ΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Ἐκδίδεαι ἀπό τό Κέντρο Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, (Διεύθυνσις: Στρογγύλη 194.00 Κορωπί Τ.Θ. 54. Τηλ. 210 60 20 176) Ὑπεύθυνος: Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος Αριθμ.  ΤΕΥΧΟΥΣ 78 – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2006

---

Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΟΥΒΑΡΑ  ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΠΤΩΚΟΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΩΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟΝ   Ἡ σημερινή διοίκησις τῆς Ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Κουβαρᾶ ‘Αττικῆς, (ἡ ὁμάς τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου) ἐμφανῶς ἀπό δεκαετίας τουλάχιστον (ἀφανῶς Κύριος οἶδε) ἐργάζεται ὑπέρ τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τόν ἐκφράζει καί τόν κηρύττει ὁ τέως Ἱερεύς τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, ὁ παλαιότερον καί Προτεστάντης, κ. Βασίλειος Σακκᾶς. Οὗτοι, ἀφοῦ ἡγήθησαν τοῦ κινήματος τῆς περί τόν ψευδαρχιεπίσκοπον Νικόλαον σχισματοαιρετικῆς ὁμάδος καί κατεπρόδωσαν τά πάντα, ὅταν δύο εἰς τήν ἀρχήν τέσσαρις κατόπιν, ὁμολογηταί Μοναχοί, διέκοψαν διά τούς λόγους αὐτούς τήν μετ’ αὐτῶν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, Πατέρες δυναμικοί Πατέρες τῆς Μονῆς ἐξέφρασαν ὁμολογιακῶς τήν ἀντίθεσίν των, ἤρχισαν τόν κατ’ αὐτῶν διωγμόν. Οἱ ὁμολογηταί Μοναχοί ἔλαβον ὑπ’ ὄψιν τήν διδασκαλίαν τοῦ «Αγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ὅτι «οἱ μοναχοί, ὅταν προδίδεται ἡ πίστις δέν πρέπει νά σιωποῦν», οἱ πράκτορες ὅμως τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν τήν ἐντολήν τοῦ Πάπα καί τοῦ Σαμπεζύ, «διῶξτέ τους, διότι αὐτοί μᾶς χαλᾶνε τά σχέδια». Πρῶτος στόχος τοῦ διωγμοῦ τῶν πρακτόρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ) κατά τῶν ὁμολογητῶν Μοναχῶν ἦτο ὁ π. Κύριλλος, ὁ ὁποῖος πρῶτος, (τόν ἀκολούθησε κατόπιν καί ὁ π. Βαρνάβας) τούς ἀπεκήρυξε διά τούς λόγους αὐτούς (Πίστεως καί Ὁμολογίας) καί προσέφυγε εἰς τόν ἐπίσης ἀποκηρύξαντα τήν σχισματοαιρετικήν καταστᾶσαν ψευδοσύνοδον τοῦ Νικολάου, καί Κανονικόν Διοικητικόν καί ‘Εκκλησιαστικόν Προϊστάμενον τῶν Ἱερῶν Μονῶν μετά τήν ἱερόσυλον ἐκείνην παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ‘Ανδρέου. Τόν διώκουν (τόν μοναχόν Κύριλλον) διότι εἶχε τό θάρρος καί τήν παρρησίαν, ὅταν ὅλα ἐκεῖ στό μοναστήρι «τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά (τῶν Τσακίρογλου)» ἐνῶ κανείς δέν τολμοῦσε νά ὁμολογήση τήν ἀλήθεια, ὁ π. Κύριλλος, εἶχε, ἐπαναλαμβάνομεν, τό ὁμολογιακόν θάρρος, νά τούς ἀποκηρύξη. Βεβαίως, δέν ἐτόλμησαν νά ἐνεργήσουν τι ἀπ’ εὐθείας κατά τοῦ π. Κυρίλλου, ἀλλά προέβαλαν τόν ἄβουλον ὑποτακτικόν των καί σχισματοαιρετικόν Ἐπίσκοπον (τόν ὄντα ἐν κοινωνία μετά τῆς σχισματοαιρετικῆς Συνόδου τοῦ Νκολάου) τόν ὡς «Θηβῶν καί Λεβαδείας» φερόμενον, ἤτοι τόν ποτέ Διαυλείας ’Ανδρέα, νά ἀποστείλη ἀπό τό ‘Επισκοπεῖον τοῦ Ἁγίου Μοδέστου, τό ὁποῖον μοιχικῶ τῶ τρόπῳ κατέλαβε, ὅπως καί ὁ ψευδαρχιεπίσκοπος Νικόλαος τόν Ι.Ν.  Ἁγίας Τριάδος, τήν ὑπ’ ἀριθμ. 8/6(19).6.2006 «Κλῆσιν πρός Ἀπολογίαν». ‘Ιδού ὅμως τί ἀπήντησεν ὁ ὁμολογητής Μοναχός π. Κύριλλος:    ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Στρογγύλη Κορωπί Ἀττικῆς 194 00 Τ.Θ. 54                               Κορωπί 17.6.2006 (Ε.Η.)   Πρός τόν Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ἀρχιμ. Στέφανον Τσακίρογλου.   Ἔλαβα τήν ὑπ’ ἀριθμ. 8/6(19).6.2006 «Κλῆσιν πρός Ἀπολογίαν» καί, ὡς ἁρμόζει καί ἐπιβάλλεται εἰς Ὀρθόδοξον Μοναχόν, ἀπαντῶ μέ τά κάτωθι: 1) Δέν γνωρίζω κανένα «Πνευματικό καί Διοικητικό Προϊστάμενο» τῆς Μονῆς τῆς μετανοίας μου, δηλαδή τῆς Ι.Μ. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἐκτός ἀπό ὑμᾶς τόν Καθηγούμενον αὐτῆς ‘Αρχ/την π. Στέφανον, μετά τοῦ ὁποίου πράγματι διέκοψα κοινωνίαν διά λόγους καθαρά ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ. Σεῖς ὀφείλετε, ἄν δέν κατανοῆτε τούς λόγους ΠΙΣΤΕΩΣ, νά μᾶς ζητήσετε τόν λόγον καί νά εἶσθε βέβαιος ὅτι δέν θά τό ἀρνηθοῦμε. Εἶναι δέ ἀπορίας ἄξιον διατί «ἅγιε Καθηγούμενε», ὡς Πατήρ καί Γέροντας,  δέν μᾶς ἀναζητήσατε, καί δέν μᾶς ἐκαλέσατε νά ὁμιλήσωμεν ἤ νά ἀπολογηθῶμεν διά τήν μεθ’ ὑμῶν διακοπήν πνευματικῆς μας κοινωνίας καί προσφύγατε εἰς ἀλλότριον ‘Επίσκοπον, ὁ ὁποῖος ἀπό «Διαυλείας», ἔγινε «Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας» καί τόν χρησιμοποιεῖτε καί ὡς «Πνευματικόν καί Διοικητικόν Προϊστάμενον» τῶν δύο Ἱερῶν Μονῶν (Παναγίας καί Μεταμορφώσεως), ἐνῶ καί μέ τήν παραπάνω «Κλῆσιν» μᾶς δείχνει τά «ξένα δόντια», μέ τά ὁποῖα ἐπιχειρεῖ νά «δαγκώση» τόν Κανονικόν, Ὀρθόδοξον καί οἰκεῖον Μητροπολίτην κ. Κήρυκον. Παρακαλῶ νά ὑπάγη εἰς τήν ἕδραν του καί ἐκεῖ νά ἀναλάβη τάς «Πνευματικάς καί Διοικητικάς ἁρμοδιότητας» καί νά μήν συνεχίση τήν μοιχικῶ τῶ τρόπῳ κατάληψιν τοῦ Ἐπισκοπείου τοῦ Ἁγίου Μοδέστου εἰς τήν Γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας παρά τήν Κερατέα, πρίν μέ αὐτήν τήν συνείσακτον (μετά γυναικῶν μοναζουσῶν) κατάστασιν προκαλέση νέα σκάνδαλα, ἀλλά καί ἐξασφαλίση ἕναν ἀκόμη λόγον καθαιρέσεώς του. Ἄν μᾶς πῆ ὅτι «κάνει ΥΠΑΚΟΗΝ εἰς τήν Ἱεράν σας Σύνοδον», ὅπως συνήθως κάνη ὑπακοήν εἰς ὑμᾶς τούς Τσακίρογλου, τόν παρακαλοῦμε νά ἀφήση αὐτήν τήν διαβολικήν ὑπακοήν καί ἐπί τοῦ «ἐνθρονισμοῦ» του εἰς τό ἐν λόγῳ Ἐπισκοπεῖον, ὁπόθεν δήποτε καί ἄν προέρχεται καί ὁποιοιδήποτε κι’ ἄν τήν ἀπεφάσισαν. Διότι ἐν τέλει τοῦτο εἶναι ἔργον ὑμῶν τῶν ἐχθρῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή τῶν ἕξι αὐταδέλφων Τσακίρογλου, οἱ ὁποῖοι στό πρόσωπό του ἀπεκτήσατε ἀπό τήν ἀρχή ἕναν τέλειον «ὑποτακτικόν» σας, ὁ ὁποῖος ἐκτελεῖ ἀδιάκριτα καί τυφλά τίς ἐντολές καί τά σχέδιά σας. 2) Εἶναι πολύ μικρό τό ἀνάστημα τοῦ Σεβ/του κ. ‘Ανδρέου, νά χαρακτηρίση τόν Ὁμολογητήν Μητροπολίτην κ. Κήρυκον καί τό λεῖμμα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ὡς «σχισματική ὁμάδα» καί ὅτι ὁ Μητροπολίτης «ἐτέθη εἰς ἀργίαν καί ὑποδικίαν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διά τά κακόδοξα αὐτοῦ φρονήματα». ‘Επ’ αὐτῶν σᾶς ΕΓΚΑΛΕΙ ἡ ἐλαχιστότης μου, ὡς ὁ ἔσχατος, πλήν Ὀρθόδοξος Μοναχός Κύριλλος καί ἐσᾶς τόν πρώην Γέροντά μου π. Στέφανο, ἀλλά καί τόν φερόμενον ὡς «Μητροπολίτην Θηβῶν καί Λεβαδείας», νά ὁμολογήσετε μέ ποίαν ‘Εκκλησίαν «διακόψαμε ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν», τόσον ὁ ὁμολογητής Μητροπολίτης κ. Κήρυκος καί κατόπιν καί ἡ ἐλαχιστότης μου, καί εἰς τήν «δικαιοδοσίαν ποίας ‘Εκκλησίας ἀνήκει ἡ Ἱερά ἡμῶν Μονή»; Ποία εἶναι ἡ Ἐκκλησιολογία αὐτῆς τῆς «Ἐκκλησίας» σας καί πόθεν ἀπό τό 2003 καί ἑξῆς ἔχετε τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί σεῖς, ὁ πρώην Γέροντάς μου, καί ὁ φερόμενος ὡς «Θηβῶν καί Λεβαδείας» κ. ‘Ανδρέας, ἤ καί ὅλοι οἱ ἀπαρτίζοντες τήν βλάσφημη καί ἀσεβῆ ὁμάδα ὑπό τόν μοιχεπιβάτην κ. Νικόλαον, τόν πρῶτον βλάσφημον καί αἱρετικόν, ἀλλά καί τούς ὁμοίους του «Ἀργολίδος» κ. Παχώμιον καί «Περιστερίου» κ. Γαλακτίωνα καί λοιπούς; Εἶσθε τόσον σκοτισμένοι, ἤ ἐμέ τόν εὐτελῆ θεωρεῖτε ὡς ἐσκοτισμένον καί ἀνόητον; Ὁμολογῶ ὅτι καί ὀλιγογράμματος καί ἁμαρτωλός εἶμαι, ἀλλά ὡς Ὀρθόδοξος ἀνεζήτησα Ὀρθόδοξον Μονήν Μετανοίας διά νά σωθῆ ἡ ψυχή μου. Ὅσον ἀνόητος καί ἐσκοτισμένος θά μποροῦσα  νά εἶμαι ὅταν τό 1991 προσέφυγα εἰς τήν Ὀρθόδοξον ‘Αδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως, ἄλλο τόσον καί ὅταν πρό ἔτους διέκοψα τήν πνευματικήν κοινωνίαν μετ’ αὐτῆς, ἐκεῖ πού τήν φέρατε. Μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ διδάχτηκα ὅτι ὡς μοναχός πρέπει νά εἶμαι σάν νεκρός, ὅταν ὅμως προσβάλλεται ἡ Πίστις μου, ἡ Ἐκκλησιολογία - Ὁμολογία μου καί ἡ Ἀποστολική Διαδοχή τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τότε οὔτε είς Γέροντα, οὔτε εἰς Ἐπίσκοπον οὔτε εἰς Σύνοδον ὑποχρεοῦμαι νά ὑπακούσω, ἀλλά εἶναι ἡ μοναδική περίπτωσις πού ὀφείλω νά ὑψώσω τήν Ὁμολογιακή μου φωνή,  ὥστε νά φθάση εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τῆς γῆς καί νά ἀνέβη καί εἰς τόν οὐρανόν. Λυποῦμαι θρηνῶ καί ὀδύρομαι διότι τόσους Ἱερομονάχους καί Ἀδελφούς τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας μου τούς κάματε καί ἔχασαν τά κριτήρια τῆς Ὀρθοδοξίας καί τούς ἀχρηστεύετε τόσους πνευματικούς ἀγῶνας καί ἄσκησιν, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν κρύπτουν ὅτι  τά μέσα τά ὁποῖα μετέρχεσθε οἱ ἀδελφοί Τσακίρογλου δἐν εἶναι οὔτε χριστιανικά, οὔτε μοναχικά, ἀλλά κάτι σάν σατανικα, διότι μέ τό πρόσχημα τῆς ὑπακοῆς κάμνετε τούς Μοναχούς καί χάνουν τήν ἐν Χριστῶ ἐλευθερία καί τήν λογικήν τους καί παύουν νά εἶναι πρόσωπα κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, ἀφοῦ τυφλά ὑπακούουν καί εἰς τήν προδοσίαν σας κατά τῆς Ἐκκλησίας. Τί τούς ὠφελεῖ σ’ αὐτή τήν περίπτωσι ἡ ὑπόλοιπη Καλογερική Δέν διδαχθήκαμε ὅτι οἱ Μοναχοί πρέπει νά εἶναι οἱ Ἀετοί τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἔχω γνῶσιν ὅτι δέν εἶμαι ἀετός, ἀλλά ἕνα σκουλῆκι πού θέλω νά πετάξω μέ τά φταρά τῆς Ὀρθοδοξίας. 3) Ζητῶ νά ὁμολογήσετε σεῖς;, ὁ πρώην Γέροντάς μου καί ὁ «Μητροπολίτης» κ. ‘Ανδρέας, ποῖα εἶναι τά «κακόδοξα φρονήματα» τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου. Παρά τήν ἀγραμματωσύνη μου καί τήν εὐτέλειά μου, μελέτησα καί μελετῶ ὅλα ὅσα ἐγράφησαν καί ἀπό τίς δύο πλευρές, καί δέν βρῆκα τίποτε τό κακόδοξον εἰς τήν ὁμιλίαν τοῦ θεολόγου ‘Ελευθερίου (Κυριακή Ὀρθοδοξίας 1997), ἀλλά τήν εἶδα ὡς γυμνό σπαθί κατά τῶν ἐχθρῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τούς ὁποίους ἐπίσημα ἀπό τό 2003 προσχωρήσατε καί ἐσεῖς. ‘Αντιθέτως εὑρῆκα πολύ διαστροφή, καί παρερμηνεῖες εἰς ὅσα ἔγραψαν οἱ Φλωρινικοί, στίς ἀποφάσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ‘Ανδρέου, στήν εἰσήγησι τοῦ «Πειραιῶς» Νικολάου, ὁ ὁποῖος εἶναι στολισμένος μέ τόσες βλασφημίες καί αἱρετικά φρονήματα, ἀκόμη καί στήν εἰσήγησί του τῆς 14.2.2002, μέ τήν ὁποία ἐκείνη ἡ «Ἱερά Σύνοδος» ἔθεσε τό ἐπιτίμιο τοῦ «ἀφορισμοῦ» εἰς τόν θεολόγο Ἐλευθέριο, ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1960 ἦταν τό καύχημά τους, ὁ δάσκαλός τους καί ὁ πιστός καί ἀνιδιοτελής ἐργάτης ὅλων. Καλεῖσθε λοιπόν νά ἀποδείξετε τήν κακοδοξίαν, διότι μέχρι σήμερα ΚΑΝΕΙΣ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΙΣ, δέν τό ἔκαμε, ἀλλά καί αὐτοί πού τό ἐπεχείρησαν ἀπεδείχθησαν ψεῦστες καί διαστροφεῖς, ἐνῶ ὁ «Πειραιῶς» ἐκήρυξε καί νέας αἱρέσεις ἐπί τοῦ τριαδολογικοῦ δόγματος. 4) Δέν ἀρνοῦμαι, παρά ταῦτα, νά ἐμφανισθῶ τήν 20ήν Ἰουνίου μέ ὅποιους μάρτυρας ἐπιλέξω διά νά ἀπολογηθῶ πρός δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ὑπό τάς κάτωθι προϋποθέσεις: α) Ἡ ἀπολογία μου θά γίνη ὄχι εἰς τήν Γυναικείαν Μονήν τῆς Παναγίας, ὅπου ὡς καταληψίας ὁ «Θηβῶν καί Λεβαδείας» ἐπεκάθησε, ἀλλά εἰς τό Καθολικόν τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας μου. β) Θά ἀπολογηθῶ εἰς ὑμᾶς τόν πρ. Γέροντά μου, τό Ἡγουμενοσυμβούλιον καί ἐνώπιον ὅλης τῆς ‘Αδελφότητος, διά νά μέ ἀνακρίνουν ὅλοι καί κατόπιν νά μέ κρίνουν. Θέτω αὐτούς τούς ὅρους, διότι δέν πρόκειται διά καμμίαν μορφήν καλογερικῆς ἀνταρσίας, ἀλλά περί διακοπῆς διά καθαρά λόγους ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, διά τούς ὁποίους οἱ Μοναχοί πρῶτοι πρέπει νά ὑψώνουν τήν φωνήν τους καί πρῶτοι ἄν χρειασθῆ νά χύσουν καί τό αἷμα τους. Θά ἀναμένω σχετικήν ἐπιστολήν ἄν οἱ ἀνωτέρω ὅροι – προϋποθέσεις γίνωνται ἀπδεκτές. Ὁ ἐλάχιστος ἐν Μοναχοῖς + Μοναχός Κύριλλος Ὁ ὑπογραφόμενος Μοναχός Βαρνάβας ἔλαβα γνῶσιν τόσον τῆς κλήσεως πρός ἀπολογίαν, ἀλλά καί τήν παροῦσα ἀπάντησι καί δηλώνω ὅτι: α) Μέ ἀδικήσατε ὡς Μοναχό, διότι δέν στείλατε καί εἰς τήν ἀναξιότητά μου τήν ἴδια κλῆσι, ἀφοῦ καί ἡ ἀναξιότητά μου, ὅπως ὁ π. Κύριλλος, διέκοψα κάθε Κοινωνίαν καί προσέφυγα εἰς τόν Ὀρθόδοξον οἰκεῖον Μητροπολίτην κ. Κήρυκον καί ἀπο κοινοῦ ἐθέσαμεν ἑαυτούς εἰς τήν διάθεσίν του. β) Ἡ ἀπάντησις τοῦ ἐν Χριστῶ ἀδελφοῦ μον. π. Κυρίλλου μέ ἐκφράζει ἀπ’ ἀρχῆς μέχρι τέλους καί τήν ὑπογράφω μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἐλάχιστος ἐν Μοναχοῖς  + Μοναχός Βαρνάβας  Υ.Γ.  Σᾶς ἀποστέλλουμε μαζί μέ τήν παροῦσα καί μία ἐπιστολή τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου πρός τόν Μητροπολίτην κ. Ταράσιον.