Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ τ. 812, Μάρτιος 2015

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ

«Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ»

                 

ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ  ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΣ ΥΠΟ ΤΟΥ  «ΙΕΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΤΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ». ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ

ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ: + Ο ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ  ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ (ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΜΗΝΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ), ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ  ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ.  ΤΑΧΥΔΡΟΜ. Δ/ΝΣΙΣ: ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ, ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 25 ΚΑΙ ΟΡΦΕΩΣ 40, ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ . ΤΗΛ. 2109701011

          

ΤΕΥΧΟΣ 812       ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

ΘΕΜΑ: ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΔΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΑΓΩΝΑ

(ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ) ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΙΦΣΚΑΕΓΟΧ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

«Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση και παναίρεση, όπως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερο της παναιρέσεως. Οι αιρέσεις ήταν φανεροί εχθροί της Εκκλησίας. Μπορούσε αυτή να παλέψει εναντίον τους και να τις κατατροπώσει. Ο Οικουμενισμός όμως αδιαφορεί για τα δόγματα και για τις δογματικές διαφορές των Εκκλησιών. Είναι  υπέρβαση, αμνήστευση, παραθεώρηση, για να μην πούμε νομιμοποίηση και δικαίωση των αιρέσεων. Είναι ύπουλος εχθρός,και από εδώ ακριβώς προέρχεται ο θανάσιμος κίνδυνος» (Ανδρέα Θεοδώρου).

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣΔΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Οι αγιορείτες Πατέρες στην γνωστή επιστολή τους προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ γράφουν: «Και πώς ταύτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή,και ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα, και ως καπηλεύσαντας τα θεία τούτους ηγήσεται; Και τι αν είη ταύτης της “οικονομίας” ζημιωδέστερον;» (Laurent - Darrouzès, Dossiet Grec de l’ union de Lyon, σελ. 397-399, Paris,1976).

 ΤΙ ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣΔΙΑ ΤΗΝ ΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

Γράφει προς τον Πατριάρχη Αντιοχείας ο άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης: «Οι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν∙οι δε, ει και τοις λογισμοίς ου κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλλυνται… Και η καταιγίς της αιρέσεως κορυφουμένη κορυφούται οσημέραι» (P.G. 99, 1164Α, Β).(11)

ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης έγραψε: «Θα δείξουμε ότι εκτός των συνηθισμένων ήδη συμπροσευχών, γίνονται και συλλείτουργα, συμμετοχές στο κοινό ποτήριο σε «οικουμενικές» λειτουργίες, και απλώς αυτό αποκρύπτεται δεν εμφανίζεται επισήμως, διότι η οικουμενιστική ηρωίνη δεν έχει ναρκώσει ακόμη όλες τις συνειδήσεις, υπάρχουν μερικοί «φανατικοί», πουαρνούνται να μετάσχουν στη νάρκωση και αντιδρούν» (Ζήσης Θ., Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησιςΒαρθολομαίου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου).(12) P.G. 63, 231A.(13) Θ. Στουδίτου, Επιστολαί, Θεοφίλω ηγουμένω, επιστ. 39, l. 52-56.(14) Οι αγώνες των μοναχών… όπ. παρ., σελ. 66, 68.(15) Πρακτικά Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Thesaurus Linguae Graecae (TLG), t. 1,1,5, p. 12, l. 16-19.(16) Οι αγώνες των μοναχών, όπ. παρ., σελ. 73.(17). Δες: α) Πρακτικά Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Κυρίλλου, Προς Κελεστίνον και Προς τους εν Κωνσταντινουπόλει μοναχούς, όπ. παρ., t. 1,1,5, p. 10, l. 28, p. 12, l. 30-p. 13, l. 1. β) Οι αγώνες των μοναχών…, όπ. παρ., σελ. 66-73. γ)«Επιτρέπεται οι Λαϊκοί να αναμειγνύονται στα θέματα της Πίστεως;» http://www.impantokratoros.gr/769A2154.el.aspx.(18)Αν μιλούσε έτσι ο άγιος για την μοιχειανική αίρεση, τι θα έλεγε σήμερα για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του Οικουμενισμού;(19) «Το γαρ κοινωνείν παρά αιρετικού η προφανούς διαβεβλημένου κατά τον βίον, αλλοτριοί Θεού, και προσοικειοί τωδιαβόλω. Σκέψαι ουν, ω μακαρία, ώτινι τρόπω των ειρημένων είη σου ο σκοπός, και κατ’ αυτό πρόσιθι τοις μυστηρίοις.Γνωστόν δε πάσιν ότι νυν αίρεσις εν τη καθ’ ημάς Εκκλησία κατακρατούσα των Μοιχειανών εστι. Φείσαι τοίνυν της τιμίαςσου ψυχής μετά των αδελφών και της κεφαλής. Έφης δε μοι, ότι δέδοικας ειπείν τω πρεσβυτέρω σου, μη αναφέρειν τοναιρεσιάρχην. Και τι περί τούτου ειπείν σοι το παρόν, ου καθορώ. Πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ  μόνου του αναφέρειν , καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων». (Επιστολή 553. Προς την σπαθαρέαν, ης το όνομα Μαχαρά, Φατούρος σελ.846, στιχ. 16, P.G. 99, 1668C)».(20) «Ακοή αγαθή της τιμιότητός σου ελθούσα εν ωσί μου… ότι …έχεσαι ακακίας, φυλάττων την ορθόδοξον πίστιν …και αφιστάμενος της κοινωνίας των αιρετικών. χάριν πολλήν έσχον εν τούτω τω θεώ μου, ότι λαϊκοί ίσα μονάζουσιν αγωνίζονται ευαρεστείν Κυρίω, φεύγοντες τον βόθρον της αιρέσεως˙ βόθρος γαρ εστιν ως αληθώς, αδελφέ, και παγίς διαβόλου, και ηκοινωνία αυτών διίστησι του Χριστού τον αλώντα και μακράν της ποίμνης Κυρίου αποφέρει.. . (Επιστολή 233.Κωνσταντίνω κουράτορι, Φατούρος σελ. 367).(21) «Και κάτι απίστευτο και όμως αληθινό: Προκαλεί βαθύτατη οδύνη και θλίψη αφόρητη η δήλωση στη ΣύνοδοΠροκαθήμενων Κωνσταντινουπόλεως του 1992, του Οικουμενικού Πατριαρχείου όπως: “ομοφώνως και επισήμως καταδικάσουν σε παγκόσμια κλίμακα όλους τους αποτειχισμένους εκ του επαράτου οικουμενισμού, κληρικούς, μοναχούςκαι λαϊκούς, και εκκινήσουν διωγμόν εναντίον των”. Τότε ο αοίδιμος κ. Διόδωρος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αντεστάθη και ματαίωσε το κακόβουλον αυτό σχέδιο, ειπών: “Ώστε άγιε αδελφέ επιτρέπεται να αγκαλιάζωμεν όλους τους αιρετικούς και αλλοθρήσκους και να καταδιώκομεν τους Ορθοδόξους αδελφούς μας; Δε θα το δεχτώ ποτέ αυτό”. (Φωνή εξ Αγίου Όρους,ανοικτή επιστολή ζηλωτών αγιορειτών πατέρων, προς την Ι. Κοινότητα Αγίου Όρους-Άθως)» orthodoxos-agonas.blogspot.com).(22) Ασφαλώς και υφιστάμεθα μολυσμό, όσο συνυπάρχουμε με την αίρεση. Ο τρόπος, όμως, που εννοούν τον μολυσμό οι του Παλαιού, είναι προβληματικός. Γιατί σύμφωνα με την συλλογιστική τους, όλη η Εκκλησία σήμερα θα ήταν μολυσμένη.Ως παράδειγμα, τον Δ΄ μ.Χ. αιώνα, ενώ η Εκκλησία ευρίσκεται εν καιρώ αιρέσεως, απέχουμε δηλ. πέντε (5) χρόνια από τηνΑ΄ Οικουμενική Σύνοδο και η σύγχυση περί των ιδεών του Αρείου και των ορθοδόξων θέσεων δεν έχουν γίνει ακόμασυνείδηση όλων, δεν έχουν οριοθετηθεί (στη συνείδηση του λαού) πρακτικά τα όρια, στην Αντιόχεια, λοιπόν, το 330μ.Χ. και «μετά την εξορία του αγίου Ευσταθίου οι Αρειανοί κυριαρχούσαν και σε χρονικό διάστημα τριάντα (30) ετών ανήλθαν στονθρόνο της επτά (7) Αρειανοί επίσκοποι! Το 360 χειροτονείται από τους Αρειανούς ως επίσκοπος της πόλεως αυτής ο άγιοςΜελέτιος», ο οποίος και «ωμολόγησεν αμέσως την ορθόδοξο πίστι», με αποτέλεσμα «να εξορισθή αστραπιαία» τον δε θρόνο του να καταλάβει «ο Αρειανός Ευζώιος».

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Όταν επανήλθε ο άγιος Μελέτιος «η κατάσταση ήταν τραγική. Ο ιερός Μελέτιοςκαι οι Ορθόδοξοι είχαν μία μόνο εκκλησία», ενώ ο αιρετικός Ευζώιος είχε στην κατοχή του όλες τις Εκκλησίες» (Οι αγώνεςτων μοναχών, όπ. παρ., σελ. 45). Και άλλη πληροφορία από Επιστολή του Μ. Βασιλείου: «Ο απλός λαός έχει πλέονεξοικειωθή με την αιρετική δυσσέβεια. Τα μικρά παιδιά της Εκκλησίας εκπαιδεύονται με τα αιρετικά λόγια∙ τι άλλωστε θαμπορούσαν να κάνουν; Από τους αιρετικούς τελούνται οι βαπτίσεις, οι κηδείες των νεκρών, …οι συμμετοχές στα μυστήρια… Συνεπώς έπειτα από λίγο καιρό… δεν θα υπάρχη πλέον ελπίδα να επιστρέψουν στην επίγνωσι της αλήθειας,όσοι έχουν κυριευθή από την πολυχρόνια αυτή απάτη» (Επιστολή σμγ΄, κεφ. β-δ΄, P.G. 32, 904B-909Β). Μήπως όλη αυτή η σύγχυση από μόνη της, κάτι μας λέει; Δεν τολμώ να το γράψω, αφήνοντας την εκτίμηση σε άλλους.(24) Ο αγ. Θεόδ. ο Στουδίτης «ως ακριβής τηρητής των ι. Κανόνων… απέφευγε μέχρι θανάτου την εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς και το μνημόσυνο των αιρετικών επισκόπων. Πίστευε και εκήρυττε, ότι η μνημόνευση και μόνο του αιρετικού επισκόπου αποτελεί “μολυσμόν” και στερεί την Ορθοδοξία σ’ αυτόν που τον μνημονεύει, ενώ η εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς μας χωρίζει παντελώς από τον Χριστό. Τα λόγια του: «Μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, καν ορθόδοξος είη ο αναφέρων» (P.G. 99, 1669A). Επίσης ότι, κατά τον ι. Χρυσόστομο, όχι μόνο οι αιρετικοί, αλλά και όσοι κοινωνούν μαζί τους είναι εχθροί του Θεού, ενώ, κατά τον Μ. Αθανάσιο, πρέπει να αποφεύγουμε όχι μόνο τους πρώτους, αλλά και τους δεύτερους» (Οι αγώνες των μοναχών…, όπ. παρ., σελ. 193).

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός έγραφε στον ιερομόναχο Θεοφάνη μετά την ψευδένεωση στη Φερράρα: «Όμως ο αγών δεν είναι πλέον στα λόγια,αλλά στα έργα. Ούτε είναι καιρός για ρητά και έγγραφες αποδείξεις (τι θα ωφελούσαν άλλωστε σε τέτοιους διεφθαρμένουςκριτές;) Αντιθέτως όσοι αγαπούν το Θεό, πρέπει να έχουν ετοιμασθή να πολεμήσουν μαζί τους στα έργα. Επίσης, να είναι έτοιμοι να υποφέρουν κάθε κίνδυνο για την ευσέβεια και για τον αγώνα να μη μολυνθούν από την κοινωνία με τους ασεβείς» (Οι αγώνες των μοναχών…, όπ. παρ., σελ. 297).(25) Μ. Αθανασου, επιστολή, Τοις τον μονηρη βον ασκούσι, ΡG 26, 1185-1188.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Ανεφέρθη ήδη, ότι πριν την σύγκληση Συνόδου για τον Μονοθελητισμό-μονοενεργητισμό οι άγιοι Μάξιμος και Σωφρόνιος απέφευγαν την κοινωνία με τους αιρετίζοντες. Και όταν ο Άγιος Μάξιμος παρουσιάστηκε και υποστήριζε την ορθή πίστη ενώπιον Πατριαρχών, συγκλητικών και λαού, του έγινε η ερώτηση: «“Εσύ μόνο θα σωθής και όλοι οι άλλοι θα χαθούν;” Αυτός είπε: “Οι τρεις παίδες που δεν προσκύνησαν την εικόνα, δεν κατέκριναν κανένα, αν και όλοι προσκυνούσαν,διότι δεν πρόσεχαν τι έκαναν οι άλλοι, αλλά το πώς να μη εκπέσουν αυτοί από την αληθινή ευσέβεια. Κατά τον ίδιο τρόποκαι ο Δανιήλ, όταν τον έριξαν στον λάκκο με τους λέοντες, δεν κατέκρινε κανένα από όσους δεν προσευχήθηκαν στον Θεόκατά το θέσπισμα του Δαρείου. Αντιθέτως, κοίταξε το δικό του έργο και προτίμησε να πεθάνη παρά να σφάλλη απέναντι στον Θεό και να ελεγχθή από την συνείδησή του για παράβασι των θείων νόμων. Ας μη επιτρέψη λοιπόν ο Θεός και σε μένα να κατακρίνω κανένα ή να ειπώ, ότι μόνο εγώ σώζομαι”» (Οι αγώνες των μοναχών…, όπ. παρ., σελ. 150-151).(27) Δεν τα λέμε αυτά πεισματωδώς (γράφουν συναγωνιστές Μάρκου του Ευγενικού), ούτε επειδή επιθυμούμε να επιβάλουμε την δική μας γνώμη, (αλλά) επειδή θέλουμε να ελεήσουμε τις ψυχές μας και επειδή φοβόμαστε την καταδίκητου Θεού, αγωνιζόμαστε για να μη εκπέσουμε από την ορθή πίστι μας…» (Οι αγώνες των μοναχών…, όπ. παρ., σελ. 301).(28)

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός σε άλλη επιστολή του έγραφε: «Οι περισσότεροι αδελφοί, έχοντας πάρει θάρρος από τηνεξορία μου, ελέγχουν με αυστηρότητα τους αλιτήριους (Λατινόφρονες) και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικώνθεσμών. Τους διώχνουν επίσης από παντού ως καθάρματα, χωρίς να ανέχωνται να συλλειτουργούν μαζί τους, ούτε να τουςμνημονεύουν καθόλου στα Μυστήρια ως Χριστιανούς… Να συμβουλεύσης δε τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την εκκλησιαστική κοινωνία με τον λατινόφρονα μητροπολίτη τους και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, ούτε να τονμνημονεύουν καθόλου, ούτε να τον θεωρούν αρχιερέα, αλλ’ ως μισθωτό λύκο. Επίσης να μη λειτουργούν καθόλου σελατινικές εκκλησίες, για να μη έλθη και σε μας η οργή του Θεού που επήλθε στην Κων/πολι, εξ αιτίας των παρανομιών πουέγιναν εκεί… Να αποφεύγετε λοιπόν και εσείς, αδελφοί, την εκκλησιαστική κοινωνία με τους ακοινωνήτους και το μνημόσυνο των αμνημονεύτων. Φευκτέον αυτούς (τους λατινόφρονες) ως φεύγει τις από όφεως». (Οι αγώνες τωνμοναχών…, όπ. παρ., σελ. 297-298).(29)

Ο ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ

Τούτο παρατηρούμε να συμβαίνει και σε άλλες στιγμές της ιστορίας της Εκκλησίας, όπως στην περίοδο του νεστοριανισμού: Ο διάκονος Βασίλειος και μοναχόςΘαλάσσιος, μας πληροφορούν ότι μοναχοί και λαϊκοί, έχουν διακόψει την επικοινωνία με τον Νεστόριο, πριν τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου. Όμως, γράφουν, «ο Νεστόριος προσπαθεί να μας εκφοβίση με απειλές,…διώξεις,…ραδιουργίες και διάφορες άλλες ζημίες. Προκειμένου δε να εδραιώση την παραφροσύνη και την ασέβειά του, διαπράττει ο,τιδήποτε χωρίςφόβο Θεού, χωρίς να ντρέπεται τους ανθρώπους…, πράττει όλα τα ανωτέρω με μεγάλη αλαζονία… έχοντας πεποίθησι στοχρήμα και την δύναμι ορισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων… Σας παρακαλούμε να κάνετε όσα ζητάμε για να μη επεκταθήσυν τω χρόνω περισσότερο η παρανομία με την βοήθεια της πρόσκαιρης εξουσίας του Νεστόριου και καταλογισθή έτσι στηνευσέβειά σας. Άλλωστε, γι’ αυτό σας εγκατέστησε ο Θεός διακόνους Του…Διότι εμείς σας παρακαλέσαμε να συγκαλέσετε Οικουμενική Σύνοδο…» (Οι αγώνες των Μοναχών, όπ. παρ., σελ. 70-71). Η σύγκληση Συνόδου στις μέρες μας είναι εύκολη υπόθεση, αλλά λείπει εκ μέρους των Επισκόπων (και του αγνοούντος Λαού) η βούληση να εξετασθούν τα κρίσιμα θέματατης Πίστεως. Εξ άλλου σύγκληση Συνόδου προβλέπεται από τους Ι. Κανόνες: «Δεύτερον του έτους Σύνοδος γινέσθω τωνΕπισκόπων, και ἀνακρινέτωσαν αλλήλως τα δόγματα της ευσεβείας …» (ΛΖ΄ Αποστολικός Κανών).(30) Είναι Πατερική διδασκαλία, πως και η παραμικρή αλλοίωση της Πίστεως έχει επιπτώσεις αναφερόμενες στην σωτηρίατου ανθρώπου. Και ο Απόστολος Παύλος παραγγέλλει να αποκόπτεται από την Εκκλησία ο αιρετικός («ανάθεμα έστω»). Όταν, όμως, ο αιρετικός είναι μέσα στην Εκκλησία, τότε ο Κίνδυνος για την σωτηρία χιλιάδων ανύποπτων ανθρώπων, πουσυμβιώνουν και διδάσκονται από τον αιρετικό ποιμένα, είναι τεράστιος και ανυπολογίστου σημασίας. Και οι Επίσκοποι πουθεωρούνται μεν ως ορθόδοξοι, αλλά παρίστανται στην υποδοχή του αιρετίζοντος Πατριάρχου, έχουν μεγάλη ευθύνηαπέναντι στον Θεό, γιατί με την παρουσία τους στην υποδοχή του, είναι σαν να λένε στους πιστούς: μη φοβάστε, δεν υπάρχει κανείς κίνδυνος. Κι αυτός είναι όμοιος με μας, «ως εις εξ ημών». Και πράγματι είναι όμοιός τους, αφού αυτοί έγινανόμοιοι με αυτόν.(31) π. Θεόδωρος Ζήσης, «Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησις Βαρθολομαίου και πάπα ΡώμηςΒενεδίκτου». Και ένα άλλο κείμενο περί των ακοινωνήτων: «Αλλ' ο Παπισμός αποτελεί αίρεσιν καταδεδικασμένην υπό τωνΠατέρων, όπως π.χ. υπό της Η' Οικ. Συνόδου του έτους 879 και υπό της εν Κων/λει 'Αγίας Συνόδου του 1351, η οποία τους μεν παπικούς ανεθεμάτισε τους δε κοινωνουντας εν γνώσει μετ' αυτων ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΥΣ κατέστησε, αποφανθείσα επί λέξει ούτω: «τους κοινωνούντας τούτοις [τοις παπικοις] εν γνώσει ακοινωνήτους έχομεν ». Συνεπως, εφόσον ο κ.Βαρθολομαίος θεωρεί τον Παπισμόν «αδελφήν εκκλησίαν» καί δίδει «κοινήν μαρτυρίαν πίστεως» με τον πάπαν, εις ταόμματα των Πατέρων της Εκκλησίας είναι ακοινώνητος».(32) Ζήση Θεόδ., Κακή Υπακοή, όπ. παρ., σελ. 23.(33) π. Θεόδωρος Ζήσης - Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησις Βαρθολομαίου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.(34)

Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

«Εάν στις ημέρες μας ζούσαν οι Τρείς Ιεράρχες τι θα έκαναν: Θασυμμαχούσαν… με τους πλουσίους; θα συμμαχούσαν με τους στρατηγούς; Επίσκοποι πού φύγομεν; Ο μεν Βασίλειος θαέλεγε: εκκαθαρίσατε εντός 24 ωρών την Εκκλησίαν της Ελλάδος… Ο δε Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όχι 6, όχι 36, όχι 46…Επισκόπους, αλλά θα τους κούρευε όλους (τους Επισκόπους)… Εδώ δεν χρειάζεται οίκτος…,η Εκκλησία μας νοσεί βαρύτατα … πρέπει να μπει στο χειρουργείον και να γίνει αποκοπή των σεσηπότων μελών. Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερον Χρυσόστομος…

Η ΔΕΙΛΙΑ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΝΗ ΑΠΙΣΤΙΑΝ ΚΑΙ Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ

Δυστυχώς οι λίγοι καλοί Επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί . Δεν έχουν σθένος να αγωνιστούν. Τρέμουν τους κακούς. Φοβούνται να μην καθαιρεθούν. Και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν, οι καλοί Επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής… Σήμερον δεν υπάρχει αγωνιστικόν πνεύμα. Τι μέλλει γενέσθαι; Ο αγώνπέφτει εις τον λαόν» (πρ. Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, «Οι 3 Ιεράρχες ως Αγωνισταί»).(36) Σχολιάζει ο Π. Τελεβάντος: «Ε! Βέβαια! Μπορούσε να μην ακολουθήσει τα βήματα του Παναγιότατου; …Ακούσθηκε εκ του αιώνος ποτέ να γυρίζουν οι Ορθόδοξοι προκαθήμενοι και να μοιράζουν "το Ιερόν Κοράνιον;" Ελεος πια! Ορθόδοξοι Πατριάρχες είναι ή Μουφτήδες του Ισλάμ;».(37) Δες εις Διονυσιάτου Θεόκλητου, μοναχού, Αθωνικά Άνθη, τόμ. Ι, σελ. 123.(38) Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ 33,199.(39) Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, Περί συνεχούς Μεταλήψεως» σελ 175.(40) Θεοδωρόπουλου Επιφάνιου, αρχιμ., Τα δύο Άκρα, σελ. 75-76.(41) Διονυσιάτου Θεόκλητου, μοναχού, Αθωνικά Άνθη, τόμ. Ι, σελ. 125.

------------------------------------------------------------------------------------------

Ὑπεύθυνος διά τήν Η/Λ Ἐφημερίδα: «Ὁ Κήρυξ τῶν Ὀρθοδόξων ". Ὀ Ἐπίσκοπος Κήρυκος (κατά κόσμον Μηνᾶς Κοντογιάννης), Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς, Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς  Ἀθηνῶν καί Πρόεδρος τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου.