ΤΑ 33 ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΜΠΡΕΣΤ ΛΙΤΟΦΣΚ

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ 

ΤΕΥΧΟΣ   742      -       ΙΟΥΝΙΟΣ 2013

 

Τα 33 άρθρα που αφορούν την Ένωση µε την Ρωµαϊκή Εκκλησία Η Ένωση (ΟΥΝΙΑ) του Μπρεστ

 

Το 1996, η Ουκρανική Καθολική Εκκλησία γιόρτασε την 400η επέτειο της "επανένωσής" της µε τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία, γεγονός γνωστό ως «η Ένωση του Μπρεστ», επειδή ανακηρύχθηκε επισήµως το έτος 1596 στην πόλη Μπρέστια στον ποταµό Buh

στην Βολίνσκα (Ουκρανία). Η πράξη αυτή ήταν και παραµένει, το λιγότερο, εξαιρετικά αµφιλεγόµενη καθώς διασπά την Ουκρανική Εκκλησία σε δύο στρατόπεδα, το Καθολικό και το Ορθόδοξο. Η Ένωση του Μπρεστ ήταν η αρχή για αυτό που κάποιες φορές ονοµάζεται Ουνία, ένας όρος που µερικές φορές µπορεί να θεωρείται υποτιµητικό ς, αλλά τελευταία έχει γίνει απλώς ένας βολικός όρος. Ως 'Έλληνες" Καθολικοί, οι της Ουκρανική ς Καθολική; Εκκλησία; ακολουθούν τις λειτουργικές και θεολογικές παραδόσεις που πέρασαν σε µας από την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη -και έχει επίσης βαθύτατα επηρεαστεί από τη Δυτική θεολογία και ευλάβεια- και είναι σε πλήρη κοινωνία µε την Αγία Έδρα.

 

Η πράξη της Εκκλησιαστικής ένωσης στην Μπρέστια δεν ήρθε ξαφνικά ή απροσδόκητα, αλλά αποτέλεσε καρπό πολλών συναντήσεων και διασκέψεων όλων των Επισκόπων της Εκκλησίας του Κιέβου για πολλά χρόνια. Για την αµοιβαία εύρυθµη σχέση στο

µέλλον µεταξύ της Εκκλησίας του Κιέβου και της Καθολική; Εκκλησία; στη Ρώµη, οι Επίσκοποι συµφώνησαν σε ένα σύνταγµα τριάντα τριών άρθρων. Τα άρθρα αυτά, όχι µόνο έγιναν τα θεµέλια για τη σχέση µεταξύ των εκκλησιών, αλλά ξεκάθαρα διατυπώθηκαν για να προστατεύουν την ταυτότητα της Εκκλησίασ του Κιέβου, η αυτονοµία της οποίας ανακηρύχθηκε µε το διάταγµα του Πάπα Κλήµη Η' στις 23 Φεβρουαρίου του 1596.

 

Τα άρθρα αυτά έγιναν αποδεκτά από την ιεραρχία της Εκκλησίας στο Κίεβο σε τρεις γλώσσες: Ουκρανικά, Πολωνικά και Λατινικά. Με βάση το έγγραφο αυτό, η Εκκλησία του Κιέβου είναι σε κοινωνία µε την Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία. Τα άρθρα συχνά αναφέρονται στον βασιλιά της Πολωνίας. Οι ενέργειες του βασιλιά της Πολωνίας ενάντια στην «Ελληνοκαθολική Εκκλησία» έγιναν αντιληπτές από τον Αυστριακό αυτοκράτορα. Καθώς δεν υπάρχει πλέον Βασιλιάς ή Αυτοκράτορας, και η Ελληνοκαθολική Εκκλησία σίγουρα δεν βρίσκεται υπό καθεστώς κρατικής υποστήριξης στην Ουκρανία, οι ενέργειες αυτές επανέρχονται στη Σύνοδο ή ακυρώνονται εξ ολοκλήρου.

 

Τα 33 άρθρα που αφορούν

τηνΈνωση µε την Ρωµαϊκή Εκκλησία

 

[‘Επιγραφή]

 

Απαιτούµε εκ των προτέρων τις εγγυήσεις των άρθρων αυτών από τους Ρωµαίους για να προβούµε σε ένωση µε την Ρωµαϊκή Εκκλησία.

 

[Άρθρα]

 

Δεδοµένου ότι υπάρχει διαµάχη µεταξύ Ρωµαίων και Ελλήνων όσον αφορά την εκπόρευση του Αγίου Πνεύµατος, η οποία σε µεγάλο βαθµό εµποδίζει την ενότητα, - πραγµατικά για κανέναν άλλο λόγο εκτός του ότι δε θέλουµε να καταλάβουµε ο ένας τον άλλον- ζητάµε να µην πρέπει να υποχρεωθούµε σε κάποιο άλλο πιστεύω, αλλά να παραµείνουµε µε αυτό το οποίο παραδόθηκε σε εµάς µε την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο και τα γραπτά των αγίων Ελλήνων Ιατρών, δηλαδή, ότι το Άγιο Πνεύµα δεν εκπορεύεται από δύο πηγές και δεν υφίσταται διπλή εκπόρευση, αλλά από µία υπόσταση, τον Πατέρα µέσω του Υιού.

Η θεία λατρεία και όλες οι προσευχές και οι λειτουργίες του Όρθρου, του Εσπερινού, και οι νυχτερινές λειτουργίες να παραµείνουν ανέπαφες (χωρίς καµία αλλαγή) για εµάς, σύµφωνα µε το αρχαίο εθιµοτυπικό της Ανατολικής Εκκλησίας, και συγκεκριµένα: οι Ιερές Λειτουργίες που είναι τρεις, αυτή του Αγίου Βασιλείου, του Αγίου Χρυσοστόµου, και του Επιφανίου που τελείται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής µε Καθαγιασµένα Τίµια Δώρα, και όλες οι άλλες τελετές και λειτουργίες της Εκκλησίας µας, όπως τις είχαµε µέχρι τώρα, διότι στη Ρώµη οι ίδιες αυτές λειτουργίες πραγµατοποιούνται αυστηρά υπό τις εντολές του Ανωτάτου Ποντίφικα, και οι λειτουργίες αυτές θα πρέπει να είναι στη δική µας γλώσσα.

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας του Κυρίου ηµών Ιησού Χριστού πρέπει να διατηρηθεί εξ ολοκλήρου όπως το έχουµε συνηθίσει έως τώρα, µε τα είδη του άρτου και του οίνου. Αυτό πρέπει να παραµείνει για εµάς δια παντός όµοιο και αναλλοίωτο.

Το Ιερό Μυστήριο του Βαπτίσµατος και η µορφή του θα πρέπει να παραµείνει για µας αµετάβλητο, έτσι όπως το έχουµε τελέσει µέχρι τώρα, χωρίς καµία προσθήκη.

Δε θα διαπραγµατευθούµε όσον αφορά το Καθαρτήριο, αλλά αναθέτουµε τους εαυτούς µας στη διδασκαλία της Αγίας Εκκλησίας.

Θα δεχθούµε το νέο ηµερολόγιο, εάν δε δυνάµεθα να κρατήσουµε το παλαιό, αλλά χωρίς καµία παραβίαση του Πασχαλίου (του κύκλου του Πάσχα) και άλλων εορτών µας, όπως ήταν την εποχή της ενότητας, γιατί έχουµε κάποιες ειδικές εορτές τις οποίες οι Ρωµαίοι δεν έχουν- στις έξι Ιανουαρίου εορτάζουµε τη Βάπτιση του Κυρίου Ιησού Χριστού και την πρώτη αποκάλυψη της Τριαδικότητας του Θεού. Ονοµάζουµε την εορτή αυτή Θεοφάνεια, και την ηµέρα αυτή τελούµε την ειδική λειτουργία του Αγιασµού των Υδάτων.

Δε θα πρέπει να υποχρεωθούµε να λάβουµε µέρος σε λιτανείες την ηµέρα της Αγίας Δωρεάς - δε θα πρέπει να κάνουµε τέτοιες λιτανείες µε βάση τα µυστήρια µας, καθόσον η λειτουργία των Μυστηρίων για εµάς είναι διαφορετική.

Οµοίως, δε θα πρέπει να υποχρεωθούµε να έχουµε την Ευλογία του Πυρός, τη χρήση ξύλινων γλωσσιδίων, και παρόµοιες τελετές πριν από το Πάσχα, αλλά θα πρέπει να διατηρήσουµε τις τελετές µας, σύµφωνα µε τις ρουµπρίκες και το Τυπικόν της Εκκλησίας µας, αφού δεν είχαµε τέτοιες τελετές στην εκκλησία µας µέχρι τώρα.

Οι γάµοι των ιερέων να παραµένουν άθικτοι, εκτός των διγάµων.

Η µητρόπολη, η επισκοπή, και άλλα εκκλησιαστικά αξιώµατα δε θα ανατίθενται σε κανέναν άλλο εκτός από Ρώσους ή Έλληνες, οι οποίοι θα πρέπει να είναι της θρησκείας µας. Και δεδοµένου ότι οι Κανόνες µας απαιτούν ο Μητροπολίτης, οι Επίσκοποι, και ούτω καθ' εξής, που εκλέγονται πρώτα από τον κλήρο, να είναι άξια άτοµα, ζητάµε από την Αυτού Μεγαλειότητα οι εκλογές να είναι ελεύθερες, µη θίγοντας την εξουσία της Αυτού Μεγαλειότητος να ορίσει αυτόν που επιθυµεί. Αυτό σηµαίνει ότι, µόλις κάποιος πεθάνει, πρέπει να εκλέξουµε τέσσερις υποψήφιους, και η Αυτού Μεγαλειότης θα εκλέξει ελεύθερα όποιον επιθυµεί µεταξύ των τεσσάρων. Αυτό είναι απαραίτητο, ούτως ώστε τα άτοµα που προτείνονται για αυτές τις θέσεις να είναι άξια και µορφωµένα, διότι η Αυτού Μεγαλειότης, µη όντας της ίδιας θρησκείας, δε δύναται να γνωρίζει ποιος είναι άξιος. Ως εκ τούτου, συµβαίνει να έχουν διοριστεί απαίδευτοι άνθρωποι, οι οποίοι ήταν ελάχιστα εγγράµµατοι. Εάν η Αυτού Μεγαλειότης επιθυµεί να ορίσει έναν λαϊκό σε αυτές τις πνευµατικές θέσεις, ο διορισθείς πρέπει να λάβει τις Ιερές Εντολές το µέγιστο εντός τριών µηνών υπό την ποινή της απώλειας του διορισµού, σύµφωνα µε το Σύνταγµα του Κοινοβουλίου της Γκρόντο και τα άρθρα του µακαρίας µνήµης βασιλιά Σιγισµούνδου Αυγούστου, τα οποία έχουν εγκριθεί από τη Μεγαλειότητα του παρόντος Βασιλέα, διότι αυτή τη στιγµή υπάρχουν κάποιοι που κρατούν ορισµένες πνευµατικές θέσεις στα χέρια τους, αλλά δεν έχουν λάβει τις Ιερές Εντολές, και για χρόνια ακόµη, δικαιολογώντας τους εαυτούς τους ως κάποιο είδος βασιλικών "εξαιρέσεων".

Ζητάµε στο µέλλον να µην επαναληφθεί αυτό.

Οι Επίσκοποί µας δε θα πρέπει να στέλνονται στη Ρώµη για το sacrae (άδεια καθαγιασµού), αλλά, εάν η Αυτού Μεγαλειότης ορίσει κάποιον σε µια επισκοπή, και σύµφωνα µε το παλιό εθιµοτυπικό ο Αρχιεπίσκοπος - Μητροπολίτης πρέπει να έχει το καθήκον και το δικαίωµα να τον χειροτονήσει. Ο Μητροπολίτης ο ίδιος, πριν από την είσοδο στο Μητροπολιτικό, θα πρέπει να στείλει το sacrae στον Πάπα. Στη συνέχεια, αφού λάβει το sacrae από τη Ρώµη, αφήνει τους επισκόπους να τον χειροτονήσουν, τουλάχιστον δύο από αυτούς, σύµφωνα µε το εθιµοτυπικό τους. Αν ένας επίσκοπος εκλεγεί Μητροπολίτης, ας µην στείλει για το sacrae, αφού έχει ήδη λάβει την επισκοπική χειροτόνιση• µπορεί να δώσει όρκο υπακοής στον Ανώτατο Ποντίφικα παρουσία του Αρχιεπισκόπου του Γκνιέσνο (ο οποίος στην περίπτωση αυτή δε θα λειτουργεί ως Αρχιεπίσκοπος, αλλά ως Προκαθήµενος της Πολωνίας).

Για να έχουµε µεγαλύτερο κύρος και να κυβερνάµε το ποίµνιό µας µε µεγαλύτερο σεβασµό, ζητάµε έδρες στη Γερουσία της Αυτού Μεγαλειότητος για το Μητροπολίτη και τους επισκόπους. Αυτό το ζητάµε για πολλούς λόγους και επειδή έχουµε το ίδιο αξίωµα και ιεραρχικό τίτλο µε τους Ρωµαίους Επισκόπους.

Και εάν στο µεταξύ ο Κύριος δώσει και το υπόλοιπο των αδελφών του λαού µας και της ελληνικής θρησκείας έλθουν στην ίδια ιερή ένωση, να µην θεωρηθεί εναντίον µας ή να µην προσαχθεί σε µας ότι τους ωθήσαµε σε αυτή την ένωση, γιατί οφείλουµε να το κάνουµε για ορισµένους σοβαρούς λόγους- για την αρµονία στη Χριστιανική Δηµοκρατία (Πολωνία) ούτως ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω σύγχυση και διχόνοια.

Το σηµαντικότερο όλων, είναι απαραίτητο, εάν οι πρεσβύτεροι µας στις επισκοπές - Αρχιµανδρίτες, Ηγούµενοι, πρεσβύτεροι, και άλλοι κληρικοί, αλλά κυρίως ξένοι, ακόµη και επίσκοποι και µοναχοί που µπορεί να έλθουν από την Ελλάδα- της θρησκείας µας δεν επιθυµούν να είναι υπό καθεστώς υπακοή; σε µας δε θα πρέπει να τολµήσουν ποτέ να εκτελέσουν καµία θεία λειτουργία. Γιατί εάν αυτό επιτρεπόταν, δε θα υπήρχε ποτέ κανενός είδους τάξη.

Εάν στο µέλλον κάποιοι; της Θρησκείας µας θελήσει να ενταχθεί στη Ρωµαϊκή Εκκλησία, αρνούµενος τη δική του θρησκεία και τις τελετές, ας µη γίνει δεκτός, δεδοµένου ότι εξευτελίζει τις τελετές της Ενιαίας Εκκλησίας του Θεού, αφού, όντας ήδη σε µια Εκκλησία, θα έχουµε έναν Πάπα.

Να µπορούν να τελεστούν ελεύθερα γάµοι µεταξύ Ρωµαίων πιστών και Ρώσων πιστών, χωρίς καταναγκασµό όσον αφορά τη θρησκεία, καθώς και οι δύο ανήκουν ήδη σε µία Εκκλησία. Εφόσον έχουµε χάσει πολλές εκκλησιαστικέ; ιδιοκτησίες, µερικέξ από τις οποίες οι προκάτοχοί µας απαλλοτρίωσαν µε δικαιώµατα άλλα πέρα από την ελεύθερη διαχείριση των αγαθών αυτών κατά τη διάρκεια της προσωπικής τους ζωής, µε αποτέλεσµα να βρισκόµαστε σε τέτοια ένδεια και φτώχεια που να µην µπορούµε να καλύπτουµε ικανοποιητικώς τις ανάγκες των εκκλησιών, και µάλιστα εµείς οι ίδιοι να µη διαθέτουµε σχεδόν καθόλου µέσα διαβίωσης, απαιτούµε αυτές οι ιδιοκτησίες να επιστραφούν στις εκκλησίες µας. Αν κάποιοιος έχει αποκτήσει νοµίµως την ισόβια επικαρπία κάποιας εκκλησιαστικής προσόδου, ας είναι υποχρεωµένος να καταβάλλει ετήσιο µίσθωµα στην Εκκλησία, και µετά το θάνατό του, η πρόσοδος να επανέρχεται στην Εκκλησία. Μια τέτοια πρόσοδος δεν θα πρέπει να δίδεται σε κανέναν χωρίς τη συγκατάθεση του επισκόπου και της συνόδου του. Κάθε πρόσοδος για την οποία η Εκκλησία έχει προς το παρόν τίτλους θα πρέπει να καταγραφεί στα Βιβλία των Ευαγγελίων, ακόµη και αν η Εκκλησία δεν ασκεί κανέναν έλεγχο επί ορισµένων εξ αυτών. Έτσι θα ανήκουν τουλάχιστον αναµφισβήτητα στην Εκκλησία. Μόλις γίνει αυτό, η Εκκλησία µπορεί να αναλάβει να επανακτήσει αυτές τις προσόδους, οι οποίες έχουν απαλλοτριωθεί σε προγενέστερο χρόνο.

Μετά το θάνατο ενός Μητροπολίτη ή ενός επισκόπου, οι φύλακες και ο ταµίας του κράτους δε θα πρέπει να παρεµβαίνουν στην εκκλησιαστική περιουσία. Όπως είναι το εθιµοτυπικό και η παράδοση της Ρωµαϊκής Εκκλησίας, η περιουσία θα πρέπει να διαχειρίζεται από τη σύνοδο έως ότου εκλεγεί ο νέος Μητροπολίτης ή επίσκοπος. Ενώ αυτό είναι ήδη εγγυηµένο από τα προνόµια µας, ζητάµε να ενσωµατωθεί στο σύνταγµα του βασιλείου.

Οι Αρχιµανδρίτες, οι Ηγούµενοι, οι µοναχοί και τα µοναστήρια τους, σύµφωνα µε το παλιό εθιµοτυπικό πρέπει να βρίσκονται υπό καθεστώς υπακοής στους επισκόπου; των επισκοπών τους, γιατί µεταξύ µας υπάρχει µόνο ένας µοναστικός κανόνας, τον οποίο ακόµη και οι επίσκοποι τηρούν, και δεν έχουµε "Αρχιεπίσκοπο επαρχίας".

Στο δικαστήριο, µεταξύ των Ρωµαίων Κληρικών θα πρέπει και εµείς να έχουµε δύο (κληρικούξ) για να φροντίζουν τις υποθέσεις της Εκκλησίας µας.

Οι Αρχιµανδρίτες, οι Ηγούµενοι, οι ιερείς, οι Αρχιδιάκονοι, και άλλοι κληρικοί µας να χαίρουν της ίδιας εκτίµησης µε το ρωµαϊκό κλήρο, και θα πρέπει να απολαµβάνουν και να κάνουν χρήση των ίδιων ελευθεριών και προνοµίων που είχαν χορηγηθεί από το βασιλιά Λαδίσλαο. Θα πρέπει να απαλλάσσονται από κάθε φορολογία, και σε προσωπικό επίπεδο και όσον αφορά την εκκλησιαστική περιουσία, σε αντίθεση µε την άδικη πρακτική η οποία υπάρχει µέχρι σήµερα - εφόσον διαθέτουν κάποια ιδιωτική περιουσία τότε θα πρέπει να πληρώνουν φόρους για αυτή, ακριβώς όσο πρέπει, όπως και οι άλλοι ιδιοκτήτες. Κάθε ιερέας και άλλο µέλος του κλήρου που διαθέτει εκκλησιαστική περιουσία εντός των εδαφών των γερουσιαστών και των ευγενών, υπάγεται σε αυτούς και πρέπει να τους υπακούει. Δεν θα πρέπει να προσφύγει στα δικαστήρια ή να εµπλακεί σε διαµάχες µε τους γαιοκτήµονες, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουν το δικαίωµα της κηδεµονίας. Όµως, καταγγελίες σχετικά µε το πρόσωπο του κληρικού και των πνευµατικών ενεργειών του, υπάγονται µόνο στον επίσκοπο, και τα παραπτώµατα των κληρικών πρέπει να τιµωρούνται αποκλειστικά από τον επίσκοπο µε βάση τις καταγγελίες του γαιοκτήµονα. Έτσι όλοι, κληρικοί και λαϊκοί, θα έχουν τα δικαιώµατά τους καθ' ολοκληρίαν και απαραβίαστα.

Οι Ρωµαίοι δε θα πρέπει να µας απαγορεύουν να χτυπούµε καµπάνες στις εκκλησίες µας, τη Μεγάλη Παρασκευή, ούτε στις πόλεις ούτε οπουδήποτε αλλού.

Να µη µας απαγορευθεί να επισκεπτόµαστε τους ασθενείς για τα Ιερά µυστήρια, δηµοσίως, µε φώτα και άµφια, σύµφωνα µε τις ρουµπρίκες µας.

Χωρίς καµία παρέµβαση να είµαστε ελεύθεροι να πραγµατοποιούµε λιτανείες, όσες απαιτούνται, κατά τις άγιες µέρες, σύµφωνα µε το εθιµοτυπικό µας.

Τα Ρωσικά µοναστήρια και οι εκκλησίες µας να µη µετατραπούν σε Ρωµαιοκαθολικές Εκκλησίες. Και εάν κάποιος Ρωµαιοκαθολικός έχει βλάψει ή καταστρέψει κάποια από τις εκκλησίες ή τα µοναστήρια µας, στην περιοχή του, θα υποχρεούται να το επισκευάσει ή να χτίσει νέο για χρήση αποκλειστικώς από το Ρωσικό πληθυσµό.

Οι πνευµατικές αδελφοποιήσεις Εκκλησιών που έχουν πρόσφατα πραγµατοποιηθεί από τους Πατριάρχες και επιβεβαιώθηκαν από την Αυτού Μεγαλειότητα -για παράδειγµα, εκείνες στο Λβιβ, στο Μπρεστ, στο Βίλνιους, και αλλού- στις οποίες βλέπουµε µεγάλο όφελος για την Εκκλησία του Θεού και την καλλιέργεια της θείας λατρείας, εφόσον επιθυµούν να τηρήσουν την ενότητα αυτή, πρέπει να διατηρηθούν στην πλήρη ακεραιότητά τους υπό καθεστώς υπακοής στο Μητροπολίτη τους και του επισκόπου στις επισκοπές όπου ανήκουν και σε όποιον ο καθένας τους ορθώς υπάγεται.

Να είµαστε ελεύθεροι να έχουµε σχολεία και σεµινάρια στην Ελληνική και τη Σλαβική Εκκλησιαστική γλώσσα στις περιοχές όπου είναι βολικό και το τυπογραφείο µας να είναι ελεύθερο (υπό την επίβλεψη φυσικά του Μητροπολίτη και των επισκόπων, ούτως ώστε να µην διαδοθεί καµιά αίρεση και να µην τυπωθεί τίποτα χωρίς τη γνώση και τη συγκατάθεση του Μητροπολίτη και των επισκόπων).

Δεδοµένου ότι υπήρξαν µεγάλες καταχρήσεις και ανυπακοή από µέρους κάποιων ιερέων στις επικράτειες της Αυτού Μεγαλειότητος, καθώς και στα εδάφη των αρχόντων και των µεγαλοεπιχειρηµατιών, µε αποτέλεσµα αυτοί οι ιερείς να απολαµβάνουν την προστασία των γαιοκτηµόνων και των µεγαλοεπιχειρηµατιών για τις παραβάσεις τους, διαλύοντας γάµους, ώστε οι φύλακες και άλλοι αξιωµατούχοι να κερδίζουν σε κάποιο βαθµό από τα τέλη από τα διαζύγια και ως εκ τούτου να προστατεύουν τους ιερείς αυτούς, µην επιτρέποντας στους επισκόπους και την Σύνοδο να κλητεύσει τέτοιους παρεκκλίνοντες κληρικούς, παρενοχλώντας ακόµη και χτυπώντας τους απεσταλµένου ς µας, ζητάµε, τέτοιες καταχρήσεις να παύσουν και να έχουµε το ελεύθερο να διορθώνουµε τις παρεκκλίσεις και να διατηρούµε την τάξη, και εάν κάποιος αφοριστεί εξαιτίας της ανυπακοής ή κατάχρησής του, να µπορεί η κυβέρνηση και οι άρχοντες, αφού έχουν ενηµερωθεί από τους επισκόπους ή τους εκπροσώπους, να απαγορεύουν στους αφορισµένους κληρικούς να εκτελούν θρησκευτικά καθήκοντα ή να λειτουργούν στις εκκλησίες µέχρι να πάρουν άφεση από τα λάθη τους από τους πάστορες τους. Αυτό θα πρέπει, επίσης, να συµφωνηθεί και για τους Αρχιεπισκόπους και τους ηγούµενους και άλλους ανθρώπους της εκκλησίας οι οποίοι υπάγονται στους επισκόπους και την εξουσία τους.

Οι καθεδρικοί ναοί στις κύριες πόλεις και όλοι οι ενοριακοί ναοί παντού στις κτήσεις της Αυτού Μεγαλειότητος, σε κάθε σηµείο και δικαιοδοσία, είτε ιδρύθηκαν από τον Βασιλιά ή από την πολιτεία, είτε από τον τοπικό άρχοντα, να υπάγονται στον επίσκοπο και στην εξουσία του, και οι λαϊκοί άνθρωποι δεν θα πρέπει να τους διαχειρίζονται υπό οποιοδήποτε πρόσχηµα, διότι υπάρχουν κάποιοι που παρεµβαίνουν ενάντια της υπακοής προς τον επίσκοπο, ρυθµίζοντας υποθέσεις όπως αυτοί επιθυµούν και άλλοι που δεν θέλουν να υπακούσουν τους επισκόπους τους. Ας µην επαναληφθεί αυτό στο µέλλον.

Και αν κάποιος έχει αφοριστεί από τους επισκόπους του για οποιοδήποτε αδίκηµα, ας µη γίνει δεκτός στη ρωµαϊκή Εκκλησία. Αντιθέτως, ας ανακηρυχθεί ο αφορισµός του και εκεί. Και εµείς θα κάνουµε το ίδιο, όσον αφορά εκείνους, οι οποίοι αφορίστηκαν από την Ρωµαϊκή Εκκλησία, διότι αυτό είναι κοινό ζήτηµα.

Και όταν ο Κύριος ο Θεός µε τη θέλησή Του και τη Θεία Του Χάρη επιτρέψει οι υπόλοιποι από τους αδελφούς µας της Ανατολικής Εκκλησίας, από την ελληνική παράδοση, να έρθουν στην ιερή ένωση µε τη Δυτική Εκκλησία, και αργότερα στην κοινή αυτή ένωση και µε την άδεια της Οικουµενικής Εκκλησίας, εάν υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή στις τελετές και στο Τυπικόν της Ελληνικής Εκκλησίας, θα τα µοιραστούµε όλα αυτά, ως άτοµα της ίδιας θρησκείας. 

Έχουµε ακούσει ότι κάποιοι έχουν αναχωρήσει για την Ελλάδα για να αποκτήσουν εκκλησιαστικές εξουσίες και να επιστρέψουν εδώ για να συµβουλέψουν και να επηρεάσουν τον κλήρο και να επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους πάνω µας. Εµείς, λοιπόν, ζητάµε από την Αυτού Μεγαλειότητα να διατάξει τη λήψη µέτρων στα κρατικά σύνορα, ούτως ώστε οποιοσδήποτε φέρει τέτοιες δικαιοδοσίες και αφορισµούς να αποκλείεται από την είσοδο στο βασίλειο. Σε αντίθετη περίπτωση, θα µπορούσαν να προκύψουν σοβαρές παρεξηγήσεις µεταξύ των παστόρων και του ποιµνίου της Εκκλησίας.

Όλα αυτά τα πράγµατα εµείς οι κάτωθι υπογεγραµµένοι, επιθυµώντας ιερή οµόνοια για τη Δόξα του Θεού και την ειρήνη της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού, δώσαµε τα άρθρα αυτά, τα οποία θεωρούµε απαραίτητα για την Εκκλησία µας και για τα οποία απαιτούµε εκ των προτέρων συµφωνία και εγγυήσεις από τον Άγιο Πατέρα (τον Πάπα) και από την Αυτού Μεγαλειότητα, τον ελεήµων κύριο µας, για µεγαλύτερη ασφάλεια, έχουµε δεσµεύσει µε οδηγίες προς τους Αιδεσιµότατους εν Θεώ αδελφούς µας, τον πατήρ Υπάτιο Potij, τον Προκαθήµενο Επίσκοπο του Μπρεστ Βλαδίµηρο, και τον πάτερ Κύριλλο Terletsky, Έξαρχο και Επίσκοπο των Lutsk και Ostrih, ούτες ώστε στο όνοµά το δικό µας και το δικό τους, να ζητήσουν από τον Άγιο Πατέρα (τον Πάπα), καθώς και από την Αυτού Μεγαλειότητα, τον ελεήµων κύριο µας, να επιβεβαιώσουν και να εγγυηθούν εκ των προτέρων όλα τα άρθρα που έχουµε εδώ δώσει γραπτώς, ούτως ώστε εξασφαλισµένοι ως προς την πίστη, τα µυστήρια και τις τελετές µας, να µπορέσουµε να έλθουµε σε αυτή την ιερή συµφωνία µε την Ρωµαϊκή Εκκλησία, χωρίς οποιαδήποτε παραβίαση της συνείδησής µας και το δεσµευµένο εις ηµάς ποίµνιο του Χριστού.

Επίσης, οι άλλοι που εξακολουθούν να είναι διστακτικοί, βλέποντας ότι διατηρούµε τα πάντα απαραβίαστα, θα µπορούσαν να ακολουθήσουν σύντοµα µετά από εµάς σε αυτή την ιερή ένωση.