ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τον υπάκουαν και τους έδινε ονόματα, ζούσε με ελάχιστη τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος και δε θύμωνε, είχε μεγάλη υπομονή, έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα. Ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο μέλλον.
Ένα άλλο χάρισμα ήταν ότι έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών. Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε λοιπόν με το μαθητή του, τον Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους.
Το μεγαλύτερο όμως χάρισμα ήταν το θαυματουργικό. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν ζωντανός, αλλά εξακολουθεί να κάνει και μετά το θάνατο του. Στις μέρες μας ακόμα εξακολουθεί να κάνει πολλά θαύματα. Πιο κάτω θα διηγηθούμε μερικά από τα θαύματα του.
Πρώτα απ' όλα οι Κεφαλονίτες, όπως αναφέρει ο βιογράφος του, αποδίδουν σ' αυτόν τη προφύλαξη της Κεφαλονιάς από τους «αιμοχαρείς Αγαρηνούς» (Τούρκους και Άραβες)» όπως και τη σωτηρία του νησιού από λοιμώδεις νόσους το 1760 (πανώλη), το 1816 και το 1854, ύστερα από λιτάνευση του Ιερού Του Λειψάνου.
Λίγο μετά την κοίμησή του επίσης, μία δαιμονισμένη η οποία διέμενε στη Μονή, για θεραπευτικούς λόγους, έπεσε τη νύχτα σε φρεάτιο και κινδύνευε με πνιγμό. Ενώ όλοι κοιμόντουσαν, ξύπνησαν ξαφνικά νομίζοντας ότι άκουσαν τη φωνή του Αγίου να τους λέει ότι η δαιμονισμένη βρίσκεται σε κίνδυνο. Τρέχοντας για να τη βρουν είδαν με έκπληξη έναν καλόγηρο να την κρατάει στην επιφάνεια και να της λέει να μη φοβάται γιατί θα σωθεί και από το νερό ιαλλά και από τον δαίμονα. Όπως και έγινε.
Το 1785, μία γυναίκα έφερε στο μοναστήρι την εικοσάχρονη θυγατέρα της, «ονόματι Σωσάναν, πάσχουσα εκ πνεύματος πονηρού και κωφαλάλου». Μετά από ένα χρόνο, η κοπέλα είχε αρχίσει να τραγουδάει τη νύχτα και να φωνάζει αλλά την ημέρα «έμενε πάντα κωφάλαλος και διετέλει εις κατάστασιν βλακώδη».
Ένα απόγευμα, κατά τη διάρκεια του εσπερινού, το κορίτσι άρχισε να φωνάζει και να κλαίει και να προξενεί τόσο θόρυβο, ώστε ο εφημέριος, ονόματι Νεόφυτος, εξοργίστηκε τόσο πολύ που την χτύπησε. Το αποτέλεσμα ήταν η Σωσάνα (Σουζάνα;), να κλαίει και να φωνάζει ακόμη περισσότερο. Την ίδια νύχτα, ο Νεόφυτος, είδε στον ύπνο του ότι ξαφνικά άνοιξε η λάρνακα του Αγίου λειψάνου και ο Άγιος έκανε νεύμα σ' αυτόν να πλησιάσει.
Τότε «διά τινός βιβλίου, το οποίον εφαίνετο ότι εκράτει εις χείρας του ο Άγιος, εκτύπησε τον Νεόφυτον εις την κεφαλήν και τω είπε 'σου επόνεσε; ούτω επόνεσε και εις εμέ το ράπισμα, το οποίον έδωκες χθες εις ασθενή μου Σωσάναν». Μετά από αυτό, ο Νεόφυτος πήγε και ζήτησε συγχώρηση από τον Άγιο και μετά από λίγο «κατέφθασε και η Σωσάνα, σωφρονούσα πλέον και ομιλούσα και κατανυκτικώς προσευχόμενη και ευχαριστούσα τον Άγιον δια την από του πονηρού δαίμονος απολύτρωσίν της».
Ο Πανάγαθος Θεός έδωσε στον Άγιο Γεράσιμο πολλά χαρίσματα. Συνομιλούσε με τα άγρια θηρία, τον υπάκουαν και τους έδινε ονόματα, ζούσε με ελάχιστη τροφή, άντεχε τις κακουχίες και τον καύσωνα, ήταν ήρεμος και δε θύμωνε, είχε μεγάλη υπομονή, έκανε πολλή άσκηση και εργαζόταν πολύ, αγρυπνούσε και προσευχόταν ασταμάτητα. Ήξερε να διαβάζει τις σκέψεις των άλλων, γνώριζε από πριν αυτά που θα γίνονταν στο μέλλον.
Ένα άλλο χάρισμα ήταν ότι έβλεπε από μακριά αυτά που γίνονταν σε ένα μέρος, χωρίς να είναι παρών. Έτσι είδε με τα μάτια της ψυχής του ότι κοιμήθηκε ο Μέγας Ευθύμιος, που το μοναστήρι του ήταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από αυτό του Αγίου Γερασίμου. Πήγε λοιπόν με το μαθητή του, τον Άγιο Κυριάκο, στο μέρος όπου ήταν το λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου, τον έθαψαν και ξαναγύρισαν στο μοναστήρι τους.
Το μεγαλύτερο όμως χάρισμα ήταν το θαυματουργικό. Ο Άγιος έκανε θαύματα όταν ήταν ζωντανός, αλλά εξακολουθεί να κάνει και μετά το θάνατο του. Στις μέρες μας ακόμα εξακολουθεί να κάνει πολλά θαύματα. Πιο κάτω θα διηγηθούμε μερικά από τα θαύματα του.
Πρώτα απ' όλα οι Κεφαλονίτες, όπως αναφέρει ο βιογράφος του, αποδίδουν σ' αυτόν τη προφύλαξη της Κεφαλονιάς από τους «αιμοχαρείς Αγαρηνούς» (Τούρκους και Άραβες)» όπως και τη σωτηρία του νησιού από λοιμώδεις νόσους το 1760 (πανώλη), το 1816 και το 1854, ύστερα από λιτάνευση του Ιερού Του Λειψάνου.
Λίγο μετά την κοίμησή του επίσης, μία δαιμονισμένη η οποία διέμενε στη Μονή, για θεραπευτικούς λόγους, έπεσε τη νύχτα σε φρεάτιο και κινδύνευε με πνιγμό. Ενώ όλοι κοιμόντουσαν, ξύπνησαν ξαφνικά νομίζοντας ότι άκουσαν τη φωνή του Αγίου να τους λέει ότι η δαιμονισμένη βρίσκεται σε κίνδυνο. Τρέχοντας για να τη βρουν είδαν με έκπληξη έναν καλόγηρο να την κρατάει στην επιφάνεια και να της λέει να μη φοβάται γιατί θα σωθεί και από το νερό ιαλλά και από τον δαίμονα. Όπως και έγινε.
Το 1785, μία γυναίκα έφερε στο μοναστήρι την εικοσάχρονη θυγατέρα της, «ονόματι Σωσάναν, πάσχουσα εκ πνεύματος πονηρού και κωφαλάλου». Μετά από ένα χρόνο, η κοπέλα είχε αρχίσει να τραγουδάει τη νύχτα και να φωνάζει αλλά την ημέρα «έμενε πάντα κωφάλαλος και διετέλει εις κατάστασιν βλακώδη».
Ένα απόγευμα, κατά τη διάρκεια του εσπερινού, το κορίτσι άρχισε να φωνάζει και να κλαίει και να προξενεί τόσο θόρυβο, ώστε ο εφημέριος, ονόματι Νεόφυτος, εξοργίστηκε τόσο πολύ που την χτύπησε. Το αποτέλεσμα ήταν η Σωσάνα (Σουζάνα;), να κλαίει και να φωνάζει ακόμη περισσότερο. Την ίδια νύχτα, ο Νεόφυτος, είδε στον ύπνο του ότι ξαφνικά άνοιξε η λάρνακα του Αγίου λειψάνου και ο Άγιος έκανε νεύμα σ' αυτόν να πλησιάσει.
Τότε «διά τινός βιβλίου, το οποίον εφαίνετο ότι εκράτει εις χείρας του ο Άγιος, εκτύπησε τον Νεόφυτον εις την κεφαλήν και τω είπε 'σου επόνεσε; ούτω επόνεσε και εις εμέ το ράπισμα, το οποίον έδωκες χθες εις ασθενή μου Σωσάναν». Μετά από αυτό, ο Νεόφυτος πήγε και ζήτησε συγχώρηση από τον Άγιο και μετά από λίγο «κατέφθασε και η Σωσάνα, σωφρονούσα πλέον και ομιλούσα και κατανυκτικώς προσευχόμενη και ευχαριστούσα τον Άγιον δια την από του πονηρού δαίμονος απολύτρωσίν της».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου