ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΡΑΦΗΣΑΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΑΡΓΙΑΝ (ΤΟΥ 2005) ΤΗΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ (2007) ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΕΥΔΟΑΦΟΡΙΣΜΟΝ (ΤΟΥ 2009)

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

 

Αριθμ. Φυλλου 215   Μαρτιος 2021

 

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ

 

Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΟΥ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΑΓΩΓΑΣ ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΩΝ, ΔΙΟ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΝ ΨΕΥΔΟΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΗΤΟΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΑΡΓΙΑΣ ΤΟΥ 2005, ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ 2007 ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΑΦΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2009. 

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΑΡΓΙΑΣ ΤΟΥ 2005, ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ 2007 ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΑΦΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2009.

Τα αιτια, οι αφορμες και οι σκοπιμοτητες της εναντιον μου ψευδοαργιας του 2005, της ψευδοκαθαιρεσεως του 2007 καί του ψευδοαφορισμου του 2009 ...

 

Δεν θα ησχολούμην με τα θεματα αυτα, της ψευδοαργιας, της ψευδοκαθαιρεσως καί του ψευδοαφορισμου μου, διότι εγνωριζα οτι πίσω από τα παρασκηνια ηταν παντοτε ο φερόμενος σημερον ως Αρχιεπίσκοπος Στεφανος ο Τσακιρογλου, ο οποιος ειχε ενα καί μοναδικόν σκοπόν να καταλάβει ολους τους Ναούς

Ειπεν εν εαυτω: « .....»

«Ο αδικων αδικησατω ετι καί ο ρυπαρος ρυπαρευθητω ετι» (Αποκαλυψις).

Ὁ δ΄ κανὼν τῆς Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου, λέγει: «Εἴ τις οὖν διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν εὑρεθείη…ἀφορίζων τινὰ τῶν ὑπ’ αὐτὸν κληρικῶν… ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καὶ τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καὶ ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ… Ὅποιος καθαιρεθῇ διὰ φθόνον ἢ ἄλλην ἄδικον   αἰτίαν, αὐτὸς εἰς μὲν τὸν ἑαυτόν του προξενεῖ μισθόν, μεγαλύτερον ἀπὸ τὸν τῆς ἱερωσύνης, ὅθεν καὶ πρέπει νὰ χαίρῃ καὶ ὄχι νὰ λυπῆται, εἰς δὲ τοὺς ἀδίκως αὐτὸν καθήραντας προξενεῖ κόλασιν» (Πηδάλιον, ΚΗ΄ Κανὼν τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, σελ. 30). Λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος (λόγος γ΄περὶ ἱερωσύνης) ὅτι ὅποιος «ἀδίκως ἀφορισθεῖ διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἤτοι, ἢ διὰ τὴν πίστιν, ἢ διὰ τὰς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας, ἢ καὶ διὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Χριστοῦ, οὗτοι πρέπει νὰ χαίρουν, ἐπειδὴ καὶ εἶναι μακαρισμοῦ ἄξιοι, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, ὅστις εἶπε• "Μακάριοί ἐστε, ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς, καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν, ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου"» (Πηδάλιον, σελ. 35).

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

 194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣΤΗΛ. 210.6020176,  210 2466057

 

 

Α.Π. 397        ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 13.8.05 (π.ἡ.)

 

ΠΡΟΣ

τόν Αἰδ/τον π. Δημήτριον Τσαρκατζόγλου, τόν ἀντικανονικῶς καί παρανόμως ὑπογράψαντα καί τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3219/17.6.05 ΑΚΥΡΟΝ "Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν" τῆς ὑπό τόν ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην ἀσεβοῦς ὁμάδος ἐκπεσόντων ᾿Επισκόπων.

 

Μέ τινα καθυστέρησιν, λόγῳ μεταβάσεώς μου εἰς τό ᾿Εξωτερικόν, σᾶς ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ἐξωδίκως, διά δικαστικοῦ ᾿Επιμελητοῦ, τό ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 3219 "χαρτίον", τό ἐπιγραφόμενον ὡς "Πρᾶξις - ᾿Απόφασις" τῆς ὑπό τόν ψευδαρχιεπίσκοπον κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ, τῆς 17.6.05, τῆς ἀπαρτιζομένης ὑπό τῶν: "πρώην  ᾿Αθηνῶν καί Προέδρου Πατρῶν" κ. ᾿Ανδρέου, "᾿Αργολίδος" κ. Παχωμίου, "Περιστερίου" κ. Γαλακτίωνος, Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταρασίου, τοῦ φερομένου ὡς "Θηβῶν καί Λεβαδείας", ἤτοι "Διαυλείας" κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ μονίμως δι᾿ ἀντιπροσώπου καί ΟΥΔΕΠΟΤΕ προσωπικῶς παραστάντος "Φιλίππων" κ. Χρυσοστόμου, καί᾿ ὑμῶν ὑπογραφομένου ὡς "᾿Αρχιγραμματέως", μέ τήν ἔνδειξιν "᾿Ακριβές ἀντίγραφον". ᾿Επιστρέφεται ὡς ἀπαράδεκτον διά τούς κάτωθι λόγους, οἱ ὁποῖοι ἐν τῇ γενέσει της καθιστοῦν τήν ἐν λόγῳ "Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν" ΑΚΥΡΟΝ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ δι᾿ ἡμᾶς, ἐνῶ, διά τούς ἐκδόντας αὐτήν, ἀποτελεῖ ἕν ἀκόμη ἀναμφισβήτητον καί βαρύτατον ἀπό Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου ἀπόψεως ἀδίκημα, διά τό ὁποῖον κατέστησαν ἑαυτούς ΥΠΟΔΙΚΟΥΣ ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας.

1) ᾿Εκ προοιμίου τονίζεται καί καθίσταται σαφές, ὅτι οὐδεμία ἀπολύτως Σύνοδος, μικρά ἤ μεγάλη, δέν νομιμοποιεῖται νά ἀποφασίζη τι κατά ᾿Επισκόπου, ἐν προκειμένῳ καθ᾿ ἡμῶν, ὅταν, ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν, οἱ ᾿Επίσκοποι αὐτῆς τῆς "Συνόδου" καταγγέλλωνται, Κανονικῶς καί ἁρμοδίως, διά θεμελιώδη θέματα Πίστεως. Παρά ταῦτα οἱ ἐν λόγῳ ᾿Αρχιερεῖς, ὡς νά ἦσαν παντελῶς ἄγευστοι τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης, καί αὐτῆς τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ληστρικῷ τῷ τρόπῳ, ἐσπευσμένως καί ἐν πανικῷ, ἐξέδωκαν τήν 17.6.2005, κατόπιν τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 390/16.6.2005 ᾿Αποκηρυκτηρίου ᾿Αρχιερατικοῦ ἡμῶν ἐγγράφου, τό ΑΚΥΡΟΝ "᾿Ανακοινωθέν", τό ὁποῖον δέν μᾶς ἀπέστειλαν, (ἐπελήφθημεν αὐτοῦ εἰς τό τεῦχος τῆς "Ο.Π.", μηνός ᾿Ιουνίου 2005). ῾Η ἐν λόγῳ "Πρᾶξις - ᾿Απόφασις" μᾶς ἀπεστάλη μετά παρέλευσιν 15 ἡμερῶν, ὅπερ σημαίνει ὅτι αὕτη συνετάγη ἐκ τῶν ὑστέρων, καί διά λογαριασμόν των, ὑπό τῶν ἐγκαθέτων καί τῶν ἰδίων τῶν ξένων Κέντρων.

 ᾿Αλλοίμονον, ἄν τοιαῦται "ἀποφάσεις" κακοδόξων, ληστρικῶν καί "ἀσεβῶν ᾿Επισκοπικῶν συμμοριῶν", αἱ ὁποῖαι διά μέσου τῶν αἰώνων συνήρχοντο καί ἀπεφάσιζον ἐν τῷ πονηρῷ, ἀλλοίμονον λέγομεν, ἄν αἱ τοιαῦται "ἀποφάσεις" ἴσχυον διά τήν ᾿Εκκλησίαν! ῾Οποῖον κῦρος καί ἰσχύν εἶχον ἅπασαι αἱ τοιαῦται, ἐν τῷ πονηρῷ ληφθεῖσαι ληστρικαί ἀποφάσεις, ὁποῖον κῦρος καί ἰσχύν ἔχουν αἱ ἀποφάσεις "τῆς Νεοημερολογιτικῆς Συνόδου", τῆς "Φλωρινικῆς τοιαύτης", καί τῶν "πέντε", καθ᾿ ὅλων ἡμῶν, τοσαύτην ἰσχύν ἔχει καί ἡ ἀπόφασις αὕτη τῆς ὑπό τόν ψευδαρχιεπίσκοπον Νικόλαον ψευδοσυνόδου, τῆς ἀπαρτιζομένης ὑπό βλασφήμων κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς καί προδοτῶν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί ὡς ἐκ τούτου ἐκπεσόντων ᾿Επισκόπων.

2) Τό "χαρτίον" τό ὁποῖον ἀναρμοδίως ὑπογράφετε ὡς δῆθεν "ἀκριβές ἀντίγραφον" δέν εἶναι "ἀκριβές ἀντίγραφον", διότι δέν ὑφίσταται "ἀκριβές πρωτότυπον".  Δυστυχῶς, Αἰδεσιμώτατε, δέν πρέπει νά ἔχετε συνείδησιν τῶν πράξεών σας, δέν ἐσυνειδητοποιήσατε ἀκόμη ὅτι ὑφαρπάσατε ληστρικώτατα τήν ᾿Αρχιγραμματείαν, χωρίς κἄν νά εἶσθε καί εἰς θέσιν νά ἀνταποκριθῆτε, ἀφοῦ δέν ἔχετε κἄν ἐπίγνωσιν τί σημαίνει ᾿Αρχιγραμματεία, ὅπως προκύπτει καί ἀπό τό ἐν λόγῳ "χαρτίον", τό ὁποῖον ὑπογράφετε; Κατανοῆστε, ὅπως πάλαι ποτέ εἴχατε καλήν καί ἐπαινετήν ἐπίγνωσιν καί κατηγγείλατε συγκεκριμένα πρόσωπα ὡς ἐγκαθέτους καί ὡς προδότας, ὅτι ἡ ἔκτοτε ἄνευ ὅρων καί ὁρίων "ὑπακοή" σας εἰς βλασφήμους ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, οἱ ὁποῖοι, κατά τάς "ἐν γράμμασι, καί πράγμασιν" τελευταίας ὁμολογίας των, ἐμφανίζονται μετά 33 ἔτη  ὡς "ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ", καί ὡς ἐκ τούτου προκύπτουν εὐθέως βλάσφημοι, προδόται καί ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΙ, ἀνάγεται εὐθέως εἰς τόν πονηρόν, ὁ ὁποῖος, ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς κατελύθη τό κράτος του ὑπό τοῦ Σταυρωθέντος καί ᾿Αναστάντος Χριστοῦ, δέν ἔπαυσε νά ἀντιδικῆ πρός τήν ᾿Εκκλησίαν! Οὗτοι σήμερον, ὡς ἄλλοι σύγχρονοι σταυρωταί τοῦ Χριστοῦ, προδίδουν καί τήν ῾Ομολογίαν των πρός τήν ᾿Εκκλησίαν Του καί τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν.

3) Τό ἐν λόγῳ "χαρτίον" εἶναι ΑΚΥΡΟΝ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ δι᾿ ἡμᾶς διότι δέν προέρχεται ἀπό Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησιαστικήν ᾿Αρχήν, διά τούς κάτωθι σοβαρούς καί οὐσιαστικούς λόγους:

α) ῾Ο φερόμενος ὡς "Πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου", "Πειραιῶς" κ. Νικόλαος, πέραν τοῦ ὅτι καταγγέλλεται ἐπί σειράν ἐτῶν ἐπί αἱρετικοῖς φρονήμασι καί ἐπί παραχαράξει Πατερικῶν καί Συνοδικῶν κειμένων καί δέν διορθώνεται, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ καί ὡς ΠΡΟΔΩΣΑΣ τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ καί ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί ὡς ΑΡΝΗΘΕΙΣ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΚΑΙ ΑΝΟΘΕΥΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ὅταν διά τήν ἀθώωσίν του, ἐν ἔτει 1974 - 1976 ἐπεκαλέσθη ἐνώπιον τῶν Δικαστηρίων, εἰς τά ὁποῖα προσήχθη, τήν ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίαν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐπί τῶν ᾿Επισκόπων Καλλίστου καί ᾿Επιφανίου, τῆς 17ης καί 18ης Σεπτεμβρίου 1971, τήν ὁποίαν ("χειροθεσίαν") ἡ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΠΕΔΕΧΘΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΤΗΣ. Σήμερον, ὅμως, ψεύδεται ὁ "Σεβ/τος Πειραιῶς" κ. Νικόλαος, ὅτι δῆθεν δέν ἐπεκαλέσθη ὁ ἴδιος τήν τοιαύτην χειροθεσίαν, καί ὅτι δῆθεν οὐδέποτε ἀπεδέχθη τό περιεχόμενον τοῦ ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος, ὅπερ (ψεῦδος) τόν καθιστᾶ περισσότερον ΙΕΡΟΣΥΛΟΝ ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας. Σημειώνομεν ὅτι αἱ ἐν λόγῳ ἀποδεδειγμέναι Καταγγελίαι, οὐδέποτε ἀντιμετωπίσθησαν ὑπό ἁρμοδίου Συνοδικοῦ ὀργάνου, ἡ δέ προσπάθεια τόσον τοῦ ἰδίου τοῦ "Πειραιῶς" Νικολάου, ὅσον καί τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" ᾿Ανδρέου καί τῶν λοιπῶν συνευδοκούντων ᾿Αρχιερέων νά τάς καλύψουν, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ τό μέγεθος τῆς ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ των καί τῆς ΠΤΩΣΕΩΣ των εἰς τά ἐντάλματα τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ..

 β) ῾Ο ὡς "᾿Αντιπρόεδρος" συμμετέχων εἰς τήν ὡς ἄνω φατριαστικήν - ληστρικήν ὁμάδα ᾿Αρχιερέων, ἤ ὡς "Πρόεδρος Πατρῶν", ἤ ὡς "πρώην ᾿Αρχιεπίσκοπος" "Μακαριώτατος" κ. ᾿Ανδρέας, ἐπίσης ἐπ᾿ οὐδενί δικαιοῦται ἤ νομιμοποιεῖται νά συμμετέχη εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἰδίᾳ μετά τήν "ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως" τῆς 5.2.03, καθ᾿ ὅσον ἐπικαλεσθείς ψευδεῖς λόγους (ἤτοι ὑγείας), ἀφοῦ ἀπέκρυψεν τούς πραγματικούς, προσέφερεν τόν θρόνον του εἰς τόν "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον, καταστήσας αὐτόν, οἰκείᾳ βουλήσει ἀμφοτέρων, "μοιχεπιβάτην" ἐπ᾿ ἀνταλλάγματι (πνευματική σιμωνία), νά προβῇ ὁ δεύτερος εἰς συγκεκριμένας ᾿Επισκοπικάς χειροτονίας, γνωστῶν προσώπων ἐκ τοῦ περιβάλλοντος τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" κ. ᾿Ανδρέου, τάς ὁποίας χειροτονίας ἀπό τοῦ 1995 ἠρνεῖτο. Πέραν αὐτοῦ ἡ ἀπό 5.2.03 παραίτησις τοῦ "Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν" ὑπέρ τοῦ "Πειραιῶς" κ. Νικολάου Μεσσιακάρη, κατηγγέλθη καί προσεβλήθη ὡς ᾿Αντικανονική, καί ὡς ἱερόσυλος καί ὡς σκόπιμος, ἤτοι διά νά ἐξυπηρετήση τά σχέδια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

῾Ως ἀπεδείχθη πραγματικός λόγος αὐτῆς τῆς παραιτήσεως ἦτο νά ἀνέλθη εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν ὁ "Σεβ/τος Πειραιῶς" κ. Νικόλαος, διότι οὗτος κατέστη Κανονικός καί διά Νομολογίας τῶν ῾Ελληνικῶν Δικαστηρίων, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ὡμολόγησεν ὄτι ἦτο σχισματικός καί ἀνίερος καί ὅτι ἀνεγνωρίσθη ὡς "Κανονικός καί ἔγκυρος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ.  Πειραιῶς", κατόπιν τῆς κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1971 γενομένης ἐπί σχισματικῶν "χειροθεσίας"! ῾Ο ἐν λόγῳ ᾿Αρχιερεύς, ἀρνηθείς περισσότερον παντίος ἄλλου, καί δή ἐνώπιον τὼν ῾Ελληνικῶν Δικαστηρίων, τήν ἀπό τοῦ 1924 ὁμολογηθεῖσαν καί διακηρυχθεῖσαν ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (Γ.Ο.Χ.), καί βλασφημήσας καί ἱεροσυλήσας κατά τόν πλέον ἐπίσημον τρόπον, καί κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς του Διαδοχῆς, τήν ὁποίαν οἱ ᾿Επίσκοποι καί οἱ Πρεσβύτεροι τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας κεκτήμεθα πλήρη, γνησίαν  καί τελείαν, διά τῶν Κανονικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, ὑπό τῶν ἐχόντων ἀκώλυτον τήν ᾿Αρχιερωσύνην ᾿Αρχιερέων Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρ.  Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ἦτο, διά τά ξένα Κεντρα,  τό πλέον "ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ" πρόσωπον διά νά προωθηθῆ δι᾿ αὐτοῦ εἰς τά πλαίσια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ἡ "ΛΥΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ". ῾Η λύσις τήν ὁποίαν ἅμᾳ τῇ ἀνόδῳ του εἰς τόν "᾿Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν" "ΕΥΗΓΓΕΛΙΣΘΗ" καί ΥΠΕΣΧΕΘΗ" ὁ κ. Χριστόδουλος, ἦτο ἡ πλήρης "ἀναγνώρισις" τῆς ᾿Επισκόπων καί ῾Ιερών ἀπό τούς Φλωρινικούς καί τόν νεοημερολογιτισμόν. ῎Ητοι, ὡς καί ἐκ τῶν πραγμάτων ἀποδεικνύεται, ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΗΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΑΘΙΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΕΔΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ὁ "Πειραιῶς" κ. Νικόλαος, (γνωστῆς οὔσης ἀπό πολλῶν ἐτῶν καί τῆς ἀκράτου εἰς τοῦτο φιλοδοξίας του), ἵνα δι᾿ αὐτοῦ, δυνάμει καί ἐνεργείᾳ τοῦ 54/76 ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος, ΕΠΙΒΛΗΘΗ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ.  ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 1971, ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ὅπερ σημαίνει ΑΜΕΣΟΝ ΕΞΑΡΤΗΣΙΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ ΜΑΣ ΕΚ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙ ΑΥΤΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΝΕΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΥΠΟ ΤΟΝ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΝ .

γ) Οἱ λοιποί συμμετέχοντες εἰς τήν ὡς ἄνω φατρίαν ᾿Αρχιερεῖς, δέν δικαιοῦνται καί αὐτοί νά συμμετέχουν ὡς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὠς "περί τήν πίστιν ἀσεβήσαντες". Εἰδικώτερον οὗτοι, ἐν χορῷ, ἤδη ἀπό τήν 5.2.03 ὑπαναχωρήσαντες εἰς τό θέμα τῆς χειροθεσίας "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" ΕΚΗΡΥΞΑΝ ὅτι τό 1971 "ἔγινε λάθος εἰς τό θέμα τῆς χειροθεσίας" (δέν δηλώνεται ποῖον εἶναι τό λάθος, καίτοι ἐπιμόνως τούς ἐζητήθη), ἤ "τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 καί εἰς τήν ᾿Αμερικήν καί εἰς τήν ῾Ελλάδα  ὅλοι οἱ ᾿Αρχιερεῖς ἐδέχθησαν τήν χειροθεσίαν" καί "οἱ σήμερον ᾿Αρχιερεῖς προέρχονται ὅλοι παρά χειροθετημένων ᾿Αρχιερέων" καί "οὐδείς καθαρός ἐκ τοῦ ρύπου τῆς χειροθεσίας". ῾Ετέρωθεν, μετά τῶν λοιπῶν προαναφερθέντων, φυλάσσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ καί τό 54/76 βλάσφημον ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα, ἐνῶ ἠτήσαντο καί τήν συνδρομήν τῆς Ι.Μ.  Μεταμορφώσεως Μπρούκλιν τῆς Μασσαχουσέτης , ὅπως προβῇ, κατά τήν ἰδίαν πάντοτε περίοδον, εἰς τήν περιβόητον "Περιγραφήν" διά νά λέγουν ὅτι "τά γενόμενα οὐκ ἀπογίγνονται".

δ) Δι᾿ ὅλους, λοιπόν, τούς ἀνωτέρω ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον μέρος εἰς τήν φατρίαν τῆς 17.6.05, ἐγείρεται μεῖζον καί ὀξύτερον τό ὑφιστάμενον πραγματικόν ἐκκλησιαστικόν θέμα, ἤτοι τό τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς των, ἀλλά καί ἠθικόν θέμα, ὑπό τήν εὐρεῖαν ἔννοιαν, διότι ἄν ὄντως κατά τό 54/76 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα, ἤ καί τάς προσωπικάς των νεωτέρας δηλώσεις - ῾Ομολογίας, ἐδέχθησαν χειροθεσίαν, πῶς ἐπί 33 ἔτη ὡς πρόσωπα, ὡς ᾿Αρχιερεῖς καί ἐν Συνόδοις "ΓΡΑΜΜΑΣΙΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ" καί ἐν ΩΜΟΦΟΡΙΩ ὁμοφώνως ὡμολόγουν καί ἐκήρυσσον τό ἀκριβῶς ἀντίθετον; ᾿Επί 33 ἔτη ἐψεύδοντο; ῾Υπεκρίνοντο; Τότε πρέπει νά λογίζωνται καί ὡς ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ἔναντι ὅλων ἡμῶν, ἀλλά καί ἄκρως ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, διότι ΕΨΕΥΔΟΝΤΟ ἐνώπιον τῆς ᾿Εκκλησίας! ᾿Επίσης πῶς τό 1977 ΚΑΘΗΡΕΣΑΝ τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, διά τόν λόγον ὅτι ὑπαναχωρήσας ἐκ τῆς ἀρχικῆς του ῾Ομολογίας, ἐκήρυξεν ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν ἐδέχθη χειροθεσίαν ὡς σχισματικός, ὄπως ἀκριβῶς δέχεται καί ὁμολογεῖ καί ὁ "Πειραιῶς" ἀπό τό 1976, μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα; Τουλάχιστον ἐκεῖνος, τολμῶ εἰπεῖν, ὅτι, καίτοι ἀπεδείχθη προδότης, ἀφοῦ ὑπανεχώρησε μετά 6 ἔτη, ὅμως δέν ὑπῆρξεν Φαρισαῖος, ἐνῶ οἱ σημερινοί, ὑπαναχωρήσαντες μετά 33 ἔτη, καί ἐξεμέσαντες τάς δυσώδεις βλασφημίας των,  προκειμένου νά πλανήσουν καί ἐξαπατήσουν, ὡς Φαρισαῖοι ὑποκρίνονται ὅτι δῆθεν "εἶναι ὀρθόδοξοι" καί "κρατοῦν τήν ῾Ομολογία" ἤ "ἔχουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τάς χειροτονίας τοῦ 1935 καί 1948"!

ε) Μέ δεδομένα ὅλα τά ἀνωτέρω ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1353/28 ᾿Οκτωβρίου 1977 Καθαιρετική Πρᾶξις ἀπόφασις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου  ἐνεργοποιεῖται καί ἰσχύει ἀπολύτως καί δι᾿ ὅλους αὐτούς, τούς τοῖς ἴχνεσιν ἐκείνου σήμερον πορευομένους .

στ) Οἱ ὡς ἀνω ᾿Αρχιερεῖς κατόπιν τῆς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ ΣΤΑΣΕΩΣ των ἔναντι τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων τῶν πέντε καί τῶν ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν των, καθώς καί τῆς καταργήσεως τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 3005/18.6.1997 ὁμοφώνου ᾿Αποφάσεως τῆς Ι. Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας ἔναντι αὐτῶν, οὐσιαστικά ἐνεργοποίησαν καί τάς κατ᾿ αὐτῶν ἀπό τοῦ 1995 "ἀκύρους ἀποφάσεις" τῶν πέντε περί καθαιρέσεως καί ἀναθεματισμοῦ των. ῾Επομένως οἱ περί ὧν ὁ λόγος, οὔτε ὡς ᾿Αρχιερεῖς λογίζονται, οὔτε ὡς ᾿Ορθόδοξοι, ἀλλ᾿ ὡς κακόδοξοι καλόγεροι, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας  ὡς συνειδητή οὐνία τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

4) Δι᾿ ὅλους αὐτούς τούς λόγους ἡ "Σύνοδος" τῆς 17.6.05 δέν νομιμοποιεῖται ὡς ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀφοῦ ἀποδεδειγμένως ἀποτελεῖ ὄργανον ληστρικόν καί κακόδοξον, τό ὁποῖον πολεμεῖ τήν ᾿Εκκλησίαν, θέτων ἑαυτό εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ κ. Χριστοδούλου. ᾿Αλλά καί ἄν ἀκόμη ἡ ἐν λόγῳ "Πρᾶξις - ᾿Απόφασις" τῆς 17.6.2005, καθ᾿ ὑπόθεσιν γράφομεν, προήρχετο ἀπό Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον Σύνοδον καί πάλιν, ἐφ᾿ ὅσον αὕτη προηγουμένως δέν θά ἐπελαμβάνετο ἐκκρεμμούντων θεμάτων Πίστεως περί τῶν ὁποίων ὑφίστανται Κανονικαί παρεμβάσεις τριῶν Μητροπολιτῶν, ἤτοι, ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Πᾳναρέτου (+22.11.2004), καθώς καί τοῦ Μητροπολίτου Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταρασίου, αὕτη οὐδέν Κανονικόν καί ἔννομον ἀποτέλεσμα θά παρῆγεν. Δέν πρόκειται, λοιπόν, περί Συνόδου, ἀλλ᾿ ὄντως περί ἐκπεσόντων ᾿Επισκόπων, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν "ΑΣΕΒΗ ΔΙΩΚΤΙΚΗΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ - ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ", τούς ὁποίους οὐδέ ἡ ἐλαχίστη ἀξιοπρέπεια ἤ "ἠθική" διακρίνει, διό ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συνῆλθον τήν 17.6.05 ὑπό τάς ἀνωτέρω ἀδιανοήτους προϋποθέσεις ὑπό τόν Ψευδαρχιεπίσκοπον "Πειραιῶς", ἤτοι, ὁ "᾿Αρχ/πος" κ. ᾿Ανδρέας, ὁ "Περαιῶς" κ. Νικόλαος, ὁ "᾿Αργολίδος" κ. Παχώμιος, ὁ "Περιστερίου" κ. Γαλακτίων, καί ὁ "Διαυλείας" κ. ᾿Ανδρέας , ἐν οὐδεμιᾷ περιπτώσει νομιμοποιοῦνται ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, διό ἡ "ἀπόφασίς" των οὐδέν νόμιμον καί Κανονικόν ἀποτέλεσμα παρήγαγεν.

5) Καί πάλιν, καθ᾿ ὑπόθεσιν λέγομεν, ἄν οἱ ὡς ἄνω πέντε ἐκπεσόντες ᾿Αρχιερεῖς, τήν 17.6.2005, Κανονικῶς συνήρχοντο καί συνεκροτοῦντο εἰς Σῶμα, ἡ "Πρᾶξις - ᾿Απόφασις" των αὕτη, ΟΥΔΕΝ Κανονικόν καί ἔγκυρον ἀποτέλεσμα θά παρῆγεν, διότι ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει θά ἔδει πρῶτον νά ἀποδείξουν ὅτι ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, ὁ ὁποῖος τούς ΑΠΕΚΗΡΥΞΑΜΕΝ διά λόγους ΠΙΣΤΕΩΣ καί δή ἐπί ἐσχάτη ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατά τῆς Μητρός ᾿Εκκλησίας, εὑρισκόμεθα ἐν ἀπολύτῳ ἀδίκῳ, δι᾿ ἑαυτούς δέ νά ἀποδείξουν, "ΓΡΑΜΜΑΣΙΝ καί ΠΡΑΓΜΑΣΙΝ", τήν ᾿Ορθοδοξίαν των.

6) ᾿Εν τέλει ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 3219/17.6.2005 "Πρᾶξις - ᾿Απόφασις" τῆς ὡς εἴρηται νέας πενταμελοῦς ληστρικῆς ὁμάδος ᾿Αρχιερέων, ὡς συνέχεια τῆς προηγουμένης τοῦ 1995, προκύπτει καί πλασματική, διότι ἐμφανίζει τόν Μητροπολίτην Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον ὡς συμμετέχοντα ἐνεργῶς εἰς τήν ἐν λόγῳ ψευδοσύνοδον, ἐνῶ ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης  ἁπλῶς παρίστατο, ἐπιδιώκων νά τηρήση, κατά τήν ἄποψίν του, κάποιας "ἰσορροπίας", καί σαφῶς δέν ἀναγνωρίζει οὔτε τήν παραίτησιν τοῦ "Μακαριωτάτου" κ. ᾿Ανδρέου, οὔτε ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπον" τόν "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον, οὔτε τό 54/76 ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα, οὔτε τάς ὑπαναχωρήσεις των εἰς τό θέμα τῆς "χειροθεσίας". Διά τούς λόγους αὐτούς ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης δέν ἐνέκρινεν καί τήν ὡς εἴρηται "Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν" καί, παρά τήν ἄμεσον πολιορκίαν νά τήν ὑπογράψῃ, ἠρνήθη καί ἀπεχώρησεν. ῾Η στάσις του, τό λέγομεν πρός τιμήν του, ὑπῆρξεν Κανονική, ᾿Ορθόδοξος καί ῾Ομολογιακή, καί κατά τήν 17.6.05, ἀλλά καί κατόπιν, διότι καί κατά τάς ἐκ τῶν ὑστέρων ὁμοίας πολιορκίας δέν ἐπέτυχον νά ἀποσπάσουν τήν ὑπογραφήν του.

᾿Επίσης ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 3219/17.6.2005 "Πράξις - ᾿Απόφασις" τῶν νέων πέντε ἐκπεσόντων ᾿Αρχιερέων ψεύδεται, διότι κλείεται μέ τήν ψευδῆ δήλωσιν: "᾿Εφ᾿ ὧ ἀναγνωσθεῖσα ἡ παροῦσα Πράξις - ᾿Απόφασις" ἐνεκρίθη καί ὑπογράφεται ὡς ἕπεται"!. Οὔτε ἐνεκρίθη, οὔτε ὑπεγράφη ὑφ᾿ ὅλων τῶν παρισταμένων, διό καί δέν ἐμφανίζουν ὑπογραφάς, ἀλλά πρός ἀπάτην ἐπενοήθη τό: "ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ. ... Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ", χωρίς νά τεθῇ οὔτε ἡ ὑπογραφή τοῦ "Προέδρου", ἐνῶ ἀκουλουθεῖ ἡ ψευδής διαβεβαίωσις: "᾿Ακριβές ἀντίγραφον ὁ ᾿Αρχιγραμματεύς (Τ.Σ.Υ.) + Πρωτοπρεσβ. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου".

᾿Εν κατακλεῖδι ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος, πλήν ᾿Ορθόδοξος, ᾿Αρχιερεύς, ἀπαντῶν εἰς τήν ἀκροτελεύτειον ταύτην παράγραφον, καί δραττόμενος τῆς εὐκαιρίας, ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ εἰς τούς ἀγαπητούς πρώην Πατέρας, ᾿Αδελφούς, Συλλειτουργούς, καί πρωτίστως τόν "Μακαριώτατον" κ. ᾿Ανδρέα, καί ἐν ὅσῳ άκόμη εὑρισκώμεθα ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ, καί ἔχομεν ἀπολύτως σώας τάς φρένας μας, (ὁ κίνδυνος ὑπάρχει δι᾿ ὅλους μας), ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΚΕΤΕΥΟΜΕΝ,  ὁ μέν "Μακαριώτατος" νά ἀνακαλέση τήν παραίτησίν του, οἱ δέ λοιποί νά συνεργήσουν ὥστε ὁ Μακαριώτατος ἐλεύθερος ἀπό ἄλλας δεσμεύσεις, νά συγκαλέση ἅπαντας τούς ᾿Επισκόπους καί ῾Ιερεῖς, ἵνα ἐν ἀγάπῃ, ταπεινώσει, μετανοίᾳ καί συντριβῇ θεραπεύση ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος τό ΑΙΜΟΦΥΡΤΟΝ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας), τό ὁποῖον ἐμακέλλευσεν ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός μέ τά ξίφη τοῦ 54/76 Βουλεύματος καί τάς ὑπαναχωρήσεις των εἰς τό θέμα τῆς "χειροθεσίας" καί ὅσων προηγήθησαν ἤ ἠκολούθησαν. ῎Ας μήν ἀρνηθοῦν τήν τελευταίαν ταύτην ταπεινήν παράκλησιν καί ἱκεσίαν, διότι τότε θά ἀποδείξουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ καί πιστεύουν εἰς τόν Χριστόν καί τήν ᾿Εκκλησίαν Του. 

᾿Εν ᾿Επισκόποις ἐλάχιστος

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

 

Ἐκοινοποιήθη διά τοῦ δικαστικοῦ ᾿Επιμελητοῦ Δημητρίου Μητραλέξη (Γαμβέτα 12 ᾿Αθῆναι), τήν 31 Αὐγούστου 2005 (ν.ἡ.) μέ ἀριθμό ἐπιδόσεως 10860Β.

 

 

«ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΤΩΝ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ». ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ 56 – ΚΑΡΕΑΣ

 

Α.Π.   853                                 Εν ΚΑΡΕΑ   ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ  2017

 

Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ

 

Παρατίθεται το εγγραφον, ως κατεχωρηθη εις το βιβλίον Πρωτοκόλλων της Ιερᾶς Μητροπόλεως:

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ Ι.Ν. ΑΓ.ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194 00 Τ.Θ. 54  ΤΗΛ. 210. 6020176, 210.6021467  

 

    Α.Π.  460          Ἐν τῶ Ἐπισκοπείω τῆ 12.12.2007

 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΕΠΙ ΜΙΑΣ ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ

 

ΠΡΟΣ:

Τόν κ. Νικόλαον καί τούς περί αὐτόν πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρας καί Ἀδελφούς κ.κ. Παχώμιον, Ἀνδρέαν, Χρυσόστομον, ὡς καί τούς κ.κ. Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον, Σεβαστιανόν καί Λάζαρον, τούς φερομένους ὡς ἀπό κοινοῦ ἐκδώσαντας τήν ὑπ’ ἀριθμ. 3282/28.11.2007 ἀνυπόγραφον, ἄκυρον καί ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀπαράδεκτον «ἀπόφασιν» περί «καθαιρέσεως» ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου.

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

Εἰς τούς διαφωνήσαντας καί διαχωρίσαντας τάς εὐθύνας των

Σεβασμιωτάτους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον.

 

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, πρόσχωμεν!

Κατόπιν τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 451/23.10.07 «Προσκλήσεως, Προτάσεως, Παρακλήσεως» μας, μόλις τήν Παρασκευήν 24 Νοεμβρίου (π.ἡ.), ἐλάβομεν τό ὑπ’ ἀριθμ. 3279/22.11.2007 ἔγγραφόν σας ἔχον οὕτω:

 

«Α.Π. 3279/22.11.200

Πρός τόν Σεβ. Μητροπολίτηνπρώην Μεσογαίας κ. Κήρυκον,

εἰς Κορωπί.

Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε. Σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι μεταξύ τῶν θεμάτων τῆς προσεχοῦς συνεδριάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραχίας τῆς 28ης Νοεμβρίου 2007 (ἐκ. ἡμ.), ἔχει περιληφθεῖ καί ἡ ἀπό ἀριθμ. Πρωτ. 451/10/23.10.2007 ἐπιστολή σας. Μετά τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου θά ἐνημερωθῆτε σχετικῶς.

Ἐντολῆ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

 Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

+ Πρωτοπρεσβ.  Δημήτριος Τσαρκατζόγλου».

 

Παραλλήλως μέ τό ὡς ἄνω ἔγγραφόν σας, καί ἐνῶ εὑρισκόμεθα ἐπ’ ἐλπίδι καλῶν ἐξελίξεων, δεδομένου ὅτι ἀπό τήν πλευράν σας ἀφήσατε νά διασπαρῆ ἡ εἴδησις ὅτι «ἐπίκεινται χαρᾶς εὐαγγέλια καί ὅτι τά Χριστούγεννα θά τά ἑορτάσωμεν ἑνωμένοι», ἤτοι ἐνῶ ἀνεμένομεν νά συμβῆ κάτι τό θεοβούλητον διά νά καταισχυνθῆ ὁ πονηρός καί νά συντριβῶσι τά σχέδιά του, δυστυχῶς δι’ ὑμᾶς, μετά 4 ἡμέρας, ἀπό τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης 29 Νοεμβρίου (π.ἡ.), διεδόθησαν ἄλλαι φῆμαι, καθ’ ἅς «κατεδικάσατε εἰς καθαίρεσιν τόν Μητροπολίτην Κήρυκον»(!!!). 

Ἀνεμένομεν καί πάλιν νά ἴδωμεν τί τέλος πάντων συμβαίνει καί ὁσονούπω, «μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ», ἤτοι τήν Παρασκευήν 1ην Δεκεμβρίου (π.ἡ.), ἐλάβομεν διά δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ τήν μέ Α.Π. 3282/28.11.2007 «Ἀπόφασίν» σας περί δῆθεν «καθαιρέσεώς» μου. Ἐλυπήθημεν καί ἐπενθήσαμεν εἰλικρινῶς διά τήν τοιαύτην συμπεριφοράν σας, ἡ ὁποία καθ’ ἡμᾶς εἶναι ὡς μία εἰδεχθής πνευματική αὐτοκτονία σας. Αὐθορμήτως μᾶς ἦλθεν εἰς τόν νοῦν, τό Τροπάριον τῆς Μ. Πέμπτης: «Σήμερον ὁ Ἰούδας καταλιμπάνει τόν Διδάσκαλον καί παραλαμβάνει  τόν διάβολον».

Ἀπευθυνόμενος προσωπικῶς εἰς ὑμᾶς κ.κ. Νικόλαε καί Παχώμιε σᾶς ἐρωτῶμεν: Τί ἔχετε νά ἀπολογηθῆτε εἰς τήν λίαν σοβαράν καί παναληθῆ κατηγορίαν ὅτι δέν ἐκινήσατε τήν ἐπιβαλλομένην Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον διαδικασίαν κατά τῶν πέντε, ὅπως προέβλεπεν καί προβλέπει ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 3005/1997 Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας; Διατί δέν τήν ἐλάβατε ὑπ’ ὄψιν καί πῶς τήν ἐποδοπατήσατε καί διατί συνεχίζετε νά τήν ποδοπατῆτε; Πῶς τόσον ἀθεοφόβως καί ἀσεβῶς συνεμαχήσατε μέ τούς «πέντε», μέ τούς Φλωρινικούς, καί μέ τόν κ. Χριστόδουλον καί ἐτολμήσατε τήν ἱερόσυλον πράξιν σας (3282) ἐναντίον μου, μή ἔχοντες δέ οὐδεμίαν κατηγορίαν, συνεπλάσατε ψευδῆ τοιαύτην, ἡ ὁποία τελικῶς ἀποβαίνει εἰς βάρος σας; Διατί, ἀγαπητοί, δέν ἐλάβατε ὑπ’ ὄψιν, τάς ἀνοικτάς ἀπαντήσεις μου εἰς τάς τρεῖς «Κλήσεις» σας, τάς ὁποίας καταχρηστικῶς σᾶς ἀπεστείλαμεν; Διατί, ὡς νά εἶσθε τυφλοί καί ἀπερίτμητοι τῆ καρδία, δέν ἐλάβατε ὑπ’ ὄψιν, καί τάς ἐπανειλημμένας δηλώσεις μας, (ἐμοῦ τε καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη), ὅτι «δέν ἐπιμένομεν εἰς καμμίαν καινοτομίαν, τήν ὁποίαν ἠθέλατε ἀποδείξει ὡς τοιαύτην»; Διατί ὁ πονηρός ἐσκλήρυνεν τοσοῦτον τήν καρδίαν σας, ὥστε ἐνῶ, ἡμεῖς σᾶς δηλοῦμεν τά ἀνωτέρω, σεῖς γράφετε εἰς τό κατηγορητήριον, ὅτι «ἐμμένομεν εἰς τήν καινοτομίαν»; 

Διά ταῦτα καί πρός περαιτέρω ἔλεγχόν σας, καί πάλιν ἡμεῖς στεντορεία τῆ φωνῆ ΔΗΛΟΥΜΕΝ:  Ἀποδεῖξτε τήν «καινοτομίαν» μου, ἀποδεῖξτε τήν καθ’ ὑμᾶς «Τριαδολογικήν καί Ἐκκλησιολογικήν αἵρεσίν» μου, καί ἐστέ βέβαιοι, ὅτι ὄχι μόνον θά ἀνακαλέσωμεν καί θά ζητήσωμεν συγγνώμην, ἀλλά καί θά ἀναλάβωμεν ὅλας τάς εὐθύνας ἀπό τῆς ἐνάρξεως τῶν σκανδάλων ὑπό τῶν Φλωρινικῶν (1998) καί τῶν Δημ. Κάτσουρα, μ. Μαξίμου κλπ.

Ἀγαπητοί δέν ἀντιμαχῶ ἐπί προσωπικοῦ πεδίου, ἀλλά, πιστεύω ὅτι, χάριτι Χριστοῦ, ἀγωνίζομαι ἐπί Δογματικῶν θεμάτων, ἤτοι τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δέν ἔρχομαι νά ἀντιπαλαίσω, ἀντιθέτως εἴθε καί ζητῶ νά γίνω «ἀνάθεμα», ἀρκεῖ σεῖς νά ὁμολογήσετε τήν ἐπί τῶν ἀνωτέρω ΚΑΛΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ, καί τότε, ὦ τότε θά βιώσωμεν τό ἀληθές νόημα τῶν Χριστουγέννων, τότε θά γεννηθῆ ὁ Χριστός ἐντός ἡμῶν. Τότε τά πάντα θά θεραπευθοῦν, διότι θά ἔλθωμεν εἰς ἐπίγνωσιν καί θά μισήσωμεν ὅλα τά ἔργα τοῦ πονηροῦ, ὅπως καί τά ἀπό Φεβρουαρίου 2002 ἐν τῆ Εἰσηγήσει τοῦ πρώτου ἐξ’ Ὑμῶν ἀποδεδειγμένα αἱρετικά σας φρονήματα καί ἐπιχειρήματα, ἐπί τε τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί Τριαδολογικοῦ Δόγματος, ἐπί τῶν ὁποίων ἐβασίσατε καί τόν ἄφρονα «ἀφορισμόν», ὁ ὁποῖος οὐσία καί αὐθωρεί ἀπέβη ΑΥΤΟΑΦΟΡΙΣΜΟΣ σας.

Ἑτέρωθεν, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐναντίον μου καθαιρετικήν σας πράξιν, ἐστέ βέβαιοι ὅτι μέ αὐτήν οὐδόλως μέ ἐβλάψατε, ὅπως ἴσως νά ἐφαντάζεσθε, ἤ καί σᾶς διεβεβαίωσαν οἱ γνωστοί συνεργάται σας, Ἀδελφοί Τσακίρογλου καί Δημ. Κάτσουρας, ὡς ἐγκάθετοι πράκτορες καί ἐκτελεστικά ὄργανα, τόσον τοῦ γνωστοῦ καί συγκεκριμένου Φλωρινικοῦ κέντρου, ὅσον καί τοῦ νεοημερολογιτικοῦ τοιούτου. Τοῦτο τό Φλωρινικόν Κέντρον εἶχεν ἀφηνιάσει ἀπό τό 1997, μέχρι καί τό 2002, ὅτε οἱ κ.κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος καί Ἀθανάσιος Σακαρέλλος, μετά ἀπό πείσμονα ἀγῶνα, «μπῆκαν ἱκανοποιημένοι στό λαγούμι» τους, ἀφοῦ τόν Φεβρουάριον τοῦ 2002, διά τῶν ἐγκαθέτων των,  σᾶς ἐπέβαλον τήν σατανικήν των βουλήν περί «ἀφορισμοῦ» τοῦ ἐλλογιμωτάτου Θεολόγου κ. Ἐλευθ. Γκουτζίδη. Διατί; Διότι, ὅπως καλῶς γνωρίζετε, συνέτριψεν τά κοινά προδοτικά σχέδια σας περί δολίας ἑνώσεως μέ δεδομένην τήν χειροθεσίαν!. Πάντως καί ἐκείνη ἡ ἐκ μέρους σας ἀφρονεστάτη  πρᾶξις τοῦ «ἀφορισμοῦ», ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν κεφαλῶν τῶν ἀρχιτεκτονησάντων καί τῶν ὑπογραψάντων αὐτήν.

Ἀπολύτως εἰς τά ἴδια πλαίσια καί σατανικάς σκοπιμότητας προέκυψεν ὑπό τῶν ἰδίων καί ἡ πολύ χειροτέρα πρᾶξις σας περί «καθαιρέσεώς» μου, ἡ ὁποία ὡς καταχρηστική μέχρις ἀνοησίας, καί ὡς ἄκρως ὑστερόβουλος, ἐπεκάθησεν καί αὕτη ἐπί τῶν κεφαλῶν ὑμῶν τῶν ὑπογραψάντων. Ὡστόσον μή σᾶς λανθάνη ὅτι θά κριθῶσιν τόσον ἡ πράξίς σας ὅσον καί ὑμεῖς. Τοῦτο ἐν βαθυτάτη θλίψει ἐπισημειοῦμεν.

Ἐπαναλαμβάνομεν καί παρακαλοῦμεν, καίτοι ἐκ τῆς ὅλης συμπεριφορᾶς σας ἐμφανίζεσθε ὡς μή δυνάμενοι νά ἐλέγχετε τάς σκέψεις καί ἀποφάσεις σας, ἐννοήσατε ὅτι καί ἡ πράξις σας περί «καθαιρέσεως» μου, εἶναι πολλαπλῶς καί παντελῶς ἄκυρος, ὡς ἀντικανονική, ἄδικος καί σκόπιμος, καί οὔτε μᾶς ἐγγίζει ἤ δύναται νά βλάψη τήν Ἀρχιερωσύνην μας, ἐνῶ αὕτη ὡς ΑΥΤΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ σας λογίζεται, μετά ἐννοεῖται ἀπό τήν καθαίρεσίν σας ὑπό τῶν «πέντε» κατά Ἰούνιον τοῦ 1995.  Τοῦτο δέ διότι, προκειμένου νά τούς δικαιώσετε καί νά μήν κινηθῆ ἡ κατ’ αὐτῶν Κανονική καί Ὀρθόδοξος διαδικασία, παρεκωλύσατε καί ἠκυρώσατε τήν Συνοδικήν ἀπόφασιν ὑπ’ ἀριθμ. 3005/1997).

Δέν μᾶς ἐγγίζει, οὔτε ἅπτεται τῆς Ἀρχιερωσύνης μας ἡ «πράξις» σας καί διότι αὕτη προέρχεται ὑπό μιᾶς δευτέρας ὁμάδος ἐκπεσόντων πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφῶν καί Συλλειτουργῶν μας, οἱ ὁποῖοι προκειμένου νά συνεχίσετε τάς βλασφημίας καί ἐκκλησιομαχίας ἐκείνων, κατεστήσατε ἑαυτούς ὑποχειρίους τῶν ξένων Κέντρων καί πάντως τοῦ Φλωρινικοῦ καί τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ, ἀπό μακροῦ δέ κατελύσατε καί τήν Κανονικήν τάξιν, καί τόν θεσμόν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐδιώξατε τούς ὀρθοδόξους μέ ἀκύρους ληστρικάς «ἀργίας», «ἀφορισμούς» καί «καθαιρέσεις»! Ταῦτα δέ διά νά βλασφημήσετε τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἤγουν τήν Ἀποστολικῆν σας Διαδοχήν, καί μέσω αὐτῆς νά «συντρίψετε», «καταργήσετε» καί «ἐξαλείψετε», ὡς ἐφαντάζεσθε, καί τήν Ὁμολογίαν – Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!.

Παρά ταῦτα τό μεγαλύτερο ἀδίκημά σας εἶναι τό ὅτι συνεχίζετε νά ὑποκρίνεσθε τούς ὀρθοδόξους, νά ἀντιποιῆσθε τήν Ἱεράν Σύνοδον καί νά ἐξαπατᾶτε πολύ περισσότερον ἐκείνων τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων (Ματθ. ΚΓ, 13-39), ἀλλά καί, εἰ θέμις εἰπεῖν, τῶν πάσης φύσεως κοινῶν ἀπατεώνων.

Αὐτοί εἶναι οἱ λόγοι, διά τούς ὁποίους ἠναγκάσθημεν, νά διακόψωμεν τήν παρουσίαν καί συμμετοχήν μας εἰς τά πονηρά σας διαβούλια (Α.Π. 223/2.11.2001) καί κατόπιν νά σᾶς ἀποκηρύξωμεν καί νά διακόψωμεν πᾶσαν μεθ’ ὑμῶν ἐκκλησιαστικήν – πνευματικήν κοινωνίαν (Α.Π. 390/16.6.2005).

Τήν ἐν λόγῳ πράξιν σας δέν τήν ἐπιστρέφομεν ὡς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ,  ὡς αὐθωρεί θά ἔδει νά εἴχομεν πράξει, διότι αὕτη καίτοι πολλαπλῶς ΑΚΥΡΟΣ, ἀποτελεῖ μνημεῖον παραφροσύνης καί ἐσχάτης πτώσεως καί συντριβῆς σας, ἀλλά καί διότι ἀπαραιτήτως πρέπει νά ΚΑΤΕΛΕΓΧΘΗ δημοσίως καί νά ΠΑΡΑΔΟΘΗ εἰς τόν πατέρα της τόν Διάβολον. Θά ἀπαντήσωμεν, λοιπόν, καί θά τήν κατελέγξωμεν ΔΗΜΟΣΙΩΣ, διότι τό ἀπαιτεῖ ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστός λαός. Ἐπί τούτω δέον, ὅπως, ἅμα λήψει παρούσης, μᾶς ἀποσταλῶσι πάραυτα α) Ὑπογεγραμμένη καί ἐσφραγισμένη ἡ 3282 «ἀπόφασίς» σας, β) Τυχόν ἐπ’ αὐτῆς εἰσηγήσεις, προτάσεις, μεθ’ ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῶν σχετικῶν Πρακτικῶν καί γ) Τό σχετικόν «Ἀνακοινωθέν». 

Ὡστόσον σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι σᾶς ἀγαπῶμεν, ὡς καταληστευμένους πρώην Ἀδελφούς καί Πατέρας, καί εἰλικρινῶς θλιβόμεθα, διότι ἐφθάσατε εἰς αὐτό τό ἀπίστευτον κατάντημα τῆς καταληστεύσεως σας, ἀφοῦ ἠθελήσατε νά «κατέλθετε ἐκ τῆς νέας Ἱερουσαλήμ καί νά πορευθῆτε πρός τήν Ἱεριχώ...». Ὡστόσον καί ὁ Αἰώνιος Σαμαρείτης ὑπάρχει καί τό ὑποζύγιον διατίθεται, ἀλλά καί τό Πανδοχεῖον εἶναι ἀνοικτόν ... Ἐν ταὐτῶ θέλομεν ἰδιαιτέρως νά τονίσωμεν καί νά ὑπογραμμίσωμεν ὅτι ποτέ δέν εἶναι ἀργά ... Τίποτε δέν νικᾶ τήν ἀγάπην καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἡμεῖς ἐπιδείξωμεν τήν ἀνάλογον μετάνοιαν καί διόρθωσιν.

Θά ἦτο παράλειψίς μας, ἄν καί ἐκ τῆς θέσεως ταύτης δέν ἀναπέμψωμεν εὐχαριστίαν πρός τόν Κύριον, διότι ἡ Χάρις Του ἐνίσχυσεν τούς δύο Μητροπολίτας, τῆς ὁμάδος σας, κ. Γαλακτίωνα καί κ. Ταράσιον, ὥστε νά διαφωνήσουν μέ τήν σκευωρίαν σας καί νά μήν θέσουν τήν ὑπογραφήν των εἰς τήν συγκεριμένην «ἀπόφασίν» σας. Τό γεγονός τοῦτο ἀποτελεῖ ἕνα ἀκόμη πρόσθετον λόγον, ὁ ὁποῖος ἀκυρώνει, τήν ἀφ’ ἑαυτῆς καί A PRIORI  (ἐκ τῶν προτέρων), ἄκυρον πράξιν σας. Συγχαίροντες τούς δύο Μητροπολίτας προσευχόμεθα, ὅπως ὁ Κύριος τούς ἐνισχύση περαιτέρω καί τούς ὁδηγήση καί εἰς κρείττονας θεαρέστους τοποθετήσεις.

Ἐν κατακλεῖδι καί εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω, ἐπαναλαμβάνομεν καί αὖθις τήν εὐχήν «ὅπως ἕκαστος χωριστά καί ἅπαντες ἀπό κοινοῦ ταπεινωθῶμεν καί συντριβῶμεν, ἵνα εὐπρόσδεκτος γένηται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου ἡ μετάνοια μας, καί ἵνα ἐν ἀγάπῃ ὁμολογήσωμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον, τήν πληροῦσαν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».

Διατελοῦμεν ἐν προσευχῆ καί Ἀγάπη Χριστοῦ καί προσδοκοῦμεν τήν ἐκ τῆς Βηθλεέμ εἰρήνην καί φωτισμόν, ὥστε νά προσκομίσωμεν ὡς δῶρον τῶ τεχθέντι Χριστῶ τήν πρός Αὐτόν καλήν Ὁμολογίαν μας,  ἤτοι τήν Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τήν Ὀμολογίαν ἐπί τῆς Γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων Αὐτῆς. Ἀμήν.

 

Υ.Γ.  Τά αὐτά ἰσχύουν καί διά τήν ὑπ’ ἀριθμ. 3281/28.11.2007 ἐπιστολήν σας καί τό Παράρτημα αὐτῆς, ἐπί τῶν ὁποίων ἐπίσης θά σᾶς ἀπαντήσωμεν διεξοδικῶς.

 

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

 

 

Διά την ἀντιγραφήν

Προς Κύριον ευχέτης

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

 

 

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

«ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α΄» (ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ) ΕΔΡΑ: 4ο ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΤΗΛ. 210 6020176 

 

        Α.Π. 726                  Ἐν Κορωπίω τῆ 7.12.2014 (Ε.Η.)

 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

 

Η Β΄ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΕΠΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΥ

ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΚΗΡΥΚΟΥ ΥΠΟ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

 194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣΤΗΛ. 210.6020176,  210 2466057

 

 

Α.Π.  472        Ἐν Κορωπίω τῆ 14/27 Φεβρουαρίου 2008

 

Β΄ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ

ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΣΕΒΟΥΣ ΚΑΙ ΑΚΥΡΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ

ΠΕΡΙ ΔΗΘΕΝ «ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ»  ΜΑΣ

(Α.Π. 3282/28. 11.2007)

 

Πρός τόν βλάσφημον καί αἱρετικόν ψευδεπίσκοπον Νικόλαον Μεσσιακάρην καί τούς περί αὐτόν ψευδεπισκόπους κ.κ. Παχώμιον, Ἀνδρέαν, καί τά ψευδεπισκοπάρια: Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον, Σεβαστιανόν καί Λάζαρον.

 

Κοινοποίησις: Πρός τούς φερομένους ὡς διαχωρίσαντας τάς εὐθύνας των ἐκ τῶν σχεδίων καί πράξεων τῶν ἀνωτέρω, ἤτοι τούς Σεβασμιωτάτους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον.

 

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ ἀδελφοί, οἱ ἀποφασίσαντες καί ὑπογράψαντες τό «ἀσεβές καί παράνομον χαρτίον» σας περί δῆθεν καθαιρέσεώς μου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἤδη ἐλάβατε τήν ὑπ’ ἀριθμ. 460/12.12.2007 Α΄ Ἀνοικτήν Δημοσίαν Ἀπάντησίν μας, ἐπανερχόμεθα διά τῆς παρούσης ἵνα, ὡς ἐτονίσθη, ΚΑΤΕΛΕΓΞΩΜΕΝ καί ΠΑΡΑΔΩΣΩΜΕΝ τοῦτο είς τόν Πατέρα του τόν διάβολον, εἰς τό θέλημα τοῦ ὁποίου, ΣΕΙΣ κατέστητε ἐκ τῶν πραγμάτων, ἐργάται καί ὑπηρέται!

Γράφομεν οὕτω διότι σᾶς ἀγαπῶμεν καί πονοῦμεν διά τό κατάντημα εἰς τό ὁποῖον σᾶς ἔφεραν οἱ   ἀντίχριστοι ἐγκάθετοι Φλωρινικοί καί ἡμέτεροι. Γράφομεν διά νά ἐλέγξωμεν τήν πρᾶξίν σας καί οὕτω σᾶς βοηθήσωμεν νά ἀναλογισθῆτε, ὅτι κατά τό Βούλευμα 54/76 τοῦ κ. Νικολάου Μεσσιακάρη, τό 46/91 τῆς Δράμας, ὡς καί κατά τάς ἀπό τό 2004 δηλώσεις τοῦ κ. Παχωμίου, εἶσθε οἱ ἀπό τοῦ 1937 καί μέχρι τό 1971 σχισματικοί, οἱ ὁποῖοι ἀπεκατεστάθητε διά τῆς ἀπό τό 1971 χειροθεσίας σας, καί ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΣΘΕ ὡς «Ἐπίσκοποι», δηλαδή ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ὅμοιοι μέ τούς Φλωρινικούς, τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί τούς Νεοημερολογίτας Οἰκουμενιστάς!... Εἶσθε, οἱ διά τῆς ἀπό Ἰουνίου 1995 ἀποφάσεως τῶν πέντε ὁμοίων σας σχισματοαιρετικῶν, καί ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ! Ἐμφανίζεσθε ὡς δῆθεν Ἐπίσκοποι καί Σύνοδος, ἐνῶ δέν εἶσθε τίποτε ἄλλο παρά ἡ ΟΥΝΙΑ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

 Ἀγαπητοί, ἐρωτήσατε τούς Ἁγίους Πατέρας, ἀλλά καί κάθε ἐχέφρονα, ἐρωτήσατε ἀκόμη καί τούς ἐγκαθέτους, ἄν ἡ πράξις σας περί «καθαιρέσεώς» μου, ἀποτελεῖ «καθαίρεσιν», ἤ μήπως αὐτή ἡ ἰδία ἡ πρᾶξις, εἰ θέμις εἰπεῖν, μέ κατέστησεν δύο φοράς Ἐπίσκοπον, ἐνῶ ὑμᾶς σᾶς κατέστησεν ὄντως δύο φοράς καθηρημένους καί πεπτωκότας.

Πρίν προχωρήσω, ἐπανέρχομαι καί σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι ἐνῶ διά τῆς ὡς ἄνω μνημονευθείσης Α΄ Ἀνοικτῆς  Ἀπαντήσεώς μας (460/12.12.2007) σᾶς ἐζητοῦμεν «ὅπως ἅμα λήψει παρούσης μᾶς ἀποσταλῶσι πάραυτα, α) Ὑπογεγραμμένη καί ἐσφραγισμένη ἡ 3282 «ἀπόφασίς σας», β) Τυχόν ἐπ’ αὐτῆς εἰσηγήσεις, προτάσεις, μεθ’ ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῶν σχετικῶν Πρακτικῶν σας καί γ) Τό σχετικόν «Ἀνακοινωθέν», δυστυχῶς, δέν εἴχατε τήν στοιχειώδη κατανόησιν νά ἀνταποκριθῆτε. Δέν ἀνταπεκρίθητε, καίτοι αὐτά, τά ὁποῖα σᾶς ἐζητήσαμεν, μᾶς ἀφοροῦν προσωπικῶς, διότι ἔχουν σχέσιν μέ τήν φοβεράν, βλάσφημον καί ἱερόσυλον ἐναντίον μου πράξιν σας καί  τά δικαιούμεθα, ἄν καί αὕτη δέν παράγει οὐδέν Κανονικόν καί ἔγκυρον ἀποτέλεσμα. Ὠφείλατε, νά μᾶς τά εἴχατε ἀποστείλει ἀμέσως, ἐνῶ διά δευτέραν φοράν τά ἀπαιτοῦμεν, καί ὀφείλετε, ὅπως, ἅμα λήψει παρούσης, μᾶς τά ἀποστείλετε, ὥστε νά μήν μᾶς ἀναγκάσετε, σώνει καί καλά, νά ἀκολουθήσωμεν τήν νομικήν – δικαστικήν ὁδόν.

Ἀγαπητοί, προέβητε εἰς μίαν Ἀντικανονικήν, Ἄδικον καί παράλογον πράξιν ἐναντίον μου, διά τήν ὁποίαν δέν εἴχατε οὐδεμίαν ἁρμοδιότητα ἤ δικαίωμα Κανονικόν, διότι τά τελευταῖα δέκα ἔτη, ἐκ τῶν πράξεών σας προκύψατε, βλάσφημοι κατά τῶν χειροτονιῶν σας καί ὡς σχισματοαιρετικοί ἀπεκόπητεἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Προκύψατε καί ἀφελεῖς παντελῶς, ἀφοῦ τήν ἀνόητον πλήν εἰδεχθῆ ἱεροσυλίαν, τήν ὁποίαν ἐπεχειρήσατε, τήν ἐπέβαλον ξένοι παράγοντες, καί τό ὀλεθριώτερον δι’ Ὑμᾶς, διά νά ἐξυπηρετήσετε μίαν σατανικήν σκοπιμότητα, διά τήν ὀποίαν θά κριθῆτε.

Δέν χρειάζεται νά εἴπωμεν ὅτι δι’ αὐτόν τόν λόγον σᾶς ἐζητήσαμεν ὑπογραφάς, σφραγῖδας, εἰσηγήσεις καί τά πρακτικά σας, διότι, καίτοι τό ἄκυρον χαρτίον σας δέν μᾶς ἐγγίζει, ὅμως διά τήν πράξιν σας θά κριθῆτε καί ἀσφαλῶς θά κατακριθῆτε ὡς εὐτελῆ ὄργανα ἐγκαθέτων ξένων Κέντρων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Παρά ταῦτα, καί πάλιν σᾶς διαβεβαιοῦμεν, ὅτι δέν σᾶς μισοῦμεν ὡς πρόσωπα, καί δέν ἀντιδικοῦμεν, ἀλλά σᾶς λυπούμεθα καί προσευχόμεθα νά γίνη ἴλεως ὁ Κύριος καί σᾶς βοηθήση νά ἐλευθερωθῆτε καί νά ἐξέλθετε ὅλων τῶν παγίδων, εἰς τάς ὁποίας σᾶς ἐνέπλεξεν ὁ Ἀντίδικος διάβολος. Μισοῦμεν ὅμως καί θά πολεμήσωμεν τάς βλασφημίας σας, τάς αἱρέσεις, τάς ληστρικάς ἔξωθεν ἐπιβαλλομένας πράξεις σας. Προσευχόμεθα νά μιμηθῆτε τούς δύο Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ἐμίσησαν τάς πανουργίας σας καί διεχώρισαν τάς εὐθύνας των ἐκ τῶν αἰσχρῶν πράξεών σας. Δι’ αὐτούς, ἤτοι τούς Σεβ/τους κ.κ. Γαλακτίωνα καί Ταράσιον, θερμότερον προσευχόμεθα νά ὁλοκληρώσουν, χάριτι Χριστοῦ, τήν εὐάρεστον τῶ Θεῶ ἀνάνηψιν καί ἐπιστρέψωσιν, ὅθεν ἐξεκόπησαν.

Ἀγαπητοί, πρίν εἰσέλθωμεν εἰς τόν ἔλεγχον καί ἀνατροπήν τοῦ ἀκύρου χαρτίου σας, καί τῶν συνημμἐνως αὐτῶ ἀποσταλέντων μοι, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον νά σᾶς διαβεβαιώσωμεν ὅτι διαπράξαντες τό ἀδίκημα τῶν ἐναντίον μου καί ἐναντίον τοῦ Αἰδεσιμωτάτου π. Μιχαήλ Ἰωάννου, (Κληρικοῦ τῆς Πρεσβυγενοῦς Αὐτοκεφάλου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) ψευδοκαθαιρέσεων, ΟΥΔΕΝ ἐποιήσατε, διά τόν ἁπλούστατον λόγον, ὅτι αὗται ἀποτελοῦν οὐχί ἀληθῆ καθαίρεσιν, ἀλλά «μίμησιν τῆς Κανονικῆς καί δικαίας καθαιρέσεως», αὐτῆς δηλαδή τήν ὁποίαν Κανονικῶς καί δικαίως ἐπιβάλλουν τά ἁρμόδια Ἐκκλησιαστικά ὄργανα, ὅταν ἀποφασίζουν ἐλευθέρως καί κατά τήν Κανονικήν καί ἀπολύτως ὀρθόδοξον δεοντολογίαν.  Δι’ Ὑμᾶς αὐτούς ὅμως ἤδη ἡ πράξις σας, ὡς ἄδικος, παράνομος, ἀντικανονική καί ΣΚΟΠΙΜΟΣ πρός ἑδραίωσιν τῆς προδοσίας σας καί πρός χειμασμόν τῆς Ἐκκλησίας, αὕτη περιέχει ἐν ἑαυτῆ τήν ΤΑΥΤΟΠΑΘΕΙΑΝ, διό ἀπέβη καί εἰς ΑΥΤΟΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ σας. Ἑπομένως, καί ἄν ἀκόμη δέν εἴχατε ἐκπέσει καί δέν εἴχατε ἀποκοπεῖ ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή καί ἄν ἀκόμη δέν εἶσθε βλάσφημοι ἐκκλησιομάχοι καί σχισματοαιρετικοί, καί εἰς αὐτήν, λέγω, τήν περίπτωσιν, ἡ Ἀντικανονική – ληστρική σκόπιμος καί ἄδικος ἐνέργεια, ἤθελε σᾶς φέρει εἰς τήν θέσιν τῶν ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΩΝ.

Δέν νομίζω, ἀγαπητοί, νά σᾶς διαλανθάνη τῆς προσοχῆς σας, ὅτι πραγματική αἰτία τῆς πτώσεώς σας, εἶναι ἡ βλασφημία σας κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς, ἀφοῦ ὁ πρῶτος ἐξ’ Ὑμῶν διά τοῦ 54/76  Ἀπαλλακτικοῦ του Βουλεύματος τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, σαφῶς καί ρητῶς προκύπτει βλάσφημος κατά τῆς Ἀποστολικῆς του Διαδοχῆς καί τῆς Ἐκκλησίας.

Αὐτοί εἶσθε, ἀγαπητοί, καί τά γράφομεν αὐτά, μήπως, ἔστω καί μετά τήν δωδεκάτην, ἐπιτρέψετε εἰς τόν Κύριον νά σᾶς ἐλευθερώση ὁ Κύριος ἐκ τῶν ὀνύχων καί τῶν ὁδόντων ὅλων τῶν ἐγκαθέτων Νεοημερολογιτῶν – Φλωρινικῶν καί τῶν ὑμετέρων ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ καί σᾶς θεραπεύση ἀπό τά θανάσιμα τραύματα σας, ἐκ τῆς ἀποδοχῆς καί συντηρήσεως τοῦ 54/76 Βουλεύματος τοῦ κάποτε Πειραιῶς, τῆς ἀπό τό 1974 «ἐξομολογητικῆς ἐπιστολῆς» τοῦ ἐπίσης τέως Ἀργολίδος καί ὅλων τῶν λοιπῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν χορῶ ἀπεφασίσατε καί ἐκηρύξατε τήν ὑπαναχώρησίν σας ἐκ τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς τήν ἀνυπόστατον διά τήν Ἐκκλησίαν «χειροθεσίαν» σας. Ταῦτα μετά ἀπό 35 ὁλόκληρα ἔτη, ἐνῶ ὁ ποτέ Πειραιῶς Νικόλαος καί νῦν ψευδαρχιεπίσκοπός σας, κατά τό 1974-1976, ἠρνήθη, καί ἔρριψεν εἰς τούς κύνας, τό θεῖον δώρημα – χάρισμα, δηλαδή τήν Ἀρχιερωσύνην του, τήν ὁποίαν ἐβλασφήμησεν διά νά μήν διωχθῆ!  Ναί, εἶναι καιρός νά τό ἀντιληφθῆτε, ὅτι δεχόμενοι ἤ ἀνεχόμενοι αὐτό τό Ἀπαλλακτικόν του Βούλευμα, τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, ἀλλά καί τήν ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν τοῦ «Ἀργολίδος» ΟΜΟΛΟΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΤΕ, ὅτι ἀπό τό 1937 ἀνήκετε εἰς μίαν σχισματικήν ἐκκλησίαν – παράταξιν, τήν ὁποίαν δῆθεν «ἵδρυσεν» ὁ δῆθεν «ἀποσχισθείς ἀπό τούς λοιπούς Ἀρχιερεῖς τό 1937» Βρεσθένης Ματθαῖος!

Οὕτω κηρύσσετε καί ὁμολογεῖτε ὅτι οἱ ἐκ τοῦ μακαριστοῦ Βρεσθένης προερχόμενοι Ἀρχιερεῖς, δηλαδή ΕΣΕΙΣ, εῖσθε σχισματικοί καί δέν εἴχετε ἔγκυρον τήν Ἱερωσύνην, μέχρι τό 1971, ὅτε «ἀπεκατεστάθητε», «ἐκ τοῦ σχίσματος μέ τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971» καί οὕτω, δι’ αὐτῆς, κατεστήσατε ἔγκυρον καί Κανονικήν τήν Ἀρχιερωσύνην σας! Ὅλα αὐτά, μέ ἰδιαίτερο θράσος, κηρύσσετε ἀπό τό 2003 καί μέ τήν ἀπό τό 1974 κρυπτομένην «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν» τοῦ κ. Παχωμίου καί τήν νεωτέραν τοῦ 2004, κατά τάς ὁποίας, «εἰς τήν Ἀμερικήν καί κατόπιν εἰς τήν Ἑλλάδα» ὅλοι ἐδέχθησαν ἀγαλλομένω ποδί τήν χειροθεσίαν» καί τήν διευκρίνισίν του κατά τό 2004, καθ’ ἥν «ὅλοι προερχόμεθα ἀπό χειροθετημένους καί οὐδείς καθαρός».

Δι’ αὐτό, σᾶς ἀπεκηρύξαμεν τόν Ἰούνιον τοῦ 2005  καί σᾶς διεγράψαμεν ἐκ τῶν διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας  καί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΑΜΕΝ αὐτάς τάς σατανικάς ὑπαναχωρήσεις, βλασφημίας καί Ἐκκλησιομαχίας σας. Δι  αὐτό δικαίως καί ἐσᾶς καί τούς πέντε, τῶν ὁποίων ἀποτελεῖτε συνέχεια, σᾶς χαρακτηρίζομεν ΣΧΙΣΜΑΤΟ-ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, διότι εἶσθε πράγματι ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ,  καί περισσότερον τῶν σχισματοαιρετικῶν, διότι ταῦτα πάντα ἐποιήσατε καί ἐκηρύξατε σκοπίμως, διά τοῦτο καί παραμένετε ἀμετανόητοι καί μετέρχεσθε καί τάς μεθόδους ἀπάτης εἰς βάρος τῶν πιστῶν...

Δι’ αὐτό λέγομεν ὅτι μέ τήν ἀνόητον «καθαίρεσιν» μου μέ ἀνακηρύσσετε ΔΥΟ ΦΟΡΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Φρίκη καταλαμβάνει κάθε Ὀρθόδοξον, ὅταν συνειδητοποιῆ ποῖοι καταντήσατε νά εἶσθε καί τί ποιεῖτε! Ἐτολμήσατε τήν ἐναντίον μου «ψευδοκαθαίρεσιν» ΣΚΟΠΙΜΩΣ, διότι ἐπιστεύσατε ὅτι ἔτσι θά δεσμεύσετε τήν Ἀρχιερωσύνην μου καί δέν θά δύναμαι νά τήν μεταδώσω, τό γεγονός δέ ὅτι ἔχομεν καί τό σύμψηφον τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης Παναρέτου, σᾶς ἐθορύβησε τά μέγιστα.

Ὦ τάλανες, πρώην Ἀδελφοί, ὦ τλήμονες, ὦ ἱερόσυλοι, ὦ βλάσφημοι, ὦ ἐκκλησιομάχοι, διενοήθητε ὅτι μέ τήν ἄκυρον πλήν σκόπιμον ἐνέργειάν σας, θά ὑποτάξετε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν Ἐκκλησίαν εἰς τά θελήματά σας.

Ὦ δυστυχεῖς, ἡ πράξις σας μπορεῖ ἐξωτερικά νά φαντάζη ὡς μίμησις Πράξεων καί Συνόδων  Ὀρθοδόξων καί Κανονικῶν Ἐπισκόπων, πλήν ὅμως δέν εἶσθε, διά τοῦτο καί ἡ πράξις σας δέν εἶναι πραγματική καί δέν παρήγαγεν ΟΥΔΕΝ ἀποτέλεσμα καθ’ ἡμῶν, ἀλλά ἐπεκάθησεν ἀπό κατασκευῆς της ἐπί τῶν ἰδικῶν σας κεφαλῶν.

Εἶναι μία ἱερόσυλος, ἐλεεινή καί τρισαθλία θεατρική πρᾶξις (=δράμα), ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς τόν ἀντίποδα μιᾶς πράξεως δικαίας Καθαιρέσεως ὑπό Κανονικῆς Ὀρθοδόξου Συνόδου.

Θρηνῶ διά τήν πτῶσίν σας, ὠς πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφούς, καί δέομαι ὅπου ἐπερίσευσεν ἡ ἁμαρτία, καί δή τοιούτου εἴδους ἁμαρτία, νά γίνη ἴλεως ὁ Κύριος καί νά ὑπερπεσισσεύση ἡ Χάρις Του, ἀλλά τοῦτο ἐξαρτᾶται πρωτίστως ἀπό ὑμᾶς τούς ἰδίους.

Ἐπειδή τό θέμα αὐτό καθ’ ἑαυτό τῆς πράξεώς σας, πρέπει νά τό ἀντιληφθῆτε ὅτι δέν μᾶς ἐγγίζει, ἐνῶ ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν ἰδίων ὑμῶν κεφαλῶν, θά σᾶς παραθέσω μόνον τινάς ἐκ τῶν Ἰερῶν Κανόνων τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διότι εἶναι ὡς νά ἐγράφησαν ἀποκλειστικῶς  δι’ ὑμᾶς καί τήν πρᾶξίν σας.

 

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

ΤΗΣ Γ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι  ἀντιμετώπισαν τόν αἱρετικόν καί βλάσφημον Νεστόριον, διετύπωσαν σειράν Κανόνων. Σήμερον προκύπτει ὅτι οἱ Ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες ἔγραψαν τούς Ἱερούς Κανόνας καί δι’ ὑμᾶς, διότι τά αἱρετικά σας φρονήματα, αἱ βλασφημία κατά τῆς Ἀποστολικῆς σας Διαδοχῆς καί κατ’ Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, σᾶς ἔφεραν, τολμῶ εἰπεῖν, εἰς πολύ χειροτέραν θέσιν ἀπό ἐκείνην τοῦ Χριστομάχου Νεστορίου, τόν ὁποῖον Αὕτη ἀνεθεμάτισεν. Παρακαλῶ, παρακολουθήσατε τί ἀποφαίνεται ἡ Ἱερά καί Ἁγία Αὕτη Οἰκουμενική Σύνοδος διά τάς κατά τῶν Ὀρθοδόξων παρομοίας μέ τήν ἰδικήν σας ἀποφάσεις, τοῦ Νεστορίου καί τῶν ὁμοίων του:

α) Εἰς τόν Α΄ Κανόνα ἡ Ἁγία Οἱκουμενική Σύνοδος λέγει ὅτι ὁ Νεστόριος καί κάθε Νεστοριανός, «... οὐδεμίαν δύναμιν ἔχει νά πράξη κακόν τι κατά τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἤ κατά τῶν λαϊκῶν, μέ τό νά ἔγινεν ἀπόβλητος καί δέν ἔχει καμμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί εἶναι ἀνενέργτοι ὅλαι αἱ πράξεις του, διότι ἀπεστερήθη τοῦ Ἐπισκοπικοῦ χαρίσματος ὡς αἱρετικός».             ΄ίίσματος . ἤ ....

β) Ἐπίσης εἰς τόν δεύτερον Κανόνα ἐπαναλαμβάνεται ὅτι καί ὅσοι «... ἐπαλινδρόμησαν εἰς τό τῆς ἀποστασίας συνέδριον τοῦ Νεστορίου, ἡ Ἁγία Σύνοδος, (ἀπεφάσισεν) ἀλλοτρίους εἶναι τῆς Ἱερωσύνης καί τοῦ βαθμοῦ ἐκπίπτοντας». Καί ἡ ἑρμηνεία τῆς ἀνωτέρω διατυπώσεως εἶναι, ὅτι «ὄχι μόνον ὁ Νεστόριος εἶναι ἀπογυμνωμένος πάσης Ἱερατικῆς ὑποστάσεως, ἀλλά καί ὅσοι ἐνῶ ἔχουν ἀποδοκιμάσει τά τοῦ Νεστορίου φρονήματα καί ὑπέγραψαν τήν καθαίρεσίν του, κατόπιν ὅμως ἡνώθησαν ἤ θά ἑνωθοῦν εἰς τό μέλλον μέ τό ἀποστατικόν του συνέδριον - ἄθροισμα, νά εἶναι ξένοι τῆς Ἱερωσύνης καί ἀπόβλητοι τοῦ βαθμοῦ τῆς Ἐπισκοπῆς».

γ) Καί ὁ Γ΄ Κανών πάλιν ὁρίζει: «Ἐπειδή, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὤν ὁ Νεστόριος, ἀφώρισε καί ἐκάθηρε (ὀρθοδόξους) ... ἡ Ἁγία Σύνοδος προσέταξεν κατ’ οὐδένα τρόπον νά ὑπόκεινται οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς τούς ἀποστατήσαντας Ἐπισκόπους».

Καί ὁ μέν Νεστόριος καί τό ἄθροισμα τῶν ὁμοίων του αἱρετικῶν ἐβλασφήμουν κατά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί κατ’ ἐπέκτασιν καί κατά τοῦ προσώπου τῆς Θεοτόκου, αἱ ἰδικαί σας αἱρέσεις καί αἱ βλασφημίαι κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι χείρονες ἐκείνων τῶν βλασφημιῶν.

 

Ἀγαπητοί ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ, ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ, διότι ὄχι μόνον «οὐ μυκτηρίζεται ὁ Θεός», ἀλλά καί προκαλεῖται ἡ Ἀγάπη καί ἡ μακροθυμία Του, διότι ἐμπτύετε ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ ἀχράντου Αἵματος, τοῦ ἐκχυθέντος ἐπ’ Αὐτοῦ.  Ἀρνούμενοι καί βλασφημοῦντες τήν Ἀποστολικήν σας Διαδοχήν καί τήν Ἐκκλησίαν, εἶναι ὡς νά βλασφημὴτε αὐτόν τόν Ἐνανθρωπήσαντα, ἀποκαλύψαντα τό Εὐαγγέλιον, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα τριήμερον, τά ὁποῖα ἅπαντα κατά Χάριν συνεχίζουν πραγματοποιούμενα ἐντός τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν, διά τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Πῶς λοιπόν σεῖς ἀρνεῖσθε καί βλασφημεῖτε καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ὅλον τόν ὑπ’ Αὐτοῦ συγκροτούμενον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας;

 

«ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΚΑΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ»

Διωγμός καί Καθαίρεσις

 

Ὡς ἐν ἐπιλόγω τῆς παρούσης  β΄ Ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς παραθέτομεν καί ὀλίγα τινά περί τοιούτων καθαιρέσεων, ὡς εἶναι καί αἱ ὑφ’ Ὑμῶν τολμηθεῖσαι, τόσον κατ’ ἐμοῦ τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ὅσον καί κατά τοῦ Αἰδεσιμωτάτου Πρεσβυτέρου π. Μιχαήλ Ἰωάννου:

 

 «....Ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις δέν εἶναι ἀληθής ἐκκλησιαστική καθαίρεσις, ἀλλά ἀντιχριστιανικός διωγμός, ἐν ὀνόματι καθαιρέσεως. «Οὐ καθηρέθη, ἀλλ’ ἐδιώχθη» (Ε.Π. 90, 128), εἶπεν ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής περί τοῦ διωχθέντος, ὑπό τῶν αἱρετικῶν μονοθελητῶν, Πατριάρχου Ἀγίου Μαρτίνου τῆς Ὀρθοδόξου τότε Ρώμης (649-655).

Διά τοῦτο τήν ἀντικανονικήν καί ἄδικον καθαίρεσιν τοῦ «Ἀποστατικοῦ», ὡς εἴδομεν, ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τήν ἀποκαλεῖ «ὕβριν» καί «λοιδορίαν», ἤτοι χλευαστικήν ὕβριν, καί «χαρτίον» «ἀσεβές καί παράνομον», ἕνεκα τοῦ ὁποίου οἱ ἀποφασίσαντες καί γράψαντες τοῦτο εἶναι καθαιρετέοι (Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Μ. 4, 1333, 1328, 1308, 1336). Δηλαδή ἐχθροί τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου καί  τῆς Ἀληθείας, νομίσαντες ὅτι ἠδύναντο νά πλήξωσι «καθαιρέσεως ὀνόματι» τούς κανονικούς καί ὀρθοδόξους συνοδικούς (Μ 4, 1308), «παρά θεσμούς καί κανόνας καί πᾶσαν ἀκολουθίαν ἐκκλησιαστικήν» (Μ 4, 1328). Διό τά παρ’ αὐτῶν πραχθέντα «ἀκανονίστως καί ἀτάκτως» μέ δῆθεν «Συνόδου πρόσωπον» ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποκαλεῖ «ἄκυρά τε καί μάταια παντάπασιν» «παίγνια ἀνίσχυρά τε καί ἀδρανῆ παντελῶς», τούς δέ ταῦτα δράσαντας «ἀκοινωνήτους» καί στερηθέντας «πᾶσαν ἐξουσίαν ἱερατικήν», ἤτοι καθηρημένους (Μ 4, 1328, 1336). Δηλαδή ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις ἀντικρούεται ὡς ψευδοκαθαίρεσις καί ἔργον ἐχθρῶν καί κακῶν ἐργατῶν ἀντιχριστιανικοῦ διωγμοῦ.

Διά τοῦτο καί ὁ Μ.  Φώτιος, ἀκολουθῶν τάς Ἁγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους καί ἐκφράζων τήν θέσιν καί τῶν ἄλλων Ἀγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀποκαλεῖ τάς ἀντικανονικάς καί ἀδίκους καί δῆθεν «συνοδικάς ποινάς» «μύθους καί παίγνια» ἐχθρῶν, οἱ ὁποῖοι πίπτουσιν «εἰς χλεύην» καί ἀντιστρέφονται κατ’ αὐτῶν (Ε.Π. 102, 833), πού τάς ἀπεφάσισαν! Τουτέστι, πονηρά ἔργα ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, διωκόντων τά πιστά τέκνα ταύτης, ἐκμεταλλευόμενοι τούς θείους αὐτῆς θεσμούς καί καταχρώμενοι τήν τυχόν ἐμπιστευθεῖσαν εἰς αὐτούς ἐκκλησιαστικήν ἐξουσίαν καί θέσιν. Οἱ τοιοῦτοι, λέγει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά τοῦ Ἀποστόλου, «ἐξ’ ἡμῶν (τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν) ἐξῆλθον, ἀλλ’ οὐκ ἦσαν ἐξ’ ἡμῶν» (Α΄ Ἰωάν. β,19), διό καί εὑρίσκονται ἐκτός ἐκκλησιαστικῆς ἁρμοδιότητος, καί δρῶσιν ἀντιεκκλησιαστικῶς...

Ὡς ἀντιχριστιανική ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις οὐδόλως δύναται νά βλάψη τόν δι’ αὐτῆς ἀδικούμενον, ὥστε νά θεωρηθῆ οὗτος ἀληθῶς καθηρημένος ὑπό τῆς Ἐκκλησίας. Διότι τά γινόμενα ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία, λέγει ὁ Μ.  Βασίλειος, «εἰ κατά ἄνθρωπον γίνεται ταῦτα, οὐδέ γίνεται (ἐκκλησιαστικῶς καί κατά ἀλήθειαν), ἀλλά μίμησις μέν ἐστί (τῶν ἐκκλησιαστικῶν πράξεων), τῆς ἀληθείας δέ πάμπληθες ἀπολείπεται. (Ε.Π. 32, 1029). Διά τοῦτο καί ἡ ἀντίθεος καί ἀντικανονική καί ἄδικος καθαίρεσις, ἐνῶ φαίνεται ὅτι γίνεται ἐκκλησιαστικῶς, ἀληθῶς οὐδόλως γίνεται, ἀλλά μιμεῖται τήν κανονικήν καί δικαίαν καθαίρεσιν, καί εἶναι ἀντιεκκλησιαστική ψευδοκαθαίρεσις, ἀνίσχυρος καί ἀδρανής παντελῶς διά τήν Ἐκκλησίαν (Γ΄ Οἰκουμ. Συν. Μ 4, 1336).

..... Καί ὄχι μόνον «κατά μηδένα τρόπον» (Πρακτ. Δ΄ Οἰκ. Συν. Μ 7, -120268) βλάπτεται ὁ ἀθῶος ὀρθόδοξος Ἱερεύς (ἤ Ἀρχιερεύς) διά τῆς ἀντικανονικῆς καί ἀδίκου καθαιρέσεως, ἤγουν ψευδοκαθαιρέσεως, ἀλλά καί ὠφελεῖται πνευματικῶς, λαμβάνων ὡς ἀδικούμενος πλουσιωτέραν τήν θείαν Χάριν. Τοῦτο ὑπενθυμίζει ὁ καί Πρόεδρος γενόμενος τῆς Γ΄ Οἱκουμενικῆς Συνόδου Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Ἅγιος Κύριλλος πρός τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, οἰ ὁποῖοι ἐδιώκοντο, ἀφωρίζοντο καί καθηροῦντο ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως ἀπό τόν ἐκεῖ αἱρετικόν Πατριάρχην Νεστόριον. «Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ», γράφει ὁ Ἄγιος Κύριλλος πρός αὐτούς, δηλαδή ἐάν ὑβρίζησθε ἀπό τόν κατέχοντα τόν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριον καί διασύρεσθε ὡς δῆθεν ἐκκλησιαστικῶς τιμωρημένοι, ἤτοι ἀφωρισμένοι, καθηρημένοι κλπ., ἐπειδή πιστεύετε ὀρθῶς καί ὑπακούετε ἀκριβῶς εἰς τόν Κύριον τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦν Χριστόν καί τούς ἀποδεδειγμένους Ἁγίους του, εἶσθε «μακάριοι» (Κυρ. Ἀλεξ. Μ 4, 1096).

Διατί; Διότι «τό τῆς Δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται», ἤτοι εἰς ὑμᾶς ἔχει ἀναπαυθῆ, χορηγοῦν πλουσιωτέραν Χάριν τοῦ ἐνός ἐν Τριάδι Θεοῦ, ὡς ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος εἰς τό Εὐαγγέλιόν του, λέγων: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστίν ἠ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε, 10), ἡ ὁποία εἶναι ἡ θεία «Χάρις καί ἡ ἀλήθεια», ἥτις «διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο» (Ἰωάν. α, 17) καί «δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Ρωμ. ιδ, 17).

«Μακάριοι ἐστέ», λέγει ὁ Κύριος τῆς Ἐκκλησίας Χριστός, «ὅταν ὀνειδίσωσιν (κατηγορήσωσι καί περιπαίξωσι καί χλευάσωσιν) ὑμᾶς καί διώξωσι καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα (λόγον) καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἔνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς, οὕτω γάρ ἐδίωξαν τούς Προφήτας τούς πρό ὑμῶν»(Ματθ. ε, 11-12)....

Ὁ πρόμαχος π.χ. τῆς Ὀρθοδοξίας Μ. Ἀθανάσιος ἐπανειλημμένως καθηρέθη καί ἀνεθεματίσθη καί ἐξωρίσθη ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως ὑπό τῶν αἱρετικῶν καί ἀνόμων ἀρειανῶν. (ΘΗΕ. τόμ. 1, σ. 524-525).

Ὁ Ἄγιος Μελέτιος Ἀντιοχείας, ὁ καί Πρόεδρος τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καθηρέθη ὁμοίως, ἤτοι ψευδοκαθηρέθη ὑπό τῶν ὁμοίων αἱρετικῶν. (ΘΗΕ τόμ. 8, σ. 927-929).

Ὀ Ἄγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὡς ἐλέχθη καί ἀνωτέρω, ὁ καί Πρόεδρος τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ψευδοκαθηρέθη ὡσαύτως ὑπό τῶν Νεστοριανῶν. (Πρακτ. Ἀποστατικοῦ, Μ 4, 1372 ἑξ.).

Ὁ Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ψευδοκαθηρέθη καί ἐξωρίσθη καί ἐμαρτύρησεν ὡς μεγαλομάρτυς ὑπό ἀντικανονικῶν καί ἀδίκων ἐχθρῶν. (Παλλαδίου Ε.Π. 47, 9-39).

Ὁ Ἄγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἐδιώχθη ὁμοίως «ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β, 10) ὑπό τῶν ἀνόμων αἱρετικῶν μονοθελητῶν. (Βίος ἁγ. Μαξίμου Ὀμολογητοῦ, Ε.Π. 90 104-108).

Ὀ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἐδιώχθη «μέχρις αἵματος» (Ἑβρ. ιβ, 4). ὑπό τῶν παρανόμων αἱρετικῶν Εἰκονομάχων καί μοιχειανῶν (Μιχαήλ Μοναχοῦ Ε.Π. 99, 285-300).

Οἱ Ἄγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ψευδοκαθηρέθησαν καί ψευδοαναθεματίσθησαν ὑπό ψευδοσυνόδου τῶν εἰκονομάχων τό ἔτος 815 (Β. Στεφανίδου, «Ἐκκλησιαστική Ἱστορία», ‘Αθῆναι 1978, σελ. 262).

Ἀλλά καί αὐτός ὁ Κωνσταντινουπόλεως Μ. Φώτιος, διά νά παραλείπωμεν τούς λοιπούς ἕνεκα τοῦ πλήθους τῶν οὕτω παθόντων, ψευδοαναθεματίσθη ἀπό τήν παπόφρονα καί ἄδικον ψευδοσύνοδον τοῦ ἔτους 869 (Στεφ. Ἐκκλης. Ἰστορία, σ. 359).

Καί πάντες οὗτοι οἱ διωχθέντες καί ψευδοκαθαιρεθέντες Ἅγιοι ἐγένοντο μιμηταί καί ὁμοιοπαθεῖς τῶν Ἁγίων Προφητῶν καί Ἀποστόλων, καί αὐτοῦ τοῦ Κυρίου «τῆς δόξης» (Α΄ Κορ. β, 8), τόν ὁποῖον οἱ θεοκτόνοι Ἰουδαῖοι ἐδίωξαν  (Ματθ. 26, 57-68) καί ψευδοκαθήρεσαν καταδικάσαντες (Ματθ. κστ, 66) ἀδίκως καί «ἐσταύρωσαν», ὡς κατάκριτον! «Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄Τιμοθ. γ,12) μέχρι τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁπότε θά ἀναδειχθῶσιν οἱ μεγαλύτεροι Μάρτυρες. «Ὑπέρ γάρ πάντας Μάρτυρας ἐγώ φημί (λέγω) εἶναι τούς τότε Μάρτυρας», λέγει ὁ Ἄγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων (Κυρ. Ἱεροσολ. ΒΕΠΕΣ 39, 193).

.... Οἱ δέ οὕτω διωχθέντες «πάντες ἐντεῦθεν λαμπροί (ἐγένοντο) καί μεγάλων κατηξιώθησαν στεφάνων» (Ἰω. Χρυσοστ. Ε.Π. 61.579) ἀπό «τόν Κύριον τῆς δόξης» (Α΄Κορ. β, 8), καί τιμῶνται ὡς δίκαιοι καί Ἅγιοι ἐν τῆ Ἐκκλησία. Ἔχουσι, λοιπόν, Ἱερωσύνην οἱ ψευδοκαθαιρεθέντες, ἤτοι οἱ καθαιρεθέντες ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως ... καί τό λεγόμενον ὅτι οὗτοι χάνουν τήν Ἱερωσύνην ἤ Ἀρχιερωσύνην, εἶναι ψεῦδος καί βλασφημία!

Διά τοῦτο οἱ Ἅγιοι ἐκοινώνουν μέ τούς οὕτω ψευδοκαθηρημένους. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας π.χ. Ἅγιος Κύριλλος, ὡς ἐλέχθη ἤδη, γράφει πρός τούς ψευδοκαθαιρεθέντας κληρικούς ὑπό τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως Νεστορίου, καί τούς λαϊκούς πού τούς ἠκολούθουν ἀποτειχιζόμενοι ἐκ τοῦ αἱρεσιάρχου ὅτι «κοινωνοῦμεν ἡμεῖς» (Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας Μ 4, 1096) , δηλαδή ὁ Ἅγιος Κύριλλος καί οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι καί κληρικοί καί λαϊκοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς Αἰγύπτου. Κοινωνοῦμεν δέ «οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον» (Μ 4, 1096), ἤτοι ἀπόφασιν περί καθαιρέσεως, ἀλλά καί ἐπαινοῦντες τούς διωχθέντας καί παθόντας διά τῆς ἀδίκου ψευδοκαθαιρέσεως. «Τοῖς δέ ... διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας (τούς ἔχοντας πάθει δι’ αὐτῆς) (Μ 4, 1096), εἰς τούς ὁποίους μάλιστα τό Ἅγιον Πνεῦμα «ἀναπέπαυται» (Μ 4, 1096), ἤτοι ἔχει ἀναπαυθεῖ εὐαρεστούμενον! Διά τοῦτο ἡ ὀλίγον ἀργότερον συγκληθεῖσα Γ΄ Ἁγία Οἰκουμενική Σύνοδος ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ αὐτοῦ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας ἐρρύθμισε κανονικῶς τό ζήτημα τοῦτο, πρός καταστολήν τῶν ἀντιδράσεων τῶν αἱρετικῶν.

.....’Αποδεικνύεται λοιπόν καί δι’ αὐτῶν τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως καθαιρεθείς, ἤτοι ψευδοκαθαιρεθείς, δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης (Ἀρχιερωσύνης).. Καί ὄχι μόνον δέν στερεῖται τῆς Ἱερωσύνης (Ἀρχιερωσύνης), ἀλλά καί ἔχει ταύτην βεβαιότερον καί πιστότερον, ὦν ὄχι μόνον ἱερώτερος, ἀλλά «ἱερώτατος» (Ἀριστηνοῦ Σ.Ι.Κ. 2,197) διά τήν ὐπακοήν εἰς τά «θεοπαράδοτα λόγια» καί τήν ὀμολογίαν «ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. β. 10). «Οὐσία γάρ τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱεραρχίας ἐστί τά θεοπαράδοτα λόγια, ἤγουν ἡ τῶν θείων Γραφῶν ἀληθινή ἐπιστήμη» (Β΄ ΄Κανών Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου)...

Τοῦτο φρονεῖ καί ὁμολογεῖ καί πράττει καί ὁ Πατριάρχης τῆς ὀρθοδόξου τότε Ρώμης Ἅγιος Κελεστῖνος μετά τῶν περί αὐτόν ἐπισκόπων. Διό γράφει πρός τούς διωκομένους ὑπό τοῦ Νεστορίου Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, λέγων ὅτι οἱ ὑπ’ αὐτοῦ ἀδικούμενοι διά ψευδοκαθαιρέσεων καί ἄλλων ἀντικανονικῶν ποινῶν, «πάντες ἐν τῆ ἡμετέρα κοινωνία καί ἐγένοντο» πρό τῶν ψευδοποινῶν τοῦ αἱρετικοῦ καί ἀδίκου, «καί ἄχρι τοῦ παρόντος είσίν», παρά τάς καταδικαστικάς κατ’ αὐτῶν ἀποφάσεις του (Κελεστίνου Ρώμης, Μ 4, 1045).

Καί ὅτε ἀργότερον ἀντικανονικοί καί ἄδικοι καθήρεσαν δῆθεν, μέ παράλογον «καθαίρεσιν» (Μ. Φωτίου, Ε.Π. 104, 1225), ἠτοι ψευδοκαθαίρεσιν, τόν «τῶν ἀγγέλων ὑπέρτερον πανάγιον Χρυσόστομον», »(Μ. Φωτίου, Ε.Π. 104, 1225). ὁ τότε Πατριάρχης Ρώμης Ἰννοκέντιος δέν διέκοψε τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν πρός τόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον  (398-407), ἀλλά ἐκοινώνει μετ’ αὐτοῦ. Διό ἔγραφε πρός τόν δυστροποῦντα Θεόφιλον Ἀλεξανδρείας, λέγων: «Ἡμεῖς καί σέ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνόν καί τόν ἀδελφόν Ἰωάννην» τόν Χρυσόστομον. Δηλαδή ἀντιμετώπιζεν τήν ἀντικανονικήν καί ἄδικον καθαίρεσιν κατά τοῦ Ἀγίου ὡς ἐκκλησιαστικῶς ἀνύπαρκτον καί οὐδόλως βλάπτουσαν τήν Ἱερωσύνην αὐτοῦ καί τήν μετ’ αὐτοῦ κοινωνίαν καί τήν ὑπ’ αὐτοῦ κατοχήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ἐντεῦθεν ἄρχεται ἡ μεγάλη καί αἰώνιος μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ ἐν λόγω θέματος. Διότι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐκτός τινῶν φανατικῶν ζηλωτῶν τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀδίκων καί «παραλόγων» «καθαιρέσεων», δέν ἐθεωρήθη ἀνά τούς αἰῶνας ὅτι εἶναι καθηρημένος καί ἄνευ Ἱερωσύνης, οὔτε «ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων πατριαρχῶν καί ἐπισκόπων, οὔτε καί ὑπό τῶν λοιπῶν κληρικῶν, καί τῶν λαϊκῶν, καίτοι οὐδεμία Ὀρθόδοξος Σύνοδος τόν «ἀποκατέστησε» ποτέ...  Ταῦτα δέ (κατ’ ἀναλογίαν) ἰσχύουσι καί διά πάντας τούς διωκομένους Κληρικούς, οἵτινες ἐξακολουθοῦσι νά εἶναι Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς ἀναμφισβητήτως.

....Οἱ δέ ἀρνούμενοι τήν Ἰερωσύνην (Ἀρχιερωσύνην) τῶν ψευδοκαθηρημένων) δι’ ἀντικανονικῆς καί ἀδίκου «καθαιρέσεως» ἱερέων (Ἀρχιερέων) καί λέγοντες τούτους καθηρημένους, ἁμαρτάνουσι. Δηλαδή ἁμαρτάνουσι εἰς τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἱεράν Παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἁμαρτάνουσιν εἰς τάς Ἁγίας καί Ὀρθοδόξους Οἰκουμενικάς καί Τοπικάς Συνόδους, ἁμαρτάνουσιν καί εἰς τόν θεῖον νόμον τῶν Ι. Κανόνων καί τοῦ Εὐαγγελίου.

Οὕτως ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Μίαν, Ἀγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου, ἁμαρτάνουσιν εἰς τόν ἕνα τῆς Τριάδος Κύριον καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν τόν Θεόν, ἁμαρτάνουσιν εἰς τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ζωοποιόν καί Ἀδιαίρετον Τριάδα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα.

Τουτέστιν ἁμαρτάνουσιν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν θείαν Χάριν, ἥτις «ταύτην γεωργεῖ τήν Ἐκκλησίαν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ε.Π. 48, 802), καί εἰς αὐτήν ταύτην τήν Ἰερωσύνην. Δηλαδή, ἁμαρτάνουσι μέ τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἕνεκα τῆς ὁποίας ὁ ἁμαρτάνων «οὐκ ἔχει ἄφεσιν (δέν ἔχει συγχώρησιν) εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλ’ ἔνοχος ἐστίν αἰωνίου κρίσεως», (Μάρκ. γ, 29), ἤγουν κατακρίσεως. (Α. Δελήμπαση «ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ», Ἀθῆναι 1995)

Αὐτά σᾶς γράφω εἰς αὐτήν τήν Β΄ ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ μου, μέ ἀληθινήν ἀγάπην Χριστοῦ καί πόνον. Κλείοντες δέ ταύτην λέγομεν καί τοῦτο: Ἐάν,  ἀγαπητοί, διαφωνῆτε, ἐάν παρά ταῦτα νομίζετε ὅτι καλῶς δικαίως καί ὁσίως ἐποιήσατε τάς καθ’ ἡμῶν «καθαιρέσεις» (Δεκέμβριος 2007), ὡς καί πρότερον τούς ἄφρονας «ἀφορισμούς» (1993 καί 2002), ἰδού πρίν προχωρήσωμεν εἰς τάς συνεχείας αὐτῆς τῆς ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ, δεῦτε νά παρακαθήσωμεν εἰς κοινήν Τράπεζαν, νά διαλεχθῶμεν ἐπ’ αὐτῆς, ὄχι ἀντιδικοῦντες ἐν οἰήσει καί ἀγνωσία, ἀλλά ἐν συνέσει, ἀγάπη καί ἐλευθερία Χριστοῦ, ὡς καί Κανονικότητι, Ὀρθοδοξία καί Ἀληθεία. 

Ἄν παρά ταῦτα ἤθελεν πέσει εἰς τό κενόν καί ἡ παροῦσα, δέον ὅπως χωρίς καθυστέρησιν, μᾶς ἀποστείλετε, ἤ ἔστω δημοσιεύσετε τάς ἐπί τῆς «ἀποφάσεώς» σας σχετικάς εἰσηγήσεις, προτάσεις, καί πρακτικά καί ταῦτα ὁμοῦ μετά τῆς πράξεώς σας, ὑπογεγραμμένης καί ἐσφραγισμένης, (διότι τήν ἐκοινοποιήσατε εἰς ἐμέ ἀνυπόγραφον καί ἀσφράγιστον) καί ταῦτα θά εἶναι ἀρκετά δι’ ἡμᾶς καί διά πάντα τρίτον ἐχέφρονα.

 

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

+ Ὀ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

 

Ταῦτα διά την διαδικτυακήν Εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα καί προς ένημέρωσιν τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων:  

 

+ Ἐπίσκοπος Κήρυκος, Μητροπολίτης Μεσογαίας και

Λαυρεωτικῆς και Τοποτηρητής τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν

τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

 

Διά τον «Αντιαιρετικόν Αγωνα Αγιος Νικολαος» του «Συλλόγου των Ορθοδοξων» καί του "Μητροπολιτικου Φιλοπτωχου Ταμειου", του «Ιερου Φιλανθρωπικου Συνδεσμου Κληρικων Ακαινοτομητου Εκκλησίας ΓΟΧ Ματθαιος ο Α». Ελάχιστος προς Κύριον ευχέτης. Ο Προεδρος του Μητροπολιτικου Φιλοπτωχου Ταμείου +Ο Μεσογαίας, Λαυρεωτικης καί Αχαρνων Κηρυκος.