ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ (ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ)

ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ

Τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος

Κον Κον ΑΝΔΡΕΑΝ

Πάντας τους σεβασμιωτάτους Αρχιερείς τους αποτελούντας την σεπτήν Ιεραρχιάν της Πανσεβάστου Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος και πάντας του Πανοσιολογιωτάτους Αρχιμανδρίτας, ιερομονάχους, Ιερείς, ιεροδιακόνους, Ιεροψάλτας και τα Μέλοι των Διοικήσεων των Ορθοδόξων ημών Ενοριών ανά την Ελλάδα και το εξωτερικόν, Συλλόγων και Αδελφοτήτων και πάντας τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς της Ελλάδος

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Πανοσιολογιώτατοι,

Αιδεσιμώτατοι,

Ιερολογιώτατοι

Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί

  

Σας απευθύνομεν την παρούσαν επιστολήν δια πολλούς και σπουδαίους, ως φρονούμεν λόγους:

Ι) Διότι συμφώνως προς Γεννάδιον τον Σχολάριον, τον πρώτον μετά την Άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως Οικουμενικόν Πατριάρχην, όστις κατά πολύ ηγωνίσθη κατά της ψευδοσυνόδου και ψευδοενώσεως της Φλωρεντίας, όσον σχεδόν και ο Άγιος Μάρκος ο Εφέσσου ο Ευγενικός, «Τους Επισκόπους υμών επιτηρείται ίνα φρονώσιν ορθώς εις τα της Πίστεως, τα δε λοιπά, έστωσαν τα μεν αδιάφορα».

2) Διότι κατά τον Άγιον Μάρκο τον Εφέσσου, «Ου χωρεί συγκατάβασης εις τα της Πίστεως».

3) Διότι κατά την Έγκύκλιον των Ανατολικών Πατριαρχών του έτους 1848 «Το σώμα της Εκκλησίας, ο λαός αυτός εστί».

4) Διότι κατα Μελέτιον τον Ομολογητήν, «Το την αλήθειαν σιγάν, κίνδυνος όντως μέγας και κόλασις αιώνιος και βόθρος απώλειας».

5) Διότι οι Άγιοι Απόστολοι εις τας Διαταγάς των λέγουν ότι : «Ακούσατε οι Επίσκοποι και ακούσατε οι Λαικοί. Κρίνω κριόν προς κριόν και πρόβατον προς πρόβατον......... λογικά γαρ τα πρόβατα και οι κριοί ούτοι, αλλ’ ουκ άλογα, ίνα μήποτε ειπή ο λαικός, ότι εγώ πρόβατον ειμί και ού ποιμήν. Ώσπερ δε τω καλώ Ποιμένι, το μη ακολουθούν πρόβατο, λύκοις έκκειται εις διαφθοράν, ούτος τω ονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόβατον, πρόδηλον έχει τον θάνατο’ ( Άποστολικαί Διαταγαί, Βιβλίον β’ Κεφ, 19^ον και επ.)

6) Διότι όπως πνευματικοί μας Πατέρες μας εγένησαν εκ της Αγίας κολυμβήθρας και μας εμεγάλωσαν και εγαλούχισαν δια των Αγίων Μυστηρίων και δια του θείου Λόγου των, των συμβουλών των και των κηρυγμάτων των και μας χειραγωγούν προς την Αρχαίαν μας Πατρίδα, την Βασιλείαν των ουρανών, ούτω και ημείς τα τέκνα των, έχωμεν βαρύτατην υποχρέωσιν να βοηθούμεν και συνδράμωμεν εις τους αγώνας των, να συμμετέχωμεν εις την χαράν των και εις τας λύπας των, να υποδεικνύωμεν εις αυτούς κάθε ερχόμενον ή κρυπτόμενον κίνδυνον (όπως συμβαίνει σήμερον) μετά αγάπης και σεβασμού και γενικώς ειπείν όπως τα τέκνα έχουν καθήκον να προσέχουν και περιποιούνται τους γονείς των, ούτω πολύ περισσότερον τους Πνευματικούς των Πατέρας. Ποιός καλός και υπήκοος υιος, θα αδιαφορούσε δια τους πόνους και τας λύπας και τους κινδύνους των γονέων του; Και δεν θέλει κολασθή ο υιός εκείνος ο οποίος αδιαφορεί δια τον Πατέρα του και την Μητέρα του; Πόσω μάλλον δια τους Πνευματικούς μας Πατέρας;

7) Διότι κατα τα τέσσερα τελευταία έτη, εις τον χώρον της εκκλησίας μας, συνέβησαν πράγματα τα οποία εξένισαν τας συνειδήσεις των πνευματικών σας τέκνων, εγέννησαν απορίας, εδημιούργησαν αιτίας και αφορμάς αποστασίων και διχοστασίων και σχόλια διάφορα τα οποία φυγαδεύουν την ειρήνην, κλονίζουν την εμπιστοσύνην και την ενότητα του σώματος της εκκλησίας, δηλάδή μεταξύ των πιστών, δι όλους αυτούς τους λόγους και άλλους ακόμη και επειδή, ημπορεί μεν οι Επίσκοποι να είναι οι στύλοι του οικοδομήματος της Εκκλησίας και οι Στρατηγοί αυτής, αλλά και ημείς οι λαικοί, είμεθα οι λίθοι οι λογικοί και ζώντες οι αποτελούντες τα τοιχώματα της Εκκλησίας και όταν γίνονται σεισμοί, δεν ταράσσονται μόνον οι κολώνες αλλά ταράσσεται και εις έκαστος λίθος του τοιχώματος Αυτής και όταν πάσχει και πονᾶ η Κεφαλή, συμπάσχει και το υπόλοιπον σώμα. Και πέραν τούτου, οι γνήσιοι υιοί, δεν έχουν δικαίωμα να σιωπήσουν όταν βλέπουν άλλους ψευδουιούς και μητραλοίας, εγειρομένους κατά της Αγίας μητρός των Ορθοδόξου Εκκλησίας, δηλαδή τους λεγομένους “ Συντονιστάς”, συντονιστάς όμως της εκ των ένδοθεν προδοσίας υπεραιρομένους εκ του τύφου και της οιήσεως και επικρίσεως και κατακρίνοντας Αρχιερείς και Συνόδους και προσπαθούντας δια δολίους τρόπων και μέσων να “διορθώσουν” την εκκλησίαν και τους Αρχιερείς και συνόδους και προσπαθούντας να παρασύρουν τους Αρχιερείς, εξαπατώντες και καταδολιεύοντες, με το σύνθημα της δήθεν ενώσεως, της αντί πάσης θυσίας ενώσεως, της ενώσεως προς υιούς αλλοτρίους της ενώσεως με τίμημα την Ορθόδοξον πίστιν μας, την πίστι αυτήν, την οποίαν Λαός και κλήρος, υπερήσπισε εν μέσω διωγμών και θυσιών και μόνων επί 50 όλα έτη, όταν βλέπωμεν αυτούς, τους υπό το πρόσχημα του δήθεν αδελφού Γνησίου Ορθοδόξου, ύπούλου όμως και δόλιου λύκου, προσπαθούντος να κρημνίση και τους τοίχους και τις κόλώνες με το απατηλό σύνθημα της ενώσεως, και περί των οποίων έχει εφαρμογήν το του Δαυίδ, “ ότι εμοί μεν ειρηνικά ελάλουν και επ’ οργήν δόλους, διελογίζοντο”, (Ψαλμ. 34,20) και προσπαθούν να υποσκελίσουν, εαν ήτο δυνατόν ακόμη τοσαύτα έτη ακλονήτως ισταμένους επί των επάλξεων της Ορθοδοξίας και ήδη κινδυνεύοντας να πέσουν εκείθεν όθεν ίσταντο, να διασπάσουν την ορθόδοξον εκκλησίαν μας, την Θεοφρούρητον «παράταξιν» της Ορθοδοξίας μας, όταν, λέγομεν, βλέπωμεν όλα αύτα, η περαιτέρώ σιωπή δεν επιτρέπεται κατ’ ουδένα λόγον και πρόφασιν, θα ήτο καθαρά προδοσία, θα ήτο έγκλημα, εαν δεν εκρούαμεν τον κώδωνα του κινδύνου και εαν δεν τους ερωτούσαμε τα εξης :

1) Ποια μεγάλη ανάγκη επίεζεν υμάς Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς ίνα ενωθώμεν με τους Ρώσους της Διασποράς και ποιά μεγάλη ανάγκη πιέζει ημάς σήμερον να προσπαθούν μερικοί να κάμουν ένωσιν με τους Αυξεντιανούς; Κατά τι ήλλαξαν φρόνημα και πράξιν;

2) Μήπως ενόμισεν κανείς εξ υμών Άγιοι Αρχιερείς ότι δεν ήτο πλήρης και τέλεια η Αρχιερωσύνη υμών;  Ημείς τα πνευματικά σας τέκνα,συμφώνως προς την διδασκαλίαν της Ορθοδοξίας, απ’αρχης είμεθα βέβαιοι, δια την τελειότητα της ‘Αρχιερωσύνης σας και εις τούτο αναπαυόμεθα πλήρως. Τι την ηθέλατε την ένωσιν;

3) Προτού μεταβούν οι δύο Αρχιερείς και ο πρωτοσύγκελος Πατήρ Ευγένειος εις Αμερικήν, εγνωρίζατε ή δεν εγνωρίζατε τι πιστεύουν οι Ρώσσοι της Διασποράς; Εάν εγνωρίζατε, πως και διατί ηνώθητε με εκείνους,οι οποίοι δεν είχαν την ίδια πίστιν με ημάς; Εάν πάλι δεν εγνωρίζατε τι πιστεύουν οι Ρώσσοι της Διασποράς, διατί δεν εφροντίσατε να πληροφορηθήτε σχολαστικώς και επιμελώς τι πιστεύουν προ παντός επί του θέματος των Μυστηρίων των Νεομερολογιτών και εις το πώς θεωρούν τους Αυξεντιανούς;

4) Προτού μεταβή η συνοδική Αντιπροσωπεία το 1971 εις Αμερικήν, εγνώριζαν οι Ρώσσοι το “ Πιστεύω” μας; Και αφού υο 1971 και εντεύθεν έμαθαν το “ Πιστεύω” μας, τι αποδείξεις έχετε, ότι το εδέχθησαν και το ησπάσθησαν; Μήπως μας ενέπαιζαν ; Ημπορείτε να μας βεβαιώσητε ότι συνεμορφώθησαν με το “ Πιστεύω” το ιδικόν μας οι Ρώσσοι από του 1971 εως σήμερον;

5) Ποιαί αποδείξεις υπάρχουν εις χείρας σας , ότι την 15^ην Σεπτεμβρίου 1971 εδέχθησαν οι Ρώσσοι την Ομολογίαν της Πίστεως μας, όπως εδιαβάσθη ενώπιον της Συνόδου των υπό του Πρωτοσύγκελου των Γεωργίου Γράμπε; Ηννόησαν τι ακριβώς πιστεύουμε, ή μήπως ουδέν ηννόησαν; Μήπως δεν ανεγνώσθη, ολόκληρος η Ομολογία της Πίστεως μας, όπως είναι καταχωρημένη εις τον “ ΚΗΡΥΚΑ” αλλά μέρος αυτής επι τροχάδην και προχείρος;

6) Υμείς οι δύο «χειροθετηθέντες» την 17^ην και 18^ην  Σεπτεμβρίου 1971 Σεβασμιώτατοι Επίσκοποι κ.κ Κάλλιστος και Επιφάνειος , υπό ποιαν εύνοιαν εδέχθηκε την χειροθεσίαν εκείνην; Τι επιστεύατε εκείνην την στιγμήν; Και μην μας ειπήτε ότι αυτά είναι αρμοδιότης των αρχιερέων μόνον, διότι παν ό,τι αφορά εις την Πίστιν και εις την ορθόδοξον πορείαν της Εκκλησίας, δεν ενδιαφέρει μόνον τους Αρχιερείς, αλλά εξ’ίσου ενδιαφέρει και τους Ορθοδόξους Λαικούς, τους αποτελούντας το Σώμα της Εκκλησίας και θέλοντας τους επισκόπους των να στέκωνται εις το ύψος της Ορθοδοξίας όπου τους ετοποθέτησε το πνεύμα το Άγιον και όχι εκεί που επιδιώκουν οι διάφοροι «Περικλήδες».

Ο Χριστός, δια μέσου των Αγίων Αποστόλων, άφηκεν την Ορθόδοξον Πίστιν ως Παρακαταθήκην εις τας χείρας των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ και όχι ως ιδιοκτησίαν των να την κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά να  παρουσιάσουν και λογαριασμόν, διότι μόνον διαχειρισταί είναι και θα ζητηθεί λογαριασμός κατά πάντα και μάλιστα λεπτομερής και φοβερός. Η δε διαχείρισις δέον να γίνεται συμφώνως προς το θέλημα του Χριστού και κατά την καθοδήγησιν του Παναγίου πνεύματος ούχι κατά θέλημα ίδιον ή κατά τας υπαγορεύσεις ωρισμένων κακών, κάκιστων συμβούλων ενίων Αγίων Αρχιερέων. Τούτο να μη λησμονείτε ούδ’ επί στιγμήν, διότι ο ποιμήν ο καλός, “ όταν τα ίδια πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού ^. αλλοτρίων την φωνήν” (Ιωάν. Ί 4-5)

7) Συλλειτουργούν σήμερον οι Ρώσσοι με Νεοημερολογίτας και Αυξεντιανούς, Ναί ή όχι; Και εάν αυτόί συλλειτουργούν με αυτούς, πως υμείς θα δεχθήτε συλλειτουργίας με αυτούς και διατί εξακολουθήτε να είσθε ηνωμένοι με τους Ρώσσους ;

8) Τι είδους ένωσις ήτο αυτή, καθ’ ην στιγμήν οι Ρώσσοι, ήσαν ηνωμένοι με τους Αυξεντιανούς που πιστεύουν κακοδόξως και συγχρόνως οι ίδιοι οι Ρώσσοι ηνωμένοι και με υμάς που πιστεύετε ορθοδόξως;  Δεν συλλειτουργείτε με τους Αυξεντιανούς και καλώς πράττετε, διότι κακοδοξούν σφόδρα, διότι εις τα ζητήματα της Πίστεως είναι ύπουλοι, ἄλλα πιστεύοντες και ἄλλα παρουσιάζοντες και διότι δεν έχουν έγκυρο την Αρχιερωσύνην. Αλλά διότι πρότερον όλοι υμείς και σήμερον μερικοί από Υμάς, συλλειτουργείτε , όχι μόνο με τους Αυξεντιανούς; Δηλαδή δεν συλλειτουργεῖτε απ’ευθείας με τους Αυξεντιανούς και δεν κοινωνείτε εκ του αυτού ποτηρίου, αλλά κοινωνείτε εκ του ίδίου ποτηρίου από το οποίον κοινωνούν Ρώσσοι και Αυξεντιανοί, ως δια σωλήνος εκ του αυτού ποτηρίου, κατά την αρχη των συγκοινωνούντων δοχείων, δηλαδή δια μέσου των Ρώσσων; Και όταν βλέπουν αυτά τα πράγματα οι αντίπαλοί μας, τι λέγουν και πως μας θεωρούν; Και με άλλα λόγια, δεν κοινωνείτε εκ του ίδιου ποτηρίου μαζί με τους Αυξεντιανούς, όχι, αλλά κοινωνείτε εκ του ποτηρίου των Ρώσσων εκ του οποίου κοινωνούν και οι Αυξεντιανοί.

9) Δύνασθε να διαβεβαιώσετε υπευθύνως και επισήμως ότι οι επίσκοποι και οι ιερείς της Ρωσσικής εκκλησίας της Διασποράς, δεν συλλειτουργούν σήμερον με Νεοημερολογίτας και ότι δεν κοινωνούν εκ του αύτου ποτηρίου των Νεοημερολογιτών;

10) Ημπορείτε να διαβεβαιώσετε το χριστεπώνυμον πλήρωμα, ότι οι Ρώσσοι της Διασποράς, μετά των οποίων έχετε κάμει ένωσιν και ΣΠΟΡΑΔΙΚΩΣ συλλειτουργείτε μετ’αυτών, δεν έχουν εις τους κόλπους των, ενορίας και παραρτήματα Νεοημερολογιτών και κοινωνούντων προς τους Νεοημερολογίτας; Ημπορείτε να μας διαβεβαιώσετε εν Αρχιερατική παρρησία, ότι τούτο δεν συμβαίνει, μερικώς τουλάχιστον; Και δεν είναι τούτο κίνδυνος ψυχής και συμμετοχή εις τα επιτίμια των Αγίων Πατέρων, άτινα επιπίπτουν επί των κεφαλών των κακοδόξων και των κοινωνούντων αυτοῖς;

11) Οι Ρώσσοι της διασποράς, συλλειτουργούν ή δεν συλλειτουργούν σήμερον με κληρικούς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και του Πατριαρχείου Σερβίας, οι οποίοι συλλειτουργουν με Νεοημερολογίτας; Και μάλιστα όταν αύτοι οι κληρικοί των Ιεροσολύμων και της Σερβίας, ανήκουν εις το λεγόμενων «Παγκόσμιο Συμβούλιον Εκκλησιών» το Συνέδριον τοῦτο του Αντιχρίστου; Μήπως προβλέπουν καμμίαν τοιαύτην συγκατάβασιν οι Ιεροί κανόνες ; Και εάν ναι, που γράφεται αύτο;

12) Γνωρίζετε ότι κατόπιν Συνοδικής Αποφάσεως της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, είναι ξυρισμένοι, άλλοι ημίξυρισμένοι και άλλοι κουρεμένοι; Ναι ή όχι;

13) Γνωρίζετε ότι το πλείστον των Κληρικών της Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς, ο Ρώσσος Επίσκοπος του Αγίου Φραγκίσκου της Αμερίκης, έδωκεν εντόλην μετ’απειλής επιτιμίου και αναθέματος κατά πάντος ιερέως της επαρχίας του, όστις θα τολμήση να μυρώση έναν προτεστάντην και όθεν “ μυρωθεντα” υπό κακοδόξου ιερέως του Πατριαρχείου Αντιόχειας δήθεν μυρωθέντα, οι Ρώσσοι της Διασποράς τον εκοινωνούσαν;

14) Γνωρίζετε ότι αυτόν τον ίδιον, πρώην προτεστάντην, άλλος Ρώσσος ιερεύς, ηρνήθη να τον βαπτίση λέγων ότι “ένα είναι το βάπτισμα Ορθοδόξων και Προτεστάντων”;

15) Γνωρίζετε ότι γενικώς, οι ιερείς της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, έχοντες εντολάς των επισκόπων των, ως επι το πλείστον αρνούνται να βαπτίσουν τους προσερχομένους  εις την “Ορθοδοξίαν’’ των Προτεστάντας, αρκούμενοι εις το μύρωμα μόνον και εκ του λόγου τούτου, εις τους περρισότερους Ρωσσικούς Ναούς της Διασποράς , δεν υπάρχούν κολυμβήθραι; Δηλαδή τουλάχιστον εις τα 80.ο/ο των ναών των; Διατί άραγε;

16) Γνωρίζετε ότι οι ιερείς της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, μετά των οποίων έχετε κάμει ένωσιν, ιερουργούν ΜΙΚΤΟΥΣ γάμους Προτεσταντῶν μετά Ορθοδόξων και ότι έναν τοιούτον γάμον, ο Πρωτοσύγκελος Γεώργιος Γράμπε, τόν επικόλλησε εις τα βιβλία Γάμων της Ιεράς Συνόδου;

17) Γνωρίζετε ότι η Ρ.Ε.Δ (Ρώσσικη Εκκλησία Διασποράς) , μεταχειρίζεται εις πολύ μεγάλην κλίμακα  ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ εις τους Ναούς της;

18) Γνωρίζεται ότι ο γνώστός Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Μητρόπουλος της  Ρ.Ε.Δ (Ρώσσικη Εκκλησία Διασποράς)  εις το μοναστήρι του της Μεταμορφώσεως  του Σωτήρος εν Βοστώνη της Αμερικής, ἔχει εικόνας του αποβιώσαντος νεοημερολογίτου Φωτίου Κόντογλου και ότι εις το όπισθεν μέρος των εικόνων γράφει ο ίδιος: “Δια χειρός μακαρίου ευλογημένου Φωτίου Κοντογλου” , ότι αυτός ο Παντελεήμων ή μάλλον Παντερεήμων και άλλοι της Ρ.Ε.Δ., διαλαλούν ότι τάχα ηγίασεν και εμυρόβλησεν, ποιός; Ένας σχισματικός αποβιώσας νεοημερολογίτης, ότι ο ίδιος αυτός Παντελεήμων είναι ο αίτιος της ψευδοαγιοποιήσεως το θανούσης το 1960 σχισματικής νεοημερολογιτίσσης και κακοδόξου Ειρήνης Πατέρα, ενώ εξ’αντιθέτου ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ  τον οικουμενικόν Διδάσκαλον της Ορθοδοξίας, τον Άγιον Αυγουστίνον, δια Συνοδικής Αποφάσεως της Ρωσσικής Εκκλησίας της Διασποράς εκδοθείσης μόλις το έτος 1972, ήτοι μετά την ένωσιν μεθ’υμών και κατόπιν εισηγήσεως του περίεργου αυτού έλληνος Αρχιμανδρίτου Παντελεήμονος, ως άλλοι υπερφίαλοι Πάπαι, καταργήσαντες δια προσφάτου αποφάσεως των τον Άγιον Γεώργιον και άλλους Αγίους και μάλιστα αυτήν την κατόπιν της καταργήσεως ταύτης αγνόησιν του Αγίου Αυγουστίνου, την ανακοινοῖ ο Μόντρεαλ και παντός Καναδά Βιτάλιος και μάλιστα με την υπογραφήν του; Δηλαδή καταργούν τους Αγίους της Ορθοδοξίας και ανακηρύσσουν άλλους Αγίους νεωτέρους, εν τω σχίσματι και τω αναθέματι αποθανόντας, των Φώτιον Κοντογλου και την Ειρήνην Πατέρα; Και επιπλέον δια να δικαιολογήσουν την ιεροσυλίαν των ταύτην περί του Αγίου Αυγουστίνου, διαδίδουν υβριστικῶς, ότι τάχα ήτο αιρετίκος ο Άγιος Αυγουστίνος και ότι έχει γράψει αιρετικά συγγράμματα, ενώ ταύτα έγραψε προτού βαπτισθή , ως είναι απόλυτως βέβαιον, έτι εν τη κακοδοξία ευρισκόμενος και όχι όταν εβαπτίσθη και αργότερα έγινε και Επίσκοπος και λαμβάνει μέρος εις την Καρθαγένη Σύνοδον, εις τα Πρακτικά και τους Κανόνας της οποίας αναφέρεται το όνομα του 9-10 φοράς. Θα μας ειπούν τώρα οι Ρώσσοι και ο Παντελεήμων και η συνοδία των ότι και η εν Καρθαγένη Σύνοδος έσφαλε, δεχθείσα την συμμετοχήν του Αγ. Αυγουστίνου;

19) Γνωρίζετε ότι πολλοί κληρικοί της Ρ.Ε.Δ., εκτός του ότι ξυρίζονται και κουρεύονται, αποβάλλουν το Τίμιον Ράσσον και γυρίζουν τήδε κακείσε με τα πανταλόνια; Τι θα ειπούν οι Νεοημερολόγίται όταν Σας βλέπουν ηνωμένους με τοιούτους πανταλονοφόρους;

20) Γνωρίζετε ότι αίθουσαν Ιερού Ναού, μετά την Θείαν Λειτουργίαν, μετατρέπουν εις Αυλαία Θεάτρου,φέρουν εκεί μέσα Μουσικόν Συγκρότημα, γίνονται εκεί μέσα χοροί και άσματα, παίζουν θέατρον εντός της Εκκλησιας οι Ηθοποιοί, οι κατά τους Αγίους Πατέρας “ Επί σκηνής διαβεβλημένοι” και εις το τέλος μεθοκοπούν;

21) Γνωρίζετε ότι η Ρ.Ε.Δ αφήνει η μάλλον προτρέπει τα μέλη της να συμπροσεύχωνται με την “ Μετροπόλια” δήλαδή το εν Αμερική εξάρτημα του Πατριαρχείου της Μόσχας, το οποίον “Πατριαρχείον” έδωκε τα μυστήρια εις τους Παπικους ;

22) Γνωρίζετε ότι δίδουν την θείαν Κοινωνίαν ανεξελέγκτως ; χωρίς την  παραμικράν Νηστείαν και χωρίς Κανόνα, έστω και αν μεσολαβούν θανάσιμα σαρκικά ή άλλα αμαρτήματα; Γνωρίζετε ότι το Σάββατον κρεωφαγούν και την Κυριακή κοινωνούν; Και δεν είναι αυτό μεγίστη ασέβεια; Και θα εξακολουθήσωμεν κοινωνούντες αύτων ταις ασεβείαις και ταῖς δυσσεβείας ταις πλάναις , ως θέλουν ακόμη δυστυχώς μερικοί από ημάς, δηλαδή επίσκοποι της ημετέρας Εκκλησίας;

23) Γνωρίζετε ότι οι Ρώσσοι εδέχθησαν εις τους κόλπους των κληρικούς Νεοημερολογίτας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ανευ χειροθεσίας, δηλαδή σχισματικούς και κακοδόξους τους εδέχθησαν άνευ χειροθεσίας, ενώ δι Υμάς απεφάσισαν το 1971 «χειροθεσίαν»;

24) Γνωρίζεται ότι επιτρέπουν εις τας γυναίκας να λαμβάνουν δισκία (δηλαδή κοινώς χάπια) αποφυγής της τεκνογονίας με την φαρισαικήν και Ιησουιτικήν πρόφασιν ότι πρέπει τάχα να υπακούουν εις τους συζύγους των και ότι δεν χρειάζονται σήμερον παιδία, διότι…… άκουσον, άκουσον, πλησιάζει λέγουν η Δευτέρα Παρουσία;

25) Γνωρίζετε ότι όσα αιρετικά ανδρόγυνα Παπικών και Προτεστάντων προσέρχονται εις την Ρωσσικήν Εκκλησίαν της Διασποράς (ΡΕΔ), ἄλλα μυρώνουν και άλλα , κάπου-κάπου δηλαδή, τα βαπτίζουν, αλλά οπωσδήποτε δεν τα στεφανώνουν;

26) Γνωρίζετε ότι οι κληρικοί της Ρώσσικης Εκκλησίας της Διασποράς κηρύττουν ότι οι Αιρετικοί θα σωθούν, ναι δεν είναι τούτο κήρυγμα του αντιχρίστου; Διότι αν σώζωνται οι διάφοροι βλάσφημοι κατά του Αγίου Πνεύματος, τότε ολόκληρος η Ορθόδοξος Εκκλησία, ολόκληρον το κείμενον των Ιερών Κανόνων, διαψεύδεται και αναιρείται. Ποια τότε διαφόρα μεταξύ αλήθειας και αιρετικής πλάνης; Ποιά διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρέσεων; Μήπως και οι εν Ελλάδι “Ζωικοί” δεν κηρύττουν τα ίδια: Που εύρον αυτό γεγραμμένον;

27) Γνωρίζετε ότι οι κληρικοί της Ρώσσικης εκκλησίας της Διασποράς λέγουν ότι, όταν ένας αιρετικός μυρωθή η βαπτισθή, η θεία Χάρις αγιάζει και τα λοιπά “ Μυστήρια” των αιρετικών; Και δεν είναι τούτο κακοδοξία; Που εύρον αυτό γεγραμμένον;

28) Γνωρίζετε ότι οι Ρώσσοι εις μερικούς Ναούς των έχουν αγάλματα και εικόνας άνευ φωτοστεφάνου; Γνωρίζετε ότι τους εναντιομένους εις τα αγάλματα και τας άνευ φωτοστεφάνου εικόνας, τους ονομάζουν “Πεπλανημένους ’’ όπως οι Ρώσσοι Πρεσβύτεροι Βλαδίμηρος και Σεραφείμ εις την πόλιν του Βανκούβερ του Καναδά;

29) Γνωρίζετε και το ακόμην χειρότερον, ότι επιτρέπουν εις τα πληρώματά των να εκκλησιάζωνται εις τας Ουκρανικάς Ουνιτικάς  Εκκλησίας, όπου μνημονεύεται ο Πάπας, ως εαν ήτο δυνατόν ποτέ “ να συλλέξωσιν από ακάνθων σταφυλάς ή από τριβόλων σύκα ’’ όπως λέγει ο Κύριος εις το Ιερόν Ευαγγέλιον;

30) Γνωρίζετε ότι ο Μητροπολίτης Φιλάρετος, την 16/10/1972, εις κήρυγμα του γενόμενον εν Νέα Υόρκη, μεταξύ άλλων εδογμάτισεν ότι η κόλασις έχει τέλος και ότι ο άσπλαχνος πλούσιος του Ευαγγελίου, θα τύχη συγχωρήσεως και σωτηρίας μετά την “ προσωρινήν κόλασιν”, λέγων ότι: “ Μετά από αυτά τα δεινά, δηλαδή μέτα την κόλασιν το έλεος του Θεού, ίσως να δωρήση εις αυτόν την σωτηρίαν δια την αιωνιότητα ”. Και ας μην προσπαθήση κανείς να τον δικαιολογήση, διότι το λέγει σαφώς: “ Μετά από αυτά τα δεινά, δηλαδή μετά την προσωρινή κόλασιν, ήτοι τα δεινά αυτά, “μετά”, κατόπιν, η κόλασις αυτή θα τελειώση και θα υπάρξη δι’αυτόν έλεος, θα του δώση ο θεός τον Παράδεισον, δηλαδή κατά Φιλάρετον μετά την κόλασιν εις τον Παράδεισον. Και ναι μεν λέγει ότι αυτό το λέγει κάποιος Μητροπολίτης ονόματι Αντώνιος, πλην με το να λέγη και αυτός, σημαίνει ότι υιοθετεί τα λεγόμενα αυτά του Αντωνίου και εξ αντιθέτου δεν μας λέγει ότι αυτό το λέγει Πατήρ τις της Εκκλησίας, διότι ουδείς Πατήρ της Εκκλησίας το λέγει αυτό, ει μη μόνο αιρετικός Ωριγένης. Ίσως αντιτείνη κανείς,ότι αυτό το λέγει ο Φιλάρετος, στηριζόμενος εις την περί μνημοσύνων διδασκαλίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αλλά τούτο, εάν το ειπή κανείς, είναι καθαρά πρόφασις εν αμαρτίαις και προσπάθεια δικαιολογήσεως των αδικαιολογήτων, διότι με τίποτε δεν καλύπτεται και με τίποτε δεν δικαιολογήται η πλάνη αυτή. Γνωρίζομεν καλώς ότι τα μνημόσυνα έχουν ισχύν ενώπιον του Θεού εις τας περιπτώσεις όπου η προαίρεσις του ανθρώπου εκινήθη, έκαμε την αρχήν προς μετάνοια, αλλά δεν επρόφθασε διότι τον κατέλαβεν ο θάνατος, ή εξομολογήθη μεν δεν ετελείωσεν όμως ή δεν επρόφθασε τον Κανόνα του, ή έκαμε τον Κανόνα του και ως άνθρωπος μεταξύ της τελευταίας του εξομολογήσεως και του θανάτου του ήμαρτεν, ή μεταβαίνων προς την συνάντησιν του πνευματικού πατρός, τον κατέλαβεν ο θάνατος και κατα πάσαν περίπτωσιν, ευρισκόμενος εν φόβω Θεού και εν μετανοία δεν απετελείωσεν ό,τι επιτάσσει η Εκκλησία προς διόρθωσιν βίου ο αμαρτωλός και οπωσδήποτε όλα αυτά δεν ισχύουν εις τας περιπτώσεις των θανασίμων αμαρτημάτων. Εις την περίπτωσιν όμως των ισχυρισμών του Φιλαρέτου και του Ωριγένους, ουδεμία ομοιότης υπάρχει με εκεῖνα τα οποία διδάσκει η εκκλησία η Ορθόδοξος, διότι ο άσπλαχνος πλούσιος του Ευαγγελίου βασανίζεται, “ εν βασάνοις ευρισκόμενος”, λόγω του πλέον θανασίμου αμαρτήματος, της ασπλαχνίας η οποία όπως η αγάπη είναι η μεγαλυτέρα αρετή, έτσι και η ασπλαχνία είναι το ακριβώς αντίθετο από της αγάπης και πέραν τούτου, ο άσπλαχνος πλούσιος απέθανεν ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ και ακόμη εις τον Άδην λέγει “ Ουχί Πάτερ Αβραάμ”, δηλαδή αντιτάσσει την αντιλογίαν και τον αμετανόητον εγωισμόν, ακόμη και εκεί και ο Φιλάρετος μᾶς ομιλεί  περί αιωνίου σωτηρίας μετά ορισμένων χρόνον κολάσεως, ωσάν τον Ωριγένην και τους Παπικούς και αυτό είναι Α Ι Ρ Ε Σ Ι Σ και κανείς να μην προσπαθή να τον δικαιολογήση.

31) Γνωρίζετε ότι ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου εις Τορόντο του Καναδά Παναγιώτης Καραθανάσης, την 7^ην Απριλίου 1973, δηλαδή μετά την ένωσιν και μετά την Ομολογία Πίστεως και την μύρωσιν των μελών της Οικογένειας του γενομένην το 1972, ανέγνωσε τα “Σαράντα” εις την λεχώ και το νεογέννητον του νεοημερολογίτου Διονυσίου Παναγιώτου Νικολοπούλου, καίτι εγνώριζεν ότι και αυτός ήτο και είναι Νεοημερολογίτης.

32) Ας έλθωμεν νυν εις την από 12^ης Σεπτεμβρίου 1974 “ Γραπτήν ομολογία Πίστεως” της Συνόδου των Επισκόπων της Ρώσσικης Εκκλησίας της Διασποράς, της οποίας ελάβατε γνώσιν όλοι οι Άγιοι Αρχιερείς και ασφαλώς πολλαί συζητήσεις έγιναν μεταξύ Σας εν Συνόδω και εκτός Συνόδου.

Παρακαλούμεν και ερωτώμεν: Είναι Ορθόδοξος η Ομολογία αυτή; Αναπαύει τας Αρχιερατικάς σας συνειδήσεις; Δεν το πιστεύομεν. Εαν τυχόν η Ομολογία αυτή των Ρώσσων αναπαύει Υμάς, ουδόλως αναπαύει τας συνειδήσεις του Ορθοδόξου πληρώματος και τότε ευρισκόμεθα προ διαστάσεως μεταξύ Ορθοδόξου Λαού και Ιεραρχίας. Εάν αναπαύεσθε εις αυτήν την “ Ομολογίαν”, τότε αυτό σημαίνει ότι μεταξύ Υμών και ημών “ Χάσμα μέγα εστήρικται” και ότι όσοι δέχονται αυτήν την “ Ομολογίαν” ως Ορθόδοξων, εξέστησαν και παρεξετράπησαν της ευθείας Γραμμής των Αγίων Πατέρων και του μακάριας μνήμης Αρχιεπισκόπου και Πατρός ημών Ματθαίου του Α’, την οποίαν Γραμμήν Γνήσιος Ορθόδοξος Κλήρος και Λαός, αταλαντεύτως ετήρησεν συνεχώς από του έτους 1924 μέχρι σήμερον. Αλλά ας έλθωμεν εις αυτήν ταύτην την “ Ομολογία” των Ρώσσων. Λέγει: “ Η Ρωσσική Ορθόδοξος Εκκλησία εκτός Ρωσσίας, θεωρεί την εισαγωγήν του Νέου Ημερολογίου ως λάθος”. Τι εννοεί η Ρωσσική Ορθόδοξος Εκκλησία, όταν λέγει “λάθος”; Λάθος είναι κάτι το οποίον “ έ λ α θ ε ν”, μας διέφυγε, κάτι το μη ηθελημένον, το μη σκόπιμον, το μη επίτηδες, κάτι το οποίον δεν το έχομεν καλώς αντιληφθή εις την διάννοιαν μας, κάτι το δευτερεύον, κάτι το οποίον δεν το ανεμέναμεν. Λάθος είναι κάτι το οποίον εν πάη περιπτώσει δεν αναφέρεται εις σοβαρόν ζήτημα ή πράγμα, εις κάτι το θεμελιακόν, το κεφαλαιώδες, αλλά κάτι το δευτερεύον η επουσιώδες, αναφερόμενον εις λεπτομέρειας.

Η ημερολογιακή όμως μεταβολή, δεν είναι “λάθος”, είναι έγκλημα, είναι κακούργημα κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όταν είναι “λάθος” το πολύ-πολύ να θεωρηθή ως πταίσμα, αλλά δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ως “λάθος” ένα κακούργημα. Έχομεν δικαίωμα να ονομάζωμεν  “λάθος” μιαν καινοτομίαν, ητις επέφερε σχίσμα εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, το οποίον αίμα μαρτυρίου δεν δύναται να εξαλείψη κατά Ιωάννην τον Χρυσόστομον. Η ημερολογική καινοτομία, εγένετο κατόπιν προσπαθειών του Παπισμού από το 1582 εως και του 1924,ήτοι κατόπιν προσπαθειών 342 ετών. Λάθος είναι αυτό; Η ημερολογιακή καινοτομία έγινε επίτηδες,σκοπίμως, εκ προμελέτης, βάσει προγράμματος  του παγκακοδόξου Συνεδρίου Κωνσταντινουπόλεως του έτους 1923 και συνεπώς δεν είναι… “Λάθος”. Ηξεύραν οι καινοτόμοι ότι το νέον εορτολόγιον, αναθεματίσθη υπό 3 Πανορθόδοξων Συνόδων, ήτο εν γνώσει των συνεπειών που θα προεκαλούντο. Επομένως δεν είναι “Λάθος”. Αφού οι καινοτόμοι εγνώριζαν τας συνεπείας και όμως ασεβούντες, αψήφισαν το Πνεύμα το Άγιον και εν αντιλογία και δυσσεβεία πολλή, εν αθεοφοβία, ήγειραν το ανάστημά των,μη υπολογίζοντες  τας αράς και τα επιτίμια των Αγίων Πατέρων, δυνάμεθα να λέγωμεν ότι είναι “Λάθος” και το αντιπαρερχόμεθα;

Επομένως οι Ρώσσοι, ουδεμίαν σημασίαν και ουδεμίαν βαρύτητα και σοβαρότητα αποδίδουν εις την ημερολογιακήν καινοτομίαν, η οποία υπό Ιερεμίου του Β’ του αοιδήμου Οικουμενικού Πατριάρχου, αποκαλείται “Παγκόσμιο Σκάνδαλον, μία των καινοτομίων της Πρεσβυτέρας Ρώμης και αυθαίρετος καταπάτησις των θείων και Ιερών Κανόνων”, ήτοι εν αντιθέσει προς το καθολικόν φρόνημα της Ορθοδοξίας, την θεωρούν απλώς ως μιαν μικρολεπτομέρειαν, ανευ σημασίας. Συνεπώς δεν φρονούν ορθώς. Επομένως ουδέν απολύτως ενωτίσθησαν από τας αποφάσεις των ΠΕΝΤΕ  Πάνορθοδοξων Συνόδων των ετών 1583,1587,1593,1756 και 1848. Κατά συνέπειαν και κατ’αυτούς πάντοτε, ουδεμίαν σημασίαν και ουδεμίαν βαρύτητα έχουν το Σχίσμα, η ανατροπή της Ιεράς Παραδόσεως, του τυπικού και του Κυριακοδρομίου και τῆς αιωνοβίου “ Πράξεως” της Εκκλησίας, ούτε ο μετά των αιρετικών συνεορτασμός, η κατάργησις της Νηστείας των Αγίων Αποστόλων, η αντιλογία κατά του εν Συνόδοις λαλήσαντος Παναγίου Πνεύματος κ.λ.π., και δεν πιστεύουν ότι πρόκειται περι αντιλογίας κατά του Παναγίου Πνεύματος. “ Λάθος ” γίνεται μίαν φοράν και στιγμιαίως. Λάθος συνεχόμενον δεν είναι λάθος, ένα “ παγκόσμιον σκάνδαλον ” κατά Ιερεμίαν τον Β’ δεν είναι λάθος.

Αποπτύομεν όθεν και αποκηρύσσομεν τα περί  “λάθους ” γραφόμενα των Ρώσσων και ερωτώμεν υμάς εάν τα αποδέχεσθε η όχι. Γνωρίζομεν ότι δεν αποδέχεσθε, αλλά η ερώτησις αυτή αφορά εις τους διαστάζοντας.

              ΚΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ:

Όταν λέγη   “ Και τελικώς προκαλούν σχίσμα”, τι εννοεί; Βεβαίως , εννοεί ότι το σχίσμα γίνεται “τελικώς” και όχι απ’αρχῆς. Αύτο όμως είναι κακόδοξος σκέψις. Διότι το Σχίσμα και γίνεται ακαριαίως και αυτοστιγμεί, όπως ο εωσφόρος εγένετο Σατανάς και διάβολος, όχι “τελικώς”, δηλαδή αφού παρήλθεν έναν χρονικόν διάστημα, αλλά αμέσως, ευθύς ως συνέλαβεν εις τον νούν του την βλάσφημον ιδέαν. Η προς πάντας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς Εγκύκλιος του 1848, λέγει “Ο τολμών ή πράξαι ή συμβολεύσαι ή διανοηθήναι,ήδη αρνήθη την πίστιν του Χριστού”. Όταν συνεπώς οι Ρώσσοι μᾶς λέγουν ότι “τελικώς προκαλούν σχίσμα”, δεν λέγουν τίποτε άλλο, ει μη ότι εύθυς ως εγένετο η ημερολογιακή καινοτομία, δεν προεκλήθη αμέσως σχίσμα, αλλά παρήλθεν ικανόν χρονικό διάστημα και “τελικώς” έγινε το σχίσμα, δηλ. αργότερον. Αυτά όμως τα περί βαθμιαίας δημιουργίας του σχίσματος και περί βαθμιαίας απώλειας της Χάριτος, είναι λόγοι κακόδοξοι, εσφαλμένοι, πεπλανημένοι, αντίθετοι προς το φρόνημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και δια τούτο απαράδεκτπο από ημάς και δια λόγους τούτους, οι Ρώσσοι και εις το σημείον τούτο κακοδοξούν σφόδρα και δεν δυνάμεθα να συμφωνήσωμεν μαζί των εάν θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι.

         ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ

Λέγει η από 12 Σεπτεμβρίου 1974 “ Ομολογία” των Ρώσσων, ότι “αποφεύγει τον συνεορτασμόν” με τους Νεοημερολογίτας.

Ημπορούσε κάλλιστα να ειπή ότι απαγορεύει συνεορτασμούς με νεοημερολογίτας , αλλά δεν το λέγει. Διατί; Τι εννοεί όταν λέγει ότι “αποφεύγει ” ; Δηλαδή δεν συνεορτάζει με Νεοημερολογίτας. Όταν τούτο είναι δυνατόν, αλλά εάν τύχη και “τυχαίνει” κατά κανόνα πάντοτε και συνεορτάζει, δεν είναι και τίποτε το σπουδαίον. Δηλαδή, δια τους συνεορτασμούς,αισθάνεται η Ρωσσική Εκκλησία της Διασποράς, ελαφράν δυσφορίαν, κάμνει ώσαν να βαρύνεται λίγο, αλλά δεν συμβαίνει και τίποτεν σπουδαίον, εάν συνεορτάσει με νεοημερολογίτας…… Τώρα , εάν οι Νεοημερολογίται είναι σχισματικοί και εάν οι Ι.Κανόνες προστάσσουν να μη συνεορτάσωμεν μετά σχισματικών, ε, τούτο δεν συγκινεί τους Ρώσσους και τόσον πολύ. Αυτό όμως δεν λέγεται Ορθόδοξος πίστις , ούτε το δεχόμεθα, ούτε ως απλήν σκέψιν…. Και εάν δεν θεωρούν και τοσον μεγάλην παράβασιν τον μετά σχισματικών συνεορτασμόν τότε δεν ημπορούμεν να παραδεχώμεθα αυτούς ως ορθοδόξους και εν τοιαύτη περιπτώσει, τι κοινόν έχομεν μετ’αυτων;

                 ΚΑΙ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΩΝ

Εξακολουθεί η περίφημος αυτή εγκύκλιος και λέγει: “ Ως προς το θέμα σχετικώς με την παρουσίαν ή την μη ύπαρξιν χάριτος μεταξύ των Νεοημερολογιτών, η Ρωσσική Εκκλησία εκτός Ρωσσίας, δεν θεωρεί τον εαυτόν της, ή οιανδήποτε ετέραν Τοπικλη Εκκλησίαν, ως έχουσα την εξουσίαν να λαμβάνη τελικήν απόφασιν, καθ’όσον οριστική, ρύθμισις του θέματος τούτου, δύναται να γίνη μόνον δια καταλλήλως κληθέντος αρμοδίου Οικουμενικού Συμβουλίου (δηλ. Οικουμενικής Συνόδου) με την απαραίτητον συμμετοχήν της Ελευθέρας Εκκλησίας της Ρωσσίας”.

ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ. Είναι ορθόδοξον το κείμενον τούτο; ή μήπως είναι κακόδοξον; Και ποιος πιστεύει ότι θα συνέλθη ΟΓΔΟΗ  Οικουμενική Σύνοδος; Όποιος ομιλεί περί ογδόης Οικουμενικής Συνόδου, είναι κακόδοξος ως ο Πάπας, όστις φλυαρεί περί 2Ι Οικουμενικών Συνόδων, ενώ η Ορθοδοξία, άλλην Οικουμενική Σύνοδον πέραν της 7^ης  δεν παραδέχεται και δεν αναμένει. Αλλ’ιδού ότι το λέγουν και οι Ρώσσοι. Και όμως εξακολουθούμε να είμεθα ηνωμένοι και υπάρχουν Αρχιερείς διστάζοντες να διακόψουν τον κακόδοξον τούτον σύνδεσμον, όστις σύνδεσμος είναι αφύσικος και παράνομος. Ας ακούσωμεν του προφητάνακτος Δαυίδ λέγοντος “Και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω”.

Και μία των καθολικών αρετών είναι και η Ανδρεία. Δεν αρκεί η φρόνησις, η σωφροσύνη και η Δικαιοσύνη, αλλά είναι απαραίτητος και η ανδρεία, δια να διακόψωμεν τον αφύσικον τοῦτον μετά των κακοδοξούντων δεσμόν. Πολλάκις η αρετή της πολλής φρονήσεως, συγκεκραμμένη μετά υπερβολικής αγάπης, φθάνει εις το σημείον να δεικνύωμεν περισσοτέραν αγάπην προς τους ανθρώπους και ολιγοτέραν προς τον Χριστόν.

Αι κακοπάθειαι των σφοδρών διωγμών από του 1924 εως του 1970 μας έκαναν να νοσταλγούμε και ολίγον την ειρήνην. Αλλ’ αυτός ο πόθος του να ησυχάσωμεν επί τέλους και να μας αναγνωρίζη και κάποιος άλλος παραπέρα, αποτελεί θανάσιμον παγίδα από την οποίαν δεν εγλυτώσαμε το 1971, και επέσαμεν μέσα, χωρίς να καλοεξετάσωμεν περί τίνος πρόκειται. Αλλά “ κρείσσων πόλεμος ειρήνης χωριζούσης ημάς Θεού”. Ο εξ’ανθρωπίνης αδυναμίας πόθος μας να αναγνωρίζη επιτέλους κάποιος, κατόπιν από τους διωγμούς, την περιφρόνησιν και ονειδισμούς των πολλών επί 50 ολόκληρα έτη, μας έκαμε να χαλαρώσουμε την επαγρύπνησιν μας και την προσοχήν μας επί της ακριβείας της πίστεως, εις σημείον μαλθακότητος και υποχωρητικότητος επί προφανή κινδύνω δια τας ψυχάς μας και δια την Ορθοδοξίαν τόσον μάλιστα ώστε να διστάζωμεν και να γίνωνται μακραί συζητήσεις εάν πρέπη να διακόψωμεν πάντα σύνδεσμον με κακοδόξους, ενώ κατά τα παρελθόντα έτη των διωγμών μας ουδε σκέψιν τοιαύτην ετολμούσαμεν να κάμωμεν ποτέ…..

Και ποιοι παρακαλούμεν θα αποτελέσουν αυτήν την 8^ην Οικουμενικήν Σύνοδον; Βεβαίως κακόδοξοι και σχισματικοαιρετικοί. Συνεπώς γνωρίζουν οι Ρώσσοι τι θα αποφασίση μία τοιαύτη Σύνοδος, δηλαδή κακοδοξίας. Κατ’ακολουθίαν, μία τοιάυτη απόφασις θα είναι επισήμος εκδήλωσις προθέσεως δια την επιβολήν και κατίσχυσιν και την δικαιολόγησιν άμα της κακοδοξίας, επί τῆ καταστροφήν της Ορθοδοξίας. Και έπειτα από όλα αυτά τι περιμένωμεν από τους Ρώσσους;

Ας έλθωμεν νυν επί της ουσίας: Το να έχουν Αγιστικλην χάριν τα μυστήρια μιας Εκκλησίας, μήπως ενόμισαν οι Ρώσσοι ότι τούτο εξαρτάται από μίαν Σύνοδον, ή από μίαν απόφασιν μιας Συνόδου ή μίας τοπίκης Εκκλησίας ή μήπως τούτο κρέμαται εις την εξουσίαν μιας οιασδήποτε Εκκλησίας ή ομάδος Εκκλησίων; Εάν φρονούν τούτο οι Ρώσσοι της διασποράς ή οιοσδήποτε άλλος, πλανώνται πλάνην μεγάλην σφόδρα. Μήπως νομίζουν ότι δύναται οι Ρώσσοι ή οιοσδήποτε τέλος πάντων επίσκοπος να προστάξη το Πανάγιον Πνεύμα εις ποιους θα κατέλθη και εις ποιους δεν θα κατέλθη, πλανώνται πλάνην μεγάλην.Αυτό είναι βλασθημία μέγιστη.

Κατά τον θείον Διονύσιον τον Αεροπαγίτην, οι Ιεράρχαι είναι “ εκφαντορικοί των θείων δικαιωμάτων, ουχ ταις αυτών αλόγοις ορμαίς της Πανσόφου θεαρχίας, ευφήμως είπεν, υπηρετικώς επομένης ”( Περί Εκκλησιαστικλης Ιεραρχίας, Κεφάλαιο Β’), δηλαδή η πάνσοφος Θεαρχία ή Θεότης, το Πανάγιον Πνεύμα, δεν ακολουθεί υπηρετικώς τας αλόγους ορμάς των Ιεραρχών, ο δε θείος Μάξιμος, ερμηνεύων ταύτα αποφαίνεται ότι“εάν παρά τον σκοπόν του θεού αφορίση ο Ιεράρχης, ουχ έπεται αυτώ το θείον κρίμα. Κατά γαρ θείαν κρίσιν ΚΑΙ ΟΥ ΔΙΑ ΘΕΛΗΜΑ ίδιον, ταύτα –δηλαδή, οιαδήποτε συνοδική απόφασις- οφείλει –επιφέρειν”.Κατα την θείαν Διδασκαλίαν της Αγιωτάτης Μητρός ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας, το Πνέυμα το Άγιον, εκ του πατρός  “του τα πάντα ενεργούντος κατά την βουλήν του θελήματος αυτού” εκπορεύεται (Εφεσείους Α’ ΙΙ) και ουχί κατά την βουλήν των Ρώσσων ή οιουδήποτε Πατριάρχου ή Συνόδου Επισκόπων. Ουδαμού της Αγίας Γραφής ή των Ι.κανόνων ή των επι μέρους Αγ. Πατέρων ευρίσκομεν γεγραμμένον ότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος κατέρχεται η απέρχεται, κατόπιν θελήματος ανθρώπων, Συνοδικής, Πατριαρχικής αποφάσεως. Ουδαμου των Ιερών Κανόνων, των Πρακτικών, των Όρων ή των Διατάξεων θα εύρωμεν τους Πατέρας να προστάσσουν εις ποιούς θα κατέλθη και εις ποιους δεν θα κατέλθει η θεία Χάρις του Αγίου Πνεύματος.. Εάν ερευνήσωμεν τους Ι.Κανόνας, ουδαμού θα εύρωμεν, την θείαν χάριν παρεχομένην ή διακοπτόμενην δι’αποστολικής, συνοδικής, ή πατριαρχικής αποφάσεως.

Παρακαλούμεν να ερευνηθή και να ευρεθλη έστω και μία απόφασις Συνόδου ή Πατρός της εκκλησίας η οποία να προσδιορίζη προστακτικώς ποια Εκκλησία, θα έχη ή δεν θα έχη χάριν Αγίου Πνεύματος.Εξ ανθέτου θα εύρωμεν εις παμπόλλους περιπτώσεις Κανόνας και όρους και Αποφάσεις δια των οποιίων προσδιορίζεται ποιαί γνώμαι και ποιαί δοξασίαι είναι αιρετικοί.Και τίθεται γενικόν μέτρον δια των Κανόνων ότι άπαντες εν γένει οι σχισματικοί και αιρετικοί στερούνται της Αγιαστικής χάριτος του Παναγίου Πνεύματος. Όλοι οι σχισματικοί και αιρετικοί.

Το να θέλουν οι Ρώσσοι να προσδιορισθη δι’Οικουμενικής Συνόδου ποια Εκκλησία θα έχη χάριν Αγίου Πνεύματος, αντιποιούνται ασεβώς αρμοδιότητας και δικαιοδοσίας του Παναγίου Πνεύματος. Το Πνεύμα το Άγιον έναν ενιαίον Κανόνα έθεσεν αλανθάστως εις τους αιώνας, ότι οι σχισματοαιρετικοί στερούνται της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος. Τι την θέλουν επομένως την Οικουμενικήν Σύνοδον οι Ρώσσοι; Όλοι οι Κανόνες οι λέγοντες άκυρα και ανύπαρκτα τα λεγόμενα μυστήρια των σχισματικών και αιρετικών, δεν θεσμοθετούν, δεν προστάσσουν, αλλά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ και ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ότι τα μυστήρια των Σχισμαστοαιρετικών, είναι εξ’αντικειμένου, ανεξαρτήτως της ανθρωπίνης βουλήσεως, θείω δικαίω και θείω Βουλήματι άκυρα και ανυπόστατα.

Οι αποστολικοί κανόνες 46^ος ,47^ος και 68^ος , ο 1^ος της εν Καρχηδόνι, 1^ος του Μεγάλου Βασιλείου κ.λ.π. δεν προστάσουν κανέναν να κάνει τα Μυστήρια των σχισματοαιρετικών άκυρα αλλά τα κηρύσσουν εκ των προτέρων  Η Δ Η ΑΚΥΡΑ, θείω βουλήματι.

Συνεπώς το θέμα δεν είναι να εκδώσει μια Σύνοδος μίαν απόφασιν δια της οποίας να γίνουν τα Μυστήρια των σχισματικών και αιρετικών άκυρα, αλλά το θέμα είναι το τι πιστεύουν οι Ρώσσοι περί αυτών, δηλαδή είναι θέμα Πίστεως.

Και εν τέλει συμπερασματικώς, όταν μας λέγουν εις την επιστολήν των αυτήν, ότι το θέμα των μυστηρίων θα το εξετάση μία Οικουμενική Σύνοδος, το νόημα είναι κατά αλήθειαν το εξής:

“ Γνωρίζομεν ότι η ΟΓΔΟΗ  Οικουμενική Σύνοδος δεν προβλέπεται και δεν θα γίνη ποτέ. Και αν ακόμη γίνη μια λεγόμενη “Πανορθόδοξος” Σύνοδος αύτη θα αποτελείται από κακοδόξους σχισματικούς και Οικουμενιστάς και επομένως αι αποφάσεις μιας τοιαύτης Συνόδου θα είναι κακόδοξοι και πεπλανημέναι και εις τα άλλα θέματα και εις το θέμα των μυστηρίων των κακοδόξων.

Και επειδή μια τοιαύτη Σύνοδος θα αποτελείται ως προείπωμεν εκ κακοδόξων, αποκλείεται να ομολογήση τα Μυστήρια των σχισματοαιρετικών άκυρα, αλλά θα τα ειπή έγκυρα, φυσικά. Και επειδή και ημείς οι Ρώσσοι γνωρίζομεν ότι εσείς οι Γ.Ο.Χ της Ελλάδος, πιστεύετε τα μυστήρια των κακοδόξων άκυρα, δια να μη διακοπή η ένωσις και συνεπώς η επιρροή μας, αποφεύγομεν να το είπωμεν ευθέως, μέχρις ότου σας εμπλέξωμεν εις μίαν τοιαύτην ψευδοσύνοδον, δια να ακούσητε την απόφασιν από αύτην, δια να είσθε τότε κυκλωμένοι, να μη ημπορείτε να κάνετε αλλοιώς και να υποταγήτε και αυτά που επιστεύατε από του έτους 1924 μέχρι σήμερον. Ημέις οι Ρώσσοι εάν επιστεύαμε τα μυστήρια των Νεοημερολογιτών άκυρα,θα ελέγαμεν ευθέως και δημόσια από την αρχήν, αλλά αφού αυτό δεν το πιστεύομεν, αποφεύγουμε να σας κακοκαρδίσουμε δια να μη σας χάσουμε από την αγκάλην μας και το παραπέμπομεν το ζήτημα εις την μέλλουσαν Σύνοδον, ήτις ως αποτελουμένη εκ κακοδόξων, θα εκδώση κακόδοξον Απόφασιν εις την οποίαν αφού εως τότε θα έχετε διαιρεθή και διαβρωθή, δεν θα ημπορέσετετότε να αντιδράσετε εις μίαν τοιαύτην Σύνοδον, διότι βεβαίως, τότε “Η Σύνοδος θα το λέγη”, θα καμφθήτε και θα υποταγήτε”.

Αύτα ακριβώς λέγουν οι Ρώσσοι Άγιοι Αρχιερείς με την ψευδοομολογίαν των αυτήν. Δια αυτό κρούομεν τον έσχατον κώδωνα του κινδύνου, διότι η διστακτικότης μερικών Αρχιερέων και η αμφιταλάντευσις περί την Εγκύκλιον των Ρώσσων δημιουργεί σοβαρώτατον κίνδυνον καταβαραθρώσεως της Εκκλησίας μας και εξαφανίσεως της Ορθοδοξίας και δεν έχετε το δικαίωμα να διστάζετε, διότι “Ο φόβος κόλασιν έχει” (Α’ Ιωάν. 18). Και λέγομεν τούτο, διότι εσχάτως, εξ’υπευθύνων, ημιυπευθύνων και ανευθύνων χειλέων,εχόντων “χείρας Ησαύ” και “φωνήν Ιακώβ” εντός του χώρου της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδος, ακούονται “ρήματα τινά ξενίζοντά μας”, μη ακουσθέντα από του 1924 εως σήμερον και δη ότι τούτο ή εκείνο είναι θεολογούμενον” και “αντικείμενον διαλόγού”.....