ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

 

ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗΝ ΑΛΗΘΙΝΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ

 

Παραθέτομεν ἄρθρον τοῦ μον. π. ᾿Επιφανίου, ὑπό τόν τίτλον: "῾Η ῾Οδός τῆς Γνησίας ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ". Τό ἄρθρον τοῦτο ἀπεστάλη τό ἔτος 1981 ὑπό τήν μορφήν ἐπιστολῆς πρός τούς ἐν Ρωσία Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἀναφέρεται εἰς τήν ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, περί τῆς κακοδοξίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί περί ὑπαγωγῆς τῶν πιστῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου. Πρόκειται περί  μιᾶς ἀληθινά ᾿Ορθοδόξου Διακηρύξεως - ῾Ομολογίας, ὅπως τήν διεφύλαξε ἡ διωκομένη ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν στήν Ρωσία, οἱ ἄγιοι δηλαδή νεομάρτυρες καί ὀμολογηταί τῆς Πίστεως, πού ἐδιώχθησαν καί ἐσφαγιάσθησαν διά τήν ᾿Αλήθεια. Εἶναι ἡ ἴδια ὁμολογία, ὅπως τήν διεφύλαξε ἐν ῾Ελλάδι ὁ ὁμολογητής ῾Ιεράρχης Ματθαῖος, τήν ὁποίαν δυστυχῶς οἱ σημερινοί διάδοχοί του κοντεύουν νά τήν ξεχάσουν τελείως, διότι προτίμησαν τόν συμβιβασμό καί τήν δόξα τοῦ κόσμου τούτου, τόσον πού τά ἔργα τους πλέον κινοῦνται ἐν τῷ σκότει τῆς κακοδοξίας. ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος, ὅπως ἀναφέρει εἰς αὐτήν, ἀφοῦ διεπίστωσε, ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, εἰς τούς ὁποίους εἶχε προσφύγει, δέν ἐμμένουν εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον πίστιν καί ῾Ομολογίαν καί δέχονται ὕπαρξιν θείας Χάριτος εἰς τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἤτοι εἰς τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τήν "κόκκινη ᾿Εκκλησία", ὅπως ἔλεγε στά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, ὁ διωχθείς διά τήν ὁμολογίαν του στάρετς Νεκτάριος τῆς ῎Οπτινα, ἦλθε εἰς ἐπικοινωνίαν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος καί μετά ἀπό στενήν συνεργασίαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχ/που κ. ᾿Ανδρέου καί τῶν συνεργατῶν του καί ἀφοῦ ἐμελέτησε καλῶς τήν ἐκκλησιαστικήν κατάστασιν διεπίστωσεν, ὅτι ἡ μόνη Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐκτός Ρωσίας, εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος. Κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 15 καί 16 Μαΐου 1980 παρόντων τῶν θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας, μεταφράζοντος τοῦ μον. π. Βικεντίου, ὁ π. ᾿Επιφάνιος ἐξέθεσε καί προφορικῶς, κατέθεσε καί γραπτῶς, μίαν Εἰσήγησίν του περί τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ἤκουσε καί ἐπισήμως τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅτε καί ἀπεφάσισεν ἀμέσως νά τεθῆ καί προσωπικῶς, ἀλλά καί νά θέση τούς πιστούς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, τούς ὁποίους ἐκπροσωποῦσε, ὑπό τό ὠμοφόριον τοῦ ᾿Αρχ/που ᾿Ανδρέου.

 

"Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ"

 

"Καί ἐδόθη μοι κάλαμος ὅμοιος ράβδῳ λέγων ἔγειρε καί μέτρησον τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καί τό θυσιαστήριον καί τούς προσκυνοῦντας ἐν αὐτῷ· καί τήν αὐλήν τήν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καί μή αὐτήν μετρήσης, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι.." (᾿Αποκ. 11:12)

 

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Μαρτύρων καί ῾Ομολογητῶν - ὡς ὁ ἀρχηγός αὐτῆς ῾Αγιώτατος Πα- τριάρχης Τύχων, ὁ ᾿Επίτροπος τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Πέτρος Μητροπολίτης τοῦ Λςυτιτσλ, οἱ ᾿Επίτροποι Κύριλλος Μητροπολίτης τοῦ Λαᾠαξ, καί ᾿Αγαθάγγελος Μητροπολίτης τοῦ Ωαςοσμαφμ, οἱ πληρεξούσιοι τοῦ ᾿Επιτρόπου, ᾿Ιωσήφ Μητροπολίτης τοῦ Πετςοηςαδ  καί Σεραφείμ ᾿Αρχιεπίσκοπος τοῦ Υημιγλ, καί μετ᾿ αὐτῶν οἱ ἑκατοντάδες ἱεραρχῶν, χιλιάδες ἱερεῖς καί μοναχοί καί ἑκατομμύρια βασανισμένοι καί κατα-κρεουργημένοι Χριστιανοί - εἶναι ἡ Γνησία ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ (ἐν Ρωσίᾳ), τήν ὁποίαν εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἀκολουθῶμεν.

῾Η Παν-Ρωσσική Τοπική Σύνοδος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας κατά τό 1917/18 ὥρισεν τό πνευματικόν μονοπάτι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν - μυστική εἰς τήν μορφήν, ἀληθινά ᾿Ορθόδοξος εἰς τό περιεχόμενον.

Κατά τόν τρίτον μῆνα μετά τήν ἐφαρμογήν τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, ἡ Αὐτοῦ ῾Αγιότης ὁ Πατριάρχης Τύχων, ἀνεθεμάτισεν αὐτό καί ὅλους τούς συνεργάτας του, καί ἡ Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία ὑπεστήριξεν αὐτήν τήν ἀπόφασιν τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος τοῦ Πατριάρχου. Αὐτό τό ἀνάθεμα, αὐτή ἡ κραυγή πρός τόν Θεόν εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ἐπάνω εἰς τόν ὁποῖον στηρίζεται ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν.

῾Η ψευδής "᾿Εκκλησία" ὅπου ἀνεγνωρίσθη ὑπό τῆς Σοβιετικῆς ῾Ενώσεως καί ὠνομάσθη "᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία" ἀπορρίπτει αὐτό τό ἀνάθεμα τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος καί τοῦ Τοπικοῦ Συνεδρίου. ᾿Αλλά λαμβανομένου ὑπ᾿ ὄψιν τοῦ γεγονότος, ὅτι αὐτή ἡ ψευδής ᾿Εκκλησία, μέ τό προσωπεῖον τῆς διοικήσεώς της, εἶναι μία μεταμφιεσμένη συνέχεια τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους, συνεπάγεται, ὅτι περιπίπτει αὕτη εἰς τό ἴδιον ἀνάθεμα. Καί ἔτι περισσότερον αὐτοῦ: Διά τῆς δηλώσεώς του ὁ Μητροπολίτης Σέργιος τήν 16/29ην ᾿Ιουλίου 1927, ἀναγνωρίζει τήν θεομάχον, ἀντίχριστον καί ἀντιχριστιανικήν ἰσχύν ὡς "νομιμοποιημένην" καί "ἐγκαθιδρυθεῖσαν ἐκ Θεοῦ". Εἰς ἀντάλλαγμα, τό Σοβιετικόν Κράτος ἀναγνωρίζει τήν "Σοβιετικήν ᾿Εκκλησίαν" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου - τήν ὁποίαν ἵδρυσεν τό ἴδιον - ὡς "νομιμοποιημένην" καί νόμιμον, ἐνῶ τήν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος οὐδόλως νόμιμον! ῾Η "μεγίστη ὑπηρεσία" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου πρός τό Σοβιετικόν Κράτος, συνίσταται εἰς τήν ἐκστόμισιν ἑνός βλασφήμου ψεύδους, λέγων πρός τήν ἀντίχριστον ἐξουσίαν, ἔμπροσθεν ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου: "Εἶσαι ἐκ Θεοῦ!". Καί ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν θεωρεῖ αὐτήν τήν βλασφημίαν ὡς τήν πρώτην ἀπαρχήν τῆς αἱρέσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου.

Τό πλέον καταπληκτικόν σημεῖον τῶν ἐσχάτων καιρῶν κατά τάς προφητείας τοῦ Σωτῆρος, - ὡς ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης τῆς Πολτάβα καί Περεγιασλάβ γράφει, - εἶναι ὅτι "τά ἄστρα πίπτουν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ" (Ματθ. 24:29). Συμφώνως μέ τήν ἐξήγησιν τοῦ ᾿Ιδίου τοῦ Σωτῆρος, "τά ἄστρα" εἶναι οἱ ῎Αγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν, δηλαδή, οἱ ᾿Επίσκοποι (᾿Αποκ. 1:20) Τοιουτοτρόπως ἡ θρησκευτικοηθική πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων ἀντιπροσωπεύει ἕνα ἀπό τά πλέον χαρακτηριστικά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν. ῾Η πτῶσις τῶν ᾿Επισκόπων εἶναι ἰδιαιτέρως φοβερή, ὅταν αὐτοί πίπτουν μακράν τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως ἤ, ὡς ὁ ᾿Απόστολος λέγει: ὅταν αὐτοί "θά θελήσουν νά μεταστρέψουν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ" (Γαλ. 1:7). ᾿Επ᾿ αὐτούς ὁ ᾿Απόστολος διατάζει νά ἐκφωνῆται "ἀνάθεμα": "Εἴ τις ὑμᾶς  εὐαγελίζεται παρ᾿ ὅ παρελάβετε ἀνάθεμα". Λέγει "ἔστω" (Γαλ. 1:8-9). Καί δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά βραδύνωμεν ἐδῶ, ὡς ὁ ἴδιος τονίζει: "Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ·  εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει, ὤν αὐτοκατάκριτος" (Τίτ. 3:10-11). ῎Αλλως, δηλαδή, ἐάν εἶναι ἕνεκα ἀδιαφορίας ἡ ἀπομάκρυνσις ἐκ τῆς ἀληθείας, ἡ δίκη τοῦ Θεοῦ θά σέ πλήξη: "ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου" (᾿Απ. 3:16) (᾿Επιστολαί ᾿Αρχιεπισκόπου Θεοφάνους τῆς Πολτάβα καί Περεγιάσλαβ, ᾿Επιστολή 18, σελ. 29).

 

 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

 

Ζῶμεν εἰς θλιβερούς καιρούς κατά τούς ὁποίους "τό ἅλας χάνει τήν γεῦσιν του", παύει νά εἶναι ἅλας, χάνει τήν δύναμίν του· κατά τούς ὁποίους "οἱ ἄγγελοι τῶν ᾿Εκκλησιῶν", οἱ ᾿Επίσκοποι πίπτουν καί μετ᾿ αὐτῶν σύρουν κάτω τό ποίμνιόν των... ῾Ο Μητροπολίτης Σέργιος καί ἐκεῖνοι οἱ ᾿Επίσκοποι καί οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἦλθον μετά ἀπ᾿ αὐτόν καί συμφωνοῦν νά ἐργάζωνται μαζί μέ τόν ἀνταγωνιστήν τοῦ Χριστοῦ, ἦσαν οἱ πρῶτοι, ὅπου ἐκεῖνον τόν καιρόν "ἔχασαν τό ἅλας των", ἔχασαν τήν πνευματικήν των δύναμιν, παρεβίασαν τούς ἱερούς κανόνας καί τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑποτάχθησαν "οὐ μόνον διά τήν ὀργήν (ἕνεκα φόβου), ἀλλά καί διά τήν συνείδησιν" (Ρωμ. 13:5), εἰς τόν Θεο-μάχον ἀντίχριστον.

῾Η μόλυνσις ἤ τό μίασμα δέν παρέμεινεν ἐντός τῶν συνόρων τῆς Ε.Σ.Σ.Δ., ἀλλά ἐπίσης ἐξηπλώθη εἰς τό ἐξωτερικόν. ῾Ο Μητροπολίτης Εὐλόγιος, ὁ ὁποῖος ἐξελέγη πρίν ἀπό τό σχίσμα, καί οἱ μετ᾿ αὐτοῦ, εἰσῆλθον εἰς συμβιβασμούς καί ὑπετάχθησαν εἰς τήν ἐρυθράν Μόσχαν.

"῾Η Ρωσσική ᾿Εκκλησία ἐν ἐξωτερικῷ" παρέμεινεν ἄνευ συμβιβασμῶν. ᾿Αλλά μέ τόν θάνατον κάποιου καί τήν ἄφιξιν ἑνός ἑτέρου "ἀγγέλου τῆς ᾿Εκκλησίας", αὐτή ἡ "᾿Εκκλησία" ἔχασεν ἐπίσης τήν ἐλευθερίαν της ἐκ τῶν συμβιβασμῶν. ᾿Ιδού ἕνα παράδειγμα: ὁ νῦν ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος τῆς Γενεύης καί τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης, εἰς τό "Μήνυμά του, τῆς Δυτικο-Εὐρωπαϊκῆς ᾿Επαρχίας τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ" Νο. 14, Σεπτ. 1979, σελ. 50-51, γράφει πρός ἕναν "ἱερέα" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, Δημήτριον Ντοῦκο, τά ἑξῆς: "᾿Αγαπητέ ἐν Χριστῷ πάτερ Δημήτριε - σᾶς γράφω ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐπιστολῆς σας πρός τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Φιλάρετον. Κατ᾿ ἀρχάς, σπεύδω νά σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι τό μέρος τῆς Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὁποῖον εἶναι ἐλεύθερον πέραν τῶν συνόρων τῆς μητρικῆς μας Πατρίδος ποτέ δέν ἐθεώρησεν, ὅτι τό Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, τό ὁποῖον εἶναι ἐπισήμως ἀνεγνωρισμένον εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ., εἶναι ἄνευ Χάριτος...". Περαιτέρω ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος γράφει: "...Κατ᾿ αὐτόν τόν καιρόν συντασσόμεθα μέ τήν γνώμην τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Ιωάννου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἁγιοσέβαστος καί ἔχαιρε τιμῆς ἐξ ὅλων, καί ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι "ἡ ἐπίσημος ᾿Εκκλησία εἰς τήν Ε.Σ.Σ.Δ. ἀσφαλῶς φέρει χάριν, καίτοι οἱ ῾Ιεράρχαι οἱ ὁποῖοι ἴστανται εἰς τήν κεφαλήν της συμπεριφέρονται κατ᾿ ἀπαράδεκτον τρόπον...".

Δύναται τις νά εἴπη πολλά περί τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, ἐάν ἔχη χῶρον καί χρόνον.  ᾿Αλλά περιοριζόμεθα εἰς ὀλίγον τι. Εἶναι τελείως ἀπαράδεκτον νά ἀναφέρεται κανείς εἰς τήν ἀναπόδεικτον γνώμην κάποιου, ὅταν τό θέμα ἅπτεται τοῦ δόγματος τῆς Πίστεως. Δείξατέ μας μία Συνοδικήν ἀπόφασιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ! Δέν ὑπάρχει οὐδεμία. ᾿Αλλά ἀκόμη καί μία "Συνοδική ἀπόφασις" δέν καθορίζει ὁριστικῶς τό θέμα. "Δέν εἶναι κάθε συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων μία Σύνοδος, ἀλλά μόνον μία συγκέντρωσις ᾿Επισκόπων οἱ ὁποῖοι παραμένουν εἰς τήν ᾿Αλήθειαν", λέγει ὁ μέγας ὁμολογητής τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ῞Αγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Καί ὅσον ἀφορᾶ τόν ᾿Αρχιεπ. τῆς Γενεύης, αὐτός ἐπανειλημμένως ἐδήλωσεν ὅτι ἡ "᾿Επισκοπή" καί πᾶσα "ἱερωσύνη" τῆς ᾿Ερυθρᾶς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, εἶναι τελείως κανονική καί ὅτι ὅλα τά "Μυστήριά" της, ἔχουν δύναμιν φέρουσαν χάριν, ἐν ἀντιθέσει μέ τήν πραγματικότητα, ὅπου οἱ "᾿Επίσκοποι" καί "ἱερεῖς" ἐμφανίζονται ὡς ἔχοντες διπλῆν ὑπηρεσίαν, ὄντες στρατηγοί καί ἀξιωματικοί τῆς Λ.Η.Β.! (ὑπηρεσία κρατικῆς ᾿Ασφαλείας).

Μία σχετική μετάφρασις τῆς ὡς ἄνω ἐπιστολῆς ἐδημοσιεύθη εἰς τό περιοδικόν "Ποσεφ" Νο. 12, 1979. Καί ἰδού, κατά τούς τελευταίους 18 μῆνας οὐδείς, οὔτε ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, ὡς ἀρχηγός τῆς "Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ἐξωτερικῷ", οὔτε μεμονωμένοι ᾿Επίσκοποι αὐτῆς τῆς "᾿Εκκλησίας", οὔτε κάποιος ἱερεύς, ἀνήρεσεν αὐτήν τήν τερατώδη διαβεβαίωσιν ὡς μία "δυσφήμισιν" τοῦ ᾿Αρχιεπ. ᾿Αντωνίου... Εἶναι τελείως φανερόν: "τό ἅλας ἔχασε τήν γεῦσιν του εἰς αὐτήν τήν ᾿Εκκλησίαν". .... ᾿Αλλά ὑπάρχει μία περισσότερον ἰσχυρά μαρτυρία! Αὐτή εἶναι ἡ "᾿Επιστολή τοῦ Τρίτου Παν-Μεταναστευτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ρωσσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Εξωτερικῷ", ἀπευθυνομένη πρός "τόν ᾿Ορθόδοξον Λαόν τῆς Πατρίδος" (1974). Εἰς αὐτήν τήν "σοφήν" ἐπιστολήν (θά ἦτο ἐνδιαφέρον νά γνωρίζαμε ποῖος τήν ἐξέδωσε) τά κανονικά ὅρια τά ὁποῖα χωρίζουν δι᾿ ἑνός ἀδιαπεράστου χάσματος τήν ᾿Αληθινήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν τοῦ ᾿Αντιχρίστου, ἡ ὁποία ἐργάζεται μαζί μέ τό Σοβιετικό Κράτος, διαπερνῶνται. Τό αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων εἶναι εἰς αὐτήν τήν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν!... "Καί ὅτε ἤνοιξε τήν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τάς ψυχάς τῶν ἐσφαγμένων διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν  μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἥν εἶχον" (᾿Αποκάλ. 6:9)... Καί τό νά θέσης ἕνα σημεῖον ἰσότητος μεταξύ τῶν μαρτυρησάντων ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν (τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ Μητροπολίτου ᾿Επιτρόπου Πέτρου, τοῦ Μητροπολίτου Κυρίλλου τοῦ Καζάν καί τοῦ Μητροπολίτου ᾿Ιωσήφ τοῦ Πετρογκραντ) καί τῶν διωκτῶν "ἱεραρχῶν" τῆς Σεργιανικῆς ψευδοῦς ᾿Εκκλησίας, ἀρχηγῶν τῆς Λ.Η.Β. (ὑπηρεσίας Κρατικῆς ᾿Ασφαλείας), σημαίνει ὅτι ἐξαλείφεις καθ᾿ ὁλοκληρίαν τό ἀνάθεμα τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος, τό ὁποῖον ἐξεφώνησεν εἰς τάς 19 ᾿Ιανουαρίου τοῦ 1918 ἐναντίον τοῦ Σοβιετικοῦ Κράτους καί τῶν συνεργατῶν του, καθώς ἐπίσης καί ὅλα τά ἀναθέματα τῶν Μυστικῶν Συμβουλίων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν, καί ὅτι καλύπτεις κάθε τι σχετικόν μέ τήν δήλωσιν τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου. Καί ἐάν κάποιος ρωτήση ποῖα "ἐμφανῆ ὅρια διεγράφησαν προσφάτως ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Ερμογένην καί τόν (φημισμένον εἰς τό ἐξωτερικόν) ἱερέα Δημήτριον Ντοῦκο", ἐφ᾿ ὅσον αὐτοί παραμένουν εἰς κανονικήν ὑποταγήν εἰς τό ψευδές Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, καί τοῦ "κληρονόμου" τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου, πῶς μετά ἀπό αὐτό δυνάμεθα νά κατανοήσωμεν τήν δήλωσιν τοῦ "Τρίτου Συμβουλίου Μεταναστῶν τῆς Ρωσ. ᾿Ορθ. ᾿Εκκλ. ἐν ἐξωτερικῷ", ὅταν τό "Συμβούλιον" δίδει εἰς αὐτήν τήν ἐπι-στολήν τέτοια ὁμολογία τῆς "Πίστεως" της; : "Οἱ πιστοί ᾿Αρχιποιμένες, ποιμένες, μοναχοί καί λαϊκοί ἐξ ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν τοῦ σιδηροῦ παραπετάσματος εἶναι ἕνα. ῞Ολοι μαζί αὐτοί ἀποτελοῦν τήν ἀδιαίρετον ῾Αγία Ρωσσ. ᾿Εκκλησίαν, ὡς τό ἀδιαίρετον καί ἄραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ!". Μετά ποίων ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ ᾿Εξωτερικοῦ δηλώνει τήν ἕνωσίν της; ᾿Ασφαλῶς δέν πρόκειται ἐδῶ περί τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Αὐτό εἶναι ἕνα φανερόν κάλεσμα εἰς τήν Σοβιετικήν ᾿Ερυθράν ψευδῆ ᾿Εκκλησίαν....

῞Οθεν, ἕπεται ὅτι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αντώνιος ἔχει δίκαιον εἰς τήν γνώμην του ὅτι ἡ "Ρωσ. ᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλ. ἐν ᾿Εξωτερικῷ" ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ θεομάχος ἰσχύς ἔχει ἐγκαθιδρύσει εἰς τήν χώραν μίαν γνησίαν "᾿Ορθόδ. ᾿Εκκλησίαν". Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα κατάφωρο ψεῦδος. ῾Ο ᾿Αρχιεπ. Γενεύης καί Δυτ. Εὐρώπης μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ρωσ. ᾿Ορθοδ. ᾿Εκκλησ. τῆς Διασπορᾶς εἶναι ἕνα ἀνεπίσημο ἐξαρχᾶτο τῆς "Σοβιετ. ᾿Εκκλησίας".

Λέγων "᾿Ορθόδοξος Λαός" ὁ συγγραφεύς τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του μόνον ἐκείνους ὅπου πηγαίνουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Ποιμένος, καί (δέν λαμβάνει ὑπ᾿ ὄψιν του) οὐδόλως τά ἑκατομμύρια αὐτῶν ὅπου ἡ μετανάστευσις ἀποκαλεῖ "Κατακομβίτας".    

῎Η ἴσως ἡ ἐπιστολή ὁμιλεῖ περί "ἑνώσεως", εὐχομένη νά ἑνώση ἐκεῖνα  ὅπου εἶναι ἀδύνατον νά ἑνωθοῦν, δηλ. τήν "Σοβιετικήν καί Κατακομβῶν ᾿Εκκλησίαν";!

᾿Αλλά οἱ ἅγιοι ἱερομάρτυρες τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν ἄλλα εἶπον. ῾Ο ᾿Επίσκοπος Μάξιμος τοῦ Σεπξλθοφ, ἐδήλωσε, σχεδόν κατά τάς παραμονάς τοῦ θανάτου του: "῾Η Σοβιετική καί τῶν Κατακομβῶν ᾿Εκκλησία εἶναι ἀσυμπαγεῖς!". "῾Η μυστική, ἔρημος καί κατακομβώδης ᾿Εκκλησία ἔχει ἀναθεματίσει τήν Σεργιανι-στικήν καί αὐτούς ὅπου τήν ἀκολουθοῦν!". (Πρωτοπρ. Μιχαήλ Πομσλι, οἱ νεομάρτυρες τῆς Ρωσσίας, τόμος 2, σελ. 30).

῾Η Παν-Ρωσσική ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν, ἡ ὁποία ἐνεφανίσθη κατά τάς πρώτας ἡμέρας τῆς καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ὑπό τῶν Μπολσεβίκων, ὑπάρχει τώρα ὡς ἀνέκαθεν ὑπῆρχεν. ᾿Επ᾿ αὐτῆς ὑπάρχει ἡ εὐλογία τῆς Αὐτοῦ ῾Αγιότητος Πατριάρχου Τύχωνος, τοῦ τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Μητροπολιτῶν Κυρίλλου καί ᾿Ιωσήφ τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ τοῦ Ωημιγθ, τοῦ ᾿Αρχιεπ. Δημητρίου τοῦ Ηδοφ, τοῦ ᾿Επισκόπου Μαξίμου τοῦ Σεςπυλθοφ, τοῦ ᾿Επισκόπου Δαμασκηνοῦ τοῦ Ημυλθοφ καί ὅλων τῶν ἄλλων ῾Ιεραρχῶν καί Μαρτύρων τῆς Παν-Ρωσσικῆς ᾿Εκκλησίας. Πρέπει κανείς νά ἐννοήση ὅτι ἐάν Αὐτή ἔδωσε ἑκατομμύρια ἁγίων Μαρτύρων εἰς τοιοῦτον μικρόν χρονικόν διάστημα, τότε δύναται νά εἶναι βέβαιος κανείς, ὅτι μέ τήν χάριν τοῦ θεοῦ, Αὐτή δέν ἐξουδενώθη. Αὕτη παραμένει ἐπί δύο ὁμολογιῶν Πίστεως ἐν Χριστῷ, ἐπί δύο ἀρνήσεων: ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ἀπορρίπτει καί τό Σοβιετικόν Κράτος καί τήν ὑπ᾿ αὐτοῦ δημιουργηθεῖσαν Σοβιετικήν "᾿Εκκλησίαν"". Εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν ὑπακούει εἰς τό ἀνάθεμα, ὅπου ἐξεφωνήθη ὑπό τοῦ Πατριάρχου Τύχωνος καί τῆς Τοπικῆς Παν-Ρωσσικῆς Συνόδου τό 1918, καί τῶν μυστικῶν Συνόδων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν κατακομβῶν...

"῾Η ᾿Ορθόδοξος Ρωσσική ᾿Εκκλησία τοῦ ἐξωτερικοῦ" μέ τό πρόσωπον τῆς διοικήσεώς της, πίπτει ἐκ τῆς ἀληθείας εἰς τήν ἰδίαν ἄβυσσον τῆς ἀποστασίας καθώς καί οἱ ἄλλοι. ᾿Αλλά δέν εἶναι δυνατόν νά μήν παραμένη ἐντός αὐτῆς τῆς ᾿Εκκλησίας μία ὑγιᾶ ρίζα τῆς γνησίας Πίστεως, καίτοι πρός τό παρόν δέν φαίνεται. Πολλοί ὑποφέρουν καί βαρυστενάζουν διά μίαν τοιαύτην ἄτακτον κατάστασιν τῶν ὑποθέσεων καί δέν γνωρίζουν τί νά κάμουν. Ποία διέξοδος ὑπάρχει ἐξ αὐτῆς τῆς καταστάσεως; Παραμένει μία τελική διέξοδος: Νά ὑποταχθῆτε προσωρινῶς εἰς τήν ἀνεπισήμως ὑπάρχουσαν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου τῆς ῾Ελλάδος, ὑπό τό ὠμοφόριον τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ᾿Ανδρέου καί τῆς ὑπ᾿ Αὐτόν ῾Ιερᾶς Συνόδου.

Σημείωσις: Ὑπογράφει ὡς   Ἀντώνιος Μοναχός μέ ἡμερομηνίαν 30 ᾿Ιανουαρίου, 1981  Μνήμη  τῶν Τριῶν ῾Αγίων Μεγάλων ῾Ιεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων. Τό ὄνομα ᾿Επιφάνειος ἔλαβεν ἀργότερα εἰς ᾿Αγγλίαν ἀπό τόν Σεβ/το Κιτίου κ. ᾿Επιφάνειο, ὁ ὁποῖος τοῦ ἔδωσε τό μέγα καί ᾿Αγγελικόν σχῆμα.

 

 

῾Ο  Σέργιος  Νεῖλος  μέλος  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῶν  Κατακομβῶν.

 ῾Ο Σέργιος Νεῖλος ἀποκάλυψε τά "μυστικά τῆς ἀνομίας" δημοσιεύοντας τό 1905 "τά Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών" στό βιβλίο: "Τά σημαντικά συνοπτικῶς" ᾿Εκεῖ μέ ἐντυπωσιακή είλικρίνεια ἐκτίθεται τό σχέδιο  γιά  τήν κατάκτηση τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας ἀπό τούς ῾Εβραίους. ῾Ο 20ός αἰώνας ἔγινε μάρτυρας τῆς θριαμβευτικῆς ἐπέλασης τοῦ Σατανᾶ καί τῶν ὀργάνων του στά χριστιανικά κράτη, πού ἔπεσαν τό ἕνα μετά τό ἄλλο, ὅπως αὐτό σχεδιαζόταν στά "Πρωτόκολλα".

Τά "Πρωτόκολλα" ἔχουν προβλέψει τούς παγκόσμιους πολέμους, τίς πολιτικές μορφές  συγκρότησης τῶν σύγχρονων κρατῶν, τήν πορεία ἀνάπτυξης τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, τά πλαίσια τῆς δανειο-οἰκονομικῆς πολιτικῆς. Σ᾿ αὐτά ἀποτυπώνεται καθαρά καί μέ ἀκρίβεια ἡ εἰκόνα τῆς  καταστροφῆς τῶν ἀνεξάρτητων χριστιανικῶν κρατῶν καί τῆς κυριαρχίας τῆς παγκόσμιας διεθνοῦς ῾Υπερκυβέρνησης μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑβραίο βασιλιά-᾿Αντίχριστο ψευδομεσσία.

῾Ο Σέργιος Νεῖλος δέν ἦταν ὁ πρῶτος  πού  ἀσχολήθηκε  μέ  τά  "Πρωτόκολλα". Τά πρῶτα ἐκατό  ἀντίτυπα ἐκδόθηκαν ἀπό τόν Εἰσαγγελέα τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου τῆς Μικόβσκογιε Σουχόπιν Φ.Π. ἀπό τό 1896. ῞Ενα χρόνο ἀργότερα τά "Πρωτόκολλα" πολλαπλασιάστηκαν ἀπό τό νομαρχιακό τυπογραφεῖο κατά παραγγελία τοῦ Α.Κ. Κλεπόβσκι πού ἦταν εἰς τήν εἰδικήν ἐντολήν τοῦ Μεγάλου  Δοῦκα  Σεργίου, ἀδελφοῦ τοῦ Αὐτοκράτορα Νικολάου 2ου. ῞Ομως μόνο ὁ  συναγερμός πού σήμαναν τά βιβλία τοῦ Σέργιου Νείλου ἔγινε ἀκουστός σέ ὅλα  τά σημεῖα τοῦ κόσμου. ῏Ηταν θέλημα Θεοῦ, ὥστε ἡ πορεία τοῦ Σεργίου Νείλου καί  τῆς συζύγου του  ῾Ελένης (ἡ ὁποία παρεπιμπτόντως, γεννήθηκε στήν ῾Ελλάδα στήν οἰκογένεια Ρώσου ἀπεσταλμένου) καί τῆς οἰκογένειας τοῦ Βασίλειου Σμυρνόβ καί τῆς  ἔπειτα  μοναχῆς  Μαριάμ  νά εἶναι ἡ ἴδια.

Τό 1928 ὁ π. Βασίλειος πληροφορήθηκε, ὅτι ὁ Σέργιος Νεῖλος καί ἡ σύζυγός του, διωκόμενοι ἀπό τήν Σοβιετική Κυβέρνησι, δέν ἔχουν κατάλυμα καί περιφέρονται φιλοξενούμενοι. Μέσω τοῦ γαμβροῦ του Λέβ ᾿Ορλώβ - συζύγου τῆς Μαρίας (ὁ ὁποῖος ἔγραψε γράμμα στόν Νείλο),  ὁ  π.  Βασίλειος  κάλεσε τό  ζευγάρι στό σπίτι του στό χωριό Κρουτέτς, ὅπου ὁ Σέργιος  καί ἡ ῾Ελένη ἔφτασαν τό 1928.

Πρέπει  νά  σημειωθεῖ  ὅτι  τό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ  1920, ἦταν περίοδος κραδασμῶν γιά τήν Ρωσική ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία. Τό 1927 ἐκδόθηκε ἡ γνωστή θλιβερή Διακήρυξη τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ  τοῦ  Πατριαρχικοῦ  Θρόνου  Μητροπολίτη Σεργίου, στήν ὁποία διεκηρύσσετο ὅτι οἱ χαρές τοῦ ἀθέου Σοβιετικοῦ Κράτους τώρα εἶναι καί χαρές τῆς ᾿Ορθόδοξης ᾿Εκκλησίας καί οἱ ἱερεῖς καί πιστοί πού πάλευαν μέ τόν ἀθεϊσμό καί ἀντιθεϊσμό τῶν κομμουνιστῶν ἧσαν ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η διακήρυξις αὐτή προεκάλεσε σχίσμα. Οἱ γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί πού  δέν  ἤθελαν  νά  θέσουν  τίς ψυχές  τους  κάτω  ἀπό  τόν  ζυγό  τοῦ  Βελίαρ,  ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τόν μητροπολίτη Σέργιο καί κατέφυγαν  στίς  Κατακόμβες. (Αὐτό  τό  σχῆμα  τῆς "παράνομης"  γιά  τό  Σοβιετικό  Κράτος  καί  τό  σεργιανιστικό   Πατριαρχεῖο Μόσχας  θρησκευτικῆς  δραστηριότητος,  εἶναι  γνωστό  διεθνῶς  μέ  τόν  ὅρο "᾿Εκκλησία  Κατακομβῶν"). ᾿Επικεφαλῆς σημαντικοῦ  μέρους  τῶν Γνήσιων ᾿Ορθόδοξων Χριστιανῶν, πού ἀγωνίζονταν  κατά  τῆς πολιτικῆς  τοῦ Μητροπολίτη Σέργιου,   τέθηκε   ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  τῆς  Πετρουπόλεως πού  ἀποκήρυξε  τόν  Σέργιο.     Σύντομα ὁ Μητροπολίτης ᾿Ιωσήφ  συνελήφθη καί ἄρχισαν διώξεις ἐναντίον τῶν  λεγομένων "᾿Ιωσηφιτῶν". ῞Ομως, ὑπῆρχαν μοναχοί  καί  ῾Ιερεῖς πού ἐπισήμως  μέν δέν εἶχαν δηλώσει τήν ἀποστασιοποίησίν τους ἀπό τόν Μητροπολίτη Σέργιο, ἀλλά δέν τόν μνημόνευαν στήν  Θεία Λειτουργία. Αὐτή ἦταν ἡ ἐπωνομαζόμενη ὁμάδα "μετσέβσκαγια" τῶν ῾Ιερέων πού εἶχαν πνευματικό ἠγέτη τόν ᾿Αλέξιο Μέτσεβ. ῞Ενας ἀπό τούς ἱερεῖς πού "δέν μνημόνευαν" ἦταν καί ὁ π. Βασίλειος Σμυρνόβ. Αὐτή ἦταν κατά κάποιο τρόπο ἡ κρυφή ἀντιπολίτευση στόν μητροπολίτη Σέργιο λόγω   τῶν  μεγάλης κλίμακος διώξεων σέ ὁποιαδήποτε ἀνοιχτή διαφωνία μέ τήν πολιτική του.

Πολλοί δέν κατανοοῦσαν τήν οὐσία τῶν ἐν ἐξελίξει γεγονότων. Αὐτοί νόμιζαν ὅτι ὁ Μητροπολίτης Σέργιος ἐπεδίωκε νά διατηρήση τήν ἐπίσημη ἐκκλησιαστική ὀργάνωση μέσω τῆς συμφιλίωσης μέ τήν ἀντίθεη ἐξουσία. ῾Ο σύζυγος τῆς Μαρίας Βασίλιεβνας, ὁ Λέβ ᾿Αλεξάντροβιτς ἀνῆκε σ᾿ αὐτούς τούς ἀμφιταλαντευόμενους ἀνθρώπους. Αὐτός ἔγραψε ἐπιστολή στόν Σέργιο Νεῖλο στήν ὁποία παρέθεσε τήν ἀπορία του σχετικά μέ τή νέα ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ ᾿Αντιπροσώπου  τοῦ  Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου Μητροπολίτου Σεργίου. ῾Η ἀπάντησι τοῦ Σέργιου Νείλου σ᾿ αὐτήν τήν ἐπιστολή εἶναι οὐσιαστικά ἡ ῾Ομολογία τῆς Πίστεως τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ρωσίας καί σημαντικό ντοκουμέντο τῆς ἐποχῆς.