Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ (+156)

«Όποιος δεν ομολογεί το μαρτύριο του Σταυρού, προέρχεται από τον διάβολο, ενώ όποιος προσαρμόζει τα λόγια του Κυρίου στις δικές του επιθυμίες και λέει, ότι ούτε ανάσταση ούτε κρίση υπάρχει, αυτός είναι πρωτότοκος του σατανά. Για αυτό εγκαταλείποντας τη ματαιότητα των πολλών και τις ψευδοδιδασκαλίες, ας επιστρέψουμε στο λόγο που από την αρχή μας παραδόθηκε» (προς Φιληππησίους 7,ΕΠΕ 347-349)

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

Η αιτία της αρνήσεως του Θεανθρώπου από τους ανθρώπους βρίσκεται μέσα στους ίδιους. Μέσα στους ίδιους βρίσκεται και η αιτία της αποδοχής του Αντιχρίστου.

Ο Χριστιανισμός παραδόθηκε στον κόσμο με τέτοια αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να μην υπάρχει καμιά δικαιολογία γι' αυτούς που δεν τον γνωρίζουν.

Αιτία της άγνοιάς τους είναι η προαίρεσή τους και μόνο αυτή.

Όπως λάμπει ο ήλιος στόν ουρανό, έτσι λάμπει και ο Χριστιανισμός.

Όποιος κλείνει αυτοπροαίρετα τα μάτια του, πρέπει να καταλάβει ότι δεν βλέπει και δεν γνωρίζει τόν Χριστό, όχι επειδή δεν υπάρχει τάχα φώς, αλλά επειδή έτσι το θέλει ο ίδιος.

«Ακόμα πιο δύσκολη θα κάνει τότε τη θεάρεστη ζωή και η γενική αποστασία. Οι αποστάτες, που όλο και θ’ αυξάνονται, θα αυτοαποκαλούνται και θα παρουσιάζονται στους άλλους ως χριστιανοί.

Ωστόσο, θα καταδιώκουν τους αληθινούς χριστιανούς και θα τους επιβουλεύονται ακατάπαυστα, βάζοντας αναρίθμητα εμπόδια στην καλή τους επιθυμία να υπηρετούν τον Κύριο και να σωθούν, όπως επισημαίνει ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ. (Έπιστολή 67)

Θα κάνουν πολλά εναντίον των δούλων του Θεού.

Θα χρησιμοποιήσουν και τη βία της εξουσίας και τη συκοφαντία και τις καλοστημένες σκευωρίες και τις πολύμορφες απάτες και τους σκληρούς διωγμούς..»

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (+373)

«Επειδή όμως το τέλος του Αρείου δεν ήρθε τόσο απλά, για αυτό είναι άξιο να το διηγηθούμε. Όταν η ομάδα του Ευσέβιου απειλούσε να τον δεχτεί στην Εκκλησία, ο μεν επίσκοπος της Κωνσταντινούπολης Αλέξανδρος δεν συμφωνούσε ο δε Άρειος στηριζόταν στη βία και τις απειλές του Ευσέβιου, διότι ήταν Σάββατο και περίμενε ότι την επομένη θα συμφιλιωθεί. Έγινε λοιπόν μεγάλη μάχη, όταν εκείνοι μεν απειλούσαν, ο δε Αλέξανδρος προσευχόταν.

Αλλά ο Κύριος ο οποίος στάθηκε Δίκαιος Κριτής αποφάσισε εναντίον των αδίκων. Διότι πριν ακόμα δύσει ο ήλιος, όταν υποχρεώθηκε από σωματική ανάγκη να αναχωρησει, εκεί έπεσε κάτω, και έτσι έχασε αμέσως και τα δύο, και την κοινωνία και την ζωή. Και ο μεν μακαρίτης Κωνσταντίνος μόλις πληροφορήθηκε αυτό θαύμασε, διότι είδε πώς αυτός αποδείχθηκε επίορκος σε όλους δε έγινε πλέον φανερό ότι οι μεν απειλές των φίλων του Ευσέβιου εξασθένησαν, η δε ελπίδα του Αρείου υπήρξε μάταιη. Αποδείχτηκε λοιπόν για άλλη μία φορά ότι η αρειανική αίρεση κατέστη υπό του Σωτήρος ακοινώνητη και εδώ και στην εν ουρανοις πρωτότοκο εκκλησία».(προς επισκόπους Αιγύπτου, ΕΠΕ 10,71-73)

ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΝΙΟΣ.

ΜΗΝΥΜΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ

«Ορισμένοι τόλμησαν να αναγγείλουν ότι… η ένωσις (των εκκλησιών) θα γίνη χωρίς να μετατραπή κανένα από τα έθιμα και τα δόγματα…

Εισηγήθηκαν μάλιστα, ότι δεν είναι καθόλου άτοπο να μνημονεύουμετονπάπα ως άγιο…

Αυτή είναι λοιπόν η ένωση;…

Με αυτόν τον τρόπο σκέπτεσθε δήθεν να ενωθήτε μαζί μας, την στιγμή που η μεν προσθήκη μένει αδιόρθωτη, όλα δε όσα προξένησε το μακροχρόνιο και επάρατο σχίσμα μένουν αμετακίνητα;

Άνθρωποι, αυτό δεν είναι διόρθωσις ούτε ένωσις των Εκκλησιών.

Αντιθέτως, είναι χειρότερο σχίσμα από το προηγούμενο…

Διότι πως θα γίνη η ένωσις, εφόσον υφίστανται μεταξύ μας μύρια διαφορετικά φρονήματα...

Αυτό το πράγμα δεν είναι ένωσις της Εκκλησίας της Ρώμης με μας…

Αντιθέτως είναι παράλογη υποταγή στον πάπα της Ρώμης…».

«Ἡμεῖς ἕνεκα τῆς πίστεώς μας ἐστερήθημεν πόλεις, χώρας, ἀγρούς, ἀμπελῶνας, ἀρχάς, τιμάς, χρήματα, ἐπιπλέον δὲ ἐγίναμεν καὶ ὄνειδος πᾶσιν ἀνθρώποις καὶ λοιπὸν τώρα θὰ γίνωμεν ἀποστάται τῆς πίστεώς μας αὐτῆς; Μη γενοιτο!»

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ ΜΑΝΟΥΗΛ Β΄ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ.

ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΕ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟ

«Δείξε μου τι νέο έφερε ο Μωάμεθ και εκεί θα βρεις μόνον πράγματα διαβολικά και απάνθρωπα, όπως η διαταγή του να διαδοθεί η πίστη που κήρυττε με το σπαθί. Ο Θεός δεν ευχαριστείται με το αίμα – και το να μην πράττεις λογικά είναι αντίθετο με τη φύση του Θεού. Η πίστη γεννιέται από την ψυχή, όχι από το σώμα. Όποιος θα οδηγήσει κάποιον στην πίστη χρειάζεται την ικανότητα να μιλά καλά και να επιχειρηματολογεί κατάλληλα, χωρίς βία και απειλές. Για να πείσει κανείς μια λογική ψυχή, δεν χρειάζεται ισχυρό χέρι, όπλα οποιουδήποτε είδους, ή άλλους τρόπους για να απειλεί κάποιον με θάνατο»

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΓΝΩΣΤΟ ΜΟΥ; ΝΑ ΤΟΝ ΝΟΥΘΕΤΗΣΩ;

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Τό πρόβλημα νουθετήσεως τῶν αἱρετικῶν ἔθεσε κάποιος ἀδελφός στόν μαθητήν τοῦ Μεγάλου Βαρσανουφίου Ἅγιον Ἰωάννην τόν Προφήτην καί ἐκεῖνος ἀπήντησε:

Ἐρώτησις:

-Κάποιο ἀγαπητόν μου πρόσωπον διεπιστώθη ὅτι εἶναι αἱρετικός. Νά τόν νουθετήσω στήν ὀρθόδοξη πίστι;

Ἀπόκρισις:

-Νουθέτησέ τον, ὥστε νά ἔλθη σέ ἐπίγνωσιν τῆς Ορθῆς Πίστεως. Ἀλλά μή φιλονικήσης μαζί του, μήτε νά θελήσης νά μάθης τί φρονεῖ, γιά νά μή εἰσαγάγης στόν ἐαυτόν σου τό δηλητήριόν του τό πνευματικόν, ἀλλά ἐάν θελήση πραγμαιικά νά ὠφεληθῆ καί νά ἀκούση τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως τοῦ Θεοῦ, πήγαινέ τον σέ Ἁγίους Πατέρες, σ' αὐτούς, πού μποροῦν νά τόν ὠφελήσουν κατά Χριστόν καί ἔτσι ξαναβρίσκει τόν ἑαυτόν του συνερχόμενος κατά Θεόν. Ἐάν ὅμως δέν ἀποδεχθῆ τήν πνευματικήν του διόρθωσιν, μετά τήν πρώτην καί τήν δευτέραν νουθεσίαν, παράτησέ τον, κατά τήν ὑπόδειξιν τοῦ Ἀποστόλου (Παύλου). Διότι δέν θέλει ὁ Θεός να πράξη κανείς κάτι περισσότερον ἀπό ὅσον μπορεῖ, καθώς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Διότι, λένε, ἄν δῆς κάποιον νά πνίγεται στόν ποταμόν, μή τοῦ δώσης τό χέρι σου, γιά νά μή σέ συμπαρασύρη καί πεθάνης κι ἐσύ μαζί του, ἀλλά δῶσε του τό ραβδί σου. Καί ἄν μέν μπορέσης νά τόν τραβήξης, ἰδού καλῶς ἔπραξες, ἐάν ὄχι, θά τοῦ ἀφήσης τό ραβδί σου κι ἐσύ θά σωθῆς.