ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Όχι στον Ανθρωπισμό - Η ''Φωνή Κυρίου'' φωνή του Πάπα;

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,

εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης

Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Νοέμβριος 2015, αρ.φ. 172)

1. Ο λαός, η πίστη μας, δεν είχαν ανάγκη του Διαφωτισμού

Οι τραπεζικοί κύκλοι της Γερμανίας, μεγάλοι εγκέφαλοι οικονομικοί, έδωσαν στην Άγγελλα Μέρκελ μία μελέτη, για το πόσο θα κερδίσει η Γερμανία οικονομικά από το μεταναστευτικό. Δηλαδή οι εκατό χιλιάδες οικογένειες αρκετά πλούσιων μεταναστών, τι εισόδημα θα φέρουν στη Γερμανία! Έτσι μετρούν τον ανθρωπισμό τους. Ο ανθρωπισμός έτσι μετριέται. Και μας κάνουν μάθημα ανθρωπισμού!

Μην ακούτε τα κηρύγματα του ψευτοανθρωπισμού και του Ουμανισμού, δηλαδή της διαφωτίσεως, του Διαφωτισμού. Του αντίχριστου Διαφωτισμού. Του άθεου Ανθρωπισμού. Για εμάς τους Έλληνες Ορθοδόξους, δεν υπήρξε ποτέ η ανάγκη για Διαφωτισμό. Για εμάς, δεν έχει καμιά αξία η θεωρία του Ανθρωπισμού, του Ουμανισμού και του Διαφωτισμο. Έχω μελετήσει πάρα πολύ βαθιά το θέμα αυτό και εξ ανάγκης, αλλά και εκ πεποιθήσεως, από πραγματικό ενδιαφέρον. Γιατί δεν χρειαστήκαμε ποτέ εμείς οι Ορθόδοξοι διαφωτιστικό κίνημα; Παρόλο που έγινε στη Γαλλία ο Διαφωτισμός και προσπάθησαν διάφοροι να μας τον φέρουν εδώ στην πατρίδα μας και επηρέασαν αρκετά τα πράγματα, τα πολιτικά, τα κοινωνικά και τα θρησκευτικά εδώ στην Ελλάδα, όμως δεν υπήρχε πραγματική ανάγκη. Ο λαός, η πίστη μας, δεν είχαν την ανάγκη του Διαφωτισμού. Διότι εμείς, δεν πιστεύουμε στον ανθρωπισμό, δεν πιστεύουμε στον ουμανισμό, δεν πιστεύουμε στο διαφωτισμό. Πιστεύουμε στον Χριστιανισμό.

2. Οι θυσιαστικές αρχές του Χριστιανισμού

Οι αρχές μας είναι οι ανθρωπιστικές και οι θυσιαστικές του Χριστιανισμού. Αν ήμασταν καλοί Χριστιανοί, δεν θα είχαμε ανάγκη τα κινήματα που προαναφέραμε. Θα θυσιαζόμασταν για τον αδελφό, χωρίς να κοιτάμε το συμφέρον μας. Δεν τα έχουμε ανάγκη, γιατί το παράδειγμά μας είναι Ο Χριστός και οι Άγιοί μας. Κορυφαίο παράδειγμα χριστιανικής συμπεριφοράς αποτελεί μία διήγηση εκ του γεροντικού (φυσικά η κορυφαία πράξη ελέους είναι η αδιανόητη Σταυρική θυσία Του Χριστού για τον άνθρωπο). Τι έλεγε ο Όσιος Αγάθων; «Πραγματική αγάπη ποιά είναι; Να δω έναν λεπρό, που επαιτεί στον δρόμο. Πραγματική αγάπη είναι να πάρω το σώμα του και να δώσω το σώμα μου». Αυτό είναι μία πράξη, δεν είναι θεωρία, είναι μία πράξη, που οι Άγιοι την εφήρμοσαν στη ζωή τους.

Προσωπικά βιώνω τη συμπεριφορά του καλού Σαμαρείτη, ο οποίος είναι ένα μαρτυρικό πρόσωπο, στο πρόσωπο του αγίου γέροντά μου. Ο γέροντάς μου τι δεν έγινε για μένα; Θυσία; Θέατρο; Όπως έλεγαν οι Απόστολοι: «Γίναμε θέατρο τοις ανθρώποις». Φτωχός για μένα, πλούσιος για μένα, τα πάντα έχει γίνει για μένα. Θυσία για μένα! Αυτό χαρακτηρίζει την ποιότητα των σχέσεων των Χριστιανών. Ασχέτως που οι πιο πολλοί δεν εφαρμόζουμε το Ευαγγέλιο, διότι είμαστε άπιστοι. Και επειδή δεν εκτιμούμε το Φως το πραγματικό, θαυμάζουμε όλα τα άλλα. Κινήματα, διδασκαλίες, θεωρίες, που υστερούν κατά πολύ, όπως η μέρα με τη νύχτα. Τόσο πολύ υστερούν.

Αν κανείς γνωρίσει τον Χριστιανισμό το ομολογεί!, Όσοι ήρθαν από τη Δύση και γίνανε Ορθόδοξοι, το ομολογούν! Το πώς βρήκαν το πραγματικό φως! Αυτό το γράφω ως διευκρίνιση, γιατί πολλά ακούγονται αυτές τις ημέρες και γενικότερα. Τα κηρύγματα της απιστίας, με ποικίλους τρόπους εισέρχονται στις ψυχές μας.

3. Η «Φωνή Κυρίου»

Συγχαρητήρια θα δώσω στο «Ιστολόγιο Κατάνυξις» (katanixis.blogspot.gr) για το φοβερό άρθρο, κατά της κίνησης της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τη «Φωνή Κυρίου». Την «Φωνή Κυρίου», όπως γνωρίζετε, την πληρώνουμε εμείς, ο λαός, με τις εισφορές που δίνει ο Ναός.  Καταθέτει κάθε τρίμηνο εισφορές προς τη Μητρόπολη και προς την Ι. Σύνοδο. Εκεί δίνει ένα ποσοστό υπέρ αυτής. Είναι δικιά μας φυλλάδα. Εμείς την πληρώνουμε. Στέλνονται στους Ναούς τα φυλλάδια αυτά και διανέμονται «δωρεάν» στον κάθε πιστό. Ποιός από μας μπαίνοντας στο Ναό δεν παίρνει τη «Φωνή Κυρίου»; Επιτρέπεται λοιπόν αυτή να πλασάρει τον Οικουμενισμό; Να διαφημίζει βιβλίο καρδιναλίου, υποτίθεται πατρολόγου, ηγετικού στελέχους στη δεύτερη βατικάνεια Σύνοδο; Του οποίου οι απόψεις είναι θεμελιώδεις για την βατικάνεια Σύνοδο! Και να κάνει αυτό το προδοτικό έργο, την άτιμη διαφήμιση η «Φωνή Κυρίου», η «Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος»;

Είχα πει και είχα γράψει παλαιότερα, και είχα προκαλέσει, ότι βάζω εμπάργκο, θέτω εμπάργκο στην «Αποστολική Διακονία», διότι τότε, ο Γενικός Διευθυντής της, θεοφιλέστατος επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, αγιογράφος, αγιογράφησε την εικόνα του δήθεν αγίου Φραγκίσκου, την πήγε στο Βατικανό και την δώρισε στον Πάπα. Ο «άγιος» Φραγκίσκος δεν υπάρχει για την Ορθοδοξία μας. Αυτός ο ορθόδοξος επίσκοπος έβαλε φωτοστέφανο σε έναν μη Άγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Είχα πει «εμπάργκο» τότε, «εμπάργκο» ξαναλέω και τώρα, δεύτερο. Από τότε δεν έχω προμηθευτεί από την Αποστολική Διακονία τίποτε. Ούτε προσευχητάρι, ούτε κομποσκοίνι, ούτε βιβλιαράκι, ούτε εικονίτσα. Τίποτε δεν έχω αγοράσει!

Η «Φωνή Κυρίου», εκτός από αυτό, τώρα τελευταία έχει αλλάξει πολύ. Ήδη κάποιοι, πριν από μερικούς μήνες, μου είπαν: «Πάτερ, προσέξτε το τάδε κήρυγμα. Είναι οικουμενιστικό, είναι πανθρησκειακό, έχει κάτι το οποίο διαφέρει από τα ορθόδοξα κηρύγματα, ξεφεύγει». Μην αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν; Εφόσον αυτοί που τα γράφουν αυτά, υποστηρίζουν τις οικουμενιστικές κινήσεις!

4. Η κοινωνία με το άυλο

Να δοξάσουμε Τον Κύριο που έχουμε τέτοια πίστη ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε με το άυλο. Μας δίνεται η δυνατότητα να περάσουμε το φράγμα του ήχου. Μας δίνεται η δυνατότητα. Δεν είναι δύσκολο, αν συγκεντρωθούμε στην προσευχή. Να μπορούμε να κάνουμε αυτό που λέγει συχνά ο Γέροντας Αγάθων, ο καθηγούμενος της Ι. Μ. Κωνσταμονίτου: «τρώγοντας έρχεται η όρεξη και στην Προσευχή, λίγο-λίγο, μέρα με τη μέρα, κάτι παραπάνω, κάτι παραπάνω».

Ο Θεός, επειδή είμαστε σε μία εποχή πανσεξουαλική, άπιστη και ανώμαλη, τη λίγη προσπάθεια που θα καταβάλουμε, με τις δυσκολίες των συνθηκών που υπάρχουν, τις επιβραβεύει. Το «τόσο» το θεωρεί τεράστιο! Και βγάζει η εποχή μας η άπιστη, αγίους και αυτό είναι θαύμα. Γιατί στον καιρό που ζούμε ο διάβολος, είναι πιο ξεμπροστιάρης, ξεμπροστιάζεται ο ίδιος. Σε αυτήν λοιπόν την εποχή του ξεμπροστιάρη, Ο Χριστός δίνει Αγίους στην Εκκλησία Του και μάλιστα πολλούς. Στην εποχή αυτήν της αίρεσης και του Οικουμενισμού, δίνει αγωνιστές παραδοσιακούς για να πολεμούν αυτές τις αιρέσεις και να διαφωτίζουν τον λαό στα θέματα της Πίστεως.

Τελειώνω το παρόν άρθρο με τη θέση ενός αγίου για το σύγχρονο πρόβλημα της ψευτοενότητας των οικουμενιστών:

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος: «Όλοι θέλομε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωσις των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι αυτούς. Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη Του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνωμε ο,τι θέλομε»!