Ο Α ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Πηδάλιο ειναι οι κανόνες στα αρχαία και η ερμηνεία στην καθαρεύουσα. Πηδάλιο δεν είναι οι υποσημειώσεις του αγίου Νικοδήμου. Οι υποσημειώσεις του αγίου είναι περαιτέρω πληροφορίες επι του ζητήματος και έτερον ουδέν. Οι κανόνες του Μ.Βασιλειου επικυρώθηκαν από την ΣΤ οικουμενική άρα έχουν οικουμενικό κύρος. Ο 1ος κανόνας του, χάραξε την πορεία της εκκλησίας γιατί περιλαμβάνει και την οικονομία. Έκτοτε η εκκλησία με αυτόν τον κανόνα πορεύεται. Διαβάστε τι λέει για τα μυστήρια των σχισματικών, πολλώ μάλλον των αιρετικών που έξεκλιναν από την πίστη και βλασφημησαν το άγιο πνεύμα. Οι οικουμενιστες που εκτροχιάστηκαν από την πίστη και βλασφημησαν παρασάγγας το άγιο πνεύμα που μπορούν να σταθούν;; Μ. ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ 1ος κανόνας Το θέμα λοιπόν σχετικά με τους Καθαρούς και έχει αναφερθεί παλιότερα και σωστά το θυμήθηκες ότι πρέπει ν' ακολουθείται η συνήθεια της κάθε χώρας, επειδή φιλονίκησαν με διαφορετικές απόψεις σχετικά με το βάφτισμά τους αυτοί που τότε ασχολήθηκαν μ' αυτά. Το θέμα σχετικά με τους Πεπουζηνούς μού φαίνεται ότι δεν έχει καμιά λογική· και απόρησα για το πώς του διέφυγε του μεγάλου Διονυσίου, αν και ήταν τόσο ειδήμονας των εκκλησιαστικών κανόνων. Γιατί οι παλιοί αποφάσισαν να γίνεται δεκτό το βάφτισμα εκείνο, που δεν απέκλινε καθόλου από την πίστη· γι' αυτό άλλες κλίσεις τις ονόμασαν αιρέσεις, άλλες σχίσματα, και άλλες παρασυναγωγές. Αιρέσεις ονόμασαν αυτούς που είχαν αποσχιστεί τελείως και είχαν αποξενωθεί από την ίδια την πίστη, ενώ σχίσματα αυτούς που φιλονίκησαν μεταξύ τους για κάποιες αιτίες εκκλησιαστικές και για ζητήματα που μπορούν να διευθετηθούν· και παρασυναγωγές τις συγκεντρώσεις που έκαναν ανυπότακτοι πρεσβύτεροι ή επίσκοποι και αγράμματοι άνθρωποι· για παράδειγμα, αν κάποιος αποδείχτηκε ότι αμάρτησε και αποκλείστηκε από τη λειτουργία του και δεν υπάκουσε στους κανόνες, αλλά διεκδίκησε για τον εαυτό του την προεδρία και τη λειτουργία, και μαζί του έφυγαν κάποιοι εγκαταλείποντας την καθολική εκκλησία, αυτό είναι παρασυνωγωγή· σχίσμα είναι το να διαφοροποιείται κανείς σχετικά με το θέμα της μετάνοιας από τα μέλη της εκκλησίας· αιρέσεις είναι για παράδειγμα οι ομάδες των Μανιχαίων και των Ουαλεντίνων και των Μαρκιωνιστών και των ίδιων των Πεπουζηνών· γιατί η διαφορά αναφέρεται ευθέως στην ίδια την πίστη προς το Θεό. Αποφασίστηκε λοιπόν απ' αυτούς που συνήλθαν αρχικά γι' αυτό το θέμα να απορρίψουν ολότελα το βάφτισμα των αιρετικών, ενώ το βάφτισμα αυτών που αποσχίστηκαν να το δεχτούν, επειδή ανήκουν ακόμη στην εκκλησία· αυτοί πάλι που ανήκουν στις παρασυναγωγές, αν βελτιωθούν με αξιόλογη μετάνοια και επιστροφή, να ενώνονται ξανά με την εκκλησία, ώστε πολλές φορές να γίνονται δεκτοί στην ίδια την τάξη, όταν μετανοήσουν, και αυτοί που έφυγαν μαζί με τους απειθάρχητους και που είχαν κάποιον ιερατικό βαθμό. Οι Πεπουζηνοί λοιπόν είναι ολοφάνερα αιρετικοί· γιατί βλαστήμησαν το άγιο Πνεύμα με το να δώσουν το όνομα του Παράκλητου ανεπίτρεπτα και αδιάντροπα στον Μοντανό και στην Πρίσκιλλα. Ή λοιπόν είναι καταδικασμένοι, επειδή θεοποιούν ανθρώπους ή επειδή προσβάλλουν το άγιο Πνεύμα συγκρίνοντάς το με ανθρώπους, είναι πάλι ένοχοι για την αιώνια καταδίκη, επειδή δε συγχωρείται η προσβολή του αγίου Πνεύματος. Ποια λογική λοιπόν έχει το να εγκριθεί το βάφτισμα αυτών, οι οποίοι βαφτίζουν στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Μοντανού και της Πρίσκιλλας; Γιατί δεν είναι βαφτισμένοι όσοι δε βαφτίστηκαν σύμφωνα με την παράδοση μας. Επομένως, αν αυτό του διέφυγε και του μεγάλου Διονυσίου, εμείς όμως δεν πρέπει να εξακολουθήσουμε να μιμούμασθε το σφάλμα· γιατί το παράλογο γίνεται από μόνο του ολοφάνερο και σαφές σε όλους, όσοι έχουν έστω και λίγη λογική. Οι Καθαροί ανήκουν κι αυτοί στους σχισματικούς, αλλά οι παλιοί αποφάσισαν, εννοώ τους οπαδούς του Κυπριανού και του Φιρμιλιανού του δικού μας, να τους υποβάλουν όλους αυτούς σε μια απόφαση, δηλαδή τους Καθαρούς και τους Εγκρατίτες και τους Υδροπαραστάτες και τους Αποτακτίτες. Γιατί η αρχή του χωρισμού έγινε με σχίσμα· αυτοί όμως που αποστάτησαν από την εκκλησία δεν είχαν πια τη χάρη του αγίου Πνεύματος επάνω τους· γιατί σταμάτησε η μετάδοση, επειδή διακόπηκε η συνέχεια. Αυτοί που πρώτοι έφυγαν είχαν χειροτονηθεί από τους Πατέρες και δέχτηκαν το πνευματικό χάρισμα με την επίθεση των χεριών εκείνων· εκείνοι όμως που αποσχίστηκαν, έγιναν λαϊκοί και δεν είχαν εξουσία ούτε να βαφτίζουν ούτε να χειροτονούν ούτε μπορούσαν να δίνουν στους άλλους τη χάρη του αγίου πνεύματος, την οποία οι ίδιοι είχαν χάσει· γι' αυτό, επειδή βαφτίζονται από λαϊκούς όσοι βαφτίζονται απ' αυτούς, όρισαν να έρχονται στην εκκλησία και να εξαγνίζονται πάλι με το αληθινό βάφτισμα της εκκλησίας. Επειδή όμως αποφάσισαν ομόφωνα κάποιοι από την Ασία για τακτοποίηση των πολλών, να δεχτούν το βάφτισμά τους, ας γίνει δεκτό. Όμως πρέπει να καταλάβουμε εμείς το έγκλημα των Εγκρατιτών, ότι δηλαδή επιχείρησαν να προλαβαίνουν στο εξής με δικό τους βάφτισμα τους οπαδούς τους, για να τους κάνουν να μη γίνονται δεκτοί από την εκκλησία· γι' αυτό και διαστρέβλωσαν τη συνήθειά τους. Νομίζω λοιπόν ότι, επειδή τίποτε σχετικά μ' αυτούς δεν έχει καθοριστεί σαφώς, έπρεπε εμείς να θεωρήσουμε άκυρο το βάφτισμα τους, κι αν κάποιος είχε βαφτιστεί απ' αυτούς, όταν προσέρχεται στην εκκλησία, να τον βαφτίζουμε. Αν ωστόσο αυτό πρόκειται να είναι εμπόδιο στη γενική εκκλησιαστική τάξη, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πάλι τη συνήθεια και να ακολουθήσουμε τους Πατέρες που ρύθμισαν τα ζητήματα μας. Γιατί φοβάμαι μήπως κάποτε, επειδή θέλουμε να τους αποθαρρύνουμε αυτούς σχετικά με το βάφτισμα, εμποδίσουμε αυτούς που θέλουν να σωθούν λόγω της αυστηρότητας της απόφασης· κι αν εκείνοι διατηρούν το δικό μας βάφτισμα, αυτό ας μη μας στενοχωρεί· γιατί δεν έχουμε χρέος να τους ανταποδώσουμε χάρη, αλλά να υπηρετούμε την ακρίβεια των κανόνων. Και με κάθε τρόπο να τηρηθεί ο τύπος ώστε όσοι προσέρχονται (στην εκκλησία) από το βάφτισμα εκείνων, να χρίονται ασφαλώς μπροστά στους πιστούς και έτσι να προσέρχονται στα μυστήρια. Και ξέρω ότι τους αδερφούς που ήταν οπαδοί του Ζωίνου και του Σατορνίνου, ενώ ήταν από εκείνη την παράταξη, τους δεχτήκαμε σε επισκοπικές έδρες· επομένως όσους είχαν συνδεθεί με την παράταξη εκείνων δεν μπορούμε πια να τους ξεχωρίσουμε από την εκκλησία, αφού μέσω της αποδοχής των επισκόπων τους, είναι σαν να διατυπώσαμε κάποιο κανόνα για «κοινωνία» μαζί τους. https://www.oodegr.com/oode/pateres1/basilios/baptisma_kanwn_1.htm