ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΤΑΡΣΩΣ ΤΗΣ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ

Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Ι Α Τῆς Ὁσίας καί Θεοφόρου Μητρός ἡμῶν ΤΑΡΣΩΣ τῆς διά Χριστόν Σαλῆς ψαλλομένη τῆ 24η μηνός Σεπτεμβρίου, ἐπί τῆ κοιμήσει αὐτῆς 

Τῆ 24η τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τῆς ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Θέκλης, τοῦ ὁσ. Κόπριος, τῆς ὁσ. Ταρσῶς τῆς διά Χριστόν Σαλῆς καί ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης ΑΘΗΝΑΙ 2010 

Εἰς τόν Ἑσπερινόν Ἱστῶμεν στίχους δέκα καί ψάλλομεν ἐκ μέν τοῦ Μηναίου στιχηρά προσόμοια τρία τῆς ἁγ. Μεγαλομ. Θέκλης καί ἐκ τῆς ἐντύπου Ἀκολουθίας τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης ἕτερα τρία καί τῆς ὁσ. Ταρσῶς τά ἀκόλουθα τέσσαρα: 

Ἦχος δ’. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν. Ταρσῶς τῆς θείας τήν ἔξοδον ἐκ τοῦ κόσμου ὑμνήσωμεν/, ταύτης τε τήν εἴσοδον εἰς βασιλείαν Θεοῦ/, πανηγυρίσωμεν ἄσμασι πιστοί καί βοήσωμεν/, σύ ὑπάρχεις ἀληθῶς τῶν Ὁσίων ἀγλάϊσμα καί τῶν Σαλῶν/ στολισμός καί τιμή καί ὡραιότης. Ταρσώ Μήτερ ἡ τῆς Ἄνδρου/ θεῖος βλαστός τε

καί καύχημα. Ἑλληνίς πάσα χαίρεται γῆ καί θαυμάζει κηρύττουσα/, Ταρσῶς τῆς θεόφρονος τήν τελείωσιν/, ὁσιακῶς γάρ ἐβίωσεν ἐν ὑπαίθρῳ, τήν στενήν τοῦ Κυρίου βαδίσασα/ ὁδόν, πτωχείᾳ νοός καί ταπεινώσῃ/ , τῶν Σαλῶν ἀσπασαμένη/ βίον ἔξηχον ἡ Πάνσεμνος. Τῆς ζωῆς τό ἐφήμερον καί τοῦ κόσμου τό ἀσταθές/, πάσαν ἀνθρωπίνης τε ζωῆς μικρότητα/, Ταρσώ ἡ θεία νοήσασα/ , τοῦ κόσμου ἐμάκρυνε καί τῶν τούτου ἡδονῶν καί ἐνοίκησε/ ἐν καλύβῃ σμικρᾶ, ταπεινωτάτην/ μοναστῶν ζωήν τήν θείαν/ ἀκολουθῆσαι θελήσασα. Κερατέας σεμνύνεται θεία Μονή ὡς κατέχουσα/ , Ταρσῶς τῆς θεόφρονος τά θεία Λείψανα/ καί τήν Κάραν τήν πάντιμον/, πρός ἅ νῦν προστρέχουσι Ὀρθοδόξων οἱ χοροί/ ἐπισκέψεως θείας τε καί ἀφέσεως/ τυχεῖν παρά τοῦ Δεσπότου/, ἱκεσίαις καί πρεσβείαις/ τῆς ἐν σαλότητι δούλης Του. 

Δόξα. Ἦχος πλ. Β’ (τῆς ἁγ. Θέκλης ἐκ τοῦ Μηναίου) Ἀνατολίου (οἱ δέ Ἀνδρέου Ἱεροσολυμίτου) Ἀθλητικοῖς παλαίσμασι, τόν ἐχθρόν κατεπάτησας, Θέκλα παμμακάριστε. Καί τάς τούτου μηχανάς, μαρτυρικῶς συντρίψασα, Θάμυριν ἔφυγες καί Χριστῶ ἐνυμφεύθης τῶ ἀληθεῖ ἐραστῆ, τοῦ Παύλου συνόμιλε καί τοῦ Στεφάνου σύναθλε. Παρρησίαν ἔχουσα, Πρωτομάρτυς Χριστοῦ ἐν γυναιξί, τῶν πιστῶς ἐκτελούντων τήν πανέορτον μνήμην σου, ἐκ κινδύνων λύτρωσαι τάς ψυχάς ἡμῶν. 

Καί νῦν. Θεοτοκίον (Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης) 

Εἰς τήν Λιτήν Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς ὁσ. Ταρσῶς. 

 

Ἦχος α’ Ἁγιοτόκου πατρίδος, τῆς εὐάνδρου Ἄνδρου καί Ἑλληνίδος γῆς, θεῖον βλάστημα, Ταρσώ μακαρία, τυγχάνεις καί καύχημα. Κερατέας δέ Μονή καυχᾶται ὡς σῆ ἀσκητικῆ παλαίστρᾳ, ἐν ἧ ἡγιάσθης καί τόν τόπον ἡγίασας, θελη-ματικῆ μωρίᾳ καί ἐπιλάστῳ σαλότητι ἀγωνισαμένη. Ὅθεν χαῖροι ἐπί σύ Ὀρθοδόξων τό σύστημα καί γηθοσύνως βοᾶ σοι. Μνήσθητι, Μήτερ, ἐν Παραδείσῳ, πάντων τῶν τιμώντων τήν μνήμην σου. 

Ἦχος β΄ Ἀγάλλου ἐν Κυρίῳ καί τέρπου ἡ τῆς Θεοτόκου Μονή, Ταρσώ τήν Σαλήν ὡς θησαυρόν πλουτοῦσα. Ἐν σοί γάρ ἠγωνίσατο, τῆ εὐλογίᾳ Ματθαίου τοῦ Πατρός ἑπομένη, τόν σταυρόν τῆς σαλότητος ἐπ’ ὤμων ἄρασα. Δι’ οὗ τοῦ Βελίαρ τάς τέχνας κατεπάτησε καί κόσμου τήν τερπνότητα καί ἠδονήν, τῆ ἐσχάτῃ ταπεινώσῃ καί μωρίᾳ. Τήν πάντιμον οὖν αὐτῆς κάραν κυκλοῦντες, τῶ Σωτῆρι ἐν δάκρυσι βοήσωμεν. Παντελεήμων Κύριε πρεσβείαις τῆς Σῆς Ὁσίας, λύτρωσαι τόν λαόν Σου τόν ὑπό κακοδόξων τυραννούμενον. 

Ἦχος γ’ Οὐράνιοι Ἄγγελοι σήμερον, σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις, μετά τῆς ἐπί γῆς Ἐκκλησίας συνεφραίνονται, Ταρσῶς τούς ἀσκη-τικούς τιμῶντες ἀγῶνας. Ὄντως πολύαθλον, Μήτερ, σοῦ τό σῶμα, εἰ καί μαρτυρίου στίγματα οὐ φέρει. Διό εὐωδίᾳ ἐβράβευσεν αὐτῶ ὁ Κύριος καί θαυμάτων πηγήν τοῦτο ἀνέδειξεν, πᾶσαν δαιμονικήν ἀπελαύνουσαν ἐνέργειαν. Ἀξιοχρέως οὗν βοώμεν σοι: Μέμνησω, Μήτερ, τῶν τιμώντων τήν μνήμην σου τήν ἀξιοσέβαστον. 

Ἦχος δ’ Μαρτυρίου τήν ὁδόν διήνυσας, ἐν ψύχει καί καύματι ἐκτεθειμένη καί ἐν ὑπαίθρῳ ὡς ἄοικος μένουσα. Τήν τιμήν γάρ τῶν ἀνθρώπων ὡς ἀτιμίαν ἡγησαμένη, τήν ἐν Χριστῶ ἀτιμίαν ὡς τιμήν ὑψίστην προέκρινας. Διό καί ἐν οὐρανῶ τιμῶν κατηξιώθεις καί ἐν τῆ γῆ ὑπό πάντων τιμή σοί ἀποδίδοται. Τιμῆς τῆς οὐρανίου οὖν καί ἡμᾶς ἀξίωσον, πρεσβεύουσα τῶ Δωρεωδότη ἐλεηθῆναι καί σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. 

Δόξα, καί νῦν. 

Ἦχος πλ. α΄ Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς, Ταρσῶς τῆς διά Χριστόν Σαλῆς ἡ ἑνιαύσιος πανήγυρις. Δεῦτε οὖν φιλέορτοι πιστοί, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν αὐτῆς τήν μνήμην κράζοντες. Χαῖροις Μήτερ, Ὁσίων καλλονή καί Δικαίων καύχημα, Μεσογαίας ἡ πολιοῦχος καί Ἑλλάδος ἁπάσης τό καταφύγιον. Χαῖροις ἡ τήν τοῦ Παύλου φωνήν, «ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν», ἐνδυ-σαμένη. Αὐτόν ἱκέτευε, ἅπαντας λυτρωθῆναι πειραστηρίων καί σωθῆναι, κατά τό μέγα Αὐτοῦ ἔλεος. 

Εἰς τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια τῆς ὁσ. Ταρσῶς. Ἦχος πλ. δ’ Ὦ τοῦ παραδόξου θαύματος Μήτερ Ὁσία, ἀπέρριψας διά τήν ὄντως ζωήν/, τήν ζωήν τήν πρόσκαιρον, καταφρονήσασα ἅπαντα/. Κόσμου τήν δόξαν, τρυφῆς ἀπόλαυσιν/, τιμήν ἀνθρώπων, πᾶσαν τερπνό-τητα/. Διό προσέδραμες τῶ Κυρίῳ φέρουσα τόν σόν σταυρόν/, Τοῦτον ἀγαπήσασα, Ταρσώ ἀξιάγαστε/. Ἡ βιοτή σου εὐάρεστος, διό Χριστός ὁ Θεός/, ταύτην ἐπεβράβευσεν θεῖοις χαρίσμασι/. Τοῦ βλέπειν, Μήτερ, ἐξ ἀποστάσεως/ καί τοῦ κινεῖσθαι ἐκτός τοῦ σώματος/. Ὅθεν πρός τήν κάραν σου/ τήν εὐωδιάζουσαν πάντες πιστῶς/ σπεύδομεν, αἰτούμενοι χάριν καί ἔλεος/. Μήτερ, Ὁσίων ὁ ὅμιλος, τῶν τε Σαλῶν ὁ χορός/ καί Δικαίων ὁμήγυρις, πάντων τῶν Ἁγίων τε χοροί εὐφραίνονται/. Ἐν οὐρανοῖς μέν Χριστός σέ ἐδόξασεν/, ἐπί τῆς γῆς δέ πιστοί γεραίρουσι/. Ὅντως ἱερώτατον καί ἐπαίνου ἄξιον τό γεγονός/, ὅ τιμῶμεν σήμερον, ἡμέραν σύν γεννέθλιον. 

Δόξα. Ἦχος πλ. β΄ Ἐπέφανεν σήμερον ἔαρ σωτήριον καί ἑορτή χαρμό-συνος, Ταρσῶς τῆς μακαρίας μνήμη ἡ γεννέθλιος. Αὗτη γάρ καλῶς ἠγωνισαμένη, ὁσιακῶς τόν βίον ἐξεμέτρησεν καί νῦν ὡς ἥλιος τηλαυγής, τάς τῆς χάριτος ἀκτίνας ἐκπέμπει, πᾶσαν πειρασμικήν διαλύουσαν σκοτόμαιναν. Αὐτῆ πιστοί βοήσωμεν, μή διαλείπης, Μήτερ, ὑπέρ ἡμῶν πρεσβεύειν πρός Κύριον, ἐν εἰρήνῃ ἡμᾶς τόν βίον ἐκτελέσαι καί Παραδείσου τυχεῖν τῆς ἀνέσεως. 

Καί νῦν. Θεοτοκίον «Νῦν ἀπολύεις», τό Τρισάγιον καί τό 

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον (ποίημα Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια) Ἀτιμίας καί χλεύης ὁδόν προκρίνασα/, εὐϋπολήπτου ἀνῦσαι καί τήν τιμήν οὐρανῶν/ τήν ἀτίμητον ποθήσασα, ἐνήσκησας/ ὥσπερ Σαλή διά Χριστόν/, προσποιήσεσι μωραῖς καί ἄκρα σκληραγωγίᾳ/. Ὦ εὐηρέστησας, Μῆτερ/ Ταρσώ, ἡμῶν ὁσία πρέσβειρα/. 

Εἰς τόν Ὄρθρον Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα τῆς ὁσ. Ταρσῶς. 

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς Ὡς τῶν θαυμάτων τήν χάριν λαβοῦσα/, παρά τοῦ πάντων χορηγοῦ καί δοτῆρος/, μεγάλα καί θαυμάσια καθ’ ἑκάστην ἐκτελεῖς/, πᾶσι τοῖς προστρέχουσι πίστει τῆ θείᾳ Μονῆ σου/ καί εὐλαβῶς προσψαύουσι τῆς σῆς Κάρας τήν θήκην/. Διό δικαίως ἰατρός θαυματουργός/ καλεῖσαι, Μήτερ Ταρσώ, ἀξιάγαστε/. 

Δόξα. (ἁγ. Μεγαλομ. Θέκλης, ἐκ τοῦ Μηναίου) 

Καί νῦν. Θεοτοκίον (Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης) 

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα τῆς ὁσ. Ταρσῶς. Ἦχος α’. Τόν τάφον Σου Σωτήρ Ὁ πάντων Βασιλεύς, ὁ εὐωδίᾳ τιμήσας/ σά Λείψανα, Σεμνή, οὐρανόθεν μηνύει/ τήν σήν ἁγιότητα. Διό πάντες προστρέχομεν/ τοῦ ἀσπάσασθαι χαίροντες ταῦτα καί νόσων/ ἀπολύτρωσιν λαβεῖν, τυχεῖν τε ἐλέους/ λιταῖς καί πρεσβείαις σου/. 

Δόξα (ἁγ. Μεγαλομ. Θέκλης, ἐκ τοῦ Μηναίου) 

Καί νῦν (Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης) 

Μετά τόν Πολυέλαιον, Κάθισμα τῆς ὁσ. Ταρσῶς. Ἦχος πλ. δ’. Τήν Σοφίαν καί Λόγον Τόν Χριστόν ἀγαπήσασα παντελῶς/, ὑπακούουσα, Μήτερ Ταρσώ σεμνή/, ταῖς Τούτου ἐντεύξεσιν, βίον ἅγιον ἤνυσας/ καί ἐπιπλάστῳ μωρίᾳ Σατάν καταβέβληκας/, κενοδοξίας πάθος φυγοῦσα πανώλεθρον/. Ὅθεν καί θαυμάτων δοξασθεῖσα τῆ χάρῃ/, πηγάζεις ἰάματα καί ἰᾶσαι τούς πάσχοντας/, τούς τῆ σῆ Κάρα προστρέχοντας/. Ὅθεν πρέσβευε Χριστῶ τῶ Θεῶ/ τῶν πταίσματων ἄφεσιν δωρήσα-σθαι/, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου. 

Δόξα (τῆς ἁγ. Μεγαλομ. Θέκλης, ἐκ τοῦ Μηναίου). 

Καί νῦν (Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης) Τό α’ Ἀντίφωνον τοῦ δ’ ἤχου καί τό Προκείμενον. 

Ἰδιόμελον τῆς ὁσ. Ταρσῶς. Ἦχος πλ. β΄. Λαμπρῶς συγκαλεῖται ἡμᾶς, Ταρσῶς τῆς μακαρίας ἡ ἐτήσιος πανήγυρις. Θεαρέστως γάρ βιώσασα, παρά Κυρίου πλουσίαν τήν τῶν θαυμάτων χάριν ἔλαβεν καί προθύμως σπεύδει εἰς ἐπίσκεψιν, τῶν τοῦ ἐλέους αὐτῆς δεομένων. Αὐτῆ οὖν, ὡς παρρησίαν πρόν Κύριον κεκτημένην, πιστοί βοήσωμεν: Πρόφθασον, Μήτερ, καί ταῖς λιταῖς σου ἡμᾶς ἐλέησον. Εἶτα ὁ Κανών, ἐκ τῆς Παρακλήσεως Δρ. Χαρ. Μπούσια, οὗ ἡ ἀκροστιχίς, «Ταρσώ, Κυρίῳ ἡμᾶς συγχαίρειν ἀξίωσον. Χ.» 

Κοντάκιον τῆς ὁσ. Ταρσῶς (ποιήμα Δρ. Χαρ. Μπούσια) Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου. Τό τῆς σαλότητος, Μῆτερ, ἀγώνισμα, ἐπιτυχῶς περατώ-σασα στέφανον, ἀξίως ἀμαράντινον εἴληφας, Ταρσώ, Χριστοῦ ἐκ χειρῶν τοῦ Νυμφίου σου, ὑπέρ ἡμῶν Ὅν ἀεί καθικέτευε.

Ὁ Οἶκος τῆς Μεγαλομ. Θέκλης (ἐκ τοῦ Μηναίου) Συναξάριον Τῆ 24η τοῦ αὐτοῦ μηνός μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλο-μάρτυρος καί Ἰσαποστόλου Θέκλης. Στίχοι Αὐτός σε σώζει Θέκλα ρήξας τήν πέτραν, Οὗ τῶ πάθει πρίν ἐρράγησαν αἱ πέτραι. Πέτρη ἀμφί τετάρτην εἰκάδα ξέξατο Θέκλην. Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Κόπριος. Στίχοι Οὐκ ἦν ὁ Κόπρις κόπρις, ἀλλ’ ἄλλος βότρυς, Καλόν κυπρισμόν προσφέρων τῶ Κυρίῳ. Τῆ αὐτῆ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρός ἡμῶν Ταρσῶς τῆς διά Χριστόν Σαλῆς. Στίχοι Παύλου τούς λόγους ἐν σαρκί Ταρσώ φέρει, ἡμεῖς μωροί διά Χριστόν ἀσκητικῶς βοώσα. Τῆ αὐτῆ ἡμέρα Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μυρτιδιωτίσσης. 

Στίχοι. Ἐξαποστειλάρια Τῆς ἁγ. Θέκλης (ἐκ τοῦ Μηναίου). Γυναῖκες ἀκουτίσθηκε. Ρωσθεῖσα καλλιπάρθενε, ταῖς θείαις εἰσηγήσεσι, τοῦ θεοκήρυκος Παύλου, φθαρτόν μνηστῆρα παρεῖδες καί τούτῳ ἠκολούθησας, Πρωτομάρτυς πολύαθλε, ὦ Θέκλα ἰσαπόστολε. Διό καί νίκης τό στέφος παρά Χριστοῦ ἐκομίσω. Τῆς Ὁσίας Ταρσῶς. Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς. Ἐνασκήσασα καλῶς, ἐν Κερατέᾳ, Μήτερ Ταρσώ, τῆ ἀσθενείᾳ τῆς σαρκός κατηγωνίσω τόν ἐχθρόν καί ὁσιότητος στέφανον ἐδέξω παρά Κυρίου. Διό σε ἀξίως τιμῶμεν. Θεοτοκίον (ἐκ τοῦ Μηναίου). Γυναῖκες ἀκουτίσθητε. Κυρίως Θεοτόκον Σε, ὁμολογοῦμεν Δέσποινα, οἱ διά σοῦ σεσωσμένοι, τόν γάρ Θεόν ἀπορρήτως ἐκύησας, τόν λύσαντα, διά Σταυροῦ τόν θάνατον, πρός ἑαυτόν δ’ ἐλκύσαντα, Μαρτύρων δήμους. Μεθ’ ὧν Σε ἀνευφημοῦμεν, Παρθένε. 

Εἰς τούς Αἴνους, Στιχηρά Ἰδιόμελα τῆς ὁσ. Ταρσῶς. Ἦχος α’. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων. Ἄνδρος ἡ ἔνδοξος νῆσος χορεύει σήμερον/, τῆ εὐκλεῆ σου μνήμῃ/, Ταρσώ Ὁσίων ἡ δόξα/. Μέλπει δέ σούς ἀγῶνας τούς ἱερούς/, πᾶσα πιστῶν ἡ ὁμήγυρις/. Δι’ ὧν καθεῖλες τό θράσος τό τοῦ ἐχθροῦ/ καί Χριστόν σαρκί ἐδόξασας. Ὁσίων, Μήτερ, ἐδείχθης καί Ἀγγέλων σύσκηνος/, ὅτε τῶ θείῳ πόθῳ/ τῆς Οὐρανῶν Βασιλείας/, τρωθεῖσα τήν καρδίαν πάσαν τιμήν/ ἐν τῶ κόσμῳ κατέλειπες/ καί τῶ σαλότητος σκάμματι τῶ φρικτῶ/, ἐνετάγης καί ἠγώνισαι. Τῆς σῆς ἀσκήσεως ἄθλοις ἀνδραγαθείσασα/, ἀξίως κατετάγης/ εἰς χορόν τῶν Ὁσίων/, Σαλῶν τε τόν τοιοῦτον, ἔνθα χαρᾶς/ τῆς ἀλήκτου ἀπολαύουσα/, Ταρσώ Ὁσία, αἰτοῦμεν πάντων ἡμῶν/ τῶν τιμώντων σε μνημόνευε. Ταύτην τήν μάνδραν, Ὁσία, τῶν νῦν τιμώντων σε/, σκέπε καί φρούρει, Μήτερ/, πειρασμῶν καί κινδύνων/ ἀπάλλαξον ἐν τάχει καί ἀρετῶν/ ἐργαστήριον τίμιον/ ταύτην ἀνάδειξον. Ἵνα τό τοῦ Χριστοῦ/ ἐν αὐτῆ τιμᾶται ὄνομα. 

Δόξα. Ἦχος πλ. α’ Ἀσκητικῶς ἀγωνισαμένη, τοῦ ἀλλάστορος καθεῖλες τό φρύαγμα, διά τῆς ἄνωθεν δυνάμεως, τῆς τοῦ Πνεύματος, ἀξιάγαστε. Ἀπτόητον γάρ τό φρόνημα, ἐν τῶ καιρῶ τῶ τῶν ἀγώνων ἐπεδείξω, καλύβης προκρίνας εὐαρεστωτέραν Θεῶ τήν πτωχείαν ἤ κόσμου τήν τιμήν τε καί εὐπρέπειαν. Διό ἁγιότητος ἐδέχθεις στέφανον καί αἰωνίου δόξης ἠξίωσαι, Ταρσώ ἀξιομακάριστε, ὅθεν πρεσβεύεις ὑπέρ ἡμῶν. 

Καί νῦν. Θεοτοκίον. Δοξολογία Μεγάλη Εἰς τήν Λειτουργίαν. Τά Τυπικά, οἱ Μακαρισμοί καί ἐκ τοῦ Κανόνος ἡ γ’ καί στ΄ ὠδή. Ἀπόστολος, Εὐαγγέλιον καί Κοινωνικόν Ὁσιακά. Μεγαλυνάριον Χαίροις τῶν Ὁσίων ἡ καλλονή, Ταρσώ θεοφόρε, καί σαλότητος στολισμός. Χαίροις Ὀρθοδόξου πληρώματος προστάτης, Ἑλλάδος δέ ἁπάσης εὐχαῖς σου πρόμαχος. Δίστιχον Δέχου τόν ὕμνον τοῦτον, Ταρσώ μακαρία, ὅν ὑπέρ πταισμάτων Ἀντώνιος προσφέρει.