ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ
Ο χρήστης Margarita Louka κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Margarita Louka
Πάσχα
του Κυρίου, Πάσχα, και πάλι θα πω Πάσχα, προς τιμή της Αγίας Τριάδας.
Αυτή είναι η γιορτή των γιορτών και το πανηγύρι των πανηγυριών, που
ξεπερνά τόσο πολύ όλες τις άλλες, όχι
μόνο τις ανθρώπινες και από τα κάτω προερχόμενες, αλλά ακόμη και τις
γιορτές του ίδιου του Χριστού και αυτές που τελούνται προς τιμήν Του,
όσο ξεπερνά ο ήλιος τους αστέρες…» (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος
ΜΕ΄ «Εις το Άγιο Πάσχα»).
«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν ἅγιον, Πάσχα
μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ὁ Λυτρωτής, Πάσχα ἄμωμον,
Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν, Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου
ἀνοίξαν, Πάσχα πάντας Ἁγιάζον πιστούς» (Στιχ. των Αίνων του Πάσχα).
«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται»: Αναδείχτηκε (μας δόθηκε) σήμερα σε όλους εμάς η ιερότητα του Πάσχα. Από το σκοτάδι του θανάτου στο φως της αιώνιας ζωής. Εκείνος επάνω στον Σταυρό εκούσια αποδέχτηκε το μαρτυρικό θάνατό Του και ανέλαβε να σηκώσει την αμαρτία όλου του κόσμου, δηλαδή του καθενός προσωπικά και ξεχωριστά.
«Πάσχα καινόν ἅγιον»: Το καινούριο Πάσχα για τον νέο άνθρωπο, που Εκείνος που χλευάστηκε ως πλάνος, το αγίασε με το πανάσπιλο σώμα Του και το πανάχραντο αίμα Του. Ανακαινίστηκε ο πεπτωκός άνθρωπος και ο ευγνώμων ληστής με την ειλικρινή του μετάνοια αγιαστικά βιάζει τον Παράδεισο. «Ἀμήν λέγω σοί˙ σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ» (Λουκ. ΚΓ΄ 42-43). Η καινούρια Διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου θεσμοθετείται με την θυσία του Κυρίου μας επάνω στον Σταυρό. Το κενόν μνημείο συμβολίζει τον καινούριο άνθρωπο που, με το «μνήσθητί μου, Κύριε» του ληστή, καθαρίζεται από τον ρύπο της αμαρτίας και εγκαινιάζει την Πατερική συγκατάβαση με τη νέκρωση της αμαρτίας για τον μετανοούντα άνθρωπο.
«Πάσχα μυστικόν»: Το γεγονός της Ανάστασης δεν έγινε γνωστό με τυμπανοκρουσίες ή άλλα γεγονότα, αλλά μυστικά, «θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος» (Στιχ. των Αίνων του Πάσχα). Οι Μυροφόρες με την ανδρεία που τις διακατείχε, πληροφορούνται το Αναστάσιμο μήνυμα αντικρίζοντας τον αστράπτοντα Άγγελο, τα εντάφια σπάργανα και την κενότητα του μνημείου. Αυτή η μυστική αποκάλυψη δίδεται στον καθένα που με την ίδια ζέση στην πίστη του αναζητά τον Κύριο στη ζωή του.
«Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ὁ Λυτρωτής»: «Σήμερα χαίρονται τα επίγεια, χαίρονται και τα επουράνια˙ γιατί αν γίνεται χαρά μεγάλη στη γη και στον ουρανό για τη σωτηρία ενός αμαρτωλού, πολλή μεγαλύτερη χαρά γίνεται στον ουρανό για ολόκληρη την οικουμένη που την άρπαξε ο Χριστός από τα χέρια του διαβόλου» (Αγ. Ιωαν. Χρυσοστ. Ομιλία Α΄ Στο Άγιο Πάσχα). Όλος ο ουράνιος κόσμος αγάλλεται και δοξολογεί τον Αναστάντα Κύριο της δόξης. Ο Θωμάς όμως απιστεί, μέχρι τη στιγμή που ο Χριστός του λέγει «Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖρας μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρα σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός» (Ιω. κ΄ 27). Κι εκείνος αναγνωρίζει και αναφωνεί «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. κ΄ 28). Και ο Χριστός λέγει στους μαθητές «Μακάριοι οἱ μή εἰδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. κ΄ 29). Αυτή η μακαριότητα, αυτό το γεγονός της λυτρωτικής παρουσίας, με την οποία ο Χριστός εγκαινιάζει την νέα Διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου, δωρίζει τη λύτρωση στον καθένα που χωρίς να τον δει, χωρίς να τον αγγίξει, χωρίς να τον ακούσει, θα αναφωνήσει «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Αυτή είναι η λύτρωση για τον κάθε άνθρωπο.
«Πάσχα ἄμωμον»: «Ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Ησ. 53:9). Ο αναμάρτητος Χριστός υψώνεται επάνω στον Σταυρό και αίρει την αμαρτία του κόσμου. Λυτρώνει τον άνθρωπο από τον φόβο του θανάτου και το βάρος την αμαρτωλότητάς του.
«Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν»: Η μεγαλοσύνη της προσφοράς του Χριστού με τον θάνατό Του λύνει τα δεσμά του Άδη και απελευθερώνει όλους τους εν Άδη κατελθόντες από τον Αδάμ μέχρι τον ευγνώμονα ληστή. Μεγάλο το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τον φόβο στην χαρά, από τη μοναξιά στην συνάντηση με Εκείνον, ο οποίος χαροποιεί, ανασταίνει και ζωοποιεί κάθε πιστό που γίνεται μέτοχος της Αναστάσεώς Του.
«Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοίξαν»: Ο Άδης στένων βοά· «Ποῦ σοῦ, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σοῦ, Ἅδη, το νῖκος;». «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος» (Κατηχ. Λογ. Ιωαν. Χρυσοστομ.). Με την Ανάστασή Του ο Χριστός δεν αφήνει κανένα νεκρό σε μνήμα, γιατί «Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Κατηχ. Λογ. Ιωαν. Χρυσοστομ.).
«Πάσχα πάντας Ἁγιάζον πιστούς»: Το προσκλητήριο της Ανάστασης δίδεται προς όλους, έχει καθολικότητα και άπειρο βάθος. Όμως το καινούριο Πάσχα χαριτώνει και αγιάζει μόνο τους πιστούς που με το φως του κενού μνημείου μετανοούν, λυτρώνονται, φωταγωγούνται και ζουν την αιώνια μακαριότητα από αυτήν την ζωή, η οποία δια των Θείων Μυστηρίων μυσταγωγεί τον Κύριο της Δόξης στη ζωή τους. Όποιος δεν ζει με πίστη αυτή τη μεγάλη δωρεά που ο ίδιος ο Θεός χαρίζει στον κάθε άνθρωπο, βυθίζεται στο σκοτάδι της μοναξιάς, της απελπισίας και της απώλειας.
Είθε, αδελφοί μου, όλοι μας να βιώσουμε με βεβαιότητα, με πίστη και με αγάπη την Ανάσταση του Χριστού ως ζωοποιό γεγονός της πνευματικής μας ζωής. Να βιώσουμε το αποστολικό χρίσμα, που με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος φέρουμε και να επιτελέσουμε την εντολή της αγάπης του Θεού προς τον κόσμο. Η μαρτυρία μας δεν συντελείται σήμερα με ξίφος και με τροχό, αλλά με την παρρησία, με τη δύναμη της ψυχής, με την θυσιαστική πράξη, αλλά και το πνευματικό βίωμα, που ο καθένας προσπαθεί για τον εαυτό του και την κοινωνία.
Μετά την Ανάστασή Του ο Κύριος δώρισε την ειρήνη και τη χαρά στους μαθητές Του, τους προέτρεψε να ελπίζουν και τους έδωσε την βεβαιότητα της παρουσίας Του σε κάθε ημέρα της ζωής τους. Κι αυτό τους χαροποίησε και τους ενδυνάμωσε. Επομένως, ας κρατήσουμε την ειρήνη, το θάρρος, την ελπίδα και τη χαρά του φωτός της Αναστάσεως στη ζωή μας. Ας πορευθούμε κι εμείς ως γνήσιοι μαθητές Του.
«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται»: Αναδείχτηκε (μας δόθηκε) σήμερα σε όλους εμάς η ιερότητα του Πάσχα. Από το σκοτάδι του θανάτου στο φως της αιώνιας ζωής. Εκείνος επάνω στον Σταυρό εκούσια αποδέχτηκε το μαρτυρικό θάνατό Του και ανέλαβε να σηκώσει την αμαρτία όλου του κόσμου, δηλαδή του καθενός προσωπικά και ξεχωριστά.
«Πάσχα καινόν ἅγιον»: Το καινούριο Πάσχα για τον νέο άνθρωπο, που Εκείνος που χλευάστηκε ως πλάνος, το αγίασε με το πανάσπιλο σώμα Του και το πανάχραντο αίμα Του. Ανακαινίστηκε ο πεπτωκός άνθρωπος και ο ευγνώμων ληστής με την ειλικρινή του μετάνοια αγιαστικά βιάζει τον Παράδεισο. «Ἀμήν λέγω σοί˙ σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ» (Λουκ. ΚΓ΄ 42-43). Η καινούρια Διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου θεσμοθετείται με την θυσία του Κυρίου μας επάνω στον Σταυρό. Το κενόν μνημείο συμβολίζει τον καινούριο άνθρωπο που, με το «μνήσθητί μου, Κύριε» του ληστή, καθαρίζεται από τον ρύπο της αμαρτίας και εγκαινιάζει την Πατερική συγκατάβαση με τη νέκρωση της αμαρτίας για τον μετανοούντα άνθρωπο.
«Πάσχα μυστικόν»: Το γεγονός της Ανάστασης δεν έγινε γνωστό με τυμπανοκρουσίες ή άλλα γεγονότα, αλλά μυστικά, «θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος» (Στιχ. των Αίνων του Πάσχα). Οι Μυροφόρες με την ανδρεία που τις διακατείχε, πληροφορούνται το Αναστάσιμο μήνυμα αντικρίζοντας τον αστράπτοντα Άγγελο, τα εντάφια σπάργανα και την κενότητα του μνημείου. Αυτή η μυστική αποκάλυψη δίδεται στον καθένα που με την ίδια ζέση στην πίστη του αναζητά τον Κύριο στη ζωή του.
«Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ὁ Λυτρωτής»: «Σήμερα χαίρονται τα επίγεια, χαίρονται και τα επουράνια˙ γιατί αν γίνεται χαρά μεγάλη στη γη και στον ουρανό για τη σωτηρία ενός αμαρτωλού, πολλή μεγαλύτερη χαρά γίνεται στον ουρανό για ολόκληρη την οικουμένη που την άρπαξε ο Χριστός από τα χέρια του διαβόλου» (Αγ. Ιωαν. Χρυσοστ. Ομιλία Α΄ Στο Άγιο Πάσχα). Όλος ο ουράνιος κόσμος αγάλλεται και δοξολογεί τον Αναστάντα Κύριο της δόξης. Ο Θωμάς όμως απιστεί, μέχρι τη στιγμή που ο Χριστός του λέγει «Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖρας μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρα σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός» (Ιω. κ΄ 27). Κι εκείνος αναγνωρίζει και αναφωνεί «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιω. κ΄ 28). Και ο Χριστός λέγει στους μαθητές «Μακάριοι οἱ μή εἰδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. κ΄ 29). Αυτή η μακαριότητα, αυτό το γεγονός της λυτρωτικής παρουσίας, με την οποία ο Χριστός εγκαινιάζει την νέα Διαθήκη μεταξύ Θεού και ανθρώπου, δωρίζει τη λύτρωση στον καθένα που χωρίς να τον δει, χωρίς να τον αγγίξει, χωρίς να τον ακούσει, θα αναφωνήσει «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Αυτή είναι η λύτρωση για τον κάθε άνθρωπο.
«Πάσχα ἄμωμον»: «Ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» (Ησ. 53:9). Ο αναμάρτητος Χριστός υψώνεται επάνω στον Σταυρό και αίρει την αμαρτία του κόσμου. Λυτρώνει τον άνθρωπο από τον φόβο του θανάτου και το βάρος την αμαρτωλότητάς του.
«Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν»: Η μεγαλοσύνη της προσφοράς του Χριστού με τον θάνατό Του λύνει τα δεσμά του Άδη και απελευθερώνει όλους τους εν Άδη κατελθόντες από τον Αδάμ μέχρι τον ευγνώμονα ληστή. Μεγάλο το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως, από τον φόβο στην χαρά, από τη μοναξιά στην συνάντηση με Εκείνον, ο οποίος χαροποιεί, ανασταίνει και ζωοποιεί κάθε πιστό που γίνεται μέτοχος της Αναστάσεώς Του.
«Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοίξαν»: Ο Άδης στένων βοά· «Ποῦ σοῦ, θάνατε, τό κέντρον; ποῦ σοῦ, Ἅδη, το νῖκος;». «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος» (Κατηχ. Λογ. Ιωαν. Χρυσοστομ.). Με την Ανάστασή Του ο Χριστός δεν αφήνει κανένα νεκρό σε μνήμα, γιατί «Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Κατηχ. Λογ. Ιωαν. Χρυσοστομ.).
«Πάσχα πάντας Ἁγιάζον πιστούς»: Το προσκλητήριο της Ανάστασης δίδεται προς όλους, έχει καθολικότητα και άπειρο βάθος. Όμως το καινούριο Πάσχα χαριτώνει και αγιάζει μόνο τους πιστούς που με το φως του κενού μνημείου μετανοούν, λυτρώνονται, φωταγωγούνται και ζουν την αιώνια μακαριότητα από αυτήν την ζωή, η οποία δια των Θείων Μυστηρίων μυσταγωγεί τον Κύριο της Δόξης στη ζωή τους. Όποιος δεν ζει με πίστη αυτή τη μεγάλη δωρεά που ο ίδιος ο Θεός χαρίζει στον κάθε άνθρωπο, βυθίζεται στο σκοτάδι της μοναξιάς, της απελπισίας και της απώλειας.
Είθε, αδελφοί μου, όλοι μας να βιώσουμε με βεβαιότητα, με πίστη και με αγάπη την Ανάσταση του Χριστού ως ζωοποιό γεγονός της πνευματικής μας ζωής. Να βιώσουμε το αποστολικό χρίσμα, που με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος φέρουμε και να επιτελέσουμε την εντολή της αγάπης του Θεού προς τον κόσμο. Η μαρτυρία μας δεν συντελείται σήμερα με ξίφος και με τροχό, αλλά με την παρρησία, με τη δύναμη της ψυχής, με την θυσιαστική πράξη, αλλά και το πνευματικό βίωμα, που ο καθένας προσπαθεί για τον εαυτό του και την κοινωνία.
Μετά την Ανάστασή Του ο Κύριος δώρισε την ειρήνη και τη χαρά στους μαθητές Του, τους προέτρεψε να ελπίζουν και τους έδωσε την βεβαιότητα της παρουσίας Του σε κάθε ημέρα της ζωής τους. Κι αυτό τους χαροποίησε και τους ενδυνάμωσε. Επομένως, ας κρατήσουμε την ειρήνη, το θάρρος, την ελπίδα και τη χαρά του φωτός της Αναστάσεως στη ζωή μας. Ας πορευθούμε κι εμείς ως γνήσιοι μαθητές Του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου