Η απάντησις εις το ερωτημα αν ωρθοδοξησαν οι Ρωσοι της Διασπορας ειναι πλέον σαφης καί δεδομενη. Δεν δικαιολογούμεθα μετα πεντηκοντα ετη να υποστηριζουν τινες οτι οι Ρωσοι τον Σεπτεμβριον του 1971 ωρθοδοξησαν, καί οτι απεδεχθησαν την Ομολογιαν μας, (της Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησίας της Ελλάδος) καί γι αυτό ενωθηκαμε μαζι τους. Η ενωσις μαζι των ητο, κατα την γνωμη μου, καρπός απάτης. Ο συνοδευσας την Εξαρχιαν εις Αμερικην Καλλιοπιος μαζι καί ο π. Ευγενιος Τομπρος καί καποιοι αλλοι Ελληνες Κληρικοι από την Αμερικην, εξαπατησαν μαλλον τους Αρχιερεις της Εξαρχιας καί οι Αρχιερεις της Εξαρχιας τους εν Ελλάδι Αρχιερεις (εν γνωσει η εν αγνοια ουκ οιδαμεν ο Θεός οιδεν), καί τους εκαναν να πιστευσουν, οτι η Ρωσικη Συνοδος της Διασπορας απεδεχθη την Ομολογιαν μας καί υπεσχεθη οτι θα παύση του λοιπού να επικοινωνη μετα των σχισματικων καινοτομων Νεοημερολογιτικων Εκκλησιων. Το αληθες ομως ειναι οτι οι Ρωσοι ουδεποτε ωρθοδοξησαν καί ουδεποτε διεκηρυξαν την καλήν Ομολογιαν, οπως την διεφυλαξεν ο αγιος Ιεραρχης Ματθαιος καί οι διαδοχοί του Αρχιερεις.

Τουτεστιν οι Ρωσοι της Διασπορας ουδεποτε ωρθοδοξησαν, ουδεποτε απεδεχθησαν την Ομολογιαν Εκκλησιολογιαν της Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησίας της Ελλάδος, ουτε πρίν το 1971, ουτε κατα τον Σεπτεμβριον του 1971 (οτε εξεδωσαν την απόφασιν της ενωσεως μαλλον υποταγης των Ορθοδοξων Ελλήνων εις τούς μη Ορθοδοξους Ρωσους), ουτε καί μετα το 1971. Ητοι ουδεποτε διεκοψαν εκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετα του Πατριαρχειου Κων/λεως καί των λοιπων καινοτομων. Ισως καποιοι να εδηλωσαν οτι θελουν να διακόψουν μετα των Νεοημερολογιτικων οικουμενιστικων καινοτομων "Εκκλησιων", καί οτι επιθυμουν να συμπορευθουν με τους Αρχιερεις της Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ως Συνοδος οι Ρωσοι της Διασπορας ουδεποτε διεκοψαν κοινωνιαν, καί οταν, μετα το 1971, εζητηθη η Ομολογια των εις τό θεμα των μυστηριων του καινοτομων, απήντησαν, οτι δεν δυναται να αποφασισουν ανευ ελευθερας Εκκλησίας της Ρωσιας. Δηλαδή το παρεπεμπαν καί αυτ το θεμα εις τήν Μελλουσαν να συγκληθη Πανορθοδοξον Συνοδον...

Επομενως ο,τι εγινε στην Αμερικη τον Σεπτεμβριον του 1971 δεν ειχε να κανη με τήν Γνησιαν Ορθοδοξιαν, αλλά με τόν παλαιοημερολογιτικον καί νεοημερολογιτικόν Οικουμενισμόν, Δι αυτό καί ο Ορθοδοξος Κλήρος καί Λαός τα απεκηρυξε.

Απομενει να αποδοθουν ευθυνες εις εκείνους πού ωδηγησαν τους δυο Αρχιερεις εις τήν προδοτικήν εκείνην ενωσιν καί εκείνους οι οποιοι εδω εις την Ελλάδα συνεκαλυψαν την προδοσίαν , Αλλά τουτο πρεπει να γινη κατοπιν κανονικης μελετης του θεματος καί κανονικης εκδικασεως.

Μόνον ενα Εκκλησιαστικόν Δικαστηριον Πανορθοδοξου εμβελείας θα μπορεση να ξεκαθαριση αυτο το θεμα. Το "δικαστηριον" πού εγινε το 1981 δυστυχως δεν ξεκαθαρισε τα θεματα, διοτι την "απόφασιν" του εστηριξε εις την δηθεν αποδοχην υπό της Εκκλησίας μιας απλής συγχωρητικης ευχης ...

Η αλήθεια ομως ειναι οτι ουτε συγχωρητικην ευχην εδεχθη ποτε η Εκκλησία, ουτε χειροθεσία. Η Εκκλησία ως Κλήρος καί Λαός απεβαλε την απόφασιν του 1971,. ως προδοσίαν ευθυς εξ αρχης.

ΣΧΕΤΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ωρθοδοξησαν οι Ρωσοι της Διασπορας το 1971;

kirykos (from 94.64.149.190)

February 11 2021, 04:28:12Edited: February 11 2021, 04:48:40

Προ δεκαετιας περίπου εις μίαν ολως τυχαιαν συναντησιν μου καί συζητησιν μετα του Μητροπολίτου των Ρωσων της Διασπορας Λαυρου, εις τα πλαίσα προσκυνηματικης επισκεψεως μου εις τον Αγιον Νεκταριον Αιγινης, (τιποτα δεν ειναι τυχαιον) εις ερωτησιν μου "εάν το 1971 οι Ρωσοι της Διασπορας διεκοψαν εκκλησιαστικήν κοινωνιαν μετα των Νεοημερολογιτικων Οικουμενιστικων Εκκλησιων", (οπως μας ειπεν η Εξαρχια μας) μου απήντησεν οτι "ουτε πρίν, ουτε κατα, ουτε καί μετα το 1971 διεκοψαμεν κοινωνιαν μετα του Οικουμενικου Πατριαρχειου καί των λοιπων μετ αυτου εν κοινωνια ευρισκομενων Εκκλησιων, μονον μετα του Πατριαρχειου Μοσχας ειχομεν διακόψει δι αλλους λόγους (προφανως εννουσε πολιτικους), ομως αυτο το θεμα, ειπεν οτι θα τακτοποιηθη μετα δυο τρεις μηνες πού θα υπογραψουμε την ενωσιν με το Πατριαρχειον Μόσχας".

Τουτο σημαίνει οτι οι Ρωσοι της Διασπορας ουδεποτε απεδεχθησαν την Ομολογιαν — Εκκλησιολογιαν της Ακαινοτομήτου Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησίας, η οποία ουσιαστικως εδραζεται κυριως επί του Α Κανόνος της εν Αντιοχεία Συνοδου επί του Πασχαλίου Κανόνος, καί της κατα τον ΙΣΤ αιωνα υπό Πανορθοδοξων Συνοδων τελεσιδικου καταδικης του Γρηγοριανου Καλενδαριου — Ημερολογιου, βασει της οποίας Ομολογιας — Εκκλησιολογιας, διεφυλάχθη καί παρεδοθη εις ημας "ακαινοτομητως καί αμειωτως" (Πρακτικα Ζ Οικουμενικης Συνοδου), η γνησια καί ανοθευτος Αποστολική Διαδοχή (χειροτονιες του 1935, 1948 καί εξης μεχρι σημερον).

Τουτο βεβαιως, οτι δηλαδη οι Ρωσοι της Διασπορας, δεν ωρθοδοξησαν, εγενετο αντιληπτόν ηδη από το αεροδρόμιον, ευθυς αμεσως οταν ο τοτε Κων/νος Σαραντοπουλος, σημερινός "Αρχιεπίσκοπος" των Φλωρινικων ειπεν εις τόν κ. Γκουτζιδην οτι "τους εδεχθησαν δια χειροθεσιας", οπότε αντεδρασεν ο κ. Γκουτζιδης χαρακτηρισας αυτούς ως προδότας ... Βεβαια η επιστρεψασα Εξαρχια, την οποίαν συνωδευσεν, δια προφανεις λόγους, εις Αμερικήν, ο τοτε Φλωριναίος Αρχιμανδριτης Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, εψευσθη καί εις τούτο το θεμα, ητοι ειπεν οτι "ωρθοδοξησαν οι Ρωσοι καί απεδεχθησαν την Ομολογιαν — Εκκλησιολογιαν μας", οτι δεν εκαμαν καμμίαν χειροθεσίαν, αλλά μίαν απλήν συγχωρητικην ευχήν, καί το κυριωτερον δεν ενεφανισαν την ΑΠΟΦΑΣΙΝ, (αν καί εζητηθη), ειποντες ψευδως οτι δεν υπεγραφη, την οποίαν ομως παρουσιασαν μετα το συλλείτουργον της ενωσεως (28 Οκτ. 1971) οι Φλωρινικοι με τά "Χαρμόσυνα Μηνυματα" των.

Εκείνο το οποιον επεσκιασε τα παντα το βραδυ της επιστροφης ηταν τα λόγια του Καλλιοπίου: "Εγινε μια νεα Πεντηκοστη, η Ορθοδοξια εφυγε πλέον από τα τεσσερα ντουβαρια της Κερατεας, οπου ηταν κλεισμενη καί διεδοθη πλέον εις ολην την Οικουμενην". Επ αυτης της ψευδους ειδησεως εστηριχθησαν καί ολαι αι μεταγενεστεροι ενεργειαι, μεχρις οτου εγενοντο αντιληπτα τα ψευδη καί η απατη, τα οποία ομως ο Κλήρος καί ο λαός "ο φυλαξ της Ορθοδοξιας" ουδεποτε απεδεχθη αλλά καί απεκηρυξε.

Το 1981 ειχεν ορισθει Συνοδικη Επιτροπη δια να εξεταση ποιοι ησαν οι κυριως υπευθυνοι αυτης της προδοσίας, αλλά η Επιτροπη δεν ελειτουργησε. Προτασις μου ηταν καί ειναι να επαναπροσδιορισθει η Επιτροπη καί να εξεταση εις τα πλαίσια του διαλόγου εν αγαπη καί αληθεια, ποιοι εσφαλαν καί ποιον ειναι το μεριδιον της ευθυνης εκαστου. Καί αυτους, εάν χρειασθει, να καταδικαση η Ιερα Συνοδος, εστω καί μετα θανατον, καί οχι να καταδικαζη γενικα καί αοριστα κατι πού δεν εγινε, οπως εκαναν οι Νικολαίτες, παρακουσαντες μαλιστα καί εις τα λόγια του Μακ. Αρχιεπισκόπου Ανδρεου, οτι "το να καταδικασωμεν κατι πού δεν εγινε... ειναι σατανικη επινόησις"..