ΤΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ

Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΝΥΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΓΟΧ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΑΧΑΡΝΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΜΝΗ ΤΗΣ «ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε» ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΕΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΝ .  ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΥΓΓΡΟΥ 55-59 ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΑΧΑΡΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΠΑΡΝΗΘΟΣ)

ΤΕΥΧΟΣ   948    ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 (Ε.Η.)

ΤΟ "ΑΝΟΙΓΜΑ" ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

(ΕΛΗΦΘΗ ΑΠΟ ΤΑ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ Θ*ΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ» ΤΕΥΧΟΣ 342 / ΜΑΙΟΣ  1998)

   ῾Υπό του θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη

 ῾Ο νέος Προκαθήμενος τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος κ. Χριστόδουλος Παρασκευαἰδης ἔτυχεν ἐνθουσιώδους καθολικῆς ἀποδοχῆς. Τά Μ.Μ.Ε. ἀπέδειξαν δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν τήν δύναμίν των. ῾Ημεῖς δέν ἔχομεν λόγον νά ἀμφισβητήσωμεν τίποτε, ἀλλά καί χαίρομεν διότι ὁ κ. Χριστόδουλος εἰς τό γενικόν του "ἄνοιγμα", ἤδη ἤνοιξεν καί τό λεγόμενον "παλαιοημερολογιτικόν" θέμα.. Μέ ἀφορμήν, λοιπόν αὐτό τό ἐσπευσμένον "ἄνοιγμα", ἀπευθυνόμεθα, τόσον πρός τόν ἴδιον τόν κ. Χριστόδουλον, ὅσον καί τήν περί αὐτόν Σύνοδον, προτείνοντες δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν ἕναν ὀρθόν καί τίμιον ἄνοιγμα τοῦ θέματος "διάλογος ἀγάπης καί ἀληθείας", ὁ ὁποῖος καθ᾿ ἡμᾶς εἶναι ἀπαίτησις καί τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιαστικῆς δεοντολογίας, ἀλλά καί τῆς ἐθνικῆς τοιαύτης καί γενικώτερον. ῞Οσα κατ᾿ αὐτάς διεφημίσθησαν κατά κόρον καί ἐκ τοῦ προχείρου περί τοῦ θέματος τούτου, τόσον ἀπό τά Μ.Μ.Ε., ἀλλά καί προσφάτως ἀπό τόν ἴδιον τόν κ. Χριστόδουλον, κατά τήν συνέντευξίν του ἀπό τοῦ ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς "Πειραϊκῆς ᾿Εκκλησίας" δέν ἀνοίγουν τό θέμα, ἀλλά τό στραγγαλίζουν, πρός τό παρόν ὅμως ταῦτα πάντα τά ἀποσιωποῦμεν.

Σκοπός αὐτοῦ τοῦ κειμένου μας εἶναι νά συνειδητοποιηθῇ ἀπό ὅλους μας, ὅτι πρέπει νά πειθαρχήσωμεν τάς σκέψεις μας καί τάς βουλάς μας πρός διάγνωσιν καί ἀκριβῆ προσδιορισμόν τοῦ προβλήματος καί κατόπιν πρός ἀναζήτησιν τῆς λύσεως. ῾Ο κ. Χριστόδουλος ἔχει ἀναδειχθῇ διδάκτωρ ὑπό τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ᾿Αριστοτελείου Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης μέ Διατριβήν του, ἡ ὁποία φέρει τόν τίτλον "ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ", ᾿Αθῆναι 1982, ῾Επομένως πρέπει νά εἶναι βαθύς γνώστης τοῦ ὅλου προβλήματος καί ὁ ἰδανικώτερος χειριστής αὐτοῦ.

᾿Από τήν ἄλλην πλευράν πιστεύομεν, ὅτι καί ἡμεῖς ἔχομεν ἐπαρκεῖς γνώσεις ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ προβλήματος, ὥστε νά προωθηθῇ καί νά ὑπάρξῃ ἔνας ἀληθής διάλογος ἐν ἐλευθερίᾳ καί ἀγάπῃ, ἀλλά καί ἀληθείᾳ. ῎Ηδη δέ ἔχομεν ἀνοίξει αὐτόν τόν διάλογον, ὄχι ἴσως ὑπό τάς ἰδανικάς προϋποθέσεις, μέ τό βιβλίο μας: "ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ "ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ" κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ", ᾿Αθῆναι 1985.

Πιστεύομεν, ὅμως,  ὅτι ἕνας συστηματικός διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ὑπόσχεται, ὅσα δέν ἦτο δυνατόν νά ὑποσχεθοῦν τόσον ἡ διδακτορική διατριβή τοῦ κ. Χριστοδούλου, ὅσον καί ὁ ἡμέτερος "῎Ελεγχος καί ᾿Ανατροπή" ,τά ὁποῖα ἀποτελοῦν μίαν "προπαιδείαν" καί μίαν εἰσαγωγήν εἰς τό πρόβλημα.

῎Ηδη εἰς τήν προσπάθειαν διαγνώσεως καί προσδιορισμοῦ τοῦ συγκεκριμένου προβλήματος ἐκφράζομεν τήν ἄποψίν μας, ὅτι τό πρόβλημα προσδιορίζεται καί αὐτοχαρακτηρίζεται ἀπό τήν ὅλην δομήν του. ῾Ως ἐκκλησιαστικόν πρόβλημα, προσδιορίζεται καί κατανοεῖται ἀπό τήν γνῶσιν καί ἐρμηνείαν τῶν κάτωθι καθ᾿ ἡμᾶς βασικῶν δομῶν του: α) Πῶς ἀντιμετωπίσθη ὑπό τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἡ ἡμερολογιακή ἑορτολογική μεταρρύθμισις 1582 ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ';  β) ῾Υπάρχουν Σύνοδοι τῆς ᾿Εκκλησίας, αἱ ὁποῖαι ἠσχολήθησαν καί ἀπεφάνθησαν διά τό θέμα αὐτό; Ποῖαι εἶναι αὗται, ποῖον τό κῦρος αὐτῶν τῶν Συνόδων καί τῶν ἀποφάσεών των; γ) Ποία ἐκκλησιαστική ὀρθόδοξος δεοντολογία ἐκράτησεν ἐπί 342 ἔτη (1582-1924) μακράν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τήν παπικήν ἑορτολογικήν καινοτομίαν καί ποία ἡ ἐξαίφνης ἀναπηδήσασα νέα δεοντολογία, ἡ ὁποία ἀπήτησε καί κατά ποῖον τρόπον ἐπέβαλε τό 1924 τήν Καινοτομίαν καί εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Ορθοδοξίας; δ)  Ποίαν σχέσιν ἔχει ἡ ἐπιβληθεῖσα παπική Καινοτομία (κατά παράβασιν καί τοῦ σχετικοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τοῦ 1923) πρός τήν ἀπό τό 1920 ᾿Εγκύκλιον τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἤ τοῦ "Πανορθοδόξου Συνεδρίου" αὐτῆς τοῦ 1923; ε)  Πῶς ἐπεβλήθη τό 1924 ἡ καινοτομία, καί τί  προηγήθη τῆς ἐπιβολῆς; Καί ποῖαι αἱ συνέπειαι αὐτῆς;

 Μέ τήν γνῶσιν - ἀνάλυσιν τῶν ἀνωτέρω καί ὅσων ἄλλων προκύψουν προσδιορίζεται ἡ φύσις τοῦ προβλήματος, κατανοοῦνται τά αἴτια τοῦ σχίσματος καί αἱ προεκτάσεις του καί ἀναζητεῖται ἡ λύσις του. ῾Η ᾿Ορθοδοξία καί οἱ ᾿Ορθόδοξοι δέν ἀντιδικοῦν, δέν φαλκιδεύουν, δέν δεσμεύονται, δέν εἶναι ἀρτηριοσκληρωτικοί, ἀλλά διαλέγονται ἐν ἀγάπῃ καί μέ γνώμονα καί κριτήριον τήν ἀλήθεια, καλλιεργοῦν τήν ἀγάπη, προβάλλουν τήν ἀλήθεια καί οἰκοδομοῦν τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα.

Τό σχίσμα τοῦ 1924 ἐχρόνισε πολύ, δέν ἐπιδέχεται ἄλλην καθυστέρησιν. Οἱ καιροί ἀπαιτοῦν τήν ἄρσιν τῶν αἰτίων πρός ἀληθῆ  ἑνότητα ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του. ᾿Αντιμετώπισις τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ"  ὡς τό ὑπό τοῦ "Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου" "ἄνοιγμα" πρός κάποιους ἀμερικανούς "ἐπισκόπους" δέν εἶναι ἐκκλησιαστική. Τό μόνον θετικόν εἶναι, ὅτι μέ τόν τρόπον αὐτόν ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπαλλάσσεται ἀπό αὐτάς τάς πληγάς τῶν "παρατάξεων" "ὁμάδων", αἱ ὁποῖαι οὐσίᾳ ἐδημιουργήθησαν καί ηὐνοήθησαν ὑπό τῆς οἰκουμενιστικῆς κινήσεως διά νά ὑπάρχῃ ἕνα ἰσχυρόν ἄλλοθι: "Μέ ποιόν νά κάνῃς διάλογον: Οἱ παλαιοημερολογῖται εἶναι κατατετμημένοι εἰς τόσας ὁμάδας - παρατάξεις". Δέν ἀμφιβάλλει κανείς, ὅμως, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἡ δεοντολογία της εἶναι μία. Μέ αὐτήν θά διαλεχθῇ ὁ κ. Χριστόδουλος καί ἄν ἐκλείψ·η τό σχίσμα τοῦ 1924, αὐτομάτως θά ἐκλείψουν καί αἱ παρατάξεις καί αἱ ὁμάδες, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν ἀνοικτάς πληγάς εἰς τό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.

᾿Επίσης τό "ἄνοιγμα" πρός τήν Πολιτείαν (παλαιά ἀήθης μέθοδος) διά νομικάς φαλκιδεύσεις, καί ἐπανεργοποίησιν τοῦ "Χωροφύλακος" καί τοῦ Εἰσαγγελέως, καί ἄλλαι ἀήθεις μέθοδοι πρός διωγμόν, ἤτοι συλλήψεις, δικαστήρια, φυλακίσεις, ἀποσχηματισμοί καί τά λοιπά, τά ὁποῖα ἐδοκίμασαν καί ἐφήρμοσαν οἱ Προκαθήμενοι Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καί Σπυρίδων Βλάχος ἐτάφησαν μαζί των, ἴσως δέ "ἀναστηθοῦν", ὅταν θά ἐπικρατήσῃ διεθνῶς ἡ "Νέα Τάξις Πραγμάτων".