ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ

«ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»

Περιοδική ‘Ορθόδοξος ‘Εποικοδομητική Ἔκδοσις

τῆς Ἰερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Ἐκδότης: Ἐπίσκοπος Κήρυκος Στρογγύλη 194.00, Τ.Θ. 54. Κορωπί ‘Αττικῆς

ΤΗΛ. 210.6020176, 210.6021467.

Α.Π.  15                    ‘Εν τῶ Ἐπισκοπειω Ἁγίας Αἰκατερίνης – Τιμίου Σταυροῦ τῆ  16/29. 3.2006

ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ

Μελετώντας κάποια κείμενα περί ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος, εὗρον καί ἀντέγραψα δύο πολύ σημαντικά, τό ἕν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τό ἕτερον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τά ὁποῖα παραθέτω καί ἐν πρωτοτύπῳ καί ἐν μεταφράσει, διά νά χρησιμοποιηθοῦν, ὅπου δεῖ:

Περί Ἐκκλησιαστικῆς Εἰρήνης

 «Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης οὐδέν ὑψηλότερον!  δι’ ἥν νόμος καί προφῆται, δι’ ἥν Θεός ἄνθρωπος γέγονε, τοῦτο δέ τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστον ὄντως μυστήριον΄ ἥν ἦλθε Χριστός εὐαγγελίσασθαι, ἥν αὐτός Χριστός τοῖς οἰκείοις μαθηταῖς πρό τοῦ πάθους καί μετά τήν ἐκ τοῦ πάθους ἀνάστασιν ἐδωρήσατο΄ ἥν καί εἰς οὐρανούς ἀνιών μετά τῆς σαρκός αὐτοῦ, ὅθεν κατεληλύθει ἄσαρκος, ὡς κλῆρον τοῖς ‘Αποστόλοις καί δι’ αὐτῶν τῆ Ἐκκλησία κατέλιπεν. Εἰρήνη δέ ἐστίν ἡ ἐν τῶ ἀγαθῶ συμφωνία΄ τό γάρ κακῶς συμφωνοῦν, στασιάζειν μᾶλλον ἤ εἰρηνεύειν λεχθήσεται»

Καί ἐν μεταφράσει:

«Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης τίποτα ὑψηλότερο!  Γι’ αὐτήν ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες, γι’ αὐτήν ὁ Θεός ἄνθρωπος ἔγινε, αὐτό λοιπόν τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστο πράγματι μυστήριο.  Αὐτήν ἦλθε ὁ Χριστός νά εὐαγγελισθῆ.  Αὐτήν ὁ Χριστός στούς μαθητές του πρό τοῦ πάθους Του καί μετά τήν Ἀνάστασή Του ἐδώρησε.  Αὐτήν καί ὅταν ἀνέβηκε στούς οὐρανούς μέ τή σάρκα του, ἀπ’ ὅπου κατέβει ἄσαρκος, κληρονομιά στούς ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν στήν Ἐκκλησία του κατέλιπε. Εἰρήνη δέ εἶναι ἡ συμφωνία στό ἀγαθό. Γιατί τό νά συμφωνεῖ κανείς στό κακό, μᾶλλον διχοστασία παρά εἰρήνη θά ὀνομασθῆ».

(Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, PG 95, 65)

Περί τῆς ἁμαρτίας τοῦ σχίσματος.

«Οὐδέν οὕτως Ἐκκλησίαν δυνήσεται διαιρεῖν, ὡς φιλαρχία΄ οὐδέν οὕτω παροξύνει τόν Θεόν, ὡς τό τήν Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι... ‘Ανήρ δέ τις ἅγιος εἶπε τι δοκοῦν εἶναι τολμηρόν, πλήν ἀλλ’ ὅμως ἐφθέγξατο. Τί δή τοῦτο ἐστίν; Οὐδέ μαρτυρίου αἷμα ταύτην δύνασθαι ἐξαλείφειν τήν ἁμαρτίαν ἔφησεν. Ταῦτα μοι εἰρήσθω πρός τούς ἀδιαφόρως διδόντας ἑαυτούς τοῖς σχίζουσιν τήν ‘Εκκλησίαν.  Εἰ μέν γάρ καί δόγματος ἔχουσιν ἐναντία, καί διά τοῦτο οὐ προσῆκεν ἐκείνοις ἀναμίγνυσθαι΄ εἰ δέ τά αὐτά φρονοῦσι πολλῶ μᾶλλον. Τί δήποτε; Ὅτι φιλαρχίας ἐστίν ἡ νόσος... Διά τοῦτο λέγω καί διαμαρτύρομαι, ὅτι τό εἰς αἵρεσιν ἐμπεσεῖν τό τήν ‘Εκκλησίαν σχῖσαι οὐκ ἔλαττον ἐστι κακόν»

Καί ἐν μεταφράσει:

«Τίποτε δέν θά μπορέσει νά διαρεῖ ἔστι τήν Ἐκκλησία, ὅπως ἡ φιλάρχία. Τίποτε δέν παροξύνει ἔτσι τόν Θεό, ὅπως τό νά διαιρεθεῖ ἡ Ἐκκλησία... Κάποιος δέ ἅγιος ἄνδρας εἶπε κάτι, τό ὁποῖο φαίνεται ὅτι εἶναι τολμηρό, πλήν ὅμως τό εἶπε. Τί λοιπόν εἶναι αὐτό; Εἶπε ὅτι αὐτήν τήν ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά τήν ἐξαλείψει οὔτε αἷμα μαρτυρίου. Αὐτά μου ἄς λεχθοῦνσ’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι παραδίδουν τούς ἑαυτούς τους ἀπερισκέπτως σ’ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σχίζουν τήν Ἐκκλησία.  Γιατί ἐάν μέν ἔχουν καί δόγματα ἀντίθετα, καί γι’ αὐτό τό λόγο δέν θά ἔπρεπε νά ἀναμιγνύονται μέ ἐκείνους΄ ἐάν δέ πρεσβεύουν τά ἴδια, πολύ περισσότερο.  Γιατί λοιπόν; Γιατί τῆς φιλαρχίας εἶναι ἡ ἀρρώστεια.... Γιά τοῦτο λέγω καί διαμαρτύρομαι, ὅτι ἀπό τό νά περιπέσει κανείς στήν αἵρεση, τό νά σχίσει τήν ‘Εκκλησία, δέν εἶναι μικρότερο κακό»

(Ἁγίου ‘Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου , PG 62, 85-87)

Εὐχόμενος ἐν Κυρίῳ

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ