ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ

ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΗΡΙΝΘΟΣ «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι άκουσαν τον Άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης να λέει ότι ο Ιωάννης, ο μαθητής του Κυρίου, όταν πήγε στην Έφεσο να λουστεί και αφού είδε μέσα τον Κήρινθο (αιρεσιάρχη), βγήκε από τα λουτρά χωρίς να λουστεί, λέγοντας επ' ευκαιρία: Ας φύγουμε, μήπως καταπέσει και το λουτρό, αφού είναι μέσα ο Κήρινθος, ο εχθρός της αλήθειας». ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΜΑΡΚΙΩΝΑ Ο Άγιος Πολύκαρπος προσωπικά όταν είδε κάποτε το Μαρκίωνα (αιρεσιάρχη) να έρχεται προς αυτόν και να λέει,«ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς» δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ» δηλαδή αναγνωρίζω, αναγνωρίζω τον πρωτότοκο του Σατανά. Τόση προσοχή έδειχναν οι απόστολοι και οι μαθητές τους στο να μην επικοινωνούν με κάποιον από αυτούς που παραχάρασσαν την αλήθεια ούτε απλώς με λόγο...» (Ευσεβίου Καισαρείας, Εκκλησιαστική Ιστορία Δ 14,6-7) ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ Ο Γεννάδιος Β’ ο Σχολάριος (ὑπήρξε ὁ πρῶτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τὴν Ἅλωσι) έλεγε: "Άθλιοι Ρωμαίοι εις τι επλανήθητε και απεμακρύνατε εκ της ελπίδος του Θεού, και ελπίσατε εις την δύναμιν των Φράγκων, και συν τη πόλει εν η μέλλει φθαρήναι, εχάσατε και την ευσέβειάν σας; Ίλεώς μοι Κύριε. Μαρτύρομαι ενώπιόν σου, ότι αθώός ειμι του τοιούτου πταίσματος. Γινώσκετε άθλιοι πολίται, τι ποιείτε; και συν τω αιχμαλωτισμώ, ός μέλλει γενέσθαι εις υμάς, εχάσατε και το πατροπαράδοτον, και ωμολογήσατε την ασέβειαν; ουαί υμίν εν τω κρίνασθαι! " ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΕΡΟΘΕΟ ΒΛΑΧΟ. Εκτός από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού στο θέμα της ουσίας και ενέργειας του Θεού, υπάρχουν άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων, ήτοι: • 1) Το Filioque, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό με αποτέλεσμα να μειώνεται η μοναρχία του Πατρός, να καταργείται η τέλεια ισότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, να μειώνεται ο Υιός κατά την ιδιοότητά Του να γεννά, εάν υπάρχει ενότητα μεταξύ Πατρός και Υιύ, να υποτιμάται το Άγιον Πνεύμα ως μη ισοδύναμο και ομόδοξο με τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αφού παρουσιάζεται ωσεί πρόσωπο στείρο, • 2) Η χρησιμοποίηση αζύμου άρτου στην Θεία Ευχαριστία που παραβαίνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός ετέλεσε το μυστικό δείπνο • 3) Ο καθαγιασμός των "τιμίων δώρων" που γίνεται όχι μετην επίκληση, αλλά με την απαγγελία των ιδρυτικών λόγων του Χριστού "λάβετε φάγετε... πίετε εξ αυτού πάντες..." • 4) Η θεωρία ότι η σταυρική θυσία του Χριστού εξιλέωσε την θεία δικαιοσύνη, που παρουσιάζει τον Θεό Πατέρα ως φεουδάρχη και παραθεωρεί την Ανάσταση, • 5) Η θεωρία περί «αξιομισθίας» του Χριστού που την διαχειρίζεται ο Πάπας και η «υπερπερισσεύουσα» χάρη των αγίων, • 6) Ο χωρισμός και η διάσπαση μεταξύ των μυστηρίων Βαπτίσματος, Χρίσματος και Θείας Ευχαριστίας, • 7) Η διδασκαλία περί της κληρονομήσεως της ενοχής του προπατορικού αμαρτήματος, • 8) Οι λειτουργικές καινοτομίες σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ιεροσύνη, Εξομολόγηση, Γάμος, Ευχέλαιον), • 9) Η μη μετάληψη των λαϊκών από το «Αίμα» του Χριστού, • 10) Το Πρωτείο του Πάπα, κατά το οποίο ο Πάπας είναι ο «episcopus episcorum και η πηγή της ιερατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, είναι η αλάθητος κεφαλή και ο Καθηγεμών της Εκκλησίας, κυβερνών αυτήν μοναρχικώς ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γης»(Ι. Καρμίρης). Με αυτήν την έννοια ο Πάπας θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, στον οποίο υποτάσσονται οι άλλοι Απόστολοι, ακόμη και ο Απόστολος Παύλος, • 11) Η μη ύπαρξη συλλειτουργίας κατά τις λατρευτικές πράξεις, το αλάθητο του Πάπα, • 12) Το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου και γενικά η μαριολατρεία, κατά την οποία η Παναγία ανυψώνεται στην Τριαδική θεότητα και μάλιστα γίνεται λόγος και για την Αγία Τετράδα, • 13) Οι θεωρίες της analogia entis και analogia fidei που πικράτησαν στον δυτικό χώρο, • 14) Η συνεχής πρόοδος της Εκκλησίας στην ανακάλυψη των πτυχών της αποκαλυπτικής αλήθειας • 15) Η διδασκαλία περί του απόλυτου προορισμού, • 16) Η άποψη περί της ενιαίας μεθοδολογίας για την γνώση του Θεού και των κτισμάτων, η οποία οδήγησε στην σύγκρουση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΜΕΓΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗΣ, ΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΤΙ ΚΑΜΝΟΥΝ; "Όταν κανείς «γυμνή τη κεφαλή», σαφώς δηλαδή, λέγει κάτι αντίθετο προς την Πίστι, δυνάμεθα και προ Συνοδικής αποφάνσεως να χαρακτηρίσωμε αυτό αίρεσι, και αυτόν αιρετικό (Bλέπε IE΄ Kανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου). Η Γραφή λέγει: «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95:5). Και για τη λατρεία των εθνικών λέγει: «Έθυσαν τους υιούς και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις» (Ψαλμ. 105:37), «Α θύει τα έθνη, δαιμονίοις θύει και ου Θεώ» (A΄ Kορ. 10:20). Ο αρχιοικουμενιστής δε Πατριάρχης αντιθέτως προς τη Γραφή λέγει, ότι σε όλες τις Θρησκείες ο αυτός Θεός υπάρχει και όλοι οι λαοί τον αυτό Θεό λατρεύουν με διαφορετικό τρόπο. Ερωτούμε: Δεν είνε τούτο ολοφάνερη αίρεσι, η οποία θα έπρεπε να εξεγείρη σε διαμαρτυρία όλους τους πιστούς;" ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΚΤΟΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΠΕΚΗΡΥΞΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ, ΩΣ ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΑ. «... παράδειγμα αποτελεί η περίπτωσις του Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού, ο οποίος εξελθών εκ μέσου των αιρετικών Συνόδων και Πατριαρχείων, εκατηγορείτο ότι έμεινε μόνος και είναι εκτός Συνόδου, διότι απεκήρυξε όλα τα Πατριαρχεία ως μή όρθόδοξα, θεωρών ως μόνον Ορθόδοξον τον εαυτόν του και τους δύο μαθητάς του! Συγκεκριμένως όταν οι απεσταλμένοι του Πατριάρχου έφθασαν και συνήντησαν τον Άγιον, του είπον και του επρότειναν όσα είχον εντολήν να προβάλουν εις τον Αγιον Μάξιμον. Μεταξύ άλλων είπον και τα εξής: "Εις ποίαν Εκκλησίαν, του λέγουν, ανήκεις εσύ ο τόσον αυστηρός; Ανήκεις εις την Εκκλησίαν του Βυζαντίου, της Ρώμης, της Αντιοχείας, της Αλεξανδρείας, των Ιεροσολύμων; Όλων αυτών των Τοπικών Εκκλησιών – Πατριαρχείων, τους Πατριάρχας και τας Συνόδους τας απεκήρυξες. Αυτές όμως οι Εκκλησίες με ολοκλήρους τας επαρχίας των έχουν ενωθεί...". Προς αυτούς ο μακάριος Μάξιμος απήντησεν πολύ εύστοχα και με θείον φωτισμόν και φρόνησιν: "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΕΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΈΤΡΟΝ, ΤΟΝ ΚΑΛΩΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝΤΑ ΑΥΤΟΝ ΕΜΑΚΑΡΙΣΕΝ ΚΑΙ ΕΠ’ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΕΒΕΒΑΊΩΣΕΝ ΟΤΙ ΘΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΗΡΊΞΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ. Παρά ταύτα επιθυμώ να μάθω επί ποίας ομολογίας του Χριστού μας ως Θεανθρώπου, εστηρίχθη αύτη η ένωσις όλων των Τοπικών Εκκλησιών; Θέλω να μάθω επακριβώς, διότι εάν η Ένωσις έγινε καλώς ούτε εγώ διαφωνώ και εξερώ τον εαυτόν μου"...». ("Ορθόδοξος Πνοή" Δεκέμβριος 2005 http://www.churchgoc.org/pnoi/166/3.html και ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ του Migne τόμος 90ος ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΕΒΔΟΜΟΝ ΧΡΗ ΜΑΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΗΚΡΙΒΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ, ΗΤΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΔΟΧΗΣ Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει επίσης ότι δεν αρκεί να ομολογή κανείς την ορθή πίστη, αλλ’ οφείλει ο πιστός να αγωνίζεται και δια την ΕΓΚΥΡΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ όσο και για τα Δόγματα! «Αρκείν τούτο ηγείσθε, ειπέ μοι, το λέγειν, ότι ορθόδοξοι εισι, τα της χειροτονίας δε οίχεται και απόλωλε; Και τι το όφελος των άλλων, ταύτης ουκ ηκριβωμένης; Ωσπερ γαρ υπερ της πίστεως, ούτω και υπέρ ταύτης μάχεσθαι χρη.» (ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ του Migne τόμος 62, σελ. 86) ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΟΓΔΟΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ Εν Πειραιεί τη 26ῃ Δεκεμβρίου 2013 Η προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου προς την αντιπροσωπεία των Παπικών επί τη Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου (30 Νοεμβρίου 2013). Με αισθήματα πικρίας αναγνώσαμε και την φετινή προσφώνηση της Σεπτής κορυφής της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας, του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου προς τον επικεφαλής της παπικής αντιπροσωπίας καρδινάλιο Kurt Koch, κατά τη «θρονική εορτή» του Φαναρίου (30 Νοεμβρίου ε.ε.). Για πολλοστή ήδη φορά και στη προσφώνησή του αυτή ο Παναγιώτατος χρησιμοποιεί οικουμενιστική ιδεολογία και γλώσσα, όπως άλλως τε συνηθίζει να το πράττει κάθε φορά, που απευθύνεται προς ετεροδόξους αιρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες, ή Μονοφυσίτες, προφανώς για να επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού την αμετακίνητη προσήλωση του και την αταλάντευτη πεποίθησή του στις θέσεις και θεωρίες του. Κατόπιν αυτών η παλαιότερη διακήρυξή του προς τον Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Νεόφυτο κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Φανάρι τον περασμένο Σεπτέμβριο ε.ε. ότι δήθεν «…δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ως κατηγορούμεθα, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις, αλλά κηρύσσομεν πρός τούς ετεροδόξους και προς πάντας την Ορθόδοξον αλήθειαν», ήταν λόγος προσχηματικός. Στην παρούσα προσφώνησή του ο Παναγιώτατος φανερώνει τις πραγματικές του διαθέσεις για τον αιρετικό παπισμό και τα πραγματικά του σχέδια για το μέλλον των σχέσεων Ορθοδοξίας και Παπισμού...