ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 2011
4 σχόλια:
Ανώνυμος7 Οκτωβρίου 2011 - 5:37 μ.μ.ΔΙ' ΟΣΟΥΣ ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ "ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ" ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΣΚΗΤΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ. ΙΔΟΥ ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΕΙΠΕΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΛΟΥΚΑΡΙΣ: «Αν δεν έχωμεν σοφίαν εξωτέραν, έχομεν χάριτι Χριστού σοφίαν εσωτέραν και πνευματικήν, η οποία στολίζει την ορθόδοξόν μας πίστιν και εις τούτο πάντοτε είμεσθεν ανώτεροι από τους Λατίνους, εις τους κόπους, εις τας σκληραγωγίας. Και να σηκώνωμεν τον σταυρόν μας και να χύνωμεν το αίμα μας δια την πίστιν και την αγάπην προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Αν είχε βασιλεύσει ο Τούρκος εις την Φραγκίαν δέκα χρόνους, Χριστιανούς εκεί δεν εύρισκες. Και εις την Ελλάδα τώρα διακοσίους χρόνους ευρίσκεται και κακοπαθούσιν οι άνθρωποι και βασανίζονται δια να στέκουν εις την πίστιν των, και λάμπει η πίστις του Χριστού και το μυστήριον της ευσεβείας και σεις μου λέγετε ότι δεν έχομεν σοφίαν; Την σοφίαν σου δεν εθέλω ομπρός εις τον σταυρόν του Χριστού. Κάλλιον ήτο να έχη τινάς και τα δύο, δεν το αρνούμαι, πλην από τα δύο τον σταυρόν του Χριστού προτιμώ».Απάντηση- Ανώνυμος9 Οκτωβρίου 2011 - 4:41 π.μ.Πράγματι: "Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο θαυμασμό.Απάντηση
Έτσι, ο Θεός, όπως λέγει και ο λαός, δεν θα μας αφήσει, γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν θα Τον έχουμε κι εμείς αφήσει". Καί κάτι αλλο: Μετάνοια καί επιστροφή στόν οικο τοῦ Πατρός μας, τήν ακαινοτόμητο Γνησία Ορθόδοξο Εκκλησία. - Ανώνυμος18 Οκτωβρίου 2011 - 6:05 μ.μ.ΠΕΡΙ «ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΡΟΣΩΠΩΝ»Απάντηση
από τον ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ, Τρίτη, 18 Οκτώβριος 2011 στις 5:59 μ.μ.
ΗΤΟΙ ΠΕΡΙ ΔΙΠΡΟΣΩΠΩΝ
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀντιμετωπίζοντας τούς "ἐξ ἠμισείας ὀρθοδόξους" τῆς ἐποχῆς του, δηλαδή ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ναί μέν ἔκαμναν καλήν Ὀμολογίαν, ἀλλά συνετάσσοντο καί μέ τούς Ὀρθοδόξους καί μέ τούς αἱρετικούς, διά τόν λόγον ὅτι δέν ἤθελαν νά χάσουν τήν φροντίδα καί τήν ἐπιμέλεια τῶν μοναστηριῶν των, τούς ἐχαρακτήριζεν ὡς "ἀμφοτεροπροσώπους", ἤτοι διπροσώπους. «Ἐγώ», λέγει, συγκεκριμένα, «δέν δύναμαι νά ἐπαινέσω αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν μέν τήν ὁμολογία, χωρίς ὅμως νά χάσουν καί τήν φροντίδα καί ἐπιμέλεια τῶν μοναστηριῶν των. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο λοιπόν παρουσιάζονται ὡς διπρόσωποι, δηλαδή νά συντάσσωνται καί μέ ἐμᾶς καί μέ τούς εἰκονομάχους. Μαζί μας παρουσιάζονται ὡς πρός τήν ὁμολογία καί μέ τούς εἰκονομάχους ὡς πρός τήν κατοχή τῶν μοναστηριῶν των… Αὐτό δέ, ὅπως φαίνεται, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἐξευτελίση τήν ὁμολογία, νά ὑποτιμήση τόν διωγμό καί νά μολύνη διά τῆς κοινωνίας μέ τήν αἵρεσι ἅπαντας». («Ἐγώ δέ οὐδέ ἐκείνους ἐπαινεῖν ἔχω, οἵ τήν μέν ὁμολογίαν διεσώσαντο, τῶν δέ οἰκείων μοναστηρίων φροντίζειν οὐκ ἀπέσχοντο, καί εἰσί πως ἀμφοτεροπρόσωποι, καί μεθ' ἡμῶν καί μετά τῶν ἑτεροδόξων», Ἁγ. Θεόδ. Στουδίτου, Μικρά Κατήχησις 92). Ερωτῶ, δέν ειναι παρόμοιο αὐτό πού ἐγένετο τότε, μέ αὐτό πού γίνεται σήμερα; Τό ἴδιο πράγμα δέν κάνουν σήμερα οἱ νεοημερολογίτες καί οἱ «παλαιοημερολογίτες» ἀντιοικουμενιστικές; 'Από τήν μία κάμνουν Ὁμολογία κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀπό τήν ἄλλη φοβοῦνται νά μή χάσουν τίς θέσεις των, τόν μισθό των, τά μοναστήριά των, τήν ἀναγνώρισί των ἀπό τό Κράτος, ἤ φοβοῦνται νά μή διωχθοῦν ἀπό τούς σημερινούς ἀντιχρίστους. Καί γι αὐτό τόν λόγο δέν μποροῦν νά σκεφθοῦν σέ καμμιά περίπτωση, ἤ μᾶλλον καί καταδικάζουν κάθε ἐνδεχόμενο ἐπιστροφῆς ἐκείνων πού ἀνησυχοῦν καί ἀναζητοῦν τήν γνησίαν Ὀμολογίαν, εἰς τήν ἀκαινοτόμητον καί πρεσβυγενῆ γνησίαν Ὀρθόδοξον τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, τήν Μητέρα τῶν αληθῶς Ὀρθοδόξων, ἐκ τῆς Ὁποίας ἀπεσχίσθησαν διά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τό 1920 – 1924, καί τῆς Ὁποίας τά γνήσια τέκνα οἱ ἴδιοι μωρανθέντες χαρακτηρίζουν καί ὡς σχισματικούς, καί ὡς αἱρετικούς, ἀκόμη καί ὡς "χρονολάτρας" καί "ειδωλολάτρας". Προσωπικά ἐκφράζω τήν διάπυρον εὐχήν νά μήν ἀργήσει ἐκείνη ἡ ἡμέρα, πού ὁ Ἑλληνικός λαός θά καταλάβη σέ τί κυκεῶνα αἱρέσεων τόν ἔρριψαν ἀπό τό 1920 - 1924 καί μέχρι σήμερα, ἤτοι πόσω τόν ἀπεμάκρυναν ἀπό τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, νά συνειδητοποιήση πού ἔφθασε καί γιατρί ἔφθασε μέχρι τήν σημερινή ὁλοκληρωτική κρίση, καί νά πάρη τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν πατρικόν οἶκον ... . Τό εὐχόμεθα καί ἀγωνιῶμεν δι’ αυτό καί τό θεωροῦμε πρώτιστο καθῆκόν μας καί ὑποχρέωσίν μας νά ἀγωνιζώμεθα ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί διά τήν ἐπιστροφήν ὅλων εἰς Αὐτήν, διότι «εἶναι βεβαιωμένον πώς ὅταν χάνουμε τήν Ὀρθοδοξία (βλέπετε τήν πρό τῆς ἀλώσεως τῆς Κων/λεως ἐποχήν) χάνουμε καί τήν ἐλευθερία". (‘Επίσκοπος Κήρυκος, Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς ‘Ακαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος). - Ανώνυμος19 Οκτωβρίου 2011 - 3:23 μ.μ.ΘΕΜΑ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΔΝΣΙΣ: ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ – ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ Τ.Κ.19400
Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057
Α.Π. Ε/49 Ἐν Κορωπίω Μάρτιος 2008 (Ε.Η.)
Πρός
ἐπερωτῶντα διατί ἡ τόση παραφροσύνη
εἰς τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα
Ἀγαπητέ μου, χαῖρε ἐν Κυρίω.
Μέ ἐρωτᾶτε, διατί τόσαι διαιρέσεις καί σκάνδαλα εἰς ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους. Διατί τόση ἀσέβεια ἀκόμη καί εἰς σεμνυνομένους μέ τό ὄνομα τοῦ γνησίου Ὀρθοδόξου. Διατί τόση παραφροσύνη καί τόση ἀναίδεια ἀκόμη καί εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους.
Πολύ δικαιολογημένη εἶναι ἡ ἀπορία, διότι πράγματι, ἐάν ἀντικρύσωμεν μετά προσοχῆς τήν «κατάντια» τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων γενικώτερον, ἀλλά καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, θά φρίξωμεν.
Εἶναι πολύ χαρακτηριστικός ὁ Μέγας Βασίλειος διά τούς Κληρικούς τῆς ἐποχῆς του, τά ὁποῖα ἰσχύουν καί διά τούς σημερινούς Κληρικούς: «Ὁ Ἰούδας πού προτίμησε νά πεθάνη στήν ἀγχόνη παρά νά ζεῖ στήν ντροπή, ἀποδείχθηκε προτιμότερος ἀπ’ αὐτούς (τούς Ἱερωμένους) πού στίς μέρες μας στέκουν χωρίς ντροπή ἀπέναντι στήν γενική κατακραυγή καί σχετίζονται ἀναίσχυντα μέ τά αἰσχρά. Μονάχα μή ἐξαπατηθεῖτε ἀπό τίς ψευδολογίες τους ὅταν διακηρύττουν ὀρθότητα πίστεως. Τέτοιοι ἄνθρωποι εἶναι Χριστέμποροι, καί ὄχι Χριστιανοί, καθόσον πάντα προτιμοῦν ἐκεῖνο πού τούς βολεύει στόν παρόντα βίο ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐγγελίου» (Μέγας Βασίλειος ‘Επιστολή ΣΜ, Νικοπολίταις Πρεσβυτέροις, 2-3 PG 897 Α)
Καί ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διά τήν ἐποχήν του διεκτραγωδεῖ τήν «κατάντια» τῶν τότε Κληρικῶν διά τῶν ἐξῆς: «Ὦ τῆς πωρώσεως! ὦ τῆς θεομαχίας! Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιορίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι, ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C).
Καί ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς παραφροσύνης, τῆς ἀσεβείας καί τῆς θεομαμαχίας, ποία εἶναι; Μᾶς δίδει τήν ἀπάντησιν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης. «Ἡ ἐν ὀλίγω τῆς ἀληθείας παρατροπή τῆ ασεβεία την πάροδον δέδωκε». (Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, Ρ.G. 44,1249). Δηλαδή, ἐάν ξεφύγωμεν ἔστω καί κατ’ ὀλίγον ἀπό τήν ἀλήθεια, ἔρχεται σάν συνέπεια ἡ ἀσέβεια. Καί αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερον, καί μάλιστα εἰς πολύ μεγαλύτερον βαθμόν. Διότι, ἄν ἡ ὀλίγη παρατροπή (ἐκτροπή) ἀπό τήν ἀλήθεια δίνει τήν εὐκαιαρία νά ἐκδηλωθῆ ἡ ἀσέβεια, πόσην ἀσέβειαν, πόσην παραφροσύνην πόσην θεομαχίαν φέρνει ἡ παντελής ἀθέτησις τῆς ἀληθείας. Διά τοῦτο ἀς προσέξωμεν, διότι οἱ καιροί χαλεποί. Καί ἀς μελετῶμεν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ διά νά γνωρίζωμεν τήν ἀλήθειαν. Καί ἡ γνῶσις τῆς ἀληθείας θά μᾶς κρατήση ἐλευθέρους ἀπό τό κακόν, προσηλωμένους εἰς τό ἀγαθόν. «Γνώσεσθε, λοιπόν τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώση ὑμᾶς».
Μετ’ εὐχῶν
+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικης
(τῆς ακαινοτομήτου Γνησίας Ορθοδόξου ¨Εκκλησίας)
Κήρυκος
