ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΝΥΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΓΟΧ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΑΧΑΡΝΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΜΝΗ ΤΗΣ «ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο Ε» ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΕΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ.  ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΥΓΓΡΟΥ 55-59 ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΑΧΑΡΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ (ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΠΑΡΝΗΘΟΣ)

ΤΕΥΧΟΣ   950    ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2018 (Ε.Η.)

Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821

Από το ιεραποστολικόν, εποικοδομητικόν και αντιαιρετικόν φυλλάδιον:

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ», Τεῦχος 331 –  Μάρτιος 1998

Πατριωτικά λόγια τοῦ Μακρυγιάννη

διά τόν ἀγῶνα τῆς ᾿Εθνικῆς παλλιγγενεσίας:

"... ῞Ενα πρᾶγμα μόνον μέ παρακίνησε κ᾿ ἐμένα νά γράψω, ὅτι τούτην τήν πατρίδα τήν ἔχομεν ὅλοι μαζί, καί σοφοί καί ἀμαθεῖς καί πλούσιοι καί φτωχοί καί πολιτικοί καί στρατιωτικοί καί οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι· ὅσοι ἀγωνιστήκαμεν, ἀναλόγως ὁ καθείς, ἔχομεν νά ζήσωμεν ἐδῶ. Τό λοιπόν δουλέψαμεν ὅλοι μαζί, νά τήν φυλᾶμεν κι᾿ ὅλοι μαζί καί νά μήν λέγη οὔτε ὁ δυνατός "ἐγώ", οὔτε ὁ ἀδύνατος. Ξέρετε πότε νά λέγη ὁ καθείς "ἐγώ"; ῞Οταν ἀγωνιστῇ μόνος του καί φκειάσῃ, ἤ χαλάση, νά λέγη ἐγώ· ὅταν ὅμως ἀγωνίζονται πολλοί καί φκειάνουν, τότε νά λένε "ἐμεῖς". Εἴμαστε εἰς τό "ἐμεῖς" κι᾿ ὄχι εἰς τό "ἐγώ". Καί εἰς τό ἑξῆς νά μάθωμεν γνώση, ἄν θέλωμεν νά φκειάσωμεν χωριόν, νά ζήσωμεν ὅλοι μαζί. ῎Εγραψα γυμνή τήν ἀλήθεια, νά ἰδοῦμε ὅλοι οἱ ῞Ελληνες ν᾿ ἀγωνίζωνται διά τήν πατρίδα τους, διά τήν θρησκείαν τους, νά ἰδοῦνε καί τά παιδιά μου καί νά λένε· "῎Εχομεν ἀγῶνες πατρικούς, ἔχομεν θυσίες", ἄν εἶναι ἀγῶνες καί θυσίες. Καί νά μπαίνουν σέ φιλοτιμίαν καί νά ἐργάζωνται εἰς τό καλόν τῆς πατρίδος τους, τῆς θρησκείας τους καί τῆς κοινωνίας. ῞Οτι θά εἶναι καλά δικά τους. ῎Οχι ὅμως νά φαντάζωνται γιά τά κατορθώματα τά πατρικά, ὄχι νά πορνεύουν τήν ἀρετή καί νά καταπατοῦν τόν νόμον καί νἄχουν τήν ἐπιρροή διά ἱκανότητα".

Τά παρακάτω ἀναφέρονται εἰς τήν μάχη τῶν Μύλων ῎Αργους Ναυπλίου:

"᾿Εκεῖ ὁποὔκφειανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει· "Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμον θά κάμετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;

-Τοῦ λέγω, εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσεις κ᾿ ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁπού μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχην μας σ᾿ αὐτές τίς θέσες τῆς ἀδύνατες. Κι᾿ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ᾿ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς ῞Ελληνες πάντοτε ὀλίγους.  ῞Οτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὡς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· κι᾿  ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. ῾Η θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμε  τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς. - "Τρέ μπιέν", λέγει κι᾿ ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος".

᾿Αλλοῦ σημειώνει: "Μοῦ λένε (κάποιοι Γάλλοι ἀξιωματικοί, ἑνός πολεμικοῦ πλοίου πού ἦταν ἀρραγμένο στούς Μύλους): "Εἶστε πολλά ὀλίγοι κι αὐτεῖνοι πολλοί, οἱ Τοῦρκοι καί ταχτικοί· κι αὐτείνη ἡ θέση εἶναι ἀδύνατη. ῎Εχει καί κανόνια ὁ Μπραΐμης καί δέν θά βαστάξετε - Τούς λέγω, ὅταν σηκώσαμε τήν σημαία ἀναντίον τῆς Τυραγνίας, ξέραμεν ὅτ᾿ εἶναι πολλοί αὐτεῖνοι καί μαθητικοί κι᾿ ἔχουν καί κανόνια κι ὅλα τά μέσα· ᾿Εμεῖς ἀπ᾿ οὗλα εἴμαστε ἀδύνατοι· ὅμως ὁ Θεός φυλάγει καί τούς ἀδυνάτους· κι ἄν πεθάνωμεν, πεθαίνομεν διά τήν πατρίδα μας, διά τήν θρησκείαν μας, καί πολεμοῦμεν ὅσο μποροῦμεν ἀναντίον τῆς Τυραγνίας· κι ὁ Θεός βοηθός. Αὐτός ὁ θάνατος εἶναι γλυκός, ὅτι κανένας δέν θά γένη ἀθάνατος· κι ὅταν ὁ χάρος θά ρθῆ νά μᾶς πάρη, ὅταν θέλη, ἄρρωστους καί δυστυχεῖς, καλύτερον σήμερα νά πεθάνωμεν. Μέ φίλησε ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς καί τόν φίλησα κι ἐγώ. ῞Υστερα φύγαν".

 Ποιό ἦτο τό ἀποτέλεσμα τῆς μάχης, μᾶς τό λέγει ὁ ἴδιος ὁ Μακρυγιάννης: "῏Ηταν πολλοί οἱ Τοῦρκοι, ἦταν ὡς δώδεκα χιλιάδες τό ὅλον. ᾿Από κεῖνο ὁπού μάθαμεν ἄλλοι λένε σκοτωμένους περίπου ἀπό πεντακόσιους, ἄλλοι ἀκόμη περισσότερους καί ἄλλοι λιγότερους,καί ἀχώρια οἱ πληγωμένοι. Δικοί μας σκοτώθηκαν δυό καί δυό ὁποῦ πληγώθηκαν. Εἴμαστε ὡς τριακόσιοι ἄνθρωποι ἀπάνω - κάτω. ῞Οτι σκόρπισαν οἱ ἄλλοι ἀπό τό φόβο τους τό βράδυ καί πολλοί πῆγαν εἰς ῎Αργος κι ᾿Ανάπλι. ῾Ο πόλεμος ἔγινε τό γιούνιον μῆνα τά 1825. Τήν ἴδια βραδυά ἔφυγε ἀπό κεῖ  ὁ Μπραΐμης διά νυκτός".

Σημείωσις: ῞Ενας ἀπό τούς πληγωμένους ἦταν ὁ ἴδιος.