Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΥΧΗΜΑ ΚΑΥΧΗΜΑΤΩΝ

ΕΜΟΙ ΔΕ ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ ΚΑΥΧΑΣΘΑΙ, ΕΙ ΜΗ ΕΝ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: "ΣΤΑΥΡΟΣ Η ΩΡΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" (῾Ομιλία ἐκφωνηθεῖσα ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου κατά τήν ἀπογευματινήν ἐκδήλωσιν τῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως 1997). Πατέρες καί ἀδελφοίΔέν εἶναι εὔκολον νά ὁμιλήσῃ τις περί τοῦ Σταυροῦ. Διότι εἶναι τό ἴδιο ὡς νά ὁμιλῇ περί τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Χριστοῦ, δηλαδή νά θεολογῇ. Καί μόνο οἱ Πατέρες εἶναι οἱ ἀπλανεῖς ἑρμηνευταί τοῦ θείου θελήματος. Μόνον αὐτοί ἐθεολόγησαν ἀπλανῶς. Διότι ἐχαριτώθησαν μέ τόν ἀγῶνα καί τήν ἄσκησί τους καί ἔγιναν δοχεῖα τοῦ Παναγίου Πνεύματος. ᾿Εμεῖς ἁπλῶς μεταφέρουμε τόν λόγο καί τήν ἐρμηνεία τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί μάλιστα πάντοτε μέ τόν κίνδυνο καί σ᾿αὐτή τήν διατύπωσι τῆς διδασκαλίας τῶν ῾Αγίων Πατέρων νά πέσουμε σέ λάθη, καθ᾿ ὅσον ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά παρέμβῃ ἡ δική μας ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Προπάντων ὅταν μιλᾶμε γιά ὑψηλά δογματικά θέματα καί περί θείων μυστηρίων, ὅπως εἶναι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. ῞Οταν ὁ Μωϋσῆς ἔφυγε ἀπό τήν Αἴγυπτο, ἀνέβηκε πάνω στό ῎Ορος. ᾿Εκεῖ ἔλαβε ἀπό τόν Θεό ἐντολή, πού ἔπρεπε ἀμέσως νά ἐκτελέσῃ: "Λῦσε τό ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου, διότι ὁ τόπος ἐν ὧ ἔστηκας γῆ ἁγία ἐστίν". ᾿Εδῶ κατά τόν ῞Αγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ δηλώνεται καί προτυπώνεται ὁ ἁγιασμός πού ἐπρόκειτο νά συντελεσθῇ πάνω στή γῆ διά τοῦ Σταυροῦ. Καί αὐτός ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς, ὅταν πλησιάζουμε σέ τόπους ἁγιασμένους, ἤ ὅταν ἀκοῦμε ἤ μιλᾶμε γιά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί τόν ἁγιασμό πού συνετελέσθη μέ αὐτόν πάνω στή γῆ. "Λῦσε τό ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου" σημαίνει κατά τούς Πατέρας: "᾿Απόθεσε τούς δερματίνους χιτῶνες μέ τούς ὁποίους σέ ἐνέδυσε ἡ ἁμαρτία". "Καταργηθήτω καί νεκρωθήτω ἡ ἀντικειμένη τῷ Θεῷ ζωή", κατά τήν ὡραίαν διατύπωσιν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.Καί ἐμεῖς σήμερα ἀκούσαμε τό κάλεσμα τῆς Μητέρας μας ᾿Εκκλησίας νά προσκυνήσουμε εὐλαβικά εἰς τόν τόπον "ὅπου ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ", δηλαδή εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν. Πρόκειται τώρα νά μιλήσουμε καί γιά τό νόημα τοῦ Σταυροῦ. Καί δύσκολον καί ὑψηλόν ἔργον. Γι᾿ αὐτό θά πρέπει νά λύσουμε τό ὑπόδημα τῶν ποδῶν μας, δηλαδή νά σταθοῦμε μέ εὐλάβεια ἐμπρός σ᾿ αὐτό τό μεγάλο μυστήριο, μπροστά στό Σταυρό πού εἶναι ἡ δόξα καί ἡ ὡραιότης τῆς ᾿Εκκλησίας. Γιατί θά μιλήσουμε γιά τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, τοῦ ὁποίου, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, καί ὁ λόγος καί τό μυστήριο, ἀλλά καί τό σχῆμα εἶναι θεῖο καί προσκυνητό, γιατί εἶναι σφραγίδα σεβάσμια, ἁγιαστική καί τελειωτική ὅλων τῶν θαυμασίων καί ἀνεκφράστων ἀγαθῶν πού προέρχονται ἀπό τόν Θεό. Διότι ἀκριβῶς εἶναι ἡ σφραγίδα τῆς σωτηρίας μας. Πάνω στόν Σταυρό σταμάτησε ὁ παλαιός αἰώνας, ὁ αἰώνας τοῦ θανάτου, καί μέ τήν ᾿Ανάστασιν τοῦ Χριστοῦ πού συνδέεται μέ τόν Σταυρό, ἄρχισε ὁ νέος αἰώνας, ὁ αἰώνας τῆς Χάριτος. Γι᾿ αὐτό καί ἐμεῖς, ὅταν ἀξιωθοῦμε νά βιώσουμε πραγματικά τό μήνυμα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή νά φτάσουμε στό "ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται, καγώ τῷ κόσμῳ", δέν θά δυσκολευτοῦμε καί πολύ νά διακρίνουμε καί τό φῶς τῆς ᾿Αναστάσεως. ῞Οταν νοιώσουμε τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται θά μάθουμε πώς γι᾿ αὐτήν τήν ᾿Αγάπη, δέν ὑπάρχει θάνατος. "Τόσον ἀγάπησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο" μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρικοῦ, "ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων είς αὐτόν μή ἀπώληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον". Γι᾿ αὐτό τήν Μεγάλη Παρασκευή στό τροπάριον τῆς Θ' ῞Ωρας "Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου..." λέγομεν: "Προσκυνοῦμεν Σου τά Πάθη Χριστέ" καί ἀμέσως: "Δεῖξον ἡμῖν καί τήν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν". Καί δι ἕνα ἄλλον λόγον εἶναι πολύ δύσκολον νά ὁμιλῇ τις σἠμερον περί τοῦ Σταυροῦ. Εἶναι ἀληθές, ὅτι ὅ λόγος περί τοῦ Σταυροῦ, πάντοτε ἦταν καί εἶναι πολύ περισσότερο σήμερα, μία ἀντιπαράθεσις πρός τόν κόσμο, πρός τόν παλαιόν ἑαυτόν μας, πρός τό ἴδιον θέλημα, πρός ὁτιδήποτε ἀντιστρατεύεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτή ἡ ἀντιπαράθεσις ξεικινάει ἀπό τήν πρόκλησι τοῦ κόσμου: "Κατάβηθι ἀπό τοῦ Σταυροῦ". Σταμάτησε νά ὁμιλῇς περί τοῦ Σταυροῦ. Πάψε νά ζῇς κατά τό θέλημα τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Χριστοῦ.Αὐτός ὅμως εἶναι καί ὁ τελευταῖος πειρασμός τοῦ Χριστοῦ. "Καταβάτω νῦν ἀπό τοῦ Σταυροῦ καί πιστεύσωμεν αὐτῷ" φώναξαν οἱ σταυρωταί του καί οἱ παραπορευόμενοι ὄχλοι. Βέβαια μέ τήν ἀρρωστημένη ἀνθρώπινη λογική ὁ Χριστός θά ἔπρεπε νά κατέλθῃ ἀπό τόν Σταυρό, νά κονιορτοποιήσῃ τούς ἐχθρούς του, νά δείξῃ τήν δύναμίν Του. ῾Ο Χριστός, ὅμως, δέν ἐδέχθη τήν πρόκλησιν. Παρέμεινε ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ἐνίκησε. ῾Ο σύγχρονος χριστιανός δέχεται πολλές φορές αὐτόν τόν πειρασμό καί ὑποκύπτει σ᾿ αὐτόν. Δηλαδή κατεβαίνει ἀπό τόν Σταυρό, ἀφήνει τήν ὁδόν τοῦ μαρτυρίου, ἐγκαταλείπει τήν μαρτυρικήν παλαίστραν, παύει νά ζῇ θυσιαστικά, δέν θέλει νά ζῇ ἀσκητικά καί ἀγωνιστικά, παραδίδεται στόν κόσμο. δέν θέλει νά ἀκούῃ τόν λόγν περί τοῦ Σταυροῦ..῾Ο σύγχρονος χριστιανός προτιμᾶ τήν πλατεῖαν καί λεωφόρον ὁδόν, καί γι᾿ αὐτό τά ἀγωνιστικά σαλπίσματα "νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς" "ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διά τῆς στενῆς πύλης", "ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καί βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν" δέν τόν ἀγγίζουν. Τό ἀσκητικόν ἰδεῶδες τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὅπως ἐκφράζεται στήν ἄσκησι, στόν πατερικό λόγο, στίς λειτουργικές τέχνες, καί ὅπως διδάχθηκε ἀπό τούς πατέρας καί τούς ἀσκητάς τῆς ἐρήμου, δέν τόν ἐμπνέει. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί τό ἀρνεῖται καί τό πολεμεῖ. Προτιμᾶ τό κοσμικό πνεῦμα τῆς Δύσεως, τοῦ Δυτικοῦ τρόπου ζωῆς, θέλει νά τρέφεται μέ τά ξυλοκέρατα πού τοῦ προσφέρει ὁ Δυτικός ἀντίχριστος πολιτισμός, γι᾿ αὐτό καί καταντάει ἀρνητής τοῦ ὡραιότερου θησαυροῦ, τῆς ἁγιοπατε- ρικῆς ἀσκητικῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως. Αὐτό ὅμως ἀναλυόμενο σημαίνει ἄρνησιν τοῦ σταυροῦ, ὅπως τόν βίωσε σέ ὅλο του τό μεγαλεῖο, σέ ὅλη του τήν ὡραιότητα, ἡ ἀσκητική ᾿Ορθοδοξία. Σημαίνει ἀκόμη ἄρνησι τῆς θυσίας. Σημαίνει ἄρνησι τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Σημαίνει ἄρνησιν τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Χριστοῦ. Διότι ὁ Σταυρός εἶναι ὁ δρόμος γιά νά συναντήσουμε τόν ᾿Αναστάντα Χριστόν. ᾿Εάν θέλουμε νά εἴμεθα τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα νά σηκώσουμε τόν Σταυρόν Του. "῞Οστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι". Αὐτό εἶναι τό μήνυμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. ῞Οτι, δηλαδή, μόνο διά τοῦ Σταυροῦ θά φθάνουμε στήν ᾿Ανάστασι. Καί ὅτι ἡ πορεία μας, ἡ πορεία τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ, εἶναι σταυροαναστάσιμη.Πατέρες καί ἀδελφοί᾿Ακούσαμε σήμερα στό ἱερόν Εὐαγγέλιον, ὅτι ὁ Χριστός ἀναβαίνει στά ῾Ιεροσόλυμα ὅπου θά παραδοθῇ καί θά σταυρωθῇ καί τήν τρίτη ἡμέρα θά ἀναστηθῇ. ῞Οπως ἕνας βασιλιάς πού γυρίζει νικητής ἀπό τόν πόλεμον καί θριαμβευτής εἶναι ἕτοιμος νά δείξῃ στούς ὑπηκόους του τά τρόπαια τῆς νίκης κατά τῶν ἐχθρῶν του, ἔτσι καί ὁ οὐράνιος Βασιλιάς, ὁ Χριστός, ὀλίγον πρό τοῦ θριάμβου του προβάλλῃ τό τρόπαιον τῆς νίκης κατά τοῦ Διαβόλου, τόν Τίμιον Σταυρόν. Καί τόν θέτει εἰς τό μέσον τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς διά στηριγμόν μας, διά ἐνίσχυσίν μας, διά ἀναψυχήν καί παραμυθίαν μας ἀπό τόν κόπον τῆς νηστείας καί δι᾿ ἀνάμνησιν τοῦ Δεσποτικοῦ Πάθους, ἀλλά προπάντων διά νά συνειδητοποιήσωμεν, ὅτι, ἐάν πράγματι θέλωμεν νά συνδοξασθῶμεν μετά τοῦ ᾿Αναστάντος Χριστοῦ, καί ἐν καινότητι ζωῆς νά περιπατή- σωμεν, δηλαδή ἄν θέλωμεν νά συναναστηθῶμεν μετ᾿ Αὐτοῦ, πρέπει προηγουμένως νά συμπορευθῶμεν μαζί Του καί νά συσταυρωθῶμεν. Εἶναι δηλαδή ὁ Τίμιος Σταυρός ἐν τῷ μέσῳ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὅπως τό ἑρμηνεύουν οἱ Πατέρες, τό βασιλικόν σκῆπτρον καί τό σύμβολον καί ἡ σημαία πού προπορεύεται καί ἀναγγέλλει τόν θρίαμβον τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Καί ὅπως ὁ Μωϋσῆς, ὅταν ἀπελευθέρωσε τόν ᾿Ισραηλιτικόν λαόν ἀπό τήν δουλείαν τοῦ Φαραώ καί τόν διεπέρασε ἀπό τήν ᾿Ερυθράν θάλασσαν εἰς τήν ἔρημον, ἐγλύκανε μέ τήν ράβδον του τήν πικράν πηγήν τῆς Μερᾶς, ἔτσι, ὁ Λυτρωτής μας Χριστός, ὁ ῾Οποῖος μέ τόν Σταυρικόν Του θάνατον καί τήν ῾Αγίαν Του ᾿Ανάστασιν μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὀ τήν δουλείαν τοῦ νοητοῦ Φαραώ, μᾶς διεπέρασε ἀπό τήν νοητήν ᾿Ερυθράν θάλασσαν καί μᾶς ὡδήγησε εἰς τήν κατά Χάριν Ζωήν, τώρα μέ τό ζωοποιόν Ξύλον τοῦ Σταυροῦ μᾶς γλυκαίνει ἀπό τήν πικράν γεῦσιν τῆς νηστείας, μᾶς ἐλαφρύνει ἀπό τούς κόπους τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί μᾶς παραμυθεῖ, μέχρις ὅτου μᾶς πάρῃ ἀπό τήν "ἔρημον" καί μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τήν νοητήν ῾Ιερουσαλήμ, δηλαδή τήν ῾Αγίαν Του ᾿Ανάστασιν. Δι᾿ αὐτόν τόν λόγον γίνεται σήμερα χαρά καί εὐφροσύνη, πανηγυρίζουν τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια, καί οἱ Ναοί πλημμυρίζουν ἀπό τούς πιστούς, καί γενικά ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ μοιάζει ὡς ἄλλος Παράδεισος, πού ἔχει ἐν τῷ μέσῳ φυτευμένον τό Ξύλον τῆς Ζωῆς, τόν Τίμιον Σταυρόν. Γι᾿ αὐτό, καί ὁμολογήσαντες σήμερον διά μίαν ἀκόμη φοράν τήν πίστιν μας εἰς τόν Σωτῆρα Χριστόν "σταυρωθέντα καί ταφέντα καί ἀναστάντα, ἐψάλαμεν "ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ", τόν ὕμνον πού περικλείει ὅλον τό πνευματικόν νόημα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς: "Τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα καί τήν ῾Αγίαν Σου ᾿Ανάστασιν δοξάζομεν". Δηλαδή μέσα ἀπό τόν Σταυρό καί τήν θυσία ἀντικρύζουμε τήν χαρά τῆς ᾿Αναστάσεως.Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος καυχᾶται, ὅταν λέγῃ: "᾿Εμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ". Οἱ ῾Εβραῖοι καυχῶνται γιά τήν περιτομή. Οἱ ἐθνικοί καυχῶνται γιά τήν δόξα τῆς φιλοσοφίας. ῾Ο ᾿Απόστολος καυχᾶται γιά τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι γιά τούς ᾿Ιουδαίους σκάνδαλο, γιά τούς ῞Ελληνες δέ, δηλ. τούς εἰδωλολάτρες, μωρία. Καυχᾶται "διότι διά τοῦ Σταυροῦ ἦλθε ἡ χαρά σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο". Καυχᾶται, διότι ὁ Σταυρός εἶναι ἡ μοναδική ὁδός πού ὁοδηγεῖ μέ βεβαιότητα στήν ᾿Ανάστασιν.῞Ολα ὅσα ἔπραξε ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι καύχημα καί δόξα τῆς ᾿Εκκλησίας. Καί ἡ διδασκαλία του καί τά θαύματά του καί οἱ θεραπεῖες τῶν ἀσθενῶν, καί οἱ ἀναστάσεις τῶν νεκρῶν. Πάνω ἀπ᾿ ὅλα ὅμως στέκει ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο ῞Αγιος Κύριλλος ῾Ιεροσολύμων λέγει χαρακτηριστικά: "Καύχημα τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι κάθε τι πού ἔπραξε ὁ ᾿Ιησοῦς, ἀλλά τό καύχημα τῶν καυχημάτων εἶναι ὁ Σταυρός Του". Καί ἐξηγεῖ ὅτι ἀπό τό Σταυρό πηγάζει ἡ σωτηρία μας:"Τότε οἱ Πρωτόπλαστοι ἔφαγαν ἀπό τό ξύλο τῆς ζωῆς καί διώχθηκαν ἀπό τόν Παράδεισο, τώρα χάρη στό Ξύλο τοῦ Σταυροῦ θά μποῦν εὐκολώτερα στόν Παράδεισο"Γι αὐτό καί εἶναι τόσον ἐπιθυμητός καί ἀξιαγάπητος ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Περισσότερον ἀπό ὅ,τι πολυτιμώτερο ἔχει ὁ ἄνθρωπος. ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει:"Οὔτε ἕνα βασιλικό στέμμα δέν στολίζει τόσο τό κεφάλι, ὅσο ὁ Σταυρός πού εἶναι πολυτιμότερος ἀπό κάθε κόσμημα. Αὐτός χρησιμοποιεῖται στήν ῾Αγία Τράπεζα, αὐτός στίς χειροτονίες τῶν ἱερέων, αὐτός πάλι μαζί μέ τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ λάμπει στό μυστικό Δεῖπνο (στήν θεία Εὐχαριστία). Τοῦτον θά μποροῦσε νά τόν δῇ νά προσφέρεται παντοῦ, στά σπίτια, στίς ἀγορἐς, στούς ἔρημους τόπους, στούς δρόμους, στά ὅρη, στά φαράγγια, στούς λόφους, στήν θάλασσα καί τά πλοῖα καί τά νησιά, στά κρεββάτια, στά ἐνδύματα, στά δωμάτια, στά συμπόσια, στά ἀσημένια σκεύη, στά χρυσά, στά μαργαριταρένια, στίς τοιχογραφίας... Τόσο περιζήτητο σέ ὅλους ἔχει γίνει τό θαυμαστό αὐτό δῶρο, ἡ ἀνέκφραστη αὐτή χάρη. Κανείς δέν τό ντρέπεται, κανείς δέν ἀποφεύγει νά τό δῇ μέ τή σκέψῃ ὅτι εἶναι σύμβολον "θανάτου", ἀλλά "πάντες τούτῳ καλλωπιζόμεθα" καί τό χρησιμοποιοῦμε περισσότερο ἀπό τά στεφάνια καί τά στέμματα καί τά ἀναρίθμητα μαργαριταρένια περιδέραια".Γι᾿ αὐτό παρακινεῖ ὁ ῞Αγιος Κύριλλος:"Νά μή ντρεπώμαστε λοιπόν γιά τόν Σταυρό τοῦ Σωτῆρά μας, ἀλλά μᾶλλον νά καυχώμαστε. Εἶναι βέβαια ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ διά τούς ᾿Ιουδαίους σκάνδαλο, διά τούς εἰδωλολάτρες μωρία, ἀλλά γιά μᾶς εἶναι σωτηρία. Καί ἐνῶ γιά ὅσους βαδίζουν τόν δρόμο τῆς ἀπωλείας εἶναι ἀνοησία, γιά ὅσους ὅμως βαδίζουν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμις Θεοῦ (Α'Κορινθ. 1,18). Καί ἐξηγεῖ ὅτι οἱ χριστιανοί, ἐπειδή ἀκριβῶς γνωρίζουν τήν ᾿Ανάστασι, γι αὐτό καί ὁμολογοῦν τόν Σταυρό. "῾Ομολογῶ τόν Σταυρό, ἐπειδή γνωρίζω τήν ᾿Ανάστασι. Διότι ἐάν ἀπέμενε μόνο ᾿Εσταυρωμένος ὁ Κύριος, χωρίς νά ἀναστηθεῖ, μπορεῖ νά μήν τό ὁμολογοῦσα... Τώρα ὅμως πού διαδέχθηκε τόν Σταυρό ἡ ᾿Ανάσταση, δέν ντρέπομαι νά τά διηγοῦμαι ὅλα αὐτά". Tags: Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΥΧΗΜΑΤΩΝ