπόν, δέν είναι ένα βάπτισμα, καθώς ο Απόστολος Παύλος βοά, αλλά δύο, τό οποίο είναι ατοπώτατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχολιάζοντας ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης τον Κανόνα της Καρχηδόνας υπογραμμίζει ότι ο παρών Κανών αποδεικνύει μέ πολλά επιχειρήματα ότι τό βάπτισμα των αιρετικών καί των σχισματικών είναι άδεκτο καί ότι αυτοί πρέπει νά βαπτίζονται, όταν επιστρέφουν στήν Ορθοδοξία της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Α) Γιατί τό βάπτισμα είναι ένα και γιατί βρίσκεται μόνο στήν Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι αιρετικοί καί οι σχισματικοί δέν έχουν τό ένα βάπτισμα, γιατί βρίσκονται έξω της Καθολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Β) Τό ύδωρ του βαπτίσματος πρέπει πρώτα νά καθαρισθεί καί νά αγιασθεί διά των ευχών του Ιερέως καί της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, έπειτα νά καθαρίσει καί νά αγιάσει αυτόν, πού θά βαπτισθεί μέσα σ’ αυτό. Αλλά οι αιρετικοί καί οί σχισματικοί ούτε Ιερείς είναι, αλλά, μάλλον ιερόσυλοι. ούτε καθαροί, αλλ’ ακάθαρτοι. ούτε άγιοι, επειδή δέν έχουν Πνεύμα Άγιον, καί, λοιπόν, ούτε βάπτισμα έχουν. Γ) Διά του βαπτίσματος της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δίδεται άφεση αμαρτιών. Διά του βαπτίσματος των αιρετικών καί των σχισματικών, πού είναι έξω της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, πως μπορεί νά δοθεί άφεση αμαρτιών; Δ) Ο βαπτισμένος, αφού βαπτισθεί, πρέπει νά χρισθεί μέ τό Μύρο. πού κατασκευάζεται από έλαιον καί άλλα αρώματα, τό οποίο αγιάσθηκε μέ τήν επιφοίτηση του Άγιου Πνεύματος. Ο αιρετικός καί ό σχισματικός, μή έχοντας Πνεύμα Άγιον, επειδή είναι χωρισμένος εξαιτίας της αιρέσεως, πώς μπορεί νά αγιάσει αυτό τό Μύρο; Ε) Ο Ιερεύς πρέπει νά προσευχηθεί προς τόν Θεό γιά τήν σωτηρία του βαπτισθέντος. Ο αιρετικός καί ό σχισματικός, όντας ιερόσυλος, όπως είπαμε, καί αμαρτωλός (όχι τόσο γιά τά έργα του, αλλά μάλλον γιά τήν αίρεση, ή όποια είναι ή μεγαλύτερη αμαρτία από όλες, καί τό σχίσμα, το οποίο ούτε με αίμα μαρτυρίου δεν επουλώνεται, κατά τον ιερό Χρυσόστομο ), πώς μπορεί νά εισακουσθεί από τόν Θεό, ενώ ή Γραφή λέει ότι των αμαρτωλών ό Θεός δεν ακούει; ΣΤ) Τό βάπτισμα των αιρετικών καί των σχισματικών δεν μπορεί νά είναι δεκτό από τόν Θεό ως βάπτισμα, επειδή αυτοί είναι εχθροί καί πολέμιοι μέ τόν Θεό καί ονομάζονται αντίχριστοι από τόν θεολόγο Απόστολο Ιωάννη.
Γιά όλ' αυτά, λοιπόν, τά αίτια ό παρών Κανών κατ’ ακρίβειαν ορίζει νά βαπτίζονται όλοι οι αιρετικοί.
Η Προφητεία Αγίου Ανατόλιου της Όπτινα εκπληρώνεται και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω : «…Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ ἐνεργεῖ μὲ πονηρία, μὲ σκοπὸ νὰ ἑλκύση ἐντὸς τῆς αἱρέσεως ἐὰν ἦτο δυνατὸν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὀλίγοι θὰ ἀντιληφθοῦν αὐτὲς τὶς πανουργίες τοῦἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τὴν πνευματικὴν ζωήν. Οἱ αἱρετικοὶ θὰ πάρουν τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δὲ πιστοὶ θὰ καταφρονῶνται......................
Οἱ Μονάζοντες θὰ καταπιέζονται μεγάλως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὁ μοναχικὸς βίος θὰ περιφρονεῖται. Τὰ Μοναστήρια θὰ λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ μειωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ μένουν θὰ ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς. Αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ μοναχικοῦ βίου τέλος πάντων ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θὰ προσπαθοῦν νὰ ἑλκύουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τῶν, ὑποσχόμενοι σ’ αὐτοὺς προστασία καὶ γήινα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τοὺς ἀντιτιθεμένους σ’ αὐτοὺς μὲ διώξεις. Αὐτὲς οἱ κακοποιήσεις θὰ προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς ὀλιγοψύχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου νὰ χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τὸν καιρόν, ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. ι´ 32), πιστοὶ τότε, ποὺ δὲν ἔχουν δείξει τίποτα ἄλλες ἀρετές, θὰ λάβουν στεφάνους μόνον καὶ μόνον ἐπειδὴ ἐστάθησαν στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν. Νὰ φοβῆσαι τὸν Κύριον, παιδί μου. Νὰ φοβῆσαι μήπως ἀπολέσης τὸν στέφανον ποὺ ἑτοιμάσθηκε γιὰ σένα. Νὰ φοβῆσαι μὴν ἀποβληθῆς παρὰ τοῦ Κυρίου εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν. Στέκε ἀνδρείως εἰς τὴν πίστιν καὶ ἐὰν εἶναι ἀναγκαῖον ὑπόμενε διωγμοὺς καὶ ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου καὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καὶ Ὁμολογηταὶ θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ τοὺς ἀγῶνας σου.
Ὅμως ἀλλοίμονον στοὺς μοναχοὺς σ᾽ αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι δεμένοι μὲ ὑπάρχοντα καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς «εἰρήνης» θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τοὺς αἱρετικούς. Αὐτοὶ θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους μὲ τὸ νὰ λένε «ἐμεῖς συντηροῦμε καὶ σώζομε τὸ μοναστήρι, καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήση». Οἱ ταλαίπωροι καὶ τυφλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονονται ὅτι διὰ μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέρχονται στὸ μοναστήρι, τὸ ὁποῖον δὲν θὰ εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλὰ γυμνοὶ τοῖχοι ἀπὸ ὅπου ἡ χάρις θὰ ἀποχωρεῖ.
Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐγκαταλείψη τοὺς ὑπηρέτας του. Ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ θὰ εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον ποὺ θὰ προτιμοῦν νὰ ζοῦν σὲ ἀπομακρυσμένους καὶ ἐρημικοὺς τόπους. Νὰ μὴν φοβῆσαι τὶς θλίψεις, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ φοβῆσαι τὴν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς γυμνώνη ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστόν. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν Χριστοκαπήλους καὶ εἰδωλολάτρας. Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυναμοῦ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βιάσου νὰ ὁμολογήσεις ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ νὰ ὑπομένεις θλίψεις σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β Τιμ. β´ 1-3), ὁ ὁποῖος εἶπε «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β´ 10). Εἰς Αὐτὸν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἂς εἶναι Δόξα, Τιμὴ καὶ Κράτος εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἀμήν.
Βασκανία, μάτιασμα και ξεμάτιασμα,όλη η αλήθεια για το μάτι καί τήν βασκανία
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ ἀλήθεια γιά τό “μάτι” καί τήν βασκανία
Οἱ ἀπόψεις τοῦ Αγίου Βασιλείου γιά τό κακό “μάτι” και τήν βασκανία (μάτιασμα): «Οἱ βάσκανοι καί φθονεροί ἄνθρωποι, αὐτοί δηλαδή πού ἔχουν κυριευθεῖ ἀπό τό πάθος τῆς βασκανίας, ἔχουν ἀπό παλαιότερα χαρακτηρισθεῖ πιό καταστροφικοί ἀκόμη καί ἀπό τά δηλητηριώδη ἑρπετά. Τά ζῶα αὐτά δηλαδή χρειάζεται νά δαγκώσουν κάποιον γιά νά βάλουν μέσα του τό δηλητήριο καί σιγά σιγά νά προχωρήσει ἡ σήψη ἀπό τό μέρος τοῦ σώματος πού δαγκώθηκε καί δηλητηριάσθηκε. Οἱ βάσκανοι ὅμως καί φθονεροί ἄνθρωποι εἶναι πιό καταστροφικοί ἀπό τά δηλητηριώδη ἑρπετά, καθότι αὐτοί δέν χρειάζεται νά δαγκώσουν κάποιον, ἀλλά, ὅπως θεωροῦν ὁρισμένοι, ἔχουν τήν δυνατότητα νά βλάπτουν τούς συνανθρώπους τους ἀκόμη καί μόνο μέ τά μάτια τους. Ὅταν δηλαδή ματιάζουν τούς συνανθρώπους τους, πού ἔχουν πολύ ὑγιῆ καί πάρα πολύ ὄμορφα σώματα λόγω τῆς νεότητος, καταφέρνουν νά μαραίνουν τά σώματα αὐτά καί νά τά κάνουν νά χάνουν ἀπότομα ὅλη τους τήν δύναμη, σάν νά ἀπορρέει ἀπό τά φθονερά μάτια τους κάποιο καταστρεπτικό ρεῦμα, τό ὁποῖο βλάπτει καί κυριολεκτικά καταστρέφει τούς γύρω τους. Ἐγώ βέβαια ἀπορρίπτω κατηγορηματικά αὐτή τήν ἀντίληψη ὡς ἀστήρικτη σκέψη τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων καί θεωρῶ ὅτι εἶναι μία παρείσακτη ἀντίληψη πού μεταφέρθηκε ἀπό τίς γριούλες πρός τόν γυναικεῖο κυρίως πληθυσμό» (Περί φθόνου, κεφ. δ΄, P.G.31, 380).
Ἡ Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν βασκανία, τόν φθόνο δηλαδή, ὡς ἀνθρώπινο πάθος καί ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Θεωρεῖ ἐπίσης τήν βασκανία ὡς πηγή καί αἰτία γιά πολλές κακές πράξεις πού βλάπτουν τόν συνάνθρωπο (συκοφαντία, κλοπή, ὑποκρισία, ἀγνωμοσύνη, εἰρωνεία, ἀντιζηλία, ὕβρεις, περιφρόνηση καί ἄλλες).
Ἡ Ἐκκλησία ἀποδέχεται ἐπίσης τήν βασκανία ὡς μία ἐπήρεια τοῦ διαβόλου, ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἔχει ὡς ἀφορμή τόν ἀνθρώπινο φθόνο καί τό φθονερό βλέμμα, ἀνήκει ὅμως ὡς ἀρνητική ἐπίδραση καί ἐπήρεια ὁλοκληρωτικά στόν διάβολο καί ὄχι φυσικά στό μάτι ἤ τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀρνεῖται τήν ἐπήρεια τῆς βασκανίας ὡς καθαρά σατανικῆς πολεμικῆς καί ἐπιδράσεως πρός τόν ἄνθρωπο, ὅπως ἀκριβῶς δέν ἀρνεῖται καί τήν σατανική ἐπίδραση στόν ἄνθρωπο ἐξ αἰτίας τῆς μαγείας, χωρίς φυσικά νά φοβᾶται καμία ἀπό αὐτές.
Ὅμως ἡ Ἐκκλησία δέν ἀποδέχεται τήν βασκανία ὡς βλαπτική ἐπήρεια, ἐπίδραση καί ἐνέργεια πού πηγάζει μέσα ἀπό τόν φθονερό καί βάσκανο ἄνθρωπο, μέσα δηλαδή ἀπό τό μάτι, τό στόμα, τήν καρδιά, τήν ψυχή, τούς λόγους, τήν σκέψη, τήν διάθεση ἤ τίς ἐσωτερικές ψυχικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου.
Σέ καμία δηλαδή περίπτωση ἡ Ἐκκλησία δέν θεωρεῖ ὅτι ἡ βασκανία εἶναι μία ζημιογόνος ἐπίδραση πού πηγάζει ἀπ᾿ εὐθείας ἀπό τό βλέμμα τοῦ συνανθρώπου μας ἤ κάποια ὀλέθρια ἐπήρεια πού ἐκπέμπει ἀπό μόνο του τό ἀνθρώπινο μάτι καί κατ᾿ ἐπέκταση τό ἀνθρώπινο σῶμα ἤ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή.
Τήν ἄποψη γιά ἀπ᾿ εὐθείας καί ἀπό ἀπόσταση βλαπτική ἐπίδραση τοῦ ἀνθρωπίνου ματιοῦ, πού μπορεῖ νά συνοδεύεται καί ἀπό κάποιο λόγο ἤ ἐνδόμυχη διάθεση καί σκέψη φθόνου ἤ θαυμασμοῦ, ἡ Ἐκκλησία τήν ἀπορρίπτει κατηγορηματικά, θεωρώντας την ἑτεροδιδασκαλία καί δεισιδαιμονία.
Ἡ Ἐκκλησία ἐπίσης ἀπορρίπτει τό ξεμάτιασμα, καθώς καί τά παγανιστικῆς προελεύσεως φυλακτά, καί γενικότερα τίς συναφεῖς μή Ὀρθόδοξες πρακτικές προφυλάξεως καί ἀντιμετωπίσεως τῆς βασκανίας.
Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης
ΑπάντησηΔιαγραφή1 λεπτό · Koropí, Attica ·
ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΝΑΞΙΩΣ ΚΟΛΑΖΕΤΑΙ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: "ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΝΑΞΙΩΣ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΤΟΣΟ ΑΥΣΤΗΡΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ"
ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΠΙΣΤΕΥΕ ΑΚΛΟΝΗΤΑ ΠΩΣ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΟΛΩΝ.
Όταν δεις τον ιερέα να σου προσφέρει το σώμα και το αίμα του Κυρίου, μη νομίσεις ότι ο ιερέας το κάνει αυτό, αλλά πίστευε ότι το χέρι που απλώνεται είναι του Χριστού. Αυτός που λάμπρυνε με την παρουσία Του την τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, Αυτός και τώρα διακοσμεί την Τράπεζα της θείας Λειτουργίας. Παραβρίσκεται πραγματικά και εξετάζει του καθενός την προαίρεση και παρατηρεί ποιος πλησιάζει με ευλάβεια ταιριαστή στο άγιο Μυστήριο, ποιος με πονηρή συνείδηση, με σκέψεις βρωμερές και ακάθαρτες, με πράξεις μολυσμένες. Αναλογίσου, λοιπόν, κι εσύ ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες, ποιαν αρετή κατόρθωσες, ποιαν αμαρτία έσβησες με την εξομολόγηση, σε τί έγινες καλύτερος. Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί ότι φρόντισες αρκετά για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων, αν έκανες κάτι περισσότερο από τη νηστεία, κοινώνησε με φόβο Θεού. Αλλιώς, μείνε μακριά από τα άχραντα Μυστήρια. Και όταν καθαριστείς απ’ όλες τις αμαρτίες σου, τότε να πλησιάσεις.
Να προσέρχεστε, λοιπόν, στη θεία Κοινωνία με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή, με νηστεία και προσευχή. Χωρίς να θορυβείτε, χωρίς να ποδοπατάτε και να σπρώχνετε τους διπλανούς σας. Γιατί αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη τρέλα και τη χειρότερη περιφρόνηση των θείων Μυστηρίων. Πες μου, άνθρωπε, γιατί κάνεις θόρυβο; Γιατί βιάζεσαι; Σε πιέζει τάχα η ανάγκη να κάνεις τις δουλειές σου; Και σου περνάει άραγε, την ώρα που πας να κοινωνήσεις, η σκέψη ότι έχεις δουλειές; Έχεις μήπως την αίσθηση ότι είσαι πάνω στη γη; Νομίζεις ότι βρίσκεσαι μαζί με ανθρώπους και όχι με τους χορούς των αγγέλων; Μα κάτι τέτοιο είναι δείγμα πέτρινης καρδιάς…
Το 1716 οι Τούρκοι πολιορκήσανε στενά την Κέρκυρα. Πενήντα χιλ. στρατός και αρκετά καράβια κυκλώσανε το νησί και το απειλούσανε από στεριά και θάλασσα. Τα βαρβαρικά στρατεύματα είχαν συγκεντρωθεί στο ακρότειχος της πόλεως. Ο Πιζιάνης, πού ήταν αρχηγός κατά την πολιορκία εκείνη των δυνάμεων της Ενετικής Δημοκρατίας, περίμενε την μεγάλη επίθεση των έχθρων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ξημερώματα όμως της ημέρας εκείνης ήταν 11 Αυγούστου του 1716, παρουσιάζεται στα βαρβαρικά στίφη ο Άγιος Σπυρίδων. Στο δεξί χέρι κρατούσε αστραφτερό ξίφος. Με θυμό τους έδιωξε και τους τρομοκράτησε. Τα χάσανε οι Αγαρηνοί από την επιβλιτική εκείνη παρουσία και ορμή του Αγίου. Αφήσανε όπλα και ζώα και φύγανε πανικόβλητοι. Σε λίγο μάθανε όλοι, ότι είχε συμβεί το μεγάλο θαύμα. Πήγανε ακολούθως στο στρατόπεδο των Αγαρηνών και είδανε, ότι εκείνοι από βιασύνη της φυγής των, τα είχανε εγκαταλείψει όλα. Βρήκανε 120 κανόνια, άφθονα ζώα, αρκετό οπλισμό και πολλά πυρομαχικά και τρόφιμα.
Μετά το ζωντανό, εκπληκτικό και ολοφάνερο αυτό θαύμα της νήσου από τους βαρβάρους, ο Ανδρέας Πιζάνης, πού ήτανε Ενετός, και εξουσίαζε την Κέρκυρα, θέλησε, σαν παπικός πού ήτανε, να κτίση μέσα στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα και παπικό «αλτάριον», δηλ. Αγίαν Τράπεζαν. Σ’ αυτό τον παρακινούσε συνεχώς και ο παπικός Επίσκοπος της νήσου..
Φανερώθηκε όμως στον Πιζάνη καθ’ ύπνον ο Άγιος Σπυρίδων και του είπε: Γιατί με ενοχλείς; Είναι απαράδεκτον το «αλτάριον» της ιδικής σου πίστεως εις τον Ναόν μου. Αυτό το είπε ο διοικητής στον παπικό Επίσκοπο. Εκείνος όμως του απάντησε, ότι ήτανε φαντασία του διαβόλου, για να τον εμπόδιση από το καλόν έργον… Ο Πιζάνης πήρε από αυτό θάρρος. Διέταξε αμέσως να ετοιμάσουνε τα υλικά, τα μάρμαρα, το ασβέστι κ.λ.π. για να κτίσουν το «αλτάρι». Τα σωριάσανε έξω από το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.
Όταν είδανε αυτό οι ιερείς του Ναού και οι Έλληνες προύχονες της νήσου, στενοχωρήθηκαν. Παρουσιασθήκανε στον διοικητή Πιζάνη και τον παρακαλέσανε να το σταματήσει και να μη το κάνη αυτό το έργο. Εκείνος όμως τους είπε, ότι είναι διοικητής και είναι δικαίωμά του να το κάμει. Τότε οι Ορθόδοξοι γυρίσανε και παρακαλέσανε θερμά τον Άγιο, να σταματήσει το ανοσιούργημα. Την ίδια εκείνη νύχτα παρουσιάζεται στο διοικητή πάλιν ο Άγιος σαν καλόγερος και του λέγει: Σου είπα να μη με ενοχλής. Αν τολμήσης να κάνης αυτό, πού αποφάσισες, θα μετανοιώσης πικρά, αλλά θα είναι αργά.
Το πρωί τα ανεκοίνωσε αυτά ο διοικητής στον παπικό Επίσκοπο. Εκείνος τον επέπληξε ως άτολμο και ολιγόπιστον. Τότε ο διοικητής ξαναπήρε θάρρος και διέταξε ν’ αρχίση το κτίσιμο του «αλταρίου» μέσα στο Ναό του Αγίου. Οι Παπικοί πανηγυρίζανε από την χαρά τους και οι Ορθόδοξοι ελυπούντο κατάκαρδα. Είχανε πένθος και λύπη άφατη και παρακαλούσανε τον Άγιο να τούς φυλάξει από την παπική βεβήλωση…
Ο Άγιος τούς άκουσε και επενέβη αποφασιστικά και κεραυνοβόλα. Την νύχτα εκείνη 12 Νοεμβρίου ξέσπασε φοβερή θύελλα με κεραυνούς. Η θύελλα και οι κεραυνοί έπληξαν κυρίως το φρούριο «Καστέλι». Εκεί ήτανε και το διοικητήριο του Πιζάνη και οι πυριτιδαποθήκες. Αυτά έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Από την έκρηξη σκοτωθήκανε 900 άνθρωποι, στρατιώτες και πολίτες, όλοι παπικοί, διότι απαγορεύανε να κατοικούν και να διανυκτερεύουν Ορθόδοξοι μέσα στο Κάστρο.
Ο Πιζάνης βρέθηκε νεκρός, με σφηνωμένο το λαιμό του μεταξύ δύο δοκών. Το πτώμα του παπικού Επισκόπου βρέθηκε εκτιναγμένο σε αρκετή απόσταση, έξω από το φρούριο, εκεί που χύνονταν τα απόβλητα της πόλης. Το δε καταπληκτικότερο είναι, ότι την ίδια νύχτα και την ίδια ώρα, άλλος κεραυνός έπεσε στη Βενετία, στο μέγαρο του Πιζάνη και κατέκαψε τον ζωγραφικό πίνακα με την προσωπογραφία του Πιζάνη, χωρίς να βλάψει κανένα άλλο πράγμα, ενώ και στον ναό του Αγίου έπεσε κάτω το καντήλι που είχε δωρήσει ο Μπιζάνης εις ανάμνησιν του θαύματος της απομάκρυνσης των Τούρκων από το νησί(το σημάδι από την πτώση φαίνεται και σήμερα) Ο φρουρός της πυριτιδαποθήκης, προ της καταστροφής, είδε τον Άγιο να τον πλησιάζει με αναμμένη δάδα, και να τον μεταφέρει, χωρίς γρατσουνιά, κοντά στην Εκκλησία του Εσταυρωμένου
http://proskynitis.blogspot.com/2011/11/12-1716.html
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ἅγιος Βασίλειος, ὅταν οἱ αἱρετικοί εἶχον καταλάβει τούς ναούς των Ορθοδόξων, επαρηγόρει τούς Ορθοδόξους μέ τά κάτωθι λόγια: «Τίποτα δέν ἐπάθαμε ... Οὔτε στήν φυλακή πήγαμε, οὔτε μαρτυρήσαμε, ὅπως οἱ πατέρες μας» .... «Τό ὅτι δέν ἔχουμε τούς Ναούς μας μή σᾶς ἀπελπίζει» ... «Σκεφθεῖτε μόνον ὅτι οἱ σταυρωταί τοῦ Χριστοῦ, γιόρτασαν τό Πάσχα, εἰς τόν μεγάλον Ναόν (τοῦ Σολομῶντος), ἐνῶ οἱ μαθηταί τοῦ Σωτῆρος ἦσαν κλεισμένοι καί διωκόμενοι εἰς τό ὑπερῶον τῆς Πεντηκοστῆς.
Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους. Η λέξη κοίμηση χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική
γλώσσα ως δηλωτική του θανάτου, όχι μόνο για τους αγίους αλλά για κάθε χριστιανό.
Διότι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος έχει νικηθεί και δεν έχει εξουσία επί των ανθρώπων…Αν λοιπόν αυτά ισχύουν για κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύουν για τη Μητέρα του Θεού, η Κοίμηση της οποίας ονομάζεται στην υμνολογία και μετάσταση, δηλαδή μετακίνηση από ένα τόπο σε άλλο.
Και πραγματικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο υμνογράφος, μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής. Μετέβη δηλαδή στην αληθινή ζωή, κοντά στον Υιό της, διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει στο θάνατο αυτή που γέννησε τη ζωή. Το γεγονός αυτό επαληθεύτηκε ιστορικά με τη μη εύρεση της σορού της Παναγίας στον τάφο…»
«Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό γιατί σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτις και σωτήρας μας.
Το γνωστό κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου αλλά και πλήθος αφιερωμάτων σε εικόνες της Παναγίας…είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Αξίζει ειδικά να τονίσουμε πως αυτό ακόμη το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να δηλώσει ασφαλώς ότι όπως εκείνη η Κοίμηση προμήνυε την αληθινή ζωή έτσι και το υπόδουλο έθνος θα αποκτούσε την ελευθερία του…»
[dogma]
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι πράγματι ἡ Γνησία καί Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διότι κρατεῖ καί διαφυλάσσει ἀκαινοτόμητον τήν ᾿Αποστολικήν Πίστιν καί κέκτηται ἀδιάκοπον τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν οἱ ᾿Επίσκοποί της ἔλαβον ἀπό ᾿Επισκόπους χειροτονηθέντας πρό τοῦ σχίσματος τοῦ 1924, καί τήν ὁποίαν μετέδωκαν πλήρη καί τελείαν διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, τοῦ 1948 καί μετέπειτα ἀλληλοδιαδόχως μέχρι σήμερον.
ΑπάντησηΔιαγραφή῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἡ Γνησία, Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διότι ἀποτελεῖ τήν ἀδιάκοπον καί μετά τό 1924 συνέχειαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, καί ὀντολογικῶς ταυτίζεται πρός τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Πατέρων, τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. (Η Ὁμολογία αυτη διετυπώθη ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου ἐν ετει 1999 εἰς τήν υπ' αριθ. Πρωτ. 69 Εγκύκλιον Επιστολήν του πρός τούς Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς τῆς Εκκλησίας τῶν Κατακομβων της Ρωσίας της οποίας επί μίαν δεκαετίαν ητο υπεύθυνος)
http://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf/%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%ba%cf%89%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%b9-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%89%ce%bd-%ce%b3/
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μέγας Αθανάσιος μας λέγει ότι οι αιρετικοί δεν είναι χριστιανοί, "οι δε τούτους καλούντες χριστιανούς πολύ και λίαν πλανώνται, ως μήτε τας Γραφάς ανεγνωκότες, μήτε όλως ειδότες τον Χριστιανισμόν και την εν αυτώ πίστιν". (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ 30.123). Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος μάς λέγει: "Μόνον να μη εξαπατηθήτε από τας ψευδολογίας των, όταν επαγγέλλωνται την ορθότητα πίστεως. Τέτοιοι άνθρωποι είναι χριστέμποροι και όχι χριστιανοί, καθ’ όσον προτιμούν πάντοτε εκείνο που τους ωφελεί εις τον παρόντα βίον από την ζωήν της αληθείας. Όταν ενόμισαν ότι απέκτησαν αυτήν την ματαίαν εξουσίαν, προσετέθησαν εις τους εχθρούς του Χριστού, όταν είδαν να αγριεύουν οι λαοί, πάλιν συμμορφώνονται προς την ορθότητα. Δεν αναγνωρίζω ως Επίσκοπον, ούτε θα συγκαταριθμήσω μεταξύ των ιερέων του Χριστού αυτόν που προεβλήθη εις την αρχήν από τα βέβηλα χέρια προς κατάλυσιν της πίστεως. Αυτή είναι η ιδική μου κρίσις περί των πραγμάτων." (Μ. Βασιλείου, P.G. Τόμ. 32 σελ. 897Α).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή<> (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ΜΑΝΣΙ, 12,1042).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβασμιώτατε, η εκκλησιαστική ιστορία επαναλαμβάνεται!!! Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, όπως πολεμήθηκε και εκδιώχθηκε Αυτός από την στιγμή της Γεννήσεως Του, το ίδιο συμβαίνει και στην Εκκλησία μέχρι συντελείας... Για αυτό πιστεύω πρέπει να ξεκινήσει η κατήχηση παιδιών και ενηλίκων από την αρχή, να γνωρίσουμε πραγματικά το Ευαγγέλιο και να το κάνουμε πράξη... αν δεν γνωρίζουμε τα βασικά - ότι ο Χριστός μιλούσε για μικρό ποίμνιο, για λίγους εκλεκτούς, για καθαρές καρδίες, για εσωτερική πάλη - τότε γινόμαστε έρμαιο στο πλήθος και τις κακοδοξίες του... ας προσευχόμαστε να κατατάξει κι εμάς σε αυτούς τους λίγους...
ΑπάντησηΔιαγραφή<< Ώστε ότε περί πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν, εγώ τίς ειμί; Ιερεύς; αλλ' ουδαμού. Άρχων; και ουδ' ούτως. Στρατιώτης, και που; Γεωργός; και ουδ' αυτό τούτο. Πένης, μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Ουδείς μοι λόγος και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;>>.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1321 Β)
Ο 15ος Κανών της Πρωτοδευτέρας δεν αξιοί να έχη καταδικασθή υπό Οικουμενικής Συνόδου μία διδασκαλία ως αίρεσις, ίνα θεμελιωθή δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου του κηρρύσοντος ταύτην. Λέγει απλώς: "Δι' αίρεσιν τινά παρά των αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένην...". Αρκεί λοιπόν και η γνώμη των επί μέρους Πατέρων! (Άλλωστε ουκ ολίγα Δόγματα φέρονται εν τη ζωή και τη πράξει και τη διδασκαλία της Εκκλησίας και δεν έτυχον διατυπώσεως παρ' ουδεμιάς Οικουμενικής Συνόδου).
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΤετάρτη, 25 Απριλίου 2018
ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ
ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1929 ΙΔΡΥΘΕΝΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΙΕΡΩ ΝΑΩ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΓΝΗΣΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑΝ: ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ <> ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΕΤΩΝΟΜΑΣΘΗ ΕΙΣ ''ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ'', Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΗΣΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΞΕΔΙΔΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΟΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ...
<>, η οποία εξέδιδε επί έτη πολλά και την Εφημερίδα των Γνησιορθοδόξων <>. Της <> το Λάβαρον (1) ήτο εμπνευσμένο από τα εθνικά ιδεώδη, και την ελπίδα ότι <> <> και από την προσευχή των Γνησιορθοδόξων να αξιωθούν να απολαύσουν την λειτουργίαν η οποία διεκόπη εις την Μεγάλην Εκκλησίαν της του Θεού Σοφίας, εις την Κωνσταντινούπολιν, διό και εκοσμείτο με την Ιεράν Εικόνα του Δεσπότου Χριστού κάτωθεν της οποίας ήτο η επιγραφή: <>. Το Αρχείον και η Διοίκησις της <>, παρεδόθησαν υπό του κτήτορος Σπυρίδωνος Κόκκορη ολίγον προ της κοιμήσεώς του εις τον τότε Αρχιμανδρίτην Κήρυκον (νυν Μητροπολίτην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής), εις τον οποίον και ανετέθη η συνέχεια αυτής. Η έδρα της <> ήτο εις τον εν έτει 1929 ανεγερθέντα και εν έτει 1936 ολοκληρωθέντα ιερόν Ναόν του Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα, του οποίου κτήτωρ ήτο ο αείμνηστος αγωνιστής της Ορθοδοξίας Σπυρίδων Κόκκορης. Εις την συνέχειαν ο Ιερός ούτος Ναίσκος από τότε είναι το Κέντρον των Γνησίων Ορθοδόξων των Αθηνών, εξυπηρετείτο δε αείποτε υπό γνησίων Ορθοδόξων Κληρικών. Είναι αξία σημειώσεως η επίσκεψις εν έτει 1957 του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Αγαθαγγέλου (2), ο οποίος εχοροστάτησε εις τινα εορτήν. Από του 1974 και μέχρι σήμερον ήτο Ιερεύς ο π. Θωμάς Κοντογιάννης, ο και τακτικός εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Κάτω Ηλιουπόλεως. Από του 2005, με την ΠΑΡΑΝΟΜΟΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΝ του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος και την από πάσης απόψεως απαράδεκτον ΕΚΔΙΩΞΙΝ του Εφημερίου και των Ενοριτών, διότι δεν ηθέλησαν να δεχθούν τα αιρετικά και βλάσφημα φρονήματα του Νικολάου, ο Ιερός Ναίσκος του Αγίου Σπυρίδωνος απετέλεσεν το <>και τον νέον Κέντρον Αγώνος και Ιεραποστολής της απανταχού πλέον Γνησίας Ορθοδόξου εκκλησίας. Οι εν διωγμώ και εν κατακόμβαις τελούντες ενορίται του εζήτησαν την Εκκλησιαστικήν Αρωγήν της μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, με απόφασιν δε του Μητροπολίτου ο ναίσκος, ο οποίος εγκαινιάσθη (3) υπό του Μεσογαίας Και Λαυρεωτικής Κηρύκου την 12ην Νοεμβρίου 2006, (ότε εορτάζεται και το εν Κερκύρα θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος) ενετάχθη εις τα Μετόχια της Μητροπόλεως και ειδικώτερα εις το Επισκοπείον - Ιεράν Μονήν Αγίας Αικατερίνης. Με την προσθήκην δε εις την συνέχειαν παραπλεύρως του Ναού και μικρών εγκαταστάσεων (Γραφείου, Εξομολογηταρίου και δωματίου) λειτουργεί ο Ναός ως εν μικρόν Κέντρον Γνησίας Ορθοδόξου Ιεραποστολής της πάλαι Μητροπολιτικής Περιφερείας Αθηνών, νυν δε Ιεράς Αρχιεπισκοής ΓΟΧ Αθηνών Ελλάδος και απανταχού.
(1)
(2)
(3)
στις Απριλίου 25, 2018 Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Ετικέτες ΣΟΒΑΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τελικά οι οικουμενιστές αποδεικνύονται οι χειρότεροι εχθροί της Εκκλησίας, ύπουλος εχθρός και δια τούτο ο πιο θανάσιμος κίνδυνος. Άνθρωποι αξιοθρήνητοι, έρμαια των ακορέστων φιλοδοξιών τους για εξουσία και δόξα τού αιώνος τούτου. Οδηγοί τυφλοί, δεινότατοι. Αρέσκονται να αναμειγνύουν την αλήθεια με το ψεύδος στα παράνομα σχέδιά τους για να κερδίσουν το θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων. «Οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο.»1. Γεμάτοι αυθάδεια με εωσφορικό εγωισμό και άμετρη αλαζονεία διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά τα λόγια του Θεού και των Αγίων Του. Εδώ επαληθεύεται πάλι ο λόγος του Χριστού: «ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων»2. Και αλλού πάλι: «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε»3. Εναντιώνονται συνεχώς στον Θεό πειράζοντες Αυτόν σαν να μην έχει επανειλημμένως μιλήσει και δώσει τέρατα και σημεία για όλα αυτά που αυτοί υπερμαχούν μανιωδώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε για τον «Τόμο» της Αγίας Ευφημίας, για την φοβερά οργή Του, που ξέσπασε στην Κέρκυρα (Άγιος Σπυρίδων) και την παραδειγματική τιμωρία στους τολμήσαντας την άμικτον-μίξην Λατινόφρονας επί Βέκκου στο Άγιον Όρος. «Οὐ γάρ εἰσιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένα τοῦτα.»4
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατηγορεῖσθε ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου Παρθενίου, τοῦ πιστοῦ Κλήρου καί Λαοῦ τῆς πρεσβυγενοῦς Αύτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐπί παρανόμω, ἀντικαταστατικῆ καί ἀντικανονικῆ παρεμβάσει σας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, πρόκλησιν σχίσματος καί ἔκθεσμον καί ἀντικανονικήν χειροτονίαν, ἐν μέσω ξυλοδαρμῶν καί αἱμάτων καί ὑπό τήν ἐπέμβασιν ἀστυνομικῶν δυνάμεων, μεμαρτυρημένως ἀναξίου προσώπου, τοῦ φερομένου κατ΄ ἀρχάς ὡς «Τριμυθοῦντος», καί κατόπιν ὡς «Κιτίου» Σεβαστιανοῦ Σταύρου. (Από τό Κατηγορητηριον κατά των Νικολαιτων 2009)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άγιοι Πατέρες, όταν στις Συνόδους αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς, δεν το έκαμαν από μίσος προς αυτούς, αλλά με πόνο ψυχής απέκοπταν αυτούς «ως ανιάτως νοσήσαντας», από το σώμα της Εκκλησίας, όπως ακριβώς ο χειρουργός αποκόπτει το σεσηπώς και νεκρό μέλος του σώματος, για να μην μεταδοθεί η σήψις και στο υπόλοιπον σώμα. Αναθεματισμούς επίσης χρησιμοποιεί και ο απ. Παύλος στις επιστολές του: «ει τις ού φιλεί τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, είτω ανάθεμα» (Α΄Κορ.16,22), «αλλά και αν ημείς ή άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ.1,8). Μήπως λοιπόν και τα αναθέματα αυτά αποτελούν εκφράσεις οργής και κατάρας προς τους εκτός της Εκκλησίας; Όχι βέβαια. Όλοι δε οι εν αιρέσει και πλάνη ευρισκόμενοι, είτε είναι Παπικοί, είτε Προτεστάντες, (επιμένοντες παρά τους μακροχρονίους διαλόγους στις αιρετικές τους διδασκαλίες), είτε είναι αλλόθρησκοι, δεν είναι δυνατόν να αγαπούν, «να φιλούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν», διότι ως λύκοι άρπαγες και λυμεώνες της ποίμνης του Χριστού, οδηγούν τα πρόβατα εις «αιρέσεις απωλείας» (Β΄Πετρ.2,1). Επομένως ευρίσκονται υπό τους παραπάνω ανα-θεματισμούς του απ. Παύλου. Συνεπώς και αν ακόμη δεν υπήρχαν καθόλου τα αναθέματα του Τριωδίου, θα έπρεπε οι εν λόγω αιρετικοί να είναι αναθεματισμένοι και μόνον εξ’ αιτίας των παραπάνω αναθεματισμών του απ. Παύλου. Πέραν αυτού δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι μεταξύ των αναθεμάτων του Τρι-ωδίου αναφέρεται ένας γενικός αναθεματισμός, που συμπεριλαμβάνει όλους μαζί τους αιρετικούς: «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα».[x] Δηλαδή και στους παλαιούς και στους νέους και σ’ αυτούς, που θα υπάρξουν στο μέλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφή‘Από τό ἀνωτέρω βιβλίον ( Σέργιος Νεῖλος καί Στάρετς Νεκτάριος) ἀντιγράφομεν τό παρακάτω πολύ ἐνδιαφέρον κείμενον:
ΑπάντησηΔιαγραφή« ... Ὁ Καθηγητής Σέργιος Νεῖλος στό Ἡμερολόγιό του «στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ τοῦ Θεοῦ» καί στήν ἡμερομηνία 17 καί 19 Μαρτίου 1910, γράφει πώς ἐπισκέφθηκε στό Νοσοκομεῖο τῆς Ὄπτινα τό π. Νεκτάριο, πού εἶχε λίγο ἀσθενήσει, μά τώρα βρισκόταν στήν ἀνάρρωσι. Ὁ π. Νεκτάριος τοῦ εἶπε ὅτι τόν εἶχε συνταράξει ἕνα φοβερό ὄνειρο, πού τό ἔβλεπε σχεδόν ὅλο τό βράδυ καί μάλιστα ἦταν ἀσυνήθιστα ζωντανό.
- Τί εἴδατε, τόν ρώτησε ὁ Σέργιος Νεῖλος μέ ξεχωριστό ἐνδιαφέρον.
- Εἶδα μιά ἐπανάστασι στήν Ρωσία, μία φοβερή ἐξέγερσι. Θά χρειαζόταν πολύ ὥρα, γιά νά σᾶς τό διηγηθῶ μέ ὅλες τίς λεπτομέρειες.
Εἶδα μιά τεράστια πεδιάδα στήν ὁποία γινόταν μιά φοβερή μάχη ἀνάμεσα σέ ὀρδές ἀπό ἄθεους ἀποστάτες καί ἕνα μικρό στρατό χριστιανῶν. Ὅλοι οἱ ἀποστάτες ἦσαν καλά ὁπλισμένοι καί πολεμοῦσαν σύμφωνα μέ τούς Κανόνες τῆς στρατιωτικῆς ἐπιστήμης, ἐνῶ οἱ χριστιανοί ἦσαν ἄοπλοι.
Ἡ κατάληξη αὐτῆς τῆς ἄνισης μάχης μποροῦσε εὔκολα νά προβλεφθεῖ. Ἡ στιγμή τῆς τελικῆς νίκης τῶν ἀποστατῶν πλησίαζε. Ντυμένοι γιορτινά μαζί μέ τίς γυναῖκες καί τά παιδιά τους πανηγύριζαν προκαταβολικά τήν νίκη τους. Ξαφνικά ὅμως μιά ἀσήμαντη στόν ἀριθμό ὁμάδα χριστιανῶν, ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἔβλεπα γυναῖκες καί παιδιά, ἔκαναν μιά γενναία ἐπίθεση στούς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ καί ἀμέσως τό πεδίο τῆς μάχης γέμισε ἀπό πτώματα τοῦ ἄθεου στρατοῦ. Τό ἀμέτρητον πλῆθος εἶχεν ἐξοντωθεῖ καί μάλιστα, πρός μεγάλη μου ἔκπληξι, χωρίς τήν βοήθεια ὅπλων. Ρώτησα τότε ἕνα χριστιανό στρατιώτη:
- Πῶς καταφέρατε νά νικήσετε αὐτήν τήν ἀμέτρητη στρατιά; -Ὁ Θεός βοήθησε, μοῦ ἀπάντησε. - Ναί, ἀλλά μέ ποιά μέσα; ρώτησα πάλι, ἀφοῦ δέν εἴχατε κανέναν ὅπλο; - Μέ ὁτιδήποτε βρέθηκε στά χέρια μας, μοῦ ξαναεῖπε ὁ στρατιώτης.
Κι’ ἐδῶ τό ὄνειρο τελείωσε. Καί ὁ Σέργιος Νεῖλος σημειώνει: «Ὁ χαρισματικός ἱερέας τοῦ Θεοῦ, π. Νεκτάριος, ἱερομόναχος τῆς Ὄπτινα, εἶδε αὐτό τό ἀποκαλυπτικό ὄνειρο τήν νύχτα τῆς 16ης πρός 17ην Μαρτίου 1910. Συμβολίζει τήν νίκη τῆς Ρωσίας κατά τῶν ἀθέων ἀποστατῶν, ἤ μήπως εἶναι ἕνα προάγγελμα τῆς τελικῆς νίκης τοῦ μικροῦ ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ κατά τῶν ἀνόμων ἀντιχρίστων πού θά ἐμφανισθοῦν στούς ἔσχατους καιρούς, τούς ὁποίους ὁ Κύριος θά ἐξαφανίσει μέ τό μεγαλεῖο τοῦ ἐρχομοῦ του; Θά δοῦμε, ἄν ζήσουμε τόσο πολύ. Ὅμως αὐτό τό ὄνειρο δέν ἦταν τυχαῖο, καί εἶναι παρήγορο εἴτε μέ τήν μιά, εἴτε μέ τήν ἄλλη ἐξήγησι».
«ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ» (Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου Κάλαμος 2003, σελίδα 148-149).
Τό ἀνωτέρω κείμενον ἔφερε στό νοῦ τά λόγια τοῦ Ἁγίου Πατέρα Ματθαίου: «Ἡ ‘Ορθοδοξία θά μείνη σάν μιά σπίθα, ἡ ὁποία ὅμως δέν θά σβήση ποτέ, θά ἀνάψη πάλι καί θά λάμψη σ’ ὅλο τόν κόσμο».
Η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήOriginally posted by kirykos at Η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Μελετώντας τἀ εσχατολογικά θέματα, οπως τά ἀποκαλύπτει ἡ Αγίας Γραφή, προπάντων ἡ Αποκάλυψις, λαμβάνουμε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι κάποτε οι αντίθεες και αντιχριστιανικές δυνάμεις θα συντριβούν για πάντα. Οι επηρμένες κεφαλές των ασεβών (οχι μόνον τών πολιτικών ἀλλά καί τῶν ἀσυνέτων εκκλησιαστικῶν ηγετῶν οἱ ὁποῖοι προωθοῦν η ανέχωνται τήν παγκόσμια δικτατορία τοῦ ἀντιχρίστου) δέν θά ἐπαίρωνται διά παντός. Διότι ἡ τελική νίκη είναι τού Χριστού. Οἱ ἀσεβείς, οἱ αμαρτωλοί καί ἀμετανόητοι, οἱ δράκοντες καί τά θηρία, καί ὅλοι οἱ ψευδοπροφήτες καί οἱ ἀντίχριστοι, θα ηττηθούν κατά κράτος. «Το Αρνίον νικήσει αυτούς ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων». (Αποκ. 17,14)
Posted on Jan. 1st, 2004
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΟΥ, ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΥΤΥΧΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΟΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΟΝ ΚΗΡΥΞΕΙ <> ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ. ΑΝΕΔΕΙΧΘΗ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Δ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΘΗΡΕΣΕ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΔΙΟΣΚΟΡΟΝ, ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΚΗΡΥΞΕ ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ. ΙΔΟΥ ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΥ ΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:
ΑπάντησηΔιαγραφή<> (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ΜΑΝΣΙ, 12,1042).
<> (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ΜΑΝΣΙ, 12,1042).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί λέγετε περί Ανατολίου; Ουχί Έξαρχος της Αγίας τετάρτης Συνόδου εγεγόνει; Και ιδού υπό Διοσκόρου του δυσεβούς εκεχειροτόνητο, παρόντος και Ευτυχούς. Και ημείς γουν δεχόμεθα τους από αιρετικών χειροτονηθέντας, ως και Ανατόλιος εδέχθη (εγένετο δεκτός). Και αύθις αληθώς φωνή Θεού εστίν, ότι ουκ αποθανούνται τέκνα υπέρ Πατέρων, αλλ' έκαστος της ιδίας αμαρτίας αποθανείται και ότι εκ του Θεού εστίν η χειροτονία ...
ΑπάντησηΔιαγραφή‘Εκυκλοφόρησεν ἡ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», ΤΕΥΧΟΣ 211, Ἰούλιος-Αὔγ.-Σεπτ. 2014, εἰς τήν ὁποἰαν δημοσιεύεται και το ἐν συνεχεία παρατιθέμενον ἄρθρον τοῦ Διευθυντοῦ θεολόγου ΕΛΕΥΕΡΙΟΥ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ ὑπό τον τίτλον: «ΜΑΚ/ΤΕ» κ. ΣΤΕΦΑΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΣ «ΣΥΝΟΔΟΥ» ΣΑΣ, ΗΜΕΙΣ ΣΑΣ ΖΗΤΩΜΕΝ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΝ»; Και το ὀποῖον ἔχει οὕτω:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Τά πράγματα μᾶς διαβεβαιοῦν ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς ἐσχάτους καιρούς! Ἡ συντελουμένη δέ Παγκοσμιοποίησις, ἡ καταδυνάστευσις τῶν λαῶν, καί πρίν ἀπ' ὅλα αὐτά, ὁ λυσσαλέος διωγμός κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀπροκαλύπτως ἐκίνησεν ἀπό τό 1920, εἶναι ὅλα ἀποκαλυπτικά τῶν ἐσχάτων καιρῶν! Ἐξαιρέτως ἀποκαλυπτικά τῶν καιρῶν μας εἶναι καί τά σχίσματα, τά ὁποῖα προεκλήθησαν εἰς τό σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόσον τό 1937 ὅσον καί τό 1995 καί τό 2005! Ταῦτα ἀποκλειστικῶς διά νά πλήξουν τήν ἀπό τό 1924 Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Καταφανῶς οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐφρύαξαν, διότι ἀπό τό 1920, 1924 καί μέχρι σήμερον δέν κατώρθωσαν νά διαλύσουν ἤ νά ἀπορροφήσουν ἤ μολύνουν καί ἀκυρώσουν τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἤτοι ἡ διά τῶν Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων χειροτονιῶν ἀναγωγή τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων μας εἰς τούς ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτούς τούς πολεμίους, αὐτό τό μέγα, κατ' ἄνθρωπον, πρόβλημα ἀντιμετωπίζει ὀξύτατον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τῶν ὀλίγων ἐργατῶν της (Ἐπισκόπων, Κληρικῶν, Θεολόγων, Μοναχῶν καί πιστῶν) ἀγωνίζεται ὅπως ἐπαναφέρη τούς ἀποσχισθέντας πρ. Πατέρας καί ἀδελφούς μας εἰς τό ἕνα καί ἀδιαίρετον σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι εὔκολον τοῦτο τό ἔργο διότι οἱ ἀρχηγοί αὐτῶν οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν καί συντηροῦν αὐτά τά σχίσματα προκύπτουν ὡς σφόδρα ἀλλοτριωθέντες ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἶναι ἐκφρασταί καί ἐργάται τοῦ «Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὁ ὁποῖος, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί κατ' ἐπέκτασιν τοῦ Παπικοῦ-Προτεσταντικοῦ καί ἐν τέλει αὐτοῦ τοῦ ἀντιχρίστου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟὕτω ὄχι ἁπλῶς δέν συμβάλλουν εἰς τήν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία ἕνωσιν, ἀλλά καί ἐπιδιώκουν νά παρασύρουν εἰς τάς σχισματοαιρέσεις των καί τούς ὀλίγους ἐναπομείναντας πιστούς Ὀρθοδόξους! Πρός τοῦτο ἤδη ἥρπασαν καί συνεχίζουν τόν ἁρπαγμόν ὄχι μόνον τῶν πιστῶν, ἀλλά καί τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἤτοι τῶν ἱερῶν Ναῶν, ὥστε νά μήν ἔχουν οἱ Ὀρθόδοξοι κἄν Ναούς!!!
Παρά ταῦτα «Σκοντάφτουν», διότι εὑρέθησαν πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐσκέφθησαν αὐτά τά ἀπρόβλεπτα καί ἵδρυσαν Νομικά πρόσωπα εἰς τά καταστατικά τῶν ὁποίων προβλέπεται ὅπως, πᾶς Ἐπίσκοπος ἤ Κληρικός ἤ Λαϊκός, ὁ ὁποῖος ἤθελεν παρεκκλίνει καί ἐκπέσει τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, ἤτοι τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐκπίπτει καί ἀπό μέλος τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐν προκειμένω οἱ ἐκπροσωποῦντες καί ἐκφράζοντες τήν φοβερωτέραν παλαιοημερολογιτικήν Σχισματοαίρεσιν τοῦ 2005 μέχρι τό 2013 ὑπό τόν πρώην Πειραιῶς Νικόλαον Μεσσιακάρην καί ἀπό τό 2014 ὑπό τόν γνωστόν ὡς Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆςρος κ. Στέφανον Τσακίρογλου, φαίνεται ὅτι δέν διανοοῦνται νά ἀναθεωρήσουν καί ἀντιμετωπισθοῦν κατά Θεόν αἱ σχισματοαιρέσεις των! Ἀντιθέτως προσπαθοῦν, ὅπως μόλις προελέχθη, νά ἀποσπάσουν καί τούς τελευταίους πιστούς εἰς τήν σχισματοαίρεσίν των, τήν ὁποίαν προωθοῦν νά καταστήσουν «πανίσχυρον» μέ τήν ἤδη ἐνεργουμένην «ἕνωσιν» ὅλων τῶν «παλαιοημερολογιτικῶν ψευδοσυνόδων καί ψευδοεκκλησιῶν» καί πάντως εἰς τά πλαίσια τοῦ «Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ»! Τοῦτο τονίζεται ἐπαναληπτικῶς, διότι εἰς ὅλας αὐτάς τάς παλαιοημερολογιτικάς καταστάσεις-φαινόμενα, δέν ὑπάρχει Ὁμολογία-Ἐκκλησιολογία, οὔτε Ἀποστολική Διαδοχή, ἀλλά κενός καί ἀνόητος Παλαιοημερολογιτισμός!... Ὁ σήμερον, λοιπόν φερόμενος ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» τῆς ἀπό τό 2005 ψευδοσυνόδου καί ψευδοεκκλησίας τῶν Νικολαϊτῶν, δηλαδή ὁ κ. Στέφανος Τσακίρογλου, φέρεται ὡς να μή γνωρίζη κἄν τί σημαίνει Ὁμολογία-Ἐκκλησιολογία, διό παλαιότερον μᾶς ἡρώτα χαρακτηριστικῶς καί εἰρωνικῶς: «Τί εἶναι αὐτό τό περί Ἐκκλησιολογίας, δέν τό κατάλαβα ποτέ...»!!!
Εἶσθε ὄντως καθηρημένοι, διότι, ἐπαναλαμβάνομεν, σεῖς οἱ ἴδιοι διά τῆς στάσεώς σας ΕΚΥΡΩΣΑΤΕ καί ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΑΤΕ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 10/25.6.1995 ἄκυρον καί ἄνευ οὐδενός Κανονικοῦ καί Νομίμου ἀποτελέσματος ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΗΝ καθ’ ὑμῶν ΑΠΟΦΑΣΙΝ των, ὡς καί τάς προηγουμένας αὐτῆς, δι’ ὧν ἀκύρως σᾶς ἐκήρυξαν ΕΚΠΤΩΤΟΥΣ καί σᾶς ἔθεσαν εἰς ΑΡΓΙΑΝ. Ἀγαπητοί, ὡς ‘Ορθόδοξος ‘Αρχιερεύς προσπαθῶν νά κατανοῶ καί νά ἔχω συνείδησιν τῶν τεκταινομένων δέν δειλιῶ, ἀλλά μέ καλήν παρρησίαν, ὁμιλῶ καί γράφω, προσπαθῶν τάς ἀσθενεῖς μου δυνάμεις νά τάς δυναμώνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διά νά δύναμαι καί ἐν τῆ πράξει νά ἐπιδεικνύω συνέπειαν, καί νά μήν ἐπηρεάζωμαι εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν μου ἔργον, ἀλλ’ ἀπολύτως μέ τήν χάριν τοῦ Χριστοῦ, νά φυλάσσω τήν Παρακαταθήκην ἥν ἔλαβον κατά τήν χειροτονίαν μου διά νά τήν παραδώσω εἰς τόν Κύριον ἅμα τῆ ἐκδημία μου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέν γνωρίζω ἐάν θά ἀρθῆτε εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, ὥστε νά κατανοήσετε ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ΥΠΟΔΙΚΙΑ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ στοιχειοθετεῖται εἰς βάρος μου, ἐνῶ ΥΠΟΔΙΚΟΙ ΔΙ ΕΣΧΑΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ – ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ καί ἐν τῶ νῦν καί ἐν τῶ μέλλοντι, διό καί ἀπεκηρύχθητε κανονικῶς καί κατ’ ἀπόλυτον ‘Εκκλησιαστικήν Δεοντολογίαν.
Ἡ ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 3235/31.3.2006 ἑξασέλιδος πρός ἐμέ «ΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» ἐπιστρέφεται, συνημμένως τῶ παρόντι ὡς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ καί ΑΚΥΡΟΣ, διότι προέρχεται παρά ψευδοσυνόδου ἐκπεσόντων καί ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ‘Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ νομιμοποιοῦνται νά ἐνεργοῦν κατά Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως, ἀλλά ὑποχρεοῦνται νά ἐπιδείξουν τήν δέουσαν μετάνοιαν καί καλήν θέλησιν πρός θεραπείαν τοῦ σχίσματος των, τό ὁποῖον ἐν προκειμένω ἔχει βασικάς Δογματικάς καί Κανονικάς αἰτίας.
Ο Άγιος Διονύσιος υπήρξε συγγραφέας πλήθους θεολογικών συγγραμμάτων, από τα όποια παραθέτουμε σε μετάφραση ορισμένα λόγια του, σχετικά με την Αγιότητα, τη Βασιλεία και την Κυριότητα του Θεού: «Αγιότητα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας η καθαρότητα η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης . Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, άλλο και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι΄ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το "κύρος" και το "κύριο" και το "κυρίευαν". Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα "περιθέει" (περιέχει) και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της πρόνοιας της» (Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «Περί Θείων Ονομάτων». Εκδόσεις Π. Πουρναρό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΙΤΑΣ ΝΥΝ ΣΤΕΦΑΝΙΤΑΣ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ (ΠΑΝΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶσθε ὄντως καθηρημένοι, διότι, ἐπαναλαμβάνομεν, σεῖς οἱ ἴδιοι διά τῆς στάσεώς σας ΕΚΥΡΩΣΑΤΕ καί ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΑΤΕ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 10/25.6.1995 ἄκυρον καί ἄνευ οὐδενός Κανονικοῦ καί Νομίμου ἀποτελέσματος ΚΑΘΑΙΡΕΤΙΚΗΝ καθ’ ὑμῶν ΑΠΟΦΑΣΙΝ των, ὡς καί τάς προηγουμένας αὐτῆς, δι’ ὧν ἀκύρως σᾶς ἐκήρυξαν ΕΚΠΤΩΤΟΥΣ καί σᾶς ἔθεσαν εἰς ΑΡΓΙΑΝ. Ἀγαπητοί, ὡς ‘Ορθόδοξος ‘Αρχιερεύς προσπαθῶν νά κατανοῶ καί νά ἔχω συνείδησιν τῶν τεκταινομένων δέν δειλιῶ, ἀλλά μέ καλήν παρρησίαν, ὁμιλῶ καί γράφω, προσπαθῶν τάς ἀσθενεῖς μου δυνάμεις νά τάς δυναμώνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διά νά δύναμαι καί ἐν τῆ πράξει νά ἐπιδεικνύω συνέπειαν, καί νά μήν ἐπηρεάζωμαι εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν μου ἔργον, ἀλλ’ ἀπολύτως μέ τήν χάριν τοῦ Χριστοῦ, νά φυλάσσω τήν Παρακαταθήκην ἥν ἔλαβον κατά τήν χειροτονίαν μου διά νά τήν παραδώσω εἰς τόν Κύριον ἅμα τῆ ἐκδημία μου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
Δέν γνωρίζω ἐάν θά ἀρθῆτε εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων, ὥστε νά κατανοήσετε ὅτι ΟΥΔΕΜΙΑ ΥΠΟΔΙΚΙΑ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ στοιχειοθετεῖται εἰς βάρος μου, ἐνῶ ΥΠΟΔΙΚΟΙ ΔΙ ΕΣΧΑΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ – ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ καί ἐν τῶ νῦν καί ἐν τῶ μέλλοντι, διό καί ἀπεκηρύχθητε κανονικῶς καί κατ’ ἀπόλυτον ‘Εκκλησιαστικήν Δεοντολογίαν.
Ἡ ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 3235/31.3.2006 ἑξασέλιδος πρός ἐμέ «ΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» ἐπιστρέφεται, συνημμένως τῶ παρόντι ὡς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ καί ΑΚΥΡΟΣ, διότι προέρχεται παρά ψευδοσυνόδου ἐκπεσόντων καί ΑΠΟΚΕΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ‘Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ νομιμοποιοῦνται νά ἐνεργοῦν κατά Ὀρθοδόξου Ἀρχιερέως, ἀλλά ὑποχρεοῦνται νά ἐπιδείξουν τήν δέουσαν μετάνοιαν καί καλήν θέλησιν πρός θεραπείαν τοῦ σχίσματος των, τό ὁποῖον ἐν προκειμένω ἔχει βασικάς Δογματικάς καί Κανονικάς αἰτίας.
(Μητροπολιτης Κηρυκος 2006)
Οι άγιοι Πατέρες, όταν στις Συνόδους αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς, δεν το έκαμαν από μίσος προς αυτούς, αλλά με πόνο ψυχής απέκοπταν αυτούς «ως ανιάτως νοσήσαντας», από το σώμα της Εκκλησίας, όπως ακριβώς ο χειρουργός αποκόπτει το σεσηπώς και νεκρό μέλος του σώματος, για να μην μεταδοθεί η σήψις και στο υπόλοιπον σώμα. Αναθεματισμούς επίσης χρησιμοποιεί και ο απ. Παύλος στις επιστολές του: «ει τις ού φιλεί τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, είτω ανάθεμα» (Α΄Κορ.16,22), «αλλά και αν ημείς ή άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω» (Γαλ.1,8). Μήπως λοιπόν και τα αναθέματα αυτά αποτελούν εκφράσεις οργής και κατάρας προς τους εκτός της Εκκλησίας; Όχι βέβαια. Όλοι δε οι εν αιρέσει και πλάνη ευρισκόμενοι, είτε είναι Παπικοί, είτε Προτεστάντες, (επιμένοντες παρά τους μακροχρονίους διαλόγους στις αιρετικές τους διδασκαλίες), είτε είναι αλλόθρησκοι, δεν είναι δυνατόν να αγαπούν, «να φιλούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν», διότι ως λύκοι άρπαγες και λυμεώνες της ποίμνης του Χριστού, οδηγούν τα πρόβατα εις «αιρέσεις απωλείας» (Β΄Πετρ.2,1). Επομένως ευρίσκονται υπό τους παραπάνω ανα-θεματισμούς του απ. Παύλου. Συνεπώς και αν ακόμη δεν υπήρχαν καθόλου τα αναθέματα του Τριωδίου, θα έπρεπε οι εν λόγω αιρετικοί να είναι αναθεματισμένοι και μόνον εξ’ αιτίας των παραπάνω αναθεματισμών του απ. Παύλου. Πέραν αυτού δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής, ότι μεταξύ των αναθεμάτων του Τρι-ωδίου αναφέρεται ένας γενικός αναθεματισμός, που συμπεριλαμβάνει όλους μαζί τους αιρετικούς: «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα».[x] Δηλαδή και στους παλαιούς και στους νέους και σ’ αυτούς, που θα υπάρξουν στο μέλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης Κάποιες Αυτοκεφαλίες τού περασμένου καί τού προπερασμένου αιωνα εγένοντο πρωτίστως, μέ τήν επέμβασιν πολιτικών πολιτικών παραγόντων καί κυρίως διότι ετσι επεβαλε τό πολιτικόν καί οχι τό εκκλησιαστικόν συμφέρον. Οπως εγινε καί μέ τήν Αυτοκεφαλίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος τό 1850. Θά μπορούσε, ομως νά πή κανείς, οτι αυτή η Αυτοκεφαλία (της Εκκλησίας της Ελλάδος) παρά τά αρνητικά της, τά οποία εχουν επισημάνει ειδικοί Κανονολόγοι, ηταν θέλημα τού Θεού νά γίνη, ωστε οταν τό Πατριαρχείον της Κωνσταντινουπόλεως θά επιπτε εις τόν Οικουμενισμόν νά ηδύνατο η Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Ελλάδος νά αναλάβη τόν αγωνα νά επαναφέρη τό πεπτωκός Πατριαρχείον εις τήν Κανονικήν του τροχιάν καί την ευθύνην νά συνεχίση την ιστρορικήν καί μαρτυρικήν πορείαν τού πάλαι διαλά;μψαντος Οικουμενισκού Πατριαρχείου, μέ σκοπόν νά ξανα ανάψη οταν θά ελθη τό πλήρωμα τού χρόνου τό εσβεσμένον Φανάριον της Εκκλησίας της Κωνστνατινουπόλεως, της Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας, οπερ καί εγένετο εν τη Πράξει, εστω καί αν αυτό λόγω των διωγμών κατά της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν εγένετο αντιληπτόν. Η Γνησία Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος ειχε πάντοτε την συνείδησιν καί υπάρχουν σχετικαί αποφάσεις καί αποφάνσεις) οτι η Ιερά Σύνοδος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, σήμερον η Πανορθόδοξος των Αρχιερέων της ακαινοτομήτου Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ειναι η συνέχεια καί εκπροσωπεί τό πεπτωκός Οικουμενικόν (=οικουμενιστικόν πλέον Πατριαρχείον) καί τά σύν αυτω πεπτωκότα εις τήν παναίρεσιν τού Οικουμενισμού Πατριαρχεία....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2004
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατέρες καί ᾿Αδελφοί. "Πρόσχωμεν". ᾿Επί ἑπτά περίπου ἔτη συνεχῶς, ἁρμοδίως καί Κανονικῶς, εἰσηγούμεθα, παρακαλοῦμεν, ἀπαιτοῦμεν, διαμαρτυρόμεθα καί ζητοῦμεν νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς μας, ἤτοι νά ΔΙΑΦΥΛΑΞΩΜΕΝ, ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ καί ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ ΚΗΡΥΞΩΜΕΝ καθαράν τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν, τά ὁποῖα ἀμφότερα, ὡς ἀνωτέρω πάλιν εἴπομεν, ὡς παρακαταθήκην παρελάβομεν διά τοῦ μεγάλου ὁμολογητοῦ Πατρός καί ῾Ιεράρχου ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ Α, ἀλλά δέν ἐτύχομεν κατανοήσεως, ἐνῶ κατελύθησαν ἡ Κανονική τάξις καί ὁ Συνοδικός θεσμός, ἐφιμώθη ἡ ᾿Ορθοδοξία, καί συνεχῶς κατασκευάζονται καί στήνονται βδελύγματα ἐν τόπῳ ἁγίῳ. ῞Οθεν ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις, Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἵνα μή κατακριθῶμεν ὅτι ἀπό τήν ΑΝΟΧΗΝ ἤδη ἐπεράσαμεν καί εἰς τήν ΕΝΟΧΗΝ, καί ἵνα τιμήσωμεν ἔργῳ τήν 54ην ἐπέτειον, ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ ῾Αγίου ῾Ιεράρχου Ματθαίου, προβαίνομεν εἰς τήν ἀκόλουθον ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ.
«Μή φοβού Άβραμ, έγώ ύπερασπίζω σου», είπε κάποτε στό μεγάλο Πατριάρχη Αβραάμ (Γεν. ιε’ [15] 1). Τό ίδιο λέει και στόν κάθε πιστό, σέ κάθε έποχή. Τό ίδιο λέει και στόν καθένα μας σήμερα: Μή φοβάσαι! Εγώ θά είμαι μαζί σου, θά σέ προστατεύω, θά σέ άσφαλίζω άπό κάθε κίνδυνο- «μή φοβού, μόνον πίστευε» (Μάρκ. ε’ 36).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις μέρες μας, μέ τήν κρίση πού διέρχεται ή πατρίδα μας, πολλοί αντιμετωπίζουμε στιγμές και ώρες δύσκολες στή ζωή μας. Ανασφάλεια και άβεβαιότητα έπικρέμαται παντού. Όμως, ώς πιστοί χριστιανοί, άς προχωρούμε μέ ειρήνη ψυχής, μέ έμπιστοσύνη στόν πανάγαθο, πάνσοφο και παντοδύναμο Δημιουργό και Κυβερνήτη τής ζωής μας. Νά θυμόμαστε ότι Εκείνος θά είναι μαζί μας πάντοτε.
Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τώρα ·
Λεγουν οι Αγιοι της Ορθοδοξιας:
«Μία εστίν η του Χριστού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ου πλείους ουδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εισί τα παρά ταύτην συνέδρια και σύνοδος αθετούντων.
Ούτω φρονούμεν οι αληθινοί Χριστιανοί, ούτω πιστεύομεν, ούτω κηρύττομεν»
(Μ. Φώτιος, επ. 284, Κατά της Θεοπασχιτών αιρέσεως).
«Ακούσατε όλοι και μάθετε. Μία είναι, μία και μόνη η Εκκλησία. Η Εκκλησία η αληθινή, η νύμφη η καλή και εκλεκτή, καθώς την ονομάζει ο νυμφίος της. Μία ειναι λέγω εκείνη εις την οποίαν αναπαύεται το Πνεύμα Του το Αγιον. Εις την οποίαν έχει αποταμιευμένους τους θησαυρούς των αγίων χαρισμάτων. Ποία είναι τούτη; Αυτή η εδική μας αγία μήτηρ, τούτ' έστιν η Ανατολική. Ναι, μία είναι η καθαρά και αγία Πίστις, η θεία και Θεώ ευάρεστος, αυτή δηλαδή η της Ανατολικής Εκκλησίας»
(Αγιος Αθανάσιος ο Πάριος, εκδ. Ορθ. Κυψελη, 1981, σελ. 258).
«Τώρα καὶ ἐγὼ ἐδῶ ὅπου ἦλθα καὶ κοπιάζω εἶνε καλὸν νὰ μὴν δώσητε ὀλίγην παρηγορίαν, πληρωμήν; Καὶ τι πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τι νὰ τὰ κάμω; Ἐγὼ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ῥάσο, καὶ τὸ σκαμνὶ ὅπου ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει τὴν ἐξουσίαν νὰ διδάξῃ βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπερπατοῦσα διὰ ἄσπρα, θὰ ἤμουν τρελλὸς καὶ ἀνόητος. Ἀμὴ τι εἶνε ἡ πληρωμή μου; Νὰ καθήσετε ἀπὸ πέντε-δέκα νὰ συνομιλῆτε αὐτὰ τὰ θεῖα νοήματα, νὰ τὰ βάλετε μέσα εἰς τὴν καρδίαν σας, διὰ νὰ προξενήσουν τὴν αἰώνιον ζωήν… Τώρα ἀνίσως καὶ τὰ κάμνετε καὶ τὰ βάλλετε εἰς τὸν νοῦν σας, δὲν μὲ φαίνεται καὶ ἐμὲ τίποτε ὁ κόπος. Εἰ δὲ καὶ δὲν τὰ κάμνετε, φεύγω λυπημένος μὲ τὰ δάκρυα στὰ μάτια.» (Αγιος Κοσμᾶς ο Αιτωλός).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταφανῶς οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐφρύαξαν, διότι ἀπό τό 1920, 1924 καί μέχρι σήμερον δέν κατώρθωσαν νά διαλύσουν ἤ νά ἀπορροφήσουν ἤ μολύνουν καί ἀκυρώσουν τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἤτοι ἡ διά τῶν Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων χειροτονιῶν ἀναγωγή τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων μας εἰς τούς ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτούς τούς πολεμίους, αὐτό τό μέγα, κατ' ἄνθρωπον, πρόβλημα ἀντιμετωπίζει ὀξύτατον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τῶν ὀλίγων ἐργατῶν της (Ἐπισκόπων, Κληρικῶν, Θεολόγων, Μοναχῶν καί πιστῶν) ἀγωνίζεται ὅπως ἐπαναφέρη τούς ἀποσχισθέντας πρ. Πατέρας καί ἀδελφούς μας εἰς τό ἕνα καί ἀδιαίρετον σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι εὔκολον τοῦτο τό ἔργο διότι οἱ ἀρχηγοί αὐτῶν οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν καί συντηροῦν αὐτά τά σχίσματα προκύπτουν ὡς σφόδρα ἀλλοτριωθέντες ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἶναι ἐκφρασταί καί ἐργάται τοῦ «Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὁ ὁποῖος, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί κατ' ἐπέκτασιν τοῦ Παπικοῦ-Προτεσταντικοῦ καί ἐν τέλει αὐτοῦ τοῦ ἀντιχρίστου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταφανῶς οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐφρύαξαν, διότι ἀπό τό 1920, 1924 καί μέχρι σήμερον δέν κατώρθωσαν νά διαλύσουν ἤ νά ἀπορροφήσουν ἤ μολύνουν καί ἀκυρώσουν τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἤτοι ἡ διά τῶν Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων χειροτονιῶν ἀναγωγή τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων μας εἰς τούς ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτούς τούς πολεμίους, αὐτό τό μέγα, κατ' ἄνθρωπον, πρόβλημα ἀντιμετωπίζει ὀξύτατον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τῶν ὀλίγων ἐργατῶν της (Ἐπισκόπων, Κληρικῶν, Θεολόγων, Μοναχῶν καί πιστῶν) ἀγωνίζεται ὅπως ἐπαναφέρη τούς ἀποσχισθέντας πρ. Πατέρας καί ἀδελφούς μας εἰς τό ἕνα καί ἀδιαίρετον σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι εὔκολον τοῦτο τό ἔργο διότι οἱ ἀρχηγοί αὐτῶν οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν καί συντηροῦν αὐτά τά σχίσματα προκύπτουν ὡς σφόδρα ἀλλοτριωθέντες ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἶναι ἐκφρασταί καί ἐργάται τοῦ «Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὁ ὁποῖος, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί κατ' ἐπέκτασιν τοῦ Παπικοῦ-Προτεσταντικοῦ καί ἐν τέλει αὐτοῦ τοῦ ἀντιχρίστου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλεῖσθε καί ῾Υμεῖς, καί ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος καί οἱ Σεβ. κ.κ. Παχώμιος, Γαλακτίων καί ᾿Ανδρέας νά συνειδητοποιήσετε, ὅτι δέν νομιμοποιεῖσθε νά ἐμφανίζεσθε ῾Υμεῖς μέν ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος" ἤ "Πρόεδρος τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.", ὁ δέ Μακαριώτατος ὡς "παρητημένος", ὡς "ἐπανενεργοποιηθείς", ὡς "μετατεθείς" εἰς τήν "Προεδρίαν τῶν Πατρῶν", ἤ καί ὡς "μέλος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου", οὔτε ὅτι ἡ φατριαστική καί ἱερόσυλος ὁμάδα σας ἀποτελεῖ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, κλπ....Παρακαλεῖσθε, διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καί τήν σωτηρίαν ὅλων μας, προπάντων δέ τοῦ πιστοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, νά προλάβετε τήν ἐκκρεμοῦσαν, καί ἀπειλοῦσαν ῾Υμᾶς, βαρεῖαν καί εὑρεῖαν Κανονικήν ὑποδικίαν σας, τήν ὁποίαν ὑπό τάς δεδομένας προϋποθέσεις ἡ Μήτηρ ἡμῶν ᾿Εκκλησία διά τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν ὀργάνων Της, δύναται νά οἰκονομήση. ῾Η ἐκκρεμοῦσα ὑποδικία σας δέν ἀπαιτεῖ τίποτε περισσότερον, παρά μόνον τήν εἰλικρινῆ μεταμέλειάν σας καί τήν βούλησίν σας νά ἐπανέλθητε εἰς τήν πρό τῆς 5.2.03 Κανονικήν ᾿Εκκλησιαστικήν κατάστασιν, διά νά ἐπανεύρη ἡ ᾿Εκκλησία τήν Κανονικήν, ἐξ᾿ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως, πορείαν Της, καί οὕτω παύση ἡ ἐκ μέρους σας ἀπειλή (κίνδυνος) νά ἀποβῇ τό "ἐν δυνάμει" σχίσμα σας καί ἐνεργείᾳ, ὅπερ, καθ᾿ ἡμᾶς, ἦτο καί παραμένει ὁ κύριος στόχος τῶν ξένων Κέντρων, τά ὁποῖα σᾶς ἐπέβαλον νά προβῆτε καί εἰς τήν περί παραιτήσεως ἱερόσυλον συμπαιγνίαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την πτώση της αυτοκρατορίας του Πόντου, του Δαυίδ του Κομνηνού, μέχρι και την δεύτερη δεκαετία του 20ού αί., ο Ποντιακός Ελληνισμός υφίσταται συνεχώς διώξεις από τους Τούρκους, με αποκορύφωμα την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην Σαμψούντα στις 19 Μαΐου του 1922. Από εδώ και πέρα, ξεκινά η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, καθώς ο Μουσταφά Κεμάλ κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και ετοιμάζει την ολοκληρωτική πλέον εξόντωση τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διωγμοί αποκτούν μεγαλύτερη ένταση, ενώ οι σφαγές, οι βιασμοί, οι αρπαγές, οι φυλακίσεις και οι πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών συνθέτουν μια τραγική καθημερινότητα. Οι μαρτυρίες, γραπτές η προφορικές, είναι αποκαλυπτικές. Μια από αυτές αναφέρει: <>.
Με πολλἀ βάσανα φτάσαμε στην Κερασούντα. Η πόλη ήταν γεμάτη από ρακένδυτους πρόσφυγες. Μας προειδοποίησαν ότι μαζεύουν όλους τους Έλληνες, και τους μεν μεγάλους τους κλείνουν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, για να τους εξορίσουν κάθε φορά που συμπληρωνόταν ο αριθμός των 250 ατόμων, τους δε μικρούς τους οδηγούσαν με καΐκια σε άγνωστα μέρη. Στην εκκλησία δεν συμπληρώθηκε ποτέ ο αριθμός των 250, γιατί χωρίς φαγητό και χωρίς νερό οι ανθρωποι μέσα σε λίγες μέρες πέθαιναν. Με τα ίδια μας τα μάτια είδαμε, εγώ και ο αδελφός μου, να μεταφέρουν τα παιδιά έξω από την Κερασούντα και να τα παραδίδουν στους άγριους Τσέτες. Εκείνοι τα άρπαζαν από τα πόδια και χτυπούσαν τα κεφάλια τους στα βράχια της ακτής, μέχρι να πεθάνουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ28 Ιουλίου 2017 - 8:42 μ.μ.
ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ, ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΝ ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΕΙΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΝΑ ΕΓΚΡΙΝΗ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΙΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΙΩΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΑΣ ΜΟΝΑΣ ΤΑΣ ΠΡΟ 1850 ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟΝ ΧΩΡΟΝ ....
Ὁ ἐκκλησιασμός, ἐδίδασκε, ἑνώνει μέ τήν Ἐκκλησία, ἑνώνει μέ τόν Χριστό. Ἡ ἀπουσία ἀπό τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου τῆς Ἐκκλησίας φέρνει τόν πνευματικό μαρασμό καί τόν χωρισμό ἀπό τόν Χριστό. Ἔλεγε:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ἀπό τόν Χριστόν μή χωρίζεσθε καί ἀπό τήν Ἐκκλησίαν. ‘Ακοῦτε τόν ἱερέα πού σημαίνει; Εὐθύς νά σηκώνεσθε, νά νίπτεσθε καί νά πηγαίνετε εἰς τήν Ἐκκλησίαν νά ἀκούετε τήν ἀκολουθία μέ προσοχήν. Ὁμοίως καί τήν Θείαν Λειτουργίαν, καί νά ἑρμηνεύετε (ὁρμηνεύετε) τά παιδιά σας νά πηγαίνουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν νά εὐλογοῦνται, γιά νά ζήσουν καί νά προκόψουν. Καί ὅποιος ἀδελφοί μου, ἀκούση τό κήρυγμα καί ὀκνεύει (βαριέται) νά πηγαίνει εἰς τήν Ἐκκλησίαν, θέλει πνιγῆ ἀπό τίς ἁμαρτίες, καθώς ἐπνίγησαν καί εἰς τόν κατακλυσμόν»!
Πῶς θά ὁδηγήσεις ἄλλους στην ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἄν ἐσύ προηγουμένως δεν ἔχεις γνωρίσει τον Θεό;
ΑπάντησηΔιαγραφήἘνῶ εἶσαι ἄρρωστος, προσπαθεῖς να κάνεις τους ἄλλους καλά; Πρέπει να γνωρίζεις ὅτι πρῶτα θα καθαρισθεῖς ἐσύ και μετά θα καθαρίσεις τους ἄλλους."
Αββάς Ισαάκ
Ἡ ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, περιέπεσεν εἰς τήν δυσμένειαν τοῦ στενοῦ περιβάλλοντος τοῦ Μακαριωτάτου κ. Ἀνδρέου, ἤτοι τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου,(1) ἀμέσως μετά τήν εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ἐκλογήν καί χειροτονίαν μου τόν Ἰούνιο τοῦ 1995. Ὁ λόγος κυρίως ἦτο αἱ βλέψεις των διά τήν ὑπ' αὐτῶν ὁριστικήν κατοχήν καί ἔλεγχον τῶν Ἱερῶν Μονῶν, Παναγίας εἰς Κερατέαν Ἀττικῆς καί Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Κουβαρᾶν Ἀττικῆς. Ἐφοβήθησαν μήπως μετά τήν ἀποδημίαν τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς Ἐπιχώριος Ἐπίσκοπος, διεκδικήσωμεν τόν διοικητικόν καί πνευματικόν ἔλεγχον τῶν Ἱ. Μονῶν. Ἐπίσης καί πρίν ἀπό τό 1991, ὅτε ὡρίσθην πνευματικός εἰς τήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονής Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης, εἶχεν ἐκδηλωθεῖ παρομοία συμπεριφορά, παρά τῶν ἰδίων προσώπων, ἀλλά διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα δέν ἠθελήσαμεν νά δώσωμεν διαστάσεις εἰς τό θέμα. Ὡστόσον κατά τήν ἐν λόγω περίοδον, τριάκοντα Μοναχαί εἶχον τό θάρρος νά μᾶς καταγγείλουν: «Ἄν θέλετε νά βοηθήσετε τήν Ἱεράν Μονήν μας, πρέπει νά περιορίσετε τήν οἰκογένεια Τσακίρογλου…», ἐνῶ ἄλλαι μοναχαί περισσότερον ἀγανακτισμέναι μᾶς εἶπον: «Πρέπει νά φύγουν ἀπό δῶ, θά καταστρέψουν τό Μοναστήρι». Προσεπάθησα, τάς μέν Μοναχάς νά εἰρηνεύσω συστήνοντας νά κάνουν ὑπομονήν καί ὁ Θεός θά βοηθήση τήν Ἱ. Μονήν, εἰς δέ τούς ἀδελφούς καί τάς ἀδελφάς Τσακίρογλου, διακριτικά συνέστηνα νά προσέχουν τήν συμπεριφορά τους, διότι ὑπάρχει πρόβλημα στήν Ἀδελφότητα. Ἐκεῖνοι ὅμως, ὅπως ἔδειξαν τά πράγματα, ἀντί διορθώσεως, προτίμησαν νά βροῦν τρόπο νά μέ «ἀπαλλάξουν» τῶν καθηκόντων ὡς πνευματικοῦ τῆς Ἀδελφότητος καί νά μέ ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἱεράν Μονήν, ἀφοῦ πρῶτα ἐπέτυχον καί τήν ἀπομάκρυνσί μας ἐκ τοῦ Ἱ. Ν. Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Καλλιθέας…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτόκολλο Πρώτο
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν από τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε από τις κλασσικές σπουδές και από την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν σπρώξει οι πράκτορές μας - οικοδιδάσκαλοι, υπηρέτες, γυναίκες παιδαγωγοί στα σπίτια των πλουσίων - οι υπάλληλοί μας αλλού, οι γυναίκες μας στους τόπους διασκεδάσεως των Χριστιανών. Στον αριθμό των τελευταίων αυτών πρέπει να προσθέσουμε και τις ονομαζόμενες "γυναίκες του κόσμου" που μιμούνται με τη θέλησή τους τις ακολασίες τους και τις ηδυπάθειές τους. Το σύνθημά μας είναι: Η ισχύς και η υποκρισία Εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι πρώτοι έχουμε ρίξει στο λαό τις λέξεις: "Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα", λέξεις που επαναλαμβάνονται ύστερα από ανόητους παπαγάλους, οι οποίοι προσελκύονται από παντού μ' αυτό το δόλωμα και δεν χρησιμοποιούνται για τίποτε άλλο παρά για να καταστρέψουν την ευημερία του κόσμου, την αληθινή ατομική ελευθερία, που άλλοτε προφυλασσόταν τόσο καλά εναντίον του εξαναγκασμού του συρφετού.
Μέ καλοῦν διά τρίτην φοράν νά παρουσιασθῶ ἐνώπιόν των, εἰς τό «Καϊαφικόν» των «Συνέδριον», τό ὁποῖον ὥρισαν διά τήν 10.11.2006, διά νά μέ «δικάσουν». Τούς εἶπα τόσας φορές ὅτι δέν τούς ἀναγνωρίζω, διότι ἔφυγαν ἀπό τήν ‘Εκκλησία. Τούς ἀπήντησα καί ἐπί τοῦ συγκεκριμένου «κατηγορητηρίου», τό ὁποῖον «συνέπλασαν». Ὦ τῆς ἀνοησίας των καί τῆς παραφροσύνης των. Δέν καταλαβαίνουν, ὅτι καί μόνον ἐξ’ αὐτοῦ, ἐνόσω παραμένουν ἀμετανόητοι, εἶναι καταδικασμένοι καί ἀναθεματισμένοι ὡς Οἰκουμενισταί, ἀλλά καί ὡς ἀνόητοι καί παράφρονες, διότι δέν ξέρουν οὔτε τί γράφουν, «οὔτε περί τίνων διαβεβαιοῦνται;» Λυπᾶμαι, ἀλλά πρέπει νά ἀπαντήσω εἰς τάς προσκλήσεις των καί προκλήσεις των: «Κἄν Ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ, ὁ ὁποῖος κηρύττει τά ἀνωτέρω οἰκουμενιστικά φρονήματα, ἀνάθεμα ἔστω». Τί θέλουν νά κάνω νά δεχθῶ τήν προτεσταντικήν των καί οἰκουμενιστικήν θεώρησιν τῆς ‘Εκκλησίας καί νά καταδικάσω τήν ‘Ορθόδοξον Ὁμολογίαν καί ‘Εκκλησιολογίαν. Τοῦτο δέν θά τό πράξω ποτέ. Διότι αὐτό πού μέ καλοῦν νά κάνω εἶναι ἀλλοτρίωσις ἀπό τήν ‘Ορθόδοξον Ὁμολογίαν –‘Εκκλησιολογίαν, ἤτοι ἀπό τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί ‘Αποστολικήν Ἐκκλησίαν. Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής λέγει ὅτι «Ὁμολογία εἶναι ἡ Καθολική ‘Εκκλησία», καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος λέγει: «Ὅστις τῆς ὁμολογήσεως ταύτης ἔχεται, οὗτος τῆς Καθολικῆς ‘Εκκλησίας ἐστίν υἱός τε καί μέτοχος».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΙΣΙΔΩΡΟ ΤΟΝ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Όσιος Ισίδωρος έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για όσα συνέβαιναν στο χώρο της Εκκλησίας. Πόση χαρά γέμιζε κάθε φορά που μάθαινε ότι κάποιος ευλαβής και ενάρετος νέος προσερχόταν στις τάξεις του Ιερού Κλήρου και προσευχόταν να υπηρετήσει τον Κύριο και την Εκκλησία με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια. Αντίθετα πόνο και λύπη καταλάμβανε την ψυχή του όταν πληροφορούνταν ότι υπήρχαν Κληρικοί χωρίς φόβο Θεού ή χρησιμοποιούσαν την Ιερωσύνη τους... για να περνούν άνετα και γενικά για να καταδυναστεύουν τους Πιστούς που τους εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Εναντίον των επιλησμόνων κληρικών, όλων των βαθμών, έγραψε ελεγκτικές επιστολές και προσπάθησε να τους φέρει σε συναίσθηση. Οι ανάξιοι αρχιερείς και πρεσβύτεροι δέχθηκαν τις δίκαιες επικρίσεις του Αγίου Ισιδώρου. Έγραψε πολλές επιστολές για αναξίους κληρικούς όπως στον Μάρωνα, τον Ζώσιμο, τον Μαρτινιανό, αλλά και σε άλλους Κληρικούς που μόλυναν με την ζωή τους το Ιερό Θυσιαστήριο. Η Ευθύνη του Κληρικού έκανε τον Άγιο να αρνηθεί να γίνει Κληρικός, όταν του το πρότεινε ο Μέγας Αθανάσιος να τον χειροτονήσει και τελικά το δέχτηκε με πολλές πιέσεις. Μεγάλη χαρά αισθανόταν ο άγιος όταν μάθαινε ότι πιστοί και ενάρετοι συνάνθρωποί του στελεχώνουν τις τάξεις του Κλήρου. Αντίθετα πόνο και θλίψη και αγανάκτηση τον κυρίευε, όταν έφταναν στο κελί του ειδήσεις ότι ανάξια και φαύλα πρόσωπα χειροτονούνταν ιερείς. Όπως μέσα στους δώδεκα μαθητές του Κυρίου μας ήταν και αυτός που τον πρόδωσε, ο Ιούδας, έτσι δυστυχώς και στις τάξεις του Κλήρου εισέρχονται πολλές φορές άτομα ακατάλληλα και ανάξια, τα οποία με την ζωή τους σκανδαλίζουν και ψυχραίνουν τους Πιστούς. Επιδρομείς κληρικούς τους ονομάζει ο Ιερός Πατήρ. Σε μία επιστολή γράφει:<>. Ποια είναι τα αποτελέσματα, όταν γίνονται κληρικοί ανάξιοι; <>. Μεγάλη η ευθύνη του Επισκόπου που χειροτονεί ανάξιους. Γράφει για κάποιον επίσκοπο: << Αν αγνοώντας ο Ευσέβιος τους χειροτόνησε, θα έχει μέτρια απολογία <>. Αν όμως, όπως λες, γνωρίζοντάς το πάρα πολύ καλά, παρέδωσε το ποίμνιο (για το οποίο ο Χριστός έχυσε το αίμα του) σε λύκους για το αρπάξουν, σε σκυλιά για να ασελγήσουν και σε αλεπούδες για να το αφανίσουν με δόλο, αυτός δεν θα έχει τι να απολογηθεί για τις τόσες αμαρτίες. Κι αυτά τα λέγω, όχι διότι θα είναι ανεύθυνοι εκείνοι και δεν θα κριθούν, αλλά διότι αυτός που παρέχει τα σπέρματα των αμαρτημάτων θα τιμωρηθεί πολύ περισσότερο. Διότι αυτός που δημιουργεί την αιτία γίνεται αίτιος για όλα όσα συμβαίνουν. Η Ιερωσύνη κατά τον όσιο δεν ταιριάζει στον καθένα. Μεγάλο βάρος ρίχνει στους Επισκόπους που χειροτονούν κάποιον χωρίς να εξετάσουν και να ερευνήσουν την ζωή του. Την μεγαλύτερη ευθύνη για την εισαγωγή αναξίων και σκανδαλοποιών ατόμων στην Ιερωσύνη, κατά τον όσιο έχουν οι Επίσκοποι. Αυτοί πριν τρέξουν να βάλουν το χέρι τους στο κεφάλι αυτού που θα χειροτονήσουν, πρέπει να εξετάσουν καλά και να ρωτήσουν πολλούς και να διασταυρώσουν τις πληροφορίες τους για τις αρετές ή τις κακίες που έχει ο υποψήφιος Κληρικός και μετά να τον χειροτονήσουν.
Κάποια άλλη φορά ο επίσκοπος, ύστερα από μακρινή οδοιπορία για διδαχή του λαού του μπήκε κουρασμένος στο σπίτι ενός από τους πιστούς του, για να ξεκουραστεί. Στό άκουσμα της είδησης κόσμος πολύς από τα γειτονικά σπίτια στην αρχή κι έπειτα από όλη την κοινότητα έτρεξαν να τον συναντήσουν και να πάρουν την ευλογία του. Ανάμεσα στα πλήθη ήταν και μια αμαρτωλή γυναίκα, που ήρθε κι αυτή να δεί τον άγιο. Κάποια στιγμή μάλιστα έπεσε και κάτω, για να ασπασθεί τα πόδια του. Με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος ο άγιος, σαν την κοίταξε, γνώρισε αμέσως την αμαρτία της. Χωρίς να τον ακούσει κανένας, με τρόπο γλυκύ και ταπεινό, ψιθύρισε στη γυναίκα:
ΑπάντησηΔιαγραφή-«Κυρά μου, μη με εγγίσεις». Εκείνη όμως επέμενε. Και τότε ο άγιος με αυστηρότητα φανέρωσε μπροστά σε όλους την αμαρτία της. Η γυναίκα θαύμασε και με συντριβή καρδιάς έσκυψε κι άρχισε με δάκρυα να ζητά το έλεος του Θεού. Μπροστά στη μετάνοια της ο στοργικός πατέρας της είπε με συγκίνηση τα λόγια εκείνα, που κάποτε ο ίδιος ο Κύριος απηύθυνε σε μια τέτοια αμαρτωλή: «Θάρσει, θύγατερ. αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι». Πήγαινε στο καλό και πρόσεχε μελλοντικά. Με τον τρόπο του ο άγιος βοήθησε την αμαρτωλή εκείνη γυναίκα να μετανοήσει. Αλλά κι έδωκε ένα μάθημα σε όλους. Μόνο η μετάνοια η ειλικρινής ξεπλένει την ψυχή και αποκαθιστά τον άνθρωπο στη θέση την τιμητική, να είναι παιδί του Θεού.
ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ)
«Μην υποτιμάς το έργο της μεταστροφής λίγων ανθρώπων, επειδή δεν είσαι σε θέση να σώσεις όλη την οικουμένη · και μην αφεθείς να αποξενωθείς από την επιδίωξη των μικρών κατορθωμάτων, επειδή συνεπαίρνεσαι από τα μεγάλα.
Κι αν δεν καταφέρνεις να μεταστρέψεις εκατό, φρόντισε για τους δέκα που μπορείς · κι αν πάλι οι δέκα υπερβαίνουν τις δυνάμεις σου, μην περιφρονήσεις τους πέντε · κι αν ακόμα δεν μπορέσεις πέντε, ας είναι κι ένας · και στο τέλος - τέλος κι ένα να μην πετύχεις να μεταστρέψεις, μη σε πιάσει απελπισία και μη σταματήσεις να προσφέρεις.
Δεν βλέπεις που και οι εμπορικές συναλλαγές γίνονται και με ασήμι, όταν σπανίζει το χρυσάφι; Αν δεν δείχνουμε περιφρόνηση στα μικρά, θα ‘ρθει κι η ώρα ν’ αναλάβουμε και τα μεγάλα · αν όμως δεν καταδεχόμαστε να καταπιαστούμε με τα μικρά, ούτε και με τα μεγάλα θα ασχοληθούμε εύκολα» ( PG 61, 30). Και: «Λέει η Γραφή πως «πολλάς κώμας των Σαμαρειτών ευηγγελίσαντο» (Πραξ. η΄ 25). Πρόσεξε πώς κατόρθωναν να διαβαίνουν τους δρόμους · και με τι αποτελέσματα! Τέτοιες περιοδείες θα ‘πρεπε κι εμείς να ενεργούμε. Αλλά γιατί μιλώ για περιοδείες; Πολλοί έχουν στην ιδιοκτησία τους χωριά και συνοκισμούς όπου χρειάζεται να γίνει ιεραποστολή, και δείχνουν αδιαφορία και δε λένε μια κουβέντα. Για να γίνει όμως λουτρό στο χωριό τους και ν’ αυξηθούν οι πιστώσεις και να διαμορφωθούν πλατείες και ν’ ανεγερθούν οικοδομές φροντίζουν με το παραπάνω · για να καλλιεργηθούν ψυχές, τίποτε. Κι αν συ δεις αγκάθια φυτρωμένα σε έτοιμο για σπορά χωράφι, τα ξεριζώνεις ή τα καις, τα εξαφανίζεις, για να απαλλάξεις το έδαφος από την καταστροφή που θα του προκαλέσουν · αν όμως δεις τους ίδιους τους σποριάδες να ‘ναι γεμάτοι αγκάθια και δε φροντίσεις να τους καθαρίσεις, πες μου, δε φοβάσαι και δεν τρέμεις εκείνον που θα ‘ρθει να σου γυρέψει το λόγο αυτής σου της στάσεως; Δε θα ‘πρεπε κάθε πιστός να γίνεται ιδρυτής και μιας εκκλησίας; Δε θα ‘πρεπε ο καθένας ν’ αναλαμβάνει να μισθώνει δάσκαλο; Δε θα ‘πρεπε, περισσότερο από κάθε άλλο να νοιάζεται για το πώς θα γίνουν όλοι ανεξαίρετα Χριστιανοί; Πες μου, σε παρακαλώ, πώς θα γίνει χριστιανός ο γεωργός όταν βλέπει εσένα ν’ αδιαφορείς τόσο ακόμα και για τη δική σου σωτηρία; Δεν είσαι σε θέση να κάνεις θαύματα και μ’ αυτά να πείσεις; Χρησιμοποίησε τις δυνατότητες που έχεις · πείσε με τη φιλανθρωπία, τη συμπαράσταση, τη συντροφικότητα, την περιποίηση κι όλα τα παρόμοια» ( PG 60, 146-147).
(Από το περ. «Πάντα τα έθνη»)
Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει: «Οἵτινες τήν ὑγιᾶ Ὀρθόδοξον Πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνεῖν δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους εἰ καί μετά παραγγελίαν οὐκ ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (Βλ. Ν. Βασιλειάδη, Μάρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις «Σωτήρ», ‘Αθῆναι, 1972, σελ. 95).
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ ἅγιος Κύριλλος ‘Αλεξανδρείας γράφει πρός τόν λαόν τῆς Κων/λεως: «’Ασπίλους καί ἀμώμους ἑαυτούς τηρήσατε, μή κοινωνοῦντες τῶ μνημονευθέντι (Νεστορίῳ) μήτε μήν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες... Τοῖς δέ γε τῶν κληρικῶν, εἴτε λαϊκῶν διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμε ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας (τούς παθόντας)»(ΜΑΝΣΙ, 4, 1096).
Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης δι’ ἐκείνους πού ἁπλῶς κοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς λέγει: «’Εχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτους κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῃ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο(ἐχαρακτήρισε)». (P.G. 99. 1049 Α)
Ὁ ἴδιος ἅγιος λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α).
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός λέγει: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διίστασθαι» (P.G. 160. 105 C).
Ὁ ἴδιος ἅγιος λέγει: «Φεύγετε καί ὑμεῖς ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων. Ἰδού ἐγώ Μάρκος ὁ ἁμαρτωλός λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μνημονεύων τοῦ Πάπα ὡς ὀρθοδόξου ἀρχιερέως, ἔνοχος ἔστι πάντα τά τῶν Λατίνων ἐκπληρῶσαι μέχρι καί αὐτῆς τῆς κουρᾶς τῶν γενείων καί ὁ λατινοφρονῶν μετά τῶν Λατίνων κριθήσεται καί ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται» (P.G. 160, 1097 D, 1100 Α).
Οἱ ἁγιορεῖτες Πατέρες πρός τόν αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγον γράφουν: «Καῖ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή καί οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνἰας τῶν μνημονευσάντων αύτίκα ..., ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐττόν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (V. LAURENT - J. DARROUZES, DOSSIER GREC. DE L’ UNION DE LYON (1273-1277), Παρίσι 1976, σ. 399).
Ὁ Β΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου διαγορεύει: «Μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις... Εἰ δέ φανείη τις ... τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καί τοῦτο ἀκοινώνητον εἶναι». ( Πηδάλιον, Ἔκδοσις «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993, σελ. 176).
Τό Συνοδικόν τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λέγει: «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει, τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς εἰκόνας, ἀνάθεμα» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμος Γ, σελ. 230 καί 325).
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, μετά την επάνοδό του στην Κωνσταντινούπολη μετά την ενωτική Ψευδο-σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1438) – πριν την καταδίκη της από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο του 1484, η οποία την ακύρωσε - και μέχρι την κοίμησή του, μαζί με τη συντριπτική πλειονότητα των Ορθοδόξων, διέκοψε την κοινωνία με όσους υπέγραψαν την ψευδο-ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τους Παπικούς και με όσους κοινωνούσαν με αυτούς. Στην επιστολή του προς τον ιερομόναχο Θεοφάνη, ο Άγιος Μάρκος γράφει: «χωρίς να ανεχόμαστε να συλλειτουργούμε με αυτούς, ούτε να μνημονεύουμε όλους αυτούς ως Χριστιανούς». Παρακάτω στην ίδια επιστολή του, ο Άγιος Μάρκος γράφει επίσης: «Να αποφεύγετε λοιπόν και εσείς, αδελφοί, την κοινωνία προς τους ακοινωνήτους και το μνημόσυνο των αμνημονεύτων» (P.G. 160, 1097D. 1100A. 536C. Ι. Καρμίρη, Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Πίστεως, τομ. Α΄, σ. 427-429. Σπ. Λάμπρου, Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά, τομ. Α΄, σ. 21).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έννοια της Εκκλησίας κατά τους Αγίους Πατέρες, την οποία συνοψίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μαθητής του μοναχός Ιωσήφ Καλόθετος
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Στην Αναίρεση εξηγήσεως τόμου Καλέκα, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναφέρει: «Αφού λοιπόν αυτός (ο Καλέκας) είναι έτσι και τόσες φορές αποκομμένος από ολόκληρο το πλήρωμα των Ορθοδόξων (λόγω των αναθεματισμών των βαρλααμιτών από την Ορθόδοξη Σύνοδο του 1341), είναι αδύνατον να βρίσκεται μεταξύ των ευσεβών ο μη αποχωρισμένος από αυτόν, ενώ όποιος για τους λόγους αυτούς είναι αποχωρισμένος από αυτόν, ανήκει πράγματι στον κατάλογο των Χριστιανών και είναι ενωμένος με τον Θεό δια της ευσεβους πίστεως» (ΕΠΕ, 3, 692). Εκτός της διακοπής κοινωνίας με τον Καλέκα λόγω της αιρέσεώς του, στο παρόν απόσπασμα γίνεται λόγος και για την ένωση των διακοψάντων την κοινωνία με τον Θεό μέσω της ευσεβούς πίστεως, δηλ. κάποιος βρίσκεται στην Εκκλησία, μόνον όταν έχει την ευσεβή (Ορθόδοξη) πίστη, και όχι όταν διατηρεί κοινωνία με τον εκάστοτε κρατούντα επίσκοπο, έστω και αν αυτός είναι αιρετικός.
β) Στην Αναίρεση γράμματος Ιγνατίου Αντιοχείας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, εξηγεί τα κριτήρια της εντάξεως και της εξόδου κάποιου από την Εκκλησία, ως εξής: «Ποιός κλήρος, ποιά μερίδα, ποιά γνησιότητα προς την Εκκλησία του Χριστού υπάρχει για τον συνήγορο του ψεύδους, προς την Εκκλησία η «οποία είναι στύλος και εδραίωμα της αληθείας» κατά τον Παύλο, η οποία κατά τη χάρη του Χριστού μένει διηνεκώς ασφαλής και ακράδαντη, στηριγμένη πάγια σε όσα στηρίζεται η αλήθεια; Διότι οι της Εκκλησίας του Χριστού είναι της αληθείας. Και οι μη όντες της αληθείας δεν είναι ούτε της Εκκλησίας του Χριστού, τόσο μάλλον όσο αν καταψεύδονται εναντίον των εαυτών τους, καλώντας τους εαυτούς τους και καλούμενοι μεταξύ τους ποιμένες και αρχιποιμένες ιεροί. Πράγματι εμείς δεν διδαχθήκαμε ότι ο Χριστιανισμός χαρακτηρίζεται από πρόσωπα (εννοείται: επισκόπους) αλλά με την αλήθεια και την ακρίβεια της πίστεως» (ΕΠΕ 3, σ. 606). Δηλαδή, Όταν κάποιος έχει την αλήθεια και την ακρίβεια της πίστεως, ανήκει στην Εκκλησία, ενώ όταν την χάσει, τότε εξέρχεται της Εκκλησίας. Και η είσοδος ή η έξοδος από την Εκκλησία δεν έχει καμία σχέση με τους επισκόπους, οι οποίοι δεν ορθοτομούν τον Λόγο την Αληθείας.
γ) Στην Αναίρεση γράμματος Καλέκα, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς αναιρεί την αιρετική θέση «όπου επίσκοπος (ανεξαρτήτως της αιρέσεώς του), εκεί εκκλησία», αντί της Ορθόδοξης θέσεως «όπου Χριστός η Αλήθεια, εκπροσωπούμενος από τον επίσκοπο τον ορθοτομούντα τον Λόγο της Αληθείας (αν υπάρχει), εκεί η Εκκλησία», ως εξής: «Αλλά νομίζω ότι ο τόσο αδιάντροπα γράφοντας και διαδίδοντας σε όλους αδίστακτα τόσο πολλά ψεύδη, θα έλεγε εύκολα και τούτο, ότι μόνος αυτός ήταν η σύνοδος, επειδή και πολλές φορές λέγει ότι εκκλησία είναι μόνον αυτός και ό,τι θεωρήσει αυτός ορθό και πει, λέγει ότι θεωρεί ορθό και αποφαίνεται όλη η Εκκλησία. Και αν δεν συμφωνήσει κάποιος ευθύς αμέσως προς ο,τιδήποτε, ακόμη και πολύ ασύμφορο στον ίδιο και απίθανο, αυτός είναι ο εντελώς απειθής και ανυπάκουος σε ολόκληρη την Εκκλησία. Έτσι άλλωστε επιμένει να καλεί και εμάς ανυπότακτους και αλλοτρίους της Εκκλησίας, επειδή αρνούμαστε να δυσσεβούμε όπως αυτός απαιτεί… Αυτός εδώ, λοιπόν, πώς δεν θα πει εύκολα ότι μόνος αυτός ήταν η μεγίστη εκείνη σύνοδος, ώστε να είναι ανεξέλεγκτος, ο,τιδήποτε και αν πλάσσει και συγγράψει εναντίον μας ως δήθεν από εκείνη;» (ΕΠΕ, 3, 590).
Ο μαθητής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, μοναχός Ιωσήφ ο Καλόθετος, ακολουθώντας την εκκλησιολογική διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και των προγενεστέρων του Αγίων Πατέρων:
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Διακρίνει την Εκκλησία του Χριστού, των Αποστόλων και των Μαρτύρων από την νέα λεγόμενη εκκλησία που ιδρύεται, εξαιτίας της αποστασίας τους, από τους επισκόπους που ασπάζονται αίρεση, οι οποίοι θεωρούν εσφαλμένα ότι η δική τους είναι η Εκκλησία. Αυτή η νέα λεγόμενη εκκλησία της αιρέσεως είναι πλανεμένη και αποκόπτει τους κοινωνούντες με αυτήν από τον Θεό. Δηλαδή, η θεσμική εκκλησία (ή αυτοκέφαλη εκκλησία), όταν ελέγχεται από αιρετικούς επισκόπους, αποσχίζεται αιρετικά από την Εκκλησία του Χριστού, των Αποστόλων και των Μαρτύρων.
β) Σημειώνει ότι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Εκκλησίας είναι α) η ανυπαρξία οποιασδήποτε αιρετικής διδασκαλίας και β) η καθαρότητα των δογμάτων των θεοφόρων Αγίων.
γ) Διευκρινίζει ότι η διακοπή της κοινωνίας με τους αιρετικούς επισκόπους (ή ψευδο-επισκόπους) αποσκοπεί α) στην αποτροπή της κοινωνίας με τη νέα λεγόμενη εκκλησία που ιδρύεται, εξαιτίας της αποστασίας τους, από αυτούς, και β) στην παραμονή των πιστών στην Εκκλησία του Χριστού, των Αποστόλων και των Μαρτύρων.
δ) Τονίζει ότι αίρεται η υποχρέωση εν Κυρίω υπακοής των Ορθοδόξων πιστών σε επισκόπους που υιοθέτησαν αίρεση, και στους κοινωνούντες με αυτούς κληρικούς.
ε) Αναφέρει ότι όποιος Ορθόδοξος συγχωρήσει αιρετικό πριν αυτός μετανοήσει και επιστρέψει από τη αίρεση στην ορθή πίστη, δεν συγχωρείται από τον Θεό και αμαρτάνει διπλά. Πρώτον, διότι τον συγχωρεί πριν μετανοήσει και επιστρέψει στον Θεό. Και δεύτερον, διότι παριστάνει ότι είναι φιλανθρωπότερος από τον Θεό.
Οι ανωτέρω εκκλησιολογικές θέσεις ερείδονται στα εξής κείμενα του μοναχού Ιωσήφ του Καλοθέτου:
Α. – 8η Ομιλία «Κατά Ιωάννου Καλέκα» (Δ. Τσάμη, Ιωσήφ Καλοθέτου Συγγράμματα, τομ. 1, σ. 294-296,
Β. – «Επιστολή εις το Άγιον Όρος, προς Γρηγόριον τον ούτω λεγόμενον Στραβολαγγαδίτην εν τη Λαύρα όντα» (Δ. Τσάμη, ο.π., Επιστολή 2, κεφ. 7, σ. 373),
Γ. – 2ος Λόγος «Κατά των αυτών Ακινδύνου και Βαρλαάμ των κακοδόξων» (Δ. Τσάμη, ο.π., Λόγος 2, σ. 138).
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυριο ημέραν Τεταρτην 1ην Νοεμβρίου 2018 (κατά τό ορθόδοξον εκκλησιαστικόν ημερολογιον) 14 Νοεμβρίου (κατά τό Πολιτικόν Κρατικόν ημερολόγιον) εορτην των Αγίων Αναργύρων Κοσμά καί Δαμιανού καί Δαυίδ τού εν Ευβοία, ο Μητροπολίτης Κήρυκος θά ιερουργήση σύν Θεω εις τήν Σταυροπηγιακήν Ιεράν Μονήν Αγίας Αικατερίνης Τιμίου Σταυρού Κορωπίου Μεσογαίας Αττικής.
Εκ των Γραφείων της Ιεράς Μητροπόλεως
Σημερον Σάββατον 11 Νοεμβρίου (ε.η.) εορτην των Αγίων Μηνά, Βικτωρος και Βίκεντιου, ως και τού Αγίου Θεοδώρου τού Στουδιτου και της μάρτυρος Στεφανιδος εορτάζει τό ομώνυμον παρεκκλήσιον πού ευρίσκεται εις τό δεξιον κλιτος του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερινης στο Κορωπί. Θά ιερουργηση ο Μητροπολιτης Κηρυκος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἰς τό ερωτημα τό οποίον μού κάμνουν τινές "αν επίκειται καί αλλο σχίσμα";δέν θά απαντησω μέ ιδικούς μου λόγους, αλλά θά επαναλάβω τά λόγια τού Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος αποδυρόμενος τήν χαλεπότητα των καιρών του, ελεγε: "Διαβάλλουσιν ημάς εφ' οις αυτοί γε ενἐχονται εγκλήμασιν.... θεσμοί πατέρων πεπάτηνται".... "θεολογουσιν ασεβως οι βάναυσοι ... πομένες απελαύνονται.... βαρείς δ' αντεισάγονται λύκοι κατά των ποιμνίων"... «Εκκλησίαι σαλεύονται και ψυχαί συνιάζονται» ...«ήνοιξαν τινές αφειδώς στόματα κατά των ομοδούλων ...Λαλείται το ψεύδος αφόβως η αλήθεια συγκεκάλυπται. Και οι μεν κατηγορούμενοι.καταδικάζονται ακρίτως, οι δε κατηγορούντες πιστεύονται ανεξετάστως»..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΚΡΩΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚριτήριο σέ ὅσα πράττουν οἱ νεοημερολογῖται Οἰκουμενισταί δέν εἶναι πλέον τό τί λέγουν οἱ Πατέρες, ἀλλά τό τί θά τούς φέρει πιό κοντά στούς αἱρετικούς. Αὐτό ἀκριβῶς γἰνεται καί μέ τόν τρόπο τελέσεως τοῦ βαπτίσματος, τό ὁποῖο παρά τά ὅσα ἔχουν γράψει οἱ Πατέρες, αὐτοί τό ἀκρωτηριάζουν καί ἀπό τήν τριήμερον συνταφήν καί συνανάστασιν μετά τοῦ Χριστοῦ τό μεταβάλλουν σέ ἁπλῆν ἐπίχυσιν ὕδατος ἐπί τῆς κεφαλῆς καί τοῦ σώματος (ράντισμα) κατά τά παπικοπροτεσταντικά πρότυπα, καί λέγουν παραπλανῶντες τούς ἀνθρώπους, ὅτι δῆθεν εἶναι τό ἴδιο τό ράντισμα καί τό βάπτισμα. Κατά τήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως τοῦ 1895, ἡ διδασκαλία καί ἡ πράξις τῆς ᾿Εκκλησίας ἐπ᾿ αὐτοῦ εἶναι σαφεστάτη: "῾Η Μία ἁγία καθολική καί ἀποστολική ᾿Εκκλησία τῶν ἐπτά Οἱκουμενικῶν Συνόδων ἐβάπτιζε διά τριῶν καταδύσεων ἐν τῷ ὕδατι, ὁ δέ Πάπας Πελάγιος ἀποκαλεῖ διαταγήν τοῦ Κυρίου τήν τριττήν κατάδυσιν, καί κατά τόν ΙΓ' αἰῶνα ἐκράτει ἐν τῇ Δύσει τό διά τριῶν καταδύσεων βάπτισμα καί κήρυκες τούτων διαπρύσιοι αὐταί αἱ ἐν ταῖς ἀρχαιοτέροις ναοῖς τῆς ᾿Ιταλίας σωζόμεναι ῾Ιεραί Κολυμβῆθραι· ἀλλ᾿ ἐν χρόνοις μεταγενεστέροις παρεισαχθέν ἐγένετο παραδεκτόν τό ράντισμα καί τό ἐπίχυμα ἐν τῇ παπικῇ ᾿Εκκλησίᾳ· ἥτις καί ἐμμένει εἰσέτι ἐν τῇ Καινοτομίᾳ, εὐρύνουσα καί οὕτω τό ἀνορυχθέν ὑπ᾿ αὐτῆς χάσμα· Οἱ δέ ὀρθόδοξοι ἐμμένοντες πιστοί ἐν τῇ ἀποστολικῇ παραδόσει καί τῇ πράξει τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, "ὑπέρ τοῦ κοινοῦ κτήματος τοῦ πατρικοῦ θησαυροῦ τῆς ὑγιαινούσης πίστεως ἐστήκαμεν ἀγωνιζόμενοι".
(᾿Εγκύκλιος Πατριαρχική καί Συνοδική, ἤτοι ἀπάντησις εἰς τήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ Πάπα Λέοντος τοῦ ΙΓ'περί ἑνώσεως, ἐκδοθεῖσα ἐν ἔτει 1895 ὑπό τῆς Μεγάλης ἐν Κων/λει ᾿Εκκλησίας ἐπί Πατριαρχείας Κων/λεως ᾿Ανθίμου)
Γινόμαστε ακάθαρτοι όταν η ζωή μας μοιάζει με τη ζωή των ανθρώπων, για τους οποίους ο άγιος προφήτης Δαβίδ λέει στον 72ο ψαλμό του: «Διά τούτο εκράτησεν αυτούς η υπερηφανία, περιεβάλοντο αδικίαν και ασέβειαν εαυτών, εξελεύσεται ως εκ στέατος η αδικία αυτών, διήλθον εις διάθεσιν καρδίας· διενοήθησαν και ελάλησαν εν πονηρία, αδικίαν εις το ύψος ελάλησαν· έθεντο εις ουρανόν το στόμα αυτών, και η γλώσσα αυτών διήλθεν επί της γης» (Ψα. 72, 6-9)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν άνθρωποι που η γλώσσα τους είναι τόσο μεγάλη που σαρώνει την γη. Αν λοιπόν είμαστε σαν τούς ανθρώπους που περιγράφει στον ψαλμό του ο προφήτης Δαβίδ, αν η γλώσσα μας σαρώνει την γη, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την υπερηφάνια, την έπαρση και την αναισθησία, αν ο νους μας δεν είναι συγκεντρωμένος και γυρίζει παντού, αν όλους τους ανθρώπους τους ειρωνευόμαστε, τους συκοφαντούμε και τους κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τους εαυτούς μας ακάθαρτους.
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες λέγουν:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ.»[3] (ὁ Κύριος)«Ἔστι δέ καί ἡ μέχρι τοῦ νῦν κρατοῦσα λαοπλάνος θρησκεία τῶν Ἰσμαηλιτῶν, πρόδρομος οὖσα τοῦ Ἀντιχρίστου»[4] (Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός).«Ἐγώ ἐδιάβασα καί περί ἱερέων, καί περί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων· τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα· ὅλαι αἱ πίστεις εἶνε ψεύτικες· τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶνε καλή καί ἁγία... νά εὐφραίνεσθε ὁπού εἶσθε ὀρθόδοξοι χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί αἱρετικούς ὁπού περιπατοῦν εἰς τό σκότος»[5] (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Ο Άγιος Σάββας τιμάται από την Γνησία Ορθλόδοξο Εκκλησία στίς 5 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος Σάββας σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, όπου έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απέξω και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη. Έμεινε εκεί έως τα 18 και στη συνέχεια πήγε στην έρημο της Ανατολής. Εκεί έφτιαξε τη Μονή του Αγίου Σάββα, η οποία απέκτησε πολλούς μοναχούς. Ο Άγιος Σάββας ξεχώριζε για τη σεμνότητα και την ταπεινότητά του. Έλεγε συνεχώς: «Δεν είμαι τίποτα, Θεούλη μου». Από πολύ μικρός έως και την κοίμησή του, το 532, αγωνιζόταν κατά το «Αγιοι γίνεσθε».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Άγιος Σάββας έκανε πολλά θαύματα. Κυρίως θεράπευε τους αρρώστους.
Σήμερα φανερώνεται σε οικογένειες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά και σε ασθενείς με καρκίνο.
Στηρίζει τον αγώνα των ανθρώπων που δοκιμάζονται από τη σοβαρή αυτή ασθένεια.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και το ογκολογικό νοσοκομείο φέρει το όνομά του.
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων τους οποίους ο Άγιος Σάββας θεράπευσε, την ώρα που οι γιατροί δεν τους έδιναν πολλές ελπίδες.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία των γονιών ενός κοριτσιού που είχε όγκο στο κεφάλι και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα.
Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς ότι η επέμβαση ήταν πολύ δύσκολη και δεν μπορούσαν να πουν τίποτε για το αποτέλεσμα. Ο φόβος και η απόγνωση οδήγησαν τους γονείς στην Εκκλησία και την εικόνα του Αγίου Σάββα.
Προσευχήθηκαν, παρακάλεσαν, έκλαψαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου και του ζήτησαν να θεραπεύσει το κοριτσάκι τους.
Την επόμενη ημέρα, νωρίς το πρωί, θα γινόταν το χειρουργείο.
Όλα ήταν έτοιμα: το μικρό κορίτσι στο χειρουργικό κρεβάτι και οι γονείς απέξω, να ελπίζουν και να προσεύχονται.
Τελικά, οι γιατροί, συγκινημένοι, ενημέρωσαν τους γονείς ότι όχι μόνο όλα είχαν πάει καλά, αλλά, μόλις ξεκίνησε το χειρουργείο, διαπίστωσαν ότι ο όγκος δεν υπήρχε! Κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει αυτό το γεγονός.
Οι γονείς όμως ήξεραν.
Ο Άγιος Σάββας είχε εισακούσει τις προσευχές τους και είχε θεραπεύσει το παιδί.
Το τίμιο λείψανο του Αγίου ετάφη στη μονή του. Κατά το έτος 547 ευρέθη εντός του μνήματος σώο και αδιάλυτο, και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Αιώνες αργότερα, το 1204, το πήγαν στην Ιταλία οι Βενετοί και το 1965 οι Πατέρες της μονής, με θαυμαστό τρόπο, κατάφεραν να το πάρουν πίσω. Ετσι, το ιερό λείψανο βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη μονή Ιεροσολύμων.
Υπάρχει, βέβαια, δάκτυλος «μετά σαρκός» του Αγίου στη Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς και απότμημα του ιερού λειψάνου στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΑπάντησηΔιαγραφή144
Αἴνεσις τοῦ Δαυΐδ.
ΥΨΩΣΩ σε, ὁ Θεός μου ὁ βασιλεύς μου, καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 2 καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 3 μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, καὶ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔστι πέρας. 4 γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ἔργα σου καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελοῦσι. 5 τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς δόξης τῆς ἁγιωσύνης σου λαλήσουσι καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται. 6 καὶ τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου ἐροῦσι καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται. 7 μνήμην τοῦ πλήθους τῆς χρηστότητός σου ἐξερεύξονται καὶ τῇ δικαιοσύνῃ σου ἀγαλλιάσονται. 8 οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. 9 χρηστὸς Κύριος τοῖς σύμπασι, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. 10 ἐξομολογησάσθωσάν σοι, Κύριε, πάντα τὰ ἔργα σου, καὶ οἱ ὅσιοί σου εὐλογησάτωσάν σε. 11 δόξαν τῆς βασιλείας σου ἐροῦσι καὶ τὴν δυναστείαν σου λαλήσουσι 12 τοῦ γνωρίσαι τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δόξαν τῆς μεγαλοπρεπείας τῆς βασιλείας σου. 13 ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. 13α πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. 14 ὑποστηρίζει Κύριος πάντας τοὺς καταπίπτοντας καὶ ἀνορθοῖ πάντας τοὺς κατερραγμένους. 15 οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσι, καὶ σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ. 16 ἀνοίγεις σὺ τὰς χεῖράς σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας. 17 δίκαιος Κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. 18 ἐγγὺς Κύριος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν, πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ. 19 θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται καὶ σώσει αὐτούς. 20 φυλάσσει Κύριος πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολοθρεύσει. 21 αἴνεσιν Κυρίου λαλήσει τὸ στόμα μου· καὶ εὐλογείτω πᾶσα σὰρξ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Τίποτε δεν απειλεί περισσότερο την πίστη και τη σωτηρία μας από την πλάνη. Η πλάνη -κάθε πλάνη-συσκοτίζει ή παραχαράσσει την πίστη, οδηγώντας σε "πίστη", που δεν μπορεί να σώσει, να ενώσει τον άνθρωπο με την άκτιστη Χάρη του Τριαδικού Θεού, διότι ενεργεί ως βλασφημία. Υπάρχει το "πνεύμα της αληθείας", που προέρχεται από τον Θεό, και το "πνεύμα της πλάνης", που προέρχεται από τον διάβολο (Α' Ιωάν. 4, 6). Ο σκοπός του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας μας είναι να προφυλάσσει τον άνθρωπο από το "πνεύμα της πλάνης". Διότι όπως λέγει ο άγιος Ιάκωβος ο αδελφόθεος (5, 20): "Ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών" ("Εκείνος που επέστρεψε ένα αμαρτωλό από την πλάνη, στην οποία αυτός βαδίζει, θα σώσει μια ψυχή από τον θάνατο και θα εξαλείψει πλήθος αμαρτιών (που θα διέπραττε ο πλανεμένος άνθρωπος)".
ΑπάντησηΔιαγραφήΈργο, συνεπώς, της θεολογίας είναι η κήρυξη του θείου λόγου, του λόγου του Χριστού μας, των Αποστόλων και των Πατέρων μας, όλων των αιώνων, αλλά και η αποκάλυψη κάθε πλάνης, που σαν παράσιτο πνευματικό παρεμβάλλει η αίρεση, εμποδίζοντας την πνευματική οικοδομή μας.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης παρατηρεί: «Καθώς έν μέλος κοπή από το σώμα, νεκρούται παρευθύς με το να μη μεταδίδεται πλέον εις αυτό ζωτική δύναμις, τοιουτοτρόπως και αυτοί αφ' ου μίαν φοράν εσχίσθησαν παρευθύς και την πνευματικήν χάριν και ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος έχασαν, μη μεταδιδομένης ταύτης εις αυτούς δια των αφών και συνδέσμων, ήτοι δια της κατά Πνεύμα ενώσεως».
ΑπάντησηΔιαγραφή