Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΔΕΛΦΩΝ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ 10, ΑΧΑΡΝΑΙ

ΤΗΛ. 210 2466057,210 6020176

          

Α.Π.  65                                     Ἐν Ἀχαρναῖς Μάρτιος 2008 (Ε.Η.)

                                             

Ἐπιστολή 

τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου,

πρός τούς Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους καί λοιπούς συνεργάτας, ἀρωγούς, διακονητάς καί διακονητρίας εἰς τό ἱεραποστολικόν, Φιλανθρωπικόν, καί Κατηχητικόν ἔργον τοῦ ὑφ’ ἡμᾶς Μητροπ.Ἱερού Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν καί τῶν Παραρτημάτων αὐτοῦ Παναγίας Σουμελά Ἀθηνιωτίσσης Πλάτωνος Ἀχαρνῶν, Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα Ἀθηνῶν καί Ἁγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου Ἀττικῆς.

ΘΕΜΑ: Ο ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΩΝ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίω πνευματικά, χαίρετε ἐν Κυρίω.

Τό θέμα τῆς παρούσης ἐπιστολῆς εἶναι «ὁ παρά τῶν ὁμοφύλων πόλεμος». Ὁ πόλεμος δηλαδή πού προέρχεται ἀπό τούς λεγομένους χριστιανούς, ἀπό τούς ψευδαδέλφους, ἀπό τούς ψευδοορθοδόξους. Ὁ πόλεμος πού προέρχεται ἀπό τούς πρώην ἐν Χριστῶ ἀδελφούς μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἴδιος μέ ἐκεῖνον τόν πόλεμον, τόν ὁποῖον ἔκαμναν πάντοτε οἱ ψευδορθόδοξοι κατά τῶν Ὀρθοδόξων, καί τόν ὁποῖον ὁ Μέγας Βασίλειος τόν κρίνει ὡς τόν «χαλεπώτερον» πάντων καί «τῶν διωγμῶν τόν βαρύτατον». .

Ὁ Μέγας Βασίλειος ὁμιλῶν διά τόν διωγμό, τόν ὁποῖον ἔκαμνον οἱ αἱρετικοί τῆς ἐποχῆς του, κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρει εἰς τήν 243, 2 ἐπιστολήν του (Ε.Π. 32, 904), ὅτι ὁ διωγμός αὐτός, τόν ὁποῖον μάλιστα ὀνομάζει πόλεμον ὁμοφύλων εἶναι ὁ βαρύτερος ὅλων:

«Διωγμός κατείληφεν ἡμᾶς, ἀδελφοί τιμιώτατοι, καί διωγμῶν ὁ βαρύτατος».

Καί ἐξηγεῖ γράφων εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 82, 1. (Ε.Π. 32, 460) ἐπιστολήν του πρός τόν Ἀλεξανδρείας Ἀθανάσιο:

«Λέλυται πᾶσα Ἐκκλησία, ὡς οὐδέ ἡ σή φρόνησις ἀγνοεῖ. Καί ὁρᾶς πάντως τά ἑκασταχοῦ, οἷον ἀφ’ ὑψηλῆς  τινος σκοπιᾶς τῆς τοῦ νοῦ θεωρίας, ὅπως, καθάπερ ἐν πελάγει πολλῶν ὁμοῦ συμπλεόντων, ὑπό τῆς βίας τοῦ κλύδωνος πάντες ἀλλήλοις προσρήγνυνται καί γίνεται τό ναυάγιον, πῆ μέν ἐκ τῆς ἔξωθεν αἰτίας βιαίως κινούσης τήν θάλατταν, πῆ δέ ἐκ τῆς τῶν ἐμπλεόντων ταραχῆς ἀντιβαινόντων ἀλλήλοις καί διωθουμένων».

Εἰς ἑτέραν δέ ἐπιστολήν του ὑπ’ ἀριθμ. 257, 1 (Ε.Π. 32, 945) πρός Μοναχούς βασανιζομένους ὑπό τῶν Ἀρειανῶν  ἔγραφε ὅτι ἦταν λιγότερο ἐπικίνδυνοι οἱ ἀνοιχτά δεδηλωμένοι Ἀρειανοί, παρά μερικοί ψεῦτες ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι δροῦσαν ἀνάμεσα στό ποίμνιο:

«Χαλωπώτερον γάρ κρίνω ἐγώ τόν παρά τῶν ὁμοφύλων πόλεμον, διότι τούς μέν προκεκηρυγμένους ἐχθρούς καί φυλάξασθαι ράδιον, τοῖς δέ ἀναμεμιγμένοις ἡμῖν ἀνάγκη ἐκδότους εἶναι πρός πᾶσαν βλάβην, ὅ καί ὑμεῖς πεπόνθατε».

Οἱ αἱρετικοί δέν ἐδίσταζαν νά χρησιμοποιοῦν καί τά πιό αἰσχρά μέσα διά νά φτάσουν στούς στόχους των, ἔφτανα ἀκόμη μέχρι καί νά θανατώνουν ὀρθοδόξους Κληρικούς, πού δέν ὑπέκυπταν μπροστά τους Στήν ἐπιστολή του 248 πρός τόν Ἀμφιλόχιο Ἰκονίου ἀναφέρει γιά κάποιον Ἀσκλήπιον, ὁ ὁποῖος χτυπήθηκε ἀπό τούς Ἀρειανούς τόσο δυνατά, ὥστε νά πεθάνει ἀπό τίς πληγές, διότι ἀρνήθηκε τήν κοινωνία τους.

«’Ασκλήπιός τις, διά τό μή ἑλέσθαι τήν πρός τόν Δωήκ κοινωνίαν, τυπτόμενος παρ’ αὐτῶν ταῖς πληγαῖς ἐναπέθανεν, μᾶλλον δέ διά τῶν πληγῶν εἰς τήν ζωήν μετετέθη».

Ὁ Μ. Βασίλειος συνέδεε τούς χριστιανούς πού μαρτύρησαν μπροστά στούς αἱρετικούς μέ ἐκείνους πού μαρτύρησαν ἐπί τῶν διωγμῶν τῶν είδωλολατρῶν καί τούς θεώρησε αύθεντικούς μάρτυρας, λυπώνταν μάλιστα ὅτι τά θύματα τῶν Ἀρειανῶν δέν τιμῶνται ὡς μάρτυρες, πίστευε ὅμως ὅτι γι’ αὐτό θά ἀπολαύσουν μεγαλύτερη δόξα στούς οὐρανούς. Ἔγραφε στήν ὑπ’ ἀριθμ. 243, 2 Ε.Π. 32, 904 ἐπιστολήν του:

«Καί τό βαρύτατον, ὅτι οὔτε οἱ μέν κακούμενοι, ἐν πληροφορίᾳ μαρτρίου τά πάθη δέχονται, οὔτε οἱ λαοί ἐν μαρτύρων τάξει τούς ἀθλητάς θεραπεύσουσι, διά τό χριστιανόν ὄνομα τοῖς διώκουσι περικεῖσθαι».

Ἐπίσης εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. 257, 1 ἐπιστολήν του (Ε.Π. 32, 945) γράφει:

«Οἱ δέ νῦν ἀναφανέντες διῶκται μισοῦσι μέν ἡμᾶς οὐδέν ἦττον ἤ ἐκεῖνοι, εἰς δέ τήν τῶν πολλῶν ἀπάτην τό τοῦ Χριστοῦ προβάλλονται ὄνομα, ἵνα μηδέ τήν ἐκ τῆς ὁμολογίας παραμυθίαν ἔχωσιν οἱ διωκόμενοι, τῶν πολλῶν καί ἀκεραιοτέρων ἀδικεῖσθαι μέν ἡμᾶς ὁμολογούντων, εἰς μαρτύριον δέ ἡμῖν τόν ὑπέρ τῆς ἀληθείας θάνατον μή λογιζομένων. Διόπερ ἐγώ πέπεισμαι μείζονα ἡμῖν ἤ τοῖς τότε μαρτυροῦσι παρά τοῦ δικαίου κριτοῦ μισθόν ἀποκεῖσθαι..., ὥστε είκός πολλυπλασίονα ἀποκεῖσθαι ἐν τῶ μέλλοντι αἰῶνι τῶν ὑπέρ τῆς εὐσεβείας πόνων τήν ἀντιμισθίαν».

Μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ο Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος