ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΤΑΡΣΩΣ

Ἡ Ὁσία Μήτηρ ἡμῶν Ταρσώ, κατά κόσμον Ταρασία Ζαγοραίου, ἐγεννήθη τό ἔτος 1910 εἰς Ἄνδρον. Διά τήν ἐποχήν της ἔλαβεν ἐξαιρετικήν παιδείαν, πνευματικήν καί θύραθεν.

Εἰς ἡλικίαν 14 ἐτῶν ἐκλήθη ὑπό Ἁγίου Ἀγγέλου εἰς τό ἄθλημα τῆς διά Χριστόν Σαλότητος καί ἄρχισε νά ἐμφανίζει τά Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα τῆς προοράσεως καί τῆς διοράσεως. Ἀδιαλείπτως προσευχομένη (ἰδίως ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων) καί συστηματικῶς ἀποφεύγουσα τάς κοσμικάς σχέσεις, ἐχαρακτηρίσθη ὑπό τῶν οἰκείων της ὡς ψυχασθενής καί οὕτως ἀντιμετωπίσθη, ὑπεβλήθη μάλιστα καί εἰς τήν χειρουργικήν ἐπέμβασιν τῆς λοβοτομῆς! Τό ἔτος 1949 ὁδηγήθηκε ὑπό τῆς μητρός (ἡ ὁποία ἀνῆκε εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν), εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς, μέ τήν ἐλπίδα τῆς θεραπείας της ὑπό τοῦ κτίτορος τῆς Μονῆς Ἁγίου Πατρός Ματθαίου (Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, τοῦ ἀπό Βρεσθένης). Ὅμως ὁ Πνευματοφόρος καί προορατικός Πατήρ, κατά τήν διάρκειαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, φωτιζόμενος ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διεῖδε καί διεπίστωσε τήν πλήρη πνευματικήν, διανοητικήν καί ψυχικήν ὑγείαν τῆς μακαρίας Ταρσῶς καί διά τοῦτο ἐπευλόγησε τήν ἄσκησίν της εἰς τό σκληρόν καί ἐπώδυνον στάδιον τῆς διά Χριστόν Σαλότητος. Μάλιστα τήν ἐνεπιστεύθη εἰς τήν πνευματικήν πρόνοιαν καί ἐπιστασίαν τοῦ Ἱερομονάχου Πέτρου καί τῆς ἐζήτησε νά παραμείνη εἰς τήν Μονήν, ἀλλά ἐκτός ἀδελφότητος, διά νά μήν ἐμποδίζεται ἡ ἰδιαιτερότης τῆς ἀσκήσεώς της. Ἔκτοτε ἡ μακαρία Ταρσώ καί μέχρι τῆς κοιμήσεώς της (1989), ἐπί μίαν ὁλόκληρον 40ετίαν, παρέμεινε ἀγωνιζομένη ἐντός τῶν ὁρίων τῆς Μονῆς, ἀλλ’ ἐκτός τοῦ περιβόλου της, οὐσιαστικῶς ἄστεγος καί ἄοικος, ἐκτεθειμένη εἰς τόν καύσωνα τοῦ θέρους καί τόν παγετόν τοῦ χειμῶνος, τούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου, ἀλλά καί τάς προσβολάς τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη καί μοναζουσῶν, ὡς ἄλλη ὁσ. Ἰσιδώα τῆς Ταβέννης. Στεγαζομένη ὑπό πρόχειρον καί ἀπαράκλητον καλύβην (τήν ὁποίαν καί αὐτήν κατά καιρούς ἐκρήμνιζε, ὡς ἄλλος ὅσ. Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης), προσηύχετο ἀδιαλείπτως, νηστεύουσα καί ἀγρυ-πνοῦσα, δεομένη ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀναπαύσεως τῶν κεακοιμημένων. Οὕτως ἀγωνιζομένη ἐδέχθη πλουσίαν τήν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐλεηθεῖσα διά τῶν παντίμων χαρισμάτων τῆς διοράσεως, τῆς προοράσεως, τῆς θεραπείας ἀσθενειῶν καί τῆς παραμυθίας τῶν ἐν ἀνάγκαις εὑρισκομένων. 

Εἰς τόν Βίον της περιλαμβάνονται πολλαί σχετικαί περιπτώσεις, μαρτυρούμεναι ὑπό ἀξιοσεβάστων αὐτοπτῶν μαρτύρων, διά τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς ὁδηγούμεθα εἰς τό συμπέρασμα, ὅτι ἡ ἁγιότης της εἶναι ὅντως «μαρτυρουμένη ὑπό Θεοῦ», δι’ ὑπερφυῶν σημείων καί θαυμάτων, ὅπως τῆς ὑπερβάσεως τῶν φυσικῶν καιρικῶν φαινομένων, τοῦ ἐγκαρδίου πυρός, τῆς ἐν Πνεύματι καί πνεύματι παρουσίας της εἰς ἄλλους τόπους καί τῆς δι’ Ἁγίου Ἀγγέλου κοινωνίας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων! Πρός τό τέλος τῆς ζωῆς της ἐδέχθη λόγῳ γήρατος νά ἐγκαταβιώση ἐντός τῆς Μονῆς, διά νά τύχη κάποιας παρακλήσεως. Προγνωρίσασα τήν ἐκ τοῦ κόσμου ἐκδημίαν της, ἐκοιμήθη εἰρηνικῶς τήν 24ην Σεπτεμβρίου 1989 (ἡμέραν καθ’ ἧν τελεῖται ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης) καί κατ’ ἐντολήν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Ἀνδρέου, Πνευματικοῦ Πατρός τῆς Μονῆς καί ἐξομολόγου τῆς ἰδίας κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν τῆς ζωῆς της, ἐνεταφιάσθη ὡς Μεγαλόσχημος Μοναχή. Ἀποτμήματα τῶν Ἱερῶν Λειψάνων της, εὑρίσκονται εὐωδιά-ζοντα εἰς τήν κατοχήν διαφόρων, ἡ δέ τιμία της Κάρα φυλάσσεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας, εἰς τό Ἐπισκοπεῖον τοῦ ἁγ. Μοδέστου. Μετά τήν ὁσιακήν αὐτῆς κοίμησιν ὑπάρχουν ἀξιόπισται μαρτυρίαι δι’ ἐμφανίσεις της εἰς διαφόρους ἐν ἀνάγκαις καί διά τήν παρρησίαν της ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς Θείας Μεγαλωσύνης. Ὁ Βίος της συνεγράφη τό πρῶτον (τό 2004) ὑπό Ἰωάννου Κορναράκη, Καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, καί τό δεύτερον - βελτιωμένος καί ἐπηυξημένος - (τό 2010), ὑπό Ἀντωνίου Μάρκου. Τό 1998 ἐποιήθησαν Χαιρετισμοί πρός τιμήν αὐτῆς καί Πάντων τῶν διά Χριστόν Σαλῶν Ἁγίων, ὑπό Ἀντωνίου Μάρκου. Τό 2006 ἐποιήθη Παρακλητικός Κανών πρός αὐτήν ὑπό Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια, Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας. Τό 2009 ἐποιήθη ἡ πλήρης. Ἀκολουθία αὐτῆς ὑπό Ἀντωνίου Μάρκου. Τό 2010 ἐφιλοτεχνήθη ἡ πρώτη εἰκών της ὑπό τῆς Πρεσβυτέρας Ἀντωνίας Σίντνιεβα. Τό αὐτό ἔτος, κατόπιν τῆς ἀπό 27.7.2010 ἀποφάνσεως τῆς Ἱερᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς ἀπό 15.8.2010 σχετικῆς τοῦ Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. ΚΗΡΥΚΟΥ, διεκηρύχθη ἐπ’ ἐκκλησίαις ἡ ἁγιότητά της, τῆς ἐπισήμου τελετῆς λαβουσης χωραν κατά τήν διάρκειαν Ἱερᾶς Ἀγρυπνίας τήν Τετάρτην 23ην πρός Πέμπτην 24ην Σεπτεμβρίου, εἰς τό Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Παναγίας Παραμυθίας Ἀχαρνῶν.