ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ, ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΘΕΜΑΤΑ (

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ» Ἐκδίδεται εἰς τά πλαίσια τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς καί Φιλανθρωπίας καί διανέμεται εἰς τούς Ι.Ναούς Ἅγ. Δημήτριο (Μητροπ. Χρυσάνθου 10 καί Λιοσίων 100, ‘Αχαρναί. Τηλ. 210.2466057), Παναγίας ‘Αθηνιωτίσσης –Νεομαρτύρων (Ἀνδρ. Συγγροῦ τέρμα, περιοχή Πλάτωνος Ἀχαρνῶν. Τηλ. 210. 2446672), Ἁγ. Σπυρίδωνος (Λεωφ. Καρέα 56) καί Ἁγ. Αἰκατερίνης (Περιοχή Σταμάλα, Λεωφόρος Κορωπίου Μαρκοπούλου 28ο χιλιόμ.Τηλ. 210.6020176

ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 710  –  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ

ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ;

Αὐτὴ μοῦ φαίνεται ὅτι εἶναι πράγματι ἡ τέχνη τῶν τεχνῶν καί ἡ ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν, ἡ ἀγωγή τοῦ πιὸ ποικίλου καὶ πολυτρόπου ζώου, ποὺ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. ( Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος )

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Μάταιος ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας

(Aγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ομιλία προ της εξορίας

§1. … Τίποτε δεν είναι πιο δυνατό από την Εκκλησία, άνθρωπε. Σταμάτησε τον πόλεμο για να μην διαλύσει την δύναμή σου. Μην ανεβάζεις πόλεμο στον ουρανό. Αν πολεμάς άνθρωπο ή νίκησες ή νικήθηκες. Αν όμως πολεμάς την Εκκλησία, είναι αδύνατο να νικήσεις, γιατί ο Θεός είναι πιο ισχυρός από όλους. «Μη παραζηλοῦμεν τόν Κύριον; μή ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;» (Α΄ Κορ. 10.22).

Ο Θεός την στερέωσε, ποιος επιχειρεί να την κλονίσει; Δε γνωρίζεις τη δύναμή του. «Ἐπιβλέπει ἐπί τήν γῆν, καί ποιεῖ αὐτήν τρέμειν» (Ψαλμ. 103.32). Δίνει εντολή και αυτά που κλονίζονταν στερεώνονται. Αν στερέωσε την πόλη που κλονιζόταν, πολύ περισσότερο μπορεί να στερεώσει την Εκκλησία.

Η Εκκλησία είναι πιο δυνατή από τον ουρανό. «ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» (Ματθ. 24.35). Ποιοι λόγοι; «Σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ μου τήν πέτρα οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν, καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16.18).

§2. Αν δεν πιστεύεις στα λόγια, πίστευε στα πράγματα. Πόσοι τύραννοι θέλησαν να νικήσουν την Εκκλησία; Πόσα τηγάνια; πόσα καμίνια, δόντια θηρίων, ξίφη ακονισμένα; Όμως δεν την νίκησαν. Που είναι εκείνοι, που την πολέμησαν; Έχουν σιγήσει και παραδόθηκαν στην λήθη. Και που είναι η Εκκλησία; Λάμπει περισσότερο από τον ήλιο. Τα δικά τους σβήστηκαν, τα δικά της είναι αθάνατα. Αν όταν ήταν λίγοι δεν νικήθηκαν, τώρα που η οικουμένη γέμισε ευσέβεια, πως μπορείς να την νικήσεις;

«ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» (Ματθ. 24.35). Και πολύ εύλογα, διότι η Εκκλησία είναι πιο ποθητή στο Θεό από τον ουρανό. Δεν ανέλαβε σώμα ουρανού, αλλά ανέλαβε σάρκα Εκκλησίας˙ για την Εκκλησία υπάρχει ο ουρανός, όχι για τον ουρανό η Εκκλησία.

Τίποτε από αυτά που έγιναν να μην σας ανησυχεί. Αυτό χαρίστε μου πίστη αμετάβλητη. Δεν είδατε τον Πέτρο ότι βάδιζε πάνω στα νερά, και όταν λίγο δίστασε παρά λίγο να καταποντισθεί, όχι εξαιτίας της άτακτης ορμής των νερών, αλλά εξαιτίας της αδύναμης πίστης του; Μήπως λοιπόν ήρθα εδώ με ψήφους ανθρώπινες; Μήπως με έφερε άνθρωπος για να με απολύσει άνθρωπος;

(μετ. Σπ. Μουστάκα, ΕΠΕ 33 σσ. 387-9)

"ΤΟ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙΝΟΝ ΚΑΙΝΟΤΑΤΟΝ"ΠΟΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΝ "ΤΟ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙΝΟΝ ΚΑΙΝΟΤΑΤΟΝ"

Η ενανθρώπηση αποτελεί κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό το μοναδικό και πρωτοφανές γεγονός μέσα στην ιστορία, «το πάντων καινών καινότατον», όπως λέγει, «το μόνον καινόν υπό τον ήλιον» με το οποίο εμφαίνονται από κοινού η αγάπη, η δικαιοσύνη, η σοφία και η δύναμη του Θεού, σε αντίθεση με το φθόνο του διαβόλου προς τον πεπτωκότα άνθρωπο. Γι’ αυτό ισχυρίζεται ο ιερός Δαμασκηνός, δεν υπάρχει πιο σημαντικό και πιο μεγαλειώδες γεγονός, μέσα στην ιστορία της Θείας Οικονομίας, που να συντελέστηκε για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.

Ο άνθρωπος δεν μπορούσε με τις δικές του δυνάμεις να απαλλαγεί από την τυραννική εξουσία του διαβόλου, της αμαρτίας και του θανάτου. Έπρεπε να αναλάβει τη σωτηρία του κάποιος, που να είναι αναμάρτητος και ως εκ τούτου να μην υπόκειται στο θάνατο. Διότι, αυτός μόνο θα μπορούσε να ανακαινίσει και να ενδυναμώσει την παράλυτη ανθρώπινη φύση από τις δυνάμεις της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου και να την οδηγήσει στην αιώνιο ζωή. Κι’ αυτός δεν ήταν άλλος από τον ίδιο το Δημιουργό του ανθρώπου. Αυτός είναι ο λόγος κατά το Δαμασκηνό, που ο ίδιος ο Δημιουργός και Κύριος, δείχνοντας το μέγα πέλαγος της φιλανθρωπίας του, αναλαμβάνει με την ενανθρώπησή του το σωτηριώδες αυτό έργο, δεχόμενος να παλέψει με το διάβολο, για χάρη του πλάσματός Του και να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την τυραννική εξουσία του, αυτό δηλαδή που πραγμάτωσε και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Επειδή τότε ο διάβολος εξαπάτησε τον άνθρωπο με την ελπίδα της ισοθεΐας, τώρα ο Υιός και Λόγος του Θεού γίνεται άνθρωπος, για να εξαπατήσει Εκείνος με το περίβλημα της σάρκας Του το διάβολο και να απελευθερώσει το σκλαβωμένο απ’ αυτόν άνθρωπο. «Η γαρ εναθρώπησις του Θεού Λόγου διά τούτο γέγονεν», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ιερός Δαμασκηνός, «ίνα η αμαρτήσασα και πεσούσα και φθαρείσα φύσις νικήσει τον απατήσαντα τύραννον και ούτω της φθοράς ελευθερωθεί». Ο σωτηριώδης αυτός σκοπός της θείας ενανθρωπήσεως αποκαλύπτει, κατά τον άγιο Δαμασκηνό, την αγαθότητα, τη δικαιοσύνη, τη σοφία και τη δύναμη του Θεού. Η αγαθότητα του Θεού φανερώνεται με το ευσπλαχνικό ενδιαφέρον Του για τη σωτηρία του πλάσματός Του. Η δικαιοσύνη Του αποδεικνύεται, όχι μόνο με το γεγονός, ότι επιλέγει την ενανθρώπηση, για να εξαπατήσει το διάβολο, όπως αυτός εξαπάτησε τον άνθρωπο, αλλά και με το ότι δεν αναθέτει σε κάποιον άλλο να νικήσει το διάβολο, ούτε αποσπά τον άνθρωπο από το κράτος του διαβόλου και του θανάτου με βία, αλλά γενόμενος ο ίδιος άνθρωπος, αναδεικνύει στο πρόσωπό Του και πάλι νικητή τον ηττημένο από το διάβολο και την αμαρτία άνθρωπο, σώζοντας έτσι το όμοιο με το όμοιο. Η σοφία του Θεού γίνεται εμφανής με την επινόηση της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου Του, ως της πιο κατάλληλης λύσης για την επίτευξη του σωτηριώδους στόχου Του και η δύναμή Του με την πραγμάτωση του υπερφυούς και μεγαλειώδους γεγονότος της Θείας Ενανθρωπήσεως. Η συνισταμένη των τεσσάρων αυτών ιδιοτήτων του Θεού, που εκφαίνονται κατά την υλοποίηση του σχεδίου της σωτηριώδους Θείας Οικονομίας, αποτελεί για το Δαμασκηνό ουσιαστικά και το κίνητρο της Θείας Ενανθρωπήσεως. ('Από την ὁμιλία Πρωτ. Γεργίου Σούλου, εἰς τήνΕυαγγελικήν περικοπήν της ΣΤ Λουκά)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἡ πηγὴ ὅλου τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ζωῆς! μόνον τὸ φῶς τοῦ Πνεύματος δύναται νὰ ἐξαλείψῃ ὅλον τὸ βδέλυγμα τῶν ἁμαρτιῶν μου, καἰ τὴν βλάβην αὐτῶν· φώτισον τὸ σκότος τῆς ψυχῆς μου διὰ τοῦ ἀληθινοῦ Φωτός σου, ἵνα ἀναβλέψω καὶ ἀναζήσω. Σὺ δὲν θέλεις τὸν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ· διότι καθὼς εἶναι ἀληθινόν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ὁ Θεός, οὕτως εἶναι ἀληθινόν, καὶ ὅτι θέλεις τὴν διόρθωσιν τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ τὴν ζωήν. Ἐλευθέρωσόν με ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία μὲ τυφλώνει, μὲ θανατώνει καὶ μὲ κατέχει ὑπὸ τὴν λατρείαν τοῦ Σατανᾶ, δώρησαί μοι τὸ ἔλεός σου, τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθης ἀψευδῶς εἰς πάντας τοὺς ἁμαρτωλούς, ἵνα κεντήσῃ τὴν καρδίαν μου μὲ σωστικὴν μετάνοιαν, ὥστε νὰ μακρυνθῶσιν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος καὶ ὁ διάβολος· ἡ δὲ καρδία μου νὰ παραδοθῇ εἰς Σέ. Κατάπεμψον εἰς ἐμὲ τὸ Ἅγιόν σου Πνεῦμα, ἵνα ἐγείρῃ εἰς τὴν καρδίαν μου τὸν πρὸς Σὲ ἔρωτα, καὶ μὲ χαροποιῇ εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἁγίων Σου ἐντολῶν, καὶ μοὶ δίδῃ, προθυμίαν εἰς πᾶν ἀγαθόν. Μὴ ἀφήσῃς τὴν ἁμαρτίαν νὰ κυριεύῃ εἰς ἐμέ, ἵνα μὴ ἔχῃ πλέον ὁ Σατανᾶς δύναμιν εἰς τὸ νὰ μὲ ἐκτυφλοῖ, νὰ μὲ σκανδαλίζῃ καὶ νὰ μὲ νικᾶ· χάρισαί μοι ἀληθῇ καὶ βεβαίαν ἐπίγνωσιν, εἰς τὸ νὰ γνωρίζω, ὅτι ἐν ἁμαρτίαις οὐκ ἔστι σωτηρία, ό δὲ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας, υἱὸς τοῦ σκότους καὶ τοῦ ἅδου. Δυνάμωσόν με διὰ νὰ μὴ λησμονήσω ποτὲ τὸν λόγον Σου, ὁ ὁποῖος βοᾷ λέγων, ὅτι οὐδεὶς ἄθεος παρασταθήσεται ἐνώπιόν Σου, οὔτε ἄδικος θέλει ἐμβῇ εἰς τὴν βασιλείαν Σου. Τοὺς δὲ ἐργαζομένους τὸ κακὸν περιμένει φοβερὰ κρίσις, αἰώνιος κατάρα, καὶ ἀτελεύτητος θάνατος· δός μοι χάριν εἰς τὸ νὰ μετανοήσω καὶ νὰ ὁμολογήσω πρὸς τὸν πνευματικόν μου καθαρῶς τὰς ἁμαρτίας μου καὶ νὰ τὰς μισήσω ἐξ ὅλης καρδίας, ὥστε νὰ καθαρισθῶ ἀπὸ παντὸς κακοῦ, νὰ ἐλευθερωθῶ ἀπὸ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους, καὶ νὰ γείνω εὐάρεστος ἐνώπιόν Σου, καὶ ἄξιος τοῦ ἐλέους Σου, τοῦ φωτός Σου, καὶ τῆς κοινωνίας τῶν Παναχράντων Μυστηρίων τοῦ ὑπερτίμου Σώματός σου καὶ Αἵματος· Πρεσβείαις τῆς Πανυμνήτου Μητρός Σου καὶ τῶν ἀΰλων Σου λειτουργῶν καὶ πάντων των Ἁγίων. Ἀμήν.

ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ:

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, Εσύ είσαι ο πλούσιος σε έλεος και ευσπλαχνία και συγκαταβαίνεις να εισακούεις τις προσευχές μας, προσευχές και κραυγές ικεσίας αμαρτωλών δούλων σου. Συ με τη σοφή φιλάνθρωπη πρόνοιά σου διευθύνεις και κυβερνάς τη ζωή όλων μας, τη ζωή όλων των ανθρώπων. Και όταν μας παιδαγωγείς με τα διάφορα δυσάρεστα για μας γεγονότα και θλίψεις, επιδιώκεις να μας επαναφέρεις στο αρχαίο κάλλος και την πρώτη ευγένεια που χάσαμε με τη συμβουλή του εχθρού της σωτηρίας μας διαβόλου. «Θέλεις πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α Τιμ. Β 4).

Γι 'αυτό, Θεέ Πανοικτίρμων, παρ' όλο που αμαρτήσαμε και αδιαφορήσαμε για τις άγιες εντολές σου και πολιτευθήκαμε αναξίως της κλήσεώς μας και του Ευαγγελίου του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, τολμούμε να προσπέσουμε στο θρόνο της χάριτός σου και να Σε παρακαλέσουμε και να Σε ικετεύσουμε, Εσένα τον πανοικτίρμονα και υπεράγαθο Θεό μας. Διώξε μακριά από τη χώρα μας «πάντας τους εχθραίνοντας ημάς ματαίως». Διάλυσε τα καταχθόνια σχέδιά τους. Σύντριψε τα δόντια όλων αυτών που ως άγρια θηρία έρχονται να μας κατασπαράξουν και να μας καταφάγουν. Απελευθέρωσε το λαό σου από κάθε φόβο επερχομένων κακών και διαφύλαξε και προστάτευσε όλους μας με το παντοκρατορικό σου χέρι από τις ποικίλες συμφορές. Σε Σένα ελπίζουμε και Σε Σένα μόνο στηριζόμαστε, γιατί Συ είσαι παντοδύναμος Θεός και με την ακατανίκητη δύναμή σου μπορείς να μας προστατεύσεις και να μας ασφαλίσεις από όλα τα δεινά και τις επερχόμενες συμφορές. Θεέ πολυεύσπλαχνε, πανάγαθε και πολυέλεε, στο άπειρο έλεος και τη φιλάνθρωπη ευσπλαχνία σου καταφεύγουμε και Σε παρακαλούμε και Σε ικετεύουμε να ακούσεις την κραυγή μας, να δεχθείς την θερμή παράκληση και ικεσία μας και να προστατεύσεις την χώρα μας και τον καθένα μας. Συ είσαι η πηγή του ελέους, και της ευσπλαχνίας ανεξιχνίαστος άβυσσος, και σε Σένα την δόξα αναπέμπουμε, τον Άναρχο Πατέρα και τον Μονογενή Σου Υιό και το Ζωοποιό Σου Πανάγιο Πνεύμα και τώρα και σε όλους τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ

«Ας αγωνιζόμαστε να ανήκουμε σε αυτούς που δείχνουν υπομονή, έτσι ώστε να λάβουμε τις επηγγελμένες δωρεές. Και πώς θα γίνει αυτό αγαπητοί; Όταν η σκέψη μας στηρίζεται πιστά στο Θεό· όταν εκζητούμε όσα είναι σ’ Αυτόν ευάρεστα και ευπρόσδεκτα· όταν πράττουμε όσα ανήκουν στο αλάνθαστο θέλημά Του και ακολουθούμε τον αληθινό δρόμο, διώχνοντας από πάνω μας κάθε αδικία και πονηρία, πλεονεξία και έριδα, κακοήθεια και δολοπλοκία, συκοφαντία και καταλαλιά· διώχνοντας το μίσος κατά του Θεού, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία, την κενοδοξία και την έλλειψη φιλοξενίας»  (Άγιος Κλήμης Ρώμης)

ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΥΤΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Σκέψου πόσο μεγάλο πράγμα είναι μέσα στη βαθειά νύκτα, όταν κοιμούνται όλοι οι άνθρωποι και τα κατοικίδια ζώα, όταν υπάρχη απόλυτη ησυχία , εσύ μόνο να σηκωθής και με θάρρος να συνομιλήσης με τον Κύριο των όλων μας. Είναι γλυκύς ο ύπνος; Αλλά δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από την προσευχή. Αν συνομιλήσης ιδιαίτερα μαζί Του, πολλά θα μπορέσης να επιτύχης, χωρίς να σε ενοχλή κανείς, ούτε να εμποδίση την προσευχή σου˙ και την ώρα έχεις σύμμαχο για να επιτύχης αυτό που θέλεις. Αλλά στριφογυρίζεις σε μαλακό στρώμα και διστάζης να σηκωθής; Σκέψου πόσοι μάρτυρες που είναι σήμερα ξαπλωμένοι στη σιδερένια σκάλα, χωρίς να υπάρχη στρώμμα από κάτω, αλλ’ απλωμένα κάρβουνα.

( Εγκώμ. Εις τους Αγ. Πάντας, ΕΠΕ 36, 618-620. PG 50, 711 )

Η ισχυρότερη βοήθεια

Η βοήθεια αυτή ούτε με το χρόνο μαραίνεται, ούτε από την απόστασι του δρόμου εμποδίζεται, αλλά όπου και αν διαμένη κάποιος που έχει παρρησία προς τον Θεό, όπως εσείς, μπορεί από εκεί να ωφελήση πάρα πολύ εκείνους που βρίσκονται μακριά.

( Επιστ 70, Αφθονίω, Θεοδότω…. , ΕΠΕ 38, 132. PG 52, 647 )

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

Ε΄

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

Posted on Jun. 22nd, 2012 02:10 pm (local) | Link | Thread | Reply | Edit | Delete | Screen | Freeze | Track This

ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΚΙΕΣ

Κατάλογος των αρετών

Οι αρετές λοιπόν είναι οι εξής: Φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη, πίστη, ελπίδα, αγάπη, φόβος, ευσέβεια, γνώση, βουλή, ισχύς, σύνεση, σοφία, συντριβή, πένθος, πραότητα, έρευνα των θείων Γραφών, ελεημοσύνη, καθαρότητα καρδιάς, ειρήνη, υπομονή, εγκράτεια, καρτερία, αγαθή προαίρεση, πρόθεση, αίσθηση, επιμέλεια, στήριξη στο Θεό, θέρμη, εγρήγορση, πνευματική φλόγα, μελέτη, προθυμία, νήψη, μνήμη, περισυλλογή, ευλάβεια, αιδώς, εντροπή, μεταμέλεια, αποχή από τα κακά, μετάνοια, επιστροφή στο Θεό, σύνταξη με το Χριστό, απάρνηση του διαβόλου, τήρηση των εντολών, φρούρηση της ψυχής, καθαρότητα της συνειδήσεως, μνήμη θανάτου, πόνος ψυχής, εργασία των καλών, κόπος, μόχθος, σκληραγωγία, νηστεία, αγρυπνία, πείνα, δίψα, ολιγάρκεια, αυτάρκεια, ευταξία, κοσμιότητα, σεμνότητα, απουσία αλαζονείας, περιφρόνηση των χρημάτων, αφιλαργυρία, απάρνηση των βιοτικών, υποταγή, υπακοή... ευπείθεια, φτώχεια, ακτημοσύνη, φυγή του κόσμου, κόψιμο των θελημάτων, απάρνηση του εαυτού, συμβουλή, μεγαλοψυχία, κατά Θεόν σχολή, ησυχία, παίδευση, ύπνος καταγής, αλουσία, φιλακολουθία, αγώνας, προσοχή, ξηροφαγία, ανεπαρκές ντύσιμο, λιώσιμο του σώματος από την άσκηση, μόνωση, ηρεμία, γαλήνη, ευθυμία, θάρρος, τόλμη, θείος ζήλος, καιόμενη καρδιά, προκοπή, μωρία για το Χριστό, φύλαξη του νου, ευταξία των ηθών, οσιότητα, παρθενία, αγιασμός, καθαρότητα του σώματος, αγνότητα της ψυχής, ανάγνωση για το Χριστό, θεία μέριμνα, επίγνωση, επιτηδειότητα, αλήθεια, απουσία περιέργειας, ακατακρισία, συγχώρηση των σφαλμάτων των άλλων, οικονομία, επιδεξιότητα, οξύνοια, επιείκεια, ορθή μεταχείριση των πραγμάτων, επιστήμη, ευφυΐα, εμπειρία, ψαλμωδία, προσευχή, ευχαριστία, εξομολόγηση, ικεσία, γονυκλισία, παράκληση, δέηση, αίτηση, συνομιλία με το Θεό, υμνωδία, δοξολογία, εξαγόρευση, φροντίδα της ψυχής, θρήνος, θλίψη, οδύνη, αδημονία, οδυρμός, στεναγμός, κλάμμα, επίπονα δάκρυα, κατάνυξη, σιωπή, αναζήτηση του Θεού, θρηνητική κραυγή, αμεριμνία για όλα, ανεξικακία, ακενοδοξία, αφιλοδοξία, απλότητα της ψυχής, συμπάθεια, αποφυγή επιδείξεως, χρηστοήθεια, τα κατά φύση έργα, τα υπέρ φύση έργα, φιλαδελφία, ομόνοια, κατά Θεόν συναναστροφή, γλυκύτητα, πνευματική διάθεση, ημερότητα, ευθύτητα, ακακία, ηπιότητα, ακεραιότητα, απλότητα, έπαινος του πλησίον, καλολογία, καλοεργία, προτίμηση του πλησίον, κατά Θεόν στοργή, ενάρετη έξη, επιμονή στην αρετή, στερέωση την αρετή, ευγνωμοσύνη, ταπείνωση, απουσία εμπαθών κλίσεων, μεγαλοσύνη, ανοχή, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθότητα, διάκριση, προσιτότητα, καταδεκτικότητα, αταραξία, θεωρία, οδηγία, σταθερότητα, διόραση, απάθεια, πνευματική χαρά, έλλειψη σφαλμάτων, δάκρυα της συνέσεως, ψυχικό δάκρυ, θείος πόθος, οικτιρμός, ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, καθαρότητα ψυχής, καθαρότητα του νου, προόραση, καθαρή προσευχή, λογισμός που δεν αιχμαλωτίζεται, αντοχή, δραστηριότητα ψυχής και σώματος, φωτισμός, ανόρθωση της ψυχής, μίσος της ζωής, ορθή διδασκαλία, αγαθός πόθος θανάτου, νηπιότητα εν Χριστώ, εδραίωση, νουθεσία και παρακίνηση, άσκηση με μέτρο αλλά και βία, αξιέπαινη αλλοίωση, έκσταση προς το Θεό, τελειότητα εν Χριστώ, γνήσια έλλαμψη, θείος έρωτας, αρπαγή του νου, ενοίκηση Θεού, φιλοθεΐα, εσωτερική φιλοσοφία, θεολογία, ομολογία, καταφρόνηση του θανάτου, αγιοσύνη, επίτευξη του σκοπού, τέλεια υγεία της ψυχής, αρετή, έπαινος από το Θεό, χάρη, θεία βασιλεία και υιοθεσία· όλες μαζί 238.

ΤΑ ΚΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν.

Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς.

Μια νύκτα, φάνηκε σε αυτόν στον ύπνο του ο Άγιος και του είπε:

«Γνώριζε Ονησιφόρε, ότι αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει. Γνώριζε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτόν σου βλάπτεις, αλλά και εκείνους που φέρνουν τα κεριά και τις λαμπάδες. Γιατί, όσο περισσότερο καίγονται οι λαμπάδες μπροστά από τις Εικόνες, τόσο περισσότερο καίγονται οι αμαρτίες εκείνου που με πίστη τις φέρνει. Όταν όμως τις αφαιρούν, και εκείνος ο οποίος τις φέρνει, χάνει τον μισθό του, και εκείνος που τις αφαιρεί θα έχει κολάσει την ψυχή του».

Ο Ονησιφόρος, δεν έδωσε και πολύ σημασία, αλλά πράγματι σταμάτησε για λίγο καιρό να βιάζεται να τις σβήνει.

Μια νύκτα, κάποιος Χριστιανός, πήγε δύο πολύ ωραίες λαμπάδες και αφού προσκύνησε παραμέρισε λίγο να προσευχηθεί και μετά έφυγε.

Τότε ο Ονησιφόρος πήγε να τις σβήσει, επαναλαμβάνοντας δηλαδή αυτή του την κακή συνήθεια.

Τότε, αμέσως ο Άγιος του είπε με φοβερή φωνή:

«Πάλι τα ίδια άρχισες Ονησιφόρε;».

Αμέσως τότε από τον φόβο του, έπεσε ο Ονησιφόρος λιπόθυμος και μόλις ήλθε πάλι στον εαυτό του, μετανόησε για την πράξη του και έκτοτε δεν την επανέλαβε, αλλά και μάθαμε την ωφέλεια που προκύπτει από μια τόσο απλή και ευλαβική πράξη, που όταν γίνεται με πίστη, έχει τεράστια δύναμη.

ΑΝΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΟΣ

Ο άγιος Νεκτάριος μας διδάσκει ότι ο εξομολογούμενος κατά την παράδοση του Χριστού "αναπτύσσεται πνευματικώς

α) διότι δια της διδασκαλίας αι του διδασκάλου γνώσεις μεταδίδονται ολίγον κατ' ολίγον εις τον έξομολογούμενον, ως εις μαθητευόμενον,

και β) διότι ο νους αυτού καθοριζόμενος από του σκότους της αμαρτίας και της πλάνης φωτίζεται και κατανοεί τα θαυμάσια του Θεού και αναπτύσσεται".

Αλλά και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μας διδάσκει για την εξομολόγηση «ότι ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθεί. Καί ανίσως ενας οπου απέθανεν εάν μέν καί επρόφθασε καί εξωμολογήθη, καί ας μή κοινώνησεν ειναι ἐλπίδα εις αυτόν. Ἐάν δέ καί δέν εξωμολογήθη, ἀς κοινωνήση ὅσες φορές θέλει, τίποτες δέν ωφελεῖται, μάλιστα βλάπτεται., ἐπειδή καί κοινωνεί ἀνάξια καί ἀλλοίμονον εἰς αὐτόν. Πρῶτον πρέπει νά γίνεται ἡ εξομολόγησις, ἔπειτα ἡ ἁγία κοινωνία. Πρῶτον νά πλύνωμεν καί νά καθαρίσωμεν τό ἀγγεῖον καί ὕστερα νά βάλωμεν τό πολύτιμον πράγμα μέσα".

Μᾶς συνιστά ὁ ἅγιος καί τοῦτο: "Να εξετάζετε να ευρίσκετε πνευματικόν καλόν και να του ειπήτε ο καθένας έτσι: Εγώ πνευματικέ μου, έχω να κολασθώ, διότι δεν αγαπώ τον Θεόν και τον αδελφόν μου καθώς πρέπει... Όταν σε ελέγξει ο πνευματικός... τότε εσύ να μη ρίξεις την αφορμήν εις άλλον, τάχα πως σε επαρακίνησεν, ούτε να προφασιστείς πως σε εσκέλισεν ο Διάβολος, αλλά να κατηγορήσεις του Λόγου σου και να είπης το κακόν σου το κεφάλι εις όλα σου έφταιξε. Ό,τι και να σου ειπή ό πνευματικός και ό,τι να σε νουθετήσει, να τα βάλεις μέσα εις τον νουν σου και επάνω εις το κεφάλι σου και ό,τι θέλει να σε κανονίσει να τα δεχθείς μετά πάσης χαράς και να υποσχεθείς να τα κάμεις και να αποφασίσεις πλέον με στερεάν γνώμην, όπου καλυτέρα να αποθάνεις, παρά να ματαπέσεις και να ματακάμεις τα όμοια αμαρτήματα".

ΠΡΟΣΕΥΧΗ: «ΔΕΣΠΟΤΑ ΓΛΥΚΥΤΑΤΕ KΥΡΙΕ ΗΜΩΝ IΗΣΟΥ XΡΙΣΤΕ»

15 Δέσποτα γλυκύτατε Kύριε ημών Iησού Xριστέ,

εξαπόστειλον την αγίαν σου χάριν και λύσον με έκ των

δεσμών της αμαρτίας. Φώτισον μου το σκότος της ψυχής

όπως κατανοήσω το Σόν άπειρον έλεος, και αγαπήσω

και ευχαριστήσω αξίως Σε τον γλυκύτατον Σωτήρα μου,

τον άξιον πάσης αγάπης και ευχαριστίας.

Nαι αγαθέ ευεργέτα μου και πολυεύσπλαχνε Kύριε·

μή απώση αφ’ ημών το σόν έλεος, αλλά σπλαχνίσθητι

το Σον πλάσμα.

Γινώσκω, Kύριε, το βάρος των ημών πλημμελημάτων,

αλλά είδον και τον Σόν ανείκαστον έλεος. Θεωρώ το

σκότος της αναισθήτου μου ψυχής, αλλά πιστεύω με

χρήστας ελπίδας, αναμένων θειόν Σου φωτισμόν και

την απαλλαγήν των πονηρών ου κακών και ολεθρίων

παθών· τη πρεσβεία της γλυκυτάτης Σου Mητρός

Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Aειπαρθένου Mαρίας

και πάντων των Aγίων. Aμήν

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΣ

Στην Γ΄ Διδαχή του ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) μας συμβουλεύει: «Ακούσατε αδελφοί μου, πώς να γίνεται ο σταυρός και τι σημαίνει. Πρώτον, όπως η Αγία Τριάδα δοξάζεται στον ουρανό από τους Αγγέλους, έτσι και εσύ να σμίγεις τα τρία σου δάκτυλα του δεξιού χεριού και επειδή δεν μπορείς να ανέβεις στον ουρανό να προσκυνήσεις, βάζεις το χέρι σου στο κεφάλι σου (διότι το κεφάλι σημαίνει τον ουρανό) και λέγεις : «Καθώς οι Άγγελοι δοξάζουν την Αγία Τριάδα στον ουρανό, έτσι και εγώ σαν δούλος του Θεού δοξάζω και προσκυνώ την Αγία Τριάδα, και καθώς τα δάκτυλα είναι τρία, είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί, έτσι και η Αγία Τριάδα είναι τρία πρόσωπα, αλλά ένας Θεός. Κατεβάζοντας το χέρι σου στην κοιλιά να λέγεις : Σε προσκυνώ και σε λατρεύω, Κύριε μου, ότι καταδέχτηκες και σαρκώθηκες στην κοιλίαν της Θεοτόκου για τις αμαρτίες μας. Το βάζεις πάλι στο δεξιόν ώμο και λέγεις : Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσεις και να με βάλεις στα δεξιά σου με τους δικαίους. Βάζοντας το πάλι στον αριστερό ώμο, λέγεις : Σε παρακαλώ, Κύριε μου, μη με βάλεις στα αριστερά με τους αμαρτωλούς. Έπειτα σκύβοντας κάτω στη γη : Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, ότι καθώς μπήκες στον τάφο, έτσι θα μπω και εγώ. Και όταν σηκώνεσαι όρθιος, φανερώνει την ανάσταση και λέγεις : Σε δοξάζω και Σε προσκυνώ, Κύριε μου, ότι ανέστης εκ νεκρών για να μας χαρίσεις ζωήν αιώνιον. Αυτό σημαίνει ο Σταυρός!»

. Ο Δαμασκηνός ο Στουδίτης (16ος αιων.) συμβουλεύει: «Ο κάθε ευσεβής Χριστιανός οφείλει πρώτα να συνενώσει τα τρία δάκτυλα του εις τύπον της Αγίας Τριάδος, το μεγάλο δάκτυλο και τα άλλα δύο τα συνεχόμενα και να κλείσει τα δύο τελευταία. Έπειτα πρώτα να θέσει τα τρία αυτά δάκτυλα εις το μέτωπο του, δεύτερον στην κοιλιά του, τρίτον στον δεξιό του ώμο και τέταρτον στον αριστερό. Όταν κάνει έτσι, τότε σημειώνει επ΄ αυτού τον αληθινό Σταυρό. Και ακούστε ποιο είναι το νόημα του Σταυρού. Όταν βάζομε το χέρι μας στο μέτωπο και μετά το κατεβάζομε στην κοιλιά, είναι σαν να λέμε, ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού , ήταν και είναι Θεός και για την σωτηρία μας και για να τον πιστεύσομε κατέβηκε από τους ουρανούς κάτω στην γη και πάλι κατήλθε και πάρα κάτω από τη γη, δηλαδή στην κόλαση και ελευθέρωσε απ΄ εκεί τις κολασμένες ψυχές. Και όταν πάλι μετά απ΄ αυτά βάλομε το χέρι μας στον δεξιό ώμο και έπειτα στον αριστερό, εννοούμε ότι, αφότου ο Κύριος ελευθέρωσε τις ψυχές των δικαίων από την κόλαση, ανελήφθη στους ουρανούς και κάθισε στα δεξιά του Θεού και Πατρός και πάλι πρόκειται να έλθη Κριτής όλου του κόσμου να στήσει τους δικαίους στο δεξί μέρος και τους αμαρτωλούς στο αριστερό. Γι αυτό Τον παρακαλούμε να μη μας βάλει στο αριστερό μέρος, αλλά να μας αξιώσει να σταθούμε και μεις στο δεξιό μέρος με τους Αγίους. Αυτό σημαίνει ο Σταυρός, όταν τον σημειώνουμε στον εαυτό μας!»

ΔΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΔΩΚΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ;

 «Διά τοῦτό σοι στόμα καί γλῶσσαν ἔδωκεν ὁ Θεός, ἵνα εὐχαριστῆς αὐτῳ, ἵνα οἰκοδομῆς τόν πλησίον» (Ιερός Χρυσοστομος, Ε.Π.Ε. 21, 66). Μετάφρασις: «Γι’ αὐτό σοῦ ἔδωσε τό στόμα ὁ Θεός, γιά νά Τόν εὐχαριστῆς καί γιά νά οἰκοδομῆς τόν πλησίον»

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΡΤΕΡΙΑ, ΥΠΟΜΟΝ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Γι’ αυτό όχι μόνο για την προσευχή και την προφύλαξή μας πρέπει να αγωνιζόμαστε, αλλά και για την αντιμετώπιση των λεπτών και ακατάληπτων περιστατικών τα οποία πάντοτε μας συμβαίνουν και είναι εκτός της γνωστικής ικανότητας του νου μας και όμως βρισκόμαστε συνεχώς πολλές φορές εντός αυτών χωρίς να το θέλουμε. Παρ’ ότι το φρόνημά μας είναι βέβαιο και ευδοκεί προς το αγαθό, εν τούτοις η σωστική του Κυρίου μας πρόνοια μάς ρίχνει στο χώρο των πειρασμών καθώς ο μακάριος Παύλος μας λέγει: “ἵνα μή ὑπεραίρωμαι τῆ ὑπερβολῆ τῶν αποκαλύψεων, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῆ σαρκί άγγελος σατᾶν ἵνα με κολαφίζῃ”.

Λοιπόν Κύριε, γι’ αυτό χαίρομαι στις ασθένειες, στις θλίψεις, στις φυλακές, στα δεσμά, στις ανάγκες… Ο κόσμος αυτός είναι στάδιο και πεδίο αγώνων δρόμου και αυτός ο καιρός είναι καιρός πάλης. Στο χώρο της πάλης και στον καιρό του αγώνα νόμος δεν υφίσταται. Ας έχουμε τούτο στο νου μας, ότι όσο βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο, περιφέροντας τη σαρκική μας φύση, εάν και εώς την κορυφή των ουρανών υψωθούμε, δεν μπορούμε να φτάσουμε στην αμεριμνί

Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΙΣ

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ

Δύο στοιχεία, ουσιαστικά για την πνευματική ζωή, διαθέτει ο εκατόνταρχος της σημερινής περικοπής. Την Ταπείνωση και την Πίστη. “Κύριε”, λέει, “δεν είμαι άξιος για να έρθεις στο σπίτι μου”. Δεν είμαι εγώ ικανός για να σε δεχτώ στην οικία μου, δεν διαθέτω ούτε αγιότητα ούτε καθαρότητα. Και επιπλέον, εγώ είμαι ένας απλός στρατιώτης, ενώ Εσύ είσαι ο Βασιλεύς του κόσμου. Δεν αρμόζει σε δούλο να υποδέχεται τον Δεσπότη, γι αυτό Σε παρακαλώ, μην έλθεις. Απλά πες ένα λόγο, και το παιδί μου θα θεραπευτεί. Παρόλο που είναι άνθρωπος υπεροχής, διακεκριμένος ανάμεσα στο ρωμαϊκό στράτευμα, ο εκατόνταρχος αναγνωρίζει ότι και ο ίδιος ενώπιον του Θεού είναι μικρός και ασήμαντος, ανάξιος, όπως ομολογεί, για να τον επισκεφθεί ο Υιός του Θεού.

“Πες μόνο ένα λόγο, και ο δούλος μου θα θεραπευτεί”. Όχι μόνο δεν προσκαλεί τον Χριστό στο σπίτι του, όπως έκαναν πολλοί άλλοι σε παρόμοιες περιστάσεις, αλλά έχει την πίστη, την ακράδαντη βεβαιότητα ότι αρκεί ένας μονάχα λόγος του Κυρίου, και ο υπηρέτης του θα γίνει καλά. Και το δικαιολογεί, με έναν απλό και αναντίρρητο τρόπο: αν στις εντολές του αξιωματικού οι στρατιώτες σπεύδουν να υπακούσουν, πόσο μάλλον θα υπακούσει η ίδια η φύση στο θέλημα του Δεσπότη και Δημιουργού της.

Αυτή η ταπείνωση και αυτή η πίστη πολλές φορές απουσιάζει από τους ανθρώπους που θεωρητικά βρίσκονται πιο κοντά στον Θεό. Ίσως επειδή θεωρούν τον εαυτό τους “περιούσιο λαό” του Θεού, και σαν τα κακομαθημένα παιδιά εκλαμβάνουν ως αυτονόητα κάποια πράγματα τα οποία ωστόσο δεν είναι και τόσο αυτονόητα. Το ότι βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε σεσωσμένοι, ούτε καθαροί, ούτε άγιοι. Δεν αρκεί κανείς να εισέλθει στο λουτρό για να καθαριστεί, αλλά είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει ότι δεν είναι καθαρός και στη συνέχεια να λουστεί, επιμένοντας στα δύσκολα σημεία.

ΝΑΟΣ: Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΠΡΟΘΑΛΑΜΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Ο ναός είναι ο επίγειος προθάλαμος του ουρανού, ο τόπος της συναντήσεως και συμφιλιώσεως του ανθρώπου με τον Πλάστη του, το θείο διδακτήριο που εκπαιδεύει και καλλιεργεί τους χριστιανούς για να καταστούν πολίτες του ουρανού, τους διδάσκει ουράνια ήθη, τους εμφυτεύει ουράνια βιώματα. Αυτός είναι το σχολείο της μετανοίας, γι’ αυτό και τόσο συχνά ακούμε το «Κύριε ελέησον!», τη θρηνητική ικεσία του μετανοούντος αμαρτωλού, την κραυγή του πτωχεύσαντος ανθρώπου εξ αιτίας των αμαρτιών του. (Αγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ, ΔΟΞΟΛΟΓΙΚΗ ΑΜΑ ΚΑΙ ΙΚΕΤΗΡΙΟΣ (ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ)

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

Θεέ μου και Κύριε του κόσμου, Συ ο αγαθότατος πατέρας των ανθρώπων, Σύ που είσαι άναρχος και αιώνιος και αναλλοίωτος και αμετάβλητος, Σύ που η ουσία σου και το μέγεθός σου και η αγαθότητά σου η άπειρη, δεν χωρεί στον μικρό και περιορισμένο νου μας, Σύ που είσαι η πλουσιώτατη πηγή και η απερίγραπτη άβυσσος της δύναμης και της σοφίας, σ΄ευχαριστώ και σε δοξάζω που είδες με συμπάθεια και αγάπη κι εμένα το μικρό και αδύνατο και αμαρτωλό.Σ΄ευχαριστώ που με λύτρωσες από σκέψεις και πράξεις κακές, μοχθηρές και μάταιες και με έσωσες από τις πολλές και διάφορες παγίδες του διαβόλου, που είναι ο άρχοντας του σκότους και της πλάνης.Σ΄ευχαριστώ, Κύριε, και σε δοξολογώ γιατί έδειξες με θαυμαστό τρόπο την αγάπη σου σε μένα και έγινες ο φιλανθρωπότατος τροφοδότης μου σε όλες τις περιπτώσεις, καί κυβερνήτης, καί φύλακας, καί προστάτης, καί καταφύγιο, καί σωτήρας, καί κηδεμόνας της ψυχής και του σώματός μου.Σ΄ευχαριστώ, πού, παρ΄όλη την απροσεξία και την αμέλειά μου, με αρπάζεις και με γλιτώνεις από το κακό, όπως η μητέρα το μικρό της παιδί.Σ΄ευχαριστώ και σε δοξολογώ που βάζεις μέσα μου θέληση μετανοίας για τις αμαρτίες μου και μου χαρίζεις μύριες ευκαιρίες για να επιστρέφω σε Σένα.Σ΄ευχαριστώ και σε δοξολογώ που με δυναμώνεις στις ώρες της αδυναμίας και δεν μ΄αφήνεις να πέσω, αλλά απλώνεις το παντοδύναμο χέρι Σου και με σηκώνεις και με φέρνεις κοντά Σου.Τί να ανταποδώσω, Πανάγαθε Θεέ μου, για όλες τις ευεργεσίες που μου έκανες και εξακολουθείς να μου κάνεις; Ποιες ευχαριστίες να σου πώ; Γι΄αυτό σαν το γλυκόλαλο αηδόνι θα σε υμνώ και θα σε δοξολογώ.Και όλες τις ημέρες της ζωής μου θα ευλογώ το Άγιο Όνομα Σου, Δημιουργέ και Ευεργέτη και Προστάτη μου άγρυπνε, μολονότι δεν είμαι άξιος να μιλώ μαζί Σου στις προσευχές. Η δική σου όμως αγάπη για μένα και η μακροθυμία Σου, μου δίνει το θάρρος να σου μιλώ, να σ΄ευχαριστώ και να σε δοξολογώ.Και θα το κάνω πάντοτε, γιατί μου κάνει πολύ καλό.Μέγας Βασίλειος

ΠΗΓΗ: ΦΛΟΓΑ ΚΥΡΙΟΥ.

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

(Ο αληθινός σκοπός της χριστιανικής μας ζωής καί τοῦ χριστιανικοῦ ἀγῶνος, ὅπως τόν διετύπωσε ὁ Ἅγιος Σεραφείμ του Σαρώφ πρός τον Μοτοβίλωφ και δια αυτού προς όλον τον κόσμο.συνίσταται στην απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού. ‘Ιδού τί διδάσκει: «Όσο για τις νηστείες και τις αγρυπνίες, την προσευχή και την ελεημοσύνη, και κάθε καλή πράξη πού γίνεται για την αγάπη του Θεού, αυτά είναι μόνον τα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού. Άλλα πρόσεξε, παιδί μου, μόνον η καλή πράξη πού γίνεται για την αγάπη του Θεού φέρνει σε εμάς τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Όλα όσα δεν γίνονται για τον Χριστό, ακόμη και αν είναι καλά, δεν φέρνουν ούτε την αμοιβή στην μέλλουσα ζωή ούτε την χάρη του Θεού. Γι' αυτό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε: Ο μη συνάγων μετ' εμού σκορπίζει (Λουκ. 11:23). Όχι ότι η καλή πράξη μπορεί να ονομασθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από κέρδος, αφού, ακόμη και αν δεν γίνεται στο όνομα του Χρίστου, είναι εν τούτοις καλή. Η Γραφή λέει: Εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστί. (Πράξ. 10:35)»).

Από το βιβλίο «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ - Πνευματική Βιογραφία» του Αρχιμ. π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις ΑΘΩΣ.

ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ

Τα στάδια της ταπεινώσεως (κατά τόν Αγιο Ιωάννη της Κλίμακος): Η ταπείνωση είναι μία σκάλα με εκατομμύρια σκαλοπάτια. Το πρώτο σκαλοπάτι πατά στη γη, και το τελευταίο, αν υπάρχει, ακουμπά στον ουρανό. Το πρώτο είναι η στοιχειώδης ταπείνωση, και το τελευταίο είναι η "τελεία" ταπείνωση, που είχε η Παναγία. Η στοιχειώδης ταπείνωση περιλαμβάνει: την πίστη στον Τριαδικό Θεό, στη διδασκαλία της Γραφής και της Εκκλησίας. Να πιστεύεις δηλαδή σ’ όσα λέει το "πιστεύω" κι όχι όπως εσύ νομίζεις. Την ταπείνωση αυτή την έχουν όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Μετά το πρώτο σκαλοπάτι αρχίζει η γνήσια ταπείνωση, που συνεχώς ανέρχεται. Διαφορετική είναι η ταπείνωση των αρχαρίων και διαφορετική των τελείων. "Άλλη η ταπείνωση, όταν επικρατεί ο χειμώνας των παθών, άλλη, όταν έρθει η άνοιξη των καρπών, κι άλλη, όταν έρθει το θέρος των αρετών" Λόγος 25. Άλλη η ταπείνωση, όταν κανείς βρίσκεται στο πεδίο της καθάρσεως, άλλη, όταν βρίσκεται στο στάδιο του φωτισμού, κι άλλη στο στάδιο της θεώσεως. Την προοδευτική αυτή πορεία της ταπείνωσης την παραθέτουμε συνοπτικά, έχοντες ως οδηγό πάντοτε τον όσιο Ιωάννη της Κλίμακος Λόγος. Πρώτο στάδιο. "Όταν αρχίζει να ανθίζει μέσα μας, μισούμε ευθέως μετά πόνου πάσαν άνθρωπίνην δόξαν και ευφημίαν" Λόγος 25.8 και "υποδεχόμαστε την ατιμία με ανοικτά τα χέρια και την έναγκαλιζόμεθα ως "φάρμακο" καθαρτικό των αμαρτιών μας" Λόγος 25.27

Ταυτόχρονα εξορίζουμε το θυμό και την οργή.

Δεύτερο. "Η καρδία δεν περιφρονεί τους αμαρτάνοντας, ούτε και τους κατακρίνει", ακόμα και εν διανοία. Τρίτο. "Η αναμφίβολος αμφιβολία για την ισχύ των καλών μας έργων", όπως χαρακτηριστικά λέει ο όσιος Ιωάννης, "και η συνεχής έφεση για μάθηση" γύρω από την πνευματική ζωή. Τέταρτο. "Προχωρώντας στην πνευματική ηλικία κάθε καλό που κάνομε το θεωρούμε μηδέν ή βδέλυγμα. Κάθε μέρα πού περνά, νοιώθομε πως αυξάνεται το βάρος των αμαρτιών μας, εξαιτίας των κρυφών και ασυναίσθητων αμαρτιών και αμελειών, που σκορπίζουν τον πλούτο της ψυχής. Το δε πλήθος των χαρισμάτων που χορηγεί ο Θεός το βλέπουμε σαν αιτία μεγαλύτερης τιμωρίας, γιατί δε μας αξίζει. Λόγος 26.28. Πέμπτο. Εισήλθες στην τροχιά της τελείας ταπείνωσης. "Θα γνωρίσεις ότι απέκτησες μέσα σου την οσία αυτή ουσία, από τον κατακλυσμό του αρρήτου φωτός και τον απερίγραπτο έρωτα της προσευχής".

ΑΝ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,

αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,

αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν

αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…

Έ! Παιδί μου τότε…

Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΙΠΤΟΥΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚ

Αλήθεια! όλη η αιτία της απώλειας των σημερινών αμαρτωλών, και όλη η αιτία, για την οποία σήμερα αυξήθηκε τόσο και βασίλεψε η αμαρτία και ο διάβολος στον κόσμο, δεν είναι άλλη παρά εμείς. Διότι βλέποντας τους αδελφούς μας να αμαρτάνουν φανερά και να κάνουν τόσες κακίες, δεν επιμελούμαστε να πάμε όλοι να τους διορθώσουμε πότε με αδελφικές συμβουλές, και πότε με ελέγχους επιπληκτικούς. Αλλά άλλος άλλην πρόφασιν προφασιζόμενος, όλοι με μιας σιωπούμε, ησυχάζουμε και αφήνουμε τον καθένα να κάνει εκείνα τα κακά, που θέλει και βούλεται.

Αυτό το βεβαιώνει ο Χρυσόστομος Ιωάννης λέγοντας:

«Μη λέμε ότι δε μας ενδιαφέρει για τους άλλους, αλλά να δείχνουμε τη φροντίδα που ταιριάζει σε αδελφούς. Εγώ μάλιστα σας υπόσχομαι επακριβώς και εγγυώμαι σε όλους σας, ότι αν εσείς θελήσετε όλοι, όσοι βρίσκεστε παρόντες εδώ, να μοιράστείτε (τη φροντίδα για) τη σωτηρία όσων κατοικούν σ’ αυτή την πόλη, σύντομα θα τη διορθώσετε ολόκληρη… Ας μοιραστούμε λοιπόν (τη φροντίδα για) τη σωτηρία των αδελφών μας. Αρκεί ένας άνθρωπος πεπυρωμένος με ζήλο για να διορθώσει ολόκληρο δήμο. Όταν λοιπόν αυτός δεν είναι ένας, ούτε δυο-τρεις, αλλά τόσο πλήθος, που μπορεί να φροντίσει για τη διόρθωση όσων αμελούν, τότε λοιπόν δε φταίει τίποτε άλλο, που οι περισσότεροι χάνονται και καταπίπτουν, παρά μόνο η δική μας ραθυμία, και όχι η αδυναμία μας. Δεν είναι λοιπόν παράδοξο, όταν μεν βλέπουμε να γίνεται στην αγορά κάποιος καβγάς, να τρέχουμε και να συμφιλιώνουμε τους μαχόμενους -αλλά γιατί να μιλάω για μάχη; Γάιδαρο να δούμε πεσμένο, τρέχουμε να βάλουμε το χέρι μας και να τον σηκώσουμε-, ενώ για τους αδελφούς μας, που χάνονται, να αμελούμε; (Ανδρ. α΄).

Από τη “Χρηστοήθεια των Χριστιανών” του αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη,

Λόγος ΙΑ΄, μέρος Α

Ο πιστός φίλος είναι έμψυχος θησαυρός (Αγίου Γρηγορίου

Ο πιστός φίλος είναι έμψυχος θησαυρός (Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου)

«Μὲ τίποτε ἀπὸ ὅ,τι ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ συγκρίνῃ ἕνα πιστὸν φίλον, καὶ τὸ κάλλος του δὲν ἔχει ὅρια». «Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι ἰσχυρὰ προστασία» (Σοφ. Σολ. ς´ 14-15) καὶ βασίλειον ὀχυρωμένον. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι ἔμψυχος θησαυρός. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι πολυτιμότερος ἀπὸ χρυσάφι καὶ ἀπὸ πολλοὺς πολυτίμους λίθους. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι κῆπος περιφραγμένος καὶ πηγὴ σφραγισμένη, τὰ ὁποῖα ἀνοίγουν πότε-πότε διὰ νὰ τὰ ἐπισκεφθῇ καὶ νὰ τὰ ἀπολαύσῃ κανείς. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι λιμάνι ἀναψυχῆς. Ἂν δὲ εἶναι καὶ πιὸ συνετός, πόσον καλύτερον εἶναι τοῦτο; Ἐὰν δὲ εἶναι καὶ πολὺ μορφωμένος καὶ διαθέτη παντοειδῆ μόρφωσιν, τὴν ἰδικήν μας λέγω καὶ ἐκείνην ἡ ὁποία ἦτο κάποτε ἰδική μας, πόσον καλύτερον εἶναι αὐτό; Ἐὰν δὲ καὶ υἱὸς τοῦ φωτὸς (Ἰωάν. ιβ´ 36, Ἐφεσ. ε´ 8), ἢ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ (Δ´ Βασιλ. α´ 9), ἢ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος προσεγγίζει τὸν Θεὸν (Ἰεζεκιὴλ μγ´ 19), ἢ ἔχει ἀνωτέρας, πνευματικὰς ἐπιθυμίας (Δαν. θ´ 23), ἢ εἶναι ἄξιος νὰ φέρη ἕνα χαρακτηρισμὸν ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους τιμᾶ ἡ Γραφὴ τοὺς ἐνθέους καὶ ὑψηλούς, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς ἀνωτέραν τάξιν, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ ἤδη δῶρον τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι σαφῶς ἀνώτερον ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας ἀξίαν».

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Μόνο ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ σκέφτεται τὴν ἀθάνατη ψυχή του. Δὲν προσδοκᾶ ἀνταπόδοση. Χαίρεται νὰ χαρίζει σὰν νὰ λαμβάνει. Ἕνα σκοπὸ ἔχει: Πὼς νὰ σωθεῖ. Ἀγαπᾶ γιατί εἶναι ἔξυπνος. Δὲν ἔχει ὀκνηρία, διχασμοὺς καὶ δισταγμούς, ἄγχος καὶ ἀμφιβολίες. Χαίρεται νὰ ὑπακούει. Δὲν κάνει τίποτε τὸ μισό. Ξέρει κι ἀγαπᾶ νὰ σωπαίνει. Εἶναι γνήσιος αὐτὸς ποὺ εἶναι ἀτόφιος, εἰλικρινής. (μ. Μωυσης)

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

Τα 10 γνωρίσματα της ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ.

1. Να είναι απλή και σύντομη . Να μη λες άσκοπα λόγια, ιστορίες και παραμύθια.

2. Ταπεινή. Να αναγνωρίζεις την αμαρτωλότητά σου, να μην καυχιέσαι.

3. Αληθής. Χωρίς ψέματα και προφάσεις. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο απ' ό,τι έπραξες. Χωρίς προφάσεις και δικαιολογίες.

4. Ταχεία. Μόλις αμάρτησες, να τρέξεις στον Πνευματικό.

5. Διακριτική. Με προσεγμένα και ευπρεπή λόγια.

6. Με ντροπή. Γιατί λύπησες το Θεό και έβλαψες την ψυχή σου και τον πλησίον.

7. Σώα και ακέραιη. Να μην κρύψεις τίποτε. Να μην ξεχάσεις τίποτε.

8. Μυστική. Σε τόπο απόκρυφο, για να μην ακούσει κανείς τίποτε.

9. Θρηνητική. Με δάκρυα και λύπη. Με μίσος για το αμάρτημα. Με απόφαση να μην το ξανακάνεις ποτέ!

10. Με απόφαση να τηρήσεις τον κανόνα του Πνευματικού. Γιατί αυτό είναι το φάρμακο για τη θεραπεία της ψυχής σου.

(Αγάπιος ο Κρης, "Αμαρτωλών σωτηρία")