Η ΔΙΑΒΟΗΤΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΦΕΡΡΑΡΑΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ

Τι ήταν άραγε η διαβόητη Σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας; Τι ήταν άραγε η διαβόητη Σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας;  Πέραν των άλλων, η απαίτηση του πάπα να του φιλήσει το πόδι ο πατριάρχης συνάντησε την άρνηση του τελευταίου. Τελικά συναντήθηκαν ανεπίσημα με αλληλοασπασμούς, αλλά από τις πρώτες συναντήσεις ψυχράνθηκαν οι σχέσεις των δύο αντιπροσωπιών της Ορθοδόξου και της Ρωμαιο-Καθολικής Εκκλησίας!..  Η αντιπροσωπία της ορθόδοξης Εκκλησίας (περίπου 100 άτομα) αναχώρησε στις 27 Νοεμβρίου 1437 από την Κωνσταντινούπολη και έφτασε στις 8 Φεβρουαρίου 1438 στη Βενετία. Στη βυζαντινή αντιπροσωπία μετείχαν ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ζ΄ Παλαιολόγος (πάνω εικόνα) , ο αδελφός του Δημήτριος, πολλοί λόγιοι, μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Σχολάριος, ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων (κάτω εικόνα) και πολλές προσωπικότητες της Εκκλησίας!.. ΕΙΝΑΙ γνωστό, ότι η Σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας ήταν μια εκκλησιαστική Σύνοδος μεταξύ εκπροσώπων της ορθόδοξης και της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, στο πλαίσιο των προσπαθειών του Βυζαντίου για την ένωση των δύο Εκκλησιών (1438-1439).  Όπως όλοι γνωρίζουν, οι εκπρόσωποι της βυζαντινής Εκκλησίας ήταν διχασμένοι μεταξύ τους σε φιλενωτικούς και ανθενωτικούς. Οι φιλενωτικοί υποστήριζαν ότι, αν γινόταν η ένωση των Εκκλησιών, ύστερα από το σχίσμα του 1054, η Δύση θα βοηθούσε το Βυζάντιο, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Οι ανθενωτικοί υποστήριζαν ότι η ορθοδοξία δεν έπρεπε να προδοθεί μπροστά στον κίνδυνο των Τούρκων. Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου που επιθυμούσαν την ένωση επιδίωκαν πολιτικούς σκοπούς. Οι πάπες απέβλεπαν να κυριαρχήσουν και στην ανατολική Εκκλησία. ΚΑΙ Ο ΠΛΗΘΩΝ ΓΕΜΙΣΤΟΣ!... Η αντιπροσωπία της ορθόδοξης Εκκλησίας (περίπου 100 άτομα) αναχώρησε στις 27 Νοεμβρίου 1437 από την Κωνσταντινούπολη και έφτασε στις 8 Φεβρουαρίου 1438 στη Βενετία. Στη βυζαντινή αντιπροσωπία μετείχαν ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ζ΄ Παλαιολόγος, ο αδελφός του Δημήτριος, πολλοί λόγιοι, μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Σχολάριος, ο Γεώργιος Γεμιστός (Πλήθων) και προσωπικότητες της Εκκλησίας, όπως ο πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Ιωσήφ, ο μητροπολίτης Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός, αργότερα ο μητροπολίτης Μονεμβασίας Δωρόθεος, ο μητροπολίτης Νίκαιας Βησσαρίων, ο μητροπολίτης Μόσχας Ισίδωρος, ο μέγας εκκλησιάρχης Σίλβεστρος Συρόπουλος κ.ά. Ο αυτοκράτορας έφτασε με την ακολουθία του στη Φερράρα στις 4 Μαρτίου 1438. Ο πάπας στις 8 Μαρτίου. Η απαίτηση του πάπα να του φιλήσει το πόδι ο πατριάρχης συνάντησε την άρνηση του τελευταίου. Τελικά συναντήθηκαν ανεπίσημα με αλληλοασπασμούς, αλλά από τις πρώτες συναντήσεις ψυχράνθηκαν οι σχέσεις των δύο αντιπροσωπιών. Οι ηγεμόνες της Δύσης καθυστερούσαν να έρθουν. Οι Βυζαντινοί είχαν προβλήματα με την παραμονή τους, γιατί τους υποσχέθηκαν φιλοξενία, αλλά καθυστερούσε η απόδοση των απαραίτητων χρημάτων. Άρχισαν οι θεολογικές συζητήσεις με το Καθαρτήριο πυρ στις 9 Απριλίου 1438 και στις 6 ή 8 Οκτωβρίου έγινε η επίσημη έναρξη της συνόδου, με θέμα συζητήσεων το «φιλιόκβε». Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ Στο μεταξύ, επιδημία πανούκλας στη Φερράρα στάθηκε αιτία μεταφοράς της συνόδου στη Φλωρεντία. Εκεί άρχισαν οι συζητήσεις στις 26 Φεβρουαρίου 1439 και συνεχίστηκαν με το θέμα της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος. Η απόσταση, όμως, στη θεολογική σκέψη ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών ήταν τεράστια, οπότε δεν μπορούσε να γίνεται λόγος για ένωση. Ο αυτοκράτορας, ωστόσο, βιαζόταν για προφανή πολιτικά (και όχι θεολογικά) αποτελέσματα. Έτσι απαγόρευσε στον ανθενωτικό Μάρκο, μητροπολίτη Εφέσου, να μιλά και έδωσε το λόγο στο φιλενωτικό μητροπολίτη Νίκαιας Βησσαρίωνα. Με πιέσεις συντάχθηκε βιαστικά ένα κείμενο που υπογράφτηκε στις 8 Ιουνίου 1439. Ο μητροπολίτης Εφέσου Μάρκος και μερικοί άλλοι δεν υπέγραψαν τη συμφωνία. Ο πατριάρχης Ιωσήφ πέθανε δύο μέρες μετά στη Φλωρεντία. Στην Κωνσταντινούπολη δεν έγινε δεκτή η συμφωνία. Το 1443 οι τρεις πατριάρχες (Αλεξάνδρειας, Αντιόχειας και Ιεροσολύμων) αποκήρυξαν την ένωση των Εκκλησιών, ενώ την κήρυξε άκυρη τοπική σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη!.. ΠΗΓΕΣ:  α. Ιστορικό και Δμοσιογραφικό Αρχείο του γράφοντος.  β. Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία» γ. Διαδίκτυο ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΑΓΓΕΛΟ ΣΑΚΚΕΤΟ