ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Ο ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
ΑΠΟ ΤΟ 1971 ("ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ") ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ (1).
ΑΠΟ ΤΟ 1971 ("ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ") ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ (1).
Τό ἔτος 1971 ("χειροθεσία") εἶναι ἕνας σταθμός. Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1971 ἀπεκαλύφθη σέ ὅλος της τό "μεγαλεῖο" ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας καί κυρίως κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἡ ὁποία διεφυλάχθη διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948. ῾Η "χειροθεσία" πού ἔγινε στούς ᾿Αρχιερεῖς τό 1971, κατά τήν συνείδησι τῆς ᾿Εκκλησίας Κλήρου καί Λαοῦ, δέν ἦτο τίποτ᾿ ἄλλο παρά μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία δέν εἶχε σχέσι καί δέν ἔθιγε τήν δογματικήν ἀκεραιότητα τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτονίας, ἀπεκάλυψε ὅμως ὁλόκληρον τό μέγεθος τῆς συνωμοσίας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς. Καί ἡ συνωμοσία αὐτή ξεκινοῦσε ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμό, πέρασε στούς Φλωριναίους, καί ἐφαρμόσθηκε ἀπό μιά ὁμάδα Ρώσων ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι θέλησαν νά περάσουν τό μήνυμα, ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς "ἐχειροθετήθησαν" ἤ "ἐχειροτονήθησαν", καί ἐπομένως, ἰδού τό ἀποκορύφωμα τῆς συνωμοσίας, οἱ Ματθαιϊκοί ἔλκουν τήν ᾿Αποστολική τους διαδοχή ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς.
Τά πράγματα τούς διέψευσαν, ὁ Φιλάρετος τό διεβεβαίωσε, ὅτι "ἐδέχθησαν τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ὡς ᾿Αρχιερεῖς", ὅτι ἡ "χειροθεσία ἦτο μία συγχωρητική εὐχή" καί τίποτα περισσότερον. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσεν ἐμμέσως καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐξέντιος εἰπών: "Παρεσπόνδησαν οἱ Ρῶσοι, ἀναγνωρίσαντες τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους". Αὐτό τό μήνυμα μετέφερε καί ἡ ᾿Εξαρχία, ὅταν ἐπέστρεψε ἐξ ᾿Αμερικῆς: "Καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή".
᾿Από τό 1974 ἀρχίζει ὁ νέος κύκλος τῆς προδοσίας. Σταθμός στό νέο κύκλο τῆς προδοσίας εἶναι ἡ μήνυσις τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος, καί τό ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς εἰς τό Δικαστήριον τό 1974. ῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἄν καί εἰς ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον ὐπογράφει τό ἴδιον ἔτος μαζί μέ τόν Κορινθίας Κάλλιστο καί τόν ᾿Αρχ/τη τότε Καλλίνικο, ἀναφέρει ὅτι ἡ χειροθεσία ἦτο μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία ἔγινε ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου, ὅπως τούς εἶπαν οἱ ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, ἄν καί τότε ἐκυκλοφόρησε ἡ "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅπου πάλιν ὑπεστηρίζετο, ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς ἐξωτερικῆς τυπικῆς πράξεως, ἐν τούτοις διά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀθώωσίν του ὑπέβαλε εἰς τό δικαστήριον τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ματθαιϊκοί ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτή ἡ ἀπόφασις οὔτε ἐφηρμόσθη, ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη κατεδικάσθη ἐν τῇ γενέσει της. Εἰς αὐτήν τήν ἀπόφασιν ἐστηρίχθη τό Συμβούλιον Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς διά νά ἐκδώση τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν (ὑπέρ τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς) Βούλευμα", κατά τό ὁποῖον: "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ". Δηλαδή ὁμιλεῖ: α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν! β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησίαν. Περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἑπομένως καί τοῦ 1948, ἀποφαίνεται, ὅτι:"...δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". ...᾿Ενῶ εἰς τήν συνέχεια: "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου Νικολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Κορωπί Φεβρουάριος 2002).
Μετά τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἐπηκολούθησε σειρά προδοτικῶν ἐνεργειῶν:
1) Τό 1976 ἐδήλωσεν ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, ὅτι ἐδέχθη χειροθεσία, διότι ἐθεώρει τήν χειροτονίαν του σχισματικήν.
2) Τό 1977 ἐξέπεσε τῆς ῾Ομολογίας καί προσέφυγε εἰς τούς Αὐξεντιανούς, ἀπό τούς ὁποίους ἐγένετο δεκτός ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971.
3) Τήν δεκαετία τοῦ 80 ὁ Αὐξέντιος ἐδήλωνεν, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ἔλαβον "χειροθεσίαν ἤ χειροτονίαν".
4) Τό 1991 ἐξεδόθη νέον "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Δράμας, τό ὁποῖον ἐστηρίζετο εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 τοῦ "Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς" καί τό ὁποῖον σαφῶς ἀποφαίνεται ὅτι "οἱ Ματθαιϊκοί ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς".
5) Τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος ᾿Επιφανείου ἐν "᾿Εγκυκλίῳ ἐπιστολῇ" του γράφει ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός, ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία καί οὐχί ὡς ἄτομα".
6) Τό 1992 ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωριναίων (διά τόν διάλογον) μᾶς εἶπε κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν, ὅτι δέν θά συζητήσουμε ἄλλα θέματα, διότι μᾶς ἀναγνωρίζουν, διότι αἱ χειροτονίαι μας τακτοποιήθησαν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἔχουμε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή.
7) Τό 1993 οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί ἐπίσημα πλέον υἱοθετοῦν τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομ. Εὐθυμίου, δηλαδή δέχονται, ὅτι τό 1971 ἐγένετο οὐσιαστική χειροθεσία.
8) Τό 1994 ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του ἔγραφε, ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν "οἱ Ματθαιϊκοί ἀπεκατέστησαν τό κῦρος τῶν χειροτονιῶν των μέ χειροθεσία ἤ χειροτονία". ῎Εγραφεν ἀκόμη ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ὁ κύριος κορμός τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Τρία χρόνια ἀργότερα ὁ κ. Δελήμπασης ἔχων ὑπ᾿ ὄψιν του ἀσφαλῶς καί τήν πρότασι τοῦ Χριστοδούλου νά ἑνωθοῦν οἱ Παλαιοημερολογῖται διά νά κάμῃ διάλογο μαζί τους, ἔγραφε εἰς τήν ᾿Εφημερίδα του "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ" τά ἑξῆς: "῾Ως πρός τήν ῾Ελλάδα ὁ σκοτεινός Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει νά δημιουργηθῶσι δύο θρησκευτικαί διοικήσεις, μία τῶν καινοτόμων, ἤτοι τῶν λεγομένων "νεοημερολογιτῶν", καί ἄλλη τῶν ἀκαινοτομήτων, δηλαδή τῶν λεγομένων "παλαιοημερολογιτῶν". Καί τοῦτο, ἵνα διά τῶν δύο αὐτῶν διοικήσεων ἐλέγχῃ πάντας τούς θρησκευομένους, ἐπηρεάζων καί κατευθύνων αὐτούς πρός τούς σταδιακούς σκοπούς τῆς σατανικῆς οἰκουμενιστικῆς προσπαθείας, μέχρι τῆς καθολικῆς ἐπικρατήσεώς του...᾿Εάν οἱ σκοτεινοί οἰκουμενισταί "κατορθώσουν νά δημιουργήσουν ἐναίαν διοίκησιν" καί εἰς τόν "παλαιοημερολογιτικόν" λεγόμενον κόσμον, τότε πᾶς μή ὑποτασσόμενος εἰς αὐτήν ᾿Ορθόδοξος...ὁμολογητής θά δύναται νά ἐξοντώνεται εὐλογοφανῶς. Θά καταδικάζεται ὑπό πάντων..."
9) Τό 1998-99 ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς κυκλοφορεῖ διάφορα ἀνώνυμα εἰς τά ὁποῖα διατυπώνει τήν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρουν αἱ χειροτονίαι τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐφ᾿ ὅσον ἀμφότεραι ἔχουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους";
10) Τό 1999 ὁ κ. Κάτσουρας προτείνει τόν κ. Σακκᾶ καί ἄλλους διά συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., ἐνῶ "ἀποκαλύπτει" ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό τί ἀκριβῶς συνέβη τό 1971.
11) Τό 1999 ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιπεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν παραθεωρεῖ ὅλα τά θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὁμιλεῖ διά τά σημεῖα πού μᾶς διαιροῦν σήμερον.
12) Τέλος 1999 καί ἀρχάς 2000 ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας ἀπαντῶν σιωπηλά ἀποδέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ἀπορρίπτει αὐταρχικά τήν ἡμετέραν πρότασιν, τήν ὁποίαν ὑπεβάλαμεν ὡς Πρόεδρος ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, εἰς τήν ὁποίαν ἐτονίζαμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, ὅπου σταμάτησε ὁ διάλογος, οὔτε καί τά θέματα τῶν χειροτονιῶν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ὅ,τι ἔχει σχέσιν μέ τήν "χειροθεσίαν".
13) Τό δέ 2001 ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό μία συζήτησι στό Κανάλι ΤΕΜΠΟ, ὅπου ἔλαβον μέρος ὁ "᾿Αλεξανδρουπόλεως" ῎Ανθιμος (νεοημερολογίτης), ὁ "Πειραιῶς" Γερόντιος (Φλωριναῖος) καί ὁ γνωστός κ. Χατζηφώτης), ὅτι τά σχέδια προχωροῦν, ἐνῶ οἱ πάντες "κινοῦνται, βουλεύονται, μελετοῦν τήν "παράδοσιν".
14) ᾿Εσχάτως ἡ ᾿Εφημερίς "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" ἀποκαλύπτει, ὅτι ὅλος ὁ σκοπός εἶναι ἡ "ἐπανένταξις".τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, ἐνῶ τό πρόβλημα τους, τό ὁποῖον βέβαια ἔλυσαν κατά τάς ἐντολάς τῶν Νεοημερολογιτῶν, τά "᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα" . Καί ἡμεῖς...ἄδομεν.
᾿Ιδού τί ἀκριβῶς γράφει:"Προσέγγιση μέ τούς Παλαιοημερολογίτας ἐπιδιώκει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος (κ. Χριστόδουλος).
Τό ζήτημα τῆς προσέγγισης μέ τούς χριστιανούς πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο συζητήθηκε στήν ῾Ιερά Σύνοδο ἐκτός ἡμερησίας διατάξεως καί ἐξ᾿ ἀφορμῆς διαλόγου πού ἀφοροῦσε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' στήν ᾿Αθήνα. Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀνατέθηκε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερώνυμο νά ἐρευνήσει κατά πόσον εἶναι δυνατή ἠ προσέγγιση μέ τίς ὁμάδες αὐτές. Στήν ἐκτενῆ συζήτησι τῶν Συνοδικῶν ᾿Αρχιερέων ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φέρεται νά τάχθηκε ὑπέρ τῆς προσέγγισης. Μαζί του συμφώνησαν οἱ περισσότεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐνῶ δύο Μητροπολῖτες οἱ Κερκύρας Τιμόθεος καί ᾿Αέξανδρουπόλεως ῎Ανθιμος ἐξέφρασαν ἀμφιβολίες κατά πόσον οἱ Κληρικοί τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔχουν ἱεροσύνη καί ἀποστολική διαδοχή... Λέγεται πώς ἤδη σέ δύο συγκεκριμένες ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν ἔχει καλλιεργηθεῖ ἤδη κλῖμα διαλόγου καί ἐπανένταξης, ἀλλά τό ὅλο ἐπιχείρημα παρουσιάζεται ἀρκετά δύσκολο. ᾿Αξίζει νά σημειωθεῖ πώς ἐνδιαφέρον γιά προσέγγιση μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό ᾿Ιουλιανό ἡμερολόγιο εἶχε ἐπιδείξει παλαιότερα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο εἶχε στείλει καί ἔγγραφο πρός τήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος". (Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Σεπτέμβριος 2001, σελ. 23).
᾿Από τό 1998 ἐτέθη εἰς ἐφαρμογήν τό σχέδιον τῆς ἑνώσεως μέ τούς Φλωρινικούς βάσει μιᾶς κοινῆς "ὁμολογίας", ὁ δέ κ. Σακαρέλλος μετά τοῦ κ. Σακκᾶ προωθοῦν σέ συνεργασία μέ ἡμετέρους καί δή συμβούλους τοῦ Μακαριωτάτου τό σχέδιον τῆς ἐπισήμου ἀλληλοαναγνωρίσεως, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Χριστόδουλος, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί ἐνημερώνει τούς συνεργάτας του.Καί ὅποιος ἀπό μᾶς μιλάει γιά προδοσία εἶναι.... ἀσεβής. Αὐτός εἶναι ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὅπως ἐξελίσσεται ἀπό τό 1971 μέχρι σήμερον...
(1) Α' δημοσίευσις τοῦ παρόντος κειμένου: "Πνευματικά Θησαυρίσματα", φ. 471/Μάρτιος 2002.
Τά πράγματα τούς διέψευσαν, ὁ Φιλάρετος τό διεβεβαίωσε, ὅτι "ἐδέχθησαν τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ὡς ᾿Αρχιερεῖς", ὅτι ἡ "χειροθεσία ἦτο μία συγχωρητική εὐχή" καί τίποτα περισσότερον. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσεν ἐμμέσως καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐξέντιος εἰπών: "Παρεσπόνδησαν οἱ Ρῶσοι, ἀναγνωρίσαντες τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους". Αὐτό τό μήνυμα μετέφερε καί ἡ ᾿Εξαρχία, ὅταν ἐπέστρεψε ἐξ ᾿Αμερικῆς: "Καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή".
᾿Από τό 1974 ἀρχίζει ὁ νέος κύκλος τῆς προδοσίας. Σταθμός στό νέο κύκλο τῆς προδοσίας εἶναι ἡ μήνυσις τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος, καί τό ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς εἰς τό Δικαστήριον τό 1974. ῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἄν καί εἰς ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον ὐπογράφει τό ἴδιον ἔτος μαζί μέ τόν Κορινθίας Κάλλιστο καί τόν ᾿Αρχ/τη τότε Καλλίνικο, ἀναφέρει ὅτι ἡ χειροθεσία ἦτο μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία ἔγινε ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου, ὅπως τούς εἶπαν οἱ ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, ἄν καί τότε ἐκυκλοφόρησε ἡ "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅπου πάλιν ὑπεστηρίζετο, ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς ἐξωτερικῆς τυπικῆς πράξεως, ἐν τούτοις διά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀθώωσίν του ὑπέβαλε εἰς τό δικαστήριον τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ματθαιϊκοί ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτή ἡ ἀπόφασις οὔτε ἐφηρμόσθη, ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη κατεδικάσθη ἐν τῇ γενέσει της. Εἰς αὐτήν τήν ἀπόφασιν ἐστηρίχθη τό Συμβούλιον Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς διά νά ἐκδώση τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν (ὑπέρ τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς) Βούλευμα", κατά τό ὁποῖον: "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ". Δηλαδή ὁμιλεῖ: α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν! β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησίαν. Περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἑπομένως καί τοῦ 1948, ἀποφαίνεται, ὅτι:"...δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". ...᾿Ενῶ εἰς τήν συνέχεια: "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου Νικολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Κορωπί Φεβρουάριος 2002).
Μετά τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἐπηκολούθησε σειρά προδοτικῶν ἐνεργειῶν:
1) Τό 1976 ἐδήλωσεν ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, ὅτι ἐδέχθη χειροθεσία, διότι ἐθεώρει τήν χειροτονίαν του σχισματικήν.
2) Τό 1977 ἐξέπεσε τῆς ῾Ομολογίας καί προσέφυγε εἰς τούς Αὐξεντιανούς, ἀπό τούς ὁποίους ἐγένετο δεκτός ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971.
3) Τήν δεκαετία τοῦ 80 ὁ Αὐξέντιος ἐδήλωνεν, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ἔλαβον "χειροθεσίαν ἤ χειροτονίαν".
4) Τό 1991 ἐξεδόθη νέον "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Δράμας, τό ὁποῖον ἐστηρίζετο εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 τοῦ "Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς" καί τό ὁποῖον σαφῶς ἀποφαίνεται ὅτι "οἱ Ματθαιϊκοί ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς".
5) Τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος ᾿Επιφανείου ἐν "᾿Εγκυκλίῳ ἐπιστολῇ" του γράφει ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός, ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία καί οὐχί ὡς ἄτομα".
6) Τό 1992 ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωριναίων (διά τόν διάλογον) μᾶς εἶπε κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν, ὅτι δέν θά συζητήσουμε ἄλλα θέματα, διότι μᾶς ἀναγνωρίζουν, διότι αἱ χειροτονίαι μας τακτοποιήθησαν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἔχουμε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή.
7) Τό 1993 οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί ἐπίσημα πλέον υἱοθετοῦν τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομ. Εὐθυμίου, δηλαδή δέχονται, ὅτι τό 1971 ἐγένετο οὐσιαστική χειροθεσία.
8) Τό 1994 ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του ἔγραφε, ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν "οἱ Ματθαιϊκοί ἀπεκατέστησαν τό κῦρος τῶν χειροτονιῶν των μέ χειροθεσία ἤ χειροτονία". ῎Εγραφεν ἀκόμη ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ὁ κύριος κορμός τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Τρία χρόνια ἀργότερα ὁ κ. Δελήμπασης ἔχων ὑπ᾿ ὄψιν του ἀσφαλῶς καί τήν πρότασι τοῦ Χριστοδούλου νά ἑνωθοῦν οἱ Παλαιοημερολογῖται διά νά κάμῃ διάλογο μαζί τους, ἔγραφε εἰς τήν ᾿Εφημερίδα του "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ" τά ἑξῆς: "῾Ως πρός τήν ῾Ελλάδα ὁ σκοτεινός Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει νά δημιουργηθῶσι δύο θρησκευτικαί διοικήσεις, μία τῶν καινοτόμων, ἤτοι τῶν λεγομένων "νεοημερολογιτῶν", καί ἄλλη τῶν ἀκαινοτομήτων, δηλαδή τῶν λεγομένων "παλαιοημερολογιτῶν". Καί τοῦτο, ἵνα διά τῶν δύο αὐτῶν διοικήσεων ἐλέγχῃ πάντας τούς θρησκευομένους, ἐπηρεάζων καί κατευθύνων αὐτούς πρός τούς σταδιακούς σκοπούς τῆς σατανικῆς οἰκουμενιστικῆς προσπαθείας, μέχρι τῆς καθολικῆς ἐπικρατήσεώς του...᾿Εάν οἱ σκοτεινοί οἰκουμενισταί "κατορθώσουν νά δημιουργήσουν ἐναίαν διοίκησιν" καί εἰς τόν "παλαιοημερολογιτικόν" λεγόμενον κόσμον, τότε πᾶς μή ὑποτασσόμενος εἰς αὐτήν ᾿Ορθόδοξος...ὁμολογητής θά δύναται νά ἐξοντώνεται εὐλογοφανῶς. Θά καταδικάζεται ὑπό πάντων..."
9) Τό 1998-99 ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς κυκλοφορεῖ διάφορα ἀνώνυμα εἰς τά ὁποῖα διατυπώνει τήν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρουν αἱ χειροτονίαι τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐφ᾿ ὅσον ἀμφότεραι ἔχουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους";
10) Τό 1999 ὁ κ. Κάτσουρας προτείνει τόν κ. Σακκᾶ καί ἄλλους διά συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., ἐνῶ "ἀποκαλύπτει" ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό τί ἀκριβῶς συνέβη τό 1971.
11) Τό 1999 ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιπεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν παραθεωρεῖ ὅλα τά θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὁμιλεῖ διά τά σημεῖα πού μᾶς διαιροῦν σήμερον.
12) Τέλος 1999 καί ἀρχάς 2000 ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας ἀπαντῶν σιωπηλά ἀποδέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ἀπορρίπτει αὐταρχικά τήν ἡμετέραν πρότασιν, τήν ὁποίαν ὑπεβάλαμεν ὡς Πρόεδρος ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, εἰς τήν ὁποίαν ἐτονίζαμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, ὅπου σταμάτησε ὁ διάλογος, οὔτε καί τά θέματα τῶν χειροτονιῶν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ὅ,τι ἔχει σχέσιν μέ τήν "χειροθεσίαν".
13) Τό δέ 2001 ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό μία συζήτησι στό Κανάλι ΤΕΜΠΟ, ὅπου ἔλαβον μέρος ὁ "᾿Αλεξανδρουπόλεως" ῎Ανθιμος (νεοημερολογίτης), ὁ "Πειραιῶς" Γερόντιος (Φλωριναῖος) καί ὁ γνωστός κ. Χατζηφώτης), ὅτι τά σχέδια προχωροῦν, ἐνῶ οἱ πάντες "κινοῦνται, βουλεύονται, μελετοῦν τήν "παράδοσιν".
14) ᾿Εσχάτως ἡ ᾿Εφημερίς "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" ἀποκαλύπτει, ὅτι ὅλος ὁ σκοπός εἶναι ἡ "ἐπανένταξις".τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, ἐνῶ τό πρόβλημα τους, τό ὁποῖον βέβαια ἔλυσαν κατά τάς ἐντολάς τῶν Νεοημερολογιτῶν, τά "᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα" . Καί ἡμεῖς...ἄδομεν.
᾿Ιδού τί ἀκριβῶς γράφει:"Προσέγγιση μέ τούς Παλαιοημερολογίτας ἐπιδιώκει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος (κ. Χριστόδουλος).
Τό ζήτημα τῆς προσέγγισης μέ τούς χριστιανούς πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο συζητήθηκε στήν ῾Ιερά Σύνοδο ἐκτός ἡμερησίας διατάξεως καί ἐξ᾿ ἀφορμῆς διαλόγου πού ἀφοροῦσε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' στήν ᾿Αθήνα. Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀνατέθηκε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερώνυμο νά ἐρευνήσει κατά πόσον εἶναι δυνατή ἠ προσέγγιση μέ τίς ὁμάδες αὐτές. Στήν ἐκτενῆ συζήτησι τῶν Συνοδικῶν ᾿Αρχιερέων ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φέρεται νά τάχθηκε ὑπέρ τῆς προσέγγισης. Μαζί του συμφώνησαν οἱ περισσότεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐνῶ δύο Μητροπολῖτες οἱ Κερκύρας Τιμόθεος καί ᾿Αέξανδρουπόλεως ῎Ανθιμος ἐξέφρασαν ἀμφιβολίες κατά πόσον οἱ Κληρικοί τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔχουν ἱεροσύνη καί ἀποστολική διαδοχή... Λέγεται πώς ἤδη σέ δύο συγκεκριμένες ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν ἔχει καλλιεργηθεῖ ἤδη κλῖμα διαλόγου καί ἐπανένταξης, ἀλλά τό ὅλο ἐπιχείρημα παρουσιάζεται ἀρκετά δύσκολο. ᾿Αξίζει νά σημειωθεῖ πώς ἐνδιαφέρον γιά προσέγγιση μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό ᾿Ιουλιανό ἡμερολόγιο εἶχε ἐπιδείξει παλαιότερα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο εἶχε στείλει καί ἔγγραφο πρός τήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος". (Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Σεπτέμβριος 2001, σελ. 23).
᾿Από τό 1998 ἐτέθη εἰς ἐφαρμογήν τό σχέδιον τῆς ἑνώσεως μέ τούς Φλωρινικούς βάσει μιᾶς κοινῆς "ὁμολογίας", ὁ δέ κ. Σακαρέλλος μετά τοῦ κ. Σακκᾶ προωθοῦν σέ συνεργασία μέ ἡμετέρους καί δή συμβούλους τοῦ Μακαριωτάτου τό σχέδιον τῆς ἐπισήμου ἀλληλοαναγνωρίσεως, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Χριστόδουλος, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί ἐνημερώνει τούς συνεργάτας του.Καί ὅποιος ἀπό μᾶς μιλάει γιά προδοσία εἶναι.... ἀσεβής. Αὐτός εἶναι ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὅπως ἐξελίσσεται ἀπό τό 1971 μέχρι σήμερον...
(1) Α' δημοσίευσις τοῦ παρόντος κειμένου: "Πνευματικά Θησαυρίσματα", φ. 471/Μάρτιος 2002.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου