ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΥΡΙΠΟΥ
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΕΥΡΙΠΟΥ
Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από τον Κάλαμο της Αττικής. Γεννήθηκε το έτος 1510 μ.Χ. από γονείς φτωχούς και ευσεβείς. Ο πατέρας του ήταν ο ιερέας του χωριού και ο πρώτος διδάσκαλος του μικρού Τιμοθέου. Γαλουχημένος με τα νάματα της ορθοδοξίας από τους γονείς του, άρχισε να εκδηλώνει την αγάπη του για την εκκλησία και τα γράμματα. Απο μικρό παιδί, άρχισε να διαφαίνεται η πρωτόγνωρη ευστροφία του συνάμα με τις πολλές ικανότητες και τα πνευματικά χαρίσματα του, προξενώντας έκδηλο θαυμασμό από το περίγυρο του. Αφού τελείωσε τις σπουδές του στην Αθήνα, επέστρεψε στη γενέτειρα του και έπειτα αναχώρησε για τη Βόρεια Εύβοια, όπου συνδεόταν πνευματικά με τον επίσκοπο Ωρεού, ο οποίος είχε αντιληφθεί την κλίση του νεαρού Τιμοθέου να γίνει λειτουργός των μυστηρίων του θεού. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και παρέμεινε κοντά στο Γέροντα του (Επίσκοπο Ωρεού) ώς ισάγγελλος λειτουργός των Θείων μυστηρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε ιερέας, επιτελώντας τα μυστήρια και κηρύττoντας το Λόγο του Θεού, και εμψυχώνοντας το ποίμνιο του στους δύσκολους καιρούς της Τουρκοκρατίας.Μετά τη κοίμηση του επισκόπου Ωρεού, ο Άγιος χειροτονείται επίσκοπος Ωρεού.
Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από τον Κάλαμο της Αττικής. Γεννήθηκε το έτος 1510 μ.Χ. από γονείς φτωχούς και ευσεβείς. Ο πατέρας του ήταν ο ιερέας του χωριού και ο πρώτος διδάσκαλος του μικρού Τιμοθέου. Γαλουχημένος με τα νάματα της ορθοδοξίας από τους γονείς του, άρχισε να εκδηλώνει την αγάπη του για την εκκλησία και τα γράμματα. Απο μικρό παιδί, άρχισε να διαφαίνεται η πρωτόγνωρη ευστροφία του συνάμα με τις πολλές ικανότητες και τα πνευματικά χαρίσματα του, προξενώντας έκδηλο θαυμασμό από το περίγυρο του. Αφού τελείωσε τις σπουδές του στην Αθήνα, επέστρεψε στη γενέτειρα του και έπειτα αναχώρησε για τη Βόρεια Εύβοια, όπου συνδεόταν πνευματικά με τον επίσκοπο Ωρεού, ο οποίος είχε αντιληφθεί την κλίση του νεαρού Τιμοθέου να γίνει λειτουργός των μυστηρίων του θεού. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και παρέμεινε κοντά στο Γέροντα του (Επίσκοπο Ωρεού) ώς ισάγγελλος λειτουργός των Θείων μυστηρίων. Έπειτα χειροτονήθηκε ιερέας, επιτελώντας τα μυστήρια και κηρύττoντας το Λόγο του Θεού, και εμψυχώνοντας το ποίμνιο του στους δύσκολους καιρούς της Τουρκοκρατίας.Μετά τη κοίμηση του επισκόπου Ωρεού, ο Άγιος χειροτονείται επίσκοπος Ωρεού.
Έπειτα
από ολίγο χρόνο, εκλέγεται Μητροπολίτης Ευρίπου με έδρα τη Χαλκίδα. Ο
φλογερός επίσκοπος εργάστηκε συστηματικά με σύνεση, για να αναζωπυρώσει
τη φλόγα της πίστεως που έμενε άσβηστη μέσα στις ψυχές τους. Πρόσφερε σε
όλους ανεξαρτήτως Θρησκείας, φυλής και κοινωνικής κατάστασης τη
βοήθεια, τη στοργή και την αγάπη του, όπου είχε ως αποτέλεσμα να
αποκτήσει την εύνοια των καλοπροαίρετων Τούρκων της περιοχής του.
Δυστυχώς όμως, κατά την περίοδο της αρχιερατείας του στη Μητρόπολη Ευρίπου εξεδόθη σουλτανικό φιρμάνι επι Σουλτάνου Σελίμ Β (1566 – 1574), όπου διέταζε τη μετατροπή Χριστιανικών ναών σε τζαμιά. Φυσικά η έντονη αντίδραση του Αγίου ήταν άμεση και η σύγκρουση με τον Τουρκαλβανό πασά του Ευρίπου δεν άργησε να έρθει, έτσι τους δόθηκε η αφορμή να σχεδιάζουν την εξόντωση του. Ο Θεός όμως δεν επέτρεψε να εκπληρωθούν τα σκοτεινά σχέδια τους. Η γυναίκα του διώκτη πασά, η οποία ήταν κρυπτοχριστιανή και πνευματικοπαίδι του Αγίου, ενημέρωσε τον Άγιο για τα σκοτεινά σχέδια τους και τον προέτρεψε να φύγει μακριά, δίνοντας του και μεγάλο χρηματικό ποσό. Έτσι ένα βράδι του 1572, ο Άγιος ξεκίνησε με το διακονό του και έναν ακόμη κληρικό για την απέναντι ακτή της Αττικής. Ο πρώτος προορισμός ήταν η αγαπημένη γενετειρά του, ο Κάλαμος όπου φιλοξενήθηκε για ολίγο χρονικό διάστημα στη Μονή Καλολιβαδίου. Όμως τη περίοδο 1573 – 1574 κατευθύνθηκε προς το Πεντελικό Όρος για περισσότερη ασφάλεια από τους διώκτες του, και επιπλέον θεωρούσε ότι είχε φθάσει η ώρα να ζήσει σε πιο ερημικό και ησυχαστικό τόπο. Οι μοναχοί των διαφόρων ασκητηρίων του Πεντελικού Όρους τον υποδέχτηκαν και του συμπαραστάθηκαν με μεγάλη θέρμη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποφασίσει να εγκατασταθεί εκεί, ιδρύοντας το δικό του ησυχαστήριο.
Η επιλογή του κατάλληλου χώρου για ίδρυση του Μοναστηρίου, άρχισε η ολιγάριθμή συνοδεία του , με το να ερευνά τη περιοχή προσεκτικά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, βρέθηκαν έκπληκτοι μπροστά σ’ ένα λευκό και καθαρό ανθρώπινο σκελετό, ενός αποθανόντος ασκητή- ερημίτη. Επιπλέον, παρατήρησαν ότι πάνω στα οστά και στο μέρος της καρδιάς βρισκόταν μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης.
Με κατάνυξη παρέλαβαν την εικόνα της Παναγίας και ενταφίασαν το λείψανο του ερημίτη. Αυτό το εύρημα για τον Άγιο ήταν ένα θεϊκό σημάδι, ότι ο συγκεκριμένος χώρος ήταν κατάλληλος για την ίδρυση του ησυχαστηρίου του, το οποίο αφιερώθηκε στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Η ανέγερσις της Ιεράς Μονής Πεντέλης ξεκίνησε το 1576 και το έτος 1578 ολοκληρώθηκαν οι βασικές οικοδομικές εργασίες.
Όμως παρ’ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Άγιος είχε αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της Ιεράς Μονής, υπήρχε η έκδηλη επιθυμία του να ζήσει ερημικά και ησυχαστικά ως απλός μοναχός. Αυτή η επιθυμία του τον οδήγησε σ’ ένα ησυχαστήριο στο Γαργηττό κοντά στη Μονή Πεντέλης, για να επιδοθεί σε διαρκή και αδιάλειπτη προσευχή. Δεν είναι γνωστό, εάν ο Άγιος κατασκεύασε εκ θεμελίων το ησυχαστήριο ή προϋπήρχε μια εγκατελειμένη Σκήτη του Αγίου Γεωργίου του Χωστού ή του Αγίου Νικολάου.
Το σίγουρο είναι ότι, η φήμη του Αγίου εξαπλώθηκε μέχρι το ησυχαστήριο του στο Γαργηττό, με αποτέλεσμα η επιθυμία του για συνεχή επικοινωνία με τον Θεό να μην μπορεί να συνεχιστεί. Ήταν θέμα χρόνου, να στραφεί και να μεταβεί σε μια πιο απομακρυσμένη και ερημική σκήτη, στη Σκήτη του Αγίου Γεωργίου στη Βραυρώνα της Αττικής.
Ο Άγιος ανακαίνισε το μικρό ναό, φροντίζοντας ιδιαίτερα τις τοιχογραφίες όπου χρονολογούνται περίπου (1450 – 1500 μ.Χ.) και έκτισε νέα κελιά γύρω από αυτό.
Χάριν της παράδοσης, γνωρίζουμε ότι ο Άγιος επιτέλεσε ένα θαύμα. Βοήθησε μια εύπορη Μουσουλμάνα γαιοκτήμωνα, όπου της απήγαγαν τα παιδιά οι πειρατές. Με προσευχή του Αγίου, αναγκάστηκαν ν’αφήσουν ελεύθερα τα παιδιά να γυρίσουν πίσω στη μάνα τους. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, η εύπορη οθωμανή δώρισε ένα μεγάλο κομμάτι γης στη Βραυρώνα από την ιδιοκτησία της.
Δυστυχώς, όμως ορισμένοι κάτοικοι και καλλιεργητές της περιοχής δεν δίστασαν να διώξουν τον Άγιο, λόγω σφαλερής υποψίας, ότι ο Άγιος έχοντας στη κυριότητα του μεγάλο κομματι γής θα μπορούσε να τους εκτοπίσει από τα κτήματα τους.
Ο Άγιος Τιμόθεος πήρε την απόφαση να μεταβεί στη νήσο Κέα (Τζιά), όπου εγκαταστάθηκε σε μια παλαιά ερημωμένη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, όπου ιερουργούσε στο Καθολικό της, συγκεντρώνοντας ανθρώπους του νησιού. Τους θερινούς μήνες μετέβαινε σ’ένα γειτονικό σπήλαιο στη τοποθεσία «Λούρος» για να μπορεί να συνεχίσει την αδιάλειπτη προσευχή. Κατά το διάστημα της παραμονής του, το εξής θαύμα συνέβη: γάργαρο νερό ανέβλυζε από το βράχο του σπηλαίου, όπου εξακολουθεί μέχρι και σήμερα κατα τους θερινούς μήνες.
Στις 16 Αυγούστου 1590, εκοιμήθη ο Άγιος και ενταφιάστηκε μέσα στο ναϊδριο του Αγίου Παντελεήμονος στη νήσο Κέα.
Το ιερό λείψανο του Αγίου Τιμοθέου μεταφέρθη στη Μονή Πεντέλης μετά από εμφάνιση του Αγίου στο όνειρο ενός μοναχού της Μονής Πεντέλης. Το μυρωμένο ιερό λείψανο διετηρείτο μέχρι τη πολιορκία της Ακροπόλεως από τους Τούρκους , τον Ιούλιο του 1821. Μετά τη πολιορκία σώθηκε μόνο η αγία Κάρα του και η εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσης. Η θαυματουργή Κάρα του Αγίου σώζεται στη Μονή Πεντέλης εντός λειψανοθήκης σε ασημένια βάση με σταυροειδές έλασμα στην κορυφή.
Ο Άγιος Τιμόθεος επιτέλεσε αρκετά θαύματα όταν ήταν εν ζωή αλλά και μετά τη κοίμηση του. Είναι δε περισσότερο γνωστός ως διώκτης της Χολέρας και της Πανώλης.
Δυστυχώς όμως, κατά την περίοδο της αρχιερατείας του στη Μητρόπολη Ευρίπου εξεδόθη σουλτανικό φιρμάνι επι Σουλτάνου Σελίμ Β (1566 – 1574), όπου διέταζε τη μετατροπή Χριστιανικών ναών σε τζαμιά. Φυσικά η έντονη αντίδραση του Αγίου ήταν άμεση και η σύγκρουση με τον Τουρκαλβανό πασά του Ευρίπου δεν άργησε να έρθει, έτσι τους δόθηκε η αφορμή να σχεδιάζουν την εξόντωση του. Ο Θεός όμως δεν επέτρεψε να εκπληρωθούν τα σκοτεινά σχέδια τους. Η γυναίκα του διώκτη πασά, η οποία ήταν κρυπτοχριστιανή και πνευματικοπαίδι του Αγίου, ενημέρωσε τον Άγιο για τα σκοτεινά σχέδια τους και τον προέτρεψε να φύγει μακριά, δίνοντας του και μεγάλο χρηματικό ποσό. Έτσι ένα βράδι του 1572, ο Άγιος ξεκίνησε με το διακονό του και έναν ακόμη κληρικό για την απέναντι ακτή της Αττικής. Ο πρώτος προορισμός ήταν η αγαπημένη γενετειρά του, ο Κάλαμος όπου φιλοξενήθηκε για ολίγο χρονικό διάστημα στη Μονή Καλολιβαδίου. Όμως τη περίοδο 1573 – 1574 κατευθύνθηκε προς το Πεντελικό Όρος για περισσότερη ασφάλεια από τους διώκτες του, και επιπλέον θεωρούσε ότι είχε φθάσει η ώρα να ζήσει σε πιο ερημικό και ησυχαστικό τόπο. Οι μοναχοί των διαφόρων ασκητηρίων του Πεντελικού Όρους τον υποδέχτηκαν και του συμπαραστάθηκαν με μεγάλη θέρμη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποφασίσει να εγκατασταθεί εκεί, ιδρύοντας το δικό του ησυχαστήριο.
Η επιλογή του κατάλληλου χώρου για ίδρυση του Μοναστηρίου, άρχισε η ολιγάριθμή συνοδεία του , με το να ερευνά τη περιοχή προσεκτικά. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, βρέθηκαν έκπληκτοι μπροστά σ’ ένα λευκό και καθαρό ανθρώπινο σκελετό, ενός αποθανόντος ασκητή- ερημίτη. Επιπλέον, παρατήρησαν ότι πάνω στα οστά και στο μέρος της καρδιάς βρισκόταν μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης.
Με κατάνυξη παρέλαβαν την εικόνα της Παναγίας και ενταφίασαν το λείψανο του ερημίτη. Αυτό το εύρημα για τον Άγιο ήταν ένα θεϊκό σημάδι, ότι ο συγκεκριμένος χώρος ήταν κατάλληλος για την ίδρυση του ησυχαστηρίου του, το οποίο αφιερώθηκε στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Η ανέγερσις της Ιεράς Μονής Πεντέλης ξεκίνησε το 1576 και το έτος 1578 ολοκληρώθηκαν οι βασικές οικοδομικές εργασίες.
Όμως παρ’ότι τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Άγιος είχε αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο έργο της Ιεράς Μονής, υπήρχε η έκδηλη επιθυμία του να ζήσει ερημικά και ησυχαστικά ως απλός μοναχός. Αυτή η επιθυμία του τον οδήγησε σ’ ένα ησυχαστήριο στο Γαργηττό κοντά στη Μονή Πεντέλης, για να επιδοθεί σε διαρκή και αδιάλειπτη προσευχή. Δεν είναι γνωστό, εάν ο Άγιος κατασκεύασε εκ θεμελίων το ησυχαστήριο ή προϋπήρχε μια εγκατελειμένη Σκήτη του Αγίου Γεωργίου του Χωστού ή του Αγίου Νικολάου.
Το σίγουρο είναι ότι, η φήμη του Αγίου εξαπλώθηκε μέχρι το ησυχαστήριο του στο Γαργηττό, με αποτέλεσμα η επιθυμία του για συνεχή επικοινωνία με τον Θεό να μην μπορεί να συνεχιστεί. Ήταν θέμα χρόνου, να στραφεί και να μεταβεί σε μια πιο απομακρυσμένη και ερημική σκήτη, στη Σκήτη του Αγίου Γεωργίου στη Βραυρώνα της Αττικής.
Ο Άγιος ανακαίνισε το μικρό ναό, φροντίζοντας ιδιαίτερα τις τοιχογραφίες όπου χρονολογούνται περίπου (1450 – 1500 μ.Χ.) και έκτισε νέα κελιά γύρω από αυτό.
Χάριν της παράδοσης, γνωρίζουμε ότι ο Άγιος επιτέλεσε ένα θαύμα. Βοήθησε μια εύπορη Μουσουλμάνα γαιοκτήμωνα, όπου της απήγαγαν τα παιδιά οι πειρατές. Με προσευχή του Αγίου, αναγκάστηκαν ν’αφήσουν ελεύθερα τα παιδιά να γυρίσουν πίσω στη μάνα τους. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, η εύπορη οθωμανή δώρισε ένα μεγάλο κομμάτι γης στη Βραυρώνα από την ιδιοκτησία της.
Δυστυχώς, όμως ορισμένοι κάτοικοι και καλλιεργητές της περιοχής δεν δίστασαν να διώξουν τον Άγιο, λόγω σφαλερής υποψίας, ότι ο Άγιος έχοντας στη κυριότητα του μεγάλο κομματι γής θα μπορούσε να τους εκτοπίσει από τα κτήματα τους.
Ο Άγιος Τιμόθεος πήρε την απόφαση να μεταβεί στη νήσο Κέα (Τζιά), όπου εγκαταστάθηκε σε μια παλαιά ερημωμένη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, όπου ιερουργούσε στο Καθολικό της, συγκεντρώνοντας ανθρώπους του νησιού. Τους θερινούς μήνες μετέβαινε σ’ένα γειτονικό σπήλαιο στη τοποθεσία «Λούρος» για να μπορεί να συνεχίσει την αδιάλειπτη προσευχή. Κατά το διάστημα της παραμονής του, το εξής θαύμα συνέβη: γάργαρο νερό ανέβλυζε από το βράχο του σπηλαίου, όπου εξακολουθεί μέχρι και σήμερα κατα τους θερινούς μήνες.
Στις 16 Αυγούστου 1590, εκοιμήθη ο Άγιος και ενταφιάστηκε μέσα στο ναϊδριο του Αγίου Παντελεήμονος στη νήσο Κέα.
Το ιερό λείψανο του Αγίου Τιμοθέου μεταφέρθη στη Μονή Πεντέλης μετά από εμφάνιση του Αγίου στο όνειρο ενός μοναχού της Μονής Πεντέλης. Το μυρωμένο ιερό λείψανο διετηρείτο μέχρι τη πολιορκία της Ακροπόλεως από τους Τούρκους , τον Ιούλιο του 1821. Μετά τη πολιορκία σώθηκε μόνο η αγία Κάρα του και η εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσης. Η θαυματουργή Κάρα του Αγίου σώζεται στη Μονή Πεντέλης εντός λειψανοθήκης σε ασημένια βάση με σταυροειδές έλασμα στην κορυφή.
Ο Άγιος Τιμόθεος επιτέλεσε αρκετά θαύματα όταν ήταν εν ζωή αλλά και μετά τη κοίμηση του. Είναι δε περισσότερο γνωστός ως διώκτης της Χολέρας και της Πανώλης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου