ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

 Γράμμα πρoς Iερώνυμο "...Κύριε, σώσε μας από τους πταίστες Επισκόπους"

Από Nik Man Απριλίου 04, 2018

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

        Μοῦ προξένησε πολύ μεγάλη ἐντύπωση ἡ ὁμολογιακή ἐπιστολή τοῦ κ. Μπουλάκη πρός τόν ἀρχιεπίσκοπο. Τήν ἀνέγνωσα μάλιστα κατά τήν Ὀμιλία μου στίς 21 Μαρτίου 2018 ὅπου ταυτόχρονα τήν σχολίασα. Εὔχομαι ὁ Πανάγαθος Κύριος νά πλουτίσει τόν κ. Μπουλάκη καί τήν εὐλογημένη οἰκογένειά του μέ τά ἀγαθά τοῦ Παραδείσου.

---

Πρός

Τόν Πρόεδρο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο

κ.κ. Ἱερώνυμο

Ἰωάννου Γενναδίου 14

Ἀθήνα – Κολωνάκι  Τ.Κ. 11521

Ἀττική

                Θεσσαλονίκη, 01 Μαρτίου 2018

Μακαριώτατε,

Ἀνήκω στό μικρό καί ταπεινό ποίμνιο, πρός τό ὁποῖο ἀποστρέφει τό πρόσωπό του ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἂνθιμος, ὅπως καί ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν Μητροπολιτῶν, ἀλλά καί Ἐσεῖς ὁ Ἴδιος. Γι’ αὐτό λέγω καθημερινά, μέ πολύ πόνο, τά παράπονά μου στόν Θεάνθρωπο Κύριο. Τοῦ λέγω λοιπόν τά ἑξῆς:

«Θεέ μου καί Κύριε, σῶσε μας ἀπό τούς πταῖστες Ἐπισκόπους, διότι βλέπουν ὅτι ἂγρια θηρία ἒχουν χυμήξει μέ λύσσα κατ’ ἐπάνω μας γιά νά μᾶς κατασπαράξουν, καί, ἐνῶ θά ἒπρεπε νά ὑπερασπίζονται μέ τήν ζωή τους τήν Ὀρθοδοξία μας καί τό ποίμνιό τους, ἀδιαφοροῦν πλήρως. Ναί, Κύριε, ἀδιαφοροῦν:

διότι, ἐνῶ οἱ δάσκαλοι κατά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δίδουν στά παιδιά μας πανέρια μέ ὀχιές, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ ἀποκαθηλώνουν οἱ Ἕλληνες τίς ἱερές Εἰκόνες ἀπό ὅλες τίς ὑπηρεσίες καί ἀπό τά σχολεῖα, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ καταβάλλονται ἒντονες προσπάθειες γιά κατάργηση τῶν μαθητικῶν παρελάσεων καί τήν ἲδια στιγμή πραγματοποιοῦνται οἱ αἰσχρές παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ διδάσκονται τά παιδιά μας στό σχολεῖο τίς διαστροφές γιά τίς ἒμφυλες ταυτότητες καί τό δικαίωμα ἀλλαγῆς φύλου, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ παραμονές τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς τό σύνολο σχεδόν τοῦ λαοῦ ντυμένοι καρναβάλια χορεύουν σάν δαίμονες, θεωρώντας ὡς ἀποσυναγώγους τούς ἐλαχίστους οἱ ὁποῖοι μένουν μακρυά ἀπό αὐτά τά αἲσχη, ἐκεῖνοι πάλι σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ δημιουργήθηκε τμῆμα ἰσλαμικῶν σπουδῶν στήν Θεολογική σχολή τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ τά Ἑλληνόπουλα ἐγκαταλείπουν τήν πατρίδα μας ἀναζητώντας στήν Φραγκιά ἐργασία καί ἀντικαθίστανται ἀπό μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, αὐτοί σιωποῦν·

διότι, ἐνῶ ἡ Ὀρθοδοξία μας αἱμορραγεῖ ἐπί ἒτη πολλά, ἕνεκα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, αὐτοί ὂχι μόνο σιωποῦν, ἀφήνοντας ἀκατήχητο τό ποίμνιό τους, ἀλλά διώκουν τούς ἐλαχίστους οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ποῦν τήν ἀλήθεια στόν λαό, γιατί νιώθουν δυνατοί τώρα πού ἡ ἀνομία ἒλαβε συνοδική κατοχύρωση στήν Κρήτη. Τούς διώκουν, Κύριε, ὅπως δίωξαν Ἐσένα καί ὅλους σχεδόν τούς Ἁγίους Σου. Καί τώρα ζητοῦν νά σταυρώσουν τούς ἀγαπημένους μας ἱερεῖς π. Θεόδωρο Ζήση καί π. Νικόλαο Μανώλη, μέ ψευδεῖς κατηγορίες καί ταχεῖες διαδικασίες, ὅπως καί Ἐσένα. Νομίζουν, ἀνεδαφικῶς, ὅτι θά φιμώσουν τόν λόγο τῆς Ἀληθείας, ὅπως νόμιζαν καί κάποιοι, τότε, ὅτι σταυρώνοντας Ἐσένα θά ξεμπερδέψουν μέ τήν διδασκαλία Σου.

Ἀλλά ξέρω τί φταίει, Κύριε, γιά τήν ὀδύνη αὐτή. Φταίω ἐγώ. Διότι Σέ ξέχασα. Διότι κοντεύω τά 55 καί ἀκόμη δέν ἒβαλα ἀρχή μετανοίας. Διότι ἀκόμη καί ὅταν βρισκόμουν κάτω ἀπό τό πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ μου, ἢμουν ὑποκριτής καί δέν ἒβγαζα ὅλες τίς ἀκαθαρσίες ἀπό μέσα μου, γιατί τίς ἀγάπησα περισσότερο ἀπό Ἐσένα. Ὁπότε δικαίως καί Ἐσύ, ἐφόσον ὡς σκύβαλο ζῶ, μοῦ ἒδωσες τούς σημερινούς πολιτικούς καί ἐκκλησιαστικούς ἂρχοντες. Μά, παίρνω θάρρος γιατί Σέ βλέπω πάνω στόν Σταυρό, ὅπου ἐκουσίως ἀνέβηκες γιά μένα! Καί ἐφόσον ἀκόμη ἀγωνίζομαι ἐν σαρκί, Ἐσύ μέ περιμένεις. Ξέρω, Κύριε, ὅταν μέ δεῖς μετανοημένο, θά μᾶς χαρίσεις ἂλλους Ἐπισκόπους. Ὂχι σάν τήν σημερινή πλειοψηφία, ἀλλά σάν τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί σάν τόν μακαριστό Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Ὁμολογητάς καί ἁγίους Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι θά ματαιώσουν, μέ τήν βοήθειά Σου, πᾶσαν ἐπιβουλήν οἰκουμενιστῶν καί θά ἀποτρέψουν τήν ἐξάπλωση τοῦ μεταλλαγμένου καί νοθευμένου – ἀπό τό δηλητήριο τοῦ οἰκουμενισμοῦ - Χριστιανισμοῦ. Γένοιτο, Κύριε.»

Μακαριώτατε, αὐτά τά παράπονα κάνω καθημερινά στόν Θεάνθρωπο Χριστό. Στόν ἀληθινό Μέγα Ἀρχιερέα, τόν ἀθάνατο καί αἰώνιο, πού καταδέχθηκε ἀπό ἂπειρη ἀγάπη γιά τόν ἂνθρωπο, νά λάβει δούλου μορφή, τόν Ὕψιστο Θεό, πού ἐπί γῆς ἐφάνη ταπεινός ἂνθρωπος. Αὐτόν πού, καί ἂν ἀκόμη φαίνεται εἰς τούς σαρκικούς ὀφθαλμούς μας ὡς ἀπών ἕνεκα τῶν ἀμαρτιῶν μας, ὅμως εἶναι Παρών. Καί ἒχω τήν ἀκράδαντη βεβαιότητα πώς, ἐάν ἐμεῖς, ὁ λαός, δείξουμε μετάνοια καί συμπεριφερθοῦμε ὡς ὁ ἂσωτος υἱός τῆς παραβολῆς, Αὐτός θά ἀλλάξει τόν ροῦν τῆς ἱστορίας καί θά μᾶς χαρίσει εὐσεβεῖς Ἐπισκόπους, ἒχοντες ἀγάπη πρός τήν Ὀρθοδοξία καί πρός τό ποίμνιό τους.

                                                      Μέ σεβασμό στήν Ἀρχιερωσύνη σας

                                                                         Ἀνδρέας Μπουλάκης

                                                                         Συνταγματάρχης ἐ.ἀ.