Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Πλούσια η ανθρώπινη ιστορία από μεγάλες δίκες που στιγμάτισαν και επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την εποχή τους. Ποιος δε θυμάται, από τα σχολικά του χρόνια, τη δίκη του Σωκράτη, ή στη νεότερη ελληνική ιστορία τη «δίκη των έξι», που δίκασε τους υπεύθυνους για τις συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής. Επίσης ακόμα πιο πρόσφατη η «δίκη της Νυρεμβέργης», που αφορούσε στην εκδίκαση εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Η σπουδαιότερη όμως δίκη όλων των εποχών είναι αυτή του Υιού Του Θεού, που η ετυμηγορία της και οι συνέπειες της, είχαν προφητευτεί αιώνες πριν «…δεν έπρεπε να πάθη ταύτα ο Χριστός και να εισέλθη εις την δόξαν αυτού; Και αρχίσας από Μωϋσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς». (Λουκ. 24:26-27).
Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν και εμείς μέσα από τις ‘Άγιες γραφές τη πορεία αυτής της δίκης, από τη σύλληψη του Ιησού, μέχρι την απόφαση της θανατώσεως Του.

Η ΣΥΛΛΗΨΗ

Οι μαθητές κοιμούνται, η ώρα του σκότους πλησιάζει. «Και έρχεται την τρίτην φοράν και λέγει προς αυτούς· Κοιμάσθε το λοιπόν και αναπαύεσθε. Αρκεί· ήλθεν η ώρα· ιδού, παραδίδεται ο Υιός του άνθρωπου εις τας χείρας των αμαρτωλών». (Μαρκ. 14:41).
Με μαχαίρια, ξύλα, φανούς και λαμπάδες, ο όχλος, οι αρχιερείς και οι γραμματείς πλησιάζουν τον Ιησού. «Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτούς· Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων να με συλλάβητε» (Μαρκ. 14:48). Ο Ιούδας πρωτοστατεί και με ένα φίλημα παραδίδει αυτόν. Το ένταλμα σύλληψής Του είχε ήδη δοθεί. Ο ίδιος το ήξερε και θα πει: «αύτη είναι η ώρα σας και η εξουσία του σκότους» (Λουκ.22:53).

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Στην εποχή του Χριστού ίσχυαν δύο δίκαια το Ρωμαϊκό και το Εβραϊκό. Το Ρωμαϊκό έμοιαζε πολύ με το σημερινό Ευρωπαϊκό, ενώ το Εβραϊκό ήταν θεοκρατικό και στηριζόταν στον Μωσαϊκό Νόμο.

Το μεγάλο Ιουδαϊκό συνέδριο (Σανχεντρίν), συγκροτούνταν από τον πρόεδρο που έφερε τον τίτλο του μεγάλου Αρχιερέα, που εκείνη την χρονική περίοδο ήταν ο Καϊάφας, (Ματθαίος26:57). Δίπλα του είχε δυο αντιπροέδρους και άλλα εξήντα επτά (67) μέλη, σύνολο εβδομήντα (70). Συνεδρίαζε καθημερινά, εκτός των καθιερωμένων εορτών και Σαββάτων, ενώ οι δίκες διεξάγονταν μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το ημικυκλικό σχήμα της αίθουσας επέτρεπε στα μέλη του να βλέπει ο ένας τον άλλον.

Ο Κατηγορούμενος στέκετε όρθιος. «Οι δε αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού, διά να θανατώσωσιν αυτόν, και δεν εύρον· και πολλών ψευδομαρτύρων προσελθόντων, δεν εύρον. (Ματθαίος,26:60).

Ύστερα, όμως δύο ψευδομάρτυρες θα πουν: «Ούτος είπε, Δύναμαι να χαλάσω τον ναόν του Θεού και διά τριών ημερών να οικοδομήσω αυτόν.» (Ματθαίος,26:61).
Σιωπή… ο Ιησούς δεν απαντά. Ο Καϊάφας επιμένει: «Σε ορκίζω εις τον Θεόν τον ζώντα να είπης προς ημάς αν συ ήσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού» (Ματθαίος,26:63).
Τελικά η απάντηση έρχεται: «Συ είπας». Αυτό ήταν! «ο Αρχιερέας διασχίζει τα ιμάτια του», «βλασφημία!», «ένοχος θανάτου είναι, αποκρίνεται το συνέδριο».
«Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εγρόνθισαν αυτόν, άλλοι δε ερράπισαν, λέγοντες· Προφήτευσον εις ημάς, Χριστέ, τις είναι όστις σε εκτύπησεν;» (Ματθαίος,26:67,68).

ΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ

«Τότε εσηκώθη άπαν το πλήθος αυτών και έφεραν αυτόν προς τον Πιλάτον. Και ήρχισαν να κατηγορώσιν αυτόν, λέγοντες· Τούτον εύρομεν διαστρέφοντα το έθνος και εμποδίζοντα το να δίδωσι φόρους εις τον Καίσαρα, λέγοντα εαυτόν ότι είναι Χριστός».(Λουκάς 23:1,2)

Κατηγορία πρώτη: Ο Ιησούς θεωρείται υπαίτιος της διαστροφής του έθνους
Κατηγορία δεύτερη: Αποτρέπει το λαό από το να αποδίδει φόρους στο Καίσαρα.
Κατηγορία τρίτη: Αυτοαποκαλείται Βασιλιάς των Ιουδαίων
Κατηγορία τέταρτη: Ταράττει το λαό με τη διδαχή Του. (Λουκάς 23:4)
Πιλάτος: «Δεν ακούεις πόσα σου καταμαρτυρούσι;»
Ιησούς: «Και δεν απεκρίθη προς αυτόν ουδέ προς ένα λόγον»
Πιλάτος: «ο ηγεμών εθαύμαζε πολύ.» (Ματθ. 27:13,14).

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ

«και μαθών (ο Πιλάτος) ότι είναι εκ της επικρατείας του Ηρώδου, έπεμψεν αυτόν προς τον Ηρώδην» (Λουκάς 23:7)
Ο Ιησούς βρίσκεται μπροστά σ’ αυτόν που είχε αποκεφαλίσει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Ο Ηρώδης από καιρό ήθελε να Τον γνωρίσει μιας και είχε ακούσει πολλά γι’ Αυτόν. Η κρυφή του ελπίδα ήταν να Τον δει να κάνει κάποιο θαύμα. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε. Ο Ιησούς παρέμεινε σιωπηλός. «Ηρώτα δε αυτόν με λόγους πολλούς·πλην αυτός δεν απεκρίθη προς αυτόν ουδέν.» (Λουκ. 23:9)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ

«Αφού δε ο Ηρώδης μετά των στρατευμάτων αυτού εξουθένησεν αυτόν και ενέπαιξεν, ενέδυσεν αυτόν λαμπρόν ιμάτιον και έπεμψεν αυτόν πάλιν προς τον Πιλάτον». (Λουκάς 23:11)

Ο Πιλάτος κάνει προσπάθεια να απαλλαγεί από την «Υπόθεση Ιησούς».
«…εγώ ενώπιόν σας ανακρίνας δεν εύρον εν τω ανθρώπω τούτω ουδέν έγκλημα εξ όσων κατηγορείτε κατ' αυτού, αλλ' ουδέ ο Ηρώδης, διότι σας έπεμψα προς αυτόν· και ιδού, ουδέν άξιον θανάτου είναι πεπραγμένον υπ' αυτού. Αφού λοιπόν παιδεύσω αυτόν, θέλω απολύσει». (Λουκ. 23:15-16). Η αγωνία του μεγάλη ύστερα και από τους φοβερούς εφιάλτες που είχε η γυναίκα του, «Άπεχε του δικαίου εκείνου· διότι πολλά έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν.» (Ματθ. 27:19).

Τελικά υποκύπτει…

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ

«Οι δε εφώναζον, λέγοντες, Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23:21).

«Ο Πιλάτος λοιπόν, θέλων να κάμη εις τον όχλον το αρεστόν, απέλυσεν εις αυτούς τον Βαραββάν και παρέδωκε τον Ιησούν, αφού εμαστίγωσεν αυτόν, διά να σταυρωθή». (Μαρκ.15:15).

Η μεγαλύτερη καταδικαστική απόφαση όλων των εποχών είχε εκτελεσθεί. Ο Ιησούς δικάστηκε για λογαριασμό όλης της αμαρτωλής ανθρωπότητας. Ο δίκαιος υπέρ των αδίκων… παρέδωσε τον εαυτό του για μας, προσφορά και θυσία εις τον Θεόν…

Ο προφήτης Ησαΐας 600 χρόνια πριν τη γέννηση του, θα γράψει: «Αυτός, όμως, τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας· ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας· η τιμωρία, που έφερε τη δική μας ειρήνη, ήταν επάνω σ' αυτόν· και διαμέσου των πληγών του γιατρευτήκαμε εμείς» (Ησαΐας 53:5)