ΑΝΔΡΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΙΟΥΣΘΕ

Ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ Κύριον» (Ψαλμός Λ' στ. 25). Δηλαδή, να έχετε γενναίο και ανδρείο φρόνημα, και η καρδιά σας ας γίνεται κραταιά και ατρόμητη, όλοι εσείς που ελπίζετε στον Κύριο. Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος γράφει τα εξής για τη Φιλαργυρία: ΠΟΙΟΝ ΑΔΙΚΩ, λέει [ὁ πλούσιος], προστατεύοντας αὐτὰ ποὺ μοῦ ἀνήκουν; Πές μου λοιπόν, τί σοῦ ἀνήκει; Ἀπὸ ποῦ τὰ πῆρες καὶ τὰ ἔφερες στὴ ζωή σου; (...) Δὲν ἦρθες στὸν κόσμο γυμνός; Γυμνὸς δὲν θὰ ἐπιστρέψεις στὴ γῆ; Ποῦ τὰ βρῆκες αὐτὰ ποὺ ἔχεις τώρα; Ἂν πιστεύεις ὅτι στὰ χάρισε ἡ τύχη εἶσαι ἄθεος, δὲν ἀναγνωρίζεις τὸν δημιουργό, δὲν νοιώθεις εὐγνωμοσύνη γι᾽ αὐτὸν ποὺ στὰ ἔδωσε· ἂν ὅμως παραδέχεσαι ὅτι προέρχονται ἀπ᾽ τὸν Θεό, πές μου γιὰ ποιό λόγο στὰ ἔδωσε; Μήπως εἶναι ἄδικος ὁ Θεὸς καὶ μοιράζει ἂνισα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ ζωή; Γιατί ἐσὺ εἶσαι πλούσιος κι ἐκεῖνος φτωχός; Ὄχι γι᾽ ἄλλο λόγο παρὰ γιὰ νὰ ἀνταμοιφθεῖς ἐσὺ γιὰ τὴν καλωσύνη καὶ τὴ σωστὴ διαχείριση τῆς περιουσίας, κι ἐκεῖνος γιὰ νὰ κερδίσει τὰ μεγάλα ἔπαθλα τῆς ὑπομονῆς. Ὅμως ἐσὺ τὰ ἔκρυψες ὅλα στοὺς ἀχόρταγους κόλπους τῆς πλεονεξίας· νομίζεις λοιπὸν ὅτι κανένα δὲν ἀδικεῖς ὅταν τόσους στερεῖς ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ αὐτά; Ποιός εἶναι πλεονέκτης; Ὅποιος δὲν περιορίζεται στὰ ἀπαραίτητα. Ποιός ἅρπαγας; Ἐκεῖνος ποὺ ἀφαιρεῖ τὴν περιουσία τῶν ἄλλων. Ἐσὺ δὲν εἶσαι πλεονέκτης; Δὲν εἶσαι ἅρπαγας; Δὲν κρατᾶς γιὰ τὸν ἑαυτό σου ὅσα σοῦ δόθηκαν γιὰ νὰ τὰ διαχειρισθεῖς πρὸς ὄφελος ὅλων; Αὐτὸς ποὺ γδύνει τὸν ντυμένο θὰ ὀνομαστεῖ λωποδύτης ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ δὲν ντύνει τὸν γυμνὸ μήπως δὲν ἀξίζει αὐτὴ τὴν ὀνομασία; Τὸ ψωμὶ ποὺ ἀποθηκεύεις εἶναι τοῦ πεινασμένου, τὰ ροῦχα ποὺ συσσωρεύεις εἶναι τοῦ γυμνοῦ, τὰ παπούτσια ποὺ τά ΄χεις καὶ σαπίζουν εἶναι τοῦ ξυπόλυτου, τὰ λεφτὰ ποὺ θάβεις γιὰ νὰ μὴ στὰ κλέψουν εἶναι τοῦ φτωχοῦ. Εἶναι τόσοι αὐτοὶ ποὺ ἀδικεῖς ὅσοι αὐτοὶ ποὺ θὰ μποροῦσες νὰ βοηθήσεις. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας διδάσκει τα εξής ενδιαφέροντα ΤΡΙΑ εἶναι τὰ αἴτια τῆς φιλαργυρίας· ἡ φιληδονία, ἡ κενοδοξία καὶ ἡ ἀπιστία. Χειρότερη ἀπ᾽ τὰ ἄλλα δύο εἶναι ἡ ἀπιστία. Ο ΦΙΛΗΔΟΝΟΣ ἀγαπάει τὰ χρήματα γιὰ νὰ ἐξασφαλίζει τὶς ἀπολαύσεις του· ὁ κενόδοξος τὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ δοξασθεῖ· ὁ ἄπιστος γιὰ νὰ τὰ συσσωρεύσει καὶ νὰ τὰ φυλάξει ἀπὸ φόβο γιὰ τὴν πείνα, τὰ γηρατειά, τὶς ἀρρώστειες ἢ τὴν ξενιτειά. Κι ἐλπίζει περισσότερο στὰ χρήματά του παρὰ στὸν Θεό, αὐτὸν ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα καὶ ποὺ φροντίζει ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ πιὸ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα ζῶα. ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ἐκεῖνοι ποὺ ἐνδιαφέρονται γιὰ τὰ χρήματα, οἱ τρεῖς γιὰ τοὺς ὁποίους μιλήσαμε πιὸ πρὶν καὶ ὁ οἰκονομικός. Εἶναι φανερὸ πὼς μόνον αὐτὸς ἐνδιαφέρεται μὲ τὸν σωστὸ τρόπο ἀφοῦ τὸ κάνει γιὰ νὰ μπορεῖ συνεχῶς νὰ τὰ μοιράζει σ᾽ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη. Ο Μέγας Άγιος Αντώνιος μας διδάσκει τα εξής: Ο ΘΕΟΣ δημιούργησε μὲ τὸν λόγο Του τὰ διάφορα γένη τῶν ζώων γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου· ἄλλα γιὰ τροφή, ἄλλα γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετοῦν· τὸν ἄνθρωπο τὸν δημιούργησε γιὰ νὰ κοιτάει μὲ θαυμασμὸ τὰ ζῶα καὶ τὰ ἔργα τους καὶ νὰ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Νὰ προσέχουν λοιπὸν πάρα πολὺ οἱ ἄνθρωποι μήπως συμβεῖ καὶ πεθάνουν ὅπως τὰ ἄλογα ζῶα, χωρὶς νὰ δοῦν καὶ νὰ νοιώσουν τὸν Θεό. Πρέπει ἀκόμη νὰ καταλάβει ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι παντοδύναμος καὶ ὅτι τίποτα δὲν ὑπάρχει χωρὶς νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ Ἐκεῖνος ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει τὰ πάντα· ἀλλὰ δημιούργησε καὶ δημιουργεῖ ὅσα θέλει ἀπὸ τὸ μηδὲν μὲ τὸν λόγο Του γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἀνθρώπους. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν κατανοοῦν εἶναι ἀθανασία· γιὰ τοὺς ἀνόητους ὅμως ποὺ δὲν τὸν καταλαβαίνουν εἶναι θάνατος ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸν θάνατο δὲν πρέπει νὰ τὸν φοβόμαστε· ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς, δηλαδὴ ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ πραγματικὴ συμφορὰ γιὰ τὴν ψυχή, καὶ πρέπει νὰ τὴ φοβόμαστε. ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ: "Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε". (Α΄προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, κεφάλαιο 16, εδάφιο 13) Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπανάτσιος Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα θησαυροφυλάκιο και είναι πάντα πρόθυμος και έτοιμος να το προστατέψει, είναι έτοιμος ο κάθε άνθρωπος να ξενυχτίσει για την υγεία των παιδιών του αλλά και την δική του, και ακόμη αγωνίζεται όλη την ημέρα και την νύχτα για να μην χάσει την προσωπική του δόξα. Όμως ο Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει ότι έχουμε χρέος να αγρυπνούμε και να γρηγορούμε για έναν άλλο κόσμο που είναι ο πνευματικός μας κόσμος, για τον οποίο ο άνθρωπος έχει οφείλει να αγωνίζεται σ όλη του την ζωή, για να είναι στ΄ αλήθεια άνθρωπος. Περί του αθάνατου και πνευματικού κόσμου αυτού, για τον οποίο έχει χρέος ο κάθε άνθρωπος να αγωνίζεται θα μας πει ο Απόστολς Παύλος. Αδελφοί, "Γρηγορεῖτε" μας παραγγέλει ο Απόστολος Παύλος. Γιατί άραγε μας το λέει αυτό; Πολύ απλά, γιατί ο πνευματικός πατέρας των Κορινθίων βλέπει πολλούς εχθρούς να επιτίθενται στους Χριστιανούς και να επιβουλεύονται την νέα τους ζωή, δηλαδή την άρνηση των ειδώλων και των ψεύτικων θεών και την νέα Χριστιανική ζωή τους. Ο πανούργος διάβολος, υπό διάφορες μορφές, "ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ" (Α' επιστολή του Πέτρου, κεφάλαιο 5, εδάφιο 8). Γι αυτό λοιπόν ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας λέει όπως και ο Απόστολος Παύλος: "γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν·" (Ματθαίος κεφάλαιο 26ο, εδάφιο 41). Ο καλύτερος φύλακας από τις επιθέσεις του διαβόλου, από αυτό το θανατηφόρο φαρμάκι της ακηδίας, είναι η αρετή της εγρήγορσης, της πνευματικής αγρυπνίας και της νήψεως. Για να διαφυλάξουμε τα πνευματικά μας αγαθά της ψυχικής υγείας, της οικογενειακής αξιοπρέπειας, των ιερών μας παραδόσεων, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από αυτόν που μας λέει ο πνευματικός μας πατέρας Απόστολος Παύλος "Γρηγορεῖτε" με το "δεν βαριέσαι" που λέμε πολές φορές όλοι μας μας κέρδισε ο διάβολος της αδιαφορίας. Θα αναφέρουμε γι παράδειγμα αυτό που λένε οι άνθρωποι σήμερα: "Αρκεί να έχουμε ψωμί, φαγητό, διασκεδάσεις, μεγάλη ζωή". Και δεν εφαρμόζουμε αυτό που λέει ο λόγος: " καὶ ἐξέλιπον ἐν ματαιότητι αἱ ἡμέραι αὐτῶν καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν μετὰ σπουδῆς" (από την Παλαιά Διαθήκη, Ψαλμός 77, στοίχος 33), "οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ·" (Ψαλμός 35ος, στοίχος 1ος). Ο Απόστολος Παύλος δεν μας λέει έτσι απλά "Γρηγορεῖτε", γιατί αυτό θα σήμαινε έτσι απλά πόλεμο χωρίς όπλα. Αλλά για να μας δώσει και το όπλο στον κάθε ένα από εμάς μας λέει: "στήκετε ἐν τῇ πίστει" που σημένει να στηρίζεστε στην πίστη σας, που είναι ο Χριστός. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αγωνιστεί, να αγρυπνήση, εάν η ψυχή του δεν έχει βαθιά ρίζα μέσα στην ακράδαντη πίστη, η οποία και όρη μετακινεί και δαίμονες διώκει κατά το Ευαγγέλιο. Η πίστη είναι η ασπίδα θα λέγαμε της ψυχής μας και πολύ σωστά η Αγία Γραφή το τονίζει: "αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν." (Α΄επιστολή Ιωάννου κεφάλαιο 5ο, εδάφιο 4ο), "ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι·" (Εφεσίους επιστολή Παύλου κεφάλαιο 6ο, εδάφιο 16ο). Υπάρχουν στιγμές, που ο κάθε άνθρωπος άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, έχουμε δοκιμάσει τη γεύση και την δύναμη της πίστεως μας στον Χριστό. Αυτό όμως που θα πρέπει να μεταφέρουμε πάντα μαζί μας είναι το θάρρος της πίστης, γιατί όπως ο Απόστολος Παύλος μας λέει: "οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ." (Β΄επιστολή προς Τιμόθεο του Παύλου, κεφάλαιο 1ο, εδάφιο 7ο). Γι αυτό πολύ σωστά μας λέει ο Απόστολος Παύλος όχι μόνο "στήκετε ἐν τῇ πίστει", αλλά και "ἀνδρίζεσθε", με λίγα λόγια, θάρρος στον αγώνα σας κατά του διαβόλου. Με άλλα λόγια, μην παραδίνεται, μην εγκαταλείπεται τον αγώνα σας εύκολα, αν δείτε μερικά εμπόδια να εμφανίζονται, γιατί αυτά θα είναι τεχνάσματα του διαβόλου. Όλη αυτή την αγωνία, την προσπάθεια του ανθρώπου να προσπεράσει τις παγίδες του σατανά θα μας τονίσει ο Απόστολος Παύλος, με ένα άλλο ρήμα, το ρήμα "κραταιοῦσθε", που αν το ερμηνεύσουμε αναλυτικά, σημαίνει κράτα γερά, δυνατά, απόλυτα, στηρίξουν σε κάποιο γερό σημείο. Κι ένα τέτοιο σημείο είναι η πίστη μας και η ελπίδα μας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, που είναι ο αρχηγός της σωτηρίας μας και ο οποίος μας λέει: "ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε". Με άλλα λόγια θα λέγαμε κράτα γερά να μην γλιστρήσεις στην αμαρτία, κράτα γερά όπως κρατά ένα στρείδι γερά την πέτρα, κράτα γερά στα χέρια σου την πίστη για να μην έρθει η αμαρτία. Ο Απόστολος Παύλος μας είπε τόσα και τόσα και ελπίζω μέσα από το άρθρο μας αυτό να αφυπνίσαμε κάποια συνείδηση, ώστε να αγρυπνά, όχι για τα μάταια χώματα, αλλά για τη σωτηρία της ψυχής του, που είναι πολύ μεγάλο πράγμα όπως μας λέει και το τραγούδι. Αν δεν ξυπνήσουμε, ας γνωρίζουμε ότι εκτός από τον θάνατο που έρχεται μια μέρα στον άνθρωπο, υπάρχει και ο θάνατος της ακηδίας, ο οποίος είναι ύπουλος θάνατος γιατί σκοτώνει τον άνθρωπο σιγά - σιγά, αλλά σίγουρα. Λένε ότι υπάρχει ένα φυτό, το οποίο ανεβαίνει στο δέντρο σιγά - σιγά και μόλις φτάσει στην κορυφή, τότε ξεραίνετε το δέντρο. Το ίδιο ακριβός συμβαίνει και με τον άνθρωπο, με τον ύπνο και τον δεν βαριέσαι, δεν πειράζει, έλα μωρέ τώρα. Άραγε θα ξυπνήσουμε από τον ύπνο της ραθυμίας για να σωθούμε από το δηλητήριο του θανάτου της αμαρτίας; 0 Comments