ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΒΙΘΥΝΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΝΙΚΙΑΝΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΤΟ ΑΣΚΗΤΗΡΙΟΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γ. Μαχαιράς στο βιβλίο του «Ναοί και Μοναί Λευκάδος» (Αθήνα 1957), σελ. 304, για το Ασκητήριο των Αγίων Πατέρων:

«Όσον αφορά το τελευταίον τούτο Μετόχιον (σ. σ. το Ασκητήριον των Αγίων Πατέρων), δεν κρίνομεν άσκοπον ν’ αναφέρωμεν, ότι κατά παλαιοτάτην τοπικήν παράδοσιν, μετά την δευτέραν εν Νικαία Σύνοδον (787), τρεις των μετασχόντων ταύτης Πατέρων της Εκκλησίας, ων αγνοούνται τα ονόματα, αφιχθέντες εις Λευκάδα, απεβιβάσθησαν εις τι ανατολικόν σημείον της νήσου, το οποίον έκτοτε είχε λάβει την ονομασίαν «Νικιάνα», ίσως λόγω του ότι οι ως άνω τρεις Πατέρες προήρχοντο εκ Νικαίας.

Ούτοι, προχωρήσαντες εις το εσωτερικόν της νήσου, εστάθμευσαν εις τινα τοποθεσίαν του χωρίου Αλεξάνδρου, ένθα, κτίσαντες Ναΐσκον εντός του υπάρχοντος εκεί σπηλαίου, απεφάσισαν να ζήσουν εν τούτω τον ασκητικόν βίον, αφού δε κατεσκεύασαν εντός του εν λόγω σπηλαίου τα μνήματά των, απεβίωσαν μετά τινα έτη και ετάφησαν εκεί. Διατηρείται έτι και νυν ο επ’ ονόματι των Αγίων Πατέρων Ναΐσκος, αλλ’ εκ των ως άνω μνημάτων δεν σώζονται, ει μόνον τα δύο, λατομημένα εν ακεραίω μεγάλω λίθω. Εντός του ενός εκ τούτων αναβρύει ύδωρ, όπερ καθ’ όλας τας εποχάς του έτους παραμένει εις το αυτόν σημείον, μη ελαττούμενον ποσώς. Τό εν λόγω ύδωρ, πινόμενον μετά πίστεως, θεωρείται ιαματικόν, πλείστοι δε Λευκάδιοι τηρούν τούτο επί πολλά έτη εντός φιαλιδίων, μη υποκείμενον εις ουδεμίαν αλλοίωσιν ή σήψιν, αλλ’ ελαττούμενον κατά τι εκ της πολυκαιρίας. Από τινων ετών, εν τω ως άνω Ασκητηρίω διαμένουν τρεις καλογραίαι, αίτινες ωκοδομήσασαι δια της ελεημοσύνης των πιστών παραπλεύρως του σπηλαίου οικίσκον, ον χρησιμοποιούν και ως ξενώνα, ζουν εκεί τον ασκητικόν βίον, διατηρούν εν καλή καταστάσει τον Ναΐσκον, και περιποιούνται τους δι’ οιονδήποτε λόγο επισκεπτομένους τούτον, ιδία κατά την εορτήν των Αγίων Πατέρων"