ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ  ΘΕΜΑΤΩΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ἐκδίδεται εἰς τά πλαίσια τῶν ἐνημερωτικῶν ἀπογευματινῶν συνάξεων - ὁμιλιῶν εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα (κάθε Δευτέρα) καί εἰς ἄλλας ἐνορίας τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δύναταί τις νά παρακολουθήση τήν σειράν τῆς «ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ» καί εἰς τήν Ἰστοσελίδα: churchgoc.org  ἤ  ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΕΥΧΟΣ 323            ΙΟΥΛΙΟΣ 2009

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ  ΤΟΥ π. ΛΟΥΚΑ

Βενετία 20.5.2004 (ἐκ. ἡμερ.)

Πρός

τόν Εὐλόγιο Μιλάνου

«Παραγγέλλομεν δέ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν όνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπό παντός ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καί μή κατά τήν παράδοσιν ἥν παρέλαβον παρ’ ἡμῶν» (Β΄ Θεσ.... 3,6).

«"Αν κάποιος νοθεύει ή ἀλλάζει τήν ὀρθόδοξο παράδοσι καί ὁμολογίαν ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καί καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα, ὡς βλάσφημος ατά τοῦ Ἁγίου Ἁγίου Πνεύματος» (Ἐγκύκλιος επιστολή τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τοῦ 1848).

Μέ τήν ἀκόλουθη ἐπιστολή, ἐγώ ὁ ἱερεύς Λουκᾶς Michellin, ἐπιθυμῶ νά συνοψίσω τούς κύριους λόγους πού μέ ὡδήγησαν νά διακόψω κοινωνία μαζί σας καί ὅλα τά μέλη τῆς Συνόδου σας.

                        Νεοημερολογιτισμός – Οἰκουμενισμός

Ἡ ἀποδοχή τοῦ παπικοῦ νέου ἡμερολογίου τό 1923 ἀπό τόν αἱρεσιάρχη Μελέτιο Μεταξάκη καί τό 1924 ἀπό τόν Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, σάν πρώτου βήματος γιά τήν πραγματοποίηση τοῦ Μασωνικοῦ - Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ - ὁ ὁποῖος ἐκφράζεται στήν αἱρετική ἐκκλησιολογική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 «Πρός τάς ἁπανταχοῦ ‘Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ἔχει καθαρά καταδικαστεῖ,  μαζί μέ τό νέο Πασχάλιο, ἀπό τίς μεγάλες Πανορθοδόξους Συνόδους τῶν ἐτῶν 1583, 1587 καί 1756 καί ἀπό 10 Τοπικές Συνόδους καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀποδέχονται αὐτή τήν βλάσφημη καινοτομία εὑρίσκονται σαφῶς ὑπό τό ἀνάθεμα καί ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπό τήν Μία, Ἁγία ‘Εκκλησία τήν ‘Ορθόδοξη Ἐκκλησία, καί πρέπει νά θεωροῦνται σχισματο - αιρετικοί.

Ὅπως καλά γνωρίζουμε ἀπό τίς Ἱερές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, οἱ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί, μέ τό νά εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχουν τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί δέν μποροῦν νά τήν μεταδώσουν σέ ἄλλους, ἔτσι τά «μυστήριά» τους πρέπει νά θεωροῦνται ἄκυρα. «Οἱ εὐλογίες τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἀλογίες» (32^ος Κανών τῆς Συνόδου τῆς Λαοδικείας).  Κατόπιν τούτου καί τοῦ ἱεροῦ Πατερικοῦ ἀποφθέγματος «ὁ μή ἀναθεματίζων τούς αἱρετικούς ἔχει μερίδιο μαζί τους», ἡ Ἱερά Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξέδωσε τό 1935 μία ἐπίσημη Συνοδική Ἐγκύκλιο, ἐκφράζοντας τήν γνήσια Πατερική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία εἰς τήν ὀποία ἀναγινώσκομεν:

 «Τούτου ἕνεκα συνιστῶμεν, εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισματικῆς ᾽Εκκλησίας καί τῶν σχισματικῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διότι οὗτοι ἠθέτησαν ἀποφάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πασῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον. ῞Οτι δέ ἡ σχισματική ᾽Εκκλησία δέν ἔχει χάριν καί ἅγιον Πνεῦμα, τοῦτο διαβεβαιοῖ καί ὁ Μ. Βασίλειος λέγων τά ἑξῆς: «Εἰ καί περί μή Δόγματα οἱ Σχισματικοί σφάλοιντο, ἀλλ' ἐπειδή τοῖγε κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς ᾽Εκκλησίας ὁ Χριστός ἐστι, κατά τόν Θεῖον ᾽Απόστολον, ἐξ οὗ τά Μέλη πάντα ζωοῦται καί τήν πνευματικήν αὔξησιν δέχεται, οὗτοι δέ τῆς ἁρμονίας τῶν Μελῶν τοῦ Σώματος ἀπερράγησαν καί οὐκέτι παραμένουσαν αὐτοῖς ἔχουσι τήν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῞Ο τοίνυν οὐκ ἔχουσιν, πῶς ἄν τοῖς ἄλλοις μεταδοῖεν;».

Ἡ Σύνοδος τοῦ Μιλάνου, ἐνῶ διακηρύσσει τίς Παλαιοημερολογίτικες καταβολές της, δέν ἐξέδωσε ποτέ καμμία καθαρή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογική Ὁμολογία Πίστεως, ἡ ὁποία νά διακηρύσσει Συνοδικῶς τήν ἔλλειψι Χάριτος στήν Παγκόσμια ‘Ορθοδοξία καί νά καταδικάζη τά ἄθεα μέλη της : Νεοημερολογῖτες – Οἰκουμενιστές καί Σεργιανιστές. Ἀντίθετα, σέ πολλά ἄρθρα πού ἐμφανίστηκαν σέ ἐπίσημες Μητροπολιτικές ἰστοσελίδες, μποροῦμε νά διαβάσουμε γιά σχισματο – αιρετικές Ἐκκλησίες πού θεωροῦνται «ἀδελφές ἐκκλησίες» καί μέλη τους νά γίνωντ αι δεκτά σέ εὐχαριστιακή κοινωνία σάν νά ἦταν γνήσια ὀρθόδοξα μέλη, καί ὄχι σχισματικοί καί αἱρετικοί πού εἶναι ἀνάγκη νά βαπτίζωνται ἀληθινά ἤ νά μυρώνωνται, προκειμένου νά εἰσέλθουν στήν Γνήσια Ἐκκλησία:  "With all our strength let us beware lest we receive Communion from or give it to heretics. 'Give not what is holy to the dogs,' says the Lord. 'Neither cast ye your pearls before swine', lest we become partakers in their dishonour and condemnation" says Saint John Damascene. 

Ἀπώλεια Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς μεταξύ τῶν Φλωρινικῶν.

Ἡ Σύνοδος τοῦ Μιλάνου ἐπίσημα διακηρύσσει τίς καταβολές της ἀπό τήν Φλωρινική κίνησι καί τήν ἱστορική της σχέσι μέ τήν Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς μέσω τῆς «’Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1960 (Ἀκακίου Παππᾶ) καί τοῦ 1962 (Παρθενίου Κυκλάδων, Αὐξεντίου Γαρδικίου καί Χρυσοστόμου Μαγνησίας).

Ἀτυχῶς οἱ Φλωρινικές καταβολές ἔχουν τίς ρίζες τους στήν σχισματοαίρεσι τοῦ Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ἐνός προδότη τῆς Ὁμολογίας Πίστεως τοῦ 1935 καί ἡ ὑποτιθέμενη «Ἀποστολική Διαδοχή» τῶν Φλωρινικῶν ἀπό τήν Ρ.Ο.Ε.Δ. εἶναι καθαρά ἀντικανονική καί ἄκυρος.

Θέλω νά ἀιτολογήσω τίς θέσεις μου ἀναφορικά μέ τήν ἰστορία τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος.

Σύντομα μετά τήν Συνοδική  Ἐγκύκλιο τοῦ 1935 καί τήν ἐπιστροφή του ἀπό τήν Ἐξορία, ὁ Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἄρχισε νά προδίδει τήν προηγουμένη ὀρθόδοξη ὁμολογία του καί νά κηρύσσει τήν «περί δυνάμει καί οὐχί ἐνεργεία» σχίσματος θεωρία του μέ τό αἰτολογικό ὅτι ἡ καινοτομία τοῦ ἡμερολογίου δέν ἔχει καταδικασθεῖ. Μέ αὐτή τήν βλάσφημη καί αἱρετική τοποθέτησι ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἦταν σέ ἀντίθεσι ὄχι μόνον μέ τήν προηγουμένη Ὀμολογία Πίστεώς του, ἀλλά καί μέ τήν Γνησία Ἐκκλησία, τίς Ἱερές Συνόδους καί τούς ἁγίους Πατέρες.

Τό 1937, μετά ἀπό κανονικές κινήσεις καί σύμφωνα μέ τόν ΙΕ΄Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέραὁ Ἅγιος Ἱεράρχης Βρεσθένης Ματθαῖος διέκοψε κοινωνία μετὰ τοῦ Δημητριάδος Γερμανοὺ καὶ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, λόγῳ τοῦ γεγονότος τῆς νέας αὐτῆς αἱρετικῆς ἐκκλησιολογίας καὶ τῆς προδοσίας τῆς γνησίας Ὁμολογίας τοῦ 1935.

Κατὰ τὴν ἑπόμενη δεκαετία ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος προχώρησε τὴν ἀποστασία του ἀκόμη βαθύτερα μέ τό νά θεωρῆ τῇ σχισματο-αἱρετική Νεοημερολογητικὴ Ἐκκλησίᾳ “μητέρα Ἐκκλησία” καὶ νά διακηρύσση ἀνοικτὰ ὅτι δεν πρόκειται να χειροτονήσει νέους Ἐπισκόπους.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος για τὸν ὁποῖο ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης Βρεσθένης Ματθαῖος, ἔχοντας μείνει ὁ μόνος Ἐπίσκοπος στην Ἐκκλησία που ὁμολογοῦσε τὴν γνήσια Ὁμολογία, ἐνεργώντας σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τέλεσε τὸ 1948 τὶς ἰστορικὲς χειροτονίες τοῦ οἱ ὁποῖες μετέδωσαν ΠΛΗΡΗ καὶ ΕΓΚΥΡΗ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ στην Γνήσια Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Καὶ ἐνῶ ὁ ἀγ. Ματθαῖος ἐπίσκοπος Βρεσθένης ἐκράτησε τὴν αὐθεντικὴ καὶ γνήσια Ὁμολογία Πίστεως τοῦ 1935 καὶ ἐνήργησε ὡς ἀληθινὸς Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος προστάτευσε τό γνήσιο Ὀρθόδοξο ποίμνιό του, ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος ἀπεβίωσε τὸ 1955 συνεχίζοντας τὴν ἀντιπατερικὴ καὶ αἱρετικὴ ἐκκλησιολογία τοῦ, ἀφήνοντας χωρὶς διάδοχο (Ἐπίσκοπο) τὴν σχισματικὴ τοῦ ὁμάδα.

Εἶναι ἀπόλυτα σαφές, ὅτι ἡ μόνη γνησία Ὀρθόδοξος Σύνοδος, ἦταν ἐκείνη τῆς ὁποίας προήδρευσε ὁ Ἅγιος Βρεσθένης Ματθαῖος.

Μόνον τὸ 1960, οἱ ἄνευ Ἐπισκόπου Φλωρινικοὶ – ἀφοῦ προηγουμένως προσπάθησαν να ἐνωθοὺν μὲ τὴν “Νεοημερολογητικὴ μητέρα Ἐκκλησία” σὰν μία ἐσωτερικὴ κίνησή που θὰ ἀκολουθοῦσε τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο – ζήτησαν ἀπὸ ἀμφιλεγόμενους Ἐπισκόπους τῆς ΡΟΕΔ να ἀποκτήσουν νέους Ἐπισκόπους μέσῳ τοῦ ἀρχιμ. Ἀκακίου Παππά, ἑνὸς πρώην Ματθαϊκοὺ Ἱερομονάχου, ἀποπεμφθέντος ἐπειδή τό 1945 προσέφερε τά ἄχραντα μυστήρια σέ νεοημερολογίτας. Τελικά ὁ ἀποπεμφθείς ‘Αρχ/της ‘Ακάκιος , ἔλαβε μιά ἀμφιλεγόμενη χειροτονία.

Ἡ χειροτονία του στην Ἀμερικὴ ἔγινε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σικάγου Σεραφεὶμ καὶ τὸν Νεοημερολογίτη Ἐπίσκοπο Ντιτρόιτ Θεόφιλο Ἰονέσκου, Ἀρχιερεῖς τῆς ΡΟΕΔ (ἡ ὁποία, θὰ πρέπει να ὑπενθυμίσουμε, ἐκείνη τὴν περίοδο ἤταν σὲ πλήρη κοινωνία μὲ Οἰκουμενιστικὴ καὶ Νεοημερολ. Ἐκκλησία, ὅπως τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο), μία χειροτονία που τέλεσαν μυστικὰ καὶ ἀντίθετα πρὸς τὴν ἐπίσημη βούληση τῆς Συνόδου τους.

Μία παρόμοια κανονικὴ ἀταξία συνέβη καὶ κατά τις χειροτονίες τοῦ 1962, μὲ τῇ βοήθεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χιλὴς Λεοντίου (Φιλίπποβιτς) τῶν ἑπομένων νέων Ἐπισκόπων. Εἶναι ἀκόμη ἀξιοσημείωτο, ὅτι δέν ἐκδόθηκαν χειροτονητήρια, οἱ χειροτονίες ἁπλῶς ἀνακοινώθηκαν χωρίς καμμιά γραπτή ἀπόδειξι. ‘Επίσης μέ ἕνα ἐπίσημο Συνοδικό ἔγγραφο τῆς Ρ.Ο.Ε.Δ. μέ ἀριθμό 3/50/845 καί ἡμερ. 5/7/1962 φθάνουν νά ἀρνηθοῦν ὅτι ἔλαβε χώραν οἱαδήποτε χειροτονία. ‘Επίσης πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι ἀπὸ τοὺς 6 νέους Ἐπισκόπους που χειροτονήθησαν, οἱ 4 ἤσαν φυγάδες Ματθαϊκοί! (ὁ Ἀκάκιος Παπᾶς ὁ πρεσβύτερος, ὁ Παρθένιος Σκουρλῆς, ὁ Αὐξέντιος Πάτσρας καί ὁ ‘Ακάκιος Παπᾶς ὁ νεώτερος, ἦσαν καθηρημένοι πρώην Ματθαιϊκοί Κληρικοί. 

Ὅπως μπορεῖτε να διαπιστώσετε, αὐτὲς οἱ ψευδοχειροτονίες εἶναι ἄκυρες καὶ πλήρως ἀντικανονικές. Τὴν περίοδο ἐκείνη ὑπῆρχε ἤδη μία γνησίως Ὀρθόδοξη Ἱεραρχία στην Ἑλλάδα, αὐτή που εἶχε προέλθει ἀπό τις εὐλογημένες χειροτονίες τοῦ 1948 ὑπὸ τοῦ Ὁμολογητοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. Ἂν οἱ Φλωρινικοὶ ἤθελαν πραγματικὰ μία κανονικὴ Ἱεραρχία, ἀντί νά συνεχίσουν τήν ἀντικανονική σχισματοαιρετική παράταξί τους, δέν εἶχαν παρὰ να ἐνωθοὺν μὲ τὴν ἀπὸ Ματθαίου Σύνοδο.

Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος για τὸν ὁποῖο μποροῦμε να θεωρήσουμε ὅτι οἱ καταβολὲς τῆς Συνόδου τοῦ Μιλάνου στεροῦνται γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς.

Κανονικὲς παραβιάσεις στην ἀποδοχὴ προσηλύτων ἀπὸ τὴν αἵρεση.

«ἐάν μή τις γεννηθῆ εξ’ ὕδατος καί Πνεύματος,

οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 3,5)

Ἀντίθετα πρὸς τὰ διαλαμβανόμενα στον Ὄρο τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 1755, τοῦ Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τῇ διδασκαλίᾳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, στην Σύνοδο τοῦ Μιλάνου πολλοὶ Δυτικοὶ “προσήλυτοι” ἔγιναν δεκτοὶ χωρὶς να βαπτιστοὺν ἢ ἀκόμη κα να μυρωθοὺν (46ος Ἀποστολικὸς Κανόνας, 1ος Κανόνας τῆς Συνόδου τῆς Καρθαγένης, 84ος Κανόνας τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, κατηχήσεις ἀγ. Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, 50ός Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Κανόνας Μεγ. Βασιλείου).

Ὅταν προσχώρησα στῇ Σύνοδο σας κουρασμένος ἀπό τίς πλάνες καί ἀντιφατικότητες τῶν πολλῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρασυναγωγῶν πίστευσα πραγματικὰ ὅτι βρήκα μία ἔγκυρη καὶ ὁμολογιακῶς ὀρθοφρονοῦσα Ἱεραρχία, ἡ ὁποία τοὺς Κανόνες καί τις Παραδόσεις τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ πίστεψα ἰδιαιτέρως βλέποντάς τις ἰστοσελίδες πολλῶν μελῶν τῆς Συνόδου τοῦ Μιλάνου στην Ἀμερική, οἱ ὁποῖοι φαίνεται να κρατοῦν μία αὐστηρὴ Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία (λ.χ. π. Ματθαίου Raphael Johusai καὶ Ἀναγνώστου Ἰωσὴφ Suaiden).

Ἀτυχῶς, ἡ ἀπουσία μίας ἐπίσημης Συνοδικὴς Ὁμολογίας σχετικὰ μὲ τὴν Ἐκκλησιολογία τῆς Συνόδου τοῦ Μιλάνου, ἐπιτρέπει στον ὁποιοδήποτε να ὁμολογεῖ ὅ,τι θέλει, ἀλλὰ ἡ ἐπίσημη Συνοδικὴ πρακτικὴ εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν πρακτική κάθε ἄλλης “Ἐκκλησίας” τῆς παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας, παρουσιάζει – δηλαδὴ – ὄλες τις κανονικὲς παραβάσεις καὶ προδοσίες τῆς Ἁγίας Παραδόσεώς που ἐπεσήμανα προηγουμένως.

Αὐτοὺς τοὺς μῆνες εἴχα τὴν εὐκαιρία, κατὰ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, να διαφωτίσω τὴν προηγούμενη ἐσφαλμένη ἐπίγνωση περὶ τῆς πραγματικῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Ὁμολογίας Πίστεως τοῦ Ἁγίου Ὁμολογητοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καὶ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ ὁποία ἕλκει τὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ διὰ τῶν εὐλογημένων χειροτονιῶν τοῦ, τοῦ 1948. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, τὴν ὁποία οἱ Φλωρινικοὶ καὶ ἡ αἱρετικὴ παγκόσμια Ὀρθοδοξία για τόσο πολλὰ χρόνα εἶχαν νοθεύσει καί κρατήσει στό σκοτάδι, τώρα λάμπει μέσῳ τῶν προσπαθειῶν μελῶν Αὐτῆς (τῆς Γνήσιας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος), τὰ ὁποῖα ἔχουν κάνει προσβάσιμα πολλὰ ἔγγραφα καὶ σὲ ἄλλες γλῶσσες ἐκτὸς τῆς Ἑλληνικῆς.

Αὐτὴ ἡ τελευταία περίοδος (τῆς σιωπῆς, τῆς προσευχῆς καὶ τῆς περισυλλογής) ἤταν πολὺ χρήσιμη για μένα σὰν Ἱερέα καὶ Ὀρθόδοξο Χριστιανό που θέλει να ὑπηρετήσει τὸν Θεὸ στην γνησιότητα τῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως, να πάρω τὴν ἀπόφαση διακοπῆς κοινωνίας μαζὶ σᾶς, σύμφωνα μὲ τὸν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτο-Δευτέρας Συνόδου, για τοὺς κανονικοὺς λόγους που ἔγραψα προηγουμένως.

Κάθε τί που ἔχω πει, δεν πρέπει να θεωρηθεὶ σὰν ἀπουσία ἀγάπης, ἀλλὰ σὰν ἀγάπη για τὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία εἶναι Αὐτὸς ὁ Χριστός, διότι ἡ ἀπονέκρωσις καὶ τύφλωσις τῆς αἱρέσεως καὶ τοῦ σχίσματος εἶναι (κατὰ τῇ διδασκαλίᾳ τῶν Ἁγίων Πατέρων) χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς μποροῦμε να θεραπευθοῦμε, πῶς μποροῦμε νά φωτισθοῦμε καί νά ἑνωθοῦμε μέ τὸν Θεὸ διὰ τῆς θεώσεως, ἐὰν ἔχουμε ἀπόκοψει τούς ἑαυτοὺς μας ἀπό τήν Χάιν Του ὄντας σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση ποῦ εἶναι τὸ σκότος τοῦ διαβόλου;

"It is incumbent upon everyone to observe the letter of all that is common to all, and, above all, the points touching the Faith, where to deviate a little is to commit a sin unto death" clearly teaches St.Photius the Great. Μὲ τὴν προσευχητικὴ ἐλπίδα τῆς ἐπιστροφῆς σᾶς καὶ τῆς Συνόδου τοῦ Μιλάνου σὲ μία γνήσια Ὁμολογία τῆς Πίστεως, μέσῳ τῆς χαριτοφόρου ἑνώσεως μὲ τὴν Γνήσια Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἐπιθυμῶ να κλείσω αὐτὴ τὴν ἐπιστολὴ μὲ τοὺς λόγους τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς μας Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «I write these things not wishing to cause distress to the heretics or to rejoice in their ill­treatment--God forbid; but, rather, rejoicing and being gladdened at their return. For what is more pleasing to the Faithful than to see the scattered children of God gathered again as one? Neither do I exhort you to place harshness above the love of men. May I not be so mad! I beseech you to do and to carry out good to all men with care and assiduity, becoming all things to all men, as the need of each is shown to you; I want and pray you to be wholly harsh and implacable with the heretics only in regard to cooperating with them or in any way whatever supporting their deranged belief. For I reckon it hatred towards man and a departure from Divine love to lend support to error, so that those previously seized by it might be even more greatly corrupted." 

Ἐν Χριστῷ

π. Λουκᾶς Michelliy