Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ ΠΕΡΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ

Η ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΙΣΙΔΩΡΟ ΤΟΝ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗ 

 Ο Όσιος Ισίδωρος έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για όσα συνέβαιναν στο χώρο της Εκκλησίας. Πόση χαρά γέμιζε κάθε φορά που μάθαινε ότι κάποιος ευλαβής και ενάρετος νέος προσερχόταν στις τάξεις του Ιερού Κλήρου και προσευχόταν να υπηρετήσει τον Κύριο και την Εκκλησία με αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια. Αντίθετα πόνο και λύπη καταλάμβανε την ψυχή του όταν πληροφορούνταν ότι υπήρχαν Κληρικοί χωρίς φόβο Θεού ή χρησιμοποιούσαν την Ιερωσύνη τους... για να περνούν άνετα και γενικά για να καταδυναστεύουν τους Πιστούς που τους εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Εναντίον των επιλησμόνων κληρικών, όλων των βαθμών, έγραψε ελεγκτικές επιστολές και προσπάθησε να τους φέρει σε συναίσθηση. Οι ανάξιοι αρχιερείς και πρεσβύτεροι δέχθηκαν τις δίκαιες επικρίσεις του Αγίου Ισιδώρου. Έγραψε πολλές επιστολές για αναξίους κληρικούς όπως στον Μάρωνα, τον Ζώσιμο, τον Μαρτινιανό, αλλά και σε άλλους Κληρικούς που μόλυναν με την ζωή τους το Ιερό Θυσιαστήριο. Η Ευθύνη του Κληρικού έκανε τον Άγιο να αρνηθεί να γίνει Κληρικός, όταν του το πρότεινε ο Μέγας Αθανάσιος να τον χειροτονήσει και τελικά το δέχτηκε με πολλές πιέσεις. Μεγάλη χαρά αισθανόταν ο άγιος όταν μάθαινε ότι πιστοί και ενάρετοι συνάνθρωποί του στελεχώνουν τις τάξεις του Κλήρου. Αντίθετα πόνο και θλίψη και αγανάκτηση τον κυρίευε, όταν έφταναν στο κελί του ειδήσεις ότι ανάξια και φαύλα πρόσωπα χειροτονούνταν ιερείς. Όπως μέσα στους δώδεκα μαθητές του Κυρίου μας ήταν και αυτός που τον πρόδωσε, ο Ιούδας, έτσι δυστυχώς και στις τάξεις του Κλήρου εισέρχονται πολλές φορές άτομα ακατάλληλα και ανάξια, τα οποία με την ζωή τους σκανδαλίζουν και ψυχραίνουν τους Πιστούς. Επιδρομείς κληρικούς τους ονομάζει ο Ιερός Πατήρ. Σε μία επιστολή γράφει:<<αυτούς όμως που τόλμησαν να ορμήσουν σε αυτήν... πρέπει να τους κατηγορεί κανείς... διότι παραμελώντας την οδό που φέρνει στη λειτουργία και ατιμάζοντας την αγιοτάτη και καθαροτάτη υπομονή, που αποκτήθηκε σε πολύ χρόνο με εναρέτους κόπους και παραβλέποντας και τους θεσμούς και τις άλλες άγιες πράξεις της ενάρετης ζωής, νόμισαν ότι τους επαρκεί η χειροτονία>>. Ποια είναι τα αποτελέσματα, όταν γίνονται κληρικοί ανάξιοι; <<Όταν κάποιος νόθος και ανάξιος εισέλθει με την βία στο αξίωμα της Ιερωσύνης, τότε κυρίως και ο στολισμός του αξιώματος μεταβάλλεται σε απρέπεια. Διότι είναι αφύσικο να γίνονται οι υπήκοοι όμοιοι με τον άρχοντα>>. Μεγάλη η ευθύνη του Επισκόπου που χειροτονεί ανάξιους. Γράφει για κάποιον επίσκοπο: << Αν αγνοώντας ο Ευσέβιος τους χειροτόνησε, θα έχει μέτρια απολογία <<εν αγνοία>>. Αν όμως, όπως λες, γνωρίζοντάς το πάρα πολύ καλά, παρέδωσε το ποίμνιο (για το οποίο ο Χριστός έχυσε το αίμα του) σε λύκους για το αρπάξουν, σε σκυλιά για να ασελγήσουν και σε αλεπούδες για να το αφανίσουν με δόλο, αυτός δεν θα έχει τι να απολογηθεί για τις τόσες αμαρτίες. Κι αυτά τα λέγω, όχι διότι θα είναι ανεύθυνοι εκείνοι και δεν θα κριθούν, αλλά διότι αυτός που παρέχει τα σπέρματα των αμαρτημάτων θα τιμωρηθεί πολύ περισσότερο. Διότι αυτός που δημιουργεί την αιτία γίνεται αίτιος για όλα όσα συμβαίνουν. Η Ιερωσύνη κατά τον όσιο δεν ταιριάζει στον καθένα. Μεγάλο βάρος ρίχνει στους Επισκόπους που χειροτονούν κάποιον χωρίς να εξετάσουν και να ερευνήσουν την ζωή του. Την μεγαλύτερη ευθύνη για την εισαγωγή αναξίων και σκανδαλοποιών ατόμων στην Ιερωσύνη, κατά τον όσιο έχουν οι Επίσκοποι. Αυτοί πριν τρέξουν να βάλουν το χέρι τους στο κεφάλι αυτού που θα χειροτονήσουν, πρέπει να εξετάσουν καλά και να ρωτήσουν πολλούς και να διασταυρώσουν τις πληροφορίες τους για τις αρετές ή τις κακίες που έχει ο υποψήφιος Κληρικός και μετά να τον χειροτονήσουν.