ΟΥΔΕΝ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ (ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ)

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 2009

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΟΥΝ

«ΟΥΔΕΝ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ»

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός)

Οἱ χριστιανοί πρέπει νά μελετοῦν. Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς προτρέπει εἰς τοῦτο: «Δράξασθε παιδείας μήποτε ὀργισθῆ Κύριος καί ἀπολεῖσθε ἐξ’ ὁδοῦ δικαίας» ἤ «’Ερευνᾶτε τάς Γραφάς, ὅτι ἐν αὐταῖς εὑρήσετε ζωήν αἰώνιον», ἤ «Γνώσεσθε τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». Οἱ Ἅγιοι Πατέρες οἱ ὁποῖοι διετύπωσαν τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἶχον μόρφωσιν καί γνώσεις. Βέβαια κοντά εἰς αὐτούς συνέβαλον καί οἱ ἀγράμματοι κατά κόσμον, ἀλλά σοφοί κατά Θεόν Ἅγιοι. Καί ἐν τελικῆ ἀναλύσει οὔτε οἱ μορφωμένοι, οὔτε οἱ ἀγράμματοι ἦσαν πού διετύπωσαν τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τό Ἄγιον Πνεῦμα τό ἐνοικοῦν ἐν αὐτοῖς.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ποτέ δέν ξεχώριζαν καί δέν ἀπομόνωναν τήν γνώσι ἀπό τήν πράξι καί τήν ἐμπειρία. Ὅσοι ἀπολυτοποιοῦν τήν γνῶσι ἤ τήν ἔμπειρία, καί λέγουν π.χ. ὅτι δέν χρειάζονται οἱ γνώσεις, ἀλλά ΜΟΝΟΝ ἡ ἐμπειρία, ἤ καί τό ἀντίθετον, ὅτι δέν χρειάζεται ἡ πνευματική ζωή, ἀρκοῦν οἱ γνώσεις, εἶναι ἐκτός τοῦ πατερικοῦ πνεύματος.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέει σαφῶς καί κατηγορηματικῶς ὅτι «οὐδέν γνώσεως ἐστίν τιμιώτερον. Ἠ γάρ γνώση φῶς ἐστί τῆς ψυχῆς τοὔμπαλιν ἡ ἄγνοια σκότος». Δηλαδή τίποτα πολυτιμότερο δέν ὑπάρχει ἀπό τήν γνώση, ἡ ὁποία εἶναι φῶς τῆς ψυχῆς καί τό ἀντίθετο ἡ ἄγνοια εἶναι σκότος. Ὁ ἴδιος μάλιστα κατατάσσει καί τήν «γνωσιμαχίαν» μεταξύ τῶν αἱρέσεων. Καί αὐτό μάλιστα διότι μερικοί αἱρετικοί δέν ἄφηναν τούς ὁπαδούς των νά μελετοῦν, διά νά μή δοῦν τήν ἀλήθεια καί τούς ἀποκηρύξουν, ὅπως κάμνουν καί οἱ σημερινοί γνωστοί σχισματοαιρετικοί καί γνωσιμάχοι.

Ὁ δέ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής μεγάλος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας λέγει ὅτι «σοφίας κάλλος ἐστί γνώσις ἔμπρακτος ἤ πράξις ἔνσοφος», δηλαδή ἡ ὀμορφιά τῆς σοφίας εἶναι ἡ ἔμπρακτη γνώση, ἡ μέ σοφία πράξη.

Πρέπει, λοιπόν, κάθε χριστιανός νά γίνη θεολόγος. Δηλαδή νά μελετᾶ, νά γνωρίζη τήν ἀλήθεια, νά προσεύχεται καί νά ἀγωνίζεται διά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς, πού εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν θέωσιν. Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἄν θέλει νά ἀνέλθη στά πνευματικά ὕψη τῶν ἀρετῶν θά στηριχθῆ καί στήν ἐπιστημονική γνῶσι, μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων, ἀλλά καί στήν χαρισματική γνώση, ἡ ὁποία σημαίνει πάλι ἀγῶνα διά κάθαρσι τοῦ νοός καί φωτισμό ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτή εἶναι ἐν τελικῆ ἀναλύσει ἡ πορεία πρός τήν ἀγιότητα.

Εὐλογίας χάριν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος