ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΩΝ ΛΟΓΙΩΝ
ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΝ...
(ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΩΝ ΛΟΓΙΩΝ)
Εκείνοι που προσπαθούν να ζουν την ενάρετη και θεοφιλή ζωή, φροντίζουν για τις αρετές σαν κτήματά τους και σαν αφορμή αιώνιας απολαύσεως. Τα πρόσκαιρα τα απολαμβάνουν όπως τύχει και όπως δίνει και θέλει ο Θεός, και τα χρησιμοποιούν με μεγάλη χαρά και ευχαριστία προς το Θεό κι αν ακόμη αυτά είναι μετριότατα. Γιατί οι πολυποίκιλες τροφές τρέφουν τα σώματα ως υλικά, ενώ η γνώση του Θεού, η εγκράτεια, η αγαθότητα, η αγαθοεργία, η ευσέβεια και η πραότητα θεώνουν την ψυχή. (Μέγας Αντώνιος)
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου,
έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου,
να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου,
αγαθέ, για να βρεθώ κι' εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν
στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε, και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός! (Συμεών του Νέου Θεολόγου)
Μετάνοια σημαίνει ἐπιστροφή στὸν Θεό εἶναι ἡ γέννηση τῆς ἐλπίδας καὶ ἡ ἀπόρριψη τῆς ἀπελπισίας. Μετάνοια εἶναι η κάθαρση τῆς συνείδησης. Μετάνοια σημαίνει ν’ ἀπομακρύνω τὸν πόνο καὶ τὴν θλίψη.(Ἁγ.Ἰωάν. Κλίμακος)
Κλαῦσον τοὺς ἀμετανοήτους,κλαῦσον τοὺς μηδέποτε μετανοήσαντες (Ἰωάν.Χρυσόστομος)
Νά ἐξετάζεις τήν ἐργασία κάθε ἡμέρας, σύγκρινέ την μέ τήν προηγούμενη ἐργασία καί βιάσου νά βελτιωθεῖς.(Μέγας Βασίλειος)
Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολυμμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ είναι δύναμη θεϊκῆς δωρεᾶς πρὸς τὸν ἀνίσχυρο ἄνθρωπο, δύναμη σωτηριώδης, δύναμη εὐεργετική. Καὶ ἡ δύναμη αὐτὴ ἀγκαλιάζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ πιστεύουν στὸν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ. (Ἀπόσ. Παῦλος)
Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας.Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού,ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο.(Επ. .Νικ.Αχρίδος)
Το να σηκώνεις λοιπόν το σταυρό σου καθημερινά δεν είναι απλώς το να αντέχεις τα φορτία και τις δοκιμασίες της ζωής, αλλά πάνω απ᾿ όλα το να ζείς αρμονικά με τη συνείδησή σου, το να ζείς μέσα στο φως της κρίσεως της συνειδήσεως.Σ αυτή την κρίση, μπροστά στο δικαστήριο της σταυρωμένης αγάπης, της αλήθειας και της καλοσύνης, δικάζεται ο καθένας μας.( Αλέξ. Σμέμαν)
Αληθής νηστεία εστίν͵ η του κακού αλλοτρίωσις͵ εγκράτεια γλώσσης͵ θυμού αποχή͵ επιθυμιών χωρισμός͵ καταλαλιάς͵ ψεύδους͵ επιορκίας. Η τούτων ένδεια νηστεία εστίν αληθής.
(Μεγας Βασίλειος)
Οἱ κόλακες εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροί μας. Τυφλώνουν τά μάτια τῆς ψυχῆς, μήν ἀφήνοντάς μας νά βλέπουμε τά πολλά ἐλαττώματά μας, μᾶς φράζουν τήν εἴσοδο στόν δρόμο τῆς ἀνανήψεως.Γι' αὐτό πρέπει πάντοτε νά σταματᾶμε αὐτούς πού μᾶς κολακεύουν. Ἀλλοίμονο σέ ὅποιον περιβάλλεται ἀπό κόλακες.Καί μακάριος ὅποιος περιβάλλεται ἀπό ἀνθρώπους μέ ἁπλῆ καρδιά, πού δέν κρύβουν τήν ἀλήθεια, ὅσο θλιβερή καί ἄν εἶναι. Ἡ κατάδειξις τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι μεγάλη ὠφέλεια.(Αγ.Ιωάν.Κροστανδης)
Ο Χριστός, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. (Μάξιμος ο Γραικός)
Αμετανόητος κλήρος Αυγουστίνος Καντιώτης: «…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.» Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες. Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι. Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός; Κανείς. Ἀμετανόητος κλῆρος, ἀμετανόητος ἱεραρχία. Κι ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν βλέπει ἐμᾶς νὰ μετανοοῦμε, νὰ κλαίωμε καὶ νὰ πενθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, πῶς αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ;
Είναι αληθινά μακάριος εκείνος πού ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει και ενώνεται νοερά με το Θεό. Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση και πλούτος αναφαίρετος όταν ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στη θεωρία του Δημιουργού.(Άγ.Ιωάν.Δαμασκηνός)
Ὅταν προσεύχεσαι μὴν ἀναφέρεις τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων στὸ Θεό, γιὰ νὰ μὴν σοῦ ὑπενθυμίσει κι αὐτὸς τὶς δικές σου.(Ιωάν.Χρυσόστομος)
Εμείς βλέπομε τους ανθρώπους μόνο αμαρτάνοντας, δεν τους βλέπουμε όμως μετανοούντας. Χάριν της μετάνοιάς τους ο Κύριος από παλιά έχει ήδη συγχωρέσει τις αμαρτίες τους, αλλά οι άνθρωποι τους τιμωρούν με την κατάκρισή τους. Ποτέ μην κάθεσθε στον θρόνο της Κρίσεως και μην προσβάλλετε τον Κύριο. Να θεωρείτε τον εαυτό σας χειρότερο όλων.
(Στάρετς Σάββας - Ο Παρηγορητής)
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν αστοχεί. Η ελπίδα του δεν πεθαίνει ποτέ. Ο Θεός είναι η προσδοκία του, η ακρότατη επιθυμία της καρδιάς του. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, απολαμβάνει άκρα ειρήνη, γαλήνη επικρατεί στην καρδιά του και στην ψυχή του βασιλεύει πλήρης αταραξία.(Αγ.Νεκτάριος)
Η αληθινή πίστη γεμίζει την καρδιά του πιστού με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη,αυτά είναι τα βραβεία, με τον αγιασμό της από το Πνεύμα το Άγιο.(Αγ. Νεκτάριος)
Η αληθινή πίστη οδηγεί στην μακαριότητα και διδάσκει ότι μέσα στην αγάπη που αισθανόμαστε για τον Θεό και τον πλησίον, μπορούμε να βρούμε το πολυπόθητο αγαθό.(Αγ. Νεκτάριος)
Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να εννοήσει πόσο ασθενής είναι πνευματικά, αυτός έφθασε στην τέλειαν ταπεινοφροσύνη και την επίγνωση του Θεού.Διότι εκείνος που είναι πραγματικά ταπεινόφρων, όταν αδικείται δεν ταράσσεται, ούτε απολογείται αν αδικήθηκε, αλλά δέχεται σαν αλήθεια την συκοφαντία και δεν φροντίζει να πείσει τους ανθρώπους ότι αδικήθηκε, αλλά ζητά συγγνώμη.(Ἰσαάκ ὁ Σῦρος)
Είναι αληθινά μακάριος εκείνος πού ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει και ενώνεται νοερά με το Θεό. Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση και πλούτος αναφαίρετος όταν ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στη θεωρία του Δημιουργού.(Άγ.Ιωάν.Δαμασκηνός)
Είπε ένας υποτακτικός: – Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη, και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει. Απαντά ο Γέροντας: – Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται. Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το.Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο. Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά… Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυσις μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστον φως του Θεού, ως άγγελος θα ψέλνης τον Τρισάγιον ύμνον. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη˙ και μόνο, που ξέρεις ότι πέρασες στην Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δης θλίψι και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό. Λοιπόν, εφ’ όσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυσι, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωσι. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» τον διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Πολλοί δόλιοι καί ἀμαθεῖς, ἀστήρικτοι καί νεωτερίζοντες φθείρουσιν ἤ παρερμηνεύουσι τάς Θείας Γραφάς. Ὅρα δέ σύ, ἀγαπητέ, μή πιστεύσης αὐτοῖς, βλέπε, μή ἀπατηθῆς, μή ἐκκλίνης εἰς τά δεξιά, μηδέ εἰς τά ἀριστερά, ἀλλ’ ὁδῶ βασιλικῆ βάδιζε, ἥτις ἐστίν ἡ Ἀποστολική Ἐκκλησία καί οἱ θεῖοι ἡμῶν Πατέρες. Τούτους μίμησαι, τούτων μή χωρίζου, τούτων τήν μνήμην ἔχε ἐν τῆ καρδία σου καί ἐν νῶ ἡμέρας καί νυκτός, καί οὐ πλανηθῆς. (Δωροθέου τοῦ Σχολαρίου).
Η ΣΙΩΠΗ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΝ ΤΩ ΚΥΡΙΩ, ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ "ΣΙΩΠΩΜΕΝ" ΗΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩΜΕΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΝΑ ΟΜΙΛΗΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ ΤΟ ἉΙΤΗΜΑ ΜΑΣ "ἙΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ" ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΣΤΗΚΕΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΚΑΙ ΚΡΟΥΕΙ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ἙΝ ΚΑΤΑΝΥΞΕΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ ΒΟΩΜΕΝ ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΕΝ: "ΝΑΙ ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ ΑΜΗΝ....
''Βαριά η καταιγίδα στη θάλασσα, βαριά και στην ψυχή. Όμως ούτε η θάλασσα, ούτε η ψυχή δεν καθαρίζονται χωρίς καταιγίδα''. (Επίσκ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς).
ΤΟ ΕΝ ΕΤΕΙ 1826 ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή. Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο. Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του. Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.
(ΠΗΓΗ: FB ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ)
(ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΩΝ ΛΟΓΙΩΝ)
Εκείνοι που προσπαθούν να ζουν την ενάρετη και θεοφιλή ζωή, φροντίζουν για τις αρετές σαν κτήματά τους και σαν αφορμή αιώνιας απολαύσεως. Τα πρόσκαιρα τα απολαμβάνουν όπως τύχει και όπως δίνει και θέλει ο Θεός, και τα χρησιμοποιούν με μεγάλη χαρά και ευχαριστία προς το Θεό κι αν ακόμη αυτά είναι μετριότατα. Γιατί οι πολυποίκιλες τροφές τρέφουν τα σώματα ως υλικά, ενώ η γνώση του Θεού, η εγκράτεια, η αγαθότητα, η αγαθοεργία, η ευσέβεια και η πραότητα θεώνουν την ψυχή. (Μέγας Αντώνιος)
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου,
έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου,
να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου,
αγαθέ, για να βρεθώ κι' εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν
στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε, και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός! (Συμεών του Νέου Θεολόγου)
Μετάνοια σημαίνει ἐπιστροφή στὸν Θεό εἶναι ἡ γέννηση τῆς ἐλπίδας καὶ ἡ ἀπόρριψη τῆς ἀπελπισίας. Μετάνοια εἶναι η κάθαρση τῆς συνείδησης. Μετάνοια σημαίνει ν’ ἀπομακρύνω τὸν πόνο καὶ τὴν θλίψη.(Ἁγ.Ἰωάν. Κλίμακος)
Κλαῦσον τοὺς ἀμετανοήτους,κλαῦσον τοὺς μηδέποτε μετανοήσαντες (Ἰωάν.Χρυσόστομος)
Νά ἐξετάζεις τήν ἐργασία κάθε ἡμέρας, σύγκρινέ την μέ τήν προηγούμενη ἐργασία καί βιάσου νά βελτιωθεῖς.(Μέγας Βασίλειος)
Ὁ λόγος ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολυμμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ είναι δύναμη θεϊκῆς δωρεᾶς πρὸς τὸν ἀνίσχυρο ἄνθρωπο, δύναμη σωτηριώδης, δύναμη εὐεργετική. Καὶ ἡ δύναμη αὐτὴ ἀγκαλιάζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ πιστεύουν στὸν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ. (Ἀπόσ. Παῦλος)
Η αισιοδοξία αποτελεί το φωτοστέφανο της χριστιανικής φιλοσοφίας και της χριστιανικής ιστορίας.Αισιόδοξος ήταν ο Θεμελιωτής του Χριστιανισμού,ο πιο Αισιόδοξος από όλους τους αισιόδοξους στον κόσμο.(Επ. .Νικ.Αχρίδος)
Το να σηκώνεις λοιπόν το σταυρό σου καθημερινά δεν είναι απλώς το να αντέχεις τα φορτία και τις δοκιμασίες της ζωής, αλλά πάνω απ᾿ όλα το να ζείς αρμονικά με τη συνείδησή σου, το να ζείς μέσα στο φως της κρίσεως της συνειδήσεως.Σ αυτή την κρίση, μπροστά στο δικαστήριο της σταυρωμένης αγάπης, της αλήθειας και της καλοσύνης, δικάζεται ο καθένας μας.( Αλέξ. Σμέμαν)
Αληθής νηστεία εστίν͵ η του κακού αλλοτρίωσις͵ εγκράτεια γλώσσης͵ θυμού αποχή͵ επιθυμιών χωρισμός͵ καταλαλιάς͵ ψεύδους͵ επιορκίας. Η τούτων ένδεια νηστεία εστίν αληθής.
(Μεγας Βασίλειος)
Οἱ κόλακες εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροί μας. Τυφλώνουν τά μάτια τῆς ψυχῆς, μήν ἀφήνοντάς μας νά βλέπουμε τά πολλά ἐλαττώματά μας, μᾶς φράζουν τήν εἴσοδο στόν δρόμο τῆς ἀνανήψεως.Γι' αὐτό πρέπει πάντοτε νά σταματᾶμε αὐτούς πού μᾶς κολακεύουν. Ἀλλοίμονο σέ ὅποιον περιβάλλεται ἀπό κόλακες.Καί μακάριος ὅποιος περιβάλλεται ἀπό ἀνθρώπους μέ ἁπλῆ καρδιά, πού δέν κρύβουν τήν ἀλήθεια, ὅσο θλιβερή καί ἄν εἶναι. Ἡ κατάδειξις τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶναι μεγάλη ὠφέλεια.(Αγ.Ιωάν.Κροστανδης)
Ο Χριστός, δεν ευχαριστείται με την αλλαγή του τόπου και της αμφιέσεως, αλλά με την καθαρότητα της ζωής και την απόκτηση αρετών, που στηρίζονται στην τελεία πίστη. (Μάξιμος ο Γραικός)
Αμετανόητος κλήρος Αυγουστίνος Καντιώτης: «…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.» Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶνε; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες. Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι. Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε; Ἆραγε δὲν ἔχουμε διαπράξει ἁμαρτήματα σὰν ἄνθρωποι; Ποιός παπᾶς ἐκρέμασε τὸ πετραχήλι του καὶ εἶπε, Ἐγὼ φεύγω, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ἐξομολογῶ καὶ νὰ κρατῶ τὸ δισκοπότηρο στὰ χέρια μου τ᾿ ἁμαρτωλά…; Ποιός; Κανείς. Ἀμετανόητος κλῆρος, ἀμετανόητος ἱεραρχία. Κι ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν βλέπει ἐμᾶς νὰ μετανοοῦμε, νὰ κλαίωμε καὶ νὰ πενθοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, πῶς αὐτὸς νὰ μετανοήσῃ;
Είναι αληθινά μακάριος εκείνος πού ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει και ενώνεται νοερά με το Θεό. Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση και πλούτος αναφαίρετος όταν ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στη θεωρία του Δημιουργού.(Άγ.Ιωάν.Δαμασκηνός)
Ὅταν προσεύχεσαι μὴν ἀναφέρεις τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων στὸ Θεό, γιὰ νὰ μὴν σοῦ ὑπενθυμίσει κι αὐτὸς τὶς δικές σου.(Ιωάν.Χρυσόστομος)
Εμείς βλέπομε τους ανθρώπους μόνο αμαρτάνοντας, δεν τους βλέπουμε όμως μετανοούντας. Χάριν της μετάνοιάς τους ο Κύριος από παλιά έχει ήδη συγχωρέσει τις αμαρτίες τους, αλλά οι άνθρωποι τους τιμωρούν με την κατάκρισή τους. Ποτέ μην κάθεσθε στον θρόνο της Κρίσεως και μην προσβάλλετε τον Κύριο. Να θεωρείτε τον εαυτό σας χειρότερο όλων.
(Στάρετς Σάββας - Ο Παρηγορητής)
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν αστοχεί. Η ελπίδα του δεν πεθαίνει ποτέ. Ο Θεός είναι η προσδοκία του, η ακρότατη επιθυμία της καρδιάς του. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, απολαμβάνει άκρα ειρήνη, γαλήνη επικρατεί στην καρδιά του και στην ψυχή του βασιλεύει πλήρης αταραξία.(Αγ.Νεκτάριος)
Η αληθινή πίστη γεμίζει την καρδιά του πιστού με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη,αυτά είναι τα βραβεία, με τον αγιασμό της από το Πνεύμα το Άγιο.(Αγ. Νεκτάριος)
Η αληθινή πίστη οδηγεί στην μακαριότητα και διδάσκει ότι μέσα στην αγάπη που αισθανόμαστε για τον Θεό και τον πλησίον, μπορούμε να βρούμε το πολυπόθητο αγαθό.(Αγ. Νεκτάριος)
Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να εννοήσει πόσο ασθενής είναι πνευματικά, αυτός έφθασε στην τέλειαν ταπεινοφροσύνη και την επίγνωση του Θεού.Διότι εκείνος που είναι πραγματικά ταπεινόφρων, όταν αδικείται δεν ταράσσεται, ούτε απολογείται αν αδικήθηκε, αλλά δέχεται σαν αλήθεια την συκοφαντία και δεν φροντίζει να πείσει τους ανθρώπους ότι αδικήθηκε, αλλά ζητά συγγνώμη.(Ἰσαάκ ὁ Σῦρος)
Είναι αληθινά μακάριος εκείνος πού ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει και ενώνεται νοερά με το Θεό. Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση και πλούτος αναφαίρετος όταν ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στη θεωρία του Δημιουργού.(Άγ.Ιωάν.Δαμασκηνός)
Είπε ένας υποτακτικός: – Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη, και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει. Απαντά ο Γέροντας: – Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται. Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το.Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο. Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά… Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυσις μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστον φως του Θεού, ως άγγελος θα ψέλνης τον Τρισάγιον ύμνον. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη˙ και μόνο, που ξέρεις ότι πέρασες στην Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δης θλίψι και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό. Λοιπόν, εφ’ όσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυσι, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωσι. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» τον διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Πολλοί δόλιοι καί ἀμαθεῖς, ἀστήρικτοι καί νεωτερίζοντες φθείρουσιν ἤ παρερμηνεύουσι τάς Θείας Γραφάς. Ὅρα δέ σύ, ἀγαπητέ, μή πιστεύσης αὐτοῖς, βλέπε, μή ἀπατηθῆς, μή ἐκκλίνης εἰς τά δεξιά, μηδέ εἰς τά ἀριστερά, ἀλλ’ ὁδῶ βασιλικῆ βάδιζε, ἥτις ἐστίν ἡ Ἀποστολική Ἐκκλησία καί οἱ θεῖοι ἡμῶν Πατέρες. Τούτους μίμησαι, τούτων μή χωρίζου, τούτων τήν μνήμην ἔχε ἐν τῆ καρδία σου καί ἐν νῶ ἡμέρας καί νυκτός, καί οὐ πλανηθῆς. (Δωροθέου τοῦ Σχολαρίου).
Η ΣΙΩΠΗ, ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΝ ΤΩ ΚΥΡΙΩ, ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ "ΣΙΩΠΩΜΕΝ" ΗΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΗΝΩΜΕΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΝΑ ΟΜΙΛΗΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ ΤΟ ἉΙΤΗΜΑ ΜΑΣ "ἙΛΘΕ ΚΑΙ ΣΚΗΝΩΣΟΝ ΕΝ ΗΜΙΝ" ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΣΤΗΚΕΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ ΚΑΙ ΚΡΟΥΕΙ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ ἙΝ ΚΑΤΑΝΥΞΕΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ ΒΟΩΜΕΝ ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΕΝ: "ΝΑΙ ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ ΑΜΗΝ....
''Βαριά η καταιγίδα στη θάλασσα, βαριά και στην ψυχή. Όμως ούτε η θάλασσα, ούτε η ψυχή δεν καθαρίζονται χωρίς καταιγίδα''. (Επίσκ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς).
ΤΟ ΕΝ ΕΤΕΙ 1826 ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΑΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή. Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο. Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του. Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.
(ΠΗΓΗ: FB ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου