Ο ασκητης της Σαμου π. Λεόντιος Μαυροθαλασσιτης

 Πατήρ Λεόντιος, ένας μεγάλος και άγνωστος ασκητής που προκαλεί συναισθήματα ευλάβειας. Ο κατά κόσμον Λεωνίδας Μαυροθαλασσίτης γεννήθηκε στις 29/12/1912 στο Πλάτανο Σάμου, γιος Ιερέα χειροτονήθηκε και ο ίδιος Κληρικός. 

Κατά την Εθνική Αντίσταση ανέπτυξε πλούσια εθνική δράση απέναντι στον Κατακτητή αλλά μόλις ξεκίνησε ο Εμφύλιος Πόλεμος κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα ως Αγιοταφίτης Κληρικός. Ήταν αγειορίτης μοναχός, αλλά τότε ζούσε ασκητεύοντας σε μια ερημική περιοχή της Σάμου. Έκανε τότε περιοδείες σε όλη την Ελλάδα και την Κόρινθο, φιλοξενούμενος στα σπίτια διάφορων πιστών.

Ήταν ένας ιερωμένος ασκητής. Φορούσε κουρελιασμένα και χιλιομπαλωμένα ράσα και κρατώντας πάντα ένα ταγαράκι περπατούσε χειμώνα-καλοκαίρι ξυπόλητος. Δεν χρησιμοποιούσε καθόλου χρήματα εδώ και τριάντα χρόνια. Δεν έτρωγε σχεδόν τίποτε και κρατούσε πάντα μια φθαρμένη χάρτινη εικόνα του Αγιου Παντελεήμονα. 

Διαρκώς προσευχόταν -έλεγε τη «ευχή» με όλη τη θέρμη της ψυχή του -και όπως μου είπαν όσοι τον φιλοξένησαν - δεν αναπαυόταν όλη τη νύχτα αλλά διαρκώς προσευχόταν. Σε κάθε ευκαιρία κήρυττε με παρρησία και πολλές φορές έκανε κήρυγμα με αυστηρό έλεγχο. Όσοι τον πλησίασαν ένοιωθαν μια χαρακτηριστική ευωδία που ανάβλυζε από την παρουσία του.

Ήταν Χριστιανός Ορθόδοξος ιερέας. Είχε διατελέσει-σύμφωνα με μετέπειτα αγειορίτικη μαρτυρία- πνευματικός των αοράτων ασκητών του Άθωνα. Τυφλός, αλλά περπατούσε χωρίς χειραγωγό. Το σώμα του ανάλαφρο, μια ανθρώπινη φιγούρα, φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο ράσο που το μπάλωνε ο ίδιος και περιφερόταν λες και ήταν μόνο από «πετσί και κόκκαλο», χωρίς βάρος. 

Κάποιος γνωστός μου Κορίνθιος, μου εκμυστηρεύθηκε ότι σε συζήτηση μαζί του, ο γέροντας απαντούσε σε ερωτήσεις που ήθελε να του θέσει πριν καλά-καλά προλάβει να τις ξεστομίσει. Μια γυναίκα μου είπε επίσης, πως όταν πήγε να μιλήσει μαζί του την απεκάλεσε με το όνομά της χωρίς να την γνωρίζει, ενώ η χαρακτηριστική μυρωδιά που αναδυόταν από πάνω του την συνόδευε για μέρες και στο σπίτι της παρ’ όλο που μίλησε μαζί του λίγα μόνο λεπτά, ενώ δεν τον ξαναείδε ποτέ.

Τότε που ο γέροντας ήταν εδώ στην Κόρινθο, μερικοί φίλοι με παρακάλεσαν να τον μεταφέρω από την Κόρινθο και από το σπίτι, που φιλοξενείτο σε ένα μοναστήρι έξω από την πόλη με το αυτοκίνητό μου.

Έμεινα έκπληκτος όταν κάθησε στο κάθισμα, και τον παρατηρούσα να βρίσκεται σε μια «πνευματική αρπαγή» με συνεχείς ευλαβικές υποκλίσεις κάνοντας το σταυρό του και λέγοντας χαμηλόφωνα προσευχές και τη γνωστή «ευχή» των ασκητών.

Στην περίπου μισή ώρα της διαδρομής μας, δεν αντάλλαξα καμία λέξη μαζί του, διότι έβλεπα έναν άλλον άνθρωπο που ήταν μεν με το σώμα του δίπλα μου, αλλά το πνεύμα του βρισκόταν κάπου αλλού, που εγώ δεν μπορούσα να «πάω». 

Όταν μετά από πολύ καιρό, βρέθηκα στη Σάμο ρώτησα κάποιον ταξιτζή να μου πει αν ήξερε τον Λεόντιο, κι εκείνος μου απάντησε: «Είναι γνωστός σε όλη τη Σάμο. Ζει έξω, στα βουνά, και περπατάει πολύ σε όλο το νησί. Δεν βλάπτει κανένα. Εμείς, όπου τον βρίσκουμε τον παίρνουμε με τα ταξί μας, ή τουλάχιστον του το προτείνουμε γιατί συνήθως αρνείται να μπει στο αυτοκίνητο. Εντύπωση μου έκανε μια φορά που τον είδα στο Πυθαγόρειο ενώ πήγαινα για το Καρλόβασι. 

Όταν έφτασα στο Καρλόβασι, έκπληκτος τον είδα εκεί και απόρησα πως πήγε νωρίτερα από το ταξί εκείνος». Και συνέχισε ο άγνωστος ταξιτζής:  "Όταν κατεβαίνει στο Βαθύ στο λιμάνι και κηρύττει τότε φωνάζει δυνατά και χτυπάει Το πόδι του με δύναμη, ξυπόλητος, στους ογκόλιθους του λιμανιού. Εκεί αυτό το χτύπημα το συνοδεύει ένας δυνατός υπόκωφος θόρυβος. Πώς είναι δυνατόν ένας γεράκος ξυπόλητος να κάνει με τό πόδι του πάνω στο μπετό τόσο Θόρυβο;». 

Αλλη μαρτυρία, από Κορίνθια που τον φιλοξενούσε:

- Όταν «κοιμήθηκε» ο π. Λεόντιος το 1993, το μνήμα που του έσκαψαν ήταν μικρό και δεν χωρούσε. 

Κάποιος φώναξε:

-"Αντε ρε Λεόντιε! Και στον τάφο λειψός θα πας."

Και εκείνος, παρ’ όλο που ήταν νεκρός, μάζεψε τα πόδια του και χώρεσε.

Πρόσφατα επισκέφθηκα την ανθοκομική έκθεση στη Αθήνα και βρήκα έναν εκθέτη από τη Σάμο.

Τον ρώτησα αν γνώριζε τον Λεόντιο και μου απάντησε:

«Τον ξέρει όλη η Σάμος.

Χρόνια τώρα ζούσε στα βουνά και τρεφόταν

Κατά τήν ἀνακομιδή του τά Λείψανά του ἀνακομίσθηκαν εὐωδιάζοντα.

Σήμερα ἡ τιμία Κάρα του καί τά περισσότερα τῶν Λειψάνων του φυλάσσονται ἀπό τήν ἀνηψιά του Βικτωρία, στόν Πλάτανο Σάμου, ἐνῶ ἀρκετά ἔχουν ἴδη διασπαρεῖ καί ἡ εὐλογία τους χαριτώνει μακρυνές περιοχές (ὅπως ἡ Κύπρος).

Μετά τήν κοίμησή του μαρτυροῦνται ἐμφανίσεις του. «Τό εἶπαν ἄνθρωποι πού δέν ἔχουν λόγο νά ψεύδονται – γράφει ὁ Ἰω. Κουτσοῦκος – Ἡ γυναῖκα τοῦ θυρωροῦ ἑνός ξενοδοχείου, ὅταν γύρισε ὁ ἄνδρας της στό σπίτι, τοῦ εἶπε ὅτι πέρασε ὁ Λεόντιος ἀπό κεῖ καί τοῦ ἔδωσε νερό! Ὁ σύζυγός της ἀπόρησε λέγοντάς της ὅτι ὁ Λεόντιος εἶναι πεθαμένος, ὅμως ἐκείνη ἐπέμεινε λέγοντας πώς δέν εἶχε παραισθήσεις»!

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ ΛΕΟΝΤΙΕ πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν

Αναρτήθηκε από τον Καθηγητή Αντώνιο Μάρκου