Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ (ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΣ ΜΗΤΡ ΝΗ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΚΑΤΖΙΡΟΥΛΗ)

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ 

 ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΓΟΧ) ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α’

(Ἀριθμ. Ἐγκριτ. Ἀποφ. 680/1982, 3427/1985 και 260/2013)

 ΕΔΡΑ: 4^ο ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΤΗΛ. 210 6020176 

                                                                                               

Α.Π. 14             Ἐν Κορωπίω τῆ 21/2/2015 (Ε.Η.)

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ 

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

ΕΙΝΑΙ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΠΛΕΟΝ ΓΝΩΣΤΟΝ ΟΤΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΤΗΝ 5.2.03 ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΝ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΙΧΕ ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΑΤΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΦΟΥ ΩΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ…. ΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ, ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ, ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΝΕΠΕΙΩΝ ΤΗΣ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΟΤΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΡΕΣΥΡΘΗ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ Η ΛΟΓΟΙ ΥΓΕΙΑΣ, ΑΛΛΑ «ΕΠΙ ΚΑΤΑΛΥΣΕΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ….   ΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΠΟΛΛΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΡΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΝ, ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ (Ν.Η.) ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ (Ν.Η.) ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΓΚΑΤΖΙΡΟΥΛΗ …  ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΟΥΤΟΥ ΕΙΣ ΑΝΥΠΟΠΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΓΡΑΦΕΙΣΑΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑΝ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΜΕΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΦΕΙΣ ΜΠΟΥΚ «Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ» ΤΗΝ 12 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012. ΙΔΟΥ ΑΥΤΗ:

 

"Ὁ Κήρυξ τῶν Ὀρθοδόξων"  (12 Σεπτεμβρίου 2012) 

 

ΠΗΓΗ: ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

 

ΘΕΜΑ: "ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ"

('Απόσπασμα ἀπό ἕνα λίαν αξιόλογο κείμενον

τού ν. Μητροπολίτου Αττικής καί Μεγαρίδος Νικοδήμου):

 

"..... Οἱ ἐκκλησιαστικοί Κανόνες στό σύνολό τους καί μέ τίς θεοφώτιστες ἀναλύσεις τους, ἀπαγορεύουν στό μητροπολίτη πού παραιτεῖται ἀπό τή διακονία του τή διατήρηση δικαιωμάτων καί τήν ἄσκηση ποικίλων λειτουργημάτων καί ἐξουσιῶν στό χῶρο τῆς τραυματισμένης Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, στή σειρά τῶν Κανόνων πού ἐπίσημα ἐπικυρώθηκαν ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο, σταματάει στό πρόβλημα τῶν ἐπισκοπικῶν παραιτήσεων καί μέ τόν Γ΄ Κανόνα του (Πηδάλιο, σελ. 690) θεσμοθετεῖ: «...Καί ἑτέρως δέ πράγμα ἐστίν οὔτε τοῖς τῆς Ἐκκλησίας ἀρέσκον θεσμοῖς, τό λιβέλλους παραιτήσεων προσάγειν τινάς τῶν Ἱερουργῶν. Εἰ γάρ εἰσιν ἄξιοι τοῦ λειτουργεῖν, ἔστωσαν ἐν τούτῳ, εἰ δέ ἀνάξιοι, μή ἀπό παραιτήσεως ἐξίτωσαν, κατεγνωσμένοι δέ μᾶλλον ἐπί πράγμασιν, ὧν ἄν τις πολλήν ποιήσαιτο τήν καταβοήν, ὡς ἔξω τε ἐχόντων πάσης ἀκολουθίας...».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης κάνει ἀναφορά στόν Κανόνα αὐτόν τοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καί ἑρμηνεύει: «... Ἔπειτα δέ καί ἄν τυχόν θεληματικῶς ἔδωκε τήν τοιαύτην παραίτησιν, ὅμως τό νά δίδουν τινές Ἐπίσκοποι ἐγγράφους παραιτήσεις, ὅτι παραιτοῦνται τάς Ἐπισκοπάς καί τάς ἐπαρχίας των, τοῦτο δέν εἶναι ἀρεστόν εἰς τούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, ταὐτόν εἰπεῖν, ὅτι εἶναι παρά Κανόνας καί ἄτοπον. Διότι εἰ μέν οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοί εἶναι ἄξιοι νά ἔχουν τήν Ἀρχιερωσύνην, ἄς μένουσιν εἰς αὐτήν καί ἄς μήν παραιτοῦνται, ὄχι καί εἶναι ἀνάξιοι (ἄν δέν εἶναι ἄξιοι), ἄς μήν εὐγαίνουν ἀπό τάς ἐπαρχίας των, ὡς τάχα παραιτούμενοι, ἀλλά μᾶλλον ὡς κατακεκριμένοι διά ἄτοπα ὁποῦ ἔκαμαν, τά ὁποῖα ἤθελε κατηγορήσει μεγάλως τινάς, ὡς ἔξω ὄντα πάσης ἀκολουθίας τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἤτοι πάντη παράνομα καί ἀκανόνιστα...»

 

Θά προσεγγίσουμε μιά δεύτερη οὐσιαστική μαρτυρία πού ἐπανέρχεται στό ἴδιο πρόβλημα. Πρόκειται γιά τήν κρίση καί ἐκτίμηση τοῦ ἑρμηνευτή τῶν Ἱερῶν Κανόνων Ζωναρά, πού σχολιάζει περίπτωση παραίτησης ἐπισκόπου πού ἀντιμετώπισε ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος: «...πάλαι οἱ τάς ἐπισκοπάς παραιτούμενοι, εἰ τέως ἐδέχοντο, πάντων ἐξέπιπτον, καί οὔτε ἀρχιερατικόν τι δίκαιον μετά τήν παραίτησιν εἶχον, οὔτε ἐπίσκοποι ὀνομάζοντο...» (Ζωναράς: Ἑρμηνεία στήν Ἐπιστολή τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πρός τήν ἐν Παμφιλίᾳ Σύνοδον ὑπέρ Εὐσταθίου Μητροπολίτου, Ράλλη Ποτλή, τ. β΄, σελ. 209).

 

Ἡ κρίση τοῦ Ζωναρά ἀντιμετωπίζει δυναμικότερα τό πρόβλημα. Ὑποστηρίζει ὅτι δέν εἶναι νοητή ἡ παραίτηση τοῦ ἐπισκόπου ἀπό τά καθήκοντά του, παρά μόνον ἄν ἐξετασθεῖ καί βρεθεῖ ἔνοχος, ὁπότε ἀπομακρύνεται ἀπό ὅλα τά καθήκοντά του. «...τό παραιτεῖσθαι τάς ἱερατικάς φροντίδας οὐκ ἐπιτετραμμένον, ἀλλ᾿ ἀποτετραμμένον μᾶλλον ἐστί καί ὑπ᾿ αἰτίασιν...» (Ράλλη Ποτλή, τ. β΄~, σελ. 210)

 

Καί συνεχίζει ὁ Κανονολόγος Ζωναράς: «...Λοιπόν οὖν οὐδείς τό αὐτῷ ἐπιτεθέν λειτούργημα τῆς ἐπισκοπῆς δεχθήσεται παραιτούμενος, εἰ μή ἀνάξιον ἑαυτόν τῆς ἐπισκοπῆς ὁμολογεῖ. Εἰ δέ τις δώσει, πάντως δέ οὐ κανονικῶς δεχθῆναι τόν παραιτούμενον, πάσης ἀξίας ἱερατικῆς, καί παντός δικαίου τῆς ἀρχιερωσύνης, ἅμα τῇ παραιτήσει, ἐκπεσεῖται ὁ παραιτούμενος...». (Λοιπόν κανείς δέν θά δεχθεῖ νά παραιτηθεῖ ἀπό τό λειτούργημα τοῦ ἐπισκόπου, παρά μόνον ἐάν ὁμολογεῖ τόν ἑαυτό του ἀνάξιο νά ποιμαίνει τήν ἐπισκοπή. Ἐάν δέ κάποιος κατά ὁποιοδήποτε τρόπο ἐνδώσει στίς παρακινήσεις παραιτήσεως, χωρίς νά ἔχει κανονική ὑποχρέωση νά τό κάνει, θά ἐκπέσει αὐτόματα μέ τήν ὑποβολή τῆς παραιτήσεώς του ἀπό κάθε ἀξία ἱερατική καί ἀπό κάθε δικαίωμα τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος.) (Ράλλη Ποτλή, τ. β΄, σελ. 212-213)

 

(Καί συμπληρώνει πολύ ορθά ο συγγραφεύς τού ανωτέρω κειμένου, ὅτι):

 

 "Οἱ κανονικές διατάξεις πού ἀποτέθηκαν στό θησαυροφυλάκιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μετά ἀπό ἐπεξεργασία καί κρίση τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, δέν ἐπιδέχονται ἀναπροσαρμογές καί συντονισμό μέ προσωπικά συμφέροντα. Ὅλοι μας, ἀπό τούς Πατριάρχες τοῦ Ὀρθοδόξου χώρου ἴσαμε τόν τελευταῖο πιστό, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τίς κρατοῦμε ὡς φωτεινές λαμπάδες πού φωτίζουν τό δρόμο τῆς ζωῆς μας καί μᾶς κρατοῦν μέσα στήν ἁγιαστική ἐμπειρία τῶν Πατέρων μας καί μέσα στό πλαίσιο τῶν ποιμαντικῶν ὁδηγιῶν τους".

 

Καί συμπληρώνομεν καί ἡμείς τά εξής:

"Παρακαλώ ακουέτωσαν ταύτα καί οι νεοημερολογίτες, οἱ ὁποίοι τήν παραίτησιν τού Επισκόπου τήν εκαμαν θεσμό πλέον, αλλά καί οι Νικολαίτες οι οποίοι, καθοδηγούμενοι υπό νομοκανολόγων τού νεοημερολογιτισμού τό 2003 ἠνάγκασαν μέ εμφανή σκοπιμότητα τήν "λύσιν τού παλαιοημερολογιτικού" κατά τήν οικουμενιστικήν δεοντολογίαν, τήν οποίαν συγκατατέθη (μάλλον εζήτησε) νά υπηρετήση ο βλάσφημος κατά της Αποστολικής του Διαδοχής καί αμετανοήτως εμμένων εις αιρετικά φρονήματα τότε Πειραιώς Νικόλαος Μεσσιακάρης, εις ιερόσυλον, σκόπιμον καί συμπαικτικήν καί διά τούτο προδοτικήν παραίτησιν από τού θρόνου των Αθηνών, τόν τότε Αρχιεπίσκοπο της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας Ἀνδρέαν, αφού επεκαλέσθησαν πρόβλημα υγείας, τό οποῖον ὅμως δέν ὑπήρχε (τότε) καί τόν ὁποίον μάλιστα διώρισαν Πρόεδρον Πατρών, ωστε μέ τήν ψήφον του από αυτήν τήν θέσιν νά εξυπηρετήση "κάλλιον" τήν προδοσίαν, ειτε περιοδεύων καθόλην τήν Ελλάδα, ειτε συμμετέχων εις τάς παρανόμους συνεδριάσεις, τά οποίας εκάλει ο παράνομος Αρχιεπίσκοπος Νικόλαος, τόν οποίον εν τη αληθεία κατηύθυνε τό παρασυνοδικόν κατεστημένον των πρακτόρων τού νεοημερολογιτισμού εις την Γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν....

 

Διά το περιοδικόν: «Ὁ Κήρυξ τῶν Ὀρθοδόξων "

Ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος, Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς

και Τοποτηρητής τῆς Ι.Α. Ἀθηνῶν και Πρόεδρος τῆς Ι.Σ.

τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἐκκλησίας.