ΒΑΣΙΚΟΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΝ ΘΕΜΑ

ΤΕΥΧΟΣ 200
'Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2011

ΒΑΣΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΙΣ ΜΕΤΑΞΥ
ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ
ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΩΣ:
«ΤΡΙΑΔΑ ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ ΥΜΝΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ»

Ἡ παρατιθεμένη εἰκονική παράστασις, ἀλλά καί τό κάτωθι αὐτῆς σημειούμενον μικρόν δογματικόν κείμενον, ἐλήφθησαν ἔκ τινος «Παλαιοημερο­λογιτικοῦ» Περιοδικοῦ. Τά παρεθέσαμεν ἀμφότερα καί ἀμέσως τά σχολιάζομεν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ.

Δυστυχῶς ἡ εἰκονική παράστασις αὐτοῦ τοῦ Περιοδικοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀναιρετική τοῦ νοήματος τοῦ μικροῦ μέν εἰς ἔκτασιν δογματικοῦ κειμένου, ΜΕΓΙΣΤΟΥ ὅμως εἰς περιεχόμενον καί Δογματικήν ἀλήθειαν, τό ὁποῖον ἐπίσης παραθέτει τό ἴδιο περιοδικόν. Τό κείμενον λέγει ὅτι «πάντες οἱ Προφῆται καί ἀποστόλοι μετά Μαρτύρων», ἐκήρυξαν νά ὑμνοῦμεν, νά ὁμολογοῦμεν καί νά κηρύσσωμεν ὅτι ἡ ἁγία Τριάς, δηλαδή ὁ Ἄναρχος Πατήρ, ὁ ἐκ τοῦ Πατρός ἀνάρχως γεννηθείς Υἱός καί Λόγος, καί τό ἐκ τοῦ Πατρός δι' Υἱοῦ ἐκπορευόμενον Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι τριάς ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ καί ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ! Τοῦτο σημαίνει ὅτι:

α) Τά τρία Θεῖα Πρόσωπα, ἐνῶ διακρίνονται ὡς ἰδιαίτερα Πρόσωπα-ὑποστάσεις μέ βάσιν τό χαρακτηριστικόν του ἰδίωμα ἕκαστον, ἤτοι τῆς ὑποστάσεως-Προσώπου τοῦ Πατρός τό ΑΓΕΝΝΗΤΟΝ, τῆς ὑποστάσεως-Προσώπου τοῦ Υἱοῦ τό ΓΕΝΝΗΤΟΝ, καί τῆς ὑποστάσεως-Προσώπου τοῦ ἁγίου Πνεύματος τό ΕΚΠΟΡΕΥΤΟΝ παρά τοῦ Πατρός.

β) Τά τρία αὐτά Πρόσωπα δέν νοοῦνται χωρισμένα ἤ διηρημένα ἀλλ' ἡνωμένα ἐν τῆ Μία Θεία οὐσία καί ἀγάπη, ἐνῶ διατηροῦν ὡς ἐτονίσθη, τά ἰδιώματά των. Αὐτό σημαίνει «Τριάδα ὁμοούσιον ὑμνολογήσωμεν». Αὐτό καί ἡμεῖς κηρύσσομεν καί ὁμολογοῦμεν κατά τήν θείαν λατρείαν, ὅταν ὁ λειτουργός ἱερεύς ἐκφωνεῖ τό «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁμονοία ὁμολογήσωμεν», ἡμεῖς ἀπαντῶμεν ὅτι ὁμολογοῦμεν: «Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον». Δηλαδή ἐν εὐλαβεία, ἀγάπη καί ὁμονοία, ὡς ἕν σῶμα καί μία ψυχή ὅλοι οἱ πιστοί ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝ πίστιν εἰς τόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, εἰς τόν Ἕνα Τριαδικόν Θεόν, ὁ ὁποῖος καίτοι εἶναι καί ὁμολογεῖται Τρισυπόστατος, ὅμως εἶναι ἀδιαίρετος, ἀχώριστος καί ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ, ἐν τῆ Μία Θεία Οὐσία.

γ) Τά τρία Πρόσωπα-ὑποστάσεις τῆς ὁμοουσίου Ἁγίας Τριάδος, εἶναι οὕτω ἡνωμένα ἐν τῆ ὁμοουσιότητι καί ἀγάπη, ὥστε εἰς τήν ὑπόστασιν τοῦ ἀνάρχου καί ἀγεννήτου Πατρός, περιχωρεῖται καί ὁ Γεννητός Υἱός καί τό ἐκπορευτόν Ἅγιον Πνεῦμα. Ἐπίσης εἰς τήν ὑπόστασιν τοῦ Γεννητοῦ Υἱοῦ περιχωρεῖται καί ὁ Πατήρ καί τό Ἅγιον Πνεῦμα καί εἰς τήν ὑπόστασιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος περιχωρεῖται ὁ Ἄναρχος Πατήρ καί ὁ Γεννητός Υἱός. Δηλαδή ἕκαστον Θεῖον Πρόσωπον-ὑπόστασις εἶναι ὁ ὅλος Θεός καί δέν νοεῖται διηρημένος ἀφοῦ διά τῆς ΟΜΟΟΥΣΙΟΤΗΤΟΣ αἱ τρεῖς ὑποστάσεις δέν χωρίζονται εἰς τρεῖς Θεούς ἀλλά παραμένει ΕΙΣ ΘΕΟΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ, ΑΣΥΓΧΥΤΟΣ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ ΚΑΙ ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ. Ὅταν ὡς πρός τά ἰδιώματα διακρίνωμεν τάς τρεῖς Θείας ὑποστάσεις, δέν διαιροῦμεν, δέν χωρίζομεν τήν ἁγ. Τριάδα, διότι εἰς ἕκαστον Πρόσωπον τῆς ἁγίας Τριάδος νοοῦνται καί ὁμολογοῦνται ἡνωμένα (ὁμοουσίως) καί τά ἕτερα δύο. Μήν ἐπιχειρήσωμεν νά ἐρευνήσωμεν τό ὑπέρ λόγον, φύσιν καί ἔννοιαν Μυστήριον τοῦ ἑνός, ὁμοουσίου καί ἐν ταυτῶ Τριαδικοῦ Θεοῦ, διότι ὡς τό κατ' ἐξοχήν Μέγα Μυστήριον, δέν ὑπόκειται εἰς νοησιαρχικήν λογικήν ἔρευναν, διό ἄν τό ἐπιχειρήσωμεν κινδυνεύομεν νά φαντασθῶμεν καί νά πλάσσωμεν εἴδωλον!!! Δέν ἐρευνᾶται, δέν συλλαμβάνεται καί δέν κατανοεῖται μέ τόν νοῦν τό κατ' ἐξοχήν Δόγμα τῆς Μονάδος καί Τριάδος(!), ἀλλά μόνον σιγῆ «ἀποκαλύπτεται», μᾶλλον μυστικῶς μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ ἑνός καί Τριαδικοῦ Θεοῦ εἰς τούς ταπεινούς, τούς πιστούς καί καθαρούς τῆ καρδία. Καί ὅπως διδάσκουν οἱ Πατέρες, «Δεῖ γάρ πρός τούς τῆς Ἐκκλησίας τροφίμους μή λογισμοῖς ἀνθρωπίνοις διευθύνειν τά Θεῖα, ἀλλά πρός τό βούλημα τῆς διδασκαλίας τοῦ Πνεύματος τῶν λόγων ποιεῖσθαι τήν Ἔκθεσιν».Καί πάλιν: «Οὐ γάρ ἁπλῶς ἡ πρός τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν δοξολογία τήν σωτηρίαν ἡμῖν πορίζει, ἀλλ' ἡ ὑγιής τῆς Τριάδος ὁμολογία τῶν ἀποκειμένων τοῖς εὐσεβέσιν ἀγαθῶν τήν ἀπόλαυσιν δωρεῖ­ται. ἐπεί καί τῶν ἑτεροφρόνων ἀκούσεταί τις τόν Πατέρα καί Υἱόν ἀνυμνούντων, ἀλλ' οὐ κατ' ὀρθήν ἔννοιαν τό σέβας προσαγόντων...» («Ἔκθεσις τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» P.G. Τόμος 6ος σελ. 1208 Α).

δ) Ὥς ἐκ τῶν ἀνωτέρω, θέμις εἰπεῖν, ἡ ἁγία Τριάς ἀπεκαλύφθη καί εἶναι ἀποκεκαλυμμένη ἐν τῶ Προσώπω τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ! Ὁ Χριστός κατά τήν ἐνανθρώπησιν καί μετά ἀπ' αὐτήν, ἐνῶ παραμένει ἀδιασπάστως ἡνωμένος, ὡς τό «δεύτερον» Πρόσωπον τῆς ἁγίας Τριάδος, ὅμως βάσει τοῦ ὁμοουσίου καί τῆς ἀλληλοπεριχωρήσεως τῶν Τριῶν Θείων Προσώ­πων-Ὑποστάσεων, δι' Αὐτοῦ «ἀποκαλύπτεται» ὁ ΕΝΑΣ Τριαδικός Θεός! Οὕτω ὁμολογοῦμεν ὅτι ἡ Εἰκών τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ, εἶναι καί εἰκών τῆς ἀπορρήτου Ἁγίας Τριάδος, διότι ἐν τῶ ἐνανθρωπήσαντι Θεῶ Λόγω περιχωρεῖται καί ὁ Ἄναρχος Πατήρ καί τό ἐκπορευτόν Ἅγιον Πνεῦμα, ἐνῶ δέν εἰκονίζεται οὐδεμία ἐκ τῶν τριῶν Θείων ὑποστάσεων, ἀλλά μόνον ἡ ὁραθεῖσα ἀνθρωπίνη φύσις τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ!

Εἰς τήν Εἰκόνα, λοιπόν, τοῦ Χριστοῦ εἰκονίζομεν τήν τεθεωμένην ἀνθρωπί­νην Φύσιν καί ὄχι τήν Θείαν Φύσιν καί Οὐσίαν τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἡ Θεία Φύσις τοῦ Θεοῦ Λόγου καί κατά τήν ἐνανθρώπησιν δέν εἶναι ὁρατή, διό δέν εἰκονίζεται, ἐνῶ ὁμολογοῦμεν ὅτι αὕτη ἀόρατος, ἀπρόσιτος καί ἀσύλληπτος, εἶναι ὑποστατικῶς (πραγματικῶς, ἀναφισβητήτως καί ἀδιασπάστως) ἡνωμένη μέ τήν ἀνθρωπίνην. Ὁ Χριστός εἰκονίζεται ὡς Θεάνθρωπος, ὅπως ἐνηνθρώπησεν καί εἰσῆλθεν εἰς τήν ἱστορίαν. Καίτοι λοιπόν ἐν τῶ Χριστῶ ὁμολογοῦμεν δύο φύσεις (τήν Θείαν καί τήν ἀνθρωπίνην) ὅμως αὗται εἶναι ἔτσι ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως καί ἀδιαιρέτως ἡνωμέναι, ὥστε ἀποτελοῦν ΜΙΑΝ ΥΠΟΣΤΑΣΙΝ.

Αὐτά τά ὀλίγα καί ἀνεπαρκῆ μέ ἀφορμήν τό ἐν ἀρχῆ ὑποσημειούμενον μικρόν εἰς ἔκτασιν κείμενον, μέγα ὅμως ἐξ ἐπόψεως Δογματικῆς, καί τήν ἀντιφατικήν πρός αὐτό εἰκονικήν παράστασιν, ἡ ὁποία εἰκονίζει καί θέλει νά ἐπιβάλη μίαν «τριάδα» ΔΙΗΡΗΜΕΝΗΝ, ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΗΝ, δηλαδή φανταστικήν καί πεπλασμένην, ἀλλά καί «ΑΝΟΜΟΙΟΥΣΙΟΝ» καί ΕΤΕΡΟΥΣΙΟΝ! Ἄκρα ἀντίφασις μεταξύ τῆς Δυτικῆς προελεύσεως αἱρετικῆς «εἰκόνος» καί τοῦ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ἀποσπάσματος, τό ὁποῖον, εὐτυχῶς ὁ ἴδιος ὁ συντάκτης παραθέτει!!! Τόν παρακαλοῦμεν θερμῶς, ἐάν κατανοῆ τήν σοβαρότητα τοῦ θέματος νά τό διακηρύξη καί τό μεταδώση καί εἰς τούς λοιπούς ὁμόφρονάς του, οἱ ὁποῖοι κατά τήν περίοδον 1991-1995 ἐτάραξαν τήν Ἐκκλησίαν καί ἐκ τῆς αἰτίας αὐτῆς προεκάλεσαν τήν μεγίστην Σχισματοαίρεσιν, ἐνῶ καί μέ τήν ἀνωτέρω εἰδωλικήν παράστασιν, (πλήν τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ) καί πάλιν τό ἴδιον πρόσωπον, μετά τῶν ὁμοφρόνων του συνεχίζει, καί σήμερον ἀναβιώνει καί κηρύσσει αὐτήν τήν μέγιστην τῶν αἱρέσεων(!), ἐνῶ μᾶς ἀναγκάζει διά λόγους ὁμολογιακούς νά γράφωμεν ταῦτα!

Εἰδικώτερα σχόλια

Μέ πολλήν ἀγάπην ἀλλά καί εὐθύτητα, προβαίνομεν εἰδικώτερα εἰς ὡρισμένα ταπεινά σχόλιά μας ἐπ' αὐτῆς τῆς εἰκονικῆς παραστάσεως, ἡ ὁποία φέρει τόν τίτλον-ἐπιγραφήν «ἡ Ἁγία Τριάς»(!!!), καί ἡ ὁποία, ὅπως ἤδη ἔγινεν ἀντιληπτόν, εὑρίσκεται εἰς τόν ἀντίποδα τοῦ Ὀρθοδόξου Τριαδολογικοῦ Δόγματος. Ἐκ τῶν προτέρων λέγομεν ΟΧΙ!, ἡ Μία, ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ΠΟΤΕ μά ΠΟΤΕ δέν διενοήθη καί δέν ἐτεχνοτρόπησεν εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος καί δή τοιαύτην εἰκόνα! Διατί;

Διότι: α) Ἡ Ἐκκλησία κατενόησεν καί κατανοεῖ τό ἀσύλληπτον, ἀπερίγρα­πτον καί ἀνέκφραστον τῆς ὑπερουσίου ἁγίας Τριάδος(!), ἐνῶ ἡ ἀνωτέρω παράστασις, εἰσελθοῦσα ἔξωθεν, καί εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς δυσκόλους τῆς ἱστορίας περιόδους, ἀντορθόδοξος αὐτή καθ' ἑαυτήν, γκρεμίζει καί συντρίβει αὐτό τό Πρῶτον καί Μέγιστον Δόγμα, κατά τό ὁποῖον, ὅπως προεγράφη, ὁ Θεός εἶναι Ἕνας καί Τρισυπόστατος, εἶναι ὁμοούσιος, ἀδιαίρετος καί ἀχώριστος! Εἰς τήν ἀνωτέρω ὅμως εἰκονικήν παράστασιν ἀποτολμᾶται ἡ Περιγραφή-Εἰκόνισις τῆς ὑπερούσιου, ἀπερινόητου, ἀπεριγράπτου, ἀνεικονίστου καί παντελῶς ἀπροσίτου Θείας Φύσεως καί μάλιστα ΔΙΗΡΗ­ΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΥΣΙΟΥ!...

β) Εἰς τήν ἀνωτέρω παράστασιν ὅλως φανταστικῶς-ὀρθολογικῶς, νοη­σιαρχικῶς, ἡ Παναιρετική Δύσις ἐφαντάσθη καί ἐδημιούργησεν μίαν «τριάδα» εἰς τήν ὁποίαν περιγράφεται-ζωγραφεῖται ὁ Ἄναρχος Πατήρ ὡς Γέρων, εἰκο­νί­ζεται Κανονικῶς ὁ Χριστός ὡς ἐνηνθρώπησεν καί παριστάνεται, τό Ἅγιον Πνεῦ­μα ὡς Περιστερά! «Εἰκονίζουν» μίαν τριάδα ὄχι μόνον ΔΙΗΡΗΜΕΝΗΝ καί ΧΩΡΙΣΜΕΝΗΝ ἀλλ' ἐπαναλαμβάνομεν καί ΕΤΕΡΟΥΣΙΟΝ, διότι ἄλλη ἡ φύσις τοῦ ἀνεικονίστου Πατρός καί ἄλλη τοῦ ἁγίου Πνεύματος! Τό ὅτι δέ ὁ Πατήρ εἰκονίζεται ὡς Γέρων, ὁ δέ Χριστός ὡς πράγματι ἐνηνθρώπισεν (νέος 33 ἐτῶν), ὑπονοεῖ ὅτι ὁ Πατήρ ὡς Γέρων εἶναι ἀρχαιότερος, ὁ δέ Υἱός ὡς νεώτερος δέν εἶναι συνάναρχος, ἐνῶ τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐμφανίζεται μέ τήν φύσιν τῆς Περιστερᾶς! Μέ τήν Εἰκονικήν αὐτήν παράστασιν, ὅπως τήν ἐφαντάσθη ἡ αἱρετική ὀρθολο­γιστική Δύσις, ἐπαναλαμβάνομεν, συντρίβεται, βλασφημεῖται καί ἱεροσυλεῖται τό Δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης ὁ ἀπερίγραπτος Τριαδικός Θεός κη­ρύσ­σεται περιγραπτός κατά τήν Δυτικήν νοησιαρχικήν καί λογικοκρα­τικήν νοο­τροπίαν καί ὅπως οἱ ἀρχαῖοι νοησιαρχικῶς ἐφαντάζοντο, ἔπλαθον καί ἐν συ­νεχεία εἰκόνιζον ἤ ἀγαλματοποιοῦσαν τούς φανταστικούς ψεύτικους Θεούς των, οὔτω καί πολλοί χριστιανοί φαντάζονται πλάθουν καί εἰδωλοποιοῦν τό Θεῖον!

γ) Ἡ εἰδωλική αὕτη παράστασις, ὅπως ἤδη ἐτονίσαμεν, προέρχεται ἐκ τῆς ὀρθολογιστικῆς Δύσεως, τοῦ Παπισμοῦ, ἐνῶ ὕπουλα ἀλλά καί λόγω ἀθεολο­γησίας ἐνίων Ὀρθοδόξων, πρίν ἀρκετούς αἰῶνας εἰσεχώρησεν καί εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως εἰσεχώρησαν καί ἄλλαι παπικαί καί Προτεσταντικαί Κακοδοξίαι, προσφάτως δέ μέχρι καί ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὁ ὁποῖος ἐπιβληθείς ὕπουλα, ἀπατηλά καί πρωτίστως ὡς Οἰκουμενισμός, κρατεῖ δεσμίους ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πλανῶνται ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐνῶ τόν Νεοημερολογιτισμόν θεωροῦν καί ὡς «παράδοσιν»! Σήμερον πολλοί Νεοημερολογῖται δέν δέχονται ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός ἀποτελεῖ εἰς τήν βαθυτέραν του οὐσίαν τήν ἀκροτάτην αἵρεσιν, αἱ δέ νεώτεραι γενεαί, ἐπαναλαμβάνομεν, θεωροῦν τοῦτον καί ὡς παράδοσιν! Ἔτσι καί αὐτή ἡ Παπική δολιοφθορά τοῦ Ὀρθοδόξου Τριαδολογικοῦ Δόγματος, μέσω αὐτῆς τῆς εἰκονικῆς παραστάσεως, μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἐπεβλήθη τόσον εἰς τάς ἀδυνάτους καί ἀσθενεῖς συνειδήσεις πολλῶν Ὀρθοδόξων, ὥστε ἀπαραδέκτως νά ὑπεραμύνωνται αὐτῆς τῆς ἄκρας βλασφημίας, ὡς δῆθεν ἀπό αἰώνων παραδεδομένης εἰς τήν Ἐκκλησίαν! Ὄχι δέ μόνον τοῦτο, ἀλλά κατά πολλούς εἶναι «αἱρετικός», εἶναι «εἰκονομάχος», ὅστις κηρύσσει τήν Δογματικήν καί ἱστορικήν ἀλήθειαν! Ξεχνοῦν ὅλοι αὐτοί ὅτι μία κακοδοξία, μία αἵρεσις, μία «εἰκών» αἱρετική, ὅσα χρόνια καί ἄν περάσουν, ὅσους αἰῶνας καί ἄν ἐπιβιώση καί εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, δέν γίνεται Ὀρθόδοξος εἰκών, ἀλλά καθίσταται περισσότερον ἱερόσυλος καί Αἱρετική!

Τέλος, ὅπερ καί τό σημαντικώτερον, τό ὁποῖον οὔτε νά ἀγνοῆται οὔτε νά λησμονῆται ἐπιτρέπεται, εἶναι τό ὅτι ἡ ἁγία μας Μήτηρ Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐν ἁγίω Πνεύματι ἀπεφάνθησαν καί ἐθέσπισαν τάς ἁγίας Εἰκόνας, οὐδέποτε διενοήθησαν τοιαύτην εἰκόνα, διότι δέν διενοήθησαν ποτέ νά σμικρύνουν καί νά κλείσουν εἰς τήν μικράν ἀνθρωπίνην διανόησιν καί λογικήν, τήν Ἄναρχον, ὑπερούσιον, ἀπερίγραπτον καί παντί ἀπρόσιτον Θείαν Φύσιν, τό Ἕνα καί Τριαδικόν ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ Θεόν! Ἡ ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία ἐπελήφθη καί ἐδογμάτισεν περί τῶν ἁγίων Εἰκόνων, ΕΘΕΣΠΙΣΕΝ τάς Εἰκόνας Τοῦ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, τῆς κας ΘΕΟΤΟΚΟΥ, τῶν ΑΓΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ καί τῶν ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ἐνῶ δέν διενοήθη κἄν νά ὁμιλήση περί «εἰκονίσεως», τῆς Ἁγίας Τριάδος!

Ποῖος γνωρίζων καί συνειδητοποιῶν καί ταῦτα θά διανοηθῆ νά ὑπερα­μυνθῆ τῆς Κακοδοξίας ταύτης, ποῖος δηλαδή θά διανοηθῆ προβάλλων τήν πλάνην καί τό σκότος του νά κατελέγξη τήν Ἁγίαν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία δέν διενοήθη νά θεσπίση τοιαύτην εἰκονικήν Παράστασιν; Ποῖος θά θέση ἑαυτόν πάνω ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ὁποῖον ἐλάλησεν καί διά τῆς ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Βεβαίως ὅσοι ἐξ ἀγνοίας, ἀλλά καί λόγω τῆς παλαιόθεν εἰς δυσμενεῖς καιρούς εἰσχωρήσεως αὐτῆς τῆς παραστάσεως καί εἰς Ἱ. Μονάς καί Ναούς καί οἰκίας (ὅπως ἐξ ἀγνοίας συνέβαινεν καί εἰς τόν γράφοντα), πρός ὅλους αὐτούς ἀπαιτεῖται διάκρισις, διαφώτισις, ὑπομονή καί ἀγάπη, διά νά ἐπισκιάση ἡ φωτιστική Θεία Χάρις καί γνωρίσουν ὅσοι ἀγνοοῦν τήν ἀλήθειαν, ἐφ' ὅσον βεβαίως εἶναι ταπεινοί καί ἐλεύθεροι ἐν Χριστῶ.

«Οὔτω λοιπόν ἐκήρυξαν πάντες οἱ Προφῆται καί ἀπόστολοι μετά Μαρτύρων» ὅτω ἐθέσπισεν ἡ Ἁγ. Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, δηλαδή «Τριάδα ὁμοούσιον». ἐκήρυξαν καί ἐθέσπισαν νά ὁμολογοῦμεν καί νά προσκυνοῦμεν «Πατέρα καί Υἱόν, σύν ἁγίω Πνεύματι Τριάδα ὁμοούσιον»! Οὔτε Προφήτης, οὔτε Ἀπόστολος, οὔτε Μάρτυς, οὔτε Οἰκουμενική ἤ ἄλλη Ὀρθόδοξος Σύνοδος, διενοήθη εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος, ἀλλ' ἐν ταπεινώσει ὁμοθύμως ὡμολόγησαν καί ἐκήρυξαν «Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον»! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΙΣ, Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, τήν ὁποίαν κρατεῖ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀπ' ἀρχῆς Ὀρθόδοξος Πράξις καί Παράδοσις, τήν ὁποίαν παρελάβομεν καί καλούμεθα νά κρατήσωμεν ὡς Ὀρθόδοξοι καί ὡς ζώντα μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Ἀμήν.

Σημ.: Ὅστις ἐνδεχομένως ἔχει ἐπιφύλαξίν τινα ἤ ἀντίρρησιν ἤ ἀπορίαν, παρακαλεῖται νά μᾶς γράψη, διότι ἴσως κάπου νά ἠστοχήσαμεν καί ἑπομένως νά χρειάζεται νά ἐπανέλθωμεν.

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
@ ΓΟΕΕ 2012