Ο ΝΕΟΦΑΝΗΣ ΟΣΙΟΣ π. ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ

   Οι Άγιοί μας είναι οι απλανείς οδηγοί της ουρανίου πορείας του χριστιανού. Ένα από τα ευωδέστατα άνθη του Κεφαλληνιακού λειμώνος είναι και ο νεοφανής, Όσιος Πατήρ Παναγής Μπασιάς. Εγεννήθη εις την πόλη του Ληξουρίου το έτος 1801 από τον Μιχαήλ Τυπάλδο - Μπασιά και την Ρεγγίνα το γένος Δελλαπόρτα, ευσεβείς και ευκατάστατους ανθρώπους.

     Έλαβεν σοβαρήν γραμμματικήν μόρφωσιν αφού εγνώριζε την Ιταλικήν, Γαλλικήν και Λατινικήν. Εις την αρχή της σταδιοδρομίας του διορίζεται γραμματοδιδάσκαλος και εξασκεί το λειτούργημα του διδασκάλου αλλά εμπνεόμενος από τα ριζοσπαστικά κηρύγματα των Κοσμά Φλαμιάτου και Ευσεβίου Πανά, Εκκλησιαστικών αναστημάτων της εποχής, οι οποίοι υπεράσπιζον ότι οι Άγγλοι (κυρίαρχοι της Επτανήσου) προστάται, ουσιαστικά τύραννοι, επιβουλεύονται το ορθόδοξον φρόνημα των κατοίκων, αφήνει το δημόσιο σχολείο και παραδίδει μαθήματα κατ' οίκον συνεχίζων την αποστολήν του.
         Σε ηλικία 20 ετών, μετά τον θάνατον του πατέρα του, έχων έμφυτη κλίσην επηρεαζόμενος από την προσωπικότητα του Πολιούχου μεγάλου Ασκητού, Αγ. Γερασίμου και του γείτονός του, επίσης μεγάλου Ασκητού, Αγίου Ανθίμου, εγκαταλείπει τα πάντα και φθάνει εις το "ξηροσκόπελο" μικρό νησάκι εις την κάτω Λειβαθώ, Βλαχερνών και τόπος εξορίας Κληρικών από τους Άγγλους.

       Εξόριστος τας ημέρας εκείνας ήτο και ο περίφημος Ζακύνθιος Κληρικός Νικόλαος Καντούνης. Δεν έμεινε όμως πολύ διάστημα καμφείς από τας ικεσίας της χήρας μητέρας του και της απροστάτευτης αδελφής του. Επιστρέφει λοιπόν μοναχός εις τον κόσμον αλλά ολόκληρη η ζωή του αποδεικνύεται συνεχής ασκητικός αγών και συνεπής επαγρύπνησις των μοναχικών ιδεών και αποφάσεών του.
Το 1836 χειροτονείται διάκονος και Πρεσβύτερος υπό του Αρχιεπισκόπου Κεφαλληνίας Παρθενίου Μακρή. "ΈΖΗ ΔΙΑ ΤΟΝ Χριστόν και την Εκκλησίαν Του. Ελειτούργει τακτικώς ή και καθ' εκάστην, κηρύσσων συγχρόνως. Το υπόλοιπον της ημέρας διήρχετο τας οικίας των πιστών, όπου υπήρχε χρεία, υλική και πνευματική, πόνος, θλίψις και συμπαρίστατο νουθετών και παρηγορών. Διεκτίθη ως εξομολόγος, φροντίζων ίνα εντυπωθή εις τας ψυχάς των χριστιανών η εικών του Χριστού. Έλαβε παρά του Θεού το χάρισμα της προφητείας και "προΰλεγε τα μέλλοντα συμβαίνειν εις πρόσωπα, οικογενείας και γενικώτερον της κοινωνίας", όπως γράφεται εις την εισήγησην της αγιοποιήσεώς του.
Πράγματι μέχρι των ημερών μας φθάνει ο απόηχος των πολλών θαυμάτων, των προφητειών και της εν γένει αγίας ζωής του.
21 Μαϊου 1864 γεύεται της χαράς της Ενώσεως της Επτανήσου με την Μητέρα Ελλάδα δια την οποίαν ειργάσθη με τον ιδικόν του αντιστασιακόν τρόπον πλησίον των ηρώων ριζοσπαστών, διατηρών και καλλιεργών την Ορθόδοξον παράδοσιν, εις τόσον δυσκόλους πολιτικάς και κοινωνικάς περιόδους.

       Το 1867 με τους φοβερούς σεισμούς της Παλλικής γκρεμίζεται η οικία του και έκτοτε φιλοξενείται "πένης, πολλούς δε πλουτίζων", "μηδέν έχων και τα πάντα κατέχων" εις την οικίαν του εξαδέλφου του Ιωάννου Γερουλάνου, πατρός του σπουδαίου χειρουργού Μαρίνου Γερουλάνου. Λόγω της διαδοθείσης φήμης εκ των πολλών θαυμάτων (εμφανώς κεκοσμημένος προφητικώ του Πνεύματος χαρίσματι), αποφεύγων το φοβερό ύφαλο της πνευματικής ζωής, τον επάρατον εγωισμόν, καταφεύγει εις την γνωστήν μέθοδον μεγάλων ασκητών να προσποιείται τον τρελλόν και έτσι συγκαταριθμείται εις την χορείαν των δια Χριστόν σαλών αγίων.

      Δια πέντε έτη ταλαιπωρείται κλινήρης ασθενής συνεχίζων να ευλογεί, να ειρηνεύει, να καθοδηγεί, να συμβουλεύει τους χριστιανούς οι οποίοι νυχθημερόν τον επισκέπτονται. Εκεί δέχεται την επίσκεψιν του νέου Αρχιεπισκόπου Γερμανού Καλλιγά εις τον οποίον προλέγει την ανάρρησίν του εις τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον των Αθηνών.

       Εκοιμήθη 7 Ιουνίου 1888 και εις την πάνδημον μετά τριήμερον κηδεία του εξεφώνησε περίφημον επικήδειο ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γερμανός Καλλιγάς.Η παρουσία της Αγίας βιοτής του οι διηγήσεις των θαυμάτων του παρέμειναν ζωνταναί και ανεξίτηλαι εις την συνείδηση των χριστιανών και μετά από 88 χρόνια οδήγησαν τον τότε Μητροπολίτην Κεφαλληνίας Προκόπιον να πραγματοποιήσει ανακομιδήν των αγίων λειψάνων του.

       Η διαδικασία αγιοποιήσεως του Αγίου από τον Οικουμενικόν θρόνον, λόγω των γνωστών θλιβερών Εκκλησιαστικών γεγονότων της Κεφαλληνίας, καθυστέρησε, και μετά την ενθρόνησιν, ο ειρηνοποιός και ειρηνοφόρος νέος Ποιμενάρχης κ.κ. Σπυρίδων ετέλεσε με Εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια τας εορτάς ανακηρύξεως του Αγίου την 7ην Σεπτεμβρίου 1986 με εκπροσώπησιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Ιεράς Συνόδου και πλειάδα Αρχιερέων, εκδοθείσης Θ Πατριαρχικής και Συνοδικής Αποφάσεως 4 Φεβρουαρίου 1986.

      Τον Άγιον εγκωμίασαν ο Αρχιεπίσκοπος Γερμανός Καλλιγάς, ο Ιερεύς λόγιος Ζήσιμος Τυπάλδος, και έγραψεν ο Ακαδημαϊκός Αμίλκας Αλιβιζάτος, ο Αρχιμ. π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, ο Ληξουριώτης Αρχιερεύς Τρίκκης και Σταγών Χερουβείμ Άννινος και ο Αιδεσιμολ. π. Κωνσταντίνος Γκέλης.

        Τόση είναι η ακτινοβολία της προσωπικότητός του ώστε ο σατυρικός ποιητής Ανδρέας Λασκαράτος, παρά το αντικληρικό, το αντιπαραδοσιακό του πνεύμα, εις την υποσημείωσιν 6 του έργου του "Μυστήρια της Κεφαλονιάς" σημειώνει: "Ετίμησα και αγάπησα μάλιστα την αρετήν κάθε που την εύρηκα και στα ράσα".Ο σημερινός προσκυνητής εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Σπυρίδωνος Ληξουρίου έχει την δυνατότητα να προσκυνήσει τα Άγια λείψανα εντός αργυρής λάρνακος και τον τάφον του Αγίου.

Απο την Ιστοσελίδα της Ι.Μ Κεφαλληνίας.

 ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΙΑ.

Η μελλοντική ηγουμένη

Μια Κεφαλλονίτισσα από το Ληξούρι είχε τέσσερις κόρες. Ο άνδρας της ήταν πολύ ιδιότροπος. Την έβριζε γιατί γεννούσε κορίτσια και ήταν στενοχωρημένη.
Κάποτε σκέφτηκε να πάει να συναντήσει τον όσιο Παναγή Μπασιά και να πάρει την ευχή του. Πήρε μαζί και τις κόρες της. Στα μαλλία μάλιστα της μικρότερης είχε βάλει έναν ωραίο φιόγκο. Όταν έφθασαν στον άγιο, είδαν ότι είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος και έτσι περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους. Έπειτα από αρκετή ώρα τελείωσαν οι προηγούμενοι και η μητέρα οδήγησε τα παιδιά της στον άγιο:
-Παπά έφερα τα παιδιά μου να τα ευλογήσεις.
Ο όσιος Παναγής ευλόγησε την πρώτη και της είπε:
-Καλώς την Διονύσαινα!
Στην δεύτερη είπε:
-Καλώς την Γιώργαινα!
Στην τρίτη είπε:
-Καλώς την Σπύραινα!
Προφήτευσε δηλαδή τα ονόματα των συζύγων των κοριτσιών.
Την τέταρτη δεν την ευλόγησε. Η μητέρα που μέχρι τότε χαιρόταν , άρχισε νʼ ανησυχεί. Σκέφτηκε ότι θα πέθαινε το τέταρτο παιδί της . τον παρακάλεσε λοιπόν πιο θερμά να το ευλογήσει. Ο άγιος δεν το ευλογούσε. Η μητέρα ταραγμένη ρωτούσε:
-Παπά μου, θα πεθάνει το παιδί μου; Γιατί δεν το ευλογάς;
Τότε σηκώθηκε, γονάτισε μπροστά στο μικρό κορίτσι και του είπε:
-Ευλόγησέ με, αμμά( δηλ. γερόντισσα).
Η μητέρα τρόμαξε περισσότερο μʼ αυτό και αναρωτιόταν τι να σημαίνει. Εκείνος έβγαλε τα στολίδια από τα μαλλιά της μικρής και είπε:
-Αυτά δεν χρειάζονται , ηγουμένη των Λεπέδων.
Και πράγματι! Έπειτα από πολλά χρόνια οι τρείς μεγαλύτερες αδελφές παντρεύθηκαν συζύγους με τα ονόματα που είχε προφητεύσει ο άγιος, ενώ η μικρότερη έγινε ηγουμένη της μονής των Λεπέδων , με το όνομα Ευγενία.

Η φιλανθρωπία του οσίου Παναγή

Ο όσιος Παναγής Μπασιάς έγινε ονομαστός για την φιλανθρωπία του. Ήταν ακούραστος στο να ευεργετεί . ήταν εφευρετικός στις αγαθοεργίες, αλά και τολμηρός με το θάρρος,που του έδινε η άψογη ζωή του. Συχνά έμπαινε σʼ ένα κατάστημα, άνοιγε το ταμείο, έπαιρνε όσα χρήματα ήθελε για τους φτωχούς και έφευγε.

Οι έμποροι και οι καταστηματάρχες παρακολουθούσαν άφωνοι, γιατί γνώριζαν τον προορισμό των χρημάτων που έπαιρνε. Λένε μάλιστα ότι κάποτε ένας φούρναρης τον εμπόδισε να πάρει χρήματα και τα ζυμωμένα ψωμιά του δεν φούσκωσαν, μέχρι που του ζήτησε συγγνώμη.

Μια φορά ο φτωχός παπα-Θεόδωρος Κοντομίλαχος βρέθηκε σε φοβερή κατάσταση. Η πρεσβυτέρα του επρόκετο να γεννήσει και δεν είχαν τα απαραίτητα χρήματα. Ο όδιος Παναγής, μόλις το έμαθε, πήγε στο παντοπωλείο του Γεράσιμου Μωραΐτη, άνοιξε μπροστά σε όλους το κρυφό συρτάρι του , βρήκε έξι μεξικάνικα τάλληρα(κολονάτα) και τα πήρε. Βγήκε μετά έξω, συνάντησε τον παπα-Θεόδωρο και του τα έδωσε λέγοντας του ότι θʼ αποκτήσει δίδυμα.

Ο ιερέας στην συνέχει πήγε στο ίδιο παντοπωλείο και ζήτησε νʼ αγοράσει κάρβουνα για θέρμανση δίνοντας ένα τάλληρο. Ο καταστηματάρχης το αναγνώρισε, αλλά είπε ότι δεν λυπάται τόσο για τα χρήματα που στερήθηκε, όσο γιατί ο άγιος του προφήτευσε σύντομο θάνατο και τον συμβούλευσε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.

Έχοντας έτσι απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του όσιο ετοιμάσθηκε και σε δεκαπέντε μέρες κοιμήθηκε.

Είναι χαρακτηριστικό εδώ ότι ο όσιος συνδύασε το προορατικό χάρισμα με την υλική και πνευματική φιλανθρωπία. Παρόμοια πολλές φορές ενήργησε για να προλάβει κάποιο ηθικό ή φυσικό κακό.

Μι α βροχερή νύχτα συνάντησε κάποιον που πήγαινε να κάνει μια αμαρτία. Τον σταμάτησε και του φώναξε:
-Αμαρτωλέ, αμαρτωλέ! Γύρισε στο σπίτι σου.
Άλλοτε ,μπήκε ξαφνικά στο σπίτι του Γεράσιμου Βώρου και του ζήτησε ένα πιστόλι , που ο ιδιοκτήτης το είχε γεμάτο/ οι οικοδεσπότες δεν του το έδωσαν, φοβούμενοι μήπως σκοτωθεί. Μετά από λίγες ημέρες ο Γεράσιμος θέλησε να το αδειάσει από τις σφαίρες, αλλά τραυματίστηκε και έκοψε το χέρι του. Τότε κατάλαβαν όλοι, γιατί ο όσιος είχε ζητήσει το πιστόλι.

Ο όσιος Παναγής Μπασιάς είχε βαπτίσει την αδελφή του Σπύρου Μηνιάτη που λεγόταν Ρουμπίνα. Αυτή παντρεύτηκε ένα πολύ σκληρό και βάναυσο άνδρα, που την κακομεταχειριζόταν. Ένα μεσημέρι η οικογένεια του Σπύρου καθόταν στο τραπέζι και έτωγε. Ξαφνικά μπροστά βλέπουν τους αναπάντεχα τον άγιο, που απευθυνόμενος προς τον Σπύρο του είπε:

-Ε! Τι κάθεσαι.. Αυτή την στιγμή την αδελφή σου την Ρουμπίνα την δέρνει απάνθρωπα ο άνδρας της. Και δεν φθάνει αυτό, αλλά της έσπασε και το χέρι της. Και το χειρότερο έκανε τα γαμήλια στέφανα τους κομμάτια.

Και συνέχισε ακόμα πιο έντονα:

-Πλήν όμως, ο πρώτος γάμος είναι μυστήριο! Ακούς;
Μετά τα λόγια αυτά έφυγε βιαστικά.
Το επεισόδιο που τους ανήγγειλε, γινόταν σʼ ένα χωριό, σε μακρινή απόσταση, αλλά ο Σπύρος πίστεψε τον άγιο και στενοχωρήθηκε κατάκαρδα για την αδελφή του. Σηκώθηκε αμέσως , ετοίμασε το μουλάρι του και έσπευσε να πάει να δει τι γίνεται στο σπίτι της.

Όταν εκείνη τον είδε, τον δέχθηκε με χαρά και του είπε:
-Πως , αδελφέ μου , τέτοια ώρα, μεσημέρι μʼ αυτή την ζέστη του Ιουλίου, ξεκίνησες για δω;
Ο Σπύρος την ρώτησε:
-Ρουμπίνα, που είναι ο άνδρας σου;
-Αχ Σπύρο μου, είχε ξενύχτι απόψε στην δουλειά του και κουράστηκε και βγήκε έξω να συναντήσει κανένα, να του περάσει η ώρα.
-Καλά , το χέρι σου τι έχει;
-Αδελφέ μου , αυτές οι προβατίνες, όταν πρόκειται να βγουν έξω από το μανδρί , κάνουν πολλά πηδήματα. Μ έσπρωξε, έπεσα και χτύπησα. Μα δεν είναι τίποτα… Έλα τώρα πάμε να ξεκουραστείς και το απόγευμα φεύγεις με την δροσιά.

Μπαίνοντας στο σπίτι ο Σπύρος αμέσως κοίταξε στα εικονίσματα, γιατί διαρκώς σκεπτόταν τα λόγια του οσίου Παναγή.

-Ρουμπίνα, που είναι τα στέφανα σου; Δεν τα βλέπω.

Η αδελφή του, που δεν ήθελε να διαλύσει το γάμο της, δικαιολογείται και λέει:
-Σπύρο μου, με τις δουλειές μου είχα καιρό να ξεσκονίσω και τα κατέβασα να τα καθαρίσω.
Η γυναίκα προσπάθησε να κρύψει την άθλια συμπεριφορά του συζύγου της και να μη φανερώσει την αλήθεια. Αλλά ο αδελφός της, που όλα τα ήξερε με το διορατικό χάρισμα του οσίου, της είπε:
-Αδελφή μου, σήκω να φύγουμε, γιατί ο άνδρας σου είναι σκληρός και σε βασανίζει. Εγώ ήρθα εδώ, γιατί μας απεκάλυψε την κατάστασή σου ο νουνός σου παπα-Μπασιάς. Έλα μαζί μου, η ζωή σου εδώ θα είναι μαρτύριο.
Η Ρουμπίνα όμως, συνετή και ανδρεία στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, γνώριζε ότι δεν έπρεπε να διαλύσει το σπιτικό της.

-Αδελφέ μου , του απαντά, όταν ο Θεός προστάζει , πρέπει να τα υπομένω όλα.

Έτσι ο Σπύρος Μηνιάτης έφυγε διαπιστώνοντας ότι τα λόγια του οσίου ήταν αληθινά.

Το σαπισμένο χέρι

Κάποια Αφροδίτη από την Κεφαλληνία είχε μία αδελφή , που κάποτε αγανάκτησε , σήκωσε το χέρι προς τον ουρανό και έκανε μια ασεβή χειρονομία.

Σύντομα ήρθε η τιμωρία: Πλένοντας κάτι ρούχα, ένα μικρό βελόνι μπήκε στο χέρι της, δημιούργησε σε τρείς ημέρες γάγγραινα και το χέρι σάπισε. Οι γιατροί της είπαν να το κόψει. Τότε η ευσεβής αδελφή της την πήρε και την πήγε στον όσιο Παναγή Μπασία.

Ο άγιος ήταν βαρειά άρρωστος στο κρεββάτι και πολλοί τον ξενυχτούσαν. Η Αφροδίτη πλησίασε στο κρεββάτι, έβαλε το χέρι της αδελφή της επάνω του και μυστικά παρακάλεσε μέσα της:
--Παπα- Μπασιά μου, η ευχή του ας κάνει το χέρι της αδελφή μου καλά.
Τότε ο άγιος άνοιξε το στόμα του και είπε:
-Αφροδίτη. Το χέρι της αδελφή σου θα γίνει καλά! Δεν θα το κόψουν!

Ο γιατρός που εξέτασε το χέρι αργότερα , ομολόγησε ότι έγινε κάποιο θαύμα. Ήταν τελείως θεραπευμένο!

Στον Ναό μας φυλάσσεται ένα μικρό τεμάχιο απο τα λείψανα του Αγίου Παναγή του Μπασιά τα οποία προσέφεραν οι Σεβαστοί σε εμάς γονείς του Προκατόχου μας Αειμνήστου π.Αλεξάνδρου Αγγούρια και κάθε χρόνο την ημέρα της Εορτής του (7 Ιουνίου)τελείται Θ.Λειτουργία και τίθενται σε προσκύνηση καθώς και η Εικόνα του Αγίου.