ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 2015 ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ κ. ΠΑΧΩΜΙΟΝ

 ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ κ. ΠΑΧΩΜΙΟΝ

 

Ὑπό Χαριλάου Στουραΐτου Θεολόγου

 

Τήν 20η Μαΐου 2015 (π.ἡ) ἐπισκέφθημεν τόν Μητροπολίτην κ. Παχώμιον, εἰς τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος, εἰς Κόρινθον.

Εἰς τήν ἀποστολήν αὐτήν μετεῖχαν ὁ Σεβασμιώτατος κ. Κήρυκος, ὁ εὐλαβέστατος Μοναχός π. Ἰάκωβος Βιδάλης, ὁ κ. Σπυρίδων Κοντογιάννης καί ὁ γράφων ταῦτα, θεολόγος, Στουραΐτης Χαρίλαος.

Ὁ λόγος τῆς ἐπισκέψεώς μας, ἐκτός τοῦ ὅτι ἐμπεριεῖχε τό ἀνθρώπινον στοιχεῖο, κυρίως, ὅμως, ἦταν ἡ βολιδοσκόπησις ἀπ’ τήν πλευράν ἡμῶν, ἄν καί κατά πόσον ὑπῆρχε ἡ διάθεσις καί ἡ θέλησις, ἐκ τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Παχωμίου, γιά διάλογο εἰς τά θέματα πίστεως, τά ὁποῖα μᾶς ἐχώρισαν τό 2005.

Ἡ συμπεριφορά τοῦ Σεβασμιωτάτου κατά τήν στιγμή τῆς ἐπισκέψεώς μας ἦταν στοργική, καλοδεκτική καί ἐγκάρδιος!

Παρ’ ὅτι ἡ ὑγεία του ἦτο κλονισμένη λόγω πτώσεώς του, μέ συνέπεια νά προκληθεῖ κάταγμα σέ μέλος τοῦ σώματός του, ἐν τούτοις, ἡ διάθεσις καί ὀξυδέρκεια αὐτοῦ ἦταν ἄριστες κι αὐτό μᾶς χαροποίησε ὅλους!

Ἀρχικά ἡ συζήτησις περιεστράφει εἰς πολλά γεγονότα ἀπό τά ἐκκλησιαστικά δρώμενα πού ἔλαβαν χώραν κατά τάς περασμένας δεκαετίας.

Σιγά – σιγά, ὅμως, εἰσήλθαμεν καί στό προκείμενον.

Σέ ἐρώτηση δική μου, ἄν θά μποροῦσε νά μᾶς διευκρινήσει τά σχετικά περί τῆς μηδέποτε γενομένης «χειροθεσίας», μοῦ ἀπήντησε στεντωρίως: «Χαρίλαε, παιδί μου, ἐγώ δέν δέχομαι καμμίαν χειροθεσίαν. Ἐγώ τό μόνο πού θά διακηρύσσω, καί θά τό πράττω μέχρι νά φύγω ἀπ’ τή ζωή, εἶναι τίς εὐλογημένες χειροτονίες τοῦ Ἁγίου Πατρός μας Ματθαίου ὡς πλήρεις Ἁγίου Πνεύματος. Ἄν ἐγώ πίστευα σέ χειροθεσίες, τότε θά εἶχα ἀκολουθήσει τόν Κάλλιστο.»

Ἀκούγοντας, λοιπόν, αὐτά τά λόγια ὁ Σεβασμιώτατος κ. Κήρυκος, τόν ρώτησε: «Σεβασμιώτατε, ὑπάρχει ἡ ὑπογραφή σας σέ συγκεκριμένες ἐπιστολές πού μοῦ στείλατε, σέ Ἐγκύκλιο τοῦ 2007, σχετική περί καταδίκης τῆς φερομένης χειροθεσίας, ἀλλά καί σέ ἔγγραφο ψευδοκαθαιρέσεως ἐναντίον μου, γι’ αὐτά τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε;»

Ἀπαντᾶ, τότε, ὁ Σεβ. Παχώμιος: «Σεβασμιώτατε, στίς ἐπιστολές πού σοῦ ἔστειλα, ἀναφέρομαι σέ γ’ κι ὄχι σέ α’ πληθυντικό πρόσωπο.

Ὅπως εἶπα καί προηγουμένως, ἐγώ μόνο τίς χειροτονίες τοῦ Ἁγίου Βρεσθένης ἀποδέχομαι. Ἄν ἔγραψα κάτι, αὐτό τό ἔκανα μέ τρόπο σαρκαστικό, μέ τρόπο συμβουλευτικό πρός τήν ἀξιοσύνη σας, ὥστε νά βοηθήσετε κι ἐμᾶς τούς λίγα γράμματα γνωρίζοντας, γιά ὅσα συνέβησαν τό 1971.»

Καί συνεχίζοντας, εἶπε: «Ἐγώ δέν ἀποδέχομαι οὔτε τήν ψευδοκαθαίρεσή σας, οὔτε τήν Ἐγκύκλιο τοῦ 07’, οὔτε τίποτε ἄλλο. Ἔχω δέ τήν διάθεση νά πάρω πίσω τήν ὑπογραφή μου ἀπό κείμενα, τά ὁποῖα δέν μέ ἐξέφρασαν καί δέν μέ ἐκφράζουν.»

Τότε τόν ἠρώτησα: «Σεβασμιώτατε, γιά πέστε μας τή γνώμη σας γιά τό κατάπτυστο βούλευμα, τό ὁποῖο λέει ὅτι ὁ Ἅγιος Πατέρας μας ἵδρυσε δική του Ἐκκλησία τό 37’, χειροτόνησε παρανόμως, ὅτι χειροθετήθημεν ὡς σχισματικοί τό 71’, καί κατ’ αὐτόν τόν τρόπο ἀναγνωριζόμεθα ἀπ’ τόν νεοημερολογιτισμό κτλ...»

Λέγει τότε πάλιν: «Χαρίλαε, ἐμπτύω σ’ αὐτό τό βούλευμα καί τό καταδικάζω, ὄχι μόνο τώρα αλλά ἀνέκαθεν.

Ἐπαναλαμβάνω, δέν δέχομαι τίποτε ἄλλο ἀπ’ τίς εὐλογημένες χειροτονίες του 48’, οὔτε χειροθεσίες, οὔτε βουλεύματα, οὔτε καθαίρεση γιά ἐσᾶς, τίποτε, τίποτε, τίποτε!»

Αὐτά, λοιπόν καί ἄλλα πολλά εἰπώθησαν στήν συγκεκριμένη συνάντηση.

Πιστεύω ὅτι εἶναι μία πολύ καλή εὐκαιρία γιά νά ξεκινήσουμε ἕναν γόνιμο διάλογο πού θά ἐπιφέρει «καρπούς».

Αὐτοί οἱ «καρποί» δέν εἶναι ἄλλοι ἀπ’ τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν ἐντός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!!!

Ἀμήν. Γένοιτο.