Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1937 (ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑΝ ΤΩΝ "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ"

 

Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1937

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑΝ ΤΩΝ "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ" ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ "ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ")

 

.... Κατόπιν τῶν προηγηθεισῶν Ἀποκηρύξεων καί Ὁμολογιῶν, τά ἐναπομέναντα δύο μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συνεδρίασαν τήν 19ην Ἰουνίου 1937 εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας παρά τήν Κερατέαν Ἀττικῆς. 

 

Εἰς τά Πρακτικά αὐτῆς ἐπισημαίνονται καί τά ἑξῆς: 

 

«ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ …

 

Λυπούμεθα βαθύτατα πάντες διά τόν διχασμόν, τοῦ ὁποίου εἴμεθα θεαταί ἀνάμεσον τοῦ Ποιμνίου τῶν Εὐσεβῶν, καί ἡ λύπη ἡμῶν αὕτη καθίσταται βαθυτέρα ὅσω ἀναμένομεν τούς ἁρμοδίους καί δυναμένους νά φέρωσιν τήν εἰρήνην εἰς τάς καρδίας τῶν πιστῶν, διά μιᾶς εἰλικρινοῦς ὁμολογίας Πίστεως καί μετανοίας, ὄχι ἁπλῶς ἀδιαφοροῦντας εἰς τό στοιχειῶδες τοῦτο Ποιμαντικόν καθῆκον, ἀλλά τοὐναντίον προσπαθοῦντας νά διαστρέψωσι τάς εὐθεῖας ὁδούς τοῦ Κυρίου πρός παραπλάνησιν τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ, καί τάς αὐτῶν εὐθύνας νά ἐπιρρίψωσιν εἰς ἡμᾶς. (1) Τίς ἀγνοεῖ ὅτι ὁ σάλος τοῦ διχασμοῦ προῆλθεν ἀφ' ἧς στιγμῆς οἱ δύο ἡγέται τοῦ ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀγῶνος, τέως Δημητριάδος καί πρώην Φλωρίνης, ἠρνήθησαν τήν πρώτην αὐτῶν Ποιμαντικήν Ὁμολογίαν, καί δημοσία ἐκήρυξαν ἐγγράφως καί προφορικῶς, ὅτι οὔτε ἡ νεωτερίσασα Ἐκκλησία τοῦ κ. Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου εἶναι σχισματική, οὔτε καί τά ὑπό τῶν ἀποστατῶν τῆς Ὀρθοδοξίας νεωτεριστῶν Κληρικῶν τελούμενα μυστήρια στεροῦνται τῆς χάριτος τοῦ ἁγ. Πνεύματος, ἀλλ' ὅτι τοὐναντίον εἶναι ἔγκυρα; Ἡμεῖς, χάριτι Θεία, ἐμμένομεν εἰς τό φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖον ἀπό τῆς ἀρχῆς τῆς καινοτομίας ἤτοι ἀπό τοῦ 1924 ἐκηρύσσετο, καί τό ὁποῖον ἀνεγνώρισαν καί ὡμολόγησαν τῶ 1935 (κατά Μάϊον) οἱ δύο ὡς ἄνω τέως Ποιμένες Γερμανός καί Χρυσόστομος, καί κατά τό ὁποῖον τό νέον μηνολόγιον, ἐχαρακτηρίσθη ὑπ' αὐτῆς τῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ὡς νεωτερισμός καί παγκόσμιον σκάνδαλον καί κατεδικάσθη ὑπ' αὐτῆς, ὑπό Πανορθοδόξων Συνόδων, τρίς, (1583, 1587 καί 1593), ὡς νεωτερισμός (καί ὅτι) τό παπικόν μηνολόγιον ἀποτελεῖ κατάλυσιν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καί χαρακτηρίζεται καί καταδικάζεται Πανορθοδόξως ὡς «ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου καί βλασφημία κατά τοῦ ἁγ. Πνεύματος». Οἱ δύο τέως ποιμένες τοῦ ἀγῶνος τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι προφανές ὅτι ἀναγνωρίσαντες ὡς ἔγκυρα τά Μυστήρια τῶν Νεωτεριστῶν, ἠθέτησαν τήν πρώτην αὐτῶν ὁμολογίαν καί ἐλιποτάκτησαν κατ' οὐσίαν, πρός τούς Πολεμίους τῆς Ὀρθοδοξίας Νεωτεριστάς. Προσεπιτούτοις, ἡμεῖς στοιχοῦντες τοῖς παραδείγμασι καί ταῖς ἐντολαῖς τῶν ἁγ. Πατέρων καταδικάζομεν Θεοσοφισμόν, Χιλιασμόν, κομμουνισμόν, οὐνιτισμόν, Προτεσταντισμόν, Μακρακισμόν, καί πᾶσαν αἴρεσιν ὡς καί τήν ἄθεον τῆς εἰδωλολατρικῆς Μασσωνίας Διδασκαλίαν, πρός περιφρούρησιν τοῦ τιμαλφοῦς τῆς Ὀρθοδοξίας Θησαυροῦ καί τῆς σωτηρίας τῶν Πιστῶν, ἐνῶ οἱ ὡς ἄνω Ποιμένες ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς νά καταδικάσωσιν ἐμφανῶς, τήν ὑπέρ πᾶσαν αἴρεσιν, διδασκαλίαν τῆς Μασσονίας, κατά παράβασιν τῶν Ἱερῶν κανόνων τοῦ Β' τῆς Β' Οἰκ. Σύν., τοῦ Α' τῆς ς' καί Α' τῆς Ζ' Οἰκ. Σύν. Ἡμεῖς δέν δυνάμεθα νά παραβῶμεν Πατρώους Νόμους καί ν' ἀθετήσωμεν Πατέρων ἁγίων ἐντάλματα καί ν' ἀσεβήσωμεν εἰς αὐτά τά δικαιώματα τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων, ὑπέρ τῶν ὁποίων ἑτοίμως ἔχομεν καί νά ἀποθάνωμεν. Αὕτη ἔστιν ἡ ὑγιαίνουσα πίστις τῶν Ὀρθοδόξων Γνησίων Χριστιανῶν καί ὑπέρ αὐτῆς τόν διωγμόν εὐχαρίστως ὑπομένομεν. Ἀπό ταύτης ἐξέκλιναν οἱ δύο τέως Ποιμένες τῆς Ὀρθοδοξίας καί συμποιμένες. Ἀποκρούομεν δέ τήν συκοφαντίαν, ὅτι τάχα ἡμεῖς ἀναβαπτίζομεν ἤ ἐπιζητοῦμεν νά ἐπαναλαμβάνωμεν τήν Ἱεροπραξίαν τοῦ Γάμου. Ζητοῦμεν μόνον, κατά καθῆκον Ἱερόν ὅπερ ἔχομεν, ν' ἀκολουθῶμεν ὡς Γνήσιοι καί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τήν Ἱεράν Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν, καί συμφώνως πρός αὐτήν, νά κατευθύνωμεν εἰς νομάς σωτηρίους τούς πιστούς, καί τούς προσερχομένους εἰς τήν γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἐνηλίκους μέν ὄντας, νά δεχώμεθα διά λιβέλλου, τά δέ βρέφη, βεβαπτισμένα ὑπό Σχισματικῶν ἀναμυρώνωμεν κατά τόν Α' τοῦ Μέγ. Βασιλείου κανόνα. Καί ἄν οἱ δύο τέως Ποιμένες τέως Δημητριάδος καί πρώην Φλωρίνης, πράγματι ἐπιθυμῶσι τήν Εἰρήνην καί ζητῶσι νά γαληνεύσωσι τάς συνειδήσεις τῶν Γνησίων Χριστιανῶν δέν ἔχουν ἄλλό τι νά πράξωσιν παρά νά σπεύσωσιν ὅπως δημοσία ἐκήρυξαν τήν πλάνην, νά καλέσωσι τόν λαόν καί δημοσία πάλιν νά ὁμολογήσωσιν τήν ὑγιᾶ τῆς Πίστεως Ὁμολογίαν, νά ἀποκηρύξωσιν τήν Σχισματικήν τῶν Νεωτεριστῶν Ἐκκλησίαν ὡς τοιαύτην, νά ἀναγνωρίσωσιν ὡς ἄκυρα τά Μυστήρια τῶν Νεωτεριστῶν καί μή μετέχοντα τῆς θείας χάριτος, νά ἀνακαλέσωσιν ὅλας τάς συκοφαντικάς αὐτῶν πράξεις καί Ἐγκυκλίους. Ἐν μετανοία δέ νά παραμείνωσιν ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, κατά τόν 62ον Ἀποστολικόν κανόνα, τόν 10ον τοῦ ἁγ. Πέτρου καί τόν Α' τῆς ἐν Ἀγκύρα διά νά Εἰρηνεύσωσι τάς σκανδαλισθείσας συνειδήσεις. Αὕτη ἐστίν ἡ ὁδός τῆς ποθητῆς καί ἁγίας ἑνώσεως καί Εἰρήνης τῆς χειμαζομένης Ἐκκλησίας καί τῶν Πιστῶν αὐτῆς τέκνων διά μέσου τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί εἰλικρινοῦς μετανοίας, τήν ὁποίαν ἀπό καρδίας εὐχόμεθα ἴνα καί ἐν ταύτη δοξασθῆ τό ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὦ ἡ δόξα καί τό κράτος καί ἡ προσκύνησις σύν τῶ ἀνάρχω αὐτοῦ Πατρί καί τῶ Ἁγίω Πνεύματι εἰς τούς Αἰῶνας τῶν Αἰώνων Ἀμήν.(2)  Ἐν τῆ Ἱερᾶ Μονῆ Ὑπεραγίας Θεοτόκου Πευκοβουνιωτίσσης ἐν Κερατέα Ἀττικῆς τῆ 19η Ἰουνίου 1938. (Τ.Σ.) Ὁ Κυκλάδων Γερμανός Δρ Θ. Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος Ἀρχιμ. Γεδεών Ἱερομόναχος Ἀρχιμ. Ἀκάκιος Ἱερομόναχος Ἀρχιμ. Ἰλαρίων Ἱερομόναχος Ἀρχιμ. Ἀρτέμιος Ἱερομόναχος (Ξενοφωτεινός) Ὁ Γραμματεύς Μάρκος Μοναχός (Κ.Γ.Ο. Τόμος 27ος 1982 σελ. 130—133)