ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΑΓΙΟΛΟΓΙΑΣ  ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ἔκδοσις τῆς νεοιδρυθείσης «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ»  τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς ἀκαινοτομήτου γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἑδρεύει εἰς τό «Ἱερόν Ἡσυχαστήριον Παναγίας Παραμυθίας καί  Ἅγιοι Πάντες» (‘Ανδρέου Συγγροῦ 55-59, Περιοχή Πλάτωνος ‘Αχαρνῶν). Τηλέφωνα: Μητροπόλεως: 210.6020176 καί 6977290326

  

ΤΕΥΧΟΣ 485            ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ 1935

ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΜΕΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΡ. ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ, ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟΝ: «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ.Ι.ΔΗ», ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΟΥΜΕΝ ΕΝΤΑΥΘΑ ΤΟ Η΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΧΟΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟΝ: «ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ». «ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1935».

« ..... Τό ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΝ πλήρωμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὄχι μόνον δέν ἐπτοήθη ἐκ τῶν διωγμῶν καί τῆς βίας ἀλλά καί περισσότερον ἠνδρώθη. Ἐπίσης οὐδέν  ἀποτέλεσμα ἔφερον δόλια τεχνάσματα τοῦ  Χρ. Παπαδοπούλου νά ὑπαγάγη τούς Γ.Ο.Χ. ὑπό τό κράτος του. Κατ' αὐτό οἱ Γ.Ο.Χ. θά ἑώρταζον μέν 13 ἡμέρας ἀργότερα, ἀλλά θά ἐξυπηρετοῦ ντο ἀπό Νεοημερολογίτας κληρικούς κ.λπ. Τοῦ το ὡδήγησεν τούς Γ.Ο.Χ. εἰς τήν πρᾶξιν τῆς  6 Αὐγούστου τοῦ  1934, διά τῆς  ὁποίας δηλοῦται ρητῶς ὅτι ἀποκηρύσσουν τήν Σχισματικήν Νεοημερολογιτικήν Ἱεραρχίαν καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μετ' αὐτῆς  οἱ Γ.Ο.Χ., οἱ ὁποῖοι ἐμμένουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ  Χριστοῦ.

Τήν ἰδίαν ἀκριβῶς περίοδον κυκλοφοροῦν σημαντικώτατα Ἐκκλησιολογικῆς φύσεως κείμενα, ἰδία ὑπό τῶν ἐξελθόντων ἐξ Ἁγίου Ὄρους Ἱερομονάχων, ἐν οἷς πρωτεύει ὁ Ἱερομόναχος τότε καί κατόπιν Ἐπίσκοπος καί Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ματθαῖος Καρπαθάκης. Ἐκ τῶν κειμένων αὐτῶν ἀναφέρομεν τά σημαντικώτερα, ἤτοι, τό «Ἀποστασίας Ἔλεγχος», τό «Δίστιμος Ρομφαία» Ἐκδόσεως 1934 καί τό «Φῶς τοῖς ἐν σκότει», Ἐκδόσεως 1936, τά ὁποῖα ἐκλόνισαν κυριολεκτικῶς τήν Καινοτομίαν τοῦ Χρυσο¬στόμου Παπαδοπούλου.

Τρεῖς Μητροπολῖται ἀποκηρύσσουν τόν

Νεοημερολογιτισμόν καί ἐπιστρέφουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν

Ἀλλά κύριον μέλημα τοῦ Ἱ. Κλήρου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Διοικήσεως τῆς «Ε.Θ.Κ.», 'ῆτο νά ἀναληφθῆ ὁ ἀγών τῆς Ἐκκλησίας ὑπό Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Κατόπιν προσωπικῶν ἐπαφῶν τῶν Γ.Ο.Χ., μετά τινων Ἐπισκόπων τῆς καινοτόμου Ἱεραρχίας, καί ἀφοῦ 'ῆλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, τρεῖς Μητροπολῖται αὐτῆς, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί ὁ Ζακύνθου Χρυσό¬στομος, διαχωρίσαντες τάς εὐθύνας των καί ἀποκηρύξανες τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα τοῦ 1924, ἐπέστρεψαν εἰς τήν πρό τοῦ Μαρτίου τοῦ 1924 Ἐκκλησίαν. Ο`ῦτοι, ἄκραν οἰκονομίαν χρώμενοι καί προσδοκῶντες ἀναθεώρησιν τῆς ἄκρως ἀνορθοδόξου καί ἀντικανονικῆς ἐνεργείας τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἠνέχθησαν καί παρέμειναν ἐπί ἑνδεκαετίαν εἰς τήν καινοτομίαν.

Ἐκ προοιμίου πρέπει νά διευκρινίσωμεν ὅτι οἱ ἐκ τοῦ σχίσματος ἐπιστρέψαντες τρεῖς Μητροπολῖται καί ἰδία ὁ Δημητριάδος Γερμανός καί ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἠδύνατο νά εἶχον ἐπηρεάσει πρός ἐπιστροφήν, ὁλόκληρον τήν Ἱεραρχίαν, ἄν ἀπό κοινοῦ συνεννοοῦντο μετά τῶν λοιπῶν συντηρητικῶν καί παραδοσιακῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι, ὡς εἴδομεν, διεμερτυρήθησαν καί κατήγγειλον τήν Καινοτομίαν.

Ἐνῶ ὅμως δέν ἔκαμαν τοῦ το οἱ τρεῖς ο`ῦτοι Μητροπολῖται, ὡς μαρτυρεῖται ἀπό ἐπισήμους πηγάς, δυστυχῶς περιέπεσον καί εἰς ἄλλον σφάλμα, ἀναμείξαντες μετά τοῦ  θέματος τῆς Πίστεως καί προσωπικάς των ὑποθέσεις, τάς ὁποίας εἶχον μετά τοῦ  Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Πάντως, ἐνῶ δέν μειοῦται ἐξ αὐτοῦ ἡ σημασία τῆς ἐπιστροφῆς των καί ἐνῶ ἡ προσφορά των εἰς τήν Ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν ὑπῆρξεν μεγίστη, ἄν ἐνήργουν συνετώτερα, ὡς προείπομεν, θά εἶχον συντρίψει καί τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα καί θά ἐφρονημάτιζον, ἴσως, τόν πατέρα τοῦ σημερινοῦ Παποοικουμενισμοῦ, Χρυσόστομον Παπαδόπουλον.

Οἱ τρεῖς ο`ῦτοι Ἀρχιερεῖς τήν 14.5.1935 δι' ἐγγράφου των ἐδήλωσαν, ὅτι ἀποκηρύσσουν τήν Νεοημερολογιτικήν Ἱεραρχίαν καί ἐπιστρέφουν εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Ἐκκλησιαστικήν κατάστσαιν. Ἐκ τοῦ ἐν λόγω ἐγγράφου καί τοῦ  Διαγγέλματος τῆς 13.5.1935 προκύπτει, ὅτι οἱ τρεῖς ἐπίστευον, ὅτι θά ἀναχαιτίσουν τήν οἰκουμενιστικήν ὁρμήν καί θά ὁδηγήσουν ὁλόκληρον τήν Ἱεραρχίαν εἰς ἐπιστροφήν. Τό «Διάγγελμα πρός τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν», ἔχει ὡς ἑξῆς:

«ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ

Πρός τόν Εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν Λαόν

Ἡ Πίστις τῶν Πατέρων ἡμῶν εἰς δοκιμασίαν. Οἱ ἐνεδρεύοντες ἔξωθεν τῶν Ἐθνικῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν προμαχώνων ἐχθροί, πολλοί καί πολυμήχανοι. Οἱ ἐπιβουλευόμενοι τόν πολύτιμον θησαυρόν τῆς Ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας, καί ἐποφθαλμιῶντες τόν τιμαλφῆ μαργαρίτην τῆς Ὀρθοδοξίας, πᾶσαν μετέρχονται δολιότητα καί μηχανήν, ὅπως ἐκπορθήσωσι τά ἀκαθαίρετα προπύργια τῆς Ἐθνικῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν δόξης καί εὐκλείας. Ὑλισταί, Κομμουνισταί, Χιλιασταί, Θεοσοφισταί, Μασόνοι καί ποικιλώνυμοι ἄλλοι ἐξωτερικοί καί ἐσωτερικοί ἐχθροί, ὑπονομεύουσι τά ἀκαθαίρετα καί ἀρραγῆ πυργώματα τῆς  Ἐθνικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν ὑποστάσεως καί ἀκαταλύτου δυνάμεως.

Οἱ θρασεῖς ο`ῦτοι καί πολυμήχανοι ἐχθροί, κατώρθωσαν, χάριν εἰς τήν ἀνοχήν τοῦ  Κράτους καί τήν ἀδράνειαν τῆς  Ἐκκλησίας νά εἰσχωρήσουν εἰς ὅλας τάς τάξεις τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Προσπαθοῦσι δέ οἱ λυμεῶνες ο`ῦτοι τῆς Ἐθνικῆς καί Ἐκκλησια¬στικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας, ὑπό τό πρόσχημα τῆς προόδου καί τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, νά διαφθείρωσι τήν Ἐθνικήν καί Ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἐφ' 'ῶ καί κρούομεν τόν κώδωνα τοῦ  κινδύνου(*).

Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι πολίται, ἀγρυπνεῖτε, καί φρυκτωρεῖτε ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας, ἴνα μή συλήσωσιν οἱ δολιόφρονες καί πολύτροποι ἐχθροί τόν τιμαλφῆ θησαυρόν τῆς προγονικῆς ἡμῶν καί ἐνδόξου κληρονομίας. Μή ὀκνῆτε μήδ' ἀποκάμητε φρουροῦντες καί φυλάσσοντες φυλακάς πρός ὑπεράσπισιν τῆς κινδυνευούσης Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί τῶν πανταχόθεν ὑπομνομευο¬μένων Ἐθνικῶν παραδόσεων. Οἱ ἐχθροί πολλοί καί πολυμήχανοι. Τά τῆς Ἐκκλησίας θέσμια ἀφρούρητα, αἱ Ἐκκλησιαστικαί ἐπάλξεις ἀνυπεράσπιστοι, αἱ Ἐθνικαί παραδόσ¬εις εἰς περιφρόνησιν, τά Ἐθνικά ἰδεώδη, ὑπόδίωξιν.

Ἐξ ἀντιθέτου τά ψυχοφθόρα διδάγματα τῶν Ὑλιστῶν, καί τά ἀνατρεπτικά δόγματα τῶν Κομμουνιστῶν, μεθοδικά καί ἐπίμονα. Οἱ δηλητηριώδεις καί δραστικοί πλόκαμοι τῶν διαφόρων ἀντεθνικῶν καί ἀντιθρησκευτικῶν προπαγανδῶν, διεισδύουσι μέχρι τῆς  καρδίας τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας. Αἱ δηλητηριώδεις καί βρωμεραί ἀναθυμιάσεις τῆς ἀπιστίας, τῆς ὑλοφροσύνης καί τῆς ἐκλελυμένης ἡδυπαθείας, πληροῦσι μέχρις ἀσφυξίας τήν ἀτμοσφαῖραν τῆς  Ἑλλάδος.

Δυστυχῶς ἡ προβαλλομένη ἀντίστασις χλιαρά, ἡ ἄμυνα ὑπέρ τῶν Ἐκκλησια¬στικῶν θεσμίων καί Ἐθνικῶν παραδόσεων ἄτονος καί ἄψυχος, ἡ ἀντίδρασις κατά τῶν νοσογόνων μικροβίων, τῶν διαβιβρωσκόντων τόν Ἐθνικόν καί Ἐκκλησιαστικόν ἡμῶν ὀργανισμόν, ἀνίσχυρος καί ἀνωφελής. Τούτου ἕνεκα, οἱ προμαχῶνες τῆς Ἐθνικῆς ἡμῶν ἰδεολογίας καί τά προπύργια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤρχισαν τό ἕν μετά τό ἄλλον νά ὑποχωροῦν, καί νά πίπτουν εἰς τήν χειμαρρώδη καί ἀκάθεκτον ὁρμήν τῶν πολεμίων.

Οἱ ταχθέντες ἡγέται καί φρουροί διά τήν ἄμυναν τῶν Ἐθνικῶν καί Ἐκκλησιαστι¬κῶν ἡμῶν παραδόσεων, λιποψυχοῦν καί δέν ἔχουν τό θάρρος καί τήν τόλμην κατά μέτωπον νά ἀντισταθοῦν. Ἡ ἀντίστασις καί ἡ ἄμυνα, δέν δύναται νά ἐπιτύχη ἄνευ ἐθνικοῦ παλμοῦ καί πίστεως εἰς τά ἰδανικά τῆς  πατρίδος καί τῆς  θρησκείας. Ἀπαιτεῖται τό Ἐθνικόν καί θρησκευτικόν ἐκεῖνον ζώπυρον, ὅπερ, εἶχον καί οἱ Πατέρες ἡμῶν οἴτινες ἐδόξασαν Ἔθνος καί Ἐκκλησίαν.

Δέον νά ἔχωσιν οἱ ἡγέται τοῦ Ἔθνους καί τῆς  Ἐκκλησίας, τό Ἑλληνικόν δαιμόνιον καί τόν θρησκευτικόν ἐκεῖνον παλμόν, δι' 'ῶν ἐμεγαλούργησεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἑλληνική φυλή, ἀναγεννηθεῖσα εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ. Ναί, χρειάζεται πίστις εἰς τούς ἀγῶνας, χρειάζεται ἠθικόν σθένος, ἀπαιτεῖται ψυχικόν θάρρος. ἡ σιδηρᾶ θέλησις, ἡ εὐψυχία, καί ἡ ἀκράδαντος ἐλπίς, εἶναι ἀπαραίτητα διά τήν ἐπιτυχίαν τοῦ  ἀγῶνος. Ταῦτα πάντα εἶναι προσόντα, ἅτινα δημιουργεῖ ἡ πίστις εἰς τά ἰδανικά τῆς Πατρίδος καί τῆς Θρησκείας. Ἀλλ' οἱ ταχθέντες φρουροί ἐπί τῶν Ἐκκλησια¬στικῶν ἐπάλξεων, ἐλλείψει ἰσχυρᾶς πίστεως καί σθένους ἠθικοῦ, οὐ μόνον δέν προβάλ¬λουσι τήν ἀπαιτουμένην ἀντίδρασιν κατά τῶν πολεμίων, οὐ μόνον δέν ἐγείρουσι νέα προχώματα δυνάμενα νά ἀντιστοῦ ν εἰς τήν σύγχρονον πολεμικήν, ἀλλά καί ἐλαφρᾶ ὅλως τῆ συνειδήσει, κρημνίζουν ὅσα παλαίμαχοι ἀγωνισταί ἤγειραν διά τῶν Ἐθνικῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἡμῶν παραδόσεων(*).

Ἀπόδειξις ἡ ἐσχάτως καθαιρεθεῖσα ἀκρόπολις τοῦ Πατροπαραδότου ἡμερολογίου, ὅπερ, ὡς εἷς ἀκατάλυτος φραγμός, ἐχώριζεν αἰσθητῶς τούς Ὀρθοδόξους ἀπό τούς αἱρετικούς καί κακοδόξους. Τόν ἀμυντικόν τοῦ τον προμαχῶνα, πολλάκις ἐπεχείρησαν νά καταρρίψουν οἱ πολυμήχανοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἐχθροί, ἀλλά πρός κέντρα ἐλάκτισαν. Διότι ἀντιμετώπιζον πάντοτε τούς Ἄρχοντας καί Ταγούς τῆς Ἐκκλησίας, φρυκτωροῦντος ἀνυστάκτως ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς  Ὀρθοδοξίας.

Ὄντως οἱ θεηγόροι Πατέρες τῆς  Ἐκκλησίας δέν ἠγνόουν καί ο`ῦτοι τήν θεωρίαν καθ' ἥν τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον ἐθεωρεῖτο δῆθεν τελειότερον χρονικῶς τοῦ Ἰουλιανοῦ. Οὐχ ἦττον ὅμως ὑπερήσπιζον τό Πατροπαράδοτον. διότι ἐσέβοντο τήν παράδοσιν τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τήν αἰωνόβιον πρᾶξιν τῆς  Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Καθ' ὅσον τό Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον, συνδεθέν ὑπό τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς  Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου μετά τοῦ  Πασχαλίου Κανόνος, τοῦ  Ὀρθοδόξου ἑορτολογίου καί τοῦ  Κυριακοδρομίου ἀπετέλεσε τήν συνισταμένην τῆς  θείας λατρείας καί ἕνα ἑνωτικόν κρίκον τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας, καθώς καί ἕνα ἀκαθαίρε¬τον Ὀρθόδοξον προμαχῶνα κατά τῆς  Αἱρέσεως καί τῆς  κακοδοξίας.

Καί ὅμως τό ἀκαθαίρετον τοῦ το προπύργιον, κατεκρήμνισαν ἀμαχητί, ὄχι οἱ προαιώνιοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἐχθροί, ἀλλ' οἱ ταχθέντες πρός περιφρούρησιν τούτου Ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες καί Ταγοί. Τούτου ἕνεκα, οἱ διοικοῦντες νῦν τήν Ἐκκλη¬σίαν τῆς Ἑλλάδος, διασπάσαντες τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς  ἡμερολογια¬κῆς καινοτομίας, καί διαιρέσαντες τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν εἰς δύο ἀντιθέ¬τους ἡμερολογιακάς μερίδας, οὐ μόνον, ἠθέτησαν μίαν Ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν καθιερωθεῖσαν ὑπό τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί κυρωθεῖσαν ὑπό τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς  Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἔθιξαν καί τό Δόγμα τῆς  μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Διό καί οἱ διοικοῦντες νῦν τήν Ἑλληνικήν Ἐκκλησίαν διά τῆς  μονομεροῦς καί ἀντικανονικῆς καί ἀψυχολογήτου εἰσαγωγῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἀπέσχισαν ἑαυτούς τοῦ καθόλου κορμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐκήρυξαν ἑαυτούς κατ' οὐσίαν Σχισμα¬τικούς ἀπέναντι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν ἱσταμένων ἐπί τοῦ  ἐδάφους τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ὀρθοδόξων θεσμῶν καί παραδόσεων καί ἐπί τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Σερβίας, Πολωνίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ  Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ κ.λπ.

Ὅτι δέ τό πρᾶγμα οὕτως ἔχει, τοῦ το ἐπιβεβαιοῖ καί ἡ ἐξ ἀρίστων Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου διορισθεῖσα πρός μελέτην τοῦ ἡμερο¬λογιακοῦ ζητήματος Ἐπιτροπή, ἧς Μέλος ἐτύγχανε καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὡς Καθηγητής τότε τῆς  Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας ἐν τῶ Ἐθνικῶ Πανεπιστημίω.

Ἰδού τί ἐγνωμοδότησε περί τοῦ  νέου ἡμερολογίου ἡ Ἐπιτροπή αὕτη: «Ἅπασαι αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἄν καί αὐτοκέφαλοι εἰς τήν ἐσωτερικήν διοίκησιν αὐτῶν, οὐχ ἦττον ἐπειδή εἰσίν ἡνωμέναι πρός ἀλλήλας διά τῶν Δογμάτων καί τῶν Συνοδικῶν κα¬νόνων, δέν δύναται μία ἐπί μέρους Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νά χωρισθῆ, καί νά ἀποδεχθῆ νέον Ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον, χωρίς νά λογισθῆ Σχισματική ἀπέναντι τῶν ἄλλων».

Ὅθεν, ἀφοῦ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διά τῆς ἰδίας αὐτοῦ  ὑπο¬γραφῆς, κηρύττει ἑαυτόν Σχισματικόν, τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων, ἴνα ἀποδείξωμεν, ὅτι ο`ῦτος καί οἱ ὁμόφρονες αὑτῶ Ἀρχιερεῖς, κατέστησαν Σχισματικοί, ὡς διασπά¬σαντες τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας διά τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας, καί διαιρέ¬σαντες τήν Ἐκκλησιαστικήν καί Ἐθνικήν ψυχήν τοῦ  Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ;

Αὐτός ὁ ἴδιος Μακαριώτατος, σχολιάζων εἰς μίαν πραγματείαν του περί τοῦ  ἡμερολογίου, μίαν σχετικήν ἐπιστολήν τοῦ  Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ  Β΄, λέγει τά ἑξῆς: «Ἡ ἐπιστολή αὕτη τοῦ  Πατριάρχου, χαρακτηρίζει ὡς ἄριστα τήν θέσιν, ἥν εὐθύς κατέλαβεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπέναντι τῆς Γρηγοριανῆς τροπο¬ποιήσεως τοῦ ἡμερολογίου, ἥτις θεωρεῖται ὑπ' Αὐτῆς ὡς μία τῶν πολλῶν καινοτομιῶν τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης, παγκόσμιον σκάνδαλον, καί αὐθαίρετος καταπάτησις τῶν Συνο¬δικῶν Κανόνων καί Θεσμῶν».

Ἐκτός τῶν Κανονικῶν τούτων παραβάσεων, ὑπάρχουν καί σπουδαῖοι ἠθικοί λόγοι, τήν πηγήν ἔχοντες εἰς αὐτήν τήν Ἀρχιεπισκοπήν, οἱ ἐπιβάλλοντες τήν ἐκκαθάρισιν τοῦ Κλήρου παντός βαθμοῦ, διά τήν ἀνύψωσιν τῶν λειτουργῶν τῆς Ἐκκλησίας, καί τήν ἀναστήλωσιν τοῦ  γοήτρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.

Κατόπιν τούτων, ἐπαφίεμεν εἰς τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν νά κρίνη κατά πόσον ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος εὑρίσκεται ἐν τάξει πρός ἑαυτόν.

Διά τοῦτο προήχθημεν καθ' ὑπαγόρευσιν τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, νά δηλώσωμεν εἰς τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον, ὅτι κόπτομεν πᾶσαν ἐπικοινωνίαν μετ' Αὐτοῦ, ὡς Σχισματικοῦ κατά τήν ἰδίαν ὁμολογίαν αὐτοῦ , ποιούμεθα δέ θερμήν ἔκκλησιν πρός τήν μερίδα τοῦ  Ἑλληνικοῦ λαοῦ τοῦ  ἀποδεχθέντος τό νέον ἡμερολόγιον ἐπί καλῆ τῆ πίστει, ὅτι τοῦ το δέν προσκρούει πρός τήν Ὀρθοδοξίαν, ὡς ἐπιπολαίως διεκήρυξεν ὁ καινοτόμος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὅπως ἀποκηρύξωσι καί οὗτοι τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ὡς ἀντορθόδοξον καί διασαλπίσωμεν εἰς τόν Σχισματικήν Ἀρχιεπί¬σκοπον τά ρήματα τοῦ  σοφοῦ Βρυενίου: «Οὐκ ἀρνησόμεθά Σε φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά Σε Πατροπαράδοτον σέβας, οὐκ ἀφιστάμεθά Σου Μῆτερ Εὐσέβεια, ἐν Σοί ἐγεννήθημεν, ἐν Σοί ζῶμεν, καί ἐν Σοί κοιμηθησόμεθα. Εἰς δέ καλέση καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ Σοῦ τεθνηξόμεθα».

+ Ὁ Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ

+ Ὁ πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

+ Ὁ Ζακύνθου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Τό διάγγελμα τοῦ το ἀπηγγέλθη πρός τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν ὑπό τοῦ  πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου κατά τήν πανηγυρικήν λειτουργίαν κατά τήν Κυριακήν 13 Μα?ου 1935, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς  Κοιμήσεως τῆς  θεοτόκου, εἰς Κολωνόν, εἰς τήν ὁποίαν 'ῆσαν παρόντες καί οἱ τρεῖς ο`ῦτοι Μητροπολῖται καί οἱ ὁποῖοι ἐνώπιον τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος (ἄνω τῶν εἴκοσι χιλιάδων) ὡμολόγησαν τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἀπεκήρυξαν τό σχίσμα.

Πρό τῆς  διαμορφωθείσης καταστάσεως, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀποστέλλει τηλεγράφημα εἰς τούς ὑπ' αὐτόν Ἱεράρχας, λέγων:

 «Ἀνακοινοῦμεν ὑμῖν, μετά λύπης, ὅτι οἱ Μητροπολῖται, Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καί Ζακύνθου Χρυσόστομος, ἐγγράφως ἀνεκοίνωσαν Ἱερᾶ Συνόδω καί Κυβερνήσει, ὅτι ἀπέκοψαν ἑαυτούς τῆς  Κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς  Ἑλλάδος καί τίθενται ἐπί κεφαλῆς τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀποδοκιμάσασα ὁμοφώνως πραξικόπημα, ἔθεσεν αὐτούς ὑπό δίκην καί διέταξεν ἀνακρίσεις, ἐπικαλεῖται δέ εὐχάς Ἱεραρχίας ὑπέρ εἰρηνεύσεως Ἐκκλησίας.

+ Ὁ Ἀθηνῶν ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Πρόεδρος

Μετά τήν κατά τήν Κυριακήν 13 Μα?ου 1935, ἐπίσημον ὁμολογίαν τῶν τριῶν Ἀρχιερέων ὅτι ἀποκηρύσσουν τήν Σχισματικήν Ἐκκλησίαν τοῦ  Ν. Ἡμερολογίου καί ἐπιστρέφουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς τίθενται ἐπικεφαλῆς τῆς  Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Οἱ τρεῖς Μητροπολῖται, ἀφοῦ ἀνέμενον ἐπί 10 ἡμέρας καί δέν διέκριναν ἔστω καί τόν ἐλάχιστον προβληματισμόν ἐκ μέρους τοῦ Χρυσ. Παπαδοπούλου, ὁ ὁποῖος ἀντιθέτως 'ῆτο ἀποφασισμένος μέ κάθε τρόπον νά ὑποστηρίξη καί ἑδραιώση τήν καινοτομίαν καί τό σχίσμα του, προχωροῦν εἰς τήν δευτέραν ἐνέργειάν των, ἡ ὁποία ὄντως ἀπετέλεσε τήν μεγίστην προσφοράν τῶν τριῶν πρός τήν χειμαζομένην Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλη¬σίαν. Ἡ ἐνέργεια αὕτη εἶναι ἡ χειροτονία Ἐπισκόπων καί ἡ συγκρότησις Κανο¬νικῆς Συνόδου.

Τά γεγονότα ἐξελίχθησαν εἰς τήν ἱστορικήν Μονήν τῆς Θεοτόκου τῆς  Πευκοβουνογιατρίσσης παρά τήν Κερατέαν Ἀττικῆς(38). Εἰς τήν Μονήν οἱ τρεῖς Μητροπολῖται ἀφίχθησαν τήν Κυριακήν 20 Μα?ου μετά τοῦ πρωτοσυγγέλου Γρηγο¬ροπούλου Ἀλεξάνδρου.

Ἐκεῖ, ἀφοῦ κατεπειγόντως προσεκλήθη καί ὁ πατήρ Ματθαῖος ὁ ὁποῖος ἔλειπεν εἰς Ἱεραποστολήν εἰς τήν περιοχήν τῶν Θηβῶν, οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐγένοντο ὑπ' αὐτοῦ καί τῆς  Μονῆς δεκτοί μέ ἰδιαιτέραν τιμήν. Ἐκεῖ ἀπεφασίσθη νά προβοῦν εἰς Χειροτονίας καί ἄλλων Ἐπισκόπων πρός συγκρότησιν Κανονικῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς  Ἀκαινοτομήτου καί Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς  Ἑλλάδος.

Οἱ χειροτονηθέντες νέοι ἐπίσκοποι 'ῆσαν: Ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ὁ Μεγα¬ρίδος Χριστόφορος, ὁ Διαυλείας Πολύκαρπος καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος. Ο`ῦτοι μετά τήν χειροτονίαν των ἀπετέλεσαν Σύνοδον μέ πρόεδρον τόν Δημητριάδος Γερμανόν, ἐξέδωσαν δέ ἀνακοινωθέν πρός τόν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικόν λαόν, εἰς τό ὁποῖον κάμνουν γνωστάς καί τάς γενομένας χειροτονίας Ἀρχιερέων:

«... Τήν παρελθοῦσαν Τετάρτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Πανοσιο¬λογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης, Γερμανός Βαρυκόπουλος Ἐπίσκοπος Κυκλάδων.

 Τήν Πέμπτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Ἀρχιμανδρίτης καί Ἐφημέριος τοῦ  Στρατοῦ  Χριστόφορος Χατζῆς Ἐπίσκοπος Μεγαρίδος, ἀποσπασθείσης ἐκ τῆς  ὑδροκεφάλου τῆς  Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

 Τήν Παρασκευήν ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη κανονικῶς ὁ Ἀρχιμανδρίτης Πολύ¬καρπος Λιώσης Ἐφημερεύων Ἱεροκήρυξ τῆς ἐνορίας Ὑπαπαντῆς  Πειραιῶς Ἐπίσκοπος τῆς  πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Διαυλείας.

Τήν ἐπιοῦσαν συνελθοῦσα ἡ Ἱερά Σύνοδος ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ  Σεβασμιω¬τάτου Δημητριάδος Γερμανοῦ καί λαβοῦσα ὑπ' ὄψιν τάς πολυτιμωτάτας ὑπηρεσίας ἅς προσήνεγκε καί προσφέρει ὑπέρ τοῦ  ἱεροῦ ἀγῶνος, ὅν διεξάγωμεν πρός ἀναστήλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας ὁ Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος τῆς  Ἱερᾶς Μονῆς Κερατέας Ἱερομόναχος Ματθαῖος Καρμπαθάκης ἀπόφοιτος τῆς θεολ¬ογικῆς Σχολῆς τοῦ Σταυροῦ καί ἐπιθυμοῦσα ἀφ' ἑνός μέν νά ἀμείψη τάς πολυτίμους αὐτοῦ  ὑπηρεσίας, καί ἀφ' ἑτέρου νά ἐνθαρρύνη καί νά ἐνισχύση περισσότερον αὐτόν εἰς τόν Ὀρθόδοξον ἀγῶνα παμφηφεί ἐψήφισεν αὐτόν καί κανονικῶς ἐχειροτόνησεν Ἐπίσκοπον τῆς  πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Βρεσθένης...».

+ Ὁ Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ

+ Ὁ πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

+ Ὁ Ζακύνθου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»

ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ, ΔΙΩΓΜΟΙ

Τήν Τρίτην 29 Μα?ου τοῦ 1935 περί ὥραν 10ην μ.μ. ἐνῶ οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς εὑρίσκονται εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπήν Γ.Ο.Χ. ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀριστοτέλους 37 δέχονται τόν πρῶτον περιορισμόν. Ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἐκίνησεν ὅλον τόν μηχανισμόν ἀφ' ἑνός νά περιορίση τούς Ἀρχιερεῖς καί ἀφ' ἑτέρου νά τούς δικάση «ἐπί φατρία τυρεία, παρασυναγωγῆ, ἀποσχίσει καί καταφρονήσει τῆς κανονικῆς καί νομίμου ἐκκλησίας καί παροτρύνσει τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί Λαοῦ ὅπως ἀποκηρύξη τήν νόμιμον καί κανονικήν ἐκκλησίαν».

Ἀπό τό ἑσπέρας τῆς 29ης Μα?ου μέχρι τήν Παρασκευήν 1ην Ἰουνίου, ὅπου ἐδικά¬σθησαν οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς εἶχον τεθῆ εἰς αὐστηράν ἀπομόνωσιν ἐνῶ οἱ νεοχειροτονηθέντες 4 Ἀρχιερεῖς εἶχον περιορισθῆ εἰς τάς οἰκίας των τελοῦντες καί ο`ῦτοι ἐν αὐστηρᾶ ἀπομονώσει.

Διά τά σχετικά μέ τήν δίκην γεγονότα θά δώσωμεν τόν λόγον εἰς τόν «Κήρυκα τῶν Ὀρθοδόξων» ὁ ὁποῖος εἰς τό ὑπ' ἀριθμ. 217/10.6.1935 φύλλον γράφει:

«Τήν κίνησιν ταύτην τῶν Γνησίων Ὀρθόδοξων παρακολουθοῦσα ἡ Ἀστυνομία ἐκινητοποίησεν ἀμέσως πᾶσαν τήν δύναμίν της καί τό μέν πρό τοῦ Ὑπουργείου καί τῆς  Μητροπόλεως πλῆθος διέλυσε διά τῆς  ἀντλίας καί διά τοῦ  κλόμπ τῶν ἀστυφυλάκων τάς δέ ὁδούς Ἀχαρνῶν, Ἀβέρωφ, Ἠπείρου καί Ἀριστοτέλους ἀπέκλεισεν ἐξ ὁλοκλήρου δι' ἰσχυράς δυνάμεως ὥστε οὐδείς ἠδύνατο διελθεῖν διά τῶν ὁδῶν ἐκείνων.

Παρ' ὅλα ταῦτα ὅμως ὁ λαός ἐπέμενε νά διέλθη ἐκ τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ μεγάρου, ἴαν ἀξιωθῆ τῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν τῶν Σεβασμιωτάτων ἔστω καί ἐκ τοῦ  ἐξώστου ἔνθα παρέμεινον ο`ῦτοι τάς περισσοτέρας ὥρας. Ἐκεῖθεν δέ ἐλήφθη καί ἡ παρατιθεμένη φωτογραφία.

Μεθ' ὅλα ταῦτα καί παρ' ὅλα τά αἱματηρά ταῦτα μέτρα, ὁ λαός οὐδόλως ἐπηρεάσθη ἀλλ' ἐξηκολούθει παραμένων δι' ὅλης τῆς  ἡμέρας παρ' ὅλην τήν σφοδράν ζέστην, πλεῖστοι δέ καί διενυκτέρευσαν εἰς τά πεζοδρόμια καί τάς πέριξ ὁδούς. Τήν Πέμπτην ἐξηκολούθησεν ἡ ἰδία κατάστασις τῆς στρατοκρατίας καί τῆς λαϊκῆς συγκεν¬τρώσεως πέριξ τοῦ οἰκήματος τῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν Γραφείων τῆς  Κοινότητος».

Οἱ βανδαλισμοί

Διά τήν Παρασκευήν εἶχε προσδιορισθεῖ ὑπό τῆς  Συνόδου τοῦ  Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ἡ δίκη τῶν τριῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν ἡμῶν, κατηγορουμέ¬νων, «ἐπί φατρεία, τυρεία, παρασυναγωγῆ, ἀποσχίσει καί καταφρονήσει τῆς κανονικῆς καί νομίμου Ἐκκλησίας καί παροτρύνσει τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί Λαοῦ, ὅπως ἀποκηρύξη τήν νόμιμον καί κανονικήν Ἐκκλησίαν» συμφώνως πρός τήν ἀποσταλεῖσαν κλῆσιν, ἥν ἀπαράδεκτον γενομένην, ἐθυροκόλλησεν ὁ Κλητήρ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν.

Τήν εἴδησιν περί τῆς  διεξαγωγῆς τῆς  δίκης πληροφορηθέντες ἐκ τῶν ἐφημερίδων οἱ Γ.Ο.Χ. τόσον τῶν Ἀθηνῶν καί Πειραιῶς ὅσον καί τῶν Ἐπαρχιῶν ἔσπευσαν σύν γυναιξί καί τέκνοις, νά κατέλθουν εἰς τάς Ἀθήνας ἀπό βαθείας πρωίας καί νά κατευθύνωνται πρός τήν Μητρόπολιν ἔνθα ἐπρόκειτο νά διεξαχθῆ ἡ δίκη. Καί ἦτο νά ἴδη τις συγκινητικόν θέαμα. ἀνθρώπους πάσης τάξεως, καταστάσεως καί ἡλικίας ἐκ τῶν ἀπομεμακρυσμένων Ἐπαρχιῶν τῆς  Ἑλλάδος.

Ἡ Ἀστυνομία εἶχε καταλάβει ὅλον τόν πρό τοῦ ναοῦ τῆς  Μητροπόλεως χῶρον μή ἐπιτρέπουσα εἰς οὐδένα τήν εἴσοδον εἰς τήν πλατεῖαν Μητροπόλεως, ἡ δέ κοσμο¬πλημμύρα ἐκείνη τοῦ λαοῦ εἶχε περιορισθεῖ εἰς τάς ὁδούς Μητροπόλεως, Ἑρμοῦ, Εὐαγγελιστρίας, Ἀπόλλωνος, Πανδρόσου κ.λπ. τῶν ὁποίων τά καταστήματα ἔκλειναν ἐκ προνοητικῶν λόγων.

Ἀπό τῆς  7ης μέχρι τῆς  10ης π.μ. ὅλος ὁ κόσμος ἐκεῖνος συνωστίζετο ἐπί τῶν ἀνωτέρω ὁδῶν περί δέ τήν 19ην καί ἡμισείαν κατόπιν σφοδρῶν παραπόνων τῶν ἐμπόρων ζημιουμένων ἐκ τοῦ κλεισίματος τῶν καταστημάτων, ὁ ἐποπτεύων τήν Τάξιν Ἀξιωμα¬τικός τῆς  Ἀστυνομίας Πόλεων, ἐπέτρεψεν εἰς τόν λαόν ὅπως διέλθη εἰς τήν πλατεῖαν τῆς Μητροπόλεως καί πράγματι ὡς χείμαρρος καί ὡς ἕν σῶμα εὑρέθησαν πάντες οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι πρό τοῦ  Ναοῦ τῆς  Μητροπόλεως. Ἐκεῖ δέ ὄντες περί τούς 40 Ἱερεῖς καί πλέον τῶν 60 Μοναχοί ἤρξαντο περί τήν 11ην ψάλλοντες κατανυκτικωτάτην παράκλησιν εἰς τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν Κυρίαν Θεοτόκον ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησια¬στικῆς γαλήνης.

Ἦτο ἡ ὥρα 2 1/2 μ.μ. ὅτε ἡ Ἐπιτροπή ἐπέστρεψε καί ἀνήγγειλεν εἰς τόν λαόν ὅτι ἡ ἀπόφασις ἐξεδόθη καί διά ταύτης οἱ Ἀρχιερεῖς ἡμῶν κατεδικάσθησαν: Αον εἰς καθαίρεσιν, Βον εἰς τόν ὑποβιβασμόν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν καί Γον εἰς πενταετῆ σωματικόν περιορισμόν.

Ἡ πληροφορία αὕτη κατετάραξε τά πλήθη.

Ἔλαβον δέ τήν ἀπόφασιν ὅπως ἐν σώματι μεταβῶσιν εἰς τόν κ. Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως καί τά λοιπά μέλη αὐτῆς καί διαμαρτυρηθῶσι διά τά τεκταινόμενα εἰς βάρος τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν ἡμῶν καί γενικῶς τῶν ἐμμενόντων εἰς τάς Πατροπαραδότους Ἱεράς παραδόσεις τῆς  Ἐκκλησίας.

Τότε ὅμως ἠκολούθησαν τά θλιβερά ἐκεῖνα γεγονότα τῶν ὁποίων βεβαίως ἡ περιγραφή εἶναι δύσκολος καί πρό τῶν ὁποίων ἴσως φανῶσι μικρά τά Εὐαγγελικά.

Ἡ Ἀστυνομία διετάχθη νά διαλύση βιαίως τά πλήθη τῶν πιστῶν καί ἀμέσως ἐτέθησαν εἰς ἐνέργειαν αἱ πυροσβεστικαί ἀντλίαι ἐπιπίπτουσαι δίκην τρομεροῦ καταρ¬ράκτου κατά τῶν κεφαλῶν τοῦ πλήθους τό ὁποῖον δέν ἠγνόει νά ἀπομακρυνθῆ ἐκεῖθεν ἀλλ' ἐδέχετο ἀταράχως τό θαλάσσιον κατάβρεγμα ἀναμιμνησκόμενον τῆς ψαλμικῆς ρήσεως «διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς Κύριε εἰς ἀναψυχήν».

Κατόπιν τούτου καί ἐφ' ὅσον τό πλῆθος δέν ὑπεχώρει πρό τοῦ  καταβρέγματος παρ' ὅλον ὅτι πάντες ἀπό κεφαλῆς ἕως ποδῶν 'ῆσαν κάθυδροι, διετάχθη ἡ Ἀστυνομία ὅπως διά τῶν κλόμπς καί τῶν ξύλων διαλύση τήν συγκέντρωσιν. Καί ἀμ' ἔπος ἄμ' ἔργον. Ἐγένετο ἡ ἐξόρμησις τῶν γενναίων ἀστυνομικῶν κατά τοῦ φιλησύχου νομοταγοῦς καί μηδέν ἕτερον ἐκτός ἑνός Σταυροῦ ἤ μιᾶς Εἰκόνος ἀνά χεῖρας βαστάζοντος λαοῦ, τόν ὁποῖον διά γρονθοκοπημάτων λακτισμάτων καί ραβδισμάτων προσεπάθουν νά διαλύσουν. Ἔχομεν εἰς χεῖρας μας φωτογραφίας τάς ὁποίας θά δημοσιεύσωμεν ἐν καιρῶ ἐν α`ῖς διακρίνονται ἀστυφύλακες καταφέροντες τεραστίας ράβδους κτά κεφαλῶν ἱερέων καί λαϊκῶν. Κατέχομεν ἐπίσης στοιχεῖα ἐξ 'ῶν διαπιστοῦ νται ὅτι ἡ ὑπηρεσία τῆς  πυροσβεστικῆς ἀντλίας ἐκτύπησε τρίς διά πελέκεως (ἐξ ἐκείνων δι' 'ῶν κόπτουσιν ἐν ταῖς πυρκαϊαῖς σίδηρα καί σύρματα) Γέροντα Παλαιοημερολογίτην, μή ἀνοίγοντα δρόμον εἰς τήν ἀντλίαν καί ὁ ὁποῖος ἀγνοοῦμεν ἐάν εὑρίσκεται ἐν τῆ ζωῆ.

Τόμος ὁλόκληρος δύναται νά γραφῆ ἐξιστορῶν τά θλιβερά γεγονότα τῆς  ἀποφράδος ἐκείνης Παρασκευῆς 1ης Ἰουνίου, ἥτις θέλει μείνη ἱστορική καί μία μαύρη κηλίς εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας προεδρευομένης ὑπό τοῦ  Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Πλέον τῶν 100 εἶναι οἱ κατά τό μᾶλλον καί ἦττον τραυματισθέντες ἐκτός τῶν ἐπιστρεψάντων εἰς τάς ἐπαρχίας αὐτῶν τῶν ὁποίων δέν ἐλάβομεν γνῶσιν, τριῶν δέ ἤ τεσσάρων εἰσέτι ἀγνοεῖται ἡ τύχη καί τούς ὁποίους αἱ φῆμαι φέρουσιν ὡς ἀπο¬θανόντας χωρίς βεβαίως τοῦτο νά εἴμεθα ἐπί τοῦ παρόντος ἡμεῖς εἰς θέσιν νά διαπιστώσωμεν. Ὁπωσδήποτε τά γεγονότα 'ῆσαν τοιαῦτα, παρόμοια τῶν ὁποίων εὑρίσκει κανείς μόνον εἰς τήν Βυζαντινήν ἱστορίαν κατά τάς ἐπιδρομάς τῶν εἰκονο¬μάχων καί τῶν σταυροφόρων ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Θεσσα¬λονίκης...». (Κ.Ο. 217/19.6.1935).

Ἡ ὁδός πρός τήν ἐξορίαν

Ἐπί ὁλόκληρον ἑβδομάδα οἱ Ἀρχιερεῖς διετέλουν ἐν αὐστηρᾶ ἀπομονώσει, οἱ δέ πιστοί ἐδιώκοντο καί δέν τούς ἐπετρέπετο ἔστω καί ἐκ τοῦ  μακρόθεν νά ὑποβάλουν τά σέβη των εἰς τούς ὁμολογητάς Ἀρχιερεῖς, ἕως ὅτου τήν Πέμπτην 7ην Ἰουνίου περί ὥραν 11 πρό τοῦ μεσονυκτίου ὁ Διοικητής τῆς Γενικῆς Ἀσφαλείας Ἔβερτ εἰδοποίησεν τούς τρεῖς Ἀρχιερεῖς ὅτι τήν ἑπομένην Παρασκευήν 8 Ἰουνίου θά ὡδηγοῦντο εἰς τόν τόπον τῆς  ἐξορίας των.

Ἰδού πῶς περιγράφει ὁ «Κῆρυξ Ὀρθοδόξων» τήν ἀναχώρησιν τῶν Ἱεραρχῶν:

«Τήν Παρασκευήν πρωί πρό τῆς  ἀνατολῆς ἀκόμη τοῦ  ἡλίου, ἰσχυρά Ἀστυνομική δύναμις προσετέθη εἰς τήν ἤδη ὑπάρχουσαν. ὁ δέ Διοικητής αὐτῆς  ἀνελθών εἰδοποίησε τούς Σεβασμιωτάτους ὅπως κατέλθωσι πρός ἀναχώρησιν. Ἕτοιμοι καί ἀτάραχοι οἱ σεπτοί Ἱεράρχαι ὑπεδέχθησαν τήν εἰδοποίησιν, καί ἕτοιμοι ὄντες ἤρχισαν κατερχόμενοι τήν κλίμακα.

Ἡ ἀπόφασις ὥριζεν ὡς μέρος ἐξορίας διά μέν τόν Ἅγιον Δημητριάδος τήν Νῆσον Ἀμοργόν, διά τόν Ἅγιον πρώην Φλωρίνης τήν ἐν τῶ Ὀλύμπω Μονήν τοῦ Ἁγίου Διονυσίου καί διά τόν Ἅγιον Ζακύνθου τήν ἐν Ἀκαρνανία Μονήν Ρόμβου». (Κῆρυξ Ὀρθοδόξων 218/17.6.1935).

Ἀπερχόμενοι εἰς τούς τόπους τῆς  ἐξορίας  των οἱ τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐξέδωκαν τήν κατωτέρω ἐγκύκλιον:

Η ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥ, ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΚΑΙ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΠΡΟΣ

ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

ΤΕΚΝΑ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΑΓΑΠΗΤΑ

Καταδικασθέντες ἀδίκως ὑπό Σχισματικῆς Συνόδου εἰς καθαίρεσιν καί πενταετῆ ἐγκάθειρξιν εἰς Μονάς· καί ἀπαχθέντες βιᾳ ὑπό τῆς Κυβερνήσεως καταστάσης ἐκτελεστικόν τμῆμα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, τεθείσης ὑπεράνω τῶν θείων Κανόνων, τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καί τοῦ ῾Ελληνικοῦ Συντάγματος, διά μόνον τόν λόγον διότι εἴχομεν τό θάρρος καί τήν ψυχικήν εὐσθενίαν νά ἀναπετάσωμεν τό ἔνδοξον καί τετιμημένον λάβαρον τῆς ᾿Ορθοδοξίας, θεωροῦμεν ποιμαντορικόν καθῆκον ἡμῶν, πρίν ἤ ἀποχωρισθῶμεν, νά ἀπευθύνωμεν ῾Υμῖν τοῖς ἀκολουθοῦσι τό Πάτριον καί ᾿Ορθόδοξον ἑορτολόγιον τάς ἑξῆς Ποιμαντορικάς παραινέσεις:

᾿Ακολουθοῦντες πιστῶς τό ᾿Αποστολικόν "Στῆτε καί κρατῆτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι᾿ ἐπιστολῆς ἡμῶν" μή παύσητε ἀγωνιζόμενοι δι᾿ ὅλων τῶν νομίμων καί χριστιανικῶν μέσων ὑπέρ τῆς κατισχύσεως καί ἐπιβραβεύσεως τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ὅστις ἀποβλέπει εἰς τήν ἐπαναφοράν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦ Πατρίου καί ὀρθοδόξου ἑορτολογίου, μόνου ἱκανοῦ νά ἀποκαταστήσῃ τό ὑπό τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας μειωθέν κῦρος τῆς ὀρθοδοξίας καί νά ἐπαναφέρῃ τήν εἰρήνην καί τήν ἕνωσιν τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ.

᾿Επέπρωτο κρίμασιν οἷς οἷδε Κύριος ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας ὑπό τήν ἔμπνευσιν καί πρωτοβουλίαν τοῦ προκαθημένου Αὐτῆς νά προσάψῃ εἰς τό τέως ἁγνόν καί ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξον μέτωπον Αὐτῆς τόν μῶμον τοῦ σχίσματος διά τῆς ἀθετήσεως τοῦ ὀρθοδόξου ἑορτολογίου, τοῦ καθιερωθέντος ὑπό τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί κυρωθέντος ὑπό τῆς αἰωνοβίου πράξεως τῆς ὀρθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ἀντικαταστάσεως τούτου διά τοῦ Παπικοῦ τοιούτου.

Τό σχίσμα βεβαίως τοῦτο τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ἐδημιούργησεν ἡ πλειοψηφία τῆς ῾Ιεραρχίας ἥτις ἐπιλαθομένη τῆς ἱερᾶς καί ᾿Εθνικῆς Αὐτῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἀρχαίου ῾Ελληνικοῦ γνωμικοῦ "μάχου ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς ῾Ελληνικῆς ἐλευθερίας", εἰσήγαγεν ἄνευ τῆς συναινέσεως ἁπασῶν τῶν ὀρθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ τό Παπικόν ἑορτολόγιον διαιρέσασα οὕτως οὐ μόνον τάς ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τούς ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους μερίδας.

῾Ημεῖς ἀναλαβόντες τήν ποιμαντορίαν τοῦ ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ ἀκολουθοῦντος τό πάτριον καί ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, καί ἔχοντες συναίσθησιν τοῦ ὅρκου πίστεως ὅν ἐδώκαμεν ὅτι θά φυλάξωμεν πάντα ὅσα παρελάβομεν παρά τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀποφεύγοντες πάντα νεωτερισμόν, δέν ἠδυνάμεθα παρά νά κηρύξωμεν ὡς σχισματικήν τήν ᾿Επίσημον ᾿Εκκλησίαν, ἥτις ἐδέχθη τό παπικόν ἑορτολόγιον, ὅπερ ἐχαρακτηρίσθη ὑπό πανορθοδόξων Συνόδων "ὡς νεωτερισμός τῶν Αἱρετικῶν, ὡς παγκόσμιον σκάνδαλον καί ὡς αὐθαίρετος καταπάτησις τῶν θείων καί ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων".

Τούτου ἔνεκα συνιστῶμεν εἰς ἅπαντας τούς ἀκολουθοῦντας τό ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, ὅπως μηδεμίαν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν ἔχωσι μετά τῆς σχισματικῆς ᾿Εκκλησίας καί τῶν σχισματικῶν λειτουργῶν Αὐτῆς, ἀπό τῶν ὁποίων ἔφυγεν ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διότι οὕτοι ἠθέτησαν ἀποφάσεις τῶν Πατέρων τῆς Ζης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί πασῶν τῶν πανορθοδόξων Συνόδων τῶν καταδικασασῶν τό Γρηγοριανόν ἑορτολόγιον. ῞Οτι δέ ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία δέν ἔχει χάριν καί ἅγιον Πνεῦμα, τοῦτο διαβεβαιοῖ καί ὁ Μ. Βασίλειος λέγων τά ἑξῆς: "Εἰ καί περί μή Δόγματα οἱ Σχισματικοί σφάλοιντο, ἀλλ᾿ ἐπειδή τοίνε κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας ὁ Χριστός ἐστι, κατά τόν θεῖον ᾿Απόστολον, ἐξ οὖ τά Μέλη πάντα ζωοῦται καί τήν πνευματικήν αὔξησιν δέχεται, οὕτοι δέ τῆς ἁρμονίας τῶν Μελῶν τοῦ Σώματος ἀπερράγησαν καί οὐκέτι παραμένουσαν αὐτοῖς ἔχουσι τήν χάριν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. ῞Ο τοίνυν οὐκ ἔχουσιν, πῶς ἄν τοῖς ἄλλοις μεταδοῖεν;"

῞Οταν ἡ σχισματική ᾿Εκκλησία ἐπιβάλῃ μέτρα πιεστικά καί καταθλιπτικά, ὅπως βιάσῃ τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν συνείδησιν, συνιστῶμεν ῾Υμῖν, ὅπως τά πάντα ὑπομείνητε καί κρατήσετε τήν ὀρθόδοξον παρακαταθήκην ἀλώβητον καί ἀμόλυντον, ὅπως παρελάβομεν ταύτην παρά τῶν εὐσεβῶν Πατέρων ἡμῶν, ἔχοντες ὡς παράδειγμα φωτεινόν καί ἐνισχυτικόν ἡμᾶς μή δειλιάσαντας καί ἐν τῇ Δύσει τοῦ βίου ἡμῶν, χάριν τῆς ὀρθοδοξίας, νά ἀντικρύσωμεν μετά παρρησίας καί μεγαλοφροσύνης τά ἀνελεύθερα καί μεσαιωνικά μέτρα τῆς ἐξορίας καί ἐγκαθείρξεως ἡμῶν εἰς Μονάς ὡς εἰς φυλακάς.

Ταῦτα θεωροῦντες τιμήν καί δόξαν καί χαράν κατά τόν ᾿Απόστολον κελεύοντα νά χαίρωμεν καί νά καυχώμεθα ἐν τοῖς ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, συνιστῶμεν καί ῾Υμῖν ἐμμονήν καί ἐγκαρτέρησιν ἐν τοῖς δεινοῖς καί ταῖς θλίψεσι καί ταῖς κακώσεσι καί αἰκισμοῖς, εἰς ἅ θά ὑποβληθῆτε ὑπό ᾿Εκκλησίας σχισματικῆς, ἐλπίζοντες πάντοτε εἰς τόν Θεόν, ὅς οὐκ ἐάσει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δυνάμεθα καί ὅστις θά εὐδοκήσῃ ἐν τῇ ἀπείρῳ αὐτοῦ καί ἀνεξιχνιάστῳ μακροθυμίᾳ νά φωτίσῃ καί τούς καλῇ τῇ πίστει πεπλανημένους καί ἀκολουθοῦντας τό παπικόν ἑορτολόγιον, καί χαρίσηται ἐν τέλει ῾Υμῖν τόν θρίαμβον τῆς ὀρθοδοξίας καί τήν ἕνωσιν τοῦ χριστεπωνύμου ὀρθοδόξου ῾Ελληνικοῦ πληθυσμοῦ, ὑπέρ ὧν ἀγωνιζόμεθα πρός δόξαν Χριστοῦ, οὗ ἡ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος εἴη μετά πάντων ῾Υμῶν."

῾Ο Δημητριάδος Γερμανός

῾Ο Πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(*) Σημείωσις «Ο.Π.»: Πόσον ἐπίκαιρα ὅλα ὅσα ἀναφέρονται! Δυστυχῶς τό Διάγγελμα δέν προέβλεψεν οὔτε τό Φλωρινικόν σχίσμα, οὔτε τῶν πέντε, οὔτε τῶν Νικολαϊτῶν!...

(*) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ὅρα τούς πέντε σχισματοαιρετικούς ὑπό τόν Ματθαῖον Μακρῆν καί πρό πάντων τούς Νικολαίτας!...

(38) Ἡ Μονή αὕτη ἱδρυθεῖσα τό 1927 ὑπό τοῦ ἡγέτου τῆς  Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., διακεκριμένου Ἱερομονάχου Ματθαίου Καρπαθάκη, εἶχεν καταστῆ ἡ Μητρό¬πολις καί τό Προπύργιον τῆς  Ὀρθοδοξίας.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΡ.  ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ,

«ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ «ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ» ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΥ. ΑΘΗΝΑΙ 1985

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΚΗΡΥΚΟΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ». ΣΧΗΜΑ: 17χ 25. ΣΕΛΙΔΕΣ: 192.

Μέ τήν μελέτην αὐτήν, τήν ὁποίαν ἔγραψε ὁ θεολόγος Καθηγητής κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, κατηλέγξη καί ἀνετράπη κυριολεκτικά ἡ ἀπάτη τῆς Διδακτορική Διατριβῆς τοῦ «Δημητριάδος» Χριστοδούλου Παρασκευαίδη, τοῦ μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τό Ἡμερολογιακόν. Ὁ κ. Χριστόδουλος εἰς διατριβήν του ὑποστηρίζει ὅτι ὁ νεοημερολογιτισμός καί φυσικά ὁ συνδεόμενος μετ’ αὐτοῦ οἰκουμενισμός,  εἶναι συμφυές γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὀ κ. Γκουτζίδη;ς μέ τόν «ΕΛΕΓΧΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ» ἀποδεικνύει μέ ἀδιάσειστα ἐπιχειρήματα, ὅτι ὁ νεοημερολογιτισμός εἶναι καταδεδιοκασμένος ὑπό Πανορθοδόξων Συνόδων, εἰσήχθη αὐτόχρημα ὡς οἰκουμενισμός, ἤτοι κατά τήν οἰκουμενιστικήν δεοντολογίαν, καί κινεῖται εἰς τόν ἀντίποδα τῆς ‘Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Παραθέτει δέ καί κατελέγχει καί τήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920, τήν ὁποίαν χαρακτηρίζει ὡς παναιρετικήν, διότι αὕτη εἰσάγει τόν Οἰκουμενισμόν, πού σημαίνει ἄρνησιν τῆς Μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀποδοχήν τῆς παναιρετικῆς θεωρίας ὅτι ἅπασαι αἱ αἱρέσεις εἶναι Ἐκκλησίες Χριστοῦ, ἐνῶ ὡς πρῶτον βῆμα ἐφαρμογῆς τοῦ οἰκουμενισμοῦ θέτει τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἡμρολογίου. Ὀ λαλίστατος Χριστόδουλος οὐδέποτε, ἐνόσω ἔζη, ἐτόλμησε νά ἀναιρέση ἤ ἔστω καί νά σχολιάση τήν μελέτην ταύτην.

Ὁ Πρόλογος τῆς ἐκδόσεως

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ  (ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ)

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι ὁ Θεός "ἀνώτερος ὥν τῆς φύσεως" κάμνει νά προχωρῆ τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τάς ἀντιθέτους ἐνεργείας τῶν ἐχθρῶν Αὐτῆς; "Ὁ Θεός καί δι' αὐτῶν τῶν κωλυόντων, τά πράγματα αὐξάνεσθαι παρασκευάζει" (Β.Ε.Π. 53, 258).

Ἐν προκειμένω, ὁ Ἅγιος Πατήρ, ἔχει ὑπ' ὄψιν του τήν δύσκολον περίοδον τῶν διωγμῶν, τήν ὁποίαν διῆλθεν ἡ Ἐκκλησία κατά τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνας, ἀλλά καί τούς ἰδικούς του τοιούτους, ἐνῶ οἱ συγκεκριμένοι λόγοι, τοῦ Χρυσορρήμονος Πατρός, ἰσχύουν καί μέχρι σήμερον καί θά ἰσχύουν ἕως τέλους, διότι, πόσοι καί ποῖοι ὑπῆρξαν οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας καί κατά τόν παρόντα αἰῶνα; Ὁ ἀντίθεος Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος εἰσεπήδησεν εἰς τόν χῶρον τῶν Ὀρθοδόξων καί ὁ ὁποῖος κατέχει ὅλην τήν ἰσχύν καί δύναμιν τοῦ κόσμου τούτου, ὁ Σιωνισμός, ὁ Μασωνισμός, ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός, ὁ Σατανισμός, καί ἐν ἐνί λόγω ὁ Ἀντίχριστος ὑπό πολλάς μορφάς, εἶναι οἱ Πολέμιοι τῶν καιρῶν μας. Οὗτοι κατευθύνουν καί ἐνισχύουν τήν παναίρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ — Νεοημερολογιτισμοῦ, ἡ ὁποία ἔκαμε τήν ἐμφάνισίν της τό 1920, προωθήθη τό 1923 καί ἐφηρμόσθη τό 1924, ἐνῶ ἔκτοτε ἐξακολουθητικῶς καί προοδευτικῶς συνεχίζει νά ἀποτελῆ τό "βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως".

Παρά τό γεγονός ὅμως, ὅτι ὁ λυσσώδης λύκος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μᾶλλον αἱ ἀγέλαι τῶν ἀδηφάγων λύκων τοῦ ἀντιχρίστου, διαθέτουν ὅλην τήν δύναμιν τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως νικῶνται κατά κράτος. Ὑπό ποίου; Νικῶνται ὑπό τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου, τοῦ Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ. Ὑπό τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὑπό τοῦ μικροῦ λείμματος τῆς χάριτος.

Κατά τόν παρόντα αἰῶνα ἐπολέμησαν τήν Ὀρθοδοξίαν ὁ Μελέτιος Μεταξάκης, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὁ Ἀθηναγόρας καί ἑκατοντάδες ἄλλοι ὁμόφρονές των εἰς τήν κακοδοξίαν καί τήν αἴρεσιν. Ποῖον πρῶτον καί ποῖον δεύτερον νά κατονομάσωμεν; Ἐπιλείπει ἡμῖν ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος διηγουμένους τά τῶν μεσαιωνικῶν διωγμῶν καί μηχανοραρφιῶν ὅλων αὐτῶν κατά τε τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τοῦ 1924 ἕως σήμερον. Ἀλλά ποῖον τό ἀποτέλεσμα ἀπό αὐτάς τάς ἀντιθέους ἐνεργείας των; Οὐδέν. Διότι, ὅπως ὡς ὅλοι οἱ διῶκται, οὕτω καί ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὁ ὁποῖος σαφῶς εἶναι Οἰκουμενισμός, δέν ἐμείωσεν τήν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλά μᾶλλον συνετέλεσαν ὥστε νά λάμπη Αὕτη περισσότερον καί νά ὁδηγῆ τούς ἀληθεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἰς βαθυτέραν βίωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἔσχατος, λοιπόν, συνειδητός πολέμιος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὑπῆρξεν ὁ νεοημερολογίτης "Μητροπολίτης" Δημητριάδος κ. Χριστόδουλος Παρασκευαίδης. Οὗτος δι' ἑνός ὀγκωδεστάτου τόμου, ὑπό τόν τίτλον: "ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ", Ἀθῆναι 1982, ἐπεχείρησεν συστηματικήν διαστροφήν, παρουσιάζων τό λευκόν ὡς μέλαν, τό δέ μέλαν ὡς λευκόν, ἤτοι τόν Νεοημερολογιτισμόν ὡς σωτήριον διά τούς Ὀρθοδόξους, τό δέ παλαιόν ὡς… κολάσιμον!

Οὗτος ἔχει καί χρῆμα, ἔχει καί δύναμιν, ἔχει καί Πανεπιστημιακάς Σχολάς, αἱ ὁποῖαι τόν ὑποστηρίζουν, ἔχει ἀρχεῖα, ἔχει τά πάντα, δέν ἔχει μόνον μέ τό μέρος του τήν ΑΛΗΘΕΙΑ, διά τοῦτο καί ἀπέτυχεν οἰκτρῶς ὁ σκοπός αὐτῆς τῆς διδακτορικῆς διατριβῆς. Παρά ταῦτα ὅμως ἔγινε αἰτία νά ἀποκαλυφθῆ εἰς περισσοτέρους ἡ ἀλήθεια.

Διά τῆς παρούσης "ἀντιδιατριβῆς", τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου κ. Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἀποκαθίσταται ἡ τρωθεῖσα ὑπό τοῦ κ. Παρασκευαίδη, ἱστορική καί δογματική ἀλήθεια, ἐνῶ ἀλήθευσαν πάλιν οἱ λόγοι τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὅτι ὁ Θεός "καί δι' αὐτῶν τῶν κωλυόντων (ὡς ἡ διατριβή τοῦ κ. Παρασκευαίδη) τά πράγματα αὐξάνεσθαι παρασκευάζει". Ὁ κ. Παρασκευαίδης ἠθέλησεν νά διαστρέψη καί φιμώση τήν ἀλήθειαν, ἀλλ' ἐγένετο αἰτία νά γραφῆ ἡ παροῦσα, ὥστε πᾶς εὐσεβής καί καλοπροαίρετος νά ἴδη τήν ἀλήθειαν καί ἐκτιμήση αὐτήν.

Ὁ Συγγραφεύς προσφέρων ἐξ ὁλοκλήρου τήν συστηματικήν μελέτην του εἰς τόν "ΚΗΡΥΚΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ", περιποιεῖται ἰδιαιτέραν τιμήν εἰς αὐτόν. Διό προβαίνει εἰς τήν ἔκδοσίν της μέ ἰδιαιτέραν εὐχαρίστησιν, διότι δι' αὐτῆς πληροῦται τό κενόν, τό ὁποῖον ἐδημιούργησεν ἡ "Διδακτορική διατριβή" τοῦ κ. Παρασκευαίδη, προστίθεται δέ ἕν βαρυσήμαντον ἱστορικόν μνημεῖον εἰς τήν σειράν τῶν ἀντιοικουμενιστικῶν ἐκδόσεων τοῦ "ΚΗΡΥΚΟΣ".(Ὁ "Κ.Γ.Ο." πιστεύει, ὅτι ὁ κ. Παρασκευα?δης διά τῆς διατριβῆς του δέν ἠδυνήθη νά βλάψη τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ὡς ἐφαντάζετο ἴσως, ἀλλά συνετέλεσεν εἰς τό νά λάμψη διά τοῦ διαλόγου ἡ ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή ὁ Νεοημερολογιτισμός δέν εἶναι "συμφυές γνώρισμα τῆς Ἐκκλησίας", ἀλλά τό πρῶτον βῆμα τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ δέ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἡ Ἀληθής καί Ἀκαινοτόμητος Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία).

Εἴμεθα πεπεισμένοι, ὅτι ὅσοι ἐμελέτησαν τήν ἐκ 464 σελίδων "Διδακτορικήν Διατριβήν" τοῦ κ. Παρασκευαίδη, οὐδόλως ἐπηρεάσθησαν, ὅστις ὅμως θά μελετήση τήν παροῦσαν ἀντιδιατριβήν θά ἴδη καί θά ἀπορρίψη τό ψεῦδος τοῦ κ. Παρασκευαίδη, ὁπωσδήποτε δέ θά προβληματισθῆ βαθύτατα, βασική προϋπόθεσις διά νά φθάση εἰς τήν ἀποδοχήν τῆς ἀληθείας.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΕΤΟΥΣ 1985

Διά τήν "ΚΗΡΥΚΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ"

Ὁ Διευθυντής

Ἱερομόναχος Κήρυκος Κοντογιάννης

Ἀρχ/τεύς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΖΗΛΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ὅπως διετυπώθη ἐν ἔτει 1934)

 

Παραθέτομεν τήν Ὀμολογίαν Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὅπως διετυπώθη ὑπό τῶν ζηλωτῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων καί ἐδημοσιεύθη ἐν ἔτει 1934 εἰς τό τότε ὑπ’ αὐτῶν ἐκδοθέν ἀπολογητικόν σύγγραμμα «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ». Εἶναι ἡ ἰδία Ὁμολογία, τήν ὀποίαν ἀπ’ ἀρχῆς τῆς εἰσαγωγῆς τῆς καταδεδικασμένης καινοτομίας τοῦ νέου Ἡμερολογίου, ὡμολόγησαν ὅλοι οἱ γνήσιοι Ὀρθόδοξοι, οἱ μή ἀκολουθήσαντες τό νέον Ἡμερολόγιον καί συνέχεια τῆς Ὁμολογίας τήν ὁποίαν πάντοτε ἀπήτει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τά μέλη Της.

Εἶναι ἡ ἰδία Ὁμολογία, τήν ὁποίαν δυστυχῶς τινές τῶν Ζηλωτῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι κατ’ ἀρχήν τήν ὑπέγραψαν, εἰς τήν συνέχειαν (1937) ὄχι μόνον τήν ἀθέτησαν, δεχθέντες τήν «δυνάμει καί οὐχί ἐνεργεία νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος» κακοδοξίαν τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, (ἐξ’ οὗ ἐδημιουργήθη τό Φλωρινικόν σχίσμα), ἀλλά καί τήν ἐπολέμησαν, ὅπως κάμνουν μέχρι σήμερον οἱ ὁπαδοί των καί οἱ Οὐνῖται τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖοι διά νά παραπλανήσουν τούς Ὀρθοδόξους  λειτουργοῦν καί μέ τό νέο καί μέ τό παλαιό.

Αὐτήν τήν Ὁμολογίαν ἐδημοσιεύσαμεν κατ’ ἀρχάς εἰς φυλλάδιον διά τήν ἐνημέρωσιν τῶν ἐνοριτῶν μας (Ἁγίου Δημητρίου καί Παναγίας Σουμελᾶ Ἀθηνιωτίσσης Ἀχαρνῶν), καί τῶν ἄλλων ἐνοριῶν, διά νά λάβουν οἱ ψευδάδελφοι Φλωρινικοί,  μίαν ἀπάντησιν εἰς τήν προπαγάνδα των ὅτι «Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΙΚΩΝ»!!!

Ἡ Ὁμολογία αὕτη διετυπώθη ἀργότερον καί ἐπί τό συντομώτερον καί ἐπί τό ἀναλυτικώτερον, ἀναλόγως τῶν περιστάεων καί ἀναλόιγως τῶν παρεκκλίσεων, τάς ὁποίας εἶχε νά ἀντιμετωπίσει ἡ Ἐκκλησία.

‘Από τάς ὁμολογίας αἱ ὁποῖαι διεκηρύχθησαν ἐσχάτως ἀναφέρομεν τήν Ὁμολογίαν μας τοῦ 2004, τῆς Μητροπολιτικῆς Συνόδου τοῦ 2006 καί τῆς ἐν Ρουμανία διακηρυχθείσης ἐν ἔτει 2008.  

Προλογίζοντες αὐτήν τήν Ὀμολογίαν οἱ ἁγιορεῖται Πατέρες γράφουν: "Επειδή ὁ διάβολος τρέμει τήν εὐσεβῆ τῆς Πίστεως ὁμολογίαν, τήν ὁποίαν πολλοί τῶν Κληρικῶν καί Χριστιανῶν ἐξ ἀγνοίας ἐμόλυναν ἀκολουθήσαντες τόν ἐπάρατον νεωτερισμόν τοῦ Παπικοῦ καλενδαρίου, (ἤ ἄλλας καινοτομίας) διά τοῦτο παραθέτομεν κάτωθι τόν τύπον τῆς ῾Ομολογίας, ὅπου πρέπει νά ὁμολογῇ πᾶς χριστιανός ἐπανερχόμενος ἐκ τῆς πλάνης εἰς τήν Πατροπαράδοτον πίστιν, διά νά μήν εὕρη μέγα ἐμπόδιον ἡ ψυχή αὐτοῦ κατά τήν ὥραν τῆς ἐξόδου ἀπό τοῦ σώματος καί τήν ἄνοδον πρός τά οὐράνια, κατά τήν ὁποίαν ἔχει νά διέλθῃ διά μέσου τῶν φοβερῶν τοῦ ἀέρος τελωνίων.

῾Η ὁμολογία αὕτη εἶναι ἀπαραίτητος πρός σωτηρίαν, διότι κατά τόν θεῖον Παῦλον "καρδίᾳ μέν πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δέ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν".

 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ

ΖΗΛΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΧΘΕΙΣΑΕΝ ΕΤΕΙ 1934.

 

α) Πιστεύω, προσκυνῶ καί λατρεύω ἕνα Θεόν ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων, ἐν τρισίν προσώποις γνωριζόμενον Πατρός καί Υἱοῦ καί ῾Αγίου Πνεύματος, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον, ὁμότιμον, ὁμοβασίλειον, ὁμόθρονον, ὁμοδύναμον, ἄναρχον, ἀΐδιον, ἀτελεύτητον, ἀκατάληπτον, ἀνερμήνευτον καί ἀνεξιχνίαστον.

β) ῾Ομολογῶ καί κηρύττω τήν ἄρρητον καί ἄφραστον σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐκ τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, τήν σταύρωσιν, ταφήν καί ἀνάστασιν αὐτοῦ, διά τήν κατάργησιν τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν καί καταλλαγήν πρός τόν Θεόν, τήν ἀνάληψιν αὐτοῦ εἰς τούς οὐρανούς, καί τήν δευτέραν αὐτοῦ ἔλευσιν, ἵνα κρίνῃ  ζῶντας καί νεκρούς.

γ) ᾿Αποδέχομαι ἐξ  ὅλης μου τῆς ψυχῆς καί καρδίας, τό ῾Ιερόν Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας, ὡς ἐν ἁγίῳ Πνεύματι τό συνέταξαν ἡ πρώτη καί δευτέρα ἅγιαι Οἱκουμενικαί Σύνοδοι, ἀπαρτιζόμενον ἐκ δώδεκα ἄρθρων, καί πιστεύω αὐτά ὡς τά ἑρμηνεύει ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Ορθόδοξος ᾿Ανατολική τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία ἐν πάσαις ταῖς λεπτομερείαις των.

δ) ῾Ομολογῶ καί ἀποδέχομαι τά 7 ἅγια μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας ἡμῶν, ἤτοι τό βάπτισμα, τό χρῖσμα, τήν θείαν Εὐχαριστίαν, τήν Μετάνοιαν, τήν ῾Ιερωσύνην, τόν γάμον καί τό εὐχέλαιον, καί ταῦτα τιμῶ καί γεραίρω ὡς ἀπαραίτητα διά τήν ψχικήν μας σωτηρίαν, καί ὡς μεταδίδοντα ἡμῖν τήν πίστιν, τήν χάριν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.

ε) Παραδέχομαι καί τιμῶ τούς ἱερούς Κανόνας τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων, τῶν ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί τῶν ἀνεγνωρισμένων Τοπικῶν, ὡς καί τούς ἱερούς Κανόνας τῶν κατά μέρος ῾Αγίων Πατέρων, τῶν ἐν τῷ ἱερῷ Πηδαλίῳ τῆς ᾿Εκκλησίας διαλαμβανομένων, ὡς καί τήν ἐπί ῾Ιερεμίου τοῦ Β΄, ἐν Κωνσταντινουπόλει κατά τό 1583, 1587 καί 1593 συγκληθεῖσαν μεγάλην Σύνοδον, τήν ἀναθεματίσασαν τό νέον ἡμερολόγιον καί πᾶσαν ἄλλην καινοτομίαν, καθώς καί τήν ἐν ἔτει 1848 συγκληθεῖσαν ἐπίσης μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον Πατριαρχῶν τῆς ᾿Ανατολῆς, τήν καταδικάσασαν καί ἀναθεματίσασαν καί πάλιν πάντα νεωτερισμόν καί πᾶσαν καινοτομίαν "ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου".

στ) Παραδέχομαι καί φυλάττω ἁπρίξ πάντα τά δόγματα τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Ανατολικῆς ᾿Εκκλησίας, τά ἀναφερόμενα εἰς τά πρόσωπα εἰς τήν λατρείαν τῆς ὑπερουσίου Θεότητος, καί εἰς ὅλας γενικῶς τάς ἱεράς Παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐγγράφους καί ἀγράφους, ἀποστολικάς καί Πατερικάς, συμφώνως τῷ Μεγάλῳ Πατρί ἁγίῳ Βασιλείῳ λέγοντι: "Εἰ γάρ ἐπιχειρήσαιμεν τά ἄγραφα τῶν ἐθῶν, ὡς μή μεγάλην ἔχοντα τήν δύναμιν, παραιτεῖσθαι, λάθοιμεν ἄν εἰς αὐτά τά καίρια ζημιοῦντες τό Εὐαγγέλιον".

ζ) Καί τέλος πάντα ὅσα πρεσβεύει, δοξάζει, τηρεῖ καί φυλάττει ἀπ᾿ ἀρχῆς μέχρι τοῦ νῦν ἡ ᾿Ορθόδοξος τοῦ Χριστοῦ ᾿Ανατολική ᾿Εκκλησία, ἡ Πνευματική ἡμῶν Μήτηρ, παραδέχομαι, ὁμολογῶ, τηρῶ καί φυλάττω·  καί μήτε κατά ἕν ἰῶτα ἤ μίαν κεραίαν δέν ἀποκλίνω αὐτῆς μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ὡς γνήσιον καί πιστόν αὐτῆς τέκνον· ἀπεναντίας δέ ἀναθεματίζω, ἀποκηρύττω καί ἀποστρέφομαι πάντα, ὅσα Αὕτη ἀναθεματίζει, ἀποκηρύττει καί ἀποστρέφεται, ὡς καί τόν νεωτερισμόν τοῦ Παπικοῦ ἑορτολογίου.

Τέλος μετά τῶν θεοπνεύστων ἁγίων Πατέρων ἠμῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων ἀναφωνῶ: "Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ᾿Εκκλησιαστικήν ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ ἀνάθεμα" καί "῞Απαντα τά παρά τήν ᾿Εκκλησιαστικήν παράδοσιν καί διδασκαλίαν καί ὑποτύπωσιν τῶν ἀγίων καί Θεοφόρων Πατέρων καινοτομηθέντα ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα ἀνάθεμα τρίς"

 

῾Υπογράφομαι τέκνον γνήσιον τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς

καί ᾿Ανατολικῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας