ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

 Στρατηγος Μακρυγιαννης. Εἰς δόξαν τοῦ δίκιου καί μεγάλου Θεοῦ. Κύριε Παντοδύναμε! Ἐσύ, Κύριε, θά σώσης αὐτό τό ἀθῶο ἔθνος. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, εἶσαι Θεός! Ἐλέησέ μας, φώτισέ μας καί κίνησέ μας ἐναντίον τοῦ δόλου καί τῆς ἀπάτης, τῆς συστηματικῆς τυραγνίας τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας. Εἰς δόξαν Σου, Κύριε, σηκώνεται ἀπόψε ἡ σημαία τῆς λευτεριᾶς ἀναντίον τῆς τυραγνίας! Πατριῶτες! Πεθαίνω διά τήν πατρίδα. Στέκω εἰς τόν ὅρκον μου τόν πρῶτον. Δέν μπορῶ, πατρίδα, νά σέ βλέπω τοιούτως καί τῶν σκοτωμένων τά παιδιά καί οἱ γριγές νά διακονεύουν, καί τίς νιές νά τίς βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εἰς τήν τιμή τους οἱ ἀπατεῶνες τῆς πατρίδος. Γιομάτες οἱ φυλακές ἀπό ἀγωνιστές, καί στά σοκάκια σου διακονεύουν αὐτεῖνοι οἱ ἀγωνισταί, ὁποῦ χύσανε τό αἷμα τους διά νά ξαναειπωθῆ «πατρίδα Ἑλλάς». Εἴτε ἐλευτερία κατά τούς ἀγῶνες μας καί θυσίες μας, εἴτε θάνατος σ’ ἐμᾶς! Πεθαίνω ἐγώ πρῶτος ἀπόψε. Ἔχετε γειά, πατριῶτες, καί εἰς τήν ἄλλην ζωήν σμίγομεν, ἐκεῖ ὁποὖναι καί οἱ ἄλλοι συναγωνισταί μας, εἰς τόν κόρφον τοῦ ἀληθινοῦ Βασιλέως, τοῦ μεγάλου Θεοῦ, τοῦ ἀληθινοῦ. Πατρίδα, σ’ ἀφήνω ἀνήλικα παιδιά καί γυναῖκα, ἄν τ’ ἀφήσουνε ζωντανά, τ’ ἀφήνω εἰς τήν προστασίαν σου. Κοίταξε ὅτ’ εἶναι παιδιά τοῦ τίμιου ἀγωνιστῆ Μακρυγιάννη. Ποτές αὐτός δέν σέ ψύχρανε εἰς τά δεινά σου, καί τώρα πρόθυμος νά πεθάνη διά σένα, γιά νά σέ ἰδοῦνε τά παιδιά του ἐλεύτερη Ἑλλάδα κι’ ὄχι παλιόψαθα τῆς τυραγνίας καί τῶν κολάκων της. Διά τά παιδιά μου ἀφήνω κηδεμόνες τόν κύριον Μιχαήλ Σκινά, Μελά, Δόσιον, Καλλεφουρνά, γυναικάδελφόν μου Σκουζέ καί τήν γυναῖκα μου. Καί νἀκολουθήσετε κατά τήν παλιά μου διαθήκη ὅ,τι διαλαμβάνει· κι’ ἄν ἀμελήσετε, εἰς τήν ἄλλην ζωήν θά μοῦ δώσετε λόγον. Βιαστικός γράφω μέ τήν σημαία μου στό χέρι. Ἔχετε γειά ὅλοι, καί τήν τυραγνία νά μήν τήν ἀφήσετε νά φωλιάση εἰς τήν πατρίδα, νά μήν ντροπιάσετε τόσα αἵματα ὁποῦ χύθηκαν. 1843 Σεπτεμβρίου