Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΣΤΟ ΜΙΝΒΟΝΤΥ (+1948)

῾Η κηδεία τοῦ Στάρετς

῾Η μαρτυρία μιᾶς γειτόνισσας μᾶς φανερώνει πῶς ἐνήργησε ὁ Θεός γιά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία τοῦ Στάρετς. Εἶχε συναντήσει κάποιον ταξιδιώτη ξυπόλυτο, ἐξουθενωμένο μέ μαγκούρα καί σκουφάκι. ᾿Επειδή ἀγαποῦσε τούς ταξιδιῶτες, τόν κάλεσε στό σπίτι της νά τόν φιλοξενήσει. Μόλις πῆγαν στό σπίτι, ἦρθε καί ἄλλη γειτόνισσα καί τούς εἶπε· «῾Ο γέροντας Θεοδόσιος μόλις τελείωσε». ᾿Αμέσως σηκώθηκε ὁ ταξιδιώτης, ἔκανε τό σταυρό του καί εἶπε· «Πᾶμε γρήγορα». Μόλις μπῆκαν στό σπίτι τοῦ γέροντα Θεοδοσίου εἶπε· «Εὐλόγησον» καί ξεκίνησε τήν ᾿Ακολουθία πρός ἀπορία ὅλων, ἀφοῦ ἤξερε τά πάντα ἀπ’ ἔξω. ῎Εψελνε πολλές ὧρες. ῞Οταν τελείωσε τό τελετουργικό, εἶπε στό μακαριστό γέροντα Θεοδόσιο· «῞Οπως ὁ Σωτήρας πῆγε νά προετοιμάσει θέσεις γιά τούς μαθητές του, ἔτσι κι’ ἐσύ νά ἑτοιμάσεις θέσεις γιά τά παιδιά σου, πού μπορεῖ τώρα νά εἶναι λίγα, ἀλλά μετά θά γίνουν πολλά».

῞Οταν ὅλα τελείωσαν τούς εἶπε· «Τώρα πρέπει νά πάω στό Γεώργκιεφσκ, γιατί μέ περιμένουν».

῾Η ᾿Ιουλιανή, ἡ γυναίκα πού τόν ἔφερε, πῆγε μαζί του νά τόν κατευοδώσει. ῞Οταν ἔφτασαν στό σταθμό, πῆγε νά τοῦ πάρει εἰσιτήρια. ᾿Επιστρέφοντας δέν τόν βρῆκε στό κιόσκι πού τόν εἶχε ἀφήσει. Ρώτησε τότε κάποια πωλήτρια κοντινοῦ περιπτέρου· «Μήπως εἴδατε ποῦ πῆγε ὁ παπποῦς, πού ἦταν μαζί μου πρίν λίγο»; «Δέν εἶδα κανένα, μόνη σας ἤσασταν» ἀπάντησε αὐτή. Καί ἄλλοι ἄνθρωποι ἀπό τό σταθμό πού τούς ρώτησε τῆς εἶπαν τό ἴδιο· «Μόνη σου ἦρθες καί παραμιλοῦσες». ᾿Αφοῦ δέν τόν βρῆκε, ἐπέστρεψε στό σπίτι της.

Πρίν τό σκήνωμα τοῦ Θεοδόσιου ὁδηγηθεῖ στό νεκροταφεῖο, τά πνευματικά του παιδιά ζήτησαν ἕνα φωτογράφο γιά νά ἔχουν τήν τελευταία του φωτογραφία. ῾Ο φωτογράφος ἦρθε, ἀλλά δυσκολεύτηκε στήν ἀρχή, ἀφοῦ ἔντονο φῶς ἔβγαινε ἀπό τό φέρετρό του καί τόν θάμπωνε. «Ποιός εἶναι αὐτός -ρώτησε- μέ τό τόσο ἐκτυφλωτικό φῶς γύρω του;» «῾Ο ῾Ιερέας, ὁ ῾Ιεροσολυμίτης», τοῦ ἀπάντησαν. «Θά ἦταν σπουδαῖος, γιατί κάτι παρόμοιο δέν ἔχω ξαναδεῖ».

᾿Απ’ αὐτούς πού θά τόν συνόδευαν στό νεκροταφεῖο οἱ περισσότερες ἦταν γυναῖκες, καί ἐπειδή τό νεκροταφεῖο ἦταν μακριά, τίς ἀπασχολοῦσε πῶς θά τά κατάφερναν νά τόν μεταφέρουν ὡς ἐκεῖ.

Μόλις βγῆκαν ὅμως ἀπό τό προάστιό τους, εἶδαν νά τούς πλησιάζουν τέσσερα ὄμορφα παλικάρια, μέ μακριά καστανά μαλλιά, ὄμορφα ντυμένοι μέ λευκά ὑποκάμισα, μαῦρα παντελόνια καί μποτάκια. ῾Η ἐνδυματολογική παρουσία τους βρισκόταν σέ μεγάλη ἀντίθεση μέ τούς δύσκολους καιρούς τῆς φτώχειας καί τῆς δυστυχίας πού ζοῦσαν ἄλλοι ἄνθρωποι.

῞Οσοι γυρνοῦσαν ἀπό τίς δουλειές τους καί ἔβλεπαν τήν πομπή, ἀποροῦσαν γιά τό φῶς πού ἔβλεπαν νά βγαίνει ἀπό τό φέρετρο τοῦ γέροντα Θεοδοσίου.

Τά τέσσερα παλικάρια σήκωσαν τό φέρετρο καί τό ἔφεραν ὡς τό νεκροταφεῖο. Οἱ ἴδιοι τό ἔβαλαν μέσα στόν τάφο καί τό σκέπασαν μέ χῶμα. ῞Οταν τελείωσε ἡ ταφή, γύρισαν ὅλοι μαζί στό σπίτι γιά τό συγχώριο. ῎Ηθελαν νά πάρουν μαζί τους καί τά τέσσερα παλικάρια πού τούς βοήθησαν. ῞Ομως δέν βρέθηκαν ἀνάμεσά τους καί τό πότε ἐξαφανίσθηκαν κανένας δέν τό κατάλαβε. ῞Οταν ἔφυγαν ὅλοι ἀπό τό νεκροταφεῖο, ἔμεινε ἐκεῖ μόνο ὁ Νικόλαος, τό πνευματικό του παιδί.

῾Ο Νικόλαος ξαφνικά εἶδε φῶς νά βγαίνει ἀπό τόν τάφο καί δέν μπόρεσε νά κρατηθεῖ ὄρθιος. Τυφλώθηκε ἀπό τή λάμψη του, ἔπεσε πάνω στό σιδερένιο σταυρό καί τραυματίστηκε στό πρόσωπο. ῞Οταν συνῆλθε, ὅλα γύρω του ἦταν ἤρεμα ὅπως πρίν. Τέσσερις ἡμέρες μετά τήν κηδεία του, μιά γειτόνισσα τοῦ γέροντα Θεοδοσίου μή Χριστιανή, εἶδε ὅτι στήν αὐλή του καθόταν ὁ γέροντας Θεοδόσιος μαζί μέ ἕναν ἄλλον ᾿Ιερέα.

Τήν κοίταξε καί τήν κάλεσε νά τόν πλησιάσει γιά νά τήν εὐλογήσει. Μετά ἔδειξε τόν ἄλλο ῾Ιερέα καί τῆς εἶπε· «Αὐτός εἶναι ὁ ἀδελφός μου, ὁ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ». Τό πρωΐ ἡ γυναίκα πῆγε στίς ὑποτακτικές καί ρώτησε· «Ποιός ἦταν ὁ παπποῦς σας; Τόν εἶδα στόν ὕπνο μου μέ τόν ἄλλον ἀδελφό του πού λεγόταν Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ». Τῆς ἐξήγησαν ὅπως μπόρεσαν. Σέ λίγο καιρό κάποια ἄλλη γειτόνισσα ἑτοίμαζε γιά τήν ἑπομένη τό πλύσιμο τῶν ρούχων. Τήν ἴδια νύχτα ἦρθε στόν ὕπνο της ὁ γέροντας Θεοδόσιος καί τῆς ἀπαγόρευσε νά πλύνει αὔριο γιατί γιόρταζε ὁ ἀδελφός του. ῞Οταν τό πρωΐ πῆγε στίς ὑποτακτικές του, ἔμαθε πώς ἐκείνη ἡ ἡμέρα ἦταν ἡ γιορτή τοῦ Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.