ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ, ΔΙΑΦΟΡΑ

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ, ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Δ/ΝΣΙΣ: ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ. 54 ΤΗΛ. 210.6020176, 210.2466057 Α.Π. 118 Ἐν Κορωπίω Απρίλιος 2011 ΣΧΟΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ «ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ» ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ» ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΕΓΡΑΦΗ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΟΛΙΟ. Ανώνυμος είπε... ...Όσον αφορά τις χειροτονίες του Βρεσθένης Ματθαίου, που έκανε μόνος του, αυτές θεωρήθηκαν από τους ίδιους τους Ματθαϊκούς άκυρες (έπασχαν εκκλησιολογικά), γι' αυτό έστειλαν το 197...1, δυο επισκόπους: τον Κορινθίας Κάλλιστο και τον Κύπρου Επιφάνιο, στη Ρώσικη Εκκλησία της Διασποράς να διευκολύνει τη λύση του προβλήματος. Οι Ρώσοι απεφάνθησαν, ότι οι χειροτονίες Ματθαίου έπασχαν εκκλησιολογικά, γι' αυτό χειροθέτησαν τους δυο αυτούς επισκόπους, σύμφωνα με τον η΄ κανόνα της Α΄ Οικουμενικής, χειροθεσία ως επί σχισματικών (Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων, τ. 2, Νοέμβριος 1971). Την χειροθεσία δέχτηκαν οι Ματθαιϊκοί και έτσι χειροθετήθηκαν οι υπόλοιποι επίσκοποι και πρσσβύτεροι. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε Σχίσμα στους Ματθαιϊκούς με διαμαρτυρία του νυν Μεσογαίας Κήρυκου και του θεολόγου Γκουτζίδη Ε. (9.10.77) και κατέληξε σε αλληλοαφορισμούς.Οι Ματθαιϊκοί με εγκύκλιο 3280/28.11.07 παραδέχτηκαν ότι αληθώς έγινε το 1971 η χειροθεσία από τους Ρώσους της Διασποράς, πλην όμως διαπιστώνουν, ότι η γενόμενη αυτή πράξη της χειροθεσίας ήταν σφάλμα τους και πραγματοποιήθηκαν τότε ανθρώπινα λάθη, απορρίπτει δε τις τότε χειροθεσίες, ως πράξη απάδουσα στην κανονική τάξη που αφορά το κύρος των χειροτονιών. Την τότε χειροθεσία θεωρεί ως ανυπόσταη και μηδέποτε γενόμενη. ΙΚ 3 Ιανουαρίου 2011 ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΔΙΕΞΑΧΘΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ Ανώνυμος είπε... Αγαπητέ Ι.Κ Με αφορμή σχόλιό σας σ’ αυτή την ανάρτησι παραθέτω μερικά συμπληρωματικά στοιχεία διά το θέμα της λεγομένης «χειροθεσίας» του 1971, τά οποία ευρον εις την ιστοσελίδα του Μητροπολίτου Μεσογαίας Κηρύκου της Γνησίας ...Ορθοδόξου Εκκλησίας και τ6ά οπποία αν θέλετε λάβετέ τα υπ’ οψιν διά να εχετε καλυτέραν ενημέρωσιν. 1) Την χειροθεσίαν εις τους Επισκόπους Κάλλιστον και Επιφάνιον κατά τον Η΄ Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, (ητοι ως επί σχισματικών) την προέβλεπε πράγματι η Απόφασις των Ρώσων της Διασποράς, την οποίαν εγραψαν και επέβαλαν εις αυτούς οι Φλωρινικοί, με σκοπόν να δικαιώσουν το διά λόγους πίστεως δημιουργηθέν υπ’ αυτών σχίσμα των του 1937. Τό τι όμως συνέβη μεταξύ της συνεδριάσεως της Συνόδου των Ρωσων και της λεγομένης χειροθεσίας απεκάλυψεν ο Αρχιμανδρίτης Καλλιόπιος εις τον τότε Αρχιμανδρίτην Γαλακτίωνα Γκαμίλην. «Οταν οι Αρχιερεις μετέβησαν εις Βοστώνην διά την χειροθεσίαν οι Ρώσοι Αρχιερείς δεν εγνώριζαν τι ευχές να διαβάσουν και όταν σκέφτηκαν να διαβάσουν ευχές χειροτονίας οι Αρχιερεις Κάλλιστος και Επιφάνιος ειπον όχι εμείς δεν δεχόμεθα. Επεκοινώνησαν τότε οι Ρώσοι Αρχιερείς με τον Προκαθήμενο τους Φιλάρετο και εκείνος ειπε να τους διαβάσουν μιαν «απλήν συγχωρητικήν ευχή». Εμμέσως πλήν σαφώς, τά ιδια σχεδόν εδήλωσεν αργότερα και ο Κιτίου Επιφάνιος. 2) Όταν επέστρεψεν η Εξαρχία οι Αρχιερείς «εν επιτραχηλίω και ωμοφορίω» εδήλωσαν ότι δεν εδέχθησαν καμμίαν χειροθεσίαν, αλλά ότι διά να βοηθήσουν εις την επιστροφήν των Φλωρινικών δηλαδή διά να αρθή το σχίσμα του 1937 εδέχθησαν μίαν «απλήν συγχωρητικήν ευχήν". Δηλαδή ειπαν οτι εκαμαν αυτήν τήν αθώαν υποχώρησιν προκειμένου να σταματήσουν οι Φλωρινκοί τις προφασιλογίες περί της υφ’ ενός χειροτονίας, και αφού προηγουμένως ειχαν διαπιστώσει ότι με το να αποδεχθούν οι Ρώσοι την Ομολογία της Εκκλησίας των ΓΟΧ καί νά υποσχεθούν οτι θά συστρατευθούν πλέον εις τόν ιδιον αγώνα, η Γνησία Ορθοδοξία θά μετεδίδετο εις ολην την υφήλιον. Την απόφασιν όμως των Ρώσων αν και εζητήθη οι Αρχιερείς δεν την παρουσίασαν τουναντίον ειπον ότι οι Ρώσοι θα την υπογράψουν εις επομένην συνεδρίασιν. Όταν όμως την εφεραν εις φώς οι Φλωρινικοί τότε την εδημοσίευσαν οπότε ο τότε λαίκός Μηνάς Κοντογιάννης (νύν Μεσογαίας Κήρυκος) πρωτοετής η δευτεροετής της θεολογικής σχολής εμελέτησε το θέμα της χειροθεσίας και συνέταξε μίαν πρόχειρον μελέτην, εις την οποίαν κατέληγε ότι κατά την Κανονικήν τάξιν χειροθεσία προβλέπεται μόνον επί σχισματικών, εκάλεσε δε τους εν Ελλάδι Αρχιερεις να καταδικάσουν την «γενομένην εις Αμερικήν χειροθεσίαν». 3) Βεβαίως αυτό πού προέτεινε ηταν το ολιγώτερον, διότι εις περίπτωσιν πού θα εδέχοντο χειροθεσίαν ως πρώην σχισματικοί, θα επρεπε να περάσουν από δικαστήριο και να καθαιρεθούν, διότι εν τοιαλύτη περιπτώσει θά ησαν βλάσφημοπι κατά της Αρχιερωσύνης των. Η απάντησις όμως τών Αρχιερέων και της Ιεράς Συνόδου συνεχώς και αδιαλείπτως και μέχρι το 1998, ητο ότι δεν εδεχθησαν καμμίαν χειροθεσίαν, αλλά μίαν τυπικήν συγχωρητικήν ευχήν, και επομένως δεν εχουν να καταδικάσουν τίποτα. Το 1976 ενας από την Εξαρχίαν ο Κάλλιστος ειπεν ότι εδέχθη πράγματι χειροθεσίαν ως πρώην σχισματικός, γεγονός το οποίον προεκάλεσε την καθαίρεσιν του υπό της Ιεράς Συνόδου και την καταδίκην του ως "αρνητού της Αποστολικής του διαδοχής". 4) Ο μητροπολίτης Φιλάρετος και αλλοι Αρχιερείς των Ρώσων εδήλωσαν πολλάκις ότι δεν εδέχθησαν τους Ματθαιικούς ως πρώην σχισματικούς, αλλά τους ανέγνωσαν μίαν απλήν συγχωρητικήν ευχήν. Παρά ταυτα, το 1974 ο τότε Πειραιώς Νικόλαος εχρησιμοποίησε την απόφασιν τού 1971 εις μίαν δίκην και ηθωώθη βάσει της δηθεν επί σχισματικών γενομένης χειροθεσίας, απόφασιν την οποίαν απεδέχθη και διά την οποίαν επανηγύρισε, χωρίς να αποκαλύψη ποτέ το περιεχόμενον της, διότι θα επρεπε και αυτός να καθαιρεθεί ως ο Κορινθίας Κάλλιστος. Άλλος δε Επίσκοπος (ο Αργολίδος Παχώμιος) εγραψε το 1974 εις εξομολογητικήν του επιστολήν ότι ολοι οι Αρχιερείς και στην Αμερικήν και στην Ελλάδα εδέχθησαν χειροθεσίαν επί σχισματικών και είναι επομένως χειροτονημένοι από χειροθετημένους. Την επιστολή αυτήν εδημοσιοποίησε μετά το 2000 ο εν λόγω Επίσκοπος διά να υποστηρίξη ότι «ολοι οι Αρχιερείς είναι από χειροθετημένους», γεγονός το οποιον εντάσσεται εις τά πλαίσια της επιχειρηθείσης υπό του Χριστοδούλου «λύσεως του Παλαιοημερολογιτικού» με βάσιν τάς χειροτονίας (των Φλωρινικών 1961) και τάς δηθεν «χειροθεσίας» των «Ματθαιικών», ητοι της εντάξεως πάντων εις το αρμα του του Οικουμενισμού. 5) Εις τά ιδια πλαίσια εγινε και η εν ετει 2007 καταδίκη της χειροθεσίας υπό των Νικολαίτων, οι οποίοι ουδεμίαν σχέσιν εχουν μέ τήν Ομολογ΄θιαν καί τήν Αποστολικήν Διαδοχήν τού αγίου Ιεράρχου Ματθαίου, τούτο όμως εσήμαινε και σημαίνει ότι περιέπεσαν εις την βλασφημίαν κατά του Αγίου Πνεύματος και δικαίως καθηρέθησαν υπό της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου (2009). 6) Αν θέλουν οι Νικολαίτες να είναι συνεπεις προς αυτήν την βλάσφημον απόφασιν των, της καταδίκης της «χειροθεσίας», η οποία βαθύτερον σκοπόν ειχε την επισημοποίησιν αυτής, και οπερ σημαίνει ότι ομολογούν πώς είναι χειροτονημένοι από χειροθετημένους, και ότι τους «περιρρέει η ανομία της χειροθεσίας» όπως υποστηρίζουν οι πέντε πρώην Μητροπολίται, οφείλουν να εναποθέσουν τά ωμοφόριά των και να παύσουν να κάνουν τους Αρχιερείς, διότι πρόκειται πρόκειται περί της μεγαλυτέρας βλασφημίας κατά της Ομολογίας καί της Αποστολικής Διαδοχής των Επισκόπων καί πρεσβυτέρων της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αλλως να συνειδητοποιήσουν τήν πτωσιν των, νά ιδουν τό μέγεθος τής βλασφημίας των, να μετανοήσουν και να ζητήσουν την συγγνώμην της Εκκλησίας. Ανώνυμος είπε... Όλα τα ανωτέρω αναφερόμενα ενυπάρχουν μαζί με άλλες πολλές λεπτομέρεις στο περιοδικό: "Ορθόδοξη Πνοή" του Μεσογαίας Κήρυκου. Εμείς αναφερθήκαμε σε τρία επίσημα έγγραφα: 1/ Το επίσημο έντυπο των Ματθαιϊκών του 1971 με την επίσημη απόφαση των Ρώσων της Διασποράς, που υπάρχει και στα ρωσικά. 2/ Την καταγγελία των Γκουτζίδη και Κοντογιάννη του 1977. 3/ Την επίσημη εγκύκλιο των Ματθαιϊκών του 2007. Κοινό σημείο και στα τρια αυτά επίσημα έγγραφα είναι, ότι καταγράφουν ότι έγινε χειροθεσία και όχι συγχωρητική ευχή. Το αναφερόμενα περί των διαφόρων κινήσεων και διαλόγων δεν αποτελούν αξιόπιστες καταστάσεις, όπως τα επίσημα τελικά έγγραφα. Από την άλλη, εύλογη είναι η απορία μας, πως σε μια επίσημη τελετουργία, που κάποιος (ή κάποιοι) Επίσκοποι επ' Εκκλησίαις δίδουν συγχωρητική ευχή σε δυο Επισκόπους, μετά από υποτίθεται εξομολόγηση ενός αμαρτήματος! Απ' ότι ξέρουμε συγχωρητική ευχή δίδει ο πνευματικός σε εξομολογούμενο και τούτο στο εξομολογητήριο και όχι σε κοινή θέα. Και εάν πράγματι δόθηκε συγχωρητική ευχή, τότε πως έγιναν κατόπιν χειροθεσίες στην Ελλάδα ή δεν έγιναν χειροθεσίες και έγιναν αντίστοιχες συγχωρητικές ευχές; Αν πράγματι έγινε έτσι, τότε είναι κάτι το παράδοξο και ξένο προς την εκκλησιαστική τάξη. ΙΚ Ανώνυμος είπε... Παρατηρήσεις στα τελευταιο σχόλιο του κ. Ι.Κ. Για το σχόλιο πού κάνει ο κ. Ι.Κ. οσον αφορά την συγχωρητική ευχή, νομίζω εχει δίκιο, αλλά πρέπει να λάβη υπ’ οψιν το πώς εδικαιολόγησαν οι Ρώσοι πού την εκαναν και οι Ελληνες πού την απεδέχθησαν «εν ταπεινώσει», η ισως και χωρίς καν να το αντιληφθούν. Ο λόγος ητο: «Να αφαιρεθει από τους Φλωρινικούς η πρόφασις του υφ’ ενός, να γίνη η ενωσις και να λάμψη η γνησία Ορθοδοξία απανταχού της Οικουμένης». Εν προκειμένω όμως για την υφ’ ενός χειροτονία δεν δικαιολογειται ουτε «χειροθεσία επί σχισματικών» διότι είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, ουτε συγχωρητική ευχή, αλλά πρέπει να δούμε το θέμα «εν τόπω και χρόνω» και το κυριώτεροιν να λάβουμε υπ’ οψιν ότι η συγχωρητική ευχή δεν θίγει και δεν προσβάλλει ποσώς το μυστήριον της χειροτονίας. Πρίν διατυπώσει κάποιος τά συμπέρασματά του για το τι εγινε στην Αμερική το 1971 θα πρέπει να μελετήση όλες τις μαρτυρίες και όχι κατ’ επιλογήν, αλλά πρωτίστως να; Λάβη υπ’ οψιν την μαρτυρίαν του Μητροπολίτου Φιλαρέτου, ο οποίος σέ επιστολή του αναφέρει οτι εγινε συγχωρητική ευχή καί οχι πραγματική χειροθεσία; Ακόμη καί ο Μητροπολίτης Λαυρος πρό δύο η τριών ετών δήλωσε στόν Επίσκοπο Κήρυκο, οπως ειδα κάπου δημοσιευμένο, για τό τί εγινε στήν Βοστώνη: "Δέν ξέρω", "δέν ημουν παρών", "δέν θυμάμαι", καί «θα κυττάξω τά Αρχεία και θα σας ενημερώσω» και εσημείωσε μετ’ εμφάσεως ότι «το μόνον πού μπορω νά πώ σίγουρα ειναι εκείνο πού ως Γραμματεύς, υπέγραψα στήν απόφαση» . Καί ασφαλώς γιά νά παραπέμψη στά Αρχεια θα ειχε υπ' οψιν τήν επιστολήν τού Φιλαρέτου καί αλλων περί «συχγωρητικής ευχής» , «περί « ευλογτίας», η «τους δεχθήκαμε ως Ορθοδόξους Αρχιερεις» κλπ. Πάντως οταν οι «πρωταγωνιστές» σε μια τέτοια υπόθεσι δεν συμφωνούν για το τι τελικά εγινε, πώς εμείς πού τά μαθαίνουμε από αλλους, ειμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς εγινε; Και αποφαινόμεθα από καθέδρας. Εγώ πάντως διάβασα τήν επιστολή τού 1977 των λαικών θεολόγων Ελευθερίου Γκουτζίδη και Μηνά Κοντογιάννη (νύν Μεσογαίας Κηρύκου), αλλά δέν διεπίστωσα αυτό πού διεπίστωσε ο κ. Ι.Κ. Τουναντίον ειδα τήν αγωνία τών δύο αυτών θεολόγων γιά τό θέμα, καθ’ ην στιγμήν ενας από τους Αρχιερείς της Εξαρχίας (Κορινθίας Κάλλιστος) ηλθε σε αντίφαση με τον εαυτό του και εδήλωσε ότι ηταν σχισματικός και γι αυτό δέχθηκε χειροθεσία. Ανώνυμος είπε... Και κάτι άλλο. Γνωρίζω πολύ καλά ότι εάν οι Αρχιερείς υπεστήριζαν, εστω και με τον λογισμόν τους, οτι εδέχθησαν χειροθεσίαν επί σχισματικών, τότε οι δύο αυτοί θεολόγοι θα ησαν οι πρώτοι πού θα τους απεκήρυτταν, όπως εκανε το 2005 ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Κήρυκος διά τους Νικολαίτας. Επίσης απ’ ότι πολύ καλά γνωρίζω ο Μητροπολ. Μεσογαίας Κήρυκος, ως λαίκός εδήλωσεν ότι «εάν δεν πάρουν επίσημη Συνοδική θέσι διά το τι εγινε στην Αμερική, η οποία να αναπαύη την συνείδησίν των Ορθοδόξων δεν θα γίνη Κληρικός». Καί μόνον οταν εν μεγάλη Συνόδω (1981) απεφάνθησαν ολοι οι Αρχιερείς οτι ουτε εις την διάνοιάν των πέρασε ότι είναι χειροθετημένοι, και ότι η λεγομένη χειροθεσία ητο μια τυπική εξωτερική πράξις (συγχωρητική ευχή) η οποία δέν εθιγε ουδαμώς τήν δογματικήν ακεραιότητα τού μυστηρίου της χειροτονίας, τότε ανεπαύθη και εγινε κληρικός (1982). Είναι γεγονός πάντως ότι με το θέμα «χειροθεσία» οι απανταχού «ενιστάμενοι» προς την γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, κατάφεραν να δημιουργήσουν την μεγαλυτέρα εκκλησιολογική σύγχυσι κατά τον παρελθόντα αιώνα. Πόσο δίκαιον ειχε ο Αρχιεπίσκοπος Ανδρέας όταν εχαρακτήρισε την χειροθεσία ως ληστρικήν επίθεσιν κατά της Εκκλησίας. Διότι ο σκοπός τελικά της χειροθεσίας ητο να προσβληθή η γνησία αποστολική Διαδοχή των από Ματθαίου εχόντων την χειροτονίαν Επισκόπων και πρεσβυτέρων και να εξαρτηθή αυτή από τους Ρώσους της Διασποράς, οι οποίοι όμως ουτε ομολογίαν ειχον ως κοινωνούντες μετά των νεοημερολογιτων, ουτε γνησίαν Αποστολικήν Διαδοχήν ηδύναντο να μεταδώσουν, αφού λόγω του νέο - ημερολογιτικού και παλαιο - ημερολογιτικού οικουμενισμού των την απώλεσαν. Απώτερος δε σκοπός ητο να δικαιωθή το Φλωρινικό σχίσμα του 1937, «να γίνη η ενωσις μετά των Φλωρινικών εξω από ομολογίες και Αποστολική Διαδοχή και ολοι να υποταχθούν στον Νεοημερολογιτισμό διά να λυθή το παλαιοημερολογιτικόν κατά τις υποδείξεις του Χριστοδούλου. «Η εκκλησιολογική σύγχυσις για την οποίαν μίλησα προηγουμένως εγκειται εις το ότι αλλοι υποστηρίζουν ότι στούς δύο Επισκόπους Κάλλιστο καί Επιφάνειο, εγινε πραγματική χειροθεσία, δηλαδή επί σχισματικών, καί αλλοι ότι εγινε μια απλή συγχωρητική ευχή. Δεν λέγω για το τι εγινε στην Ελλάδα, διότι εχω υπ’ οψιν μία επιστολήν του Φιλαρέτου ο οποίος παραπονείται ότι στην Ελλάδα, οι επιστρέψαντες Αρχιερείς δεν διάβασαν στους αλλους Επισκόπους και στους Ιερείς την συγχωρητική ευχή. Ανεξάρτητα όμως από το τι τελικά εγινε στην Αμερική, οσοι υποστηρίζουν ότι εγινε χειροθεσία επί σχισματικών, δεν λαμβάνουν υπ’ οψιν τις συνέπειες μιάς τέτοιας εκδοχής. Ότι δηλαδή, εάν κάποιος Επίσκοπος δέχεται ότι εχειροθετήθη ως πρώην σχισματικός καθίσταται αρνητής της Αρχιερωσύνης του, όπως τοιούτος κατεστάθη ο τότε Κορινθίας Κάλλιστος, λόγος διά τον οποίον και καθηρέθη υπό της Ιεράς Συνόδου. Αλλά και οποιος δέχεται ότι είναι χειροτονημένος από χειροθετημένους και αυτός υπόκειται εις το ιδιον κρίμα, οπως εσχάτως συνέβη με τους Νικολαίτας, οι οποίοι υποστηρίζουν με την Εγκύκλιό τους τον Νοέμβριο του 2007, ότι είναι χειροτονημένοι από χειροθετημένους και επομένως καθίστανται βλάσφημοι, και δεν μπορούν πλέον να υποστηρίζουν ότι είναι γνήσιοι διάδοχοι του Επισκόπου Ματθαίου. Ανώνυμος είπε... Σ' όλα τα ανωτέρω έχουμε να παρατηρήσουμε: 1/ Το επίσημο κείμενο των Ρώσων της Διασποράς (το οποίον έχουμε) στα ρωσικά και στη μετάφραση μιλάει για "χειροθεσία" ως επί σχισματικών. 2/ Όντως ο μακαριστός Ανδρέας (τον οποίον γνωρίσαμε προσωπικά) απέρριπτε τη χειροθεσία. 3/ 'Οντως, το κείμενο της διαμαρτυρίας των Γκουτζίδη-Κοντογιάννη (το οποίον έχουμε) ομιλεί για "αντικανονική και βλάσφημη χειροθεσία". 4/ Η πρόσφατη εγκύκλιος της Συνόδου υπό τον Νικόλαο (την οποίαν έχουμε) ομιλεί για τέλεση χειροθεσίας, η οποία "θεωρείται και κρίνεται εκκλησιαστικώς εσφαλμένη και ως τοιαύτη απορρίπτεται, και αποκηρύσσεται θεωρουμένη ως ανυπόστατος και μηδέποτε γενομένη". Δηλ. αφού έγινε, θεωρείται ως μη γενόμενη. ΙΚ Ανώνυμος είπε... Γράφει ο κ. Ι.Κ. οτι "οντως, το κείμενο της διαμαρτυρίας των Γκουτζίδη-Κοντογιάννη .... ομιλεί για "αντικανονική και βλάσφημη χειροθεσία" καί οτι η πρόσφατη εγκύκλιος της Συνόδου υπό τον Νικόλαο … ομιλεί για τέλεση χειροθεσίας, η οποία "θεωρείται και κρίνεται εκκλησιαστικώς εσφαλμένη και ως τοιαύτη απορρίπτεται, και αποκηρύσσεται θεωρουμένη ως ανυπόστατος και μηδέποτε γενομένη". Και επίσης σχολιάζει: «Δηλ. αφού έγινε, θεωρείται ως μη γενόμενη». Επ' αυτων παρατηρητέα τά εξής: Κατ αρχήν από μιά σύντομη μελέτη πού εκανα στό «κείμενο της διαμαρτυρίας των Γκουτζίδη Κοντογιάννη» διεπίστωσα οτι αυτό εκφράζει μιά αποψη δύο λαίκών θεολόγων η οποία δέον νά κριθή "εν τόπω καί χρόνω". Ελέχθη σέ μιά περίοδο πού ο μέν Κάλλιστος υπαναχωρήσας ειπεν οτι "ηταν σχισματικός καί εδέχθη χειροθεσίαν ως πρώην σχισματικός", ο δέ Κιτίου Επιφάνειος συνεμερίζετο τρόπον τινά τίς θέσεις του καί εκινειτο απ' οτι φαίνεται από τά γραπτά του της εποχής εκείνης πρός δικαίωσιν τής δηθεν επί σχισματικών χειροθεσίας. Καί τόν μέν Κάλλιστον καθήρεσε η Σύνοδος ως αρνητήν τής Αρχιερωσύνης του, τόν δέ Κιτίου Επιφάνειον εκανε αγώνα νά τόν βοηθήση νά διορθώση καί νά τόν κρατήση ενωμένον μετά της Συνόδου. Εις αυτήν τήν χρονικήν περίοδον, πού επροβάλλετο υπό τών υπεναντίων η απόφασις τών Ρώσων τής Διασποράς (μέ τά περί επί σχισματικών χειροθεσίας), τό κείμενο τών Γκουτζίδη - Κοντογιάννη εκφράζει μίαν αρνητικήν θέσιν διά τήν απόφασιν η οποία προβλέπει χειροθεσίαν κατά τόν Η΄ Κανόνα της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου καί καλώς θεωρεί αυτήν ως "αντικανονική καί βλάσφημη". Οσον αφορά για το αν η χειροθεσία εγινε η όχι αυτό είναι το ζητούμενον με αυτήν την μήνυσιν. Δηλαδή μηνύεται ουσιαστικώς η Εξαρχία διά Κανονικάς παραβάσεις καί προκαλείται η Ιερά Σύνοδος νά λάβη θέσιν καί νά απαντήση υπευθύνως πλέον διά τό τί εγινε εις τήν Αμερικήν. Η Ιερά Σύνοδος ωφειλε να εξετάση το θέμα καί νά δώση απάντησιν, οπερ εγένετο εν ετει 1981. Εις αυτήν τήν Σύνοδον ο Κιτίου Επιφάνιος κατέθεσε τήν επιστολήν πού τού εστειλε εν ετει 1979 ο Μητροπολίτης Φιλάρετος καί οπου παραπονείται (ο Φιλάρετος) διότι οι επιστρέψαντες Αρχιερείς δέν εδιάβασαν τήν ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ εις τούς αλλους Αρχιερεις καί εις τούς Ιερείς. Ο ιδιος ο Κιτίου Επιφάνιος εις τά πλαίσια τής Συνόδου εκείνης εκαμε καί μίαν επίσημον γραπτήν δήλωσιν, τήν οποίαν κατέθεσε εις τήν Σύνοδον καί οπου ελεγε πώς δέν εδέχθη πραγματικήν χειροθεσίαν αλλά μίαν τυπικήν εξωτερικήν πράξιν διά τούς λόγους πού αναλύονται εις τό εν λόγω εγγραφον. Κατόπιν τούτων μετά τήν απόφανσιν τής Συνόδου τού 1981 καί τήν δήλωσιν αυτήν τού Κιτίου δέν εχει καμμίαν αξίαν "τό κείμενο της διαμαρτυρίας των Γκουτζίδη-Κοντογιάννη", το οποίον ομιλεί για "αντικανονική και βλάσφημη χειροθεσία" και κακώς γίνεται επίκλησις αυτού. Οσον αφορά τώρα τήν καταδίκη της υπό τόν Νικόλαον Συνόδου της δηθεν επί σχισματικών γενομένης χειροθεσίας, η πράξις αυτή ειναι παντελώς ανόητος. Οταν μάλιστα ληφθή υπ οψιν οτι διά να προβούν εις την καταδίκην αυτήν εστηρίχθησαν εις μίαν εν ετει 1972 ανεύθυνον πρότασιν τού λαικού τότε θεολόγου Μηνά Κοντογιάννη, νύν Μεσογαίας Κηρύκου, (τήν οποίαν οι ιδιοι αντέκρουσαν δηλώσαντες οτι δέν μπορούν νά καταδικάσουν κάτι πού δέν εδέχθησαν), καθώς καί εις τό ανωτέρω "κείμενον τών Γκουτζίδη - Κοντογιάννη", διά το οποιον εν Συνόδω απεφάνθησαν, αποδεικνύουν αν μή τι αλλο τήν υστεροβουλία των, τόν καιροσκοπισμόν των καί τήν κακήν των σκοπιμότητα. Πρέπει να διερωτηθούμε αν οι Νικολαίται Επίσκοποι οι υπογράψαντες αυτήν τήν βλάσφημον Εγκύκλιον καταλάβουν ποτέ τό υψος της παραφροσύνης των, αλλά καί τό βάθος της πτώσεώς των; Πάντως εγώ τό ευχομαι. Ανώνυμος είπε... Και εγώ το εύχομαι. ΙΚ 6 Ιανουαρίου 2011 1:00 μ.μ. Ανώνυμος είπε... Πρός περαιτέρω ενημέρωσιν τού κ. Ι.Κ. καί τών τυχόν αναγνωστών τού παρόντος παραθέτω τήν Δήλωσιν τού Μητροπολίτου Κιτίου Επιφανίου, σχετικά μέ τό θέμα της χειροθεσίας. Δίδει σαφή απάντησιν εις τό θέμα πού συζητάμε. Τό βρήκα δημοσιευμένο σέ ενα φυλλάδιο τού Μεσογαίας Κηρύκου. Ελπίζω νά φανή χρήσιμο. ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467 ΑΡΙΘΜ. ΤΕΥΧΟΥΣ 99/ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2006 Η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΙΤΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΤΟΥ 1971 ΥΠΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ Παραθέτομεν τό ἀπό 29.8.1981 ἔγγραφον τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου κ. Ἐπιφανίου: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΤΙΟΥ Γ.Ο.Χ. ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 29-8-1981 ΠΡΟΣ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος Σεβασμιώτατοι καί ῞Αγιοι ἀδελφοί ᾿Επειδή πάντοτε ἐπιθυμοῦσα τήν εἰρήνην καί τήν ἐνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πολύ δέ περισσότερον τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῶν ᾿Επισκόπων Αὐτῆς, ἐπειδή οὔτε ἄχρι τοῦ νῦν ἡ τοιαύτη ἐπιθυμία μου ἠλλοιώθη, καί ἐπειδή τελευταίως παρατηρεῖται κάποια διαφοροποίησις εἰς τάς σχέσεις ὑμῶν ὡς ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.῾Ελλάδος καί ἐμοῦ ὡς ᾿Επισκόπου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου, ἔναντι αὐτῶν πού παλαιότερον μᾶς συνέδεον καί μᾶς ἥνωνον πνευματικῶς καί αὕτη, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 18 καί 19 καί 20 Αὐγούστου 1981, προεκλήθη ἐκ τῶν δημοσιευμάτων μου κατά τά τελευταῖα ἔτη, καί εἰδικώτερον μετά τό ἔτος 1977. Διά τοῦτο ἐπιθυμῶ διά τοῦ παρόντος Γράμματός μου νά παράσχω τάς ἀκολούθους διασαφήσεις καί τοῦτο πρός πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς ᾿Αγάπης καί τῆς ἑνότητος εἰς τάς ψυχάς μας. Τά δημοσιεύματα, τά ὁποῖα ἐκυκλοφόρησα καί ἔχουν τήν ὑπογραφήν μου ἀπό τό 1977 καί ἐξῆς εἶναι ὑπαγορευμένα ἐκ τοῦ αὐτοῦ πνεύματος καί τῆς αὐτῆς ἐπιθυμίας, ἡ ὁποία, ὡς ἀνέφερον ἀνωτέρω, μέ ὠθεῖ νά συντάξω καί τό παρόν γράμμα μου. Μερικαί ἐκφράσεις καί διατυπώσεις τῶν δημοσιευμάτων μου, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε προφορικῶς κατά τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιεραρχίας ὡδήγησαν ὑμᾶς, ὡς καί τινας ἄλλους, εἰς συμπερασματικάς κρίσεις καί θέσεις ἀντιθέτους ἤ διαφόρους ἐκείνων τάς ὁποίας ἐγώ εἶχον εἰς τήν σκέψιν μου, καί διετύπωσα, εἰδικώτερον δέ ὅτι ἐδημιουργήθησαν ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις σχετικῶς μέ τάς θέσεις μου περί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ᾿Εκκλησιολογίαν, τάς ἄλλας παλαιοημερολογιτικάς παρατάξεις, τήν ἑνωσιν μετ᾿ αὐτῶν καί τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971. Πρός ἄρσιν τῶν ἐσφαλμένων αὐτῶν ἐντυπώσεων καί ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης πάσης ψυχῆς, ἐπιθυμῶ νά διευκρινίσω τά ἀκόλουθα: 1) Οὐδέποτε ἀμφέβαλον διά τήν συνέχειαν τῆς ᾿Αποστολικῆς διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων τῶν ἐλκόντων τάς χειροτονίας ἐκ τῆς ὑφ᾿ ἐνός ᾿Επισκόπου γενομένης χειροτονίας τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ματθαίου κατά τό ἔτος 1948, ὡς καί ἐκ τῆς ἐν τοῖς πράγμασιν ἐπισκοπικῆς συμπεριφορᾶς μου ἀποδεικνύεται. 2) Δέν ἀμφισβήτησα ποτέ ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος μετά τῆς ὁποίας ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει πολυετῆ πνευματικήν καί ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, εἶναι ἡ ᾿Ορθόδοξος ἐν ῾Ελλάδι τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία, ὡς καί τοῦτο ἐκ τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν σχέσεών μας ἀποδεικνύεται ἀναμφίβολα. 3) Τούς λοιπούς παλαιοημερολογίτας Αὐξεντιανούς καί ἄλλους, τούς ἐθεωροῦσα καί τούς θεωρῶ, ὡς διδάσκει ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διά τοῦτο καί δέν ἔχω μετ᾿ αὐτῶν μυστηριακήν ἤ ἄλλην τινά ἐκκλησιαστικήν σχέσιν. 4) Τήν ἔνωσιν τήν ἀντιλαμβάνομαι, ὅπως οἱ ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί ἡ ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας, κατά τήν δισχιλιετῆ πορείαν της ἐν τῷ κόσμῳ ὁριοθετεῖ, ἤτοι ὡς συνεχῆ προσπάθειαν καί ἀγωνίαν τῶν ὑπευθύνων προσώπων τῆς ᾿Εκκλησίας νά φέρουν εἰς τήν "Μάνδραν" τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πάντας τούς φέροντας ἐν ἑαυτοῖς τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους καί τοῦτο διά τῆς ἀποκαλύψεως τῆς ἀληθείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἐν πνεύματι ἀγάπης, εἰρήνης καί ἑνότητος. 5) Τήν κατά τό ἔτος 1971 γενομένην ὑπό τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς χειροθεσίαν, ὡς εἶπον και κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 19 καί 20 τρέχοντος μηνός, τήν ἐδέχθην, ὡς τήν ἐδέχθητε καί ὑμεῖς μετά ταῦτα. Οὐχί ὡς ἐνεργοποίησιν ἤ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἐν ἐμοί ᾿Αρχιερατικοῦ ἀξιώματος, ἀλλά ὡς μίαν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν πρός ἀναγνώρισιν τῆς ἤδη ὑπαρχούσης ᾿Αρχιερωσύνης μου, ἀφοῦ προηγουμένως ἐπίστευσα, ἴδίᾳ μετά τήν ἑλληνιστί γενομένην ὁμιλίαν τοῦ Σεβ/του ᾿Επισκόπου Γερμανίας Φιλοθέου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως Βοστώνης Η.Π.Α., ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἐπίστευσαν κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ἐπί τῷ σκοπῷ ὅπως ἐπιτευχθῇ ἡ διεύρυνσις τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί γίνῃ δυνατή ἡ ἕνωσις τῶν Αὐξεντιανῶν μετά τοῦ Σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καθ᾿ ὅσον οὗτοι ἔθετον ὡς πρόφασιν τῆς ἀρνήσεώς των πρός ἕνωσιν τήν ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίαν. Πιστεύω, ὅτι αἱ ἀνωτέρω διασαφήσεις μου δέν θά ἀφήσουν περιθώρια διά παρερμηνείας καί ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις καί οὕτω σκανδαλισμοῦ ἀσθενῶν συνειδήσεων, ἐπευχόμενος, ὅπως ὁ Κύριος φωτίζει, εἰρηνεύῃ, ὁμονοῆ καί ἑνώνῃ ἅπαντας τούς θέλοντας σωτηρίας ἐπιτυχεῖν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας Του. Καί πάλιν, ἐάν κάποια ἔκφρασις ἤ διατύπωσις εὑρισκομένη εἰς τά ὑπ᾿ ἐμοῦ δημοσιευθέντα κείμενα δέν εἶναι σύμφωνος πρός τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν καί διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, κρίνω ταύτην ἀπορριπτέαν ἐκ τῶν κειμένων μου. Αἱ ἀνωτέρω διασαφήσεις ἐγράφησαν πρός ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς πνευματικῆς ἀγάπης καί ἐνότητος ἐν τῷ σώματι τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν ὁποίαν εὔχομαι καί ὑπέρ ἧς ἀγωνίζομαι. Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις ἀδελφός καί συλλειτουργός σας (τίθεται ὑπογραφή) + ῾Ο Κιτίου ᾿Επιφάνιος ᾿Ακριβές ἀντίγραφον ἀπό τό Πρωτότυπον χειρόγραφον, τό ὁποῖον εὑρίσκεται εἰς τό ᾿Αρχεῖον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Αθῆναι 13-11-1999. Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ Ανώνυμος είπε... Καί γιά τήν θέσιν τού Αρχιεπισκόπου Ανδρέου, οσον αφορά τήν χειροθεσίαν, εχει δίκιο ο κ. Ι.Κ. Η θέσις του ηταν σαφής, μόνον εις τά τελευταία ετη της ζωής του παρεσύρθη, καί εδήλωσε κάποια αντιφατικά πράγματα,αλλά νομίζω οτι αν εζη καί αν ητο 'ανεπηρέαστος από τό περιβάλλον του ποτέ δέν επέτρεπε νά υπογράψουν τήν Εγκύκλιο τού Νοεμβρίου τού 2007 οι Νικολαίτες Επίσκοποι. Θά τούς ελεγε ασφαλώς " καλά εγιναν λάθη, 'αλλά οχι νά φθάσουμε καί εις τό σημείο νά καταδικάσουμε κάτι πού δέν δεχθήκαμε". Στό παρακάτω φυλλάδιο Μεσογαίας Κηρύκου υπάρχουν δύο κείμενα τού Αρχιεπισκόπου Ανδρέου, τά οποία δείχνουν τήν τοιποθέτησίν του καί τής Ιεράς Συνόδου εναντι τής χειροθεσίας. Ιδού: ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467 ΑΡΙΘΜ. ΤΕΥΧΟΥΣ 130/ΜΑΙΟΣ2007 ΑΙ ΠΕΡΙ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ» ΚΑΛΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧ/ΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΟΠΩΣ ΔΙΕΤΥΠΩΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1993 ΚΑΙ 1994 Ὁ ἐκδημήσας τῶν ὧδε ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Ανδρέας, πάντοτε μέχρι τό 1997, ἀντιμετώπιζε μέ ὁμολογιακήν παρρησίαν καί ὀρθόδοξον φρόνημα, ἐπισήμως τουλάχιστον, τάς ληστρικάς ἐπιθέσεις τῶν πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀείποτε ἐπεδίωκον τήν ἐξάρτησιν τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί δι’ αὐτῶν ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν, διά τῆς «χειροθεσίας», τήν ὁποίαν ἤθελον νά ἐπιβάλλουν «ὡς ἐπί σχισματικῶν γενομένην». . Καί τό φρόνημά του, τό ὁποῖον πάντοτε διεκήρυττε καί ὡμολόγει, ἦτο σύμφωνο μέ τήν ἀπ’ ἀρχῆς γενομένην δεκτήν ὑπό τῆς Συνόδου, ἐνημέρωσιν τῆς Ἐξαρχίας, καθ’ ἥν οὐδεμία χειροθεσία ὡς «ἐπί σχισματικῶν» ἐγένετο ἐπί τῶν Ματθαιϊκῶν Ἀρχιερέων Καλλίστου καί Ἐπιφανίου εἰς Ἀμερικήν, ἀλλά μία ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή. Ὑπεστήριζε πάντοτε τήν Ὁμολογίαν – Ἀπόφανσιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1981, καθ’ ἥν: "῾Η χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὐπό τήν ρητήν διαβεβαίωσιν τῆς ᾿Εξαρχίας, τι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν Πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ῾Ενώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας" (Ὁμολογία τοῦ 1981). Ἀπό τό 1997, ὅμως, μέχρι τῆς τελευτῆς του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, ΕΣΙΩΠΗΣΕΝ σκανδαλωδῶς καί δέν ἠθέλησε νά ἀντιμετωπίση τάς νέας βλασφήμους προκλήσεις τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθ’ ἅς δῆθεν «ἔχομεν τήν ἰδίαν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν μέ τούς Φλωρινικούς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς» (Β. Σακκᾶς), «ἐβιάσθη ὁ ἅγιος Πατέρας καί ἔκαμε τό σχίσμα τοῦ 1937» (μ. Μάξιμος), «τό 1971 εἰς Ἀμερικήν ἔγινε χειροθεσία ἐπί σχισματικῶν» (Φλωρινικοί καί «ἡμέτεροι») κλπ, καί ΥΠΑΝΕΧΩΡΗΣΕ ἀπό τάς ἀρχικάς ὁμολογιακάς του θέσεις, μέχρι σημείου νά παραιτηθῆ συμπαικτικῶς καί ἱεροσύλως ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, διότι ἔχει ὑπέρ αὐτοῦ τό 54/76 ‘Απαλλακτικόν Βούλευμα καί διά τοῦτο ἀναγνωρίζεται εὐκολώτερον ἀπό τούς Φλωρινικούς καί τόν Χριστόδουλον. Ἔφθασε δέ καί εἰς τό σημεῖον νά δηλώση ὅτι "ἔκανε λάθος τό 1971", (χωρίς νά εἴπη ποῖον λάθος), καί ἀπέφυγε νά πάρη ὁποιαδήποτε θἐσιν ἔναντι τῆς ἐπισήμως κοινοποιηθείσης αὐτῷ «Περιγραφῆς» τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Μασσαχουσέτης, κατά τήν ὀποίαν εἰς Ἀμερικήν ἔγινε μέχρι καί εἶδος ἀναχειροτονίας ... Πέραν αὐτῶν ἀντιμετώπισε σιωπηρῶς, διά νά μή εἴπω ὅτι καί ὑπερασπίσθη ἱεροσύλως καί τάς βλασφήμους ὑπαναχωρήσεις τῶν δύο ᾿Αρχιερέων Παχωμίου καί Γαλακτίωνος, τοῦ μέν πρώτου δηλώσαντος «γυμνῆ τῆς κεφαλῆ» ὅτι "ὅλοι εἴμεθα ἀπό χειροθετημένους" καί τοῦ δευτέρου ὁμολογήσαντος ἀπ’ ἄμβωνος ὅτι "καί εἰς ᾿Αμερικήν καί εἰς ῾Ελλάδα ἀνεγνώσθησαν εὐχές χειροτονίας". Καί δυστυχῶς ἔφυγε ἀπό τήν παροῦσα ζωή μέ αὐτό τό ὄχι ὁμολογιακό, ἀλλά καί βλάσφημο καί ἱερόσυλον κατά τῆς ‘Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς φρόνημα. Παραθέτομεν δύο χαρακτηριστικά ὁμολογιακά κείμενα: α) Τήν ἐν ἔτει 1993 Ὁμολογίαν του ἐπί τοῦ θέματος τῆς «χειροθεσίας», τήν ὁποίαν τότε ὑπέγραψε μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Πειραιῶς Νικολάου καί Ἀργολίδος Παχωμίου, καί β) Ἕν ἀπόσπασμα ἀπό τό Μήνυμά του τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994: α) Ἡ ἐν ἔτει 1993 καλή Ὁμολογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τήν ὁποίαν ὑπέγραψεν μετά τῶν δύο Ἀρχιερέων Νικολάου καί Παχωμίου, ὅπου καταδικάζονται καί αἱ κατά τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς βλασφημίαι τῶν «πέντε». «Τό ἀπ’ ἀρχῆς φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τήν ἐν ἔτει 1971 γενομένην «χειροθεσίαν» ἔχει ἀπ’ ἀρχῆς διατυπωθεῖ, ἀλλά καί δι’ ἐπισήμου Συνοδικῆς Πράξεως ἔχει διευκρινισθεῖ καί πολλάκις ἔχει δημοσιευθεῖ, εἶναι δέ ὅτι αὕτη ( ἡ «χειροθεσία») ἐγένετο δεκτή ὡς μία ἐξωτερική τυπική πρᾶξις ἀναγνωρίσεως τοῦ ἤδη ὑπάρχοντος πλήρους καί τελείου μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης καί οὐχί ὡς ἐπί σχισματικῶν ἤ ὡς μία συμπλήρωσις τῆς Ἀρχιερωσύνης, ὡς εἶπον τινές. Καί τοῦτο ἐγένετο, ἐφ’ ὅσον προηγουμένως οἱ Ρῶσοι τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου ἀπεδέχθησαν τήν Ὁμολογίαν τῆς Πϊστεώς μας καί ἐδήλωσαν, ὅτι τοῦ λοιποῦ οὐδεμίαν σχέσιν θά ἔχουν μετά τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου καί τῶν μετ’ αὐτῶν ἐν κοινωνίᾳ τελουςῶν «Ἐκκλησιῶν», κατά τήν ρητήν δήλωσιν τῆς ‘Εξαρχίας ἡμῶν. Διά τόν λόγον αὐτόν καί τά ὅσα ἔχουν γραφεῖ περί δῆθεν «ἀποκαταστάσεως» εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς τά κατεδικάσαμεν ὡς βλάσφημα καί κακόδοξα (βλ. Ἀποκατάστασις τῆς Ἀληθείας ὑπό ‘Αρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ‘Αθῆναι 1974, Διακήρυξιν 1979, Β΄ Πρᾶξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ 1981, ‘Ανακοίνωσιν περί τοῦ θέματος ἐν ἔτει 1983, ὡς καί τό βιβλίον Διάλογος ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθεία διά τήν ἐν Χριστῶ ἕνωσιν, Ἀθῆναι 1984 καί λοιπάς σχετικάς δημοσιεύσεις). Ἐπ’ αὐτῶν τῶν θέσεων ἐμμένομεν καταδικάζοντες καί σήμερον πᾶν ὅ,τι ἀντίθετον λέγεται ἤ γράφεται περί «χειροθεσίας», ὡς καί εἰδικώτερον τά γραφέντα ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς τήν ἀπό 11.10.1991 «Ἐγκύκλιόν» του καί τά ὁποῖα ἔρχονται εἰς ἀντίθεσιν μέ τήν ἀπ’ ἀρχῆς θέσιν καί φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καί ἡ ὁποία ἐπαναλαμβάνομεν εἶναι ὅτι ἐδέχθημεν τήν «χειροθεσίαν» ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἡ ὁποία οὐδόλως ἔθιξε τήν ἀκεραιότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ‘Αρχιερωσύνης» β) Τό ὁμολογιακόν Μήνυμα τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1994 εἰς τό ὁποῖον ἐπαναλαμβάνεται καί ἡ Ὁμολογία τοῦ1981. "Κατά τήν τελευταία ὅμως 25 ετίαν, ὁ νεοημερολογιτισμός ἤλλαξε τακτικήν. Δέν διώκει, οὔτε φυλακίζει, ἀλλά ὕπουλα καί δόλια ἐπιχειρεῖ, πολλάκις καί ἐκ τῶν ἔνδον, νά μολύνη καί καταργήση, μέ πρωτοφανῆ μέθοδον, τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν μας καί ἰδιαιτέρως τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν μας, τήν ὁποίαν Κανονικῶς ἔλαβεν τό 1935 ὁ ἐν μακαριστοῖς ἅγιος πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος, ὑπό τῶν ἐπιστρεψάντων ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τριῶν γνησίων τότε ᾿Ορθοδόξων ᾿Αρχιερέων. Τό σχέδιον τοῦτο ἐξεδηλώθη τό 1971 εἰς τήν ᾿Αμερικήν, ἀλλά ἀπέτυχεν, ὄχι τόσον ἀπό τήν ἰδικήν μας ἐπίνοιαν, ἀλλά διά τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἀντί τῆς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίας, τήν ὁποίαν ἐτεχνούργησαν οἱ δόλιοι καί ὕπουλοι ἐχθροί τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, ἡ Ρωσικἠ Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948. ῎Ετσι τό σχέδιον τους ἀπέτυχεν. Διά τοῦτο ἀργότερον τό 1976 - 77 ἐπεχειρήθη διά στόματος τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου ἡ βλασφημία κατά τήν ὁποίαν τό 1971 ἐχειροθετήθη, δῆθεν, ὡς σχισματικός, ἐρχόμενος οὕτω εἰς ἀντίθεσιν καί μέ τόν ἐαυτόν του, ὁ ὁποῖος τό 1971 ἐκήρυσσε ἀκριβῶς τά ἀντίθετα, ὅτι δηλαδή οἱ ὀρθοδοξήσαντες Ρῶσοι προέβησαν εἰς ἁπλῆν ἐξωτερικήν πρᾶξιν, ἥτις οὐδαμῶς ἔθιγε τήν δογματικήν ἀκεραιότητα καί πληρότητα τοῦ μυστηρίου, τοῦτο δέ ἐγένετο ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς ἑνότητος ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. ῾Ο καρπός τῆς τοιαύτης βλασφημίας του ἦτο νά ἐκπέση τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐξέλθη Αὐτῆς. Περί τοῦ θέματος τούτου ἐγράψαμεν καί ἐκυκλοφορήσαμεν εἰδικόν τεῦχος τό 1974, ἀλλά καί εἰς τήν προσεχῆ Ποιμαντορικήν μου ᾿Εγκύκλιον θά γίνη εἰδικός λόγος. ᾿Αλλά καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας εἰς τήν Β' Συνεδρίαν Αὐτῆς τῆς 19 καί 20 .6.81 ἀπεφάνθη ὅτι: "῾Η χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὐπό τήν ρητήν διαβεβαίωσιν τῆς ᾿Εξαρχίας, οτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν Πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ὅτι αὕτη ἀποτελεῖ ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μίαν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς ῾Ενώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος τῆς ᾿Εκκλησίας." 6 Ιανουαρίου 2011 Ανώνυμος ειπεν: ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕΝ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΝ ΚΡΙΜΑ (ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΔΟΧΗΣ) ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗΝ ΤΟΥ 54/76 ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ σημειώνονται τυά εξής: Το 2004 ο θεολόγος Ελευθέριος Γκουτζίδης εις επιστολήν του προς τον μόλις παρανόμως αναρριχηθέντα εις τον Αρχιεπισκοπικόν θρόνον των Αθηνών κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην, του υπενθύμισε την Δήλωσιν της Εξαρχίας το 1971 και εν συνεχεία τά περί της καθαιρέσεως του Καλλίστου (τού ενός μέλους της Εξαρχίας) μετά την υπαναχώρησίν του: «Εἶναι ἀπολύτως σαφές ὅτι ἡ ᾿Εξαρχία ἐκείνη τοῦ 1971 ἐπιστρέψασα, ὁμοφώνως ἐδήλωνεν τόσον διά στόματος τοῦ Κορινθίας Καλλίστου, ὅσον καί τοῦ Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου καί τῶν λοιπῶν μελῶν, ὅτι ἡ λεγομένη "χειροθεσία" ἦτο ἀπολύτως ἄσχετος μέ τήν χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν, καί ὅτι αὕτη ἐπεῖχε θέσιν συγχωρητικῆς εὐχῆς καί τοῦτο κατ᾿ ἄκραν οἰκονομίαν, κατόπιν τῆς ἐν τῇ ῾Ομολογίᾳ - ᾿Εκκλησιολογίᾳ ἑνότητος, καί ἐξ ἀγάπης καί πρός εὐόδωσιν τῆς ἑνότητος, ἤτοι διά τήν ἐπιστροφήν τῶν σχισματοαιρετικῶν Φλωρινικῶν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῆς ῾Οποίας τούς ἀπέσχισεν τό 1937 ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Εἶναι λοιπόν σαφές καί ἀναμφισβήτητον, ὅτι ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, καθηρέθη ἕνεκα τῆς ὑπό τῶν Καλλιοπίου, Καλλινίκου κλπ. ἐπιβληθείσης αὐτῷ ὑπαναχωρήσεώς του ἐκ τῆς ὡς ἄνω ἀρχικῆς ἐπισήμου ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ - ΔΗΛΩΣΕΩΣ του, ὑπό ΝΕΑΣ ΤΟΙΑΥΤΗΣ, καθ᾿ ἥν "ἐχειροθετήθη πραγματικῶς ὡς σχισματικός"! Αὐτήν, ἐπαναλαμβάνω, τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον πρᾶξιν τῆς Καθαιρέσεώς του ὐπεγράψατε καί σεῖς, ὡς Μητροπολίτης Πειραιῶς. Μέ αὐτά τά δεδομένα, Σεβ. κ. Νικόλαε, κανείς δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήση ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτετε ὡς εἷς ὄντως ᾿Ορθόδοξος καί ῾Ομολογητής ᾿Αρχιερεύς. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘ. ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ ΠΡΟΣ ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΑΠΟ 2/15.3.2004 ΒΛΕΠΕ ΤΑΥΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΕΙΣ: ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ Νο 48/2005) Υπογραμμίζομεν εν προκειμένω ότι εχει μεγάλην σημασίαν η υπόμνησις αυτή, δεδομένου ότι υπογράφων ο Νικόλαος την καθαίρεσιν του Καλλίστου (το 1977, ητοι ένα χρόνο μετά την εκδοσιν του 54/76 Απαλλακτικού Βουλεύματος) εν ταυτω υπέγραφε και την... ιδικήν του μελλοντικήν καθαίρεσιν, η οποία θα ητο αναπόφευκτος μετά την αποκάλυψιν ότι μηνυθείς και προκειμένου να μη φυλακισθή εζήτησε την αθώωσίν του βάσει της αποφάσεως των Ρώσων της Διασποράς και της χειροθεσίας κατά τον Η΄ Κανόνα. Διά τους μη γνωρίζοντας υπενθυμίζομεν ότι το Απαλλακτικόν Βούλευμα, διά το οποίον μάλιστα δημοσίως επανηγύρισε και το οποίον εχαρακτήρισεν ως θρίαμβον της Ορθοδοξίας) θεωρεί τις χειροτονίες του 1935 και του 1948 ως ανομες, ως γενόμενες υπό δηθεν καθηρημένων. Επίσης θεωρεί τον Επίσκοπον Ματθαίον ως σχισματικόν, ιδρυτήν ιδικής του δευτέρας Εκκλησίας, και αποφαίνεται ότι οι «ανομες» αυτές χειροτονίες ελαβαν χαρισματικήν υπόστασιν με την χειροθεσίαν του 1971. Δηλαδή θεωρεί την χειροθεσίαν ως γενομένην επί σχισματικών και ουχί ως μίαν συχγωρητικήν ευχήν ως διευκρίνισεν ο Μητροπολίτης Φιλάρετος και οι λοιποί Ρώσοι Αρχιερείς. Ο δε ουτω πως «αθωωθείς» Πειραιώς Νικόλαος, επανηγύρισεν δι αυτήν την απόφασιν και όταν την εγνωρίσαμεν (διότι την απεκάλυψαν οι Φλωρινικοί δημοσιεύσαντες αυτήν καθώς και ετέραν εκδοθείσαν βάσει αυτής εις τά Πάτρια τό 1995) και του εζητήσαμε να την φέρει εις την Σύνοδον προς Συνοδικήν ομολογιακήν αντιμετώπισιν, ηρνήθη να την φέρη, τουναντίον εστράφη εναντίον μας (Επισκόπου Κηρύκου, Ε#πισκόπου Παναρέτου και του θεολόγου Ελευθερίου Γκουτζίδη), εν ετει δε 2005 (πρίν εκδημήσει ο Αρχιεπίσκοπος Ανδρ’έας) ειπε εις την Επιτροπήν των Κυπρίων οι οποίοι εζήτουν Επίσκοπον διά την Κύπρον: «Περιμένετε ολίγον, οσον ουπω θα εκδημήσει ο Αρχιεπίσκοπος (Ανδρέας). Τότε εγώ θα λύσω όλα τά προβλήματα … ειμαι ο μόνος πού αναγνωρίζομαι από το Κράτος και μάλιστα με Απαλλακτικόν Βούλευμα. Περιμένετε ολίγον. Κάμετε υπομονή και όλα θα τακτοποιηθούν» (Σημείωσις: Αυτά ειπαν εις τον Επίσκοπον Κήρυκον ενας Κύπριος αδελφός ο οποίος ητο εις την επίσκεψιν εις Ρουμανίαν και οποίος ητο αυτήκοος του λόγου αυτού του Νικολάου και οπως εδήλωσε, "από τότε κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον Νικόλαο"). Δεν τά γράφομεν αυτά χαιρεκακούντες. Τουναντίον λυπούμενοι σφόδρα – σφόδρα διότι και ημείς παρά τάς επανειλημμένας προσπαθείας μας επί μίαν δεκαετίαν εις τίποτα δεν κατορθώσαμε να τον βοηθήσουμε να πεανορθώση, αλλά και διότι και μετά το 200...5, ητοι ην αποκήρυξίν του (ως μάς επέβαλεν η Κανονική τάξις), και την διαγραφήν του από τά δίπτυχα της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν ευρέθη μεταξύ αυτων ουδέ είς να αναλάβη τάς ευθύνας του, ουτε Αρχιερεύς, ουτε Ιερεύς, ουτε θεολόγος, ουτε νομικός να τον βοηθήσει, ώστε να σταματήση την πορείαν του προς τον ολεθρον. Αλλά και όταν ηθελήσαμεν να τον επισκεφθούμε και να μιλήσουμε προσωπικά, τότε συσπειρώθησαν ολοι διά να με εμποδίσουν ν΄λα τον συναντήσω …τόσον δε εταράχθησαν ώστε «ετρεξαν» να προλάβουν εν ζωη τον Χριστόδουλον, και νά του ειπουν: «Φύγε ησυχος, η εντολή σου εξετελέσθη. Το εμπόδιο εφυγεν εκ του μέσου. Τον Κήρυκο τον καθαιρέσαμε και ετοιμαζώμαστε και να τον αφορίσωμεν». Και ο μέν Ιούδας τότε «μεταμνεληθείς επέστρεψε τά τριάκοντα αργύρια» και «απελθών απήγξατο». Ουτοι δε οι σύγχρονοι Ιούδαι και τά τριάκοντα αργύρια δεν επέστρεψαν ακόμη (γνωρίζουν τι λέω), αλλά και «ουκέτι ηβουλήθησαν συνιέναι». ΟΘεός νά μάς ελεήσει ολους.