ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ

 ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (ΔΙΕΥΘ: ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ 56 – ΚΑΡΕΑΣ)

Α.Π.   1003                                ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

«ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α΄» ΕΔΡΑ: 4^ο ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΤΗΛ. 210 6020176 

Α.Π. 683                                                     ‘Εν Κορωπίω τῆ 23.10.2014 (Ε.Η.)

ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΝ ΥΦ’ ΗΜΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ  ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΝΥΝ ΣΤΕΦΑΝΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ ΑΛΛΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΑΥΤΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

‘Εκυκλοφόρησεν ἡ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», ΤΕΥΧΟΣ 211,   Ἰούλιος-Αὔγ.-Σεπτ. 2014, εἰς τήν ὁποἰαν δημοσιεύεται και το ἐν συνεχεία παρατιθέμενον ἄρθρον τοῦ Διευθυντοῦ θεολόγου ΕΛΕΥΕΡΙΟΥ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ ὑπό  τον τίτλον: «ΜΑΚ/ΤΕ» κ. ΣΤΕΦΑΝΕ ΜΕΤΑ ΤΗΣ «ΣΥΝΟΔΟΥ» ΣΑΣ, ΗΜΕΙΣ ΣΑΣ ΖΗΤΩΜΕΝ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΝ»; Και το ὀποῖον ἔχει οὕτω:

«Τά πράγματα μᾶς διαβεβαιοῦν ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς ἐσχάτους καιρούς! Ἡ συντελουμένη δέ Παγκοσμιοποίησις, ἡ καταδυνάστευσις τῶν λαῶν, καί πρίν ἀπ' ὅλα αὐτά, ὁ λυσσαλέος διωγμός κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀπροκα­λύπτως ἐκίνησεν ἀπό τό 1920, εἶναι ὅλα ἀποκαλυπτικά τῶν ἐσχάτων καιρῶν! Ἐξαιρέτως ἀποκαλυπτικά τῶν καιρῶν μας εἶναι καί τά σχίσματα, τά ὁποῖα προεκλήθησαν εἰς τό σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τόσον τό 1937 ὅσον καί τό 1995 καί τό 2005! Ταῦτα ἀποκλειστικῶς διά νά πλήξουν τήν ἀπό τό 1924 Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

Καταφανῶς οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐφρύαξαν, διότι ἀπό τό 1920, 1924 καί μέχρι σήμερον δέν κατώρθωσαν νά διαλύσουν ἤ νά ἀπορροφήσουν ἤ μολύνουν καί ἀκυρώσουν τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΟ­ΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἤτοι ἡ διά τῶν Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων χειροτονιῶν ἀναγωγή τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων μας εἰς τούς ἁγίους Ἀποστόλους. Αὐτούς τούς πολεμίους, αὐτό τό μέγα, κατ' ἄνθρωπον, πρόβλημα ἀντιμετωπίζει ὀξύτατον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τῶν ὀλίγων ἐργατῶν της (Ἐπισκόπων, Κληρικῶν, Θεολόγων, Μοναχῶν καί πιστῶν) ἀγωνίζεται ὅπως ἐπαναφέρη τούς ἀποσχισθέντας πρ. Πατέρας καί ἀδελφούς μας εἰς τό ἕνα καί ἀδιαίρετον σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Δέν εἶναι εὔκολον τοῦτο τό ἔργο διότι οἱ ἀρχηγοί αὐτῶν οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν καί συντηροῦν αὐτά τά σχίσματα προκύπτουν ὡς σφόδρα ἀλλο­τριωθέντες ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἶναι ἐκφρασταί καί ἐργάται τοῦ «Παλαιοη­μερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὁ ὁποῖος, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί κατ' ἐπέκτασιν τοῦ Παπικοῦ-Προτε­σταντικοῦ καί ἐν τέλει αὐτοῦ τοῦ ἀντιχρίστου...

Οὕτω ὄχι ἁπλῶς δέν συμβάλλουν εἰς τήν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία ἕνωσιν, ἀλλά καί ἐπιδιώκουν νά παρασύρουν εἰς τάς σχισματοαιρέσεις των καί τούς ὀλίγους ἐναπομείναντας πιστούς Ὀρθοδόξους! Πρός τοῦτο ἤδη ἥρπασαν καί συνεχίζουν τόν ἁρπαγμόν ὄχι μόνον τῶν πιστῶν, ἀλλά καί τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἤτοι τῶν ἱερῶν Ναῶν, ὥστε νά μήν ἔχουν οἱ Ὀρθόδοξοι κἄν Ναούς!!!

Παρά ταῦτα «Σκοντάφτουν», διότι εὑρέθησαν πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐσκέφθησαν αὐτά τά ἀπρόβλεπτα καί ἵδρυσαν Νομικά πρόσωπα εἰς τά καταστατικά τῶν ὁποίων προβλέπεται ὅπως, πᾶς Ἐπίσκοπος ἤ Κληρικός ἤ Λαϊκός, ὁ ὁποῖος ἤθελεν παρεκκλίνει καί ἐκπέσει τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, ἤτοι τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐκπίπτει καί ἀπό μέλος τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐν προκειμένω οἱ ἐκπροσωποῦντες καί ἐκφράζοντες τήν φοβερωτέραν παλαιοημερολογιτικήν Σχισματοαίρεσιν τοῦ 2005 μέχρι τό 2013 ὑπό τόν πρώην Πειραιῶς Νικόλαον Μεσσιακάρην καί ἀπό τό 2014 ὑπό τόν γνωστόν ὡς Καθηγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆςρος κ. Στέφανον Τσακίρογλου, φαίνεται ὅτι δέν διανοοῦνται νά ἀναθεω­ρήσουν καί ἀντιμετωπισθοῦν κατά Θεόν αἱ σχισματοαιρέσεις των! Ἀντιθέτως προσπαθοῦν, ὅπως μόλις προελέχθη, νά ἀποσπάσουν καί τούς τελευταίους πιστούς εἰς τήν σχισματοαίρεσίν των, τήν ὁποίαν προωθοῦν νά καταστήσουν «πανίσχυρον» μέ τήν ἤδη ἐνεργουμένην «ἕνωσιν» ὅλων τῶν «παλαιοημερολογιτικῶν ψευδοσυνό­δων καί ψευδοεκκλησιῶν» καί πάντως εἰς τά πλαίσια τοῦ «Παλαιοημερολογιτι­κοῦ Οἰκουμενισμοῦ»! Τοῦτο τονίζεται ἐπαναληπτικῶς, διότι εἰς ὅλας αὐτάς τάς παλαιοημερολογιτικάς καταστάσεις-φαινόμενα, δέν ὑπάρχει Ὁμολογία-Ἐκκλησιο­λογία, οὔτε Ἀποστολική Διαδοχή, ἀλλά κενός καί ἀνόητος Παλαιοημερολογιτι­σμός!... Ὁ σήμερον, λοιπόν φερόμενος ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος» τῆς ἀπό τό 2005 ψευ­δοσυνόδου καί ψευδοεκκλησίας τῶν Νικολαϊτῶν, δηλαδή ὁ κ. Στέφανος Τσακίρο­γλου, φέρεται ὡς να μή γνωρίζη κἄν τί σημαίνει Ὁμολογία-Ἐκκλησιολογία, διό παλαιότερον μᾶς ἡρώτα χαρακτηριστικῶς καί εἰρωνικῶς: «Τί εἶναι αὐτό τό περί Ἐκκλησιολογίας, δέν τό κατάλαβα ποτέ...»!!!

Δυστυχῶς οἱ τρεῖς ἀδελφοί καί αἱ τρεῖς ἀδελφαί Τσακίρογλου, οἱ ὁποῖοι εἰς ἀνύποπτον χρόνον κατέλαβον τάς δύο μεγάλας Ἱεράς Μονάς, (δέν γνωρίζομεν πότε ἀκριβῶς ἠλλοτριώθησαν ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας καί μετετράπησαν εἰς κεκαλυμμένους πολεμίους), ἐνῶ καί μέχρι σήμερον φέρονται εὐθέως ἀρνούμενοι νά ὁμολογήσουν τήν Ὀρθοδοξίαν καί νά συμβάλουν εἰς τήν θεραπείαν τοῦ σχίσματος τοῦ 2005! Ἀντιθέτως στοχεύουν νά περιέλθη καί τό τελευταῖον παρεκκλήσιον εἰς τήν κυριαρχίαν των. Γράφομεν ταῦτα διότι: α) Παρά τό γεγονός ὅτι ἀπ' ἀρχῆ τῆς φοβερᾶς σχισματοαιρέσεώς των, ἀπό τό 2005, ἀμετρήτους φοράς παρεκλήθη­σαν, ὅπως ἐν ἀγάπη καί ταπεινώσει συμβάλουν εἰς τήν θεραπείαν τοῦ σχίσμα­τος, οὗτοι ποτέ δέν ἀντεπεκρίθησαν! καί β) Ὅταν μόλις πρό ὀλίγου διεπίστωσαν ὅτι καί κατά τό Καταστικόν τοῦ «ΙΕΡΟΥ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Γ.Ο.Χ.) εὑρίσκονται ἐκτός αὐτοῦ, ἐθυμώθησαν λίαν καί κατά τήν παλαιάν χρεωκοπημένην μέθοδόν των προσέφυγον καί πάλιν εἰς τήν Ἑλληνικήν Δικαιοσύνην! Ἀλλ' ὀψόμεθα καί θά ἐπανέλθωμεν, ἐνῶ εἰς τήν συνέχειαν θά παρουσιάσωμεν λίαν συντόμως τήν εἰκόνα, ἡ ὁποία ἀποδίδει ἀνάγλυφον τήν συμπεριφοράν των ὡς σχισματοαιρετι­κῶν ἔναντι τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί κυρίως τάς ἐκ μέρους των ἀντιδράσεις, εἰς τάς προσκλήσεις καί παρακλήσεις ὅπως ἐν ἀγάπη, ταπεινώσει καί προσευχῆ προσέλθωμεν ἀπό κοινοῦ εἰς Διάλογον ἀγάπης καί ἀληθείας διά νά θεραπεύση ὁ Χριστός τήν ἀπό 2005 ἐπάρατον σχισματοαίρεσιν, ἡ ὁποία ἐπεδιώχθη καί «ἐπιτεύχθη» πρός χάριν καί διά τόν Νεοημερολογιτικόν Οἰκου­μενισμόν!

ΡΗΤΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Παραθέτομεν ἐνταῦθα ὄχι τάς ἀναρριθμήτους Ἐκκλήσεις, Παρακλήσεις καί Κλήσεις πρός Διάλογον ΕΝΟΤΗΤΟΣ ἐν Χριστῶ, ἀλλά τήν μόλις τελευταίαν προσπάθειαν, ἡ ὁποία προφανῶς ἠνώχλησεν τήν «Σύνοδον» τοῦ κ. Στεφάνου Τσακίρογλου, σαφῶς διό καί ἔσπευσεν νά προσφύγη εἰς τά Ἀστικά Δικαστήρια, διότι εὐρέθη ἐκτός τοῦ ἱεροῦ Φιλανθρωπικοῦ Συνδέσμου τῶν Κληρικῶν τῆς ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας (Γ.Ο.Χ.). Αὐτοῦ τοῦ Ἱεροῦ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ, χάριτι Χρι­στοῦ, ἡ ἐλαχιστότης μας καί ὁ τότε Μηνᾶς Κοντογιάννης (1980-1982), μετά διετεῖς μελέτας, ὡς ἱδρυτικά μέλη, συνετάξαμεν τόν Καταστατικόν Χάρτην προβλέ­ψαντες και ἄρθρον, τό ὁποῖον διαγορεύει τήν αὐτοδικαίαν καί ἄμεσον ἔξοδον-ἀποβολήν παντός μέλους, τό ὁποῖον ἤθελε παρεκλίνει τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς ὁποίας εἶναι τεταγμένος ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του ὁ Σύνδεσμος. Κατά τό Καταστατικόν τοῦ Ἱεροῦ Φιλανθρω­πι­κοῦ Συνδέσμου, ἄρθρον 8 παράγρ. β, γ καί δ, ρητῶς καί ἀπεριφράστως προβλέπεται:

«β) Ἅπαντα τα μέλη δέον νά... συμβάλλουν διά παντός νομίμου μέσου εἰς τήν εὐόδωσιν τῶν σκοπῶν τοῦ Συνδέσμου καί νά διάγουν ἐν γένει κατά τάς ἀρχάς καί τούς Κανόνας τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

γ) Πᾶν μέλος, τό ὁποῖον ἤθελεν παρεκλίνει τῶν Ἑλληνοχριστιανικῶν ἀρχῶν καί τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Γ.Ο.Χ.), θέτει ἑαυτόν ἐκτός τοῦ Συνδέσμου καί ἀποβάλλεται καί τυπικῶς δ' ἀποφάσεως τοῦ Δ.Σ.

δ) Πᾶν μέλος τό ὁποῖον ἤθελεν ἐπιχειρήσει νά ἐκτρέψη τόν Σύνδεσμον ἐκ τῶν σκοπῶν του, ἤ ἐνεργήσει κατά τρόπον ἀρνητικόν διά τήν εὐόδωσιν τῶν ἀρχῶν καί τῶν σκοπῶν αὐτοῦ διαγράφεται δι' ἀποφάσεως τοῦ Δ.Σ. δεόντως ἠτιολογημένως.

ε) Ἐπίσης διαγράφεται καί πᾶς κληρικός παντός βαθμοῦ ὁ ὁποῖος ἤθελε διακόψει τήν κατά τούς Ἱερούς Κανόνας μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κανονικοῦ καί Ὀρθοδόξου Ἀρχιεπισκόπου ἤ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κανονικοῦ μέλους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας...».

Βεβαίως ἡ «Σύνοδος» ὑπό τόν «Ἀρχιεπίσκοπον» κ. Στέφανον Τσακίρογλου καί προσωπικῶς ὁ ἴδιος, εὑρέθησαν ἐκτός τοῦ Ἱ. Συνδέσμου, διότι πρωτίστως εὑρέθησαν ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, διότι ὑπέπεσαν οὐχί τυχαίως, ἀλλά ἐπί σκοπῶ εἰς τήν ΣΥΛΛΗΒΔΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΙΝ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ καί παραλλήλως καί εἰς τήν ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ἀλλά καί αὐτῆς τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ. Ταῦτα ἤδη ἐξετέθησαν εἰς τό κείμενον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τό ὁποῖον προηγήθη εἰς τό παρόν τεῦχος, ἐνῶ καί ΠΟΛΛΑΚΙΣ ἐδημοσιεύθησαν, συστηματικῶς δέ περιελήφθησαν καί εἰς τά ΠΡΑΚΤΙΚΑ καί τάς ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ τοῦ ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου τῆς ΠΑΝΟΡΘΟΔΟ­ΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, τά ὁποῖα εἶναι δημοσιευμένα εἰς τούς τόμους τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς». α) Τόμος 2009 τεῦχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου καί β) Τόμος 2010 τεύχη Ἰανουαρίου-Φεβρουαρίου καί Μαρτίου-Ἀπριλίου.

Ἐπίσης ἀναφέρομεν μόνον τό ἔντυπον ὑπό τό τίτλον «ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ, ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΕΣΤΙΝ» καί ὑπότιτλον «ΕΠΙ 13 ΣΥΝΑΠΤΑ ΕΤΗ ΖΗΤΕΙΤΑΙ: α) Νά γίνη Σεβαστή ἡ Κανονική Τάξις... β) Νά ὁμολογηθῆ ἡ Ἐκκλησιολογία καί ἡ Ἀποστολική Διαδοχή καί γ) Νά λειτουργήση ὁ «Ἱερός Φιλανθρωπικός Σύνδεσμος».

Ὡσαύτως ἐπί τῆς ὑπ' Α.Π. 3280 ἀπό 28ης Νοεμβρίου 2007 ἄκρως ψευδοῦς καί ἱεροσύλου, «Συνοδικῆς «ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ» των, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐπελήφθη διά τοῦ βιβλίου ὑπό τόν τίτλον «ΑΜΕΣΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪ­ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ-ΕΚΚΛΗ­ΣΙΟΛΟΓΙΑΣ» Ἀθῆναι Μάρτιος 2008. ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩΜΕΝ ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΜΕΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 2005 ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ

Ἐν ὄψει τῶν δολίων σχεδίων πρός ἕνωσιν ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν ψευδοεκκλησιῶν εἰς τήν φοβεράν παναίρεσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενι­σμοῦ, καί δοθείσης συγκεκριμένης ἀφορμῆ ἐκ μέρους των, ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης κ. Κήρυκος ἀπέστειλεν τάς ὑπ' ἀριθμ. 1) Α.Π. 638α/27.2.2013, 2) Α.Π. 640/1.5.2013, 3) Α.Π. 658/31.10.2013, 4) Α.Π. 664/25.2.2014 καί τελευταίως τήν πλέον σαφῆ καί ρητήν ἐπί τῆς οὐσίας τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Θεμάτων, ἤτοι τήν μέ Α.Π. 665/10/23.5.2014, τήν ὁποίαν λόγω τῆς ἀπό πάσης ἀπόψεως μεγίστης ἀξίας της, τήν παραθέτομεν αὐτουσίαν μέ τήν σημείωσιν ὅτι αὕτη ἀποσταλεῖσα ἀπό τόν παρελθόντα Μάιον, δυστυχῶς μέχρι σήμερον ὁ «Ἀρχιεπίσκοπος» κ. Στέφανος καί ἡ «Σύνοδός» του ἐτήρησαν ἀπόλυτον σιγήν, ἐνῶ ἔσπευσαν νά προσφύγουν εἰς Δικαστήρια, ὅτε διεπίστωσαν ὅτι ἔχουν ἐκπέσει αὐτοῦ κατά τό Καταστατικόν καί κατόπιν καί τῆς ἐκδικάσεώς των ὑπό τοῦ ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου.

Παρατίθενται τό ἐν λόγω σημαντικόν ἔγγραφον:

«ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ «ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ» ΥΠΟ ΤΟΝ «ΑΡΧ/ΠΟΝ» κ. ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ.

ΘΕΜΑ: Ὁ θεολογικός Διάλογος πρός ἀντιμετώπισιν καί θεραπείαν τῶν αἰτίων τοῦ ἀπό 2005 Σχίσματος Α.Π. 665                                                        Ἐν Κορωπίω τῆς 10/23.5.2014 

Σχετικά:

1. Τό μέ Α.Π. 638.α/27.2.2013 ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 392/14.2.2013 ὑμετέρου.

 2. Τό μέ Α.Π. 640/1.5.2013 ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 397/3.4.2013 ὑμετέρου.

3. Τό μέ Α.Π. 658/31.10.2013 ἡμέτερον, εἰς ἀπάντησιν τοῦ μέ Α.Π. 133/18.10.2013 ὑμετέρου.

Ἀγαπητοί πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Κατόπιν τῶν προηγηθέντων ὕπερθεν σχετικῶν καί εἰδικώτερον ὡς συνέχεια τοῦ ὑπ' Α.Π. 664/25.2.2014 ἡμετέρου πρώτου ἀπαντητικοῦ ἐπί τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 3 ὑμετέρου σχετικοῦ, δι' οὗ σᾶς ἐγνωρίσαμεν ὅτι θά ἐφέρομεν τό θέμα τοῦ μεθ' ὑμῶν Θεολογικοῦ Διαλόγου τόσον εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί εἰς τήν Πανορθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γνωρίζομεν ὑμῖν τά κάτωθι:

1) Ἀμφότεραι αἱ Ἱεραί Σύνοδοι ἔλαβον γνῶσιν ὅλων τῶν ὕπερθεν σχετικῶν ἐγγράφων μας καί μελετήσασαι ταῦτα ἐπεσήμανον καί ἐτόνισαν τό μέγεθος καί τήν σοβαρότητα τοῦ ἔργου, ἤτοι τῆς ἐν Ἁγίω Πνεύματι ἀντιμετωπίσεως καί θεραπείας τῶν αἰτίων τοῦ ἀπό τοῦ 2005 Σχίσματος.  Ἐπίσης ἐπεσήμανον καί ἐτόνισαν ὅτι δέον νά ἱεραρχηθοῦν ἅπαντα τά πρό καί μετά ἀπ' αὐτό θέματα, Κανονικῆ καί Δογματικῆ φύσεως, διά νά προκύψη ἀληθῶς ἐν Ἁγίω Πνεύματι Ὀρθόδοξος διάλογος καί καταλήξη εἰς τήν ἕνωσιν ἐν τῶ ἑνί καί ἀδιαιρέτω Σώματι τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλη­σίας.

2) Ἀπεφασίσθη ὑπ' ἀμφοτέρων τῶν Ἱερῶν Συνόδων, ὅπως ὁ συγκεκριμένος Θεολο­γικός Διάλογος ἀναληφθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

3) Ἅπαντες οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς ἰδιαιτέρως ἀνεφέρθησαν εἰς τά ἀπό μακροῦ καί κυρίως εἰς τά ἀπό τό 1995, ὡς μή ὤφειλον διαδραματισθέντα γεγονότα καί πράξεις, ἅτινα προεκάλεσαν καί τό σχίσμα τοῦ 2005, ἀλλά καί ὅσα ἠκολούθησαν αὐτό, ἀπεφάν­θησαν δέ ὅτι ἅπαντα δέον νά ἀποτελέσουν θέματα τοῦ Διαλόγου. Ἐπί τούτω ἐξέφρα­σαν διάπυρον τήν εὐχήν καί ἐπιθυμίαν, ὅπως ἑκατέρωθεν ἐπιδειχθῆ βαθεία σύνεσις καί ταπείνωσις ἵνα, χάριτι Χριστοῦ, εὐλογηθοῦν αἱ ἐργασίαι τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου πρός δόξαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπό τό 1924 χειμάζεται δεινῶς, πρωτίστως ἐκ τῶν στημένων ὑπό τῶν κέντρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σχισμάτων, δεδομένου ὅτι ὁ ἐνσκύψας ἐπάρατος Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, δέν δύναται νά ἀντιμετωπί­ση Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως τό νεοημερολογιτικόν σχίσμα τοῦ 1924, δέσμιος ὤν ὑπό τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 καί ὡς τοιοῦτος οὐκ ἔστιν ἄλλως ἤ νά στηρίζη καί ἐκφράζη τήν παναίρεσιν τοῦ Παπικοῦ-Οἰκουμενιστικοῦ Νεοημερολογιτ­ισμοῦ. Ἰδιαιτέρως ἐτονίσθη ὅτι ὁ Θεολογικός Διάλογος δέον ὅπως αὐστηρῶς στραφῆ μόνον ἐπί πράξεων, αἱ ὁποῖαι προσέκρουσαν εἰς τήν Κανονικήν Τάξιν καί πρό πάντων εἰς τά θέματα τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Οἱ διαλεγόμενοι δέν θά ἀντιμετωπίσουν ἀλλήλους ὡς πρόσωπα, ἀλλά αὐτό τοῦτο τό σχί­σμα μέ ὅλα τα αἴτια (Κανονικά καί Πίστεως), καί οὐσιαστικῶς αὐτόν τοῦτον τόν Παπι­κόν-Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, ἐξαιρέτως δέ τόν Παλαιοημερολογιτικόν τοιοῦ­τον, ὁ ὁποῖος ἀναμφισβητήτως προβάλλει ὀπίσω καί αὐτοῦ τοῦ ἀπό 2005 σχίσματος, ὅπως καί τῶν προηγηθέντων, ἤτοι τοῦ 1995 καί 1937! Ἐπίσης ὑφ' ὅλων τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων ἰδιαιτέρως ἐτονίσθη ὅτι αὕτη ἡ φύσις καί οὐσία τοῦ σχίσματος τοῦ 2005 ἀπαιτεῖ τήν ἑκατέρωθεν Χριστιανικήν ταπείνωσιν καί μετάνοιαν, ἵνα οὕτω κατά τάς συνεδρίας αὐτοῦ ἀναπαυθῆ ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μόνη ἱκανή νά θεραπεύ­ση τά αἴτια καί ἐπιφέρη τήν ἁγίαν ἑνότητα ἐν ἀληθεία καί ἀγάπη ἐν τῶ ἑνί Ἁγίω Σώματι τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν ἀπό τό 1924 ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Ὡστόσον δέον νά σημειωθῆ ὅτι ἱκανόν μέρος τοῦ ἐπικειμένου θεολογικοῦ Διαλόγου μας, ἤδη ὑφίσταται ὡς γεγονός, καί εἶναι εἰς τήν διάθεσίν σας. Πρόκειται περί τοῦ διε­ξαχθέντος γνωστοῦ ὄντως Θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Φλωρινικῶν, (πλήν μή ὁλο­κληρωθέντος), κατά τά ἔτη 1988-1991. Οὗτος δυστυχῶς διεκόπη τό 1991, προκειμένου νά μήν ἐξετασθῆ ἡ αἰτία τοῦ Φλωρινικοῦ Σχίσματος κατά τό 1937, ἀλλά καί τό θέμα τῆς Ἀποστολικῆ Διαδοχῆ!! Ἐφιστῶμεν, λοιπόν, ἑαυτοῖς καί ἀλλήλοις τήν προσοχήν ὅπως, χάριτι Χριστοῦ, μή ἐπιτραπή τῶ Πονηρῶ νά ματαιώση ἤ νά ὁδηγήση εἰς ἀποτυ­χίαν αὐτόν τόν θεολογικόν μας Διάλογον, ἀλλ' ἐπαναλαμβάνομεν ὅπως, χάριτι Χρι­στοῦ, εὐλογηθῆ οὗτος ἵνα ἐργασθῆ τήν Ἁγίαν Ἑνότητα, καί κατόπιν στραφῆ ὁ ἴδιος Θεο­λογικός Διάλογος καί πρός τούς παραμένοντας εἰς τό ὑπό τῶν πέντε σχίσμα τοῦ 1995, ἀλλά καί πρός αὐτούς οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τό πρῶτον σχῖσμα κατά τό 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσεν ἡ πτῶσις ἐκ τῆς ὁμολογίας τοῦ πρ. Φλωρίνης.

Ἐπί πᾶσι τούτοις δέν παρελείφθη νά τονισθῆ καί ὅτι πρό αὐτοῦ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου πρός ἕνωσιν ἐν τῆς Ἐκκλησία, ὁ Πονηρός, (διά τῶν σκοτεινῶν κέντρων τοῦ τε Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ), ἤδη ἐνεργοποιήθη καί εἶναι ἕτοιμος νά ἐγείρη προσκόμματα, γεγονός τό ὁποῖον, ἐάν ἡμεῖς ἔχωμεν ζωηράν αὐτήν τήν συνείδησιν καί κινούμεθα ἐν ταπεινώσει καί ἀληθεία, εἶναι βέβαιον ὅτι θά συντρίψη ὅλα τά σχέδιά του ὁ Χριστός.

Ἀγαπητοί, ἀναλαμβάνομεν ἕνα Θεολογικόν Διάλογον οὐχί διά νά γίνωμεν πολλοί, ἀλλά διά νά διακονήσωμεν τό Ἅγιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν Του, καί τύχω­μεν ψυχικῆ σωτηρίας, ἑπομένως ἀντιλαμβανόμεθα τάς μεγίστας εὐθύνας μας! Ὅθεν, καθ' ἡμᾶς, προέχει νά ἱεραρχηθοῦν τά θέματα τόσον ἐξ ἐπόψεως Κανονικῆς Τά­ξεως, ὅσον καί Πίστεως καί ἀληθείας, διότι οὔκ ἐστιν ἄλλως ἐπελθεῖν τήν ἁγίαν ἑνό­τητα, παρά μόνον διά τῆς ἀντιμετωπίσεως ὅλων τῶν κακῶς ἐπισυμβάντων μέ ἀπο­κορύφωσιν τά πρῶτα θέματα Πίστεως ἤτοι, τά θέματα Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Δηλαδή, ὅλως ἰδιαιτέρως δέον ὅπως ἐνσκύψωμεν ἐπί τῶν θεμάτων τῆς ἀπό τό 1924 Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλη­σίας καί παραλλήλως καί αὐτῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι τῶν ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί τοῦ 1948. Κατόπιν ἐξετασθήσονται καί ὅσα ἠκολούθησαν τήν ἀπό τό 1950 σχεδιασθεῖσαν καί ἐπιδιωχθεῖσαν προσβολήν καί διακοπήν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, (ἤγουν τῶν ἐπισκοπ­ικῶν Χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948), διά τῆς γνωστῆς περί χειροθεσίας σκευωρίας του! Τῆς σκευωρίας ταύτης, ὡς τοῖς πᾶσι γνωστόν, ἐπιχειρηθείσης τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971, ὑπό τῶν ὀπαδῶν τοῦ πρ. Φλωρίνης, ἀλλά καί ἐλαχίστων τότε ἡμετέρων καί ἀποτυχούσης, τά σκοτεινά κέντρα οὐκ ἐπαύσαντο, ἀλλά ἀδιακόπως κατέβαλον καί καταβάλλουν ἀπεγνωσμένας προσπαθείας ὅπως καί συντετριμμένην τήν ἐπιβάλουν διά τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης καί τῆς ἱεροσυλίας ὡς «χειροθεσίαν»!

Τό τί λοιπόν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τήν 3ην Ὀκτωβρίου 1971, καί ὡς πρᾶξις ἐπραγματοποιήθη ἐπί ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τόν ὄρθρον τοῦ πανηγυρικοῦ Συλλειτούργου κατά τήν 15/28 Ὀκτωβρίου 1971, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου παρά τήν Καλλιθέαν Ἀττικῆς, δέον μετά πολλῆ συνέσεως νά ἐξετασθῆ καί ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν, ἡ δεοντολογία, οἱ ὅροι καί ὁ σκοπός αὐτῆς τῆς κορυ­φαίας ταπεινώσεως καί ἀγάπης πρός χάριν τῆς ἑνώσεως καί τῶν Φλωρινικῶν ἐν τῆς Ἐκκλησία μέ δεδομένην τήν προηγηθεῖσαν τοιαύτην τῆς Ρωσικῆ Συνόδου.

4) Πέραν ὅλων αὐτῶν οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου ἰδιαιτέρως ἐζήτησαν ὅπως ληφθῆ ὑπ' ὄψιν ὅτι τά θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τά ὁποῖα ἐξ ἀντικειμένου ὑφίστανται καί ἀναμένουν τήν θεραπείαν των ἤδη ἐν πολλοῖς εἶναι ἀναγεγραμμένα καί ἀναλελυμένα εἰς ἐπίσημα κείμενα καί ὅτι ἐπίσημος κωδικο­ποίησις τῶν θεμάτων ὑφίσταται εἰς τά Πρακτικά καί τάς ἀποφάσεις τοῦ Πανορθοδόξου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τά ὁποῖα εἶναι δημοσιευμένα εἰς τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία, ἤτοι τήν «Ὀρθόδοξον Πνοήν» Τόμος 20ος/2009 σελ. 451-494 καί Τόμος 21ος/2010 σελ. 3-59 καί 99-141. Ἐν προκειμένω θά ἐλέγομεν ὅτι ἡ προετοιμασία τοῦ Διαλόγου μας ἐξ ἐπόψεως θεμάτων, ἀλλά καί οὐσίας ἤδη εἶναι ἕτοιμη, ἡμεῖς δέ ἀμφότεροι καλούμεθα νά τά μελετήσωμεν καί ἐν ἀληθεῖ ταπεινώσει καί συντριβῆ διαλεχθῶμεν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ. Ὑπ' αὐτάς τάς προϋποθέσεις προτιθέμεθα νά παρακαθήσωμεν εἰς τόν συγκεκριμένον Διάλογον, ἐνῶ εἴμεθα εἰς τήν διάθεσίν σας νά παράσχωμεν πᾶν ὅ,τι ἤθελεν συμβάλει εἰς τήν διεξαγωγήν τοῦ θεοβουλήτου Διαλόγου. Ἀμήν.

ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

† Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ

Αὕτη εἶναι ἡ τελευταία ἐνέργεια τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία παρέμεινεν μέχρι καί τήν 9ην Σεπτεμβρίου 2014 ἀναπάντητος, ἐνῶ ὁ «Ἀρ­χιεπίσκοπος» κ. Στέφανος Τσακίρογλου ἐπεστράτευσεν, καθ' ἡμᾶς ἀπολύτως ἀντιδεοντολογικῶς, πρόσωπα ἐκ τοῦ περιβάλλοντός του καί δι' αὐτῶν ἐκίνησεν «ἀσφαλιστικά μέτρα» καί «ἀγωγήν», διότι διεπίστωσεν ὅτι ὁ ἴδιος καί ἡ ὑπ' αὐτόν ὁμάς ἤδη ἀπό τό 2013 καί ἀκριβέστερον ἀπό τό 2005 εἶναι ἀπεσχισμένοι καί ἀποκεκομμένοι ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά αὐτοαποβεβλημένοι καί ἐκ τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε.! Δέν ἐπεκτεινόμεθα περισσότερον, ἀλλά ἐρωτῶμεν τόν «Ἀρχιεπίσκοπον» κ. Στέφανον καί τούς ὑπ' αὐτόν.

Ἀγαπητοί πρώην Πατέρες καί ἀδελφοί, διατί ἀπό τό 1997 συστηματικῶς κατελύσατε Κανονικήν Τάξιν καί Συνοδικόν θεσμόν, διατί ἐπί ὁλοκλήρους δύο περίπου 10ετίας ἀπορρίπτετε τόν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία διάλογον, ὁ ὁποῖος εἶναι τεθειμένος πρός οὐσιαστικήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τάσσεσθε ὑπέρ τῶν σχισμάτων εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί συγκεκριμένως κατά τῆς ΟΜΟΛΟ­ΓΙΑΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί τῆς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ; Διατί διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ τίθεσθε εἰς τήν διακονίαν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Σᾶς ἐκφράζει ἡ ἐν τῶ Παλαιοημερολογιτικῶ Οἰκουμενισμῶ συνένωσίς σας; Δέν εἶναι αὕτη ἡ «ἕνωσις» a priori ἀπαράδεκτος ὡς ἐκ τοῦ Πονηροῦ καί διαχρονικῶς καταδεδικασμένη ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας; Διατί λοιπόν προσφεύγετε καί εἰς τά Δικαστήρια; Κύριοι, σεβόμεθα ἀπολύτως τήν Δικαιοσύνην, ἀλλά δέν τήν φοβούμεθα διά δύο λόγους: α) Διότι πιστεύομεν ὅτι οἱ λειτουργοί τῆς Δικαιοσύνης δέν ἐργάζονται ὅπως σεῖς ἐργάζεσθε ὡς «λειτουργοί τῆς Ἐκκλησίας», καί β) Διότι ὅσον καί ἄν προσεπαθήσαμεν νά κατοχυρώσωμεν τά ὑλικά καί πρόσκαιρα καί διά τοῦ Καταστατικοῦ χάρτου τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε., ὥστε νά παραμείνουν εἰς τήν διακονίαν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι εἰς χρῆσιν σχισματοαιρετικῶν, δέν θυσιάζομεν τήν πίστιν πρός τά ἀκίνητα. Οὔτε ὅμως καί τήν ἱεροσυλίαν νά ἐκποιῆτε καθηγιασμένους ἱστορικούς Ἱερούς Ναούς πρός ἴδιον ὄφελος!!! Εἰς αὐτά τά πλαίσια σᾶς ἐφιστῶμεν τήν προσοχήν ὅτι εἴμεθα εἰς θέσιν νά κινήσωμεν ἀστικά καί Ποινικά Δικαστήρια, διότι ἤδη διεπράχθησαν βαρύτατα ἀδικήματα, τά ὁποῖα δέν νοεῖται νά ἀγνοῆτε, ἀλλά τοῦτο δέν προβλέπεται πρός τό παρόν διότι προέχει ἡ ἐν τῆ μία Πίστει καί Ὁμολογία ἑνότης.

Ἀγαπητοί, ἐπί πᾶσι τούτοις σκεφθῆτε μήπως ὁ Σοφός Σολομών ἔγραψεν τά κάτωθι ἀποκλειστικῶς διά τά συμβαίνοντα σήμερον μεταξύ μας: «Ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπό ὁδοῦ ἀληθείας, καί τό τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν, καί ὁ ἥλιος οὐκ ἀνέτειλεν ἡμῖν. Ἀνομίας ἐνεπλήσθημεν τρίβους καί ἀπωλείας, καί ὡδεύσαμεν τρίβους ἀβάτους. τήν δέ ὁδόν Κυρίου οὐκ ἔγνωμεν» (Σοφ. Σολ. Κεφ. Ε΄ στίχοι 6 καί 7), ὅρα καί Γ΄ ἀνάγνωσμα κατά τόν ἑσπερινόν τῆς 29ης Αὐγούστου).

Ἐπί πᾶσι δέ τούτοις ἔστω ὑπ' ὄψιν ὅλων ὑμῶν καί ἡ ἀπάντησις τῆς ἐν Κων­σταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1998: «...ἀφάτου δέ λύπης πληροῦται πᾶσα εὐσεβής καί Ὀρθόδοξος καρδία, βλέπουσα τήν παπικήν Ἐκκλησίαν ἐμμένουσαν ὑπεροπτικῶς ἐν αὐταῖς καί ἥκιστα συντελοῦσαν εἰς τόν ἱερόν τῆς ἑνώσεως σκοπόν δι' ἀποπτύσεως τῶν αἱρετικῶν, τούτων καινοτομιῶν καί ἐπανόδου εἰς τό ἀρχαῖον καθεστώς τῆς μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας,...». (Ὅρα σελ. 136 ἐν τῶ παρόντι).

Ἀγαπητοί, ἔσχατη ὥρα ἐστί, διό δεῦτε ἔλθωμεν εἰς ἑαυτούς καί ποιήσωμεν κατά «τό φῶς τῆς δικαιοσύνης» μή συνεχίσωμεν «τάς δεινάς ἀνομίας μας», ἀλλά ἀπό κοινοῦ «νά βαδίσωμεν τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου» ἡ ὁποία εἶναι ἡ Ἐκκλησία Του. Ἐλᾶτε εἰς τήν προτέραν ὁδόν, τήν ὁποίαν ἀπό κοινοῦ ὡδεύαμεν, καί ἐστέ βέβαιοι ὅτι ὅλα τά κινητά καί ἀκίνητα, ὅλα τά ὑλικά, καί αὐτοί οἱ Ἱεροί Ναοί, θά εἶναι ὑπό τήν διαχείρισίν σας. Ἕως ὅτου ὅμως παραμένετε εἰς τήν ὁδόν τῆς ἐσχάτης καί δεινῆς Σχισματοαιρέσεώς σας, ἕως ὅτου, ὅπως λέγετε, «δέν καταλαβαίνετε τί σημαίνει Ἐκκλησιολογία»(!), δέν ἔχετε ΚΑΝΕΝΑ δικαίωμα νά ζητῆτε τούς Ἱερούς Ναούς, οὔτε νά τούς ἐκποιῆτε καί δή νά κατέχετε τάς Ἱεράς Μονάς, τάς ὁποίας κατεστήσατε ἀπό κέντρα καί φάρους τῆς Ὀρθοδοξίας, κέντρα ἀπο­πνέοντα τόν δηλητηριώδη καί θανατηφόρον καπνόν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος κατ' ἀποκλειστικότητα ἱκανοποιεῖ μόνον τόν Παπικόν καί Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν.

Δεῦτε ἀγαπητέ κ. Στέφανε, δεῦτε μετά τῆς «Συνόδου» σας, νά παρακαθήσετε εἰς τόν διαγραφόμενον θεολογικόν διάλογον, τόν ὁποῖον δέν ἔχετε δικαίωμα, οὔτε καί ἀξιοπρεπές εἶναι νά τόν ἀρνῆθε καί νά προσφεύγετε εἰς τά πολιτικά Δικαστήρια!!!

 Μέ ἀγάπην Χριστοῦ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(*) Ἐπί τό ἀκριβέστερον δέ ἤδη ἀπό τό πρῶτον ἥμισυ τοῦ 19ου αἰῶνος, ἀμέσως μετά τήν ἐγκατάστασιν τῶν Βαυαρῶν εἰς τήν ἀπελευθερωμένην Ἑλλάδα, καί τήν προηγηθεῖσαν δολοφονίαν τοῦ τελευταίου γνησίου Ἕλληνος καί Ὀρθοδόξου Κυβερνήτου τῆς Πατρίδος μας Ἰωάννου Καποδίστρια.

(1) Περί τοῦ Μανχάταν Λαύρου ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος εἰς μίαν συζήτησίν μας ἀναφερθείς εἰς τήν ἀνυπόγραφον «ἀπόφασιν», εἶπεν: «ὅτι δυστυχῶς ὁ Λαῦρος μᾶς ἔβαλε λαύραν εἰς τήν Ἑλλάδα»!

ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΝ ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ

ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΔΙΑΠΥΡΟΣ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΥΧΕΤΗΣ

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ

         ΔΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ: « ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ:Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ» (ΕΤΟΣ  ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1926) + Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ, ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ