ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, ΤΗΛΕΦΑΞ: 210. 6021467 Α.Π. 810 Ιούλιος 2017 ΘΕΜΑ: ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΝ - ΣΧΟΛΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 2012, ΔΙΑ ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΚΗΡΥΚΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ, ΔΙ ΗΣ ΗΡΝΕΙΤΟ ΔΙΑΡΡΗΔΗΝ ΤΟΝ ΠΡΟΤΑΘΕΝΤΑ «ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ». ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΓΡΑΦΗ ΤΟΤΕ ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΝ. ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΜΕ, ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΗΡΥΚΟΝ, ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΘΕΣΩ ΥΠ' ΟΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ, ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΤ’ ΕΠΙΛΟΓΗΝ, ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΗΜΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑΝ, ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΟΥΤΩ ΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΠΑΡΕΜΕΝΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. ΤΙ ΕΓΡΑΦΕΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΑΜΝΑΝ ΤΟΤΕ: «Σύνοδος λοιπόν, δέσποτα, δεν είναι όταν απλά συγκεντρώνονται ιεράρχες και ιερείς, έστω και αν είναι πολλοί. Γιατί λέγει η Γραφή ότι, “είναι προτιμότερος ένας που εκτελεί το θέλημα του Κυρίου, παρά δέκα χιλιάδες που το παραβαίνουν” (Σοφ. Σειρ. ιστ ,3). Αλλά η τήρηση των κανόνων να γίνεται με ειρήνη στο όνομα του Κυρίου, και το “δέσιμο και το λύσιμο” να γίνεται όχι στην τύχη, αλλά όπως φαίνεται καλό στην αλήθεια και στον κανόνα και στον γνώμονα της ακρίβειας. Η να αποδείξουν λοιπόν, αυτοί που συνήλθαν, ότι το έκαναν αυτό, και θα είμαστε και εμείς μαζί τους, η, εάν δεν το αποδείξουν, να αποβάλουν τον ανάξιο από την Εκκλησία, για να μη παραδοθεί στις επερχόμενες γενεές ως κατηγορία εναντίον τους. “Γιατί ο λόγος του Θεού είναι τέτοιος από τη φύση του που δεν δένεται” (Β’, Τιμ. β’, 9), και σε κανένα ιεράρχη δεν δόθηκε εξουσία να παραβαίνει τους κανόνες, παρά μόνο να συμβαδίζει με τα δόγματα και να ακολουθεί τους προηγουμένους...»….. Και συνεχίζοντας λέγει (παρατίθεται ἐν μεταφράσει: «Δεν επιτρέπεται, δεν επιτρέπεται, δέσποτά μου, ούτε η δική μας εκκλησία, ούτε άλλη να κάνει κάτι αντίθετα προς τους νόμους και τους κανόνες που υπάρχουν. Γιατί, αν αυτό επιτραπεί, είναι μάταιο το Ευαγγέλιο, μάταιοι και οι κανόνες. Οκαθένας δηλαδή κατά το διάστημα της δικής του αρχιερωσύνης, επειδή τουεπιτρέπεται να ενεργεί όπως νομίζει μαζί μ’ αυτούς που συμφωνούν μαζί του, πρέπει να είναι νέος ευαγγελιστής, άλλος απόστολος, άλλος νομοθέτης; Αλλά κατά κανένα τρόπο. Γιατί έχουμε εντολή από τον ίδιο τον απόστολο (Γαλ. α’, 8), εκτός από αυτό που παραλάβαμε, και εκτός από αυτό που ορίζουν οι κανόνες των κατά καιρούς συνόδων, οικουμενικών και τοπικών, εάν κανείς διδάσκει η μας διατάζει να κάνουμε, να τον θεωρούμε απαράδεκτον, και να μη τον συγκαταλέγουμε ανάμεσα στον κλήρο των αγίων». Posted on May. 26th, 2012 ΟΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ 1971 «Αν θέλουν οι Νικολαίτες να είναι συνεπεις προς την βλάσφημον απόφασιν των, της καταδίκης της «χειροθεσίας», η οποία βαθύτερον σκοπόν ειχε την επισημοποίησιν αυτής (της χειροθεσίας), και τήν κάλυψιν του 54.76 "Απαλλακτικου Βουλεύματος" οπερ σημαίνει ότι ομολογούν καί Συνοδικώς πλέον, ητοι "γυμνη τη κεφαλή" πώς είναι χειροτονημένοι από χειροθετημένους, και ότι τους «περιρρέει η ανομία της χειροθεσίας» όπως υποστηρίζουν οι πέντε πρώην Μητροπολίται, οφείλουν να εναποθέσουν τά ωμοφόριά των και να παύσουν να κάνουν τους Αρχιερείς, διότι πρόκειται περί της μεγαλυτέρας βλασφημίας κατά της Ομολογίας καί της Αποστολικής Διαδοχής των Επισκόπων καί πρεσβυτέρων της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αλλως να συνειδητοποιήσουν τήν πτωσιν των, νά ιδουν τό μέγεθος τής βλασφημίας των, να μετανοήσουν και να ζητήσουν την συγγνώμην της Εκκλησίας. Posted on May. 26th, 2012 ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕΝ ΥΠΟΠΕΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΝ ΚΡΙΜΑ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ 54/76 ΑΠΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΗΜΜΕΛΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. Το 2004 ο θεολόγος Ελευθέριος Γκουτζίδης εις επιστολήν του προς τον μόλις παρανόμως καί ιεροσύλως (καθ’ ἡμᾶς) αναρριχηθέντα εις τον Αρχιεπισκοπικόν θρόνον των Αθηνών κ. Νικόλαον Μεσσιακάρην, του υπενθύμισε την Δήλωσιν της Εξαρχίας το 1971 και εν συνεχσεία τά περί της καθαιρέσεως του Καλλίστου (τού ενός μέλους της Εξαρχίας) μετά την υπαναχώρησίν του, ειπών τά εξής: «Εἶναι ἀπολύτως σαφές ὅτι ἡ ᾿Εξαρχία ἐκείνη τοῦ 1971 ἐπιστρέψασα, ὁμοφώνως ἐδήλωνεν τόσον διά στόματος τοῦ Κορινθίας Καλλίστου, ὅσον καί τοῦ Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου καί τῶν λοιπῶν μελῶν, ὅτι ἡ λεγομένη "χειροθεσία" ἦτο ἀπολύτως ἄσχετος μέ τήν χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν, καί ὅτι αὕτη ἐπεῖχε θέσιν συγχωρητικῆς εὐχῆς καί τοῦτο κατ᾿ ἄκραν οἰκονομίαν, κατόπιν τῆς ἐν τῇ ῾Ομολογίᾳ - ᾿Εκκλησιολογίᾳ ἑνότητος, καί ἐξ ἀγάπης καί πρός εὐόδωσιν τῆς ἑνότητος, ἤτοι διά τήν ἐπιστροφήν τῶν σχισματοαιρετικῶν Φλωρινικῶν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῆς ῾Οποίας τούς ἀπέσχισεν τό 1937 ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Εἶναι λοιπόν σαφές καί ἀναμφισβήτητον, ὅτι ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, καθηρέθη ἕνεκα τῆς ὑπό τῶν Καλλιοπίου, Καλλινίκου κλπ. ἐπιβληθείσης αὐτῷ ὑπαναχωρήσεώς του ἐκ τῆς ὡς ἄνω ἀρχικῆς ἐπισήμου ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ - ΔΗΛΩΣΕΩΣ του, καί διατυπώσεως ΝΕΑΣ ΤΟΙΑΥΤΗΣ, καθ᾿ ἥν "ἐχειροθετήθη πραγματικῶς ὡς σχισματικός"! Αὐτήν, ἐπαναλαμβάνω, τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον πρᾶξιν τῆς Καθαιρέσεώς του ὐπεγράψατε καί σεῖς, ὡς Μητροπολίτης Πειραιῶς. Μέ αὐτά τά δεδομένα, Σεβ. κ. Νικόλαε, κανείς δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητήση ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτετε ὡς εἷς ὄντως ᾿Ορθόδοξος καί ῾Ομολογητής ᾿Αρχιερεύς ... (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΛΕΥΘ. ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ ΠΡΟΣ ΨΕΥΔΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΑΠΟ 2/15.3.2004 ΒΛΕΠΕ ΤΑΥΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΝ ΕΙΣ: ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ Νο 48/2005) ΤΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΙΝ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΙΣ ΑΤΙΜΑΖΟΥΣΙ ΤΟΥΣ Ι. ΚΑΝΟΝΑΣ Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἐπισημαίνει τόν κίνδυνο νά κολασθοῦν ὅσοι ἀκολουθοῦν Ἐπισκόπους ἤ πρεσβυτέρους, οἱ ὁποῖοι «κακῶς ἀναστρέφονται καί σκανδαλίζουν τόν λαόν». Ἰδού τί προτείνει εἰς τούς χριστιανούς οἱ ὁποῖοι θέλουν νά μείνουν ὀρθόδοξοι: «’Εάν ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφονται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (πρέπει) αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα, εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός» (ΒΕΠΕΣ 33, 199). Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γράφει πρός τόν λαόν τῆς Κων/λεως: «’Ασπίλους καί ἀμώμους ἑαυτούς τηρήσατε, μή κοινωνοῦντες τῶ μνημονευθέντι (Νεστορίῳ) μήτε μήν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες... Τοῖς δέ γε τῶν κληρικῶν, εἴτε λαϊκῶν διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμε ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας (τούς παθόντας)» (ΜΑΝΣΙ, 4, 1096). Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἰδού τί ἐπισημαίνει: «Οἵτινες τήν ὑγιᾶ Ὀρθόδοξον Πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνεῖν δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους εἰ καί μετά παραγγελίαν οὐκ ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (Βλ. Ν. Βασιλειάδη, Μάρκος ὁ Εὐγενικός καί ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδοσις «Σωτήρ», ‘Αθῆναι, 1972, σελ. 95). Οἱ ἱεροί Κανόνες τῶν Τοπικῶν καί Οἱκουμενικῶν Συνόδων τά αὐτά ὁρίζουν, ὡς ὁ Β΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἁγίας Συνόδου (341), ὅστις διαγορεύει: «Μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις... Εἰ δέ φανείη τις τῶν Ἐπισκόπων ... τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καί τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι ὡς ἄν συγχέοντα τόν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας». (Πηδάλιον, Ἔκδοσις «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993, σελ. 176), τό δέ Συνοδικόν τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (783): «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει, τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς εἰκόνας, ἀνάθεμα» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμος Γ, σελ. 230 καί 325). Posted on May. 26th, 2012 ΜΗ ΕΞΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΤΟΙΣ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙΣ Οἱ ἱεροί Κανόνες τῶν Τοπικῶν καί Οἱκουμενικῶν Συνόδων τά αὐτά ὁρίζουν, ὡς ὁ Β΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἁγίας Συνόδου (341), ὅστις διαγορεύει: «Μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις... Εἰ δέ φανείη τις τῶν Ἐπισκόπων ... τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καί τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι ὡς ἄν συγχέοντα τόν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας». (Πηδάλιον, Ἔκδοσις «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993, σελ. 176), τό δέ Συνοδικόν τῆς Ἁγίας Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (783): «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει, τοῖς ὑβρίζουσι καί ἀτιμάζουσι τάς σεπτάς εἰκόνας, ἀνάθεμα» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμος Γ, σελ. 230 καί 325). Ὁ ΙΕ Κανών τῆς ΑΒ Ἁγίας Συνόδου (861), διαγορεύει: «Οἱ γάρ δι’ αἵρεσιν τινά παρα τῶν Ἁγίων Συνόδων ἤ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν Πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες .... οἱ τοιοῦτοι ... οὐ μόνον τῆ κανονικῆ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται, πρό Συνοδικῆς διαγνώμης, ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζονται, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι». Κατά τήν ἑρμηνείαν τοῦ ἱεροῦ Νικοδήμου «...Οἱ χωριζόμενοι (ἀπό τῶν αἱρετικῶν), ὄχι μόνον διά τόν χωρισμόν δέν καταδικάζονται, ἀλλά καί τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μέ τόν χωρισμόν αὐτόν, ἀλλά μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τήν ‘Εκκλησίαν ἀπό τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν» (Πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός, Ἔκδοσις ‘Αστέρος, σελ. 358). Posted on May. 26th, 2012 Ω ΤΗΣ ΠΩΡΩΣΕΩΣ, Ω ΤΗΣ ΘΕΟΜΑΧΙΑΣ... Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀπευθυνόμενος πρός τόν Ἡγούμενον Θεόφιλον, ὁ ὁποῖος, προφάσει διατηρήσεως τῆς Μονῆς καί διασώσεως τῶν Μοναχῶν δέν ἔκοπτεν τήν μετά τῶν αἱρετικῶν (Εἰκονομάχων) τῆς ἐποχῆς του κοινωνίαν, γράφει: «Ὦ τῆς πωρώσεως! ὦ τῆς θεομαχίας! Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιορίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι, ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C). Ὁ ἴδιος Ἅγιος Πατήρ εἰς ἑτέραν περίπτωσιν γράφει: «Καἰ τώρα ἄκουσέ με, τιμιώτατε πάτερ, νά ὁμιλήσω πιό ἐλεύθερα. Δέν τυγχάνει ἐκτός εὐθύνης, τό νά συλληφθῆς ἀπό ἀνθρώπους τοῦ βασιλέως, καί νά παραμείνης παρά ταῦτα ἐλεύθερος....». Ὁ ἴδιος πάλιν λέγει: «Ἐάν ἡ ὁσιότης σου οὐδέν ἔπαθε ἐκ τῶν ἀνωτέρω (τῶν βασάνων δηλαδή εἰς τά ὁποῖα ὑπεβάλοντο οἱ πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, ἀλλά ἐπλανήθης ἀδελφέ. Καί μή μοῦ δικαιολογεῖσαι ὅτι διατηρεῖς ἀσφαλεῖς τάς ἐκκλησίας καί τάς ἁγιογραφίας τῶν ναῶν, ὡς καί τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου. Τά παρόμοια καί ἄλλοι πεπτωκότες φλυαροῦσιν. Τά ἀνωτέρω δέν δύνανται νά διατηρηθοῦν, ἐκτός ἐάν ἐγένετο προδοσία τῆς ὀρθοδόξου ὁμολογίας. Διότι σέ παρακαλῶ ποία ἡ ὠφέλεια, ὅταν ἐμεῖς πού λεγόμεθα καί εἴμεθα ναός τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε καταστραφεῖ (διά τῆς μή ὁμολογίας) μέ τό νά περιποιούμεθα ἀψύχους ναούς... Ἀλλοίμονον, ἄλλοι νά ἀποθνήσκουν, ἄλλοι νά ἐξορίζωνται, ἄλλοι νά μαστιγώνωνται, ἄλλοι νά φυλακίζωνται, ἄλλους νά φιλοξενοῦν τά ὅρη, αἱ ἐρημίαι, οἱ βράχοι καί τά σπήλαια, καί ἐμεῖς διαμένοντες στά σπίτια μας νά νομίζωμεν ὅτι θά παραμείνωμεν ἀβλαβεῖς;... Ταῦτα εἶπον ἀπό ἀγάπην πρός σέ καί ὡς ὐπενθύμισιν, ὅτι οἱ τά τοιαῦτα πράττοντες εἶναι ἄξιοι τιμωρίας» (P.G. 99, 1365). Ὁ ἴδιος ἅγιος (Θεόδωρος ὁ Στουδίτης), γράφει δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἁπλῶς κοινωνοῦν μέ τούς αἱρετικούς: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο». (P.G. 99. 1049 Α). Καί ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α). Δηλαδή: «Ἄλλοι μέν ἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέσθησαν ὅμως μέ τούς λοιπούς λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετ’ αὐτῶν» (P.G. 99, 1164A). Posted on May. 26th, 2012 ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΦΡΟΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΙΣ Κατά τήν σχετικήν διδασκαλίαν τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διϊστασθαι» (P.G. 160. 105 C). Καί ἀλλαχοῦ: «Φεύγετε καί ὑμεῖς ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων. Ἰδού ἐγώ, Μάρκος ὁ ἁμαρτωλός λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μνημονεύων τοῦ Πάπα ὡς ὀρθοδόξου ἀρχιερέως, ἔνοχος ἔστι πάντα τά τῶν Λατίνων ἐκπληρῶσαι μέχρι καί αὐτῆς τῆς κουρᾶς τῶν γενείων καί ὁ λατινοφρονῶν μετά τῶν Λατίνων κριθήσεται καί ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται» (P.G. 160, 1097 D, 1100 Α). Ὁ ἴδιος Ἅγιος (Μάρκος ὁ Εὐγενικός) εἰς Ἐγκύκλιόν του, ὤν ἐξόριστος γράφει: «Ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἡ τῆς ἀληθείας δύναμις οὐ δέδεται... οἱ περισσότεροι τῶν ἀδελφῶν θαρροῦντες εἰς τήν ἐξορία μου... ἐκδιώκουν τούς παραβάτας τῆς ὀρθῆς πίστεως ὡς καθάρματα, μήτε συλλειτουργεῖν αὐτοῖς ἀνεχόμενοι, μήτε μνημονεύοντες ὅλως αὐτῶν ὡς χριστιανῶν». Καί μάλιστα οὔτε εἰς τήν κηδείαν του ἤθελε νά παρευρεθοῦν. Ὁ ἴδιος προέτρεπεν τούς ὀρθοδόξους νά ἀποφεύγουν τήν κοινωνίαν μετά τῶν αἱρετικῶν, διότι οὕτω διασφαλίζουν τήν κοινωνίαν των μετά τοῦ Θεοῦ: «Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς, ὅτι ὅσον ἀποδιϊσταμαι τούτου (τοῦ Πατριάρχου) καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῶ Θεῶ καί πᾶσι τοῖς πιστοῖς καί ἁγίοις Πατράσι΄ καί ὥσπερ τούτου χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῆ ἀληθεία καί τοῖς ἁγίοις» (P.G. 160, 536). Εἰς τήν ἰδίαν ‘Εγκύκλιον ἔλεγε: «Φεύγετε καί ὑμεῖς ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων». Οἱ ἁγιορεῖται Πατέρες, τό 1272, ἀπευθυνόμενοι πρός τόν αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγον,ὁ ὁποῖος ἤθελε νά τούς ἐπιβάλη τό μνημόσυνον τοῦ λατινοφρονήσαντος Πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου γράφουν: «Καί πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή καί οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνἰας τῶν μνημονευσάντων αύτίκα ..., ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (V. LAURENT - J. DARROUZES, DOSSIER GREC. DE L’ UNION DE LYON (1273-1277), Παρίσι 1976, σ. 399). Ἀλλά καί ὁ νεώτερος ἅγιος (στάρεστς) τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας Ἀνατόλιος τῆς Ὄπτινα (+1927) προφητεύει διά τήν ἐποχήν μας: «Θά ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις... Ὀλίγοι θά ἀντιληφθοῦν τήν πανουργία τοῦ ἐχθροῦ.... Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσία στά χέρια τους.... Θά τοποθετήσουν παντοῦ δικούς τους ὑπηρέτας Θά μεταχειρίζωνται βίαν... Οἱ μονάζοντες θά καταπιέζωνται καί ὅσοι θά εἶναι συνδεδεμένοι μέ τά ὑλικά θά ὑποταχθοῦν στούς αἱρετικούς... Οἱ δαίμονες διά τῆς αἱρέσεως θά εἰσέρχωνται εἰς τά Μοναστήρια, τά ὁποῖα θά παραμείνουν μόνον τοῖχοι, ἡ χάρις θά ἔχει φύγει ...». (Ὁλόκληρος ἡ μικρή μέν, ἀλλά πολύ μεγάλη σέ νόημα ἐπιστολή τοῦ Στάρετς Ἀνατολίου τῆς Ὄπτινα ἐδημοσιεύθη εἰς τό «ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, τεῦχος 7, Ὀκτ. 2005), Τοῦτο ἀκριβῶς ὅπερ συμβαίνει σήμερον εἰς τάς δύο Ἱεράς Μονάς, (Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης), αἱ ὁποῖαι εἰς τό παρελθόν ἀπετέλεσαν τά λίκνα τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, ὅπου τινες «ἐναυάγησαν τέλεον περί τήν πίστιν», ἀφοῦ ἔγιναν ὄργανα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἄλλοι ὅμως οἱ ὁποῖοι δέν ἐναυάγησαν μέν τέλεον περί τήν πίστιν, «συναπωλέσθησαν» ὅμως μετά τῶν λοιπῶν (τῶν αἱρετικά φρονούντων) «λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας» μετ’ αὐτῶν. Posted on May. 26th, 2012 05:41 pm (local) | Link | Thread | Reply | Edit | Delete | Screen | Freeze | Track This ΟΥ ΜΗ ΕΙΣΕΛΘΩ ΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ « … Ἐάν θέλωμεν νά παραμένωμεν μέχρι τέλους γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί μέτοχοι τῆς χάριτος καί τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας, καί νά ἔχωμεν καλήν ἀπολογίαν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά μήν ἔχωμεν καμμίαν πνευματικήν κοινωνίαν, μετ’ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι προδίδουν, ὁποιοιδήποτε καί ἄν εἶναι «κἄν Ἄγγελοι ἐξ’ οὐρανοῦ», καί οὔτε εἰς τούς Ναούς, οἱ ὁποῖοι κατακρατοῦνται καί «λειτουργοῦνται» ὑπ’ αὐτῶν, δέν πρέπει νά εἰσερχώμεθα διά «ψαλμωδίαν καί προσευχήν». Ἰδού τί ἐπ’ αὐτοῦ διδάσκει καί παροτρύνει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Τό κοινωνεῖν παρά αἱρετικοῦ ἤ προφανοῦς διαβεβλημένου κατά τόν βίον, ἀλλοτριοῖ Θεοῦ, καί προσοικειοῖ τῶ διαβόλω». Ἐπίσης: «Ἐκ παντός ἱερέως ἀδιαβλήτου μεταλαμβάνομεν. Διά τοῦτο δέ ἐκ τοῦ Ἰωσήφ οὐ μεταλαμβάνομεν, ὡς διαβεβλημένου αὐτοῦ δημοσία. Διαβεβλημένοι δ’ ἄν εἶεν πάντως καί οἱ τούτω συλλειτουργοῦντες». Ὁ ἴδιος εἰς τήν ἐρώτησιν: «Περί τῶν κοινωθεισῶν ἐκκλησιῶν ἐκ τῶν ἱερέων τῶν κοινωνησάντων τῆ αἱρέσει καί κατεχομένων ὑπ’ αὐτῶν, εἰ χρή ἐν αὐταῖς εἰσιέναι χάριν εὐχῆς καί ψαλμωδίας», ἀπαντᾶ: «Οὐ χρή τό καθόλου εἰς τάς τοιαύτας ἐκκλησίας εἰσιέναι, κατά τούς εἰρημένους τρόπους ἐπειδή γέγραπται. Ἰδού ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Ἅμα γάρ τῶ εἰσαχθῆναι τήν αἵρεσιν, ἀπέπτη ὁ ἔφορος τῶν ἐκεῖσε ἄγγελος, κατά τήν φωνήν τοῦ μεγάλου Βασιλείου. Καί κοινός οἶκος ὁ τοιόσδε χρηματίζει ναός. Καί οὐ μή εἰσέλθω, φησίν, εἰς Ἐκκλησίαν πονηρευομένων. Καί ὁ Ἀπόστολος. Τίς συγκατάθεσις γάρ Θεοῦ μετά εἰδώλων;» Σήμερον ἀποδεδειγμένοι προδόται τῆς Πίστεως (Ὁμολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς) ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ εἶναι οἱ Νεοημερολογῖται (οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τό καταδεδικασμένον καί ἀναθεματισμένον ὑπό 4 Πανορθοδόξων Συνόδων νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον) καί οἱ μετ’ αὐτῶν διά τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ συμφρονοῦντες καί κοινωνοῦντες, ἐμμέσως ἤ ἀμέσως, ψευδοπαλαιοημερολογῖται σχισματοαιρετικοί … Φύγωμεν, ὅθεν, ἀδελφοί, ἐξ’ αὐτῶν «ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως», διότι «δαγκώνουν σάν δηλητηριασμένα φίδια» καί σκορποῦν τό δηλητήριον τῆς πλάνης καί τῆς ψευδοδιδασκαλίας, καί διότι «ὅσον ἀπομακρυνώμεθα ἀπ’ αὐτῶν, τόσον ἑνωνόμεθα μέ τόν Θεόν». (Ἅγιος Μάρκος Εὐγενικός) Οὗτοι «προσποιοῦνται» ὅτι «ὁμολογοῦν», ἐνῶ κατ’ ἀλήθειαν, βλασφημοῦν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, κοινωνοῦν μετά αἱρετικῶν, ἀνέχονται, ἤ σιωποῦν, ἤ συγκαλύπτουν, ὅταν κηρύσσεται ἡ οἰκουμενιστική αἵρεσις, ἐν ἑνί λόγω πλανῶνται καί πλανοῦν, κολάζωνται καί κολάζουν. ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΩΜΕΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΩΝ ΜΕΤ’ ΑΥΤΩΝ. 1) Ο Β΄ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἁγίας Συνόδου (341), ὅστις διαγορεύει: «Μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις... Εἰ δέ φανείη τις τῶν Ἐπισκόπων ... τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι ὡς ἂν συγχέοντα τὸν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» (Πηδάλιον, Ἔκδοσις «ΑΣΤΗΡ», Ἀθῆναι 1993, σελ. 176). 2). 2) Ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 ἀποφαίνεται: «Τοὺς κοινωνοῦντας τούτοις [τοῖς παπικοῖς] ἐν γνώσει ἀκοινωνήτους ἔχομεν». 3) Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: «Ἐχθροὺς γὰρ τοῦ Θεοῦ, οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῇ τῆ φωνῇ ἀπεφήνατο» (P.G. 99. 1049 Α). Καί ἀλλοῦ λέγει: «Ἄλλοι μὲν ἐναυάγησαν περὶ τὴν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δὲν ἀσπάσθηκαν τὴν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέσθησαν ὅμως μὲ τοὺς λοιποὺς λόγῳ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετ’ αὐτῶν» (P.G. 99, 1164A). 4) Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός διδάσκει:: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (P.G. 160. 105 C). ‘Επίσης συνιστᾶ: «Φεύγετε καὶ ὑμεῖς ἀδελφοί, τὴν πρὸς τοὺς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καὶ τὸ μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων. Ἰδοὺ ἐγώ, Μᾶρκος ὁ ἁμαρτωλὸς λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μνημονεύων τοῦ Πάπα ὡς ὀρθοδόξου ἀρχιερέως, ἔνοχος ἔστι ...καὶ ὁ λατινοφρονῶν μετὰ τῶν Λατίνων κριθήσεται καὶ ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται» (P.G. 160, 1097 D, 1100 Α). 5) Οἱ ἁγιορεῖται Πατέρες, τό 1272, γράφουν: «Καὶ πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχὴ καὶ οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα ..., ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία, ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἄν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» (V. LAURENT - J. DARROUZES, DOSSIER GREC. DE L’ UNION DE LYON [1273-1277] Παρίσι 1976, σ. 399). 6) Ὁ Μ. Ἀθανάσιος προτρέπει τοὺς Ὀρθόδοξους Ἐπισκόπους, ὄχι ἁπλῶς νὰ μὴ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ οὔτε τὶς ἐπιστολὲς ποὺ τοὺς στέλουν νὰ δέχονται. Καὶ τί νὰ τὶς κάνουν; Νὰ τὶς σχίζετε τοὺς συμβουλεύει καὶ νὰ περιφρονεῖτε ἐκείνους ποὺ σᾶς τὶς μεταφέρουν «ὡς ἀσεβεῖς καὶ πονηρίας ὄντας διακόνους». Ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὰ εἰρηνικὰ γράμματα ποὺ σᾶς στέλνουν οἱ αἱρετικοί, οὔτε αὐτὰ νὰ δέχεσθε»: «Παρακαλῶ, μὴ παρίδητε τὰ τηλικαῦτα μηδὲ ἐπιτρέψητε τὴν περιβόητον Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίαν ὑπὸ αἱρετικῶν καταπατηθῆναι. διὰ ταῦτα γὰρ εἰκότως καὶ οἱ λαοὶ καὶ οἱ λειτουργοὶ καθ' ἑαυτούς εἰσι, διὰ μὲν τὰς τοῦ ἐπάρχου βίας σιωπῶντες, τὴν δὲ ἀσέβειαν τῶν Ἀρειομανιτῶν ἐκτρεπόμενοι. ἐὰν τοίνυν γράφῃ πρὸς ὑμᾶς Γρηγόριος ἢ ἄλλος τις περὶ αὐτοῦ, μὴ δέξησθε, ἀδελφοί, τὰ γράμματα αὐτοῦ, ἀλλὰ σχίσατε καὶ δυσωπήσατε τοὺς κομίζοντας ὡς ἀσεβεῖς καὶ πονηρίας ὄντας διακόνους. ἐὰν δὲ καὶ τύπον εἰρηνικὸν τολμήσῃ γράφειν, μηδὲ ταῦτα δέχεσθε· τῷ γὰρ φόβῳ τοῦ ἡγεμόνος οἱ δεχόμενοι κομίζουσι διὰ τὰς πολλὰς αὐτοῦ βίας» (Μ. Ἀθανασίου, Ἐγκύκλιος Ἐπιστολή, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις “Γρ. ὁ Παλαμᾶς”, τόμ. 9, σελ. 210). ΥΓ. Τά ἀνωτέρω εἶναι σχόλια, τα ὁιποῖα ἐγράφησαν και ἐδημοσιεύθησαν ἐν ἔτει 2012, προκειμένου να δημιουργηθοῦν αἱ προὑποθέσεις δι’ ἕνα ἐποικοδομητικόν καλοπροαίρετον διάλογον. Θα ἐρωτήσω τον Στέφανον, ὁ ὁποῖος εἰς την τελευταίαν του προς με ἐπιστολήν λέγει ὅτι δεν ὑπάρχουν αἱ προϋποθέσεις διαλόγου μετά τοῦ Κηρύκου; Δι ἐμέ οἱ προϋποθέσεις ὑποδεικνύονται εἰς την διδασκαλίαν ταῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐπιθυμεῖ ὁ Στέφανος να ἀναζητήσωμεν αὐτάς τάς προὑποθέσεις μέσα ἀπό ἕναν ἐποικοδομητικόν ἐν ἀγάπη και ἀληθεία διάλογον; Αν πάλι δεν θεωρεῖ αὐτάς τάς προὑποθέσεις κανονικάς και ὀρθοδόξους, ἀς μᾶς εἴπη εὐθεως ποίας θεωρεῖ καλάς προϋποθέσεις διά να ἐκκινήσωμεν τον θεολογικόν διάλογον. Δυστυχως, ταυτα απευθυνθησαν τότε εις ωτα μη ακουόντων. Μᾶλλον από τότε παρακολουθωμεν την πορείαν ενός φερομένου ως Αρχιεπισκόπου Στεφάνου, ὁ ὁποῖος συναγωνίζεται τον ψευδοπατριαρχην Βαρθολομαῖον, εις τον ακρατον οικουμενισμόν (εδώ παλαιοημερολογιτικόν) καί εις την αυθαιρεσίαν και την καταπάτησιν συλλήβδην των Ιερων Κανόνων. Εμεις πάντως ελπίζομεν ακόμη εις την μετάνοιάν του. Να δωση ο Θεός. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ +Ὁ Μεσογαίας και Λαυρεωτικης Κήρυκος