Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ
Ο ταπεινός Άγιος Σπυρίδων καταρρίπτει την αίρεση του Αρείου (Του Σπύρου Συμεών για την Romfea.gr)
Ανάμνησις σήμερα της Α' Οικουμενικής Συνόδου 325 μ.Χ. που έλαβε χώρα στην μακρινή Νίκαια, συν-εορτάζουν σήμερα η ορθοδοξία, το ορθόδοξο δόγμα αλλά και 318 άγιοι πατέρες που κατάφεραν να μείνουν ακλόνητοι στην πίστη τους.
Στην Σύνοδο συμμετείχε και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας Άγιος της εκκλησίας μας.
Μα σε αυτήν την σύνοδο που είχαν προσέλθει όλοι οι επίσκοποι και έλαβαν μέρος, πολλοί λόγιοι εξ αυτών δεν κατάφεραν αν και κάποιοι από αυτούς έκαμαν θαυμαστά πράγματα να καταρίψουν την πλάνη του Αρείου.
Ανάμεσα σε αυτούς που προσήλθαν στην Νίκαια βρισκόταν κι ένας απλοϊκός ολιγογράμματος άγιος επίσκοπος από την μεγαλόνησο από ένα ταπεινό χωριουδάκι την Τρεμετουσιά όπου με την συνοδεία του διακόνου του Αγίου Τριφυλλίου ταξίδεψαν μερόνυχτα για να φτάσουν στην Νίκαια και οπαδοί του Αρείου με πνεύμα ακάθαρτο προσπάθησαν να τους ανακόψουν τον δρόμο διότι αυτός ο έκπτωτος άγγελος που έφτασε να βασιλεύει στα τάρταρα του Άδη τους είχε πληροφορήσει σχετικά με τον Άγιο Σπυρίδωνα...τον εφοβότανε...
Οπαδοί του Αρείου εναντίον οπαδών Εκείνου...
...κι ενώ μίλησαν σχεδόν όλοι οι πατέρες που συμμετείχαν στην σύνοδο ζητά τον λόγο ο ταπεινός και απλοϊκός βοσκός ζώων αλλά και ποιμένας ανθρώπων Σπυρίδων ο επίσκοπος της Τρεμετουσιάς και σηκώθηκε από την θέση του.
...Ήταν λίγο μετά από όταν ο Έλληνας σοφός Ευλόγιος είχε προβάλει πολλά επιχειρήματα και με τόση μαεστρία που είχε νομισθή ότι το δίκαιο βρισκόταν με το μέρος τους. Νεκρική σιγή είχε απλωθεί για λίγο στη σύνοδο.
Οι οπαδοί του Αρείου έτοιμοι να πανυγηρίσουν για την νίκη τους, αλλά δεν είχε μιλήσει ακόμη ο Θεός μέσω του ταπεινού Σπυρίδωνος...
Ο άγιος ζητά τον λόγο και αυτοκράτορας του τον διδει.
Σηκώνεται και πλησιάζει στο κέντρο της αίθουσας ενώ οι οπαδοί του Αρείου χαμογελούσαν ειρωνικά για να τον χλευάσουν, μα και οι άλλοι πατέρες στεναχωρέθηκαν για αυτό αλλά και προσπάθησαν να κάνουν τον Άγιο να μην ανέβει διότι ολιγογράμματος που ήτο ο ταπεινός Σπυρίδων δεν θα τα "έβγαζε πέρα" με τόσους σοφούς-άσοφους και μάλιστα τον τράβηξαν διακριτικά από το φθαρμένο ρασάκι του.
Μάταια όμως ο Άγιος είχε πληροφορία από τον Θεό. Οι οπαδοί του Αρείου με δυσκολία συγκρατούν την περιφρόνηση τους και οι πατέρες με αισθήματα σεβασμού μα και απορίας κοιτούνε τον σεβασμιο γέροντα της Τρεμετουσιάς.
Ο μέγας Σπυρίδων διακόπτοντας τη σιωπή στρέφεται προς τον φιλόσοφο και με φωνή σταθερή αρχίζει να του λέγει:
Άκουε, σοφέ. Ένας είναι ο Θεός. Αυτός με τον Λόγο Του και το Πνεύμα Του δημιούργησε όλο τον κόσμο. Και αυτά που βλέπουμε, μα κι εκείνα που δεν βλέπουμε.
Αυτός έπλασε και το θαυμαστό κι υπέροχο δημιούργημα, τον άνθρωπο. Αυτός ο Λόγος του Θεού είναι Υιός του Θεού αληθής και ομοούσιος με τον Πατέρα.
Για την ιδική μας σωτηρία, πιστεύουμε ότι ο Υιός του Θεού έγινε και άνθρωπος και γεννήθηκε από μία κόρη, την Παρθένο Μαρία.
Μεγάλωσε σαν άνθρωπος εκεί στη Ναζαρέτ, δίδαξε επί τρία χρόνια κι ύστερα σταυρώθηκε και τάφηκε σαν άνθρωπος.
Έπειτα αναστήθηκε σαν Θεός μετά τρεις μέρες και συνανέστησε κι εμάς και μας χαρίζει άφθαρτη και αιώνια ζωή.
Ο Λόγος του Θεού, αφού παρέμεινε στη γη μετά την Ανάσταση Του επί σαράντα ημέρες, αναλήφθηκε ύστερα στον Ουρανό από όπου κι έστειλε στη γη μετά δέκα μέρες το Πανάγιο Πνεύμα το οποίο από τότε παραμένει στην Εκκλησία.
Ο Λόγος του Θεού πιστεύουμε ακόμη, πώς θα ξανάρθει κάποια μέρα για να κρίνει τον κόσμο όλο. Ημείς δε, θα αναστηθούμε και θα παρουσιαστούμε μπροστά Του, για να απολογηθούμε σ' Αυτόν για όλα τα έργα, τα λόγια και τα ενθυμήματα μας.
Ο Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, Σύνθρονος, Ομότιμος και Ομόδοξος. Ένας είναι ο Θεός. Τρία Πρόσωπα όμως, τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Τα τρία αυτά Πρόσωπα, ο ένας Θεός, η μία Ουσία είναι για τον νου του ανθρώπου κάτι το δυσνόητο. Όπως είναι αδύνατο να βάλει κανείς όλο το νερό της θάλασσας σ' ένα ποτήρι, έτσι είναι αδύνατο και το μικρό μυαλό του ανθρώπου να χωρέσει και να κατανοήσει το άπειρο της Θεότητος.
Κι βάζοντας το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι το οποίο το είχε ζητήσει αποβραδίς να του το έβρει ο διάκονος του Άγιος Τριφύλλιος εκείνη την νύχτα που αγρύπνησε προσευχόμενος και δείχνοντας το, έκαμε με το δεξί του αγιασμένο χέρι αυτό που λίγους αιώνες μετά το απέκοψαν οι Λατίνοι των σταυροφοριών από το σεβάσμιο κ άφθαρτο σκήνωμα του για να το κάνουν δώρο στον Πάπα, έκαμε το σημείο του σταυρού κι είπε:
«Εις το όνομα του Πατρός».
Κι έσφιξε το κεραμίδι. Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του αγίου, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω.
«Και του Υιού»,
Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω.
«Και του Αγίου Πνεύματος».
Το χώμα έμεινε στο χέρι του.
... όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο, φωτιά, νερό, χώμα, έτσι κι ο Άγιος Θεός. Το κεραμίδι μπορεί να φαίνεται ένα αλλά έχει τρία υλικά. Εμείς το βλέπουμε ως ένα πράγμα αλλά δεν είναι.
Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Οι λόγοι και το θαύμα του αγίου κατέπληξαν τους παρευρισκόμενους. Η αίθουσα αντήχησε από τις δοξολογίες προς τον Θεό και τις επευφημίες των Πατέρων.
Μα και ο Θεός είχε το σχέδιο Του. Να φανερώσει τον πλημμυρισμένο από Θεία Χάρι ταπεινό Άγιο Σπυρίδωνα, μπροστά στους πατέρες και να τον ανυψώσει ως άξιο τέκνο του.
Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανελήφθη, Χριστός Θαυματουργεί, Χριστός Δοξάζει, Χριστός Σώζει.
Ας μιμηθούμε τον ταπεινό βοσκό της Τρεμετουσιάς που ούτε πτυχία θεολογικά είχε ούτε μόρφωση ούτε, ούτε, ούτε. Είχε όμως Χριστό ...!!
Ανάμνησις σήμερα της Α' Οικουμενικής Συνόδου 325 μ.Χ. που έλαβε χώρα στην μακρινή Νίκαια, συν-εορτάζουν σήμερα η ορθοδοξία, το ορθόδοξο δόγμα αλλά και 318 άγιοι πατέρες που κατάφεραν να μείνουν ακλόνητοι στην πίστη τους.
Στην Σύνοδο συμμετείχε και ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας Άγιος της εκκλησίας μας.
Μα σε αυτήν την σύνοδο που είχαν προσέλθει όλοι οι επίσκοποι και έλαβαν μέρος, πολλοί λόγιοι εξ αυτών δεν κατάφεραν αν και κάποιοι από αυτούς έκαμαν θαυμαστά πράγματα να καταρίψουν την πλάνη του Αρείου.
Ανάμεσα σε αυτούς που προσήλθαν στην Νίκαια βρισκόταν κι ένας απλοϊκός ολιγογράμματος άγιος επίσκοπος από την μεγαλόνησο από ένα ταπεινό χωριουδάκι την Τρεμετουσιά όπου με την συνοδεία του διακόνου του Αγίου Τριφυλλίου ταξίδεψαν μερόνυχτα για να φτάσουν στην Νίκαια και οπαδοί του Αρείου με πνεύμα ακάθαρτο προσπάθησαν να τους ανακόψουν τον δρόμο διότι αυτός ο έκπτωτος άγγελος που έφτασε να βασιλεύει στα τάρταρα του Άδη τους είχε πληροφορήσει σχετικά με τον Άγιο Σπυρίδωνα...τον εφοβότανε...
Οπαδοί του Αρείου εναντίον οπαδών Εκείνου...
...κι ενώ μίλησαν σχεδόν όλοι οι πατέρες που συμμετείχαν στην σύνοδο ζητά τον λόγο ο ταπεινός και απλοϊκός βοσκός ζώων αλλά και ποιμένας ανθρώπων Σπυρίδων ο επίσκοπος της Τρεμετουσιάς και σηκώθηκε από την θέση του.
...Ήταν λίγο μετά από όταν ο Έλληνας σοφός Ευλόγιος είχε προβάλει πολλά επιχειρήματα και με τόση μαεστρία που είχε νομισθή ότι το δίκαιο βρισκόταν με το μέρος τους. Νεκρική σιγή είχε απλωθεί για λίγο στη σύνοδο.
Οι οπαδοί του Αρείου έτοιμοι να πανυγηρίσουν για την νίκη τους, αλλά δεν είχε μιλήσει ακόμη ο Θεός μέσω του ταπεινού Σπυρίδωνος...
Ο άγιος ζητά τον λόγο και αυτοκράτορας του τον διδει.
Σηκώνεται και πλησιάζει στο κέντρο της αίθουσας ενώ οι οπαδοί του Αρείου χαμογελούσαν ειρωνικά για να τον χλευάσουν, μα και οι άλλοι πατέρες στεναχωρέθηκαν για αυτό αλλά και προσπάθησαν να κάνουν τον Άγιο να μην ανέβει διότι ολιγογράμματος που ήτο ο ταπεινός Σπυρίδων δεν θα τα "έβγαζε πέρα" με τόσους σοφούς-άσοφους και μάλιστα τον τράβηξαν διακριτικά από το φθαρμένο ρασάκι του.
Μάταια όμως ο Άγιος είχε πληροφορία από τον Θεό. Οι οπαδοί του Αρείου με δυσκολία συγκρατούν την περιφρόνηση τους και οι πατέρες με αισθήματα σεβασμού μα και απορίας κοιτούνε τον σεβασμιο γέροντα της Τρεμετουσιάς.
Ο μέγας Σπυρίδων διακόπτοντας τη σιωπή στρέφεται προς τον φιλόσοφο και με φωνή σταθερή αρχίζει να του λέγει:
Άκουε, σοφέ. Ένας είναι ο Θεός. Αυτός με τον Λόγο Του και το Πνεύμα Του δημιούργησε όλο τον κόσμο. Και αυτά που βλέπουμε, μα κι εκείνα που δεν βλέπουμε.
Αυτός έπλασε και το θαυμαστό κι υπέροχο δημιούργημα, τον άνθρωπο. Αυτός ο Λόγος του Θεού είναι Υιός του Θεού αληθής και ομοούσιος με τον Πατέρα.
Για την ιδική μας σωτηρία, πιστεύουμε ότι ο Υιός του Θεού έγινε και άνθρωπος και γεννήθηκε από μία κόρη, την Παρθένο Μαρία.
Μεγάλωσε σαν άνθρωπος εκεί στη Ναζαρέτ, δίδαξε επί τρία χρόνια κι ύστερα σταυρώθηκε και τάφηκε σαν άνθρωπος.
Έπειτα αναστήθηκε σαν Θεός μετά τρεις μέρες και συνανέστησε κι εμάς και μας χαρίζει άφθαρτη και αιώνια ζωή.
Ο Λόγος του Θεού, αφού παρέμεινε στη γη μετά την Ανάσταση Του επί σαράντα ημέρες, αναλήφθηκε ύστερα στον Ουρανό από όπου κι έστειλε στη γη μετά δέκα μέρες το Πανάγιο Πνεύμα το οποίο από τότε παραμένει στην Εκκλησία.
Ο Λόγος του Θεού πιστεύουμε ακόμη, πώς θα ξανάρθει κάποια μέρα για να κρίνει τον κόσμο όλο. Ημείς δε, θα αναστηθούμε και θα παρουσιαστούμε μπροστά Του, για να απολογηθούμε σ' Αυτόν για όλα τα έργα, τα λόγια και τα ενθυμήματα μας.
Ο Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, Σύνθρονος, Ομότιμος και Ομόδοξος. Ένας είναι ο Θεός. Τρία Πρόσωπα όμως, τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Τα τρία αυτά Πρόσωπα, ο ένας Θεός, η μία Ουσία είναι για τον νου του ανθρώπου κάτι το δυσνόητο. Όπως είναι αδύνατο να βάλει κανείς όλο το νερό της θάλασσας σ' ένα ποτήρι, έτσι είναι αδύνατο και το μικρό μυαλό του ανθρώπου να χωρέσει και να κατανοήσει το άπειρο της Θεότητος.
Κι βάζοντας το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι το οποίο το είχε ζητήσει αποβραδίς να του το έβρει ο διάκονος του Άγιος Τριφύλλιος εκείνη την νύχτα που αγρύπνησε προσευχόμενος και δείχνοντας το, έκαμε με το δεξί του αγιασμένο χέρι αυτό που λίγους αιώνες μετά το απέκοψαν οι Λατίνοι των σταυροφοριών από το σεβάσμιο κ άφθαρτο σκήνωμα του για να το κάνουν δώρο στον Πάπα, έκαμε το σημείο του σταυρού κι είπε:
«Εις το όνομα του Πατρός».
Κι έσφιξε το κεραμίδι. Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του αγίου, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω.
«Και του Υιού»,
Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω.
«Και του Αγίου Πνεύματος».
Το χώμα έμεινε στο χέρι του.
... όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο, φωτιά, νερό, χώμα, έτσι κι ο Άγιος Θεός. Το κεραμίδι μπορεί να φαίνεται ένα αλλά έχει τρία υλικά. Εμείς το βλέπουμε ως ένα πράγμα αλλά δεν είναι.
Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Οι λόγοι και το θαύμα του αγίου κατέπληξαν τους παρευρισκόμενους. Η αίθουσα αντήχησε από τις δοξολογίες προς τον Θεό και τις επευφημίες των Πατέρων.
Μα και ο Θεός είχε το σχέδιο Του. Να φανερώσει τον πλημμυρισμένο από Θεία Χάρι ταπεινό Άγιο Σπυρίδωνα, μπροστά στους πατέρες και να τον ανυψώσει ως άξιο τέκνο του.
Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανελήφθη, Χριστός Θαυματουργεί, Χριστός Δοξάζει, Χριστός Σώζει.
Ας μιμηθούμε τον ταπεινό βοσκό της Τρεμετουσιάς που ούτε πτυχία θεολογικά είχε ούτε μόρφωση ούτε, ούτε, ούτε. Είχε όμως Χριστό ...!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου