Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΤΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1948.

 

«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ»

Ιεραποστολικόν Φυλλάδιον, το οποίον ἐκδίδεται από τον Ιεραποστολικόν Σύνδεσμον Κληρικων και Ενοριτων Ἱερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα, παράρτημα του επίσης Ιεραποστολικού φυλλαδίου: «Ἀντιαιρετικός Αγών» του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος (Χριστοῦ Παντοκράτορος) και του Ἱερού Παρεκκλησίου Αγίων Κηρύκου & Ἰουλίττης Κάτω Ηλιουπόλεως.  Δι’ αλληλογραφίαν απευθύνεσθε: Ἐπίσκοπον Κήρυκον Κοντογιάννην, Μητροπολίτην ΓΟΧ Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς Κήρυκον, Ἱερόν Ναόν Αγίου Σπυρίδωνος Λεωφόρος Αγ. Ιωάννου 56 Καρέας Αττικής

 

ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 701                    ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2017

 

ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ

ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΥΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Α´ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗΣ

ΚΑΙ ΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΤΟΥ 1948

 

 (ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ <<Κ.Ε.Ο.>> ΤΕΥΧΟΣ 63-64, ΜΑΪΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013,

ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ.  http://www.egoch.org/KEO.html

           

Ἀποτελεῖ δι᾽ ἡμᾶς ἱερὸν χρέος ἡ κατ᾽ ἔτος ἀνάμνησις καὶ ἀναφορὰ εἰς τὸν Ἀλήστου μνήμης Ἀοίδιμον καὶ Ἀείμνηστον Ἀρχιεπίσκοπον τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κυρὸν ΜΑΤΘΑΙΟΝ Α´ (Καρπαθάκην), κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του τὴν 14-5-1950.

         Ηδη ἔχουν παρέλθει 63 ἔτη ἀπὸ τὴν ἐκδημίαν του ἐκ τῆς Στρατευομένης εἰς τὴν Θριαμβεύουσαν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ τοῦ ΘΕΟΥ, καὶ ἡ μνήμη του διατηρεῖται ζωντανή, ὡς νὰ εὑρίσκεται ἐν ζωῇ.

        Ἐφέτος δὲν θὰ ἀναφερθῶμεν γενικῶς εἰς τὸν θεάρεστον καὶ θαυμαστὸν βίον του, ἀλλὰ εἰς τὴν κορωνίδα τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Πράξεών του, τὴν Ἱστορικῆς σημασίας Χειροτονίαν Ἐπισκόπου εἰς τὴν ὁποίαν προέβη ὡς Ἐπίσκοπος Βρεσθένης, εὑρισκόμενος εἰς τὰς δυσμὰς τοῦ βίου του, 87 ἐτῶν, Μόνος Ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς.Αὐτὴ ἡ πρᾶξις τὸν ἀνέδειξε Βιβλικὴν Μορφὴν καὶ Γνήσιον Ἀποστολικὸν Διάδοχοντῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ Ἀδιάδοχος Θεϊκὴ ΚΕΦΑΛΗ τῆς Ἐκκλησίας.

        Ἡ ἐκκλησιαστικῶς ΙΣΤΟΡΙΚΗ καὶ ΚΑΝΟΝΙΚΗ καὶ ΝΟΜΙΜΟΣ αὐτὴ Πρᾶξις ἐτελέσθη τὴν 1ην Σεπτεμβρίου 1948, ὅταν κατ᾽ ἔμπνευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, συμφώνως πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας διὰ τὴν Διασφάλισιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, καὶ συμφώνως πρὸς τὴν ἀπὸ 26 Αὐγούστου 1948 Ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Κλήρου, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος προέβη μόνος του εἰς τὴν Χειροτονίαν Ἐπισκόπου, τοῦ Τριμυθοῦντος Κύπρου Σπυρίδωνος Πάσιου.

            Εἰς τὴν συνέχειαν, μετὰ τοῦ Τριμυθοῦντος ἐχειροτόνησε τὸν Πατρῶν Ἀνδρέαν Ἀνέστην τὴν 13-9-1948. Ὁμοῦ οἱ τρεῖς ἐχειροτόνησαν τὸν Θεσσαλονίκης Δημήτριον Ψαροθεοδωρόπουλον τὴν 16-9-1948, καὶ οἱ τέσσαρες μαζὶ τὸν Κορινθίας Κάλλιστον Μακρῆν τὴν 25-10-1948.

            Αἱ Ἀποστολικοῦ κύρους Χειροτονίαι αὐταὶ τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τὸ 1948 ἦσαν Ἱστορικῶς ᾐτιολογημέναι καὶ Ἐκκλησιαστικῶς ἐπιβεβλημέναι. Ἐὰν διὰ τὸἀπαρησίαστον τῶν Ἐπισκόπων ἐπιτρέπεται ἡ ὑφ᾽ ἑνὸς χειροτονία Ἐπισκόπου, πόσο μᾶλλον διὰ τὸ ἀνύπαρκτον τῶν Ἐπισκόπων, ὡς συνέβαινε τὸ 1948; «Ἐὰν δὲ ἀνάγκη καταλάβῃ, ὑπὸ ἑνὸς χειροτονηθῆναι...» (Ἀποστολικαὶ Διαταγαί, Βιβλίον Η', Κεφ. ΚΖ').  

            Εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, αἱ χειροτονίαι αὐταὶ ἀπετέλεσαν Σταθμόν, διὰ δὲ τοὺς πολεμίους τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Νεοημερολογίτας καὶ ψευδοπαλαιοημερολογίτας Φλωριναίους ἢ Φλωρινικούς, τοὺςΟΥΝΙΤΑΣ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἀποτελοῦν κάρφος εἰς τὸν ὀφθαλμὸν καὶ σημεῖον ἀντιλεγόμενον.

            Αἱ ἀντιρρήσεις τῶν δύο αὐτῶν πολεμίων ἐξετάζονται ἀναλυτικώτερον εἰς τὴν συνέχειαν.

ΟΙ  ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΙ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ  ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ

            Ἀντιτείνονται ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Ματθαίου καὶ οἱ ἐξ αὐτῶν προερχόμενοι εἶναι ἀχειροτόνητοι, δὲν εἶναι Ἐπίσκοποι, δὲν ἔχουν Ἀποστολικὴν Διαδοχήν, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, καὶ δὲν ἔχουν Μυστήρια. Ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ μυστήρια ὅπου τελοῦν οἱ Ματθαιϊκοὶ εἶναι ἀνύπαρκτα, διότι ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, καθὼς καὶ οἱ χειροτονήσαντες αὐτὸν καὶ οἱ χειροτονηθέντες μετ᾽ αὐτοῦ (σύνολον 7 Ἐπίσκοποι), ἦσαν καθῃρημένοι ὑπὸ τῆς Συνόδου τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὸν Ἰούνιον τοῦ 1935.

            Αἱ κατηγορίαι αὐταὶ τῶν Νεοημερολογιτῶν ἐναντίον τῶν Ἐπισκόπων τοῦ Ματθαίου θὰ ἴσχυον ἐὰν δὲν εἶχον προηγηθῆ αἱ αἰωνόβιοι Πανορθόδοξοι Καταδίκαι τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἐὰν δὲν ἴσχυον τὰ ἐναντίον τωνἘκκλησιαστικὰ Ἀναθέματα, ἐὰν ὡς ἐκ τούτου οἱ δεχθέντες τὸ Νέον Ἡμερολόγιον δὲν ἦσαν ΕΚΤΟΣ τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας.

            Αἱ προϋποθέσεις αὐταὶ ὅμως δὲν εὐσταθοῦν, ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ. Δὲν εὐσταθοῦν δὲ διότι κάθε Ἐκκλησία ἡ ὁποία, κατὰ παράβασιν τῆς Πανορθοδόξου Καταδίκης καὶ τοῦ Ἀναθεματισμοῦ, ἐδέχθη τὸ Νέον Γρηγοριανὸν Παπικὸν Ἡμερολόγιον, καὶ κάθε Ἐκκλησία ἡ ὁποία κοινωνεῖ μετ᾽ αὐτῆς ἔστω καὶ ἐὰν ἀκολουθῇ τὸ Παλαιόν, κατέστη ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ. Τὰ Μυστήριά της στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος, καὶ αἱ Ἐκκλησιαστικαὶ Πράξεις της εἶναι Ἐκκλησιαστικῶς ἀνίσχυροι, ἀνυπόστατοι καὶ ἄκυροι.

            Τοῦτο ἀπορρέει καὶ καταδεικνύεται ἀπὸ μίαν σειρὰν γεγονότων τὰ ὁποῖα εἶναι ἀναμφισβήτητα καὶ ἀποτελοῦν μέρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας καὶ τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τὰ ὁποῖα εἶχον καταγράψει καὶ ἐγνώριζον καλῶς οἱ πρωτεργάται τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου καὶ τοῦ προκληθέντος Ἐκκλησιαστικοῦ Σχίσματος τὸ 1924.

            Ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος τὸ 1924 εἶναι Ἀντικανονική, Παράνομος καὶ Πραξικοπηματική.

            α) Διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διὰ Πανορθοδόξων Μεγάλων Συνόδων τὸ 1583, 1587 καὶ 1593 εἶχε ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ καὶ ΑΝΑΘΕΜΑΤIΣΕΙ τὸ Νέον Παπικὸν Ἡμερολόγιον καὶ εἶχε ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ τὴν χρῆσίν του ἅμα τῇ ἐμφανίσει του: «...ἂς ἔχῃ τὸ ΑΝΑΘΕΜΑ καὶ ΕΞΩ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ τῆς τῶν Πιστῶν Ὁμηγύρεως ἂς εἶναι...» (Σιγίλλιον Ἀποφάσεως Πανορθοδόξου Συνόδου 1583).

            β) Διότι καὶ ἄλλαι Πανορθόδοξοι Σύνοδοι καὶ Πατριαρχικαὶ Ἀποφάσεις, ὅπως τοῦ 1722, 1756, 1836, 1848 καὶ 1904 ἐπανέλαβαν τὴν Ἀπαγόρευσιν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου.

            γ) Διότι αἱ καταδικαστικαὶ αὐταὶ Ἀποφάσεις καὶ Ἀπαγορεύσεις ἐφηρμόσθησαν ἐπὶ 341 ἔτη (1583-1924) ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή, ἡ αἰωνόβιος πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας ἦτο πρακτικὴ ἀπορρίψεως καὶ καταδίκης, καὶ ὄχι ἀποδοχῆς, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου ἢ τοῦ Πασχαλίου.

            δ) Διότι ἡ εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος τὸ 1924 ἐγένετο ὑπὸ τῆς Ἑβραιομασονίας. Τὴν Ἀλλαγὴν δὲν τὴν ἔκανε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

            ε) Διότι ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ὑπὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐγένετο Πραξικοπηματικῶς, Ἀντικανονικῶς, Παρανόμως καὶ μονομερῶς.

            στ) Διότι ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ οὔτε δι᾽ Ἀποφάσεως νεωτέρας Πανορθοδόξου Συνόδου, καθότι αὕτη θὰ ἀντέβαινε εἰς τὰς Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας τὰς ληφθείσας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὑπὸ τῶν προηγηθέντων Οἰκουμενικοῦ κύρους Πανορθοδόξων Συνόδων, καὶ δὲν θὰ ἦτο νόμιμος. Ἡ Καταδίκη, ὁ Ἀναθεματισμὸς καὶ ἡ Ἀπαγόρευσις κάθε Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου ὑπῆρξε Πανορθόδοξος, ὁπότε μία Ἀποδοχὴ τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, ὅποτε καὶ ἐὰν ἤθελε ἀποφασισθῇ ὑπὸ νεωτέρας Πανορθοδόξου Συνόδου, θὰ ἦτο ἄκυρος καὶ ἀνυπόστατος καὶ θὰ καθιστοῦσε αὐτὴν τὴν Σύνοδον Ἀντορθόδοξον.

            ζ) Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐγένετο εἰς ἐφαρμογὴν τοῦ προγράμματος τοῦ Ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ ὅπως αὐτὸ διετυπώθη εἰς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην τῆς Οἰκουμενιστικῆς Κινήσεως, τὴν Διαβόητον Αἱρετικὴν Ἐγκύκλιον τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 1920, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν ὅλαι αἱ Αἱρέσεις ἀναγνωρίζονται ὡς «Ἐκκλησίαι Χριστοῦ, ὡς σύσσωμοι καὶ συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ».

            η) Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἀπεφασίσθη ὑπὸ ἑνὸς ΛΗΣΤΡΙΚΟΥΣΥΝΕΔΡΙΟΥ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν τὸ 1923 (ἀπὸ 10 Μαΐου ἕως 8 Ἰουνίου), ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Τὸ Συνέδριον αὐτὸ αὐτοτιτλοφορήθηκε «Πανορθόδοξον», ἀλλὰ τὸ γεγονὸς καὶ μόνον ὅτι τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα δὲν συμμετεῖχον εἰς αὐτὸ οὔτε ἐφήρμοσαν τὴν Ἀπόφασίν του ἀποδεικνύει πόσον Ἀντορθόδοξον ἦτο.

            θ) Ὁ πρωτεργάτης τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου Μελέτιος Μεταξάκης ἦτο καθῃρημένος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅταν προήχθη ὑπὸ τῆς Ἑβραιομασονίας καὶ ἐγένετο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, χωρὶς κἂν νὰ τηρηθοῦν αἱ νόμιμαι διαδικασίαι ψηφοφορίας τῆς Συνόδου.

            ι) Ὁ ἄλλος πρωτεργάτης τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου καὶ ΜασόνοςΧρυσόστομος Παπαδόπουλος προήχθη εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν τὴν 23ηνΦεβρουαρίου 1923, ὅλως ἀντικανονικῶς, τῇ περιφρονήσει τῆς Ἱεραρχίας τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ πενταμελοῦς Ἀριστίνδην Συνόδου διορισθείσης ὑπὸ τῆς Στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως Γο- νατᾶ. Συμφώνως πρὸς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οἱ προαχθέντες εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἐπισκόπου διὰ πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν μέσων ἢ διὰ Ἀριστίνδην Συνόδου ὑπόκεινται εἰς καθαίρεσιν, καθὼς καὶ οἱ ἀπαρτίζοντες τοιαύτην Σύνοδον, ἤτοι, καθαιροῦνται καὶ οἱ χειροτονήσαντες καὶ οἱ χειροτονηθέντες.

            ια) Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐγένετο ὅλως ἐξωεκκλησιαστικῶς μὲ τὴν πίεσιν τῆς ἐπαναστατικῆς στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως Πλαστήρα-Γονατᾶ, καὶ τὴν ἀπειλητικὴν της ἐπέμβασιν εἰς τὰς Συνοδικὰς συνεδριάσεις. Αὐτὴ εἶναι ἄλλη μία ἀπόδειξις ὅτι ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου δὲν ἐγένετο ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

            ιβ) Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐγένετο παρὰ τὴν ρητὴν Ἄρνησιν τῶν πρεσβυγενῶν καὶ τῶν μεγάλων Πατριαρχείων τὰ ὁποῖα συνέχισαν νὰ ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιόν Ἡμερολόγιον.

            Ἐν κατακλείδι, τόσον ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτή, ὅσο καὶ ὁ Πραξικοπηματικός, Ἀντικανονικὸς καὶ Παράνομος τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἐγένετο,κατέστησαν ἀμέσως τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ, ΕΝΕΡΓΕΙᾼΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ.

            Αὐτὴ ὑπῆρξεν ἐξ ἀρχῆς ἡ ἀπαρέγκλιτος θέσις τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ματθαίου Καρπαθάκη, ὁ ὁποῖος παρέμεινεν εἰς αὐτὴν τὴν θέσιν ἕως τέλους καὶ οὐδέποτε, ἀπὸ τὸ 1924 καὶ μετά, ἀνεγνώρισε τὰς ἀποφάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς Ἐκκλησιαστικῶς δεσμευτικάς, οὔτε τὰ Μυστήριά της ὡς ἔχοντα Θείαν Χάριν. 

ΟΙ  ΦΛΩΡΙΝΑΙΟΙ  ΟΥΝΙΤΑΙ  ΤΟΥ  ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ

        Απορρίπτουν τὰς ὑπὸ τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου χειροτονίας Ἐπισκόπων τὸ 1948 μὲ μίαν σειρὰν κατηγοριῶν καὶ ἰσχυρισμῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶναι ἀνυπόστατοι, ἀβάσιμοι καὶ ἀνίσχυροι, ὅπως ἀποδεικνύεται εἰς τὴν συνέχειαν.

            1η Κατηγορία: Ἡ Χειροτονία Ἐπισκόπου ὑφ᾽ ἑνὸς Ἐπισκόπου ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ δὲν εἶναι Κανονική, ἐπειδὴ πρέπει νὰ γίνῃ ὑπὸ δύο ἢ τριῶν.

            Ἀναίρεσις: Ἡ ὑφ᾽ ἑνὸς χειροτονία Ἐπισκόπου ἀπαγορεύεται ὅταν ὁ χειροτονῶν Ἐπίσκοπος ἀνήκει εἰς Σύνοδον, ὅταν ὑπάρχῃ Σύνοδος, διότι τότε ἡ χειροτονία ἀποτελεῖ πραξικόπημα, ὄχι διότι ὁ εἷς Ἐπίσκοπος δὲν εἶναι ἀρκετὸς νὰ χειροτονήσῃ Ἐπίσκοπον.

            Ἡ Ἀπαγόρευσις λοιπὸν προϋποθέτει ὁπωσδήποτε τὴν ὕπαρξιν Συνόδου ἢ τὴν ὕπαρξιν ἔστω καὶ ἑνὸς ἀκόμη Ἐπισκόπου.

            Εἰς τὴν περίπτωσιν τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948 δὲν ἴσχυεν αὐτὴ ἡ προϋπόθεσις. Διὰ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος δὲν ἐστασίαζεν ἐναντίον οὐδεμιᾶς Συνόδου, διότι τότε δὲν ἦτο μέλος κάποιας Συνόδου, οὔτε ὑπῆρχε Σύνοδος Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, οὔτε ὑπῆρχεν εἷς ἀκόμη Ἐπίσκοπος μετὰ τοῦ ὁποίου εἶχεν Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν. Διὰ τοῦτο, ἡ ἀνωτέρω κατηγορία δὲν εὐσταθεῖ οὔτε δύναται νὰ στοιχειοθετηθῇ.

            Δὲν ὑπάρχει Ἱερὸς Κανὼν τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὁποῖος νὰ ἀπαγορεύῃ τὸν ἕνα Ἐπίσκοπον νὰ χειροτονῇ ἀκόμη καὶ ὅταν εἶναι μόνος του, ὅταν δὲν ὑπάρχῃ ἄλλος Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος εἰς τὴν Τοπικὴν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκει.

            Ὅλοι οἱ Κανόνες οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τὴν ὑφ᾽ ἑνὸς χειροτονίαν Ἐπισκόπου ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΟΥΝ καὶ θεωροῦν ὡς δεδομένην τὴν ὕπαρξιν Συνόδου ἢ τὴν ὕπαρξιν ἔστω ἑνὸς ἀκόμη ἄλλου Ἐπισκόπου μετὰ τοῦ ὁποίου ὁ χειροτονῶν νὰ ἔχῃ Κανονικὴν Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν.

            Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο μόνος του τὸ 1948. Δὲν εἶχε Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μὲ κανένα Ἐπίσκοπον, διότι μὲ δύο Ἐγκυκλίους τὸ 1937 εἶχεν ἀποκόψει ὡς Σχισματικοὺς καὶ εἶχεν ἀπορρίψει τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν καὶ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, ἐνῶ τὸ 1943 διέκοψε Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ ὡς Σχισματικοῦ καὶ ἔκτοτε παρέμεινε μόνος του. Ἡ διακοπὴ ἐγένετο διὰ λόγους πίστεως καὶ εἰς τὰς δύο περιπτώσεις, ὅπως ἀναφέρεται εἰς τὰς Ἐγκυκλίους του.

            Τὸ φρόνημα τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου ἦτο ὅτι ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία εἶναι ὄντως καὶ ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ, ὅτι στερεῖται τῆς Θείας Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος κα`ὶ δὲν ἔχει Μυστήρια.

            Τὸ φρόνημα τοῦ πρώην Φλωρίνης καὶ τῶν ὑπολοίπων ἦτο ὅτι ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν θεωροῦν μόνον ὑπόδικον ὡς μὴ καταδικασμένην ὑπὸ Μεγάλης Συνόδου, δὲν εἶναι ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ, ἀλλὰ μόνον ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ, ἤτοι, τὰ Μυστήριά της εἶναι Ἔγκυρα, τὸ Μύρον τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἔχει Ἁγιαστικὴν Χάριν, καὶ οἱ βαπτισθέντες εἰς τὸ Νέον Ἡμερολόγιον καὶ προσερχόμενοι δὲν πρέπει νὰ μυρώνωνται. 

            2α Κατηγορία: Αἱ χειροτονίαι τὰς ὁποίας ἐτέλεσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος μόνος του εἶναι ἄκυροι καὶ ἀνυπόστατοι, διότι ἐνῶ ὑπῆρχον καὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι διὰ νὰ συμμετάσχουν εἰς τὴν διαδικασίαν, δὲν τοὺς ἔλαβεν ὑπ᾽ ὄψιν καὶ τοὺς ἠγνόησεν.

            Ἀναίρεσις: Ὁ Βρεσθένης ὄντως ἠγνόησε τοὺς Νεοημερολογίτας Ἐπισκόπους, διότι ἐπεβάλετο νὰ τοὺς ἀγνοήσῃ ὡς Ἐνεργείᾳ Σχισματικούς, ὅπως τοὺς εἶχον ἀγνοήσει ὅλοι οἱ Γ.Ο.Χ. τὸ 1924 καὶ τὸ 1935 καὶ ἔκτοτε.

            Ὁ Χριστιανουπόλεως Χριστόφορος Χατζῆς καὶ ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος Λιώσης, δύο ἐκ τῶν χειροτονηθέντων μετὰ τοῦ Βρεσθένης τὸ 1935, δὲν ἠδύναντο νὰ ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψιν, διότι αὐτοὶ εἶχον ἀναγνωρίσει ὡς Κανονικὴν τὴν Καθαίρεσίν των ὑπὸ τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐπὶ μίαν δεκαετίαν ἰδιώτευον καὶ ἐλειτουργοῦσαν ὡς Ἱερεῖς, ὅπερ ἀποτελεῖ Αὐτοκαθαίρεσιν καὶ προδοσίαν τῆς Ἀρχιερωσύνης των, πρᾶγμα ἀνεπανόρθωτον, κατὰ τὸν Β´ Κανόνα τῆς ἐν Ἁγίᾳ Σοφίᾳ Συνόδου τὸ 879. Ἀποτελεῖ καὶ προδοσίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως.

            Ὁ δὲ Κυκλάδων Γερμανὸς καὶ ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας προφορικὰς καὶ ἐγγράφους ἐκκλήσεις τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, μὲ πολλοστὴν τὴν Ἐπιστολὴν τῆς 9-7-1948, νὰ ἐπανέλθουν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, δηλαδή, νὰ κηρύξουν ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ὅπως εἶχον πράξει τὸ 1935, καὶ νὰ προχωρήσουν μαζὺ εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων, παρέμειναν εἰς τὸ κακόδοξον φρόνημά των μέχρι τέλους τῆς ζωῆς των καὶ δὲν ἐχειροτόνησαν ποτέ.

            Καίτοι αὐτοὶ ἦσαν ἐν τῇ Κακοδοξίᾳ, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος δὲν τοὺς ἠγνόησεν. Ἐφ᾽ ὅσον ὅμως ἐπέμενον εἰς τὴν Κακοδοξίαν των καὶ δὲν εἶχεν Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετ᾽ αὐτῶν, δὲν ὑποχρεοῦτο, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπηγορεύετο, νὰ συμπράξῃ μετ᾽ αὐτῶν.

            Οἱ ἴδιοι ἐπὶ ἕνδεκα (11) ἔτη δὲν εἶχον Ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ Βρεσθένης οὔτε ἐλειτουργοῦσαν μετ᾽ αὐτοῦ. Πῶς λοιπὸν ἠξίωναν νὰ συμπράξῃ μετ᾽ αὐτῶν ἢ νὰ τοὺς λάβῃ ὑπ᾽ ὄψιν εἰς τὴν χειροτονίαν Ἐπισκόπων; Τοῦτο ἀποτελεῖ μεγίστην ἀπάτην, καταπάτησιν τῆς κοινῆς λογικῆς, καὶ ἐξαπάτησιν τοῦ λαοῦ.

            Ἐξ ἄλλου, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὁ Μεγαρίδος Χριστόφορος καὶ ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος ἐδημοσίευσαν δέσμευσιν εἰς ἐφημερίδας τῶν Ἀθηνῶν, τὴν14-11-1945, ὅτι δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ προβοῦν εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων, τὴν ὁποίαν καὶ ἐτήρησαν μέχρι τοῦ θανάτου των. Οὕτω ἀπέδειξαν τὸ Αἱρετικὸν φρόνημά των, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι Κανονικὴ καὶ ἔχει ἔγκυρα Μυστήρια, καὶ ὅτι θὰ ἦτο ἀντικανονικὴ πρᾶξις ἡ ὑπ᾽ αὐτῶν χειροτονία Ἐπισκόπων.

            Βεβαίως, ἀφοῦ δι᾽ αὐτοὺς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι μόνον Δυνάμει Σχισματική, δηλαδή, εἶναι Κανονικὴ μὲ ἔγκυρα Μυστήρια, τότε καὶ ἡ ὑπ᾽ αὐτῆς Καθαίρεσίς των καὶ ἡ ἐπαναφορά των εἰς τὴν τάξιν τῶν Μοναχῶν τὸ 1935εἶναι Κανονική, ἔγκυρος καὶ ἰσχυρά. Κατὰ τὸ φρόνημά των, λοιπόν, ἀπὸ τὸ 1935 καὶ μετὰ δὲν εἶναι Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ Μοναχοί. Πῶς ἀπαιτοῦν ἀπὸ τὸν Βρεσθένης νὰ συμπράξῃ μετὰ Μοναχῶν διὰ τὴν χειροτονίαν Ἐπισκόπων;

            Ἐδῶ πρέπει νὰ ἐπισημανθῇ καὶ τὸ ἑξῆς: Ὁ Βρεσθένης κατεδίκασε καὶ ἀπεκήρυξε τὸν πρώην Φλωρίνης καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ διότι ἐκήρυττον τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν ὡς Δυνάμει μόνον Σχισματικήν. Ὁ πρώην Φλωρίνης καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὅμως ΔΕΝ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ ποτὲ τὸν Βρεσθένης, ὁ ὁποῖος ἐκήρυττε τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν ὡς Ἐνεργείᾳ Σχισματικήν, διότι τότε θὰ κατεδίκαζαν καὶ τὸν ἑαυτόν τους, ἐπειδὴ τὸ 1935 τὴν εἶχον ἀποκηρύξει καὶ αὐτοὶ ὡς Ἐνεργείᾳ Σχισματικήν. Αἱ μεταπτώσεις καὶ αἱ ἀλλαγαὶ τοῦ φρονήματός των τοὺς ἔφερον εἰς δεινὴν θέσιν.

            3η Κατηγορία: Ὑπῆρχον Ἐπίσκοποι καὶ δὲν ὑπῆρχεν ἀνάγκη νέων χειροτονιῶν.

            Ἀναίρεσις: Ἡ Κατηγορία αὐτὴ χρειάζεται δύο ἀπαντήσεις.

            α) Νεοημερολογῖται Ἐπίσκοποι ὑπῆρχον καὶ τὸ 1935, ὅμως τότε ὁ πρώην Φλωρίνης μὲ τὸν Δημητριάδος καὶ τὸν Ζακύνθου δὲν τοὺς ἔλαβον ὑπ᾽ ὄψιν των, καὶ ἐχειροτόνησαν τέσσαρας Ἐπισκόπους, ἔχοντες ἤδη ἀποκηρύξει τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν ὡς ΕΝΕΡΓΕΙᾼ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ. Καὶ καλῶς ἔπραξαν. Διατί θὰ ἔπρεπε νὰ λάβῃ ὑπ᾽ ὄψιν του τοὺς Νεοημερολογίτας ὁ Βρεσθένης τὸ 1948;

            Ἐὰν ὑπῆρχεν ἀνάγκη χειροτονιῶν τὸ 1935, ἀναντιρρήτως ὑπῆρχε πολὺ περισσότερον καὶ τὸ 1948.

            β) Ἀπὸ τὸ 1937, μὲ τὴν διακήρυξιν τοῦ Δυνάμει καὶ Ἐνεργείᾳ, δηλαδή, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι ΔΥΝΑΜΕΙ μόνον Σχισματικὴ καὶ ὄχι ΕΝΕΡΓΕΙᾼ Σχισματική, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν καὶ ἀργότερον ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ἀνεγνώρισαν τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν οὐσιαστικῶς ὡς Κανονικήν, ὡς ἔχουσαν Ἁγιαστικὴν Χάριν εἰς τὰ μυστήριά της. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ ἡ ὑπ᾽ αὐτῆς Καθαίρεσίς των εἶναι Κανονικὴ καὶ Ἰσχυρά. Ὁπότε αὐτοὶ τὸ 1948 δὲν εἶναι Ἐπίσκοποι ἀλλὰ Μοναχοί.

            Τὸ γεγονὸς μάλιστα ὅτι ὑπέβαλον Αἰτήσεις πρὸς τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ πρὸς τὸ Νεοημερολογιτικὸν Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ πρὸς τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων, διὰ τὴν Ἄρσιν τῆς Καθαιρέσεώς των ὑπὸ τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας καὶ διὰ τὴν ἀποκατάστασίν των εἰς Νεοημερολογιτικὰς Μητροπόλεις, ἀποδεικνύει ὅτιἀνεγνώριζον τὴν μὲν Καθαίρεσίν των ὡς Πρᾶξιν Κανονικήν, Ἰσχυρὰν καὶ Ἐκκλησιαστικήν, τὴν δὲ Σχισματικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ὡς Ὀρθόδοξον καὶ ἁρμοδίαν νὰ ἀναιρέσῃ τὴν Καθαίρεσίν των. Ἐν ὀλίγοις, διὰ τῶν ἐνεργειῶν αὐτῶν ὡμολόγησαν σαφέστατα καὶ ἀπεδέχθησαν μὲ τὸν πλέον ἐπίσημον τρόπον ὅτι δὲν ἦσαν Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ἁπλῶς Μοναχοί. Καὶ Μοναχοὶ ὄντες, πῶς ἀπαιτοῦσαν νὰ συμπράξῃ ὁ Βρεσθένης μετ᾽ αὐτῶν εἰς τὴν χειροτονίαν ἐπισκόπων τὸ 1948; Αὐτὸ τοὺς τὸ κατήγγειλεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ὑπευθύνως εἰς τὴν Ἐγκύκλιον τῆς 21ης Σεπτεμβρίου 1944. Ὁ Βρσθένης ποτὲ δὲν ἔλαβεν ὑπ᾽ ὄψιν του τὴν Καθαίρεσίν του ὑπὸ τὴς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας οὔτε διεννοήθη νὰ ζητήσῃ τὴν Ἀναίρεσιν αὐτῆς.

            Ἐπὶ πλέον, μὲ Κηρύγματα, Ἐγκυκλίους, Διασαφήσεις καὶ Δημοσιεύματα εἰς τὸν Τύπον, πολλάκις κατέστησαν γνωστὸν ὅτι δὲν ἐθεώρουν τοὺς ἑαυτούς των Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀλλὰ ὅτι ἦσαν ἁπλῶς «τὸ καθαρὸν αἷμα» καὶ «ἡ φρουρὰ» μέσα εἰς τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν, ὅτι ἦσαν «ἰδεολόγοι ἑνὸς Ὀρθοδόξου θεσμοῦ καὶ δὲν ἀποτελοῦν ἀνεξάρτητον Ἐκκλησίαν», καὶ ὅτι δὲν εἶχον οὐδεμίαν πρόθεσιν νὰ προβοῦν εἰς χειροτονίας ἐπισκόπων. Ἐπὶ λέξει διεκήρυξαν: «Ἡμεῖς οἱ Παλαιημερολογῖται δὲν ἀποτελοῦμεν ἰδιαιτέραν καὶ ἀνεξάρτητον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἐν Ἑλλάδι διότι οὐδεμία Ἐκκλησία μᾶς ἀνεγνώρισεν ὡς τοιαύτην ἀλλ᾽ εἴμεθα ἐντὸς τῆς ἀνεγνωρισμένης Αὐτοκεφάλου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας ὡς μία Φρουρά» (βλέπε τὴν ἀπὸ 1/6/1944 ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ τοῦ πρώην Φλωρίνης καὶ ἐπίσης τὴν ἀπὸ 18/1/1945 ΔΙΑΣΑΦΗΣΙΝ του).

            Πῶς λοιπὸν ἐγείρεται ἡ ἀξίωσις ὅτι ἔπρεπε νὰ ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψιν ὑπὸ τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου ὥστε νὰ μὴν χειροτονήσῃ Ἐπισκόπους μόνος του ἢ καὶ νὰ μὴν χειροτονήσῃ Ἐπισκόπους παντελῶς;

            4η Κατηγορία: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἐχειροτόνησε μόνος του χωρὶς Ἔγκρισιν Συνόδου.

            Ἀναίρεσις: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος τὸ ἔτος 1948 δὲν ἦτο μέλος κάποιας Συνόδου ἀπὸ τὴν ὁποίαν νὰ ἔπρεπε ἢ ἔστω νὰ ἠδύνατο νὰ λάβῃ ἔγκρισιν ἢ σύμψηφον διὰ τὰς χειροτονίας νέων Ἐπισκόπων. Τοῦτο ἀποτελεῖ Ἱστορικὴν πραγματικότητα. Τὸ 1937 εἶχεν ἀποκηρύξει τὸν Δημητριάδος καὶ τὸν πρώην Φλωρίνης ἐξ αἰτίας τῶν πολιτικῶν των εὐελιξιῶν καὶ τῆς σοφιστείας τοῦ Δυνάμει καὶ Ἐνεργείᾳ. Ἀπὸ τὸ 1943 ἦτο μόνος του, ἔχων ἀποκηρύξει τὸν Κυκλάδων ὅστις ἤρχισε νὰ φρονῇ καὶ νὰ δηλώνῃ τὰς ἰδίας ἀντορθοδόξους δοξασίας τοῦ πρώην Φλωρίνης.

            Ὁ πρώην Φλωρίνης καὶ οἱ περὶ αὐτὸν «ἐπίσκοποι» εἶχον ἤδη ἐκπέσει ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν τὴν διακηρυχθεῖσαν τὸ 1935 πρὸ τῆς χειροτονίας τῶν τεσσάρων Ἐπισκόπων. Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν οἱ ἴδιοι εἰς τὴν ὑπ᾽ ἀριθμὸν 13 Ἐγκύκλιοντὴν ὁποίαν ἐξέδωκαν τὴν 26ην Μαΐου 1950, μόλις 12 ἡμέρας μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου. Εἰς αὐτὴν ἀνῄρεσαν καὶ ἀνεκάλεσαν ὅλας τὰς ἀπὸ τὸ1937 καὶ ἕως τότε Πράξεις, Ἐγκυκλίους, Δημοσιεύσεις, Διακηρύξεις, Κηρύγματακαὶ αὐτὸν ἀκόμη τὸν ἐπιστημονικὸν ὅρον Δυνάμει καὶ Ἐνεργείᾳ, ὡς ἀντίθετα πρὸς τὰς Ἀρχὰς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ὁμολογίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Δι᾽ αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου διεκήρυξαν τὴν ἐπάνοδόν των εἰς τὴν Ὁμολογίαν τοῦ 1935.

            Αὐτὸ ἀποτελεῖ δημοσίαν ὁμολογίαν τῆς περὶ τὸν πρώην Φλωρίνης «Συνόδου» τὸ 1950 ὅτι ἀπὸ τὸ 1937 ἕως τὸ 1950, ἄρα καὶ κατὰ τὸ 1948, κατὰ τὸ ἔτος τῶν ὑπὸ τοῦ Βρεσθένης Χειροτονιῶν, δὲν ἦσαν Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ Μοναχοί, δὲν ἦσαν Σύνοδος Ἐπισκόπων, δὲν ἦσαν Ὀρθόδοξοι, δὲν εἶχον τὸ Ὀρθόδοξον φρόνημα ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι ΕΝΕΡΓΕΙᾼΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ, τὸ ὁποῖον ἐκήρυττεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος. Μὲ ποῖον δικαίωμα λοιπὸν εἶχον τὴν ἀπαίτησιν νὰ λάβῃ παρ᾽ αὐτῶν Ἐγκρισιν ὡς παρὰ Συνόδου;

            Ἀποδεικνύουν περιτράνως καὶ ὁμολογοῦν ἐπισήμως καὶ δημοσίως διὰ τῆς Ἐγκυκλίου αὐτῆς ὅτι καὶ οἱ τέσσαρες δὲν ἦσαν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι τὸ 1948, ὁπότε δὲν ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ τοὺς λάβῃ ὑπ᾽ ὄψιν του ὁ Βρεσθένης, τὸν ὁποῖον δικαιώνουν κατὰ κράτος. Διὰ τῆς Ἐγκυκλίου αὐτῆς ἀναγνωρίζουν τὴν Κανονικότητα τῶν χειροτονιῶν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, διακηρύσσοντες κατ᾽ οὐσίαν ὅτι ἦτο ὁ μόνος ἐν Ἑλλάδι Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος τὸ 1948.

            Ἐὰν ἐπίστευον ὅτι ἦσαν Σύνοδος Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ἀπὸ τὴν ὁποίαν ὁ Βρεσθένης ὤφειλε νὰ λάβῃ Ἔγκρισιν διὰ τὰς Χειροτονίας τοῦ 1948, ὡς νὰ ἦτο μέλος της, ὅπως διατείνονται καὶ ἀφήνουν νὰ ἐννοηθῇ ψευδῶς, διατί δὲν προέβησαν ποτὲεἰς τὴν Καθαίρεσιν οὔτε τοῦ Βρεσθένης οὔτε τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ χειροτονηθέντων; Ἁπλούστατα, διότι δὲν ἐπίστευον ὅτι ἦσαν Σύνοδος, ὅτι ἦσαν Ἐπίσκοποι, ὅτι ἦσαν Ὀρθόδοξοι, καὶ ὅτι εἶχον οἱανδήποτε δικαιοδοσίαν ἐπὶ τοῦ Βρεσθένης καὶ τῶν Χειροτονιῶν του. Ἐμμέσως καὶ ἀμέσως ἀνεγνώρισαν τὰς Χειροτονίας Ἐπισκόπων τοῦ Βρεσθένης ὡς ΚΑΝΟΝΙΚΑΣ.

            5η Κατηγορία: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο τιτουλάριος καὶ δὲν ἠδύνατο νά χειροτονήσῃ.

            Ἀναίρεσις: Ἀπὸ τὸ 1935 ἕως τὸ 1937, ὅταν οἱ Γ.Ο.Χ. ἦσαν ἡνωμένοι, ὁ Βρεσθένης προέβη εἰς πολλὰς Ἱεροπραξίας, Κουρὰς Μοναχῶν καὶ Χειροτονίας Διακόνων καὶ Ἱερέων, χωρὶς νὰ ἐλεγχθῇ ὑπὸ τῆς Συνόδου του ὅτι δὲν εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ ἐνεργῇ τοιαύτας πράξεις διότι ἦτο τιτουλάριος. Καὶ αὐτὴ λοιπὸν ἡ κατηγορία τῶν Φλωριναίων εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ καὶ δὲν δύναται νὰ τοῦ καταλογισθῇ καὶ ἀπορρίπτεται.

            Βεβαίως ὁ τιτουλάριος Ἐπίσκοπος, ἂν καὶ εἶναι κανονικὸς καὶ πλήρης Ἐπίσκοπος, ὅταν ἀνήκει εἰς Σύνοδον δὲν τελεῖ Ἱεροπραξίας, Μυστήρια, Ἐγκαίνια ἢ Κουρὰς Μοναχῶν, χωρὶς τὴν ἄδειαν ἢ ἐντολὴν τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου ἢ τῆς Συνόδου. Ὅταν ὅμως δὲν ἀνήκῃ εἰς Σύνοδον, ὅπως ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπὸ τὸ1943 ἕως τὸ 1948, πῶς καὶ διατί νὰ μὴν τελέσῃ ἅπαντα τὰ τοῦ Ἐπισκόπου δικαιώματα καὶ καθήκοντα;

            Πρέπει νὰ τονισθῇ ὅτι ὁ πρώην Φλωρίνης δὲν ἦτο οὔτε κἂν τιτουλάριος,διότι εἶχε παραιτηθῆ ἀπὸ τὴν Μητρόπολιν Φλωρίνης, καὶ ὅμως τελοῦσε Μυστήρια καὶ χειροτονίας κληρικῶν. Ἐκεῖνος εἶχε τὸ δικαίωμα τῆς Ἱεροπραξίας καὶ ὁ Βρεσθένης δὲν τὸ εἶχεν;

            Ὁ τελικὸς σκοπὸς τοῦ πρώην Φλωρίνης καὶ τῶν ὑπ᾽ αὐτὸν ἦτο νὰ μείνουν ἀκέφαλοι οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἄνευ Ἐπισκόπων, καὶ νὰ ὑποχρεωθοῦν ἐξ ἀνάγκης νὰ ὑπαχθοῦν εἰς τὴν Νεοημερολογιτικὴν Ἐκκλησίαν. Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν πραγμάτων: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο μόνος του καὶ ἐχειροτόνησε τέσσαρας Ἐπισκόπους διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ὁ πρώην Φλωρίνης καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συνολικῶς τέσσαρες, δὲν ἐχειροτόνησαν οὔτε ἕνα Ἐπίσκοπον. Ἦσαν τέσσαρες καὶ ὅμως ἄφησαν τοὺς ὀπαδούς των ἀκεφάλους, χωρὶς Ἐπισκόπους.

            Διατὶ αὐτοὶ οἱ τέσσαρες δὲν ἐχειροτόνησαν οὔτε ἕνα Ἐπίσκοπον; Διότι ὄχι μόνον δὲν ἦσαν Ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ ἀποδεχθέντες τὴν καθαίρεσίν των, ἦσαν ἁπλοῖ Μοναχοί, καὶ δι᾽ αὐτὸ δὲν ἔπρεπε νὰ τοὺς λάβῃ ὑπ᾽ ὄψιν του ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, καὶ καλῶς δὲν τοὺς ἔλαβε.

            Ἢ μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ μὴν εἶχε χειροτονήσει καὶ ὁ Ματθαῖος Ἐπισκόπους διὰ νὰ τρέχουν καὶ οἱ Ματθαιϊκοὶ εἰς τοὺς Νεοημερολογίτας Ρώσους τῆς Διασπορᾶς εἰς τὴν Ἀμερικὴν νὰ πάρουν χειροτονίαν ὅπως ὁ Φλωριναῖος Ἀκάκιος Παππᾶς τὸ1960;

            Ἐκ τῶν τεσσάρων αὐτῶν Ἐπισκόπων, οἱ δύο, ὁ Χριστόφορος Χατζῆς καὶ ὁ Πολύκαρπος Λιώσης, δηλώσαντες μετάνοιαν, προσεχώρησαν εἰς τὴν Σχισματικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ ἐνετάχθησαν ὡς κανονικὰ μέλη τῆς Συνόδου της, ἔχοντες ἀποκηρύξει καὶ προδώσει τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἄλλη μία δικαίωσις τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου.

            Οἱ ἄλλοι δύο, ὁ πρώην Φλωρίνης καὶ ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ἀπέθανον ἔχοντες δημοσιεύσει εἰς Ἐγκυκλίους τὸ παλαιὸν φρόνημα των ὅτι ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία εἶναι μόνον Δυνάμει Σχισματική, ὅτι μέχρι νὰ γίνῃ Πανορθόδοξος Σύνοδος νὰ τὴν καταδικάσῃ (ἡ ὁποία δὲν ἔγινε ποτέ) εἶναι ὑπόδικος, ἄρα Κανονικὴκαὶ ἔχει Χάριν εἰς τὰ Μυστήριά της, ὅτι τὸ Μύρον τοῦ Πατριαρχείου ἔχει Ἁγιαστικὴν Χάριν καὶ ὅτι δὲν χρειάζεται νὰ μυρώνωνται οἱ βαπτισθέντες εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καὶ προσερχόμενοι. Καὶ πάλιν ἄλλη μία δικαίωσις τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου.

            Ἐὰν πρὸς στιγμὴν δεχθῶμεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου εἶναι Δυνάμει μόνον Σχισματικὴ ἐπειδὴ δὲν κατεδικάσθη Συνοδικῶς διὰ τὴν παράβασίν της, τότε καὶ ὁ Βρεσθένης, ὁ ὁποῖος δὲν κατεδικάσθη Συνοδικῶς διὰ τὰς Χειροτονίας Ἐπισκόπων τοῦ 1948, εἶναι Δυνάμει μόνον Ἀντικανονικός. Ἐάν, ὅπως λέγουν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ἔχει ἔγκυρα Μυστήρια μὲ Ἁγιαστικὴν Χάριν ἐπειδὴ εἶναι ὑπόδικος, τότε καὶ αἱ Χειροτονίαι Ἐπισκόπων τοῦ 1948 εἶναι Ἔγκυροι καὶ Κανονικαί, ἐπειδὴ ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος εἶναι ὑπόδικος. Διατί τὰς ἀπέρριψαν οἱ Φλωρινικοὶ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν πρὸ Συνοδικῆς Ἀποφάσεως καὶ δὲν τὰς ἐδέχθησαν ὅπως δέχονται τὸ Νέον Ἡμερολόγιον; Αἰδώς, Ἀργεῖοι!

            6η Κατηγορία: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἔπρεπε νὰ εἶχε πάρει τὸ σύμψηφον ἔστω ἑνὸς Ἐπισκόπου τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου διὰ νὰ εἶναι Κανονικαὶ αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948.

            Ἀναίρεσις: Μὲ τὴν κατηγορίαν αὐτὴν οἱ Φλωριναῖοι ἀπορρίπτουν μόνον τὴν Πρᾶξιν τῆς Ἐκλογῆς τοῦ Ἐπισκόπου. Ἀποδέχονται τὴν Πρᾶξιν τῆς Χειροτονίας αὐτῆς καθ᾽ ἑαυτῆς, καὶ οἱ ἴδιοι ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι Κανονικὴ καὶ Νόμιμος ἡ χειροτονία Ἐπισκόπου ὑφ᾽ ἑνὸς Ἐπισκόπου ὅταν ὑπάρχει σύμψηφον.

            Ὅπως ἀναφέρεται καὶ εἰς τὸ Ἱερὸν «Πηδάλιον», κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνας ἡ λέξις «χειροτονῶ» ἐσήμαινε «τείνω τὴν χεῖρα» ἤτοι «ψηφίζω». Δηλαδή, καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Φλωριναῖοι ἀποδέχονται ὅτι ὡς Μυστήριον ἡ χειροτονία Ἐπισκόπου δύναται νὰ τελεσθῇ ὑφ᾽ ἑνός. Αὐτὸ συνέβη πολλάκις εἰς τὴν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκλογή, ὅμως, κατὰ τοὺς Φλωριναίους δὲν ἀρκοῦσε πρὸς τοῦτο ὁ εἷς Ἐπίσκοπος, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, ἀλλὰ ἐχρειάζετο τὸ σύμψηφον καὶ ἑνὸς ἀκόμη Ἐπισκόπου, ἔστω καὶ Νεοημερολογίτου.

            Ἡ κατηγορία αὐτὴ προϋποθέτει καὶ ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ ὄχι Σχισματική. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἦτο καὶ εἶναι τὸ κακόδοξον φρόνημα τῶν Φλωριναίων, καὶ τότε καὶ σήμερον. Διὰ τοῦτο δὲν συνέπραξε μαζύ των ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος.

            Εἰς τὴν πραγματικότητα, ἡ ἀνωτέρω κατηγορία ἀποτελεῖ δικαίωσιν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καὶ ὄχι ἀπόδειξιν ἐνοχῆς του. Φανερώνει πόσο διαφορετικὴ ἦτο ἡ Πίστις καὶ τὸ φρόνημα τοῦ Βρεσθένης ἀπὸ τὴν πίστιν καὶ τὸ φρόνημα τῶν Φλωριναίων, καὶ δικαιώνει ἀπολύτως τὸν Βρεσθένης διὰ τὴν ἀπόφασίν του νὰ χειροτονήσῃ μόνος του καὶ νὰ μὴν λάβῃ ὑπ᾽ ὄψιν του τοὺς Φλωριναίους.

            7η Κατηγορία: Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος εἶχεν ἐγωϊσμὸν καὶ ἤθελε νὰ κάνῃ ἰδικήν του ἐκκλησίαν.

            Ἀναίρεσις: Τὸ 1935, ὅταν ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ τὸν Δημητριάδος Γερμανὸν καὶ τὸν Ζακύνθου Χρυσόστομον κατεδίκασαν ἐπισήμως καὶ δημοσίως τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου ὡς ΕΝΕΡΓΕΙᾼΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗΝ καὶ ἐχειροτόνησαν τέσσαρας Ἐπισκόπους, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Βρεσθένης Ματθαῖον Καρπαθάκην, μήπως ἤθελον νὰ κάνουν καὶ αὐτοὶ ἰδικήν των ἐκκλησίαν λόγῳ ἐγωϊσμοῦ;

            Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἐπίστευε καὶ τὸ 1948 ὅ,τι ἐπίστευε καὶ τὸ 1935 καὶ τὸ 1924 καὶ ἕως τῆς κοιμήσεώς του τὸ 1950, ὅτι δηλαδὴ ἡ Νεοημερολογιτικὴ Ἐκκλησία εἶναι ΕΝΕΡΓΕΙᾼ Σχισματική. Ὁ ἴδιος ἐπίστευε καὶ ἦτο Κανονικὸς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐξέπεσαν καὶ οἱ χειροτονήσαντες αὐτὸν καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ χειροτονηθέντες τὸ1935.

            Διὰ τῆς χειροτονίας τῶν νέων Ἐπισκόπων τὸ 1948, ἔχων φθάσει εἰς ἡλικίαν87 ἐτῶν καὶ μὴ ἔχων ἄλλον Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, δὲν ἐπίστευεν ὅτι δημιουργεῖ νέαν ἐκκλησίαν ἢ ἰδικήν του ἐκκλησίαν, ἀλλὰ ὅτι διακονεῖ τὴν Ἀποστολικὴν Πίστινκαὶ τὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχὴν ἐντὸς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίας. Τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ τῶν ἀδιαψεύστων πηγῶν τῆς Ἱστορίας.

            Σημειωτέον, ὁ Ἀκάκιος Παππᾶς, ὅταν ἦτο Ἀρχιμανδρίτης τὸ 1945, δι᾽ ἐπιστολῆς του προέτρεπε τὸν Βρεσθένης Ματθαῖον νὰ προβῇ εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων μόνος του. Τότε θὰ ἦτο Κανονικὴ καὶ Νόμιμος ἡ ὑφ᾽ ἑνὸς χειροτονία, ἰδίως ἐὰν ὁ Βρεσθένης εἶχε χειροτονήσει καὶ τὸ Ἀκάκιον; Καὶ ὅταν ὁ Βρεσθένης προέβη εἰς χειροτονίας τὸ 1948 ὁ Ἀκάκιος δὲν τὰς ἐδέχθη ὡς νομίμους καὶ τὸ 1960μετέβη εἰς τὴν Ἀμερικὴν καὶ ἐχειροτονήθη ὅλως Ἀντικανονικῶς ὑπὸ ἑνὸς Παλαιοημερολογίτου καὶ ἑνὸς Νεοημερολογίτου τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, παρὰ τὴν ρητὴν Ἄρνησιν τῆς Συνόδου των.

            8η Κατηγορία: Οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Ματθαίου δὲν πρέπει νά λειτουργοῦν διότι εἶναι ἀγράμματοι.

            Ἀναίρεσις: Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἔθεσεν ὡς προϋπόθεσιν χειροτονίας Ἐπισκόπου τὸν ὅρον νὰ εἶναι ἐγγράμματος ὁ ὑποψήφιος, ἀλλὰ νὰ εἶναι Πιστὸς καὶ ἐνάρετος. Εἶναι γνωσταὶ πολλαὶ περιπτώσεις ἀγραμμάτων Ἐπισκόπων οἱ ὁποῖοι ἦσαν θεωμένοι κατὰ Χάριν καὶ συμμετεῖχον οὐσιαστικῶς εἰς πολλὰς Τοπικὰς καὶ Οἰκουμενικὰς Συνόδους, μὲ πλέον χαρακτηριστικὴν τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

            Ἡ φαιδρὰ καὶ γελοία αὐτὴ κατηγορία καταρρίπτεται παταγωδῶς καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι οἱ περὶ τὸν πρώην Φλωρίνης ἐγγράμματοι Ἐπίσκοποι, πτυχιοῦχοι θεολόγοι, ἐπρόδωσαν τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὸν ἴδιον ἐμετὸν τῆς Σχισματοαιρετικῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία τοὺς εἶχε καθαιρέσει τὸ 1935.

            Ἐκ τῶν πραγμάτων, οἱ Φλωριναῖοι ἀπεδείχθησαν καὶ ψευδοπαλαιοημερολογῖται, καὶ ΟΥΝΙΤΑΙ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καὶ Σχισματικοί, καὶ ὕπουλοι προδότες τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

            Αὐτοὶ οἱ ἴδιοι οἱ Φλωριναῖοι ἀπέδειξαν ὅτι τὸ 1948 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο ὁ μόνος Ὀρθόδοξος καὶ Κανονικὸς Ἐπίσκοπος, ὅτι αὐτοὶ δὲν ἦσαν οὔτε Ὀρθόδοξοι οὔτε Ἐπίσκοποι ἀλλὰ Μοναχοί, καὶ ὅτι αἱ Χειροτονίαι τοῦ Βρεσθένης ἦσαν ἔγκυροι, Κανονικαί, ὑποσταταὶ καὶ ἀναμφισβητήτου κύρους, ἐφ᾽ ὅσον δὲν ὑπῆρχεν ἄλλος Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος.

            Ἐξετέθησαν ἀνωτέρω αἱ κατηγορίαι τῶν Νεοημερολογιτῶν καὶ τῶν Φλωριναίων ἐναντίον τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου καὶ ἐναντίον τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ γενομένων χειροτονιῶν Ἐπισκόπων τὸ 1948. Ἅπασαι αἱ κατηγορίαι ἀπεδείχθησανἀνυπόστατοι. Ἐκ τῆς Ἱστορίας καὶ ἐκ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν πράξεων καὶ δημοσιεύσεων τῶν κατηγόρων ἀπεδείχθη ὅτι ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἦτο ὁ μόνος Ὀρθόδοξος καὶ Κανονικὸς Ἐπίσκοπος καὶ αἱ Χειροτονίαι ἦσαν ἔγκυροι καὶ Κανονικαί, ὅπως προβλέπει τὸ Ἐκκλησιαστικὸν καὶ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

            Διὰ τοῦτο τιμῶμεν τὸν Βρεσθένης Ματθαῖον, τὸν μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπον τῶν Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ὡς γνήσιον Ἀποστολικὸν Διάδοχον καὶ Βιβλικὴν μορφήν, διότι δι᾽ αὐτοῦ ἐνήργησεν ὁ ΘΕΟΣ νὰ συνεχισθῇ ἡ Ἀποστολικὴ Πίστις καὶ ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Αὐτῆς τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας εἴμεθα μέλη χάριτι Θεοῦ, καὶ πρὸς διάκρισιν φέρομεν τὴν ὀνομασίαν «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος» ἢ «Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος».

 

 

ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ

ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ