ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 1100/2-4-2000 ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Η ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 131/2000 ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 1100/2-4-2000 ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Πρός τόν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τον Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Πει¬ραι¬ῶς καί Νήσων κ. Νι¬κό¬λα¬ον Σαμ¬ψοῦν¬τος 54-Νίκαια 18451 ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ» ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ Ἐ¬πλη¬ρο¬φο¬ρή¬θην ὅ¬τι οἱ τοῦ ψευ¬δαρ¬χι¬ε¬πι¬σκό¬που Νι¬κο¬λά¬ου, «κι¬νοῦν¬ται, βου¬λεύ¬ον¬ται, με¬λε¬τοῦν τήν πα¬ρά¬δο¬σιν», καί ... ἑ¬τοι¬μά¬ζον¬ται διά νέ¬ον κτύ¬πη¬μα κα¬τά τῆς Γνη¬σί¬ας Ὀρ¬θο¬δό¬ξου Ἐκ¬κλη¬σί¬ας ἐκ τῆς ὁ¬ποί¬ας ἐ¬ξῆλ¬θον, καί ἡ ὁ¬ποί¬α δέν παύ¬ει νά τούς ἐ¬λέγ¬χη. Αἰ¬σθά¬νον¬ται ἄ¬σχη¬μα καί δέν μπο¬ροῦν νά ἡ¬συ¬χά-σουν, δι¬ό¬τι ἔ¬στω καί ἕ¬νας Ἐ¬πί¬σκο¬πος μέ ὀ¬λί¬γους Κλη¬ρι¬κούς καί ἕ¬να μι¬κρόν ποί¬μνιον, πα¬ρα¬μέ¬νουν θε¬μα¬το¬φύ¬λα¬κες τῆς Ὀρ-θο¬δό¬ξου Ὁ¬μο¬λο¬γί¬ας καί τῆς γνη¬σί¬ας καί ἀ¬νο¬θεύ¬του Ἀ¬πο¬στο¬λι-κῆς Δι¬α¬δο¬χῆς καί αὐ¬τοί πα¬ρά τήν κο¬σμι¬κήν δύ¬να¬μι πού δι¬α-θέ¬τουν δέν δύ¬να¬νται νά τούς ἐ¬ξα¬φα¬νί¬σουν, νά τούς ὑ¬πο¬τά-ξουν δη¬λα¬δή εἰς τόν Νε¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κόν καί Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο-γι¬τι¬κόν Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμόν, ὅ¬πως ἔ¬χουν ἐν¬το¬λήν ἀ¬πό τόν Πά¬πα καί τό οἰ¬κου¬με¬νι¬στι¬κόν Κέν¬τρον τοῦ Σαμ¬πε¬ζύ. Φαί¬νε¬ται ὅ¬τι τά ξέ¬να Κέν¬τρα, κα¬τά¬λα¬βαν ὅ¬τι «οὐ¬δέν ἐ-ποί¬η¬σαν» ἐ¬φ’ ὅ¬σον δέν κα¬τώρ¬θω¬σαν νά πά¬ρουν μέ τό μέ¬ρος των τόν Ἐ¬πί¬σκο¬πο Κή¬ρυ¬κο, ὅ¬περ με¬θερ¬μη¬νευ¬ό¬με¬νον ση¬μαί¬νει, ὅ¬τι δέν ἔ¬χουν τήν ἄ¬νε¬σιν νά προ¬χω¬ρή¬σουν τήν προ¬δο¬σί¬αν. Καί αὐ¬τό τό ὁ¬ποῖ¬ον θέ¬λουν νά κά¬μουν εἶ¬ναι νά ὁ¬λο¬κλη¬ρώ¬σουν τό σχέ¬διον τό ὁ¬ποῖ¬ον εἶ¬χον ἀ¬πό πα¬λαι¬ά, καί τό ὁ¬ποῖ¬ον ἀ¬πε-κα¬λύ¬φθν ἐν μέ¬ρει μέ τήν ὑ¬π’ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 ἀ¬πάν¬τη-σιν τοῦ τό¬τε Πει¬ραι¬ῶς κ. Νι¬κο¬λά¬ου εἰς τό ὐ¬π’ ἀ¬ριθμ. 104 ἀ¬πό 29-2-2000 ῾Υ¬πό¬μνη¬μά μας ὑ¬πό τόν τίτ¬λον: «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», μέ τό ὁ¬ποῖ¬ον πράγ-μα¬τι ἐ¬θέ¬σα¬μεν τόν δά¬κτυ¬λον ἐ¬πί τόν τύ¬πον τῶν ἥ¬λων¬τῆς προ-δο¬σί¬ας. Εἲς ἀ¬πάν¬τη¬σιν τῆς ὑ¬π’ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 «ἀ¬παν¬τή-σε¬ως» τοῦ τό¬τε Πει¬ραι¬ῶς κ. Νι¬κο¬λά¬ου ἐ¬στεί¬λα¬μεν τήν ὑ¬π’ ἀ-ριθμ. 131/2000 ἡ¬με¬τέ¬ραν, τήν ὁ¬ποί¬αν λό¬γω τῆς ἐ¬πι¬και¬ρό¬τη-τός της καί τοῦ ἐκ¬κλη¬σι¬ο¬λο¬γι¬κοῦ της ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρον¬τος κρί¬νο-μεν σκό¬πι¬μον νά τήν πα¬ρα¬θέ¬σω¬μεν εἰς τήν ἐκ¬δο¬τι¬κήν σει¬ράν ὑ¬πό τόν τίτ¬λον: «ΤΕΥΧΙΔΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ». + Ὁ Με¬σο¬γαί¬ας καί Λαυ¬ρε¬ω¬τι¬κῆς ΚΗΡΥΚΟΣ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Α.Π. 131 ᾿Εν Κο¬ρω¬πί¬ῳ τῆ 10/23-5-2000 ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 1100/2-4-2000 ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Πρός τόν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τον Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Πει¬ραι¬ῶς καί Νήσων κ. Νι¬κό-λα¬ον Σαμ¬ψοῦν¬τος 54-Νίκαια 18451 Κοι¬νο¬πο¬ί¬η¬σις: Μακ/τον ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον κ. ᾿Αν-δρέ¬αν καί ἅ¬παν¬τας το¬ύς Σεβ/τους ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς τῆς Γνη¬σί¬ας ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τῆς ῾Ελ¬λά¬δος (Γ.Ο.Χ.) Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ᾿Α¬δελ¬φέ καί Συλ¬λει¬τουρ¬γέ κ. Νι¬κό¬λα¬ε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ᾿Α¬δελ¬φι¬κῶς εὐ¬χό¬με¬θα, ὅ¬πως «κα¬θαρ¬θέ-ντες τάς αἰ¬σθή¬σεις» ἀ¬ξι¬ω¬θῶ¬μεν τοῦ ἀ¬προ¬σί-του φω¬τός τῆς ᾿Α¬να¬στά¬σε¬ως, ἵ¬να πε¬ρι¬πα-τοῦν¬τες «ἐν και¬νό¬τη¬τι ζω¬ῆς» εἴ¬με¬θα πά¬ντο-τε ἡ¬νω¬μέ¬νοι ἐν τῷ ᾿Α¬να¬στά¬ντι Χρι¬στῷ. Τήν Τε¬τάρ¬τη τῆς Δι¬α¬και¬νη¬σί¬μου ἔ¬φθα¬σεν εἰς χεῖ¬ράς μου ἡ ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 ᾿Ε¬πι¬στο¬λή - Κα¬ταγ¬γε¬λί¬α σας ἐ¬ναν¬τί¬ον μου, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἀ¬πευ¬θύ¬νε¬τε πρός τήν Αὐ¬τοῦ Μα-κα¬ρι¬ό¬τη¬τα, τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον, καί τήν κοι¬νο¬ποι¬εῖ¬τε πρός το¬ύς Σεβ/τους ᾿Αρ¬χι¬ε-ρεῖς. Πρίν προ¬βῶ¬μεν εἰς οἱ¬αν¬δή¬πο¬τε ἀ¬πά-ντη¬σιν προ¬τάσ¬σο¬μεν τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 κε¬ί¬με¬νον τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς σας. «Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, ὁ Χρι¬στός εἴ¬η ἐν τῷ μέ¬σω ἡ¬μῶν. ᾿Α¬πο¬ρί¬αν καί θαυ¬μα¬σμόν, ἀλ¬λά καί βα¬θυ¬τά-την θλί¬ψιν ἐ¬προ¬ξέ¬νη¬σεν εἰς ἡ¬μᾶς τό γε¬γο¬νός τῆς 29.2.2000 φυλ¬λα¬διον τοῦ Σεβ. Με¬σο¬γα¬ί¬ας κ. Κη¬ρύ¬κου, τό ὁ¬ποῖ¬ον προ¬φα¬νῶς ἄ¬νευ βα¬θε¬ί¬ας ἐ¬ξε¬τά¬σε¬ως ὑ¬πέ¬γρα¬ψεν ὁ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος, τό ὁ-ποῖ¬ον ἀ¬πευ¬θύ¬νει πρός τήν Μα¬κα¬ρι¬ό¬τη¬τά σας καί πρός τά μέ¬λη τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς ἡ¬μῶν Συ¬νό¬δου. Τό φυλ¬λά¬διον αὐ¬τό, τό ὁ¬ποῖ¬ον φέ¬ρει τόν τίτ¬λον: « ῾Υ¬πό¬μνη¬μα» κα¬θώς καί οἱ προ¬η¬γο¬ύ¬με¬νες ἐ¬πι-στο¬λές τοῦ ἰ¬δί¬ου, δῆ¬λον ποι¬οῦ¬σι, ὅ¬τι ὁ Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τος συ¬νε¬χί¬ζει τήν τα¬κτι¬κή του διά τῶν ὑ¬πο¬γρα¬φέ¬ντων ἐγ¬γρά¬φων του, τά ὁ¬ποῖ¬α ὡς καί τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω γέ¬μου¬σι ὕ¬βρε¬ων καί πε¬ρι¬φρο¬νη¬τι¬κῶν λό¬γων πρός βά¬ρος τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς ἡ¬μῶν Συ¬νό¬δου, τοῦ Προ¬έ¬δρου καί ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι¬σκό¬που Αὐ¬τῆς, ἀλ¬λά καί ὅ¬λων ἡ¬μῶν τῶν ἐ¬πι¬λο¬ί¬πων ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων. ῾Ω¬σα¬ύ¬τως, οὐ¬δό¬λως δύ¬να¬ται νά δι¬α¬φύ¬γει τῆς προ¬σο¬χῆς ὅ¬λων ἡ¬μῶν, ὅ¬τι διά τῶν ἐν λό¬γῳ ἐγ¬γρά¬φων του ὁ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος, ἀν¬τι¬γρα¬φε¬ύς τῶν ὕ¬βρε¬ων τῶν γρα¬φέ¬ντων πα¬ρά τοῦ ῾Ι¬ε¬ρο¬μο¬νά-χου ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου Ταμ¬που¬ρᾶ, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος κα¬νο¬νι¬κῷ τῷ τρό¬πῳ κα¬τηγ¬γέλ¬θη ὑ¬πό δύ¬ο ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων καί πα¬ρε¬πέμ¬φθη ὑ¬πό τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου εἰς τό ἐκ-κλη¬σι¬α¬στι¬κό δι¬κα¬στή¬ριο. Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, ἅ¬γι¬ε Πρό¬ε¬δρε, ὅ¬σον διά τά ὑ¬πό¬λοι¬πα, τά ὁ¬ποῖ¬α ἀ¬να¬φέ¬ρει ὁ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος κ. Κήρυκος εἰς τό «῾Υ¬πό¬μνη¬μά» του, καί πά¬λιν ὁ¬ρῶ¬μεν ἀ¬νε¬πί¬τρε¬πτον στά¬σιν ἐ¬ξ αὐ¬τοῦ. ῾Ο Σε-βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος μέ τό πρό¬σχη¬μα ὅ¬τι δῆ¬θεν δι¬δά-σκει ἱ¬στο¬ρί¬αν ἀ¬να¬φέ¬ρε¬ται ἰ¬σο¬πε¬δι¬κῶς εἰς γε-γο¬νό¬τα καί πρό¬σω¬πα, συγ¬χρό¬νως κά¬νει ἀ¬να¬φο¬ρές μέ τρό¬πον ἀ¬νε¬πί¬τρε¬πτον καί ὑ¬πε¬ρο¬πτι¬κώ¬τα¬τον εἰς τό πρό¬σω¬πον τοῦ Σεβ. Μη¬τρο¬πο¬λί¬του Κι¬τί-ου κ. ᾿Ε¬πι¬φα¬νί¬ου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος τυγ¬χά¬νει ῎Ε¬ξαρ¬χος μιᾶς ὁ¬λο¬κλή¬ρου Αὐ¬το¬κε¬φά¬λου ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τῆς Κύπρου, ὡ¬σάν νά ἦ¬το ὁ συν¬τά¬κτης τοῦ «῾Υ¬πο-μνή¬μα¬τος» αὐ¬τός ὁ ὁ¬ποῖ¬ος κρα¬τεῖ ἀ¬νά χεῖ¬ρας τά κρι¬τή¬ρια τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας, τῆς ὁ¬μο¬λο¬γί¬ας καί τῆς σω¬τη¬ρί¬ας τῶν με¬λῶν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, τό¬σον ἡ¬μεῖς οἱ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς, ὅ¬σον καί ὁ ἱ¬ε¬ρός Κλῆ¬ρος οἵ¬τι¬νες ἐκ νε¬α¬ρᾶς ἡ¬λι¬κί¬ας ἐ¬λευ¬κάν¬θη¬μεν μέ τήν βο¬ή-θειαν τοῦ Θε¬οῦ εἰς τήν ὀρ¬θό¬δο¬ξον γραμ¬μήν καί τήν ζω¬ήν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ἐ¬μά¬θα¬μεν νά σε¬βώ¬με¬θα το¬ύς ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κο¬ύς θε-σμο¬ύς κα¬θώς καί τά ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κά πρό¬σω¬πα καί ὄ¬χι νά ὑ¬βρί-ζο¬μεν καί νά κα¬τη¬γο¬ροῦ¬μεν ἀ¬δι¬α¬κρί¬τως το¬ύς πά¬ντας καί πολ¬λές φο¬ρές πι¬ε¬ζό¬με¬νοι ἐκ τῆς ζη¬λε¬ί¬ας καί τοῦ φθό¬νου, προ¬φα¬σι¬ζό¬με-νοι το¬ύς ὁ¬μο¬λο¬γη¬τάς δῆ¬θεν τῆς πί¬στε¬ως! ῾Η στά¬σις λοι¬πόν τοῦ Σε¬βα¬σμι¬ω¬τά¬του κ. Κη¬ρύ¬κου καί ἐν προ¬κει¬μέ¬νῳ, εἶ¬ναι καθ᾿ ὁ¬λο¬κλη¬ρί¬αν ἀ¬νε¬πί¬τρε¬πτος, ἐ¬πει¬δή ἡ Σύνοδος ἀ¬πέρ¬ρι¬ψε κά¬ποι¬ες προ¬τά¬σεις του, τάς ὁ¬πο¬ί¬ας ἠ¬θέ¬λη¬σε ὁ¬πωσ¬δή¬πο¬τε νά ἐ¬πι¬βάλ¬λῃ ὡς σω¬στές εἰς ὅ¬λην τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον. Οὕ¬τω ὁ Σεβ/τος κ. Κήρυκος, προ¬βα¬ί¬νει εἰς ὕ¬βρεις ἐκ-θέ¬των πρω¬τί¬στως ὄ¬χι μό¬νον τόν ἐ¬αυ¬τόν του, ἀλ¬λά καί τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον, τῆς ὁ¬πο¬ί¬ας εἶ¬ναι ᾿Αρχ¬χι¬γραμ¬μα¬τε¬ύς, καί κατ᾿ ἐ¬πέ¬κτα-σιν σκαν¬δα¬λί¬ζει ἀ¬κό¬μη καί το¬ύς πι¬στο¬ύς. Μέχρι πρό τι¬νος ὁ Σεβ/τος κ. Κήρυκος κα¬τέ¬κρι¬νε καί κα¬λῶς ἔ¬κα¬νε τήν συμ¬πε¬ρι-φο¬ράν καί τόν τρό¬πον τῶν πέ¬ντε πρώ¬ην Μη¬τρο¬πο¬λι¬τῶν, οἱ ὁ-ποῖ¬οι ἐ¬δη¬μι¬ο¬ύρ¬γη¬σαν τό σχί¬σμα τοῦ 1995 ἔ¬ναν¬τι τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω-τά¬του καί τῶν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων, καί τώ¬ρα ἔρ¬χε¬ται ὁ ἴ¬διος νά ἀν¬τι-γρά¬ψῃ τάς με¬θό¬δους αὐ¬τῶν. Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, κα¬τα¬νο¬εῖ¬τε ὅ¬τι, ὅ-λοι οἱ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς εἴ¬με¬θα δυ¬σα¬ρε¬στη¬μέ¬νοι τολ¬μῶ δέ εἰ¬πεῖν καί ἀ-γα¬να¬κτι¬σμέ¬νοι ἀ¬πό τήν ἀ¬πα¬ρά¬δε¬κτον καί ἀ¬προσ¬δό¬κη¬τον αὐ¬τήν στά¬σιν καί τα¬κτι¬κήν τοῦ Σεβ. κ. Κη¬ρύ¬κου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος τοι¬ου¬το-τρό¬πως βλά¬πτει κα¬τά πολ¬λά τό ἔρ¬γον τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, διά ταῦ-τα ἡ κα¬τά¬στα¬σις χρή¬ζει ἐ¬πει¬γο¬ύ¬σης ἀν¬τι¬με¬τω¬πί¬σε¬ως. Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τοι καί ἅ¬γιοι ἀ¬δελ¬φοί, εἶ¬ναι ἀ¬νά¬γκη καί κα¬θῆ¬κον ὅ¬λων ἡ¬μῶν νά ἐ¬πι¬λη¬φθῶ¬μεν εἰς τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον τοῦ θέ¬μα¬τος, διά νά ἐ¬ξε¬τα¬σθεῖ καί κα¬τα¬δι¬κα¬σθεῖ αὐ¬τή ἡ πρω¬το¬φα¬νής καί ἀ¬νάρ¬μο¬στος δι᾿ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς συμ¬πε¬ρι¬φο¬ρά τοῦ Σεβ/του κ. Κη¬ρύ¬κου, ὁ ὁ¬ποῖς ἄν ὁ ἴ¬διος δέν ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρε¬ται διά τό προ¬σω¬πι¬κόν ἀρ¬χι¬ε¬ρα-τι¬κόν του κῦ¬ρος, ὀ¬φε¬ί¬λει ὅ¬μως νά σέ¬βε¬ται το-ύς θε¬σμο¬ύς τῆς εἰ¬ρή¬νης, τήν ἐ¬νό¬τη¬τα τῆς ᾿Εκ-κλη¬σί¬ας, τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου καί τοῦ χρι¬στι¬α-νι¬κοῦ πλη¬ρώ¬μα¬τος. Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, πα¬ρα¬κα¬λεῖ¬σθε καί ὑ¬μεῖς ἐκ τῆς θέ¬σε¬ώς σας ὡς ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι¬σκό¬που, νά ἐ¬πι¬λη-φθῆ¬τε τοῦ θέ¬μα¬τος διά τό κα¬λό τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί τήν εἰ¬ρή¬νη τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου πρω¬τοῦ ἡ στά¬σις τοῦ Σεβ. κ. Κη¬ρύ¬κου προ¬χω¬ρή¬σῃ εἰς με-γα¬λύ¬τε¬ρα ἀ¬το¬πή¬μα¬τα. ᾿Α¬σπά¬ζο¬μαι ῾Υ¬μᾶς ἐν Χρι¬στῷ . ᾿Ε¬λά¬χι¬στος ἀ¬δελ¬φός καί συλ¬λει¬τουρ¬γός ῾Ο Μη¬τρο¬πο¬λί¬της Πει¬ραι¬ῶς καί Νήσων Νι¬κό¬λα-ος» ᾿Α¬γα¬πη¬τέ ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φέ, Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τε κ. Νι¬κό¬λα¬ε, ἐ¬άν μέ αὐ¬τό τό κε¬ί¬με¬νο τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς ἀ¬δι¬κο¬ύ¬σα¬τε μό¬νον τήν ἐ¬λα¬χι-στό¬τη¬τά μου, τόν ᾿Ε¬πί¬σκο¬πο Κήρυκο, δέν θά προ¬έ¬βαι¬να εἰς ἀ¬πά¬ντη¬σιν. Τό ὅ¬τι προ¬βα¬ί¬νω ὅ¬μως, αὐ¬τό γί¬νε¬ται, δι¬ό¬τι πι¬στε¬ύ¬ω ὅ¬τι ἡ ἐ¬πι¬στο¬λή σας ἔ¬χει τάς συ¬νε¬πε¬ί¬ας της καί πρός τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν, ἀλ¬λά καί πρός τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά σας. Πα¬ρο¬μο¬ί¬αν πο¬λυ¬σέ¬λι¬δον ἐ¬πι¬στο¬λήν ἔ¬λα¬βον πρό και¬ροῦ καί πα¬ρά τοῦ Σεβ/του κ. Πα¬να¬ρέ¬του, εἰς τόν ὁ¬ποῖ¬ον δέν ἀ¬πέ¬στει¬λα ἀ¬κό¬μη τήν ἀ¬πά¬ντη¬σίν μου, καί πι¬στε¬ύ¬ω, ὅ¬τι ἀν¬τι¬λαμ¬βά¬νε¬σθε το¬ύς λό¬γους, διά το¬ύς ὁ¬πο¬ί¬ους δί¬δω ἄ¬με¬σον προ¬τε¬ραι¬ό¬τη-τα εἰς τήν ἰ¬δι¬κήν σας, ἄν καί τήν ἔ¬λα¬βα δευ¬τέ¬ραν κα¬τά σει¬ράν. ῾Η ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἀ-δελ¬φέ, ἐ¬νῶ δέν «ἀ¬πό¬ρη¬σα», οὔ¬τε «ἐ¬θα¬ύ¬μα¬σα» διά τήν ἐ¬νέρ¬γειά Σας, ὅ¬μως ἠ¬τι¬ο¬λο¬γη¬μέ¬να ἐ¬λυ¬πή¬θην σφό¬δρα, δι¬ό¬τι δέν δύ¬να¬μαι νά δι-και¬ο¬λο¬γή¬σω ἕ¬να τέ¬τοι¬ο ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρα¬τι¬κό ἔγ¬γρα-φο ἀ¬πό κά¬θε ἄ¬πο¬ψι. Δη¬λα¬δή γλώσ¬σης, λε¬κτι-κοῦ, ὕ¬φους, πε¬ρι¬ε¬χο¬μέ¬νου, ἀ¬πο¬δό¬σε¬ως νο¬η-μά¬των, ἀλ¬λά καί ἐξ᾿ ἐ¬πό¬ψε¬ως ὀρ¬θο¬δό¬ξου δε-ον¬το¬λο¬γί¬ας.δύ¬σκο¬λα μπο¬ρεῖ κά¬ποι¬ος νά τό χα¬ρα¬κτη¬ρί¬σῃ. Πρίν προ¬χω¬ρή¬σω εἰς ἀ¬πά¬ντη¬σιν ἐ¬πί τοῦ πε¬ρι¬ε¬χο¬μέ¬νου τοῦ ἐγ¬γρά¬φου σας, ἐκ προ¬οι¬μί¬ου σᾶς λέ¬γο¬μεν, ὅ¬τι ἐ¬λυ¬πή¬θη¬μεν κυ-ρί¬ως, δι¬ό¬τι μέ¬σα ἀ¬πό τό ἔγ¬γρα¬φόν σας δι¬α-φα¬ί¬νε¬ται μί¬α ἀ¬πα¬ρά¬δε¬κτος, πλήν μα¬τα¬ί¬α ἀ-πό¬πει¬ρα τρο¬μο¬κρα¬τή¬σε¬ως καί ἐκ¬φο¬βι¬σμοῦ τοῦ Μη¬τρο¬πο¬λί¬του Με¬σο¬γα¬ί¬ας καί Λαυ¬ρε¬ω¬τι¬κῆς Κη¬ρύ¬κου! ῾Η ἐ¬κτί¬μη¬σίς σας Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ὅ¬τι δη¬λα¬δή εἶ¬ναι δυ¬να¬τόν μέ συ¬κο¬φαν¬τί¬ες, ἐκ¬φο¬βι¬σμο¬ύς καί ἀ¬πει¬λές πε¬ρί «κα¬τα¬δί¬κης» μου (!), νά μέ ἐμ¬πο¬δί¬ση¬τε ἀ¬πό τό νά ὑ¬πε-ρα¬σπί¬ζω¬μαι τήν Κα¬νο¬νι¬κήν Τάξιν καί τήν ᾿Α¬λή¬θεια, ὅ¬ταν πα¬ρα¬βι¬ά¬ζων¬ται, πα¬ρα¬θε¬ω-ροῦν¬ται καί βλα¬σφη¬μοῦν¬ται νο¬μί¬ζω εἶ¬ναι με¬γά¬λο λά¬θος. ῾Η ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου θά εἴ¬πω αὐ¬τό πού εἰς πα¬ρο¬μο¬ί¬ας πε¬ρι¬πτώ¬σεις εἶ¬πεν ὁ Σε¬πτός Προ¬κα¬θή¬με¬νος: «῞Ε¬νας ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος οὔ¬τε τρο-μο¬κρα¬τεῖ, οὔ¬τε τρο¬μο¬κρα¬τεῖ¬ται ὑ¬πό οὐ¬δε-νός», καί προ¬σθέ¬το¬μεν ἡ¬μεῖς το¬ύς λό¬γους τοῦ ᾿Α¬πο¬στό¬λου Πα¬ύ¬λου: «οὐ γάρ ἔ¬δω¬κεν ἡ-μῖν ὁ Θε¬ός Πνεῦ¬μα δει¬λί¬ας, ἀλ¬λά δυ¬νά¬με¬ως καί ἀ¬γά¬πης καί σω¬φρο¬νι¬σμοῦ» (Β΄ πρός Τι-μό¬θε¬ον ἐ¬πι¬στο¬λή 1,7)[1]. ῾Ε¬πο¬μέ¬νως, Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φέ κ. Νι¬κό¬λα¬ε, ἐ-πα¬να¬λαμ¬βά¬νω: «῞Ε¬νας ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος οὔ¬τε τρο-μο¬κρα¬τεῖ, οὔ¬τε τρο¬μο¬κρα¬τῆ¬ται, δι¬α¬φο¬ρε¬τι¬κά δέν εἶ¬ναι πραγ¬μα¬τι¬κός ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος» Νο¬μί¬ζε¬τε, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ὅ¬τι ὁ χα¬ρα-κτήρ τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς σας εἶ¬ναι φι¬λά¬δελ¬φος, ὅ¬τι ὑ¬πη¬ρε¬τεῖ τήν ἀ¬λή¬θεια, τήν δι¬και¬ο¬σύ¬νη, τήν κα¬νο¬νι¬κό¬τη¬τα καί δι¬α¬σφα¬λί¬ζει τό προ-σω¬πι¬κόν σας κῦ¬ρος, καί πρό πά¬ντων αὐ¬τό τοῦ¬το τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου καί ἑ¬πο¬μέ¬νως καί τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας; ῎Η μή¬πως ὁ¬λό¬κλη¬ρος, ἀπ᾿ ἀρ¬χῆς μέ¬χρι τέ¬λους, αὕ¬τη ἀ¬πο¬πνέ¬ει βα¬ρεῖ¬αν τήν ὁ¬σμήν τῆς νε¬φε¬λώ¬δους καί ἀ¬ο¬ρί¬στου συ-κο¬φαν¬τί¬ας καί τῆς σα¬φοῦς ἀ¬πει¬λῆς, τό ὁ-ποῖ¬ον, κα¬τά τόν τε¬λευ¬ταῖ¬ον πά¬λιν τοῦ¬τον και¬ρόν, εἶ¬ναι γε¬νι¬κόν φαι¬νό¬με¬νον τῆς σχε-τι¬κῆς ἐ¬πι¬στο¬λο¬γρα¬φί¬ας καί ἄλ¬λων ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ-ων; Μπο¬ρεῖ¬τε νά ἰ¬σχυ¬ρι¬σθῆ¬τε, ὅ¬τι τά κί¬νη-τρα νά γρά¬ψε¬τε αὐ¬τό τό κε¬ί¬με¬νον ἦ¬το ἡ φι-λα¬δελ¬φί¬α καί ἡ ἀ¬γά¬πη πρός ἐ¬μέ τόν, ἔ¬στω κα¬κόν, ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φόν καί συλ¬λει¬τουρ-γόν Σας, καί ἰ¬δι¬α¬ί¬τε¬ρα ἡ δι¬α¬φύ¬λα¬ξις τοῦ κύ¬ρους τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου καί αὐ¬τῆς τα¬ύ-της τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας; ᾿Ε¬πι¬τρέψ¬τε μου, Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε ἄ¬γι¬ε ἀ¬δελ¬φέ, νά σᾶς ὑ¬πεν¬θυ¬μί¬σω ὅ¬τι αὐ¬τή ἡ ἐ¬πι¬στο¬λή σας, δέν ἀ¬πο¬τε¬λεῖ «ἀ-στρα¬πήν ἐν αἰ¬θρί¬ᾳ». ῾Υ¬πεν¬θυ¬μί¬ζο¬μεν, ὅ¬τι ἡ ἀρ¬χή τοῦ σά¬λου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἐ¬κλυ¬δώ¬νι¬σε τό σκά¬φος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί ἐ¬πνί¬γη¬σαν εἰς τό σχί¬σμα τό¬σες ψυ¬χές εὑ¬ρί¬σκε¬ται εἰς τό 1991, ὅ¬τε καί μέ τήν ἰ¬δι¬κήν σας καί τήν ἰ¬δι¬κήν μου δυ¬στυ¬χῶς συ¬νερ¬γί¬αν καί συγ¬κα-τά¬θε¬σιν κα¬τα¬πα¬τή¬θη ἡ ᾿Α¬πό¬φα¬σις τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου τῆς ῾Ι¬ε¬ραρ¬χί¬ας τῆς 19-9-91. ᾿Α¬να-φέ¬ρο¬μαι ες τόν δι¬ο¬ρι¬σμόν τῆς με¬γά¬λης Συ-νο¬δι¬κῆς ᾿Ε¬πι¬τρο¬πῆς, ὑ¬πό τήν Προ¬ε¬δρί¬αν σας, εἰς τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ὁ¬μο¬φώ¬νως ἀ¬νε¬τέ¬θη νά με¬λε¬τή¬σῃ τό θέ¬μα πε¬ρί τι¬νων εἰ¬κο¬νο¬γρα¬φι-κῶν πα¬ρα¬στά¬σε¬ων καί νά συν¬τά¬ξῃ σχέ¬διον Ποι¬μαν¬το¬ρι¬κῆς ᾿Εγ¬κυ¬κλί¬ου πρός εἰ¬ρή¬νευ¬σιν τοῦ πλη¬ρώ¬μα¬τος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Δυ¬στυ¬χῶς εἰς ἐ¬κε¬ί¬νην τήν ἐ¬ξαι¬ρε¬τι¬κά ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κήν ἐ¬νέρ¬γειαν συμ¬με¬τε¬ί¬χο¬μεν καί ῾Η¬μεῖς Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε! Συμ¬με¬τε¬ί¬χε¬τε Σεῖς ὁ Μη¬τρο¬πο¬λί-της Πει¬ραι¬ῶς ὡς Πρό¬ε¬δρος καί ἡ τα¬πει¬νό¬της μου ὡς ᾿Αρ¬χι¬μαν¬δρί¬της. ῾Η ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρα¬τι¬κή μου συ¬νε¬ί¬δη¬σις μέ ἐ-λέγ¬χει, δι¬ό¬τι τό¬τε πα¬ρε¬σύρ¬θην ὑ¬πό τοῦ ἄλ-λο¬τε «δι¬πλω¬μά¬τη» καί ἄλ¬λο¬τε «τρο¬μο¬κρά¬τη» τό¬τε Μη¬τρο¬πο¬λί¬του ᾿Ατ¬τι¬κῆς κ. Ματ¬θα¬ί¬ου. Πρέ¬πει νά τό ἐν¬θυ¬μεῖ¬σθε πο¬λύ κα¬λά, ὅ¬τι ἀ-νε¬πι¬τρέ¬πτως ἐ¬νέ¬δω¬σα καί συ¬νήρ¬γη¬σα εἰς ἐ-κε¬ί¬νην τήν ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κήν καί βλά¬σφη¬μον πρά¬ξιν ἀ¬θε¬τή¬σε¬ως ὁ¬μο¬φώ¬νου Συ¬νο¬δι¬κῆς ᾿Α¬πο-φά¬σε¬ως, ἡ ὁ¬πο¬ί¬α ἦ¬ταν μέ¬σα στά σχέ¬δια τοῦ Μη¬χα¬νι¬σμοῦ τῶν πέ¬ντε καί οὐ¬σι¬α¬στι¬κά ἡ ἀ-παρ¬χή τοῦ κλυ¬δω¬νι¬σμοῦ τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Προ¬σω¬πι¬κά ἐ¬λέγ¬χο¬μαι, δι¬ό¬τι, ὅ¬ταν ὁ τό¬τε ᾿Ατ¬τι¬κῆς μοί ἔ¬δω¬κε, ἀ¬ναρ¬μο¬δί¬ως καί ἀν¬τι-κα¬νο¬νι¬κῶς, τη¬λε¬φω¬νι¬κήν ἐν¬το¬λήν νά ἐ¬νερ¬γή-σω ὡς ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τε¬ύς ἐ¬ναν¬τί¬ον τῆς ἀ¬πο¬φά-σε¬ως καί τῆς ἐν¬το¬λῆς τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, δέν ἀν¬τέ¬δρα¬σα ὅ¬σον καί ὅ¬πως ἔ¬πρε¬πε. ῾Υ-πεν¬θυ¬μί¬ζω ἐ¬πί¬σης ὅ¬τι ὁ λα¬ϊ¬κός καί θε¬ο¬λό-γος κ. ᾿Ε¬λευ¬θέ¬ριος Γκουτ¬ζί¬δης εἶ¬πεν ὄ¬χι, καί δι¬ε¬χώ¬ρι¬σε τάς εὐ¬θύ¬νας του, ἐ¬νῶ ἐ¬γώ ὑ-πα¬κο¬ύ¬σας κα¬κῶς εἰς τόν ἐκ¬βια¬σμόν τοῦ τό¬τε ᾿Ατ¬τι¬κῆς: «εἶ¬σαι ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τε¬ύς καί πρέ-πει νά γρά¬ψης ὅ,τι σοῦ λέ¬με», προ¬σε¬πά¬θη¬σα ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κῶς καί ἐν τέ¬λει σκο¬πῶν εἰς τό νά συμ¬βι¬βά¬σω τά πράγ¬μα¬τα, συν¬τά¬ξας ἐ¬κεῖ¬νο τό νό¬θον κε¬ί¬με¬νον, τό ὁ¬ποῖ¬ον ἐ¬τιτ¬λο¬φο¬ρή-σα¬με ὡς δῆ¬θεν: «᾿Α¬πό¬σπα¬σμα Πρα¬κτι¬κοῦ Συ-νε¬δρι¬ά¬σε¬ως τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου τῆς ῾Ι¬ε¬ραρ-χί¬ας τῆς 19-9-91» καί ἐ¬δώ¬σα¬με ᾿Α¬ριθμ. Πρωτ. 2546 καί ἡ¬με¬ρο¬μη¬νί¬αν 24-10-91. Δέν ποι¬ῶ πε¬ρισ¬σό¬τε¬ρον λό¬γον δι᾿ ἐ¬κεῖ-νο τό νό¬θο ᾿Α¬πό¬σπα¬σμα Πρα¬κτι¬κοῦ ό ὁ¬ποῖ¬ον ἦ¬το, ὡς εἴ¬πο¬μεν, προ¬ϊ¬όν τοῦ αὐ¬ταρ¬χι¬σμοῦ τοῦ τό¬τε ᾿Ατ¬τι¬κῆς Ματ¬θα¬ί¬ου, οὔ¬τε καί εἰς ἐ¬κεῖ¬νο τό ἀν¬τι¬σχέ¬διον Ποι¬μαν¬το¬ρι¬κῆς ᾿Εγ-κυ¬κλί¬ου, πού εἶ¬χε συν¬τά¬ξει ὁ ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χος Εὐ¬θύ¬μιος, καί τό ὁ¬ποῖ¬ον σᾶς ἐ¬ξώρ¬γι¬σε κα¬τά τήν 22-1-1992, ὅ¬ταν τό ἐ¬κρά¬τει εἰς τάς χεῖ¬ράς του ὁ τό¬τε Μη¬τρο¬πο¬λί¬της κ. Ματ¬θαῖ-ος, δι¬ό¬τι ὅ¬λα αὐ¬τά τά γνω¬ρί¬ζε¬τε πά¬ρα πο¬λύ κα¬λά. ῞Ο¬λα αὐ¬τά, καί ὅ¬σα ἠ¬κο¬λο¬ύ¬θη¬σαν καί μέ¬χρι τάς τε¬λευ¬τα¬ί¬ας ἀν¬τι¬κα¬νό¬τη¬τας ἐ¬πί τῶν ἡ¬με¬ρῶν μας, κο¬λά¬ζουν τάς ψυ¬χάς μας, δι¬ό¬τι βλά¬πτουν εὐ¬θέ¬ως τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν καί εὐ¬τε¬λί¬ζουν ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κο¬ύς Θε¬σμο¬ύς καί Πρό¬σω¬πα. Κα¬τό¬πιν το¬ύ¬των ἡ¬μεῖς θε¬ω¬ροῦ¬με ἀ-ναγ¬καῖ¬ον ὅ¬λα αὐ¬τά νά ξε¬κα¬θα¬ρί¬σουν ἐν Συ-νό¬δῳ ὑ¬πό τάς δι¬α¬γο¬ρε¬ύ¬σεις τῶν θε¬ί¬ων καί ῾Ι¬ε¬ρῶν Κα¬νό¬νων, τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας καί τῆς Δι-και¬ο¬σύ¬νης. Πρό¬θε¬σίς μου καί μέ αὐ¬τά, καί μέ ὅ¬σα θά ἀ¬κο¬λου¬θή¬σουν, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φέ, δέν εἶ¬ναι ἡ ἀν¬τι¬δι¬κί¬α, ἀλ¬λά ἡ ἀ-πο¬κα¬τά¬στα¬σις τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας, ἡ ὁ¬πο¬ί¬α, τό ἀ-να¬γνω¬ρί¬ζω, ὅ¬τι εἶ¬ναι πο¬λύ πι¬κρά, ἀλ¬λά ἐν τῇ τα¬πει¬νώ¬σει ἡ¬μῶν ὁ Χρι¬στός θά τήν με¬τα-τρέ¬ψῃ εἰς γλυ¬κεῖ¬αν. Γρά¬φω, λοι¬πόν, διά νά ἀ¬να¬λά¬βω¬μεν τάς βα¬ρε¬ί¬ας εὐ¬θύ¬νας μας. Δι᾿ αὐ¬τόν τόν λό¬γον σᾶς ὑ¬πεν¬θυ¬μί¬ζω καί τήν τε¬λευ¬τα¬ί¬αν στά¬σιν σας ἔ¬ναν¬τι τοῦ Προ¬κα¬θη-μέ¬νου καί τῶν θε¬ο¬λό¬γων, δη¬λα¬δή τό πε¬ρι-στα¬τι¬κόν τό ὁ¬ποῖ¬ον ἐ¬ση¬μει¬ώ¬θη μό¬λις κα¬τά τόν Μάϊον - ᾿Ι¬ο¬ύ¬νιον 1999. ᾿Α¬πο¬φε¬ύ¬γω νά συ¬νε¬χί¬σω ἐπ᾿ αὐ¬τῶν τῶν θε¬μά¬των, δι¬ό¬τι, ὡς προ¬εῖ¬πον, πρό¬θε¬σίς μου δέν εἶ¬ναι οὔ¬τε νά ἀν¬τι¬δι¬κή¬σω πρός τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά σας, οὔ¬τε πο¬λύ πε¬ρισ¬σό¬τε¬ρο νά σᾶς τα¬πει¬νώ¬σω. Πρό¬θε¬σίς μου εἶ¬ναι ὡς ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φός, ἐν ἀ¬γά¬πῃ νά σᾶς δώ¬σω σα¬φῆ καί συγ¬κε¬κρι¬μέ-να ἐ¬ρε¬θί¬σμα¬τα καί ἀ¬φορ¬μάς, κα¬τά τό «δός ἀ¬φορ¬μή τῷ σο¬φῷ καί σο¬φώ¬τε¬ρος ἔ¬σται», καί κα¬τά τό «ἔ¬λεγ¬χε σο¬φόν καί ἀ¬γα¬πή¬σει σε». Τοῦ ᾿Ε¬πι¬σκό¬που προ¬ϊ¬στα¬ται ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος ῎Ερ¬χο¬μαι εἰς τό πε¬ρι¬ε¬χό¬με¬νον τοῦ κει-μέ¬νου σας μέ πᾶ¬σαν δυ¬να¬τήν συν¬το¬μί¬αν καί σα¬φή¬νειαν. Τό κε¬ί¬με¬νον τῆς ᾿Ε¬πι¬στο¬λῆς - «Κα¬ταγ¬γε¬λί¬ας» Σας τό ἀ¬πευ¬θύ¬νε¬τε: «Πρός τήν Αὐ¬τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ό¬τη¬τα τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον ᾿Α¬θη¬νῶν καί πά¬σης ῾Ελ¬λά¬δος κ.κ. ᾿Αν¬δρέ¬αν, Πρό¬ε¬δρον τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί-ας Γ.Ο.Χ. ῾Ελ¬λά¬δος». Κατ᾿ ἀρ¬χάς, Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε, Προ¬ϊ¬στα¬μέ¬νη ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή ᾿Αρ-χή ἑ¬νός ᾿Ε¬πι¬σκό¬που δέν εἶ¬ναι ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί-σκο¬πος, ἀλ¬λά ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος. ῾Ως ἐκ το¬ύ-του νο¬μί¬ζω, ὅ¬τι ἔ¬πρε¬πε νά εἴ¬χα¬τε ἀ¬πευ-θυν¬θεῖ πρός τήν ῾Α¬γί¬αν καί ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον, καί ὄ¬χι πρός τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον. Τό ὅ¬τι ὅ¬μως ἀ¬πευ¬θύν¬θη¬τε ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κῶς πρός τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον μή¬πως πρέ¬πει νά ὑ-πο¬θέ¬σω, ὅ¬τι ὑ¬πάρ¬χει εἰ¬δι¬κή σκο¬πι¬μό¬της; Συν¬τάσ¬σο¬μεν καί ὑ¬πο¬γρά¬φο¬μεν κα¬τό¬πιν βα¬θε¬ί¬ας «ἐ¬ξε¬τά¬σε¬ως» καί μετ᾿ ἐ¬πι¬γνώ¬σε¬ως ᾿Εν τῇ προ¬σπα¬θε¬ί¬ᾳ σας νά μει¬ώ¬σε¬τε τόν ᾿Ε¬πί¬σκο¬πον Κήρυκον γρά¬φε¬τε, ὅ¬τι τό ὑπ᾿ ἀ-ριθμ. 104 ἀ¬πό 29-2-2000 ῾Υ¬πό¬μνη¬μά μας ὑ¬πό τόν τίτ¬λον: «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» τό ὑ¬πε¬γρά¬ψα¬μεν «προ¬φα¬νῶς ἄ¬νευ βα¬θε¬ί¬ας ἐ¬ξε¬τά¬σε¬ως.»! Δη¬λα¬δή κα¬τά τήν ἄ¬πο¬ψίν σας, ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος ὑ¬πο¬γρά-φει ἐ¬πι¬πο¬λα¬ί¬ως καί ἀ¬νε¬ξε¬τά¬στως ξέ¬να κε¬ί-με¬να, τά ὁ¬ποῖ¬α δέν συ¬νέ¬τα¬ξεν ὁ ἴ¬διος. Καί ἄν ἀ¬κό¬μη, αὐ¬τό ἦ¬το ἀ¬λη¬θές, πρέ¬πει νά γνω-ρί¬ζε¬τε, ὅ¬τι κά¬θε ἔγ¬γρα¬φον ἀ¬νή¬κει καί εἶ-ναι «ἰ¬δι¬ο¬κτη¬σί¬α» καί ἔρ¬γον τοῦ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΟΣ καί δέν μπο¬ρεῖ κατ᾿ οὐ¬δέ¬να τρό¬πον νά ἀμ¬φι¬σβη¬τη¬θῇ, οὔ¬τε τό πε¬ρι¬ε¬χό¬με-νόν του, οὔ¬τε τό κῦ¬ρος αὐ¬τοῦ μέ τοι¬α¬ύ¬τας αὐ¬θαι¬ρέ¬τους δι¬α¬τυ¬πώ¬σεις. Μέ αὐ¬τόν τόν τρό¬πον, ὅ¬μως, δί¬δε¬ται σα¬φής καί βε¬βα¬ί¬α ἡ ἐν¬τύ¬πω¬σις ὅ¬τι ἐ¬πι¬δι¬ώ¬κε¬ται ἡ συγ¬κά¬λυ¬ψις καί ὁ ἀ¬πο¬χρω¬μα¬τι¬σμός τοῦ προ¬βλή¬μα¬τος τοῦ πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ, ὁ ὁ-ποῖ¬ος ἐ¬κτί¬θε¬ται εἰς τό «῾Υ¬πό¬μνη¬μἀ» μου. ᾿Ε¬πι¬τρέψ¬τε μου πα¬ρα¬κα¬λῶ νά ἐ¬ρω¬τή¬σω τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά σας. Κα¬τά τήν τρι¬α¬κον¬τα¬ε¬τῆ συ¬νερ¬γα¬σί¬αν μα¬ς αὐ¬τό ἔ¬χε¬τε δι¬α¬πι¬στώ¬σει ἐν τῇ πρά¬ξει; Δη¬λα¬δή, ὅ¬τι ὁ ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα-τε¬ύς καί ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος, ἀ¬δυ¬να¬τεῖ εἰς τήν σύ¬ντα¬ξιν κει¬μέ¬νων[2]; Σεῖς ἀ¬γα¬πη¬τέ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φέ, πι¬στε¬ύ¬ο¬μεν πρέ¬πει νά λά¬βη¬τε σο¬βα-ρῶς ὑπ᾿ ὄ¬ψιν τό πε¬ρι¬ε¬χό¬με¬νον τοῦ ὑπ᾿ ἀ-ριθμ. 104/25-2-2000 ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ μου καί γε¬νι¬κά τό φαι¬νό¬με¬νον τοῦ «Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο-γι¬τι¬κοῦ Οἱ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ», ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἔ¬χων τήν ἀρ¬χήν του εἰς αὐ¬τό τό 1971, συ¬νε¬χί¬σθη ἀ-δι¬ά¬κο¬πα καί προ¬ω¬θή¬θη, καί κο¬ρυ¬φώ¬νε¬ται εἰς τάς ἡ¬μέ¬ρας μας, ἐ¬νῶ ἀ¬νη¬συ¬χη¬τι¬κόν εἶ¬ναι καί ὅ¬τι ἀ¬θο¬ρύ¬βως δι¬έ¬βρω¬σε πολ¬λῶν τάς ὀρ-θο¬δό¬ξους συ¬νει¬δή¬σεις, ἀ¬φοῦ ἤ¬δη τό πνεῦ¬μα τοῦ πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ, ἐκ¬φρά¬ζε¬ται ἀ¬πό πολ¬λο¬ύς μέ τάς θέ¬σεις: «Νά τά βροῦ¬με, νά πα¬ρα¬βλέ¬ψου¬με τίς δι¬α¬φο¬ρές μας, νά ἐ¬νω¬θοῦ¬με μέ ὅ¬λους, νά γί¬νου¬με ἰ-σχυ¬ροί». «ὅ¬λοι ἀ¬γω¬νί¬ζον¬ται γιά τήν ὀρ¬θο-δο¬ξί¬α», «ὅ¬λοι ἔ¬χου¬με κά¬νει σφάλ¬μα¬τα», «βι¬ά¬σθη¬κε ὁ ῞Α¬γιος Πα¬τέ¬ρας τό 1937...μπο-ροῦ¬σε νά μή εἶ¬χε γί¬νει τό σχί¬σμα», κα¬τά δέ τόν «Χένρι» καί τι¬νας πού ἀ¬πό δε¬κα¬ε¬τι-ῶν ἐ¬πη¬ρε¬ά¬ζει καί προ¬ω¬θοῦν αὐ¬τό τό πνεῦ¬μα: «δέν ὑ¬πο¬στα¬σι¬ά¬ζει κα¬νε¬ίς τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α», (ἀλ¬λά δέν μᾶς λέ¬νε καί ποῦ εὑ¬ρί¬σκε¬ται Αὕ-τη), ἐ¬νῶ πι¬στε¬ύ¬ει, ὅ¬τι πρέ¬πει νά ἀ¬γω¬νι-σθοῦ¬με διά τήν ἕ¬νω¬σιν ὅ¬λων τῶν πα¬ρα¬τά¬ξε-ων, δι¬ό¬τι «εἴ¬με¬θα ὅ¬λοι τό ἴ¬διο», δη¬λα¬δή οὔ¬τε ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬α, οὔ¬τε ᾿Εκ¬κλη¬σι¬ο¬λο¬γί¬α ἀ¬πα-σχο¬λεῖ το¬ύς πε¬ρισ¬σο¬τέ¬ρους σή¬με¬ρον. Δέν νο¬μί¬ζε¬τε, Σεβ/τε, ὅ¬τι μέ τό νά ἰ¬σχυ¬ρί¬ζε-σθε, ὅ¬τι «ὑ¬πο¬γρά¬φω χω¬ρίς βα¬θεῖ¬αν ἐ¬ξέ¬τα-σιν» δέν μει¬ώ¬νε¬τε οὔ¬τε τήν ἐ¬λα¬χι¬στό¬τη¬τά μου, ἀλ¬λά οὔ¬τε καί τήν οὐ¬σί¬αν τοῦ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ μου, ἀ¬φοῦ τό πρό¬βλη¬μα τοῦ πα-λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ ἐ¬γε¬ί¬ρε-ται ἀ¬πει¬λη¬τι¬κώ¬τα¬τον, καί ἡ¬μεῖς ἐ¬ναν¬τί¬ον αὐ¬τοῦ βάλ¬λο¬μεν; ῎Αν ἐν πά¬ση πε¬ρι¬πτώ¬σει, ὅ¬μως, ἐ¬πει¬δή ὑ¬πό τόν συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νον ἰ¬σχυ¬ρι¬σμόν σας, ἐν-νο¬εῖ¬τε τήν ἀπ᾿ ἀρ¬χῆς μό¬νι¬μον καί ἀ¬δι¬ά¬κο-πον συ¬νερ¬γα¬σί¬αν μου με¬τά τοῦ ἐλ¬λο¬γι¬μω¬τά-του Κα¬θη¬γη¬τοῦ κ. ᾿Ε¬λευ¬θε¬ρί¬ου Γκουτ¬ζί¬δη, ἐ¬πι¬βάλ¬λε¬ται νά γί¬νω σα¬φής: Μή ξε¬χνᾶ¬τε ἡ Σε¬βα¬σμι¬ό¬της σας, οὔ¬τε ἄλ¬λος τις, ὅ¬τι δι᾿ εὐ¬χῶν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, με¬τά τοῦ ἐν λό-γῳ θε¬ο¬λό¬γου Κα¬θη¬γη¬τοῦ, κα¬ί ἐ¬πί τρεῖς πε-ρί¬που συ¬να¬πτάς δε¬κα¬ε¬τί¬ας ἐ¬ση¬κώ¬σα¬μεν ἀ¬πό κοι¬νοῦ τό βά¬ρος τοῦ ῾Ι¬ε¬ροῦ ᾿Α¬γῶ¬νος, καί, μέ τήν Χάριν τοῦ Θε¬οῦ, δέν ἐν¬νο¬οῦ¬με νά πα¬ραι¬τη¬θῶ¬μεν αὐ¬τοῦ τοῦ ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κοῦ ᾿Α¬γῶ¬νος, οὔ¬τε νά τόν πα¬ρα¬δώ¬σω¬μεν τυ¬φλοῖς ὄμ¬μα¬σιν εἰς νε¬ω¬τέ¬ρους, ὅ¬πως δέν τόν πα¬ρε-δώ¬σα¬μεν καί εἰς ἄλ¬λους, ἐ¬νῶ πο¬τέ δέν ἀ¬πε-κλε¬ί¬σα¬με τήν συ¬νερ¬γα¬σί¬α μέ κά¬θε προ¬σω¬πι-κήν μας θυ¬σί¬αν. ᾿Α¬πο¬δε¬δειγ¬μέ¬νως εἴ¬με¬θα ἀ-νοι¬κτοί καί ἐ¬πι¬δι¬ώ¬κο¬μεν τήν συ¬νερ¬γα¬σί¬α με¬τά πά¬ντων καί ἀγ¬κα¬λι¬ά¬ζου¬με μέ πε¬ρισ¬σήν ἀ¬γά¬πην κά¬θε νε¬ώ¬τε¬ρον, καί το¬ύς νε¬ω¬τέ¬ρους κ. Κάτουυραν καί μ. Μάξιμον, δέν ἐν¬νο¬οῦ¬με ὅ¬μως νά πα¬ρα¬συρ¬θῶ¬μεν ὑ¬πό οὐ¬δε¬νός, εἴ¬τε νε¬ω¬τέ¬ρου, εἴ¬τε πα¬λαι¬ο¬τέ¬ρου εἰς πα¬ρεκ¬κλί-σεις, ὅ¬πως πρῶ¬τος ἐ¬πε¬δί¬ω¬ξεν νά μᾶς πα¬ρα-σύ¬ρῃ ἤ νά μᾶς ὁ Κύπριος ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χος Εὐ-θύ¬μιος, καί εἰς τήν συ¬νέ¬χεια πολ¬λοί ἄλ¬λοι μέ¬χρι καί σή¬με¬ρον, τό ἐ¬πε¬δί¬ω¬ξαν ἤ τό ἐ¬πι-δι¬ώ¬κουν. ῾Υ¬πεν¬θυ¬μί¬ζο¬μεν καί ὑ¬πο¬γραμ¬μί¬ζο¬με¬ν ἐ-πί¬σης, ὅ¬τι καί καί ἡ Σε¬βα¬σμι¬ό¬της σας, καί προ¬η¬γου¬μέ¬νως ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τος Προ¬κα¬θή¬με¬νος καί ὁ¬λό¬κλη¬ρος ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος ἐ¬πί τό¬σα καί τό¬σα ἔ¬τη συ¬νειρ¬γά¬σθη¬τε με¬τά τοῦ κ. Γκουτ¬ζί¬δη, εἶ¬ναι δέ τῆς ἰ¬δι¬κῆς σας ἐ¬πι-λο¬γῆς τό ὅ¬τι δι¬ε¬κό¬ψα¬τε αὐ¬τήν τήν συ¬νερ¬γα-σί¬αν, δέν πρέ¬πει ὅ¬μως νά ἐ¬νο¬χλῆ¬ται κα¬νε¬ίς δι¬ό¬τι ἡ¬μεῖς ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος, συ¬νε¬χί-ζο¬μεν τήν συ¬νερ¬γα¬σί¬αν. Σκε¬φθῆ¬τε ἐ¬πί¬σης διά ποῖ¬ον κε¬ί¬με¬νον ῾Ι¬ε¬ρο¬συ¬νο¬δι¬κόν δέν ἐ-κο¬πί¬α¬σεν, ὡς θε¬ο¬λο¬γι¬κός Σύμβουλος καί Συ-νερ¬γά¬της ὁ κ. Γκουτ¬ζί¬δης; Ποῖ¬ον κε¬ί¬με¬νον εἰς τόν Κ.Γ.Ο. δέν φέ¬ρει τήν σφρα¬γί¬δα τῆς συ¬νερ¬γα¬σί¬ας μας μετ᾿ αὐ¬τοῦ; Εἶ¬ναι ἑ¬πο¬μέ-νως χα¬ρά μου καί τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι συ¬νε¬χί¬ζω αὐ¬τήν τήν συ¬νερ¬γα¬σί¬αν. ῎Αν αὐ¬τή ἡ ἐν πνε-ύ¬μα¬τι συ¬ναλ¬λη¬λί¬ας, ἀ¬γά¬πης καί ἐν τῇ κοι¬νῇ πί¬στει συ¬νερ¬γα¬σί¬α ἠ¬νώ¬χλη¬σε τόν Νε¬ο¬η¬με¬ρο-λο¬γι¬τι¬σμόν, τόν Φλω¬ρι¬νι¬σμόν καί αὐ¬το¬ύς το¬ύς πέ¬ντε, Σεῖς Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε καί ἐ¬σχά¬τως οἱ πε¬ρί ὑ¬μᾶς δι¬και¬ο¬λο¬γεῖ¬ται νά ἐ¬νο¬χλῆ¬σθε; Δέν εἶ¬μαι «ὑ¬βρι¬στής»! Τήν Κα¬νο¬νι¬κήν τά¬ξιν, τό δίκαι¬ον καί τήν ἀ¬λή¬θειαν ζη¬τῶ. Γρά¬φε¬τε, ὄ¬τι τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 104/29-2-2000 ῾Υ¬πό¬μνη¬μα μου, κα¬θώς καί αἱ προ¬η¬γο-ύ¬με¬ναι ἐ¬πι¬στο¬λαί μου «δῆ¬λον ποι¬οῦ¬σι, ὅ¬τι ὁ Σεβ/τος συ¬νε¬χί¬ζει τήν τα¬κτι¬κή του διά τῶν ὑ¬πο¬γρα¬φέ¬ντων ἐγ¬γρά¬φων του, τά ὁ¬ποῖ¬α ὡς καί τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω γέ¬μου¬σιν ὕ¬βρε¬ων καί πε-ρι¬φρο¬νη¬τι¬κῶν λό¬γων πρός βά¬ρος τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς ἡ¬μῶν Συ¬νό¬δου, τοῦ Προ¬έ¬δρου καί ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι-σκό¬που Αὐ¬τῆς, ἀλ¬λά καί ὅ¬λων ἡ¬μῶν τῶν ἐ¬πι-λο¬ί¬πων ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων». Διά τήν ἀ¬γά¬πην τοῦ Χρι¬στοῦ σᾶς πα¬ρα¬κα¬λῶ, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἀ¬δελ-φέ, πο¬ί¬α εἶ¬ναι ἡ «συ¬νε¬χι¬ζο¬μέ¬νη τα¬κτι-κή....ὕ¬βρε¬ων καί πε¬ρι¬φρο¬νη¬τι¬κῶν λό¬γων εἰς βά¬ρος τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς ἡ¬μῶν Συ¬νό¬δου, τοῦ Προ¬έ-δρου καί ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι¬σκό¬που Αὐ¬τῆς, ἀλ¬λά καί ὅ¬λων τῶν ἐ¬πι¬λο¬ί¬πων ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων»; Δια¬τί δέν κα¬το¬νο¬μά¬ζε¬τε καί δέν ἀ¬πο¬δει¬κνύ¬ε¬τε τάς ὕ-βρεις καί δέν προσ¬δι¬ο¬ρί¬ζε¬τε τήν «συ¬νε¬χι-ζο¬μέ¬νη τα¬κτι¬κή»; Δέν νο¬μί¬ζε¬τε, Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τε, ὅ¬τι μέ τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω κα¬τά τό κοι¬νῶς λε¬γό¬με¬νον «ρί¬πτε¬τε λά¬σπη» εἰς τό πρό¬σω¬πον ἑ¬νός ᾿Ε¬πι¬σκό¬που; Τί ἐ¬ξυ¬πη¬ρε¬τεῖ αὐ¬τός ὁ τρό¬πος; Ποῦ στο¬χε¬ύ¬ει; Εἰς τήν δι¬σέ¬λι¬δον ἐ¬πι¬στο¬λήν σας ἡ ἀ¬νω¬τέ¬ρω θέ¬σις ἐ¬πα¬να¬λαμ¬βά-νε¬ται τέσ¬σε¬ρις φο¬ρές, χω¬ρίς ὅ¬μως νά ἀ¬να-φέ¬ρε¬ται, ἔ¬στω καί μί¬α «ὕ¬βρις».. Δέν νο¬μί-ζε¬τε, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ὅ¬τι αὐ¬τό μπο¬ρεῖ νά χα¬ρα¬κτη¬ρι¬σθῇ καί ὡς «ὕ¬βρις», καί ὡς «συ-κο¬φαν¬τί¬α», καί ἀ¬κό¬μη χει¬ρό¬τε¬ρα... καί ὡς συ¬νη¬γο¬ρί¬α ὑ¬πέρ τοῦ «Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ», δι¬ό¬τι αὐ¬τός ἀ¬πο¬κα¬λύ¬πτε¬ται καί κα¬τε¬λέγ¬χε¬ται εἰς τό ῾Υ¬πό¬μνη¬μά μας; ῾Ο «πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κός οἰ¬κου¬με¬νι-σμός» τόν ὁ¬ποῖ¬ο¬νἀ¬να¬λύ¬ο¬μεν εἰς τό ῾Υ¬πό¬μνη-μά μας, αὐ¬τός ἀ¬πο¬τε¬λεῖ καί ὕ¬βριν καί βλα-σφη¬μί¬αν καί προ¬δο¬σί¬αν. Τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι ἡ-μεῖς ἀ¬πο¬κα¬λύ¬πτο¬μεν αὐ¬τόν καί ἀ¬φή¬νο¬μεν νά ἴ¬δη¬τε ὅ¬λους το¬ύς πα¬ρά¬γον¬τας καί τάς πα¬ρα-μέ¬τρους πού τόν ὑ¬πο¬θάλ¬πουν, πι¬στε¬ύ¬ο¬μεν, ὅ¬τι εἶ¬ναι ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬α καί ὄ¬χι ὕ¬βρις. Εἶ¬ναι σε¬βα¬σμός καί πρός τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον Προ¬κα-θή¬με¬νον καί πρός τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον. ῾Η-μεῖς χά¬ρι¬τι Χρι¬στοῦ προ¬σπα¬θοῦ¬με νά ἀ¬κο-λου¬θοῦ¬με τήν «τα¬κτι¬κήν» τῆς Κα¬νο¬νι¬κῆς Τάξεως, καί τοῦ¬το ἀ¬πο¬κλει¬στι¬κῶς ὑ¬πέρ τοῦ δι¬κα¬ί¬ου καί τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας. ῎Ε¬πρε¬πε νά χαι¬ρώ¬με¬θα ὅ¬τι ἔ¬χω¬μεν ζη¬λω¬τάς ῾Ι¬ε¬ρο¬μο¬νά¬χους Εἰς τήν συ¬νέ¬χεια μέ κα¬τη¬γο¬ρεῖ¬τε ὅ¬τι «ἀν¬τι¬γρά¬φω¬μεν τάς ὕ¬βρεις τοῦ π. ᾿Αμ¬φι¬λο-χί¬ου»!, ᾿Εάν ἐ¬πι¬μέ¬νε¬τε ἀ¬κό¬μη εἰς αὐ¬τό, ἔ-χο¬μεν χρέ¬ος νά σᾶς εἴ¬πω¬μεν, ὅ¬τι ὁ ἐ¬κλε-κτός ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χος μό¬νον ὕ¬βρεις δέν δι¬α¬τυ-πώ¬νει! ᾿Α¬δι¬κεῖ¬ται καί συ¬κο¬φαν¬τεῖ¬ται ἐν τέ¬λει καί ὁ ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χος π. ᾿Αμ¬φι¬λό¬χιος, διά το¬ύς ἰ¬δί¬ους ἀ¬κρι¬βῶς λό¬γους, διά το¬ύς ὁ¬πο¬ί¬ους συ¬κο¬φαν¬τεῖ¬ται καί τό ῾Υ¬πό¬μνη¬μά μου καί ἡ ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου. ῾Ο ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να-χος κα¬τά τήν ἄ¬πο¬ψίν μου, καί ὅ¬πως σᾶς ἀ-πε¬δε¬ί¬χθη, δέν ὑ¬βρί¬ζει, δέν συ¬κο¬φαν¬τεῖ, μό¬νον ζη¬τεῖ νά γί¬νῃ σε¬βα¬στή ἡ Κα¬νο¬νι¬κή Τάξις, νά ἀν¬τα¬πο¬κρι¬θῇ ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος εἰς τό ὑ¬ψη¬λόν της ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κόν ἔρ¬γον, νά ἀ-πο¬κη¬ρυ¬χθοῦν κά¬ποι¬α «γυ¬μνῇ τῇ κε¬φα¬λῇ» κη-ρυσ¬σό¬με¬να ἀν¬τορ¬θό¬δο¬ξα φρο¬νή¬μα¬τα, καί δι¬α-φυ¬λα¬χθοῦν κα¬θα¬ρά ἡ ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬α-᾿Εκ¬κλη¬σι¬ο¬λο-γί¬α καί ᾿Α¬πο¬στο¬λι¬κή μας Δι¬α¬δο¬χή. Αὐ¬τό δέν νο¬μί¬ζε¬τε, ὅ¬τι εἶ¬ναι μέ¬σα εἰς τά βα¬σι¬κά κα¬θή¬κον¬τα ἑ¬νός ὀρ¬θο¬δό¬ξου Κλη¬ρι¬κοῦ, ἤ καί ἑ¬νός Γνη¬σί¬ου ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου Χρι¬στια¬νοῦ; ῎Αν ὁ Παν/τος π. ᾿Αμ¬φι¬λό¬χιος῞μέ τάς ἐ¬πι¬στο¬λάς του, εἶ¬χε τήν εὐ¬αι¬σθη¬σί¬αν καί ἐ¬πε¬σή¬μα¬νε σο¬βα¬ρά θέ¬μα¬τα, αὐ¬τό μει¬ώ¬νει ὅ¬λους ῾Η¬μᾶς, καί δι¬ό¬τι ἐ¬πε¬δε¬ί¬ξα¬μεν ἐμ¬πά¬θειαν κα¬τά τοῦ συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νου ῾Ι¬ε¬ρο¬μο¬νά¬χου, ἐ¬νῶ ἐ¬λή¬φθη ὑ-πό τι¬νων κα¬κή βου¬λή, νά πέ¬σῃ τό κε¬φά¬λι τοῦ ῾Ι¬ε¬ρο¬μο¬νά¬χου. πράγ¬μα τό ὁ¬ποῖ¬ον προ¬η-γου¬μέ¬νως «ἐ¬βου¬λε¬ύ¬θη¬σαν» οἱ πέ¬ντε, οἱ ὁ-ποῖ¬οι ἀν¬τί νά πά¬ρουν τό κε¬φά¬λι τοῦ ᾿Αμ¬φι-λο¬χί¬ου καί τοῦ Γκουτ¬ζί¬δη, ἔ¬χα¬σαν τά ἰ¬δι¬κά τους. ῎Αν πά¬λι πι¬στε¬ύ¬ε¬τε, ὅ¬τι μέ τό νά σᾶς λέ¬ω, ὅ¬τι ἡ ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 15/7-9-99 ἀ¬πό¬φα¬σις τοῦ Σεβ. Πα¬να¬ρέ¬του καί ἡ πα¬ρο¬μο¬ί¬α κα¬τά¬φω-ρα ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κή «πα¬ρα¬πομ¬πή» τοῦ ῾Ι¬ε¬ρο¬μο-νά¬χου ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου εἰς τό «᾿Α¬νώ¬τα¬τον Συ¬νο-δι¬κόν Δι¬κα¬στή¬ριον» εἶ¬ναι ὕ¬βρις, λυ¬ποῦ¬μαι¬ πού δι¬α¬φω¬νῶ κά¬θε¬τα καί σᾶς πα¬ρα¬κα¬λῶ νά με¬λε¬τή¬σε¬τε, ἄν δέν τό ἔ¬χε¬τε πρά¬ξει, τήν θαυ¬μα¬σί¬αν ἐ¬πί τοῦ θέ¬μα¬τος Γνω¬μά¬τευ¬σιν, εἰς τήν ὁ¬πο¬ί¬αν προ¬έ¬βη, ὕ¬στε¬ρα ἀ¬πό δι¬κή σας προ¬φο¬ρι¬κήν αἴ¬τη¬σιν, ὁ Αἰ¬δε¬σι¬μο¬λο¬γι¬ώ-τα¬τος, θε¬ο¬λό¬γος καί Νο¬μι¬κός τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί-ας μας, ῾Ι¬ε¬ρε¬ύ¬ς πα¬τήρ Εὐ¬στά¬θιος Τουρ¬λῆς. Καί ἐ¬πει¬δή εἰς το¬ύς Σεβ/τους ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς αὕ¬τη εἶ¬ναι ἄ¬γνω¬στος τήν πα¬ρα¬θέ¬τω ἐ¬δῶ: ᾿Α¬ριθμ. Πρω¬τοκ. 2029 Σύνδευ Αὐ¬στρα¬λί¬ας 15 Φε¬βρου¬α-ρί¬ου 2000 ΠΡΟΣ τόν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τον Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Πει¬ραι¬ῶς καί Νη¬σων κ. Νι¬κό¬λα¬ον. Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, εὐ¬λο¬γεῖ¬τε. Σᾶς γρά¬φω αὐ¬τήν τήν ἐ¬πι¬στο¬λήν γιά ἕ¬να θέ¬μα τό ὁ¬ποῖ¬ο μι¬λή¬σα¬με τήν τε¬λευ¬τα¬ί¬α. ἡ¬μέ¬ρα, πρίν ἀ¬να¬χω¬ρή¬σε¬τε γιά τήν ῾Ελ¬λά¬δα, καί γιά τό ὁ¬ποῖ¬ο μοῦ ἐ¬ζη¬τή¬σα¬τε τήν γνώ¬μη. Τό θέ¬μα αὐ¬τό εἶ¬ναι ἠ πα¬ρα¬πομ¬πή τοῦ ῾Ι¬ε¬ρομ. ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου εἰς τό ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κόν Δι¬κα¬στή¬ριον. ᾿Απ᾿ ὅ,τι ἐν¬θυ¬μοῦ¬μαι μοῦ εἴ¬πα¬τε ὅ¬τι πα¬ρα¬πέμ¬φθη¬κε μέ ἀ¬πό¬φα¬σι τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου καί θά ἐκ¬δι¬κα-σθῇ ἀ¬πό τό ᾿Α¬νώ¬τα¬τον ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κόν Δι¬κα-στή¬ριον, τό ὁ¬ποῖ¬ον εἶ¬ναι ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος, ὡς ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κόν Δι¬κα¬στή¬ριον συγ¬κρο¬του¬μέ¬νη. Εἰς ἄ¬με¬σον ἀν¬τί¬δρα¬σιν καί ἐ¬ρώ¬τη¬σίν μου, ἐ¬άν ἐ¬πι¬τρέ¬πε¬ται αὐ¬τή ἡ πα¬ρα¬πομ¬πή καί σέ πρῶ¬το καί τε¬λευ¬ταῖ¬ο βαθ¬μό ἐκ¬δί¬κα¬σις ἐ¬πει¬δή χά¬νε¬ται τό δι¬κα¬ί¬ω¬μα τῆς ἐ¬φέ¬σε¬ως, μοῦ ἀ¬παν¬τή¬σα¬τε ὅ¬τι ἐ¬ξε¬τά¬σθη¬κε ἡ πε¬ρί¬πτω¬σις καί ἐ¬πι¬τρέ¬πε¬ται.᾿Ε-πει¬δή λοι¬πόν μέ ἀ¬πη¬σχό¬λη¬σε τό θέ¬μα αὐ¬τό, με-τά τήν ἀ¬να¬χώ¬ρη¬σίν σας ἀ¬πό τήν Αὐ¬στρα¬λί¬α καί τό ἐ¬ξέ¬τα¬σα με¬τά προ¬σο¬χῆς σᾶς γρά¬φω τήν ἐκ-κλη¬σι¬α¬στι¬κήν γνώ¬μην μου καί ἐπ᾿ αὐ¬τοῦ τοῦ θέ¬μα¬τος. Εἶ¬ναι ἀ¬νά¬γκη ἱ¬ε¬ρή ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή δι¬ο¬ί-κη¬σις, ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος, το¬πι¬κή Σύνοδος, ᾿Ε¬παρ¬χια-κή Σύνοδος, Μη¬τρο¬πο¬λι¬τι¬κή Σύνοδος, νά χει¬ρί-ζε¬ται τά θέ¬μα¬τα ἀ¬πο¬νο¬μῆς δι¬και¬ο¬σύ¬νης καί εὐ-τα¬ξί¬ας ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κῆς μέ πολ¬λή προ¬σο¬χή καί ἀ¬κρί¬βεια. Γι αὐ¬τό πρέ¬πει καί ἡ προ¬δι¬κα¬σί¬α καί ἡ κύ¬ρια δι¬α¬δι¬κα¬σί¬α νά γί¬νων¬ται μέ τήν προσ¬δι¬ο¬ρι¬ζο¬μέ¬νην τά¬ξιν καί ἀ¬κρί¬βειαν. Δη¬λα¬δή τό¬σον ἡ ἀ¬παγ¬γε¬λί¬α τῆς κα¬τη¬γο¬ρί¬ας, ἡ ἐ¬ξέ¬τα¬σις τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου καί τῶν μαρ¬τύ¬ρων, ἡ προ-σκό¬μι¬σις τῶν ἀ¬πο¬δει¬κτι¬κῶν στοι¬χε¬ί¬ων καί ἡ κα¬νο¬νι¬κή - ἐ¬πί τῶν ἱ¬ε¬ρῶν Κα¬νό¬νων δη¬λα¬δή στή-ρι¬ξις τῆς ἀ¬πο¬φά¬σε¬ως πα¬ρα¬πομ¬πῆς τοῦ κα¬τη¬γο-ρου¬μέ¬νου ἐ¬νώ¬πιον τοῦ ἁρ¬μο¬δί¬ου ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κοῦ Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου, ὅ¬σον καί ἡ ἐ¬νώ¬πιον τοῦ ᾿Εκ¬κλη-σι¬α¬στι¬κοῦ Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου ἐ¬ξέ¬τα¬σις τῶν μαρ¬τύ¬ρων, τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου καί τῶν προ¬σκο¬μι¬ζο¬μέ¬νων ἀ¬πο¬δει¬κτι¬κῶν στοι¬χε¬ί¬ων, πρέ¬πει νά γί¬νουν μέ τήν προ¬βλε¬πο¬μέ¬νην τά¬ξιν καί ἀ¬κρί¬βειαν καί κυ¬ρί¬ως μέ τήν ὀρ¬θήν καί δι¬κα¬ί¬αν συ¬σχέ¬τι¬σιν καί ὑ¬πα¬γω¬γήν τοῦ συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νου ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι-κοῦ πα¬ρα¬πτώ¬μα¬τος τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου εἰς τόν ἁρ¬μό¬ζον¬τα καί συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νως προ¬βλέ¬πον¬τα τήν πρᾶ¬ξιν ῾Ι¬ε¬ρόν Κα¬νό¬να ἤ ῾Ι¬ε¬ρο¬ύς Κα¬νό¬νες, τόν ὁ¬ποῖ¬ον ἤ το¬ύς ὁ¬πο¬ί¬ους ἀ¬πο¬δε¬δειγ¬μέ¬νως ὁ κα¬τη-γο¬ρο¬ύ¬με¬νος ἠ¬θε¬λη¬μέ¬νως ἤ ἐκ βα¬ρε¬ί¬ας ἀ¬με¬λε¬ί¬ας πα¬ρέ¬βη. ῎Αν εἶ¬ναι σο¬βα¬ρόν πα¬ρά¬πτω¬μα τοῦ ἔ¬χον¬τος τήν εὐ¬θύ¬νην τῆς εὐ¬τα¬ξί¬ας καί τῆς δι¬και¬ο¬σύ¬νης εἰς τήν ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κήν δι¬ο¬ί¬κη¬σιν νά ἀ¬φή¬νῃ ἀ-τι¬μώ¬ρη¬τον ἕ¬να πα¬ρα¬βά¬την τῶν ῾Ι¬ε¬ρῶν Κα¬νό¬νων, εἶ¬ναι πο¬λύ με¬γα¬λύ¬τε¬ρον πα¬ρά¬πτω¬μα νά τι¬μω¬ρή¬σῃ κά¬ποι¬ον ἀ¬νε¬ύ¬θυ¬νον καί ἀ¬θῶ¬ον γιά τήν ἀ¬πο¬δι¬δο-μέ¬νην κα¬τη¬γο¬ρί¬αν. Καί τοῦ¬το για¬τί εἶ¬ναι προ-σβο¬λή τῆς τι¬μῆς καί τοῦ ὀ¬νό¬μα¬τος τῆς ᾿Εκ¬κλη-σί¬ας, νά κα¬τα¬δι¬κά¬ζων¬ται καί τι¬μω¬ροῦν¬ται ἀ¬θῶ-οι ἤ ἀ¬να¬πο¬δε¬ί¬κτως καί ἀ¬βα¬σί¬μως κα¬τη¬γο¬ρο¬ύ¬με-νοι. Καί ἡ προ¬σβο¬λή αὐ¬τή κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας θά γί¬νῃ εἴ¬τε ὅ¬ταν ἐ¬νώ¬πιον ἀ¬νω¬τέ¬ρου ἐκ¬κλη¬σι¬α-στι¬κοῦ Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου, εἰς τό ὁ¬ποῖ¬ον θά κα¬τα¬φύ-γῃ μέ ἔκ¬κλη¬τον προ¬σφυ¬γήν του ὁ πρω¬το¬δί¬κως κα¬τα¬δι¬κα¬σθε¬ίς, δέν ἀ¬πο¬δει¬χθῇ ἡ εὐ¬θύ¬νη καί ἐ-νο¬χή του, γιά τίς ἀ¬πο¬δο¬θεῖ¬σες κα¬τη¬γο¬ρί¬ες καί ὡς ἐκ το¬ύ¬του ἀ¬θω¬ω¬θῇ. Εἴ¬τε ὅ¬ταν τό πε¬ρί δι¬κα-ί¬ου αἴ¬σθη¬μα τοῦ λα¬οῦ τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας δέν ἀ¬πο-δε¬χθῇ τήν ἐ¬πι¬βλη¬θεῖ¬σαν ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κήν ποι-νήν, θε¬ω¬ρῶν¬τάς την ἄ¬δι¬κον, ἤ με¬ρο¬λη¬πτι¬κήν ἤ ἀ¬να¬πό¬δει¬κτον καί ὡς ἐκ το¬ύ¬του μέ τίς ἐ¬νέρ-γει¬ες τῆς ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κῆς δι¬οι¬κή¬σε¬ως δι¬α¬σύ¬ρε-ται ἡ ἀ¬ξι¬ο¬πρέ¬πεια τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. ῾Υ¬πάρ¬χει ὅ¬μως καί μί¬α με¬γα¬λύ¬τε¬ρη εὐ¬θύ¬νη τοῦ ἁρ¬μο¬δί¬ου ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κοῦ ὀρ¬γά¬νου τό ὁ¬ποῖ-ον ἐ¬πέ¬βα¬λεν ἀ¬νε¬ξε¬τά¬στως ἤ ἀ¬να¬πο¬δε¬ί¬κτως τήν ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κήν ποι¬νήν, ἀ¬το¬μι¬κῶς καί συλ¬λο¬γι-κῶς, ἐ¬νώ¬πιον τοῦ Δι¬και¬ο¬κρί¬του Χρι¬στοῦ κα¬τά τήν ἡ¬μέ¬ραν τῆς Δευ¬τέ¬ρας Πα¬ρου¬σί¬ας καί τῆς Γε¬νι¬κῆς Κρί¬σε¬ως, ὅ¬ταν τά πά¬ντα θά ἀ¬πο¬κα¬λυ-φθοῦν καί θά γί¬νουν φα¬νε¬ρά καί εἰς κα¬τά¬κρι-σιν τῶν ὑ¬πευ¬θύ¬νων ἁρ¬μό¬δια. Γι αὐ¬τό καί ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή Δι¬ο¬ί¬κη¬σις, γνω¬ρί¬ζου¬σα ὅ¬τι ἡ ἀ¬πό¬δο¬σις δι¬και¬ο¬σύ¬νης καί ἡ ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή κα¬τα¬δί¬κη κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου εἶ¬ναι πολ¬λή σο¬βα¬ρή ὑ¬πό¬θε¬σις, συ¬νε¬πα¬γο¬μέ¬νη ἀ¬με¬τά-κλη¬τον εὐ¬θύ¬νην καί κα¬τά¬κρι¬σι¬ν τῶν ὑ¬πευ¬θύ¬νων ἐ¬νώ¬πιον τοῦ οὐ¬ρα¬νί¬ου Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου τοῦ Δι¬και¬ο-κρί¬του Δι¬κα¬στοῦ καί ἔ¬χου¬σα ὑπ᾿ ὄ¬ψιν τό δυσ-δι¬ά¬κρι¬τον τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας καί τό εὐ¬ε¬πη¬ρέ¬α¬στον τῶν ἀν¬θρώ¬πων, ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ρως ὅ¬ταν κα¬τή¬γο¬ρος ἤ κα¬τη¬γο¬ρο¬ύ¬με¬νος εἶ¬ναι συγ¬γε¬νής ἤ φί¬λος ἤ τοῦ ἰ¬δί¬ου ἀ¬ξι¬ώ¬μα¬τος, κα¬θι¬έ¬ρω¬σε τήν δυ¬να¬τό¬τη¬τα προ¬σφυ¬γῆς τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου εἰς ἐ¬πί¬σκο¬πον γει¬τό¬νου ἐ¬παρ¬χί¬ας ἤ εἰς ὅ¬μο¬ρον ἤ Μη¬τρο¬πο¬λι-τι¬κήν Σύνοδον, πρός ἐ¬ξέ¬τα¬σιν τῆς ἀ¬πο¬δι¬δο¬μέ-νης κα¬τη¬γο¬ρί¬ας. Καί τοι¬α¬ύ¬τη εἶ¬ναι καί ἀ¬να-γνω¬ρί¬ζε¬ται ἡ ἔκ¬κλη¬τος προ¬σφυ¬γή, ὅ¬πως ὀ¬νο¬μά-ζε¬ται εἰς τήν ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κήν ὁ¬ρο¬λο¬γί¬αν καί ἀ¬να¬φέ¬ρε¬ται καί προ¬βλέ¬πε¬ται ἀ¬πό το¬ύς ῾Ι¬ε¬ρο¬ύς Κα¬νό¬νας (ἐν¬δει¬κτι¬κῶς 9ος τῆς Δ’ Οἱκ. Συ¬νό¬δου, 36ος καί 134ος κατ᾿ ἀ¬ρίθ¬μη¬σιν τοῦ ῾Ι¬ε¬ροῦ Πη-δα¬λί¬ου τῆς ἐν Καρ¬θα¬γέ¬νῃ Συ¬νό¬δου). Τό δι¬κα¬ί¬ω¬μα αὐ¬τό τῶν κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νων ἤ ἐ-χό¬ντων δι¬α¬φο¬ράς Κλη¬ρι¬κῶν, δέν δι¬α¬σφα¬λί¬ζει ἁ-πλῶς καί μό¬νον τήν τι¬μήν καί τήν τυ¬χόν ἀ¬θω¬ό-τη¬τα τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου, ἀλ¬λά κυ¬ρί¬ως καί προ¬ε¬χό¬ντως δι¬α¬φυ¬λάσ¬σει τήν ἀ¬ξι¬ο¬πρέ¬πειαν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ὅ¬πως τήν ὀ¬νο¬μά¬ζει ὁ ἱ¬ε¬ρός Αὐ¬γου-στῖ¬νος (ἐ¬πι¬στο¬λή 154, ῾Ι. Πη¬δά¬λιον σε. 120, στή¬λη 2, ὑ¬πο¬σημ. 1, Προ¬λε¬γο¬μέ¬νων Α’ Οἰκ. Συ-νό¬δου). Καί ἐ¬πί πλέ¬ον προ¬φυ¬λάσ¬σει το¬ύς ἀ¬πο-δί¬δον¬τας δι¬και¬ο¬σύ¬νην ἀ¬πό τυ¬χόν εὐ¬θύ¬νην ἐκ πλά¬νης ἤ συμ¬πα¬θε¬ί¬ας, ἐ¬νώ¬πιον τοῦ ἀ¬λαν¬θά¬στου Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου τοῦ Κυ¬ρί¬ου καί Θε¬οῦ ἡ¬μῶν κα¬τά τήν Δευ¬τέ¬ραν Πα¬ρου¬σί¬αν Του. Για¬τί μέ τήν εἰς δε¬ύ¬τε¬ρον βαθ¬μόν ἐ¬ξέ¬τα¬σιν μιᾶς κα¬τη¬γο¬ρί¬ας, ἀ-πο¬κα¬θί¬σταν¬ται τυ¬χόν λά¬θη ἀν¬θρω¬πί¬νης ἀ¬δυ¬να¬μί-ας ἤ ἐλ¬λε¬ί¬ψε¬ως καί ἔ¬τσι πα¬ρέ¬χε¬ται καί εἰς το¬ύς πρω¬το¬δί¬κως κρί¬ναν¬τας ἡ δυ¬να¬τό¬τη¬τα νά δι¬ορ¬θώ¬σουν, ὡς ἄν¬θρω¬ποι ὑ¬πο¬κε¬ί¬με¬νοι καί αὐ-τοί εἰς κρί¬σιν ἐ¬νώ¬πιον τοῦ Θε¬οῦ, τυ¬χόν γε¬νο-μέ¬νην ἄ¬δι¬κον ἤ ὑ¬περ¬βο¬λι¬κήν κρί¬σιν διά τῆς με¬τα¬νο¬ί¬ας καί τῆς αἰ¬τή¬σε¬ως συγ¬γνώ¬μης. ῾Ως ἐκ το¬ύ¬του ἡ ἔκ¬κλη¬τος προ¬σφυ¬γή ἤ ἔ¬φε-σις τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου δέν εἶ¬ναι ἁ¬πλῶς ἕ¬να μέ¬τρον προ¬στα¬σί¬ας τοῦ κα¬τη¬γο¬ρου¬μέ¬νου, ἀλ¬λά καί μέ¬τρον δι¬α¬σφα¬λί¬σε¬ως τῆς ἀ¬ξι¬ο¬πρε¬πε¬ί¬ας τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας ἀ¬πό τυ¬χόν λαν¬θα¬σμέ¬νες δι¬κα¬στι¬κές κρί¬σεις τῶν ἀρ¬μο¬δί¬ω¬ν ὀρ¬γά¬νων Της, ἀλ¬λά καί δι¬α¬φυ¬λά¬ξε¬ως τῶν ἀ¬πο¬δι¬δό¬ντων δι¬και¬ο¬σύ¬νην καί κρί¬σιν, ἀ¬πό τυ¬χόν εὐ¬θύ¬νην, ὡς ἀν¬θρώ¬πων, ἐ¬νώ-πιον τοῦ Χρι¬στοῦ. ῾Η εἰς ἕ¬να βαθ¬μόν ἐ¬ξέ¬τα¬σις καί κρί¬σις, καί ὁ¬ρι¬στι¬κή καί τε¬λε¬σί¬δι¬κος ἀ¬πό¬φα¬σις, κατ᾿ ἐ¬ξα¬ί¬ρε¬σιν ἐ¬πι¬τρέ¬πε¬ται, ὄ¬ταν ὁ κρι¬νό¬με¬νος ἀ-πε¬στά¬τη¬σε τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί πε-ρι¬φρο¬νεῖ τήν δι¬και¬ο¬δο¬τι¬κήν κρί¬σιν Αὐ¬τῆς[3]. ῞Ο¬ταν ὅ¬μως ὁ κα¬τη¬γο¬ρο¬ύ¬με¬νος καί ἐγ¬κα¬λο¬ύ¬με¬νος εἰς δι¬κα¬στι¬κήν κρί¬σιν εἶ¬ναι καί πα¬ρα¬μέ¬νει μέ¬λος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, εἶ¬ναι ἀ¬ναγ¬καῖ¬ον νά δί-δε¬ται τό δι¬κα¬ί¬ω¬μα τῆς ἐκ¬κλή¬του προ¬σφυ¬γῆς, γιά το¬ύς λό¬γους πού προ¬α¬να¬έρ¬θη¬σαν. ῾Ως ἐκ το¬ύ¬του, κα¬τά τήν τα¬πει¬νήν μου ἐκ-κλη¬σι¬α¬στι¬κήν γνώ¬μην, ἡ πα¬ρα¬πομ¬πή τοῦ ῾Ι¬ε¬ρο-μο¬νά¬χου ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου εἰς τό ᾿Α¬νώ¬τα¬τον ᾿Εκ¬κλη-σι¬α¬στι¬κόν Δι¬κα¬στή¬ριον, τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον, ὡς Δι¬κα¬στή¬ριον συγ¬κρο¬του¬μέ¬νην, καί ἡ ἐ¬νώ¬πιον Αὐ¬τοῦ ἐ¬ξέ¬τα¬σις καί κρί¬σις εἰς ἕ¬να καί μό¬νον βαθ¬μόν ἐκ¬δι¬κά¬σε¬ως, δέν εἶ¬ναι σύμ¬φω¬νη μέ τήν Κα¬νο¬νι¬κήν καί ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κήν τά¬ξιν γιά το¬ύς λό¬γους πού προ¬α¬νε¬φέρ¬θη¬σαν καί φο¬βοῦ¬μαι ὅ¬τι πολ¬λά προ¬βλή¬μα¬τα εἶ¬ναι δυ¬να¬τόν νά προ¬κα¬λέ¬σῃ εἰς τό σῶ¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί βα¬ρει¬ές εὐ¬θῦ-νες νά στοι¬χει¬ο¬θε¬τή¬σῃ ἐ¬νώ¬πιον τοῦ οὐ¬ρα¬νί¬ου Δι¬κα¬στη¬ρί¬ου διά το¬ύς μέλ¬λον¬τας νά κρί¬νουν τήν ὑ¬πό¬θε¬σιν. Με¬τά τοῦ προ¬σή¬κον¬τος σε¬βα¬σμοῦ καί τῆς ἐν Χρι¬στῷ τῷ Θε¬ῷ ἡ¬μῶν ἀ¬γά¬πης ἀ¬σπά¬ζο¬μαι τήν δε-ξι¬άν σας, ὡς ἐ¬λά¬χι¬στος τῶν πρε¬σβυ¬τέ¬ρων. ῾Ι¬ε¬ρε¬ύς Εὐ¬στά¬θιος Τουρ¬λῆς. ᾿Εφ᾿ ὅ¬σον πο¬λύ κα¬λῶς ἐ¬ποι¬ή¬σα¬τε καί ἐ-ζη¬τή¬σα¬τε τήν Κα¬νο¬νι¬κήν γνώ¬μην τοῦ ἐγ¬κρί-του θε¬ο¬λό¬γου καί Νο¬μι¬κοῦ, Κλη¬ρι¬κοῦ τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας π. Εὐ¬στα¬θί¬ου, ὀ¬φε¬ί¬λε¬τε νά τήν λά¬βη¬τε ὑπ᾿ ὄ¬ψιν, ὅ¬σον καί ἄν δέν ἐ¬ξυ¬πη¬ρε-τεῖ κά¬ποι¬ες ὁ¬λο¬κλη¬ρω¬τι¬κές «πα¬πι¬κές» νο¬ο-τρο¬πί¬ες μας. ῎Αν δύ¬να¬ται κά¬ποι¬ος νά ἰ¬σχυ-ρι¬σθῇ ὅ¬τι ὁ π. Εὐ¬στά¬θιος δέν γνω¬μο¬δο¬τεῖ ὀρ¬θῶς, νά ὑ¬πάρ¬ξῃ κα¬νο¬νι¬κός καί ἀ¬λη¬θής ἀν-τί¬λο¬γος. ῎Αν ὅ¬μως ὁ Αἰ¬δε¬σι¬μό¬λο¬γι¬ώ¬τα¬τος π. Εὐ¬στά¬θιος ὀρ¬θώ¬τα¬τα ἐ¬γνω¬μο¬δό¬τη¬σεν, πρέ¬πει ἡ ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κή «πα¬ρα¬πομ¬πή», τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἀ-νε¬ξε¬τά¬στως, «ἀ¬πε¬φά¬σι¬σεν» ἡ «πλει¬ο¬ψη¬φί¬α» νά ἀ¬φα¬νι¬σθῇ ἀ¬μέ¬σως, ὅ¬πως καί ἡ ἀν¬τι¬κα¬νο-νι¬κή ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 15/7-9-99 ἀ¬πό¬φα¬σις τοῦ Σεβ/του κ. Πα¬να¬ρέ¬του, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν οἱ χαλ-κευ¬ταί αὐ¬τῆς τήν «ἐ¬φόρ¬τω¬σαν» εἰς τήν «πλει¬ο¬ψη¬φί¬αν» τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου. Δια¬τί ὁ¬μι¬λεῖ¬τε ἐξ᾿ ὀ¬νό¬μα¬τος τῶν ᾿Αρ-χι¬ε¬ρέ¬ων καί δή προ¬συ¬νο¬δι¬κῶς; Γρά¬φε¬τε, ἐ¬πί¬σης, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, καί τά ἑ¬ξῆς: «Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε κα¬τα¬νο¬εῖ¬τε, ὅ¬τι ὅ¬λοι οἱ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς εἴ¬με¬θα δυ¬σα¬ρε¬στη¬μέ¬νοι, τολ-μῶ δέ εἰ¬πεῖν καί ἀ¬γα¬να¬κτι¬σμέ¬νοι ἀ¬πό τήν ἀ¬πα¬ρά¬δε¬κτον καί ἀ¬προσ¬δό¬κη¬τον αὐ¬τήν στά¬σιν καί τα¬κτι¬κήν τοῦ Σεβ. κ. Κη¬ρύ¬κου, ὁ ὁ¬ποῖ-ος τοι¬ου¬το¬τρό¬πως βλά¬πτει κα¬τά πολ¬λά τό ἔρ¬γον τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, διά ταῦ¬τα χρή¬ζει ἐ-πει¬γο¬ύ¬σης ἀν¬τι¬με¬τω¬πί¬σε¬ως». Μέ τήν θέ¬σιν αὐ¬τήν τοῦ ἐγ¬γρά¬φου σας ἐμ¬φα¬νί¬ζε¬σθε νά ἐκ-προ¬σω¬πῆ¬τε καί νά ἐκ¬φρά¬ζε¬τε ὄ¬χι μό¬νον τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά σας, ἀλ¬λά καί ὅ¬λους το¬ύς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς, ὡς νά ἔ¬χε¬τε ἤ¬δη προ¬συ¬νεν¬νο¬η-θεῖ, νά ἔ¬χε¬τε ἐ¬ξου¬σι¬ο¬δο¬τη¬θῇ, καί νά ἔ¬χῃ λη¬φθεῖ καί ἀ¬πό¬φα¬σις ἐ¬ναν¬τί¬ον μου καί δή ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ, Κα¬τά τήν ἐ¬πι¬στο¬λήν- Κα¬ταγ-γε¬λί¬αν σας, ὅ¬λοι οἱ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς ἔ¬χουν ἐκ-πε¬φρα¬σμέ¬νην γνώ¬μην καί εἶ¬ναι δυ¬σα¬ρε¬στη¬μέ-νοι καί ἀ¬γα¬να¬κτι¬σμέ¬νοι! ᾿Α¬πό πό¬τε, Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε, οἱ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τοι ῾Ι¬ε¬ράρ¬χαι ὁ¬μι-λοῦν δι᾿ ῾Υ¬μῶν; Πο¬ί¬ων ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων ἔ¬χε¬τε ἀ-πο¬δε¬δειγ¬μέ¬νως τήν δή¬λω¬σιν, ὅ¬τι εἶ¬ναι δυ-σα¬ρε¬στη¬μέ¬νοι κα¬τά τοῦ ᾿Ε¬πι¬σκό¬που Κη¬ρύ¬κου καί ἀ¬γα¬να¬κτι¬σμέ¬νοι; Οἱ ᾿Ε¬πί¬σκο¬ποι, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἔ¬χουν ἰ-δι¬κήν των προ¬σω¬πι¬κό¬τη¬τα, ἰ¬δι¬κήν των γνώ-μην, ἰ¬δι¬κήν των ἕ¬κα¬στος εὐ¬θύ¬νην. ῎Ε¬χο¬μεν ὅ¬λοι ἕ¬να ᾿Αρ¬χη¬γόν, τόν Χρι¬στόν καί ὑ¬πο-τασ¬σό¬με¬θα σέ ἕ¬να «Κα¬τα¬στα¬τι¬κό» πού εἶ¬ναι ἡ Κα¬νο¬νι¬κή Τάξις καί ἡ πα¬ρα¬δο¬θεῖ¬σα Πίστις. ῎Αν, ἔ¬στω καί ἕ¬νας ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρε¬ύ¬ς ἐν-δε¬χο¬μέ¬νως ἐ¬νερ¬γῇ ὡς «ὑ¬πο¬τα¬κτι¬κός» κά¬ποι¬ου ἄλ¬λου, εἶ¬ναι προ¬τι¬μό¬τε¬ρον νά ἀ¬πο¬συρ¬θῇ εἰς μί¬αν Μο¬νήν, νά κά¬νῃ ὑ¬πα¬κο¬ήν εἰς τόν ῾Η¬γο-ύ¬με¬νον διά νά σω¬θῇ, ῾Η ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α δέν ἔ¬χει το¬ύς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς ὡς δι¬α¬κο¬σμη¬τι¬κά στοι¬χεῖ¬α. Μόνον ὁ Πάπας ἔ¬χει το¬ύς «᾿Ε¬πι¬σκό¬πους» - φε¬ρέ¬φω¬να καί δι¬α¬κο¬σμη¬τι¬κά στοι¬χεῖ¬α, εἰς δέ τάς «Συ¬νό¬δους» του, οἱ Καρ¬δι¬νά¬λιοι εἶ-ναι σάν κο¬λιέ μέ χά¬ντρες στό λαι¬μό του. Δέν εἶ¬σθε σεῖς Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, οὔ¬τε ἐ¬γώ, ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος, ἀλλ᾿ εἴ¬με¬θα ᾿Ε¬πί¬σκο¬ποι, ἀ-πο¬λύ¬τως ἴ¬σοι μέ ὅ¬λους το¬ύς ἄλ¬λους ᾿Ε¬πι-σκό¬πους. Καί ὁ «Πρῶ¬τος» εἶ¬ναι ἴ¬σος πρός ὅ¬λους το¬ύς ᾿Ε¬πι¬σκό¬πους καί δέν ὑ¬πε¬ρέ¬χει οὐ¬δα¬μοῦ, εἰ¬μή μό¬νον εἶ¬ναι Πρῶ¬τος τῇ τά-ξει, ὅ¬πως δι¬α¬γο¬ρε¬ύ¬ουν οἱ ῾Ι¬ε¬ροί Κα¬νό¬νες. Σᾶς θυ¬μί¬ζω, Σεβ/τε, ὅ¬τι τόν Δε¬κέμ-βριον τοῦ 1995 ὁ Σεβ/τος κ. Πα¬νά¬ρε¬τος πα-ρου¬σί¬α¬σε μί¬αν ᾿Εγ¬κύ¬κλι¬όν του, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἐ¬ζή¬τη¬σε ἀ¬πό τήν ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή τῆς Λα¬ρί¬σης νά ἀ¬πο¬στε¬ί¬λουν πρός δη¬μο¬σί¬ευ-σιν εἰς τάς ᾿Ε¬φη¬με¬ρί¬δας τῆς Λα¬ρί¬σης. ῞Ο-ταν ἡ ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή ἐ¬ξέ¬φρα¬σε τάς ἐ¬πι¬φυ¬λά¬ξεις της λό¬γῳ τοῦ ἀ¬δο¬κί¬μου πε¬ρι¬ε¬χο¬μέ¬νου της, τό¬τε ὁ Σεβ/τος κ. Πα¬νά¬ρε¬τος ἐ¬δή¬λω¬σεν, ὅ¬τι τό κε¬ί¬με¬νόν του «ἔ¬χει τε¬θεῖ ὑπ᾿ ὄ¬ψιν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νὀ¬δου καί ἔ¬χει ἐγ¬κρι¬θεῖ» ῾Η «Σύνοδος» πε¬ρί τῆς ὁ¬πο¬ί¬ας ἔ¬κα¬με λό¬γον ὁ Σεβ/τος, εἴ¬σα¬σταν Σεῖς προ¬σω¬πι¬κῶς, δι¬ό¬τι ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος πο¬τέ δέν ἔ¬λα¬βε γνῶ¬σιν, οὔ¬τε ἐ¬πε¬λή¬φθη, ἀ¬φοῦ πο¬τέ δέν τῆς ἐ¬τέ¬θη τό θέ¬μα. Αὐ¬τή ἡ ᾿Εγ¬κύ¬κλιος τοῦ Σεβ/του κ. Πα¬να¬ρέ¬του ἔ¬φε¬ρε τήν πρώ¬την δι¬ά¬στα¬σιν με-τα¬ξύ ᾿Ε¬πι¬σκό¬πων καί Γ.Ο.Χ. Λα¬ρί¬σης. Καί οἱ μέν Λα¬ρι¬σαῖ¬οι κα¬τήγ¬γει¬λαν τό γε¬γο¬νός, ἀλ¬λά ἡ Κα¬ταγ¬γε¬λί¬α πε¬ρι¬μέ¬νει ἀ¬κό¬μη τήν ἐ-ξέ¬τα¬σίν της, καί οἱ Γ.Ο.Χ. Λα¬ρί¬σης ἀ¬να¬μέ-νουν τήν ἀ¬πά¬ντη¬σιν τῆς Συ¬νό¬δου! καί ἐπ᾿ αὐ¬τοῦ τοῦ θέ¬μα¬τος, ἀλ¬λά καί ἐ¬πί ἄλ¬λων Κα-ταγ¬γε¬λι¬ῶν πού ἀ¬φο¬ροῦν καί δι¬κά σας κε¬ί¬με-να καί πρά¬ξεις. ῎Ας μή συ¬νε¬χί¬σου¬με, Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε, τέ¬τοι¬ες τα¬κτι¬κές; ῎Ο¬χι Σε¬βα-σμι¬ώ¬τα¬τε ἀ¬δελ¬φέ, ὄ¬χι ἄλ¬λαι κα¬τά τῆς ᾿Εκ-κλη¬σί¬ας ἁ¬δι¬κί¬αι. ᾿Ι¬δού πρό τῶν εὐ¬θυ¬νῶν μας καί ὡς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς καί ὡς ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος. Νά κα¬τα¬δι¬κα¬σθῇ ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος Δέν Διά νά μή νο¬μι¬σθῇ ὅ¬τι ὑ¬περ¬βάλ¬λο-μεν, πα¬ρα¬θέ¬το¬μεν καί αὐ¬τά τά ὁ¬ποῖ¬α γρά¬φε-τε εἰς τήν προ¬τε¬λευ¬τα¬ί¬αν πα¬ρά¬γρα¬φον τοῦ ἐγ¬γρά¬φου σας ἀ¬πευ¬θυ¬νό¬με¬νος πρός ὅ¬λους το-ύς Σε¬βα¬σμι¬ω¬τά¬τους ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς: «Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τοι καί ἅ¬γιοι ἀ¬δελ¬φοί εἶ¬ναι ἀ¬νά¬γκη καί κα¬θῆ¬κον ὅ¬λων ἡ¬μῶν νά ἐ¬πι¬λη¬φθῶ¬μεν εἰς τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον τοῦ θέ¬μα¬τος διά νά ἐ¬ξε¬τα-σθῇ καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗ αὐ¬τή ἡ πρω¬το¬φα¬νής καί ἀ¬νάρ¬μο¬στο¬ς δι᾿ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς συμ¬πε¬ρι¬φο¬ρά τοῦ Σεβ/του κ. Κη¬ρύ¬κου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἄν ὁ ἴ-διος δέν ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρε¬ται διά τό προ¬σω¬πι¬κόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρα¬τι¬κόν του κῦ¬ρος, ὀ¬φε¬ί¬λει ὅ¬μως νά σέ¬βε¬ται το¬ύς θε¬σμο¬ύς τῆς εἰ¬ρή¬νης, τήν ἐ-νό¬τη¬τα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου καί τοῦ χρι¬στι¬α¬νι¬κοῦ πλη¬ρώ¬μα¬τος». ῎Αν, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἐ¬λέ¬γα¬τε του¬λά¬χι-στον «νά ἐ¬ξε¬τα¬σθῇ κα¬νο¬νι¬κῶς καί ὀρ¬θο¬δό¬ξως καί λά¬βῃ ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος Κα¬νο¬νι¬κήν καί δι¬κα¬ί¬αν ἀ¬πό¬φα¬σιν» δέν θά ὑ¬πῆρ¬χε κα¬νέν κα-κόν. Τό γε¬γο¬νός, ὅ¬μως ὅ¬τι Σεῖς ἤ¬δη ἔ¬χε¬τε ἀ¬πο¬φα¬σί¬σει νά «κα¬τα¬δι¬κα¬σθῇ ἡ πρω¬το¬φα¬νής καί ἀ¬νάρ¬μο¬στος δι᾿ ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς συμ¬πε¬ρι¬φο¬ρά τοῦ Σεβ/του Κη¬ρύ¬κου», τί ἀ¬πο¬μέ¬νει νά κά¬μῃ ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος; Τί ση¬μα¬ί¬νει καί τί ἀ¬πο-κα¬λύ¬πτει τοῦ¬το; Δέν θά ὑ¬πῆρ¬χε, βε¬βα¬ί¬ως, τί¬πο¬τα τό ἐ¬πι¬λή¬ψι¬μον, ἄν ἀ¬σκο¬ύ¬σα¬τε μί¬αν ἀ¬να¬λυ¬τι¬κήν κρι¬τι¬κήν ἐ¬πί τοῦ ῾Υ¬πο¬μνή¬μα¬τος μου, καί αὐ¬τήν τήν κρι¬τι¬κή σας τήν ἀ¬πευ-θύ¬νε¬τε πρός το¬ύς Σεβ/τους ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς. Τό ὅ¬τι ὅ¬μως πα¬ρα¬κι¬νεῖ¬τε το¬ύς Σεβ/τους ᾿Αρ¬χι-ε¬ρεῖς νά ἐ¬πι¬λη¬φθοῦν «κα¬τά ἀ¬πα¬ρα¬ί¬τη¬τον ἀ-νά¬γκην» τήν ὁ¬πο¬ί¬αν σεῖς βλέ¬πε¬τε, χω¬ρίς νά προσ¬δι¬ο¬ρί¬ζε¬τε, ἐ¬γώ δέν μπο¬ρῶ νά τήν χα¬ρα-κτη¬ρί¬σω. ῾Α¬πλῶς λέ¬γο¬μεν, ὅ¬τι πα¬ρα¬σκη¬νια-κῶς προ¬συ¬νο¬δι¬κῶς καί ἐ¬ξω¬συ¬νο¬δι¬κῶς, ὡς ἄλ-λω¬στε ἐ¬συ¬νή¬θι¬ζον καί οἱ πέ¬ντε, ἐ¬λά¬βα¬τε ἀ-πό¬φα¬σιν καί ζη¬τεῖ¬τε νά συγ¬κλη¬θῇ ἡ ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος διά νά «ὑ¬πο¬γρά¬ψη» τήν «ἀ¬πό¬φα¬σίν» σας, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἴ¬σως νά ἔ¬χε¬τε καί ἑ¬το¬ί-μην. Δη¬λα¬δή νά κα¬τα¬δι¬κά¬σε¬τε τόν ᾿Ε¬πί¬σκο-πον Κήρυκον, δι¬ό¬τι δέν σέ¬βε¬ται τήν «πλει-ο¬ψη¬φί¬αν», ἀλ¬λά πα¬ρεμ¬βα¬ί¬νει εἰς τάς Συ¬νό-δους καί πα¬ρεμ¬πο¬δί¬ζει τήν προ¬ώ¬θη¬σιν κά-ποι¬ων συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νων κα¬κῶν σχε¬δί¬ων. Δι¬ό¬τι κα¬τε¬λέγ¬χει καί κα¬ταγ¬γέλ¬λει τάς ἀν¬τι¬κα¬νο-νι¬κό¬τη¬τας, τάς ἀ¬δι¬κί¬ας καί τά κα¬κό¬δο¬ξα φρο¬νή¬μα¬τα τι¬νῶν, καί ἐν τέ¬λει πα¬ρεμ¬πο¬δί-ζει τήν πο¬ρε¬ί¬αν τοῦ «Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ», τά ὁ¬ποῖ¬α ἀ¬πο¬βα¬ί¬νουν κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Μήπως, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἀ¬δελ¬φέ, πρέ¬πει ὀ-λί¬γον νά ἠ¬ρε¬μή¬σω¬μεν καί νά προ¬σπέ¬σω¬μεν εἰς τόν αἱ¬μα¬τό¬βρε¬κτον Σταυ¬ρόν τοῦ Κυ¬ρί¬ου μας, καί ἐ¬κεῖ εἰς τόν τό¬πον τοῦ κρα¬νί¬ου νά θά¬ψω¬μεν τάς ἀ¬δυ¬να¬μί¬ας μας, τά πά¬θη μας καί τό¬ν ἐ¬γω¬ϊ¬σμόν μας μα¬ζί τίς κα¬κές προ-θέ¬σεις καί σκο¬πι¬μό¬τη¬τες πρός χά¬ριν τῶν ὁ-πο¬ί¬ων γί¬νον¬ται καί αὐ¬τοί οἱ ἐκ¬βια¬σμοί, διά νά δε¬χθῶ¬μεν, ἔ¬τσι καί ὀ¬λί¬γον ἀ¬πό τό φῶς τῆς ᾿Α¬να¬στά¬σε¬ως, καί νά ἴ¬δω¬μεν ποῦ βα¬ί¬νο¬μεν; Συγ¬χώ¬ρη¬σόν με, ἀ¬γα¬πη¬τέ ᾿Α¬δελ¬φέ, ἀλ¬λά αὐ¬τά πι¬στε¬ύ¬ω, αὐ¬τά σᾶς γρά¬φω καί νά εἶ¬σθε βέ¬βαι¬ος, ὅ¬τι τά γρά¬φω ἀ¬πό ἀ¬γά¬πην, ὑ¬πε¬ί¬κων εἰς τήν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρα¬τι¬κήν μου συ¬νε¬ί-δη¬σιν. Θά εἶ¬ναι τῆς προ¬σω¬πι¬κῆς σας εὐ¬θύ¬νης, ὅ¬πως καί ὅ¬σων τυ¬χόν, μή γέ¬νοι¬το, πα¬ρα¬συρ-θοῦν καί ἀν¬τί τῆς θε¬ρα¬πε¬ί¬ας τῶν μέ¬χρι σή-με¬ρον φρι¬κτῶν ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κο¬τή¬των καί ἀ¬δι-κι¬ῶν ση¬μει¬ω¬θοῦν καί ἄλ¬λαι ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬καί πρά¬ξεις, ἀ¬δι¬κί¬αι, κλπ., (ἐ¬πει¬δή αὐ¬τό τό ὑ¬πα¬γο¬ρε¬ύ¬ουν κα¬καί σκο¬πι¬μό¬τη¬τες), ὅ¬πως αἱ προ¬κλη¬θεῖ¬σαι κα¬τά τοῦ Πα¬νο¬σι¬ο¬λο¬γι¬ω¬τά¬του π. ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου. ῎Αν, δι¬ό¬τι ἐ¬πλή¬θυ¬ναν αἱ ἁ¬μαρ¬τί¬αι μας[4], μή γέ¬νοι¬το, πα¬ρα¬χω¬ρή¬σῃ ὁ Θε¬ός, ὥ¬στε καί πά¬λιν νά ἐ¬γερ¬θῇ καί δι¬ευ-ρυν¬θῇ καί ἐ¬πε¬κτα¬θῇ νέ¬α δο¬κι¬μα¬σί¬α εἰς τό πλή¬ρω¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, τό¬τε ἀλ¬λο¬ί¬μο¬νον, δι ὧν τά σκάν¬δα¬λα καί αἱ δο¬κι¬μα¬σί¬αι. Συμ¬φέ¬ρει, κα¬τά το¬ύς λό¬γους τοῦ Κυ¬ρί¬ου, νά πέ¬σω¬μεν εἰς τήν θά¬λασ¬σαν καί νά πνι¬γῶ¬μεν, δέ¬νον¬τες «μῦ¬λον ὀ¬νι¬κόν εἰς τόν λαι¬μό» μας. ῾Ω¬στό¬σον πρέ¬πει νά μή ξε¬χνᾶ¬με ὅ¬τι ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α τοῦ Χρι¬στοῦ θά συ¬νε¬χί¬σῃ τήν σω-τη¬ρι¬ώ¬δη εὐ¬θύ¬γραμ¬μον πο¬ρε¬ί¬αν Της, ἔ¬στω καί ἄν τό Σῶ¬μά Της φτά¬σῃ νά τό ἀ¬πο¬τε¬λοῦν νά τό ἐκ¬φρά¬ζουν καί μό¬νο τρεῖς Γνή¬σιοι ᾿Ορ-θό¬δο¬ξοι Χρι¬στια¬νοί καί ἕ¬νας Γνή¬σιος ῾Ι¬ε-ρε¬ύς. Εὑ¬ρι¬σκό¬με¬θα εἰς ἀ¬πο¬κα¬λυ¬πτι¬κάς ἡ¬μέ-ρας, καθ᾿ ἅς θά πλα¬νη¬θοῦν καί ἐκ τῶν ἐ-κλε¬κτῶν πολ¬λοί καί θά προ¬σκυ¬νή¬σουν τό θη-ρί¬ον τῆς ᾿Α¬πο¬κα¬λύ¬ψε¬ως, ἄλ¬λοι εὐ¬θέ¬ως, ἄλ-λοι ὅ¬μως καί ἐμ¬μέ¬σως, μέ¬σω ἄλ¬λων ψευ¬δο-χρί¬στων καί ἀν¬τι¬χρί¬στων καί ψευ¬δο¬εκ¬κλη¬σι-ῶν τοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ καί ἰ¬δι¬α¬ί¬τε¬ρα αὐ¬τοῦ τοῦ Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ. ῞Ο¬σον ἀ¬φο¬ρᾶ δι᾿ ἐ¬κεῖ¬νο τό «ἐ¬λευ¬κάν¬θη¬μεν» ἔ¬χω τήν γνώ¬μην ὅ¬τι τοῦ¬το μό¬νον του δέν ὠ-φε¬λεῖ πά¬ντο¬τε καί δέν ἐ¬ξα¬σφα¬λί¬ζει τί¬πο¬τε. Οὔ¬τε τό γῆ¬ρας, οὔ¬τε τά λευ¬κά μαλ¬λιά ἀ¬πο-τε¬λοῦν ἀ¬πό¬δει¬ξιν, ὅ¬τι «ἡ¬γι¬ά¬σα¬μεν», ἀ¬φοῦ ἐν¬δέ¬χε¬ται τό γῆ¬ρας νά μᾶς προ¬σφέ¬ρε¬ται ὑ¬πό τοῦ Χρι¬στοῦ διά νά με¬τα¬νο¬ή¬σω¬μεν καί ἐρ¬γα-σθῶ¬μεν τό θέ¬λη¬μα Του, κα¬τά τό «οὐ θέ¬λω τόν θά¬να¬τον τοῦ ἀ¬μαρ¬τω¬λοῦ, ὡς τό ἐ¬πι¬στρέ-ψαι καί ζῆν αὐ¬τόν». Αὐ¬τό ἰ¬σχύ¬ει πρῶ¬τα διά τήν ἐ¬λα¬χι¬στό¬τη¬τά μου καί με¬τά καί δι᾿ ῾Υ-μᾶς καί πά¬ντα ἕ¬τε¬ρον λευ¬καν¬θέ¬ντα ἤ μή εἰς τήν δι¬α¬κο¬νί¬αν τοῦ Σώματος τοῦ Χρι¬στοῦ. Δἐν ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρο¬μαι διά τό προ¬σω¬πι¬κόν μου κῦ¬ρος. ῎Αν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ὅ¬πως ἐ¬πί¬σης γρά¬φε-τε, μέ¬σα ἀ¬πό τάς πα¬ρεμ¬βά¬σεις μου, προ¬φο-ρι¬κάς καί γρα¬πτάς, ὡς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρε¬ύς προ¬κύ-πτει ὅ¬τι «δέν ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρο¬μαι διά τό προ¬σω-πι¬κόν μου κῦ¬ρος», σᾶς λέ¬γω, ὅ¬τι πράγ¬μα¬τι δέν ἐν¬δι¬α¬φέ¬ρο¬μαι δι᾿ αὐ¬τό. ῾Η ἐ¬λα¬χι¬στό-της μου, δι᾿ εὐ¬χῶν σα¬ς ἔ¬να «κῦ¬ρος» θέ¬λω νά ἔ¬χω ὡς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρε¬ύς, ὄ¬χι «προ¬σω¬πι¬κόν», ἀλ¬λά αὐ¬τό πού ἐν¬δύ¬ει ἕ¬ναν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬α, ὅ¬ταν ἐ¬νερ¬γῇ ἐ¬λε¬ύ¬θε¬ρα, κα¬νο¬νι¬κά, ἐν ἀ¬γά¬πῃ, καί ὀρ¬θο¬το¬μεῖ τόν λό¬γον τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας. Κάθε ἄλ¬λο κῦ¬ρος, δέν τό θέ¬λω Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, δι-ό¬τι δέν εἶ¬ναι κῦ¬ρος πα¬ρά Θε¬οῦ...ἀλ¬λά «κῦ-ρος» ἄλ¬λο¬θεν προ¬ερ¬χό¬με¬νον καί δέν συ¬νά¬δει μέ τήν ἰ¬δό¬τη¬τα τοῦ ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ως, ὡς τοῦ κατ᾿ ἐ¬ξο¬χήν δι¬α¬κό¬νου τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τοῦ Χρι¬στοῦ. ᾿Ε¬πι¬τρέψ¬τε μου, ὅ¬μως, νά εἴ¬πω, ὅ¬τι προ¬σω¬πι¬κά ἔ¬χω τήν ἐν¬τύ¬πω¬σιν, ὅ¬τι σέ¬βο¬μαι το¬ύς ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κο¬ύς Θε¬σμο¬ύς καί τά ᾿Εκ-κλη¬σι¬α¬στι¬κά Πρό¬σω¬πα καί μέ¬σω αὐ¬τῶν ἐ¬πι¬δι-ώ¬κω τήν Εἰ¬ρή¬νην, τήν ᾿Α¬γά¬πην καί τήν῾Ε¬νό-τη¬τα τό¬σον τῶν με¬λῶν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, ὅ¬σο¬ν καί ὁ¬λο¬κλή¬ρου τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκ-κλη¬σί¬ας εἰς τό ὁ¬ποῖ¬ον ἀ¬νή¬κο¬μεν καί ἡ¬μεῖς ὡς ἰ¬σό¬τι¬μα μέ¬λη Αὐ¬τοῦ. Πάντως «ἡ εἰ¬ρή¬νη καί ἡ ἑ¬νό¬τη¬τα» δέν εἶ¬ναι, ὅ¬πως ἀ¬νε¬πι¬τυ¬χῶς γρά¬φε¬τε, θε¬σμοί, ἀλ¬λά αἱ κατ᾿ ἐ¬ξο¬χήν θεῖ-αι δω¬ρε¬αί, τάς ὁ¬πο¬ί¬ας ὁ Χρι¬στός χα¬ρί¬ζει μυ¬στι¬κῶς εἰς τό Σῶ¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί δι᾿ αὐ¬τοῦ τοῦ ῾Ι¬ε¬ροῦ θε¬σμοῦ τῆς ῾Ι. Συ¬νό-δου, ἀλ¬λά καί τῶν ἀ¬ξί¬ων καί Γνη¬σί¬ων ᾿Αρ-χι¬ε¬ρέ¬ων, ὅ¬ταν πρῶ¬τοι αὐ¬τοί ἔ¬χουν κα¬τα¬ξι¬ω-θεῖ τῆς «ΑΝΩΘΕΝ ΕΙΡΗΝΗΣ», δι¬ό¬τι «ἡ ὄν¬τως εἰ¬ρή¬νη» ὀ Χρι¬στός ἐ¬στίν. Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἔ-χο¬μεν αὐ¬τήν τήν εἰ¬ρή¬νην; Μή βι¬α¬σθῆ¬τε νά μέ κα¬κί¬σε¬τε, ὄ¬τι σᾶς ἐ¬λέγ¬χω, δι¬ό¬τι δι᾿ ἐ-μαυ¬τόν πρῶ¬τον καί ταῦ¬τα γρά¬φω. Πρίν κλε¬ί¬σω αὐ¬τήν τήν πα¬ρά¬γρα¬φον πε¬ρί κα¬τα¬δί¬κης τό¬σον ἐ¬μοῦ, ὅ¬σον καί τοῦ Παν/του π. ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου, ἀ¬σφα¬λῶς δέ καί τοῦ κ. ᾿Ε¬λευθ. Γκουτ¬ζί¬δη, πα¬ρα¬κα¬λῶ νά ἀ-κο¬ύ¬σω¬μεν τοῦ ῾Α¬γί¬ου Μάρκου τοῦ Εὐ¬γε¬νι¬κοῦ: «Πε¬ρι¬ω¬ρί¬σθην πα¬ρά τοῦ βα¬σι¬λέ¬ως. ᾿Αλλ᾿ ὁ λό¬γος τοῦ Θε¬οῦ καί ἡ τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας δύ¬να¬μις οὐ δέ¬δε¬ται, τρέ¬χει δέ καί μᾶλ¬λον εὐ¬ο¬δοῦ-ται καί οἱ πλε¬ί¬ο¬νες τῶν ἀ¬δελ¬φῶν τῇ ἐ¬μῇ ἐ-ξο¬ρί¬ᾳ θαρ¬ροῦν¬τες βάλ¬λου¬σι τοῖς ἐ¬λέγ¬χοις το¬ύς ἀ¬λι¬τη¬ρί¬ους καί πα¬ρα¬βά¬τας τῆς ὀρ¬θῆς πί¬στε¬ως καί τῶν πα¬τρι¬κῶν θε¬σμῶν καί ἐ¬λα¬ύ-νου¬σιν παν¬τα¬χό¬θεν ὡς κα¬θάρ¬μα¬τα, μή¬τε συλ-λει¬τουρ¬γεῖν αὐ¬τοῖς ἀ¬νε¬χό¬με¬νοι, μή¬τε μνη-μο¬νε¬ύ¬ον¬τες ὅ¬λως αὐ¬τῶν ὡς χρι¬στια¬νῶν» (῾Αγ. Μάρκου Εὐ¬γε¬νι¬κοῦ, ᾿Ε¬πι¬στο¬λή πρός Θε¬ο¬φά¬νην, Π.Κ. 160, 1097 ΑΒ.). ῎Ας προ¬σέ¬ξω¬μεν πα¬ρα¬κα¬λῶ τήν σκλη¬ράν γλῶσ¬σαν τοῦ εὐ¬γε¬νε¬στά¬του ῾Α¬γί¬ου κα¬τά τῶν φι¬λε¬νω¬τι¬κῶν τῆς ἐ¬πο¬χῆς του. ῞Ο¬σον ἀ¬φο¬ρᾶ τάς ἀ¬πει¬λάς σας, αἱ ὁ¬ποῖ¬αι σκο¬ποῦν προ¬φα-νῶς εἰς τό νά δει¬λι¬ά¬σω¬μεν καί νά στα¬μα¬τή-σω¬μεν αὐ¬τόν τόν ἀ¬γῶ¬να, ἄς ἀ¬κο¬ύ¬σω¬μεν τοῦ ῾Ι¬ε¬ροῦ Χρυ¬σο¬στό¬μου λέ¬γον¬τος:»῞Ο¬ποι¬ος δέν πο¬θεῖ νά ἀ¬νέλ¬θη εἰς τό ἀ¬ξί¬ω¬μα αὐ¬τό (τό ῾Ι¬ε¬ρα¬τι¬κό, τό ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρα¬τι¬κό, τό ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι-σκο¬πι¬κό) δέν φο¬βεῖ¬ται οὔ¬τε τήν κα¬θα¬ί¬ρε¬σιν ἀ¬πό αὐ¬τό· ἀ¬φοῦ δέ δέν φο¬βεῖ¬ται, θά ἡμ¬πο-ρεῖ νά προ¬βα¬ί¬νῃ σέ κά¬θε ἐ¬νέρ¬γειαν μέ τήν ἐ¬λευ¬θε¬ρί¬αν πού ἀρ¬μό¬ζει εἰς το¬ύς χρι¬στι¬α-νο¬ύς. Δι¬ό¬τι ὅ¬σοι φο¬βοῦν¬ται καί τρέ¬μουν μή¬πως χά¬σουν τήν θέ¬σιν, πε¬ρι¬έρ¬χον¬ται εἰς δου¬λε¬ί¬αν πι¬κράν καί γε¬μά¬την ἀ¬πό κα¬κί¬αν, καί ἀ¬ναγ¬κά¬ζον¬ται πολ¬λά¬κις νά προ¬σκρο¬ύ¬σουν καί εἰς το¬ύς ἀν¬θρώ¬πους καί εἰς τόν Θε-όν....Τέτοια κα¬θα¬ί¬ρε¬σις δέν ἐ¬πι¬φυ¬λάσ¬σει μι¬κρό¬τε¬ρον στέ¬φα¬νον ἀ¬πό τήν πα¬ρα¬μο¬νήν εἰς τό ἀ¬ξί¬ω¬μα. Δι¬ό¬τι, ὅ¬ταν ὑ¬πο¬στῇ κα¬νε¬ίς αὐ-τήν τήν τύ¬χην, ἐ¬πει¬δή δέν θέ¬λει νά προ¬βῇ ε¬ίς πρά¬ξεις ἀ¬πρε¬πεῖς καί ἀ¬να¬ξί¬ας τῆς με-γά¬λης ἱ¬ε¬ρα¬τι¬κῆς τι¬μῆς, τό¬τε αὐ¬ξά¬νει καί τήν τι¬μω¬ρί¬αν ἐ¬κε¬ί¬νων πού τόν κα¬τε¬δί¬κα¬σαν ἀ¬δί¬κως καί τόν ἰ¬δι¬κόν του μι¬σθόν. «Μα¬κά-ριοι θά εἶ¬σθε, λέ¬γει, ὅ¬ταν σᾶς ὀ¬νει¬δί¬σουν καί σᾶς κα¬τα¬δι¬ώ¬ξουν καί σᾶς συ¬κο¬φαν¬τή¬σουν μέ κά¬θε τρό¬πον πρός χά¬ριν μου· νά εἶ¬σθε γε¬μᾶ¬τοι χα¬ράν καί ἀ¬γαλ¬λί¬α¬σιν, δι¬ό¬τι ὁ μι-σθός σας εἰς το¬ύς οὐ¬ρα¬νο¬ύς εἶ¬ναι πλο¬ύ-σιος. Καί αὐ¬τά μέν ἰ¬σχύ¬ουν εἰς τήν πε¬ρί¬πτω-σιν πού ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος κα¬θαι¬ρεῖ¬ται ἀ¬πό το¬ύς συ¬να¬δέλ¬φους του διά φθό¬νον ἤ δι᾿ ἀ¬νά¬γκην ἐ¬ξυ¬πη¬ρε¬τή¬σε¬ως ἄλ¬λων ἤ δι᾿ ἄλ¬λην ἀ¬να¬ξί¬αν λό¬γου ἀ¬φορ¬μήν. ῞Ο¬ταν δέ ὑ¬φί¬στα¬ται τόν δι-ωγ¬μόν ἀ¬πό το¬ύς ἐ¬χθρο¬ύς τῆς πί¬στε¬ως, δέν ἡμ¬πο¬ρεῖ, νο¬μί¬ζω, νά πε¬ρι¬γρα¬φῇ μέ λό¬για τό κέρ¬δος πού τοῦ προ¬σφέ¬ρει ἡ πο¬νη¬ρί¬α ἐ¬κε¬ί-νων». Με¬ί¬νω¬μεν πα¬ρα¬κα¬λῶ εἰς τόν ῞Α¬γιον Μᾶρ¬κον καί τόν ῾Ι¬ε¬ρόν Χρυ¬σό¬στο¬μον. Δέν «ἐκ¬θέ¬τω τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον». ᾿Α¬γω¬νί¬ζο¬μαι διά τό κῦ¬ρος Αὐ¬τῆς. ῞Ο¬σον ἀ¬φο¬ρᾶ τήν ἄ¬πο¬ψίν σας, Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τε ἀ¬δελ¬φέ, ὅ¬τι ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος «ἐκ¬θέ¬τει καί τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον[5], τῆς ὁ¬πο¬ί¬ας εἶ¬ναι ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τε¬ύς καί κατ᾿ ἐ-πέ¬κτα¬σιν σκαν¬δα¬λί¬ζει ἀ¬κό¬μη καί το¬ύς πι-στο¬ύς», ἄ¬σχε¬τα μέ τόν σκο¬πόν πού ἔ¬χει καί αὐ¬τή ἠ ἐ¬ναν¬τί¬ον μας κα¬τη¬γο¬ρί¬α, θά σᾶς πα-ρα¬κα¬λέ¬σω νά μοῦ ὑ¬πο¬δε¬ί¬ξε¬τε, τί ἀ¬πό ὅ¬σα ἔ-χω εἴ¬πει προ¬φο¬ρι¬κῶς ἐν Συ¬νό¬δοις, καί τί ἐ¬ξ ὅ¬σων σᾶς ἔ¬χω γρά¬ψει, ἐκ¬θέ¬τει τήν ῾Ι¬ε-ράν Σύνοδον καί δέν συμ¬βι¬βά¬ζε¬ται καί μέ τήν ἰ¬δι¬ό¬τη¬τά μου ὡς ᾿Ε¬πι¬σκό¬που καί ὡς ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τέ¬ως Αὐ¬τῆς. Τοῦ¬το εἶ¬ναι κα¬θῆ-κον καί ὑ¬πο¬χρέ¬ω¬σίς Σας νά τό πρά¬ξε¬τε, ὡς ἐν Χρι¬στῷ πρε¬σβύ¬τε¬ρος ἀ¬δελ¬φός, δι¬ό¬τι ἄν κά¬τι ἐκ¬θέ¬τῃ τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον προ¬η¬γου¬μέ-νως αὐ¬τό ἐκ¬θέ¬τει καί πα¬ρα¬βλά¬πτει αὐ¬τήν τα¬ύ¬την τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν τοῦ Χρι¬στοῦ!. ᾿Αν-τι¬λαμ¬βά¬νε¬σθε, ὅ¬τι δέν εἶ¬ναι μι¬κρά, οὔ¬τε ἀ¬σή¬μαν¬τα, αὐ¬τά πού ἰ¬σχυ¬ρί¬ζε¬σθε, ὅ¬τι δη¬λα-δή ἕ¬νας ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος «ἐκ¬θέ¬τει τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον», ἤ «σκαν¬δα¬λί¬ζει το¬ύς πι¬στο¬ύς». Διά τοῦ¬το Κα¬νο¬νι¬κῶς καί ἠ¬θι¬κῶς, Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τε, νο¬μί¬ζω, ὅ¬τι πρέ¬πει νά ἐ¬νερ¬γή¬σε¬τε κα¬ταλ¬λή¬λως διά τήν ἀ¬γά¬πη τοῦ Χρι¬στοῦ, τήν εἰ¬ρή¬νην καί τήν ἑ¬νό¬τη¬τα ἐν Χρι¬στῷ[6].. Δέν μι¬μο¬ύ¬με¬θα οὔ¬τε ἀν¬τι¬γρά¬φο¬μεν το¬ύς πέ¬ντε ᾿Α¬πα¬ρά¬δε¬κτος ἀ¬πορ¬ρι¬πτέ¬ος καί κα¬τα¬δι-κα¬στέ¬ος, ὡς ἀ¬να¬λη¬θής, ἄ¬δι¬κος καί πα¬ρα¬πλα-νη¬τι¬κός εἶ¬ναι καί ὁ ἰ¬σχυ¬ρι¬σμός σας ὅ¬τι δῆ¬θεν ἀν¬τι¬γρά¬φο¬με¬ν τάς με¬θό¬δους τῶν πέ-ντε! Γρά¬φε¬τε συγ¬κε¬κρι¬μέ¬να:»Μέχρι πρό τι-νος ὁ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος Κήρυκος κα¬τέ¬κρι¬νε καί κα¬λῶς ἔ¬κα¬νε τήν συμ¬πε¬ρι¬φο¬ράν καί τόν τρό-πον τῶν πέ¬ντε πρώ¬ην Μη¬τρο¬πο¬λι¬τῶν, οἱ ὁ-ποῖ¬οι ἐ¬δη¬μι¬ο¬ύρ¬γη¬σαν τό σχί¬σμα τοῦ 1995 ἔ-ναν¬τι τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του καί τῶν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ-ων, καί τώ¬ρα ἔρ¬χε¬ται ὁ ἴ¬διος νά ἀν¬τι¬γρά¬φη τάς με¬θό¬δους αὐ¬τῶν». Τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, δέν τά λέ¬τε μό¬νον ἡ Σε-βα¬σμι¬ό¬της σας, τό εἶ¬παν καί ἄλ¬λοι, τε¬λευ¬τα¬ί¬ως καί ὁ Σε-πτός Προ¬κα¬θή¬με¬νο. Αὐ¬τό, ὅ¬μως, ἀ¬πο¬κα¬λύ¬πτει, ὅ¬τι δέν εἶ-ναι καί τό¬σον ἁ¬πλᾶ τά πράγ¬μα¬τα, ὅ¬σον ἐκ πρώ¬της ὄ¬ψε¬ως φα¬ί¬νον¬ται. Δυ¬στυ¬χῶς τά ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κά μας πράγ¬μα¬τα, δη¬λα¬δή τήν κα¬τά τό ἀν¬θρώ¬πι¬νον πο¬ρε¬ί¬αν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ἐ¬πη¬ρε¬ά¬ζουν ἐν πολ¬λοῖς ἀ¬νε¬ύ¬θυ¬να πρό¬σω¬πα, τά ὁ¬ποῖ¬α δέν χαλ¬κε¬ύ¬ουν μό¬νον κα¬τά¬φω¬ρα ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κάς ᾿Ε¬πι¬σκο¬πι¬κάς καί Συ¬νο¬δι¬κάς «ἀ¬πο¬φά¬σεις», δέν ἀ¬να¬κι¬νοῦν μό¬νον θέ¬μα¬τα Εἰ¬κό¬νων, διά νά προ¬ω¬θή¬σουν νέ¬ας κα¬κο¬δο¬ξί¬ας καί βλα-σφη¬μί¬ας, ὥ¬στε νά ἐ¬κρα¬γῇ ἡ σο¬βοῦ¬σα κρί¬σις, δέν ἐ¬πι¬δι¬ώ-κουν μό¬νον ἔ¬ναν νέ¬ον δι¬χα¬σμόν, δέν σαμ¬πο¬τά¬ρουν μό¬νον τόν ἐν ἀ¬γά¬πῃ καί ἀ¬λη¬θε¬ί¬ᾳ δι¬ά¬λο¬γον, ἀλ¬λά θέ¬λουν, ὅ¬πως καί ὁ μη¬χα¬νι¬σμός τῶν πέ¬ντε, νά θέ¬σουν «ἔ¬ξω» το¬ύς ᾿Ε¬πί-σκο¬πον Κήρυκον, τόν ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χον ᾿Αμ¬φι¬λό¬χιον, τόν θε¬ο-λό¬γον κ. ᾿Ε¬λευ¬θέ¬ριον Γκουτ¬ζί¬δην καί κά¬θε ἄλ¬λον, ὁ ὁ¬ποῖ-ος θά τολ¬μή¬σῃ νά ἀν¬τι¬στα¬θῇ εἰς τά σχέ¬δια τῆς «προ¬δο¬σί-ας», ἡ ὁ¬πο¬ί¬α ἐ¬πι¬τε¬λεῖ¬ται ἤ¬δη εἰς τά πλα¬ί¬σια αὐ¬τοῦ τοῦ πα-λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κοῦ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ. Δη¬λα¬δή ἔ¬χο¬μεν ἐν τοῖς πράγ¬μα¬σιν ἐ¬πα¬νά¬λη¬ψιν τῆς πε¬ρι¬ό¬δου με¬τά τό 1999. Σᾶς λέ¬γο¬μεν λοι¬πόν,ὅ¬τι μι¬μο¬ύ¬με¬θα οὐ¬δα¬μῶς καί οὐ-δα¬μοῦ το¬ύς πέ¬ντε, ἀλ¬λά, ΚΑΤΕΚΡΙΝΑΜΕ καί ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΜΕΝ καί τάς με¬θό¬δους καί τά ἔρ¬γα τῶν πέ-ντε. Σεῖς, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, πό¬τε καί εἰς τί το¬ύς κα¬τα¬κρί¬να¬τε; ῾Α¬πλῶς κα¬τα¬κρί¬νε¬τε ἡ¬μᾶς, δι¬ό¬τι κα¬τα¬κρί¬νο¬μεν αὐ¬το¬ύς! ῾Η ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου, ὅ¬μως, δέν κα¬τέ¬κρι¬να ἁ¬πλῶς «τήν συμ¬πε-ρι¬φο¬ρά καί τόν τρό¬πο τῶν πέ¬ντε», ἀλ¬λά, ΚΑΤΕΚΡΙΝΑ καί ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ, τάς βλα¬σφη¬μί¬ας, τά αἱ¬ρε¬τι¬κά φρο¬νή¬μα¬τα, τάς πε¬ρί «χει¬ρο¬θε¬σί¬ας» ἀ¬πό¬ψεις τοῦ κ. Ματ¬θα¬ί¬ου καί τῶν σύν αὐ¬τῷ, ΚΑΤΕΚΡΙΝΑ καί ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ τήν ἀ¬πό τοῦ 1980 καί μέ¬χρι τοῦ 1999 συ¬στη¬μα¬τι¬κήν προ¬σπά¬θειαν τοῦ πρώ¬ην ᾿Ατ¬τι¬κῆς κ. Ματ¬θα¬ί¬ου Μα¬κρῆ νά ὑ¬πα¬γά¬γῃ τήν ᾿Εκ-κλη¬σί¬αν ὑ¬πό τό Πα¬τρι¬αρ¬χεῖ¬ον ῾Ι¬ε¬ρο¬σο¬λύ¬μων καί ὑ¬πό τήν προ¬ϋ¬πό¬θε¬σιν ὅ¬τι «ἐ¬χει¬ρο¬θε¬τή¬θη¬σαν» οἱ ᾿Ε¬πί¬σκο¬ποί μας τό 1971 ὡς σχι¬σμα¬τι¬κοί, νά ἀ¬να¬γνω¬ρι¬σθῶ¬μεν ὑ¬πό τοῦ Κρά-τους καί νά ἔ¬χω¬μεν μι¬σθο¬ύς, συν¬τά¬ξεις κλπ. «εὐ¬ερ¬γε¬σί¬ας» πα¬ρά τοῦ Κα¬ί¬σα¬ρος! ΚΑΤΕΚΡΙΝΑ καί ΚΑΤΑΚΡΙΝΩ τό σχῖ¬σμα, τό ὁ¬ποῖ¬ον ἤρ¬χι¬σεν νά «θε¬με¬λι¬ώ¬νε¬ται» ἀ¬πό το¬ύς πρώ¬ην Μη¬τρο¬πο¬λί¬τας Ματ¬θαῖ¬ο - Χρυ¬σό¬στο¬μο, τόν ῾Ι¬ε¬ρομ. Εὐ¬θύ¬μιο καί τόν γε¬νι¬κώ¬τε¬ρον σύν¬θε¬τον μη¬χα¬νι¬σμόν των, ἀ¬μέ¬σως με¬τά τήν ἱ¬στο¬ρι¬κήν ἀ¬πό Κα¬νο¬νι¬κῆς, Ποι¬μαν¬τι¬κῆς καί ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου ἀ¬πό¬ψε¬ως ἀ¬πό¬φα¬σιν τῆς ῾Ι¬ε¬ραρ¬χί¬ας τῆς 19 Σε¬πτεμ¬βρί¬ου 1991, διά τήν ἀ¬θέ¬τη¬σιν τῆς ὁ¬πο¬ί¬ας Σεῖς καί ἐ¬γώ ἔ¬χο¬μεν εὐ¬θύ¬νας καί εἴ¬με¬θα ἔ¬νο¬χοι. (῾Ο¬ρᾶ¬τε πλε¬ί¬ο¬να ἔμ¬προ¬σθεν). Οἱ πέ¬ντε, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ἀ-δελ¬φέ, τό 1995, δέν ἐ¬δη¬μι¬ο¬ύρ¬γη¬σαν σχί¬σμα ἁ¬πλῶς ἔ¬ναν¬τι τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του καί ἔ¬ναν¬τι ῾Υ¬μῶν τοῦ Μη¬τρο¬πο¬λί¬του Πει¬ραι¬ῶς καί τοῦ Μη¬τρο¬πο¬λί¬του ᾿Αρ¬γο¬λί¬δος κ. Πα¬χω¬μί¬ου, ὅ¬πως τό¬σον ἀ¬τυ¬χῶς ἰ¬σχυ¬ρί¬ζε¬σθε[7]. Οἱ πέ¬ντε ἕ-νε¬κα τῶν ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κο¬τή¬των καί τῶν βλα-σφη¬μι¬ῶν τους κα¬ί ἕ¬νε¬κα τοῦ κα¬τα¬χθο¬νί¬ου σχε¬δί¬ου προ¬δο¬σί¬ας κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας (᾿Εκ¬κλη¬σι¬ο¬λο¬γί¬α καί ᾿Α¬πο¬στο¬λι¬κή Δι¬α¬δο¬χή), προ¬ε¬κά¬λε¬σαν οὐ¬σι¬α¬στι¬κόν σχῖ¬σμα, καί ἐ¬ξῆλ-θον καί τυ¬πι¬κῶς τό 1995 ἐκ τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί-ας, ἐ¬νῶ ἴ¬σως καί πρίν δέν ἀ¬νῆ¬κον εἰς τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν, δι¬ό¬τι εἶ¬χον χά¬σει τόν με¬τά τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας σύν¬δε¬σμον. Το¬ύς σχι¬σμα¬τι¬κο-ύς το¬ύς κα¬θι¬στοῦν τοι¬ο¬ύ¬τους αἱ ἀν¬τι¬κα¬νο-νι¬κό¬τη¬τες, αἱ βλα¬σφη¬μί¬αι, τά αἰ¬ρε¬τι¬κά φρο¬νή¬μα¬τα, τά «γυ¬μνῇ τῇ κε¬φα¬λῇ» κη¬ρυσ¬σό-με¬να, καί μέ μί¬αν λέ¬ξιν ἡ δι¬άρ¬ρη¬ξις τοῦ με¬τά τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας συν¬δέ¬σμου αὐ¬τῶν. Αὐ¬τά καί ἡ ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου ὡς ᾿Ε¬πί-σκο¬πος, καί ὀ π. ᾿Αμ¬φι¬λό¬χιος καί ὁ θε¬ο¬λό-γος κ. ᾿Ε¬λευ¬θέ¬ριος Γκουτ¬ζί¬δης κα¬ταγ¬γέλ¬λο-μεν, καί δι᾿ αὐ¬τά συ¬κο¬φαν¬το¬ύ¬με¬θα, δι¬ό¬τι ἔ¬τσι πα¬ρα¬χω¬ρεῖ ἤ οἰ¬κο¬νο¬μεῖ ὁ Θε¬ός, διά νά βλέ¬πουν, ὅ¬σοι ἔ¬χουν μά¬τια γιά νά βλέ¬πουν καί διά νά ἀ¬κοῦ¬νε, ὅ¬σοι ἔ¬χουν αὐ¬τιά γιά νά ἀ¬κοῦ¬νε καί ἔ¬τσι νά κα¬τα¬λα¬βαἰ¬νουν τόν Φα¬ρι¬σα¬ϊ¬σμό καί τήν ὑ¬πο¬κρι¬σί¬αν καί τάς μη-χα¬νάς ὡ¬ρι¬σμέ¬νων νε¬ο¬φα¬νῶν δῆ¬θεν «ὑ¬πε¬ρορ¬θο-δό¬ξων». Δέν εἶ¬ναι ὀρ¬θός, καί ἐ¬πο¬μέ¬νως εἶ¬ναι ἀ¬πα¬ρά¬δε¬κτος, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ὁ ἰ¬σχυ¬ρι¬σμός σας, ὅ¬τι δῆ¬θεν «οἱ πέ¬ντε ἐ¬δη¬μι¬ο¬ύρ¬γη¬σαν σχῖ¬σμα ἔ¬ναν¬τι τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του καί τῶν ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρέ¬ων», ἤ τό πο¬λύ χει¬ρό¬τε¬ρον πού λέ-γει ἄλ¬λος ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρε¬ύς: «῾Η¬μεῖς, Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα-τε, δέν πή¬γα¬με μέ το¬ύς πέ¬ντε, ὄ¬χι δι¬ό¬τι πα¬ρε¬δε¬χό¬μα¬σταν τό εἰ¬κο¬νο¬μα¬χι¬κόν φρό¬νη¬μα αὐ¬τῶν, ἀλ¬λά ἀ¬πό σε¬βα¬σμόν καί ἀ¬γά¬πην πρός τό πρό¬σω¬πόν σας». ᾿Ε¬πι¬τρέ¬πον¬ται τέ¬τοι¬α φρο¬νή¬μα¬τα καί δή νά δι¬α¬τυ¬πώ¬νων¬ται καί ἐγ-γρά¬φως; Σε¬βα¬σμός, ἀ¬γά¬πη, καί τι¬μή εἰς τόν πο¬λι¬όν Γέροντα ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον, Πα¬τέ¬ρα μας καί προ¬πά¬ντων ἀ¬γω¬νι¬στήν ῾Ι¬ε¬ράρ¬χην, ἀλ¬λά ὄ¬χι τοια¬ῦται το¬πο¬θε¬τή¬σεις, αἱ ὁ¬ποῖ¬αι ἀ¬δι-κοῦν καί εὐ¬τε¬λί¬ζουν καί ἐ¬κε¬ί¬νους πού τά γρά¬φουν, ἀλ¬λά καί τόν Μακ/το¬ν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί-σκο¬πον, ἐ¬νῶ εἶ¬ναι καί βλα¬σφη¬μί¬αι κα¬τά τοῦ μυ¬στη¬ρί¬ου τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Πα¬ρα¬κα¬λῶ νά κά-νω¬μεν δι¬ά¬κρι¬σιν «με¬τα¬ξύ ἁ¬γί¬ου καί βε¬βή-λου». Αὐ¬τή εἶ¬ναι ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κή μας συ-νε¬ί¬δη¬σις; Οἱ πέ¬ντε, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἐ¬βλα-σφή¬μη¬σαν καί ἐ¬χω¬ρί¬σθη¬σαν καί ἐ¬ξῆλ¬θον τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τοῦ Χρι¬στοῦ. ᾿Ε¬κό¬πη¬σαν ἀ¬πό τό Σῶ¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί ἐκ τῆς Κε¬φα¬λῆς αὐ¬τοῦ τοῦ Σώματος, καί ὄ¬χι ἐκ τοῦ ᾿Αρ¬χι¬ε-πι¬σκό¬που. Μήπως ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πος ἤ ὁ Πα-τρι¬άρ¬χης εἶ¬ναι ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α; Οὔ¬τε ὁ Πα¬τρι-άρ¬χης, οὔ¬τε ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πος, οὔ¬τε ἡ Σύνοδος ταυ¬τί¬ζον¬ται μέ τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε. ῞Ο¬λοι εἶ¬με¬θα ἰ¬σό¬τι¬μα μέ¬λη τοῦ Σώματος τοῦ Χρι¬στοῦ εἰς τό ὁ¬ποῖ¬ον ἕ-κα¬στος κα¬λεῖ¬ται νά προ¬σφέ¬ρῃ τήν δι¬α¬κο¬νί¬αν του κα¬τά τό μέ¬τρον τῆς Χάριτος τό ὁ¬ποῖ¬ον τοῦ ἐ¬δό¬θη. Οἱ Σχι¬σμα¬τι¬κοί δέν χω¬ρί¬ζον¬ται ἀ¬πό πρό¬σω¬πα, ἀ¬πο¬σχί¬ζον¬ται ἀ¬πό τό ἕ¬να καί ἀ¬δι¬α¬ί¬ρε¬τον Σῶ¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας πού εἶ¬ναι τό Σῶ¬μα τοῦ Χρι¬στοῦ. Οἱ πέ¬ντε ἀ¬ναμ¬φι¬βό¬λως ἠ¬σέ¬βη¬σαν, ἐ¬συ¬κο-φά¬ντη¬σαν, ἱ¬ε¬ρο¬σύ¬λη¬σαν, ἐ¬ξε¬βί¬α¬σαν καί προ-έ¬βη¬σαν εἰς τρο¬μο¬κρα¬τί¬αν καί κα¬τά τοῦ Μα-κα¬ρι¬ω¬τά¬του ᾿Αρ¬χι¬ε¬πι¬σκό¬που, καί ἀ¬πο¬σχι¬σθέ-ντες ἐ¬ξῆλ¬θον τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Πα¬ρα¬κα¬λῶ, ὅ-μως, νά μοῦ εἴ¬πη¬τε, πο¬ί¬αν ἀ¬σέ¬βειαν, πο¬ί¬αν συ¬κο¬φαν¬τί¬αν, πο¬ί¬αν ἱ¬ε¬ρο¬σύ¬λί¬αν τῶν πέ¬ντε κα¬τά τοῦ Σε¬πτοῦ Προ¬κα¬θη¬μέ¬νου ἀν¬τε¬γρά¬ψα¬μεν ἡ¬μεῖς; ῎Η μή¬πως τό ὅ¬τι δέν συμ¬φω¬νοῦ¬μεν εἰς τάς ση¬μει¬ω¬θε¬ί¬σας κα¬τα¬φώ¬ρους πα¬ρα¬βι¬ά-σεις τῆς Κα¬νο¬νι¬κῆς Τάξεως εἶ¬ναι ἀ¬σέ¬βεια κλπ; ῎Η μή¬πως, μή γέ¬νοι¬το, ἔ¬χο¬μεν ἐ¬σκεμ-μέ¬νην σκό¬πι¬μον καί ὑ¬στε¬ρό¬βου¬λον προ¬σω¬πο-λα¬τρε¬ί¬αν; ῾Η¬μεῖς δέν κα¬τη¬γο¬ρή¬σα¬με οὔ¬τε τόν Σε¬πτόν Προ¬κα¬θή¬με¬νον, τόν ὁ¬ποῖ¬ον καί εὐ¬λα¬βο¬ύ¬με¬θα καί διά τοῦ¬το καί δι¬α¬φω¬νοῦ¬με, κα¬τά ἱ¬ε¬ρόν κα¬θῆ¬κον, ὅ¬που αἱ πρω¬το¬βου¬λί¬αι καί πρά¬ξεις του εἶ¬ναι εἰς βά¬ρος καί τοῦ ἰ¬δί¬ου καί τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. ῾Η¬μεῖς κα¬τω¬νο-μά¬σα¬με καί ζη¬τή¬σα¬με δι¬όρ¬θω¬σιν ἐ¬πι¬λη¬ψί¬μων θέ¬σε¬ων καί ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κῶν πρά¬ξε¬ων, Προ¬σω-πι¬κῶν καί Συ¬νο¬δι¬κῶν, διά νά μή φτά¬σου¬με εἰς ἐ¬κε¬ί¬νας τῶν πέ¬ντε, αἱ ὁ¬ποῖ¬αι ἐν τέ¬λει το¬ύς ἔ¬θε¬σαν ἐ¬κτός ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. ᾿Εάν ταῦ¬τα δέν ποι¬ή¬σω¬μεν, τό¬τε αὐ¬το¬κα¬ταρ¬γο¬ύ¬σα¬με ὡς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρε¬ύς, ἀλ¬λά καί βε¬βη¬λώ¬νου¬με καί προ-δί¬δου¬με τά ἅ¬για. ῾Ο συμ¬βι¬βα¬σμός, ἕ¬νε¬κα δῆ¬θεν σε¬βα¬σμοῦ, ἤ δῆ¬θεν ἀ¬γά¬πης καί ὑ¬πα¬κο¬ῆς, ὅ¬ταν κα¬τα¬λύ¬ε-ται ἡ Κα¬νο¬νι¬κή Τάξις καί ἡ ᾿Ορ¬θο¬δο¬ξί¬α, ἰ-σο¬δυ¬να¬μεῖ μέ ἀ¬σέ¬βειαν καί «μῖ¬σος» καί κα-τά προ¬σώ¬πων καί κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. ῾Η ᾿Α¬γά¬πη συμ¬βα¬δί¬ζει μέ τήν ἀ¬φο¬σί¬ω¬σιν εἰς τήν Κα¬νο¬νι¬κήν Τάξιν, τήν ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬αν μας καί τήν ᾿Α¬πο¬στο¬λι¬κήν Δι¬α¬δο¬χήν. Πα¬ρα¬κα¬λῶ νά με¬λε¬τή¬σε¬τε τά κε¬ί¬με¬νά μου, καί νά βε¬βαι¬ω¬θῆ¬τε ὅ¬τι δέν ἀν¬τι¬γρά¬φο-μεν το¬ύς πέ¬ντε, ἀλ¬λά δέν θέ¬λο¬μεν, καί δι᾿ εὐ¬χῶν Σας Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἀ¬δελ¬φέ, δέν θά ἐ-πι¬τρέ¬ψω¬μεν, ὅ¬σον ἐ¬ξαρ¬τᾶ¬ται ἀ¬πό ἡ¬μᾶς τόν ᾿Ε¬πί¬σκο¬πον Κήρυκον, νά «μι¬μοῦν¬ται» τι¬νές τάς με¬θό¬δους καί τά ἔρ¬γα τῶν πέ¬ντε, διά νά μή ὁ¬δη¬γη¬θοῦν μέ ἀ¬κρί¬βειαν εἰς τά ἴ¬δια ἀ¬πο¬τε¬λέ¬σμα¬τα. Διά τῶν ᾿Α¬δελ¬φι¬κῶν σας εὐ-χῶν, ἀ¬γω¬νι¬ζό¬με¬θα νά μή μι¬μη¬θῇ κα¬νε¬ίς, καθ᾿ οἱ¬ον¬δή¬πο¬τε τρό¬πον, τάς με¬θό¬δους τῶν πέ¬ντε, καί πο¬λύ πε¬ρισ¬σό¬τε¬ρο¬ν νά μή πε¬ρι-έλ¬θῃ οὐ¬δε¬ίς ἐ¬ξ ἡ¬μῶν εἰς τήν κα¬τά¬στα¬σιν τῶν πέ¬ντε. ῾Η¬μεῖς θέ¬λο¬μεν νά μή κα¬λύ¬πτων-ται καί νά μή πα¬ρα¬μέ¬νουν, οὔ¬τε νά αὐ¬ξά-νουν καί νά ἐ¬πε¬κτε¬ί¬νων¬ται αἱ κα¬κο¬δο¬ξί¬αι, αἱ ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κό¬τη¬τες Θέλομεν τήν ἐν με¬τα-νο¬ί¬ᾳ ἐ¬πι¬στρο¬φή καί τῶν πέ¬ντε εἰς τήν ᾿Εκ-κλη¬σί¬αν καί ὄ¬χι νά πα¬ρα¬συρ¬θῶ¬μεν ἡ¬μεῖς εἰς τό σχί¬σμα των. ῾Η¬μεῖς τήν ἀν¬τι¬με¬τώ¬πι¬σιν τοῦ Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τιοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ θέ-το¬μεν εἰς προ¬τε¬ραι¬ό¬τη¬τα ὅ¬λων τῶν ἐ¬πι¬βο¬ύ-λων σχη¬μά¬των καί κα¬τα¬στά¬σε¬ων, δι¬ό¬τι ἀ¬πο-δε¬δειγ¬μέ¬νως οὔ¬τε ἀ¬πό τόν κ. Βαρ¬θο¬λο¬μαῖ¬ο κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬με¬ν ἄ¬με¬σα, οὔ¬τε ἀ¬πό τόν κ. Χρι-στό¬δου¬λο, οὔ¬τε καί ἀ¬πό αὐ¬τόν τόν πα¬πι-σμόν, οὔ¬τε ἀ¬πό τήν Μα¬σω¬νί¬α, οὔ¬τε ἀ¬πό τόν ἀν¬τί¬χρι¬στον Σι¬ω¬νι¬σμόν. ᾿Α¬πό ποι¬ο¬ύς, κα¬τά τήν ἅ¬πο¬ψίν μας, κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬μεν ἄ¬με¬σα. Δι᾿ ἡ¬μᾶς, τόν Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Με¬σο¬γα¬ί¬ας, εἶ¬ναι ἀ¬πο¬λύ-τως σα¬φές, ὅ¬τι τό πλή¬ρω¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τῶν Γ.Ο.Χ., καί προ¬η¬γου¬μέ¬νως ἡ¬μεῖς οἱ ᾿Ε¬πί¬σκο¬ποι κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬μεν ἀ¬πό τά κά¬τω¬θι φρο¬νή¬μα¬τα, τά «γυ¬μνῇ τῇ κε¬φα¬λῇ» κη¬ρυσ¬σό¬με¬να: - ῞Ο¬τι ἔ¬χου¬με τό ἴ¬διο πι¬στε¬ύ¬ω μέ το¬ύς πέ¬ντε, δη¬λα¬δή ἐ-κεῖ¬νο τό «πι¬στε¬ύ¬ω» τῆς β’ καί γ’ ᾿Εγ¬κύ¬κλί¬ου. - ῞Ο¬τι οἱ πέ¬ντε ἀ¬πε¬σχί¬σθη¬σαν μέ ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κές πρά-ξεις ἀ¬πό τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πο, λό¬γῳ «εἰ¬κο¬νο¬μα¬χί¬ας» καί ἑ-πο¬μέ¬νως τό σχί¬σμα των εἶ¬ναι δι¬οι¬κη¬τι¬κῆς φύ¬σε¬ως καί ἔ¬γι¬νε σέ προ¬σω¬πι¬κό ἐ¬πί¬πε¬δο, ἤ ὅ¬τι τό σχί¬σμα τό ἔ¬κα¬ναν με¬ρι¬κοί δι¬κοί μας «εἰ¬κο¬νο¬μά¬χοι», το¬ύς ὁ¬πο¬ί¬ους «τώ¬ρα το¬ύς εἴ¬δα¬με», δι¬ό¬τι τώ¬ρα ἠ¬νο¬ί¬χθη¬σαν οἱ ὀ¬φθαλ¬μοί μας, «ἐ¬νῶ οἱ πέ¬ντε το-ύς ἔ¬βλε¬παν ἀ¬πό τό¬τε». - ῞Ο¬τι μπο¬ροῦ¬με νά ἑ¬νω¬θοῦ¬με μέ το¬ύς πέ¬ντε ἀρ¬κεῖ νά σι¬ω¬πή¬σῃ ὁ Κήρυκος, καί ἄν δέν σι¬ω¬πή¬σῃ νά τόν «κα¬τα¬δι-κά¬σου¬με», καί νά πά¬ρου¬με τά κε¬φά¬λια τῶ¬ν ῾Ι¬ε¬ρομ. ᾿Αμ¬φι-λο¬χί¬ου καί τοῦ θε¬ο¬λό¬γου ᾿Ε¬λευ¬θε¬ρί¬ου Γκουτ¬ζί¬δη, ῎Αλ¬λω¬στε ὑ¬πάρ¬χει ἀ¬πό τό 1993 ἕ¬νας «ἀ¬φο¬ρι¬σμός» τοῦ κ. Ματ¬θα¬ί¬ου, τόν ἀν¬τι¬γρά¬φο¬μεν καί «τε¬λε¬ί¬ω¬σε» τό θέ¬μα Γκουτ¬ζί¬δη. - ῞Ο¬τι εὐ¬θυ¬νό¬με¬θα καί ἡ¬μεῖς διά τό σχί¬σμα τοῦ 1937, δι¬ό¬τι ὁ ῞Α¬γιος Πα¬τήρ ἐ¬βι¬ά¬σθη καί ἀ¬πε¬κή¬ρυ¬ξε το¬ύς πρώ¬ην Φλω¬ρί¬νης καί Δη¬μη¬τρι¬ά¬δος, οἱ δέ Φλω¬ρι¬ναῖ¬οι δι¬α¬κη¬ρύσ-σουν, ὅ¬τι εἶ¬ναι ἀ¬να¬ί¬τιον τό σχί¬σμα τοῦ 1937, ὅ¬πως πε¬ρί¬που ἰ¬σχυ¬ρί¬ζε¬σθε καί ἡ Σε¬βα¬σμι¬ό¬της σας διά τό σχί¬σμα τῶν πέ-ντε, ἤ ὅ¬τι δι᾿ αὐ¬τό εὐ¬θύ¬νον¬ται οἱ «εἰ¬κο¬νο¬μά¬χοι». - ῞Ο¬τι μέ το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους μπο¬ροῦ¬με νά ἐ¬νω¬θοῦ¬με μέ μό¬νην τήν κοι¬νήν ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬αν, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν, ἔ¬στω καί σκο¬πί-μως, ὡ¬μο¬λό¬γη¬σεν καί ὑ¬πέ¬γρα¬ψεν (ἡ ἐ¬πί τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή) εἰς τόν Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά¬λο¬γον, μέ¬χρι τό ση¬μεῖ¬ο πού ἔ¬φθα¬σεν ἀ¬πό τό 1998 ἕ¬ως τό 1992. - ῞Ο¬τι δέν ἔ¬χου¬με καμ¬μί¬α δι¬α¬φο¬ρά μέ το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί-ους, οὔ¬τε εἰς τό θέ¬μα τῆς ᾿Α¬πο¬στο¬λι¬κῆς Δι¬α¬δο¬χῆς, ἀ¬φοῦ ἑ-νω¬θή¬κα¬με μέ το¬ύς Ρώσους τῆς Δι¬α¬σπο¬ρᾶς ἐν ἔ¬τει 1971, ὅ-πως προ¬πα¬γαν¬δί¬ζει μέ τά φυλ¬λά¬διά του ὁ Χένρι, καί ὅ¬πως δυ¬στυ¬χῶς ἔ¬χουν πα¬ρα¬συρ¬θεῖ καί δι¬α¬κη¬ρύσ¬σουν καί με¬ρι¬κοί ἰ¬δι¬κοί μας θαυ¬μα¬σταί καί «ὁ¬πα¬δοί» τοῦ «Χένρι» καί τῶν θε-ω¬ρι¬ῶν του. - ῞Ο¬τι πρέ¬πει νά ἑ¬νω¬θοῦ¬με μέ το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους, χω-ρίς νά συ¬ζη¬τή¬σου¬με τά πα¬λαιά, γιά νά κα¬λυ¬φθῇ ὅ,τι ἔ¬γι¬νε μέ τήν «χει¬ρο¬θε¬σί¬α» τοῦ 71, θέ¬σις ἡ ὁ¬πο¬ί¬α εἶ¬ναι πα¬λαιά καί ἡ ὁ¬πο¬ί¬α ὡ¬δή¬γη¬σε τόν τό¬τε Κο¬ριν¬θί¬ας Κάλλιστον νά γί¬νῃ δε¬κτός ἀ¬πό το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους ὡς ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος ἀ¬πό τό 1971, ὅ¬περ ση¬μα¬ί¬νει ἄρ¬νη¬σιν τῆς ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρω¬σύ¬νης. - ῞Ο¬τι πρέ¬πει ὁ κ. Γκουτ¬ζί¬δης «νά βά¬λῃ νε¬ρό στό κρα¬σί του» (αὐ¬τό μᾶς ἔ¬λε¬γε ὁ κ. Σα¬κα¬ρέλ¬λος τό¬τε πού ἤρ¬χε¬το εἰς τά Γρα¬φεῖ¬α) στό θέ¬μα τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ δι¬α¬λό¬γου[8], ἐ¬νῶ μέ πο¬λύ ἐ¬πι¬κίν¬δυ¬να «πα¬ί¬γνια» «σαμ¬πο¬τά¬ρε¬ται» καί οὐ¬σι¬α¬στι-κά μα¬ται¬ώ¬νε¬ται ὁ ἀ¬λη¬θής Θε¬ο¬λο¬γι¬κός Δι¬ά¬λο¬γος, ὁ δέ θε¬ο-λό¬γος ᾿Ε¬λευ¬θέ¬ριος Γκουτ¬ζί¬δης συ¬κο¬φαν¬τεῖ¬ται συ¬στη¬μα¬τι-κῶς ἀ¬πό Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους καί «ἡ¬με¬τέ¬ρους». ῎Ι¬δε¬τε καί τή¬ν ἐ¬πι-στο¬λήν τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του πρός το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους, σχε¬τι-κῶς μέ τόν Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά¬λο¬γον δη¬μο¬σι¬ευ¬θεῖ¬σαν εἰς τό πε¬ρι¬ο¬δι¬κόν τῶν Φλω¬ρι¬νι¬κῶν «Φω¬νή τῆς ᾿Ορ¬θο¬δο¬ξί¬ας»[9], πό¬σον μᾶς εὐ¬τε¬λί¬ζει, δι¬ό¬τι καί ἀ¬να¬λη¬θε¬ί¬ας ἐν σχέ¬σει μέ τάς ἐρ¬γα¬σί¬ας τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου δι¬α¬τυ¬πώ¬νει ἡ ἐ¬πι¬στο¬λή, καί εἰς βά¬ρος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας ἀ¬πο¬βα¬ί¬νει, δι¬ό¬τι ἠ¬θέ¬λη¬σαν τι¬νέ¬ς νά τι¬μή¬σουν δι᾿ ἄλ¬λην μί¬αν φο¬ράν το¬ύς Φλω¬ρι¬νι¬κο¬ύς ἐ¬ξυ-πη¬ρε¬τοῦν¬τες αὐ¬το¬ύς!! [10] - Κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬μεν, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἀ¬πό τίς προ¬σω¬πι¬κές καί ἀ¬νε¬ξέ¬λεγ¬κτες καί ἄ¬κρως ἐ¬πι¬κίν¬δυ¬νες ἐ¬νέρ¬γει¬ες τοῦ κ. Κάτσουρα καί τοῦ Μον. Μα¬ξί¬μου νά δε¬χθοῦ¬με ὡς «συ¬νερ-γά¬την», τόν κα¬τά πά¬ντα ἀ¬ξι¬ό¬τι¬μον κ. Βα¬σί¬λει¬ον Σακ¬κᾶν, δει¬νόν, ὅ¬μως, ἐν τοῖς πράγ¬μα¬σιν ἀρ¬νη¬τήν τῆς ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬ας-᾿Εκ¬κλη¬σι¬ο¬λο¬γί¬ας τῆς Γνη¬σί¬ας ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. - Κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬μεν ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ρως ἀ¬πό τάς βα¬ρε¬ί¬ας ἀν¬τι¬κα¬νο-νι¬κάς ἐ¬νερ¬γε¬ί¬ας μέ τάς ὁ¬πο¬ί¬ας κα¬τα¬λύ¬ον¬ται οἱ θεῖ¬οι καί ῾Ι¬ε-ροί Κα¬νό¬νες καί προ¬σβάλ¬λε¬ται ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α. - Κιν¬δυ¬νε¬ύ¬ο¬μεν ἀ¬πό τάς βλα¬σφη¬μί¬ας, ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κό¬τη-τας καί τάς ἀ¬δι¬κί¬ας, αἱ ὁ¬ποῖ¬αι πα¬ρορ¬γί¬ζουν τόν Θεό, διά τοῦ¬το τά ἔρ¬γα μας δέν μπο¬ροῦν νά ἔλ¬θουν εἰς τό φῶς, δι¬ό¬τι δέν εἶ¬ναι ὅ¬λα ἐν τῷ φω¬τί εἰρ¬γα¬σμέ¬να. Αὐ¬τά καί ὅ¬λο τό σχε¬τι¬κόν φά¬σμα τοῦ Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο-γι¬τι¬κοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ εἶ¬ναι ἐ¬κεῖ¬να ἀ¬πό τά ὁ¬ποῖ¬α κιν¬δυ¬νε-ύ¬ο¬μεν, διά τοῦ¬το καί τά κα¬ταγ¬γέλ¬λο¬μεν ἀ¬πό και¬ρόν, καί τά κα¬τα¬κρί¬νο¬μεν, καί τά ἀ¬πο¬δο¬κι¬μά¬ζο¬μεν καί τά κα¬τα¬δι¬κά¬ζο-μεν. Δέν ἐν¬νο¬οῦ¬με, λοι¬πόν, πῶς λέ¬γε¬τε Σεῖς ῞Α¬γι¬ε ᾿Α¬δελ¬φέ, ὅ¬τι ὑ¬βρί¬ζο¬μεν καί συ¬κο¬φαν¬τοῦ¬με μέ τήν ἱ¬στο¬ρι¬κήν ἀ¬να¬δρο-μήν - πα¬ρου¬σί¬α¬σιν πού κά¬να¬με εἰς αὐ¬τόν τόν Πα¬λαι¬ο¬η¬με-ρο¬λο¬γι¬τι¬κόν Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμόν μέ τό ἀ¬πό 29-2-2000 ῾Υ¬πό¬μνη-μά μας εἰς τό ὀ¬ποῖ¬ον ση¬μει¬ω¬θή¬τω, ὅ¬τι πα¬ρα¬θέ¬σα¬με μό¬λις ἐ-λά¬χι¬στα ἐκ τῆς ὅ¬λης ἱ¬στο¬ρί¬ας. Δέν ἀ¬να¬φε¬ρό¬με¬θα ἰ¬σο¬πε¬δω¬τι¬κῶς Εἰς τήν ἰ¬δί¬αν πά¬ντο¬τε ἐ¬πι¬στο¬λήν, «κα-ταγ¬γε¬λί¬α» σας γρά¬φε¬τε καί τά κά¬τω¬θι: «῾Ο Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος μέ τό πρό¬σχη¬μα ὅ¬τι δῆ¬θεν δι¬δά¬σκει ἱ¬στο¬ρί¬αν[11] ἀ¬να¬φέ¬ρε¬ται ἰ¬σο¬πε¬δι-κῶς εἰς γε¬γο¬νό¬τα καί πρό¬σω¬πα, συγ¬χρό¬νως κά¬μνει ἀ¬να¬φο¬ρές μέ τρό¬πον ἀ¬νε¬πί¬τρε¬πτον καί ὑ¬πε¬ρο¬πτι¬κώ¬τα¬τον εἰς τό πρό¬σω¬πον τοῦ Σεβ. Μη¬τρο¬πο¬λί¬του Κι¬τί¬ου κ. ᾿Ε¬πι¬φα¬νί¬ου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος τυγ¬χά¬νει ῎Ε¬ξαρ¬χος μιᾶς ὁ¬λο¬κλή¬ρου Αὐ¬το¬κε¬φά¬λου ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τῆς Κύπρου, ὡ¬σάν νά ἦ¬το ὁ συν¬τά¬κτης τοῦ «῾Υ¬πο¬μνή¬μα¬τος» αὐ-τός ὁ ὁ¬ποῖ¬ος κρα¬τεῖ ἀ¬νά χεῖ¬ρας τά κρι¬τή-ρια τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας, τῆς ὁ¬μο¬λο¬γί¬ας καί τῆς σω¬τη¬ρί¬ας τῶν με¬λῶν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας». Δέν μπο¬ρῶ νά φαν¬τα¬σθῶ τί θά πῆ¬τε, ὅ¬ταν ἴ¬δη¬τε τά σχε¬τι¬κά μέ τοῦ¬το ἀ¬κρι¬βῶς τό θέ¬μα, βα-ρυ¬σή¬μαν¬τα ῾Ι¬ε¬ρο¬συ¬νο¬δι¬κά κε¬ί¬με¬να ἐ¬κε¬ί¬νης τῆς ἐ¬πο¬χῆς.῾Η¬μεῖς, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἐ¬θέ¬σα¬μεν ὑπ᾿ ὄ¬ψιν Σας μί¬αν ἱ¬στο¬ρι¬κήν ἀ¬λή¬θειαν, δη-λα¬δή κά¬ποι¬α ἱ¬στο¬ρι¬κά κε¬ί¬με¬να, τά ὁ¬ποῖ¬α τό¬τε μέν δέν κα¬τε¬κρί¬θη¬σαν, τώ¬ρα ὅ¬μως δια-τί τό¬σον σᾶς ἠ¬νώ¬χλη¬σαν; Δέν πα¬ρε¬θέ¬σα¬μεν, λοι¬πόν, τά σχε¬τι¬κά ἱ¬στο¬ρι¬κά κε¬ί¬με¬να τυ¬χα¬ί¬ως ἤ δι᾿ ἄλ¬λον τι¬νά λό¬γον, ἀλ¬λά δι¬ό¬τι τά ἱ¬στο¬ρι¬κά αὐ¬τά κε¬ί¬με-να ἀ¬πο¬κα¬λύ¬πτουν ὅ¬τι ὁ «πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι-κός οἰ¬κου¬με¬νι¬σμός» ἔ¬χει ἱ¬στο¬ρί¬αν καί ὅ¬τι αὐ¬τοί πού καί σή¬με¬ρα τόν κι¬νοῦν εἶ¬ναι βα-σι¬κά οἱ ἴ¬διοι, οἱ ὀ¬ποῖ¬οι τό¬τε ἐ¬πε¬χε¬ί¬ρη¬σαν νά πα¬ρα¬σύ¬ρουν εἰς τά δί¬χτυ¬α τους καί τόν Σεβ/το Κι¬τί¬ου κ. ᾿Ε¬πι¬φά¬νει¬ο καί ἄλ¬λους ᾿Αρ¬χι¬ε¬ρεῖς!῞῾Α¬πλῶς σή¬με¬ρα ὁ «πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο-λο¬γι¬τι¬κός οἰ¬κου¬με¬νι¬σμός» ἔ¬χει πλαι¬σι¬ω¬θεῖ καί ἀ¬πό ἄλ¬λα νε¬ώ¬τε¬ρα στε¬λέ¬χη! Δέν νο¬μί¬ζο-μεν, ὅ¬τι εἶ¬ναι ἀ¬νε¬πί¬τρε¬πτες καί ὑ¬πε¬ρο¬πτι-κές, ὅ¬πως γρά¬φε¬τε, οἱ ἀ¬να¬φο¬ρές μας εἰς τόν Σεβ/τον Κι¬τί¬ου κ. ᾿Ε¬πι¬φά¬νει¬ον.῾Η¬μεῖς νο¬μί¬ζο¬μεν, μά¬λι¬στα, ὅ¬τι ὁ Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τος κ. ᾿Ε¬πι¬φά¬νει¬ος ἐ¬παι¬νεῖ¬ται, δι¬ό¬τι κα¬τώρ¬θω-σε νά ξε¬φύ¬γῃ ἀ¬πό τά πλο¬κά¬μια ἐ¬κε¬ί¬νων πού προ¬σε¬πά¬θη¬σαν νά τόν πα¬ρα¬σύ¬ρουν. Σήμερον ὅ¬μως δια¬τί διά τά ἴ¬δια κε¬ί¬με¬να καί θέ¬μα¬τα ἐ¬νο¬χλεῖ¬σθε; Πόθεν καί δια¬τί αὕ¬τη ἡ ἀλ¬λο¬ί-ω¬σις, ὅ¬ταν τό κί¬νη¬μα τοῦ «πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο-γι¬τι¬κοῦ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ» ἐ¬ξε¬λί¬χθη καί κι-νεῖ¬ται δο¬λι¬ώ¬τε¬ρα; ῾Ο Σεβ/τος κ. ᾿Ε¬πι¬φά¬νιος ἐ¬νήρ¬γη¬σεν τό¬τε ὄ¬χι δο¬λί¬ως, ὄ¬χι κα¬τα¬χθο¬νί¬ως, ἀλ¬λά ὅ,τι ἐ¬νό¬μι¬ζεν ὡς ὀρ¬θόν, ἀ¬χέ¬τως ν ῆ¬ταν λά-θος τό φρό¬νη¬μά του,εἶ¬χε τήν ἀ¬ρε¬τή νά τό εἴ¬πῃ μέ θάρ¬ρος καί ὑ¬πό τό φῶς τοῦ ἡ¬λί¬ου, δη¬λα¬δή ἐ¬νήρ¬γη¬σε μέ εὐ¬θύ¬τη¬τα καί ὑ¬πευ¬θυ¬νό-τη¬τα, «ἐ¬πά¬λαι¬ψε» διά τάς ἀ¬πό¬ψεις του, ὑ-πε¬στή¬ρι¬ξε τάς θέ¬σεις του καί ὅ¬τε κα¬τε¬νό¬η-σε τό λά¬θος του δέν ἐ¬δί¬στα¬σε νά προ¬βῇ εἰς δι¬όρ¬θω¬σιν! Σήμερα, ὅ¬μως ἡ ἰ¬δί¬α «πα¬λαι¬ο¬η-με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κή οἰ¬κου¬με¬νι¬στι¬κή κί¬νη¬σις» εἶ-ναι τό¬σον δό¬λια, τό¬σον κα¬τα¬χθό¬νια, ὥ¬στε ἀ¬κό¬μη καί πρό¬σω¬πα μέ θε¬ο¬λο¬γι¬κήν παι¬δε¬ί¬αν ἔ¬χουν ἐγ¬κλω¬βι¬σθεῖ, καί δέν δι¬στά¬ζουν νά ἐ¬ρω¬τοῦν ἄν ἔ¬χου¬με ἀ¬πο¬δε¬ί¬ξεις, ὅ¬τι κά¬ποι-οι...ἐ¬νερ¬γοῦν εἰς βά¬ρος τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί ὑ¬πέρ αὐ¬τῆς τῆς οἰ¬κου¬με¬νι¬στι¬κῆς κι¬νή-σε¬ως. Μα¬κά¬ρι, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε καί σή¬με¬ρα, ὅ-σοι πα¬ρε¬σύρ¬θη¬σαν εἰς τήν ἰ¬δί¬αν λο¬ξο¬δρό¬μη-σιν νά μι¬μη¬θοῦν τόν Σεβ/το κ. ᾿Ε¬πι¬φά¬νει¬ο καί νά ἐ¬ξέλ¬θουν αὐ¬τῆς. Μα¬κά¬ρι καί σή¬με¬ρα κά¬ποι¬οι ἄλ¬λοι πού πε¬ρι¬κυ¬κλώ¬νον¬ται ἀ¬πό το¬ύς ἴ¬διους πα¬ρά¬γον-τες, μα¬κά¬ρι ὅ¬λοι μας, νά πα¬ρα¬με¬ί¬νου¬με στήν εὐ¬θε¬ί¬α καί ὀρ¬θό¬δο¬ξον ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬αν, ὅ-πως μέ τάς δη¬λώ¬σεις του ἔ¬μει¬νε ὁ Σεβ/τος Κι¬τί¬ου. Δέν «κρα¬τῶ¬μεν (ἡ¬μεῖς) ἀ¬νά χεῖ¬ρας τά κρι¬τή¬ρια τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας, τῆς ὁ¬μο¬λο¬γί¬ας καί τῆς σω¬τη¬ρί¬ας τῶν με¬λῶν τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί-ας». Αὐ¬τό εἶ¬ναι πο¬λύ προ¬κλη¬τι¬κόν. Δη¬λα¬δή θά πρέ¬πει νά σκε¬φτώ¬με¬θα προ¬κει¬μέ¬νου νά ὑ-πε¬ρα¬σπι¬σθοῦ¬με τήν ἀ¬λή¬θεια καί τήν ῾Ο¬μο¬λο-γί¬α, μή¬πως αὐ¬τό γί¬νῃ αἰ¬τί¬α νά κα¬τη¬γο¬ρη-θοῦ¬με, ὡς ὑ¬πε¬ρό¬πται; Αὐ¬τά ὅ¬λα, Σε¬βα¬σμι¬ώ-τα¬τε, τά κρα¬τεῖ ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α τοῦ Χρι¬στοῦ, ἡ¬μεῖς ὡς ᾿Ε¬πί¬σκο¬ποι Αὐ¬τῆς ὑ¬πο¬χρε¬ο¬ύ¬με¬θα νά τά σε¬βώ¬με¬θα καί νά τά ὁ¬μο¬λο¬γοῦ¬μεν καί μέ αὐ¬τά νά ἀν¬τι¬με¬τω¬πί¬ζω¬μεν καί τόν «Πα¬λαι¬ο¬η-με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κόν Οἰ¬κου¬με¬νι¬μόν». Καί μή ξε-χνᾶ¬τε, ὅ¬τι εἰ¬ς αὐ¬τά πού ἔ¬γρα¬φα τό¬τε ὑ¬πέρ τῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας καί τοῦ δι¬κα¬ί¬ου μέ πα¬ρα¬κι¬νο-ύ¬σα¬τε τό¬σον Σεῖς, ὅ¬σον καί οἱ ἄλ¬λοι ᾿Αρ-χι¬ε¬ρεῖς!!!. ῞Ω¬στε τό¬τε εἴ¬χα¬τε ἄλ¬λην γνώ-μην, ἄλ¬λην το¬πο¬θέ¬τη¬σιν; Τότε ἦ¬το θέ¬μα ῾Ο-μο¬λο¬γί¬ας, ἐ¬νῶ τώ¬ρα δέν εἶ¬ναι; Τώρα ὅ¬πως ὑ¬πο¬γρά¬φει ὁ Σεβ/τος κ. Πα¬νά¬ρε¬τος: «εἶ¬ναι ἀ¬νε¬μό¬μυ¬λοι», καί ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος εἶ-ναι «Δόν Κι¬χώ¬της[12]»; Πρός τί αὕ¬τη ἡ ἀλ-λο¬ί¬ω¬σις; Πῶς ἡ τό¬τε ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬α χα¬ρα¬κτη¬ρί-ζε¬ται τώ¬ρα ὑ¬πε¬ρο¬ψί¬α; Προ¬σω¬πι¬κά δέν τό κα-τα¬λα¬βα¬ί¬νω. Τό μό¬νον πού λέ¬γω με¬τά πε¬ποι¬θή¬σε¬ως εἶ¬ναι ὅ¬τι εἰς τήν προ¬κει¬μέ¬νην πε¬ρί¬πτω¬σιν ὁ πο¬λύς κ. «Χένρι» κα¬τώρ¬θω¬σε καί πά¬λιν νά κά¬νῃ τό...θαῦ¬μά του, μέ αὐ¬το¬ύς πού μα¬θη-τε¬ύ¬ουν παρ᾿ αὐ¬τῷ καί προ¬ω¬θοῦν τόν πα¬λαι¬ο-η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κόν οἰ¬κου¬με¬νι¬σμόν, ἐ¬νῶ προ¬σπα-θοῦν νά ἐμ¬φα¬νί¬ζων¬ται βα¬σι¬λι¬κώ¬τε¬ροι τοῦ βα¬σι¬λέ¬ως, διά νά ἐ¬ξα¬σφα¬λί¬ζουν τά ἀ¬πα¬ρα¬ί-τη¬τα ἄλ¬λο¬θι καί νά συ¬νε¬χί¬ζουν.... Κλε¬ί¬νον¬τας αὐ¬τό τό θέ¬μα θέ¬λω καί πά-λιν νά σᾶς ὑ¬πο¬μνή¬σω, ὅ¬τι τά συ¬νο¬δι¬κά κε¬ί-με¬να ἐ¬πί τοῦ ἰ¬δί¬ου θέ¬μα¬τος, τά ὁ¬ποῖ¬α ἐ-στά¬λη¬σαν τό¬τε διά τό θέ¬μα αὐ¬τό πρός τόν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τον Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Κι¬τί¬ου, εἶ¬ναι πο¬λύ πιό αὐ¬στη¬ρά καί πο¬λύ πιό ἀ¬πο¬κα¬λυ¬πτι-κά αὐ¬τοῦ τοῦ κι¬νή¬μα¬τος τοῦ Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο-λο¬γι¬τι¬κοῦ Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἤρ¬χι-σεν, ἐ¬πα¬να¬λαμ¬βά¬νο¬μεν, με¬τά τήν κα¬τά τό 1971 ἀ¬πο¬τυ¬χί¬α τοῦ κα¬τά τῆς Γνη¬σί¬ας ᾿Α¬πο-στο¬λι¬κῆς Δι¬α¬δο¬χῆς τῶν ᾿Ε¬πι¬σκό¬πων μας κα-τα¬χθο¬νί¬ου σχε¬δί¬ου τῶν σκο¬τει¬νῶν δυ¬νά¬με¬ων, τό ὁ¬ποῖ¬ον εἶ¬χον ἀ¬να¬λά¬βει νά φέ¬ρουν εἰς πέ¬ρας οἱ Φλω¬ρι¬ναῖ¬οι, καί συ¬νε¬χί¬σθη καί με¬τά τήν πτῶ¬σιν τοῦ Καλ¬λί¬στου, ἐ¬πα¬νῆλ¬θε δέ τό¬σον ὕ¬που¬λα, ἀλ¬λά καί δυ¬να¬μι¬κά σή¬με-ρα. ῾Υ¬πό πο¬ί¬αν ἰ¬δι¬ό¬τη¬τα θά ἐ¬πι¬λη¬φθῇ ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πος; Κλε¬ί¬ε¬τε τό κε¬ί¬με¬νόν σας μέ τήν ἀ¬πει-λήν - ἐκ¬βια¬σμόν: «Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τε, πα¬ρα¬κα¬λεῖ-σθε καί ὑ¬μεῖς ἐκ τῆς θέ¬σε¬ώς σας ὡς ᾿Αρ¬χι-ε¬πι¬σκό¬που νά ἐ¬πι¬λη¬φθῆ¬τε τοῦ θέ¬μα¬τος διά τό κα¬λό τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας καί τήν εἰ¬ρή¬νη τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, πρω¬τοῦ ἡ στά¬σις τοῦ Σεβ/του κ. Κη¬ρύ¬κου προ¬χω¬ρή¬σῃ εἰς με¬γα¬λύ-τε¬ρα ἀ¬το¬πή¬μα¬τα»!!! ᾿Ε¬νῶ δέν κα¬τω¬νο¬μά¬σα¬τε καμ¬μί¬αν ὕ¬βριν, κα¬νέ¬να ἀ¬τό¬πη¬μά μου, συ¬νε-χί¬ζε¬τε ὅ¬μως τήν προ¬σπά¬θεια σας νά μέ τρο-μο¬κρα¬τή¬σε¬τε μέ¬χρι καί αὐ¬τῆς τῆς τε¬λευ¬τα¬ί-ας πα¬ρα¬γρά¬φου τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς σας, προ¬κα¬λῶν τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον «νά ἐ¬πι¬λη¬φθῇ», ὡς νά εἶ-ναι προ¬ϊ¬στά¬με¬νος - χω¬ρο¬φύ¬λα¬κας! ῞Ο¬μως θά σᾶς ἐ¬ρω¬τή¬σω: ῾Υ¬πό πο¬ί¬αν ἰ¬δι¬ό¬τη¬τα ἤ μέ ποῖ¬ον Κα¬νο¬νι¬κόν δι¬κα¬ί¬ω¬μα θά «ἐ¬πι¬λη¬φθῇ» κα¬τά τοῦ ᾿Ε¬πι¬σκό¬που Κη¬ρύ¬κου ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα-τος; Μήπως μέ συγ¬χέ¬ε¬τε μέ τόν Πα¬νο¬σι¬ο¬λο-γι¬ώ¬τα¬τον ῾Ι¬ε¬ρο¬μό¬να¬χον π. ᾿Αμ¬φι¬λό¬χιον; ῎Η ἁ¬πλῶς καί πά¬λιν ἐκ¬βι¬ά¬ζε¬τε τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα-τον νά προ¬χω¬ρή¬σῃ εἰς ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κάς καί ἀ-δί¬κους ἐ¬νερ¬γε¬ί¬ας, πα¬ρο¬μο¬ί¬ας μέ αὐ¬τάς κα¬τά τοῦ π. ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου,καί ὑ¬πό τό κά¬λυμ¬μα τῆς πλει¬ο¬ψη¬φί¬ας, διά νά μέ ἐκ¬φο¬βή¬σε¬τε; Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε. ῾Ο ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος, ὁ ῾Ι¬ε¬ρε-ύς, ὁ λα¬ϊ¬κός, ὅ¬ταν ἐ¬νερ¬γῇ ἐν ΑΓΑΠΗ, ἐν ΑΛΗΘΕΙΑ καί ἐν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΙ τί¬πο¬τε δέν ἔ-χει νά φο¬βη¬θῇ. ῾Ο μό¬νος φό¬βος πρέ¬πει νά εἶ¬ναι: «μή ἀ¬πει¬λαί ἀν¬θρώ¬πων πτο¬ή¬σου¬σι καί τῶν ἐν¬το¬λῶν (τοῦ Θε¬οῦ) πα¬ρα¬βά¬την ἐρ¬γά¬σον-ται, μή συ¬νε¬πι¬σκό¬πων πα¬ρα¬κλή¬σεις καί φί-λων, ἀ¬δι¬κί¬ας με συγ¬κοι¬νω¬νόν ἀ¬περ¬γά¬σον¬ται, ἤ ἀ¬δι¬κο¬ύ¬ντων αὐ¬τῶν σι¬ω¬πῶν¬τα, ἤ κα¬κῶς πρατ¬τό¬ντων συ¬νερ¬γόν γε¬νό¬με¬νον καί μή αὐ-το¬ύς ἐ¬λέγ¬χον¬τα παρ¬ρη¬σί¬ᾳ καί τήν ῎Εν¬στα¬σιν ὑ¬πέρ τῶν ἐν¬το¬λῶν(τοῦ Θε¬οῦ) ἐ¬πι¬δει¬κνύ¬με-νον», ὅ¬πως γρά¬φει σέ ἕ¬ναν λό¬γο του ὁ ἅ-γιος Συ¬με¬ών ὁ νέ¬ος Θε¬ο¬λό¬γος (Λόγος ᾿Η¬θι-κός ΙΑ., 14-15) Πα¬ρα¬θέ¬τω πρός δι¬ευ¬κό¬λυν-σιν καί τήν με¬τά¬φρα¬σιν: «Φο¬βᾶ¬μαι μή¬πως μέ πτο¬ή¬σουν οἱ ἀ¬πει¬λές τῶν ἀν¬θρώ¬πων καί μέ κα¬τα¬στή¬σουν πα¬ρα¬βά¬την τῶν ἐν¬το¬λῶν τοῦ Θε-οῦ. Φο¬βᾶ¬μαι μή¬πως οἱ πα¬ρα¬κλή¬σεις τῶν Συ-νε¬πι¬σκό¬πων καί τῶν φί¬λων μέ κα¬τα¬στή¬σου¬ν συγ¬κοι¬νω¬νό τῆς ἀ¬δι¬κί¬ας, ἤ μέ κά¬νουν νά σι¬ω¬πῶ, ὅ¬ταν αὐ¬τοί ἀ¬δι¬κοῦν, καί νά συ¬νερ-γά¬ζω¬μαι, ὅ¬ταν κα¬κο¬πρα¬γοῦν, ἀ¬πο¬φε¬ύ¬γον¬τας νά το¬ύς ἐ¬λέγ¬χω μέ παρ¬ρη¬σί¬α καί νά ἐ¬πι¬δει-κνύ¬ω τήν ἔν¬στα¬σιν ὑ¬πέρ τῶν ἐν¬το¬λῶν τοῦ Θε¬οῦ». Τί ἐν¬νο¬εῖ¬τε, ὅ¬μως, ὅ¬ταν γρά¬φε¬τε: «με-γα¬λύ¬τε¬ρα ἀ¬το¬πή¬μα¬τα» εἰς τά ὁ¬ποῖ¬α θά προ-χω¬ρή¬σῃ ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος, καί πρέ¬πει νά προ¬λά¬βῃ ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πος; Δέν κα¬τω¬νο-μά¬σα¬τε κα¬νέ¬να «μι¬κρόν ἀ¬τό¬πη¬μα» καί προ¬ει-δο¬ποι¬εῖ¬τε γιά «με¬γα¬λύ¬τε¬ρα»; Μήπως μέ τά «με¬γα¬λύ¬τε¬ρα ἀ¬το¬πή¬μα¬τα» ἐν¬νο¬εῖ¬τε αὐ¬τά τά ὁ¬ποῖ¬α ἐ¬κυ¬κλο¬φο¬ρή¬θη¬σαν, ὅ¬τι δη¬λα¬δή «τήν Κυ¬ρια¬κή τῶν Μυ¬ρο¬φό¬ρων ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος στήν ἐκ¬δή¬λω¬σι πού θά κά¬νῃ στήν ῾Α¬γί¬α Αἰ¬κα¬τε¬ρί¬νη, θά κη¬ρύ¬ξῃ τό σχί¬σμα του»; Τό θέ¬μα βέ¬βαι¬α ἐ¬δῶ στήν ᾿Α¬θή¬να ἀν-τι¬με¬τω¬πί¬σθη μέ μί¬αν ἐ¬πι¬στο¬λή πού σᾶς ἔ-στει¬λα, καί μέ τήν ἀ¬πά¬ντη¬σι πού μοῦ δώ¬σα-τε διά τοῦ ῾Ι¬ε¬ρομ. π. Παν¬τε¬λε¬ή¬μο¬νος, ὁ ὁ-ποῖ¬ος μέ δι¬ε¬βε¬βα¬ί¬ω¬σε, ὅ¬τι ἔ¬γι¬νε πα¬ρε¬ξή¬γη-σις. Στήν Μα¬κε¬δο¬νί¬α, ὅ¬που καί ἐ¬κεῖ δι¬ε¬δό-θη τό ἴ¬διο, μέ ἀ¬πο¬τέ¬λε¬σμα νά μή ἔλ¬θῃ ἡ εἰ¬ση¬γή¬τρια πού εἶ¬χεν ὁ¬ρι¬σθῇ διά τήν Σύναξι, τό θέ¬μα πα¬ρα¬μέ¬νει σέ ἐκ¬κρεμ¬μό¬τη-τα. Πα¬ρα¬θέ¬τω διά τήν ἱ¬στο¬ρί¬α καί μό¬νο, τό ἔγ¬γρα¬φο πού σᾶς ἀ¬πέ¬στει¬λα: Α.Π. 120 ᾿Εν Κο¬ρω¬πί¬ῳ ᾿Ατ¬τι¬κῆς 26-4-2000 (Ε.Η.) ΠΡΟΣ τόν Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τον Μη¬τρο¬πο¬λί¬την Πει¬ραι¬ῶς καί Νήσων κ. Νι¬κό¬λα¬ον Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φέ καί Συλ¬λει¬τουρ¬γέ, Μη¬τρο¬πο¬λῖ¬τα τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Μη-τρο¬πό¬λε¬ως Πει¬ραι¬ῶς καί Νήσων κ. Νι¬κό¬λα¬ε, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ῾Η Χάρις τοῦ ἐκ νε¬κρῶν ᾿Α¬να¬στά¬ντος Σω¬τῆ¬ρος Χρι¬στοῦ εἴ¬η μεθ᾿ ὑ¬μῶν καί ἡ¬μῶν. Τήν λί¬αν μοι ἀ¬γα¬πη¬τήν Σε¬βα¬σμι¬ό-τη¬τά σας ἀ¬σπα¬ζό¬με¬νος πα¬ρα¬κα¬λῶ νά ἔ¬χω τάς πρός Κύριον ἀ¬δελ¬φι¬κάς ὑ¬μῶν εὐ¬χάς. Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, κα¬τά βε¬βα¬ί¬ας πλη¬ρο¬φο¬ρί-ας τάς ὁ¬πο¬ί¬ας ἔ¬χο¬μεν , προ¬χθές Κυ¬ρια¬κήν τοῦ Θω¬μᾶ. εἰς τόν χῶ¬ρον τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Μο¬νῆς Με¬τα¬μορ¬φώ¬σε¬ως τοῦ Σω¬τῆ¬ρος Κου¬βα¬ρᾶ ᾿Ατ¬τι-κῆς, ἐ¬σχο¬λι¬ά¬ζε¬το με¬τα¬ξύ τῶν πα¬τέ¬ρων, ὅ¬τι «εἰς τό κή¬ρυγ¬μά του τήν πρω¬ΐ¬αν (τῆς ἰ¬δί¬ας ἡ¬μέ¬ρας), ὁ Σεβ/τος Πει¬ραι¬ῶς κ. Νι¬κό¬λα¬ος εἶ¬πε, ὅ¬τι ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος θά φύ¬γῃ ἀ-πό τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬το, θά κά¬νῃ σχί¬σμα καί θά ἀ¬να¬κοι¬νώ¬σῃ τοῦ¬το κα¬τά τήν Σύναξιν τῆς Κυ-ρια¬κῆς τῶν Μυ¬ρο¬φό¬ρων εἰς τήν ῾Α¬γί¬αν Αἰ¬κα-τε¬ρί¬νην». Εἰς τήν συ¬νέ¬χειαν τό βρά¬δυ τῆς ἰ¬δί¬ας ἡ¬μέ¬ρας ἐ¬δέ¬χθην τη¬λε¬φώ¬νη¬μα ἐκ Κε¬ρα-τέ¬ας, διά τοῦ ὁ¬πο¬ί¬ου ἐ¬ζη¬τεῖ¬το ἐ¬να¬γω¬νί¬ως νά μά¬θουν τί συμ¬βα¬ί¬νει, «ἄν ἔ¬τσι ἔ¬χουν τά πράγ¬μα¬τα, ὅ¬πως τά εἶ¬πε στό κή¬ρυγ¬μά του ὁ Σεβ/τος Νι¬κό¬λα¬ος», δη¬λα¬δή ἄν ἐ¬πί¬κει¬ται σχί¬σμα ἐκ μέ¬ρους μου διά τό ὁ¬ποῖ¬ον «θά προ¬βῶ», ὡς εἴ¬πα¬τε, «εἰς ἀ¬να¬κοι¬νώ¬σεις τήν Κυ¬ρια¬κή τῶν Μυ¬ρο¬φό¬ρων». Πα¬ρα¬κα¬λῶ, Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἐν τῇ ᾿Αρ¬χι¬ε-ρα¬τι¬κῇ εὐ¬θύ¬νῃ Σας καί τι¬μῇ νά μοί γνω¬ρί-ση¬τε, ἐ¬άν ἀ¬λη¬θε¬ύ¬ουν τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω. ῞Ο¬σον ἀ-φο¬ρᾶ διά τήν Σύναξιν τῆς Κυ¬ρια¬κῆς τῶν Μυ-ρο¬φό¬ρων εἰς τήν Μη¬τρό¬πο¬λίν μου, ἤ¬δη σᾶς ἔ¬χω ἀ¬πο¬στε¬ί¬λει σχε¬τι¬κήν Πρό¬σκλη¬σιν, θά ἀ-πο¬τε¬λέ¬σῃ δέ ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ραν τι¬μήν δι᾿ ἡ¬μᾶς νά πα¬ρα¬στῆ¬τε αὐ¬το¬προ¬σώ¬πως κα¬ί νά χαι¬ρε¬τή¬σε-τε δι᾿ ὀ¬λί¬γων τήν ἐκ¬δή¬λω¬σίν. Ὅ¬σον ἀ¬φο¬ρᾶ διά τήν ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 ἐ¬πι¬στο¬λήν σας πρός τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον θά ἀ¬κο¬λου¬θή¬σῃ ἀ¬πά¬ντη¬σις. Τό πα¬ρόν κοι¬νο¬ποι¬ῶ εἰς τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον ᾿Α¬θη¬νῶν καί πά¬σης ῾Ελ¬λά¬δος κ.κ. ᾿Αν¬δρέ¬αν. ᾿Α¬σπα¬ζό¬με¬θα τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά Σα¬ςἀ¬να-φω¬νοῦν¬τες τό Χρι¬στός ᾿Α¬νέ¬στη. ᾿Ε¬λά¬χι¬στος ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φός καί συλ-λει¬τουρ¬γός ῾Υ¬μῶν +῾Ο Με¬σο¬γα¬ί¬ας καί Λαυ¬ρε¬ω¬τι¬κῆς Κήρυκος Δυ¬στυ¬χῶς ἡ εὐ¬γέ¬νειά σας, πέ¬ραν ἐ¬κε¬ί-νου τοῦ τη¬λε¬φω¬νή¬μα¬τος τοῦ ῾Ι¬ε¬ρομ. Παν¬τε-λε¬ή¬μο¬νος ἐ¬τη¬ρή¬σα¬τε, ὡς μή ὠ¬φε¬ί¬λα¬τε «σι-γήν», ἐ¬νῶ τήν ἑ¬πο¬μέ¬νη Κυ¬ρια¬κή τῶν Μυ¬ρο¬φό-ρων πά¬λι¬ν «ἀ¬στρά¬ψα¬τε καί βρον¬τή¬σα¬τε» μέ ἐ¬κε¬ί¬νην τήν ἀ¬πα¬τη¬λή προ¬πα¬γάν¬δα τῶν πέ¬ντε πε¬ρί «εἰ¬κο¬νο¬μα¬χί¬ας» καί «εἰ¬κο¬νο¬μά¬χων», κη¬ρύ¬ξαν¬τες καί ῾Υ¬μεῖς ἀπ᾿ ἄμ¬βω¬νος, ὅ¬τι: «Δυ¬στυ¬χῶς καί σή¬με¬ρα ὑ¬πάρ¬χουν εἰ¬κο¬νο¬μά¬χοι πού θέ¬λουν νά κα¬τε¬βά¬σουν τίς Εἰ¬κό¬νες». χω¬ρίς νά ἀ¬να¬φέ¬ρε¬τε τί¬πο¬τα τό συγ¬κε¬κρι¬μέ-νο, δι¬ό¬τι τό μό¬νο πού κά¬μνε¬τε ἀ¬πό τό 1995, εἶ¬ναι νά ἀ¬να¬κι¬νῆ¬ται ἀ¬πό και¬ροῦ εἰς και¬ρόν «θέ¬μα Εἰ¬κό¬νων» καί «εἰ¬κο¬νο¬μα¬χί¬ας»! Μή, πα¬ρα¬κα¬λῶ, ἀ¬ναγ¬κα¬σθῶ¬μεν νά ἐ¬πα¬νέλ¬θω-μεν, δι¬ό¬τι ἡ ἰ¬δι¬κή σας τα¬κτι¬κή, καί ὄ¬χι ἡ ἰ¬δι¬κή μου, μπο¬ρεῖ νά χα¬ρα¬κτη¬ρι¬σθῇ ὡς «τα-κτι¬κή τῶν πέ¬ντε». Προ¬σευ¬χό¬με¬θα εἰς τόν Θε¬όν, ἀλ¬λά καί ῾Υ¬μᾶς θερ¬μῶς πα¬ρα¬κα¬λοῦ¬μεν νά ἀ¬να¬θε¬ω¬ρή¬ση¬τε τήν στά¬σιν σας, πρίν εἶ¬ναι ἀρ¬γά. Οἱ πέ-ντε, ἀ¬με¬τα¬νό¬η¬τοι πα¬ρα¬μέ¬νον¬τες λέ¬νε τό σχί¬σμα τους «᾿Εκ¬κλη¬σί¬α» βλα¬σφη¬μοῦν¬τες τήν ᾿Α¬λη¬θῆ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ὀ¬νο¬μά¬ζουν «σχί¬σμα». ᾿Α¬πο¬κα¬λοῦν τήν «πλει¬ο¬ψη¬φί¬α» τους , δη¬λα¬δή τό Κα¬ϊ¬α¬φι¬κό τους συ¬νέ¬δριο, τήν «συμ¬μο¬ρί¬α» τους (ὄ¬χι δι¬κός μου, ἀλ¬λά πα¬τε¬ρι¬κός χα¬ρα¬κτη¬ρι¬σμός) πού κα¬τε¬λή¬στευ¬σε τό Σῶ¬μα τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ὡς «῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον», τήν δέ Κα¬νο¬νι¬κήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον καί το¬ύς ᾿Ε¬πι¬σκό¬πους Της «ψευ¬δο¬σύ¬νο¬δον», «ψευ¬δε¬πι¬σκό¬πους» καί «κα¬λο¬γή¬ρους»! Αὐ¬τά πό¬τε θά μᾶς ἐ¬νω¬χλή¬σουν; Αὐ¬τά δέν εῖ¬ναι ὕ-βρεις, δέν εἶ¬ναι βλα¬σφη¬μί¬αι; Καί μέ τήν σι¬ω¬πή μας δέν κοι¬νω¬νοῦ¬με αὐ¬τῶν τῶν βλα-σφη¬μι¬ῶν; Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, ἡ¬μεῖς βλέ¬πε¬τε, δέν ὁ¬μι-λοῦ¬με καί δέν γρά¬φου¬με ἀ¬ο¬ρί¬στως, καί δέν ὑ¬βρί¬ζο¬μεν, οὔ¬τε συ¬κο¬φαν¬τοῦ¬μεν, οὔ¬τε δι¬α-στρέ¬φο¬μεν, ἀλ¬λά θέ¬το¬μεν τόν δά¬κτυ¬λον ἐ¬πί τῶν τύ¬πων τῶν ἥ¬λων, διά νά κα¬τα¬νο¬ή¬σε¬τε εἰς πο¬ί¬αν καί πό¬σον ὀ¬λι¬σθη¬ράν ὁ¬δόν βα¬δί-ζουν τι¬νές καί ἀ¬σφα¬λῶς ἀ¬πό ἀρ¬κε¬τό και¬ρό. Διά τό θέ¬μα τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ δι¬α¬λό¬γου Μα¬ζί μέ τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 104/29-2-2000 ῾Υ¬πό¬μνη¬μά μου, κα¬ταγ¬γέλ¬λε¬τε καί τά προ¬η-γο¬ύ¬με¬να σχε¬τι¬κά, καί σχε¬τι¬κά, ὡς γνω¬στόν εἶ¬ναι τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 92/3-12-99 ῾Υ¬πό¬μνη¬μα-᾿Α¬να¬φο¬ρά μου καί τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 98/31-12-1999 ἔγ¬γρα¬φόν μου πρός τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον, σχε¬τι¬κά μέ τό θέ¬μα τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ δι¬α¬λό-γου., δι¬ό¬τι καί αὐ¬τά ἡ ἐ¬πι¬στο¬λή σας τά χα¬ρα¬κτη¬ρί¬ζει ὡς «ὑ¬βρι¬στι¬κά» καί τά ἐν¬τάσ-σει εἰς τήν «κα¬κήν τα¬κτι¬κήν μου». Οὔ¬τε, ὅ¬μως εἰς αὐ¬τά ὑ¬πάρ¬χουν, ὅ¬σα μᾶς συ¬κο¬φαν-τεῖ¬τε, ἐ¬κτός καί ἄν διά τήν Σε¬βα¬σμι¬ό¬τη¬τά σας, τό ὅ¬τι προ¬ω¬θοῦ¬με τόν ἐν ἀ¬γά¬πῃ καί ά-λη¬θε¬ί¬ᾳ Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά¬λο¬γον καί ἀν¬θι¬στά¬με-θα κα¬τά τῆς προ¬ω¬θου¬μέ¬νης πα¬ρω¬δί¬ας δι¬α¬λό-γου, ὅ¬πως καί κα¬τά τῶν τε¬χνη¬τῶν ἐμ¬πο¬δί¬ων, δι ὧν ἤ¬δη ἐ¬μα¬ται¬ώ¬θη εἰς αὐ¬τήν τήν φά¬σιν ὁ Θε¬ο¬λο¬γι¬κός Δι¬ά¬λο¬γος, αὐ¬τό εἶ¬ναι «ὕ-βρις»; Καί ἐ¬άν μέν τό κα¬κόν πε¬ρι¬ω¬ρί¬ζε¬το μέ¬χρις ἐ¬δῶ καί πά¬λιν θά ἦ¬το εὐ¬τε¬λι¬στι¬κόν καί θά ἀ¬πέ¬βαι¬νε εἰς βά¬ρος καί κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ἀλ¬λά δυ¬στυ¬χῶς δέν πε¬ρι¬ο¬ρί¬ζε-ται τό θέ¬μα μέ¬χρις ἐ¬δῶ. Μέ τήν τε¬λευ¬τα¬ί¬αν ἐ¬πι¬στο¬λήν τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του πρός το¬ύς Φλω-ρι¬να¬ί¬ους, σχε¬τι¬κῶς μέ αὐ¬τόν τόν θε¬ο¬λο¬γι-κόν δι¬ά¬λο¬γον, ηὐ¬τε¬λί¬σθη¬μεν καί ἡ¬μεῖς καί τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν ἠ¬δι¬κή¬σα¬μεν, δι¬ό¬τι ἔ¬τσι τό θέ¬λη¬σαν οἱ «κα¬λοί σύμ¬βου¬λοι» τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω-τά¬του. Διά νά μή ἀμ¬φι¬σβη¬τη¬θοῦν ὅ¬σα γρά¬φω διά τό θέ¬μα τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου πα¬ρα¬θέ¬τω τό ὑ¬πο¬δει¬χθέν ὑπ᾿ ἐ¬μοῦ Σχέ¬διον, τό ὁ¬ποῖ¬ον μό¬λις πρό δε¬κα¬πέ¬ντε ἡ¬με¬ρῶν δι¬ε¬πί¬στω¬σα, ὅ-τι ἀ¬περ¬ρί¬φθη! Δι᾿ αὐ¬τοῦ τοῦ σχε¬δί¬ου ἐ¬πι-στο¬λῆς πρός το¬ύς Φλω¬ρι¬να¬ί¬ους, ἀφ᾿ ἐ¬νός δί¬δε¬ται ἡ ἁρ¬μό¬ζου¬σα ἀ¬πό Κα¬νο¬νι¬κῆς καί οὐ-σι¬α¬στι¬κῆς ἀ¬πό¬ψε¬ως ἀ¬πά¬ντη¬σις πρός αὐ¬το¬ύς, καί ἀφ᾿ ἑ¬τέ¬ρου ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τος πα¬ρου¬σι¬ά¬ζε-ται, ὡς ἁρ¬μό¬ζει εἰς ἕ¬να Προ¬κα¬θή¬με¬νο, ἀλ¬λά καί ἐ¬πί τοῦ θέ¬μα¬τος συ¬νε¬πής εἰς τάς ἀρ¬χάς τοῦ ἐν ἀ¬γά¬πῃ καί ἀ¬λη¬θε¬ί¬ᾳ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α-λό¬γου. Τό πε¬ρι¬ε¬χό¬με¬νον τοῦ σχε¬δί¬ου τῆς ἐ-πι¬στο¬λῆς, τό ὁ¬ποῖ¬ον ἐ¬προ¬τε¬ί¬να¬με, φέ¬ρει τόν Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τον ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον, καί τά μέ¬λη τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, νά μή ἀλ¬λά¬ζουν στά¬σιν, καί νά μή δι¬α¬νο¬οῦν¬ται δι¬ά¬λο¬γον - πα¬ρω¬δί¬αν, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος σκο¬πεῖ εἰς τόν ἐν τῷ «πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κῷ οἰ¬κου¬με¬νι¬σμῷ» «ἕ¬νω-σιν», ἀλ¬λά νά θέ¬λουν δι¬ά¬λο¬γον πραγ¬μα¬τι¬κόν ἐν ἀ¬γά¬πῃ καί ἀ¬λη¬θε¬ί¬α. ᾿Ε¬κτός το¬ύ¬του ἡ ἐ-πι¬στο¬λή αὕ¬τη δέ¬ν ἀ¬φί¬στα¬το οὐ¬δα¬μῶς τῆς προ¬η¬γη¬θε¬ί¬σης ὀγ¬κώ¬δους σχε¬τι¬κῆς ἐ¬πι¬στο¬λο-γρα¬φί¬ας τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του. Τό προ¬τα¬θέν ὑφ᾿ ἡ¬μῶν σχέ¬διον δι¬ε¬μορ-φώ¬θη καί μέ τό δε¬δο¬μέ¬νον, ὅ¬τι ἡ Συ¬νο¬δι¬κή ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή (κατ᾿ ἀ¬πα¬ί¬τη¬σιν καί ἀ¬πό¬λυ¬τον εὐ¬θύ¬νην τοῦ κ. Κάτσουρα καί τοῦ Παν/του π. Στε¬φά¬νου καί τοῦ Παν/του π. Νε¬ο¬φύ¬του) δέν ἐ¬λει¬το¬ύρ¬γη¬σε τήν 5ην Νο¬εμ¬βρί¬ου, κα¬θό-τι οὗ¬τοι εἶ¬χον τήν πλει¬ο¬ψη¬φί¬αν, (τρεῖς γάρ πρός δύ¬ο). Καί ὄ¬χι μό¬νον δέν ἐ¬λει¬το-ύρ¬γη¬σε, ἀλ¬λά καί σι¬ω¬πη¬λά κα¬τηρ¬γή¬θη. Πρός ἐ¬πίρ¬ρω¬σιν το¬ύ¬των πα¬ρα¬θέ¬το¬μεν τό προ¬τα¬θέν ὑφ᾿ ἡ¬μῶν σχέ¬διον: ΠΡΟΣ 1) Τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πον (τῆς ᾿Α¬κα¬κια-κῆς πα¬ρα¬τά¬ξε¬ως) κ. Χρυ¬σό¬στο¬μον 2) Τόν ᾿Ε¬πί-σκο¬πον (τῆς ἰ¬δί¬ας πα¬ρα¬τά¬ξε¬ως) κ. Καλ¬λί¬νι¬κον ᾿Α¬γα¬πη¬τοί, χα¬ί¬ρε¬τε ἐν Κυ¬ρί¬ῳ ᾿Ι¬σοῦ Χρι¬στῷ τῷ ἐ¬ναν¬θρω¬πή¬σαν¬τι. ῾Ο Κύριος εἴ¬η φω¬τί¬ζων καί πο¬δη¬γε¬τῶν ῾Υ¬μᾶς τε καί ῾Η¬μᾶς, ὥ¬στε τό ἅ¬γιον Αὐ¬τοῦ θέ¬λη¬μα ἐ¬νερ¬γοῦν¬τες νά φθά¬σω¬μεν πά¬ντες, ἵ¬να τό αὐ¬τό λέ¬γω¬μεν καί πράτ¬τω¬μεν, καί «μή ὦ¬σιν ἐν ἡ¬μῖν με¬ρι¬σμοί καί σχί¬σμα¬τα». Σᾶς γνω¬ρί¬ζο¬μεν, ὅ¬τι τάς ἐ¬πι¬στο¬λάς ῾Υ¬μῶ¬ν (ἀ¬ριθμ. Πρωτ. 641/24-7-99 καί Δ.Υ/30-8-99 ἀν¬τι¬στο¬ί¬χως) τάς ἐ¬λά¬βο¬μεν καί ἀ¬φοῦ τάς ἐ¬θέ-σα¬μεν ὑπ᾿ ὄ¬ψιν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου τῆς ῾Ι¬ε-ραρ¬χί¬ας, κατ᾿ ἀ¬πό¬φα¬σίν της, τάς δι¬ε¬βι¬βά¬σα¬μεν εἰς τήν ὑφ᾿ ῾Η¬μᾶ¬ς Συ¬νο¬δι¬κήν ἐ¬πί τοῦ θε¬ο¬λο-γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου ᾿Ε¬πι¬τρο¬πήν, τήν Προ¬ε¬δρευ¬ο¬μέ-νη¬ν ὑ¬πό τοῦ Σεβ/του Μη¬τρο¬πο¬λί¬του Με¬σο¬γα¬ί¬ας καί Λαυ¬ρε¬ω¬τι¬κῆς κ. Κη¬ρύ¬κου, προ¬κει¬μέ¬νου νά τάς λά¬βῃ ὑπ᾿ ὄ¬ψιν, καί ἐ¬νερ¬γή¬σῃ τά δέ¬ον¬τα, κα¬τά τήν ῾Ι¬ε¬ρο¬συ¬νο¬δι¬κήν ἐν¬το¬λήν, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἔ¬λα¬βεν. ῾Η σύν¬θε¬σις τῆς ᾿Ε¬πι¬τρο¬πῆς σᾶς ἐ¬γνώ-σθη μέ τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. Πρωτ. 3091/23-6-99 ἐ¬πί-ση¬μον ἔγ¬γρα¬φον τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου. ῾Η¬μεῖς ἀ-πό τῆς θέ¬σε¬ώς μας ἐκ¬φρά¬ζον¬τες καί τήν ὁ¬μό¬θυ-μον γνώ¬μην τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, θε¬ω¬ροῦ¬μεν ἀ-πα¬ρα¬ί¬τη¬τον νά ση¬μει¬ώ¬σω¬μεν ἐ¬πί τῶν ἐ¬πι¬στο¬λῶν σας τά κά¬τω¬θι, τά ὁ¬ποῖ¬α, καθ᾿ ἡ¬μᾶς, ὡς βα¬σι-κά καί οὐ¬σι¬ώ¬δη, δέ¬ον νά τά λά¬βη¬τε σο¬βα¬ρῶς ὑπ᾿ ὄ¬ψιν. ῾Ο μεθ᾿ ῾Υ¬μῶν Θε¬ο¬λο¬γι¬κός Δι¬ά¬λο¬γος, με¬τά ἀ¬πό πολ¬λάς ἐ¬πι¬μό¬νους καί ἐ¬πι¬πό¬νους προ¬σπα¬θε-ί¬ας, ἤρ¬χι¬σε τάς ἐρ¬γα¬σί¬ας του διά κοι¬νῆς συ-νε¬δρί¬ας τήν 24-11-1989 (π.ἡ.). Κατ᾿ αὐ¬τήν προσ¬δι¬ω¬ρί¬σθη¬σαν τά θέ¬μα¬τα τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι-α¬λό¬γου, ἐ¬νῶ κα¬τά τήν δευ¬τέ¬ραν τοι¬α¬ύ¬την, ἡ ὁ-πο¬ί¬α ἐ¬πραγ¬μα¬το¬ποι¬ή¬θη τήν 8-2-1990, ἀ¬νε¬κοι¬νώ-θη ἑ¬κα¬τέ¬ρω¬θεν, ὅ¬τι τά προσ¬δι¬ο¬ρι¬σθέ¬τα θέ¬μα¬τα τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου ἔ¬τυ¬χον τῆς Κα¬νο¬νι¬κῆς ἐγ¬κρί¬σε¬ως ὑπ᾿ ἀμ¬φο¬τέ¬ρων τῶν Συ¬νό¬δων. Κα¬τό¬πιν το¬ύ¬του αἱ ᾿Ε¬πι¬τρο¬παί ἐ¬προ¬χώ¬ρη¬σαν εἰς τήν με-λέ¬την τοῦ πρώ¬του θέ¬μα¬τος τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ δι¬α-λό¬γου: « ῾Η φύ¬σις καί ἡ οὐ¬σί¬α τοῦ κα¬τά τό 1924 ἡ¬με¬ρο¬λο¬για¬κοῦ σχί¬σμα¬τος» ( Συ¬νε¬δρί¬α¬σις: 28-6-90 καί 3-7-90). ῾Ο Θε¬ο¬λο¬γι¬κός ἐ¬κεῖ¬νος Δι¬ά¬λο¬γος πράγ¬μα¬τι μέ τήν χά¬ριν τοῦ Θε¬οῦ καί μέ τάς ἀ¬μοι¬βα¬ί¬ας κοι¬νάς προ¬σπα¬θε¬ί¬ας, εὐ¬δο¬κί¬μη¬σεν καί ἐ¬πί τοῦ πρώ¬του, ἀλ¬λά καί ἐ¬πί τοῦ δευ¬τέ¬ρου θέ¬μα¬τος: «῾Η θέ¬σις τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας κα¬τά τοῦ Νε¬ο¬η¬με¬ρο-λο¬γι¬τι¬σμοῦ-Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμοῦ ἑ¬ως τό 1935» (Συ¬νε-δρί¬α¬σις: 28-2-91, 18-3-91 καί 26-7-91). ᾿Ε¬πί τῶν ὡς ἄ¬νω δύ¬ο θε¬μά¬των ὑ¬πε¬γρά¬φη¬σαν ὑ¬πό τῶν Συ¬νο¬δι¬κῶν ᾿Ε¬πι¬τρο¬πῶν κε¬ί¬με¬να κοι¬νῆς ῾Ο¬μο¬λο-γί¬ας, τά ὁ¬ποῖ¬α κατ᾿ ἐ¬κτί¬μη¬σιν καί τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, ἀ¬πο¬τε¬λοῦν βα¬σι¬κήν προ¬ϋ¬πό¬θε¬σιν διά τήν πε¬ραι¬τέ¬ρω συ¬νέ¬χι¬σιν τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α-λό¬γου ἐ¬πί τῶν ὑ¬πο¬λο¬ί¬πων ἐγ¬κε¬κρι¬μέ¬νων θε¬μά-των. ῾Η ῾Ι¬ε¬ρά Σύνοδος καί ἡ¬μεῖς, ἐν¬θυ¬μο¬ύ¬με¬θα καί ἀ¬ξι¬ο¬λο¬γοῦ¬μεν ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ρως ἐ¬κεῖ¬να τά θε¬τι¬κά καί στα¬θε¬ρά ἀ¬πό ὸρ¬θο¬δό¬ξου ἀ¬πό¬ψε¬ως, βή¬μα¬τα καί ἀ¬νε¬πι¬φυ¬λά¬κτως ὁ¬μο¬λο¬γοῦ¬μεν, ὅ¬τι ἐ¬κεῖ¬νος ὁ δι¬ά¬λο¬γος ὑ¬πῆρ¬ξε πράγ¬μα¬τι Θε¬ο¬λο¬γι¬κός Δι¬ά¬λο¬γος «ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ». Δυ¬στυ¬χῶς εἰς τήν συ-νέ¬χειαν καί συγ¬κε¬κρι¬μέ¬νως, ὅ¬ταν ἐ¬τέ¬θη πρός ἐ¬ξέ¬τα¬σιν τό Γ’ θέ¬μα: «῾Η δι¬ά¬σπα¬σις τῶν Γ.Ο.Χ. κα¬τά τό 1937» ἐ¬ση¬μει¬ώ¬θη σο¬βα¬ρά δυ¬σχέ-ρεια εἰς τήν ἀν¬τι¬με¬τώ¬πι¬σίν του. Συγ¬κε¬κρι¬μέ-να, ὑ¬πεν¬θυ¬μί¬ζο¬μεν, ὅ¬τι ὅ¬πως καί ἐ¬πί τῶν προ-η¬γου¬μέ¬νων θε¬μά¬των, οὕ¬τω καί ἐ¬πί τοῦ θέ¬μα¬τος το¬ύ¬του, ὑ¬πό τῆς ὑφ᾿ ἡ¬μᾶς ᾿Ε¬πι¬τρο¬πῆς σᾶς ἀ¬πε-στά¬λη ἡ ἐπ᾿ αὐ¬τοῦ ἀ¬να¬λυ¬τι¬κή Εἰ¬σή¬γη¬σις, (ἀ-ριθμ. Πρωτ. 2548/17-11-91), ἡ ὁ¬πο¬ί¬α, ὡς γνω¬στόν, δέν ἐ¬νε¬κρί¬θη ὑ¬πό τῆς ὑφ᾿ ῾Υ¬μᾶς ᾿Ε-πι¬τρο¬πῆς. Κα¬τό¬πιν το¬ύ¬του ἀ¬πε¬φα¬σί¬σθη νά ὑ¬πάρ-ξῃ ἐ¬πί τοῦ θέ¬μα¬το¬ς το¬ύ¬του καί ἐκ μέ¬ρους τῆς ὑφ᾿ ῾Υ¬μᾶς ᾿Ε¬πι¬τρο¬πῆς πα¬ράλ¬λη¬λος Εἰ¬σή¬γη¬σις καί κα¬τό¬πιν νά ἐ¬πα¬νέλ¬θω¬σι κα¬νο¬νι¬κῶς αἱ δύ¬ο ᾿Ε¬πι¬τρο¬παί. Αὐ¬τό, ὅ¬μως, εἶ¬ναι καί τό ση¬μεῖ¬ον τῆς δι¬α¬κο¬πῆς κα¬τά τό 1992, ἀλ¬λά καί τό ση-μεῖ¬ον τῆς ἐ¬πα¬να¬συν¬δέ¬σε¬ως καί συ¬νε¬χί¬σε¬ως πά-λιν τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ μας Δι¬α¬λό¬γου. Κα¬τό¬πιν το¬ύ¬των, ὡς ἐκ πε¬ρισ¬σοῦ ση¬μει¬ώ¬νο-μεν, ὅ¬τι ἀ¬πό¬ψεις, ὅ¬πως: «νά ἀ¬φή¬σω¬μεν τά πα-λαιά, δι¬ό¬τι δέν θά τε¬λει¬ώ¬σω¬μεν πο¬τέ καί νά ἑ¬νω¬θῶ¬μεν μέ μί¬αν κοι¬νήν ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬αν ἐ¬δῶ καί τώ¬ρα κλπ», ἤ «νά συ¬ζη¬τή¬σω¬μεν μό¬νον τά σή¬με-ρον δι¬αι¬ροῦν¬τα ἡ¬μᾶς», κα¬τά τήν ἄ¬πο¬ψίν μας, ἀ¬να¬τρέ¬πουν τάς βα¬σι¬κάς ἀρ¬χάς τοῦ ἐν ἀ¬γά¬πῃ καί ἀ¬λη¬θε¬ί¬ᾳ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου καί δέν συμ-βάλ¬λουν εἰς τήν κα¬τά Θε¬όν προ¬σπά¬θει¬άν μας. Καθ᾿ ἡ¬μᾶς αἱ ἀ¬πό¬ψεις αὗ¬ται δύ¬ναν¬ται νά χα¬ρα-κτη¬ρι¬σθοῦν ὡς ἀρ¬νη¬τι¬καί πα¬ρεμ¬βά¬σεις εἰς τήν εὐ¬θεῖ¬αν γραμ¬μήν τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου, ἡ ὁ¬πο¬ί¬α ἐ¬χα¬ρά¬χθη ἀπ᾿ ἀρ¬χῆς. Οὐ¬δε¬ίς πρέ¬πει νά ἐ¬πη¬ρε¬ά¬ζε¬ται ἀ¬πό τάς με¬θο¬δε¬ί¬ας τῶν λε¬γο¬μέ¬νων δι¬α¬λό¬γων πα¬ρά τοῖς νε¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γί¬ταις - οἰ¬κου-με¬νι¬σταῖς. ῞Ο¬πως ἀν¬τι¬λαμ¬βά¬νε¬σθε, πρέ¬πει νά κα¬τα¬στῇ σα¬φές καί συ¬νει¬δη¬το¬ποι¬ή¬σω¬μεν ἅ¬παν¬τες, ὅ¬τι δέν πρό¬κει¬ται πε¬ρί νέ¬ου Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου, ἀλ¬λά πε¬ρί συ¬νε¬χί¬σε¬ως τοῦ προ¬η¬γη¬θέ¬ντος καί δή ἐκ τοῦ ση¬με¬ί¬ου ἀ¬κρι¬βῶς ἀ¬πό τό ὁ¬ποῖ¬ον δι¬ε¬κό-πη. Τά θέ¬μα¬τα εἶ¬ναι ὅ¬λα προσ¬δι¬ω¬ρι¬σμέ¬να καί ἐγ¬κε¬κρι¬μέ¬να. Διά τήν πε¬ρί ἡ¬μᾶς ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον οὐ¬δέν ἤλ¬λα¬ξεν, οὔ¬τε νο¬εῖ¬ται νά προ-βῶ¬μεν εἰς ἀ¬να¬θε¬ώ¬ρη¬σιν τι¬νά. ῾Ω¬σα¬ύ¬τως πα¬ρα¬κα¬λοῦ¬μεν νά ἐ¬πι¬δει¬χθῇ με¬γα-λυ¬τέ¬ρα προ¬σο¬χή καί ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ρα εὐ¬αι¬σθη¬σί¬α ἐ¬πί τῶν ὅ¬σων δη¬μο¬σι¬ε¬ύ¬ον¬ται, καί τά ὁ¬ποῖ¬α πα¬ρεμ-βάλ¬λον¬ται ὡς ἐμ¬πό¬δια εἰς τόν Δι¬ά¬λο¬γον. π.χ. ῾Η ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 224/30-9-94 ῾Υ¬με¬τέ¬ρα «Δι¬α¬κή¬ρυ-ξις ᾿Ορ¬θο¬δό¬ξου ῾Ο¬μο¬λο¬γί¬ας», κα¬θώς καί τό ἄρ-θρον ὑ¬πό τόν τίτ¬λον: «᾿Α¬πά¬ντη¬σις εἰς το¬ύς Ματ¬θαι¬ϊ¬κο¬ύς» (Πε¬ρι¬ο¬δι¬κόν «᾿Εκ¬κλη¬σί¬α Γ.Ο.Χ. ῾Ελ¬λά¬δος», ἀ¬ριθμ. τε¬ύ¬χους 17/1997), καί δή οἱ ἰ¬σχυ¬ρι¬σμοί «πε¬ρί δι¬αι¬ρέ¬σε¬ως τῆς μιᾶς ᾿Εκ-κλη¬σί¬ας ε¬ίς δύ¬ο», πε¬ρί «κορ¬μοῦ», πε¬ρί τοῦ σχί¬σμα¬τος τοῦ 1937 ὡς δῆ¬θεν «ἀ¬ναι¬τί¬ου», κα-θώς καί τό πε¬ρί ἀ¬να¬με¬ί¬ξε¬ως εἰς τό σχί¬σμα ὡς «ἐγ¬κα¬θέ¬του» τοῦ μα¬κα¬ρι¬στοῦ π. Εὐ¬γε¬νί¬ου Τόμπρου κλπ. Ταῦ¬τα δέν συμ¬βάλ¬λουν, ἀλ¬λά καί μαρ¬τυ¬ροῦν ὄ¬χι κα¬λήν πρό¬θε¬σιν, ἤ του¬λά¬χι¬στον μει¬ώ¬νου¬ν αὐ¬τήν τα¬ύ¬την τήν ἔν¬νοι¬αν τοῦ ἐν ἀ-γά¬πῃ καί ἀ¬λη¬θε¬ί¬ᾳ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου. Εἶ¬ναι ἄλ¬λο ἡ δη¬μο¬σί¬ευ¬σις ὁ¬ποι¬ασ¬δή¬πο¬τε ᾿Εκ¬κλη¬σι¬ο¬λο-γι¬κῆς ἤ δογ¬μα¬τι¬κῆς ἀ¬λη¬θε¬ί¬ας καί ἄλ¬λο ἡ δη¬μο-σί¬ευ¬σις εἰς ἐ¬πί¬ση¬μα κε¬ί¬με¬να ἀ¬να¬λη¬θει-ῶν...᾿Αν¬τι¬λαμ¬βά¬νε¬σθε, ἀ¬γα¬πη¬τοί, ὅ¬τι, ὅ¬ταν λέ¬γω¬μεν Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά¬λο¬γον, πρέ¬πει ἑ¬κα¬τέ¬ρω-θεν νά ἐν¬νο¬ῶ¬μεν πραγ¬μα¬τι¬κόν Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά-λο¬γον, καί νά συ¬νει¬δη¬το¬ποι¬ῶ¬μεν, ὅ¬τι δι αὐ-τοῦ σκο¬ποῦ¬μεν εἰς τήν ἐν Χρι¬στῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ᾳ Του ᾿Α¬λη¬θῆ ἕ¬νω¬σιν. Πρέ¬πει νά συ-νει¬δη¬το¬ποι¬η¬θῇ ἑ¬κα¬τέ¬ρω¬θεν, ὅ¬τι αὐ¬τός ὁ Θε¬ο¬λο-γι¬κός Δι¬ά¬λο¬γος ἐ¬νέ¬χει ἐν ἑ¬αυ¬τῷ τήν σο¬βα¬ρό¬τη-τα καί τήν ἱ¬ε¬ρό¬τη¬τα ἄλ¬λου, οὕ¬τως εἰ¬πεῖν, «μυ¬στη¬ρί¬ου», δι¬ό¬τι πρό¬κει¬ται πε¬ρί προ¬σπα¬θε¬ί-ας πρός σύν¬δε¬σμον, τῶν διά τοῦ σχί¬σμα¬τος ἀ-πο¬κο¬πέ¬ντων καί ἕ¬νω¬σιν αὐ¬τῶν με¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη-σί¬ας τοῦ Χρι¬στοῦ, με¬τά τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας. Τέλος, ἡ¬μεῖς, δέν βλέ¬πο¬μεν κα¬νέ¬να λό¬γον δι᾿ ἐ¬ξω¬τε¬ρι¬κάς ἐκ¬δη¬λώ¬σεις, προ¬σφω¬νή¬σεις κλπ., πολ¬λῷ δέ μᾶλ¬λον ἀ¬να¬θε¬ώ¬ρη¬σιν τῶν ἐγ¬κε-κρι¬μέ¬νων θε¬μά¬των διά τῆς προ¬τει¬νο¬μέ¬νης «κα-ταρ¬τί¬σε¬ως ἡ¬με¬ρη¬σί¬ας δι¬α¬τά¬ξε¬ως» κλπ., δε¬δο¬μέ-νου ὅ¬τι, ὡς προ¬ε¬ί¬πο¬μεν, συ¬νε¬χί¬ζο¬μεν τόν ἤ¬δη ἐ¬πι¬τυ¬χῶς προ¬ω¬θη¬θέ¬ντα Θε¬ο¬λο¬γι¬κόν Δι¬ά¬λο¬γον καί δέν ἐγ¬και¬νι¬ά¬ζο¬μεν νέ¬ον. ᾿Ε¬πί το¬ύ¬τοις δι¬α¬τε¬λοῦ¬μεν τῇ προ¬σευ¬χῇ καί τῇ δε¬ή¬σει, ὅ¬πως ὁ Κύριος πα¬ρά¬σχῃ πνεῦ¬μα ἀ¬γά-πης, εἰ¬λι¬κρι¬νε¬ί¬ας καί τα¬πει¬νώ¬σε¬ως πρό τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας, ἵ¬να μή βρα¬δύ¬νῃ και ἡ ἡ¬μέ¬ρα, καθ᾿ ἥν θά ζή¬σω¬με¬ν τήν χα¬ράν καί τήν εὐ¬λο¬γί¬αν τῆς ἀ¬λη¬θοῦς ἑ¬νώ¬σε¬ως ἐν τῇ ῾Α¬γί¬ᾳ τοῦ Του ᾿Εκ-κλη¬σί¬ᾳ, χά¬ρι¬τι τοῦ δι᾿ ἡ¬μᾶς καί διά τήν ἡ¬με-τέ¬ραν σω¬τη¬ρί¬αν ἐ¬ναν¬θρω¬πή¬σαν¬τος Υἱ¬οῦ καί Λόγου τοῦ Θε¬οῦ. Με¬τά τῆς ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬γά¬πης καί εἰ¬λι¬κρι¬νε-ί¬ας Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ + Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Τό ἀ¬νω¬τέ¬ρω, λοι¬πόν, ἀ¬παν¬τη¬τι¬κόν κε¬ί-με¬νον ἀ¬περ¬ρί¬φθη ὑ¬πό τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του, δι-ό¬τι ἔ¬στι προ¬έ¬τει¬ναν οἱ σύμ¬βου¬λοί του κ. Κάτσουρας, μο¬να¬χός Μάξιμος καί ὁ εὐ¬ρύ¬τε-ρος κύ¬κλος πού ἐ¬πη¬ρε¬ά¬ζει τάς ἐ¬νερ¬γε¬ί¬ας τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του, καί ἀντ᾿ αὐ¬τοῦ ἐ¬στά¬λη ἡ ὑ¬πό τοῦ κ. Κάτσουρα συν¬τα¬χθεῖ¬σα ἐ¬πι¬στο¬λή, ἡ ὁ¬πο¬ί¬α ἔ¬χει οὕ¬τω: ᾿Α¬γα¬πη¬τοί χα¬ί¬ρε¬τε ἐν Κυ¬ρί¬ῳ πά¬ντο¬τε. ῾Ο Κύριος εἴ¬η φω¬τί¬ζων καί πο¬δη¬γε¬τῶν ῾Υ-μᾶς τε καί ῾Η¬μᾶς, ἵ¬να τό ῞Α¬γιον Αύτοῦ θέ¬λη¬μα ἐ¬νερ¬γοῦν¬τες φθά¬σω¬μεν, ὥ¬στε πά¬ντες τό αὐ¬τό λέ¬γω¬μεν καί πράτ¬τω¬μεν καί μή ὦ¬σιν ἐν ἡ¬μῖν με¬ρι¬σμοί καί σχί¬σμα¬τα. ᾿Ε¬πί τῶν ἐ¬πι¬στο¬λῶν ῾Υ¬μῶν (ἀ¬ριθμ. Πρωτ. 641/24-7-99 καί ἀ¬πό 30-8-99 ἀν¬τι¬στο¬ί¬χως) σᾶς γνω¬ρί¬ζο¬μεν, ὅ¬τι τάς ἐ¬λά¬βο¬μεν καί ἀ¬φοῦ τάς ἐ-θέ¬σα¬μεν ὑπ᾿ ὄ¬ψιν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου τῆς ῾Ι¬ε-ραρ¬χί¬ας τῆς 20-10-99 κατ᾿ ᾿Α¬πό¬φα¬σιν Αὐ¬τῆς δι¬ε¬βι¬βά¬σθη¬σαν εἰς τήν ἡ¬με¬τέ¬ραν Συ¬νο¬δι¬κήν ᾿Ε-πι¬τρο¬πήν ἐ¬πί τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου - ὡς ἔ-χου¬σαν τήν ῾Ι¬ε¬ρο¬συ¬νο¬δι¬κήν ἐν¬το¬λήν καί ἡ ὁ¬πο-ί¬α ἐ¬γνώ¬σθη ῾Υ¬μῖν διά τοῦ ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. Πρωτ. 3091/23-6-99 ἐ¬πι¬σή¬μου ἐγ¬γρά¬φου τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς ἡ-μῶν Συ¬νό¬δου - προ¬κει¬μέ¬νου νά τάς λά¬βῃ ὑπ᾿ ὄ-ψιν της εἰ¬ση¬γη¬θῇ ἡ¬μῖν σχε¬τι¬κῶς καί ἐν συ¬νε-χε¬ί¬ᾳ ἐ¬νη¬με¬ρώ¬σω¬μεν ῾Υ¬μᾶς διά τά πε¬ραι¬τέ¬ρω. ῾Η¬μεῖς δι¬α¬τε¬λοῦ¬μεν τῇ προ¬σευ¬χῇ καί τῇ δε¬ή¬σει, ὅ¬πως Κύριος πα¬ρά¬σχῃ πνεῦ¬μα ἀ¬γά¬πης, εἰ¬λι¬κρι¬νε¬ί¬ας καί τα¬πει¬νώ¬σε¬ως ἔ¬ναν¬τι τῆς ᾿Α-λη¬θε¬ί¬ας, ἵ¬να καί τήν χα¬ράν καί εὐ¬λο¬γί¬αν τῆς ἐν Χρι¬στῷ ἑ¬νώ¬σε¬ως ἐν τῆ ῾Α¬γί¬ᾳ Του ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ᾳ ζή¬σω¬μεν. ᾿Ε¬πί δέ τῇ ἐγ¬γι¬ζο¬ύ¬σῃ με¬γά¬λῃ ῾Ε¬ορ¬τῇ τῆς Χρι¬στοῦ Γεν¬νή¬σε¬ως, εὐ¬χό¬με¬θα ῾Υ¬μῖν ὑ¬γε¬ί¬αν ἀ-δι¬ά¬πτω¬τον καί πᾶν ἀ¬γα¬θόν πα¬ρά τοῦ διά τήν ἡ-με¬τέ¬ραν Σω¬τη¬ρί¬αν ἐ¬ναν¬θρω¬πή¬σαν¬τος Υἱ¬οῦ τοῦ Θε¬οῦ. Με¬τά τῆς ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬γά¬πης Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ + Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Αὐ¬τό τό κε¬ί¬με¬νον ἐ¬δη¬μο¬σι¬ε¬ύ¬θη ὑ¬πό τῶν Φλω¬ρι¬να¬ί¬ων μέ τό ἑ¬ξῆς σχό¬λιον, τό ὁ¬ποῖ¬ον πραγ¬μα¬τι¬κά μᾶς εὐ¬τε¬λί¬ζει καί εἰς αὐ¬τό ἐ-δώ¬σα¬με ἐ¬μεῖς τό δι¬κα¬ί¬ω¬μα. ᾿Ι¬δού τί χα¬ρα-κτη¬ρι¬στι¬κά ἐ¬σχο¬λί¬α¬σαν οἱ Φλω¬ρι¬ναῖ¬οι: «᾿Α¬πό τόν ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί¬σκο¬πο τῆς Ματ¬θαι¬ϊ¬κῆς πα¬ρα¬τά¬ξε¬ως κ. ᾿Αν¬δρέ¬αν ἐ¬λά¬βο¬μεν τήν ἀ¬πό 15-12-99 ἀ¬πά¬ντη¬σιν εἰς τάς ἐ¬πι¬στο¬λάς τοῦ ᾿Αρ¬χι-ε¬πι¬σκό¬που μας κ. Χρυ¬σο¬στό¬μου (ἀ¬πό 24-7-99) καί τοῦ ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τέ¬ως τῆς ῾Ι. Συ¬νό¬δου κ. Καλ¬λι¬νί¬κου (ἀ¬πό 30-8-99) σχε¬τι¬κῶς μέ τήν ἐ-πα¬νέ¬ναρ¬ξιν τοῦ δι¬α¬λό¬γου, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν καί δη-μο¬σι¬ε¬ύ¬ο¬μεν αὐ¬το¬ύ¬σιον. Λυ¬πο¬ύ¬με¬θα δι¬ό¬τι ἡ πο-λύ¬μη¬νος κα¬θυ¬στέ¬ρη¬σις εἰς τάς ἀ¬παν¬τή¬σεις ὑ¬πο-δη¬λώ¬νει ἐκ μέ¬ρους των ἀ¬προ¬θυ¬μί¬αν διά τήν πρό¬ο¬δον τῆς δι¬α¬δι¬κα¬σί¬ας τοῦ δι¬α¬λό¬γου. «. (Φω¬νή ᾿Ορ¬θο¬δο¬ξί¬ας»,(τεῦ¬χος 902/ ᾿Ι¬αν.-Φε¬βρ. 2000, σελ. 9). Τά δύ¬ο κε¬ί¬με¬να εἶ¬ναι εὔ¬γλωτ¬τα, σα¬φῆ καί δέν ἐ¬πι¬δέ¬χον¬ται οὔ¬τε πα¬ρερ¬μη¬νε¬ί¬ας, οὔ¬τε «τά¬χα», οὔ¬τε «δη¬λα¬δή». Αὐ¬τό πού τε-λι¬κά ἐ¬στά¬λη, ἔ¬χει ἔ¬να σκο¬πόν, νά κυ¬λί¬ση ὁ χρό¬νος καί νά μή προ¬χω¬ρή¬σῃ ὁ Δι¬ά¬λο¬γος, δι¬ό¬τι εἰς τήν Συ¬νο¬δι¬κήν ᾿Ε¬πι¬τρο¬πήν συμ¬με-τέ¬χο¬μεν ἡ¬μεῖς, ὁ ᾿Ε¬πί¬σκο¬πος Κήρυκος καί ὁ κ. ᾿Ε¬λευ¬θέ¬ριος Γκουτ¬ζί¬δης Πέραν αὐ¬τοῦ, ἀ-πό τό πε¬ρι¬ε¬χό¬με¬νον τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς τοῦ Μα-κα¬ρι¬ω¬τά¬του, τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἐ¬δη¬μο¬σί¬ευ¬σαν τό¬σον πρό¬θυ¬μα οἱ Φλω¬ρι¬νι¬κοί, φα¬ί¬νε¬ται, ἀφ᾿ ἑ-νός, ὡς νά «ἀ¬να¬γνω¬ρί¬ζε¬ται» ἡ Φλω¬ρι¬νι¬κή πα¬ρά¬τα¬ξις, ὡς ἡ....Προ¬ϊ¬στα¬μέ¬νη «᾿Εκ¬κλη¬σι-α¬στι¬κή ᾿Αρ¬χή», τοῦ Μα¬κα¬ρι¬ω¬τά¬του καί τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου, πρός τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ὁ Μα¬κα¬ρι-ώ¬τα¬τος ἀ¬να¬φέ¬ρε¬ται διά τῆς ἐν λό¬γῳ ἐ¬πι¬στο-λῆς του!, (τί ἄλ¬λο ση¬μα¬ί¬νει αὐ¬τό τό «εἰ-ση¬γη¬θῇ ἡ¬μῖν καί ἐν συ¬νε¬χε¬ί¬ᾳ ἐ¬νη¬με¬ρώ¬σω¬μεν ῾Υ¬μᾶς διά τά πε¬ραι¬τέ¬ρω»), καί ἀφ᾿ ἐ¬τέ¬ρου, καθ᾿ ἡ¬μᾶς, ὅ¬μοι¬ά¬ζει σάν νά το¬ύς λέ¬γει: «μήν ἀ¬νη¬συ¬χῆ¬τε δι¬ό¬τι σι¬ω¬πη¬λά ἐ¬θέ¬σα¬μεν εἰς δι¬α¬θε¬σι¬μό¬τη¬τα τήν Συ¬νο¬δι¬κήν ᾿Ε¬πι¬τρο¬πήν, ὅ¬ταν δέ ὁ¬ρί¬σω¬μεν νέ¬αν, δέν θά ἔ¬χω¬μεν προ-βλή¬μα¬τα». Τά ἀ¬νω¬τέ¬ρω ἐ¬πιρ¬ρω¬νύ¬ον¬ται καί ἐκ τοῦ γε¬γο¬νό¬τος, ὅ¬τι καί πρό καί ἰ¬δι¬α¬ί¬τε¬ρα με¬τά τήν 5-11-1999 ὁ κ. Γκουτ¬ζί¬δης ἀν¬τι¬με¬τω¬πί-ζε¬ται ὡς ἄ¬σπον¬δος ἐ¬χθρός, ὁ δέ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα-τος κι¬νεῖ μό¬νον ἀ¬τυ¬χεῖς «κλή¬σεις εἰς ἀ¬πο-λο¬γί¬αν» κατ᾿ αὐ¬τοῦ, ἐ¬νῶ δέν ἀ¬νη¬σύ¬χη¬σε καί δέν ἐν¬δι¬ε¬φέρ¬θη κα¬νε¬ίς διά τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι με¬τά ἀ¬πό ἐ¬πτά μῆ¬νας (ἤ¬τοι ἀ¬πό τήν 5-11-99, ὅ¬τε ἡ πλει¬ο¬ψη¬φί¬α τῶν κ. Κάτσουρα, π. Στε¬φά¬νου καί π. Νε¬ο¬φύ¬του) ἐ¬νε¬κρώ¬θη οὐ¬σι¬α-στι¬κά ἡ Συ¬νο¬δι¬κή ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή! Ταῦ¬τα πα¬ρά τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι ἀ¬πε¬στε¬ί¬λα¬μεν ἁρ¬μο¬δί¬ως καί κα¬νο¬νι¬κῶς τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 92/3-12-99 ΥΠΟΜΝΗΜΑ-ΑΝΑΦΟΡΑΝ καί τό ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 98/31-12-99 β’ σχε¬τι¬κήν ΑΝΑΦΟΡΑΝ - ΠΡΟΤΑΣΙΝ. ᾿Αν¬τι¬λαμ¬βά¬νε¬ται, ὅ¬ποι¬ος δι¬α¬θέ¬τει κοι-νή λο¬γι¬κή, ὅ¬τι ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τος ἐ¬ξε¬τέ¬θη μέ αὐ¬τό τό κε¬ί¬με¬νόν του, καί ἐ¬ξέ¬θε¬σε καί τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον καί τή¬ν ᾿Ε¬πι¬τρο¬πήν, δι¬ό-τι, ἤ¬δη με¬τά ἀ¬πό πέ¬ντε ὁ¬λο¬κλή¬ρους μῆ¬νας δέν «ἀ¬νε¬φέρ¬θη», ὡς ἔ¬χει δε¬σμευ¬θῇ μέ αὐ¬τήν τήν ἐ¬πι¬στο¬λήν, καί δέν «ἐ¬νη¬μέ¬ρω¬σε» το¬ύς κ.κ. Χρυ¬σό¬στο¬μον καί Καλ¬λί¬νι¬κον, τί εἰ¬ση-γή¬θη ἡ ᾿Ε¬πι¬τρο¬πή Του ἐ¬πί τοῦ θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου! Τοι¬οῦ¬τον εὐ¬τε¬λι¬σμόν θε¬σμῶν, ἀρ-χῶν καί προ¬σώ¬πων δέν δυ¬νά¬με¬θα νά δι¬και¬ο-λο¬γή¬σω¬μεν. Τό χε¬ί¬ρι¬στον εἶ¬ναι τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι τι¬νές, ὄ¬χι τυ¬χα¬ί¬ως, πα¬ρά τό γε¬γο¬νός, ὅ¬τι συμ¬βα¬ί¬νουν τό¬σον σο¬βα¬ρά γε¬γο¬νό¬τα, πού μᾶς ἐκ¬θέ¬τουν, ζη¬τοῦν φα¬ρι¬σαι¬ϊ¬κῶς ἤ ἀ¬φε¬λῶς ἀ¬πο¬δε¬ί¬ξεις, ὅ¬τι συν¬τε¬λεῖ¬ται ἡ προ¬δο¬σί¬α, ἤ ὅ¬τι αὐ¬τά ἀ¬πο¬βα¬ί¬νουν ν τε¬λι¬κῶ) ἐπ᾿ ὠ¬φε¬λε τῶν Φλω¬ρι¬να¬ί¬ων. Δέν θά ἤ¬θε¬λα πο¬τέ νά συμ-φω¬νή¬σω μέ τήν θέ¬σιν τοῦ κ. ᾿Ελ. Γκουτ¬ζί-δη, μέ τήν ὁ¬πο¬ί¬αν ἔ¬χει δη¬λώ¬σει ὅ¬τι ὁ κ. Κάτσουρας «δέν μπο¬ρεῖ πλέ¬ον νά πα¬ρα¬μέ¬νῃ Δι¬ευ¬θυν¬τής τοῦ ΚΗΡΥΚΟΣ, ἄς τόν προσ¬λά¬βῃ ὡς Δι¬ευ¬θυν¬τής του ὁ κ. Καλ¬λί¬νι¬κος, δι¬ό¬τι ἀ¬νε¬πί¬ση¬μα τόν ἐ¬ξυ¬πη¬ρε¬τεῖ», καί «ὅ¬τι ἔ¬χει εὐ¬θυ¬γρα¬μι¬σθῇ ἀ¬πό¬λυ¬τα μέ τόν κ. Σα¬ραν¬τό-που¬λο» (᾿Ε¬λευθ. Γκουτ¬ζί¬δη, Συ¬νημ. 7), ἤ ἀ¬κό¬μη ὅ¬τι τήν τε¬λευ¬τα¬ί¬αν κί¬νη¬σιν πε¬ρί Θε-ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου «οὐ¬σι¬α¬στι¬κά ὑ¬πη¬γό¬ρευ¬σεν καί ἐ¬πέ¬βα¬λε¬ν μέ¬σω τοῦ κ. Κάτσουρα ὁ Φλω-ρι¬ναῖ¬ος κ. Καλ¬λί¬νι¬κος», δι¬ό¬τι μέ ὅ¬σα τρο-με¬ρά γί¬νον¬ται δι¬ε¬ρω¬τῶ¬μαι καί ἐ¬γώ τί τέ¬λος πά¬ντων συμ¬βα¬ί¬νει; Ποι¬ός κα¬τευ¬θύ¬νει τά πράγ¬μα¬τα πρός τά ἐ¬κεῖ; Κα¬τό¬πιν το¬ύ¬των δέν νο¬μί¬ζο¬μεν, ὅ¬τι χρει¬ά¬ζε¬ται εἰ¬δι¬κός λό¬γος διά τό σχέ¬διον τῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς, τό ὁ¬ποῖ¬ον ἡ ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μας προ¬ε¬τε¬ί¬να¬μεν καί ἀ¬πέρ¬ρι¬ψεν ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ-τα¬τος, χω¬ρίς κἄν νά μᾶς ἐ¬νη¬με¬ρώ¬σῃ, διά νά μή δι¬α¬τα¬ρα¬χθῇ ἡ πο¬ρε¬ί¬α τῆς πα¬ρω¬δί¬ας πλέ¬ον τοῦ Θε¬ο¬λο¬γι¬κοῦ Δι¬α¬λό¬γου. ᾿Ι¬δού καί ἕ¬νας ἀ¬κό¬μη λό¬γος διά τόν ὁ¬ποῖ¬ον ἀ¬ναγ¬κα¬σθή¬κα¬με νά γρά¬ψου¬με διά τόν «Πα¬λαι¬ο¬η¬με¬ρο¬λο¬γι¬τι¬κόν Οἰ¬κου¬με¬νι¬σμόν», καί δέν ἀ¬πο¬ροῦ¬με δια¬τί ἡ Σε¬βα¬σμι¬ό¬της σας τό¬σον ἠ¬νω¬χλή¬θη. Κλε¬ί¬ο¬μεν δέ αὐ¬τήν τήν ἀ¬πά¬ντη¬σιν - πλη¬ρο¬φό¬ρη¬σιν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀ¬ριθμ. 1100/2-4-2000 ψευ¬δῆ, τρο-μο¬κρα¬τι¬κήν καί ἄ¬δι¬κον ἐ¬πι¬στο¬λήν σας μέ τά κά¬τω¬θι: Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε ἅ¬γι¬ε ἀ¬δελ¬φέ, μέ τήν ἀ-κρι¬βῆ τή¬ρη¬σι τῆς Κα¬νο¬νι¬κῆς Τάξεως καί τήν ἀ¬πό¬δο¬σιν τῆς δι¬και¬ο¬σύ¬νης, ὅ¬πως γνω¬μο¬δο¬τεῖ καί ὁ π. Εὐ¬στά¬θιος, δι¬α¬σφα¬λί¬ζε¬ται πρώ¬στι-στα ἡ ἀ¬ξι¬ο¬πρέ¬πεια καί τό κῦ¬ρος τῆς ᾿Εκ-κλη¬σί¬ας, ἐ¬νῶ ἀν¬τι¬θέ¬τως πα¬ρα¬βλά¬πτε¬ται ἡ᾿Ι-δί¬α. . Αὐ¬τός εἶ¬ναι ὁ λό¬γος διά τόν ὁ¬ποῖ¬ον καί ἡ¬μεῖς ἀν¬τέ¬στη¬μεν καί δέν θά πα¬ύ¬σω¬μεν νά ἀν¬θι¬στά¬με¬θα κα¬τά τῶν πα¬ρα¬βι¬ά¬σε¬ων τῆς Κα¬νο¬νι¬κῆς Τάξεως, πού ἐ¬ση¬μει¬ώ¬θη¬σαν εἰς τήν πε¬ρί¬πτω¬σιν τῶν κα¬τά τοῦ ῾Ι¬ε¬ρο¬μο¬νά¬χου ᾿Αμ¬φι¬λο¬χί¬ου ἐ¬νερ¬γει¬ῶν τῆς ῾Ι¬ε¬ρᾶς Συ¬νό¬δου. Δέν ὑ¬πε¬ρα¬σπι¬ζό¬με¬θα πρό¬σω¬πα, ἄν καί αὐ¬τό ἔ¬χο¬μεν χρέ¬ος νά τό κά¬μνω¬μεν, ὅ¬ταν ἀ¬δι-κοῦν¬ται, κα¬τά τό «ρύ¬σα¬σθε ἀ¬δι¬κο¬ύ¬με¬νον ἐκ χει¬ρός ἀ¬δι¬κοῦν¬τος», ἀλ¬λά ὑ¬πε¬ρα¬σπι¬ζό¬με¬θα τήν ἀ¬λή¬θεια, τήν Κα¬νο¬νι¬κήν Τάξιν καί τό Δίκαιον. ῾Υ¬πε¬ρα¬σπι¬ζό¬με¬θα τό κῦ¬ρος καί τήν ἀ¬ξι¬ο¬πρέ¬πεια τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. Οὔ¬τε ἀν¬τι¬γρά-φο¬μεν το¬ύς πέ¬ντε, ὅ¬πως γρά¬φε¬τε, οὔ¬τε ὑ-βρί¬ζο¬μεν, ὅ¬πως ἀ¬ό¬ρι¬στα μᾶς κα¬τα¬κρί¬νε¬τε, καί μᾶς συ¬κο¬φαν¬τεῖ¬τε. Σε¬βό¬με¬θα καί το¬ύς ᾿Εκ¬κλη¬σι¬α¬στι¬κο¬ύς Θε¬σμο¬ύς καί τά Πρό¬σω¬πα, καί ὅ,τι ἔ¬κα¬μνε ὁ Μα¬κα¬ρι¬ώ¬τα¬τος ᾿Αρ¬χι¬ε¬πί-σκο¬πος μέ¬χρι πρό ὀ¬λί¬γων μη¬νῶν ὑ¬πε¬ρα¬σπι¬ζό-με¬νος τήν Κα¬νο¬νι¬κήν τά¬ξιν καί τό Δίκαιον, τοῦ¬το κα¬ί¬τοι μι¬κροί καί ἄ¬ση¬μοι προ¬σπα¬θεῖ δι᾿ εὐ¬χῶν Σας καί μέ τήν χά¬ριν τοῦ Θε¬οῦ νά πράτ¬τῃ ἡ ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου. ῾Η τα¬κτι¬κή μου καί ἡ στά¬σις μου ὡς ᾿Ε¬πι¬σκό¬που δέν εἶ¬ναι ὅ¬πως τήν χα¬ρα¬κτη¬ρί¬ζε¬τε ἀ¬πα¬ρά¬δε¬κτος καί δέν βλά¬πτει τό ἔρ¬γον, οὔ¬τε καί τήν ἀ-ξι¬ο¬πρέ¬πεια τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας. ῾Η «τα¬κτι¬κή» μου καί ἡ «στά¬σις» μου προ¬κύ¬πτει ἀ¬πό τήν πλη¬θύν τῶν ἐγ¬γρά¬φων πα¬ρεμ¬βά¬σε¬ών μου καί δέν νο¬εῖ¬ται νά μή λαμ¬βά¬νων¬ται ὑπ᾿ ὄ¬ψιν, οὔ¬τε πο¬λύ πε¬ρισ¬σό¬τε¬ρον νά συ¬κο¬φαν¬το¬ύ¬με¬θα διά τόν λό¬γον αὐ¬τόν. Δέν ἔ¬χω τό δι¬κα¬ί¬ω¬μα νά σι¬ω¬πή¬σω, ὅ¬ταν ὑ¬πάρ¬χῃ ἀ¬δι¬κί¬α, ὅ¬ταν πα¬ρα¬χα¬ράσ¬σε¬ται ἡ ᾿Α-λή¬θεια, ὅ¬ταν πα¬ρα¬βλά¬πτε¬ται ἡ ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α, ὅ¬ταν κα¬ταρ¬γεῖ¬ται ἡ Κα¬νο¬νι¬κή Τάξις, καί ὅ-ταν ἡ ῾ι¬ε¬ρά Σύνοδος λει¬τουρ¬γεῖ, ὅ¬πως λει-τουρ¬γεῖ. Νά εἶ¬σθε βέ¬βαι¬ος καί ἐ¬σεῖς καί πᾶς ἔ¬τε¬ρος, ὄ¬τι μέ τήν Χάριν τοῦ Χρι¬στοῦ μας, ἐφ᾿ ὅ¬σον ἀ¬να¬πνέ¬ω¬μεν, ἐν πά¬σῃ πνο¬ῇ θά κη¬ρύσ¬σω¬μεν τήν ἀ¬λή¬θειαν, ὄ¬χι δι¬ό¬τι Αὐ¬τήν τήν κα¬τέ¬χει ἡ ἐ¬λα¬χι¬στό¬της μου, ἀλ¬λά δι¬ό¬τι μᾶς τό ζη¬τεῖ ὁ Χρι¬στός μας πού εἶ¬ναι ἡ ᾿Α¬λή¬θεια, δι¬ό¬τι τό ἀ¬παι¬τεῖ ἠ ῾Α¬γί¬α Του ᾿Εκ¬κλη¬σί¬α, δι¬ό¬τι Αὕ¬τη φυ¬λάσ¬σει τήν Πα¬ρα-κα¬τα¬θή¬κην τῆς ᾿Α¬λη¬θε¬ί¬ας. Εἰς αὐ¬τόν τόν ᾿Α¬γῶ¬να σᾶς πα¬ρα¬κα¬λῶ ἐ¬σᾶς πρῶ¬τα πού ἐ¬λευ-κάν¬θη¬τε, ὄ¬χι νά συ¬νερ¬γα¬σθῆ¬τε με¬τά τῆς ἐ-λα¬χι¬στό¬τη¬τός μου, ἀλ¬λά νά ἡ¬γῆ¬σθε καί ἡ-μεῖς νά συ¬νερ¬γα¬ζώ¬με¬θα μεθ᾿ ῾Υ¬μῶν. Τέλος Σε¬βα¬σμι¬ώ¬τα¬τε, καί πρίν τόν ἐν Χρι¬στῷ τῷ ᾿Α¬να¬στά¬ντι Θε¬ῷ ἡ¬μῶν ἀ¬σπα¬σμόν τῆς ἀ¬γά¬πης καί τῆς συγ¬γνώ¬μης, σᾶς πα¬ρα¬κα-λῶ νά κρί¬νε¬τε αὐ¬τήν την ἐ¬πι¬στο¬λήν, καί νά πι¬στε¬ύ¬σε¬τε, ὅ¬τι δέν ἀν¬τι¬δι¬κή¬σα¬μεν, διό, ὅ¬που τυ¬χόν ἐξ ἀν¬θρω¬πί¬νης ἀ¬δυ¬να¬μί¬ας σᾶς ἀ-δι¬κή¬σα¬με, ἐφ᾿ ὅ¬σον μᾶς ὑ¬πο¬δε¬ί¬ξε¬τε τό ἀ¬δί-κη¬μα, ἐ¬το¬ί¬μως ἔ¬χο¬μεν νά ζη¬τή¬σω¬μεν εἰ¬λι-κρι¬νῶς συγ¬γνώ¬μην, καί νά δι¬ορ¬θώ¬σω¬μεν, διά νά εἶ¬ναι ἡ ἀ¬γά¬πη, ἡ εἰ¬ρή¬νη καί ἡ ᾿Α¬λή¬θεια τοῦ Χρι¬στοῦ μας μέ ὅ¬λους μας καί οὕ¬τω δο-ξά¬ζε¬ται τό ῎Ο¬νο¬μα τοῦ Πα¬τρός καί τοῦ Υἱ¬οῦ καί τοῦ ῾Α¬γί¬ου Πνε¬ύ¬μα¬το¬ς θρι¬αμ¬βευ¬ο¬ύ¬σης τῆς ῾Α¬γί¬ας ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας τοῦ Χρι¬στοῦ μας. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ᾿Ε¬λά¬χι¬στος ἐν Χρι¬στῷ ἀ¬δελ¬φός καί συλ¬λει-τουρ¬γός σα¬ς + ῾Ο Με¬σο¬γα¬ί¬ας καί Λαυ¬ρε¬ω¬τι¬κῆς Κήρυκος [1] ᾿Α¬να¬ζη¬τή¬σας τό χω¬ρί¬ον τοῦ¬το εἰς τήν Β’πρός Τι¬μό¬θε¬ον ἐ¬πι¬στο¬λήν τοῦ ᾿Απ. Πα¬ύ¬λου, τήν ἐ¬με¬λέ¬τη¬σα ὁ-λό¬κλη¬ρον καί ἐ¬θα¬ύ¬μα¬σα καί πο¬λύ ἐ¬νι¬σχύ¬θη¬κα. Πα¬ρα¬κα¬λῶ δέ τήν ἀ¬γά¬πη σας νά τήν με¬λε¬τή¬σε¬τε καί Σεῖς ὁ¬λό¬κλη-ρον....῾Ο Εὐ¬αγ¬γε¬λι¬στής ᾿Ι¬ω¬άν¬νης ἐ¬πί¬σης θέ¬τει το¬ύς δει¬λο¬ύς μα¬ζί μέ το¬ύς ἀ¬πί¬στους (᾿Α¬ποκ. 21,8). Μοῦ ἔ-κα¬νε ἰ¬δι¬αι¬τέ¬ραν ἐν¬τύ¬πω¬σιν καί ὁ λό¬γος τοῦ ῾Α¬γί¬ου ᾿Αμ¬βρο¬σί¬ου¬ι, ὅ¬τι «ἡ ἀ¬λη¬θής πί¬στις ἀ¬γνο¬εῖ τήν δει¬λί-αν», κα¬θώς καί τοῦ Παλ¬λα¬δί¬ου, τοῦ βι¬ο¬γρά¬φου τοῦ ἁ¬γί-ου Χρυ¬σο¬στό¬μου, ὅ¬τι: «εἶ¬ναι κα¬λύ¬τε¬ρον νά δι¬ώ¬κω¬μαι εἰς τά φα¬ράγ¬για καί τά βου¬νά καί εἰς τά πε¬λά¬γη καί νά εἶ¬μαι μα¬ζί μέ τήν ἀ¬λή¬θεια, πα¬ρά νά ἔ¬χω δό¬ξαν με-γά¬λην καί εὐ¬η¬με¬ρί¬αν καί νά ζῶ μέ¬σα στό ψεῦ¬δος». [2] ῾Ο κ. Κάτσουρας βε¬βα¬ί¬ως προ¬η¬γή¬θη εἰς αὐ¬τοῦ τοῦ εἴ¬δους τήν ἄ¬μυ¬να (τό ἀ¬να¬φέ¬ρω διά τήν ἱ¬στο¬ρί¬α καί μό¬νο) καί ἴ¬σως καί νά εἶ¬σθε ἐ¬πη¬ρε¬α¬σμέ¬νος ὑπ᾿ αὐ¬τοῦ, ἐν ὄ¬ψει τῆς συμ¬πνο¬ί¬ας καί ἀ¬γα¬στῆς συ¬νερ¬γα¬σί¬ας σας, ἤ μπο¬ρει νά ἐ¬πη¬ρε¬α¬σθή¬κα¬τε δι¬α¬βά¬ζον¬τας τήν πα¬ρο¬μο¬ί¬αν θέ¬σιν εἰς τήν ἀ¬πό 20-2-2000 ἐ¬πι¬στο¬λήν του, εἰς τήν ὁ¬πο¬ί¬αν δέν ἀ¬πέ¬μει¬νε χρό¬νος νά ἀ¬παν¬τή¬σω¬μεν, χω¬ρίς αὐ-τό νά ση¬μα¬ί¬νῃ, ὅ¬τι δέν θά ἀ¬παν¬τή¬σω¬μεν, ὅ¬πως πρέ¬πει. ῾Η κα¬θυ¬στέ¬ρη¬σις ἀ¬παν¬τή¬σε¬ως ὀ¬φε¬ί¬λε¬ται καί εἰς τήν ἔλ-λει¬ψιν χρό¬νου, ἀλ¬λά καί δι¬ό¬τι, ὡς νο¬μί¬ζο¬μεν, οἱ πρός οὕς κοι¬νο¬ποι¬εῖ¬ται αὕ¬τη πρέ¬πει νά λά¬βουν ὑ¬πε¬ύ¬θυ¬νον θέ¬σιν. [3] Σημ. ἡ¬με¬τέ¬ρα: ῾Η πε¬ρί¬πτω¬σις ἀ¬φο¬ρᾶ το¬ύς πέ-ντε. [4] ῾Α¬μαρ¬τί¬αι ὄ¬χι προ¬σω¬πι¬καί, δι αὐ¬τάς ἕ¬κα¬στος ἑ¬αυ¬τόν γι¬γνώ¬σκει καί ὁ Κύριος, ὁ ἐ¬τά¬ζων καρ¬δί¬ας καί νε¬φρο¬ύς, ἐ¬κεῖ¬νος γνω¬ρί¬ζει καί ἔ¬χει τήν δι¬κα¬ί¬αν κρί-σιν. [5] Διά τό ποῖ¬ος ἐκ¬θέ¬τει τήν ῾Ι¬ε¬ράν Σύνοδον, ἀλ¬λά καί τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν σᾶς πα¬ρα¬κα¬λῶ νά δι¬α¬βά¬σε¬τε ἄλ¬λη μιά φο¬ρά τήν πραγ¬μα¬τι¬κήν θαυ¬μα¬σί¬αν ἐκ¬κλη¬σι¬α¬στι-κήν Γνω¬μά¬τευ¬σιν τοῦ Αἰ¬δε¬σι¬μο¬λο¬γι¬ω¬τά¬του π. Εὐ¬στα¬θί¬ου (ὁ¬ρᾶ¬τε ἔμ¬προ¬σθεν). [6] Τῆς ἰ¬δι¬κῆς σας ἀ¬πει¬λη¬τι¬κῆς ἐ¬πι¬στο¬λῆς προ¬η-γοῦν¬ται αἱ ἐ¬πι¬στο¬λαί τῶν πέ¬ντε πρώ¬ην Μη¬τρο¬πο¬λι¬τῶν, καί δή τοῦ πρώ¬ην ᾿Ατ¬τι¬κῆς Ματ¬θα¬ί¬ου, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἐ¬ξ ἀ-φορ¬μῆς τῆς κα¬τά τῆς λε¬γο¬μέ¬νης β’ ἐγ¬κυ¬κλί¬ου» του ἐν-στά¬σε¬ως μου καί δι¬ό¬τι ὡς ᾿Αρ¬χι¬γραμ¬μα¬τε¬ύς ἠ¬ναγ¬κά¬σθην νά ὑ¬πε¬ρα¬σπι¬σθῶ τό κῦ¬ρος καί τήν ἀ¬ξι¬ο¬πρέ¬πεια τῆς ῾Ι¬ε-ρᾶς Συ¬νό¬δου καί νά τήν προ¬φυ¬λά¬ξω, ὅ¬σον ἐ¬ξηρ¬τᾶ¬το ἀ¬πό ἐ¬μέ ἀ¬πό τήν ἱ¬ε¬ρο¬ε¬ξε¬τα¬στι¬κήν, γκαιμ¬πε¬λι¬στι¬κήν, δη¬μα-γω¬γι¬κήν καί τρο¬μο¬κρα¬τι¬κήν τα¬κτι¬κήν των, ἔ¬γρα¬ψε ἀ¬πει-λάς, συ¬κο¬φαν¬τί¬ας καί ὕ¬βρεις. ᾿Α¬πο¬ρῶ πῶς ὑ¬πάρ¬χει αὐ¬τή ἡ κα¬τα¬πλη¬κτι¬κή ὁ¬μοι¬ό¬της ἐν πᾶ¬σι τῶν ἰ¬δι¬κῶν σας ἐ¬νερ-γει¬ῶν μέ ἐ¬κε¬ί¬νας τοῦ κ. Ματ¬θα¬ί¬ου καί τοῦ μη¬χα¬νι¬σμοῦ του! [7] Τί θέ¬λε¬τε, ἑ¬πο¬μέ¬νως νά πῆ¬τε μέ αὐ¬τά πού γρά¬φε¬τε πε¬ρί προ¬σω¬πι¬κοῦ σχί¬σμα¬τος τῶν πέ¬ντε; ῞Ο¬τι τό σχῖ¬σμα τῶν πέ¬ντε εἶ¬ναι ἀ¬να¬ί¬τιον, καί ὅ¬τι ἔ¬χει ὡς αἴ-τί¬α προ¬σω¬πι¬κάς δι¬α¬φο¬ράς, καί κυ¬ρί¬ως, δι¬ό¬τι ὁ ᾿Αρ¬χι¬ε-πί¬σκο¬πος τό¬τε, ὅ¬πως ἔ¬λε¬γαν οἱ πέ¬ντε, «ἐ¬κά¬λυ¬πτε κά-ποι¬ους εἰ¬κο¬νο¬μά¬χους», ἐ¬νῶ τώ¬ρα «το¬ύς ἔ¬χει κά¬νει πέ-ρα» καί ἀ¬πει¬λεῖ¬τε νά πά¬ρε¬τε κε¬φά¬λια κα¬τά τό πρό¬τυ¬πον τοῦ Καλ¬λι¬νί¬κου Σα¬ραν¬το¬πο¬ύ¬λου (;). Τοῦ κ. Καλ¬λι¬νί¬κου «τοῦρ¬θε νά κα¬θαι¬ρέ¬σῃ με¬ρι¬κο¬ύς καί το¬ύς κα¬θή¬ρε¬σε» καί ἐ¬κεῖ¬νοι τοῦ ἔ¬γρα¬ψαν τίς κα¬θαι¬ρέ¬σεις (μι¬λᾶ¬με γιά τόν χῶ¬ρό τους) εἰς τά πα¬λιά τους ὑ¬πο¬δή¬μα¬τα, δι¬ό¬τι ἐ¬πι-σκο¬πο¬ποι¬ή¬θη¬σαν, ὅ¬πως καί ὁ ἴ¬διος τό 1979!, καί οὔ¬τε πο¬λύ, οὔ¬τε λί¬γο τε¬ί¬νο¬μεν νά μι¬μη¬θῶ¬μεν καί ἡ¬μεῖς τίς κα¬θαι¬ρέ¬σεις ἐ¬κε¬ί¬νου!!, δι¬ό¬τι αὐ¬τά βε¬βαι¬ώ¬νουν αἱ κα-τά¬φω¬ροι ἀν¬τι¬κα¬νο¬νι¬κό¬τη¬τες ᾿Ε¬πι¬σκο¬πι¬καί καί «Συ¬νο¬δι-καί». ᾿Α¬φῆ¬στε, ὅ¬μως, αὐ¬τά νά τά λέ¬γῃ καί νά τά πράτ-τῃ οὗ¬τος, ὁ ὁ¬ποῖ¬ος ἐ¬χρη¬μά¬τι¬σε ἐ¬πί ἀρ¬κε¬τόν δι¬ά¬στη¬μα ἐγ¬κά¬θε¬τος εἰς τήν ᾿Εκ¬κλη¬σί¬αν τῶν Γ.Ο.Χ., καί ἄς προ-σέ¬ξω¬μεν, δι¬ό¬τι τά τε¬λευ¬ταῖ¬α ἔ¬τη ἔ¬χουν μα¬κρύ¬νει τό¬σον τά χέ¬ρια τοῦ Φλω¬ρι¬να¬ί¬ου το¬ύ¬του ᾿Ε¬πι¬σκό¬που, ὥ¬στε νά ἐ¬νερ¬γῇ καί κα¬τά τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας, ὡς νά εἶ¬ναι ὁ ἴ¬διος ἐν¬τός τοῦ χώ¬ρου τῆς ᾿Εκ¬κλη¬σί¬ας!!! [8] ῾Υπάρχουν ἀρκετοί ἀφελεῖς οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι θά συνεχισθῇ ὁ ἀληθής Θεολογικός Διάλογος καί ζητοῦν καί «ἀποδείξεις», ὅτι ἡμέτεροι ἐξυπηρετοῦν τά σχέδια τοῦ Καλλινίκου καί Σακαρέλλου. [9] Τεῦχος 902/ ᾿Ιαν.-Φεβρ. 2000, σελ. 9. [10] Δυστυχῶς καί ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος καί οἱ ὑπόλοιποι παρεσύρθητε καί ἀπερρίψατε τό Σχέδιον, τό ὀποῖον ἡ ἐλαχιστότης μου προέτεινε διά τοῦ ὁποίου καί ὁ Θεολογικός Διάλογος ἐτίθετο εἰς τάς Κανονικάς καί ὀρθοδόξους βάσεις του καί τό κῦρός μας διησφαλίζετο (Παρακαλῶ νά ἴδητε καί τοῦτο εἰς τήν σελ....), [11] Αὐτό μοῦ θυμίζει τό λεχθέν ὑπό τοῦ ἠγέτου τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. . Χρυσοστόμου Κιούση, ὁ ὁποῖος δέν συμπαθεῖ τόν κ,.Γκουτζίδη, διό δέν δέχεται νά τοῦ «διδάσκει τήν ἱστορίαν τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος τοῦ 1937». [12] ᾿Αναγκαζόμεθα νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν διά τόν νέον μηχανισμόν, ὅστις παρήγαγεν τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 18/19-10-99 ᾿Επιστολήν-Λιβελλογράφημα τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, ὅπως καί αὐτήν τήν ἰδικήν σας ἐπιστολήν, ἐνῶ καί τρίτος ᾿Αρχιερεύς παρακινεῖται καί ἐπαναλαμβάνει εἰς ἐπιστολάς σχεδόν τά αὐτά. ᾿Επίσης ἀξιοσημείωτον εἶναι, ὅτι αὐτός ὁ νέος μηχανισμός πού κινεῖ τόν νέον σάλον, δέν διστάζει δημοσίως νά κηρύσσῃ ὅτι «δέν ὑπῆρξε μηχανισμός τῶν πέντε, καί ὅτι αὐτός ὑπῆρξε μόνο στήν φαντασία ὡρισμένων»., ἤ κατ᾿ ἄλλον «εἰς τήν φαντασία τοῦ κ. Γκουτζίδη).